Chant, vers
[17, 100-149]	μάχης ἄρα πολλὸν ἐδεύεο. ~ἦ	σ᾽	αὔτως κλέος ἐσθλὸν ἔχει φύξηλιν
[17, 0-49]	κέ μευ ἄντα ~στήῃς· ἀλλά	σ᾽	ἔγωγ᾽ ἀναχωρήσαντα κελεύω ~ἐς πληθὺν
[17, 550-599]	ἑκάεργος Ἀπόλλων· ~Ἕκτορ τίς κέ	σ᾽	ἔτ᾽ ἄλλος Ἀχαιῶν ταρβήσειεν; ~οἷον
[17, 250-299]	Μενοιτιάδῃ ἕνα θυμὸν ἔχοντες ~φραχθέντες	σάκεσιν	χαλκήρεσιν· ἀμφὶ δ᾽ ἄρά σφι
[17, 350-399]	~ἀλλ᾽ οὔ πως ἔτι εἶχε·	σάκεσσι	γὰρ ἔρχατο πάντῃ ~ἑσταότες περὶ
[17, 100-149]	αὐτῷ. ~Αἴας δ᾽ ἀμφὶ Μενοιτιάδῃ	σάκος	εὐρὺ καλύψας ~ἑστήκει ὥς τίς
[17, 100-149]	~Αἴας δ᾽ ἐγγύθεν ἦλθε φέρων	σάκος	ἠΰτε πύργον· ~Ἕκτωρ δ᾽ ἂψ
[17, 150-199]	σαώσειας μεθ᾽ ὅμιλον ~σχέτλι᾽ ἐπεὶ	Σαρπηδόν᾽	ἅμα ξεῖνον καὶ ἑταῖρον ~κάλλιπες
[17, 150-199]	ἐρυσαίμεθα χάρμης, ~αἶψά κεν Ἀργεῖοι	Σαρπηδόνος	ἔντεα καλὰ ~λύσειαν, καί κ᾽
[17, 200-249]	ἰθὺς τετραμμένος ἢ ἀπολέσθω ~ἠὲ	σαωθήτω·	ἣ γὰρ πολέμου ὀαριστύς. ~ὃς
[17, 100-149]	~πῶς κε σὺ χείρονα φῶτα	σαώσειας	μεθ᾽ ὅμιλον ~σχέτλι᾽ ἐπεὶ Σαρπηδόν᾽
[17, 450-499]	ἐνὶ θυμῷ, ~ὄφρα καὶ Αὐτομέδοντα	σαώσετον	ἐκ πολέμοιο ~νῆας ἔπι γλαφυράς·
[17, 650-699]	κε τάχιστα νέκυν ἐπὶ νῆα	σαώσῃ	~γυμνόν· ἀτὰρ τά γε τεύχε᾽
[17, 100-149]	ὅππως κε πόλιν καὶ ἄστυ	σαώσῃς	~οἶος σὺν λαοῖς τοὶ Ἰλίῳ
[17, 0-49]	ἐσθλὸν ἐνὶ Τρώεσσιν ἀρέσθαι, ~μή	σε	βάλω, ἀπὸ δὲ μελιηδέα θυμὸν
[17, 650-699]	μὴ ὤφελλε γενέσθαι. ~ἤδη μὲν	σὲ	καὶ αὐτὸν ὀΐομαι εἰσορόωντα ~γιγνώσκειν
[17, 150-199]	~ὢ πόποι ἦ τ᾽ ἐφάμην	σὲ	περὶ φρένας ἔμμεναι ἄλλων ~τῶν
[17, 700-749]	φλεγέθει, μινύθουσι δὲ οἶκοι ~ἐν	σέλαϊ	μεγάλῳ· τὸ δ᾽ ἐπιβρέμει ἲς
[17, 350-399]	ποτ᾽ ἠέλιον σῶν ἔμμεναι οὔτε	σελήνην·	~ἠέρι γὰρ κατέχοντο μάχης ἐπί
[17, 150-199]	ἀϋτῇ, ~οὐδ᾽ ἰθὺς μαχέσασθαι, ἐπεὶ	σέο	φέρτερός ἐστι. ~τὸν δ᾽ ἄρ᾽
[17, 150-199]	Λυκίην ἐριβώλακα ναιετάουσι· ~νῦν δέ	σευ	ὠνοσάμην πάγχυ φρένας οἷον ἔειπες,
[17, 450-499]	~ἀλλ᾽ οὐχ ᾕρει φῶτας ὅτε	σεύαιτο	διώκειν· ~οὐ γάρ πως ἦν
[17, 200-249]	περιδείδια μή τι πάθῃσι, ~καὶ	σῇ,	ἐπεὶ πολέμοιο νέφος περὶ πάντα
[17, 250-299]	καὶ Μενελάῳ ~δήμια πίνουσιν καὶ	σημαίνουσιν	ἕκαστος ~λαοῖς· ἐκ δὲ Διὸς
[17, 0-49]	μέγιστος ~θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι περὶ	σθένεϊ	βλεμεαίνει, ~ὅσσον Πάνθου υἷες ἐϋμμελίαι
[17, 100-149]	~ἄνδρες ἐπακτῆρες· ὃ δέ τε	σθένεϊ	βλεμεαίνει, ~πᾶν δέ τ᾽ ἐπισκύνιον
[17, 750-799]	τίθησι ~πλάζων· οὐδέ τί μιν	σθένεϊ	ῥηγνῦσι ῥέοντες· ~ὣς αἰεὶ Αἴαντε
[17, 300-349]	ὑπὲρ Διὸς αἶσαν ~κάρτεϊ καὶ	σθένεϊ	σφετέρῳ· ἀλλ᾽ αὐτὸς Ἀπόλλων ~Αἰνείαν
[17, 300-349]	ἴδον ἀνέρας ἄλλους ~κάρτεΐ τε	σθένεΐ	τε πεποιθότας ἠνορέῃ τε ~πλήθεΐ
[17, 200-249]	οἱ μέλε᾽ ἐντὸς ~ἀλκῆς καὶ	σθένεος·	μετὰ δὲ κλειτοὺς ἐπικούρους ~βῆ
[17, 450-499]	εὐξάμενος Διὶ πατρὶ ~ἀλκῆς καὶ	σθένεος	πλῆτο φρένας ἀμφὶ μελαίνας· ~αὐτίκα
[17, 450-499]	σὺ μὲν μάστιγα καὶ ἡνία	σιγαλόεντα	~δέξαι, ἐγὼ δ᾽ ἵππων ἀποβήσομαι,
[17, 400-449]	ἑκάστου. ~ὣς οἳ μὲν μάρναντο,	σιδήρειος	δ᾽ ὀρυμαγδὸς ~χάλκεον οὐρανὸν ἷκε
[17, 600-649]	χέοντα· ~αὐτίκα δ᾽ ἠέρα μὲν	σκέδασεν	καὶ ἀπῶσεν ὀμίχλην, ~ἠέλιος δ᾽
[17, 650-699]	Αἴας εἶπε βοὴν ἀγαθὸν Μενέλαον·	~σκέπτεο	νῦν Μενέλαε διοτρεφὲς αἴ κεν
[17, 750-799]	προΐδωσιν ἰόντα ~κίρκον, ὅ τε	σμικρῇσι	φόνον φέρει ὀρνίθεσσιν, ~ὣς ἄρ᾽
[17, 550-599]	Φοίνικι δέμας καὶ ἀτειρέα φωνήν·	~σοὶ	μὲν δὴ Μενέλαε κατηφείη καὶ
[17, 700-749]	κακὸν ἔπος ἀγγελέοντα. ~οὐδ᾽ ἄρα	σοὶ	Μενέλαε διοτρεφὲς ἤθελε θυμὸς ~τειρομένοις
[17, 650-699]	λαβὼν ἐξείλετο θυμόν. ~ὣς τότε	σοὶ	Μενέλαε διοτρεφὲς ὄσσε φαεινὼ ~πάντοσε
[17, 550-599]	ἀείρας ~νεκρὸν ὑπ᾽ ἐκ Τρώων,	σὸν	δ᾽ ἔκτανε πιστὸν ἑταῖρον ~ἐσθλὸν
[17, 0-49]	τε τοκῆας. ~ὥς θην καὶ	σὸν	ἐγὼ λύσω μένος εἴ κέ
[17, 700-749]	ὁμοῦ καμάτῳ τε καὶ ἱδρῷ	σπευδόντεσσιν·	~ὣς οἵ γ᾽ ἐμμεμαῶτε νέκυν
[17, 100-149]	δεῦρο πέπον, περὶ Πατρόκλοιο θανόντος	~σπεύσομεν,	αἴ κε νέκυν περ Ἀχιλλῆϊ
[17, 100-149]	κύνες τε καὶ ἄνδρες ἀπὸ	σταθμοῖο	δίωνται ~ἔγχεσι καὶ φωνῇ· τοῦ
[17, 700-749]	ῥ᾽ Αἴαντε μεταστρεφθέντε κατ᾽ αὐτοὺς	~σταίησαν,	τῶν δὲ τράπετο χρώς, οὐδέ
[17, 450-499]	ἐφορμηθέντε γε νῶϊ ~τλαῖεν ἐναντίβιον	στάντες	μαχέσασθαι Ἄρηϊ. ~ὣς ἔφατ᾽ οὐδ᾽
[17, 150-199]	ἄστυ φέρον κλυτὰ τεύχεα Πηλεΐωνος.	~στὰς	δ᾽ ἀπάνευθε μάχης πολυδακρύου ἔντε᾽
[17, 450-499]	βήτην βοέῃς εἰλυμένω ὤμους ~αὔῃσι	στερεῇσι·	πολὺς δ᾽ ἐπελήλατο χαλκός. ~τοῖσι
[17, 450-499]	ὀφθαλμοῖσιν ~Ἀλκιμέδων υἱὸς Λαέρκεος Αἱμονίδαο·	~στῆ	δ᾽ ὄπιθεν δίφροιο καὶ Αὐτομέδοντα
[17, 300-349]	δὲ πεσόντ᾽ ἐλέησεν ἀρηΐφιλος Λυκομήδης,	~στῆ	δὲ μάλ᾽ ἐγγὺς ἰών, καὶ
[17, 100-149]	ἀπὸ Πατρόκλοιο κίε ξανθὸς Μενέλαος.	~στῆ	δὲ μεταστρεφθεὶς ἐπεὶ ἵκετο ἔθνος
[17, 700-749]	αὖτ᾽ ἐπὶ Πατρόκλῳ ἥρωϊ βεβήκει,	~στῆ	δὲ παρ᾽ Αἰάντεσσι θέων, εἶθαρ
[17, 0-49]	μένος εἴ κέ μευ ἄντα	~στήῃς·	ἀλλά σ᾽ ἔγωγ᾽ ἀναχωρήσαντα κελεύω
[17, 0-49]	οὗ τε μέγιστος ~θυμὸς ἐνὶ	στήθεσσι	περὶ σθένεϊ βλεμεαίνει, ~ὅσσον Πάνθου
[17, 100-149]	Μενέλαος ~ἑστήκει, μέγα πένθος ἐνὶ	στήθεσσιν	ἀέξων. ~Γλαῦκος δ᾽ Ἱππολόχοιο πάϊς
[17, 450-499]	νυ θεῶν νηκερδέα βουλὴν ~ἐν	στήθεσσιν	ἔθηκε, καὶ ἐξέλετο φρένας ἐσθλάς;
[17, 550-599]	~καί οἱ μυίης θάρσος ἐνὶ	στήθεσσιν	ἐνῆκεν, ~ἥ τε καὶ ἐργομένη
[17, 50-99]	τῶν οὔ τινι θυμὸς ἐνὶ	στήθεσσιν	ἐτόλμα ~ἀντίον ἐλθέμεναι Μενελάου κυδαλίμοιο.
[17, 600-649]	Λήϊτον ὁρμηθέντα ~βεβλήκει θώρηκα κατὰ	στῆθος	παρὰ μαζόν· ~ἐν καυλῷ δ᾽
[17, 400-449]	μετ᾽ Ἀχαιούς, ~ἀλλ᾽ ὥς τε	στήλη	μένει ἔμπεδον, ἥ τ᾽ ἐπὶ
[17, 150-199]	γ᾽ Αἴαντος μεγαλήτορος οὐκ ἐτάλασσας	~στήμεναι	ἄντα κατ᾽ ὄσσε ἰδὼν δηΐων
[17, 500-549]	ἵππω ~νῶϊ κατακτείναντα, φοβῆσαί τε	στίχας	ἀνδρῶν ~Ἀργείων, ἤ κ᾽ αὐτὸς
[17, 500-549]	~ἀμφ᾽ αὐτῷ βεβάμεν καὶ ἀμύνεσθαι	στίχας	ἀνδρῶν, ~νῶϊν δὲ ζωοῖσιν ἀμύνετε
[17, 50-99]	~πάπτηνεν δ᾽ ἄρ᾽ ἔπειτα κατὰ	στίχας,	αὐτίκα δ᾽ ἔγνω ~τὸν μὲν
[17, 100-149]	θυμὸν ~τόφρα δ᾽ ἐπὶ Τρώων	στίχες	ἤλυθον· ἦρχε δ᾽ ἄρ᾽ Ἕκτωρ.
[17, 0-49]	πατρί· ~ἂψ δ᾽ ἀναχαζομένοιο κατὰ	στομάχοιο	θέμεθλα ~νύξ᾽ ἐπὶ δ᾽ αὐτὸς
[17, 350-399]	δὲ μάχοντο ~ἀλλήλων ἀλεείνοντες βέλεα	στονόεντα	~πολλὸν ἀφεσταότες. τοὶ δ᾽ ἐν
[17, 150-199]	νηυσὶ καὶ ἀγχέμαχοι θεράποντες. ~ἀλλὰ	σύ	γ᾽ Αἴαντος μεγαλήτορος οὐκ ἐτάλασσας
[17, 650-699]	δὲ ποθὴ Δαναοῖσι τέτυκται. ~ἀλλὰ	σύ	γ᾽ αἶψ᾽ Ἀχιλῆϊ θέων ἐπὶ
[17, 450-499]	~τώ κεν ἐελποίμην αἱρησέμεν, εἰ	σύ	γε θυμῷ ~σῷ ἐθέλεις, ἐπεὶ
[17, 200-249]	~ὃς δή τοι σχεδὸν εἶσι·	σὺ	δ᾽ ἄμβροτα τεύχεα δύνεις ~ἀνδρὸς
[17, 700-749]	ἔειπες ἀγακλεὲς ὦ Μενέλαε· ~ἀλλὰ	σὺ	μὲν καὶ Μηριόνης ὑποδύντε μάλ᾽
[17, 450-499]	θάνατος καὶ μοῖρα κιχάνει. ~ἀλλὰ	σὺ	μὲν μάστιγα καὶ ἡνία σιγαλόεντα
[17, 50-99]	ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· ~Ἕκτορ νῦν	σὺ	μὲν ὧδε θέεις ἀκίχητα διώκων
[17, 600-649]	καὶ ἵπποι. ~Ζεῦ πάτερ ἀλλὰ	σὺ	ῥῦσαι ὑπ᾽ ἠέρος υἷας Ἀχαιῶν,
[17, 150-199]	Ἕκτωρ· ~Γλαῦκε τί ἢ δὲ	σὺ	τοῖος ἐὼν ὑπέροπλον ἔειπες; ~ὢ
[17, 100-149]	ἀνδράσι νωλεμὲς αἰεί. ~πῶς κε	σὺ	χείρονα φῶτα σαώσειας μεθ᾽ ὅμιλον
[17, 250-299]	Πηλεΐωνα. ~ἴθυσεν δὲ διὰ προμάχων	συῒ	εἴκελος ἀλκὴν ~καπρίῳ, ὅς τ᾽
[17, 400-449]	~ἐκπέρσειν πτολίεθρον ἄνευ ἕθεν, οὐδὲ	σὺν	αὐτῷ· ~πολλάκι γὰρ τό γε
[17, 450-499]	ποδώκεος Αἰακίδαο ~ἐς πόλεμον προφανέντε	σὺν	ἡνιόχοισι κακοῖσι· ~τώ κεν ἐελποίμην
[17, 50-99]	λευκῷ· ~ἐλθὼν δ᾽ ἐξαπίνης ἄνεμος	σὺν	λαίλαπι πολλῇ ~βόθρου τ᾽ ἐξέστρεψε
[17, 100-149]	πόλιν καὶ ἄστυ σαώσῃς ~οἶος	σὺν	λαοῖς τοὶ Ἰλίῳ ἐγγεγάασιν· ~οὐ
[17, 100-149]	~ᾧ ῥά τε νήπι᾽ ἄγοντι	συναντήσωνται	ἐν ὕλῃ ~ἄνδρες ἐπακτῆρες· ὃ
[17, 0-49]	τόσσον μένος οὔτε λέοντος ~οὔτε	συὸς	κάπρου ὀλοόφρονος, οὗ τε μέγιστος
[17, 250-299]	Ἀχαιοὶ ~μέλλον ἀπέσσεσθαι· μάλα γάρ	σφεας	ὦκ᾽ ἐλέλιξεν ~Αἴας, ὃς περὶ
[17, 250-299]	φρόνεον δὲ μάλιστα ~ἄστυ πότι	σφέτερον	ἐρύειν καὶ κῦδος ἀρέσθαι. ~ἤτοι
[17, 400-449]	Τρώεσσι μεθήσομεν ἱπποδάμοισιν ~ἄστυ πότι	σφέτερον	ἐρύσαι καὶ κῦδος ἀρέσθαι. ~ὣς
[17, 300-349]	Διὸς αἶσαν ~κάρτεϊ καὶ σθένεϊ	σφετέρῳ·	ἀλλ᾽ αὐτὸς Ἀπόλλων ~Αἰνείαν ὄτρυνε
[17, 300-349]	πεποιθότας ἠνορέῃ τε ~πλήθεΐ τε	σφετέρῳ	καὶ ὑπερδέα δῆμον ἔχοντας· ~ἡμῖν
[17, 400-449]	~οὔδει ἐνισκίμψαντε καρήατα· δάκρυα δέ	σφι	~θερμὰ κατὰ βλεφάρων χαμάδις ῥέε
[17, 250-299]	σάκεσιν χαλκήρεσιν· ἀμφὶ δ᾽ ἄρά	σφι	~λαμπρῇσιν κορύθεσσι Κρονίων ἠέρα πολλὴν
[17, 700-749]	γλαφυράς· ἐπὶ δὲ πτόλεμος τέτατό	σφιν	~ἄγριος ἠΰτε πῦρ, τό τ᾽
[17, 0-49]	καὶ πένθος ἔθηκας. ~ἦ κέ	σφιν	δειλοῖσι γόου κατάπαυμα γενοίμην ~εἴ
[17, 100-149]	καὶ ἐποτρύνοντα μάχεσθαι· ~θεσπέσιον γάρ	σφιν	φόβον ἔμβαλε Φοῖβος Ἀπόλλων· ~βῆ
[17, 450-499]	~νῆας ἔπι γλαφυράς· ἔτι γάρ	σφισι	κῦδος ὀρέξω ~κτείνειν, εἰς ὅ
[17, 200-249]	ῥα μέγα ἰάχων· ἰνδάλλετο δέ	σφισι	πᾶσι ~τεύχεσι λαμπόμενος μεγαθύμου Πηλεΐωνος.
[17, 450-499]	θεοειδὴς ~ἤϊσαν ἀμφότεροι· μάλα δέ	σφισιν	ἔλπετο θυμὸς ~αὐτώ τε κτενέειν
[17, 200-249]	ἔβησαν ~δούρατ᾽ ἀνασχόμενοι· μάλα δέ	σφισιν	ἔλπετο θυμὸς ~νεκρὸν ὑπ᾽ Αἴαντος
[17, 350-399]	χώρῃ ~εἵλκεον ἀμφότεροι· μάλα δέ	σφισιν	ἔλπετο θυμὸς ~Τρωσὶν μὲν ἐρύειν
[17, 250-299]	κρατερὴν ὑσμίνην ~δησάμενος τελαμῶνι παρὰ	σφυρὸν	ἀμφὶ τένοντας ~Ἕκτορι καὶ Τρώεσσι
[17, 500-549]	ξιφέεσσ᾽ αὐτοσχεδὸν ὁρμηθήτην ~εἰ μή	σφω᾽	Αἴαντε διέκριναν μεμαῶτε, ~οἵ ῥ᾽
[17, 400-449]	μυθήσατο θυμόν· ~ἆ δειλώ, τί	σφῶϊ	δόμεν Πηλῆϊ ἄνακτι ~θνητῷ, ὑμεῖς
[17, 450-499]	τεύχε᾽ ἔχει καὶ ἐπεύχεται αὔτως;	~σφῶϊν	δ᾽ ἐν γούνεσσι βαλῶ μένος
[17, 300-349]	χάλκεον ἔγχος ~τυτθόν· ὃ δὲ	Σχεδίον	μεγαθύμου Ἰφίτου υἱὸν ~Φωκήων ὄχ᾽
[17, 350-399]	~ἀλλὰ μάλ᾽ ἀμφ᾽ αὐτῷ βεβάμεν,	σχεδόθεν	δὲ μάχεσθαι. ~ὣς Αἴας ἐπέτελλε
[17, 200-249]	καταθύμιός ἐστιν ~ὃς δή τοι	σχεδὸν	εἶσι· σὺ δ᾽ ἄμβροτα τεύχεα
[17, 600-649]	Πουλυδάμαντος· ὃ γάρ ῥ᾽ ἔβαλε	σχεδὸν	ἐλθών. ~Λήϊτον αὖθ᾽ Ἕκτωρ σχεδὸν
[17, 650-699]	δῶκεν ἑταίρῳ ~Λαοδόκῳ, ὅς οἱ	σχεδὸν	ἔστρεφε μώνυχας ἵππους. ~τὸν μὲν
[17, 600-649]	σχεδὸν ἐλθών. ~Λήϊτον αὖθ᾽ Ἕκτωρ	σχεδὸν	οὔτασε χεῖρ᾽ ἐπὶ καρπῷ ~υἱὸν
[17, 150-199]	χείρονα φῶτα σαώσειας μεθ᾽ ὅμιλον	~σχέτλι᾽	ἐπεὶ Σαρπηδόν᾽ ἅμα ξεῖνον καὶ
[17, 600-649]	ἀνδροφόνοιο μένος καὶ χεῖρας ἀάπτους	~σχήσεσθ᾽	ἀλλ᾽ ἐν νηυσὶ μελαίνῃσιν πεσέεσθαι.
[17, 500-549]	γὰρ ἔγωγε ~Ἕκτορα Πριαμίδην μένεος	σχήσεσθαι	ὀΐω, ~πρίν γ᾽ ἐπ᾽ Ἀχιλλῆος
[17, 150-199]	Δαναῶν ἀλκῆς μάλα περ μεμαῶτα	~σχήσω	ἀμυνέμεναι περὶ Πατρόκλοιο θανόντος. ~ὣς
[17, 450-499]	αἱρησέμεν, εἰ σύ γε θυμῷ	~σῷ	ἐθέλεις, ἐπεὶ οὐκ ἂν ἐφορμηθέντε
[17, 350-399]	κε φαίης ~οὔτέ ποτ᾽ ἠέλιον	σῶν	ἔμμεναι οὔτε σελήνην· ~ἠέρι γὰρ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/05/2006