Livre, Chap.
[2, 19]	εἰσιν οἱ Πατροπασιανοὶ παρὰ Ῥωμαίοις,	Σαβελλιανοὶ	δὲ παρ´ ἡμῖν λεγόμενοι. Οἴδαμεν
[2, 9]	κατηγορηθέντα τοῦ Βεροιέως καθαιρεθῆναι ὡς	Σαβελλίζοντα.	Εἶτα αὖθις τὸν Εὐσέβιον συνεῖναι
[2, 20]	ψιλὸν ἄνθρωπον τὸν Κύριον, καθὰ	Σαβέλλιος	ὁ Λίβυς καὶ Παῦλος ὁ
[2, 9]	τε μέμψιν ὑπομεῖναι ὡς τὰ	Σαβελλίου	φρονοῦντα αὐτόν. Καὶ τὰ μὲν
[2, 17]	τὸ πολυεπὲς αὐτῶν μῆκος ἐκώλυσε.	Σαβῖνος	μέντοι ὁ τῆς Μακεδονίου αἱρέσεως,
[2, 15]	οἱ λοιδοροῦντες αὐτὸν, καὶ μάλιστα	Σαβῖνος	ὁ τῆς Μακεδονίου προεστὼς αἱρέσεως·
[2, 20]	ἑῴων ἑβδομήκοντα ἓξ μόνον ὁ	Σαβῖνος	φησὶν, ἐν οἷς κατηριθμεῖτο καὶ
[2, 20]	ὁ Λίβυς καὶ Παῦλος ὁ	Σαμοσατεὺς,	τοῦ Μαρκέλλου εἰσάγοντος. ~Ἀπολογία ὑπὲρ
[2, 20]	καὶ διὰ τοῦτο ὑπόνοιαν τοῦ	Σαμοσατέως	λαβεῖν. Οὐκ ἀγνοητέον μέντοι ὅτι
[2, 19]	εἰσὶν οἱ ἀπὸ Παύλου τοῦ	Σαμοσατέως,	ὕστερον αὐτὸν μετὰ τὴν ἐνανθρώπησιν
[2, 20]	Ὡς οὖν συνῆλθον ἐν τῇ	Σαρδικῇ,	οἱ μὲν ἀνατολικοὶ εἰς πρόσωπον
[2, 20]	πανταχοῦ διαπέμπονται. Οἱ δὲ ἐν	Σαρδικῇ	πρῶτον μὲν τούτων ἐρήμην κατεψηφίσαντο,
[2, 20]	καὶ Εὐσέβιος, ὅτε ἡ ἐν	Σαρδικῇ	συνεκροτήθη σύνοδος. Ἐκ μὲν οὖν
[2, 22]	ἠπείλησε βασιλεύς. Οἱ μέντοι ἐν	Σαρδικῇ	συνελθόντες καὶ ἐν Φιλιππουπόλει τῆς
[2, 22]	Εὐσέβιον εἴρηται. ~Ὡς τῆς ἐν	Σαρδικῇ	συνόδου ἀποδούσης τοὺς θρόνους Ἀθανασίῳ
[2, 24]	τά τε ὑπὸ τῆς ἐν	Σαρδικῇ	συνόδου γνωσθέντα, καὶ ὡς ὁ
[2, 23]	γὰρ οὗτοι ὑπὸ τῆς ἐν	Σαρδικῇ	συνόδου ἐδέχθησαν· Ἀσκληπᾶς μὲν ὑπομνήματα
[2, 20]	τοῖς ἀδιαστρόφοις. ~Περὶ τῆς ἐν	Σαρδικῇ	συνόδου. Ταῦτα οἱ κατὰ τὰ
[2, 22]	βασιλεὺς τὰ ἐν τῇ κατὰ	Σαρδικὴν	γενόμενα γνώριμα τῷ ἀδελφῷ Κωνσταντίῳ
[2, 20]	οἰκουμενικὴ σύνοδος ὡς ἐπὶ τὴν	Σαρδικὴν	πόλις δὲ αὕτη Ἰλλυριῶν γνώμῃ
[2, 23]	δεξάμενος Ἀθανάσιος— ἐκεῖ γὰρ τῆς	Σαρδικῆς	ἀναχωρήσας διέτριβεν εὐθέως ἐπὶ τὴν
[2, 20]	συλλόγου. Ὡς δὲ Πρωτογένης ὁ	Σαρδικῆς	ἐπίσκοπος καὶ Ὅσιος ὁ Κουδρούβης—
[2, 19]	τὴν ἡμετέραν ἐκ τῆς παρθένου	σάρκα	ἀνείληφε, πρὸ τετρακοσίων ὅλων ἐτῶν·
[2, 10]	εὐδοκίαν τοῦ Πατρὸς κατελθόντα, καὶ	σάρκα	ἐκ τῆς ἁγίας παρθένου ἀνει
[2, 10]	δεῖ προσθεῖναι, πιστεύομεν καὶ περὶ	σαρκὸς	ἀναστάσεως, καὶ ζωῆς αἰωνίου. Ταῦτα
[2, 23]	παρασχεῖν σπουδάσῃς, ὑπὲρ τοῦ τῆς	σαυτοῦ	ἐπιθυμίας ἀπολαῦσαι, καὶ πειραθεὶς ἡμῶν
[2, 23]	ταῖς ἡμετέραις προσόψεσι ταχεῖαν τὴν	σαυτοῦ	παρουσίαν παρασχεῖν σπουδάσῃς, ὑπὲρ τοῦ
[2, 23]	αὐτόν· Τὸν μὲν θρόνον τὸν	σαυτοῦ	ψήφῳ τῆς συνόδου καὶ ἡμετέρᾳ
[2, 23]	τινὸς ἀπιστίας καὶ φόβου ἐπιβῆναί	σε	δημοσίοις ὀχήμασι, καὶ σπουδάσαι πρὸς
[2, 23]	τὸ μάλιστα βούλεσθαι ἡμᾶς ἀποστεῖλαί	σε	εἰς τὰ ἴδια, ὅμως καὶ
[2, 23]	ἤρεσεν ὅπως ἀποσταλέντος πρεσβυτέρου πρός	σε,	ἐλθεῖν πρὸς τὸ ἡμέτερον κομιτάτον
[2, 23]	διὰ τοῦτο καὶ νῦν ὑπομνῆσαί	σε	ἐσπουδάσαμεν, ἵνα καὶ νῦν τὴν
[2, 23]	Αὔγουστος Ἀθανασίῳ ἐπισκόπῳ. Ἐπὶ πολύ	σε	κλυδωνίζεσθαι καὶ χειμάζεσθαι τοῖς τῆς
[2, 23]	τοῦ λαοῦ διακρινόμενοι τὴν πρός	σε	κοινωνίαν, μίαν ἐν τῇ πόλει
[2, 23]	τῆς ἐμῆς διανοίας, προσδοκῶν αὐθαίρετόν	σε	παραγενέσθαι πρὸς ἡμᾶς, καὶ τῶν
[2, 23]	κομιτάτον σπουδάσῃς, ἐπὶ τῷ ἰδόντα	σε	τὴν ἡμετέραν πρόσοψιν εὐθέως εἰς
[2, 23]	τῆς ἡμετέρας ἡμερότητος φιλανθρωπία. Γυμνωθέντα	σε	τῆς πατρῴας ἑστίας, καὶ στερηθέντα
[2, 22]	μάτην αὐτοῖς προσφυομένους, ἀποστελῶ πρός	σε	τοὺς ἄνδρας· εἰ δ´ ἀνανεύοις
[2, 23]	ὑπὲρ Ἀθανασίου Νικητὴς Κωνστάντιος, μέγιστος,	Σεβαστὸς,	ἐπισκόποις καὶ πρεσβυτέροις τῆς καθολικῆς
[2, 3]	τῆς μακαρίας μνήμης Κωνσταντῖνος ὁ	σεβαστὸς	ὁ ἐμὸς πατὴρ, τὸν αὐτὸν
[2, 23]	Ἀλεξανδρεῦσι πεμφθεῖσα Νικητὴς Κωνστάντιος, μέγιστος,	Σεβαστὸς,	τῷ λαῷ τῆς κατὰ Ἀλεξάνδρειαν
[2, 10]	Ῥωμαίοις. Ἐν ταὐτῷ δὲ καὶ	σεισμοὶ	μέγιστοι ἐν τῇ ἑῴᾳ ἐγένοντο·
[2, 10]	ἁπλῶς οὐδὲ ἀργῶν κειμένων, ἀλλὰ	σημαινόντων	ἀκριβῶς τὴν ἰδίαν ἑκάστου τῶν
[2, 23]	ἐσπουδάσαμεν, ἵνα καὶ νῦν τὴν	σὴν	παρουσίαν ταχεῖαν ποιῆσαι πρὸς ἡμᾶς
[2, 23]	ταῦτα τὰ γράμματα πρὸς τὴν	σὴν	στερρότητα δεδηλώκαμεν. Διὸ προτρεπόμεθα χωρὶς
[2, 23]	δωρεᾶς πληρέστατα γράμματα πρὸς τὴν	σὴν	στερρότητα διεπεμψάμεθα· ἵνα ἀφόβως ταῖς
[2, 1]	ἀναγινώσκοντας ἀπεργάσασθαι. Ἐπεὶ δὲ πρὸς	σὴν	χάριν, ὦ ἱερὲ τοῦ Θεοῦ
[2, 23]	ὁ φόβος τὴν προαίρεσιν τῆς	σῆς	προθέσεως ἐνεπόδιζε, διὰ τοῦτο δωρεᾶς
[2, 12]	Ἡρακλείας τῆς ἐν Θρᾴκῃ, Οὐρσάκιος	Σιγγιδόνος	τῆς ἄνω Μυσίας, Οὐάλης Μουρσῶν
[2, 17]	γὰρ αἱ τῶν συνόδων ἐπιστολαὶ	σιγῶσιν	ἢ ἀθετοῦσι τὸ ὁμοούσιον, ταύτας
[2, 25]	λαβών. Ἐν Ἰλλυρικοῖς δὲ ἐν	Σιρμίῳ	πόλει ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν ἕτερος
[2, 18]	καὶ ἀνατολικῶν κοινωνίας, ἐπεφύη ἐν	Σιρμίῳ,	πόλις δὲ αὕτη τῶν Ἰλλυριῶν,
[2, 17]	ἐφευρόντων τοιαύτην. Τῇ Ἀλεξανδρέων ἐκκλησίᾳ	σιτηρέσιον	ἤδη πρότερον δεδώρητο ὁ τῶν
[2, 13]	δὲ τὴν πόλιν ἀφελὼν τοῦ	σιτηρεσίου	τοῦ παρασχεθέντος παρὰ τοῦ πατρὸς
[2, 13]	ἐγγὺς μυριάδες ἐχορηγοῦντο πρότερον τοῦ	σίτου	ἐκ τῆς Ἀλεξανδρέων κομιζομένου πόλεως.
[2, 23]	κατὰ θάλατταν πολλὰ χειμασθεὶς, τὴν	σκευωρίαν	πᾶσαν τῆς Ἀρειανῆς αἱρέσεως κατεπάτησε,
[2, 23]	ηὐλαβεῖτο γὰρ τὰς τῶν συκοφαντῶν	σκευωρίας—	ὁ βασι λεὺς τῆς ἑῴας
[2, 23]	τῆς κατὰ Ἀλεξάνδρειαν καθολικῆς ἐκκλησίας.	Σκοπὸν	ποιούμενοι τὴν ὑμετέραν ἐν ἅπασιν
[2, 9]	Καισαρείᾳ, ὁ δὲ τῆς ἐν	Σκυθοπόλει	προΐστατο ἐκκλησίας. Μετὰ ταῦτα δὲ
[2, 23]	παρεκάλεσα, ἵνα τοῦ ἐλθεῖν ἐξουσίαν	σοι	δῷ, ἐπὶ τῷ ἀμφοτέρων ἡμῶν
[2, 23]	καὶ οὕτω δυνηθῇς τῇ πατρίδι	σου	ἀποκατασταθῆναι, καὶ τῆς εὐχῆς σου
[2, 23]	σου ἀποκατασταθῆναι, καὶ τῆς εὐχῆς	σου	ἐπιτυχεῖν. Πρὸς δὲ πληρεστάτην διήγησιν
[2, 21]	Ἑτοιμάζου τοῦ ἐπικαλεῖσθαι τὸν Θεόν	σου	Ἰσραήλ· διότι ἰδοὺ στερεῶν βροντὴν,
[2, 23]	Κώνσταντα τὸν νικητὴν Αὔγουστον ὑπὲρ	σοῦ	παρεκάλεσα, ἵνα τοῦ ἐλθεῖν ἐξουσίαν
[2, 22]	ἐγὼ αὐτόθι γενόμενος, καὶ ἄκοντός	σου,	τούτοις τοὺς οἰκείους ἀποδίδωμι θρόνους.
[2, 16]	τὴν μεγάλην ἐκκλησίαν ἔκτιζεν, ἥτις	Σοφία‘	μὲν προσαγορεύεται νῦν· συνῆπται δὲ
[2, 10]	Κύριον ἀπὸ Κυρίου, λόγον ζῶντα,	σοφίαν,	ζωὴν, φῶς ἀληθινὸν, ὁδὸν ἀληθείας,
[2, 19]	τὰ ἀόρατα, λόγον ὄντα, καὶ	σοφίαν,	καὶ δύναμιν, καὶ ζωὴν, καὶ
[2, 18]	τὰ ἀόρατα, λόγον ὄντα, καὶ	σοφίαν,	καὶ δύναμιν, καὶ ζωὴν, καὶ
[2, 6]	ἐχομένῃ τῆς νῦν μεγάλης καὶ	Σοφίας	ὀνομαζομένης χειροτονεῖται Παῦλος, ἐφ´ οὗ
[2, 23]	οὐκ ἀπεχθῶς μὲν τότε ἀπεδέξατο,	σοφίζεσθαι	δὲ αὐτὸν ἐπεχείρει ἐκ κατασκευῆς
[2, 23]	τῆς ἱερᾶς θρησκείας ἐπίγνωσιν προθυμότατα	σπεύδοιεν,	Ἀλεξανδρεῖς προσφιλέστατοι. Καὶ αὖθις οὖν
[2, 2]	τε καὶ πόλεις. Καὶ ὡς	σπινθὴρ	ἐκ μικροῦ λαμβάνον τὴν ἀρχὴν,
[2, 23]	τῶν ὅλων Πατρὶ Θεῷ ἀναπέμπειν	σπουδάζετε.	Ἐπιστολὴ περὶ τοῦ ἀφανισθῆναι τὰ
[2, 1]	λέγω δὲ τῷ δευτέρῳ, ποιῆσαι	σπουδάζομεν.	Ἀρκτέον δὲ ἤδη τῆς ἱστορίας.
[2, 16]	δόγματος, ἕκαστοι καταλαμβάνειν τὴν ἐκκλησίαν	σπουδάζοντες.	Ἐπεὶ δὲ ὁ ἔπαρχος ἅμα
[2, 24]	τὸ Ἀρειάνιον δόγμα πρότερον διαπύρως	σπουδάζοντες,	καταγνόντες τότε τῆς προλαβούσης σπουδῆς
[2, 17]	ἢ ἀθετοῦσι τὸ ὁμοούσιον, ταύτας	σπουδαίως	παρατίθεται, τὰς δὲ ἐναντίας ἑκὼν
[2, 23]	ἐπιβῆναί σε δημοσίοις ὀχήμασι, καὶ	σπουδάσαι	πρὸς ἡμᾶς, ἵνα ὧν ἐπιθυμεῖς
[2, 2]	Νικομηδείας ἐπίσκοπον αὖθις τὸ Ἀρείου	σπουδάσαντες	εἰσαγαγεῖν δόγμα ταραχὰς ταῖς ἐκκλησίαις
[2, 23]	τῆς ἐκκλησίας θεσμὸν διαρκῆ φυλάττειν	σπουδάσατε.	Οὐδὲ γὰρ εὔλογόν ἐστι, διχόνοιάν
[2, 23]	ἐλθεῖν πρὸς τὸ ἡμέτερον κομιτάτον	σπουδάσῃς,	ἐπὶ τῷ ἰδόντα σε τὴν
[2, 23]	παρουσίαν ταχεῖαν ποιῆσαι πρὸς ἡμᾶς	σπουδάσῃς,	καὶ οὕτω δυνηθῇς τῇ πατρίδι
[2, 23]	ταχεῖαν τὴν σαυτοῦ παρουσίαν παρασχεῖν	σπουδάσῃς,	ὑπὲρ τοῦ τῆς σαυτοῦ ἐπιθυμίας
[2, 16]	ταὐτῷ καὶ τῆς πόλεως, μετὰ	σπουδῆς	ἀπήγετο. Ὁ δὲ τοῦ βασιλέως
[2, 24]	σπουδάζοντες, καταγνόντες τότε τῆς προλαβούσης	σπουδῆς	ἐπὶ τὴν Ῥώμην ἀνῆλθον· βιβλίον
[2, 8]	ταραχῆς γενομένης πολλοὶ ἐν τῇ	στάσει	ἀπέθανον· καὶ ὥς τινων αἰκισθέντων
[2, 3]	κατ´ αὐτοῦ, δι´ ὧν συνεχεῖς	στάσεις	ἐγίνοντο, αἵτινες ὑπόθεσιν παρεῖχον τοῖς
[2, 13]	αὐτοῦ τε καὶ Παύλου γενομένας	στάσεις	πολλοί τε ἄλλοι καὶ ὁ
[2, 12]	συνεχεῖς ἐγίνοντο κατὰ τὴν πόλιν	στάσεις,	πολλοί τε ἐκ τῶν γινομένων
[2, 23]	γὰρ τοῦ πᾶσαν ἀνασοβὴν καὶ	στάσεως	πρόφασιν περιαιρεθῆναι τῶν ἐθελοκακίᾳ χρωμένων,
[2, 15]	εἴωθε γίνεσθαι ὅταν καθ´ ἑαυτῶν	στασιάζῃ	τὰ πλήθη, οὐκ ἄγνωστα τοῖς
[2, 23]	εὔλογόν ἐστι, διχόνοιάν τινα ἢ	στάσιν	ἐν ὑμῖν κινηθῆναι ὑπεναντίαν τῆς
[2, 16]	εὐλαβηθεὶς τὴν ἀπὸ τοῦ πλήθους	στάσιν,	τέχνῃ μετῆλθε τὸν Παῦλον· καὶ
[2, 13]	διετάραξε βιαζόμενος ἐκβαλεῖν τὸν ἐπίσκοπον·	στάσις	γὰρ εὐθὺς ἐκ τοῦ δήμου
[2, 20]	οἰκείους τόπους, οὐδὲν πλέον ἠνύετο—	στάσις	γὰρ μεταξὺ τοῦ πλήθους ἐγίνετο
[2, 23]	γραμμάτων προσετάξαμεν ἅπαντας οὓς ἂν	στασιώδεις	καταμάθοιεν τῇ τῶν νόμων ὑποβάλλειν
[2, 18]	ἐκ τῆς ἁγίας παρθένου, τὸν	σταυρωθέντα,	καὶ ἀποθανόντα, καὶ ταφέντα, ἀναστάντα
[2, 19]	ἐκ τῆς ἁγίας παρθένου, τὸν	σταυρωθέντα,	καὶ ἀποθανόντα, καὶ ταφέντα, καὶ
[2, 20]	τοῦ σώματος, ἄλλοι δὲ τὸ	στενὸν	τῆς προθεσμίας ἐμέμφοντο, τὴν αἰτίαν
[2, 16]	συνωθούμενον τὸ πλῆθος διὰ τὴν	στενοχωρίαν	ὑποχωρεῖν οὐχ οἷόν τε ἦν,
[2, 21]	Θεόν σου Ἰσραήλ· διότι ἰδοὺ	στερεῶν	βροντὴν, καὶ κτίζων πνεῦμα, καὶ
[2, 21]	τῇ προφητείᾳ φησάσῃ, Διότι ἰδοὺ	στερεῶν	βροντὴν, καὶ κτίζων πνεῦμα, καὶ
[2, 23]	σε τῆς πατρῴας ἑστίας, καὶ	στερηθέντα	τῶν ἰδίων, καὶ πλανώμενον ἐν
[2, 23]	τὰ γράμματα πρὸς τὴν σὴν	στερρότητα	δεδηλώκαμεν. Διὸ προτρεπόμεθα χωρὶς τινὸς
[2, 23]	πληρέστατα γράμματα πρὸς τὴν σὴν	στερρότητα	διεπεμψάμεθα· ἵνα ἀφόβως ταῖς ἡμετέραις
[2, 2]	μὲν τοῖς κατὰ τὰ βασίλεια	στρατευομένοις·	ἔπειτα δὲ διεδόθη καὶ εἰς
[2, 25]	μὲν οὖν οἱ Μαγνεντίου καθεῖλον	στρατηγοί·	Μαγνέντιος δὲ ἐπιὼν πάντα τὰ
[2, 11]	ἐν Ἀλεξανδρείᾳ Συριανός τε ὁ	στρατηγὸς,	καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ὁπλῖται
[2, 11]	προσδοκωμένης συνάξεως. Ἥκει δὲ ὁ	στρατηγὸς	κατὰ φάλαγγα τοὺς στρατιώτας τάξας
[2, 13]	διατρίβοντος. Ἐντέλλεται οὖν Ἑρμογένει τῷ	στρατηλάτῃ,	ἐπὶ τὰ Θρᾴκια πεμπομένῳ μέρη,
[2, 13]	πολλοί τε ἄλλοι καὶ ὁ	στρατηλάτης	Ἑρμογένης ἀνῄρητο. Ἐάσας οὖν αὐτὸν
[2, 13]	ἀπώλοντο. ~Περὶ τῆς Ἑρμογένους τοῦ	στρατηλάτου	ἀναιρέσεως, καὶ ὅπως πάλιν διὰ
[2, 25]	ὃν ἐπ´ ὀλίγον συμβασιλεύσαντα οἱ	στρατιῶται	ἀνεῖλον, οὐ κελεύοντος Κωνσταντίου τὴν
[2, 11]	πάντες ἐξῄεσαν. Τούτου γινομένου οἱ	στρατιῶται	ἀπόμαχοι ἔμενον· ὁ δὲ Ἀθανάσιος
[2, 11]	καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ὁπλῖται	στρατιῶται	ἀριθμὸς ὄντες πεντακισχίλιοι. Συνελαμβάνοντο δὲ
[2, 16]	ἦν, ἀνθίστασθαι τοὺς ὄχλους οἱ	στρατιῶται	νομίζοντες καὶ ἑκόντας κωλύειν τὴν
[2, 5]	ἀδελφοῦ Κώνσταντος, συμβαλών τε τοῖς	στρατιώταις	αὐτοῦ, ἀναιρεῖται ὑπ´ αὐτῶν ἐν
[2, 16]	πλήθη, ἀλλὰ γὰρ καὶ τοὺς	στρατιώτας	αὐτούς. Ἐπεὶ γὰρ οἱ παρόντες
[2, 11]	ὁ στρατηγὸς κατὰ φάλαγγα τοὺς	στρατιώτας	τάξας πανταχόθεν τῆς ἐκκλησίας. Ἀθανάσιος
[2, 16]	τῷ ἐπάρχῳ ἐν πᾶσιν ἐδείκνυτο·	στρατιωτική	τε χεὶρ ξιφήρης περὶ αὐτοὺς
[2, 11]	ἐσείετο. ~Ὡς Γρηγορίου μετὰ χειρὸς	στρατιωτικῆς	εἰς Ἀλεξάνδρειαν κατελθόντος Ἀθανάσιος ἔφυγεν.
[2, 13]	δὲ ἐπέκειτο ὁ Ἑρμογένης διὰ	στρατιωτικῆς	χειρὸς ἀπελάσαι τὸν Παῦλον, παροξυνθὲν
[2, 15]	τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ ὑπὸ τῶν	στρατιωτῶν	ἀναιρεθέντος, καθὰ καὶ ἤδη φθάσαντες
[2, 25]	ἐν Σιρμίῳ πόλει ὑπὸ τῶν	στρατιωτῶν	ἕτερος ἐπῇρτο τύραννος· ὄνομα δὲ
[2, 16]	οὐδεμία ἐγίνετο, ὠθισμὸς παρὰ τῶν	στρατιωτῶν	ἐτολμᾶτο βίαιος. Ἐπεὶ δὲ συνωθούμενον
[2, 25]	ἐπιὼν καὶ αὐτὸς ὑπὸ τῶν	στρατιωτῶν	συμβαλὼν ἀνῃρέθη, ἤδη πολλάκις πρότερον
[2, 16]	πεντήκοντα· οἱ μὲν ὑπὸ τῶν	στρατιωτῶν	σφαγέντες, οἱ δὲ ὑπὸ τοῦ
[2, 20]	δὲ τοῦ ἀνομοίου‘ δόξαν ἐπιστολὰς	συγγράψαντες	πανταχοῦ διαπέμπονται. Οἱ δὲ ἐν
[2, 18]	ἐκτεθεῖσαν πίστιν ἀποκρυψάμενοι, ἑτέραν δὲ	συγκαττύσαντες	ἐπιδεδώκασι τῷ βασιλεῖ Κώνσταντι ἐν
[2, 23]	φθάνει, οἷς θεόθεν καὶ τοῦτο	συγκεχωρῆσθαι	συνέστηκεν, ὅπως εἰς γνῶσιν τοῦ
[2, 8]	ἐπισκόπου Ῥώμης τὰς ἐκκλησίας κανονίζειν.	Συγκροτεῖται	οὖν αὕτη ἡ σύνοδος ἐν
[2, 12]	Τότε δὲ διαπύρως τὴν Ἀρειανὴν	συγκροτοῦντες	θρησκείαν οὐ τοὺς τυχόντας κατὰ
[2, 23]	ἀγαπητοῖς ἀδελφοῖς, ἐν Κυρίῳ χαίρειν.	Συγχαίρω	κἀγὼ ὑμῖν, ἀδελφοὶ ἀγαπητοὶ, ὅτι
[2, 23]	ἀδελφῷ μου Ἀθανασίῳ οὐκ ἔλαττον	συγχαίρω,	ὅτι, καίπερ πολλὰ πάσχων λυπηρὰ,
[2, 23]	τῆς κοινῆς ὑμῶν πάντων εὐχῆς.	Συγχαίρω	τοίνυν ὑμῖν· πάλιν γὰρ ἐρῶ,
[2, 1]	τὸ δεύτερον βιβλίον ἄνωθεν ὑπαγορεύσαι,	συγχρώμενοι	καὶ ἐν οἷς ὁ Ῥουφῖνος
[2, 22]	τῆς περὶ τὰς ἐκκλησίας καταστάσεως	σύγχυσις.	Μετὰ ταῦτα δὲ εὐθὺς ὁ
[2, 17]	καὶ τὰ κατὰ Ἀρσένιον φανερῶς	συκοφαντία	ἐδέδεικτο. Ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα
[2, 19]	δύσιν πάντες ὁμοῦ μὲν τῆς	συκοφαντίας	τῶν ἑτεροδόξων τὴν ἀναίδειαν, ὁμοῦ
[2, 23]	αὐτὸν ηὐλαβεῖτο γὰρ τὰς τῶν	συκοφαντῶν	σκευωρίας— ὁ βασι λεὺς τῆς
[2, 11]	Ἀθανάσιος τῆς ἐκκλησίας ἐξωθούμενος τοῦ	συλληφθῆναι	αὐτὸν διέφυγε, λεκτέον. Ἑσπέρα μὲν
[2, 20]	Ἀθανάσιον καὶ Παῦλον ἐξελάσωσι τοῦ	συλλόγου.	Ὡς δὲ Πρωτογένης ὁ Σαρδικῆς
[2, 25]	καὶ αὐτὸς ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν	συμβαλὼν	ἀνῃρέθη, ἤδη πολλάκις πρότερον εἴρηται.
[2, 5]	μέρεσι τοῦ νέου ἀδελφοῦ Κώνσταντος,	συμβαλών	τε τοῖς στρατιώταις αὐτοῦ, ἀναιρεῖται
[2, 25]	ἰδίῳ πατρί· ὃν ἐπ´ ὀλίγον	συμβασιλεύσαντα	οἱ στρατιῶται ἀνεῖλον, οὐ κελεύοντος
[2, 23]	δεδοκίμασται. Εἰ γὰρ μὴ τοσαῦτα	συμβεβήκει,	τίς ἂν ἐπίστευσεν ἢ ὑμᾶς
[2, 12]	πρώην Εὐσεβίῳ τῷ πάντα κυκῶντι	συμπράττοντες,	τότε δὴ τὴν αὐθεντίαν διαδεξάμενοι·
[2, 10]	μὲν ὑποστάσει τρία, τῇ δὲ	συμφωνίᾳ	ἕν. Ταύτην οὖν ἔχοντες τὴν
[2, 11]	εὐχὴν, αὖθις ψαλμὸν λέγεσθαι παρεσκεύασε.	Συμφωνίας	δὲ ἐκ τῆς ψαλμῳδίας γενομένης,
[2, 24]	Κωνστάντιος τῇ ἐκείνων κρίσει ἐγένετο	σύμψηφος,	παρασκευάζει σύνοδον τῶν ἐκεῖ ἐπισκόπων
[2, 16]	δημοσίου ἐπὶ τὴν ἐκκλησίαν ἠπείγετο.	Σὺν	αὐτῷ δὲ ὡς ἐκ μηχανῆς
[2, 11]	τε ὁ στρατηγὸς, καὶ οἱ	σὺν	αὐτῷ ὁπλῖται στρατιῶται ἀριθμὸς ὄντες
[2, 21]	ἕνα καινὸν ἄνθρωπον, ἀντὶ τοῦ	συναγάγῃ.	Ὅρα μήποτε τοιοῦτόν ἐστι καὶ
[2, 1]	λαβόντες, τὰ δὲ ἐκ διαφόρων	συναγαγόντες,	τινα δὲ καὶ παρὰ τῶν
[2, 13]	αὐτὸν ἐν ᾗ ἐχειροτονήθη ἐκκλησίᾳ	συνάγειν,	αὖθις ἐπὶ τὴν Ἀντιόχειαν ἀνεχώρησεν.
[2, 19]	αὐτοῦ. Οὔτε μὴν συνάναρχον, οὔτε	συναγέννητον	τὸν Υἱὸν τῷ Πατρὶ εἶναι,
[2, 19]	εἶναι, νομιστέον· συνανάρχου γὰρ καὶ	συναγεννήτου	οὐδεὶς κυρίως πατὴρ ἢ υἱὸς
[2, 17]	παρὰ Ἰουλίου ἐπιστολὰς ἐν τῇ	Συναγωγῇ	τῶν συνόδων‘ οὐκ ἔθηκεν· καίτοι
[2, 23]	ψήφῳ τῆς συνόδου καὶ ἡμετέρᾳ	συναινέσει	ἀπείληφας· ἐπειδὴ δὲ εἰσὶν ἐν
[2, 19]	γεγόνασι δι´ αὐτοῦ. Οὔτε μὴν	συνάναρχον,	οὔτε συναγέννητον τὸν Υἱὸν τῷ
[2, 19]	Υἱὸν τῷ Πατρὶ εἶναι, νομιστέον·	συνανάρχου	γὰρ καὶ συναγεννήτου οὐδεὶς κυρίως
[2, 11]	ὁ δὲ λαὸς ἐπαννύχιζε προσδοκωμένης	συνάξεως.	Ἥκει δὲ ὁ στρατηγὸς κατὰ
[2, 23]	εἰς εὐφροσύνην τινα πληρεστάτης χαρᾶς	συναπτούσης	τοὺς πάντας. Ἡ τοιαύτη χαρὰ
[2, 8]	ἐν αὐτῇ, ἐπιλογισάμενος ὡς εἴη	συναρπαγεὶς	καὶ τῇ καθαιρέσει ὑπογράψας Ἀθανασίου.
[2, 17]	ἐν Τύρῳ πάλαι πραχθέντα ἐκ	συναρπαγῆς	ἐγεγόνει διὰ τὸ ἐκ μονομερείας
[2, 19]	μίαν ἀκριβῆ τῆς βασιλείας τὴν	συνάφειαν·	πανταρχοῦντος μὲν καθόλου τοῦ Πατρὸς
[2, 19]	καὶ διαστήματά τινα μεταξὺ τῆς	συναφείας	αὐτῶν σωματικῶς ἐπινοοῦντες. Πεπιστεύκαμεν γὰρ
[2, 17]	ὁ Ἰούλιος τοῖς ἐν Ἀντιοχείᾳ	συναχθεῖσιν	ἀντιγράφων ἐμέμψατο, πρῶτον μὲν οὖν
[2, 17]	ὁ Ἰούλιος τοῖς ἐν Ἀντιοχείᾳ	συναχθεῖσιν	ἔγραφε. Παρεθέμεθα δ´ ἂν καὶ
[2, 17]	ἅπερ οἱ ἐν Ἀντιοχείᾳ πρότερον	συναχθέντες	ἀπεστάλκεισαν. Ἐπέμπετο δὲ καὶ ἕτερα
[2, 19]	καὶ οὐ προγνωστικῶς συνόντα καὶ	συνδιατρίβοντα	πρὸ αἰώνων τῷ ἑαυτοῦ Πατρὶ,
[2, 25]	πεποιήμεθα μνήμην. Ἰστέον δὲ ὅτι	συνεβασίλευσε	τούτοις ἀνεψιὸς αὐτῶν, ᾧ ὄνομα
[2, 9]	δὲ ἐπιδημήσαντος αὐτοῦ τῇ Ἀντιοχείᾳ,	συνέβη	Εὐστάθιον ὑπὸ Κύρου κατηγορηθέντα τοῦ
[2, 10]	χρόνῳ καὶ τὰ δημόσια πράγματα	συνέβη	ταράσσεσθαι· ἔθνος, οἳ Φράγκοι καλοῦνται,
[2, 1]	ἱστορίας βιβλίον ᾗ ἐκείνῳ ἐδόκει	συνεγράψαμεν.	Ἀπὸ δὲ τοῦ τρίτου ἄχρι
[2, 4]	βίον δὲ τοῦ διδασκάλου αὐτοῦ	συνέγραψεν.	~Περὶ τῆς Κωνσταντίνου τοῦ νεωτέρου
[2, 22]	ἐν Φιλιππουπόλει τῆς Θρᾴκης ἰδιάζοντα	συνέδρια	ποιησάμενοι, τὰ δοκοῦντα αὐτοῖς ἑκάτεροι
[2, 24]	καὶ Παλαιστίνης ἐπισκόπων· καὶ καθίσας	συνέδριον,	ἀποδίδωσι καὶ αὐτὸς τὴν κοινωνίαν
[2, 20]	Φιλιππουπόλει τῆς Θρᾴκης, ἰδίαζον ποιοῦντες	συνέδριον,	καὶ φανερῶς λοιπὸν τὸ μὲν
[2, 19]	χρόνου, αὖθις οἱ ἀνατολικοὶ ἐπίσκοποι	συνέδριον	ποιησάμενοι, καὶ ἑτέραν πίστιν συντάξαντες,
[2, 7]	τῇ γενομένῃ χειροτονίᾳ. Καὶ καθιστὰς	συνέδριον	τῶν τὰ Ἀρείου φρονούντων ἐπισκόπων,
[2, 3]	ὅτι μὴ κρίναντος τοῦ κοινοῦ	συνεδρίου	τῶν ἐπισκόπων, ἑαυτῷ ἐπιτρέψας τὴν
[2, 8]	τότε, ὅτι μὴ γνώμῃ κοινοῦ	συνεδρίου	τῶν ἐπισκόπων τὴν τάξιν τῆς
[2, 24]	ἡττηθέντες, ὡς ἔφην, τῷ ὁμοουσίῳ‘	συνέθεντο.	Ἀθανάσιος δὲ διὰ τοῦ Πηλουσίου
[2, 24]	Ἰουλίῳ ἐπιδόντες, τῷ τε ὁμοουσίῳ‘	συνέθεντο,	καὶ γράμματα πρὸς Ἀθανάσιον διαπεμψάμενοι
[2, 21]	ὁμοούσιον‘ ὁριζούσῃ καὶ παρῆν καὶ	συνέθετο·	λέγει δὲ καὶ αὐτὸς ἐν
[2, 23]	ὑμῖν ἅμα ἐκ τῆς ὑμετέρας	συνειδήσεως	μείζονα τὰ τρόπαια. Ἐν οἷς
[2, 9]	Σαβελλίζοντα. Εἶτα αὖθις τὸν Εὐσέβιον	συνεῖναι	Εὐφρονίῳ τῷ διαδεξαμένῳ Εὐστάθιον, φεύγοντά
[2, 9]	Ἀντιόχειαν Πλακίτῳ τῷ μετὰ Εὐφρόνιον	συνεῖναι,	ὑπό τε Εὐσεβίου τοῦ Κωνσταντινουπόλεως
[2, 10]	πᾶσαν τὴν πατρικὴν αὐτοῦ βουλὴν	συνεκπεπληρωκότα,	πεπον θέναι, καὶ ἐγηγέρθαι, καὶ
[2, 14]	ὅτι ἧττον τὴν αὐτῶν δόξαν	συνεκρότει.	Ἀντέπεμπον δὲ Γεώργιον, ὃς ἐκ
[2, 20]	Εὐσέβιος, ὅτε ἡ ἐν Σαρδικῇ	συνεκροτήθη	σύνοδος. Ἐκ μὲν οὖν τῶν
[2, 11]	ὁπλῖται στρατιῶται ἀριθμὸς ὄντες πεντακισχίλιοι.	Συνελαμβάνοντο	δὲ αὐτοῖς καὶ οἱ ἐκεῖ
[2, 16]	τὴν ὁρμὴν, καὶ γὰρ πολλοὶ	συνεληλύθεισαν	ἐκ φήμης ὑπόπτου περὶ τὸ
[2, 15]	σύνοδον ἐν τῇ Ἀντιοχείᾳ κηρύξαντες,	συνελθόντες	ἐν αὐτῇ γνώμῃ κοινῇ σφοδρότερον
[2, 10]	μοι. ~Ὡς οἱ ἐν Ἀντιοχείᾳ	συνελθόντες	ἐπίσκοποι, διὰ τὸ παραιτήσασθαι τὴν
[2, 22]	βασιλεύς. Οἱ μέντοι ἐν Σαρδικῇ	συνελθόντες	καὶ ἐν Φιλιππουπόλει τῆς Θρᾴκης
[2, 10]	αἱ τῶν ἐν Ἀντιοχείᾳ τότε	συνελθόντων	περὶ τῆς πίστεως ἐκθέσεις ἐγένοντο·
[2, 2]	πρεσβύτερος συνθέσθαι τῇ Ἀρείου δόξῃ	συνέπεισεν.	Ἐκ δὲ τούτου καὶ οἱ
[2, 23]	γενόμενον ἐπὶ τοῦ ἀδελφοῦ καὶ	συνεπισκόπου	μου Ἀθανασίου· ὃν διά τε
[2, 16]	καὶ πάντες εἰς τὴν ἐκκλησίαν	συνέρρεον	οἵ τε τῆς ὁμοουσίου‘ πίστεως
[2, 10]	καὶ ἐν ᾧ τὰ πάντα	συνέστηκε,	τὸν ἐπ´ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν
[2, 23]	οἷς θεόθεν καὶ τοῦτο συγκεχωρῆσθαι	συνέστηκεν,	ὅπως εἰς γνῶσιν τοῦ τηλικούτου
[2, 23]	καὶ τῇ ἡμετέρᾳ πρᾳότητι προσήκειν	συνέστηκεν.	Ὑπὲρ γὰρ τοῦ πᾶσαν ἀνασοβὴν
[2, 8]	δεκάτῳ ἔτει ἀπὸ τῆς θεμελιώσεως	συνετέλεσεν,	τὸ δὲ ἀληθὲς ἐπὶ τῇ
[2, 12]	τοῦ ἐμφυλίου τῶν Χριστιανῶν πολέμου	συνεχεῖς	ἐγίνοντο κατὰ τὴν πόλιν στάσεις,
[2, 10]	τῆς ὁμοουσίου‘ πίστεως διὰ τοῦ	συνεχεῖς	ποιεῖσθαι συνόδους καὶ ἄλλοτε ἄλλως
[2, 3]	συνίσταντο κατ´ αὐτοῦ, δι´ ὧν	συνεχεῖς	στάσεις ἐγίνοντο, αἵτινες ὑπόθεσιν παρεῖχον
[2, 20]	γὰρ μεταξὺ τοῦ πλήθους ἐγίνετο	συνεχὴς—	σύνοδον ἄλλην παρακαλοῦσι γενέσθαι οἱ
[2, 21]	λόγοις αὐτοῦ Ἀρειανίζειν δοκεῖ τῷ	συνεχῶς	λέγειν διὰ Χριστοῦ. Πρὸς ὃν
[2, 24]	ἐπισκόπων τὰ ἐν Νικαίᾳ κυροῦσαν	συνήγαγεν.	Ταῖς τοιαύταις ἐπιστολαῖς ὀχυρωθεὶς Ἀθανάσιος
[2, 21]	ὃν καιρὸν ἦσαν οἱ ἀπόστολοι	συνηγμένοι,	ὅτε δίκην βροντῆς Ἐγένετο ἦχος
[2, 17]	Ἰούλιον οὐ παρέλειπε. Τοῦτο δὲ	σύνηθες	αὐτῷ ποιεῖν· ἐν οἷς μὲν
[2, 23]	πρὸς ὑμᾶς ἀποστεῖλαι ἐδικαιώσαμεν. Τοῦτον	συνήθως	καὶ προσηκόντως ὑποδεξάμενοι, καὶ ταῖς
[2, 23]	χρωμένους πρὸς τὸ Θεῖον ἐμμένειν	συνήθως	παραινοῦμεν· ὡς ἂν τῆς τοιαύτης
[2, 8]	Ἐν ταύτῃ δὲ τῇ συνόδῳ	συνῆλθον	ἐκ διαφόρων πόλεων ἐπίσκοποι ἐνενήκοντα.
[2, 20]	τὴν σύνοδον περιμένοντες. Ὡς οὖν	συνῆλθον	ἐν τῇ Σαρδικῇ, οἱ μὲν
[2, 20]	ἑσπερίων μερῶν περὶ τοὺς τριακοσίους	συνῆλθον	ἐπίσκοποι, ὥς φησιν Ἀθανάσιος· ἐκ
[2, 16]	ἥτις Σοφία‘ μὲν προσαγορεύεται νῦν·	συνῆπται	δὲ τῇ ἐπωνύμῳ Εἰρήνῃ, ἣν
[2, 2]	ἦν Εὐσέβιος· τοῦτον ὁ πρεσβύτερος	συνθέσθαι	τῇ Ἀρείου δόξῃ συνέπεισεν. Ἐκ
[2, 16]	ὁ Μακεδόνιος ἐν τῷ ὀχήματι	σύνθρονος	τῷ ἐπάρχῳ ἐν πᾶσιν ἐδείκνυτο·
[2, 20]	εἶναι καὶ διὰ τὸ μὴ	συνιέναι	οὐ προσεδέχοντο, ἀρκεῖν τὴν ἐν
[2, 3]	ἐτύγχανον Ἀρειανίζοντες ἐν αὐτῇ φατρίας	συνίσταντο	κατ´ αὐτοῦ, δι´ ὧν συνεχεῖς
[2, 19]	Ἰουδαίοις ἀθετοῦσιν, ἐπὶ προφάσει τοῦ	συνίστασθαι	δοκεῖν τὴν μοναρχίαν. Ἴσμεν γὰρ
[2, 19]	περὶ τῆς ἐν Χριστῷ μοναρχίας	συνίστασθαι	λόγον παραδεδώκασιν ἡμῖν οἱ ἱεροὶ
[2, 15]	ἢ ὅσαι δι´ Ἀθανάσιον γενόμεναι	σύνοδοι	ἀπωδύραντο, ἢ ὅσα αὐτὸς ὁ
[2, 20]	μεταξὺ τοῦ πλήθους ἐγίνετο συνεχὴς—	σύνοδον	ἄλλην παρακαλοῦσι γενέσθαι οἱ περὶ
[2, 17]	κανόνας ποιοῦντας, διότι εἰς τὴν	σύνοδον	αὐτὸν οὐκ ἐκάλεσαν, τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ
[2, 8]	ὃ προέθετο κατεργάσηται. Κατασκευάζει οὖν	σύνοδον	ἐν Ἀντιοχείᾳ τῆς Συρίας γενέσθαι,
[2, 15]	ὕβριν ἐποιοῦντο τὴν ἐπίπληξιν· καὶ	σύνοδον	ἐν τῇ Ἀντιοχείᾳ κηρύξαντες, συνελθόντες
[2, 12]	κριθέντα· μικρὸν γὰρ μετὰ τὴν	σύνοδον	ἐπιβιοὺς ἐτελεύτησε. Διόπερ καὶ ὁ
[2, 24]	Μαξίμου εἰς κοινωνίαν ἀνεδέχθη, καὶ	σύνοδον	ἐπισκόπων τὰ ἐν Νικαίᾳ κυροῦσαν
[2, 20]	ἐν τῇ Ῥώμῃ διέτριβον τὴν	σύνοδον	περιμένοντες. Ὡς οὖν συνῆλθον ἐν
[2, 8]	Ἀντιόχειαν ὥρμησεν. ~Ὡς Εὐσέβιος ἑτέραν	σύνοδον	ποιησάμενος ἐν Ἀντιοχείᾳ τῆς Συρίας
[2, 24]	ἐκείνων κρίσει ἐγένετο σύμψηφος, παρασκευάζει	σύνοδον	τῶν ἐκεῖ ἐπισκόπων γενέσθαι. Μάξιμός
[2, 20]	ὅτε ἡ ἐν Σαρδικῇ συνεκροτήθη	σύνοδος.	Ἐκ μὲν οὖν τῶν ἑσπερίων
[2, 20]	διαγενομένων, ἀφ´ οὗ ἥ τε	σύνοδος	ἐκεκήρυκτο, καὶ οἱ περὶ Ἀθανάσιον
[2, 8]	κανονίζειν. Συγκροτεῖται οὖν αὕτη ἡ	σύνοδος	ἐν τῇ Ἀντιοχείᾳ παρουσίᾳ Κωνσταντίου
[2, 10]	ἡ μὲν ἐκεῖ τότε γενομένη	σύνοδος	ταῦτα πράξασα καὶ ἄλλα τινα
[2, 24]	Γράφει τε καὶ αὐτὴ ἡ	συνόδος	τοῖς τε ἐν Ἀλεξανδρείᾳ, καὶ
[2, 6]	καθ´ ἃ ἡ ἐν Νικαίᾳ	σύνοδος	ὥρισε· καὶ ἕως μὲν Ἀλέξανδρος
[2, 20]	γίνεσθαι. Κηρύσσεται οὖν αὖθις οἰκουμενικὴ	σύνοδος	ὡς ἐπὶ τὴν Σαρδικὴν πόλις
[2, 23]	ἀλλὰ καὶ παρὰ πάσης τῆς	συνόδου	ἀποδεχθείς; Ὑποδέξασθε τοίνυν, ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ,
[2, 22]	εἴρηται. ~Ὡς τῆς ἐν Σαρδικῇ	συνόδου	ἀποδούσης τοὺς θρόνους Ἀθανασίῳ καὶ
[2, 24]	τε ὑπὸ τῆς ἐν Σαρδικῇ	συνόδου	γνωσθέντα, καὶ ὡς ὁ βασιλεὺς
[2, 23]	οὗτοι ὑπὸ τῆς ἐν Σαρδικῇ	συνόδου	ἐδέχθησαν· Ἀσκληπᾶς μὲν ὑπομνήματα ἐπιδείξας,
[2, 23]	θρόνον τὸν σαυτοῦ ψήφῳ τῆς	συνόδου	καὶ ἡμετέρᾳ συναινέσει ἀπείληφας· ἐπειδὴ
[2, 23]	τε καὶ τοῖς ἀπὸ τῆς	συνόδου,	κατοχυρώσας, ἀποστέλλει ἐπὶ τὴν Κωνσταντινούπολιν.
[2, 21]	Εἰ τοίνυν Εὐσέβιος, τῆς ἐκεῖσε	συνόδου	μνήμην ποιούμενος, λελύσθαι μὲν τὰ
[2, 2]	γὰρ τοὺς τῆς ἐν Νικαίᾳ	συνόδου	παρασαλεύειν οὐκ ἤθελον. Ὡς οὖν
[2, 20]	τὰ τῆς πίστεως ἐπὶ οἰκουμενικῆς	συνόδου	πέρας λαβεῖν, διδάσκοντες ἐπὶ καταλύσει
[2, 20]	ἀδιαστρόφοις. ~Περὶ τῆς ἐν Σαρδικῇ	συνόδου.	Ταῦτα οἱ κατὰ τὰ ἑσπέρια
[2, 10]	πίστεως διὰ τοῦ συνεχεῖς ποιεῖσθαι	συνόδους	καὶ ἄλλοτε ἄλλως ὑπαγορεύειν τὸν
[2, 1]	βασιλεῖς ἐπέστειλαν, ἢ κατὰ διαφόρους	συνόδους	οἱ ἐπίσκοποι τὴν πίστιν καταβραχὺ
[2, 23]	ἰδιαζούσῃ ἐκκλησίᾳ τῆς πόλεως τὰς	συνόδους	ποιούμενος. Ὑπὲρ μέντοι Ἀθανασίου ὁ
[2, 8]	πίστεως. Ἐν ταύτῃ δὲ τῇ	συνόδῳ	συνῆλθον ἐκ διαφόρων πόλεων ἐπίσκοποι
[2, 21]	μὲν γὰρ τῇ ἐν Νικαίᾳ	συνόδῳ	τὸ ὁμοούσιον‘ ὁριζούσῃ καὶ παρῆν
[2, 9]	ὃς τότε παρῆν ἐν τῇ	συνόδῳ.	Φησὶ γὰρ ἐν τῷ εἰς
[2, 17]	οἷς μὲν γὰρ αἱ τῶν	συνόδων	ἐπιστολαὶ σιγῶσιν ἢ ἀθετοῦσι τὸ
[2, 17]	ἐπιστολὰς ἐν τῇ Συναγωγῇ τῶν	συνόδων‘	οὐκ ἔθηκεν· καίτοι τὴν παρὰ
[2, 19]	καὶ Χριστὸν, καὶ οὐ προγνωστικῶς	συνόντα	καὶ συνδιατρίβοντα πρὸ αἰώνων τῷ
[2, 10]	πάντων τῶν αἰώνων ὑπάρχοντα, καὶ	συνόντα	τῷ γεγεννηκότι αὐτὸν Πατρὶ, δι´
[2, 23]	ὑμῖν ἀποδίδωσιν. Ἐκ δὴ τούτου	συνορᾷν	ἐστὶν καθαρὰς ὑμῶν καὶ μεστὰς
[2, 23]	νόμων ὑποβάλλειν ἐκδικίᾳ. Ἀμφότερα τοίνυν	συνορῶντες,	καὶ τὴν ἡμετέραν μετὰ τοῦ
[2, 1]	ἐπληρώσαμεν. Ὕστερον μέντοι συντυχόντες Ἀθανασίου	συντάγμασιν,	ἐν οἷς τὰ καθ´ ἑαυτὸν
[2, 19]	συνέδριον ποιησάμενοι, καὶ ἑτέραν πίστιν	συντάξαντες,	τοῖς ἐν Ἰταλίᾳ ἀποστέλλουσι δι´
[2, 1]	Ῥωμαίων γλώττῃ τὴν ἐκκλησιαστικὴν ἱστορίαν	συντάξας,	περὶ τοὺς χρόνους ἐπλανήσθη. Τὰ
[2, 18]	τοῦ Πατρὸς, καὶ ἐρχόμενον ἐπὶ	συντελείᾳ	τῶν αἰώνων κρῖναι ζῶντας καὶ
[2, 19]	δεξιῶν τοῦ Πατρὸς, ἐρχόμενον ἐπὶ	συντελείᾳ	τῶν αἰώνων κρῖναι ζῶντας καὶ
[2, 19]	τέλος ἕξειν αὐτὴν μετὰ τὴν	συντέλειαν	καὶ κρίσιν. Τοιοῦτοι δέ εἰσιν
[2, 12]	ἐπιδόντες, τῇ ὁμοουσίῳ‘ τε δόξῃ	συντιθέμενοι	ἐκοινώνησαν. Τότε δὲ διαπύρως τὴν
[2, 23]	καὶ ὁ τῆς ἑῴας βασιλεὺς	συντίθεσθαι	αὐτῶν τῇ πίστει διὰ τοῦ
[2, 23]	ἀπαντήσεις, καὶ τὴν ἔνδοξον τῶν	συντρεχόντων	ἑορτὴν, καὶ τίς ἐκείνη ἡ
[2, 12]	πολλοί τε ἐκ τῶν γινομένων	συντριβέντες	ἀπώλοντο. ~Περὶ τῆς Ἑρμογένους τοῦ
[2, 1]	ζώντων ἀκούσαντες ἐπληρώσαμεν. Ὕστερον μέντοι	συντυχόντες	Ἀθανασίου συντάγμασιν, ἐν οἷς τὰ
[2, 16]	στρατιωτῶν ἐτολμᾶτο βίαιος. Ἐπεὶ δὲ	συνωθούμενον	τὸ πλῆθος διὰ τὴν στενοχωρίαν
[2, 23]	ἀλλὰ τῷ πνεύματι διαπαντὸς ὡς	συνὼν	ὑμῖν διῆγε. Καὶ ἔγωγε, ἀγαπητοὶ,
[2, 13]	αὐτοῦ τὴν οἰκίαν, αὐτὸν δὲ	σύραντες	ἀπέκτειναν. Ταῦτα δὲ πέπρακται ἐν
[2, 11]	καὶ Γρηγόριον κατήγαγον ἐν Ἀλεξανδρείᾳ	Συριανός	τε ὁ στρατηγὸς, καὶ οἱ
[2, 8]	οὖν σύνοδον ἐν Ἀντιοχείᾳ τῆς	Συρίας	γενέσθαι, προφάσει μὲν τῶν ἐγκαινίων
[2, 8]	σύνοδον ποιησάμενος ἐν Ἀντιοχείᾳ τῆς	Συρίας	ἑτέραν ἔκθεσιν πίστεως ὑπαγορευθῆναι ἐποίησε.
[2, 24]	μελλήσας μετεπέμπετό τινας τῶν ἀπὸ	Συρίας	καὶ Παλαιστίνης ἐπισκόπων· καὶ καθίσας
[2, 24]	Ἀθανάσιος ὁ ἐπίσκοπος, διὰ τῆς	Συρίας	ὁρμήσας τῆς Παλαιστίνης ἐπέβη· καταλαβών
[2, 18]	Μάρις Χαλκηδόνος, καὶ Μάρκος ὁ	Σύρος·	οἵ τινες παραγενόμενοι τοῖς μὲν
[2, 17]	κατὰ Ἀθανασίου παρὰ τῶν Ἀρειανιζόντων	συρράπτεται,	πρόφασιν ἐφευρόντων τοιαύτην. Τῇ Ἀλεξανδρέων
[2, 25]	περὶ τὰς Γαλλίας διάγοντα ἐκ	συσκευῆς	ἀνεῖλε. Οὗ γενομένου, ἐμφύλιος μέγιστος
[2, 21]	προϋπάρχων τῆς τοῦ παντὸς κόσμου	συστάσεως,	ἄρχειν δὲ τῶν ὅλων ὑπὸ
[2, 16]	οἱ μὲν ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν	σφαγέντες,	οἱ δὲ ὑπὸ τοῦ πλήθους
[2, 25]	ἀνεῖλον, οὐ κελεύοντος Κωνσταντίου τὴν	σφαγὴν,	ἀλλὰ μὴ κωλύοντος. Ὡς δὲ
[2, 24]	ἐψηφισμένα περὶ Ἀθανασίου· ἐφ´ ᾧ	σφόδρα	κατεμωκήσαντο τοῦ Μαξίμου οἱ ἀπεχθῶς
[2, 9]	μὲν μηκέτι ὁρμῆσαι, διὰ τὸ	σφόδρα	ὑπὸ τοῦ Ἀλεξανδρέων λαοῦ ἀγαπᾶσθαι
[2, 15]	συνελθόντες ἐν αὐτῇ γνώμῃ κοινῇ	σφοδρότερον	δι´ ἐπιστολῆς ἀντεγκαλοῦσι τῷ Ἰουλίῳ,
[2, 3]	καὶ τὸ τοῦ τηλικούτου ἀνδρὸς	σχῆμα	εἰς τοῦτο ἐκίνει καὶ προέτρεπεν.
[2, 7]	φρονούντων ἐπισκόπων, τὸν μὲν Παῦλον	σχολάζειν	ἐποίησεν, Εὐσέβιον δὲ ἐκ τῆς
[2, 23]	τε ὑποψίαν τὴν κατ´ αὐτοῦ	σχολάσαι	τοῦ λοιποῦ, τήν τε ἀτέλειαν
[2, 23]	πόθου. Εἰ γὰρ καὶ τῷ	σώματι	πρὸς καιρὸν ἔδοξεν ἀφ´ ὑμῶν
[2, 19]	τινα μεταξὺ τῆς συναφείας αὐτῶν	σωματικῶς	ἐπινοοῦντες. Πεπιστεύκαμεν γὰρ ἀμεσιτεύτως αὐτοὺς
[2, 20]	δὲ οἱ μὲν ἀσθένειαν τοῦ	σώματος,	ἄλλοι δὲ τὸ στενὸν τῆς
[2, 23]	τῇ Ἐδέσῃ διετρίβομεν, παρόντων τῶν	σῶν	πρεσβυτέρων, ἤρεσεν ὅπως ἀποσταλέντος πρεσβυτέρου
[2, 23]	τούτου Υἱὸς, ὁ Κύριος καὶ	Σωτὴρ	ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς, διηνεκῆ τὴν
[2, 23]	καὶ διψῶντα τὴν ὑμετέραν θεοσέβειαν,	σωτηρίοις	γραφαῖς ἐθρέψατέ τε καὶ ἐποτίσατε.
[2, 21]	τὴν οἰκονομίαν τῆς ἀνθρωπότητος τοῦ	Σωτῆρος	ἡμῶν. Καὶ πρό γε ἁπάντων

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/09/2009