Pages
[235]	ὦ Σώκρατες; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐ μέντοι	μὰ	Δία. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἦ οἴει οἷός
[240]	οἱ Ἕλληνες ὑπὲρ τῆς σωτηρίας,	μαθηταὶ	τῶν Μαραθῶνι γενόμενοι. ~Τὰ μὲν
[241]	ὑπὸ δὲ τῶν κατὰ θάλατταν	μαθόντας	καὶ ἐθισθέντας μὴ φοβεῖσθαι τοὺς
[249]	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Νὴ Δία, ὦ Σώκρατες,	μακαρίαν	γε λέγεις τὴν Ἀσπασίαν, εἰ
[235]	δὲ οἶμαι μόνον οὐκ ἐν	μακάρων	νήσοις οἰκεῖν· οὕτως ἡμῖν οἱ
[249]	παῖδας συνεκτρέφει αὐτή, προθυμουμένη ὅτι	μάλιστ'	ἄδηλον αὐτοῖς τὴν ὀρφανίαν γενέσθαι,
[248]	νοῦν τρέποντες τῆς τε τύχης	μάλιστ'	ἂν εἶεν ἐν λήθῃ καὶ
[248]	συμφοράς· κούφως δὲ καὶ μετρίως	μάλιστ'	ἂν χαρίζοιντο. Τὰ μὲν γὰρ
[247]	δὲ ἧττα, ἐὰν ἡττώμεθα, εὐδαιμονίαν.	Μάλιστα	δ' ἂν νικῴμεθα καὶ ὑμεῖς
[248]	ζώντων, οὕτως ἀχάριστοι εἶεν ἂν	μάλιστα,	ἑαυτούς τε κακοῦντες καὶ βαρέως
[247]	δὲ οὐδέτερα τούτων, ἀλλ' ἐκείνους	μάλιστα	ἡμῶν ἐπαινέτας εἶναι ἔργῳ, παρέχοντας
[247]	πάντως προθυμίαν πειρᾶσθε ἔχειν ὅπως	μάλιστα	μὲν ὑπερβαλεῖσθε καὶ ἡμᾶς καὶ
[248]	χρημάτων καὶ παίδων καὶ διαφθειρομένων	μάλιστα	πείσεται τῇ παροιμίᾳ· οὔτε γὰρ
[234]	ἀπὸ τοῦ βουλευτηρίου. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί	μάλιστα	σοὶ πρὸς βουλευτήριον; Ἢ δῆλα
[248]	θρηνοῦντες οὐδὲ ὀλοφυρόμενοι ἡμᾶς ἡμῖν	μάλιστα	χαριοῦνται, ἀλλ' εἴ τις ἔστι
[238]	τοῦτο τὸ ζῷον αὐτὴ γεννησαμένη.	Μᾶλλον	δὲ ὑπὲρ γῆς ἢ γυναικὸς
[248]	γίγνεται ἀνθρώποις, ὥστε πρέπει αὐτὰ	μᾶλλον	κοσμεῖν ἢ θρηνεῖν· γυναικῶν δὲ
[246]	ζῆν μὴ καλῶς, καλῶς αἱρούμεθα	μᾶλλον	τελευτᾶν, πρὶν ὑμᾶς τε καὶ
[240]	διανοίᾳ κατηγάγοντο ἐξ Ἐρετρίας εἰς	Μαραθῶνα,	ὡς ἕτοιμόν σφισιν ὂν καὶ
[240]	ὑπὲρ τῆς σωτηρίας, μαθηταὶ τῶν	Μαραθῶνι	γενόμενοι. ~Τὰ μὲν οὖν ἀριστεῖα
[240]	ἐτύγχανον ὄντες τὴν ἀρετὴν οἱ	Μαραθῶνι	δεξάμενοι τὴν τῶν βαρβάρων δύναμιν
[241]	ὅτι τὸ ἑξῆς ἔργον τοῖς	Μαραθῶνι	διεπράξαντο. Οἱ μὲν γὰρ Μαραθῶνι
[245]	αἰσχυνομένη τὰ τρόπαια τά τε	Μαραθῶνι	καὶ Σαλαμῖνι καὶ Πλαταιαῖς, φυγάδας
[241]	ἀμφοτέρων δὴ συμβαίνει, τῶν τε	Μαραθῶνι	μαχεσαμένων καὶ τῶν ἐν (Σαλαμῖνι
[241]	Μαραθῶνι διεπράξαντο. Οἱ μὲν γὰρ	Μαραθῶνι	τοσοῦτον μόνον ἐπέδειξαν τοῖς Ἕλλησιν,
[237]	μέγιστον ὅτι τυγχάνει οὖσα θεοφιλής.	Μαρτυρεῖ	δὲ ἡμῶν τῷ λόγῳ ἡ
[244]	ἥψαντο οὐδ' ἔχθρᾳ (ἀλλὰ δυστυχίᾳ.	Μάρτυρες	δὲ ἡμεῖς αὐτοί ἐσμεν τούτων
[240]	ἔργον ἀποβλέψαντες καὶ τὰς ὑστέρας	μάχας	ἐτόλμησαν διακινδυνεύειν οἱ Ἕλληνες ὑπὲρ
[241]	δὴ συμβαίνει, τῶν τε Μαραθῶνι	μαχεσαμένων	καὶ τῶν ἐν (Σαλαμῖνι ναυμαχησάντων,
[239]	ἐλευθερίας καὶ Ἕλλησιν ὑπὲρ Ἑλλήνων	μάχεσθαι	καὶ βαρβάροις ὑπὲρ ἁπάντων τῶν
[240]	οὗτοι δὲ τῇ ὑστεραίᾳ τῆς	μάχης	ἀφίκοντο οἱ δ' ἄλλοι πάντες
[242]	Λακεδαιμονίοις (μαχόμενοι, ἀμφισβητησίμου δὲ τῆς	μάχης	γενομένης, διέκρινε τὸ ὕστερον ἔργον·
[240]	οὕτω πολλὰ καὶ μεγάλα καὶ	μάχιμα	γένη καταδεδουλωμένη ἦν ἡ Περσῶν
[242]	ὑπὲρ τῆς Βοιωτῶν ἐλευθερίας Λακεδαιμονίοις	(μαχόμενοι,	ἀμφισβητησίμου δὲ τῆς μάχης γενομένης,
[236]	χαρίζεσθαι, ὥστε κἂν ὀλίγου, (εἴ	με	κελεύοις ἀποδύντα ὀρχήσασθαι, χαρισαίμην ἄν,
[237]	δίκην καὶ θεοὺς μόνον (νομίζει.	Μέγα	δὲ τεκμήριον τούτῳ τῷ λόγῳ,
[235]	ἀγωνίζηται οὕσπερ καὶ ἐπαινεῖ, οὐδὲν	μέγα	δοκεῖν εὖ λέγειν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Οὐκ
[240]	ἀνθρώπων ἦσαν· οὕτω πολλὰ καὶ	μεγάλα	καὶ μάχιμα γένη καταδεδουλωμένη ἦν
[247]	γονέων ἐκγόνοις καλὸς θησαυρὸς καὶ	μεγαλοπρεπής·	χρῆσθαι δὲ καὶ χρημάτων καὶ
[234]	γὰρ ταφῆς καλῆς τε καὶ	μεγαλοπρεποῦς	τυγχάνει, καὶ ἐὰν πένης τις
[247]	αὐτοὺς ὅτι ὧν ηὔχοντο τὰ	μέγιστα	αὐτοῖς οἱ θεοὶ ἐπήκοοι γεγόνασιν.
[249]	πολιτῶν προστέτακται φυλάττειν ἀρχῇ ἥπερ	μεγίστη	ἐστίν, ὅπως ἂν οἱ τούτων
[241]	καὶ Ἀθηναίων. Τὸ μὲν οὖν	μέγιστον	καὶ χαλεπώτατον οὗτοι πάντες ἠμύναντο,
[237]	καὶ ἄλλῃ, πρῶτον δὲ καὶ	μέγιστον	ὅτι τυγχάνει οὖσα θεοφιλής. Μαρτυρεῖ
[247]	ἀγαθοὺς καὶ εὐκλεεῖς, ὧν ἔτυχον,	μεγίστων	ἀγαθῶν ὄντων· πάντα δὲ οὐ
[243]	ἐπικηρυκεύσασθαι βασιλεῖ, ὃν κοινῇ ἐξέβαλον	μεθ'	ἡμῶν, ἰδίᾳ τοῦτον πάλιν ἐπάγεσθαι,
[242]	προεστῶτας τῶν ἄλλων Ἑλλήνων χειρωσάμενοι,	μεθ'	ὧν τότε τοὺς βαρβάρους ἐνίκων
[234]	ἱκανῶς ἤδη ἔχων ἐπὶ τὰ	μείζω	ἐπινοεῖς τρέπεσθαι, καὶ ἄρχειν ἡμῶν,
[235]	κηλούμενος, ἡγούμενος ἐν τῷ παραχρῆμα	μείζων	καὶ γενναιότερος καὶ καλλίων γεγονέναι.
[245]	ἡμῖν, ἀλλ' αὐτοὶ Ἕλληνες, οὐ	μειξοβάρβαροι	οἰκοῦμεν, ὅθεν καθαρὸν τὸ μῖσος
[234]	βουλευτήριον πυθόμενος ὅτι ἡ βουλὴ	μέλλει	αἱρεῖσθαι ὅστις ἐρεῖ ἐπὶ τοῖς
[239]	Δεῖ δὴ αὐτὴν ἰδεῖν, εἰ	μέλλει	τις καλῶς ἐπαινεῖν, ἐν ἐκείνῳ
[245]	πρότερον Λακεδαιμόνιοι αὐτῷ ἐξέδοσαν, εἰ	μέλλοι	συμμαχήσειν ἡμῖν τε καὶ τοῖς
[245]	καὶ οἱ ἄλλοι σύμμαχοι, εἰ	μέλλοι	χρήματα παρέξειν, ἐκδώσειν τοὺς ἐν
[236]	γὰρ ἅπερ σὺ λέγεις, ὅτι	μέλλοιεν	Ἀθηναῖοι αἱρεῖσθαι τὸν ἐροῦντα· ἔπειτα
[246]	ἱκαναὶ γένοιντο τῷ τὰ πάντα	μέλλοντι	περαίνειν. Τούτων οὖν χρὴ μεμνημένους
[234]	ἀποθανοῦσιν· ταφὰς γὰρ οἶσθ' ὅτι	μέλλουσι	ποιεῖν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Πάνυ γε· ἀλλὰ
[239]	ἐν μουσικῇ ὑμνήσαντες εἰς πάντας	μεμηνύκασιν·	ἐὰν οὖν ἡμεῖς (ἐπιχειρῶμεν τὰ
[238]	τεκμήρια· οὐ γὰρ γῆ γυναῖκα	μεμίμηται	κυήσει καὶ γεννήσει, ἀλλὰ γυνὴ
[244]	ἠμύναντο, τοῖς δὲ Ἕλλησιν ἀγανακτοῦσα,	μεμνημένη	ὡς εὖ παθόντες ὑπ' αὐτῆς
[239]	καὶ δίκαιον καὶ χρὴ πρῶτον	μεμνημένους	ἐπαινέσαι αὐτῶν τὴν ἀρετήν. Δεῖ
[246]	μέλλοντι περαίνειν. Τούτων οὖν χρὴ	μεμνημένους	τοῖς τούτων ἐκγόνοις πάντ' ἄνδρα
[246]	ὑπὸ γῆς τελευτήσαντι. Χρὴ οὖν	μεμνημένους	τῶν ἡμετέρων λόγων, ἐάν τι
[241]	καὶ ἄλλοσε πολλαχόσε, ὧν χρὴ	μεμνῆσθαι	καὶ χάριν αὐτοῖς εἰδέναι, ὅτι
[243]	κεῖνται ἐνθάδε. Ὦν χρὴ ἀεὶ	μεμνῆσθαί	τε καὶ (ἐπαινεῖν· τῇ μὲν
[238]	γὰρ τροφὴ ἀνθρώπων ἐστίν, καλὴ	μὲν	ἀγαθῶν, ἡ δὲ ἐναντία κακῶν.
[237]	ἐν τούτῳ ἡ ἡμετέρα θηρίων	μὲν	ἀγρίων ἄγονος καὶ καθαρὰ ἐφάνη,
[245]	εἴη (τῆς ἀποστάσεως. Καὶ τῶν	μὲν	ἄλλων συμμάχων ἐψεύσθη· ἠθέλησαν γὰρ
[243]	ἀγαθοὶ τελευτήσαντες ἐνθάδε κεῖνται, ~πολλοὶ	μὲν	ἀμφὶ Σικελίαν (πλεῖστα τρόπαια στήσαντες
[241]	γὰρ τούτων τῶν ἀνδρῶν πολλὰ	μὲν	ἄν τις ἔχοι διελθεῖν, καὶ
[247]	ἑαυτοῦ βίῳ ἐκβαίνειν. Καὶ φέροντες	μὲν	ἀνδρείως τὰς συμφορὰς δόξουσι τῷ
[238]	τὰ πολλά. Καλεῖ δὲ ὁ	μὲν	αὐτὴν (δημοκρατίαν, ὁ δὲ ἄλλο,
[245]	Δαναοὶ οὐδὲ ἄλλοι πολλοὶ φύσει	μὲν	βάρβαροι ὄντες, νόμῳ δὲ Ἕλληνες,
[244]	ἡσυχίαν ἦγεν ἡ πόλις, τοῖς	μὲν	βαρβάροις συγγιγνώσκουσα, ὅτι παθόντες ὑπ'
[238]	μετ' εὐδοξίας πλήθους ἀριστοκρατία. Βασιλῆς	μὲν	γὰρ ἀεὶ ἡμῖν εἰσιν· οὗτοι
[238]	ἡ ἐξ ἴσου γένεσις. Αἱ	μὲν	γὰρ ἄλλαι πόλεις ἐκ παντοδαπῶν
[235]	τά γε τοιαῦτα χαλεπόν. εἰ	μὲν	γὰρ δέοι Ἀθηναίους ἐν Πελοποννησίοις
[243]	μεμνῆσθαί τε καὶ (ἐπαινεῖν· τῇ	μὲν	γὰρ ἐκείνων ἀρετῇ ἐνικήσαμεν οὐ
[248]	μετρίως μάλιστ' ἂν χαρίζοιντο. Τὰ	μὲν	γὰρ ἡμέτερα τελευτὴν ἤδη ἕξει
[241]	ἔργον τοῖς Μαραθῶνι διεπράξαντο. Οἱ	μὲν	γὰρ Μαραθῶνι τοσοῦτον μόνον ἐπέδειξαν
[247]	ἀλλὰ διὰ δόξαν προγόνων. Εἶναι	μὲν	γὰρ τιμὰς γονέων ἐκγόνοις καλὸς
[242]	διέκρινε τὸ ὕστερον ἔργον· οἱ	μὲν	γὰρ ᾤχοντο ἀπιόντες, καταλιπόντες (Βοιωτοὺς)
[235]	ἡ βουλή; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Καὶ ἐμοὶ	μέν	γε, ὦ Μενέξενε, οὐδὲν θαυμαστὸν
[246]	κοσμεῖν τοιούτους ἄνδρας. Καὶ τὰ	μὲν	δὴ ἔργα ταῦτα τῶν ἀνδρῶν
[242]	Ἑλλήνων ἐπιβουλεύειν φθορᾷ. ~Καὶ οὗτος	μὲν	δὴ πάσῃ τῇ πόλει διηντλήθη
[238]	καὶ ὀλιγαρχίαι· οἰκοῦσιν οὖν ἔνιοι	μὲν	δούλους, οἱ δὲ δεσπότας ἀλλήλους
[238]	ἡμῖν εἰσιν· οὗτοι δὲ τοτὲ	μὲν	ἐκ γένους, τοτὲ δὲ αἱρετοί·
[236]	αἱρεῖσθαι τὸν ἐροῦντα· ἔπειτα τὰ	μὲν	ἐκ τοῦ παραχρῆμά μοι διῄει,
[245]	ἐκάμφθη καὶ ἐβοήθησεν, καὶ τοὺς	μὲν	Ἕλληνας αὐτὴ βοηθήσασα ἀπελύσατο δουλείας,
[242]	δὲ τοῦτο γενομένου πολέμου, συνέβαλον	μὲν	ἐν Τανάγρᾳ ὑπὲρ τῆς Βοιωτῶν
[240]	καὶ οὐκ ὀλίγοι, τούτους ἐχειρώσατο	μὲν	ἐν τρισὶν ἡμέραις, διηρευνήσατο δὲ
[246]	δὲ τάδε (ὦ παῖδες, ὅτι	μέν	ἐστε πατέρων ἀγαθῶν, αὐτὸ μηνύει
[242]	τοῖς εὖ πράττουσι προσπίπτειν, πρῶτον	μὲν	ζῆλος, ἀπὸ ζήλου δὲ φθόνος·
[239]	χρόνῳ γενόμενον λόγῳ, ὅτε πᾶσα	μὲν	ἡ Ἀσία ἐδούλευε τρίτῳ ἤδη
[243]	ναυμαχίαις ταῖς καθ' Ἑλλήσποντον, μιᾷ	μὲν	ἡμέρᾳ πάσας τὰς τῶν πολεμίων
[236]	αὐτῶν τῶν τεθνεώτων οὑτωσί. Ἔργῳ	μὲν	ἡμῖν οἵδε ἔχουσιν τὰ προσήκοντα
[236]	δὲ ζῶσιν εὐμενῶς παραινέσεται, ἐκγόνοις	μὲν	καὶ ἀδελφοῖς μιμεῖσθαι τὴν τῶνδε
[237]	οὐ μόνον ὑφ' ἡμῶν, πολλαχῇ	μὲν	καὶ ἄλλῃ, πρῶτον δὲ καὶ
[239]	ἐπιβαίνειν, τρίτος δὲ Δαρεῖος πεζῇ	μὲν	μέχρι Σκυθῶν τὴν ἀρχὴν ὡρίσατο,
[248]	αὐτὸς δέομαι ὑπὲρ ἐκείνων, τῶν	μὲν	μιμεῖσθαι τοὺς αὑτῶν, τῶν δὲ
[236]	(μοι δύο εἰσὶν διδάσκαλοι, ὁ	μὲν	μουσικῆς, ἡ δὲ ῥητορικῆς. Οὕτω
[247]	μή, ἴστε ὡς ἡμῖν, ἂν	μὲν	νικῶμεν ὑμᾶς ἀρετῇ, ἡ νίκη
[238]	αὐτῶν θεοὺς ἐπηγάγετο· ὧν τὰ	μὲν	ὀνόματα πρέπει ἐν τῷ τοιῷδε
[245]	αὑτοὺς κατεδουλώσαντο, βασιλεῖ δὲ αὐτὴ	μὲν	οὐκ ἐτόλμησεν βοηθῆσαι, αἰσχυνομένη τὰ
[241]	μαθηταὶ τῶν Μαραθῶνι γενόμενοι. ~Τὰ	μὲν	οὖν ἀριστεῖα τῷ λόγῳ ἐκείνοις
[239]	τάχ' ἂν δεύτεροι φαινοίμεθα. Ταῦτα	μὲν	οὖν διὰ ταῦτα δοκεῖ μοι
[240]	πᾶς πλοῦτος ἀρετῇ ὑπείκει. Ἐγὼ	μὲν	οὖν ἐκείνους (τοὺς ἄνδρας φημὶ
[239]	ὑπὲρ ἁπάντων τῶν Ἑλλήνων. Εὐμόλπου	μὲν	οὖν καὶ Ἀμαζόνων ἐπιστρατευσάντων ἐπὶ
[246]	τοὐπίσω ἀναχωρεῖν εἴκοντας κάκῃ. Ἐγὼ	μὲν	οὖν καὶ αὐτός, ὦ παῖδες
[241]	Λακεδαιμονίων τε καὶ Ἀθηναίων. Τὸ	μὲν	οὖν μέγιστον καὶ χαλεπώτατον οὗτοι
[247]	κακισθέντας οὐδεὶς εὐμενῶς ὑποδέξεται. Τοῖς	μὲν	οὖν παισὶ ταῦτ' εἰρήσθω. Πατέρας
[236]	μουσικῆς, ἡ δὲ ῥητορικῆς. Οὕτω	μὲν	οὖν τρεφόμενον ἄνδρα οὐδὲν θαυμαστὸν
[248]	πατέρων καὶ ὑέων ἐπιμελήσονται, τοὺς	μὲν	παιδεύοντες κοσμίως, τοὺς δὲ γηροτροφοῦντες
[236]	δέοι σε λέγειν; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Αὐτὸς	μὲν	παρ' ἐμαυτοῦ ἴσως οὐδέν, Ἀσπασίας
[240]	Σάρδεσιν ἐπιβουλεῦσαι προφασιζόμενος, πέμψας μυριάδας	μὲν	πεντήκοντα ἔν τε πλοίοις καὶ
[241]	ὕστερον· μετὰ δὲ τοῦτο πολλαὶ	μὲν	πόλεις τῶν Ἑλλήνων ἔτι ἦσαν
[240]	Ἐρετριεῦσιν ἄγειν. Τούτων δὲ τῶν	μὲν	πραχθέντων, τῶν δ' ἐπιχειρουμένων οὔτ'
[239]	τρίτῳ ἤδη βασιλεῖ, ὧν ὁ	μὲν	πρῶτος Κῦρος ἐλευθερώσας Πέρσας τοὺς
[246]	ὑπὲρ τῆς πόλεως τετελευτήκασι, πολλὰ	μὲν	τὰ εἰρημένα καὶ καλά, πολὺ
[247]	τε καὶ εὐδοξιῶν. (Καὶ ἐὰν	μὲν	ταῦτα ἐπιτηδεύσητε, φίλοι παρὰ φίλους
[249]	μουσικῆς πάσης, καὶ ἀτεχνῶς τῶν	μὲν	τελευτησάντων ἐν κληρονόμου καὶ ὑέος
[236]	τοιούτου τινὸς λόγου ὅστις τοὺς	μὲν	τετελευτηκότας ἱκανῶς ἐπαινέσεται, τοῖς δὲ
[244]	διανοίᾳ ὄντων ἡγησάμενοι Λακεδαιμόνιοι τοὺς	μὲν	τῆς ἐλευθερίας ἐπικούρους πεπτωκέναι ἡμᾶς,
[244]	ἄλλους, ταῦτ' ἔπραττον. Καὶ μηκύνειν	μὲν	τί δεῖ; Οὐ γὰρ πάλαι
[242]	καὶ εἰρήνην ἐποιήσαντο, ἡγούμενοι πρὸς	μὲν	τὸ ὁμόφυλον μέχρι νίκης δεῖν
[243]	ἄνδρες γενόμενοι ὁμολογουμένως ἄριστοι, νικήσαντες	μὲν	τοὺς πολεμίους, λυσάμενοι δὲ τοὺς
[241]	παιδευθῆναι τοὺς ἄλλους Ἕλληνας, ὑπὸ	μὲν	τῶν κατὰ γῆν, ὑπὸ δὲ
[246]	τῆς θαλάττης Λακεδαιμονίους· ὧν ἐγὼ	μὲν	ὑμᾶς ἀναμιμνῄσκω, ὑμᾶς δὲ πρέπει
[247]	προθυμίαν πειρᾶσθε ἔχειν ὅπως μάλιστα	μὲν	ὑπερβαλεῖσθε καὶ ἡμᾶς καὶ τοὺς
[236]	ὅστις ἐμοῦ κάκιον ἐπαιδεύθη, μουσικὴν	μὲν	ὑπὸ Λάμπρου παιδευθείς, ῥητορικὴν δὲ
[236]	τὴν εἱμαρμένην πορείαν, προπεμφθέντες κοινῇ	μὲν	ὑπὸ τῆς πόλεως, ἰδίᾳ δὲ
[249]	(Οὗτός σοι ὁ λόγος, ὦ	Μενέξενε,	Ἀσπασίας τῆς Μιλησίας ἐστίν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)
[235]	ζῶντας ἐπαινοῦντες, ὥστ' ἔγωγε, ὦ	Μενέξενε,	γενναίως πάνυ διατίθεμαι ἐπαινούμενος ὑπ'
[235]	Καὶ ἐμοὶ μέν γε, ὦ	Μενέξενε,	οὐδὲν θαυμαστὸν οἵῳ τ' εἶναι
[234]	αἱρεθήσεσθαι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Καὶ μήν, ὦ	Μενέξενε,	πολλαχῇ κινδυνεύει καλὸν εἶναι τὸ
[235]	ἡμῖν οἱ ῥήτορες δεξιοί εἰσιν.	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)	Ἀεὶ σὺ προσπαίζεις, ὦ Σώκρατες,
[234]	ἀεί τινα ἡμῶν ἐπιμελητὴν παρεχομένη;	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)	Ἐὰν σύ γε, ὦ Σώκρατες,
[234]	Ἐξ ἀγορᾶς ἢ πόθεν Μενέξενος;	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)	Ἐξ ἀγορᾶς, ὦ Σώκρατες, καὶ
[236]	περιλείμματ' ἄττα ἐξ ἐκείνου συγκολλῶσα.	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)	Ἦ καὶ μνημονεύσαις ἂν ἃ
[235]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐ μέντοι μὰ Δία.	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)	Ἦ οἴει οἷός τ' ἂν
[249]	λόγους παρ' αὐτῆς πολιτικοὺς ἀπαγγέλλω.	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)	Θάρρει, οὐ κατερῶ· μόνον ἀπάγγελλε.
[249]	χάριν ἔχεις τοῦ λόγου αὐτῇ;	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)	Καὶ πολλήν γε, ὦ Σώκρατες,
[236]	γε ἐν Ἀθηναίοις ἐπαινῶν εὐδοκιμεῖν.	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)	Καὶ τί ἂν ἔχοις εἰπεῖν,
[234]	~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἐξ ἀγορᾶς ἢ πόθεν	Μενέξενος;	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἐξ ἀγορᾶς, ὦ Σώκρατες,
[236]	ἂν ἐξενέγκω αὐτῆς τὸν λόγον.	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)	Μηδαμῶς, ὦ Σώκρατες, ἀλλ' εἰπέ,
[249]	Μενέξενε, Ἀσπασίας τῆς Μιλησίας ἐστίν.	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)	Νὴ Δία, ὦ Σώκρατες, μακαρίαν
[236]	δόξω πρεσβύτης ὢν ἔτι παίζειν.	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)	Οὐδαμῶς, ὦ Σώκρατες, ἀλλ' εἰπὲ
[234]	Πάνυ γε· ἀλλὰ τίνα εἵλοντο;	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)	Οὐδένα, ἀλλὰ ἀνεβάλοντο εἰς τὴν
[235]	οὐδὲν μέγα δοκεῖν εὖ λέγειν.	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)	Οὐκ οἴει, ὦ Σώκρατες; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[249]	ἐμοῦ, καὶ ἀκούσῃ αὐτῆς λεγούσης.	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)	Πολλάκις, ὦ Σώκρατες, ἐγὼ ἐντετύχηκα
[236]	(ὀλίγου πληγὰς ἔλαβον ὅτ' ἐπελανθανόμην.	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)	Τί οὖν οὐ διῆλθες; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[235]	τῶν Ἑλλήνων, Περικλέα τὸν Ξανθίππου.	(ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)	Τίς αὕτη; Ἢ δῆλον ὅτι
[245]	ἀπηλλάττοντο καὶ οἱ πολέμιοι. Ἀνδρῶν	μέντοι	ἀγαθῶν καὶ ἐν τούτῳ τῷ
[234]	ἀνεβάλοντο εἰς τὴν αὔριον. Οἶμαι	μέντοι	Ἀρχῖνον ἢ Δίωνα αἱρεθήσεσθαι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[234]	εἰ δὲ μή, οὔ. Νῦν	μέντοι	ἀφικόμην πρὸς τὸ βουλευτήριον πυθόμενος
[235]	οἴει, ὦ Σώκρατες; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐ	μέντοι	μὰ Δία. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἦ οἴει
[235]	ὦ Σώκρατες, τοὺς ῥήτορας. Νῦν	μέντοι	οἶμαι ἐγὼ τὸν αἱρεθέντα οὐ
[236]	εἰπὲ παντὶ τρόπῳ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ	μέντοι	σοί γε δεῖ χαρίζεσθαι, ὥστε
[246]	πλοῦτος κάλλος φέρει τῷ κεκτημένῳ	μετ'	ἀνανδρίας ἄλλῳ γὰρ ὁ τοιοῦτος
[246]	τι καὶ ἄλλο (ἀσκῆτε, ἀσκεῖν	μετ'	ἀρετῆς, εἰδότας ὅτι τούτου λειπόμενα
[249]	Ἀλλ' εἰ μὴ πιστεύεις, ἀκολούθει	μετ'	ἐμοῦ, καὶ ἀκούσῃ αὐτῆς λεγούσης.
[235]	οἷα δὴ τὰ πολλὰ ἀεὶ	μετ'	ἐμοῦ ξένοι τινὲς ἕπονται καὶ
[238]	χαίρῃ, ἔστι δὲ τῇ ἀληθείᾳ	μετ'	εὐδοξίας πλήθους ἀριστοκρατία. Βασιλῆς μὲν
[249]	ἐπὶ τὴν πατρῴαν ἑστίαν ἄρξοντα	μετ'	ἰσχύος ὅπλοις κεκοσμημένον. Αὐτοὺς δὲ
[243]	αὐτοὺς καὶ ἐνικήσαμεν καὶ ἡττήθημεν.	Μετὰ	δὲ ταῦτα (ἡσυχίας γενομένης καὶ
[242]	ὑπὸ τῆς πόλεως πρῶτοι ἐτέθησαν.	Μετὰ	δὲ ταῦτα πολλοῦ πολέμου γενομένου,
[242]	ἐν πολέμῳ τοῖς Ἕλλησι κατέστησεν.	Μετὰ	δὲ τοῦτο γενομένου πολέμου, συνέβαλον
[238]	ἀλλ' ἔνειμεν καὶ τοῖς ἄλλοις.	Μετὰ	δὲ τοῦτο ἐλαίου γένεσιν, πόνων
[244]	τ' ἐποιήσαμεν ὧν τ' ἐπάθομεν.	Μετὰ	δὲ τοῦτο παντελῶς εἰρήνης ἡμῖν
[241]	ἔπειτα (χρόνον ὑπὸ τῶν ὕστερον·	μετὰ	δὲ τοῦτο πολλαὶ μὲν πόλεις
[244]	ἀνθρώπων γεγονότα λέγοιμ' ἂν τὰ	μετὰ	ταῦτα· αὐτοὶ γὰρ ἴσμεν ὡς
[242]	νικῶντες ἰδίᾳ. Τρίτος δὲ πόλεμος	μετὰ	ταύτην τὴν εἰρήνην ἀνέλπιστός τε
[242]	δικαίως κατήγαγον. Οὗτοι δὴ πρῶτοι	μετὰ	τὸν Περσικὸν πόλεμον, Ἕλλησιν ἤδη
[241]	πόλεις τῶν Ἑλλήνων ἔτι ἦσαν	μετὰ	τοῦ βαρβάρου, αὐτὸς δὲ ἠγγέλλετο
[237]	οὐδὲ τοὺς ἐκγόνους τούτους ἀποφηναμένη	μετοικοῦντας	ἐν τῇ χώρᾳ ἄλλοθεν σφῶν
[244]	πρὸς τοὺς Ἐλευσῖνι (πόλεμον ὡς	μετρίως	ἔθεντο· καὶ τούτων ἁπάντων οὐδὲν
[248]	τὰς συμφοράς· κούφως δὲ καὶ	μετρίως	μάλιστ' ἂν χαρίζοιντο. Τὰ μὲν
[239]	ἐδουλώσατο καὶ τῆς ἄλλης Ἀσίας	μέχρι	Αἰγύπτου ἦρξεν, ὁ δὲ ὑὸς
[242]	διολλύναι, πρὸς δὲ τοὺς βαρβάρους	μέχρι	διαφθορᾶς. Τούτους δὴ ἄξιον ἐπαινέσαι
[242]	ἡγούμενοι πρὸς μὲν τὸ ὁμόφυλον	μέχρι	νίκης δεῖν πολεμεῖν, καὶ μὴ
[245]	ἀπελύσατο δουλείας, ὥστ' ἐλευθέρους εἶναι	μέχρι	οὗ πάλιν αὐτοὶ αὑτοὺς κατεδουλώσαντο,
[239]	τρίτος δὲ Δαρεῖος πεζῇ μὲν	μέχρι	Σκυθῶν τὴν ἀρχὴν ὡρίσατο, ~ναυσὶ
[236]	ἔλεγεν ἡ Ἀσπασία; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Εἰ	μὴ	ἀδικῶ γε· ἐμάνθανόν γέ τοι
[249]	ἐστίν, ὅπως ἂν οἱ τούτων	μὴ	ἀδικῶνται πατέρες τε καὶ μητέρες·
[237]	δήλη τεκοῦσά τε ἀληθῶς καὶ	μή,	ἀλλ' ὑποβαλλομένη, ἐὰν μὴ ἔχῃ
[243]	εἴπερ εἱμαρμένον εἴη ἀνθρώποις στασιάσαι,	μὴ	ἂν ἄλλως εὔξασθαι μηδένα πόλιν
[244]	πεσεῖν· διανοουμένη δὲ ἡ πόλις	μὴ	ἂν ἔτι ἀμῦναι μήτε Ἕλλησι
[247]	οὐδὲν ἢ παρέχειν ἑαυτὸν τιμώμενον	μὴ	δι' ἑαυτὸν ἀλλὰ διὰ δόξαν
[242]	μέχρι νίκης δεῖν πολεμεῖν, καὶ	μὴ	δι' ὀργὴν ἰδίαν πόλεως τὸ
[245]	οὖν ἐμονώθημεν πάλιν (διὰ τὸ	μὴ	ἐθέλειν αἰσχρὸν καὶ ἀνόσιον ἔργον
[234]	τῶν πρεσβυτέρων (τηλικοῦτος ὤν, ἵνα	μὴ	ἐκλίπῃ ὑμῶν ἡ οἰκία ἀεί
[248]	(φέροντα ἢ ἐγγὺς τούτου, καὶ	μὴ	ἐν ἄλλοις ἀνθρώποις αἰωρεῖται ἐξ
[237]	καὶ μή, ἀλλ' ὑποβαλλομένη, ἐὰν	μὴ	ἔχῃ πηγὰς τροφῆς τῷ γεννωμένῳ.
[248]	δὲ ἴσμεν ὅτι καὶ ἐὰν	μὴ	ἡμεῖς παρακελευώμεθα, ἱκανῶς ἐπιμελήσεται. Ταῦτα
[247]	ὑπείκοντες δὲ ὑποψίαν παρέξουσιν ἢ	μὴ	ἡμέτεροι εἶναι ἢ ἡμῶν τοὺς
[247]	τοὺς πρόσθεν εὐκλείᾳ· εἰ δὲ	μή,	ἴστε ὡς ἡμῖν, ἂν μὲν
[246]	παρόν· ἡμῖν δὲ ἐξὸν ζῆν	μὴ	καλῶς, καλῶς αἱρούμεθα μᾶλλον τελευτᾶν,
[247]	παρασκευάσαισθε τῇ τῶν (προγόνων δόξῃ	μὴ	καταχρησόμενοι μηδ' ἀναλώσοντες αὐτήν, γνόντες
[249]	ἂν ἔχοι· ἀλλ' ὅπως μου	μὴ	κατερεῖς, ἵνα καὶ αὖθίς σοι
[246]	ἄνδρα παρακελεύεσθαι, ὥσπερ ἐν πολέμῳ,	μὴ	λείπειν τὴν τάξιν τὴν τῶν
[236]	οὐ διῆλθες; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλ' ὅπως	μή	μοι χαλεπανεῖ ἡ διδάσκαλος, ἂν
[234]	συμβουλεύῃς ἄρχειν, προθυμήσομαι· εἰ δὲ	μή,	οὔ. Νῦν μέντοι ἀφικόμην πρὸς
[235]	καὶ τὰ (προσόντα καὶ τὰ	μὴ	περὶ ἑκάστου λέγοντες, κάλλιστά πως
[249]	ἐστὶ συντιθέναι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλ' εἰ	μὴ	πιστεύεις, ἀκολούθει μετ' ἐμοῦ, καὶ
[243]	δι' αὐτοὺς ἡ πόλις ἔσχεν	μή	ποτ' ἂν καταπολεμηθῆναι μηδ' ὑπὸ
[247]	ἐὰν ἄρα συμβῇ γενέσθαι, καὶ	μὴ	συνοδύρεσθαι οὐ γὰρ τοῦ λυπήσοντος
[241]	σωτηρίᾳ τὸν νοῦν προσέχειν, ἀλλὰ	μὴ	τῇ τῶν Ἑλλήνων ἐπιβουλεύειν φθορᾷ.
[247]	χρημάτων καὶ τιμῶν θησαυρῷ, καὶ	μὴ	τοῖς ἐκγόνοις παραδιδόναι, αἰσχρὸν καὶ
[241]	κατὰ θάλατταν μαθόντας καὶ ἐθισθέντας	μὴ	φοβεῖσθαι τοὺς βαρβάρους. Τρίτον δὲ
[247]	τῶν (προγόνων δόξῃ μὴ καταχρησόμενοι	μηδ'	ἀναλώσοντες αὐτήν, γνόντες ὅτι ἀνδρὶ
[246]	τὴν τάξιν τὴν τῶν προγόνων	μηδ'	εἰς τοὐπίσω ἀναχωρεῖν εἴκοντας κάκῃ.
[243]	ἔσχεν μή ποτ' ἂν καταπολεμηθῆναι	μηδ'	ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων καὶ ἀληθῆ
[244]	ἀπορίας ἀφικέσθαι, ὥστε περιστῆναι αὐτῷ	μηδαμόθεν	ἄλλοθεν τὴν σωτηρίαν γενέσθαι ἀλλ'
[236]	ἐξενέγκω αὐτῆς τὸν λόγον. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)	Μηδαμῶς,	ὦ Σώκρατες, ἀλλ' εἰπέ, καὶ
[240]	ἐκράτει καὶ τῶν νήσων, ὥστε	μηδὲ	ἀξιοῦν ἀντίπαλον αὐτῷ μηδένα εἶναι·
[240]	αὐτῶν πᾶσαν τὴν χώραν, ἵνα	μηδεὶς	ἀποφύγοι, τοιούτῳ τρόπῳ· ἐπὶ τὰ
[247]	ἀνδρῶν. Πάλαι γὰρ δὴ τὸ	μηδὲν	ἄγαν λεγόμενον καλῶς δοκεῖ λέγεσθαι·
[240]	ὥστε μηδὲ ἀξιοῦν ἀντίπαλον αὐτῷ	μηδένα	εἶναι· αἱ δὲ γνῶμαι δεδουλωμέναι
[243]	στασιάσαι, μὴ ἂν ἄλλως εὔξασθαι	μηδένα	πόλιν ἑαυτοῦ νοσῆσαι. Ἔκ τε
[239]	ἀναγκάζει ζητεῖν κατὰ νόμον, καὶ	μηδενὶ	ἄλλῳ ὑπείκειν ἀλλήλοις ἢ ἀρετῆς
[245]	διαφυλάξαι ἃ ἐδέδοκτο αὐτῇ, ~τὸ	μηδενὶ	δουλουμένῳ βοηθεῖν (τῶν σφᾶς ἀδικησάντων,
[239]	φρονήματι (ἅμα καὶ τοὺς δεσπότας	Μήδους	ἐδουλώσατο καὶ τῆς ἄλλης Ἀσίας
[243]	ἐκείνους τοὺς τόπους, διὰ δὲ	μῆκος	τοῦ πλοῦ εἰς ἀπορίαν τῆς
[244]	τοὺς ἄλλους, ταῦτ' ἔπραττον. Καὶ	μηκύνειν	μὲν τί δεῖ; Οὐ γὰρ
[234]	ἢ Δίωνα αἱρεθήσεσθαι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Καὶ	μήν,	ὦ Μενέξενε, πολλαχῇ κινδυνεύει καλὸν
[246]	μέν ἐστε πατέρων ἀγαθῶν, αὐτὸ	μηνύει	τὸ νῦν παρόν· ἡμῖν δὲ
[244]	πόλις μὴ ἂν ἔτι ἀμῦναι	μήτε	Ἕλλησι πρὸς ἀλλήλων δουλουμένοις μήτε
[244]	μήτε Ἕλλησι πρὸς ἀλλήλων δουλουμένοις	μήτε	ὑπὸ βαρβάρων, οὕτως ᾤκει. Ἡμῶν
[237]	Δικαιότατον δὴ κοσμῆσαι πρῶτον τὴν	μητέρα	αὐτήν· οὕτω γὰρ συμβαίνει ἅμα
[247]	δὲ ἡμῶν, οἷς εἰσί, καὶ	μητέρας	ἀεὶ χρὴ παραμυθεῖσθαι ὡς ῥᾷστα
[237]	ἀρετὴν παρακελευόμενος, ~πατέρας δὲ καὶ	μητέρας	καὶ εἴ τινες τῶν ἄνωθεν
[249]	μὴ ἀδικῶνται πατέρες τε καὶ	μητέρες·	τοὺς δὲ παῖδας συνεκτρέφει αὐτή,
[248]	Δεόμεθα δὴ καὶ πατέρων καὶ	μητέρων	τῇ αὐτῇ ταύτῃ διανοίᾳ χρωμένους
[237]	ἡ ἡμετέρα γῆ τε καὶ	μήτηρ	ἱκανὸν τεκμήριον παρέχεται ὡς ἀνθρώπους
[236]	γάρ, καὶ Κόννον γε τὸν	Μητροβίου·	οὗτοι γάρ (μοι δύο εἰσὶν
[239]	δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι, (μιᾶς	μητρὸς	πάντες ἀδελφοὶ φύντες, οὐκ ἀξιοῦμεν
[237]	ὡς οἱ ἄλλοι, ἀλλ' ὑπὸ	(μητρὸς	τῆς χώρας ἐν ᾗ ᾤκουν,
[237]	ζῶντας, καὶ τρεφομένους οὐχ ὑπὸ	μητρυιᾶς	ὡς οἱ ἄλλοι, ἀλλ' ὑπὸ
[243]	ταῖς ναυμαχίαις ταῖς καθ' Ἑλλήσποντον,	μιᾷ	μὲν ἡμέρᾳ πάσας τὰς τῶν
[239]	~ἡμεῖς δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι,	(μιᾶς	μητρὸς πάντες ἀδελφοὶ φύντες, οὐκ
[249]	λόγος, ὦ Μενέξενε, Ἀσπασίας τῆς	Μιλησίας	ἐστίν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Νὴ Δία, ὦ
[236]	παραινέσεται, ἐκγόνοις μὲν καὶ ἀδελφοῖς	μιμεῖσθαι	τὴν τῶνδε ἀρετὴν παρακελευόμενος, ~πατέρας
[248]	δέομαι ὑπὲρ ἐκείνων, τῶν μὲν	μιμεῖσθαι	τοὺς αὑτῶν, τῶν δὲ θαρρεῖν
[245]	καὶ ὑγιές ἐστιν καὶ φύσει	μισοβάρβαρον,	(διὰ τὸ εἰλικρινῶς εἶναι Ἕλληνας
[245]	μειξοβάρβαροι οἰκοῦμεν, ὅθεν καθαρὸν τὸ	μῖσος	ἐντέτηκε τῇ πόλει τῆς ἀλλοτρίας
[244]	τῷ πολέμῳ τελευτησάντων ὑπ' ἀλλήλων	μνείαν	ἔχειν καὶ διαλλάττειν αὐτοὺς ᾧ
[242]	οἷς ἐβοήθουν, ἐν τῷδε τῷ	μνήματι	τιμηθέντες ὑπὸ τῆς πόλεως πρῶτοι
[236]	εὖ πραχθέντων λόγῳ καλῶς ῥηθέντι	μνήμη	καὶ κόσμος τοῖς πράξασι γίγνεται
[236]	ἐκείνου συγκολλῶσα. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἦ καὶ	μνημονεύσαις	ἂν ἃ ἔλεγεν ἡ Ἀσπασία;
[241]	καὶ ἐκείνων κάλλιστον εἶναι, τούτου	μνησθήσομαι,	ὅτι τὸ ἑξῆς ἔργον τοῖς
[235]	ἐνδύεται εἰς τὰ ὦτα, ὥστε	μόγις	τετάρτῃ ἢ πέμπτῃ ἡμέρᾳ ἀναμιμνῄσκομαι
[235]	ὑπὸ τοῦ λέγοντος ἀναπειθόμενοι. Καί	μοι	αὕτη ἡ σεμνότης παραμένει ἡμέρας
[236]	τὰ μὲν ἐκ τοῦ παραχρῆμά	μοι	διῄει, οἷα δέοι λέγειν, τὰ
[241]	ὡς ἠμύναντο ταῦτα· ὃ δέ	μοι	δοκεῖ καὶ ἐκείνων κάλλιστον εἶναι,
[236]	τὰ δὲ πρότερον ἐσκεμμένη, ὅτε	μοι	δοκεῖ συνετίθει τὸν ἐπιτάφιον λόγον
[239]	ἐστιν ἐν ἀμνηστίᾳ, τούτων πέρι	μοι	δοκεῖ χρῆναι ἐπιμνησθῆναι ἐπαινοῦντά τε
[236]	γε τὸν Μητροβίου· οὗτοι γάρ	(μοι	δύο εἰσὶν διδάσκαλοι, ὁ μὲν
[239]	μὲν οὖν διὰ ταῦτα δοκεῖ	μοι	ἐᾶν, ἐπειδὴ καὶ ἔχει τὴν
[235]	γὰρ ἐκεῖνοι ταὐτὰ ταῦτα δοκοῦσί	μοι	πάσχειν καὶ πρὸς ἐμὲ καὶ
[236]	διῆλθες; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλ' ὅπως μή	μοι	χαλεπανεῖ ἡ διδάσκαλος, ἂν ἐξενέγκω
[236]	Σώκρατες, ἀλλ' εἰπέ, καὶ πάνυ	μοι	χαριῇ, εἴτε Ἀσπασίας βούλει λέγειν
[237]	τῶν ζώντων σωτηρίας ἠλλάξαντο; Δοκεῖ	μοι	χρῆναι κατὰ φύσιν, ὥσπερ ἀγαθοὶ
[249]	τελευτησάντων ἐν κληρονόμου καὶ ὑέος	(μοίρᾳ	καθεστηκυῖα, τῶν δὲ ὑέων ἐν
[247]	ἀφίξεσθε, ὅταν ὑμᾶς ἡ προσήκουσα	μοῖρα	κομίσῃ· ἀμελήσαντας δὲ ὑμᾶς καὶ
[238]	τεκμήριον παρέχεται ὡς ἀνθρώπους γεννησαμένη·	~μόνη	γὰρ ἐν τῷ τότε καὶ
[245]	τοὺς ἐν τῇ ἠπείρῳ Ἕλληνας·	μόνοι	δὲ ἡμεῖς οὐκ ἐτολμήσαμεν οὔτε
[249]	ἀπαγγέλλω. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Θάρρει, οὐ κατερῶ·	μόνον	ἀπάγγελλε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ ταῦτ' ἔσται.
[245]	φυγάδας δὲ καὶ ἐθελοντὰς ἐάσασα	μόνον	βοηθῆσαι ὁμολογουμένως ἔσωσεν. Τειχισαμένη δὲ
[236]	βούλει λέγειν εἴτε ὁτουοῦν· ἀλλὰ	μόνον	εἰπέ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλ' ἴσως μου
[241]	Οἱ μὲν γὰρ Μαραθῶνι τοσοῦτον	μόνον	ἐπέδειξαν τοῖς Ἕλλησιν, ὅτι (κατὰ
[244]	πόλεως κατηγορῆσαι δικαίως, τοῦτ' ἂν	μόνον	λέγων ὀρθῶς ἂν κατηγοροῖ, ὡς
[237]	ἄλλων καὶ δίκην καὶ θεοὺς	μόνον	(νομίζει. Μέγα δὲ τεκμήριον τούτῳ
[235]	γῆς εἰμι, τέως δὲ οἶμαι	μόνον	οὐκ ἐν μακάρων νήσοις οἰκεῖν·
[243]	γὰρ ἐκείνων ἀρετῇ ἐνικήσαμεν οὐ	μόνον	τὴν τότε ναυμαχίαν, ἀλλὰ καὶ
[240]	ἐκείνους (τοὺς ἄνδρας φημὶ οὐ	μόνον	τῶν σωμάτων τῶν ἡμετέρων πατέρας
[237]	ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων ἐπαινεῖσθαι, οὐ	μόνον	ὑφ' ἡμῶν, πολλαχῇ μὲν καὶ
[236]	ὀρχήσασθαι, χαρισαίμην ἄν, ἐπειδή γε	μόνω	ἐσμέν. Ἀλλ' ἄκουε. Ἔλεγε γάρ,
[236]	μόνον εἰπέ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλ' ἴσως	μου	καταγελάσῃ, ἄν σοι δόξω πρεσβύτης
[249]	Εὖ ἂν ἔχοι· ἀλλ' ὅπως	μου	μὴ κατερεῖς, ἵνα καὶ αὖθίς
[239]	ἤδη καλῶς τὴν ἀρετὴν ἐν	μουσικῇ	ὑμνήσαντες εἰς πάντας μεμηνύκασιν· ἐὰν
[236]	καὶ ὅστις ἐμοῦ κάκιον ἐπαιδεύθη,	μουσικὴν	μὲν ὑπὸ Λάμπρου παιδευθείς, ῥητορικὴν
[236]	δύο εἰσὶν διδάσκαλοι, ὁ μὲν	μουσικῆς,	ἡ δὲ ῥητορικῆς. Οὕτω μὲν
[249]	γυμνικοὺς καὶ ἱππικοὺς τιθεῖσα καὶ	μουσικῆς	πάσης, καὶ ἀτεχνῶς τῶν μὲν
[240]	Ἐρετριᾶς, Σάρδεσιν ἐπιβουλεῦσαι προφασιζόμενος, πέμψας	μυριάδας	μὲν πεντήκοντα ἔν τε πλοίοις
[243]	αὐτὴν καταπεπολεμῆσθαι καὶ ἀπειλημμένων ἐν	Μυτιλήνῃ	τῶν νεῶν, βοηθήσαντες ἑξήκοντα ναυσίν,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 30/08/2007