Livre, Chap. |
[2, 21] |
οἱ
τῶν
Ὠριγένους
βιβλίων
τὸ
|
βάθος |
κατανοῆσαι
δυνάμενοι.
Καὶ
ταῦτα
μὲν |
[2, 10] |
Πορευθέντες
μαθητεύσατε
πάντα
τὰ
ἔθνη,
|
βαπτίζοντες |
αὐτοὺς
εἰς
τὸ
ὄνομα
τοῦ |
[2, 9] |
ὁ
βασιλεὺς
αὐτὸν
ἐπὶ
τοὺς
|
βαρβάρους |
ἀπιὼν
ἀπῆγε,
καὶ
ὅτι
τεράστια |
[2, 23] |
τὰς
τῶν
συκοφαντῶν
σκευωρίας—
ὁ
|
βασι |
λεὺς
τῆς
ἑῴας
αὐτὸν
οὐχ |
[2, 10] |
ἐκ
μόνου,
τέλειον
ἐκ
τελείου,
|
βασιλέα |
ἐκ
βασιλέως,
Κύριον
ἀπὸ
Κυρίου, |
[2, 10] |
ζῶντας
καὶ
νεκροὺς,
καὶ
διαμένοντα
|
βασιλέα |
καὶ
Θεὸν
εἰς
τοὺς
αἰῶνας. |
[2, 3] |
διαβολὰς
ἐξέτεινον,
ὡς
ὀργισθέντα
τὸν
|
βασιλέα |
τῆς
Ἀλεξανδρείας
ἐκβαλεῖν.
Πῶς
μὲν |
[2, 2] |
καὶ
ἐπ´
αὐτὸν
διέβαινε
τὸν
|
βασιλέα |
τὸ
ζήτημα.
Τοῦτο
γίνεται
φανερὸν |
[2, 16] |
ἐξουσίαν
κεκληρωμένῳ,
δευτέρῳ
δὲ
μετὰ
|
βασιλέα |
χρηματίζοντι,
ὅπως
ἂν
τὸν
μὲν |
[2, 18] |
καθολικὴ
ἐκκλησία.
Ταῦτα
ἐπιδεδωκότες
τῷ
|
βασιλεῖ, |
καὶ
πολλοῖς
ἑτέροις
ἐκδόντες,
οὐδὲν |
[2, 18] |
ἑτέραν
δὲ
συγκαττύσαντες
ἐπιδεδώκασι
τῷ
|
βασιλεῖ |
Κώνσταντι
ἐν
τούτοις
οὖσαν
τοῖς |
[2, 3] |
περὶ
Εὐσέβιον
τοῦ
διαβάλλειν
αὐτὸν
|
βασιλεῖ, |
ὅτι
μὴ
κρίναντος
τοῦ
κοινοῦ |
[2, 23] |
πράττειν
δὲ
τὰ
δοκοῦντα
τῷ
|
βασιλεῖ |
παρεχώρουν.
Διόπερ
ὁ
βασιλεὺς
Ἀθανασίῳ |
[2, 17] |
ἑαυτοὺς
γνώριμα
καθιστῶσι
τῷ
ἐκεῖ
|
βασιλεῖ. |
~Ὡς
ὁ
τῶν
ἑσπερίων
βασιλεὺς |
[2, 21] |
κτίσει
διὰ
τὸν
Κύριον,
εἴτε
|
βασιλεῖ, |
ὡς
ὑπερέχοντι,
εἴτε
ἡγεμόσιν,
ὡς |
[2, 19] |
τὰ
ἔργα
αὐτοῦ,
οὗ
ἡ
|
βασιλεία |
ἀκατάπαυστος
οὖσα
διαμένει
εἰς
ἀπείρους |
[2, 18] |
τὰ
ἔργα
αὐτοῦ·
οὗ
ἡ
|
βασιλεία |
ἀκατάπαυστος
οὖσα
διαμενεῖ
εἰς
τοὺς |
[2, 2] |
μετεδίδου
πολλῆς,
εἴς
τε
τὰ
|
βασίλεια |
θαρροῦντα
εἰσιέναι
ἐκέλευεν.
Ἡ
τοίνυν |
[2, 2] |
πρῶτον
μὲν
τοῖς
κατὰ
τὰ
|
βασίλεια |
στρατευομένοις·
ἔπειτα
δὲ
διεδόθη
καὶ |
[2, 25] |
οἱ
τρεῖς
αὐτοῦ
παῖδες
τὴν
|
βασιλείαν |
αὐτοῦ
διεδέξαντο,
ὡς
ἐν
τῷ |
[2, 19] |
Χριστοῦ
καὶ
τὴν
ἀτελεύτητον
αὐτοῦ
|
βασιλείαν |
ὁμοίως
Ἰουδαίοις
ἀθετοῦσιν,
ἐπὶ
προφάσει |
[2, 19] |
ἔκτοτε
γὰρ
τὸν
Χριστὸν
ἀρχὴν
|
βασιλείας |
ἐσχηκέναι
θέλουσι,
καὶ
τέλος
ἕξειν |
[2, 19] |
ἀξίωμα,
καὶ
μίαν
ἀκριβῆ
τῆς
|
βασιλείας |
τὴν
συνάφειαν·
πανταρχοῦντος
μὲν
καθόλου |
[2, 25] |
Νεπωτιανὸς
ὄνομα,
ὃς
ἀντεποιεῖτο
τῆς
|
βασιλείας |
χειρὶ
μονομάχων
δορυφορούμενος.
Νεπωτιανὸν
μὲν |
[2, 2] |
τῆς
δόξης
ἐν
μὲν
τοῖς
|
βασιλείοις |
οἱ
ἐπικοιτωνῖται
ἅμα
ταῖς
γυναιξίν· |
[2, 23] |
ὑποδέχεσθαι.
Ἐν
μὲν
οὖν
Ἀγκύρᾳ,
|
Βασιλείου |
ἐξωθουμένου
καὶ
ἀντεισιόντος
Μαρκέλλου,
ταραχὴ |
[2, 1] |
καὶ
ὅσα
αὐταῖς
λέξεσιν
οἱ
|
βασιλεῖς |
ἐπέστειλαν,
ἢ
κατὰ
διαφόρους
συνόδους |
[2, 23] |
γοργῶς
ὑπαπήντησε
καὶ
φησὶ,
Ὦ
|
βασιλεῦ, |
ἐπ´
ἐξουσίας
μὲν
ἔχεις
κελεύειν |
[2, 2] |
ὅπερ
ἐβούλετο,
τῆς
γὰρ
ἑῴας
|
βασιλεύειν |
αὐτὸν
ἐπέτρεπεν
ἡ
διαθήκη,
διὰ |
[2, 25] |
Κώνσταντα,
τὸν
τῶν
ἑσπερίων
μερῶν
|
βασιλεύοντα, |
περὶ
τὰς
Γαλλίας
διάγοντα
ἐκ |
[2, 19] |
αὐτοῦ,
πάντων
τῶν
μετ´
αὐτὸν
|
βασιλεύοντος |
τῶν
δι´
αὐτοῦ
γενομένων,
καὶ |
[2, 15] |
τῶν
ἐκκλησιῶν
ἐξελαθέντες,
ἐν
τῇ
|
βασιλευούσῃ |
Ῥώμῃ
εὑρίσκονται.
Γνωρίζουσιν
οὖν
τῷ |
[2, 23] |
τῷ
βασιλεῖ
παρεχώρουν.
Διόπερ
ὁ
|
βασιλεὺς |
Ἀθανασίῳ
τε
καὶ
Παύλῳ
καὶ |
[2, 9] |
δὲ
ἐπάγει,
ὅτι
καὶ
ὁ
|
βασιλεὺς |
αὐτὸν
ἐπὶ
τοὺς
βαρβάρους
ἀπιὼν |
[2, 18] |
Ὁ
δὲ
τῶν
ἑσπερίων
μερῶν
|
βασιλεὺς |
γνοὺς
τὰ
κατ´
αὐτοὺς
ἰδιοπαθεῖ· |
[2, 18] |
βασιλεῖ.
~Ὡς
ὁ
τῶν
ἑσπερίων
|
βασιλεὺς |
ἐζήτησε
παρὰ
τοῦ
ἀδελφοῦ
πεμφθῆναι |
[2, 23] |
Ταῦτα
γνοὺς
ὁ
τῆς
ἑῴας
|
βασιλεὺς |
εἰς
ἀγωνίαν
οὐ
τὴν
τυχοῦσαν |
[2, 21] |
λέξιν
ταῦτα·
Πάντας
δὲ
ὁ
|
βασιλεὺς |
εἰς
ὁμόνοιαν
ἐλαύνων,
εἰς
ὅτε |
[2, 23] |
Ὅθεν
ἐπ´
ἀνάγκῃ
καταστὰς
ὁ
|
βασιλεὺς |
ἐκάλει
πρὸς
ἑαυτὸν
τοὺς
περὶ |
[2, 23] |
ἀξιῶν
χάριν
λαβεῖν,
ἣν
ὁ
|
βασιλεὺς |
ἐπεζήτει
λαβεῖν.
Μίαν
γὰρ
καὶ |
[2, 23] |
ποιούμενος.
Ὑπὲρ
μέντοι
Ἀθανασίου
ὁ
|
βασιλεὺς |
ἐπισκόποις
τε
καὶ
κληρικοῖς
καὶ |
[2, 23] |
τοῖς
οἰκείοις
ὁ
τῶν
ἑσπερίων
|
βασιλεὺς, |
ἔτι
τε
καὶ
τοῖς
ἀπὸ |
[2, 22] |
προὐτίθει
ὁ
τῶν
ἑσπερίων
μερῶν
|
βασιλεὺς, |
ἢ
δέχεσθαι
τοὺς
περὶ
Παῦλον |
[2, 17] |
ἀποφέρεσθαι
κέρδος.
Πιστεύσας
οὖν
ὁ
|
βασιλεὺς |
θάνατον
αὐτῷ
τὴν
ζημίαν
ἠπείλησεν. |
[2, 16] |
Μακεδόνιον
δὲ
ἐνθρονισθῆναι.
Ὁ
μέντοι
|
βασιλεὺς |
Κωνστάντιος
ἐν
Ἀντιοχείᾳ
διάγων,
πυθόμενος |
[2, 7] |
ψῆφος
ἐδόκει
κρατεῖν.
~Ὡς
ὁ
|
βασιλεὺς |
Κωνστάντιος
Παῦλον
τὸν
προσβληθέντα
ἐπίσκοπον |
[2, 24] |
συνόδου
γνωσθέντα,
καὶ
ὡς
ὁ
|
βασιλεὺς |
Κωνστάντιος
τῇ
ἐκείνων
κρίσει
ἐγένετο |
[2, 22] |
πόλεμον
ὁ
τῶν
ἑσπερίων
ἠπείλησε
|
βασιλεύς. |
Οἱ
μέντοι
ἐν
Σαρδικῇ
συνελθόντες |
[2, 23] |
ἀνατολὴν
παρεγένετο.
Κωνστάντιος
δὲ
ὁ
|
βασιλεὺς |
οὐκ
ἀπεχθῶς
μὲν
τότε
ἀπεδέξατο, |
[2, 16] |
μὲν
περὶ
τούτου.
~Ὡς
ὁ
|
βασιλεὺς |
παρεσκεύασε
διὰ
Φιλίππου
τοῦ
ἐπάρχου |
[2, 13] |
Ῥωμαίοις
ἐποίησε.
Κωνστάντιος
δὲ
ὁ
|
βασιλεὺς |
περὶ
τῆς
ἀναιρέσεως
Ἑρμογένους
πυθόμενος, |
[2, 21] |
γεγεννηκότι
ἀφωμοιωμένον;
Κτίζει
μὲν
οὖν
|
βασιλεὺς |
πόλιν,
ἀλλ´
οὐ
γεννᾷ
πόλιν· |
[2, 23] |
γὰρ
καὶ
ὁ
τῆς
ἑῴας
|
βασιλεὺς |
συντίθεσθαι
αὐτῶν
τῇ
πίστει
διὰ |
[2, 22] |
εὐθὺς
ὁ
τῶν
ἑσπερίων
μερῶν
|
βασιλεὺς |
τὰ
ἐν
τῇ
κατὰ
Σαρδικὴν |
[2, 7] |
ἐπίσκοπον
ἀναδείκνυσι.
Καὶ
ὁ
μὲν
|
βασιλεὺς |
ταῦτα
πράξας
ἐπὶ
τὴν
Ἀντιόχειαν |
[2, 7] |
οὐ
πολὺ
δὲ
ἐπιστὰς
ὁ
|
βασιλεὺς |
τῇ
Κωνσταντινουπόλει
πρὸς
ὀργὴν
ἐκκάεται |
[2, 16] |
τὸν
καιρὸν
τοῦτον
καὶ
ὁ
|
βασιλεὺς |
τὴν
μεγάλην
ἐκκλησίαν
ἔκτιζεν,
ἥτις |
[2, 19] |
Πατέρα
πᾶσιν
ἀνθρώποις
φανερώσας,
καὶ
|
βασιλεύων |
εἰς
τοὺς
ἀτελευτήτους
αἰῶνας,
οὐδὲν |
[2, 20] |
αὕτη
Ἰλλυριῶν
γνώμῃ
τῶν
δυεῖν
|
βασιλέων, |
τοῦ
μὲν
διὰ
γραμμάτων
αἰτήσαντος, |
[2, 17] |
~Ὡς
Ἀθανάσιος
φοβηθεὶς
τὰς
τοῦ
|
βασιλέως |
ἀπειλὰς
ἐπὶ
τὴν
Ῥώμην
ἀνέδραμεν. |
[2, 17] |
ἠπείλησεν.
Ὁ
δὲ
προαισθόμενος
τῆς
|
βασιλέως |
ἀπειλῆς
χρήται
φυγῇ
καὶ
ἦν |
[2, 16] |
μὲν
παρ´
ἑαυτῷ
τὴν
τοῦ
|
βασιλέως |
βουλήν·
πλασάμενος
δὲ
δημοσίων
πραγμάτων |
[2, 2] |
μὴν
ἀλλὰ
καὶ
ἡ
τοῦ
|
βασιλέως |
γαμετὴ
διὰ
τῶν
εὐνούχων
καὶ |
[2, 2] |
ταχέως
κατέστησε
τῇ
τε
τοῦ
|
βασιλέως |
γαμετῇ
καὶ
τοῖς
εὐνούχοις
αὐτῆς. |
[2, 3] |
προαίρεσιν
τοῦ
τῆς
θείας
μνήμης
|
βασιλέως, |
διαδεξάμενος
πληρῶσαι.
Ὅστις
ἐπειδὰν
τῆς |
[2, 23] |
δέομαι,
δός
μοι.
Τοῦ
δὲ
|
βασιλέως |
δώσειν
ἑτοίμως
ἐπαγγειλαμένου,
εὐθὺς
ἐπήγαγεν |
[2, 23] |
φυγῇ
ἐχρήσαντο.
Προστάγματα
οὖν
τοῦ
|
βασιλέως |
εἰς
τὰς
ἑαυτῶν
ἐφοίτα
πόλεις, |
[2, 8] |
τῇ
Ἀντιοχείᾳ
παρουσίᾳ
Κωνσταντίου
τοῦ
|
βασιλέως, |
ἐν
ὑπατείᾳ
Μαρκέλλου
καὶ
Προβίνου· |
[2, 16] |
σπουδῆς
ἀπήγετο.
Ὁ
δὲ
τοῦ
|
βασιλέως |
ἔπαρχος
Φίλιππος
ἐκ
τοῦ
δημοσίου |
[2, 1] |
καθαιρετικὸν
Ἀρείου
οὔτε
μὴν
τὰς
|
βασιλέως |
ἐπιστολὰς,
ἀλλὰ
τὰ
γυμνὰ
μόνον |
[2, 2] |
τούτῳ
πρωτότυπος
τῶν
κοιτώνων
τοῦ
|
βασιλέως |
εὐνοῦχος,
ᾧ
ὄνομα
ἦν
Εὐσέβιος· |
[2, 13] |
γινόμενα
εἰς
ἀκοὰς
Κωνσταντίου
τοῦ
|
βασιλέως |
κατὰ
τὴν
Ἀντιόχειαν
διατρίβοντος.
Ἐντέλλεται |
[2, 10] |
τέλειον
ἐκ
τελείου,
βασιλέα
ἐκ
|
βασιλέως, |
Κύριον
ἀπὸ
Κυρίου,
λόγον
ζῶντα, |
[2, 1] |
νομίζει
μετὰ
τὴν
τελευτὴν
τοῦ
|
βασιλέως |
Κωνσταντίνου
γεγενῆσθαι·
ἀγνοεῖ
δὲ
καὶ |
[2, 2] |
ταραχὰς
ταῖς
ἐκκλησίαις
ἐκίνησαν
Τοῦ
|
βασιλέως |
Κωνσταντίνου
τελευτήσαντος,
οἱ
περὶ
Εὐσέβιον |
[2, 5] |
οὐ
πολὺ
δὲ
ὁ
τοῦ
|
βασιλέως |
Κωνσταντίου
ἀδελφὸς
ὃς
ἦν
ὁμώνυμος |
[2, 16] |
Εἰρήνῃ,
ἣν
ὁ
πατὴρ
τοῦ
|
βασιλέως |
μικρὰν
οὖσαν
τὸ
πρότερον
εἰς |
[2, 2] |
τὰ
ἐνταλθέντα
παρὰ
τοῦ
κατοιχομένου
|
βασιλέως |
προσφέρει
Κωνσταντίῳ
τῷ
τοῦ
βασιλέως |
[2, 22] |
Ἀθανασίῳ
καὶ
Παύλῳ,
καὶ
τοῦ
|
βασιλέως |
τῆς
ἑῴας
μὴ
δεχομένου,
πόλεμον |
[2, 16] |
ἐπεδείκνυεν
εὐθὺς
ὁ
ἔπαρχος
τοῦ
|
βασιλέως |
τὸ
πρόσταγμα.
Καὶ
ὁ
μὲν |
[2, 2] |
βασιλέως
προσφέρει
Κωνσταντίῳ
τῷ
τοῦ
|
βασιλέως |
υἱῷ·
ὁ
δὲ
τοῦθ´
εὑρηκὼς |
[2, 20] |
Ἐπεὶ
οὖν
πάλιν
γράψαντος
τοῦ
|
βασιλέως, |
ὥστε
ἀποδοθῆναι
Παύλῳ
καὶ
Ἀθανασίῳ |
[2, 16] |
κελεύει·
δι´
ἧς
ἐπὶ
τὰς
|
βασιλικὰς |
αὐλὰς
ἀπαχθεὶς
ὁ
Παῦλος,
ἐμβληθείς |
[2, 19] |
πώποτε
ἀπολωλεκότα
τὸ
εἶναι
Θεόν.
|
Βδελυσσόμεθα |
δὲ
πρὸς
τούτοις
καὶ
ἀναθεματίζομεν |
[2, 23] |
οἱ
ἅμα
αὐτῷ
κληρικοὶ,
τούτοις
|
βεβαιωθῆναι |
προσηκόντως.
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
τοῦτο |
[2, 23] |
καὶ
ἐν
τῷ
μέλλοντι
τὰ
|
βελτίονα |
μένοι,
ἃ
ὀφθαλμὸς
οὐκ
εἶδε, |
[2, 9] |
Εὐστάθιον
ὑπὸ
Κύρου
κατηγορηθέντα
τοῦ
|
Βεροιέως |
καθαιρεθῆναι
ὡς
Σαβελλίζοντα.
Εἶτα
αὖθις |
[2, 25] |
ἐπῇρτο
τύραννος·
ὄνομα
δὲ
αὐτῷ
|
Βετρανίων. |
Οὐ
μὴν
ἀλλὰ
καὶ
τὴν |
[2, 25] |
~Περὶ
τῶν
τυράννων
Μαγνεντίου
καὶ
|
Βετρανίωνος. |
Ἐν
τούτῳ
δὲ
τὰ
δημόσια |
[2, 13] |
καταλαβὼν
τὴν
Κωνσταντινούπολιν,
ὅλην
διετάραξε
|
βιαζόμενος |
ἐκβαλεῖν
τὸν
ἐπίσκοπον·
στάσις
γὰρ |
[2, 21] |
τοῦ
οὐρανοῦ,
ὥσπερ
φερομένης
πνοῆς
|
βιαίας, |
ἐπληρώθησαν
δὲ
Πνεύματος
Ἁγίου.
Καὶ |
[2, 16] |
ὠθισμὸς
παρὰ
τῶν
στρατιωτῶν
ἐτολμᾶτο
|
βίαιος. |
Ἐπεὶ
δὲ
συνωθούμενον
τὸ
πλῆθος |
[2, 4] |
ἐπισκοπὴν
διαδέχεται·
ὃς
ἄλλα
μὲν
|
βιβλία |
πολλὰ
ἐξέθετο,
καὶ
εἰς
τὸν |
[2, 9] |
καὶ
Εὐσεβίου
τὰ
ἱερὰ
ἡρμηνεύσθη
|
βιβλία· |
ὧν
ὁ
μὲν
τῶν
ἐν |
[2, 21] |
τῆς
οἰκονομίας
λέξεσιν
ἐν
τοῖς
|
βιβλίοις |
εὑρίσκουσιν
αὐτὸν
καταχρώμενον·
μάλιστα
δὲ |
[2, 20] |
Εὐσέβιος
ἀνεσκεύασεν
ἐν
ὅλοις
τρισὶ
|
βιβλίοις |
πρὸς
αὐτὸν
διαλεγόμενος,
ἃ
πρὸς |
[2, 1] |
τὸ
πρῶτον
καὶ
τὸ
δεύτερον
|
βιβλίον |
ἄνωθεν
ἐλέχθη.
Ῥουφῖνος,
ὁ
τῇ |
[2, 1] |
τὸ
πρῶτον
καὶ
τὸ
δεύτερον
|
βιβλίον |
ἄνωθεν
ὑπαγορεύσαι,
συγχρώμενοι
καὶ
ἐν |
[2, 1] |
καὶ
τὸ
δεύτερον
τῆς
ἱστορίας
|
βιβλίον |
ᾗ
ἐκείνῳ
ἐδόκει
συνεγράψαμεν.
Ἀπὸ |
[2, 12] |
οὖν
καὶ
Οὐάλης
ὕστερον
μεταγνόντες,
|
βιβλίον |
μετανοίας
τῷ
ἐπισκόπῳ
Ἰουλίῳ
ἐπιδόντες, |
[2, 20] |
ἀγνοητέον
μέντοι
ὅτι
τὸ
Μαρκέλλου
|
βιβλίον |
ὁ
Παμφίλου
Εὐσέβιος
ἀνεσκεύασεν
ἐν |
[2, 24] |
σπουδῆς
ἐπὶ
τὴν
Ῥώμην
ἀνῆλθον·
|
βιβλίον |
τε
μετανοίας
τῷ
ἐπισκόπῳ
Ἰουλίῳ |
[2, 1] |
τοῦ
τρίτου
ἄχρι
τοῦ
ἑβδόμου
|
βιβλίου |
τὰ
μὲν
παρὰ
Ῥουφίνου
λαβόντες, |
[2, 25] |
ὡς
ἐν
τῷ
πρὸ
τούτου
|
βιβλίῳ |
πεποιήμεθα
μνήμην.
Ἰστέον
δὲ
ὅτι |
[2, 20] |
ὡς
ἐν
τῷ
πρὸ
τούτου
|
βιβλίῳ |
πεποιήμεθα
μνήμην·
τότε
δὲ
ἐν |
[2, 1] |
Καὶ
τοῦτο
ἐν
τῷ
πρώτῳ
|
βιβλίῳ |
ποιήσαντες,
καὶ
ἐν
τῷ
μετὰ |
[2, 21] |
καὶ
αὐτὸς
ἐν
τῷ
τρίτῳ
|
βιβλίῳ |
τῷ
εἰς
τὸν
βίον
Κωνσταντίνου |
[2, 21] |
περὶ
τούτου
ἐν
τῷ
πρώτῳ
|
βιβλίῳ |
τῷ
πρὸς
Μάρκελλον
κατὰ
λέξιν |
[2, 20] |
ἡ
ὑπ´
αὐτοῦ
ἐν
τῷ
|
βιβλίῳ |
φράσις,
καὶ
διὰ
τοῦτο
ὑπόνοιαν |
[2, 9] |
ἐν
τῷ
εἰς
αὐτὸν
πεπονημένῳ
|
βιβλίῳ, |
ὡς
εἴη
Εὐσέβιος
ἐκ
τῶν |
[2, 21] |
ζηλωτὴς
καὶ
θαυμαστὴς
τῶν
Ὠριγένους
|
βιβλίων |
ἐστὶν,
ἐν
οἷς
πανταχοῦ
τὸν |
[2, 21] |
γεννηθέντα
εὑρίσκουσιν
οἱ
τῶν
Ὠριγένους
|
βιβλίων |
τὸ
βάθος
κατανοῆσαι
δυνάμενοι.
Καὶ |
[2, 6] |
Ἄρειον
μάχην
ἀγωνισάμενος,
τὸν
ἐνθάδε
|
βίον |
ἀπέλειπεν,
εἰκοσιτρία
μὲν
ἔτη
κατὰ |
[2, 4] |
πολλὰ
ἐξέθετο,
καὶ
εἰς
τὸν
|
βίον |
δὲ
τοῦ
διδασκάλου
αὐτοῦ
συνέγραψεν. |
[2, 21] |
τρίτῳ
βιβλίῳ
τῷ
εἰς
τὸν
|
βίον |
Κωνσταντίνου
κατὰ
λέξιν
ταῦτα·
Πάντας |
[2, 23] |
διά
τε
τὴν
καθαρότητα
τοῦ
|
βίου, |
καὶ
διὰ
τὰς
ὑμετέρας
εὐχὰς, |
[2, 23] |
τε
ἑαυτῶν
καὶ
τῆς
τοῦ
|
βίου |
παντὸς
εὐνομίας
τῷ
τῶν
ὅλων |
[2, 23] |
ἔνδοξος
ἐγνώσθη,
δοκιμασθεὶς
ἐκ
τοῦ
|
βίου, |
παρρησιασάμενος
μὲν
τῇ
προθέσει
καὶ |
[2, 6] |
βούλοιντο
διδασκαλικὸν
ἐν
ταὐτῷ
καὶ
|
βίου |
χρηστοῦ
μαρτυρούμενον,
Παῦλον
τὸν
ὑπ´ |
[2, 6] |
ὀκτὼ
δὲ
ἔτη
τὰ
πάντα
|
βιοὺς, |
οὐδένα
εἰς
τὸν
αὐτοῦ
τόπον |
[2, 11] |
ὅπως
ἂν
τῷ
λαῷ
μηδαμῶς
|
βλάβη |
γένηται
δι´
αὐτόν·
καὶ
προστάξας |
[2, 23] |
τί
ποτε
πρὸ
τούτου
ἐπὶ
|
βλάβῃ |
καὶ
ὕβρει
τῶν
κοινωνούντων
Ἀθανασίῳ |
[2, 21] |
διὰ
τοὺς
μάτην
ἐρεσχελοῦντας
καὶ
|
βλασφημεῖν |
τὸν
ἄνδρα
ἐπιχειρήσαντας.
Οὔτε
γὰρ |
[2, 15] |
γεγονέναι,
οἵ
τε
Ἀρειανίζοντες
τὴν
|
βλασφημίαν |
καὶ
τὰ
ἐκ
τούτων
ἐγκλήματα |
[2, 3] |
ἀοίδιμος
ἀρετὴ,
ταῖς
θείαις
πεποιθυῖα
|
βοηθείαις, |
καὶ
τὰ
τῆς
τραχυτέρας
τύχης |
[2, 23] |
ταῖς
πρὸς
τὸν
Θεὸν
εὐχαῖς
|
βοηθὸν |
προστησάμενοι,
τὴν
ὑμῖν
τε
ἀπρέπουσαν |
[2, 23] |
κομιτάτον
παραγένῃ,
διὰ
τὸ
μάλιστα
|
βούλεσθαι |
ἡμᾶς
ἀποστεῖλαί
σε
εἰς
τὰ |
[2, 19] |
Θεοῦ,
καὶ
δὴ
παρὰ
τὸ
|
βούλημα |
τῆς
θεοπνεύστου
γραφῆς,
τοιαῦτα
τετολμήκασι |
[2, 19] |
ἀφθόνως
τοῖς
ἁγίοις
δωρουμένου
πατρικῷ
|
βουλήματι· |
οὕτως
γὰρ
τὸν
περὶ
τῆς |
[2, 16] |
παρ´
ἑαυτῷ
τὴν
τοῦ
βασιλέως
|
βουλήν· |
πλασάμενος
δὲ
δημοσίων
πραγμάτων
ποιεῖσθαι |
[2, 10] |
καὶ
πᾶσαν
τὴν
πατρικὴν
αὐτοῦ
|
βουλὴν |
συνεκπεπληρωκότα,
πεπον
θέναι,
καὶ
ἐγηγέρθαι, |
[2, 10] |
οὐσίας
τε
καὶ
δυνάμεως,
καὶ
|
βουλῆς |
καὶ
δόξης
τοῦ
Πατρὸς
ἀπαράλλακτον |
[2, 19] |
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
τοὺς
οὐ
|
βουλήσει |
οὐδὲ
θελήσει
γεγεννῆσθαι
τὸν
Χριστὸν |
[2, 19] |
τὸν
Υἱὸν,
ἢ
ὅτι
οὐ
|
βουλήσει |
οὐδὲ
θελήσει
ἐγέννησεν
ὁ
Πατὴρ |
[2, 23] |
παντεφόρου
προνοίας
ἀπηνέγκατο
ψῆφον·
ἀπολαβὼν
|
βουλήσει |
τοῦ
κρείττονος
καὶ
κρίσει
ἡμετέρᾳ |
[2, 23] |
καὶ
νῦν
τῆς
ὑφ´
ἡμῶν
|
βουλήσει |
τοῦ
κρείττονος
παρασχεθείσης
χάριτος
ἀπολαύειν. |
[2, 6] |
αὐτὸς
ὀνομάσειεν·
καὶ
εἰ
μὲν
|
βούλοιντο |
διδασκαλικὸν
ἐν
ταὐτῷ
καὶ
βίου |
[2, 15] |
δεῖν
κανονίζεσθαι
παρ´
αὐτοῦ,
εἰ
|
βούλοιντο |
ἐξελαύνειν
τινας
τῶν
ἐκκλησιῶν·
μηδὲ |
[2, 23] |
πραχθὲν
εὑρίσκεται,
τοῦτο
νῦν
ἀπαλειφθῆναι
|
βουλόμεθα· |
καὶ
γὰρ
τὴν
ἀλειτουργησίαν,
ἣν |
[2, 23] |
μὲν
ἀπεῖναι
ἀφ´
ὑμῶν
παντελῶς
|
βουλόμεθα· |
τὸ
δέ
γε
ταῖς
εὐχαῖς |
[2, 23] |
δὲ
τὴν
ἡμετέραν
πρόσταξιν
φυλαχθῆναι
|
βουλόμεθα· |
ὥστε
ἀποδοθέντος
Ἀθανασίου
τοῦ
ἐπισκόπου |
[2, 15] |
τῆς
δραματουργίας
αὐτοῦ
τολμήματα
καλύπτειν
|
βουλόμενος. |
Καὶ
τὸ
δὴ
θαυμαστότερον,
οὓς |
[2, 15] |
ἐπὶ
Ἀθανάσιον
ὡς
αἴτιον
ἀναφέρουσι,
|
βραχέα |
περὶ
τούτων
λεκτέον.
Τὰς
μὲν |
[2, 23] |
Ἀθανάσιος.
Ἀλλ´
εἰ
καὶ
ἐν
|
βραχεῖ |
χρόνῳ
τῇ
κατὰ
ἀνθρώπους
δοκιμασίᾳ |
[2, 10] |
ὅρον
τῆς
πίστεως,
ὥστε
κατὰ
|
βραχὺ |
εἰς
τὴν
Ἀρειανὴν
δόξαν
παρατρέψωσι. |
[2, 25] |
κεφαλαιώδη
παραδραμεῖν
οὐκ
ἀναγκαῖον
ἀναλαβόντες,
|
βραχὺ |
λέξομεν.
Ὅτι
τοῦ
κτίστου
τῆς |
[2, 2] |
ζήτημα.
Τοῦτο
γίνεται
φανερὸν
κατὰ
|
βραχὺ |
πρῶτον
μὲν
τοῖς
κατὰ
τὰ |
[2, 21] |
σου
Ἰσραήλ·
διότι
ἰδοὺ
στερεῶν
|
βροντὴν, |
καὶ
κτίζων
πνεῦμα,
καὶ
ἀναγγέλλων |
[2, 21] |
προφητείᾳ
φησάσῃ,
Διότι
ἰδοὺ
στερεῶν
|
βροντὴν, |
καὶ
κτίζων
πνεῦμα,
καὶ
ἀπαγγέλλων |
[2, 21] |
οἱ
ἀπόστολοι
συνηγμένοι,
ὅτε
δίκην
|
βροντῆς |
Ἐγένετο
ἦχος
ἐκ
τοῦ
οὐρανοῦ, |
[2, 21] |
ἢ
κατατάσσων‘
εἰρημένου,
τῆς
δὲ
|
βροντῆς |
καθ´
ἕτερον
τρόπον
τὸ
εὐαγγελικὸν |