Pages
[247]	ὡς ῥᾷστα φέρειν τὴν συμφοράν,	ἐὰν	ἄρα συμβῇ γενέσθαι, καὶ μὴ
[239]	οὖν διὰ ταῦτα δοκεῖ μοι	ἐᾶν,	ἐπειδὴ καὶ ἔχει τὴν ἀξίαν·
[247]	αἰσχύνην φέρει, ἡ δὲ ἧττα,	ἐὰν	ἡττώμεθα, εὐδαιμονίαν. Μάλιστα δ' ἂν
[238]	ὀνόματα πρέπει ἐν τῷ τοιῷδε	ἐᾶν	ἴσμεν γάρ οἳ τὸν βίον
[247]	κτημάτων τε καὶ εὐδοξιῶν. (Καὶ	ἐὰν	μὲν ταῦτα ἐπιτηδεύσητε, φίλοι παρὰ
[237]	ἀληθῶς καὶ μή, ἀλλ' ὑποβαλλομένη,	ἐὰν	μὴ ἔχῃ πηγὰς τροφῆς τῷ
[248]	νῦν δὲ ἴσμεν ὅτι καὶ	ἐὰν	μὴ ἡμεῖς παρακελευώμεθα, ἱκανῶς ἐπιμελήσεται.
[239]	μουσικῇ ὑμνήσαντες εἰς πάντας μεμηνύκασιν·	ἐὰν	οὖν ἡμεῖς (ἐπιχειρῶμεν τὰ αὐτὰ
[234]	τε καὶ μεγαλοπρεποῦς τυγχάνει, καὶ	ἐὰν	πένης τις ὢν τελευτήσῃ, καὶ
[234]	τινα ἡμῶν ἐπιμελητὴν παρεχομένη; (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)	Ἐὰν	σύ γε, ὦ Σώκρατες, ἐᾷς
[246]	οὖν μεμνημένους τῶν ἡμετέρων λόγων,	ἐάν	τι καὶ ἄλλο (ἀσκῆτε, ἀσκεῖν
[234]	καὶ ἐπαίνου αὖ ἔτυχεν, καὶ	ἐὰν	φαῦλος ᾖ, ὑπ' ἀνδρῶν σοφῶν
[234]	Ἐὰν σύ γε, ὦ Σώκρατες,	ἐᾷς	καὶ συμβουλεύῃς ἄρχειν, προθυμήσομαι· εἰ
[245]	Πλαταιαῖς, φυγάδας δὲ καὶ ἐθελοντὰς	ἐάσασα	μόνον βοηθῆσαι ὁμολογουμένως ἔσωσεν. Τειχισαμένη
[247]	παρέχειν ἑαυτὸν τιμώμενον μὴ δι'	ἑαυτὸν	ἀλλὰ διὰ δόξαν προγόνων. Εἶναι
[248]	λέγεται. ~Ὅτῳ γὰρ ἀνδρὶ εἰς	ἑαυτὸν	ἀνήρτηται πάντα τὰ πρὸς εὐδαιμονίαν
[247]	ἔστιν αἴσχιον οὐδὲν ἢ παρέχειν	ἑαυτὸν	τιμώμενον μὴ δι' ἑαυτὸν ἀλλὰ
[247]	ἀνδρὶ κατὰ νοῦν ἐν τῷ	ἑαυτοῦ	βίῳ ἐκβαίνειν. Καὶ φέροντες μὲν
[240]	καὶ Ἀθηναίους, εἰ βούλοιτο τὴν	(ἑαυτοῦ	κεφαλὴν ἔχειν· ὁ δὲ πλεύσας
[243]	ἂν ἄλλως εὔξασθαι μηδένα πόλιν	ἑαυτοῦ	νοσῆσαι. Ἔκ τε γὰρ τοῦ
[241]	ὅτι βασιλέα ἐποίησαν δείσαντα τῇ	ἑαυτοῦ	σωτηρίᾳ τὸν νοῦν προσέχειν, ἀλλὰ
[248]	οὕτως ἀχάριστοι εἶεν ἂν μάλιστα,	ἑαυτούς	τε κακοῦντες καὶ βαρέως φέροντες
[246]	ὁ τοιοῦτος πλουτεῖ καὶ οὐχ	ἑαυτῷ	οὔτε σώματος κάλλος καὶ ἰσχὺς
[237]	ἐπαινοῦντες, οἳ ζῶντές τε τοὺς	ἑαυτῶν	ηὔφραινον δι' ἀρετήν, καὶ τὴν
[242]	πόλει διηντλήθη ὁ πόλεμος ὑπὲρ	(ἑαυτῶν	τε καὶ τῶν ἄλλων ὁμοφώνων
[240]	τῶν δ' ἐπιχειρουμένων οὔτ' Ἐρετριεῦσιν	ἐβοήθησεν	Ἑλλήνων οὐδεὶς οὔτε Ἀθηναίοις πλὴν
[245]	σφᾶς ἀδικησάντων, ἀλλὰ ἐκάμφθη καὶ	ἐβοήθησεν,	καὶ τοὺς μὲν Ἕλληνας αὐτὴ
[242]	ἀγαθοὶ (γενόμενοι καὶ ἐλευθερώσαντες οἷς	ἐβοήθουν,	ἐν τῷδε τῷ μνήματι τιμηθέντες
[242]	ᾤχοντο ἀπιόντες, καταλιπόντες (Βοιωτοὺς) οἷς	ἐβοήθουν,	οἱ δ' ἡμέτεροι τρίτῃ ἡμέρᾳ
[248]	τὰ πρὸς εὐδαιμονίαν (φέροντα ἢ	ἐγγὺς	τούτου, καὶ μὴ ἐν ἄλλοις
[242]	εἰρήνην ἀνέλπιστός τε καὶ δεινὸς	ἐγένετο,	ἐν ᾧ πολλοὶ καὶ ἀγαθοὶ
[243]	βαρβάρους. Οὗ δὴ καὶ (ἐκφανὴς	ἐγένετο	ἡ τῆς πόλεως ῥώμη τε
[244]	τότε χρόνῳ οὐχ οἵα τε	ἐγένετο	καρτερῆσαι οὐδὲ διαφυλάξαι ἃ ἐδέδοκτο
[237]	ἐξελέξατο δὲ τῶν ζῴων καὶ	ἐγέννησεν	ἄνθρωπον, ὃ συνέσει τε ὑπερέχει
[237]	καὶ ἐπαινεῖν αὐτούς. Ἀγαθοὶ δὲ	ἐγένοντο	διὰ τὸ φῦναι ἐξ ἀγαθῶν.
[237]	χρῆναι κατὰ φύσιν, ὥσπερ ἀγαθοὶ	ἐγένοντο,	οὕτω καὶ ἐπαινεῖν αὐτούς. Ἀγαθοὶ
[238]	ἐκ γένους, τοτὲ δὲ αἱρετοί·	ἐγκρατὲς	δὲ τῆς πόλεως τὰ πολλὰ
[241]	ἀρετὴν νῦν τε ὑφ' ἡμῶν	ἐγκωμιάζονται	καὶ εἰς τὸν ἔπειτα (χρόνον
[235]	τὰς ψυχάς, καὶ τὴν πόλιν	ἐγκωμιάζοντες	κατὰ πάντας τρόπους καὶ τοὺς
[237]	Τὴν εὐγένειαν οὖν πρῶτον αὐτῶν	ἐγκωμιάζωμεν,	δεύτερον δὲ τροφήν (τε καὶ
[249]	λεγούσης. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Πολλάκις, ὦ Σώκρατες,	ἐγὼ	ἐντετύχηκα Ἀσπασίᾳ, καὶ οἶδα οἵα
[240]	καὶ πᾶς πλοῦτος ἀρετῇ ὑπείκει.	Ἐγὼ	μὲν οὖν ἐκείνους (τοὺς ἄνδρας
[246]	εἰς τοὐπίσω ἀναχωρεῖν εἴκοντας κάκῃ.	Ἐγὼ	μὲν οὖν καὶ αὐτός, ὦ
[246]	ἐκ τῆς θαλάττης Λακεδαιμονίους· ὧν	ἐγὼ	μὲν ὑμᾶς ἀναμιμνῄσκω, ὑμᾶς δὲ
[235]	ἕπονται καὶ συνακροῶνται πρὸς οὓς	ἐγὼ	σεμνότερος ἐν τῷ παραχρῆμα γίγνομαι·
[235]	τοὺς ῥήτορας. Νῦν μέντοι οἶμαι	ἐγὼ	τὸν αἱρεθέντα οὐ πάνυ εὐπορήσειν·
[249]	Καὶ πολλήν γε, ὦ Σώκρατες,	ἐγὼ	χάριν ἔχω τούτου (τοῦ λόγου
[248]	(τε ἐπέσκηπτον ἡμῖν ἀπαγγέλλειν, καὶ	ἐγὼ	ὡς δύναμαι προθυμότατα ἀπαγγέλλω· καὶ
[235]	τοὺς ἔτι ζῶντας ἐπαινοῦντες, ὥστ'	ἔγωγε,	ὦ Μενέξενε, γενναίως πάνυ διατίθεμαι
[236]	Ἀλλ' ἄκουε. Ἔλεγε γάρ, ὡς	ἐγᾦμαι,	ἀρξαμένη λέγειν ἀπ' αὐτῶν τῶν
[244]	ἐγένετο καρτερῆσαι οὐδὲ διαφυλάξαι ἃ	ἐδέδοκτο	αὐτῇ, ~τὸ μηδενὶ δουλουμένῳ βοηθεῖν
[242]	ἀληθῆ ἀμφισβητοῖεν· οὗτοι (γὰρ ἐνταῦθα	ἔδειξαν,	στασιασάσης τῆς Ἑλλάδος περιγενόμενοι τῷ
[243]	ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων καὶ ἀληθῆ	ἔδοξεν	τῇ δὲ ἡμετέρᾳ αὐτῶν διαφορᾷ
[239]	ὅτε πᾶσα μὲν ἡ Ἀσία	ἐδούλευε	τρίτῳ ἤδη βασιλεῖ, ὧν ὁ
[239]	(ἅμα καὶ τοὺς δεσπότας Μήδους	ἐδουλώσατο	καὶ τῆς ἄλλης Ἀσίας μέχρι
[243]	δυναμένης αὐτοῖς ὑπηρετεῖν, τούτῳ ἀπειπόντες	ἐδυστύχησαν·	ὧν οἱ ἐχθροὶ καὶ προσπολεμήσαντες
[245]	ἐμονώθημεν πάλιν (διὰ τὸ μὴ	ἐθέλειν	αἰσχρὸν καὶ ἀνόσιον ἔργον ἐργάσασθαι
[245]	τοῖς ἄλλοις συμμάχοις, ἡγούμενος οὐκ	ἐθελήσειν,	ἵν' αὐτῷ πρόφασις εἴη (τῆς
[245]	καὶ Πλαταιαῖς, φυγάδας δὲ καὶ	ἐθελοντὰς	ἐάσασα μόνον βοηθῆσαι ὁμολογουμένως ἔσωσεν.
[245]	σὺν θεῷ ἄμεινον ἢ τότε	ἐθέμεθα	τὸν πόλεμον· καὶ γὰρ ναῦς
[244]	τοὺς Ἐλευσῖνι (πόλεμον ὡς μετρίως	ἔθεντο·	καὶ τούτων ἁπάντων οὐδὲν ἄλλ'
[241]	τῶν κατὰ θάλατταν μαθόντας καὶ	ἐθισθέντας	μὴ φοβεῖσθαι τοὺς βαρβάρους. Τρίτον
[240]	ἥκειν ἄγοντα Ἐρετριᾶς καὶ Ἀθηναίους,	εἰ	βούλοιτο τὴν (ἑαυτοῦ κεφαλὴν ἔχειν·
[249]	μακαρίαν γε λέγεις τὴν Ἀσπασίαν,	εἰ	γυνὴ οὖσα τοιούτους λόγους οἵα
[247]	ἡμᾶς καὶ τοὺς πρόσθεν εὐκλείᾳ·	εἰ	δὲ μή, ἴστε ὡς ἡμῖν,
[234]	ἐᾷς καὶ συμβουλεύῃς ἄρχειν, προθυμήσομαι·	εἰ	δὲ μή, οὔ. Νῦν μέντοι
[248]	οὐκ ἀγανακτοῦντας οὐδὲ φοβουμένους ἄγαν	εἰ	δεῖ τελευτᾶν ἐν τῷ παρόντι.
[235]	τ' ἂν εἶναι αὐτὸς εἰπεῖν,	εἰ	δέοι καὶ ἕλοιτό σε ἡ
[236]	Καὶ τί ἂν ἔχοις εἰπεῖν,	εἰ	δέοι σε λέγειν; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Αὐτὸς
[239]	ἀρετήν. Δεῖ δὴ αὐτὴν ἰδεῖν,	εἰ	μέλλει τις καλῶς ἐπαινεῖν, ἐν
[245]	οὕσπερ πρότερον Λακεδαιμόνιοι αὐτῷ ἐξέδοσαν,	εἰ	μέλλοι συμμαχήσειν ἡμῖν τε καὶ
[245]	Βοιωτοὶ καὶ οἱ ἄλλοι σύμμαχοι,	εἰ	μέλλοι χρήματα παρέξειν, ἐκδώσειν τοὺς
[235]	αὐτοσχεδιάζειν τά γε τοιαῦτα χαλεπόν.	εἰ	μὲν γὰρ δέοι Ἀθηναίους ἐν
[236]	ἃ ἔλεγεν ἡ Ἀσπασία; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Εἰ	μὴ ἀδικῶ γε· ἐμάνθανόν γέ
[249]	τ' ἐστὶ συντιθέναι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλ'	εἰ	μὴ πιστεύεις, ἀκολούθει μετ' ἐμοῦ,
[247]	ἂν νικῴμεθα καὶ ὑμεῖς νικῴητε,	εἰ	παρασκευάσαισθε τῇ τῶν (προγόνων δόξῃ
[236]	δεῖ χαρίζεσθαι, ὥστε κἂν ὀλίγου,	(εἴ	με κελεύοις ἀποδύντα ὀρχήσασθαι, χαρισαίμην
[246]	ἐπέσκηπτον ἀπαγγέλλειν τοῖς ἀεὶ λειπομένοις,	εἴ	τι πάσχοιεν, ἡνίκα κινδυνεύσειν ἔμελλον.
[237]	~πατέρας δὲ καὶ μητέρας καὶ	εἴ	τινες τῶν ἄνωθεν ἔτι προγόνων
[242]	πολεμήσαντες ἐνθάδε κεῖνται, ὅτι ἐπέδειξαν,	εἴ	τις ἄρα ἠμφεσβήτει ὡς ἐν
[244]	προθύμως (ἀπώλλυ. Καὶ δὴ καὶ	εἴ	τις βούλοιτο τῆς πόλεως κατηγορῆσαι
[248]	ἡμᾶς ἡμῖν μάλιστα χαριοῦνται, ἀλλ'	εἴ	τις ἔστι τοῖς τετελευτηκόσιν αἴσθησις
[241]	χρὴ μεμνῆσθαι καὶ χάριν αὐτοῖς	εἰδέναι,	ὅτι βασιλέα ἐποίησαν δείσαντα τῇ
[248]	τὸν ἐπίλοιπον βίον διάγειν, καὶ	εἰδέναι	ὅτι οὐ θρηνοῦντες οὐδὲ ὀλοφυρόμενοι
[246]	ἄλλο (ἀσκῆτε, ἀσκεῖν μετ' ἀρετῆς,	εἰδότας	ὅτι τούτου λειπόμενα πάντα καὶ
[242]	πρὸς τοὺς βαρβάρους ἄλλοι τινὲς	εἶεν	ἀμείνους Ἀθηναίων, ὅτι οὐκ ἀληθῆ
[248]	αἴσθησις (τῶν ζώντων, οὕτως ἀχάριστοι	εἶεν	ἂν μάλιστα, ἑαυτούς τε κακοῦντες
[248]	τῆς τε τύχης μάλιστ' ἂν	εἶεν	ἐν λήθῃ καὶ (ζῷεν κάλλιον
[236]	ὅμως κἂν οὗτος οἷός τ'	εἴη	Ἀθηναίους γε ἐν Ἀθηναίοις ἐπαινῶν
[243]	οὕτως ἐπολεμήθη, ὥστε εἴπερ εἱμαρμένον	εἴη	ἀνθρώποις στασιάσαι, μὴ ἂν ἄλλως
[240]	ἄλλοις γενόμενοι ὅτι οὐκ ἄμαχος	εἴη	ἡ Περσῶν δύναμις, ἀλλὰ πᾶν
[237]	δὲ ἔπαινος δικαίως ἂν αὐτῆς	εἴη,	ὅτι ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ,
[240]	εἰπεῖν ὅτι οὐδεὶς σφᾶς ἀποπεφευγὼς	εἴη.	Τῇ δ' αὐτῇ διανοίᾳ κατηγάγοντο
[245]	οὐκ ἐθελήσειν, ἵν' αὐτῷ πρόφασις	εἴη	(τῆς ἀποστάσεως. Καὶ τῶν μὲν
[234]	ἀνδρῶν σοφῶν τε καὶ οὐκ	εἰκῇ	ἐπαινούντων, ἀλλὰ ἐκ πολλοῦ χρόνου
[246]	προγόνων μηδ' εἰς τοὐπίσω ἀναχωρεῖν	εἴκοντας	κάκῃ. Ἐγὼ μὲν οὖν καὶ
[245]	καὶ φύσει μισοβάρβαρον, (διὰ τὸ	εἰλικρινῶς	εἶναι Ἕλληνας καὶ ἀμιγεῖς βαρβάρων.
[234]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Πάνυ γε· ἀλλὰ τίνα	εἵλοντο;	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Οὐδένα, ἀλλὰ ἀνεβάλοντο εἰς
[236]	αὐτοῖς, ὧν τυχόντες πορεύονται τὴν	εἱμαρμένην	πορείαν, προπεμφθέντες κοινῇ μὲν ὑπὸ
[243]	πόλεμος οὕτως ἐπολεμήθη, ὥστε εἴπερ	εἱμαρμένον	εἴη ἀνθρώποις στασιάσαι, μὴ ἂν
[246]	ἐν δὲ τῷ παρόντι δίκαιός	εἰμι	εἰπεῖν ἃ οἱ πατέρες ἡμῖν
[235]	ἐμαυτοῦ καὶ αἰσθάνομαι οὗ γῆς	εἰμι,	τέως δὲ οἶμαι μόνον οὐκ
[240]	μηδὲ ἀξιοῦν ἀντίπαλον αὐτῷ μηδένα	εἶναι·	αἱ δὲ γνῶμαι δεδουλωμέναι ἁπάντων
[239]	ἀξιοῦμεν δοῦλοι οὐδὲ δεσπόται ἀλλήλων	εἶναι,	ἀλλ' ἡ ἰσογονία ἡμᾶς ἡ
[240]	τῶν σωμάτων τῶν ἡμετέρων πατέρας	εἶναι,	ἀλλὰ καὶ τῆς ἐλευθερίας τῆς
[235]	Ἦ οἴει οἷός τ' ἂν	εἶναι	αὐτὸς εἰπεῖν, εἰ δέοι καὶ
[235]	Μενέξενε, οὐδὲν θαυμαστὸν οἵῳ τ'	εἶναι	εἰπεῖν, ᾧ τυγχάνει διδάσκαλος οὖσα
[245]	φύσει μισοβάρβαρον, (διὰ τὸ εἰλικρινῶς	εἶναι	Ἕλληνας καὶ ἀμιγεῖς βαρβάρων. Οὐ
[247]	ἀλλ' ἐκείνους μάλιστα ἡμῶν ἐπαινέτας	εἶναι	ἔργῳ, παρέχοντας αὑτοὺς φαινομένους τῷ
[247]	ὑποψίαν παρέξουσιν ἢ μὴ ἡμέτεροι	εἶναι	ἢ ἡμῶν τοὺς ἐπαινοῦντας καταψεύδεσθαι·
[235]	ἄλλην πόλιν, θαυμασιωτέραν αὐτὴν ἡγεῖσθαι	εἶναι	ἢ πρότερον, ὑπὸ τοῦ λέγοντος
[247]	τῷ ὄντι ἀνδρείων παίδων πατέρες	εἶναι	(καὶ αὐτοὶ τοιοῦτοι, ὑπείκοντες δὲ
[248]	γε ἀξιοῦμεν καὶ τοὺς ἡμετέρους	εἶναι	καὶ βουλόμεθα καὶ φαμέν, καὶ
[238]	κράτος τοῖς ἀεὶ δόξασιν ἀρίστοις	εἶναι,	καὶ οὔτε ἀσθενείᾳ οὔτε πενίᾳ
[246]	τῷ τοὺς αὑτοῦ αἰσχύναντι ἀβίωτον	εἶναι,	καὶ τῷ τοιούτῳ οὔτε τινὰ
[234]	καὶ φιλοσοφίας ἐπὶ τέλει ἡγῇ	εἶναι,	καὶ ὡς ἱκανῶς ἤδη ἔχων
[241]	καὶ δόξαν εἶχον Πέρσαι ἄμαχοι	εἶναι	κατὰ θάλατταν καὶ πλήθει καὶ
[244]	ἡμᾶς, σφέτερον δὲ ἤδη (ἔργον	εἶναι	καταδουλοῦσθαι τοὺς ἄλλους, ταῦτ' ἔπραττον.
[238]	ὁ δόξας σοφὸς ἢ ἀγαθὸς	εἶναι	κρατεῖ καὶ ἄρχει. (Αἰτία δὲ
[236]	τρεφόμενον ἄνδρα οὐδὲν θαυμαστὸν δεινὸν	εἶναι	λέγειν· ἀλλὰ καὶ ὅστις ἐμοῦ
[247]	ἑαυτὸν ἀλλὰ διὰ δόξαν προγόνων.	Εἶναι	μὲν γὰρ τιμὰς γονέων ἐκγόνοις
[245]	βοηθήσασα ἀπελύσατο δουλείας, ὥστ' ἐλευθέρους	εἶναι	μέχρι οὗ πάλιν αὐτοὶ αὑτοὺς
[247]	γνόντες ὅτι ἀνδρὶ οἰομένῳ τὶ	εἶναι	οὐκ ἔστιν αἴσχιον οὐδὲν ἢ
[246]	τινὰ ἀνθρώπων οὔτε θεῶν φίλον	εἶναι	οὔτ' ἐπὶ γῆς οὔθ' ὑπὸ
[234]	ὦ Μενέξενε, πολλαχῇ κινδυνεύει καλὸν	εἶναι	τὸ ἐν πολέμῳ ἀποθνῄσκειν. Καὶ
[241]	μοι δοκεῖ καὶ ἐκείνων κάλλιστον	εἶναι,	τούτου μνησθήσομαι, ὅτι τὸ ἑξῆς
[246]	καὶ ἀναμνήσω καὶ διακελεύσομαι προθυμεῖσθαι	εἶναι	ὡς ἀρίστους· ἐν δὲ τῷ
[236]	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Μηδαμῶς, ὦ Σώκρατες, ἀλλ'	εἰπέ,	καὶ πάνυ μοι χαριῇ, εἴτε
[236]	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες, ἀλλ'	εἰπὲ	παντὶ τρόπῳ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ μέντοι
[236]	λέγειν εἴτε ὁτουοῦν· ἀλλὰ μόνον	εἰπέ.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλ' ἴσως μου καταγελάσῃ,
[246]	δὲ τῷ παρόντι δίκαιός εἰμι	εἰπεῖν	ἃ οἱ πατέρες ἡμῖν ἐπέσκηπτον
[235]	οἷός τ' ἂν εἶναι αὐτὸς	εἰπεῖν,	εἰ δέοι καὶ ἕλοιτό σε
[236]	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Καὶ τί ἂν ἔχοις	εἰπεῖν,	εἰ δέοι σε λέγειν; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[240]	(χώραν, ἵν' ἔχοιεν τῷ βασιλεῖ	εἰπεῖν	ὅτι οὐδεὶς σφᾶς ἀποπεφευγὼς εἴη.
[235]	οὐδὲν θαυμαστὸν οἵῳ τ' εἶναι	εἰπεῖν,	ᾧ τυγχάνει διδάσκαλος οὖσα οὐ
[240]	δὲ τριακοσίας, Δᾶτιν δὲ ἄρχοντα,	εἶπεν	ἥκειν ἄγοντα Ἐρετριᾶς καὶ Ἀθηναίους,
[236]	τὸν ἐπιτάφιον λόγον ὃν Περικλῆς	εἶπεν,	περιλείμματ' ἄττα ἐξ ἐκείνου συγκολλῶσα.
[243]	ἡμῖν πόλεμος οὕτως ἐπολεμήθη, ὥστε	εἴπερ	εἱμαρμένον εἴη ἀνθρώποις στασιάσαι, μὴ
[246]	καὶ οἷα νῦν ἡδέως ἂν	εἴποιεν	ὑμῖν λαβόντες δύναμιν, τεκμαιρόμενος ἐξ
[243]	καὶ ἄλλας νικήσαντες· ὃ δ'	εἶπον	δεινὸν καὶ ἀνέλπιστον τοῦ πολέμου
[249]	ἄλλων πολλῶν χάριν ἔχω τῷ	εἰπόντι.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Εὖ ἂν ἔχοι· ἀλλ'
[249]	ἢ ἐκείνῳ ὅστις σοι ὁ	εἰπών	ἐστιν αὐτόν· καὶ πρός γε
[246]	πόλεως τετελευτήκασι, πολλὰ μὲν τὰ	εἰρημένα	καὶ καλά, πολὺ δ' ἔτι
[242]	δὲ πόλεμος μετὰ ταύτην τὴν	εἰρήνην	ἀνέλπιστός τε καὶ δεινὸς ἐγένετο,
[242]	διαφθεῖραι ἐφείσαντο (καὶ ἀπέδοσαν καὶ	εἰρήνην	ἐποιήσαντο, ἡγούμενοι πρὸς μὲν τὸ
[242]	ἄλλων ὁμοφώνων πρὸς τοὺς βαρβάρους·	εἰρήνης	δὲ γενομένης καὶ τῆς πόλεως
[244]	ἐπάθομεν. Μετὰ δὲ τοῦτο παντελῶς	εἰρήνης	ἡμῖν γενομένης, ἡσυχίαν ἦγεν ἡ
[243]	δὲ ταῦτα (ἡσυχίας γενομένης καὶ	εἰρήνης	πρὸς τοὺς ἄλλους, ὁ οἰκεῖος
[247]	Τοῖς μὲν οὖν παισὶ ταῦτ'	εἰρήσθω.	Πατέρας δὲ ἡμῶν, οἷς εἰσί,
[241]	εἰς Κύπρον στρατεύσαντες καὶ οἱ	εἰς	Αἴγυπτον πλεύσαντες καὶ ἄλλοσε πολλαχόσε,
[249]	τε παισὶν οὖσιν, καὶ ἐπειδὰν	εἰς	ἀνδρὸς τέλος ἴωσιν, ἀποπέμπει ἐπὶ
[243]	διὰ δὲ μῆκος τοῦ πλοῦ	εἰς	ἀπορίαν τῆς πόλεως καταστάσης καὶ
[248]	εὖ λέγεται. ~Ὅτῳ γὰρ ἀνδρὶ	εἰς	ἑαυτὸν ἀνήρτηται πάντα τὰ πρὸς
[240]	τῶν ἐν τῇδε τῇ ἠπείρῳ·	εἰς	ἐκεῖνο γὰρ τὸ ἔργον ἀποβλέψαντες
[243]	βοηθοῦντες διὰ τοὺς ὅρκους ἔπλευσαν	εἰς	ἐκείνους τοὺς τόπους, διὰ δὲ
[240]	κεφαλὴν ἔχειν· ὁ δὲ πλεύσας	εἰς	Ἐρέτριαν ἐπ' ἄνδρας οἳ τῶν
[240]	οἱ στρατιῶται αὐτοῦ, ἐκ θαλάττης	εἰς	θάλατταν διαστάντες, συνάψαντες τὰς χεῖρας
[241]	ἐπ' Εὐρυμέδοντι ναυμαχήσαντες (καὶ οἱ	εἰς	Κύπρον στρατεύσαντες καὶ οἱ εἰς
[240]	αὐτῇ διανοίᾳ κατηγάγοντο ἐξ Ἐρετρίας	εἰς	Μαραθῶνα, ὡς ἕτοιμόν σφισιν ὂν
[246]	ὑμᾶς τε καὶ τοὺς ἔπειτα	εἰς	ὀνείδη καταστῆσαι καὶ πρὶν τοὺς
[239]	δὴ καὶ καλὰ ἔργα ἀπεφήναντο	εἰς	πάντας ἀνθρώπους (καὶ ἰδίᾳ καὶ
[239]	τὴν ἀρετὴν ἐν μουσικῇ ὑμνήσαντες	εἰς	πάντας μεμηνύκασιν· ἐὰν οὖν ἡμεῖς
[235]	φθόγγος παρὰ τοῦ λέγοντος ἐνδύεται	εἰς	τὰ ὦτα, ὥστε μόγις τετάρτῃ
[243]	βοηθήσαντες ἑξήκοντα ναυσίν, αὐτοὶ ἐμβάντες	εἰς	τὰς ναῦς, καὶ ἄνδρες γενόμενοι
[245]	Ἕλληνας βαρβάροις ἐκδόντες. Ἐλθόντες οὖν	εἰς	ταὐτὰ ἐξ ὧν καὶ τὸ
[234]	εἵλοντο; (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Οὐδένα, ἀλλὰ ἀνεβάλοντο	εἰς	τὴν αὔριον. Οἶμαι μέντοι Ἀρχῖνον
[241]	τε ὑφ' ἡμῶν ἐγκωμιάζονται καὶ	εἰς	τὸν ἔπειτα (χρόνον ὑπὸ τῶν
[243]	πολέμου γενέσθαι, τόδε λέγω τὸ	εἰς	τοσοῦτον φιλονικίας ἐλθεῖν πρὸς τὴν
[246]	τάξιν τὴν τῶν προγόνων μηδ'	εἰς	τοὐπίσω ἀναχωρεῖν εἴκοντας κάκῃ. Ἐγὼ
[244]	θειότατον πάντων, τὸ καὶ βασιλέα	εἰς	τοῦτο ἀπορίας ἀφικέσθαι, ὥστε περιστῆναι
[244]	γὰρ ἴσμεν ὡς ἐκπεπληγμένοι ἀφίκοντο	εἰς	χρείαν τῆς πόλεως τῶν τε
[238]	ὥσπερ ἐν ἄλλαις πόλεσιν, ἀλλὰ	εἷς	ὅρος, ὁ δόξας σοφὸς ἢ
[238]	πόλεις ἐκ παντοδαπῶν κατεσκευασμέναι ἀνθρώπων	εἰσὶ	καὶ ἀνωμάλων, ὥστε αὐτῶν ἀνώμαλοι
[247]	εἰρήσθω. Πατέρας δὲ ἡμῶν, οἷς	εἰσί,	καὶ μητέρας ἀεὶ χρὴ παραμυθεῖσθαι
[236]	Μητροβίου· οὗτοι γάρ (μοι δύο	εἰσὶν	διδάσκαλοι, ὁ μὲν μουσικῆς, ἡ
[235]	ὥσπερ αὐτοσχεδιάζειν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Πόθεν, ὠγαθέ;	Εἰσὶν	ἑκάστοις τούτων λόγοι παρεσκευασμένοι, καὶ
[235]	οὕτως ἡμῖν οἱ ῥήτορες δεξιοί	εἰσιν.	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἀεὶ σὺ προσπαίζεις, ὦ
[238]	Βασιλῆς μὲν γὰρ ἀεὶ ἡμῖν	εἰσιν·	οὗτοι δὲ τοτὲ μὲν ἐκ
[238]	κἀκεῖνοι ἀγαθοὶ καὶ οἱ νῦν	εἰσιν,	ὧν οἵδε τυγχάνουσιν ὄντες οἱ
[236]	εἰπέ, καὶ πάνυ μοι χαριῇ,	εἴτε	Ἀσπασίας βούλει λέγειν εἴτε ὁτουοῦν·
[236]	χαριῇ, εἴτε Ἀσπασίας βούλει λέγειν	εἴτε	ὁτουοῦν· ἀλλὰ μόνον εἰπέ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[249]	τοῖς ζῶσιν οὕτως ἂν προσφιλέστατοι	εἶτε	καὶ ῥᾷστοι θεραπεύειν τε καὶ
[241]	ἔτι ἦν ἄδηλον καὶ δόξαν	εἶχον	Πέρσαι ἄμαχοι εἶναι κατὰ θάλατταν
[238]	εἰσιν· οὗτοι δὲ τοτὲ μὲν	ἐκ	γένους, τοτὲ δὲ αἱρετοί· ἐγκρατὲς
[240]	τῆς Ἐρετρικῆς οἱ στρατιῶται αὐτοῦ,	ἐκ	θαλάττης εἰς θάλατταν διαστάντες, συνάψαντες
[238]	Αἱ μὲν γὰρ ἄλλαι πόλεις	ἐκ	παντοδαπῶν κατεσκευασμέναι ἀνθρώπων εἰσὶ καὶ
[234]	καὶ οὐκ εἰκῇ ἐπαινούντων, ἀλλὰ	ἐκ	πολλοῦ χρόνου λόγους παρεσκευασμένων, οἳ
[244]	τὴν σωτηρίαν γενέσθαι ἀλλ' ἢ	ἐκ	ταύτης τῆς πόλεως, ἣν προθύμως
[241]	καὶ ἐξελάσαντες πᾶν τὸ βάρβαρον	ἐκ	τῆς θαλάττης. Ἦσαν δὲ οὗτοι
[243]	ἀναξίου τύχης τυχόντες, οὐκ ἀναιρεθέντες	ἐκ	τῆς θαλάττης κεῖνται ἐνθάδε. Ὦν
[246]	οἱ βασιλέα ἐλευθερώσαντες καὶ ἐκβαλόντες	ἐκ	τῆς θαλάττης Λακεδαιμονίους· ὧν ἐγὼ
[236]	τὸν ἐροῦντα· ἔπειτα τὰ μὲν	ἐκ	τοῦ παραχρῆμά μοι διῄει, οἷα
[242]	ἐπ' αὐτήν, ὃ δὴ φιλεῖ	ἐκ	τῶν ἀνθρώπων τοῖς εὖ πράττουσι
[243]	εὔξασθαι μηδένα πόλιν ἑαυτοῦ νοσῆσαι.	Ἔκ	τε γὰρ τοῦ Πειραιῶς καὶ
[245]	βοηθεῖν (τῶν σφᾶς ἀδικησάντων, ἀλλὰ	ἐκάμφθη	καὶ ἐβοήθησεν, καὶ τοὺς μὲν
[235]	αὐτοσχεδιάζειν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Πόθεν, ὠγαθέ; Εἰσὶν	ἑκάστοις	τούτων λόγοι παρεσκευασμένοι, καὶ ἅμα
[249]	τελευτήσαντας τιμῶσα οὐδέποτε ἐκλείπει, καθ'	ἕκαστον	ἐνιαυτὸν αὐτὴ τὰ νομιζόμενα ποιοῦσα
[248]	ὑμᾶς καὶ ἐπιμελησομένων, ὅπου ἂν	ἕκαστος	ἑκάστῳ ἐντυγχάνῃ ὁτῳοῦν τῶν ἐκείνων.
[235]	διατίθεμαι ἐπαινούμενος ὑπ' αὐτῶν, καὶ	ἑκάστοτε	ἐξέστηκα (ἀκροώμενος καὶ κηλούμενος, ἡγούμενος
[235]	(προσόντα καὶ τὰ μὴ περὶ	ἑκάστου	λέγοντες, κάλλιστά πως τοῖς ὀνόμασι
[248]	καὶ ἐπιμελησομένων, ὅπου ἂν ἕκαστος	ἑκάστῳ	ἐντυγχάνῃ ὁτῳοῦν τῶν ἐκείνων. Τῆς
[249]	νομιζόμενα ποιοῦσα κοινῇ πᾶσιν ἅπερ	ἑκάστῳ	ἰδίᾳ γίγνεται, πρὸς δὲ τούτοις
[247]	νοῦν ἐν τῷ ἑαυτοῦ βίῳ	ἐκβαίνειν.	Καὶ φέροντες μὲν ἀνδρείως τὰς
[246]	καὶ οἱ βασιλέα ἐλευθερώσαντες καὶ	ἐκβαλόντες	ἐκ τῆς θαλάττης Λακεδαιμονίους· ὧν
[239]	ἔσχον οἱ τῆσδε τῆς χώρας	ἔκγονοι,	γονῆς δὲ ἡμέτεροι, ὧν καὶ
[238]	γένεσιν, πόνων ἀρωγήν, ἀνῆκεν τοῖς	(ἐκγόνοις·	θρεψαμένη δὲ καὶ αὐξήσασα πρὸς
[247]	Εἶναι μὲν γὰρ τιμὰς γονέων	ἐκγόνοις	καλὸς θησαυρὸς καὶ μεγαλοπρεπής· χρῆσθαι
[236]	τοῖς δὲ ζῶσιν εὐμενῶς παραινέσεται,	ἐκγόνοις	μὲν καὶ ἀδελφοῖς μιμεῖσθαι τὴν
[246]	οὖν χρὴ μεμνημένους τοῖς τούτων	ἐκγόνοις	πάντ' ἄνδρα παρακελεύεσθαι, ὥσπερ ἐν
[247]	τιμῶν θησαυρῷ, καὶ μὴ τοῖς	ἐκγόνοις	παραδιδόναι, αἰσχρὸν καὶ ἄνανδρον, ἀπορίᾳ
[237]	οὐκ ἔπηλυς οὖσα, οὐδὲ τοὺς	ἐκγόνους	τούτους ἀποφηναμένη μετοικοῦντας ἐν τῇ
[245]	ἔσωσεν. Τειχισαμένη δὲ καὶ ναυπηγησαμένη,	(ἐκδεξαμένη	τὸν πόλεμον, ἐπειδὴ ἠναγκάσθη πολεμεῖν,
[245]	συμμάχων ἐψεύσθη· ἠθέλησαν γὰρ αὐτῷ	ἐκδιδόναι	καὶ συνέθεντο καὶ ὤμοσαν Κορίνθιοι
[245]	ἀνόσιον ἔργον ἐργάσασθαι Ἕλληνας βαρβάροις	ἐκδόντες.	Ἐλθόντες οὖν εἰς ταὐτὰ ἐξ
[245]	δὲ ἡμεῖς οὐκ ἐτολμήσαμεν οὔτε	ἐκδοῦναι	οὔτε ὀμόσαι. Οὕτω δή τοι
[245]	σύμμαχοι, εἰ μέλλοι χρήματα παρέξειν,	ἐκδώσειν	τοὺς ἐν τῇ ἠπείρῳ Ἕλληνας·
[249]	χάριν ἔχω τούτου (τοῦ λόγου	ἐκείνῃ	ἢ ἐκείνῳ ὅστις σοι ὁ
[240]	ἐν τῇδε τῇ ἠπείρῳ· εἰς	ἐκεῖνο	γὰρ τὸ ἔργον ἀποβλέψαντες καὶ
[235]	τῷ παραχρῆμα γίγνομαι· καὶ γὰρ	ἐκεῖνοι	ταὐτὰ ταῦτα δοκοῦσί μοι πάσχειν
[248]	παῖδες καὶ γονῆς τῶν τελευτησάντων,	ἐκεῖνοί	(τε ἐπέσκηπτον ἡμῖν ἀπαγγέλλειν, καὶ
[241]	μὲν οὖν ἀριστεῖα τῷ λόγῳ	ἐκείνοις	ἀναθετέον, (τὰ δὲ δευτερεῖα τοῖς
[244]	ζῶντες· οἱ αὐτοὶ γὰρ ὄντες	ἐκείνοις	γένει συγγνώμην ἀλλήλοις ἔχομεν ὧν
[236]	Περικλῆς εἶπεν, περιλείμματ' ἄττα ἐξ	ἐκείνου	συγκολλῶσα. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἦ καὶ μνημονεύσαις
[248]	πραξάντων πλανᾶσθαι ἠνάγκασται καὶ τὰ	ἐκείνου,	τούτῳ ἄριστα παρεσκεύασται ζῆν, οὗτός
[238]	καὶ τὸν ἀεὶ χρόνον ἐξ	ἐκείνου	ὡς τὰ πολλά. Καλεῖ δὲ
[244]	τε ναῦς περιελόμενοι αἵ ποτ'	ἐκείνους	ἔσωσαν, καὶ τείχη καθελόντες ἀνθ'
[247]	χρὴ δὲ οὐδέτερα τούτων, ἀλλ'	ἐκείνους	μάλιστα ἡμῶν ἐπαινέτας εἶναι ἔργῳ,
[240]	ἀρετῇ ὑπείκει. Ἐγὼ μὲν οὖν	ἐκείνους	(τοὺς ἄνδρας φημὶ οὐ μόνον
[243]	διὰ τοὺς ὅρκους ἔπλευσαν εἰς	ἐκείνους	τοὺς τόπους, διὰ δὲ μῆκος
[249]	τούτου (τοῦ λόγου ἐκείνῃ ἢ	ἐκείνῳ	ὅστις σοι ὁ εἰπών ἐστιν
[239]	μέλλει τις καλῶς ἐπαινεῖν, ἐν	ἐκείνῳ	τῷ χρόνῳ γενόμενον λόγῳ, ὅτε
[237]	ἂν αὐτῆς εἴη, ὅτι ἐν	ἐκείνῳ	τῷ χρόνῳ, ἐν ᾧ ἡ
[246]	Ἀλλὰ νομίζειν χρὴ αὐτῶν ἀκούειν	ἐκείνων	ἃ ἂν ἀπαγγέλλω· ἔλεγον δὲ
[243]	καὶ (ἐπαινεῖν· τῇ μὲν γὰρ	ἐκείνων	ἀρετῇ ἐνικήσαμεν οὐ μόνον τὴν
[243]	ἔτι καὶ νῦν ὑπό γε	ἐκείνων	ἐσμέν, ἡμεῖς δὲ αὐτοὶ ἡμᾶς
[246]	ὑμῖν ἅ τε αὐτῶν ἤκουσα	ἐκείνων	καὶ οἷα νῦν ἡδέως ἂν
[241]	ὃ δέ μοι δοκεῖ καὶ	ἐκείνων	κάλλιστον εἶναι, τούτου μνησθήσομαι, ὅτι
[248]	ἕκαστος ἑκάστῳ ἐντυγχάνῃ ὁτῳοῦν τῶν	ἐκείνων.	Τῆς δὲ πόλεως ἴστε που
[248]	ἀπαγγέλλω· καὶ αὐτὸς δέομαι ὑπὲρ	ἐκείνων,	τῶν μὲν μιμεῖσθαι τοὺς αὑτῶν,
[249]	δὲ τοὺς τελευτήσαντας τιμῶσα οὐδέποτε	ἐκλείπει,	καθ' ἕκαστον ἐνιαυτὸν αὐτὴ τὰ
[234]	πρεσβυτέρων (τηλικοῦτος ὤν, ἵνα μὴ	ἐκλίπῃ	ὑμῶν ἡ οἰκία ἀεί τινα
[240]	ἀφίκοντο οἱ δ' ἄλλοι πάντες	ἐκπεπληγμένοι,	ἀγαπῶντες τὴν (ἐν τῷ παρόντι
[244]	ταῦτα· αὐτοὶ γὰρ ἴσμεν ὡς	ἐκπεπληγμένοι	ἀφίκοντο εἰς χρείαν τῆς πόλεως
[240]	~ναυσὶ δὲ τῆς τε (θαλάττης	ἐκράτει	καὶ τῶν νήσων, ὥστε μηδὲ
[243]	τῇ δὲ ἡμετέρᾳ αὐτῶν διαφορᾷ	ἐκρατήθημεν,	οὐχ ὑπὸ τῶν ἄλλων· ἀήττητοι
[242]	τὴν χώραν καὶ ἀναξίαν χάριν	ἐκτινόντων	τῇ πόλει, νικήσαντες αὐτοὺς ναυμαχίᾳ
[246]	ἐπιφανέστερον ποιεῖ τὸν ἔχοντα καὶ	ἐκφαίνει	τὴν δειλίαν· ~πᾶσά τε ἐπιστήμη
[243]	καὶ βαρβάρους. Οὗ δὴ καὶ	(ἐκφανὴς	ἐγένετο ἡ τῆς πόλεως ῥώμη
[244]	καθελόντες ἀνθ' ὧν ἡμεῖς τἀκείνων	ἐκωλύσαμεν	πεσεῖν· διανοουμένη δὲ ἡ πόλις
[236]	παρ' αὐτῆς, καὶ (ὀλίγου πληγὰς	ἔλαβον	ὅτ' ἐπελανθανόμην. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Τί οὖν
[238]	τοῖς ἄλλοις. Μετὰ δὲ τοῦτο	ἐλαίου	γένεσιν, πόνων ἀρωγήν, ἀνῆκεν τοῖς
[236]	γε μόνω ἐσμέν. Ἀλλ' ἄκουε.	Ἔλεγε	γάρ, ὡς ἐγᾦμαι, ἀρξαμένη λέγειν
[236]	Ἦ καὶ μνημονεύσαις ἂν ἃ	ἔλεγεν	ἡ Ἀσπασία; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Εἰ μὴ
[246]	δύναμιν, τεκμαιρόμενος ἐξ ὧν τότε	ἔλεγον.	Ἀλλὰ νομίζειν χρὴ αὐτῶν ἀκούειν
[246]	ἀκούειν ἐκείνων ἃ ἂν ἀπαγγέλλω·	ἔλεγον	δὲ τάδε (ὦ παῖδες, ὅτι
[239]	φρονήσεως. Ὅθεν δὴ ἐν πάσῃ	ἐλευθερίᾳ	τεθραμμένοι οἱ τῶνδέ γε πατέρες
[242]	πόλεμον, Ἕλλησιν ἤδη ὑπὲρ τῆς	ἐλευθερίας	βοηθοῦντες πρὸς Ἕλληνας, ἄνδρες ἀγαθοὶ
[244]	ἡγησάμενοι Λακεδαιμόνιοι τοὺς μὲν τῆς	ἐλευθερίας	ἐπικούρους πεπτωκέναι ἡμᾶς, σφέτερον δὲ
[239]	δημοσίᾳ, οἰόμενοι δεῖν ὑπὲρ τῆς	ἐλευθερίας	καὶ Ἕλλησιν ὑπὲρ Ἑλλήνων μάχεσθαι
[242]	ἐν Τανάγρᾳ ὑπὲρ τῆς Βοιωτῶν	ἐλευθερίας	Λακεδαιμονίοις (μαχόμενοι, ἀμφισβητησίμου δὲ τῆς
[243]	τρόπαια στήσαντες ὑπὲρ τῆς Λεοντίνων	ἐλευθερίας,	οἷς βοηθοῦντες διὰ τοὺς ὅρκους
[240]	πατέρας εἶναι, ἀλλὰ καὶ τῆς	ἐλευθερίας	τῆς τε ἡμετέρας καὶ συμπάντων
[245]	γε τῆς πόλεως γενναῖον καὶ	ἐλεύθερον	βέβαιόν τε καὶ ὑγιές ἐστιν
[245]	αὐτὴ βοηθήσασα ἀπελύσατο δουλείας, ὥστ'	ἐλευθέρους	εἶναι μέχρι οὗ πάλιν αὐτοὶ
[246]	ἀγαθοὶ δὲ καὶ οἱ βασιλέα	ἐλευθερώσαντες	καὶ ἐκβαλόντες ἐκ τῆς θαλάττης
[242]	Ἕλληνας, ἄνδρες ἀγαθοὶ (γενόμενοι καὶ	ἐλευθερώσαντες	οἷς ἐβοήθουν, ἐν τῷδε τῷ
[239]	ὧν ὁ μὲν πρῶτος Κῦρος	ἐλευθερώσας	Πέρσας τοὺς αὑτοῦ πολίτας τῷ
[244]	Ἕλλησι, ~τόν τε πρὸς τοὺς	Ἐλευσῖνι	(πόλεμον ὡς μετρίως ἔθεντο· καὶ
[243]	λέγω τὸ εἰς τοσοῦτον φιλονικίας	ἐλθεῖν	πρὸς τὴν πόλιν τοὺς ἄλλους
[245]	ἔργον ἐργάσασθαι Ἕλληνας βαρβάροις ἐκδόντες.	Ἐλθόντες	οὖν εἰς ταὐτὰ ἐξ ὧν
[240]	τοιούτῳ τρόπῳ· ἐπὶ τὰ ὅρια	ἐλθόντες	τῆς Ἐρετρικῆς οἱ στρατιῶται αὐτοῦ,
[242]	(γὰρ ἐνταῦθα ἔδειξαν, στασιασάσης τῆς	Ἑλλάδος	περιγενόμενοι τῷ πολέμῳ, τοὺς προεστῶτας
[242]	ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας βοηθοῦντες πρὸς	Ἕλληνας,	ἄνδρες ἀγαθοὶ (γενόμενοι καὶ ἐλευθερώσαντες
[245]	καὶ ἐβοήθησεν, καὶ τοὺς μὲν	Ἕλληνας	αὐτὴ βοηθήσασα ἀπελύσατο δουλείας, ὥστ'
[245]	αἰσχρὸν καὶ ἀνόσιον ἔργον ἐργάσασθαι	Ἕλληνας	βαρβάροις ἐκδόντες. Ἐλθόντες οὖν εἰς
[241]	ὡς ἐπιχειρήσων πάλιν ἐπὶ τοὺς	Ἕλληνας.	Δίκαιον δὴ καὶ τούτων ἡμᾶς
[245]	μισοβάρβαρον, (διὰ τὸ εἰλικρινῶς εἶναι	Ἕλληνας	καὶ ἀμιγεῖς βαρβάρων. Οὐ γὰρ
[243]	τοῦτον πάλιν ἐπάγεσθαι, βάρβαρον ἐφ'	Ἕλληνας,	καὶ συναθροῖσαι ἐπὶ τὴν πόλιν
[245]	ἐκδώσειν τοὺς ἐν τῇ ἠπείρῳ	Ἕλληνας·	μόνοι δὲ ἡμεῖς οὐκ ἐτολμήσαμεν
[243]	συναθροῖσαι ἐπὶ τὴν πόλιν πάντας	Ἕλληνάς	τε καὶ βαρβάρους. Οὗ δὴ
[245]	ἀπαγορεύοντας, ἀποστῆναι βουλόμενος ἐξῄτει τοὺς	Ἕλληνας	τοὺς ἐν τῇ ἠπείρῳ, οὕσπερ
[241]	(Σαλαμῖνι ναυμαχησάντων, παιδευθῆναι τοὺς ἄλλους	Ἕλληνας,	ὑπὸ μὲν τῶν κατὰ γῆν,
[243]	πρὸς τὴν πόλιν τοὺς ἄλλους	Ἕλληνας,	ὥστε τολμῆσαι τῷ ἐχθίστῳ ἐπικηρυκεύσασθαι
[245]	Ἕλληνες, συνοικοῦσιν ἡμῖν, ἀλλ' αὐτοὶ	Ἕλληνες,	οὐ μειξοβάρβαροι οἰκοῦμεν, ὅθεν καθαρὸν
[245]	μὲν βάρβαροι ὄντες, νόμῳ δὲ	Ἕλληνες,	συνοικοῦσιν ἡμῖν, ἀλλ' αὐτοὶ Ἕλληνες,
[240]	ὑστέρας μάχας ἐτόλμησαν διακινδυνεύειν οἱ	Ἕλληνες	ὑπὲρ τῆς σωτηρίας, μαθηταὶ τῶν
[241]	ἀριθμῷ καὶ ἀρετῇ γενέσθαι τῆς	Ἑλληνικῆς	σωτηρίας, κοινὸν ἤδη τοῦτο Λακεδαιμονίων
[242]	ἰδίαν πόλεως τὸ κοινὸν τῶν	Ἑλλήνων	διολλύναι, πρὸς δὲ τοὺς βαρβάρους
[240]	ἐπ' ἄνδρας οἳ τῶν τότε	Ἑλλήνων	ἐν τοῖς εὐδοκιμώτατοι ἦσαν τὰ
[241]	προσέχειν, ἀλλὰ μὴ τῇ τῶν	Ἑλλήνων	ἐπιβουλεύειν φθορᾷ. ~Καὶ οὗτος μὲν
[242]	πολέμου γενομένου, καὶ πάντων τῶν	Ἑλλήνων	ἐπιστρατευσάντων καὶ τεμόντων τὴν χώραν
[241]	τοῦτο πολλαὶ μὲν πόλεις τῶν	Ἑλλήνων	ἔτι ἦσαν μετὰ τοῦ βαρβάρου,
[239]	καὶ βαρβάροις ὑπὲρ ἁπάντων τῶν	Ἑλλήνων.	Εὐμόλπου μὲν οὖν καὶ Ἀμαζόνων
[241]	τὸν ἐχόμενον φόβον διέλυσαν τῶν	Ἑλλήνων	καὶ ἔπαυσαν φοβουμένους πλῆθος νεῶν
[239]	τῆς ἐλευθερίας καὶ Ἕλλησιν ὑπὲρ	Ἑλλήνων	μάχεσθαι καὶ βαρβάροις ὑπὲρ ἁπάντων
[244]	χρείαν τῆς πόλεως τῶν τε	Ἑλλήνων	οἱ πρῶτοι, Ἀργεῖοι καὶ Βοιωτοὶ
[240]	δ' ἐπιχειρουμένων οὔτ' Ἐρετριεῦσιν ἐβοήθησεν	Ἑλλήνων	οὐδεὶς οὔτε Ἀθηναίοις πλὴν Λακεδαιμονίων
[235]	ἕνα δὲ καὶ διαφέροντα τῶν	Ἑλλήνων,	Περικλέα τὸν Ξανθίππου. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Τίς
[242]	πολέμῳ, τοὺς προεστῶτας τῶν ἄλλων	Ἑλλήνων	χειρωσάμενοι, μεθ' ὧν τότε τοὺς
[242]	πόλιν ἄκουσαν ἐν πολέμῳ τοῖς	Ἕλλησι	κατέστησεν. Μετὰ δὲ τοῦτο γενομένου
[244]	μὴ ἂν ἔτι ἀμῦναι μήτε	Ἕλλησι	πρὸς ἀλλήλων δουλουμένοις μήτε ὑπὸ
[243]	καὶ παρ' ἐλπίδα τοῖς ἄλλοις	Ἕλλησι,	~τόν τε πρὸς τοὺς Ἐλευσῖνι
[244]	οὐκ ἐνδεῶς ἠμύναντο, τοῖς δὲ	Ἕλλησιν	ἀγανακτοῦσα, μεμνημένη ὡς εὖ παθόντες
[242]	πρῶτοι μετὰ τὸν Περσικὸν πόλεμον,	Ἕλλησιν	ἤδη ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας βοηθοῦντες
[241]	Μαραθῶνι τοσοῦτον μόνον ἐπέδειξαν τοῖς	Ἕλλησιν,	ὅτι (κατὰ γῆν οἷόν τε
[239]	δεῖν ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας καὶ	Ἕλλησιν	ὑπὲρ Ἑλλήνων μάχεσθαι καὶ βαρβάροις
[243]	ἐν ταῖς ναυμαχίαις ταῖς καθ'	Ἑλλήσποντον,	μιᾷ μὲν ἡμέρᾳ πάσας τὰς
[235]	αὐτὸς εἰπεῖν, εἰ δέοι καὶ	ἕλοιτό	σε ἡ βουλή; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Καὶ
[243]	ἡμέρᾳ πάσας τὰς τῶν πολεμίων	(ἑλόντες	ναῦς, πολλὰς δὲ καὶ ἄλλας
[243]	συνέμειξαν οἱ πολῖται καὶ παρ'	ἐλπίδα	τοῖς ἄλλοις Ἕλλησι, ~τόν τε
[236]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Εἰ μὴ ἀδικῶ γε·	ἐμάνθανόν	γέ τοι παρ' αὐτῆς, καὶ
[236]	λέγειν; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Αὐτὸς μὲν παρ'	ἐμαυτοῦ	ἴσως οὐδέν, Ἀσπασίας δὲ (καὶ
[235]	τετάρτῃ ἢ πέμπτῃ ἡμέρᾳ ἀναμιμνῄσκομαι	ἐμαυτοῦ	καὶ αἰσθάνομαι οὗ γῆς εἰμι,
[243]	νεῶν, βοηθήσαντες ἑξήκοντα ναυσίν, αὐτοὶ	ἐμβάντες	εἰς τὰς ναῦς, καὶ ἄνδρες
[235]	δοκοῦσί μοι πάσχειν καὶ πρὸς	ἐμὲ	καὶ πρὸς τὴν ἄλλην πόλιν,
[246]	εἴ τι πάσχοιεν, ἡνίκα κινδυνεύσειν	ἔμελλον.	Φράσω δὲ ὑμῖν ἅ τε
[235]	σε ἡ βουλή; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Καὶ	ἐμοὶ	μέν γε, ὦ Μενέξενε, οὐδὲν
[245]	ἀλλοτρίας φύσεως. Ὅμως δ' οὖν	ἐμονώθημεν	πάλιν (διὰ τὸ μὴ ἐθέλειν
[249]	εἰ μὴ πιστεύεις, ἀκολούθει μετ'	ἐμοῦ,	καὶ ἀκούσῃ αὐτῆς λεγούσης. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)
[236]	εἶναι λέγειν· ἀλλὰ καὶ ὅστις	ἐμοῦ	κάκιον ἐπαιδεύθη, μουσικὴν μὲν ὑπὸ
[235]	δὴ τὰ πολλὰ ἀεὶ μετ'	ἐμοῦ	ξένοι τινὲς ἕπονται καὶ συνακροῶνται
[235]	τοὺς προγόνους ἡμῶν ἅπαντας τοὺς	ἔμπροσθεν	καὶ αὐτοὺς ἡμᾶς τοὺς ἔτι
[235]	Πελοποννησίοις εὖ λέγειν ἢ Πελοποννησίους	ἐν	Ἀθηναίοις, ἀγαθοῦ ἂν ῥήτορος δέοι
[236]	οἷός τ' εἴη Ἀθηναίους γε	ἐν	Ἀθηναίοις ἐπαινῶν εὐδοκιμεῖν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Καὶ
[238]	οὐδὲ τοῖς ἐναντίοις τετίμηται, ὥσπερ	ἐν	ἄλλαις πόλεσιν, ἀλλὰ εἷς ὅρος,
[248]	ἢ ἐγγὺς τούτου, καὶ μὴ	ἐν	ἄλλοις ἀνθρώποις αἰωρεῖται ἐξ ὧν
[239]	λαβὼν ἔχει ἔτι τέ ἐστιν	ἐν	ἀμνηστίᾳ, τούτων πέρι μοι δοκεῖ
[246]	διακελεύσομαι προθυμεῖσθαι εἶναι ὡς ἀρίστους·	ἐν	δὲ τῷ παρόντι δίκαιός εἰμι
[239]	εἰ μέλλει τις καλῶς ἐπαινεῖν,	ἐν	ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ γενόμενον λόγῳ,
[237]	δικαίως ἂν αὐτῆς εἴη, ὅτι	ἐν	ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ, ἐν ᾧ
[249]	πατρός, γονέων δὲ τῶν τούτων	ἐν	ἐπιτρόπου, πᾶσαν πάντων παρὰ πάντα
[238]	τότε ἦν καὶ νῦν, ἀριστοκρατία,	ἐν	ᾗ νῦν τε πολιτευόμεθα καὶ
[237]	ἀλλ' ὑπὸ (μητρὸς τῆς χώρας	ἐν	ᾗ ᾤκουν, καὶ νῦν κεῖσθαι
[238]	δὲ ἐναντία κακῶν. Ὡς οὖν	ἐν	καλῇ πολιτείᾳ ἐτράφησαν οἱ πρόσθεν
[249]	καὶ ἀτεχνῶς τῶν μὲν τελευτησάντων	ἐν	κληρονόμου καὶ ὑέος (μοίρᾳ καθεστηκυῖα,
[246]	τῷ πολέμῳ ἐστερήθημεν, ~τῶν τε	ἐν	Κορίνθῳ χρησαμένων δυσχωρίᾳ καὶ ἐν
[246]	ἐν Κορίνθῳ χρησαμένων δυσχωρίᾳ καὶ	ἐν	Λεχαίῳ (προδοσίᾳ· ἀγαθοὶ δὲ καὶ
[248]	τε τύχης μάλιστ' ἂν εἶεν	ἐν	λήθῃ καὶ (ζῷεν κάλλιον καὶ
[235]	τέως δὲ οἶμαι μόνον οὐκ	ἐν	μακάρων νήσοις οἰκεῖν· οὕτως ἡμῖν
[239]	αὐτῶν ἤδη καλῶς τὴν ἀρετὴν	ἐν	μουσικῇ ὑμνήσαντες εἰς πάντας μεμηνύκασιν·
[243]	ἤδη αὐτὴν καταπεπολεμῆσθαι καὶ ἀπειλημμένων	ἐν	Μυτιλήνῃ τῶν νεῶν, βοηθήσαντες ἑξήκοντα
[237]	ᾤκουν, καὶ νῦν κεῖσθαι τελευτήσαντας	ἐν	οἰκείοις τόποις τῆς τεκούσης καὶ
[242]	οἱ δ' ἡμέτεροι τρίτῃ ἡμέρᾳ	ἐν	Οἰνοφύτοις νικήσαντες τοὺς ἀδίκως φεύγοντας
[239]	δόξῃ καὶ φρονήσεως. Ὅθεν δὴ	ἐν	πάσῃ ἐλευθερίᾳ τεθραμμένοι οἱ τῶνδέ
[237]	ἀλλ' αὐτόχθονας καὶ τῷ ὄντι	ἐν	πατρίδι οἰκοῦντας καὶ ζῶντας, καὶ
[249]	(μοίρᾳ καθεστηκυῖα, τῶν δὲ ὑέων	ἐν	πατρός, γονέων δὲ τῶν τούτων
[249]	ἄδηλον αὐτοῖς τὴν ὀρφανίαν γενέσθαι,	ἐν	πατρὸς σχήματι καταστᾶσα αὐτοῖς αὐτὴ
[235]	εἰ μὲν γὰρ δέοι Ἀθηναίους	ἐν	Πελοποννησίοις εὖ λέγειν ἢ Πελοποννησίους
[241]	βαρβάρους. Τρίτον δὲ λέγω τὸ	ἐν	Πλαταιαῖς ἔργον καὶ ἀριθμῷ καὶ
[234]	πολλαχῇ κινδυνεύει καλὸν εἶναι τὸ	ἐν	πολέμῳ ἀποθνῄσκειν. Καὶ γὰρ ταφῆς
[246]	ἐκγόνοις πάντ' ἄνδρα παρακελεύεσθαι, ὥσπερ	ἐν	πολέμῳ, μὴ λείπειν τὴν τάξιν
[242]	καὶ τήνδε τὴν πόλιν ἄκουσαν	ἐν	πολέμῳ τοῖς Ἕλλησι κατέστησεν. Μετὰ
[241]	τε Μαραθῶνι μαχεσαμένων καὶ τῶν	ἐν	(Σαλαμῖνι ναυμαχησάντων, παιδευθῆναι τοὺς ἄλλους
[243]	ἄλλων οἱ φίλοι· πολλοὶ δ'	ἐν	ταῖς ναυμαχίαις ταῖς καθ' Ἑλλήσποντον,
[242]	τοῦτο γενομένου πολέμου, συνέβαλον μὲν	ἐν	Τανάγρᾳ ὑπὲρ τῆς Βοιωτῶν ἐλευθερίας
[240]	ἕτοιμόν σφισιν ὂν καὶ Ἀθηναίους	ἐν	τῇ αὐτῇ ταύτῃ ἀνάγκῃ ζεύξαντας
[245]	μέλλοι χρήματα παρέξειν, ἐκδώσειν τοὺς	ἐν	τῇ ἠπείρῳ Ἕλληνας· μόνοι δὲ
[245]	βουλόμενος ἐξῄτει τοὺς Ἕλληνας τοὺς	ἐν	τῇ ἠπείρῳ, οὕσπερ πρότερον Λακεδαιμόνιοι
[242]	λαβόντες αὐτῶν τοὺς ἡγεμόνας Λακεδαιμονίους	ἐν	τῇ Σφαγίᾳ, ἐξὸν αὐτοῖς διαφθεῖραι
[237]	τοὺς ἐκγόνους τούτους ἀποφηναμένη μετοικοῦντας	ἐν	τῇ χώρᾳ ἄλλοθεν σφῶν ἡκόντων,
[240]	τε ἡμετέρας καὶ συμπάντων τῶν	ἐν	τῇδε τῇ ἠπείρῳ· εἰς ἐκεῖνο
[244]	βαρβάρων, οὕτως ᾤκει. Ἡμῶν οὖν	ἐν	τοιαύτῃ διανοίᾳ ὄντων ἡγησάμενοι Λακεδαιμόνιοι
[240]	ἄνδρας οἳ τῶν τότε Ἑλλήνων	ἐν	τοῖς εὐδοκιμώτατοι ἦσαν τὰ πρὸς
[244]	ᾧ δυνάμεθα, εὐχαῖς καὶ θυσίαις,	ἐν	τοῖς τοιοῖσδε, τοῖς κρατοῦσιν αὐτῶν
[235]	καὶ εὐδοκιμήσοντος· ὅταν δέ τις	ἐν	τούτοις ἀγωνίζηται οὕσπερ καὶ ἐπαινεῖ,
[240]	τῷ παρόντι σωτηρίαν, ἡσυχίαν ἦγον.	Ἐν	τούτῳ δὴ ἄν τις γενόμενος
[237]	παντοδαπά, θηρία τε καὶ βοτά,	ἐν	τούτῳ ἡ ἡμετέρα θηρίων μὲν
[245]	πολέμιοι. Ἀνδρῶν μέντοι ἀγαθῶν καὶ	ἐν	τούτῳ τῷ πολέμῳ ἐστερήθημεν, ~τῶν
[244]	παρεχομένη. Χρὴ δὲ καὶ τῶν	ἐν	τούτῳ τῷ πολέμῳ τελευτησάντων ὑπ'
[240]	οὐκ ὀλίγοι, τούτους ἐχειρώσατο μὲν	ἐν	τρισὶν ἡμέραις, διηρευνήσατο δὲ αὐτῶν
[247]	ῥᾴδιον θνητῷ ἀνδρὶ κατὰ νοῦν	ἐν	τῷ ἑαυτοῦ βίῳ ἐκβαίνειν. Καὶ
[246]	ἀγαθῶν, νῦν τε παρακελεύομαι καὶ	ἐν	τῷ λοιπῷ χρόνῳ, ὅπου ἄν
[235]	συνακροῶνται πρὸς οὓς ἐγὼ σεμνότερος	ἐν	τῷ παραχρῆμα γίγνομαι· καὶ γὰρ
[235]	ἐξέστηκα (ἀκροώμενος καὶ κηλούμενος, ἡγούμενος	ἐν	τῷ παραχρῆμα μείζων καὶ γενναιότερος
[248]	φοβουμένους ἄγαν εἰ δεῖ τελευτᾶν	ἐν	τῷ παρόντι. Δεόμεθα δὴ καὶ
[240]	ἄλλοι πάντες ἐκπεπληγμένοι, ἀγαπῶντες τὴν	(ἐν	τῷ παρόντι σωτηρίαν, ἡσυχίαν ἦγον.
[235]	πάντας τρόπους καὶ τοὺς τετελευτηκότας	ἐν	τῷ πολέμῳ καὶ τοὺς προγόνους
[248]	νόμους θεμένη περὶ τοὺς τῶν	ἐν	τῷ πολέμῳ τελευτησάντων παῖδάς τε
[242]	εἴ τις ἄρα ἠμφεσβήτει ὡς	ἐν	τῷ προτέρῳ πολέμῳ τῷ πρὸς
[238]	ὧν τὰ μὲν ὀνόματα πρέπει	ἐν	τῷ τοιῷδε ἐᾶν ἴσμεν γάρ
[238]	ὡς ἀνθρώπους γεννησαμένη· ~μόνη γὰρ	ἐν	τῷ τότε καὶ πρώτη τροφὴν
[244]	ἥττονος θεραπίς. Καὶ δὴ καὶ	ἐν	τῷ τότε χρόνῳ οὐχ οἵα
[242]	(γενόμενοι καὶ ἐλευθερώσαντες οἷς ἐβοήθουν,	ἐν	τῷδε τῷ μνήματι τιμηθέντες ὑπὸ
[237]	ὅτι ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ,	ἐν	ᾧ ἡ πᾶσα γῆ ἀνεδίδου
[242]	ἀνέλπιστός τε καὶ δεινὸς ἐγένετο,	ἐν	ᾧ πολλοὶ καὶ ἀγαθοὶ τελευτήσαντες
[240]	προφασιζόμενος, πέμψας μυριάδας μὲν πεντήκοντα	ἔν	τε πλοίοις καὶ ναυσίν, ναῦς
[235]	πολλοὺς καὶ ἀγαθοὺς πεποίηκε ῥήτορας,	ἕνα	δὲ καὶ διαφέροντα τῶν Ἑλλήνων,
[238]	καλὴ μὲν ἀγαθῶν, ἡ δὲ	ἐναντία	κακῶν. Ὡς οὖν ἐν καλῇ
[238]	πατέρων ἀπελήλαται οὐδεὶς οὐδὲ τοῖς	ἐναντίοις	τετίμηται, ὥσπερ ἐν ἄλλαις πόλεσιν,
[235]	ἡμέρας πλείω (ἢ τρεῖς· οὕτως	ἔναυλος	ὁ λόγος τε καὶ ὁ
[249]	τὰ σφέτερ' αὐτῶν πανοπλίᾳ κοσμήσασα,	ἐνδεικνυμένη	καὶ ἀναμιμνῄσκουσα τὰ τοῦ πατρὸς
[244]	ὑπ' αὐτῆς κακῶς (ἱκανῶς) οὐκ	ἐνδεῶς	ἠμύναντο, τοῖς δὲ Ἕλλησιν ἀγανακτοῦσα,
[235]	ὁ φθόγγος παρὰ τοῦ λέγοντος	ἐνδύεται	εἰς τὰ ὦτα, ὥστε μόγις
[238]	τοῦ καρποῦ οὐκ ἐφθόνησεν, ἀλλ'	ἔνειμεν	καὶ τοῖς ἄλλοις. Μετὰ δὲ
[247]	πανουργία, οὐ σοφία φαίνεται. Ὧν	ἕνεκα	καὶ πρῶτον καὶ ὕστατον καὶ
[246]	ἔργα ταῦτα τῶν ἀνδρῶν τῶν	ἐνθάδε	κειμένων καὶ τῶν ἄλλων ὅσοι
[242]	οἳ τοῦτον τὸν πόλεμον πολεμήσαντες	ἐνθάδε	κεῖνται, ὅτι ἐπέδειξαν, εἴ τις
[242]	ᾧ πολλοὶ καὶ ἀγαθοὶ τελευτήσαντες	ἐνθάδε	κεῖνται, ~πολλοὶ μὲν ἀμφὶ Σικελίαν
[243]	ἀναιρεθέντες ἐκ τῆς θαλάττης κεῖνται	ἐνθάδε.	Ὦν χρὴ ἀεὶ μεμνῆσθαί τε
[249]	χρόνον ἐπιμέλειαν ποιουμένη. Ὧν χρὴ	ἐνθυμουμένους	πρᾳότερον φέρειν τὴν συμφοράν· τοῖς
[249]	τιμῶσα οὐδέποτε ἐκλείπει, καθ' ἕκαστον	ἐνιαυτὸν	αὐτὴ τὰ νομιζόμενα ποιοῦσα κοινῇ
[243]	δὲ αὐτοὶ ἡμᾶς αὐτοὺς καὶ	ἐνικήσαμεν	καὶ ἡττήθημεν. Μετὰ δὲ ταῦτα
[243]	τῇ μὲν γὰρ ἐκείνων ἀρετῇ	ἐνικήσαμεν	οὐ μόνον τὴν τότε ναυμαχίαν,
[242]	μεθ' ὧν τότε τοὺς βαρβάρους	ἐνίκων	κοινῇ, τούτους νικῶντες ἰδίᾳ. Τρίτος
[238]	τε καὶ ὀλιγαρχίαι· οἰκοῦσιν οὖν	ἔνιοι	μὲν δούλους, οἱ δὲ δεσπότας
[242]	οὐκ ἀληθῆ ἀμφισβητοῖεν· οὗτοι (γὰρ	ἐνταῦθα	ἔδειξαν, στασιασάσης τῆς Ἑλλάδος περιγενόμενοι
[248]	παίδων ἐπιμελούμενοι καὶ τρέφοντες καὶ	ἐνταῦθα	τὸν νοῦν τρέποντες τῆς τε
[245]	οἰκοῦμεν, ὅθεν καθαρὸν τὸ μῖσος	ἐντέτηκε	τῇ πόλει τῆς ἀλλοτρίας φύσεως.
[249]	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Πολλάκις, ὦ Σώκρατες, ἐγὼ	ἐντετύχηκα	Ἀσπασίᾳ, καὶ οἶδα οἵα ἐστίν.
[248]	ἐπιμελησομένων, ὅπου ἂν ἕκαστος ἑκάστῳ	ἐντυγχάνῃ	ὁτῳοῦν τῶν ἐκείνων. Τῆς δὲ
[246]	λοιπῷ χρόνῳ, ὅπου ἄν τῳ	ἐντυγχάνω	(ὑμῶν, καὶ ἀναμνήσω καὶ διακελεύσομαι
[237]	δὲ ἐγένοντο διὰ τὸ φῦναι	ἐξ	ἀγαθῶν. Τὴν εὐγένειαν οὖν πρῶτον
[234]	~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἐξ	ἀγορᾶς ἢ πόθεν Μενέξενος; (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)
[234]	ἀγορᾶς ἢ πόθεν Μενέξενος; (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)	Ἐξ	ἀγορᾶς, ὦ Σώκρατες, καὶ ἀπὸ
[236]	ὃν Περικλῆς εἶπεν, περιλείμματ' ἄττα	ἐξ	ἐκείνου συγκολλῶσα. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἦ καὶ
[238]	πολιτευόμεθα καὶ τὸν ἀεὶ χρόνον	ἐξ	ἐκείνου ὡς τὰ πολλά. Καλεῖ
[240]	Τῇ δ' αὐτῇ διανοίᾳ κατηγάγοντο	ἐξ	Ἐρετρίας εἰς Μαραθῶνα, ὡς ἕτοιμόν
[238]	ἡμῖν τῆς πολιτείας ταύτης ἡ	ἐξ	ἴσου γένεσις. Αἱ μὲν γὰρ
[235]	τὸν αἱρεθέντα οὐ πάνυ εὐπορήσειν·	ἐξ	ὑπογύου γὰρ παντάπασιν ἡ αἵρεσις
[248]	μὴ ἐν ἄλλοις ἀνθρώποις αἰωρεῖται	ἐξ	ὧν ἢ εὖ ἢ κακῶς
[245]	ἐκδόντες. Ἐλθόντες οὖν εἰς ταὐτὰ	ἐξ	ὧν καὶ τὸ πρότερον κατεπολεμήθημεν,
[246]	εἴποιεν ὑμῖν λαβόντες δύναμιν, τεκμαιρόμενος	ἐξ	ὧν τότε ἔλεγον. Ἀλλὰ νομίζειν
[243]	ἐχθίστῳ ἐπικηρυκεύσασθαι βασιλεῖ, ὃν κοινῇ	ἐξέβαλον	μεθ' ἡμῶν, ἰδίᾳ τοῦτον πάλιν
[245]	ἠπείρῳ, οὕσπερ πρότερον Λακεδαιμόνιοι αὐτῷ	ἐξέδοσαν,	εἰ μέλλοι συμμαχήσειν ἡμῖν τε
[248]	μὲν γὰρ ἡμέτερα τελευτὴν ἤδη	ἕξει	ἥπερ καλλίστη γίγνεται ἀνθρώποις, ὥστε
[241]	τῆς σωτηρίας ἐπέθεσαν ἀνακαθηράμενοι καὶ	ἐξελάσαντες	πᾶν τὸ βάρβαρον ἐκ τῆς
[237]	ἀγρίων ἄγονος καὶ καθαρὰ ἐφάνη,	ἐξελέξατο	δὲ τῶν ζῴων καὶ ἐγέννησεν
[236]	μοι χαλεπανεῖ ἡ διδάσκαλος, ἂν	ἐξενέγκω	αὐτῆς τὸν λόγον. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Μηδαμῶς,
[235]	ἐπαινούμενος ὑπ' αὐτῶν, καὶ ἑκάστοτε	ἐξέστηκα	(ἀκροώμενος καὶ κηλούμενος, ἡγούμενος ἐν
[243]	ἐν Μυτιλήνῃ τῶν νεῶν, βοηθήσαντες	ἑξήκοντα	ναυσίν, αὐτοὶ ἐμβάντες εἰς τὰς
[241]	εἶναι, τούτου μνησθήσομαι, ὅτι τὸ	ἑξῆς	ἔργον τοῖς Μαραθῶνι διεπράξαντο. Οἱ
[245]	θάλατταν πολέμῳ ἀπαγορεύοντας, ἀποστῆναι βουλόμενος	ἐξῄτει	τοὺς Ἕλληνας τοὺς ἐν τῇ
[242]	ἡγεμόνας Λακεδαιμονίους ἐν τῇ Σφαγίᾳ,	ἐξὸν	αὐτοῖς διαφθεῖραι ἐφείσαντο (καὶ ἀπέδοσαν
[246]	τὸ νῦν παρόν· ἡμῖν δὲ	ἐξὸν	ζῆν μὴ καλῶς, καλῶς αἱρούμεθα
[240]	ὁ δὲ πλεύσας εἰς Ἐρέτριαν	ἐπ'	ἄνδρας οἳ τῶν τότε Ἑλλήνων
[239]	οὔτε ποιητής πω δόξαν ἀξίαν	ἐπ'	ἀξίοις λαβὼν ἔχει ἔτι τέ
[241]	δευτερεῖα τοῖς περὶ Σαλαμῖνα καὶ	ἐπ'	Ἀρτεμισίῳ ναυμαχήσασι καὶ νικήσασι. Καὶ
[242]	καὶ τῆς πόλεως τιμωμένης ἦλθεν	ἐπ'	αὐτήν, ὃ δὴ φιλεῖ ἐκ
[241]	Ἦσαν δὲ οὗτοι οἵ τε	ἐπ'	Εὐρυμέδοντι ναυμαχήσαντες (καὶ οἱ εἰς
[243]	μεθ' ἡμῶν, ἰδίᾳ τοῦτον πάλιν	ἐπάγεσθαι,	βάρβαρον ἐφ' Ἕλληνας, καὶ συναθροῖσαι
[244]	ὧν τ' ἐποιήσαμεν ὧν τ'	ἐπάθομεν.	Μετὰ δὲ τοῦτο παντελῶς εἰρήνης
[236]	ἀλλὰ καὶ ὅστις ἐμοῦ κάκιον	ἐπαιδεύθη,	μουσικὴν μὲν ὑπὸ Λάμπρου παιδευθείς,
[235]	ἐν τούτοις ἀγωνίζηται οὕσπερ καὶ	ἐπαινεῖ,	οὐδὲν μέγα δοκεῖν εὖ λέγειν.
[237]	ὥσπερ ἀγαθοὶ ἐγένοντο, οὕτω καὶ	ἐπαινεῖν	αὐτούς. Ἀγαθοὶ δὲ ἐγένοντο διὰ
[239]	ἰδεῖν, εἰ μέλλει τις καλῶς	ἐπαινεῖν,	ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ γενόμενον
[243]	χρὴ ἀεὶ μεμνῆσθαί τε καὶ	(ἐπαινεῖν·	τῇ μὲν γὰρ ἐκείνων ἀρετῇ
[241]	καὶ ῥώμῃ· τοῦτο δὴ ἄξιον	ἐπαινεῖν	τῶν ἀνδρῶν τῶν τότε ναυμαχησάντων,
[237]	ὑπ' ἀνθρώπων γε συμπάντων δικαία	ἐπαινεῖσθαι;	Δεύτερος δὲ ἔπαινος δικαίως ἂν
[237]	χώρα καὶ ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων	ἐπαινεῖσθαι,	οὐ μόνον ὑφ' ἡμῶν, πολλαχῇ
[239]	δίκαιον καὶ χρὴ πρῶτον μεμνημένους	ἐπαινέσαι	αὐτῶν τὴν ἀρετήν. Δεῖ δὴ
[242]	μέχρι διαφθορᾶς. Τούτους δὴ ἄξιον	ἐπαινέσαι	τοὺς ἄνδρας, οἳ τοῦτον τὸν
[236]	ὅστις τοὺς μὲν τετελευτηκότας ἱκανῶς	ἐπαινέσεται,	τοῖς δὲ ζῶσιν εὐμενῶς παραινέσεται,
[247]	τούτων, ἀλλ' ἐκείνους μάλιστα ἡμῶν	ἐπαινέτας	εἶναι ἔργῳ, παρέχοντας αὑτοὺς φαινομένους
[243]	οἱ ἐχθροὶ καὶ προσπολεμήσαντες πλείω	ἔπαινον	ἔχουσι σωφροσύνης καὶ ἀρετῆς ἢ
[237]	συμπάντων δικαία ἐπαινεῖσθαι; Δεύτερος δὲ	ἔπαινος	δικαίως ἂν αὐτῆς εἴη, ὅτι
[234]	πένης τις ὢν τελευτήσῃ, καὶ	ἐπαίνου	αὖ ἔτυχεν, καὶ ἐὰν φαῦλος
[235]	ὦ Μενέξενε, γενναίως πάνυ διατίθεμαι	ἐπαινούμενος	ὑπ' αὐτῶν, καὶ ἑκάστοτε ἐξέστηκα
[239]	πέρι μοι δοκεῖ χρῆναι ἐπιμνησθῆναι	ἐπαινοῦντά	τε καὶ προμνώμενον ἄλλοις ἐς
[247]	ἡμέτεροι εἶναι ἢ ἡμῶν τοὺς	ἐπαινοῦντας	καταψεύδεσθαι· χρὴ δὲ οὐδέτερα τούτων,
[237]	ἂν ὀρθῶς ἀρξαίμεθα ἄνδρας ἀγαθοὺς	ἐπαινοῦντες,	οἳ ζῶντές τε τοὺς ἑαυτῶν
[235]	αὐτοὺς ἡμᾶς τοὺς ἔτι ζῶντας	ἐπαινοῦντες,	ὥστ' ἔγωγε, ὦ Μενέξενε, γενναίως
[234]	σοφῶν τε καὶ οὐκ εἰκῇ	ἐπαινούντων,	ἀλλὰ ἐκ πολλοῦ χρόνου λόγους
[234]	λόγους παρεσκευασμένων, οἳ οὕτως καλῶς	ἐπαινοῦσιν,	~ὥστε καὶ τὰ (προσόντα καὶ
[236]	εἴη Ἀθηναίους γε ἐν Ἀθηναίοις	ἐπαινῶν	εὐδοκιμεῖν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Καὶ τί ἂν
[241]	φόβον διέλυσαν τῶν Ἑλλήνων καὶ	ἔπαυσαν	φοβουμένους πλῆθος νεῶν τε καὶ
[242]	πόλεμον πολεμήσαντες ἐνθάδε κεῖνται, ὅτι	ἐπέδειξαν,	εἴ τις ἄρα ἠμφεσβήτει ὡς
[241]	μὲν γὰρ Μαραθῶνι τοσοῦτον μόνον	ἐπέδειξαν	τοῖς Ἕλλησιν, ὅτι (κατὰ γῆν
[241]	προτέρων ἔργοις τέλος τῆς σωτηρίας	ἐπέθεσαν	ἀνακαθηράμενοι καὶ ἐξελάσαντες πᾶν τὸ
[249]	ἔτι τε παισὶν οὖσιν, καὶ	ἐπειδὰν	εἰς ἀνδρὸς τέλος ἴωσιν, ἀποπέμπει
[236]	κελεύοις ἀποδύντα ὀρχήσασθαι, χαρισαίμην ἄν,	ἐπειδή	γε μόνω ἐσμέν. Ἀλλ' ἄκουε.
[245]	Φοβηθεὶς δὲ βασιλεὺς τὴν πόλιν,	ἐπειδὴ	ἑώρα Λακεδαιμονίους τῷ κατὰ θάλατταν
[245]	καὶ ναυπηγησαμένη, (ἐκδεξαμένη τὸν πόλεμον,	ἐπειδὴ	ἠναγκάσθη πολεμεῖν, ὑπὲρ Παρίων ἐπολέμει
[239]	διὰ ταῦτα δοκεῖ μοι ἐᾶν,	ἐπειδὴ	καὶ ἔχει τὴν ἀξίαν· ὧν
[244]	τοιοῖσδε, τοῖς κρατοῦσιν αὐτῶν εὐχομένους,	ἐπειδὴ	καὶ ἡμεῖς διηλλάγμεθα. Οὐ γὰρ
[246]	πρὶν ὑμᾶς τε καὶ τοὺς	ἔπειτα	εἰς ὀνείδη καταστῆσαι καὶ πρὶν
[236]	μέλλοιεν Ἀθηναῖοι αἱρεῖσθαι τὸν ἐροῦντα·	ἔπειτα	τὰ μὲν ἐκ τοῦ παραχρῆμά
[241]	ἡμῶν ἐγκωμιάζονται καὶ εἰς τὸν	ἔπειτα	(χρόνον ὑπὸ τῶν ὕστερον· μετὰ
[236]	καὶ (ὀλίγου πληγὰς ἔλαβον ὅτ'	ἐπελανθανόμην.	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Τί οὖν οὐ διῆλθες;
[246]	εἰπεῖν ἃ οἱ πατέρες ἡμῖν	ἐπέσκηπτον	ἀπαγγέλλειν τοῖς ἀεὶ λειπομένοις, εἴ
[248]	γονῆς τῶν τελευτησάντων, ἐκεῖνοί (τε	ἐπέσκηπτον	ἡμῖν ἀπαγγέλλειν, καὶ ἐγὼ ὡς
[238]	ἄρχοντας καὶ διδασκάλους αὐτῶν θεοὺς	ἐπηγάγετο·	ὧν τὰ μὲν ὀνόματα πρέπει
[247]	τὰ μέγιστα αὐτοῖς οἱ θεοὶ	ἐπήκοοι	γεγόνασιν. Οὐ γὰρ ἀθανάτους σφίσι
[237]	ἡ τῶν προγόνων γένεσις οὐκ	ἔπηλυς	οὖσα, οὐδὲ τοὺς ἐκγόνους τούτους
[237]	καὶ κρίσις· ἣν δὴ θεοὶ	ἐπῄνεσαν,	πῶς οὐχ ὑπ' ἀνθρώπων γε
[246]	οὔτε θεῶν φίλον εἶναι οὔτ'	ἐπὶ	γῆς οὔθ' ὑπὸ γῆς τελευτήσαντι.
[237]	δὲ τροφήν (τε καὶ παιδείαν·	ἐπὶ	δὲ τούτοις τὴν τῶν ἔργων
[234]	καὶ ὡς ἱκανῶς ἤδη ἔχων	ἐπὶ	τὰ μείζω ἐπινοεῖς τρέπεσθαι, καὶ
[240]	ἵνα μηδεὶς ἀποφύγοι, τοιούτῳ τρόπῳ·	ἐπὶ	τὰ ὅρια ἐλθόντες τῆς Ἐρετρικῆς
[249]	εἰς ἀνδρὸς τέλος ἴωσιν, ἀποπέμπει	ἐπὶ	τὰ σφέτερ' αὐτῶν πανοπλίᾳ κοσμήσασα,
[234]	δὴ ὅτι παιδεύσεως καὶ φιλοσοφίας	ἐπὶ	τέλει ἡγῇ εἶναι, καὶ ὡς
[249]	ἅμα οἰωνοῦ χάριν ἄρχεσθαι ἰέναι	ἐπὶ	τὴν πατρῴαν ἑστίαν ἄρξοντα μετ'
[243]	βάρβαρον ἐφ' Ἕλληνας, καὶ συναθροῖσαι	ἐπὶ	τὴν πόλιν πάντας Ἕλληνάς τε
[239]	μὲν οὖν καὶ Ἀμαζόνων ἐπιστρατευσάντων	ἐπὶ	τὴν χώραν καὶ τῶν ἔτι
[234]	βουλὴ μέλλει αἱρεῖσθαι ὅστις ἐρεῖ	ἐπὶ	τοῖς ἀποθανοῦσιν· ταφὰς γὰρ οἶσθ'
[241]	βασιλεὺς διανοεῖσθαι ὡς ἐπιχειρήσων πάλιν	ἐπὶ	τοὺς Ἕλληνας. Δίκαιον δὴ καὶ
[239]	Λιβύης ὅσον οἷόν τ' ἦν	ἐπιβαίνειν,	τρίτος δὲ Δαρεῖος πεζῇ μὲν
[241]	ἀλλὰ μὴ τῇ τῶν Ἑλλήνων	ἐπιβουλεύειν	φθορᾷ. ~Καὶ οὗτος μὲν δὴ
[240]	ἡμᾶς τε καὶ Ἐρετριᾶς, Σάρδεσιν	ἐπιβουλεῦσαι	προφασιζόμενος, πέμψας μυριάδας μὲν πεντήκοντα
[237]	τούτοις τὴν τῶν ἔργων πρᾶξιν	ἐπιδείξωμεν,	ὡς καλὴν καὶ ἀξίαν τούτων
[243]	Ἕλληνας, ὥστε τολμῆσαι τῷ ἐχθίστῳ	ἐπικηρυκεύσασθαι	βασιλεῖ, ὃν κοινῇ ἐξέβαλον μεθ'
[244]	Λακεδαιμόνιοι τοὺς μὲν τῆς ἐλευθερίας	ἐπικούρους	πεπτωκέναι ἡμᾶς, σφέτερον δὲ ἤδη
[248]	αὐτῇ ταύτῃ διανοίᾳ χρωμένους τὸν	ἐπίλοιπον	βίον διάγειν, καὶ εἰδέναι ὅτι
[248]	ἴστε που καὶ αὐτοὶ τὴν	ἐπιμέλειαν,	ὅτι νόμους θεμένη περὶ τοὺς
[249]	πάντων παρὰ πάντα τὸν χρόνον	ἐπιμέλειαν	ποιουμένη. Ὧν χρὴ ἐνθυμουμένους πρᾳότερον
[248]	τελευτησάντων παῖδάς τε καὶ γεννήτορας	ἐπιμελεῖται,	~καὶ διαφερόντως (τῶν ἄλλων πολιτῶν
[248]	ἐὰν μὴ ἡμεῖς παρακελευώμεθα, ἱκανῶς	ἐπιμελήσεται.	Ταῦτα οὖν, ὦ παῖδες καὶ
[248]	καὶ δημοσίᾳ γηροτροφησόντων ὑμᾶς καὶ	ἐπιμελησομένων,	ὅπου ἂν ἕκαστος ἑκάστῳ ἐντυγχάνῃ
[248]	ἡμῖν καὶ πατέρων καὶ ὑέων	ἐπιμελήσονται,	τοὺς μὲν παιδεύοντες κοσμίως, τοὺς
[234]	ἡ οἰκία ἀεί τινα ἡμῶν	ἐπιμελητὴν	παρεχομένη; (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἐὰν σύ γε,
[248]	δὲ τῶν ἡμετέρων καὶ παίδων	ἐπιμελούμενοι	καὶ τρέφοντες καὶ ἐνταῦθα τὸν
[239]	τούτων πέρι μοι δοκεῖ χρῆναι	ἐπιμνησθῆναι	ἐπαινοῦντά τε καὶ προμνώμενον ἄλλοις
[241]	Δίκαιον δὴ καὶ τούτων ἡμᾶς	ἐπιμνησθῆναι,	οἳ τοῖς τῶν προτέρων ἔργοις
[238]	ἧς ὀρθῶς ἔχει διὰ βραχέων	(ἐπιμνησθῆναι.	Πολιτεία γὰρ τροφὴ ἀνθρώπων ἐστίν,
[234]	ἤδη ἔχων ἐπὶ τὰ μείζω	ἐπινοεῖς	τρέπεσθαι, καὶ ἄρχειν ἡμῶν, ὦ
[241]	τις ἔχοι διελθεῖν, καὶ οἷα	ἐπιόντα	ὑπέμειναν κατά τε γῆν καὶ
[247]	ἐκφαίνει τὴν δειλίαν· ~πᾶσά τε	ἐπιστήμη	χωριζομένη (δικαιοσύνης καὶ τῆς ἄλλης
[239]	Εὐμόλπου μὲν οὖν καὶ Ἀμαζόνων	ἐπιστρατευσάντων	ἐπὶ τὴν χώραν καὶ τῶν
[242]	γενομένου, καὶ πάντων τῶν Ἑλλήνων	ἐπιστρατευσάντων	καὶ τεμόντων τὴν χώραν καὶ
[236]	ὅτε μοι δοκεῖ συνετίθει τὸν	ἐπιτάφιον	λόγον ὃν Περικλῆς εἶπεν, περιλείμματ'
[236]	δὲ (καὶ χθὲς ἠκροώμην περαινούσης	ἐπιτάφιον	λόγον περὶ αὐτῶν τούτων. Ἢκουσε
[237]	γὰρ τὸ τεκὸν τροφὴν ἔχει	ἐπιτηδείαν	ᾧ ἂν τέκῃ, ᾧ καὶ
[246]	λειπόμενα πάντα καὶ κτήματα καὶ	ἐπιτηδεύματα	αἰσχρὰ καὶ κακά. Οὔτε γὰρ
[249]	καὶ ἀναμιμνῄσκουσα τὰ τοῦ πατρὸς	ἐπιτηδεύματα	ὄργανα τῆς πατρῴας (ἀρετῆς διδοῦσα,
[247]	εὐδοξιῶν. (Καὶ ἐὰν μὲν ταῦτα	ἐπιτηδεύσητε,	φίλοι παρὰ φίλους ἡμᾶς ἀφίξεσθε,
[249]	γονέων δὲ τῶν τούτων ἐν	ἐπιτρόπου,	πᾶσαν πάντων παρὰ πάντα τὸν
[246]	πρέποντα φαίνεται ἀλλ' ἀπρεπῆ, καὶ	ἐπιφανέστερον	ποιεῖ τὸν ἔχοντα καὶ ἐκφαίνει
[234]	καὶ ἄρχειν ἡμῶν, ὦ θαυμάσιε,	ἐπιχειρεῖς	τῶν πρεσβυτέρων (τηλικοῦτος ὤν, ἵνα
[241]	δὲ ἠγγέλλετο βασιλεὺς διανοεῖσθαι ὡς	ἐπιχειρήσων	πάλιν ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας. Δίκαιον
[240]	τῶν μὲν πραχθέντων, τῶν δ'	ἐπιχειρουμένων	οὔτ' Ἐρετριεῦσιν ἐβοήθησεν Ἑλλήνων οὐδεὶς
[239]	πάντας μεμηνύκασιν· ἐὰν οὖν ἡμεῖς	(ἐπιχειρῶμεν	τὰ αὐτὰ λόγῳ ψιλῷ κοσμεῖν,
[243]	οἷς βοηθοῦντες διὰ τοὺς ὅρκους	ἔπλευσαν	εἰς ἐκείνους τοὺς τόπους, διὰ
[244]	συγγνώμην ἀλλήλοις ἔχομεν ὧν τ'	ἐποιήσαμεν	ὧν τ' ἐπάθομεν. Μετὰ δὲ
[241]	χάριν αὐτοῖς εἰδέναι, ὅτι βασιλέα	ἐποίησαν	δείσαντα τῇ ἑαυτοῦ σωτηρίᾳ τὸν
[242]	ἐφείσαντο (καὶ ἀπέδοσαν καὶ εἰρήνην	ἐποιήσαντο,	ἡγούμενοι πρὸς μὲν τὸ ὁμόφυλον
[245]	ἐπειδὴ ἠναγκάσθη πολεμεῖν, ὑπὲρ Παρίων	ἐπολέμει	Λακεδαιμονίοις. Φοβηθεὶς δὲ βασιλεὺς τὴν
[243]	ὁ οἰκεῖος ἡμῖν πόλεμος οὕτως	ἐπολεμήθη,	ὥστε εἴπερ εἱμαρμένον εἴη ἀνθρώποις
[235]	ἀεὶ μετ' ἐμοῦ ξένοι τινὲς	ἕπονται	καὶ συνακροῶνται πρὸς οὓς ἐγὼ
[244]	εἶναι καταδουλοῦσθαι τοὺς ἄλλους, ταῦτ'	ἔπραττον.	Καὶ μηκύνειν μὲν τί δεῖ;
[239]	φύντες, πολλὰ δὴ καὶ καλὰ	ἔργα	ἀπεφήναντο εἰς πάντας ἀνθρώπους (καὶ
[246]	ἄνδρας. Καὶ τὰ μὲν δὴ	ἔργα	ταῦτα τῶν ἀνδρῶν τῶν ἐνθάδε
[245]	ἐθέλειν αἰσχρὸν καὶ ἀνόσιον ἔργον	ἐργάσασθαι	Ἕλληνας βαρβάροις ἐκδόντες. Ἐλθόντες οὖν
[241]	ἐπιμνησθῆναι, οἳ τοῖς τῶν προτέρων	ἔργοις	τέλος τῆς σωτηρίας ἐπέθεσαν ἀνακαθηράμενοι
[240]	ἠπείρῳ· εἰς ἐκεῖνο γὰρ τὸ	ἔργον	ἀποβλέψαντες καὶ τὰς ὑστέρας μάχας
[244]	πεπτωκέναι ἡμᾶς, σφέτερον δὲ ἤδη	(ἔργον	εἶναι καταδουλοῦσθαι τοὺς ἄλλους, ταῦτ'
[245]	μὴ ἐθέλειν αἰσχρὸν καὶ ἀνόσιον	ἔργον	ἐργάσασθαι Ἕλληνας βαρβάροις ἐκδόντες. Ἐλθόντες
[241]	δὲ λέγω τὸ ἐν Πλαταιαῖς	ἔργον	καὶ ἀριθμῷ καὶ ἀρετῇ γενέσθαι
[242]	μάχης γενομένης, διέκρινε τὸ ὕστερον	ἔργον·	οἱ μὲν γὰρ ᾤχοντο ἀπιόντες,
[241]	τούτου μνησθήσομαι, ὅτι τὸ ἑξῆς	ἔργον	τοῖς Μαραθῶνι διεπράξαντο. Οἱ μὲν
[236]	ἀπ' αὐτῶν τῶν τεθνεώτων οὑτωσί.	Ἔργῳ	μὲν ἡμῖν οἵδε ἔχουσιν τὰ
[244]	καὶ ὁμόφυλον οὐ λόγῳ ἀλλ'	ἔργῳ	παρεχομένη. Χρὴ δὲ καὶ τῶν
[247]	ἐκείνους μάλιστα ἡμῶν ἐπαινέτας εἶναι	ἔργῳ,	παρέχοντας αὑτοὺς φαινομένους τῷ ὄντι
[236]	(ἀποδοῦναι τοῖς ἀνδράσιν καὶ χρή.	Ἔργων	γὰρ εὖ πραχθέντων λόγῳ καλῶς
[237]	ἐπὶ δὲ τούτοις τὴν τῶν	ἔργων	πρᾶξιν ἐπιδείξωμεν, ὡς καλὴν καὶ
[234]	ἡ βουλὴ μέλλει αἱρεῖσθαι ὅστις	ἐρεῖ	ἐπὶ τοῖς ἀποθανοῦσιν· ταφὰς γὰρ
[240]	ἔχειν· ὁ δὲ πλεύσας εἰς	Ἐρέτριαν	ἐπ' ἄνδρας οἳ τῶν τότε
[240]	δ' αὐτῇ διανοίᾳ κατηγάγοντο ἐξ	Ἐρετρίας	εἰς Μαραθῶνα, ὡς ἕτοιμόν σφισιν
[240]	δὲ ἄρχοντα, εἶπεν ἥκειν ἄγοντα	Ἐρετριᾶς	καὶ Ἀθηναίους, εἰ βούλοιτο τὴν
[240]	δὲ Δαρεῖος ἡμᾶς τε καὶ	Ἐρετριᾶς,	Σάρδεσιν ἐπιβουλεῦσαι προφασιζόμενος, πέμψας μυριάδας
[240]	τῇ αὐτῇ ταύτῃ ἀνάγκῃ ζεύξαντας	Ἐρετριεῦσιν	ἄγειν. Τούτων δὲ τῶν μὲν
[240]	πραχθέντων, τῶν δ' ἐπιχειρουμένων οὔτ'	Ἐρετριεῦσιν	ἐβοήθησεν Ἑλλήνων οὐδεὶς οὔτε Ἀθηναίοις
[240]	ἐπὶ τὰ ὅρια ἐλθόντες τῆς	Ἐρετρικῆς	οἱ στρατιῶται αὐτοῦ, ἐκ θαλάττης
[237]	τῶν ἀμφισβητησάντων περὶ αὐτῆς θεῶν	(ἔρις	τε καὶ κρίσις· ἣν δὴ
[236]	ὅτι μέλλοιεν Ἀθηναῖοι αἱρεῖσθαι τὸν	ἐροῦντα·	ἔπειτα τὰ μὲν ἐκ τοῦ
[239]	ἐπαινοῦντά τε καὶ προμνώμενον ἄλλοις	ἐς	ᾠδάς τε καὶ τὴν ἄλλην
[236]	δέοι λέγειν, τὰ δὲ πρότερον	ἐσκεμμένη,	ὅτε μοι δοκεῖ συνετίθει τὸν
[236]	χαρισαίμην ἄν, ἐπειδή γε μόνω	ἐσμέν.	Ἀλλ' ἄκουε. Ἔλεγε γάρ, ὡς
[243]	καὶ νῦν ὑπό γε ἐκείνων	ἐσμέν,	ἡμεῖς δὲ αὐτοὶ ἡμᾶς αὐτοὺς
[244]	δυστυχίᾳ. Μάρτυρες δὲ ἡμεῖς αὐτοί	ἐσμεν	τούτων οἱ ζῶντες· οἱ αὐτοὶ
[249]	μόνον ἀπάγγελλε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ ταῦτ'	ἔσται.
[247]	τοῦ λυπήσοντος (προσδεήσονται· ἱκανὴ γὰρ	ἔσται	καὶ ἡ γενομένη τύχη τοῦτο
[246]	τάδε (ὦ παῖδες, ὅτι μέν	ἐστε	πατέρων ἀγαθῶν, αὐτὸ μηνύει τὸ
[245]	καὶ ἐν τούτῳ τῷ πολέμῳ	ἐστερήθημεν,	~τῶν τε ἐν Κορίνθῳ χρησαμένων
[244]	κατηγοροῖ, ὡς ἀεὶ λίαν φιλοικτίρμων	ἐστὶ	καὶ τοῦ ἥττονος θεραπίς. Καὶ
[249]	οὖσα τοιούτους λόγους οἵα τ'	ἐστὶ	συντιθέναι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλ' εἰ μὴ
[237]	καὶ ἡ τῶνδε εὐγένεια κοσμουμένη.	Ἔστι	δὲ ἀξία ἡ χώρα καὶ
[238]	δὲ ἄλλο, ᾧ ἂν χαίρῃ,	ἔστι	δὲ τῇ ἀληθείᾳ μετ' εὐδοξίας
[248]	μάλιστα χαριοῦνται, ἀλλ' εἴ τις	ἔστι	τοῖς τετελευτηκόσιν αἴσθησις (τῶν ζώντων,
[249]	ἄρχεσθαι ἰέναι ἐπὶ τὴν πατρῴαν	ἑστίαν	ἄρξοντα μετ' ἰσχύος ὅπλοις κεκοσμημένον.
[249]	ἐκείνῳ ὅστις σοι ὁ εἰπών	ἐστιν	αὐτόν· καὶ πρός γε ἄλλων
[239]	ἀξίοις λαβὼν ἔχει ἔτι τέ	ἐστιν	ἐν ἀμνηστίᾳ, τούτων πέρι μοι
[245]	ἐλεύθερον βέβαιόν τε καὶ ὑγιές	ἐστιν	καὶ φύσει μισοβάρβαρον, (διὰ τὸ
[238]	(ἐπιμνησθῆναι. Πολιτεία γὰρ τροφὴ ἀνθρώπων	ἐστίν,	καλὴ μὲν ἀγαθῶν, ἡ δὲ
[249]	ὦ Μενέξενε, Ἀσπασίας τῆς Μιλησίας	ἐστίν.	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Νὴ Δία, ὦ Σώκρατες,
[248]	τούτῳ ἄριστα παρεσκεύασται ζῆν, οὗτός	ἐστιν	ὁ σώφρων καὶ οὗτος ὁ
[249]	προστέτακται φυλάττειν ἀρχῇ ἥπερ μεγίστη	ἐστίν,	ὅπως ἂν οἱ τούτων μὴ
[249]	ἐντετύχηκα Ἀσπασίᾳ, καὶ οἶδα οἵα	ἐστίν.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί οὖν; Οὐκ ἄγασαι
[247]	ἀνδρὶ οἰομένῳ τὶ εἶναι οὐκ	ἔστιν	αἴσχιον οὐδὲν ἢ παρέχειν ἑαυτὸν
[239]	αὐτὰ θεῖναι πρεπόντως τῶν πραξάντων.	Ἔστιν	δὲ τούτων ὧν λέγω (πρῶτα·
[243]	γὰρ δι' αὐτοὺς ἡ πόλις	ἔσχεν	μή ποτ' ἂν καταπολεμηθῆναι μηδ'
[239]	Ἀσίας καὶ δουλουμένους τὴν Εὐρώπην	ἔσχον	οἱ τῆσδε τῆς χώρας ἔκγονοι,
[244]	ναῦς περιελόμενοι αἵ ποτ' ἐκείνους	ἔσωσαν,	καὶ τείχη καθελόντες ἀνθ' ὧν
[245]	ἐθελοντὰς ἐάσασα μόνον βοηθῆσαι ὁμολογουμένως	ἔσωσεν.	Τειχισαμένη δὲ καὶ ναυπηγησαμένη, (ἐκδεξαμένη
[242]	τιμηθέντες ὑπὸ τῆς πόλεως πρῶτοι	ἐτέθησαν.	Μετὰ δὲ ταῦτα πολλοῦ πολέμου
[237]	τούτῳ τῷ λόγῳ, ὅτι ἥδε	ἔτεκεν	ἡ γῆ τοὺς τῶνδέ τε
[244]	δὲ ἡ πόλις μὴ ἂν	ἔτι	ἀμῦναι μήτε Ἕλλησι πρὸς ἀλλήλων
[235]	ἔμπροσθεν καὶ αὐτοὺς ἡμᾶς τοὺς	ἔτι	ζῶντας ἐπαινοῦντες, ὥστ' ἔγωγε, ὦ
[241]	βαρβάρους ὀλίγοις πολλούς, ναυσὶ δὲ	ἔτι	ἦν ἄδηλον καὶ δόξαν εἶχον
[241]	πολλαὶ μὲν πόλεις τῶν Ἑλλήνων	ἔτι	ἦσαν μετὰ τοῦ βαρβάρου, αὐτὸς
[243]	ὑπὸ τῶν ἄλλων· ἀήττητοι γὰρ	ἔτι	καὶ νῦν ὑπό γε ἐκείνων
[236]	ἄν σοι δόξω πρεσβύτης ὢν	ἔτι	παίζειν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες,
[246]	εἰρημένα καὶ καλά, πολὺ δ'	ἔτι	πλείω καὶ καλλίω τὰ (ὑπολειπόμενα·
[237]	καὶ εἴ τινες τῶν ἄνωθεν	ἔτι	προγόνων λείπονται, τούτους δὲ (παραμυθούμενος.
[239]	ἐπὶ τὴν χώραν καὶ τῶν	ἔτι	προτέρων ὡς ἠμύναντο, καὶ ὡς
[239]	ἀξίαν ἐπ' ἀξίοις λαβὼν ἔχει	ἔτι	τέ ἐστιν ἐν ἀμνηστίᾳ, τούτων
[249]	πατρὸς σχήματι καταστᾶσα αὐτοῖς αὐτὴ	ἔτι	τε παισὶν οὖσιν, καὶ ἐπειδὰν
[240]	ἐξ Ἐρετρίας εἰς Μαραθῶνα, ὡς	ἕτοιμόν	σφισιν ὂν καὶ Ἀθηναίους ἐν
[245]	Ἕλληνας· μόνοι δὲ ἡμεῖς οὐκ	ἐτολμήσαμεν	οὔτε ἐκδοῦναι οὔτε ὀμόσαι. Οὕτω
[240]	ἀποβλέψαντες καὶ τὰς ὑστέρας μάχας	ἐτόλμησαν	διακινδυνεύειν οἱ Ἕλληνες ὑπὲρ τῆς
[245]	βασιλεῖ δὲ αὐτὴ μὲν οὐκ	ἐτόλμησεν	βοηθῆσαι, αἰσχυνομένη τὰ τρόπαια τά
[238]	Ὡς οὖν ἐν καλῇ πολιτείᾳ	ἐτράφησαν	οἱ πρόσθεν ἡμῶν, ἀναγκαῖον δηλῶσαι,
[240]	τις γενόμενος γνοίη οἷοι ἄρα	ἐτύγχανον	ὄντες τὴν ἀρετὴν οἱ Μαραθῶνι
[234]	ὢν τελευτήσῃ, καὶ ἐπαίνου αὖ	ἔτυχεν,	καὶ ἐὰν φαῦλος ᾖ, ὑπ'
[247]	ἀλλ' ἀγαθοὺς καὶ εὐκλεεῖς, ὧν	ἔτυχον,	μεγίστων ἀγαθῶν ὄντων· πάντα δὲ
[249]	χάριν ἔχω τῷ εἰπόντι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Εὖ	ἂν ἔχοι· ἀλλ' ὅπως μου
[248]	ἀνθρώποις αἰωρεῖται ἐξ ὧν ἢ	εὖ	ἢ κακῶς πραξάντων πλανᾶσθαι ἠνάγκασται
[235]	γὰρ δέοι Ἀθηναίους ἐν Πελοποννησίοις	εὖ	λέγειν ἢ Πελοποννησίους ἐν Ἀθηναίοις,
[235]	καὶ ἐπαινεῖ, οὐδὲν μέγα δοκεῖν	εὖ	λέγειν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Οὐκ οἴει, ὦ
[247]	δοκεῖ λέγεσθαι· τῷ γὰρ ὄντι	εὖ	λέγεται. ~Ὅτῳ γὰρ ἀνδρὶ εἰς
[244]	δὲ Ἕλλησιν ἀγανακτοῦσα, μεμνημένη ὡς	εὖ	παθόντες ὑπ' αὐτῆς οἵαν (χάριν
[242]	φιλεῖ ἐκ τῶν ἀνθρώπων τοῖς	εὖ	πράττουσι προσπίπτειν, πρῶτον μὲν ζῆλος,
[236]	ἀνδράσιν καὶ χρή. Ἔργων γὰρ	εὖ	πραχθέντων λόγῳ καλῶς ῥηθέντι μνήμη
[237]	συμβαίνει ἅμα καὶ ἡ τῶνδε	εὐγένεια	κοσμουμένη. Ἔστι δὲ ἀξία ἡ
[237]	τὸ φῦναι ἐξ ἀγαθῶν. Τὴν	εὐγένειαν	οὖν πρῶτον αὐτῶν ἐγκωμιάζωμεν, δεύτερον
[237]	ἀξίαν τούτων ἀπεφήναντο. Τῆς δ'	εὐγενείας	πρῶτον ὑπῆρξε τοῖσδε ἡ τῶν
[247]	ἡ δὲ ἧττα, ἐὰν ἡττώμεθα,	εὐδαιμονίαν.	Μάλιστα δ' ἂν νικῴμεθα καὶ
[248]	ἑαυτὸν ἀνήρτηται πάντα τὰ πρὸς	εὐδαιμονίαν	(φέροντα ἢ ἐγγὺς τούτου, καὶ
[236]	Ἀθηναίους γε ἐν Ἀθηναίοις ἐπαινῶν	εὐδοκιμεῖν.	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Καὶ τί ἂν ἔχοις
[235]	ῥήτορος δέοι τοῦ πείσοντος καὶ	εὐδοκιμήσοντος·	ὅταν δέ τις ἐν τούτοις
[240]	τῶν τότε Ἑλλήνων ἐν τοῖς	εὐδοκιμώτατοι	ἦσαν τὰ πρὸς τὸν πόλεμον
[238]	ἔστι δὲ τῇ ἀληθείᾳ μετ'	εὐδοξίας	πλήθους ἀριστοκρατία. Βασιλῆς μὲν γὰρ
[247]	ἰδίων αὑτοῦ κτημάτων τε καὶ	εὐδοξιῶν.	(Καὶ ἐὰν μὲν ταῦτα ἐπιτηδεύσητε,
[247]	ηὔχοντο γενέσθαι ἀλλ' ἀγαθοὺς καὶ	εὐκλεεῖς,	ὧν ἔτυχον, μεγίστων ἀγαθῶν ὄντων·
[247]	καὶ ἡμᾶς καὶ τοὺς πρόσθεν	εὐκλείᾳ·	εἰ δὲ μή, ἴστε ὡς
[236]	ἱκανῶς ἐπαινέσεται, τοῖς δὲ ζῶσιν	εὐμενῶς	παραινέσεται, ἐκγόνοις μὲν καὶ ἀδελφοῖς
[247]	δὲ ὑμᾶς καὶ κακισθέντας οὐδεὶς	εὐμενῶς	ὑποδέξεται. Τοῖς μὲν οὖν παισὶ
[239]	βαρβάροις ὑπὲρ ἁπάντων τῶν Ἑλλήνων.	Εὐμόλπου	μὲν οὖν καὶ Ἀμαζόνων ἐπιστρατευσάντων
[243]	ἀνθρώποις στασιάσαι, μὴ ἂν ἄλλως	εὔξασθαι	μηδένα πόλιν ἑαυτοῦ νοσῆσαι. Ἔκ
[235]	ἐγὼ τὸν αἱρεθέντα οὐ πάνυ	εὐπορήσειν·	ἐξ ὑπογύου γὰρ παντάπασιν ἡ
[241]	δὲ οὗτοι οἵ τε ἐπ'	Εὐρυμέδοντι	ναυμαχήσαντες (καὶ οἱ εἰς Κύπρον
[239]	τῆς Ἀσίας καὶ δουλουμένους τὴν	Εὐρώπην	ἔσχον οἱ τῆσδε τῆς χώρας
[244]	καὶ διαλλάττειν αὐτοὺς ᾧ δυνάμεθα,	εὐχαῖς	καὶ θυσίαις, ἐν τοῖς τοιοῖσδε,
[244]	τοῖς τοιοῖσδε, τοῖς κρατοῦσιν αὐτῶν	εὐχομένους,	ἐπειδὴ καὶ ἡμεῖς διηλλάγμεθα. Οὐ
[243]	ἰδίᾳ τοῦτον πάλιν ἐπάγεσθαι, βάρβαρον	ἐφ'	Ἕλληνας, καὶ συναθροῖσαι ἐπὶ τὴν
[237]	μὲν ἀγρίων ἄγονος καὶ καθαρὰ	ἐφάνη,	ἐξελέξατο δὲ τῶν ζῴων καὶ
[242]	τῇ Σφαγίᾳ, ἐξὸν αὐτοῖς διαφθεῖραι	ἐφείσαντο	(καὶ ἀπέδοσαν καὶ εἰρήνην ἐποιήσαντο,
[238]	Τούτου δὲ τοῦ καρποῦ οὐκ	ἐφθόνησεν,	ἀλλ' ἔνειμεν καὶ τοῖς ἄλλοις.
[237]	ἡ πᾶσα γῆ ἀνεδίδου καὶ	ἔφυε	ζῷα παντοδαπά, θηρία τε καὶ
[238]	ᾤκουν πολιτείαν κατασκευασάμενοι, ἧς ὀρθῶς	ἔχει	διὰ βραχέων (ἐπιμνησθῆναι. Πολιτεία γὰρ
[237]	Πᾶν γὰρ τὸ τεκὸν τροφὴν	ἔχει	ἐπιτηδείαν ᾧ ἂν τέκῃ, ᾧ
[239]	δόξαν ἀξίαν ἐπ' ἀξίοις λαβὼν	ἔχει	ἔτι τέ ἐστιν ἐν ἀμνηστίᾳ,
[239]	δοκεῖ μοι ἐᾶν, ἐπειδὴ καὶ	ἔχει	τὴν ἀξίαν· ὧν δὲ οὔτε
[244]	πολέμῳ τελευτησάντων ὑπ' ἀλλήλων μνείαν	ἔχειν	καὶ διαλλάττειν αὐτοὺς ᾧ δυνάμεθα,
[240]	εἰ βούλοιτο τὴν (ἑαυτοῦ κεφαλὴν	ἔχειν·	ὁ δὲ πλεύσας εἰς Ἐρέτριαν
[247]	παντὸς πᾶσαν πάντως προθυμίαν πειρᾶσθε	ἔχειν	ὅπως μάλιστα μὲν ὑπερβαλεῖσθε καὶ
[240]	πόλεμον καὶ οὐκ ὀλίγοι, τούτους	ἐχειρώσατο	μὲν ἐν τρισὶν ἡμέραις, διηρευνήσατο
[249]	ἄγασαι αὐτὴν καὶ νῦν χάριν	ἔχεις	τοῦ λόγου αὐτῇ; (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Καὶ
[237]	μή, ἀλλ' ὑποβαλλομένη, ἐὰν μὴ	ἔχῃ	πηγὰς τροφῆς τῷ γεννωμένῳ. Ὃ
[243]	ἄλλους Ἕλληνας, ὥστε τολμῆσαι τῷ	ἐχθίστῳ	ἐπικηρυκεύσασθαι βασιλεῖ, ὃν κοινῇ ἐξέβαλον
[244]	γὰρ κακίᾳ ἀλλήλων ἥψαντο οὐδ'	ἔχθρᾳ	(ἀλλὰ δυστυχίᾳ. Μάρτυρες δὲ ἡμεῖς
[243]	τούτῳ ἀπειπόντες ἐδυστύχησαν· ὧν οἱ	ἐχθροὶ	καὶ προσπολεμήσαντες πλείω ἔπαινον ἔχουσι
[249]	τῷ εἰπόντι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Εὖ ἂν	ἔχοι·	ἀλλ' ὅπως μου μὴ κατερεῖς,
[241]	ἀνδρῶν πολλὰ μὲν ἄν τις	ἔχοι	διελθεῖν, καὶ οἷα ἐπιόντα ὑπέμειναν
[240]	διῆλθον ἅπασαν τὴν (χώραν, ἵν'	ἔχοιεν	τῷ βασιλεῖ εἰπεῖν ὅτι οὐδεὶς
[236]	εὐδοκιμεῖν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Καὶ τί ἂν	ἔχοις	εἰπεῖν, εἰ δέοι σε λέγειν;
[244]	ὄντες ἐκείνοις γένει συγγνώμην ἀλλήλοις	ἔχομεν	ὧν τ' ἐποιήσαμεν ὧν τ'
[241]	τῶν τότε ναυμαχησάντων, ὅτι τὸν	ἐχόμενον	φόβον διέλυσαν τῶν Ἑλλήνων καὶ
[246]	ἀπρεπῆ, καὶ ἐπιφανέστερον ποιεῖ τὸν	ἔχοντα	καὶ ἐκφαίνει τὴν δειλίαν· ~πᾶσά
[245]	καὶ γὰρ ναῦς καὶ τείχη	ἔχοντες	καὶ τὰς ἡμετέρας αὐτῶν ἀποικίας
[243]	ἐχθροὶ καὶ προσπολεμήσαντες πλείω ἔπαινον	ἔχουσι	σωφροσύνης καὶ ἀρετῆς ἢ τῶν
[236]	οὑτωσί. Ἔργῳ μὲν ἡμῖν οἵδε	ἔχουσιν	τὰ προσήκοντα σφίσιν αὐτοῖς, ὧν
[249]	γε, ὦ Σώκρατες, ἐγὼ χάριν	ἔχω	τούτου (τοῦ λόγου ἐκείνῃ ἢ
[249]	πρός γε ἄλλων πολλῶν χάριν	ἔχω	τῷ εἰπόντι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Εὖ ἂν
[234]	εἶναι, καὶ ὡς ἱκανῶς ἤδη	ἔχων	ἐπὶ τὰ μείζω ἐπινοεῖς τρέπεσθαι,
[245]	Καὶ τῶν μὲν ἄλλων συμμάχων	ἐψεύσθη·	ἠθέλησαν γὰρ αὐτῷ ἐκδιδόναι καὶ
[245]	δὲ βασιλεὺς τὴν πόλιν, ἐπειδὴ	ἑώρα	Λακεδαιμονίους τῷ κατὰ θάλατταν πολέμῳ