Livre, Chap.
[2, 11]	Ἥκει δὲ ὁ στρατηγὸς κατὰ	φάλαγγα	τοὺς στρατιώτας τάξας πανταχόθεν τῆς
[2, 21]	τις μέμψαιτο τοῖς κτίσμα αὐτὸν	φᾶναι	τετολμηκόσιν, ἐξ οὐκ ὄντων ὅμοιον
[2, 2]	βασιλέα τὸ ζήτημα. Τοῦτο γίνεται	φανερὸν	κατὰ βραχὺ πρῶτον μὲν τοῖς
[2, 20]	Θρᾴκης, ἰδίαζον ποιοῦντες συνέδριον, καὶ	φανερῶς	λοιπὸν τὸ μὲν ὁμοούσιον‘ ἀναθεματίζουσι,
[2, 17]	ἀλλὰ καὶ τὰ κατὰ Ἀρσένιον	φανερῶς	συκοφαντία ἐδέδεικτο. Ταῦτα καὶ τὰ
[2, 19]	τὸν ἑαυτοῦ Πατέρα πᾶσιν ἀνθρώποις	φανερώσας,	καὶ βασιλεύων εἰς τοὺς ἀτελευτήτους
[2, 20]	τὸ ἀνόμοιον‘ ἐκβαλόντες, τὸ ὁμοούσιον‘	φανερώτερον	ἐκδιδόασι· καὶ ἐγγράψαντές τε καὶ
[2, 3]	διαπαῖξαι τοίνυν ταύτην ἀφῃρέθη τῶν	φαρύγγων	τῶν ἐπικειμένων αὐτῷ ἀνδρῶν, ὑπ´
[2, 15]	Ἀρειανοῦ ἐγένετο, ἐκ δὲ τούτου	φασὶ	ταραχὰς καὶ διαφθορὰς ἀνθρώπων γεγονέναι,
[2, 20]	τῶν ἑσπερίων ἐλθεῖν οὐκ ἐβούλοντο,	φάσκοντες	μὴ ἄλλως εἰς λόγους ἐλθεῖν,
[2, 3]	δὲ ἐτύγχανον Ἀρειανίζοντες ἐν αὐτῇ	φατρίας	συνίσταντο κατ´ αὐτοῦ, δι´ ὧν
[2, 16]	κατορθώμασιν ὁ Μακεδόνιος, ὡς οὐδὲν	φαῦλον	πεπραχὼς, ἀλλὰ καθαρὸς καὶ ἀθῷος
[2, 3]	μὴ ἄρα διὰ τῆς τῶν	φαύλων	διαστροφῆς ἀνήκεστα ὑποστῇ. Πρὸς τὸ
[2, 21]	ἦχος ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, ὥσπερ	φερομένης	πνοῆς βιαίας, ἐπληρώθησαν δὲ Πνεύματος
[2, 23]	καὶ ἀποκατασταθήσεσθαι πρὸς ὑμετέραν παράκλησιν,	φέρων	ὑμῖν ἅμα ἐκ τῆς ὑμετέρας
[2, 9]	συνεῖναι Εὐφρονίῳ τῷ διαδεξαμένῳ Εὐστάθιον,	φεύγοντά	τε τὴν ἱερωσύνην καταλαβεῖν τὴν
[2, 16]	καὶ γὰρ πολλοὶ συνεληλύθεισαν ἐκ	φήμης	ὑπόπτου περὶ τὸ δημόσιον, ἐκφραγῆναι
[2, 21]	τινες ἐπεχείρησαν καὶ αὐτὸν λοιδορῆσαι,	φημὶ	δὴ τὸν Παμφίλου Εὐσέβιον, ὡς
[2, 21]	Θεοῦ κατήγγειλαν ἀκολούθως τῇ προφητείᾳ	φησάσῃ,	Διότι ἰδοὺ στερεῶν βροντὴν, καὶ
[2, 9]	τότε παρῆν ἐν τῇ συνόδῳ.	Φησὶ	γὰρ ἐν τῷ εἰς αὐτὸν
[2, 10]	καὶ ἀρχηγὸν τῆς ζωῆς, ὥς	φησι,	Ὅτι καταβέβηκα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ,
[2, 23]	κατασκευῆς τῶν Ἀρειανιζόντων ὑποβαλλόμενος· καὶ	φησὶ	πρὸς αὐτόν· Τὸν μὲν θρόνον
[2, 23]	ταύτην Ἀθανάσιος γοργῶς ὑπαπήντησε καὶ	φησὶ,	Ὦ βασιλεῦ, ἐπ´ ἐξουσίας μὲν
[2, 20]	τοὺς τριακοσίους συνῆλθον ἐπίσκοποι, ὥς	φησιν	Ἀθανάσιος· ἐκ δὲ τῶν ἑῴων
[2, 20]	ἑβδομήκοντα ἓξ μόνον ὁ Σαβῖνος	φησὶν,	ἐν οἷς κατηριθμεῖτο καὶ Ἰσχύρας
[2, 21]	πρώτῳ λόγῳ τῷ πρὸς Μάρκελλον	φησίν.	Καὶ ἐν τρίτῳ δὲ ὁ
[2, 21]	τῷ πρὸς Μάρκελλον κατὰ λέξιν	φησίν·	Ὁ μονογενὴς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ
[2, 21]	κτίσμα τὴν λέξιν ἐκδέχεσθαι, τοιάδε	φησίν·	Τούτων τοίνυν ὧδε ἐπικατασκευαζομένων, ἀκόλουθον
[2, 17]	πυθόμενος τὸν τόπον ἔνθα κέκρυπται.	Φθάνει	δὲ ἐν ταὐτῷ καὶ τὰ
[2, 23]	κατὰ τὸ μέγιστον μέχρις ἡμῶν	φθάνει,	οἷς θεόθεν καὶ τοῦτο συγκεχωρῆσθαι
[2, 23]	πάντας ἐκελεύσαμεν, καθ´ ὁμοιότητα τῆς	φθανούσης	προνοίας, καὶ νῦν τῆς ὑφ´
[2, 16]	οἱ δὲ ὑπὸ τοῦ πλήθους	φθαρέντες.	Ἐπὶ τοῖς τοιούτοις δὴ τοῖς
[2, 15]	στρατιωτῶν ἀναιρεθέντος, καθὰ καὶ ἤδη	φθάσαντες	προείπομεν. Κατ´ αὐτὸ δὲ καὶ
[2, 15]	διεπράξατο, ἡσυχίαν ἦγεν ἂν, ἢ	φθεγγόμενος	εὔφημα ἂν πρὸ τούτων ἐφθέγγετο.
[2, 23]	αἱρέσεως κατεπάτησε, καὶ πολλάκις διὰ	φθόνον	καὶ εἰς κίνδυνον ἐπιβουλευθεὶς κατεφρόνησε
[2, 23]	ἀφῆκεν ἡ τῆς ἡμετέρας ἡμερότητος	φιλανθρωπία.	Γυμνωθέντα σε τῆς πατρῴας ἑστίας,
[2, 23]	ἀπολαῦσαι, καὶ πειραθεὶς ἡμῶν τῆς	φιλανθρωπίας,	τοῖς ἰδίοις ἀποκατασταθῇς. Τούτου γὰρ
[2, 13]	πλῆθος, οἷα ἐν τοῖς τοιούτοις	φιλεῖ	γίνεσθαι, ἀλογωτέρας ἐποιεῖτο κατ´ αὐτοῦ
[2, 16]	Ὁ δὲ τοῦ βασιλέως ἔπαρχος	Φίλιππος	ἐκ τοῦ δημοσίου ἐπὶ τὴν
[2, 16]	αὐτὴν Μακεδόνιον. Ὁ οὖν ἔπαρχος	Φίλιππος,	εὐλαβηθεὶς τὴν ἀπὸ τοῦ πλήθους
[2, 16]	~Ὡς ὁ βασιλεὺς παρεσκεύασε διὰ	Φιλίππου	τοῦ ἐπάρχου ἐξωσθῆναι τὸν Παῦλον
[2, 20]	εὐθέως· καὶ γενόμενοι ἐν τῇ	Φιλιππουπόλει	τῆς Θρᾴκης, ἰδίαζον ποιοῦντες συνέδριον,
[2, 22]	ἐν Σαρδικῇ συνελθόντες καὶ ἐν	Φιλιππουπόλει	τῆς Θρᾴκης ἰδιάζοντα συνέδρια ποιησάμενοι,
[2, 16]	οὖν ἔγγραφον ἀποστέλλει τῷ ἐπάρχῳ	Φιλίππῳ,	ὡς μείζονα μὲν τῶν ἄλλων
[2, 6]	δὲ γέροντα. Ἐκ τούτου μείζων	φιλονεικία	περὶ χειροτονίας γίνεται ἐπισκόπου, καὶ
[2, 2]	τὴν ἀρχὴν, τὸ ζήτημα εἰς	φιλονεικίαν	τοὺς ἀκούοντας ἤγειρεν. Ἕκαστος γὰρ
[2, 9]	τὴν Ἀλεξάνδρειαν, κἀκεῖ μαθεῖν τὰ	φιλόσοφα·	ἐπανελθόντα τε εἰς τὴν Ἀντιόχειαν
[2, 19]	πλατύτερον ἐπεξεργάσασθαι, οὐ κατὰ περιττὴν	φιλοτιμίαν,	ἀλλ´ ἵνα πᾶσαν τὴν κατὰ
[2, 23]	τοὺς οἰκείους ἀποδίδωμι θρόνους. ~Ὡς	φοβηθεὶς	ὁ Κωνστάντιος τὰς ἀπειλὰς τοῦ
[2, 17]	τὴν προσωνυμίαν ἔχουσαι. ~Ὡς Ἀθανάσιος	φοβηθεὶς	τὰς τοῦ βασιλέως ἀπειλὰς ἐπὶ
[2, 16]	ἐκκλησίας ἐγένετο, τότε δὴ ἄλογος	φόβος	καταλαμβάνει τὰ πλήθη, ἀλλὰ γὰρ
[2, 23]	θεραπείαν· ὅμως ἐπειδὴ ἴσως ὁ	φόβος	τὴν προαίρεσιν τῆς σῆς προθέσεως
[2, 23]	προτρεπόμεθα χωρὶς τινὸς ἀπιστίας καὶ	φόβου	ἐπιβῆναί σε δημοσίοις ὀχήμασι, καὶ
[2, 16]	καὶ οἱ Ἀρειανοὶ διὰ τοσούτων	φόνων	τῆς ἐκκλησίας ἐκράτησαν. Κατὰ δὲ
[2, 10]	πράγματα συνέβη ταράσσεσθαι· ἔθνος, οἳ	Φράγκοι	καλοῦνται, τοῖς περὶ Γαλλίαν κατέτρεχον
[2, 13]	Καθ´ ὃν χρόνον Κώνστας μὲν	Φράγκων	ἔθνος νικήσας ὑποσπόνδους Ῥωμαίοις ἐποίησε.
[2, 10]	τὴν τῆς ἐν Νικαίᾳ πίστεως	φράσιν	μετεποίησαν. Τότε δὲ τοῦ Εὐσεβίου
[2, 20]	ὑπ´ αὐτοῦ ἐν τῷ βιβλίῳ	φράσις,	καὶ διὰ τοῦτο ὑπόνοιαν τοῦ
[2, 6]	ἡλικίαν, προβεβη κότα δὲ ταῖς	φρεσίν·	εἰ δὲ μόνον ἐκ τοῦ
[2, 2]	λοιποὶ τῶν εὐνούχων τὰ αὐτὰ	φρονεῖν	ἀνεπείθοντο· οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ
[2, 21]	ὑπολαμβάνουσιν; πλανῶνται δὲ καὶ Ἀρειανοὶ	φρονεῖν	αὐτὸν νομίζοντες τὰ αὐτῶν. Ἀλλ´
[2, 19]	ἀνατολικῶν τὸ ἐκκλησιαστικὸν ἐν Χριστῷ	φρόνημα,	μαρτυρούμενον ἀβιάστως ὑπὸ τῶν θεοπνεύστων
[2, 9]	μέμψιν ὑπομεῖναι ὡς τὰ Σαβελλίου	φρονοῦντα	αὐτόν. Καὶ τὰ μὲν περὶ
[2, 11]	καὶ οἱ ἐκεῖ τὰ Ἀρείου	φρονοῦντες.	Ὅπως δὲ Ἀθανάσιος τῆς ἐκκλησίας
[2, 6]	μὲν Ἀλέξανδρος περιῆν, κατεκράτουν οἱ	φρονοῦντες	τὸ ὁμοούσιον, τῶν Ἀρειανιζόντων διακρινομένων
[2, 15]	Ἀρειανίζοντες καὶ τῶν τὸ ὁμοούσιον‘	φρονούντων	εἰργάσαντο, ἢ ὅσαι δι´ Ἀθανάσιον
[2, 7]	καθιστὰς συνέδριον τῶν τὰ Ἀρείου	φρονούντων	ἐπισκόπων, τὸν μὲν Παῦλον σχολάζειν
[2, 6]	τῷ Ἀρειανῷ δόγματι, τῶν δὲ	φρονούντων	καθ´ ἃ ἡ ἐν Νικαίᾳ
[2, 15]	πλήθη, οὐκ ἄγνωστα τοῖς εὖ	φρονοῦσι	καθέστηκεν. Ὥστε μάτην Ἀθανασίῳ τὴν
[2, 23]	λοιδορίας παρέσχε τοῖς τὰ ἐναντία	φρονοῦσιν·	Ἀσκληπᾶν δὲ ἑτοίμως Γαζαῖοι ἐδέξαντο.
[2, 11]	Ἀθανάσιος δὲ ἑωρακὼς τὰ γινόμενα	φροντίδα	ἔθετο ὅπως ἂν τῷ λαῷ
[2, 16]	πλασάμενος δὲ δημοσίων πραγμάτων ποιεῖσθαι	φροντίδα,	πρόεισιν εἰς τὸ λουτρὸν τὸ
[2, 23]	εἰς κίνδυνον ἐπιβουλευθεὶς κατεφρόνησε θανάτου,	φρουρούμενος	ὑπὸ τοῦ παντοκράτορος Θεοῦ καὶ
[2, 23]	δὲ, ὅτι οἱ κατηγοροῦντες αὐτοῦ	φυγῇ	ἐχρήσαντο. Προστάγματα οὖν τοῦ βασιλέως
[2, 17]	προαισθόμενος τῆς βασιλέως ἀπειλῆς χρήται	φυγῇ	καὶ ἦν ἀφανής. Τότε δὴ
[2, 9]	ἐλοιδορεῖτο γὰρ ὡς μαθηματικὴν ἀσκούμενος—	φυγῇ	χρῆται, καὶ ἄπεισιν εἰς Λαοδίκειαν
[2, 23]	τὸν τῆς ἐκκλησίας θεσμὸν διαρκῆ	φυλάττειν	σπουδάσατε. Οὐδὲ γὰρ εὔλογόν ἐστι,
[2, 6]	μὲν τοῦ ὁμοουσίου‘ τὴν πίστιν	φυλάττοντες	Παῦλον εἰς τὴν ἐπισκοπὴν προχειρίζονται,
[2, 23]	Ταύτην δὲ τὴν ἡμετέραν πρόσταξιν	φυλαχθῆναι	βουλόμεθα· ὥστε ἀποδοθέντος Ἀθανασίου τοῦ
[2, 21]	δημιουργουμένου· τοῦ δὲ ἐξ αὐτοῦ	φύντος	υἱοῦ οὐκ ἂν δημιουργὸς‘ λεχθείη.
[2, 19]	ἐκ τοῦ Θεοῦ, Θεὸν κατὰ	φύσιν	τέλειον εἶναι καὶ ἀληθῆ, καὶ
[2, 21]	αὐτὴν τοῖς λοιποῖς κτίσμασιν ἐπιγραφόμενος	φύσιν;	τῶν τε πολλῶν γενητῶν ἔσται
[2, 19]	προκοπῆς τεθεοποιῆσθαι λέγοντες, τῷ τὴν	φύσιν	ψιλὸν ἄνθρωπον γεγονέναι. Οἴδαμεν γὰρ
[2, 10]	Κυρίου, λόγον ζῶντα, σοφίαν, ζωὴν,	φῶς	ἀληθινὸν, ὁδὸν ἀληθείας, ἀνάστασιν, ποιμένα,
[2, 19]	καὶ δύναμιν, καὶ ζωὴν, καὶ	φῶς	ἀληθινὸν, τὸν ἐπ´ ἐσχάτου τῶν
[2, 18]	καὶ δύναμιν, καὶ ζωὴν, καὶ	φῶς	ἀληθινὸν, τὸν ἐπ´ ἐσχάτων τῶν
[2, 18]	Πατρὸς γεννηθέντα, Θεὸν ἐκ Θεοῦ,	φῶς	ἐκ φωτὸς, δι´ οὗ ἐγένετο
[2, 19]	τοῦ Πατρὸς, Θεὸν ἐκ Θεοῦ,	φῶς	ἐκ φωτὸς, δι´ οὗ ἐγένετο
[2, 18]	αὕτη τῶν Ἰλλυριῶν, αἵρεσις ἑτέρα.	Φωτεινὸς	γὰρ τῶν ἐκεῖ ἐκκλησιῶν προεστὼς,
[2, 19]	εἰσιν οἱ ἀπὸ Μαρκέλλου καὶ	Φωτεινοῦ,	τῶν Ἀγκυρογαλατῶν· οἳ τὴν προαιώνιον
[2, 19]	Θεὸν ἐκ Θεοῦ, φῶς ἐκ	φωτὸς,	δι´ οὗ ἐγένετο τὰ πάντα
[2, 18]	Θεὸν ἐκ Θεοῦ, φῶς ἐκ	φωτὸς,	δι´ οὗ ἐγένετο τὰ πάντα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/09/2009