HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Socrate le Scolastique, Histoire de l'Église, livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique)


β  =  63 formes différentes pour 151 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[2, 21]   οἱ τῶν Ὠριγένους βιβλίων τὸ  βάθος   κατανοῆσαι δυνάμενοι. Καὶ ταῦτα μὲν
[2, 10]   Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη,  βαπτίζοντες   αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ
[2, 9]   βασιλεὺς αὐτὸν ἐπὶ τοὺς  βαρβάρους   ἀπιὼν ἀπῆγε, καὶ ὅτι τεράστια
[2, 23]   τὰς τῶν συκοφαντῶν σκευωρίας—  βασι   λεὺς τῆς ἑῴας αὐτὸν οὐχ
[2, 10]   ἐκ μόνου, τέλειον ἐκ τελείου,  βασιλέα   ἐκ βασιλέως, Κύριον ἀπὸ Κυρίου,
[2, 10]   ζῶντας καὶ νεκροὺς, καὶ διαμένοντα  βασιλέα   καὶ Θεὸν εἰς τοὺς αἰῶνας.
[2, 3]   διαβολὰς ἐξέτεινον, ὡς ὀργισθέντα τὸν  βασιλέα   τῆς Ἀλεξανδρείας ἐκβαλεῖν. Πῶς μὲν
[2, 2]   καὶ ἐπ´ αὐτὸν διέβαινε τὸν  βασιλέα   τὸ ζήτημα. Τοῦτο γίνεται φανερὸν
[2, 16]   ἐξουσίαν κεκληρωμένῳ, δευτέρῳ δὲ μετὰ  βασιλέα   χρηματίζοντι, ὅπως ἂν τὸν μὲν
[2, 18]   καθολικὴ ἐκκλησία. Ταῦτα ἐπιδεδωκότες τῷ  βασιλεῖ,   καὶ πολλοῖς ἑτέροις ἐκδόντες, οὐδὲν
[2, 18]   ἑτέραν δὲ συγκαττύσαντες ἐπιδεδώκασι τῷ  βασιλεῖ   Κώνσταντι ἐν τούτοις οὖσαν τοῖς
[2, 3]   περὶ Εὐσέβιον τοῦ διαβάλλειν αὐτὸν  βασιλεῖ,   ὅτι μὴ κρίναντος τοῦ κοινοῦ
[2, 23]   πράττειν δὲ τὰ δοκοῦντα τῷ  βασιλεῖ   παρεχώρουν. Διόπερ βασιλεὺς Ἀθανασίῳ
[2, 17]   ἑαυτοὺς γνώριμα καθιστῶσι τῷ ἐκεῖ  βασιλεῖ.   ~Ὡς τῶν ἑσπερίων βασιλεὺς
[2, 21]   κτίσει διὰ τὸν Κύριον, εἴτε  βασιλεῖ,   ὡς ὑπερέχοντι, εἴτε ἡγεμόσιν, ὡς
[2, 19]   τὰ ἔργα αὐτοῦ, οὗ  βασιλεία   ἀκατάπαυστος οὖσα διαμένει εἰς ἀπείρους
[2, 18]   τὰ ἔργα αὐτοῦ· οὗ  βασιλεία   ἀκατάπαυστος οὖσα διαμενεῖ εἰς τοὺς
[2, 2]   μετεδίδου πολλῆς, εἴς τε τὰ  βασίλεια   θαρροῦντα εἰσιέναι ἐκέλευεν. τοίνυν
[2, 2]   πρῶτον μὲν τοῖς κατὰ τὰ  βασίλεια   στρατευομένοις· ἔπειτα δὲ διεδόθη καὶ
[2, 25]   οἱ τρεῖς αὐτοῦ παῖδες τὴν  βασιλείαν   αὐτοῦ διεδέξαντο, ὡς ἐν τῷ
[2, 19]   Χριστοῦ καὶ τὴν ἀτελεύτητον αὐτοῦ  βασιλείαν   ὁμοίως Ἰουδαίοις ἀθετοῦσιν, ἐπὶ προφάσει
[2, 19]   ἔκτοτε γὰρ τὸν Χριστὸν ἀρχὴν  βασιλείας   ἐσχηκέναι θέλουσι, καὶ τέλος ἕξειν
[2, 19]   ἀξίωμα, καὶ μίαν ἀκριβῆ τῆς  βασιλείας   τὴν συνάφειαν· πανταρχοῦντος μὲν καθόλου
[2, 25]   Νεπωτιανὸς ὄνομα, ὃς ἀντεποιεῖτο τῆς  βασιλείας   χειρὶ μονομάχων δορυφορούμενος. Νεπωτιανὸν μὲν
[2, 2]   τῆς δόξης ἐν μὲν τοῖς  βασιλείοις   οἱ ἐπικοιτωνῖται ἅμα ταῖς γυναιξίν·
[2, 23]   ὑποδέχεσθαι. Ἐν μὲν οὖν Ἀγκύρᾳ,  Βασιλείου   ἐξωθουμένου καὶ ἀντεισιόντος Μαρκέλλου, ταραχὴ
[2, 1]   καὶ ὅσα αὐταῖς λέξεσιν οἱ  βασιλεῖς   ἐπέστειλαν, κατὰ διαφόρους συνόδους
[2, 23]   γοργῶς ὑπαπήντησε καὶ φησὶ,  βασιλεῦ,   ἐπ´ ἐξουσίας μὲν ἔχεις κελεύειν
[2, 2]   ὅπερ ἐβούλετο, τῆς γὰρ ἑῴας  βασιλεύειν   αὐτὸν ἐπέτρεπεν διαθήκη, διὰ
[2, 25]   Κώνσταντα, τὸν τῶν ἑσπερίων μερῶν  βασιλεύοντα,   περὶ τὰς Γαλλίας διάγοντα ἐκ
[2, 19]   αὐτοῦ, πάντων τῶν μετ´ αὐτὸν  βασιλεύοντος   τῶν δι´ αὐτοῦ γενομένων, καὶ
[2, 15]   τῶν ἐκκλησιῶν ἐξελαθέντες, ἐν τῇ  βασιλευούσῃ   Ῥώμῃ εὑρίσκονται. Γνωρίζουσιν οὖν τῷ
[2, 23]   τῷ βασιλεῖ παρεχώρουν. Διόπερ  βασιλεὺς   Ἀθανασίῳ τε καὶ Παύλῳ καὶ
[2, 9]   δὲ ἐπάγει, ὅτι καὶ  βασιλεὺς   αὐτὸν ἐπὶ τοὺς βαρβάρους ἀπιὼν
[2, 18]   δὲ τῶν ἑσπερίων μερῶν  βασιλεὺς   γνοὺς τὰ κατ´ αὐτοὺς ἰδιοπαθεῖ·
[2, 18]   βασιλεῖ. ~Ὡς τῶν ἑσπερίων  βασιλεὺς   ἐζήτησε παρὰ τοῦ ἀδελφοῦ πεμφθῆναι
[2, 23]   Ταῦτα γνοὺς τῆς ἑῴας  βασιλεὺς   εἰς ἀγωνίαν οὐ τὴν τυχοῦσαν
[2, 21]   λέξιν ταῦτα· Πάντας δὲ  βασιλεὺς   εἰς ὁμόνοιαν ἐλαύνων, εἰς ὅτε
[2, 23]   Ὅθεν ἐπ´ ἀνάγκῃ καταστὰς  βασιλεὺς   ἐκάλει πρὸς ἑαυτὸν τοὺς περὶ
[2, 23]   ἀξιῶν χάριν λαβεῖν, ἣν  βασιλεὺς   ἐπεζήτει λαβεῖν. Μίαν γὰρ καὶ
[2, 23]   ποιούμενος. Ὑπὲρ μέντοι Ἀθανασίου  βασιλεὺς   ἐπισκόποις τε καὶ κληρικοῖς καὶ
[2, 23]   τοῖς οἰκείοις τῶν ἑσπερίων  βασιλεὺς,   ἔτι τε καὶ τοῖς ἀπὸ
[2, 22]   προὐτίθει τῶν ἑσπερίων μερῶν  βασιλεὺς,   δέχεσθαι τοὺς περὶ Παῦλον
[2, 17]   ἀποφέρεσθαι κέρδος. Πιστεύσας οὖν  βασιλεὺς   θάνατον αὐτῷ τὴν ζημίαν ἠπείλησεν.
[2, 16]   Μακεδόνιον δὲ ἐνθρονισθῆναι. μέντοι  βασιλεὺς   Κωνστάντιος ἐν Ἀντιοχείᾳ διάγων, πυθόμενος
[2, 7]   ψῆφος ἐδόκει κρατεῖν. ~Ὡς  βασιλεὺς   Κωνστάντιος Παῦλον τὸν προσβληθέντα ἐπίσκοπον
[2, 24]   συνόδου γνωσθέντα, καὶ ὡς  βασιλεὺς   Κωνστάντιος τῇ ἐκείνων κρίσει ἐγένετο
[2, 22]   πόλεμον τῶν ἑσπερίων ἠπείλησε  βασιλεύς.   Οἱ μέντοι ἐν Σαρδικῇ συνελθόντες
[2, 23]   ἀνατολὴν παρεγένετο. Κωνστάντιος δὲ  βασιλεὺς   οὐκ ἀπεχθῶς μὲν τότε ἀπεδέξατο,
[2, 16]   μὲν περὶ τούτου. ~Ὡς  βασιλεὺς   παρεσκεύασε διὰ Φιλίππου τοῦ ἐπάρχου
[2, 13]   Ῥωμαίοις ἐποίησε. Κωνστάντιος δὲ  βασιλεὺς   περὶ τῆς ἀναιρέσεως Ἑρμογένους πυθόμενος,
[2, 21]   γεγεννηκότι ἀφωμοιωμένον; Κτίζει μὲν οὖν  βασιλεὺς   πόλιν, ἀλλ´ οὐ γεννᾷ πόλιν·
[2, 23]   γὰρ καὶ τῆς ἑῴας  βασιλεὺς   συντίθεσθαι αὐτῶν τῇ πίστει διὰ
[2, 22]   εὐθὺς τῶν ἑσπερίων μερῶν  βασιλεὺς   τὰ ἐν τῇ κατὰ Σαρδικὴν
[2, 7]   ἐπίσκοπον ἀναδείκνυσι. Καὶ μὲν  βασιλεὺς   ταῦτα πράξας ἐπὶ τὴν Ἀντιόχειαν
[2, 7]   οὐ πολὺ δὲ ἐπιστὰς  βασιλεὺς   τῇ Κωνσταντινουπόλει πρὸς ὀργὴν ἐκκάεται
[2, 16]   τὸν καιρὸν τοῦτον καὶ  βασιλεὺς   τὴν μεγάλην ἐκκλησίαν ἔκτιζεν, ἥτις
[2, 19]   Πατέρα πᾶσιν ἀνθρώποις φανερώσας, καὶ  βασιλεύων   εἰς τοὺς ἀτελευτήτους αἰῶνας, οὐδὲν
[2, 20]   αὕτη Ἰλλυριῶν γνώμῃ τῶν δυεῖν  βασιλέων,   τοῦ μὲν διὰ γραμμάτων αἰτήσαντος,
[2, 17]   ~Ὡς Ἀθανάσιος φοβηθεὶς τὰς τοῦ  βασιλέως   ἀπειλὰς ἐπὶ τὴν Ῥώμην ἀνέδραμεν.
[2, 17]   ἠπείλησεν. δὲ προαισθόμενος τῆς  βασιλέως   ἀπειλῆς χρήται φυγῇ καὶ ἦν
[2, 16]   μὲν παρ´ ἑαυτῷ τὴν τοῦ  βασιλέως   βουλήν· πλασάμενος δὲ δημοσίων πραγμάτων
[2, 2]   μὴν ἀλλὰ καὶ τοῦ  βασιλέως   γαμετὴ διὰ τῶν εὐνούχων καὶ
[2, 2]   ταχέως κατέστησε τῇ τε τοῦ  βασιλέως   γαμετῇ καὶ τοῖς εὐνούχοις αὐτῆς.
[2, 3]   προαίρεσιν τοῦ τῆς θείας μνήμης  βασιλέως,   διαδεξάμενος πληρῶσαι. Ὅστις ἐπειδὰν τῆς
[2, 23]   δέομαι, δός μοι. Τοῦ δὲ  βασιλέως   δώσειν ἑτοίμως ἐπαγγειλαμένου, εὐθὺς ἐπήγαγεν
[2, 23]   φυγῇ ἐχρήσαντο. Προστάγματα οὖν τοῦ  βασιλέως   εἰς τὰς ἑαυτῶν ἐφοίτα πόλεις,
[2, 8]   τῇ Ἀντιοχείᾳ παρουσίᾳ Κωνσταντίου τοῦ  βασιλέως,   ἐν ὑπατείᾳ Μαρκέλλου καὶ Προβίνου·
[2, 16]   σπουδῆς ἀπήγετο. δὲ τοῦ  βασιλέως   ἔπαρχος Φίλιππος ἐκ τοῦ δημοσίου
[2, 1]   καθαιρετικὸν Ἀρείου οὔτε μὴν τὰς  βασιλέως   ἐπιστολὰς, ἀλλὰ τὰ γυμνὰ μόνον
[2, 2]   τούτῳ πρωτότυπος τῶν κοιτώνων τοῦ  βασιλέως   εὐνοῦχος, ὄνομα ἦν Εὐσέβιος·
[2, 13]   γινόμενα εἰς ἀκοὰς Κωνσταντίου τοῦ  βασιλέως   κατὰ τὴν Ἀντιόχειαν διατρίβοντος. Ἐντέλλεται
[2, 10]   τέλειον ἐκ τελείου, βασιλέα ἐκ  βασιλέως,   Κύριον ἀπὸ Κυρίου, λόγον ζῶντα,
[2, 1]   νομίζει μετὰ τὴν τελευτὴν τοῦ  βασιλέως   Κωνσταντίνου γεγενῆσθαι· ἀγνοεῖ δὲ καὶ
[2, 2]   ταραχὰς ταῖς ἐκκλησίαις ἐκίνησαν Τοῦ  βασιλέως   Κωνσταντίνου τελευτήσαντος, οἱ περὶ Εὐσέβιον
[2, 5]   οὐ πολὺ δὲ τοῦ  βασιλέως   Κωνσταντίου ἀδελφὸς ὃς ἦν ὁμώνυμος
[2, 16]   Εἰρήνῃ, ἣν πατὴρ τοῦ  βασιλέως   μικρὰν οὖσαν τὸ πρότερον εἰς
[2, 2]   τὰ ἐνταλθέντα παρὰ τοῦ κατοιχομένου  βασιλέως   προσφέρει Κωνσταντίῳ τῷ τοῦ βασιλέως
[2, 22]   Ἀθανασίῳ καὶ Παύλῳ, καὶ τοῦ  βασιλέως   τῆς ἑῴας μὴ δεχομένου, πόλεμον
[2, 16]   ἐπεδείκνυεν εὐθὺς ἔπαρχος τοῦ  βασιλέως   τὸ πρόσταγμα. Καὶ μὲν
[2, 2]   βασιλέως προσφέρει Κωνσταντίῳ τῷ τοῦ  βασιλέως   υἱῷ· δὲ τοῦθ´ εὑρηκὼς
[2, 20]   Ἐπεὶ οὖν πάλιν γράψαντος τοῦ  βασιλέως,   ὥστε ἀποδοθῆναι Παύλῳ καὶ Ἀθανασίῳ
[2, 16]   κελεύει· δι´ ἧς ἐπὶ τὰς  βασιλικὰς   αὐλὰς ἀπαχθεὶς Παῦλος, ἐμβληθείς
[2, 19]   πώποτε ἀπολωλεκότα τὸ εἶναι Θεόν.  Βδελυσσόμεθα   δὲ πρὸς τούτοις καὶ ἀναθεματίζομεν
[2, 23]   οἱ ἅμα αὐτῷ κληρικοὶ, τούτοις  βεβαιωθῆναι   προσηκόντως. Ἀλλὰ μὴν καὶ τοῦτο
[2, 23]   καὶ ἐν τῷ μέλλοντι τὰ  βελτίονα   μένοι, ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε,
[2, 9]   Εὐστάθιον ὑπὸ Κύρου κατηγορηθέντα τοῦ  Βεροιέως   καθαιρεθῆναι ὡς Σαβελλίζοντα. Εἶτα αὖθις
[2, 25]   ἐπῇρτο τύραννος· ὄνομα δὲ αὐτῷ  Βετρανίων.   Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὴν
[2, 25]   ~Περὶ τῶν τυράννων Μαγνεντίου καὶ  Βετρανίωνος.   Ἐν τούτῳ δὲ τὰ δημόσια
[2, 13]   καταλαβὼν τὴν Κωνσταντινούπολιν, ὅλην διετάραξε  βιαζόμενος   ἐκβαλεῖν τὸν ἐπίσκοπον· στάσις γὰρ
[2, 21]   τοῦ οὐρανοῦ, ὥσπερ φερομένης πνοῆς  βιαίας,   ἐπληρώθησαν δὲ Πνεύματος Ἁγίου. Καὶ
[2, 16]   ὠθισμὸς παρὰ τῶν στρατιωτῶν ἐτολμᾶτο  βίαιος.   Ἐπεὶ δὲ συνωθούμενον τὸ πλῆθος
[2, 4]   ἐπισκοπὴν διαδέχεται· ὃς ἄλλα μὲν  βιβλία   πολλὰ ἐξέθετο, καὶ εἰς τὸν
[2, 9]   καὶ Εὐσεβίου τὰ ἱερὰ ἡρμηνεύσθη  βιβλία·   ὧν μὲν τῶν ἐν
[2, 21]   τῆς οἰκονομίας λέξεσιν ἐν τοῖς  βιβλίοις   εὑρίσκουσιν αὐτὸν καταχρώμενον· μάλιστα δὲ
[2, 20]   Εὐσέβιος ἀνεσκεύασεν ἐν ὅλοις τρισὶ  βιβλίοις   πρὸς αὐτὸν διαλεγόμενος, πρὸς
[2, 1]   τὸ πρῶτον καὶ τὸ δεύτερον  βιβλίον   ἄνωθεν ἐλέχθη. Ῥουφῖνος, τῇ
[2, 1]   τὸ πρῶτον καὶ τὸ δεύτερον  βιβλίον   ἄνωθεν ὑπαγορεύσαι, συγχρώμενοι καὶ ἐν
[2, 1]   καὶ τὸ δεύτερον τῆς ἱστορίας  βιβλίον   ἐκείνῳ ἐδόκει συνεγράψαμεν. Ἀπὸ
[2, 12]   οὖν καὶ Οὐάλης ὕστερον μεταγνόντες,  βιβλίον   μετανοίας τῷ ἐπισκόπῳ Ἰουλίῳ ἐπιδόντες,
[2, 20]   ἀγνοητέον μέντοι ὅτι τὸ Μαρκέλλου  βιβλίον   Παμφίλου Εὐσέβιος ἀνεσκεύασεν ἐν
[2, 24]   σπουδῆς ἐπὶ τὴν Ῥώμην ἀνῆλθον·  βιβλίον   τε μετανοίας τῷ ἐπισκόπῳ Ἰουλίῳ
[2, 1]   τοῦ τρίτου ἄχρι τοῦ ἑβδόμου  βιβλίου   τὰ μὲν παρὰ Ῥουφίνου λαβόντες,
[2, 25]   ὡς ἐν τῷ πρὸ τούτου  βιβλίῳ   πεποιήμεθα μνήμην. Ἰστέον δὲ ὅτι
[2, 20]   ὡς ἐν τῷ πρὸ τούτου  βιβλίῳ   πεποιήμεθα μνήμην· τότε δὲ ἐν
[2, 1]   Καὶ τοῦτο ἐν τῷ πρώτῳ  βιβλίῳ   ποιήσαντες, καὶ ἐν τῷ μετὰ
[2, 21]   καὶ αὐτὸς ἐν τῷ τρίτῳ  βιβλίῳ   τῷ εἰς τὸν βίον Κωνσταντίνου
[2, 21]   περὶ τούτου ἐν τῷ πρώτῳ  βιβλίῳ   τῷ πρὸς Μάρκελλον κατὰ λέξιν
[2, 20]   ὑπ´ αὐτοῦ ἐν τῷ  βιβλίῳ   φράσις, καὶ διὰ τοῦτο ὑπόνοιαν
[2, 9]   ἐν τῷ εἰς αὐτὸν πεπονημένῳ  βιβλίῳ,   ὡς εἴη Εὐσέβιος ἐκ τῶν
[2, 21]   ζηλωτὴς καὶ θαυμαστὴς τῶν Ὠριγένους  βιβλίων   ἐστὶν, ἐν οἷς πανταχοῦ τὸν
[2, 21]   γεννηθέντα εὑρίσκουσιν οἱ τῶν Ὠριγένους  βιβλίων   τὸ βάθος κατανοῆσαι δυνάμενοι. Καὶ
[2, 6]   Ἄρειον μάχην ἀγωνισάμενος, τὸν ἐνθάδε  βίον   ἀπέλειπεν, εἰκοσιτρία μὲν ἔτη κατὰ
[2, 4]   πολλὰ ἐξέθετο, καὶ εἰς τὸν  βίον   δὲ τοῦ διδασκάλου αὐτοῦ συνέγραψεν.
[2, 21]   τρίτῳ βιβλίῳ τῷ εἰς τὸν  βίον   Κωνσταντίνου κατὰ λέξιν ταῦτα· Πάντας
[2, 23]   διά τε τὴν καθαρότητα τοῦ  βίου,   καὶ διὰ τὰς ὑμετέρας εὐχὰς,
[2, 23]   τε ἑαυτῶν καὶ τῆς τοῦ  βίου   παντὸς εὐνομίας τῷ τῶν ὅλων
[2, 23]   ἔνδοξος ἐγνώσθη, δοκιμασθεὶς ἐκ τοῦ  βίου,   παρρησιασάμενος μὲν τῇ προθέσει καὶ
[2, 6]   βούλοιντο διδασκαλικὸν ἐν ταὐτῷ καὶ  βίου   χρηστοῦ μαρτυρούμενον, Παῦλον τὸν ὑπ´
[2, 6]   ὀκτὼ δὲ ἔτη τὰ πάντα  βιοὺς,   οὐδένα εἰς τὸν αὐτοῦ τόπον
[2, 11]   ὅπως ἂν τῷ λαῷ μηδαμῶς  βλάβη   γένηται δι´ αὐτόν· καὶ προστάξας
[2, 23]   τί ποτε πρὸ τούτου ἐπὶ  βλάβῃ   καὶ ὕβρει τῶν κοινωνούντων Ἀθανασίῳ
[2, 21]   διὰ τοὺς μάτην ἐρεσχελοῦντας καὶ  βλασφημεῖν   τὸν ἄνδρα ἐπιχειρήσαντας. Οὔτε γὰρ
[2, 15]   γεγονέναι, οἵ τε Ἀρειανίζοντες τὴν  βλασφημίαν   καὶ τὰ ἐκ τούτων ἐγκλήματα
[2, 3]   ἀοίδιμος ἀρετὴ, ταῖς θείαις πεποιθυῖα  βοηθείαις,   καὶ τὰ τῆς τραχυτέρας τύχης
[2, 23]   ταῖς πρὸς τὸν Θεὸν εὐχαῖς  βοηθὸν   προστησάμενοι, τὴν ὑμῖν τε ἀπρέπουσαν
[2, 23]   κομιτάτον παραγένῃ, διὰ τὸ μάλιστα  βούλεσθαι   ἡμᾶς ἀποστεῖλαί σε εἰς τὰ
[2, 19]   Θεοῦ, καὶ δὴ παρὰ τὸ  βούλημα   τῆς θεοπνεύστου γραφῆς, τοιαῦτα τετολμήκασι
[2, 19]   ἀφθόνως τοῖς ἁγίοις δωρουμένου πατρικῷ  βουλήματι·   οὕτως γὰρ τὸν περὶ τῆς
[2, 16]   παρ´ ἑαυτῷ τὴν τοῦ βασιλέως  βουλήν·   πλασάμενος δὲ δημοσίων πραγμάτων ποιεῖσθαι
[2, 10]   καὶ πᾶσαν τὴν πατρικὴν αὐτοῦ  βουλὴν   συνεκπεπληρωκότα, πεπον θέναι, καὶ ἐγηγέρθαι,
[2, 10]   οὐσίας τε καὶ δυνάμεως, καὶ  βουλῆς   καὶ δόξης τοῦ Πατρὸς ἀπαράλλακτον
[2, 19]   Ὁμοίως δὲ καὶ τοὺς οὐ  βουλήσει   οὐδὲ θελήσει γεγεννῆσθαι τὸν Χριστὸν
[2, 19]   τὸν Υἱὸν, ὅτι οὐ  βουλήσει   οὐδὲ θελήσει ἐγέννησεν Πατὴρ
[2, 23]   παντεφόρου προνοίας ἀπηνέγκατο ψῆφον· ἀπολαβὼν  βουλήσει   τοῦ κρείττονος καὶ κρίσει ἡμετέρᾳ
[2, 23]   καὶ νῦν τῆς ὑφ´ ἡμῶν  βουλήσει   τοῦ κρείττονος παρασχεθείσης χάριτος ἀπολαύειν.
[2, 6]   αὐτὸς ὀνομάσειεν· καὶ εἰ μὲν  βούλοιντο   διδασκαλικὸν ἐν ταὐτῷ καὶ βίου
[2, 15]   δεῖν κανονίζεσθαι παρ´ αὐτοῦ, εἰ  βούλοιντο   ἐξελαύνειν τινας τῶν ἐκκλησιῶν· μηδὲ
[2, 23]   πραχθὲν εὑρίσκεται, τοῦτο νῦν ἀπαλειφθῆναι  βουλόμεθα·   καὶ γὰρ τὴν ἀλειτουργησίαν, ἣν
[2, 23]   μὲν ἀπεῖναι ἀφ´ ὑμῶν παντελῶς  βουλόμεθα·   τὸ δέ γε ταῖς εὐχαῖς
[2, 23]   δὲ τὴν ἡμετέραν πρόσταξιν φυλαχθῆναι  βουλόμεθα·   ὥστε ἀποδοθέντος Ἀθανασίου τοῦ ἐπισκόπου
[2, 15]   τῆς δραματουργίας αὐτοῦ τολμήματα καλύπτειν  βουλόμενος.   Καὶ τὸ δὴ θαυμαστότερον, οὓς
[2, 15]   ἐπὶ Ἀθανάσιον ὡς αἴτιον ἀναφέρουσι,  βραχέα   περὶ τούτων λεκτέον. Τὰς μὲν
[2, 23]   Ἀθανάσιος. Ἀλλ´ εἰ καὶ ἐν  βραχεῖ   χρόνῳ τῇ κατὰ ἀνθρώπους δοκιμασίᾳ
[2, 10]   ὅρον τῆς πίστεως, ὥστε κατὰ  βραχὺ   εἰς τὴν Ἀρειανὴν δόξαν παρατρέψωσι.
[2, 25]   κεφαλαιώδη παραδραμεῖν οὐκ ἀναγκαῖον ἀναλαβόντες,  βραχὺ   λέξομεν. Ὅτι τοῦ κτίστου τῆς
[2, 2]   ζήτημα. Τοῦτο γίνεται φανερὸν κατὰ  βραχὺ   πρῶτον μὲν τοῖς κατὰ τὰ
[2, 21]   σου Ἰσραήλ· διότι ἰδοὺ στερεῶν  βροντὴν,   καὶ κτίζων πνεῦμα, καὶ ἀναγγέλλων
[2, 21]   προφητείᾳ φησάσῃ, Διότι ἰδοὺ στερεῶν  βροντὴν,   καὶ κτίζων πνεῦμα, καὶ ἀπαγγέλλων
[2, 21]   οἱ ἀπόστολοι συνηγμένοι, ὅτε δίκην  βροντῆς   Ἐγένετο ἦχος ἐκ τοῦ οὐρανοῦ,
[2, 21]   κατατάσσων‘ εἰρημένου, τῆς δὲ  βροντῆς   καθ´ ἕτερον τρόπον τὸ εὐαγγελικὸν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 17/09/2009