Page
[611]	διακείμενον αὐτό, ὥσπερ οἱ τὸν	(θαλάττιον	Γλαῦκον ~ὁρῶντες οὐκ ἂν ἔτι
[600]	ἄλλας πράξεις λέγονται, ὥσπερ αὖ	Θάλεώ	~τε πέρι τοῦ Μιλησίου καὶ
[620]	γεννηθεῖσαν γενέσθαι· ἰδεῖν δὲ τὴν	Θαμύρου	~ἀηδόνος ἑλομένην· ἰδεῖν δὲ καὶ
[610]	πάνδεινον φανεῖται ἡ ἀδικία, εἰ	θανάσιμον	~ἔσται τῷ λαμβάνοντι— ἀπαλλαγὴ γὰρ
[610]	ταῦτα λέγων, τὴν ἀδικίαν εἶναι	θανάσιμον	τῷ ἔχοντι ὥσπερ ~νόσον, καὶ
[610]	που, ὡς ἔοικεν, ἐσκήνηται τοῦ	θανάσιμος	~εἶναι. ~Καλῶς, ἦν δ’ ἐγώ,
[617]	ἀρχὴ ~ἄλλης περιόδου θνητοῦ γένους	θανατηφόρου.	(οὐχ ὑμᾶς δαίμων ~λήξεται, ἀλλ’
[609]	~καὶ μαραίνει, ἕως ἂν εἰς	θάνατον	ἀγαγοῦσα τοῦ σώματος χωρίσῃ; ~Οὐδαμῶς,
[610]	ἀδικώτεραι αἱ ψυχαὶ διὰ τὸν	θάνατον	γίγνονται. ~Εὰν δέ γέ τις,
[620]	γένους διὰ τὸν ὑπ’ ἐκείνων	θάνατον	οὐκ ~ἐθέλουσαν ἐν γυναικὶ γεννηθεῖσαν
[615]	καὶ οἷον εἴ τινες ~πολλοῖς	θανάτων	ἦσαν αἴτιοι, ἢ πόλεις προδόντες
[614]	ἀνῃρέθη, κομισθεὶς δ’ οἴκαδε μέλλων	~θάπτεσθαι	δωδεκαταῖος ἐπὶ τῇ πυρᾷ κείμενος
[610]	λαμβάνοντας αὐτό, τοὺς μὲν μάλιστα	θᾶττον,	τοὺς δ’ ~ἧττον σχολαίτερον, ἀλλὰ
[597]	τοιούσδε λόγους ~διατρίβουσιν. ~Μηδὲν ἄρα	θαυμάζωμεν	εἰ καὶ τοῦτο ἀμυδρόν τι
[608]	~Καὶ ὃς ἐμβλέψας μοι καὶ	θαυμάσας	εἶπε· Μὰ Δί’ οὐκ ἔγωγε·
[620]	ἰδεῖν εἶναι καὶ γελοίαν καὶ	θαυμασίαν.	~κατὰ συνήθειαν γὰρ τοῦ προτέρου
[596]	χειροτεχνῶν. ~Δεινόν τινα λέγεις καὶ	θαυμαστὸν	ἄνδρα. ~Οὔπω γε, ἀλλὰ τάχα
[596]	ὑπὸ γῆς ἅπαντα ἐργάζεται. ~(Πάνυ	θαυμαστόν,	ἔφη, λέγεις σοφιστήν. ~Απιστεῖς; ἦν
[602]	γοητείας οὐδὲν ἀπολείπει, ~καὶ ἡ	θαυματοποιία	καὶ αἱ ἄλλαι πολλαὶ τοιαῦται
[598]	κλίνη, ἐάντε ἐκ πλαγίου αὐτὴν	θεᾷ	ἐάντε καταντικρὺ ἢ ὁπῃοῦν, ~μή
[615]	δὴ καὶ τοῦτο ~τῶν δεινῶν	θεαμάτων·	ἐπειδὴ ἐγγὺς τοῦ στομίου ἦμεν
[619]	~Ταύτην γὰρ δὴ ἔφη τὴν	θέαν	ἀξίαν εἶναι ἰδεῖν, ~ὡς ἕκασται
[615]	τοῦ οὐρανοῦ ~εὐπαθείας διηγεῖσθαι καὶ	θέας	ἀμηχάνους τὸ κάλλος. τὰ μὲν
[611]	οὐ (λελω( βημένον δεῖ αὐτὸ	~θεάσασθαι	ὑπό τε τῆς τοῦ σώματος
[614]	διακελεύοιντό οἱ ἀκούειν τε καὶ	θεᾶσθαι	πάντα τὰ ἐν τῷ τόπῳ.
[604]	πανηγύρει καὶ παντοδαποῖς ἀνθρώποις εἰς	~θέατρα	συλλεγομένοις· ἀλλοτρίου γάρ που πάθους
[598]	καὶ κακίαν, ~καὶ τά γε	θεῖα·	ἀνάγκη γὰρ τὸν ἀγαθὸν ποιητήν,
[618]	παραδείγματα εἰς τὸ πρόσθεν σφῶν	θεῖναι	ἐπὶ τὴν γῆν, πολὺ πλείω
[611]	ὡς συγγενὴς οὖσα τῷ τε	θείῳ	καὶ ἀθανάτῳ καὶ τῷ ἀεὶ
[596]	δημιουργούμενος, ~τάχιστα δέ που, εἰ	θέλεις	λαβὼν κάτοπτρον (περιφέρειν πανταχῇ· ~ταχὺ
[596]	βούλει τῶν πολλῶν. οἷον, εἰ	(θέλεις,	πολλαί ~πού εἰσι κλῖναι καὶ
[621]	αὐτοῖς φίλοι ὦμεν ~καὶ τοῖς	θεοῖς,	αὐτοῦ τε μένοντες ἐνθάδε, καὶ
[607]	δὲ ὅτι ὅσον μόνον ὕμνους	~θεοῖς	καὶ ἐγκώμια τοῖς ἀγαθοῖς ποιήσεως
[612]	θεοφιλὴς ἂν εἴη, ὁ δὲ	θεομισής,	ὥσπερ ~καὶ κατ’ ἀρχὰς ὡμολογοῦμεν.
[597]	ἣν φαῖμεν ἄν, ὡς ἐγᾦμαι,	θεὸν	ἐργάσασθαι. ἢ τίν’ ἄλλον; ~Οὐδένα,
[617]	αὐτῆς ἕκαστος ἕξει. αἰτία ἑλομένου·	θεὸς	~ἀναίτιος. ~Ταῦτα εἰπόντα ῥῖψαι ἐπὶ
[597]	~(Ταῦτα δὴ οἶμαι εἰδὼς ὁ	θεός,	βουλόμενος εἶναι ὄντως κλίνης ~ποιητὴς
[597]	~Ναὶ τρεῖς. ~(Ο μὲν δὴ	θεός,	εἴτε οὐκ ἐβούλετο, εἴτε τις
[597]	γάρ; ~Εστω. ~Ζωγράφος δή, κλινοποιός,	θεός,	τρεῖς οὗτοι ἐπιστάται τρισὶν εἴδεσι
[597]	πλείους οὔτε ~ἐφυτεύθησαν ὑπὸ τοῦ	θεοῦ	οὔτε μὴ φυῶσιν. ~Πῶς δή;
[615]	οὐκ ἄξια μνήμης. εἰς δὲ	θεοὺς	~ἀσεβείας τε καὶ εὐσεβείας καὶ
[612]	πρῶτον μὲν τοῦτο ἀποδώσετε, ὅτι	θεούς	γε οὐ ~λανθάνει ἑκάτερος αὐτῶν
[612]	δυνατὸν εἴη ταῦτα λανθάνειν καὶ	θεοὺς	καὶ ~ἀνθρώπους, ὅμως δοτέον εἶναι
[596]	~τούτοις γῆν καὶ οὐρανὸν καὶ	θεοὺς	καὶ πάντα τὰ ἐν οὐρανῷ
[612]	ὡμολογοῦμεν. ~Εστι ταῦτα. ~Τῷ δὲ	θεοφιλεῖ	οὐχ ὁμολογήσομεν, ~ὅσα γε ἀπὸ
[612]	δὲ μὴ λανθάνετον, ὁ μὲν	θεοφιλὴς	ἂν εἴη, ὁ δὲ θεομισής,
[620]	ὑστάτοις ~ἰδεῖν τὴν τοῦ γελωτοποιοῦ	Θερσίτου	πίθηκον ἐνδυομένην. κατὰ τύχην δὲ
[613]	εἰς ὅσον δυνατὸν ἀνθρώπῳ ὁμοιοῦσθαι	θεῷ.	~Εἰκός γ’ ἔφη, τὸν τοιοῦτον
[611]	ἄλλων κακῶν, ὥσπερ ~νῦν ἡμεῖς	θεώμεθα,	ἀλλ’ οἷόν ἐστιν καθαρὸν γιγνόμενον,
[611]	οὕτω καὶ τὴν ψυχὴν ἡμεῖς	θεώμεθα	διακειμένην ὑπὸ μυρίων ~κακῶν. ἀλλὰ
[602]	καὶ εὐθέα ἐν ὕδατί τε	θεωμένοις	καὶ ἔξω, καὶ ~κοῖλά τε
[613]	οὐχ ὁμολογήσομεν, ~ὅσα γε ἀπὸ	θεῶν	(γίγνεται, ~πάντα γίγνεσθαι ὡς οἷόν
[612]	παρέχει παρ’ ἀνθρώπων τε καὶ	θεῶν,	ζῶντός ~τε ἔτι τοῦ ἀνθρώπου
[612]	ὥσπερ ἔχει δόξης καὶ παρὰ	θεῶν	καὶ παρ’ ἀνθρώπων, καὶ ~ἡμᾶς
[613]	οὐ γὰρ δὴ ὑπό γε	~θεῶν	ποτε ἀμελεῖται ὃς ἂν προθυμεῖσθαι
[614]	ἐγώ, ζῶντι τῷ δικαίῳ παρὰ	θεῶν	τε (καὶ ~ἀνθρώπων ἆθλά τε
[613]	γε. ~Τὰ μὲν δὴ παρὰ	θεῶν	τοιαῦτ’ ἄττ’ ἂν εἴη νικητήρια
[607]	καὶ μάλιστα ὅταν δι’ Ομήρου	θεωρῇς	αὐτήν; ~Πολύ γε. ~Οὐκοῦν δικαία
[606]	(θρηνώδους τούτου, ἅτε ἀλλότρια πάθη	θεωροῦν	καὶ ~ἑαυτῷ οὐδὲν αἰσχρὸν ὂν
[601]	ἑτέροις τοιούτοις ἐκ τῶν λόγων	θεωροῦσι	δοκεῖν, ~ἐάντε περὶ σκυτοτομίας τις
[601]	τῶν χρωμάτων δὲ καὶ σχημάτων	~θεωροῦσιν;	~Πάνυ μὲν οὖν. ~Οὕτω δὴ
[613]	ὅπερ οἱ δρομῆς ὅσοι ἂν	θέωσιν	εὖ ~ἀπὸ τῶν κάτω, ἀπὸ
[611]	καὶ πέτρας, ὥστε παντὶ μᾶλλον	θηρίῳ	ἐοικέναι ἢ οἷος ἦν ~φύσει,
[620]	καὶ ἐκ τῶν ἄλλων ~δὴ	θηρίων	ὡσαύτως εἰς ἀνθρώπους ἰέναι καὶ
[611]	γίγνοιτο, οἶσθ’ ὅτι ἐκ ~τοῦ	θνητοῦ	ἂν γίγνοιτο καὶ πάντα ἂν
[617]	Ψυχαὶ ἐφήμεροι, ἀρχὴ ~ἄλλης περιόδου	θνητοῦ	γένους θανατηφόρου. (οὐχ ὑμᾶς δαίμων
[606]	τῶν ἀλλοτρίων εἰς τὰ οἰκεῖα·	θρέψαντα	γὰρ ἐν ἐκείνοις ~ἰσχυρὸν τὸ
[604]	~πεσόν τε καὶ νοσῆσαν, ἰατρικῇ	θρηνῳδίαν	ἀφανίζοντα. ~Ορθότατα γοῦν ἄν τις,
[606]	ἔθει, ἀνίησιν τὴν ~φυλακὴν τοῦ	(θρηνώδους	τούτου, ἅτε ἀλλότρια πάθη θεωροῦν
[621]	ὑπὸ τὸν τῆς (Ανάγκης ἰέναι	θρόνον,	~καὶ δι’ ἐκείνου διεξελθόντα, ἐπειδὴ
[617]	πέριξ δι’ ἴσου ~τρεῖς, ἐν	θρόνῳ	ἑκάστην, θυγατέρας τῆς Ανάγκης, Μοίρας,
[617]	ἴσου ~τρεῖς, ἐν θρόνῳ ἑκάστην,	θυγατέρας	τῆς Ανάγκης, Μοίρας, ~λευχειμονούσας, στέμματα
[617]	τι βῆμα ὑψηλὸν εἰπεῖν— ~Ανάγκης	θυγατρὸς	κόρης Λαχέσεως λόγος. Ψυχαὶ ἐφήμεροι,
[606]	~(Καὶ περὶ ἀφροδισίων δὴ καὶ	θυμοῦ	καὶ περὶ πάντων τῶν ~ἐπιθυμητικῶν
[596]	ἐπιφέρομεν. ἢ οὐ μανθάνεις; ~Μανθάνω.	~Θῶμεν	δὴ καὶ νῦν ὅτι βούλει

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/09/2005