Livre, Chap.
[2, 23]	ἐναντία φρονοῦσιν· Ἀσκληπᾶν δὲ ἑτοίμως	Γαζαῖοι	ἐδέξαντο. Ἐν δὲ τῇ Κωνσταντινουπόλει
[2, 23]	ἔτι μὲν καὶ Ἀσκληπᾷ τῷ	Γάζης,	καὶ Λουκίῳ Ἀδριανουπόλεως. Καὶ γὰρ
[2, 15]	ὁ τῆς Κωνσταντινουπόλεως, καὶ Ἀσκληπᾶς	Γάζης,	καὶ Μάρκελλος Ἀγκύρας τῆς μικρᾶς
[2, 20]	Ἀγκύρας, τῆς πρὸς τῇ μικρᾷ	Γαλατίᾳ,	ὃς πάλαι μὲν καθῄρητο, ὡς
[2, 15]	καὶ Μάρκελλος Ἀγκύρας τῆς μικρᾶς	Γαλατίας,	καὶ Λούκιος Ἀδριανουπόλεως, ἄλλος δι´
[2, 18]	ἐκκλησιῶν προεστὼς, γένος τῆς μικρᾶς	Γαλατίας,	Μαρκέλλου τε τοῦ καθῃρημένου μαθητὴς,
[2, 2]	πατρὶ ὁμώνυμος, ἐκ τῆς ἐν	Γαλλίᾳ	Τριβέρεως ἔπεμψεν. Ἔστι δὲ τάδε
[2, 1]	ἀγνοεῖ δὲ καὶ τὴν ἐν	Γαλλίαις	γενομένην αὐτοῦ ἐξορίαν καὶ ἕτερα
[2, 10]	οἳ Φράγκοι καλοῦνται, τοῖς περὶ	Γαλλίαν	κατέτρεχον Ῥωμαίοις. Ἐν ταὐτῷ δὲ
[2, 3]	ὑποφήτην πρὸς καιρὸν εἰς τὰς	Γαλλίας	ἀπεστάλθαι, ἵνα ἐπειδὴ ἡ ἀγριότης
[2, 25]	ἑσπερίων μερῶν βασιλεύοντα, περὶ τὰς	Γαλλίας	διάγοντα ἐκ συσκευῆς ἀνεῖλε. Οὗ
[2, 25]	ἑαυτῷ πεποίητο, καὶ αὐτὰς τὰς	Γαλλίας	ἔσχε λαβών. Ἐν Ἰλλυρικοῖς δὲ
[2, 2]	ἀλλὰ καὶ ἡ τοῦ βασιλέως	γαμετὴ	διὰ τῶν εὐνούχων καὶ τοῦ
[2, 2]	κατέστησε τῇ τε τοῦ βασιλέως	γαμετῇ	καὶ τοῖς εὐνούχοις αὐτῆς. Ἦν
[2, 25]	Ῥώμην ταραχὴ κατεῖχεν· τοῦ Κωνσταντίου	γὰρ	ἀδελφιδοῦς ἦν, ᾧ Νεπωτιανὸς ὄνομα,
[2, 17]	αὐτῷ ποιεῖν· ἐν οἷς μὲν	γὰρ	αἱ τῶν συνόδων ἐπιστολαὶ σιγῶσιν
[2, 15]	περὶ τούτων λεκτέον. Τὰς μὲν	γὰρ	ἀληθεῖς αἰτίας ὁ Θεὸς οἶδεν,
[2, 23]	ἐπ´ ὀφθαλμῶν λοιπὸν ὁρᾶτε. Τοῦτο	γὰρ	ἀληθῶς ἄν τις ἴδοι γενόμενον
[2, 19]	συναφείας αὐτῶν σωματικῶς ἐπινοοῦντες. Πεπιστεύκαμεν	γὰρ	ἀμεσιτεύτως αὐτοὺς καὶ ἀδιαστάτως ἐπισυνῆφθαι,
[2, 21]	καὶ Θεὸς ἂν εἴη. Τί	γὰρ	ἂν καὶ Θεοῦ γέννημα, ἢ
[2, 23]	ἡ πρὸς τοῦτον ἕνωσις. Ὅσοι	γὰρ	ἂν, τῆς καλλίονος ὁμοῦ κρίσεώς
[2, 8]	τάξιν τῆς ἱερωσύνης ἀνέλαβεν, ἐπανελθὼν	γὰρ	ἀπὸ τῆς ἐξορίας, ἑαυτῷ ἐπιτρέψας,
[2, 15]	καὶ τὴν χειροτονίαν ἀπέκρυψεν. Εἰ	γὰρ	αὐτῆς ἐμέμνητο, ἐμέμνητο ἂν πάντως
[2, 19]	συνίστασθαι δοκεῖν τὴν μοναρχίαν. Ἴσμεν	γὰρ	αὐτὸν ἡμεῖς οὐχ ἁπλῶς λόγον
[2, 15]	ἐξελαύνειν τινας τῶν ἐκκλησιῶν· μηδὲ	γὰρ	αὐτοὺς ἀντειπεῖν, ὅτε Ναύατον τῆς
[2, 13]	ἡμερησίου ὑπὲρ τέσσαρας μυριάδας· ὀκτὼ	γὰρ	ἐγγὺς μυριάδες ἐχορηγοῦντο πρότερον τοῦ
[2, 19]	διὰ τῆς ἐνανθρωπήσεως ὑποτίθενται. Τοιοῦτοι	γάρ	εἰσιν οἱ Πατροπασιανοὶ παρὰ Ῥωμαίοις,
[2, 19]	διαμένει εἰς ἀπείρους αἰώνας· καθέζεται	γὰρ	ἐν δεξιᾷ τοῦ Πατρὸς, οὐ
[2, 2]	τὰς ἀνατολικὰς πόλεις ἐγένετο· αἱ	γὰρ	ἐν Ἰλλυριοῖς καὶ τὰ ἑσπέρια
[2, 9]	παρῆν ἐν τῇ συνόδῳ. Φησὶ	γὰρ	ἐν τῷ εἰς αὐτὸν πεπονημένῳ
[2, 23]	φιλανθρωπίας, τοῖς ἰδίοις ἀποκατασταθῇς. Τούτου	γὰρ	ἕνεκα καὶ τὸν δεσπότην καὶ
[2, 10]	γνώσεσθε ἀπὸ τῶν λεγομένων. Μεμαθήκαμεν	γὰρ	ἐξ ἀρχῆς, εἰς ἕνα τὸν
[2, 21]	ἀληθῶς, Υἱὸς εἶναι ἀρνούμενος· ὁ	γὰρ	ἐξ οὐκ ὄντων γεγονὼς οὐκ
[2, 19]	ἁγία καὶ καθολικὴ ἐκκλησία. Οὔτε	γὰρ	ἐξ οὐκ ὄντων λέγειν τὸν
[2, 10]	οὔτε ἀκόλουθοι Ἀρείου γεγόναμεν· πῶς	γὰρ	ἐπίσκοποι ὄντες ἀκο λουθήσομεν πρεσβυτέρῳ;
[2, 23]	εὐχῆς. Συγχαίρω τοίνυν ὑμῖν· πάλιν	γὰρ	ἐρῶ, ὅτι τὰς ψυχὰς ἀκαταμαχήτους
[2, 19]	καὶ Θεὸν ἐκ Θεοῦ. Οὗτος	γάρ	ἐστι πρὸς ὃν εἶπεν ὁ
[2, 21]	λοιποῖς κτίσμασι γενόμενον. Καὶ πῶς	γὰρ	ἔτι ἔσται Υἱὸς, πῶς δὲ
[2, 13]	βιαζόμενος ἐκβαλεῖν τὸν ἐπίσκοπον· στάσις	γὰρ	εὐθὺς ἐκ τοῦ δήμου παρηκολούθει,
[2, 23]	θεσμὸν διαρκῆ φυλάττειν σπουδάσατε. Οὐδὲ	γὰρ	εὔλογόν ἐστι, διχόνοιάν τινα ἢ
[2, 21]	βλασφημεῖν τὸν ἄνδρα ἐπιχειρήσαντας. Οὔτε	γὰρ	ἔχουσι δεῖξαι ὅτι Εὐσέβιος ἀρχὴν
[2, 2]	εὑρηκὼς γεγραμμένον ὅπερ ἐβούλετο, τῆς	γὰρ	ἑῴας βασιλεύειν αὐτὸν ἐπέτρεπεν ἡ
[2, 19]	τετολμήκασι περὶ αὐτοῦ διορίσασθαι. Αὐτοκράτορα	γὰρ	ἡμεῖς τὸν Θεὸν καὶ Κύριον
[2, 19]	δὲ παρ´ ἡμῖν λεγόμενοι. Οἴδαμεν	γὰρ	ἡμεῖς, τὸν μὲν ἀποστείλαντα Πατέρα
[2, 3]	ἐμοῦ αἰδοῦς τετύχηκε γνώσεσθε· οὐ	γὰρ	θαυμαστὸν, εἴ τι δ´ ἂν
[2, 18]	εἰς τοὺς ἀπείρους αἰῶνας· ἔσται	γὰρ	καθεζόμενος ἐν δεξιᾷ τοῦ Πατρὸς,
[2, 19]	αὐτὸν γεγεννηκότα Θεόν· καὶ χρόνοι	γὰρ	καὶ αἰῶνες γεγόνασι δι´ αὐτοῦ.
[2, 19]	φύσιν ψιλὸν ἄνθρωπον γεγονέναι. Οἴδαμεν	γὰρ	καὶ αὐτὸν, εἰ καὶ ὑποτέτακται
[2, 23]	ὁ βασιλεὺς ἐπεζήτει λαβεῖν. Μίαν	γὰρ	καὶ αὐτὸς ἐκκλησίαν ἀπονεμηθῆναι ἠξίου
[2, 23]	οὐκ ἄδοξον ἡγοῦμαι γεγενῆσθαι· καὶ	γὰρ	καὶ ἡ ὑμετέρα καὶ ἡ
[2, 19]	ἔχειν καὶ αὐτὸν νομίζειν. Μόνον	γὰρ	καὶ μόνως τὸν μονογενῆ Υἱὸν
[2, 23]	τὴν Ῥωμαίων ἐκκλησίαν κατέστησεν. Ἐδόκει	γὰρ	καὶ ὁ τῆς ἑῴας βασιλεὺς
[2, 19]	τῷ Πατρὶ εἶναι, νομιστέον· συνανάρχου	γὰρ	καὶ συναγεννήτου οὐδεὶς κυρίως πατὴρ
[2, 23]	ὅτε παρ´ ὑμῶν ἀπεδήμησεν. Εἰ	γὰρ	καὶ τὰς τιμίας ὕλας, χρυσὸν
[2, 19]	ἢ ποιήμασι γεγενῆσθαι νοοῦμεν. Ἀσεβὲς	γὰρ,	καὶ τῆς ἐκκλησιαστικῆς πίστεως ἀλλότριον,
[2, 23]	ἐθρέψατέ τε καὶ ἐποτίσατε. Καὶ	γὰρ	καὶ τῆς ἐπὶ ξένης αὐτοῦ
[2, 16]	φόβος καταλαμβάνει τὰ πλήθη, ἀλλὰ	γὰρ	καὶ τοὺς στρατιώτας αὐτούς. Ἐπεὶ
[2, 23]	καὶ τοῦ ὑμετέρου πόθου. Εἰ	γὰρ	καὶ τῷ σώματι πρὸς καιρὸν
[2, 23]	καὶ γνώμῃ ἀσπαστὸν ἡγήσασθε. Τοῦτο	γὰρ	καὶ ὑμῖν πρέπει, καὶ τῇ
[2, 1]	περὶ τοὺς χρόνους ἐπλανήσθη. Τὰ	γὰρ	κατὰ Ἀθανάσιον νομίζει μετὰ τὴν
[2, 23]	καὶ ὁμολογίας ἔνδοξον μαρτυρίαν. Διαφόρως	γὰρ	κατά τε γῆν καὶ κατὰ
[2, 12]	Ἰουλίου περὶ Ἀθανασίου κριθέντα· μικρὸν	γὰρ	μετὰ τὴν σύνοδον ἐπιβιοὺς ἐτελεύτησε.
[2, 20]	τόπους, οὐδὲν πλέον ἠνύετο— στάσις	γὰρ	μεταξὺ τοῦ πλήθους ἐγίνετο συνεχὴς—
[2, 23]	παρὰ πᾶσι καὶ δεδοκίμασται. Εἰ	γὰρ	μὴ τοσαῦτα συμβεβήκει, τίς ἂν
[2, 2]	τὴν τῶν πολλῶν ταραχήν. Οὕτω	γὰρ	μόνως δύνασθαι τῆς Ἀλεξανδρείας ἐπίσκοπον
[2, 6]	καὶ τὴν ἐκκλησίαν διετάραττεν. Ἐπεὶ	γὰρ	ὁ λαὸς εἰς δύο διετέτμητο
[2, 25]	μέγιστος ἀνερριπίσθη πόλεμος. Μαγνέντιος μὲν	γὰρ	ὁ τύραννος πάσης Ἰταλίας ἐκράτει,
[2, 16]	καὶ τοὺς στρατιώτας αὐτούς. Ἐπεὶ	γὰρ	οἱ παρόντες ὄχλος ἦσαν πολὺς,
[2, 23]	ἀνενηνοχέναι πρὸς τὸν Θεόν. Μνήμονες	γὰρ	ὄντες τῶν οὐρανίων ἐπαγγελιῶν καὶ
[2, 13]	πόλεως ἐπίσκοπον ὑπερέθετο· ὠργί ζετο	γὰρ	οὐ μόνον περὶ αὐτοῦ, ὅτι
[2, 23]	Γάζης, καὶ Λουκίῳ Ἀδριανουπόλεως. Καὶ	γὰρ	οὗτοι ὑπὸ τῆς ἐν Σαρδικῇ
[2, 10]	ὃ παρελάβομεν, ἀνάθεμα ἔστω. Ἡμεῖς	γὰρ	πᾶσι τοῖς ἐκ τῶν θείων
[2, 25]	Κωνστάντιος οὐδὲν ἔπραττεν εὐτυχῶς· νυκτομαχίας	γὰρ	περὶ τοὺς ὅρους Ῥωμαίων καὶ
[2, 16]	τοῦ πλήθους τὴν ὁρμὴν, καὶ	γὰρ	πολλοὶ συνεληλύθεισαν ἐκ φήμης ὑπόπτου
[2, 19]	εἰς τοὺς ἀτελευτήτους αἰῶνας, οὐδὲν	γὰρ	πρόσφατον ὁ Χριστὸς προσείληφεν ἀξίωμα·
[2, 21]	αὐτοῦ πᾶσιν ἀνθρώποις κατήγγειλεν, Οὐδὲν	γὰρ	πρόσφατον ὑπὸ τὸν ἥλιον· ἀλλ´
[2, 23]	ἀμφιβάλλοντος ἐλθεῖν πρὸς αὐτὸν ηὐλαβεῖτο	γὰρ	τὰς τῶν συκοφαντῶν σκευωρίας— ὁ
[2, 21]	οὐκ ἄκαιρον ἡγοῦμαι. Πρῶτον μὲν	γὰρ	τῇ ἐν Νικαίᾳ συνόδῳ τὸ
[2, 23]	τοῦτο νῦν ἀπαλειφθῆναι βουλόμεθα· καὶ	γὰρ	τὴν ἀλειτουργησίαν, ἣν οἱ αὐτοῦ
[2, 3]	ἂν ὑπὲρ αὐτοῦ πεποίηκα. Καὶ	γὰρ	τὴν ἐμὴν ψυχὴν ἡ τοῦ
[2, 23]	τῇ Ἀκυληΐᾳ δεξάμενος Ἀθανάσιος— ἐκεῖ	γὰρ	τῆς Σαρδικῆς ἀναχωρήσας διέτριβεν εὐθέως
[2, 19]	γνησίως αὐτὸν γεγεννῆσθαι διδασκόμεθα· ἓν	γὰρ	τὸ ἀγέννητον καὶ ἄναρχον, τὸν
[2, 19]	ἁγίοις δωρουμένου πατρικῷ βουλήματι· οὕτως	γὰρ	τὸν περὶ τῆς ἐν Χριστῷ
[2, 19]	πρὸ τετρακοσίων ὅλων ἐτῶν· ἔκτοτε	γὰρ	τὸν Χριστὸν ἀρχὴν βασιλείας ἐσχηκέναι
[2, 21]	γεγονότος ἐξ ἀνυπαρξίας παρείληφεν· οὐ	γὰρ	τότε ἔκτισεν ὁ Θεὸς τὸ
[2, 23]	ἡμετέρᾳ πρᾳότητι προσήκειν συνέστηκεν. Ὑπὲρ	γὰρ	τοῦ πᾶσαν ἀνασοβὴν καὶ στάσεως
[2, 12]	ἐν τῇ Κωνσταντινουπόλει γενόμενος. Ὑπὸ	γὰρ	τοῦδε τοῦ ἐμφυλίου τῶν Χριστιανῶν
[2, 2]	μέρη τέως ἡσύχαζον· τοὺς ὅρους	γὰρ	τοὺς τῆς ἐν Νικαίᾳ συνόδου
[2, 18]	τῶν Ἰλλυριῶν, αἵρεσις ἑτέρα. Φωτεινὸς	γὰρ	τῶν ἐκεῖ ἐκκλησιῶν προεστὼς, γένος
[2, 2]	φιλονεικίαν τοὺς ἀκούοντας ἤγειρεν. Ἕκαστος	γὰρ	τῶν πυνθανομένων τῆς ταραχῆς τὴν
[2, 23]	λόγων πρὸς ὑμᾶς ἐπιστέλλοντι· ὅσα	γὰρ	ὑμῖν λέλεκται παρ´ ἐμοῦ, ταῦτα
[2, 19]	ἔχειν τὸν γεννήσαντα Πατέρα· κεφαλὴ	γὰρ	Χριστοῦ, ὁ Θεός. Οὔτε μὴν
[2, 9]	ἐπὶ τῇ χειροτονίᾳ αὐτοῦ— ἐλοιδορεῖτο	γὰρ	ὡς μαθηματικὴν ἀσκούμενος— φυγῇ χρῆται,
[2, 21]	τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν. Καὶ πρό	γε	ἁπάντων τούτων ὁ ἀπόστολος ταῖς
[2, 23]	ὑμῶν παντελῶς βουλόμεθα· τὸ δέ	γε	ταῖς εὐχαῖς ὑμᾶς διαρκῶς αὐτῷ,
[2, 1]	τὴν τελευτὴν τοῦ βασιλέως Κωνσταντίνου	γεγενῆσθαι·	ἀγνοεῖ δὲ καὶ τὴν ἐν
[2, 23]	πάντα πειρασμὸν οὐκ ἄδοξον ἡγοῦμαι	γεγενῆσθαι·	καὶ γὰρ καὶ ἡ ὑμετέρα
[2, 19]	αὐτοῦ γενομένοις κτίσμασιν ἢ ποιήμασι	γεγενῆσθαι	νοοῦμεν. Ἀσεβὲς γὰρ, καὶ τῆς
[2, 19]	μόνον ἄναρχον ὄντα καὶ ἀνέφικτον	γεγεννηκέναι	ἀνεφίκτως καὶ πᾶσιν ἀκαταλήπτως οἴδαμεν·
[2, 19]	αὐτὸν καὶ θέλοντα τὸν Υἱὸν	γεγεννηκέναι,	εὐσεβῶς ὑπειλήφαμεν· πιστεύοντες δὲ ἐμφόβως
[2, 19]	ἢ μόνον τὸν ἀχρόνως αὐτὸν	γεγεννηκότα	Θεόν· καὶ χρόνοι γὰρ καὶ
[2, 10]	αἰώνων ὑπάρχοντα, καὶ συνόντα τῷ	γεγεννηκότι	αὐτὸν Πατρὶ, δι´ οὗ καὶ
[2, 21]	Θεοῦ γέννημα, ἢ τὸ τῷ	γεγεννηκότι	ἀφωμοιωμένον; Κτίζει μὲν οὖν βασιλεὺς
[2, 19]	διδάσκουσιν ἡμᾶς αἱ θεῖαι γραφαὶ	γεγεννῆσθαι·	ἀλλ´ οὐδὲ τὸν Υἱὸν καθ´
[2, 19]	μόνου τοῦ Θεοῦ γνησίως αὐτὸν	γεγεννῆσθαι	διδασκόμεθα· ἓν γὰρ τὸ ἀγέννητον
[2, 19]	ἀκαταλήπτως οἴδαμεν· τὸν δὲ Υἱὸν	γεγεννῆσθαι	πρὸ τῶν αἰώνων, καὶ μηκέτι
[2, 19]	τοὺς οὐ βουλήσει οὐδὲ θελήσει	γεγεννῆσθαι	τὸν Χριστὸν εἰρηκότας ἀνευλαβῶς, ἀνάγκην
[2, 10]	ἥδε· Ἡμεῖς οὔτε ἀκόλουθοι Ἀρείου	γεγόναμεν·	πῶς γὰρ ἐπίσκοποι ὄντες ἀκο
[2, 19]	καὶ χρόνοι γὰρ καὶ αἰῶνες	γεγόνασι	δι´ αὐτοῦ. Οὔτε μὴν συνάναρχον,
[2, 23]	τούτων οἵ τινες αὐτῶν κοινωνοὶ	γεγόνασι·	καὶ χαίρετε τῶν εὐχῶν ἀπολαύοντες,
[2, 23]	ξένης αὐτοῦ διατριβῆς ὑμεῖς παραμυθεία	γεγόνατε·	καὶ διωκόμενον καὶ ἐπιβουλευόμενον ἐθάλψατε
[2, 23]	πάσχων λυπηρὰ, οὐδεμίαν ὥραν ἐπιλήσμων	γέγονε	τῆς ὑμετέρας ἀγάπης καὶ τοῦ
[2, 24]	καὶ χειροτονίας ἐποίει· καὶ τοῦτο	γέγονεν	ἀρχὴ ἑτέρας μέμψεως κατ´ αὐτοῦ,
[2, 19]	θέλοντας, ἀλλ´ ἔκτοτε Χριστὸν αὐτὸν	γεγονέναι	καὶ Υἱὸν τοῦ Θεοῦ ἐξ
[2, 15]	φασὶ ταραχὰς καὶ διαφθορὰς ἀνθρώπων	γεγονέναι,	οἵ τε Ἀρειανίζοντες τὴν βλασφημίαν
[2, 19]	τῷ τὴν φύσιν ψιλὸν ἄνθρωπον	γεγονέναι.	Οἴδαμεν γὰρ καὶ αὐτὸν, εἰ
[2, 10]	καιρὸν ἢ αἰῶνα εἶναι ἢ	γεγονέναι,	πρὸ τοῦ τὸν Υἱὸν τοῦ
[2, 11]	Ἀλεξανδρέων λαὸς, οὐκ ἐνεγκόντες τὸ	γεγονὸς,	τὴν καλουμένην Διονυσίου ἐκκλησίαν ἐνέπρησαν.
[2, 24]	καὶ Οὐάλης, τοῖς ἐπὶ Ἀθανασίῳ	γεγονόσιν	ἡττηθέντες, ὡς ἔφην, τῷ ὁμοουσίῳ‘
[2, 21]	τὸ κτίζων‘ οὐκ ἐκ τοῦ	γεγονότος	ἐξ ἀνυπαρξίας παρείληφεν· οὐ γὰρ
[2, 21]	ἐκ τοῦ μὴ ὄντος ὁμοίως	γεγονὼς,	ὅ τινες οὐκ ὀρθῶς ὑπειλήφασιν·
[2, 21]	ὁ γὰρ ἐξ οὐκ ὄντων	γεγονὼς	οὐκ ἀληθῶς γένοιτ´ ἂν Υἱὸς
[2, 2]	υἱῷ· ὁ δὲ τοῦθ´ εὑρηκὼς	γεγραμμένον	ὅπερ ἐβούλετο, τῆς γὰρ ἑῴας
[2, 19]	παραβάλλειν, καὶ τὸν αὐτὸν τῆς	γενέσεως	τοῖς ἀλλοτρίοις τρόπον ἔχειν καὶ
[2, 24]	παρασκευάζει σύνοδον τῶν ἐκεῖ ἐπισκόπων	γενέσθαι.	Μάξιμός τε μηδὲν μελλήσας μετεπέμπετό
[2, 20]	ἐγίνετο συνεχὴς— σύνοδον ἄλλην παρακαλοῦσι	γενέσθαι	οἱ περὶ Παῦλον καὶ Ἀθανάσιον,
[2, 11]	αὐτὸν κριτὴν τῶν κατὰ Ἀθανάσιον	γενέσθαι	παρακαλῶν, καὶ πρὸς ἑαυτὸν καλεῖν
[2, 8]	σύνοδον ἐν Ἀντιοχείᾳ τῆς Συρίας	γενέσθαι,	προφάσει μὲν τῶν ἐγκαινίων τῆς
[2, 11]	ἂν τῷ λαῷ μηδαμῶς βλάβη	γένηται	δι´ αὐτόν· καὶ προστάξας διακόνῳ
[2, 21]	ὀλίγα πάλιν ἐπιφέρει· Ὁ τοίνυν	γενητὸν	ἐξ οὐκ ὄντων καὶ κτίσμα
[2, 21]	ὅτι μηδὲ ἄλλο τι τῶν	γενητῶν.	Ἀλλ´ ἀληθῶς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ
[2, 21]	ἐπιγραφόμενος φύσιν; τῶν τε πολλῶν	γενητῶν	ἔσται εἷς, ἅτε τῆς ἐξ
[2, 21]	οὖν βασιλεὺς πόλιν, ἀλλ´ οὐ	γεννᾷ	πόλιν· γεννᾷν δὲ υἱὸν, ἀλλ´
[2, 21]	πόλιν, ἀλλ´ οὐ γεννᾷ πόλιν·	γεννᾷν	δὲ υἱὸν, ἀλλ´ οὐ κτίζειν
[2, 10]	τῶν ἡμερῶν κατελθόντα ἄνωθεν, καὶ	γεννηθέντα	ἐκ παρθένου κατὰ τὰς γραφὰς,
[2, 19]	ἡμερῶν δι´ ἡμᾶς ἐνανθρωπήσαντα, καὶ	γεννηθέντα	ἐκ τῆς ἁγίας παρθένου, τὸν
[2, 18]	ἡμερῶν δι´ ἡμᾶς ἐνανθρωπήσαντα, καὶ	γεννηθέντα	ἐκ τῆς ἁγίας παρθένου, τὸν
[2, 19]	καὶ τῷ Θεῷ ἀλλ´ ὅμως	γεννηθέντα	ἐκ τοῦ Θεοῦ, Θεὸν κατὰ
[2, 19]	τὸν πρὸ πάντων τῶν αἰώνων	γεννηθέντα	ἐκ τοῦ Πατρὸς, Θεὸν ἐκ
[2, 21]	τὸν Υἱὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς	γεννηθέντα	εὑρίσκουσιν οἱ τῶν Ὠριγένους βιβλίων
[2, 18]	τῶν αἰώνων ἐκ τοῦ Πατρὸς	γεννηθέντα,	Θεὸν ἐκ Θεοῦ, φῶς ἐκ
[2, 10]	οὗ τὰ πάντα ἐγένετο· τὸν	γεννηθέντα	πρὸ πάντων τῶν αἰώνων ἐκ
[2, 21]	Τί γὰρ ἂν καὶ Θεοῦ	γέννημα,	ἢ τὸ τῷ γεγεννηκότι ἀφωμοιωμένον;
[2, 10]	ὡς ἓν τῶν κτισμάτων, ἢ	γέννημα	ὡς ἓν τῶν γεννημάτων, καὶ
[2, 10]	ἢ γέννημα ὡς ἓν τῶν	γεννημάτων,	καὶ μὴ ὡς αἱ θεῖαι
[2, 19]	αὐτὸν, ἀλλ´ ἀρχὴν ἔχειν τὸν	γεννήσαντα	Πατέρα· κεφαλὴ γὰρ Χριστοῦ, ὁ
[2, 19]	περιτεθεικότας τῷ Θεῷ ἵνα ἄκων	γεννήσῃ	τὸν Υἱὸν, δυσσεβεστάτους καὶ τῆς
[2, 21]	τεχνίτης δημιουργὸς, ἀλλ´ οὐ πατὴρ	γένοιτ´	ἂν τοῦ πρὸς αὐτοῦ δημιουργουμένου·
[2, 21]	οὐκ ὄντων γεγονὼς οὐκ ἀληθῶς	γένοιτ´	ἂν Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὅτι
[2, 23]	ἐν οὐρανοῖς ἐλπίδος οὐκ ἀλλότριος	γένοιτο;	Ἐπέτυχε τοίνυν οἱῳδήποτε τρόπῳ, καὶ
[2, 22]	τὰ ἐν τῇ κατὰ Σαρδικὴν	γενόμενα	γνώριμα τῷ ἀδελφῷ Κωνσταντίῳ καθίστησιν,
[2, 15]	αὐτοῦ, ὡς τὰ ἐπ´ αὐτῆς	γενόμενα	δείκνυσι. Τοσαῦτα μὲν περὶ τούτου.
[2, 15]	εἰργάσαντο, ἢ ὅσαι δι´ Ἀθανάσιον	γενόμεναι	σύνοδοι ἀπωδύραντο, ἢ ὅσα αὐτὸς
[2, 13]	μεταξὺ αὐτοῦ τε καὶ Παύλου	γενομένας	στάσεις πολλοί τε ἄλλοι καὶ
[2, 10]	Καὶ ἡ μὲν ἐκεῖ τότε	γενομένη	σύνοδος ταῦτα πράξασα καὶ ἄλλα
[2, 7]	πρὸς ὀργὴν ἐκκάεται ἐπὶ τῇ	γενομένῃ	χειροτονίᾳ. Καὶ καθιστὰς συνέδριον τῶν
[2, 1]	δὲ καὶ τὴν ἐν Γαλλίαις	γενομένην	αὐτοῦ ἐξορίαν καὶ ἕτερα πλείονα.
[2, 11]	Συμφωνίας δὲ ἐκ τῆς ψαλμῳδίας	γενομένης,	διὰ μιᾶς τῶν πυλῶν τῆς
[2, 25]	τοὺς ὅρους Ῥωμαίων καὶ Περσῶν	γενομένης,	ἐπικρατέστερα τότε τὰ Περσῶν πρὸς
[2, 8]	ἐν τῇ εἰσόδῳ αὐτοῦ ταραχῆς	γενομένης	πολλοὶ ἐν τῇ στάσει ἀπέθανον·
[2, 9]	Ἐπὶ τούτοις τότε τῆς διαβολῆς	γενομένης,	προχειρίζονται τῆς Ἀλεξανδρείας ἐπίσκοπον, πρῶτον
[2, 1]	πράγματα, ὑπὲρ τοῦ μὴ πολυστίχου	γενομένης	τῆς ἱστορίας ὀκνηροὺς τοὺς ἀναγινώσκοντας
[2, 20]	καὶ Ἀθανάσιον, ἀπεχώρουν εὐθέως· καὶ	γενόμενοι	ἐν τῇ Φιλιππουπόλει τῆς Θρᾴκης,
[2, 10]	καὶ δοκιμασταὶ τῆς πίστεως αὐτοῦ	γενόμενοι,	μᾶλλον αὐτὸν προσηκάμεθα ἤπερ ἠκολουθήσαμεν.
[2, 23]	ὁμοῦ κρίσεώς τε καὶ μοίρας	γενόμενοι,	τὴν τούτου ἕλωνται κοινωνίαν, τούτους
[2, 19]	ὁμοίως αὐτὸν τοῖς δι´ αὐτοῦ	γενομένοις	κτίσμασιν ἢ ποιήμασι γεγενῆσθαι νοοῦμεν.
[2, 23]	γὰρ ἀληθῶς ἄν τις ἴδοι	γενόμενον	ἐπὶ τοῦ ἀδελφοῦ καὶ συνεπισκόπου
[2, 21]	ὄντων ὅμοιον τοῖς λοιποῖς κτίσμασι	γενόμενον.	Καὶ πῶς γὰρ ἔτι ἔσται
[2, 23]	διῆγε. Καὶ ἔγωγε, ἀγαπητοὶ, τὸν	γενόμενον	κατ´ αὐτοῦ πάντα πειρασμὸν οὐκ
[2, 10]	κατὰ τὰς γραφὰς, καὶ ἄνθρωπον	γενόμενον,	μεσίτην Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, ἀπόστολόν
[2, 22]	ἴσθι ὅτι αὐτὸς ἐγὼ αὐτόθι	γενόμενος,	καὶ ἄκοντός σου, τούτοις τοὺς
[2, 12]	διὰ Μακεδονίου ἐν τῇ Κωνσταντινουπόλει	γενόμενος.	Ὑπὸ γὰρ τοῦδε τοῦ ἐμφυλίου
[2, 25]	διάγοντα ἐκ συσκευῆς ἀνεῖλε. Οὗ	γενομένου,	ἐμφύλιος μέγιστος ἀνερριπίσθη πόλεμος. Μαγνέντιος
[2, 24]	αὖθις ἐκ μεταμελείας, ὡς μηδενὸς	γενομένου,	ψῆφον ὑπὲρ Ἀθανασίου ἐξήνεγκεν τήν
[2, 19]	αὐτὸν βασιλεύοντος τῶν δι´ αὐτοῦ	γενομένων,	καὶ τὴν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
[2, 16]	ἀλλὰ καθαρὸς καὶ ἀθῷος τῶν	γενομένων	τυγχάνων, ὑπὸ τοῦ ἐπάρχου μᾶλλον
[2, 18]	γὰρ τῶν ἐκεῖ ἐκκλησιῶν προεστὼς,	γένος	τῆς μικρᾶς Γαλατίας, Μαρκέλλου τε
[2, 19]	δι´ Εὐδοξίου τοῦ τότε ἐπισκόπου	Γερμανικείας	καὶ Μαρτυρίου καὶ Μακεδονίου, ὃς
[2, 6]	τῆς ἐκκλησίας, τῇ ἡλικίᾳ δὲ	γέροντα.	Ἐκ τούτου μείζων φιλονεικία περὶ
[2, 14]	Ἀρειανοὶ Γρηγόριον τῆς Ἀλεξανδρείας μεταστήσαντες	Γεώργιον	ἀνταπέστειλαν. Ἐν δὲ τῷδε καὶ
[2, 14]	αὐτῶν δόξαν συνεκρότει. Ἀντέπεμπον δὲ	Γεώργιον,	ὃς ἐκ Καππαδοκίας μὲν ὡρμᾶτο,
[2, 9]	τὸν περὶ αὐτοῦ πολλὰ εἰπόντα	Γεώργιον.	Οὗτος δὲ αὐτὸν εἰς τὴν
[2, 9]	Τίς δὲ οὗτος ἦν διδάσκει	Γεώργιος	ὁ Λαοδικείας, ὃς τότε παρῆν
[2, 9]	καταστάσεως αὐτοῦ πλατύτερον διεξῆλθεν ὁ	Γεώργιος·	τελευταῖον δὲ ἐπάγει, ὅτι καὶ
[2, 15]	Ἀλεξάνδρειαν εἰσιόντος, ὠθισμὸς τῶν ὑπὸ	Γεωργίου	τοῦ Ἀρειανοῦ ἐγένετο, ἐκ δὲ
[2, 9]	αὐτοῦ ἐγένετο. Τὰ μὲν δὴ	Γεωργίῳ	εἰρημένα περὶ τοῦ Ἐμισηνοῦ Εὐσεβίου
[2, 23]	μαρτυρίαν. Διαφόρως γὰρ κατά τε	γῆν	καὶ κατὰ θάλατταν πολλὰ χειμασθεὶς,
[2, 23]	καὶ ἄχρι τερμάτων πάσης τῆς	γῆς	ἔνδοξος ἐγνώσθη, δοκιμασθεὶς ἐκ τοῦ
[2, 18]	πατριὰ ἐν οὐρανοῖς καὶ ἐπὶ	γῆς	ὀνομάζεται. Καὶ εἰς τὸν μονογενῆ
[2, 19]	πατριὰ ἐν οὐρανοῖς καὶ ἐπὶ	γῆς	ὀνομάζεται. Καὶ εἰς τὸν μονογενῆ
[2, 19]	οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς	γῆς,	τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ ἀόρατα,
[2, 18]	τοῖς οὐρανοῖς καὶ ἐπὶ τῆς	γῆς,	τά τε ὁρατὰ, καὶ τὰ
[2, 16]	θρόνον, δι´ ὀργῆς ἐτίθετο τὸ	γιγνόμενον.	Πρόσταγμα οὖν ἔγγραφον ἀποστέλλει τῷ
[2, 13]	οἷα ἐν τοῖς τοιούτοις φιλεῖ	γίνεσθαι,	ἀλογωτέρας ἐποιεῖτο κατ´ αὐτοῦ τὰς
[2, 25]	τὰ Περσῶν πρὸς ὀλίγον ἔδοξε	γίνεσθαι.	Καθ´ ὃν καιρὸν οὔτε τὰ
[2, 20]	καταλύσει τῆς πίστεως τὰς καθαιρέσεις	γίνεσθαι.	Κηρύσσεται οὖν αὖθις οἰκουμενικὴ σύνοδος
[2, 15]	ταῦτα κατὰ τὸ πλεῖστον εἴωθε	γίνεσθαι	ὅταν καθ´ ἑαυτῶν στασιάζῃ τὰ
[2, 6]	τούτου μείζων φιλονεικία περὶ χειροτονίας	γίνεται	ἐπισκόπου, καὶ τὴν ἐκκλησίαν διετάραττεν.
[2, 2]	τὸν βασιλέα τὸ ζήτημα. Τοῦτο	γίνεται	φανερὸν κατὰ βραχὺ πρῶτον μὲν
[2, 17]	παρὰ τῶν Ἀρειανιζόντων κατὰ Ἀθανασίου	γινόμενα,	δεξάμενος δὲ καὶ τὰ Εὐσεβίου
[2, 13]	τῆς ἐκκλησίας. Ἦλθε δὲ τὰ	γινόμενα	εἰς ἀκοὰς Κωνσταντίου τοῦ βασιλέως
[2, 11]	ἐκκλησίας. Ἀθανάσιος δὲ ἑωρακὼς τὰ	γινόμενα	φροντίδα ἔθετο ὅπως ἂν τῷ
[2, 11]	τῆς ἐκκλησίας πάντες ἐξῄεσαν. Τούτου	γινομένου	οἱ στρατιῶται ἀπόμαχοι ἔμενον· ὁ
[2, 11]	Ἀλεξάνδρειαν κατελθόντος Ἀθανάσιος ἔφυγεν. Τούτων	γινομένων	καὶ Γρηγόριον κατήγαγον ἐν Ἀλεξανδρείᾳ
[2, 12]	στάσεις, πολλοί τε ἐκ τῶν	γινομένων	συντριβέντες ἀπώλοντο. ~Περὶ τῆς Ἑρμογένους
[2, 1]	μᾶλλον τῷ πεπονθότι καὶ τοῖς	γινομένων	τῶν πραγμάτων παροῦσιν, ἢ τοῖς
[2, 23]	πάντας τοὺς τοῦ ἱεροῦ καταλόγου	γινώσκειν	ἐνδεδόσθαι τὸ ἄφοβον πᾶσι τοῖς
[2, 23]	ἅπερ ἐκ τῆς Ῥωμαϊκῆς μεταβληθέντα	γλώσσης	τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον· Ἐπιστολὴ
[2, 1]	ἐλέχθη. Ῥουφῖνος, ὁ τῇ Ῥωμαίων	γλώττῃ	τὴν ἐκκλησιαστικὴν ἱστορίαν συντάξας, περὶ
[2, 19]	ἀλλ´ ἐκ μόνου τοῦ Θεοῦ	γνησίως	αὐτὸν γεγεννῆσθαι διδασκόμεθα· ἓν γὰρ
[2, 19]	καὶ μόνως τὸν μονογενῆ Υἱὸν	γνησίως	τε καὶ ἀληθῶς διδάσκουσιν ἡμᾶς
[2, 23]	Τὴν Ἀθανασίου τοίνυν γνώμην ἀλυσιτελῆ	γνόντες	οἱ Ἀρειανίζοντες, ὑπερτίθεσθαι μὲν τοῦτο
[2, 24]	καὶ τὴν ἀξίαν παρέχουσαν. Ταῦτα	γνόντες	Οὐρσάκιος καὶ Οὐάλης, οἱ περὶ
[2, 23]	εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν ἔπεμψε. Ταῦτα	γνοὺς	ὁ τῆς ἑῴας βασιλεὺς εἰς
[2, 18]	δὲ τῶν ἑσπερίων μερῶν βασιλεὺς	γνοὺς	τὰ κατ´ αὐτοὺς ἰδιοπαθεῖ· καὶ
[2, 17]	Ἰούλιος ὁ τῆς Ῥώμης ἐπίσκοπος	γνοὺς	τὰ παρὰ τῶν Ἀρειανιζόντων κατὰ
[2, 23]	ψήφῳ τοῦ κρείττονος καὶ ἡμετέρᾳ	γνώμῃ	ἀπεσταλμένον ἡδέως δέξασθε, καὶ πάσῃ
[2, 23]	δέξασθε, καὶ πάσῃ ψυχῇ καὶ	γνώμῃ	ἀσπαστὸν ἡγήσασθε. Τοῦτο γὰρ καὶ
[2, 15]	Ἀντιοχείᾳ κηρύξαντες, συνελθόντες ἐν αὐτῇ	γνώμῃ	κοινῇ σφοδρότερον δι´ ἐπιστολῆς ἀντεγκαλοῦσι
[2, 8]	αὐτοὶ ὥρισαν τότε, ὅτι μὴ	γνώμῃ	κοινοῦ συνεδρίου τῶν ἐπισκόπων τὴν
[2, 20]	τε καὶ αὐτοὶ πανταχοῦ διαπέμπονται.	Γνώμῃ	μὲν οὖν ἑκάτεροι τοιάδε δικαίως
[2, 20]	Σαρδικὴν πόλις δὲ αὕτη Ἰλλυριῶν	γνώμῃ	τῶν δυεῖν βασιλέων, τοῦ μὲν
[2, 23]	Ἀρειανιζόντων κοινωνίαν. Τὴν Ἀθανασίου τοίνυν	γνώμην	ἀλυσιτελῆ γνόντες οἱ Ἀρειανίζοντες, ὑπερτίθεσθαι
[2, 13]	μόνον περὶ αὐτοῦ, ὅτι παρὰ	γνώμην	αὐτοῦ κεχειρο τόνητο, ἀλλ´ ὅτι
[2, 23]	τὴν ἡμετέραν μετὰ τοῦ κρείττονος	γνώμην	καὶ τὸν ὑπὲρ ὑμῶν καὶ
[2, 17]	κανόνος κελεύοντος, μὴ δεῖν παρὰ	γνώμην	τοῦ ἐπισκόπου Ῥώμης κανονίζειν τὰς
[2, 8]	κελεύοντος, μὴ δεῖν παρὰ τὴν	γνώμην	τοῦ ἐπισκόπου Ῥώμης τὰς ἐκκλησίας
[2, 15]	ἐν τῇ βασιλευούσῃ Ῥώμῃ εὑρίσκονται.	Γνωρίζουσιν	οὖν τῷ ἐπισκόπῳ Ῥώμης Ἰουλίῳ
[2, 17]	Ἄμφω οὖν τὰ καθ´ ἑαυτοὺς	γνώριμα	καθιστῶσι τῷ ἐκεῖ βασιλεῖ. ~Ὡς
[2, 22]	ἐν τῇ κατὰ Σαρδικὴν γενόμενα	γνώριμα	τῷ ἀδελφῷ Κωνσταντίῳ καθίστησιν, ἀποδίδοσθαί
[2, 2]	ἐκέλευεν. Ἡ τοίνυν δοθεῖσα παρρησία	γνώριμον	αὐτὸν ταχέως κατέστησε τῇ τε
[2, 23]	καὶ διὰ τὴν οἰκείαν εὐτροπίαν	γνώριμον,	πάλιν πρὸς ὑμᾶς ἀποστεῖλαι ἐδικαιώσαμεν.
[2, 23]	ἐπισκοποῖς εἴτε κληρικοῖς. Ἱκανὸν δὲ	γνώρισμα	τῆς ἑκάστου ὀρθῆς προαιρέσεως ἔσται
[2, 10]	αὐτὸν προσηκάμεθα ἤπερ ἠκολουθήσαμεν. Καὶ	γνώσεσθε	ἀπὸ τῶν λεγομένων. Μεμαθήκαμεν γὰρ
[2, 3]	ὅσης παρ´ ἐμοῦ αἰδοῦς τετύχηκε	γνώσεσθε·	οὐ γὰρ θαυμαστὸν, εἴ τι
[2, 24]	ὑπὸ τῆς ἐν Σαρδικῇ συνόδου	γνωσθέντα,	καὶ ὡς ὁ βασιλεὺς Κωνστάντιος
[2, 19]	τὰ καθ´ ἡμᾶς ἀγνοοῦσι· καὶ	γνῶσιν	οἱ κατὰ τὴν δύσιν πάντες
[2, 3]	ὑμετέρας ἱερᾶς ἐννοίας ἀποπεφευγέναι τὴν	γνῶσιν	οἶμαι, διὰ τοῦτο Ἀθανάσιον τὸν
[2, 23]	τοῦτο συγκεχωρῆσθαι συνέστηκεν, ὅπως εἰς	γνῶσιν	τοῦ τηλικούτου ἀνδρὸς ἐλθεῖν δυνηθῶμεν.
[2, 23]	Πρὸς τὴν πρότασιν ταύτην Ἀθανάσιος	γοργῶς	ὑπαπήντησε καὶ φησὶ, Ὦ βασιλεῦ,
[2, 3]	~Ὅπως Ἀθανάσιος Κωνσταντίνου τοῦ νεωτέρου	γράμμασι	θαρρήσας τὴν Ἀλεξάνδρειαν κατέλαβεν Κωνσταντῖνος
[2, 23]	ἐπισκόπων καὶ τῆς ἄλλης τιμῆς,	γράμμασί	τε πάλιν τοῖς οἰκείοις ὁ
[2, 23]	ἀγαπητοὶ ἀδελφοί. Τούτοις πεπιστευκὼς τοῖς	γράμμασιν	Ἀθανάσιος ἐπὶ τὴν ἀνατολὴν παρεγένετο.
[2, 2]	Ἀθανάσιος ἑνὸς τῶν Αὐγούστων ὠχυρωμένος	γράμμασιν,	ἅπερ τῷ Ἀλεξανδρέων λαῷ Κωνσταντῖνος
[2, 3]	ἀδελφοὶ ἀγαπητοί. Τούτοις θαρρῶν τοῖς	γράμμασιν	ὁ Ἀθανάσιος καταλαμβάνει τὴν Ἀλεξάνδρειαν·
[2, 15]	εἰς τὴν Ῥώμην παραγενόμενοι καὶ	γράμμασιν	ὀχυρω θέντες τοῦ ἐπισκόπου Ἰουλίου
[2, 15]	ἐν Ῥώμῃ ἐκκλησίας ἐχούσης, παρρησιαστικοῖς	γράμμασιν	ὠχύρωσεν αὐτοὺς, καὶ ἐπὶ τὴν
[2, 17]	δὲ ἐν ταὐτῷ καὶ τὰ	γράμματα,	ἅπερ οἱ ἐν Ἀντιοχείᾳ πρότερον
[2, 23]	ἑαυτόν· ὡς τὰ παρ´ αὐτοῦ	γράμματα	δεικνύει, ἅπερ ἐκ τῆς Ῥωμαϊκῆς
[2, 23]	πλεῖστος χρόνος παρῆλθεν, ἀφ´ οὗ	γράμματα	δεξάμενος παρ´ ἡμῶν οὐκ ἀπήντησας,
[2, 18]	ἰδιοπαθεῖ· καὶ πρὸς τὸν ἀδελφὸν	γράμματα	διαπέμπεται, δηλῶν τρεῖς ἐπισκόπους πεμφθῆναι
[2, 9]	τε ἡλικίας τὰ ἱερὰ μαθὼν	γράμματα.	Εἶτα τὰ Ἑλλήνων παιδευθεὶς παρὰ
[2, 17]	καὶ τὰ Εὐσεβίου τοῦ τετελευτηκότος	γράμματα,	καλεῖ πρὸς ἑαυτὸν τὸν Ἀθανάσιον,
[2, 24]	τῷ τε ὁμοουσίῳ‘ συνέθεντο, καὶ	γράμματα	πρὸς Ἀθανάσιον διαπεμψάμενοι κοινωνεῖν αὐτῷ
[2, 17]	ἀπεστάλκεισαν. Ἐπέμπετο δὲ καὶ ἕτερα	γράμματα	πρὸς αὐτὸν παρὰ τῶν ἐν
[2, 23]	ὅμως καὶ νῦν ταῦτα τὰ	γράμματα	πρὸς τὴν σὴν στερρότητα δεδηλώκαμεν.
[2, 23]	ἐνεπόδιζε, διὰ τοῦτο δωρεᾶς πληρέστατα	γράμματα	πρὸς τὴν σὴν στερρότητα διεπεμψάμεθα·
[2, 2]	ἔπεμψεν. Ἔστι δὲ τάδε τὰ	γράμματα	τὰ ὑποτεταγμένα. ~Ὅπως Ἀθανάσιος Κωνσταντίνου
[2, 23]	Ῥώμην ἀνέδραμεν· ἐπιδείξας τε τὰ	γράμματα	τῷ ἐπισκόπῳ Ἰουλίῳ, ἐν μεγίστῃ
[2, 20]	δυεῖν βασιλέων, τοῦ μὲν διὰ	γραμμάτων	αἰτήσαντος, τοῦ δὲ τῆς ἑῴας
[2, 23]	ἐν δικαστηρίοις πραχθέντα δι´ ἑτέρων	γραμμάτων	ἀφανισθῆναι ἐκέλευσε. Τὰ δὲ περὶ
[2, 23]	καὶ τὰ μάλιστα διὰ προτέρων	γραμμάτων	ἐδηλώσαμεν, ὅπως ἀμερίμνως εἰς τὸ
[2, 17]	λεγόμενα. Οὕτως ἐναντίων πεμπομένων τῶν	γραμμάτων,	ὁ Ἰούλιος τοῖς ἐν Ἀντιοχείᾳ
[2, 23]	τοῖς παρ´ ὑμῖν δικασταῖς διὰ	γραμμάτων	προσετάξαμεν ἅπαντας οὓς ἂν στασιώδεις
[2, 19]	ἀληθῶς διδάσκουσιν ἡμᾶς αἱ θεῖαι	γραφαὶ	γεγεννῆσθαι· ἀλλ´ οὐδὲ τὸν Υἱὸν
[2, 10]	καὶ μὴ ὡς αἱ θεῖαι	γραφαὶ	παραδεδώκασι τῶν προειρημένων ἕκαστα, ἢ
[2, 23]	διψῶντα τὴν ὑμετέραν θεοσέβειαν, σωτηρίοις	γραφαῖς	ἐθρέψατέ τε καὶ ἐποτίσατε. Καὶ
[2, 10]	γεννηθέντα ἐκ παρθένου κατὰ τὰς	γραφὰς,	καὶ ἄνθρωπον γενόμενον, μεσίτην Θεοῦ
[2, 19]	τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατὰ τὰς	γραφὰς,	τρεῖς διὰ τοῦτο τοὺς Θεοὺς
[2, 24]	κοινωνίαν Ἀθανασίῳ καὶ τὴν ἀξίαν.	Γράφει	τε καὶ αὐτὴ ἡ συνόδος
[2, 19]	Ἡ δὲ πίστις διὰ μακροτέρων	γραφεῖσα,	προσθήκας τε πλείστας παρὰ τὰ
[2, 23]	Τὰ δὲ περὶ ἀμφοτέρων τούτων	γραφέντα	ἔστι τάδε. Ἐπιστολὴ Κωνσταντίου ὑπὲρ
[2, 22]	δὲ τὰ πρὸς τὸν ἀδελφὸν	γραφέντα	τάδε· Ὧδε μέν εἰσι παρ´
[2, 21]	ἂν τοιούτῳ τρόπῳ τὴν θεόπνευστον	γραφὴν	διερευνώμενος· μὴ θαυμάσῃς εἰ μεταφορικῶς
[2, 21]	Εἰ δὲ ἅπαξ που τῆς	γραφῆς	εὑρίσκοι τις εἰρημένον τὸ, Κύριος
[2, 19]	παρὰ τὸ βούλημα τῆς θεοπνεύστου	γραφῆς,	τοιαῦτα τετολμήκασι περὶ αὐτοῦ διορίσασθαι.
[2, 22]	ὁ Κωνστάντιος παρεῖλκε πρὸς τὰ	γραφόμενα,	αἵρεσιν αὖθις προὐτίθει ὁ τῶν
[2, 19]	ἐπεὶ μηδαμοῦ τοῦτο τῶν θεοπνεύστων	γραφῶν	ἐμφέρεται περὶ αὐτοῦ· οὔτε μὴν
[2, 10]	τις παρὰ τὴν ὑγιῆ τῶν	γραφῶν	ὀρθὴν πίστιν διδάσκει λέγων, ἢ
[2, 19]	μαρτυρούμενον ἀβιάστως ὑπὸ τῶν θεοπνεύστων	γραφῶν	παρὰ τοῖς ἀδιαστρόφοις. ~Περὶ τῆς
[2, 10]	πᾶσι τοῖς ἐκ τῶν θείων	γραφῶν	παραδεδομένοις ὑπό τε τῶν προφητῶν
[2, 23]	τὰ μάλιστα ἐπὶ πολὺ ὑπερεθέμην	γράψαι	τὴν πρόθεσιν τῆς ἐμῆς διανοίας,
[2, 10]	μὲν ἐν τῇ πρώτῃ ἐπιστολῇ	γράψαντες	τοῖς κατὰ πόλιν ἔπεμπον. Ἐπιμείναντες
[2, 20]	περαιτέρω περιεργάζεσθαι. Ἐπεὶ οὖν πάλιν	γράψαντος	τοῦ βασιλέως, ὥστε ἀποδοθῆναι Παύλῳ
[2, 10]	τὴν εἰς Ἀλεξάνδρειαν ἄφιξιν, προχειρίζονται	Γρηγόριον	εἰς τὴν Ἀλεξανδρείας ἐπισκοπήν. Καὶ
[2, 11]	Ἀθανάσιος ἔφυγεν. Τούτων γινομένων καὶ	Γρηγόριον	κατήγαγον ἐν Ἀλεξανδρείᾳ Συριανός τε
[2, 14]	Ἀντιόχειαν ἀνεχώρησεν. ~Ὅτι οἱ Ἀρειανοὶ	Γρηγόριον	τῆς Ἀλεξανδρείας μεταστήσαντες Γεώργιον ἀνταπέστειλαν.
[2, 10]	τὴν Ἀλεξάνδρειαν Εὐσέβιον τὸν Ἐμισηνὸν,	Γρηγόριον	χειροτονήσαντες τὴν τῆς ἐν Νικαίᾳ
[2, 14]	μεθιστῶσιν ἐκ τῆς Ἀλεξ ανδρείας	Γρηγόριον	ὡς μισούμενον ἐν ταὐτῷ δὲ
[2, 11]	ἐπὶ τὴν Ῥώμην ἀνέδραμε· καὶ	Γρηγόριος	μὲν τότε τῆς ἐκκλησίας ἐκράτησεν.
[2, 10]	πίστεως ἐκθέσεις ἐγένοντο· αἷς καὶ	Γρηγόριος,	μήπω τῆς Ἀλεξανδρείας ἐπιβὰς, ὡς
[2, 11]	ἐπὶ ἐνιαυτὸν ὅλον ἐσείετο. ~Ὡς	Γρηγορίου	μετὰ χειρὸς στρατιωτικῆς εἰς Ἀλεξάνδρειαν
[2, 1]	τὰς βασιλέως ἐπιστολὰς, ἀλλὰ τὰ	γυμνὰ	μόνον πράγματα, ὑπὲρ τοῦ μὴ
[2, 16]	καὶ ἑκόντας κωλύειν τὴν πάροδον,	γυμνοῖς	τοῖς ξίφεσιν ὡς ἀντεπιόντες ἐκέχρηντο,
[2, 23]	ἡ τῆς ἡμετέρας ἡμερότητος φιλανθρωπία.	Γυμνωθέντα	σε τῆς πατρῴας ἑστίας, καὶ
[2, 2]	βασιλείοις οἱ ἐπικοιτωνῖται ἅμα ταῖς	γυναιξίν·	ἐν δὲ τῇ πόλει καθ´

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/09/2009