Page
[597]	ἄλλου τινὸς ~χειροτέχνου εἴ τις	φαίη,	κινδυνεύει οὐκ ἂν ἀληθῆ λέγειν;
[597]	ἐν τῇ φύσει ~οὖσα, ἣν	φαῖμεν	ἄν, ὡς ἐγᾦμαι, θεὸν ἐργάσασθαι.
[617]	δὲ φορᾷ ἰέναι, ὡς σφίσι	φαίνεσθαι,	~ἐπανακυκλούμενον τὸν τέταρτον, τέταρτον δὲ
[614]	~ἀφικνουμένας ὥσπερ ἐκ πολλῆς πορείας	φαίνεσθαι	ἥκειν, καὶ ἁσμένας ~εἰς τὸν
[602]	ἕτερα ἑτέρων ἢ ἴσα τἀναντία	φαίνεται	ἅμα περὶ ταὐτά. ~Ναί. ~Οὐκοῦν
[598]	ἑαυτῆς, ἢ διαφέρει μὲν οὐδέν,	φαίνεται	δὲ ἀλλοία; καὶ ~τἆλλα ὡσαύτως;
[598]	καὶ ~τἆλλα ὡσαύτως; ~Οὕτως, ἔφη·	φαίνεται,	διαφέρει δ’ οὐδέν. ~(Τοῦτο δὴ
[595]	καὶ ἐναργέστερον, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ,	φαίνεται,	ἐπειδὴ ~χωρὶς ἕκαστα διῄρηται τὰ
[602]	~Ταῦτα μὲν δή, ὥς γε	φαίνεται,	ἐπιεικῶς ἡμῖν διωμολόγηται, τόν τε
[602]	χρηστόν· ἀλλ’ ὡς ἔοικεν, οἷον	φαίνεται	καλὸν εἶναι τοῖς ~πολλοῖς τε
[602]	διὰ ~τῆς ὄψεως οὐκ ἴσον	φαίνεται.	~Οὐ γάρ. ~Καὶ ταὐτὰ καμπύλα
[611]	αὐτοῦ, οἷον ἐν τῷ παρόντι	φαίνεται·	~τεθεάμεθα μέντοι διακείμενον αὐτό, ὥσπερ
[601]	λεγόμενα, ~οἶμαί σε εἰδέναι οἷα	φαίνεται.	τεθέασαι γάρ που. ~Εγωγ’ ἔφη.
[598]	~Αρα οἷα ἔστιν ἢ οἷα	φαίνεται;	τοῦτο γὰρ ἔτι διόρισον. ~Πῶς
[598]	ἢ πρὸς τὸ φαινόμενον, ~ὡς	φαίνεται,	φαντάσματος ἢ ἀληθείας οὖσα μίμησις;
[596]	ὅσα νυνδὴ ~ἐλέγετο. ~Ναί, ἔφη,	φαινόμενα,	οὐ μέντοι ὄντα γέ που
[596]	ποιεῖ· ἢ οὔ; ~Ναί, ἔφη,	φαινομένην	γε καὶ οὗτος. ~(Τί δὲ
[602]	μὴ ἄρχειν ἐν ἡμῖν τὸ	φαινόμενον	μεῖζον ἢ ~ἔλαττον ἢ πλέον
[598]	ἔχει, μιμήσασθαι, ἢ πρὸς τὸ	φαινόμενον,	~ὡς φαίνεται, φαντάσματος ἢ ἀληθείας
[601]	~ὄντος οὐδὲν ἐπαΐει, τοῦ δὲ	φαινομένου·	οὐχ (οὕτως; ~Ναί. ~Μὴ τοίνυν
[616]	ἐγκειμένους, (κύκλους ἄνωθεν τὰ χείλη	φαίνοντας,	νῶτον ~συνεχὲς ἑνὸς σφονδύλου ἀπεργαζομένους
[603]	χρή. ~Ωδε δὴ προθώμεθα· πράττοντας,	φαμέν,	ἀνθρώπους μιμεῖται ἡ ~μιμητικὴ βιαίους
[604]	περὶ τὸ αὐτὸ ἅμα, ~δύο	φαμὲν	αὐτὼ ἀναγκαῖον εἶναι. ~Πῶς δ’
[597]	τὸ εἶδος ποιεῖ, ~ὃ δή	φαμεν	εἶναι ὃ ἔστι κλίνη, ἀλλὰ
[598]	τοῦτο ~εἴδωλον. οἷον ὁ ζωγράφος,	φαμέν,	ζωγραφήσει ἡμῖν σκυτοτόμον, τέκτονα, ~τοὺς
[601]	ἱκανῶς ἴδωμεν. ~Λέγε, ἔφη. ~Ζωγράφος,	φαμέν,	ἡνίας τε γράψει καὶ χαλινόν;
[606]	ἐν τῇ ψυχῇ, ἃ δή	φαμεν	πάσῃ ~πράξει ἡμῖν ἕπεσθαι, ὅτι
[604]	τὰς τύχας οὕτω προσφέροιτο. ~Οὐκοῦν,	φαμέν,	τὸ μὲν βέλτιστον τούτῳ τῷ
[601]	τοῦ εἰδώλου ποιητής, ὁ μιμητής,	φαμέν,	τοῦ μὲν ~ὄντος οὐδὲν ἐπαΐει,
[606]	ἀθλιωτέρων γιγνώμεθα. ~Οὐκ ἔχω ἄλλως	φάναι,	ἦ δ’ ὅς. ~(Οὐκοῦν, εἶπον,
[615]	τὸν ἐρωτώμενον εἰπεῖν, ~Οὐχ ἥκει,	φάναι,	οὐδ’ ἂν ἥξει δεῦρο. ἐθεασάμεθα
[610]	ψυχὴν μήτε ἄλλο μηδὲν ἐῶμεν	~φάναι	τινὰ ἀπόλλυσθαι. ~Αλλὰ μέντοι, ἔφη,
[600]	ἂν γελοιότερος ἔτι πρὸς ~παιδείαν	φανείη,	εἰ τὰ λεγόμενα περὶ Ομήρου
[610]	δ’ ὅς, οὐκ ἄρα πάνδεινον	φανεῖται	ἡ ἀδικία, εἰ θανάσιμον ~ἔσται
[607]	που ἐὰν μὴ μόνον ἡδεῖα	~φανῇ	ἀλλὰ καὶ ὠφελίμη. ~Πῶς δ’
[608]	(πολιτειῶν τροφῆς, εὖνοι μὲν ἐσόμεθα	φανῆναι	~αὐτὴν ὡς βελτίστην καὶ ἀληθεστάτην,
[610]	κακῶν— ἀλλὰ μᾶλλον οἶμαι ~αὐτὴν	φανήσεσθαι	πᾶν (τοὐναν( τίον τοὺς ἄλλους
[599]	ποιεῖν μὴ εἰδότι τὴν ἀλήθειαν—	φαντάσματα	γὰρ ἀλλ’ ~οὐκ ὄντα ποιοῦσιν—
[598]	φαντάσματος ἢ ἀληθείας οὖσα μίμησις;	~Φαντάσματος,	ἔφη. ~Πόρρω ἄρα που τοῦ
[598]	πρὸς τὸ φαινόμενον, ~ὡς φαίνεται,	φαντάσματος	ἢ ἀληθείας οὖσα μίμησις; ~Φαντάσματος,
[595]	ἀκουόντων διανοίας, ὅσοι μὴ ~ἔχουσι	φάρμακον	τὸ εἰδέναι αὐτὰ οἷα τυγχάνει
[606]	ὂν εἰ ἄλλος ἀνὴρ ἀγαθὸς	φάσκων	εἶναι ἀκαίρως ~πενθεῖ, τοῦτον ἐπαινεῖν
[603]	ὅς. ~Φαύλη ἄρα φαύλῳ συγγιγνομένη	φαῦλα	γεννᾷ ἡ μιμητική. ~Εοικεν. ~Πότερον,
[605]	τῷ ζωγράφῳ· καὶ γὰρ τῷ	φαῦλα	ποιεῖν πρὸς ἀλήθειαν ~ἔοικεν αὐτῷ,
[603]	ἀληθεῖ. ~Παντάπασιν, ἦ δ’ ὅς.	~Φαύλη	ἄρα φαύλῳ συγγιγνομένη φαῦλα γεννᾷ
[603]	τῆς ~ποιήσεως μιμητική, καὶ ἴδωμεν	φαῦλον	ἢ σπουδαῖόν ἐστιν. ~Αλλὰ χρή.
[603]	ἦ δ’ ὅς. ~Φαύλη ἄρα	φαύλῳ	συγγιγνομένη φαῦλα γεννᾷ ἡ μιμητική.
[603]	~Τὸ ἄρα τούτῳ ἐναντιούμενον τῶν	φαύλων	ἄν τι εἴη ἐν ἡμῖν.
[621]	καὶ ἐντεῦθεν ἐξαπίνης ἄλλον ~ἄλλῃ	φέρεσθαι	ἄνω εἰς τὴν γένεσιν, ᾄττοντας
[613]	τὰ ἆθλα παρὰ τῶν ἀνθρώπων	~φέρονται;	~Καὶ μάλα. ~Ανέξῃ ἄρα λέγοντος
[604]	πρόσθεν οὐδὲν προβαῖνον τῷ χαλεπῶς	~φέροντι,	οὔτε τι τῶν (ἀνθρωπίνων ἄξιον
[619]	τῶν τοιούτων βίον αἱρεῖσθαι καὶ	φεύγειν	τὰ ὑπερβάλλοντα ~ἑκατέρωσε καὶ ἐν
[620]	δὲ τὴν Αἴαντος τοῦ Τελαμωνίου,	~φεύγουσαν	ἄνθρωπον γενέσθαι, μεμνημένην τῆς τῶν
[597]	~Οὐδαμῶς. ~Αλλὰ τί αὐτὸν κλίνης	φήσεις	εἶναι; ~(Τοῦτο, ἦ δ’ ὅς,
[596]	~Οὔπω γε, ἀλλὰ τάχα μᾶλλον	φήσεις.	ὁ αὐτὸς γὰρ οὗτος χειροτέχνης
[596]	γάρ; ~Πῶς γὰρ οὔ; ~Αλλὰ	φήσεις	οὐκ ἀληθῆ οἶμαι αὐτὸν ποιεῖν
[609]	σιτίων τῷ σώματι σώματος μοχθηρίαν,	φήσομεν	αὐτὸ ~δι’ ἐκεῖνα ὑπὸ τῆς
[604]	αὐτῶν ἆρ’ οὐκ ἀλόγιστόν τε	φήσομεν	εἶναι καὶ ~ἀργὸν καὶ δειλίας
[601]	οὖν οὐ περὶ πάντα οὕτω	φήσομεν	ἔχειν; ~Πῶς; ~(Περὶ ἕκαστον ταύτας
[605]	ταὐτὸν καὶ τὸν μιμητικὸν ποιητὴν	φήσομεν	κακὴν ~πολιτείαν ἰδίᾳ ἑκάστου τῇ
[604]	καὶ ~ἀργὸν καὶ δειλίας φίλον;	~Φήσομεν	μὲν οὖν. ~(Οὐκοῦν τὸ μὲν
[601]	δὴ οἶμαι καὶ τὸν ποιητικὸν	φήσομεν	χρώματα ἄττα ἑκάστων ~τῶν τεχνῶν
[616]	ὑπερβάλλειν, μὴ γένοιτο ἑκάστῳ τὸ	φθέγμα	ὅτε ~ἀναβαίνοι, καὶ ἁσμενέστατα ἕκαστον
[615]	ἰδεῖν, παρεστῶτες καὶ καταμανθάνοντες τὸ	~φθέγμα,	τοὺς μὲν διαλαβόντες ἦγον, ~τὸν
[604]	γε οἶμαι πολλὰ μὲν τολμήσει	φθέγξασθαι,	ἃ εἴ τις ~αὐτοῦ ἀκούοι
[609]	κακία τῷ ἐνεῖναι καὶ προσκαθῆσθαι	φθείρει	αὐτὴν ~καὶ μαραίνει, ἕως ἂν
[605]	τὴν πόλιν, τοὺς δὲ ~χαριεστέρους	φθείρῃ·	ταὐτὸν καὶ τὸν μιμητικὸν ποιητὴν
[608]	γάρ, ἔφην, ὁ ἀγών, ὦ	φίλε	Γλαύκων, μέγας, οὐχ ὅσος δοκεῖ,
[618]	ἔνθα δή, ὡς ἔοικεν, ὦ	φίλε	Γλαύκων, ὁ πᾶς κίνδυνος ~ἀνθρώπῳ,
[607]	~Εἰ δέ γε μή, ὦ	φίλε	ἑταῖρε, ὥσπερ οἱ ποτέ του
[599]	που ἐρωτᾶν ~αὐτὸν πυνθανομένους· Ω	φίλε	Ομηρε, εἴπερ μὴ τρίτος ἀπὸ
[607]	ὅσιον προδιδόναι. ἦ γάρ, ὦ	φίλε,	οὐ κηλῇ ὑπ’ ~αὐτῆς (καὶ
[598]	οὔ; ~Αλλὰ γὰρ οἶμαι ὦ	φίλε,	τόδε δεῖ περὶ πάντων τῶν
[607]	τὸν αὑτοῦ βίον ~κατασκευασάμενον ζῆν,	~(φιλεῖν	μὲν χρὴ καὶ ἀσπάζεσθαι ὡς
[603]	προσομιλεῖ τε καὶ ἑταίρα καὶ	~φίλη	ἐστὶν ἐπ’ οὐδενὶ ὑγιεῖ οὐδ’
[595]	~Ρητέον, ἦν δ’ ἐγώ· καίτοι	φιλία	γέ τίς με καὶ αἰδὼς
[619]	τὸν ἐνθάδε βίον ἀφικνοῖτο, ὑγιῶς	~(φιλο(	σοφοῖ καὶ ὁ κλῆρος αὐτῷ
[621]	ἐπιτηδεύσομεν, ἵνα καὶ ἡμῖν αὐτοῖς	φίλοι	ὦμεν ~καὶ τοῖς θεοῖς, αὐτοῦ
[604]	εἶναι καὶ ~ἀργὸν καὶ δειλίας	φίλον;	~Φήσομεν μὲν οὖν. ~(Οὐκοῦν τὸ
[607]	προστάταις αὐτῆς, ὅσοι μὴ ποιητικοί,	~φιλοποιηταὶ	δέ, ἄνευ μέτρου λόγον ὑπὲρ
[607]	ὅτι παλαιὰ μέν τις διαφορὰ	~φιλοσοφίᾳ	τε καὶ ποιητικῇ· καὶ γὰρ
[611]	ἦ δ’ ὅς. ~(Εἰς τὴν	φιλοσοφίαν	αὐτῆς, καὶ ἐννοεῖν ὧν ἅπτεται
[619]	προτέρῳ ~βίῳ βεβιωκότα, ἔθει (ἄνευ	φιλοσοφίας	ἀρετῆς μετειληφότα. ὡς δὲ καὶ
[620]	μνήμῃ δὲ ~τῶν προτέρων πόνων	φιλοτιμίας	λελωφηκυῖαν ζητεῖν περιιοῦσαν χρόνον ~πολὺν
[600]	ταύτῃ τῇ σοφίᾳ οὕτω σφόδρα	~φιλοῦνται,	ὥστε μόνον οὐκ ἐπὶ ταῖς
[606]	κατεῖχες ἐν σαυτῷ βουλόμενον γελωτοποιεῖν,	~φοβούμενος	δόξαν βωμολοχίας, τότ’ αὖ ἀνιεῖς,
[616]	Τάρταρον ~ἐμπεσούμενοι ἄγοιντο. ἔνθα δὴ	φόβων,	ἔφη, πολλῶν καὶ παντοδαπῶν ~σφίσι
[615]	εὐσεβείας καὶ γονέας καὶ αὐτόχειρος	φόνου	μείζους ἔτι ~τοὺς μισθοὺς διηγεῖτο.
[617]	καὶ πέμπτον· (τὸν) τρίτον δὲ	φορᾷ	ἰέναι, ὡς σφίσι φαίνεσθαι, ~ἐπανακυκλούμενον
[617]	ἄτρακτον ὅλον μὲν τὴν ~αὐτὴν	φοράν,	ἐν δὲ τῷ ὅλῳ περιφερομένῳ
[621]	ἀναγκαῖον εἶναι πιεῖν, τοὺς ~δὲ	φρονήσει	μὴ σῳζομένους πλέον πίνειν τοῦ
[603]	ἔργον ἀπεργάζεται, ~πόρρω δ’ αὖ	φρονήσεως	ὄντι τῷ (ἐν ἡμῖν προσομιλεῖ
[621]	ἀεὶ ἑξόμεθα καὶ δικαιοσύνην μετὰ	~φρονήσεως	παντὶ τρόπῳ ἐπιτηδεύσομεν, ἵνα καὶ
[604]	ἔχει, τὸ ~ἀγανακτητικόν, τὸ δὲ	φρόνιμόν	τε καὶ ἡσύχιον ἦθος, παραπλήσιον
[618]	καὶ εἰς πενίας τε καὶ	φυγὰς	~καὶ εἰς πτωχείας τελευτώσας· εἶναι
[621]	δένδρων τε καὶ ὅσα γῆ	φύει.	σκηνᾶσθαι οὖν σφᾶς ἤδη ἑσπέρας
[611]	δὲ προσπεφυκέναι, ὄστρεά ~τε καὶ	φυκία	καὶ πέτρας, ὥστε παντὶ μᾶλλον
[620]	ἑκάστῳ ὃν εἵλετο ~δαίμονα, τοῦτον	φύλακα	(συμ( πέμπειν τοῦ βίου καὶ
[606]	λόγῳ οὐδὲ ἔθει, ἀνίησιν τὴν	~φυλακὴν	τοῦ (θρηνώδους τούτου, ἅτε ἀλλότρια
[596]	καὶ τὰ ἐκ τῆς γῆς	φυόμενα	~ἅπαντα ποιεῖ καὶ ζῷα πάντα
[597]	πλέον ~ἢ μίαν ἐν τῇ	φύσει	ἀπεργάσασθαι αὐτὸν κλίνην, οὕτως ἐποίησεν
[610]	(αὐτοῦ, τοῦ ἀποκτεινύντος τῇ ἑαυτοῦ	φύσει,	~ἀποθνῄσκειν τοὺς λαμβάνοντας αὐτό, τοὺς
[601]	ἐάντε περὶ ἄλλου (ὁτουοῦν· ~οὕτω	φύσει	αὐτὰ ταῦτα μεγάλην τινὰ κήλησιν
[597]	τινὸς μηδὲ κλινοποιός τις, μίαν	~φύσει	αὐτὴν ἔφυσεν. ~Εοικεν. ~Βούλει οὖν
[606]	πιμπλάμενον καὶ χαῖρον· τὸ δὲ	φύσει	βέλτιστον ~ἡμῶν, ἅτε οὐχ ἱκανῶς
[597]	~τοιοῦτον; ~Δίκαιον γοῦν, ἔφη, ἐπειδήπερ	φύσει	γε καὶ τοῦτο καὶ τἆλλα
[598]	ἐκεῖνο αὐτὸ τὸ ἐν τῇ	φύσει	ἕκαστον δοκεῖ σοι ~ἐπιχειρεῖν μιμεῖσθαι
[606]	καὶ ἀποδύρασθαι ἱκανῶς καὶ ~ἀποπλησθῆναι,	φύσει	ὂν τοιοῦτον οἷον τούτων ἐπιθυμεῖν,
[597]	μία μὲν ἡ ἐν τῇ	φύσει	~οὖσα, ἣν φαῖμεν ἄν, ὡς
[611]	θηρίῳ ἐοικέναι ἢ οἷος ἦν	~φύσει,	οὕτω καὶ τὴν ψυχὴν ἡμεῖς
[618]	καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα τῶν	φύσει	περὶ ψυχὴν ~ὄντων καὶ τῶν
[611]	~μήτε γε αὖ τῇ ἀληθεστάτῃ	φύσει	τοιοῦτον εἶναι ψυχήν, ὥστε πολλῆς
[602]	δὴ ἡμῶν τῷ ~παθήματι τῆς	φύσεως	ἡ σκιαγραφία ἐπιθεμένη γοητείας οὐδὲν
[597]	τρίτου ἄρα γεννήματος ἀπὸ τῆς	φύσεως	~μιμητὴν καλεῖς; ~Πάνυ μὲν οὖν,
[618]	αἱρεῖσθαι, πρὸς ~τὴν τῆς ψυχῆς	φύσιν	ἀποβλέποντα, τόν τε χείρω καὶ
[616]	~γενῶν. τὴν δὲ (τοῦ σφονδύλου	φύσιν	εἶναι τοιάνδε· τὸ μὲν σχῆμα
[612]	τις ἴδοι αὐτῆς τὴν ἀληθῆ	φύσιν,	εἴτε πολυειδὴς εἴτε ~μονοειδής, εἴτε
[620]	Πανοπέως εἰς τεχνικῆς γυναικὸς ἰοῦσαν	φύσιν·	πόρρω δ’ ἐν ὑστάτοις ~ἰδεῖν
[611]	ῥᾳδίως αὐτοῦ ἴδοιεν τὴν ἀρχαίαν	φύσιν,	ὑπὸ τοῦ τά τε ~παλαιὰ
[596]	τἆλλα ζῷα καὶ σκεύη καὶ	φυτὰ	καὶ πάντα ὅσα νυνδὴ ~ἐλέγετο.
[597]	~Εοικεν. ~Βούλει οὖν τοῦτον μὲν	φυτουργὸν	τούτου προσαγορεύωμεν, ἤ τι ~τοιοῦτον;
[597]	ὑπὸ τοῦ θεοῦ οὔτε μὴ	φυῶσιν.	~Πῶς δή; ἔφη. ~Οτι, ἦν
[610]	ἂν ᾖ ~ἀνέλεγκτα, μή ποτε	φῶμεν	ὑπὸ πυρετοῦ μηδ’ αὖ ὑπ’
[617]	ἐφ’ ἑκάστου βεβηκέναι Σειρῆνα ~συμπεριφερομένην,	φωνὴν	μίαν ἱεῖσαν, ἕνα τόνον· ἐκ
[616]	ἰδεῖν αὐτόθι κατὰ (μέσον τὸ	φῶς	ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ~τὰ ἄκρα
[616]	τοῦ οὐρανοῦ ~καὶ γῆς τεταμένον	φῶς	εὐθύ, οἷον κίονα, μάλιστα τῇ
[616]	τεταμένα— εἶναι γὰρ τοῦτο τὸ	φῶς	σύνδεσμον ~τοῦ οὐρανοῦ, οἷον τὰ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/09/2005