Chant, vers |
[17, 500-549] |
φοβῆσαί
τε
στίχας
ἀνδρῶν
~Ἀργείων,
|
ἤ |
κ᾽
αὐτὸς
ἐνὶ
πρώτοισιν
ἁλοίη. |
[17, 50-99] |
ἄγει
κορυθαίολος
Ἕκτωρ.
~ἀλλὰ
τί
|
ἤ |
μοι
ταῦτα
φίλος
διελέξατο
θυμός; |
[17, 600-649] |
ὅς
τις
ἀφήῃ
~ἢ
κακὸς
|
ἢ |
ἀγαθός·
Ζεὺς
δ᾽
ἔμπης
πάντ᾽ |
[17, 200-249] |
~τώ
τις
νῦν
ἰθὺς
τετραμμένος
|
ἢ |
ἀπολέσθω
~ἠὲ
σαωθήτω·
ἣ
γὰρ |
[17, 50-99] |
δαμήμεναι
ἠδ᾽
ὀχέεσθαι
~ἄλλῳ
γ᾽
|
ἢ |
Ἀχιλῆϊ,
τὸν
ἀθανάτη
τέκε
μήτηρ. |
[17, 300-349] |
δὲ
Ζεὺς
μὲν
πολὺ
βούλεται
|
ἢ |
Δαναοῖσι
~νίκην·
ἀλλ᾽
αὐτοὶ
τρεῖτ᾽ |
[17, 150-199] |
προσέφη
κορυθαίολος
Ἕκτωρ·
~Γλαῦκε
τί
|
ἢ |
δὲ
σὺ
τοῖος
ἐὼν
ὑπέροπλον |
[17, 700-749] |
ἐξ
ὄρεος
κατὰ
παιπαλόεσσαν
ἀταρπὸν
|
~ἢ |
δοκὸν
ἠὲ
δόρυ
μέγα
νήϊον· |
[17, 500-549] |
οὐρανόθεν
τέρας
ἔμμεναι
ἢ
πολέμοιο
|
~ἢ |
καὶ
χειμῶνος
δυσθαλπέος,
ὅς
ῥά |
[17, 600-649] |
βέλε᾽
ἅπτεται
ὅς
τις
ἀφήῃ
|
~ἢ |
κακὸς
ἢ
ἀγαθός·
Ζεὺς
δ᾽ |
[17, 500-549] |
~Ζεὺς
ἐξ
οὐρανόθεν
τέρας
ἔμμεναι
|
ἢ |
πολέμοιο
~ἢ
καὶ
χειμῶνος
δυσθαλπέος, |
[17, 500-549] |
ἐξενάριξε
καὶ
εὐχόμενος
ἔπος
ηὔδα·
|
~ἦ |
δὴ
μὰν
ὀλίγον
γε
Μενοιτιάδαο |
[17, 400-449] |
ἐστὸν
ἀγήρω
τ᾽
ἀθανάτω
τε;
|
~ἦ |
ἵνα
δυστήνοισι
μετ᾽
ἀνδράσιν
ἄλγε᾽ |
[17, 200-249] |
~δέξεται
Ἀνδρομάχη
κλυτὰ
τεύχεα
Πηλεΐωνος.
|
~ἦ |
καὶ
κυανέῃσιν
ἐπ᾽
ὀφρύσι
νεῦσε |
[17, 0-49] |
τοκεῦσι
γόον
καὶ
πένθος
ἔθηκας.
|
~ἦ |
κέ
σφιν
δειλοῖσι
γόου
κατάπαυμα |
[17, 0-49] |
~νῦν
μὲν
δὴ
Μενέλαε
διοτρεφὲς
|
ἦ |
μάλα
τείσεις
~γνωτὸν
ἐμὸν
τὸν |
[17, 400-449] |
κονίῃσι
πεσόντος
ὑφ᾽
Ἕκτορος
ἀνδροφόνοιο.
|
~ἦ |
μὰν
Αὐτομέδων
Διώρεος
ἄλκιμος
υἱὸς
|
[17, 450-499] |
Πριαμίδης
ἐποχήσεται·
οὐ
γὰρ
ἐάσω.
|
~ἦ |
οὐχ
ἅλις
ὡς
καὶ
τεύχε᾽ |
[17, 500-549] |
δέ
κεν
Διὶ
πάντα
μελήσει.
|
~ἦ |
ῥα,
καὶ
ἀμπεπαλὼν
προΐει
δολιχόσκιον |
[17, 100-149] |
ἄριστε
μάχης
ἄρα
πολλὸν
ἐδεύεο.
|
~ἦ |
σ᾽
αὔτως
κλέος
ἐσθλὸν
ἔχει |
[17, 150-199] |
ἐὼν
ὑπέροπλον
ἔειπες;
~ὢ
πόποι
|
ἦ |
τ᾽
ἐφάμην
σὲ
περὶ
φρένας |
[17, 200-249] |
ὑπ᾽
Αἴαντος
ἐρύειν
Τελαμωνιάδαο
~νήπιοι·
|
ἦ |
τε
πολέσσιν
ἐπ᾽
αὐτῷ
θυμὸν |
[17, 150-199] |
πανημέριος
κακὸς
ἔσσομαι,
ὡς
ἀγορεύεις,
|
~ἦ |
τινα
καὶ
Δαναῶν
ἀλκῆς
μάλα |
[17, 400-449] |
γε
μητρὸς
ἐπεύθετο
νόσφιν
ἀκούων,
|
~ἥ |
οἱ
ἀπαγγέλλεσκε
Διὸς
μεγάλοιο
νόημα. |
[17, 400-449] |
ὥς
τε
στήλη
μένει
ἔμπεδον,
|
ἥ |
τ᾽
ἐπὶ
τύμβῳ
~ἀνέρος
ἑστήκῃ |
[17, 550-599] |
μυίης
θάρσος
ἐνὶ
στήθεσσιν
ἐνῆκεν,
|
~ἥ |
τε
καὶ
ἐργομένη
μάλα
περ |
[17, 50-99] |
πεποιθὼς
~βοσκομένης
ἀγέλης
βοῦν
ἁρπάσῃ
|
ἥ |
τις
ἀρίστη·
~τῆς
δ᾽
ἐξ |
[17, 200-249] |
τετραμμένος
ἢ
ἀπολέσθω
~ἠὲ
σαωθήτω·
|
ἣ |
γὰρ
πολέμου
ὀαριστύς.
~ὃς
δέ |
[17, 500-549] |
Ἀρήτοιο
κατ᾽
ἀσπίδα
πάντοσ᾽
ἐΐσην·
|
~ἣ |
δ᾽
οὐκ
ἔγχος
ἔρυτο,
διὰ |
[17, 650-699] |
διοτρεφὲς
ὄφρα
πύθηαι
~λυγρῆς
ἀγγελίης,
|
ἣ |
μὴ
ὤφελλε
γενέσθαι.
~ἤδη
μὲν |
[17, 550-599] |
χθονί,
μῆλα
δὲ
κήδει,
~ὣς
|
ἣ |
πορφυρέῃ
νεφέλῃ
πυκάσασα
ἓ
αὐτὴν
|
[17, 0-49] |
οὐδὲ
βίη
Ὑπερήνορος
ἱπποδάμοιο
~ἧς
|
ἥβης |
ἀπόνηθ᾽
ὅτε
μ᾽
ὤνατο
καί |
[17, 200-249] |
χατίζων
~ἐνθάδ᾽
ἀφ᾽
ὑμετέρων
πολίων
|
ἤγειρα |
ἕκαστον,
~ἀλλ᾽
ἵνα
μοι
Τρώων |
[17, 250-299] |
εἴποι,
~ὅσσοι
δὴ
μετόπισθε
μάχην
|
ἤγειραν |
Ἀχαιῶν;
~Τρῶες
δὲ
προὔτυψαν
ἀολλέες· |
[17, 250-299] |
δέ
μοί
ἐστι
διασκοπιᾶσθαι
ἕκαστον
|
~ἡγεμόνων· |
τόσση
γὰρ
ἔρις
πολέμοιο
δέδηεν· |
[17, 500-549] |
καλέσσατο
καὶ
Μενέλαον·
~Αἴαντ᾽
Ἀργείων
|
ἡγήτορε |
καὶ
Μενέλαε
~ἤτοι
μὲν
τὸν |
[17, 650-699] |
καὶ
Αἰάντεσσ᾽
ἐπέτελλεν·
~Αἴαντ᾽
Ἀργείων
|
ἡγήτορε |
Μηριόνη
τε
~νῦν
τις
ἐνηείης |
[17, 200-249] |
Δαναοῖσι
γεγωνώς·
~ὦ
φίλοι
Ἀργείων
|
ἡγήτορες |
ἠδὲ
μέδοντες
~οἵ
τε
παρ᾽ |
[17, 50-99] |
ἀτάλαντον
Ἄρηϊ
~ἀνέρι
εἰσάμενος
Κικόνων
|
ἡγήτορι |
Μέντῃ·
~καί
μιν
φωνήσας
ἔπεα |
[17, 300-349] |
Ἕκτορα
εἶπε
βοήσας·
~Ἕκτόρ
τ᾽
|
ἠδ᾽ |
ἄλλοι
Τρώων
ἀγοὶ
ἠδ᾽
ἐπικούρων |
[17, 450-499] |
δ᾽
ἐν
γούνεσσι
βαλῶ
μένος
|
ἠδ᾽ |
ἐνὶ
θυμῷ,
~ὄφρα
καὶ
Αὐτομέδοντα |
[17, 300-349] |
τ᾽
ἠδ᾽
ἄλλοι
Τρώων
ἀγοὶ
|
ἠδ᾽ |
ἐπικούρων
~αἰδὼς
μὲν
νῦν
ἥδε |
[17, 200-249] |
κε
τάχα
Τρώων
κορέει
κύνας
|
ἠδ᾽ |
οἰωνούς,
~ὅσσον
ἐμῇ
κεφαλῇ
περιδείδια |
[17, 50-99] |
ἀλεγεινοὶ
~ἀνδράσι
γε
θνητοῖσι
δαμήμεναι
|
ἠδ᾽ |
ὀχέεσθαι
~ἄλλῳ
γ᾽
ἢ
Ἀχιλῆϊ, |
[17, 700-749] |
~ἠμὲν
ὅπως
τὸν
νεκρὸν
ἐρύσσομεν,
|
ἠδὲ |
καὶ
αὐτοὶ
~Τρώων
ἐξ
ἐνοπῆς |
[17, 600-649] |
~ἠμὲν
ὅπως
τὸν
νεκρὸν
ἐρύσσομεν,
|
ἠδὲ |
καὶ
αὐτοὶ
~χάρμα
φίλοις
ἑτάροισι |
[17, 200-249] |
γεγωνώς·
~ὦ
φίλοι
Ἀργείων
ἡγήτορες
|
ἠδὲ |
μέδοντες
~οἵ
τε
παρ᾽
Ἀτρεΐδῃς |
[17, 500-549] |
πάλιν
αὖτις
~Ἕκτωρ
Αἰνείας
τ᾽
|
ἠδὲ |
Χρομίος
θεοειδής,
~Ἄρητον
δὲ
κατ᾽ |
[17, 300-349] |
ἠδ᾽
ἐπικούρων
~αἰδὼς
μὲν
νῦν
|
ἥδε |
γ᾽
ἀρηϊφίλων
ὑπ᾽
Ἀχαιῶν
~Ἴλιον |
[17, 400-449] |
πόνον·
οὐδ᾽
ἄρα
πώ
τι
|
~ᾔδεε |
Πάτροκλον
τεθνηότα
δῖος
Ἀχιλλεύς·
~πολλὸν |
[17, 600-649] |
μέγας
Τελαμώνιος
Αἴας·
~ὢ
πόποι
|
ἤδη |
μέν
κε
καὶ
ὃς
μάλα |
[17, 650-699] |
ἀγγελίης,
ἣ
μὴ
ὤφελλε
γενέσθαι.
|
~ἤδη |
μὲν
σὲ
καὶ
αὐτὸν
ὀΐομαι |
[17, 400-449] |
ἐπὶ
τύμβῳ
~ἀνέρος
ἑστήκῃ
τεθνηότος
|
ἠὲ |
γυναικός,
~ὣς
μένον
ἀσφαλέως
περικαλλέα |
[17, 700-749] |
κατὰ
παιπαλόεσσαν
ἀταρπὸν
~ἢ
δοκὸν
|
ἠὲ |
δόρυ
μέγα
νήϊον·
ἐν
δέ |
[17, 750-799] |
ὥς
τε
ψαρῶν
νέφος
ἔρχεται
|
ἠὲ |
κολοιῶν
~οὖλον
κεκλήγοντες,
ὅτε
προΐδωσιν |
[17, 150-199] |
ἔμ᾽
ἵστασο
καὶ
ἴδε
ἔργον,
|
~ἠὲ |
πανημέριος
κακὸς
ἔσσομαι,
ὡς
ἀγορεύεις, |
[17, 200-249] |
νῦν
ἰθὺς
τετραμμένος
ἢ
ἀπολέσθω
|
~ἠὲ |
σαωθήτω·
ἣ
γὰρ
πολέμου
ὀαριστύς. |
[17, 350-399] |
οὐδέ
κε
φαίης
~οὔτέ
ποτ᾽
|
ἠέλιον |
σῶν
ἔμμεναι
οὔτε
σελήνην·
~ἠέρι |
[17, 650-699] |
μὲν
σκέδασεν
καὶ
ἀπῶσεν
ὀμίχλην,
|
~ἠέλιος |
δ᾽
ἐπέλαμψε,
μάχη
δ᾽
ἐπὶ |
[17, 450-499] |
νῆας
ἐϋσσέλμους
ἀφίκωνται
~δύῃ
τ᾽
|
ἠέλιος |
καὶ
ἐπὶ
κνέφας
ἱερὸν
ἔλθῃ· |
[17, 350-399] |
ὑπ᾽
αἰθέρι,
πέπτατο
δ᾽
αὐγὴ
|
~ἠελίου |
ὀξεῖα,
νέφος
δ᾽
οὐ
φαίνετο |
[17, 550-599] |
ὃ
γάρ
ῥά
οἱ
ἐγγύθεν
|
ἦεν· |
~εἰσαμένη
Φοίνικι
δέμας
καὶ
ἀτειρέα |
[17, 100-149] |
ἐπεὶ
οὐκ
ἄρα
τις
χάρις
|
ἦεν
|
~μάρνασθαι
δηΐοισιν
ἐπ᾽
ἀνδράσι
νωλεμὲς |
[17, 600-649] |
ὀλοφύρατο
δάκρυ
χέοντα·
~αὐτίκα
δ᾽
|
ἠέρα |
μὲν
σκέδασεν
καὶ
ἀπῶσεν
ὀμίχλην, |
[17, 250-299] |
ἄρά
σφι
~λαμπρῇσιν
κορύθεσσι
Κρονίων
|
ἠέρα |
πολλὴν
~χεῦ᾽
ἐπεὶ
οὐδὲ
Μενοιτιάδην |
[17, 600-649] |
πῃ
δύναμαι
ἰδέειν
τοιοῦτον
Ἀχαιῶν·
|
~ἠέρι |
γὰρ
κατέχονται
ὁμῶς
αὐτοί
τε |
[17, 350-399] |
ἠέλιον
σῶν
ἔμμεναι
οὔτε
σελήνην·
|
~ἠέρι |
γὰρ
κατέχοντο
μάχης
ἐπί
θ᾽ |
[17, 350-399] |
δ᾽
ἐν
μέσῳ
ἄλγε᾽
ἔπασχον
|
~ἠέρι |
καὶ
πολέμῳ,
τείροντο
δὲ
νηλέϊ |
[17, 600-649] |
πάτερ
ἀλλὰ
σὺ
ῥῦσαι
ὑπ᾽
|
ἠέρος |
υἷας
Ἀχαιῶν,
~ποίησον
δ᾽
αἴθρην, |
[17, 550-599] |
δ᾽
ἐνὶ
Τρώεσσι
Ποδῆς
υἱὸς
|
Ἠετίωνος |
~ἀφνειός
τ᾽
ἀγαθός
τε·
μάλιστα |
[17, 550-599] |
~ἐσθλὸν
ἐνὶ
προμάχοισι
Ποδῆν
υἱὸν
|
Ἠετίωνος. |
~ὣς
φάτο,
τὸν
δ᾽
ἄχεος |
[17, 700-749] |
~οὐδ᾽
ἄρα
σοὶ
Μενέλαε
διοτρεφὲς
|
ἤθελε |
θυμὸς
~τειρομένοις
ἑτάροισιν
ἀμυνέμεν,
ἔνθεν |
[17, 400-449] |
ἐπὶ
νῆας
ἐπὶ
πλατὺν
Ἑλλήσποντον
|
~ἠθελέτην |
ἰέναι
οὔτ᾽
ἐς
πόλεμον
μετ᾽ |
[17, 650-699] |
ἀπὸ
Πατρόκλοιο
βοὴν
ἀγαθὸς
Μενέλαος
|
~ἤϊε |
πόλλ᾽
ἀέκων·
περὶ
γὰρ
δίε |
[17, 250-299] |
ῥόον,
ἀμφὶ
δέ
τ᾽
ἄκραι
|
~ἠϊόνες |
βοόωσιν
ἐρευγομένης
ἁλὸς
ἔξω,
~τόσσῃ |
[17, 450-499] |
Χρομίος
τε
καὶ
Ἄρητος
θεοειδὴς
|
~ἤϊσαν |
ἀμφότεροι·
μάλα
δέ
σφισιν
ἔλπετο |
[17, 250-299] |
ἄρα
χειρῶν
~Πατρόκλοιο
πόδα
μεγαλήτορος
|
ἧκε |
χαμᾶζε
~κεῖσθαι·
ὃ
δ᾽
ἄγχ᾽ |
[17, 600-649] |
~εἰ
μὴ
Κοίρανος
ὦκα
ποδώκεας
|
ἤλασεν |
ἵππους·
~καὶ
τῷ
μὲν
φάος |
[17, 500-549] |
~ἀλλ᾽
ὃ
μὲν
ἄντα
ἰδὼν
|
ἠλεύατο |
χάλκεον
ἔγχος·
~πρόσσω
γὰρ
κατέκυψε, |
[17, 300-349] |
~ἀλλ᾽
ὃ
μὲν
ἄντα
ἰδὼν
|
ἠλεύατο |
χάλκεον
ἔγχος
~τυτθόν·
ὃ
δὲ |
[17, 250-299] |
ταχὺς
Αἴας·
~πρῶτος
δ᾽
ἀντίος
|
ἦλθε |
θέων
ἀνὰ
δηϊοτῆτα,
~τὸν
δὲ |
[17, 250-299] |
Τρώεσσι
χαριζόμενος·
τάχα
δ᾽
αὐτῷ
|
~ἦλθε |
κακόν,
τό
οἱ
οὔ
τις |
[17, 100-149] |
κυσὶ
δοίη.
~Αἴας
δ᾽
ἐγγύθεν
|
ἦλθε |
φέρων
σάκος
ἠΰτε
πύργον·
~Ἕκτωρ |
[17, 600-649] |
ἵππους·
~καὶ
τῷ
μὲν
φάος
|
ἦλθεν, |
ἄμυνε
δὲ
νηλεὲς
ἦμαρ,
~αὐτὸς |
[17, 500-549] |
Αἴαντε
διέκριναν
μεμαῶτε,
~οἵ
ῥ᾽
|
ἦλθον |
καθ᾽
ὅμιλον
ἑταίρου
κικλήσκοντος·
~τοὺς |
[17, 0-49] |
~ἀντικρὺ
δ᾽
ἁπαλοῖο
δι᾽
αὐχένος
|
ἤλυθ᾽ |
ἀκωκή,
~δούπησεν
δὲ
πεσών,
ἀράβησε |
[17, 600-649] |
τὰ
πρῶτα
λιπὼν
νέας
ἀμφιελίσσας
|
~ἤλυθε, |
καί
κε
Τρωσὶ
μέγα
κράτος |
[17, 100-149] |
~τόφρα
δ᾽
ἐπὶ
Τρώων
στίχες
|
ἤλυθον· |
ἦρχε
δ᾽
ἄρ᾽
Ἕκτωρ.
~αὐτὰρ |
[17, 600-649] |
φάος
ἦλθεν,
ἄμυνε
δὲ
νηλεὲς
|
ἦμαρ, |
~αὐτὸς
δ᾽
ὤλεσε
θυμὸν
ὑφ᾽ |
[17, 500-549] |
~νῶϊν
δὲ
ζωοῖσιν
ἀμύνετε
νηλεὲς
|
ἦμαρ· |
~τῇδε
γὰρ
ἔβρισαν
πόλεμον
κάτα |
[17, 400-449] |
Πατρόκλῳ
ἀνδρῶν
τε
καὶ
ἵππων
|
~ἤματι |
τῷ
ἐτάνυσσε
κακὸν
πόνον·
οὐδ᾽ |
[17, 700-749] |
καὶ
κῆρα
φύγωμεν.
~τὸν
δ᾽
|
ἠμείβετ᾽ |
ἔπειτα
μέγας
Τελαμώνιος
Αἴας·
~πάντα |
[17, 700-749] |
ἂν
γυμνὸς
ἐὼν
Τρώεσσι
μάχοιτο.
|
~ἡμεῖς |
δ᾽
αὐτοί
περ
φραζώμεθα
μῆτιν |
[17, 700-749] |
αὐτοί
περ
φραζώμεθα
μῆτιν
ἀρίστην,
|
~ἠμὲν |
ὅπως
τὸν
νεκρὸν
ἐρύσσομεν,
ἠδὲ |
[17, 600-649] |
αὐτοί
περ
φραζώμεθα
μῆτιν
ἀρίστην,
|
~ἠμὲν |
ὅπως
τὸν
νεκρὸν
ἐρύσσομεν,
ἠδὲ |
[17, 200-249] |
νέφος
περὶ
πάντα
καλύπτει
~Ἕκτωρ,
|
ἡμῖν |
δ᾽
αὖτ᾽
ἀναφαίνεται
αἰπὺς
ὄλεθρος. |
[17, 600-649] |
Ζεὺς
δ᾽
ἔμπης
πάντ᾽
ἰθύνει·
|
~ἡμῖν |
δ᾽
αὔτως
πᾶσιν
ἐτώσια
πίπτει |
[17, 300-349] |
σφετέρῳ
καὶ
ὑπερδέα
δῆμον
ἔχοντας·
|
~ἡμῖν |
δὲ
Ζεὺς
μὲν
πολὺ
βούλεται |
[17, 400-449] |
μέλαινα
~πᾶσι
χάνοι·
τό
κεν
|
ἧμιν |
ἄφαρ
πολὺ
κέρδιον
εἴη
~εἰ |
[17, 400-449] |
χαλκοχιτώνων·
~ὦ
φίλοι
οὐ
μὰν
|
ἧμιν |
ἐϋκλεὲς
ἀπονέεσθαι
~νῆας
ἔπι
γλαφυράς, |
[17, 700-749] |
ἐρχομένοισιν·
~οἳ
δ᾽
ὥς
θ᾽
|
ἡμίονοι |
κρατερὸν
μένος
ἀμφιβαλόντες
~ἕλκωσ᾽
ἐξ |
[17, 200-249] |
Αἴας,
~ἥμισυ
τῷ
ἐνάρων
ἀποδάσσομαι,
|
ἥμισυ |
δ᾽
αὐτὸς
~ἕξω
ἐγώ·
τὸ |
[17, 200-249] |
ἐρύσῃ,
εἴξῃ
δέ
οἱ
Αἴας,
|
~ἥμισυ |
τῷ
ἐνάρων
ἀποδάσσομαι,
ἥμισυ
δ᾽ |
[17, 200-249] |
~ἀλλ᾽
ἄγ᾽
ἀριστῆας
Δαναῶν
κάλει,
|
ἤν |
τις
ἀκούσῃ.
~ὣς
ἔφατ᾽
οὐδ᾽ |
[17, 250-299] |
γε,
~ὄφρα
ζωὸς
ἐὼν
θεράπων
|
ἦν |
Αἰακίδαο·
~μίσησεν
δ᾽
ἄρα
μιν |
[17, 450-499] |
σεύαιτο
διώκειν·
~οὐ
γάρ
πως
|
ἦν |
οἶον
ἐόνθ᾽
ἱερῷ
ἐνὶ
δίφρῳ
|
[17, 450-499] |
ἅρμ᾽
ἐπορούσας
~καρπαλίμως
μάστιγα
καὶ
|
ἡνία |
λάζετο
χερσίν,
~Αὐτομέδων
δ᾽
ἀπόρουσε· |
[17, 450-499] |
~ἀλλὰ
σὺ
μὲν
μάστιγα
καὶ
|
ἡνία |
σιγαλόεντα
~δέξαι,
ἐγὼ
δ᾽
ἵππων |
[17, 600-649] |
δ᾽
ἐξ
ὀχέων,
κατὰ
δ᾽
|
ἡνία |
χεῦεν
ἔραζε.
~καὶ
τά
γε |
[17, 400-449] |
~κλαῖον,
ἐπεὶ
δὴ
πρῶτα
πυθέσθην
|
ἡνιόχοιο
|
~ἐν
κονίῃσι
πεσόντος
ὑφ᾽
Ἕκτορος |
[17, 400-449] |
κατὰ
βλεφάρων
χαμάδις
ῥέε
μυρομένοισιν
|
~ἡνιόχοιο |
πόθῳ·
θαλερὴ
δ᾽
ἐμιαίνετο
χαίτη
|
[17, 450-499] |
Αἰακίδαο
~ἐς
πόλεμον
προφανέντε
σὺν
|
ἡνιόχοισι |
κακοῖσι·
~τώ
κεν
ἐελποίμην
αἱρησέμεν, |
[17, 600-649] |
~αὐτὰρ
ὃ
Μηριόναο
ὀπάονά
θ᾽
|
ἡνίοχόν |
τε
~Κοίρανον,
ὅς
ῥ᾽
ἐκ |
[17, 100-149] |
ἀνδρῶν
~Ἕκτορ᾽
ὑπόδρα
ἰδὼν
χαλεπῷ
|
ἠνίπαπε |
μύθῳ·
~Ἕκτορ
εἶδος
ἄριστε
μάχης |
[17, 300-349] |
~κάρτεΐ
τε
σθένεΐ
τε
πεποιθότας
|
ἠνορέῃ |
τε
~πλήθεΐ
τε
σφετέρῳ
καὶ |
[17, 300-349] |
βάλεν
Ἱππασίδην
Ἀπισάονα
ποιμένα
λαῶν
|
~ἧπαρ |
ὑπὸ
πραπίδων,
εἶθαρ
δ᾽
ὑπὸ |
[17, 300-349] |
ὄτρυνε
δέμας
Περίφαντι
ἐοικὼς
~κήρυκι
|
Ἠπυτίδῃ, |
ὅς
οἱ
παρὰ
πατρὶ
γέροντι
|
[17, 450-499] |
καθ᾽
ὅμιλον
ὀπάζων.
~ἀλλ᾽
οὐχ
|
ᾕρει |
φῶτας
ὅτε
σεύαιτο
διώκειν·
~οὐ |
[17, 550-599] |
~ὅττί
ῥά
οἱ
πάμπρωτα
θεῶν
|
ἠρήσατο |
πάντων.
~ἐν
δὲ
βίην
ὤμοισι |
[17, 250-299] |
~πλῆξ᾽
αὐτοσχεδίην
κυνέης
διὰ
χαλκοπαρῄου·
|
~ἤρικε |
δ᾽
ἱπποδάσεια
κόρυς
περὶ
δουρὸς |
[17, 600-649] |
διὰ
δὲ
γλῶσσαν
τάμε
μέσσην.
|
~ἤριπε |
δ᾽
ἐξ
ὀχέων,
κατὰ
δ᾽ |
[17, 200-249] |
ὀφρύσι
νεῦσε
Κρονίων.
~Ἕκτορι
δ᾽
|
ἥρμοσε |
τεύχε᾽
ἐπὶ
χροΐ,
δῦ
δέ |
[17, 100-149] |
δ᾽
ἐπὶ
Τρώων
στίχες
ἤλυθον·
|
ἦρχε |
δ᾽
ἄρ᾽
Ἕκτωρ.
~αὐτὰρ
ὅ |
[17, 250-299] |
Ἀχαιῶν;
~Τρῶες
δὲ
προὔτυψαν
ἀολλέες·
|
ἦρχε |
δ᾽
ἄρ᾽
Ἕκτωρ.
~ὡς
δ᾽ |
[17, 600-649] |
ἑτεραλκέα
νίκην.
~τοῖσι
δὲ
μύθων
|
ἦρχε |
μέγας
Τελαμώνιος
Αἴας·
~ὢ
πόποι |
[17, 550-599] |
δ᾽
Ἀχαιούς.
~πρῶτος
Πηνέλεως
Βοιώτιος
|
ἦρχε |
φόβοιο.
~βλῆτο
γὰρ
ὦμον
δουρὶ |
[17, 100-149] |
καλύπτων·
~ὣς
Αἴας
περὶ
Πατρόκλῳ
|
ἥρωϊ |
βεβήκει.
~Ἀτρεΐδης
δ᾽
ἑτέρωθεν
ἀρηΐφιλος |
[17, 700-749] |
~αὐτὸς
δ᾽
αὖτ᾽
ἐπὶ
Πατρόκλῳ
|
ἥρωϊ |
βεβήκει,
~στῆ
δὲ
παρ᾽
Αἰάντεσσι |
[17, 0-49] |
μὲν
οὐδὲ
βίη
Ὑπερήνορος
ἱπποδάμοιο
|
~ἧς |
ἥβης
ἀπόνηθ᾽
ὅτε
μ᾽
ὤνατο |
[17, 250-299] |
~τῶν
δ᾽
ἄλλων
τίς
κεν
|
ᾗσι |
φρεσὶν
οὐνόματ᾽
εἴποι,
~ὅσσοι
δὴ |
[17, 500-549] |
ταῦτα
θεῶν
ἐν
γούνασι
κεῖται·
|
~ἥσω |
γὰρ
καὶ
ἐγώ,
τὰ
δέ |
[17, 0-49] |
πόνος
ἔσται
~οὐδ᾽
ἔτ᾽
ἀδήριτος
|
ἤτ᾽ |
ἀλκῆς
ἤτε
φόβοιο.
~ὣς
εἰπὼν |
[17, 0-49] |
~οὐδ᾽
ἔτ᾽
ἀδήριτος
ἤτ᾽
ἀλκῆς
|
ἤτε |
φόβοιο.
~ὣς
εἰπὼν
οὔτησε
κατ᾽ |
[17, 500-549] |
οἳ
Τρώων
εἰσὶν
ἄριστοι.
~ἀλλ᾽
|
ἤτοι |
μὲν
ταῦτα
θεῶν
ἐν
γούνασι |
[17, 500-549] |
~Αἴαντ᾽
Ἀργείων
ἡγήτορε
καὶ
Μενέλαε
|
~ἤτοι |
μὲν
τὸν
νεκρὸν
ἐπιτράπεθ᾽
οἵ |
[17, 150-199] |
ἀπάνευθε
μάχης
πολυδακρύου
ἔντε᾽
ἄμειβεν·
|
~ἤτοι |
ὃ
μὲν
τὰ
ἃ
δῶκε |
[17, 250-299] |
σφέτερον
ἐρύειν
καὶ
κῦδος
ἀρέσθαι.
|
~ἤτοι |
τὸν
Λήθοιο
Πελασγοῦ
φαίδιμος
υἱὸς
|
[17, 500-549] |
δὲ
κατ᾽
αὖθι
λίπον
δεδαϊγμένον
|
ἦτορ |
~κείμενον·
Αὐτομέδων
δὲ
θοῷ
ἀτάλαντος |
[17, 100-149] |
τοῦ
δ᾽
ἐν
φρεσὶν
ἄλκιμον
|
ἦτορ
|
~παχνοῦται,
ἀέκων
δέ
τ᾽
ἔβη |
[17, 450-499] |
~ὣς
εἰπὼν
ἵπποισιν
ἐνέπνευσεν
μένος
|
ἠΰ. |
~τὼ
δ᾽
ἀπὸ
χαιτάων
κονίην |
[17, 100-149] |
νεκρὸν
~ἐντροπαλιζόμενος
ὥς
τε
λὶς
|
ἠϋγένειος, |
~ὅν
ῥα
κύνες
τε
καὶ |
[17, 100-149] |
θέειν,
εἶθαρ
δὲ
παριστάμενος
ἔπος
|
ηὔδα. |
~Αἶαν
δεῦρο
πέπον,
περὶ
Πατρόκλοιο |
[17, 500-549] |
τ᾽
ἐξενάριξε
καὶ
εὐχόμενος
ἔπος
|
ηὔδα· |
~ἦ
δὴ
μὰν
ὀλίγον
γε |
[17, 200-249] |
οὐδ᾽
ἀπίθησε
βοὴν
ἀγαθὸς
Μενέλαος,
|
~ἤϋσεν |
δὲ
διαπρύσιον
Δαναοῖσι
γεγωνώς·
~ὦ |
[17, 500-549] |
δὴ
γὰρ
νόος
ἐτράπετ᾽
αὐτοῦ.
|
~ἠΰτε |
πορφυρέην
ἶριν
θνητοῖσι
τανύσσῃ
~Ζεὺς |
[17, 700-749] |
δὲ
πτόλεμος
τέτατό
σφιν
~ἄγριος
|
ἠΰτε |
πῦρ,
τό
τ᾽
ἐπεσσύμενον
πόλιν |
[17, 100-149] |
δ᾽
ἐγγύθεν
ἦλθε
φέρων
σάκος
|
ἠΰτε |
πύργον·
~Ἕκτωρ
δ᾽
ἂψ
ἐς |
[17, 50-99] |
χαλκῷ
~ὀξέα
κεκλήγων
φλογὶ
εἴκελος
|
Ἡφαίστοιο
|
~ἀσβέστῳ·
οὐδ᾽
υἱὸν
λάθεν
Ἀτρέος |
[17, 300-349] |
γύαλον,
διὰ
δ᾽
ἔντερα
χαλκὸς
|
~ἤφυσ᾽ |
ὃ
δ᾽
ἐν
κονίῃσι
πεσὼν |
[17, 650-699] |
τάς
τε
τρεῖ
ἐσσύμενός
περ·
|
~ἠῶθεν |
δ᾽
ἀπονόσφιν
ἔβη
τετιηότι
θυμῷ· |