Pages
[238]	εἷς ὅρος, ὁ δόξας σοφὸς	ἢ	ἀγαθὸς εἶναι κρατεῖ καὶ ἄρχει.
[239]	καὶ μηδενὶ ἄλλῳ ὑπείκειν ἀλλήλοις	ἢ	ἀρετῆς δόξῃ καὶ φρονήσεως. Ὅθεν
[238]	γεννησαμένη. Μᾶλλον δὲ ὑπὲρ γῆς	ἢ	γυναικὸς προσήκει δέχεσθαι τοιαῦτα τεκμήρια·
[234]	Τί μάλιστα σοὶ πρὸς βουλευτήριον;	Ἢ	δῆλα δὴ ὅτι παιδεύσεως καὶ
[235]	τὸν Ξανθίππου. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Τίς αὕτη;	Ἢ	δῆλον ὅτι Ἀσπασίαν λέγεις; ~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[234]	τὴν αὔριον. Οἶμαι μέντοι Ἀρχῖνον	ἢ	Δίωνα αἱρεθήσεσθαι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Καὶ μήν,
[248]	πάντα τὰ πρὸς εὐδαιμονίαν (φέροντα	ἢ	ἐγγὺς τούτου, καὶ μὴ ἐν
[244]	ἄλλοθεν τὴν σωτηρίαν γενέσθαι ἀλλ'	ἢ	ἐκ ταύτης τῆς πόλεως, ἣν
[249]	ἔχω τούτου (τοῦ λόγου ἐκείνῃ	ἢ	ἐκείνῳ ὅστις σοι ὁ εἰπών
[248]	ἄλλοις ἀνθρώποις αἰωρεῖται ἐξ ὧν	ἢ	εὖ ἢ κακῶς πραξάντων πλανᾶσθαι
[244]	τούτων ἁπάντων οὐδὲν ἄλλ' αἴτιον	ἢ	ἡ τῷ ὄντι συγγένεια, φιλίαν
[247]	παρέξουσιν ἢ μὴ ἡμέτεροι εἶναι	ἢ	ἡμῶν τοὺς ἐπαινοῦντας καταψεύδεσθαι· χρὴ
[248]	ὥστε πρέπει αὐτὰ μᾶλλον κοσμεῖν	ἢ	θρηνεῖν· γυναικῶν δὲ τῶν ἡμετέρων
[248]	αἰωρεῖται ἐξ ὧν ἢ εὖ	ἢ	κακῶς πραξάντων πλανᾶσθαι ἠνάγκασται καὶ
[247]	τοιοῦτοι, ὑπείκοντες δὲ ὑποψίαν παρέξουσιν	ἢ	μὴ ἡμέτεροι εἶναι ἢ ἡμῶν
[247]	εἶναι οὐκ ἔστιν αἴσχιον οὐδὲν	ἢ	παρέχειν ἑαυτὸν τιμώμενον μὴ δι'
[235]	Ἀθηναίους ἐν Πελοποννησίοις εὖ λέγειν	ἢ	Πελοποννησίους ἐν Ἀθηναίοις, ἀγαθοῦ ἂν
[235]	τὰ ὦτα, ὥστε μόγις τετάρτῃ	ἢ	πέμπτῃ ἡμέρᾳ ἀναμιμνῄσκομαι ἐμαυτοῦ καὶ
[237]	ἂν ἡμῖν τοιοῦτος λόγος φανείη;	Ἢ	πόθεν ἂν ὀρθῶς ἀρξαίμεθα ἄνδρας
[234]	~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἐξ ἀγορᾶς	ἢ	πόθεν Μενέξενος; (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἐξ ἀγορᾶς,
[235]	πόλιν, θαυμασιωτέραν αὐτὴν ἡγεῖσθαι εἶναι	ἢ	πρότερον, ὑπὸ τοῦ λέγοντος ἀναπειθόμενοι.
[245]	πρότερον κατεπολεμήθημεν, σὺν θεῷ ἄμεινον	ἢ	τότε ἐθέμεθα τὸν πόλεμον· καὶ
[235]	ἡ σεμνότης παραμένει ἡμέρας πλείω	(ἢ	τρεῖς· οὕτως ἔναυλος ὁ λόγος
[243]	ἔπαινον ἔχουσι σωφροσύνης καὶ ἀρετῆς	ἢ	τῶν ἄλλων οἱ φίλοι· πολλοὶ
[236]	ἄττα ἐξ ἐκείνου συγκολλῶσα. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)	Ἦ	καὶ μνημονεύσαις ἂν ἃ ἔλεγεν
[235]	Οὐ μέντοι μὰ Δία. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)	Ἦ	οἴει οἷός τ' ἂν εἶναι
[234]	αὖ ἔτυχεν, καὶ ἐὰν φαῦλος	ᾖ,	ὑπ' ἀνδρῶν σοφῶν τε καὶ
[235]	εὐπορήσειν· ἐξ ὑπογύου γὰρ παντάπασιν	ἡ	αἵρεσις γέγονεν, ὥστε ἴσως ἀναγκασθήσεται
[239]	γενόμενον λόγῳ, ὅτε πᾶσα μὲν	ἡ	Ἀσία ἐδούλευε τρίτῳ ἤδη βασιλεῖ,
[236]	καὶ μνημονεύσαις ἂν ἃ ἔλεγεν	ἡ	Ἀσπασία; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Εἰ μὴ ἀδικῶ
[234]	πρὸς τὸ βουλευτήριον πυθόμενος ὅτι	ἡ	βουλὴ μέλλει αἱρεῖσθαι ὅστις ἐρεῖ
[235]	εἰ δέοι καὶ ἕλοιτό σε	ἡ	βουλή; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Καὶ ἐμοὶ μέν
[238]	οἵδε τυγχάνουσιν ὄντες οἱ τετελευτηκότες.	Ἡ	γὰρ αὐτὴ πολιτεία καὶ τότε
[247]	(προσδεήσονται· ἱκανὴ γὰρ ἔσται καὶ	ἡ	γενομένη τύχη τοῦτο πορίζειν ἀλλ'
[237]	τῷ λόγῳ, ὅτι ἥδε ἔτεκεν	ἡ	γῆ τοὺς τῶνδέ τε καὶ
[238]	ἀνθρώπων ἐστίν, καλὴ μὲν ἀγαθῶν,	ἡ	δὲ ἐναντία κακῶν. Ὡς οὖν
[247]	ἀρετῇ, ἡ νίκη αἰσχύνην φέρει,	ἡ	δὲ ἧττα, ἐὰν ἡττώμεθα, εὐδαιμονίαν.
[236]	εἰσὶν διδάσκαλοι, ὁ μὲν μουσικῆς,	ἡ	δὲ ῥητορικῆς. Οὕτω μὲν οὖν
[236]	Ἀλλ' ὅπως μή μοι χαλεπανεῖ	ἡ	διδάσκαλος, ἂν ἐξενέγκω αὐτῆς τὸν
[238]	δὲ ἡμῖν τῆς πολιτείας ταύτης	ἡ	ἐξ ἴσου γένεσις. Αἱ μὲν
[237]	τῷ γεννωμένῳ. Ὃ δὴ καὶ	ἡ	ἡμετέρα γῆ τε καὶ μήτηρ
[237]	τε καὶ βοτά, ἐν τούτῳ	ἡ	ἡμετέρα θηρίων μὲν ἀγρίων ἄγονος
[239]	οὐδὲ δεσπόται ἀλλήλων εἶναι, ἀλλ'	ἡ	ἰσογονία ἡμᾶς ἡ κατὰ φύσιν
[239]	εἶναι, ἀλλ' ἡ ἰσογονία ἡμᾶς	ἡ	κατὰ φύσιν ἰσονομίαν ἀναγκάζει ζητεῖν
[247]	ἂν μὲν νικῶμεν ὑμᾶς ἀρετῇ,	ἡ	νίκη αἰσχύνην φέρει, ἡ δὲ
[234]	ὤν, ἵνα μὴ ἐκλίπῃ ὑμῶν	ἡ	οἰκία ἀεί τινα ἡμῶν ἐπιμελητὴν
[237]	ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ, ἐν ᾧ	ἡ	πᾶσα γῆ ἀνεδίδου καὶ ἔφυε
[240]	καὶ μάχιμα γένη καταδεδουλωμένη ἦν	ἡ	Περσῶν ἀρχή. Αἰτιασάμενος δὲ Δαρεῖος
[240]	γενόμενοι ὅτι οὐκ ἄμαχος εἴη	ἡ	Περσῶν δύναμις, ἀλλὰ πᾶν πλῆθος
[243]	πόλεμον· δόξαν γὰρ δι' αὐτοὺς	ἡ	πόλις ἔσχεν μή ποτ' ἂν
[244]	τἀκείνων ἐκωλύσαμεν πεσεῖν· διανοουμένη δὲ	ἡ	πόλις μὴ ἂν ἔτι ἀμῦναι
[244]	εἰρήνης ἡμῖν γενομένης, ἡσυχίαν ἦγεν	ἡ	πόλις, τοῖς μὲν βαρβάροις συγγιγνώσκουσα,
[247]	φίλους ἡμᾶς ἀφίξεσθε, ὅταν ὑμᾶς	ἡ	προσήκουσα μοῖρα κομίσῃ· ἀμελήσαντας δὲ
[235]	λέγοντος ἀναπειθόμενοι. Καί μοι αὕτη	ἡ	σεμνότης παραμένει ἡμέρας πλείω (ἢ
[243]	Οὗ δὴ καὶ (ἐκφανὴς ἐγένετο	ἡ	τῆς πόλεως ῥώμη τε καὶ
[244]	ἁπάντων οὐδὲν ἄλλ' αἴτιον ἢ	ἡ	τῷ ὄντι συγγένεια, φιλίαν βέβαιον
[237]	Μαρτυρεῖ δὲ ἡμῶν τῷ λόγῳ	ἡ	τῶν ἀμφισβητησάντων περὶ αὐτῆς θεῶν
[237]	δ' εὐγενείας πρῶτον ὑπῆρξε τοῖσδε	ἡ	τῶν προγόνων γένεσις οὐκ ἔπηλυς
[237]	οὕτω γὰρ συμβαίνει ἅμα καὶ	ἡ	τῶνδε εὐγένεια κοσμουμένη. Ἔστι δὲ
[237]	εὐγένεια κοσμουμένη. Ἔστι δὲ ἀξία	ἡ	χώρα καὶ ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων
[238]	ἦν καὶ νῦν, ἀριστοκρατία, ἐν	ᾗ	νῦν τε πολιτευόμεθα καὶ τὸν
[237]	ὑπὸ (μητρὸς τῆς χώρας ἐν	ᾗ	ᾤκουν, καὶ νῦν κεῖσθαι τελευτήσαντας
[238]	θρεψαμένη δὲ καὶ αὐξήσασα πρὸς	ἥβην	ἄρχοντας καὶ διδασκάλους αὐτῶν θεοὺς
[241]	μετὰ τοῦ βαρβάρου, αὐτὸς δὲ	ἠγγέλλετο	βασιλεὺς διανοεῖσθαι ὡς ἐπιχειρήσων πάλιν
[235]	τὴν ἄλλην πόλιν, θαυμασιωτέραν αὐτὴν	ἡγεῖσθαι	εἶναι ἢ πρότερον, ὑπὸ τοῦ
[242]	ἡμέτεροι καὶ λαβόντες αὐτῶν τοὺς	ἡγεμόνας	Λακεδαιμονίους ἐν τῇ Σφαγίᾳ, ἐξὸν
[240]	πρῶτοι στήσαντες τρόπαια τῶν βαρβάρων,	ἡγεμόνες	καὶ διδάσκαλοι τοῖς ἄλλοις γενόμενοι
[244]	παντελῶς εἰρήνης ἡμῖν γενομένης, ἡσυχίαν	ἦγεν	ἡ πόλις, τοῖς μὲν βαρβάροις
[234]	παιδεύσεως καὶ φιλοσοφίας ἐπὶ τέλει	ἡγῇ	εἶναι, καὶ ὡς ἱκανῶς ἤδη
[244]	οὖν ἐν τοιαύτῃ διανοίᾳ ὄντων	ἡγησάμενοι	Λακεδαιμόνιοι τοὺς μὲν τῆς ἐλευθερίας
[240]	(ἐν τῷ παρόντι σωτηρίαν, ἡσυχίαν	ἦγον.	Ἐν τούτῳ δὴ ἄν τις
[242]	(καὶ ἀπέδοσαν καὶ εἰρήνην ἐποιήσαντο,	ἡγούμενοι	πρὸς μὲν τὸ ὁμόφυλον μέχρι
[246]	πᾶν τὸ πρόσθεν γένος αἰσχῦναι,	ἡγούμενοι	τῷ τοὺς αὑτοῦ αἰσχύναντι ἀβίωτον
[235]	ἑκάστοτε ἐξέστηκα (ἀκροώμενος καὶ κηλούμενος,	ἡγούμενος	ἐν τῷ παραχρῆμα μείζων καὶ
[245]	τε καὶ τοῖς ἄλλοις συμμάχοις,	ἡγούμενος	οὐκ ἐθελήσειν, ἵν' αὐτῷ πρόφασις
[239]	τούτων ὧν λέγω (πρῶτα· Πέρσας	ἡγουμένους	τῆς Ἀσίας καὶ δουλουμένους τὴν
[237]	τεκμήριον τούτῳ τῷ λόγῳ, ὅτι	ἥδε	ἔτεκεν ἡ γῆ τοὺς τῶνδέ
[246]	ἤκουσα ἐκείνων καὶ οἷα νῦν	ἡδέως	ἂν εἴποιεν ὑμῖν λαβόντες δύναμιν,
[243]	τε καὶ ἀρετή. Οἰομένων γὰρ	ἤδη	αὐτὴν καταπεπολεμῆσθαι καὶ ἀπειλημμένων ἐν
[239]	μὲν ἡ Ἀσία ἐδούλευε τρίτῳ	ἤδη	βασιλεῖ, ὧν ὁ μὲν πρῶτος
[248]	Τὰ μὲν γὰρ ἡμέτερα τελευτὴν	ἤδη	ἕξει ἥπερ καλλίστη γίγνεται ἀνθρώποις,
[244]	ἐπικούρους πεπτωκέναι ἡμᾶς, σφέτερον δὲ	ἤδη	(ἔργον εἶναι καταδουλοῦσθαι τοὺς ἄλλους,
[234]	ἡγῇ εἶναι, καὶ ὡς ἱκανῶς	ἤδη	ἔχων ἐπὶ τὰ μείζω ἐπινοεῖς
[239]	ἀξίως διηγήσασθαι, ποιηταί τε αὐτῶν	ἤδη	καλῶς τὴν ἀρετὴν ἐν μουσικῇ
[241]	γενέσθαι τῆς Ἑλληνικῆς σωτηρίας, κοινὸν	ἤδη	τοῦτο Λακεδαιμονίων τε καὶ Ἀθηναίων.
[249]	τε καὶ θεραπεύεσθαι. Νῦν δὲ	ἤδη	ὑμεῖς τε καὶ οἱ ἄλλοι
[242]	μετὰ τὸν Περσικὸν πόλεμον, Ἕλλησιν	ἤδη	ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας βοηθοῦντες πρὸς
[245]	τῶν μὲν ἄλλων συμμάχων ἐψεύσθη·	ἠθέλησαν	γὰρ αὐτῷ ἐκδιδόναι καὶ συνέθεντο
[240]	τριακοσίας, Δᾶτιν δὲ ἄρχοντα, εἶπεν	ἥκειν	ἄγοντα Ἐρετριᾶς καὶ Ἀθηναίους, εἰ
[237]	ἐν τῇ χώρᾳ ἄλλοθεν σφῶν	ἡκόντων,	ἀλλ' αὐτόχθονας καὶ τῷ ὄντι
[246]	δὲ ὑμῖν ἅ τε αὐτῶν	ἤκουσα	ἐκείνων καὶ οἷα νῦν ἡδέως
[236]	ἐπιτάφιον λόγον περὶ αὐτῶν τούτων.	Ἢκουσε	γὰρ ἅπερ σὺ λέγεις, ὅτι
[236]	οὐδέν, Ἀσπασίας δὲ (καὶ χθὲς	ἠκροώμην	περαινούσης ἐπιτάφιον λόγον περὶ αὐτῶν
[242]	γενομένης καὶ τῆς πόλεως τιμωμένης	ἦλθεν	ἐπ' αὐτήν, ὃ δὴ φιλεῖ
[237]	ἀντὶ τῆς τῶν ζώντων σωτηρίας	ἠλλάξαντο;	Δοκεῖ μοι χρῆναι κατὰ φύσιν,
[243]	ἐκείνων ἐσμέν, ἡμεῖς δὲ αὐτοὶ	ἡμᾶς	αὐτοὺς καὶ ἐνικήσαμεν καὶ ἡττήθημεν.
[248]	καὶ βουλόμεθα καὶ φαμέν, καὶ	ἡμᾶς	αὐτοὺς νῦν παρέχομεν τοιούτους, οὐκ
[247]	ταῦτα ἐπιτηδεύσητε, φίλοι παρὰ φίλους	ἡμᾶς	ἀφίξεσθε, ὅταν ὑμᾶς ἡ προσήκουσα
[241]	Ἕλληνας. Δίκαιον δὴ καὶ τούτων	ἡμᾶς	ἐπιμνησθῆναι, οἳ τοῖς τῶν προτέρων
[239]	ἀλλήλων εἶναι, ἀλλ' ἡ ἰσογονία	ἡμᾶς	ἡ κατὰ φύσιν ἰσονομίαν ἀναγκάζει
[248]	ὅτι οὐ θρηνοῦντες οὐδὲ ὀλοφυρόμενοι	ἡμᾶς	ἡμῖν μάλιστα χαριοῦνται, ἀλλ' εἴ
[247]	ὅπως μάλιστα μὲν ὑπερβαλεῖσθε καὶ	ἡμᾶς	καὶ τοὺς πρόσθεν εὐκλείᾳ· εἰ
[244]	μὲν τῆς ἐλευθερίας ἐπικούρους πεπτωκέναι	ἡμᾶς,	σφέτερον δὲ ἤδη (ἔργον εἶναι
[240]	Περσῶν ἀρχή. Αἰτιασάμενος δὲ Δαρεῖος	ἡμᾶς	τε καὶ Ἐρετριᾶς, Σάρδεσιν ἐπιβουλεῦσαι
[235]	ἅπαντας τοὺς ἔμπροσθεν καὶ αὐτοὺς	ἡμᾶς	τοὺς ἔτι ζῶντας ἐπαινοῦντες, ὥστ'
[244]	ἔχθρᾳ (ἀλλὰ δυστυχίᾳ. Μάρτυρες δὲ	ἡμεῖς	αὐτοί ἐσμεν τούτων οἱ ζῶντες·
[248]	τὸ αὑτῷ πεποιθέναι. Τοιούτους (δὲ	ἡμεῖς	γε ἀξιοῦμεν καὶ τοὺς ἡμετέρους
[243]	νῦν ὑπό γε ἐκείνων ἐσμέν,	ἡμεῖς	δὲ αὐτοὶ ἡμᾶς αὐτοὺς καὶ
[239]	οἱ δὲ δεσπότας ἀλλήλους νομίζοντες·	~ἡμεῖς	δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι, (μιᾶς
[244]	κρατοῦσιν αὐτῶν εὐχομένους, ἐπειδὴ καὶ	ἡμεῖς	διηλλάγμεθα. Οὐ γὰρ κακίᾳ ἀλλήλων
[239]	εἰς πάντας μεμηνύκασιν· ἐὰν οὖν	ἡμεῖς	(ἐπιχειρῶμεν τὰ αὐτὰ λόγῳ ψιλῷ
[245]	τῇ ἠπείρῳ Ἕλληνας· μόνοι δὲ	ἡμεῖς	οὐκ ἐτολμήσαμεν οὔτε ἐκδοῦναι οὔτε
[248]	ἴσμεν ὅτι καὶ ἐὰν μὴ	ἡμεῖς	παρακελευώμεθα, ἱκανῶς ἐπιμελήσεται. Ταῦτα οὖν,
[244]	καὶ τείχη καθελόντες ἀνθ' ὧν	ἡμεῖς	τἀκείνων ἐκωλύσαμεν πεσεῖν· διανοουμένη δὲ
[235]	ὥστε μόγις τετάρτῃ ἢ πέμπτῃ	ἡμέρᾳ	ἀναμιμνῄσκομαι ἐμαυτοῦ καὶ αἰσθάνομαι οὗ
[242]	ἐβοήθουν, οἱ δ' ἡμέτεροι τρίτῃ	ἡμέρᾳ	ἐν Οἰνοφύτοις νικήσαντες τοὺς ἀδίκως
[243]	ταῖς καθ' Ἑλλήσποντον, μιᾷ μὲν	ἡμέρᾳ	πάσας τὰς τῶν πολεμίων (ἑλόντες
[246]	τὰ (ὑπολειπόμενα· πολλαὶ γὰρ ἂν	ἡμέραι	καὶ νύκτες οὐχ ἱκαναὶ γένοιντο
[240]	τούτους ἐχειρώσατο μὲν ἐν τρισὶν	ἡμέραις,	διηρευνήσατο δὲ αὐτῶν πᾶσαν τὴν
[238]	κατεσκεύασαν πρός τε τὴν καθ'	ἡμέραν	δίαιταν, τέχνας πρώτους παιδευσάμενοι, καὶ
[235]	μοι αὕτη ἡ σεμνότης παραμένει	ἡμέρας	πλείω (ἢ τρεῖς· οὕτως ἔναυλος
[243]	καὶ ἀληθῆ ἔδοξεν τῇ δὲ	ἡμετέρᾳ	αὐτῶν διαφορᾷ ἐκρατήθημεν, οὐχ ὑπὸ
[237]	γεννωμένῳ. Ὃ δὴ καὶ ἡ	ἡμετέρα	γῆ τε καὶ μήτηρ ἱκανὸν
[237]	καὶ βοτά, ἐν τούτῳ ἡ	ἡμετέρα	θηρίων μὲν ἀγρίων ἄγονος καὶ
[248]	ἂν χαρίζοιντο. Τὰ μὲν γὰρ	ἡμέτερα	τελευτὴν ἤδη ἕξει ἥπερ καλλίστη
[245]	καὶ τείχη ἔχοντες καὶ τὰς	ἡμετέρας	αὐτῶν ἀποικίας ἀπηλλάγημεν τοῦ πολέμου
[240]	καὶ τῆς ἐλευθερίας τῆς τε	ἡμετέρας	καὶ συμπάντων τῶν ἐν τῇδε
[247]	δὲ ὑποψίαν παρέξουσιν ἢ μὴ	ἡμέτεροι	εἶναι ἢ ἡμῶν τοὺς ἐπαινοῦντας
[239]	τῶνδέ γε πατέρες καὶ οἱ	ἡμέτεροι	καὶ αὐτοὶ οὗτοι, καὶ καλῶς
[242]	πόλει, νικήσαντες αὐτοὺς ναυμαχίᾳ οἱ	ἡμέτεροι	καὶ λαβόντες αὐτῶν τοὺς ἡγεμόνας
[239]	νομίζοντες· ~ἡμεῖς δὲ καὶ οἱ	ἡμέτεροι,	(μιᾶς μητρὸς πάντες ἀδελφοὶ φύντες,
[242]	(Βοιωτοὺς) οἷς ἐβοήθουν, οἱ δ'	ἡμέτεροι	τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐν Οἰνοφύτοις νικήσαντες
[239]	τῆς χώρας ἔκγονοι, γονῆς δὲ	ἡμέτεροι,	ὧν καὶ δίκαιον καὶ χρὴ
[248]	προσφιλέστερον. Ταῦτα δὴ ἱκανὰ τοῖς	ἡμετέροις	παρ' ἡμῶν ἀγγέλλειν· τῇ δὲ
[248]	ἡμεῖς γε ἀξιοῦμεν καὶ τοὺς	ἡμετέρους	εἶναι καὶ βουλόμεθα καὶ φαμέν,
[246]	ὀνείδη καταστῆσαι καὶ πρὶν τοὺς	ἡμετέρους	πατέρας καὶ πᾶν τὸ πρόσθεν
[237]	γῆ τοὺς τῶνδέ τε καὶ	ἡμετέρους	προγόνους. Πᾶν γὰρ τὸ τεκὸν
[248]	ἢ θρηνεῖν· γυναικῶν δὲ τῶν	ἡμετέρων	καὶ παίδων ἐπιμελούμενοι καὶ τρέφοντες
[246]	τελευτήσαντι. Χρὴ οὖν μεμνημένους τῶν	ἡμετέρων	λόγων, ἐάν τι καὶ ἄλλο
[240]	οὐ μόνον τῶν σωμάτων τῶν	ἡμετέρων	πατέρας εἶναι, ἀλλὰ καὶ τῆς
[245]	ὄντες, νόμῳ δὲ Ἕλληνες, συνοικοῦσιν	ἡμῖν,	ἀλλ' αὐτοὶ Ἕλληνες, οὐ μειξοβάρβαροι
[247]	εἰ δὲ μή, ἴστε ὡς	ἡμῖν,	ἂν μὲν νικῶμεν ὑμᾶς ἀρετῇ,
[248]	τῶν τελευτησάντων, ἐκεῖνοί (τε ἐπέσκηπτον	ἡμῖν	ἀπαγγέλλειν, καὶ ἐγὼ ὡς δύναμαι
[244]	Μετὰ δὲ τοῦτο παντελῶς εἰρήνης	ἡμῖν	γενομένης, ἡσυχίαν ἦγεν ἡ πόλις,
[246]	αὐτὸ μηνύει τὸ νῦν παρόν·	ἡμῖν	δὲ ἐξὸν ζῆν μὴ καλῶς,
[238]	ἀριστοκρατία. Βασιλῆς μὲν γὰρ ἀεὶ	ἡμῖν	εἰσιν· οὗτοι δὲ τοτὲ μὲν
[246]	εἰμι εἰπεῖν ἃ οἱ πατέρες	ἡμῖν	ἐπέσκηπτον ἀπαγγέλλειν τοῖς ἀεὶ λειπομένοις,
[248]	δὲ πόλει παρακελευοίμεθ' ἂν ὅπως	ἡμῖν	καὶ πατέρων καὶ ὑέων ἐπιμελήσονται,
[248]	οὐ θρηνοῦντες οὐδὲ ὀλοφυρόμενοι ἡμᾶς	ἡμῖν	μάλιστα χαριοῦνται, ἀλλ' εἴ τις
[235]	ἐν μακάρων νήσοις οἰκεῖν· οὕτως	ἡμῖν	οἱ ῥήτορες δεξιοί εἰσιν. (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ)
[236]	τῶν τεθνεώτων οὑτωσί. Ἔργῳ μὲν	ἡμῖν	οἵδε ἔχουσιν τὰ προσήκοντα σφίσιν
[243]	πρὸς τοὺς ἄλλους, ὁ οἰκεῖος	ἡμῖν	πόλεμος οὕτως ἐπολεμήθη, ὥστε εἴπερ
[248]	(ζῷεν κάλλιον καὶ ὀρθότερον καὶ	ἡμῖν	προσφιλέστερον. Ταῦτα δὴ ἱκανὰ τοῖς
[245]	αὐτῷ ἐξέδοσαν, εἰ μέλλοι συμμαχήσειν	ἡμῖν	τε καὶ τοῖς ἄλλοις συμμάχοις,
[238]	κρατεῖ καὶ ἄρχει. (Αἰτία δὲ	ἡμῖν	τῆς πολιτείας ταύτης ἡ ἐξ
[237]	δὲ (παραμυθούμενος. Τίς οὖν ἂν	ἡμῖν	τοιοῦτος λόγος φανείη; Ἢ πόθεν
[239]	προτέρων ὡς ἠμύναντο, καὶ ὡς	ἤμυναν	Ἀργείοις πρὸς Καδμείους καὶ Ἡρακλείδαις
[241]	μέγιστον καὶ χαλεπώτατον οὗτοι πάντες	ἠμύναντο,	καὶ διὰ ταύτην τὴν ἀρετὴν
[239]	καὶ τῶν ἔτι προτέρων ὡς	ἠμύναντο,	καὶ ὡς ἤμυναν Ἀργείοις πρὸς
[241]	καὶ κατὰ θάλατταν, καὶ ὡς	ἠμύναντο	ταῦτα· ὃ δέ μοι δοκεῖ
[244]	αὐτῆς κακῶς (ἱκανῶς) οὐκ ἐνδεῶς	ἠμύναντο,	τοῖς δὲ Ἕλλησιν ἀγανακτοῦσα, μεμνημένη
[242]	ὅτι ἐπέδειξαν, εἴ τις ἄρα	ἠμφεσβήτει	ὡς ἐν τῷ προτέρῳ πολέμῳ
[248]	δὴ ἱκανὰ τοῖς ἡμετέροις παρ'	ἡμῶν	ἀγγέλλειν· τῇ δὲ πόλει παρακελευοίμεθ'
[238]	καλῇ πολιτείᾳ ἐτράφησαν οἱ πρόσθεν	ἡμῶν,	ἀναγκαῖον δηλῶσαι, δι' ἣν δὴ
[235]	τῷ πολέμῳ καὶ τοὺς προγόνους	ἡμῶν	ἅπαντας τοὺς ἔμπροσθεν καὶ αὐτοὺς
[241]	τὴν ἀρετὴν νῦν τε ὑφ'	ἡμῶν	ἐγκωμιάζονται καὶ εἰς τὸν ἔπειτα
[247]	οὐδέτερα τούτων, ἀλλ' ἐκείνους μάλιστα	ἡμῶν	ἐπαινέτας εἶναι ἔργῳ, παρέχοντας αὑτοὺς
[234]	ὑμῶν ἡ οἰκία ἀεί τινα	ἡμῶν	ἐπιμελητὴν παρεχομένη; (ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ) Ἐὰν σύ
[243]	βασιλεῖ, ὃν κοινῇ ἐξέβαλον μεθ'	ἡμῶν,	ἰδίᾳ τοῦτον πάλιν ἐπάγεσθαι, βάρβαρον
[248]	δὲ θαρρεῖν ὑπὲρ αὑτῶν, ὡς	ἡμῶν	καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ γηροτροφησόντων
[238]	ἴσμεν γάρ οἳ τὸν βίον	ἡμῶν	κατεσκεύασαν πρός τε τὴν καθ'
[247]	παισὶ ταῦτ' εἰρήσθω. Πατέρας δὲ	ἡμῶν,	οἷς εἰσί, καὶ μητέρας ἀεὶ
[244]	μήτε ὑπὸ βαρβάρων, οὕτως ᾤκει.	Ἡμῶν	οὖν ἐν τοιαύτῃ διανοίᾳ ὄντων
[237]	ἀνθρώπων ἐπαινεῖσθαι, οὐ μόνον ὑφ'	ἡμῶν,	πολλαχῇ μὲν καὶ ἄλλῃ, πρῶτον
[235]	πως τοῖς ὀνόμασι ποικίλλοντες, γοητεύουσιν	ἡμῶν	τὰς ψυχάς, καὶ τὴν πόλιν
[247]	ἢ μὴ ἡμέτεροι εἶναι ἢ	ἡμῶν	τοὺς ἐπαινοῦντας καταψεύδεσθαι· χρὴ δὲ
[237]	τυγχάνει οὖσα θεοφιλής. Μαρτυρεῖ δὲ	ἡμῶν	τῷ λόγῳ ἡ τῶν ἀμφισβητησάντων
[234]	μείζω ἐπινοεῖς τρέπεσθαι, καὶ ἄρχειν	ἡμῶν,	ὦ θαυμάσιε, ἐπιχειρεῖς τῶν πρεσβυτέρων
[241]	ὀλίγοις πολλούς, ναυσὶ δὲ ἔτι	ἦν	ἄδηλον καὶ δόξαν εἶχον Πέρσαι
[239]	καὶ Λιβύης ὅσον οἷόν τ'	ἦν	ἐπιβαίνειν, τρίτος δὲ Δαρεῖος πεζῇ
[240]	μεγάλα καὶ μάχιμα γένη καταδεδουλωμένη	ἦν	ἡ Περσῶν ἀρχή. Αἰτιασάμενος δὲ
[238]	γὰρ αὐτὴ πολιτεία καὶ τότε	ἦν	καὶ νῦν, ἀριστοκρατία, ἐν ᾗ
[237]	θεῶν (ἔρις τε καὶ κρίσις·	ἣν	δὴ θεοὶ ἐπῄνεσαν, πῶς οὐχ
[238]	πρόσθεν ἡμῶν, ἀναγκαῖον δηλῶσαι, δι'	ἣν	δὴ κἀκεῖνοι ἀγαθοὶ καὶ οἱ
[244]	ἢ ἐκ ταύτης τῆς πόλεως,	ἣν	προθύμως (ἀπώλλυ. Καὶ δὴ καὶ
[245]	ναυπηγησαμένη, (ἐκδεξαμένη τὸν πόλεμον, ἐπειδὴ	ἠναγκάσθη	πολεμεῖν, ὑπὲρ Παρίων ἐπολέμει Λακεδαιμονίοις.
[248]	εὖ ἢ κακῶς πραξάντων πλανᾶσθαι	ἠνάγκασται	καὶ τὰ ἐκείνου, τούτῳ ἄριστα
[238]	τότε καὶ πρώτη τροφὴν ἀνθρωπείαν	(ἤνεγκεν	τὸν τῶν πυρῶν καὶ κριθῶν
[246]	ἀεὶ λειπομένοις, εἴ τι πάσχοιεν,	ἡνίκα	κινδυνεύσειν ἔμελλον. Φράσω δὲ ὑμῖν
[240]	συμπάντων τῶν ἐν τῇδε τῇ	ἠπείρῳ·	εἰς ἐκεῖνο γὰρ τὸ ἔργον
[245]	παρέξειν, ἐκδώσειν τοὺς ἐν τῇ	ἠπείρῳ	Ἕλληνας· μόνοι δὲ ἡμεῖς οὐκ
[245]	τοὺς Ἕλληνας τοὺς ἐν τῇ	ἠπείρῳ,	οὕσπερ πρότερον Λακεδαιμόνιοι αὐτῷ ἐξέδοσαν,
[235]	πάνυ φαύλη περὶ ῥητορικῆς, ἀλλ'	ἥπερ	καὶ ἄλλους πολλοὺς καὶ ἀγαθοὺς
[248]	γὰρ ἡμέτερα τελευτὴν ἤδη ἕξει	ἥπερ	καλλίστη γίγνεται ἀνθρώποις, ὥστε πρέπει
[249]	ἄλλων πολιτῶν προστέτακται φυλάττειν ἀρχῇ	ἥπερ	μεγίστη ἐστίν, ὅπως ἂν οἱ
[239]	ἤμυναν Ἀργείοις πρὸς Καδμείους καὶ	Ἡρακλείδαις	πρὸς Ἀργείους, ὅ τε χρόνος
[239]	τῆς ἄλλης Ἀσίας μέχρι Αἰγύπτου	ἦρξεν,	ὁ δὲ ὑὸς Αἰγύπτου τε
[238]	τῶνδε πρόγονοι ᾤκουν πολιτείαν κατασκευασάμενοι,	ἧς	ὀρθῶς ἔχει διὰ βραχέων (ἐπιμνησθῆναι.
[241]	τὸ βάρβαρον ἐκ τῆς θαλάττης.	Ἦσαν	δὲ οὗτοι οἵ τε ἐπ'
[241]	μὲν πόλεις τῶν Ἑλλήνων ἔτι	ἦσαν	μετὰ τοῦ βαρβάρου, αὐτὸς δὲ
[240]	δὲ γνῶμαι δεδουλωμέναι ἁπάντων ἀνθρώπων	ἦσαν·	οὕτω πολλὰ καὶ μεγάλα καὶ
[240]	τότε Ἑλλήνων ἐν τοῖς εὐδοκιμώτατοι	ἦσαν	τὰ πρὸς τὸν πόλεμον καὶ
[244]	τοῦτο παντελῶς εἰρήνης ἡμῖν γενομένης,	ἡσυχίαν	ἦγεν ἡ πόλις, τοῖς μὲν
[240]	τὴν (ἐν τῷ παρόντι σωτηρίαν,	ἡσυχίαν	ἦγον. Ἐν τούτῳ δὴ ἄν
[243]	καὶ ἡττήθημεν. Μετὰ δὲ ταῦτα	(ἡσυχίας	γενομένης καὶ εἰρήνης πρὸς τοὺς
[247]	νίκη αἰσχύνην φέρει, ἡ δὲ	ἧττα,	ἐὰν ἡττώμεθα, εὐδαιμονίαν. Μάλιστα δ'
[243]	ἡμᾶς αὐτοὺς καὶ ἐνικήσαμεν καὶ	ἡττήθημεν.	Μετὰ δὲ ταῦτα (ἡσυχίας γενομένης
[244]	λίαν φιλοικτίρμων ἐστὶ καὶ τοῦ	ἥττονος	θεραπίς. Καὶ δὴ καὶ ἐν
[247]	φέρει, ἡ δὲ ἧττα, ἐὰν	ἡττώμεθα,	εὐδαιμονίαν. Μάλιστα δ' ἂν νικῴμεθα
[237]	οἳ ζῶντές τε τοὺς ἑαυτῶν	ηὔφραινον	δι' ἀρετήν, καὶ τὴν τελευτὴν
[247]	Οὐ γὰρ ἀθανάτους σφίσι παῖδας	ηὔχοντο	γενέσθαι ἀλλ' ἀγαθοὺς καὶ εὐκλεεῖς,
[247]	νοντας ἀναμιμνῄσκειν αὐτοὺς ὅτι ὧν	ηὔχοντο	τὰ μέγιστα αὐτοῖς οἱ θεοὶ
[244]	διηλλάγμεθα. Οὐ γὰρ κακίᾳ ἀλλήλων	ἥψαντο	οὐδ' ἔχθρᾳ (ἀλλὰ δυστυχίᾳ. Μάρτυρες

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 30/08/2007