Page
[616]	ἐλάττων ἐγκέοιτο ἁρμόττων, καθάπερ οἱ	κάδοι	οἱ εἰς ~ἀλλήλους ἁρμόττοντες, καὶ
[604]	ὅταν ἐν ~ἐρημίᾳ μόνος αὐτὸς	καθ’	αὑτὸν γίγνηται; ~Πολύ που, ἔφη,
[614]	τόπῳ. ~ὁρᾶν δὴ ταύτῃ μὲν	καθ’	ἑκάτερον τὸ χάσμα τοῦ οὐρανοῦ
[616]	~ἄλλος τοιοῦτος ἐλάττων ἐγκέοιτο ἁρμόττων,	καθάπερ	οἱ κάδοι οἱ εἰς ~ἀλλήλους
[604]	ἂν ἔχειν, ἀλλὰ μὴ προσπταίσαντας	καθάπερ	παῖδας ~ἐχομένους τοῦ πληγέντος ἐν
[614]	~καταβαίνειν ἑτέρας ἐκ τοῦ (οὐρανοῦ	καθαράς.	καὶ τὰς ἀεὶ ~ἀφικνουμένας ὥσπερ
[611]	ἡμεῖς θεώμεθα, ἀλλ’ οἷόν ἐστιν	καθαρὸν	γιγνόμενον, τοιοῦτον ἱκανῶς ~λογισμῷ διαθεατέον,
[616]	ἴριδι προσφερῆ, ~λαμπρότερον δὲ καὶ	καθαρώτερον·	εἰς ὃ ἀφικέσθαι προελθόντες ~ἡμερησίαν
[617]	μίαν ἁρμονίαν συμφωνεῖν. ἄλλας δὲ	(καθη(	μένας πέριξ δι’ ἴσου ~τρεῖς,
[614]	~καταντικρύ. δικαστὰς δὲ μεταξὺ τούτων	καθῆσθαι,	οὕς, ἐπειδὴ ~διαδικάσειαν, τοὺς μὲν
[606]	δέον αὐχμεῖν, καὶ ἄρχοντα ἡμῖν	καθίστησιν,	~δέον ἄρχεσθαι αὐτὰ ἵνα βελτίους
[616]	πορεύεσθαι, καὶ ~ἀφικνεῖσθαι τεταρταίους ὅθεν	καθορᾶν	ἄνωθεν διὰ παντὸς τοῦ οὐρανοῦ
[613]	ξένων τε (καὶ ἀστῶν, μαστιγούμενοι	καὶ	ἃ ~ἄγροικα ἔφησθα σὺ εἶναι,
[609]	εἰς τὸ μηδὲ σῶμα εἶναι,	καὶ	ἃ νυνδὴ ἐλέγομεν (ἅπαντα ὑπὸ
[608]	~Τί δέ; κακὸν ἑκάστῳ τι	καὶ	ἀγαθὸν λέγεις; ~οἷον (ὀφθαλμοῖς ~ὀφθαλμίαν
[601]	χρώμενον ἑκάστῳ ἐμπειρότατόν τε εἶναι	καὶ	~ἄγγελον γίγνεσθαι τῷ ποιητῇ οἷα
[609]	νόσος οὖσα τήκει καὶ διόλλυσι	~καὶ	ἄγει εἰς τὸ μηδὲ σῶμα
[612]	ἑστιωμένῃ, ~γεηρὰ καὶ πετρώδη πολλὰ	καὶ	ἄγρια περιπέφυκεν ὑπὸ τῶν εὐδαιμόνων
[607]	μὴ καί τινα ~σκληρότητα ἡμῶν	καὶ	ἀγροικίαν καταγνῷ, ὅτι παλαιὰ μέν
[618]	καὶ τὴν ἄλλην ἰσχύν (τε	καὶ	ἀγωνίαν, τοὺς ~δ’ ἐπὶ γένεσιν
[611]	εὑρήσει καὶ ἐναργέστερον ~δικαιοσύνας τε	καὶ	ἀδικίας διόψεται καὶ πάντα ἃ
[613]	~οὐχ οἱ μὲν δεινοί τε	καὶ	ἄδικοι δρῶσιν ὅπερ οἱ δρομῆς
[610]	ἰέναι καὶ λέγειν ὡς ~πονηρότερος	καὶ	ἀδικώτερος γίγνεται ὁ ἀποθνῄσκων, ἵνα
[618]	ἐπὶ γένεσιν καὶ προγόνων ἀρεταῖς,	καὶ	ἀδοκίμων κατὰ ταῦτα, ὡσαύτως ~δὲ
[605]	νοντα ἐν τοῖς ὀδυρμοῖς ἢ	καὶ	~ᾄδοντάς τε καὶ κοπτομένους, οἶσθ’
[611]	συγγενὴς οὖσα τῷ τε θείῳ	καὶ	ἀθανάτῳ καὶ τῷ ἀεὶ ~ὄντι,
[606]	τε καὶ εὐδαιμονέστεροι ἀντὶ χειρόνων	~καὶ	ἀθλιωτέρων γιγνώμεθα. ~Οὐκ ἔχω ἄλλως
[602]	οὐδὲν ἀπολείπει, ~καὶ ἡ θαυματοποιία	καὶ	αἱ ἄλλαι πολλαὶ τοιαῦται μηχαναί.
[595]	καίτοι φιλία γέ τίς με	καὶ	αἰδὼς ἐκ παιδὸς ἔχουσα ~περὶ
[609]	νυνδὴ διῇμεν πάντα, ἀδικία τε	καὶ	(ἀκολασία καὶ ~δειλία καὶ ἀμαθία.
[608]	ἐσόμεθα φανῆναι ~αὐτὴν ὡς βελτίστην	καὶ	ἀληθεστάτην, ἕως δ’ ἂν μὴ
[615]	~πατέρα ἀποκτείνας (καὶ πρεσβύτερον ἀδελφόν,	καὶ	ἄλλα δὴ πολλά τε ~καὶ
[620]	μεταβάλλοντα εἰς ἀνθρωπίνου ~βίου αἵρεσιν,	καὶ	ἄλλα ζῷα μουσικὰ ὡσαύτως. (εἰκοστὴν
[619]	ἐνοῦσαν ~εἱμαρμένην παίδων αὑτοῦ βρώσεις	καὶ	ἄλλα κακά· ἐπειδὴ δὲ κατὰ
[607]	λεπτῶς μεριμνῶντες, ὅτι ἄρα ~πένονται,	καὶ	ἄλλα μυρία σημεῖα παλαιᾶς ἐναντιώσεως
[595]	ἦν δ’ ἐγώ, πολλὰ μὲν	καὶ	ἄλλα περὶ αὐτῆς ἐννοῶ, ὡς
[619]	καὶ ~μὴ ἐμπεσὼν εἰς τυραννίδας	καὶ	ἄλλας τοιαύτας πράξεις πολλὰ μὲν
[600]	Αβδηρίτης καὶ Πρόδικος ὁ Κεῖος	καὶ	ἄλλοι ~πάμπολλοι δύνανται τοῖς ἐφ’
[608]	ἐξ ὧν διεληλύθαμεν· οἶμαι δὲ	καὶ	ἄλλον ὁντινοῦν. ~(Καὶ μήν, ἦν
[616]	διαλαβόντες ἦγον, ~τὸν δὲ Αρδιαῖον	καὶ	ἄλλους (συμποδίσαντες χεῖράς τε καὶ
[615]	πεπονθότες, ἐκεῖνόν τε κατείδομεν ἐξαίφνης	καὶ	~ἄλλους— σχεδόν τι αὐτῶν τοὺς
[616]	δὴ τρίτον ἄλλον καὶ τέταρτον	καὶ	~ἄλλους τέτταρας. ὀκτὼ γὰρ εἶναι
[616]	σφόνδυλον μεικτὸν ἔκ τε τούτου	καὶ	ἄλλων ~γενῶν. τὴν δὲ (τοῦ
[611]	τε τῆς τοῦ σώματος κοινωνίας	καὶ	ἄλλων κακῶν, ὥσπερ ~νῦν ἡμεῖς
[617]	~ἰέναι τὸν ὄγδοον, δευτέρους δὲ	καὶ	ἅμα (ἀλλήλοις τόν τε ἕβδομον
[609]	τε καὶ (ἀκολασία καὶ ~δειλία	καὶ	ἀμαθία. ~Η οὖν τι τούτων
[602]	καὶ πονηρίας, ~συνὼν τῷ εἰδότι	καὶ	(ἀναγκαζόμενος ~ἀκούειν παρὰ τοῦ εἰδότος,
[600]	Θάλεώ ~τε πέρι τοῦ Μιλησίου	καὶ	Αναχάρσιος τοῦ Σκύθου; ~Οὐδαμῶς τοιοῦτον
[598]	μὴ οἷός τ’ εἶναι ἐπιστήμην	καὶ	ἀνεπιστημοσύνην καὶ ~μίμησιν ἐξετάσαι. ~Αληθέστατα,
[619]	τοιαύτας πράξεις πολλὰ μὲν ~ἐργάσηται	καὶ	ἀνήκεστα κακά, ἔτι δὲ αὐτὸς
[612]	εἴη ταῦτα λανθάνειν καὶ θεοὺς	καὶ	~ἀνθρώπους, ὅμως δοτέον εἶναι τοῦ
[614]	τῷ δικαίῳ παρὰ θεῶν τε	(καὶ	~ἀνθρώπων ἆθλά τε καὶ μισθοὶ
[609]	~ἐξαπατηθῶμεν οἰηθέντες τὸν ἄδικον ἄνθρωπον	καὶ	ἀνόητον, ὅταν ληφθῇ ~ἀδικῶν, τότε
[611]	εἶναι ψυχήν, ὥστε πολλῆς ~ποικιλίας	καὶ	ἀνομοιότητός τε καὶ διαφορᾶς γέμειν
[615]	καὶ ἄλλα δὴ πολλά τε	~καὶ	ἀνόσια εἰργασμένος, ὡς ἐλέγετο. ἔφη
[610]	τοῦ σώματος αὐτὴ ἐκείνη ἀδικωτέρα	καὶ	~ἀνοσιωτέρα γίγνεται· ἀλλοτρίου δὲ κακοῦ
[604]	οἴει τῇ ~λύπῃ μαχεῖσθαί τε	καὶ	ἀντιτείνειν, ὅταν ὁρᾶται ὑπὸ τῶν
[614]	πορεύεσθαι τὴν εἰς δεξιάν τε	καὶ	~ἄνω διὰ τοῦ οὐρανοῦ, σημεῖα
[604]	καὶ πρὸς τοὺς ὀδυρμοὺς ~ἄγον	καὶ	ἀπλήστως ἔχον αὐτῶν ἆρ’ οὐκ
[606]	~καὶ πεπεινηκὸς τοῦ δακρῦσαί τε	καὶ	ἀποδύρασθαι ἱκανῶς καὶ ~ἀποπλησθῆναι, φύσει
[613]	ἀγαθόν τι τελευτήσει ζῶντι ἢ	καὶ	ἀποθανόντι. οὐ γὰρ δὴ ὑπό
[610]	~καὶ τὸ οἰκεῖον κακὸν ἀποκτεῖναι	καὶ	ἀπολέσαι ψυχήν, σχολῇ τό γε
[609]	τι τούτων αὐτὴν διαλύει τε	καὶ	ἀπόλλυσι; καὶ ἐννόει μὴ ~ἐξαπατηθῶμεν
[620]	φύλακα (συμ( πέμπειν τοῦ βίου	καὶ	ἀποπληρωτὴν τῶν ~αἱρεθέντων. ὃν πρῶτον
[606]	δακρῦσαί τε καὶ ἀποδύρασθαι ἱκανῶς	καὶ	~ἀποπλησθῆναι, φύσει ὂν τοιοῦτον οἷον
[609]	~προσεγένετο, καὶ τελευτῶν ὅλον διέλυσεν	καὶ	ἀπώλεσεν; ~Πῶς γὰρ οὔ; ~Τὸ
[604]	οὐκ ἀλόγιστόν τε φήσομεν εἶναι	καὶ	~ἀργὸν καὶ δειλίας φίλον; ~Φήσομεν
[602]	~Αρ’ οὖν οὐ τὸ μετρεῖν	καὶ	ἀριθμεῖν καὶ ἱστάναι βοήθειαι χαριέσταται
[601]	λέγῃ ἐν μέτρῳ καὶ ῥυθμῷ	καὶ	ἁρμονίᾳ, πάνυ ~εὖ δοκεῖν λέγεσθαι,
[618]	εὐγένειαι ~καὶ δυσγένειαι καὶ ἰδιωτεῖαι	καὶ	ἀρχαὶ καὶ ἰσχύες καὶ ἀσθένειαι
[606]	γὰρ ταῦτα ἄρδουσα, δέον αὐχμεῖν,	καὶ	ἄρχοντα ἡμῖν καθίστησιν, ~δέον ἄρχεσθαι
[618]	ἰδιωτεῖαι καὶ ἀρχαὶ καὶ ἰσχύες	καὶ	ἀσθένειαι καὶ ~εὐμαθίαι καὶ δυσμαθίαι
[614]	ἐκ πολλῆς πορείας φαίνεσθαι ἥκειν,	καὶ	ἁσμένας ~εἰς τὸν λειμῶνα ἀπιούσας
[616]	ἑκάστῳ τὸ φθέγμα ὅτε ~ἀναβαίνοι,	καὶ	ἁσμενέστατα ἕκαστον σιγήσαντος ἀναβῆναι. καὶ
[620]	~ἂν ἔπραξεν καὶ πρώτη λαχοῦσα,	καὶ	ἁσμένην ἑλέσθαι. καὶ ἐκ τῶν
[614]	ἀπιούσας οἷον ἐν πανηγύρει κατασκηνᾶσθαι,	καὶ	~ἀσπάζεσθαί τε ἀλλήλας ὅσαι γνώριμαι,
[607]	~κατασκευασάμενον ζῆν, ~(φιλεῖν μὲν χρὴ	καὶ	ἀσπάζεσθαι ὡς ὄντας ~βελτίστους εἰς
[613]	ὦτα ἐπὶ τῶν ὤμων ~ἔχοντες	καὶ	ἀστεφάνωτοι ἀποτρέχοντες· οἱ δὲ τῇ
[613]	ἄθλιοι ~προπηλακίζονται ὑπὸ ξένων τε	(καὶ	ἀστῶν, μαστιγούμενοι καὶ ἃ ~ἄγροικα
[617]	ἀρετὴ δὲ ἀδέσποτον, ἣν τιμῶν	καὶ	~ἀτιμάζων πλέον καὶ ἔλαττον αὐτῆς
[617]	ἐχούσας, Λάχεσίν τε καὶ ~Κλωθὼ	καὶ	Ατροπον, ὑμνεῖν πρὸς τὴν τῶν
[615]	δεκαπλασίας ἀλγηδόνας ὑπὲρ ἑκάστου κομίσαιντο,	καὶ	αὖ εἴ τινας ~εὐεργεσίας εὐεργετηκότες
[613]	ἐγὼ νῦν λέγω περὶ τῶνδε.	καὶ	αὖ καὶ περὶ τῶν ἀδίκων,
[616]	καὶ τιμωρίας τοιαύτας τινὰς (εἶναι,	καὶ	αὖ τὰς εὐεργεσίας ~ταύταις ἀντιστρόφους.
[615]	τε καὶ εὐσεβείας καὶ γονέας	καὶ	αὐτόχειρος φόνου μείζους ἔτι ~τοὺς
[614]	τὴν ψυχὴν πορεύεσθαι (μετὰ ~πολλῶν,	καὶ	ἀφικνεῖσθαι σφᾶς εἰς τόπον τινὰ
[616]	ἐντεῦθεν δεῖν τῇ ὀγδόῃ πορεύεσθαι,	καὶ	~ἀφικνεῖσθαι τεταρταίους ὅθεν καθορᾶν ἄνωθεν
[598]	τεχνῶν· ~ἀλλ’ ὅμως παῖδάς γε	καὶ	ἄφρονας ἀνθρώπους, εἰ ἀγαθὸς εἴη
[614]	~Καὶ μάλ’ ἔφη, καλά τε	καὶ	βέβαια. ~Ταῦτα τοίνυν, ἦν δ’
[600]	οἷός τ’ ἦν ~παιδεύειν ἀνθρώπους	καὶ	βελτίους ἀπεργάζεσθαι Ομηρος, ἅτε περὶ
[617]	τῆς Λαχέσεως γονάτων κλήρους τε	καὶ	βίων ~παραδείγματα, ἀναβάντα ἐπί τι
[621]	καύματός τε καὶ πνίγους δεινοῦ·	καὶ	γὰρ εἶναι αὐτὸ ~κενὸν δένδρων
[607]	διαφορὰ ~φιλοσοφίᾳ τε καὶ ποιητικῇ·	καὶ	γὰρ ἡ λακέρυζα πρὸς δεσπόταν
[605]	τιθεῖμεν ~ἀντίστροφον αὐτὸν τῷ ζωγράφῳ·	καὶ	γὰρ τῷ φαῦλα ποιεῖν πρὸς
[620]	~ἐλεινήν τε γὰρ ἰδεῖν εἶναι	καὶ	γελοίαν καὶ θαυμασίαν. ~κατὰ συνήθειαν
[613]	τοῦ δρόμου ~αἱρεθέντες καταγέλαστοί εἰσιν	καὶ	γέροντες γιγνόμενοι ἄθλιοι ~προπηλακίζονται ὑπὸ
[616]	ἄνωθεν διὰ παντὸς τοῦ οὐρανοῦ	~καὶ	γῆς τεταμένον φῶς εὐθύ, οἷον
[615]	θεοὺς ~ἀσεβείας τε καὶ εὐσεβείας	καὶ	γονέας καὶ αὐτόχειρος φόνου μείζους
[618]	ἀδοκίμων κατὰ ταῦτα, ὡσαύτως ~δὲ	καὶ	γυναικῶν. ψυχῆς δὲ τάξιν οὐκ
[619]	τῶν κακῶν, ~ἀλλὰ τύχην τε	καὶ	δαίμονας καὶ πάντα μᾶλλον ἀνθ’
[609]	πάντα, ἀδικία τε καὶ (ἀκολασία	καὶ	~δειλία καὶ ἀμαθία. ~Η οὖν
[604]	τε φήσομεν εἶναι καὶ ~ἀργὸν	καὶ	δειλίας φίλον; ~Φήσομεν μὲν οὖν.
[619]	ἀλλὰ καὶ τὴν ἐνθένδε ἐκεῖσε	καὶ	δεῦρο πάλιν πορείαν οὐκ ἂν
[599]	ὃν δὴ μιμητὴν ὡρισάμεθα, ἀλλὰ	καὶ	~δεύτερος, καὶ οἷός τε ἦσθα
[618]	ζῴων τε γὰρ πάντων βίους	καὶ	δὴ καὶ τοὺς ~ἀνθρωπίνους ἅπαντας.
[619]	~οὕτω γὰρ (εὐδαιμονέστατος γίγνεται ἄνθρωπος.	~Καὶ	δὴ οὖν καὶ τότε ὁ
[599]	ἢ ~χείρους ἀνθρώπους ποιεῖ ἰδίᾳ	καὶ	δημοσίᾳ, λέγε ἡμῖν τίς τῶν
[599]	ᾤκησεν, ὥσπερ διὰ Λυκοῦργον Λακεδαίμων	καὶ	δι’ ἄλλους ~πολλοὺς (πολλαὶ μεγάλαι
[621]	τὸν τῆς (Ανάγκης ἰέναι θρόνον,	~καὶ	δι’ ἐκείνου διεξελθόντα, ἐπειδὴ καὶ
[618]	Γλαύκων, ὁ πᾶς κίνδυνος ~ἀνθρώπῳ,	καὶ	διὰ ταῦτα μάλιστα (ἐπιμελητέον ὅπως
[619]	ταῖς πολλαῖς τῶν ψυχῶν γίγνεσθαι	καὶ	διὰ τὴν τοῦ κλήρου ~τύχην·
[618]	νυνδὴ ῥηθέντα καὶ συντιθέμενα ἀλλήλοις	καὶ	διαιρούμενα πρὸς ~ἀρετὴν βίου πῶς
[614]	ἄγγελον ἀνθρώποις γενέσθαι τῶν ~ἐκεῖ	καὶ	διακελεύοιντό οἱ ἀκούειν τε καὶ
[608]	~Τὸ ποῖον; ~Τὸ μὲν ἀπολλύον	καὶ	διαφθεῖρον πᾶν τὸ κακὸν εἶναι,
[611]	πολλῆς ~ποικιλίας καὶ ἀνομοιότητός τε	καὶ	διαφορᾶς γέμειν αὐτὸ πρὸς αὑτό.
[615]	αὖ εἴ τινας ~εὐεργεσίας εὐεργετηκότες	καὶ	δίκαιοι καὶ ὅσιοι γεγονότες εἶεν,
[621]	τῆς ἄνω ὁδοῦ ἀεὶ ἑξόμεθα	καὶ	δικαιοσύνην μετὰ ~φρονήσεως παντὶ τρόπῳ
[599]	πολέμων τε πέρι καὶ στρατηγιῶν	καὶ	~διοικήσεων πόλεων, καὶ (παιδείας πέρι
[609]	σώματος πονηρία νόσος οὖσα τήκει	καὶ	διόλλυσι ~καὶ ἄγει εἰς τὸ
[618]	εἰς πτωχείας τελευτώσας· εἶναι δὲ	καὶ	δοκίμων ἀνδρῶν βίους, τοὺς μὲν
[621]	ἐμοὶ πειθώμεθα, ~νομίζοντες ἀθάνατον ψυχὴν	καὶ	δυνατὴν πάντα μὲν κακὰ ἀνέχεσθαι,
[618]	ἀγαθὸν ἐργάζεται, καὶ τί εὐγένειαι	~καὶ	δυσγένειαι καὶ ἰδιωτεῖαι καὶ ἀρχαὶ
[618]	ἰσχύες καὶ ἀσθένειαι καὶ ~εὐμαθίαι	καὶ	δυσμαθίαι καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα
[614]	~ἀνθρώπων ἆθλά τε καὶ μισθοὶ	καὶ	δῶρα γίγνεται πρὸς ἐκείνοις τοῖς
[613]	ἀδίκων, ὅτι οἱ ~πολλοὶ αὐτῶν,	καὶ	ἐὰν νέοι ὄντες λάθωσιν, ἐπὶ
[596]	πάντα ἐργάζεται, τά τε ἄλλα	καὶ	ἑαυτόν, καὶ πρὸς ~τούτοις γῆν
[606]	τούτου, ἅτε ἀλλότρια πάθη θεωροῦν	καὶ	~ἑαυτῷ οὐδὲν αἰσχρὸν ὂν εἰ
[607]	ὅτι ὅσον μόνον ὕμνους ~θεοῖς	καὶ	ἐγκώμια τοῖς ἀγαθοῖς ποιήσεως παραδεκτέον
[612]	τῷ ἀνθρωπίνῳ βίῳ πάθη ~τε	καὶ	εἴδη, ὡς ἐγᾦμαι, ἐπιεικῶς αὐτῆς
[597]	αὖ ἀμφότεραι τὸ εἶδος ἔχοιεν,	καὶ	εἴη ἂν ὃ ἔστιν κλίνη
[599]	καλὰ ἔργα ἑαυτοῦ καταλιπεῖν ~μνημεῖα,	καὶ	εἶναι προθυμοῖτ’ ἂν μᾶλλον ὁ
[620]	~καὶ παρημελημένον (ὑπὸ τῶν ἄλλων,	καὶ	εἰπεῖν ἰδοῦσαν ὅτι τὰ αὐτὰ
[619]	φιλοσοφίας ἀρετῆς μετειληφότα. ὡς δὲ	καὶ	~εἰπεῖν, οὐκ ἐλάττους εἶναι ἐν
[620]	θηρίων ὡσαύτως εἰς ἀνθρώπους ἰέναι	καὶ	εἰς ἄλληλα, τὰ μὲν ἄδικα
[596]	ἀληθείᾳ. ~Καλῶς, ἦν δ’ ἐγώ,	καὶ	εἰς δέον ἔρχῃ τῷ λόγῳ.
[615]	ἢ πόλεις προδόντες ἢ στρατόπεδα,	καὶ	εἰς ~δουλείας ἐμβεβληκότες ἤ τινος
[618]	τὰς δὲ καὶ μεταξὺ διαφθειρομένας	καὶ	εἰς πενίας τε καὶ φυγὰς
[618]	εἰς πενίας τε καὶ φυγὰς	~καὶ	εἰς πτωχείας τελευτώσας· εἶναι δὲ
[596]	μία δὲ τραπέζης. ~Ναί. ~Οὐκοῦν	καὶ	εἰώθαμεν λέγειν ὅτι ὁ δημιουργὸς
[603]	~μιμητικὴ βιαίους ἢ ἑκουσίας πράξεις,	καὶ	ἐκ τοῦ πράττειν ἢ εὖ
[620]	πρώτη λαχοῦσα, καὶ ἁσμένην ἑλέσθαι.	καὶ	ἐκ τῶν ἄλλων ~δὴ θηρίων
[616]	καὶ πόδας ~καὶ κεφαλήν, καταβαλόντες	καὶ	ἐκδείραντες, εἷλκον παρὰ τὴν ὁδὸν
[619]	Αιδου ἰέναι, ὅπως ~ἂν ᾖ	καὶ	ἐκεῖ ἀνέκπληκτος ὑπὸ πλούτων τε
[606]	δόξαν βωμολοχίας, τότ’ αὖ ἀνιεῖς,	καὶ	ἐκεῖ νεανικὸν ποιήσας ~ἔλαθες πολλάκις
[613]	εἶναι, ἀληθῆ λέγων— εἶτα στρεβλώσονται	καὶ	~ἐκκαυθήσονται— πάντα ἐκεῖνα οἴου καὶ
[617]	ἅμα (ἀλλήλοις τόν τε ἕβδομον	καὶ	~ἕκτον καὶ πέμπτον· (τὸν) τρίτον
[617]	ἣν τιμῶν καὶ ~ἀτιμάζων πλέον	καὶ	ἔλαττον αὐτῆς ἕκαστος ἕξει. αἰτία
[606]	εἶναι ἀκαίρως ~πενθεῖ, τοῦτον ἐπαινεῖν	καὶ	ἐλεεῖν, ἀλλ’ ἐκεῖνο κερδαίνειν ἡγεῖται,
[613]	καὶ ~ἐκκαυθήσονται— πάντα ἐκεῖνα οἴου	καὶ	ἐμοῦ ἀκηκοέναι ὡς πάσχουσιν. ~ἀλλ’
[602]	τραγικῆς ποιήσεως ~ἁπτομένους ἐν ἰαμβείοις	καὶ	ἐν ἔπεσι πάντας εἶναι μιμητικοὺς
[619]	τῷ βίῳ κατὰ τὸ δυνατὸν	καὶ	ἐν παντὶ τῷ ἔπειτα· ~οὕτω
[603]	ἅμα ~περὶ τῶν αὐτῶν, οὕτω	καὶ	ἐν ταῖς πράξεσι στασιάζει τε
[621]	οἱ νικηφόροι περιαγειρόμενοι, καὶ ἐνθάδε	καὶ	ἐν τῇ ~χιλιέτει πορείᾳ, ἣν
[603]	εὖ οἰομένους ἢ ~κακῶς πεπραγέναι,	καὶ	ἐν τούτοις δὴ πᾶσιν ἢ
[619]	καὶ φεύγειν τὰ ὑπερβάλλοντα ~ἑκατέρωσε	καὶ	ἐν τῷδε τῷ βίῳ κατὰ
[603]	~ὥσπερ κατὰ τὴν ὄψιν ἐστασίαζεν	καὶ	ἐναντίας εἶχεν ἐν ἑαυτῷ δόξας
[611]	πολύ γε κάλλιον αὐτὸ εὑρήσει	καὶ	ἐναργέστερον ~δικαιοσύνας τε καὶ ἀδικίας
[595]	γὰρ μᾶλλον ~οὐ παραδεκτέα νῦν	καὶ	ἐναργέστερον, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, φαίνεται,
[605]	κοπτομένους, οἶσθ’ ὅτι χαίρομέν τε	καὶ	ἐνδόντες ἡμᾶς ~αὐτοὺς ἑπόμεθα συμπάσχοντες
[609]	τῆς ~οἰκείας κακίας, τῷ προσκαθῆσθαι	καὶ	ἐνεῖναι διαφθειρούσης, εἰς τὸ μὴ
[621]	~κομιζώμεθα, ὥσπερ οἱ νικηφόροι περιαγειρόμενοι,	καὶ	ἐνθάδε καὶ ἐν τῇ ~χιλιέτει
[609]	αὐτὴν διαλύει τε καὶ ἀπόλλυσι;	καὶ	ἐννόει μὴ ~ἐξαπατηθῶμεν οἰηθέντες τὸν
[611]	ὅς. ~(Εἰς τὴν φιλοσοφίαν αὐτῆς,	καὶ	ἐννοεῖν ὧν ἅπτεται καὶ οἵων
[621]	βροντήν τε καὶ σεισμὸν γενέσθαι,	καὶ	ἐντεῦθεν ἐξαπίνης ἄλλον ~ἄλλῃ φέρεσθαι
[616]	ἐν ἑνὶ μεγάλῳ σφονδύλῳ κοίλῳ	καὶ	ἐξεγλυμμένῳ διαμπερὲς ~ἄλλος τοιοῦτος ἐλάττων
[618]	ποθεν οἷός τ’ ᾖ μαθεῖν	καὶ	ἐξευρεῖν τίς αὐτὸν ποιήσει ~δυνατὸν
[602]	ἔξω, καὶ ~κοῖλά τε δὴ	καὶ	ἐξέχοντα διὰ τὴν περὶ τὰ
[602]	εὐθέα ἐν ὕδατί τε θεωμένοις	καὶ	ἔξω, καὶ ~κοῖλά τε δὴ
[616]	τὸν μὲν οὖν πρῶτόν τε	καὶ	~ἐξωτάτω σφόνδυλον πλατύτατον τὸν τοῦ
[603]	πιστεύσωμεν ἐκ τῆς γραφικῆς, ~ἀλλὰ	καὶ	ἐπ’ αὐτὸ αὖ ἔλθωμεν τῆς
[605]	μὴ βδελύττεσθαι ~ἀλλὰ χαίρειν τε	καὶ	ἐπαινεῖν; ~Οὐ μὰ τὸν Δί’
[604]	γίγνεσθαι πρὸς τὸ ἰᾶσθαί τε	καὶ	ἐπανορθοῦν τὸ ~πεσόν τε καὶ
[621]	θεοῖς, αὐτοῦ τε μένοντες ἐνθάδε,	καὶ	ἐπειδὰν τὰ ἆθλα (αὐτῆς ~κομιζώμεθα,
[612]	ζῶντός ~τε ἔτι τοῦ ἀνθρώπου	καὶ	ἐπειδὰν τελευτήσῃ; ~Παντάπασι μὲν οὖν,
[600]	σφεῖς ~αὐτῶν ἐπιστατήσωσιν τῆς παιδείας,	καὶ	ἐπὶ ταύτῃ τῇ σοφίᾳ οὕτω
[618]	ἐξευρεῖν τίς αὐτὸν ποιήσει ~δυνατὸν	καὶ	ἐπιστήμονα, βίον καὶ χρηστὸν καὶ
[620]	ὑπὸ τὴν ἐκείνης ~χεῖρά τε	καὶ	ἐπιστροφὴν τῆς τοῦ ἀτράκτου δίνης,
[601]	ἂν ~ὑπηρετῶσιν ἐν τῷ αὐλεῖν,	καὶ	ἐπιτάξει οἵους δεῖ ποιεῖν, ὁ
[602]	ἐξ ἀνάγκης ~συνεῖναι τῷ εἰδότι	καὶ	ἐπιτάττεσθαι οἷα χρὴ γράφειν; ~Οὐδέτερα.
[613]	ἂν προθυμεῖσθαι ἐθέλῃ δίκαιος γίγνεσθαι	καὶ	~ἐπιτηδεύων (ἀρετὴν εἰς ὅσον δυνατὸν
[603]	τῷ (ἐν ἡμῖν προσομιλεῖ τε	καὶ	ἑταίρα καὶ ~φίλη ἐστὶν ἐπ’
[600]	ἄρ’ ἂν πολλοὺς ~ἑταίρους ἐποιήσατο	καὶ	ἐτιμᾶτο καὶ ἠγαπᾶτο ὑπ’ αὐτῶν,
[606]	ἄρχεσθαι αὐτὰ ἵνα βελτίους τε	καὶ	εὐδαιμονέστεροι ἀντὶ χειρόνων ~καὶ ἀθλιωτέρων
[602]	γάρ. ~Καὶ ταὐτὰ καμπύλα τε	καὶ	εὐθέα ἐν ὕδατί τε θεωμένοις
[618]	ἀρχαὶ καὶ ἰσχύες καὶ ἀσθένειαι	καὶ	~εὐμαθίαι καὶ δυσμαθίαι καὶ πάντα
[607]	τὸν βίον τὸν ἀνθρώπινόν ἐστιν·	~καὶ	εὐμενῶς (ἀκου( σόμεθα. κερδανοῦμεν γάρ
[600]	ἔργα σοφοῦ ἀνδρὸς πολλαὶ ἐπίνοιαι	καὶ	~εὐμήχανοι εἰς τέχνας ἤ τινας
[615]	εἰς δὲ θεοὺς ~ἀσεβείας τε	καὶ	εὐσεβείας καὶ γονέας καὶ αὐτόχειρος
[618]	μαθημάτων ἀμελήσας τούτου τοῦ μαθήματος	καὶ	ζητητὴς καὶ ~μαθητὴς ἔσται, ἐάν
[596]	τῆς γῆς φυόμενα ~ἅπαντα ποιεῖ	καὶ	ζῷα πάντα ἐργάζεται, τά τε
[601]	κάλλος καὶ ὀρθότης ἑκάστου σκεύους	καὶ	ζῴου καὶ ~πράξεως οὐ πρὸς
[609]	ἆρα ἐνοῦσα ἐν ~αὐτῇ ἀδικία	καὶ	ἡ ἄλλη κακία τῷ ἐνεῖναι
[602]	σκιαγραφία ἐπιθεμένη γοητείας οὐδὲν ἀπολείπει,	~καὶ	ἡ θαυματοποιία καὶ αἱ ἄλλαι
[607]	εἰπεῖν ἡ πρὸς ἡδονὴν ποιητικὴ	~καὶ	ἡ μίμησις, ὡς χρὴ αὐτὴν
[609]	~Τὸ σύμφυτον ἄρα κακὸν ἑκάστου	καὶ	ἡ πονηρία ἕκαστον ἀπόλλυσιν, ~ἢ
[605]	τοιοῦτον τῆς ψυχῆς ~πέφυκέ τε	καὶ	ἡ σοφία αὐτοῦ τούτῳ ἀρέσκειν
[599]	ἐξ ἴσου ἥ τε τιμὴ	καὶ	ἡ ὠφελία. ~Τῶν μὲν τοίνυν
[600]	πολλοὺς ~ἑταίρους ἐποιήσατο καὶ ἐτιμᾶτο	καὶ	ἠγαπᾶτο ὑπ’ αὐτῶν, ἀλλὰ ~Πρωταγόρας
[595]	τῶν τραγικῶν πρῶτος διδάσκαλός τε	καὶ	ἡγεμὼν γενέσθαι. ἀλλ’ ~οὐ γὰρ
[606]	τῶν ~ἐπιθυμητικῶν τε καὶ λυπηρῶν	καὶ	ἡδέων ἐν τῇ ψυχῇ, ἃ
[621]	μῦθος ἐσώθη καὶ οὐκ ἀπώλετο,	(καὶ	ἡμᾶς ~ἂν σώσειεν, ἂν πειθώμεθα
[612]	παρὰ θεῶν καὶ παρ’ ἀνθρώπων,	καὶ	~ἡμᾶς ὁμολογεῖν περὶ αὐτῆς δοκεῖσθαι
[607]	βίᾳ μέν, ὅμως δὲ ἀπέχονται,	καὶ	~ἡμεῖς οὕτως, διὰ τὸν ἐγγεγονότα
[599]	μὲν γὰρ ~Ιταλία καὶ Σικελία,	καὶ	ἡμεῖς Σόλωνα· σὲ δὲ τίς;
[621]	~φρονήσεως παντὶ τρόπῳ ἐπιτηδεύσομεν, ἵνα	καὶ	ἡμῖν αὐτοῖς φίλοι ὦμεν ~καὶ
[600]	~αὐτῶν ἀντείχοντο ἢ τοῦ χρυσοῦ	καὶ	(ἠνάγκαζον παρὰ σφίσιν οἴκοι ~εἶναι,
[604]	~ἀγανακτητικόν, τὸ δὲ φρόνιμόν τε	καὶ	ἡσύχιον ἦθος, παραπλήσιον ὂν ἀεὶ
[608]	~ἀπόλλυται; ~Καὶ ὃς ἐμβλέψας μοι	καὶ	θαυμάσας εἶπε· Μὰ Δί’ οὐκ
[620]	γὰρ ἰδεῖν εἶναι καὶ γελοίαν	καὶ	θαυμασίαν. ~κατὰ συνήθειαν γὰρ τοῦ
[596]	τῶν χειροτεχνῶν. ~Δεινόν τινα λέγεις	καὶ	θαυμαστὸν ἄνδρα. ~Οὔπω γε, ἀλλὰ
[615]	ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ~εὐπαθείας διηγεῖσθαι	καὶ	θέας ἀμηχάνους τὸ κάλλος. τὰ
[614]	καὶ διακελεύοιντό οἱ ἀκούειν τε	καὶ	θεᾶσθαι πάντα τὰ ἐν τῷ
[612]	μὴ δυνατὸν εἴη ταῦτα λανθάνειν	καὶ	θεοὺς καὶ ~ἀνθρώπους, ὅμως δοτέον
[596]	πρὸς ~τούτοις γῆν καὶ οὐρανὸν	καὶ	θεοὺς καὶ πάντα τὰ ἐν
[612]	ψυχῇ παρέχει παρ’ ἀνθρώπων τε	καὶ	θεῶν, ζῶντός ~τε ἔτι τοῦ
[606]	ἔφη. ~(Καὶ περὶ ἀφροδισίων δὴ	καὶ	θυμοῦ καὶ περὶ πάντων τῶν
[616]	ὃ ἀφικέσθαι προελθόντες ~ἡμερησίαν ὁδόν,	καὶ	ἰδεῖν αὐτόθι κατὰ (μέσον τὸ
[606]	ἐν μιμήσει δὲ κωμῳδικῇ ἢ	καὶ	ἰδίᾳ ἀκούων ~σφόδρα χαρῇς καὶ
[615]	τοὺς πλείστους τυράννους· ἦσαν δὲ	καὶ	ἰδιῶταί ~τινες τῶν (μεγάλα ἡμαρτηκότων—
[618]	καὶ τί εὐγένειαι ~καὶ δυσγένειαι	καὶ	ἰδιωτεῖαι καὶ ἀρχαὶ καὶ ἰσχύες
[615]	ὅσα τε καὶ οἷα πάθοιεν	καὶ	ἴδοιεν ἐν τῇ ὑπὸ ~γῆς
[603]	προσομιλεῖ ἡ τῆς ~ποιήσεως μιμητική,	καὶ	ἴδωμεν φαῦλον ἢ σπουδαῖόν ἐστιν.
[602]	οὐ τὸ μετρεῖν καὶ ἀριθμεῖν	καὶ	ἱστάναι βοήθειαι χαριέσταται ~πρὸς αὐτὰ
[618]	δυσγένειαι καὶ ἰδιωτεῖαι καὶ ἀρχαὶ	καὶ	ἰσχύες καὶ ἀσθένειαι καὶ ~εὐμαθίαι
[605]	ἐγείρει τῆς ~ψυχῆς καὶ τρέφει	καὶ	ἰσχυρὸν ποιῶν ἀπόλλυσι τὸ λογιστικόν,
[616]	τῇ ἴριδι προσφερῆ, ~λαμπρότερον δὲ	καὶ	καθαρώτερον· εἰς ὃ ἀφικέσθαι προελθόντες
[598]	τὰ ἀνθρώπεια τὰ πρὸς ἀρετὴν	καὶ	κακίαν, ~καὶ τά γε θεῖα·
[608]	μόνον, ἔφη. ~Αγαθόν τι, εἶπον,	καὶ	κακὸν καλεῖς; ~Εγωγε. ~(Αρ’ οὖν
[604]	δήλου ὄντος τοῦ ἀγαθοῦ τε	καὶ	~κακοῦ τῶν τοιούτων, οὔτε εἰς
[599]	~μιμήμασι, καὶ πειρῷτο ἂν πολλὰ	καὶ	καλὰ ἔργα ἑαυτοῦ καταλιπεῖν ~μνημεῖα,
[599]	περὶ δὲ ὧν μεγίστων τε	καὶ	~καλλίστων ἐπιχειρεῖ λέγειν Ομηρος, πολέμων
[601]	~ποιήσουσαν, μιμησομένην; ~Ναί. ~Οὐκοῦν ἀρετὴ	καὶ	κάλλος καὶ ὀρθότης ἑκάστου σκεύους
[605]	καλλωπιζόμεθα, ἂν δυνώμεθα ἡσυχίαν ἄγειν	(καὶ	καρτερεῖν, ~ὡς τοῦτο μὲν ἀνδρὸς
[612]	εἴη, ὁ δὲ θεομισής, ὥσπερ	~καὶ	κατ’ ἀρχὰς ὡμολογοῦμεν. ~Εστι ταῦτα.
[618]	βίους, τοὺς μὲν ~ἐπὶ εἴδεσιν	καὶ	κατὰ κάλλη καὶ τὴν ἄλλην
[603]	κατὰ τὴν ὄψιν μόνον, ἢ	καὶ	κατὰ τὴν ἀκοήν, ἣν ~δὴ
[606]	πραγμάτων ἄξιος ἀναλαβόντι ~μανθάνειν τε	καὶ	κατὰ τοῦτον τὸν ποιητὴν πάντα
[615]	ἔφη, ἄγριοι, διάπυροι ἰδεῖν, παρεστῶτες	καὶ	καταμανθάνοντες τὸ ~φθέγμα, τοὺς μὲν
[614]	ἀδίκους τὴν εἰς ἀριστεράν τε	καὶ	κάτω, ἔχοντας καὶ ~τούτους ἐν
[616]	(συμποδίσαντες χεῖράς τε καὶ πόδας	~καὶ	κεφαλήν, καταβαλόντες καὶ ἐκδείραντες, εἷλκον
[615]	ἀλλήλαις τὰς (μὲν ὀδυρομένας τε	καὶ	~κλαούσας, ἀναμιμνῃσκομένας ὅσα τε καὶ
[617]	τῶν κεφαλῶν ἐχούσας, Λάχεσίν τε	καὶ	~Κλωθὼ καὶ Ατροπον, ὑμνεῖν πρὸς
[602]	ὕδατί τε θεωμένοις καὶ ἔξω,	καὶ	~κοῖλά τε δὴ καὶ ἐξέχοντα
[614]	τῆς γῆς μεστὰς αὐχμοῦ τε	καὶ	κόνεως, ἐκ δὲ τοῦ ἑτέρου
[605]	ὀδυρμοῖς ἢ καὶ ~ᾄδοντάς τε	καὶ	κοπτομένους, οἶσθ’ ὅτι χαίρομέν τε
[620]	Θαμύρου ~ἀηδόνος ἑλομένην· ἰδεῖν δὲ	καὶ	κύκνον μεταβάλλοντα εἰς ἀνθρωπίνου ~βίου
[619]	ἑλέσθαι, καὶ ὑπὸ ἀφροσύνης τε	καὶ	λαιμαργίας οὐ ~πάντα ἱκανῶς ἀνασκεψάμενον
[610]	ὁμόσε τῷ λόγῳ τολμᾷ ἰέναι	καὶ	λέγειν ὡς ~πονηρότερος καὶ ἀδικώτερος
[599]	~οὐκ ὄντα ποιοῦσιν— ἤ τι	καὶ	λέγουσιν καὶ τῷ ὄντι οἱ
[603]	~Αλλὰ μὴν τὸ μέτρῳ γε	καὶ	λογισμῷ πιστεῦον βέλτιστον ἂν εἴη
[607]	μέλεσιν ἢ ἔπεσιν, ἡδονή σοι	καὶ	λύπη ἐν ~τῇ πόλει βασιλεύσετον
[606]	περὶ πάντων τῶν ~ἐπιθυμητικῶν τε	καὶ	λυπηρῶν καὶ ἡδέων ἐν τῇ
[618]	τούτου τοῦ μαθήματος καὶ ζητητὴς	καὶ	~μαθητὴς ἔσται, ἐάν ποθεν οἷός
[605]	τῶν ἡρώων ἐν ~πένθει ὄντα	καὶ	μακρὰν ῥῆσιν ἀποτεί νοντα ἐν
[614]	ἡ δικαιοσύνη, τοιαῦτ’ ἂν εἴη.	~Καὶ	μάλ’ ἔφη, καλά τε καὶ
[613]	ἆθλα παρὰ τῶν ἀνθρώπων ~φέρονται;	~Καὶ	μάλα. ~Ανέξῃ ἄρα λέγοντος ἐμοῦ
[609]	ὃ ποιεῖ αὐτὴν αὐτὴν κακήν;	~Καὶ	μάλα, ἔφη· ἃ νυνδὴ διῇμεν
[606]	οἰκείοις ἐξενεχθεὶς ὥστε κωμῳδοποιὸς γενέσθαι.	~Καὶ	μάλα, ἔφη. ~(Καὶ περὶ ἀφροδισίων
[610]	~οἷόν τε, τὸν δ’ ἔχοντα	καὶ	μάλα ζωτικὸν παρέχουσαν, καὶ πρός
[607]	κηλῇ ὑπ’ ~αὐτῆς (καὶ σύ,	καὶ	μάλιστα ὅταν δι’ Ομήρου θεωρῇς
[609]	ἐνεῖναι καὶ προσκαθῆσθαι φθείρει αὐτὴν	~καὶ	μαραίνει, ἕως ἂν εἰς θάνατον
[603]	ἐν ταῖς πράξεσι στασιάζει τε	καὶ	μάχεται αὐτὸς ~αὑτῷ; ἀναμιμνῄσκομαι δὲ
[607]	πρὸς δεσπόταν κύων” ~ἐκείνη κραυγάζουσα”	καὶ	μέγας ἐν ἀφρόνων (κενε( αγορίαισι”
[621]	~(πάντων ἐπιλανθάνεσθαι. ἐπειδὴ δὲ κοιμηθῆναι	καὶ	μέσας νύκτας ~γενέσθαι, βροντήν τε
[618]	δ’ ὑγιείαις μεμεῖχθαι, τὰ δὲ	καὶ	~μεσοῦν τούτων. ἔνθα δή, ὡς
[618]	κάλλος πενίᾳ ἢ πλούτῳ κραθὲν	καὶ	~(μετὰ ποίας τινὸς ψυχῆς ἕξεως
[619]	τὰς αἱρέσεις ποιεῖσθαι. διὸ δὴ	καὶ	μεταβολὴν τῶν κακῶν καὶ ~τῶν
[618]	τὰς μὲν ~διατελεῖς, τὰς δὲ	καὶ	μεταξὺ διαφθειρομένας καὶ εἰς πενίας
[602]	ἢ βαρύτερον, ἀλλὰ τὸ λογισάμενον	καὶ	μετρῆσαν ἢ καὶ ~στῆσαν; ~Πῶς
[604]	ἡσυχίαν ἄγειν ἐν ταῖς ~συμφοραῖς	καὶ	μὴ ἀγανακτεῖν, ὡς οὔτε δήλου
[619]	τε καὶ τῶν τοιούτων κακῶν,	καὶ	~μὴ ἐμπεσὼν εἰς τυραννίδας καὶ
[606]	καὶ ἰδίᾳ ἀκούων ~σφόδρα χαρῇς	καὶ	μὴ μισῇς ὡς πονηρά, ταὐτὸν
[611]	εἶναι σύνθετόν τε ἐκ πολλῶν	καὶ	μὴ τῇ ~καλλίστῃ κεχρημένον συνθέσει,
[602]	καλὸν εἶναι τοῖς ~πολλοῖς τε	καὶ	μηδὲν εἰδόσιν, τοῦτο μιμήσεται. ~Τί
[595]	~Πολιτεία Ι.	~(Καὶ	μήν, ἦν δ’ ἐγώ, πολλὰ
[608]	οἶμαι δὲ καὶ ἄλλον ὁντινοῦν.	~(Καὶ	μήν, ἦν δ’ ἐγώ, τά
[599]	τῇ ἀληθείᾳ τούτων πέρι ἅπερ	καὶ	~μιμεῖται, πολὺ πρότερον ἐν τοῖς
[598]	τ’ εἶναι ἐπιστήμην καὶ ἀνεπιστημοσύνην	καὶ	~μίμησιν ἐξετάσαι. ~Αληθέστατα, ἔφη. ~Οὐκοῦν,
[598]	ὡς ἔοικεν, ~ἐντυχὼν γόητί τινι	καὶ	μιμητῇ ἐξηπατήθη, ὥστε ἔδοξεν αὐτῷ
[614]	τε (καὶ ~ἀνθρώπων ἆθλά τε	καὶ	μισθοὶ καὶ δῶρα γίγνεται πρὸς
[620]	~πολὺν βίον ἀνδρὸς ἰδιώτου ἀπράγμονος,	καὶ	μόγις εὑρεῖν κείμενόν που ~καὶ
[596]	σοφιστήν. ~Απιστεῖς; ἦν δ’ ἐγώ.	καί	μοι εἰπέ, τὸ παράπαν οὐκ
[608]	τῆς ἐν αὑτῷ ~πολιτείας δεδιότι,	καὶ	νομιστέα ἅπερ εἰρήκαμεν περὶ ποιήσεως.
[604]	τὸ μὲν ἀντιτείνειν διακελευόμενον λόγος	καὶ	νόμος ~(ἐστίν, τὸ δὲ ἕλκον
[609]	πᾶσι ~σύμφυτον ἑκάστῳ κακόν τε	καὶ	νόσημα; ~Εγωγ’ ἔφη. ~Οὐκοῦν ὅταν
[604]	καὶ ἐπανορθοῦν τὸ ~πεσόν τε	καὶ	νοσῆσαν, ἰατρικῇ θρηνῳδίαν ἀφανίζοντα. ~Ορθότατα
[596]	οὐ μανθάνεις; ~Μανθάνω. ~Θῶμεν δὴ	καὶ	νῦν ὅτι βούλει τῶν πολλῶν.
[600]	ἠγαπήθη, καὶ οἱ ὕστεροι ἔτι	καὶ	νῦν ~Πυθαγόρειον τρόπον ἐπονομάζοντες τοῦ
[611]	~Οτι μὲν τοίνυν ἀθάνατον ψυχή,	καὶ	ὁ ἄρτι λόγος καὶ οἱ
[596]	τῶν τοιούτων γὰρ οἶμαι ~δημιουργῶν	καὶ	ὁ ζωγράφος ἐστίν. ἦ γάρ;
[596]	ποιεῖ. καίτοι τρόπῳ γέ ~τινι	καὶ	ὁ ζωγράφος κλίνην ποιεῖ· ἢ
[619]	βίον ἀφικνοῖτο, ὑγιῶς ~(φιλο( σοφοῖ	καὶ	ὁ κλῆρος αὐτῷ τῆς αἱρέσεως
[601]	ὁ ποιήσας, ὅ τε χαλκεὺς	καὶ	ὁ σκυτεύς, ἀλλ’ ἐκεῖνος ὅσπερ
[597]	οὖν, ἔφη. ~Τοῦτ’ ἄρα ἔσται	καὶ	ὁ τραγῳδοποιός, εἴπερ μιμητής ἐστι,
[607]	μέγας ἐν ἀφρόνων (κενε( αγορίαισι”	καὶ	ὁ ~τῶν διασόφων ὄχλος κρατῶν”
[619]	κατὰ σχολὴν ~σκέψασθαι, κόπτεσθαί τε	καὶ	ὀδύρεσθαι τὴν αἵρεσιν, οὐκ ἐμμένοντα
[611]	ψυχή, καὶ ὁ ἄρτι λόγος	καὶ	οἱ ἄλλοι ~ἀναγκάσειαν ἄν· οἷον
[621]	~καὶ δι’ ἐκείνου διεξελθόντα, ἐπειδὴ	καὶ	οἱ ἄλλοι διῆλθον, πορεύεσθαι ἅπαντας
[607]	ὁ ~τῶν διασόφων ὄχλος κρατῶν”	καὶ	οἱ λεπτῶς μεριμνῶντες, ὅτι ἄρα
[600]	~τε διαφερόντως ἐπὶ τούτῳ ἠγαπήθη,	καὶ	οἱ ὕστεροι ἔτι καὶ νῦν
[611]	ἀθανάτῳ καὶ τῷ ἀεὶ ~ὄντι,	καὶ	οἵα ἂν γένοιτο τῷ τοιούτῳ
[615]	καὶ ~κλαούσας, ἀναμιμνῃσκομένας ὅσα τε	καὶ	οἷα πάθοιεν καὶ ἴδοιεν ἐν
[615]	τὸ ἔκτεισμα τοῦ ἀδικήματος ἐκτίνοιεν,	καὶ	οἷον εἴ τινες ~πολλοῖς θανάτων
[599]	μιμητὴν ὡρισάμεθα, ἀλλὰ καὶ ~δεύτερος,	καὶ	οἷός τε ἦσθα γιγνώσκειν ποῖα
[612]	(ἄλλῃ ἀρετῇ ἀποδοῦναι, ~ὅσους τε	καὶ	οἵους τῇ ψυχῇ παρέχει παρ’
[611]	αὐτῆς, καὶ ἐννοεῖν ὧν ἅπτεται	καὶ	οἵων ~ἐφίεται ὁμιλιῶν, ὡς συγγενὴς
[615]	κομίζοιντο. τῶν δὲ εὐθὺς γενομένων	καὶ	ὀλίγον ~χρόνον βιούντων πέρι ἄλλα
[603]	βουλόμενος ἔλεγον ὅτι ἡ γραφικὴ	καὶ	~ὅλως ἡ μιμητικὴ πόρρω μὲν
[612]	δικαιοσύνης ἐπῃνέκαμεν, ὥσπερ Ησίοδόν τε	~καὶ	Ομηρον ὑμεῖς ἔφατε, ἀλλ’ αὐτὸ
[613]	πρὸς τὸ τέλος ἑκάστης πράξεως	καὶ	~ὁμιλίας καὶ τοῦ βίου εὐδοκιμοῦσί
[609]	χαλκῷ δὲ καὶ σιδήρῳ ἰόν,	καί,	ὅπερ λέγω, σχεδὸν πᾶσι ~σύμφυτον
[621]	ὕδατος κωλυθῆναι πιεῖν· ὅπῃ μέντοι	καὶ	ὅπως εἰς τὸ σῶμα ~ἀφίκοιτο,
[612]	εἴτε ~μονοειδής, εἴτε ὅπῃ ἔχει	καὶ	ὅπως· νῦν δὲ τὰ ἐν
[602]	ὧν ἂν ~γράφῃ, εἴτε καλὰ	καὶ	ὀρθὰ εἴτε μή, ἢ δόξαν
[601]	~Ναί. ~Οὐκοῦν ἀρετὴ καὶ κάλλος	καὶ	ὀρθότης ἑκάστου σκεύους καὶ ζῴου
[602]	ταὐτὰ ἐναντία δοξάζειν ἀδύνατον ~εἶναι;	~Καὶ	ὀρθῶς γ’ ἔφαμεν. ~(Τὸ παρὰ
[608]	ἡ ψυχὴ καὶ οὐδέποτε ~ἀπόλλυται;	~Καὶ	ὃς ἐμβλέψας μοι καὶ θαυμάσας
[621]	εἶναι αὐτὸ ~κενὸν δένδρων τε	καὶ	ὅσα γῆ φύει. σκηνᾶσθαι οὖν
[615]	τινας ~εὐεργεσίας εὐεργετηκότες καὶ δίκαιοι	καὶ	ὅσιοι γεγονότες εἶεν, κατὰ ~ταὐτὰ
[615]	~εἶναι, ὅσα πώποτέ τινα ἠδίκησαν	καὶ	ὅσους ἕκαστοι, ὑπὲρ ἁπάντων δίκην
[612]	ἐστίν, ~καὶ περικρουσθεῖσα πέτρας (τε	καὶ	ὄστρεα ἃ νῦν αὐτῇ, ἅτε
[616]	παριοῦσι σημαίνοντες ὧν ἕνεκά τε	καὶ	ὅτι εἰς τὸν Τάρταρον ~ἐμπεσούμενοι
[602]	μιμεῖται, ἀλλ’ εἶναι παιδιάν ~τινα	καὶ	οὐ σπουδὴν τὴν μίμησιν, τούς
[612]	ἄλλα ἀπελυσάμεθα ἐν τῷ λόγῳ,	(καὶ	οὐ ~τοὺς μισθοὺς οὐδὲ τὰς
[608]	ὅτι ἀθάνατος ἡμῶν ἡ ψυχὴ	καὶ	οὐδέποτε ~ἀπόλλυται; ~Καὶ ὃς ἐμβλέψας
[606]	ἐκεῖνο κερδαίνειν ἡγεῖται, τὴν ~ἡδονήν,	καὶ	οὐκ ἂν δέξαιτο αὐτῆς στερηθῆναι
[621]	οὕτως, ὦ Γλαύκων, μῦθος ἐσώθη	καὶ	οὐκ ἀπώλετο, (καὶ ἡμᾶς ~ἂν
[612]	τοῦ εἶναι ἀγαθὰ διδοῦσα ἐφάνη	καὶ	οὐκ ἐξαπατῶσα τοὺς τῷ ~ὄντι
[619]	τραχεῖαν πορεύεσθαι, ἀλλὰ λείαν τε	καὶ	οὐρανίαν. ~Ταύτην γὰρ δὴ ἔφη
[596]	ἑαυτόν, καὶ πρὸς ~τούτοις γῆν	καὶ	οὐρανὸν καὶ θεοὺς καὶ πάντα
[605]	ἐμποιεῖν, τῷ ἀνοήτῳ αὐτῆς ~(χαριζόμενον	καὶ	οὔτε τὰ μείζω οὔτε τὰ
[596]	οὔ; ~Ναί, ἔφη, φαινομένην γε	καὶ	οὗτος. ~(Τί δὲ ὁ κλινοποιός;
[616]	κάδοι οἱ εἰς ~ἀλλήλους ἁρμόττοντες,	καὶ	οὕτω δὴ τρίτον ἄλλον καὶ
[605]	τὸ βέλτιστον, καὶ ταύτῃ ὡμοίωται.	καὶ	οὕτως ἤδη ἂν ἐν δίκῃ
[621]	αὑτὸν ~κείμενον ἐπὶ τῇ πυρᾷ.	~Καὶ	οὕτως, ὦ Γλαύκων, μῦθος ἐσώθη
[600]	Ησίοδον ῥαψῳδεῖν ἂν περιιόντας εἴων,	καὶ	οὐχὶ μᾶλλον ἂν ~αὐτῶν ἀντείχοντο
[606]	ποιητὴς καὶ πρὸς διοίκησίν ~τε	καὶ	παιδείαν τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων ἄξιος
[599]	καὶ στρατηγιῶν καὶ ~διοικήσεων πόλεων,	καὶ	(παιδείας πέρι ἀνθρώπου, δίκαιόν που
[604]	μιμουμένου εὐπετὲς ~καταμαθεῖν, ἄλλως τε	καὶ	πανηγύρει καὶ παντοδαποῖς ἀνθρώποις εἰς
[611]	~δικαιοσύνας τε καὶ ἀδικίας διόψεται	καὶ	πάντα ἃ νῦν διήλθομεν. ~νῦν
[613]	τε εἰς οὓς ἂν ἐθέλωσι·	καὶ	πάντα ἃ σὺ ~περὶ ἐκείνων,
[611]	ἐκ ~τοῦ θνητοῦ ἂν γίγνοιτο	καὶ	πάντα ἂν εἴη τελευτῶντα ἀθάνατα.
[619]	~ἀλλὰ τύχην τε καὶ δαίμονας	καὶ	πάντα μᾶλλον ἀνθ’ ἑαυτοῦ. εἶναι
[596]	ζῷα καὶ σκεύη καὶ φυτὰ	καὶ	πάντα ὅσα νυνδὴ ~ἐλέγετο. ~Ναί,
[596]	γῆν καὶ οὐρανὸν καὶ θεοὺς	καὶ	πάντα τὰ ἐν οὐρανῷ καὶ
[618]	ἀσθένειαι καὶ ~εὐμαθίαι καὶ δυσμαθίαι	καὶ	πάντα τὰ τοιαῦτα τῶν φύσει
[597]	βασιλέως καὶ τῆς ἀληθείας πεφυκώς,	καὶ	πάντες οἱ ἄλλοι μιμηταί. ~Κινδυνεύει.
[604]	~καταμαθεῖν, ἄλλως τε καὶ πανηγύρει	καὶ	παντοδαποῖς ἀνθρώποις εἰς ~θέατρα συλλεγομένοις·
[616]	ἔνθα δὴ φόβων, ἔφη, πολλῶν	καὶ	παντοδαπῶν ~σφίσι γεγονότων, τοῦτον ὑπερβάλλειν,
[611]	μὲν ἐκκεκλάσθαι, τὰ δὲ συντετρῖφθαι	καὶ	~πάντως λελωβῆσθαι ὑπὸ τῶν κυμάτων,
[613]	ὃ λέγω, ὅρα εἰ ἀνέξῃ.	~Καὶ	πάνυ, ἔφη· δίκαια γὰρ λέγεις.
[612]	ἔχει δόξης καὶ παρὰ θεῶν	καὶ	παρ’ ἀνθρώπων, καὶ ~ἡμᾶς ὁμολογεῖν
[612]	ὑπὲρ ~δικαιοσύνης, ὥσπερ ἔχει δόξης	καὶ	παρὰ θεῶν καὶ παρ’ ἀνθρώπων,
[620]	καὶ μόγις εὑρεῖν κείμενόν που	~καὶ	παρημελημένον (ὑπὸ τῶν ἄλλων, καὶ
[602]	χρώματα αὖ πλάνην τῆς ὄψεως,	~καὶ	πᾶσά τις ταραχὴ δήλη (ἡμῖν
[620]	δίκαια εἰς τὰ ἥμερα μεταβάλλοντα,	καὶ	πάσας μείξεις ~μείγνυσθαι. ~Επειδὴ δ’
[599]	σπουδάσειεν ἢ ἐπὶ τοῖς ~μιμήμασι,	καὶ	πειρῷτο ἂν πολλὰ καὶ καλὰ
[617]	τέταρτον, τέταρτον δὲ τὸν τρίτον	καὶ	πέμπτον τὸν ~δεύτερον. στρέφεσθαι δὲ
[617]	τόν τε ἕβδομον καὶ ~ἕκτον	καὶ	πέμπτον· (τὸν) τρίτον δὲ φορᾷ
[617]	προσλάμποντος, τὸν δὲ ~τοῦ δευτέρου	καὶ	πέμπτου παραπλήσια ἀλλήλοις, ξανθότερα ἐκείνων,
[618]	ἄλλα ἀλλήλοις τε καὶ ~πλούτοις	καὶ	πενίαις, τὰ δὲ νόσοις, τὰ
[606]	τότε ἐν ταῖς οἰκείαις συμφοραῖς	~καὶ	πεπεινηκὸς τοῦ δακρῦσαί τε καὶ
[606]	κωμῳδοποιὸς γενέσθαι. ~Καὶ μάλα, ἔφη.	~(Καὶ	περὶ ἀφροδισίων δὴ καὶ θυμοῦ
[606]	περὶ ἀφροδισίων δὴ καὶ θυμοῦ	καὶ	περὶ πάντων τῶν ~ἐπιθυμητικῶν τε
[606]	οὖν οὐχ ὁ αὐτὸς λόγος	καὶ	περὶ τοῦ γελοίου; ὅτι, ἃν
[613]	λέγω περὶ τῶνδε. καὶ αὖ	καὶ	περὶ τῶν ἀδίκων, ὅτι οἱ
[613]	λαμβάνουσιν καὶ στεφανοῦνται. οὐχ οὕτω	καὶ	~περὶ τῶν δικαίων τὸ πολὺ
[612]	πόντου ἐν ᾧ νῦν ἐστίν,	~καὶ	περικρουσθεῖσα πέτρας (τε καὶ ὄστρεα
[611]	προσπεφυκέναι, ὄστρεά ~τε καὶ φυκία	καὶ	πέτρας, ὥστε παντὶ μᾶλλον θηρίῳ
[612]	αὐτῇ, ἅτε γῆν ἑστιωμένῃ, ~γεηρὰ	καὶ	πετρώδη πολλὰ καὶ ἄγρια περιπέφυκεν
[618]	τὰ δ’ ἄλλα ἀλλήλοις τε	καὶ	~πλούτοις καὶ πενίαις, τὰ δὲ
[621]	Λήθης πεδίον διὰ καύματός τε	καὶ	πνίγους δεινοῦ· καὶ γὰρ εἶναι
[616]	καὶ ἄλλους (συμποδίσαντες χεῖράς τε	καὶ	πόδας ~καὶ κεφαλήν, καταβαλόντες καὶ
[612]	δικαιοσύνην αὐτῇ ψυχῇ ἄριστον ~ηὕρομεν,	καὶ	ποιητέον εἶναι αὐτῇ τὰ δίκαια,
[597]	~Η καὶ τὸν ζωγράφον δημιουργὸν	καὶ	ποιητὴν τοῦ τοιούτου; ~Οὐδαμῶς. ~Αλλὰ
[607]	μέν τις διαφορὰ ~φιλοσοφίᾳ τε	καὶ	ποιητικῇ· καὶ γὰρ ἡ λακέρυζα
[604]	~(Οὐκοῦν τὸ μὲν πολλὴν μίμησιν	καὶ	ποικίλην ἔχει, τὸ ~ἀγανακτητικόν, τὸ
[605]	ἀλλὰ πρὸς τὸ ἀγανακτητικόν τε	καὶ	~ποικίλον ἦθος διὰ τὸ εὐμίμητον
[611]	γιγνόμενον, τοιοῦτον ἱκανῶς ~λογισμῷ διαθεατέον,	καὶ	πολύ γε κάλλιον αὐτὸ εὑρήσει
[601]	ὀρθὴν ἕξει περὶ ~κάλλους τε	καὶ	πονηρίας, ~συνὼν τῷ εἰδότι καὶ
[618]	καὶ ἐπιστήμονα, βίον καὶ χρηστὸν	καὶ	πονηρὸν διαγιγνώσκοντα, ~τὸν βελτίω ἐκ
[601]	μὲν εἰδὼς ἐξαγγέλλει περὶ χρηστῶν	καὶ	πονηρῶν αὐλῶν, ὁ ~δὲ πιστεύων
[602]	που ἡμῖν μέγεθος ἐγγύθεν τε	καὶ	πόρρωθεν διὰ ~τῆς ὄψεως οὐκ
[598]	εἴη ζωγράφος, ~γράψας ἂν τέκτονα	καὶ	πόρρωθεν ἐπιδεικνὺς ἐξαπατῷ ἂν τῷ
[601]	ὀρθότης ἑκάστου σκεύους καὶ ζῴου	καὶ	~πράξεως οὐ πρὸς ἄλλο τι
[615]	χρόνον, γέροντά τε ~πατέρα ἀποκτείνας	(καὶ	πρεσβύτερον ἀδελφόν, καὶ ἄλλα δὴ
[618]	ἀγωνίαν, τοὺς ~δ’ ἐπὶ γένεσιν	καὶ	προγόνων ἀρεταῖς, καὶ ἀδοκίμων κατὰ
[600]	~Πρωταγόρας μὲν ἄρα ὁ Αβδηρίτης	καὶ	Πρόδικος ὁ Κεῖος καὶ ἄλλοι
[608]	τά γε μέγιστα ἐπίχειρα ἀρετῆς	καὶ	προκείμενα ~ἆθλα οὐ διεληλύθαμεν. ~Αμήχανόν
[610]	ἔχοντα καὶ μάλα ζωτικὸν παρέχουσαν,	καὶ	πρός γ’ ἔτι τῷ ~ζωτικῷ
[606]	Ελλάδα πεπαίδευκεν οὗτος ὁ ποιητὴς	καὶ	πρὸς διοίκησίν ~τε καὶ παιδείαν
[612]	τὸν Γύγου ~δακτύλιον, ἐάντε μή,	καὶ	πρὸς τοιούτῳ δακτυλίῳ τὴν Αιδος
[604]	τὰς ἀναμνήσεις τε τοῦ πάθους	καὶ	πρὸς τοὺς ὀδυρμοὺς ~ἄγον καὶ
[596]	τά τε ἄλλα καὶ ἑαυτόν,	καὶ	πρὸς ~τούτοις γῆν καὶ οὐρανὸν
[609]	ἡ ἄλλη κακία τῷ ἐνεῖναι	καὶ	προσκαθῆσθαι φθείρει αὐτὴν ~καὶ μαραίνει,
[620]	ὅτι τὰ αὐτὰ ~ἂν ἔπραξεν	καὶ	πρώτη λαχοῦσα, καὶ ἁσμένην ἑλέσθαι.
[607]	καὶ συγχωρεῖν Ομηρον ποιητικώτατον ~εἶναι	καὶ	πρῶτον τῶν τραγῳδοποιῶν, εἰδέναι δὲ
[614]	~ἀσπάζεσθαί τε ἀλλήλας ὅσαι γνώριμαι,	καὶ	πυνθάνεσθαι τάς τε ἐκ τῆς
[599]	αἰσθάνονται τριττὰ ἀπέχοντα τοῦ ~ὄντος	καὶ	ῥᾴδια ποιεῖν μὴ εἰδότι τὴν
[601]	ἑκάστων ~τῶν τεχνῶν τοῖς ὀνόμασι	καὶ	ῥήμασιν ἐπιχρωματίζειν αὐτὸν οὐκ ἐπαΐοντα
[601]	σκυτοτομίας τις λέγῃ ἐν μέτρῳ	καὶ	ῥυθμῷ καὶ ἁρμονίᾳ, πάνυ ~εὖ
[621]	μέσας νύκτας ~γενέσθαι, βροντήν τε	καὶ	σεισμὸν γενέσθαι, καὶ ἐντεῦθεν ἐξαπίνης
[602]	οὖν. ~Τούτῳ δὲ πολλάκις μετρήσαντι	καὶ	σημαίνοντι μείζω ἄττα εἶναι ἢ
[609]	σηπεδόνα ~τε ξύλοις, χαλκῷ δὲ	καὶ	σιδήρῳ ἰόν, καί, ὅπερ λέγω,
[599]	ὠφεληκέναι; Χαρώνδαν μὲν γὰρ ~Ιταλία	καὶ	Σικελία, καὶ ἡμεῖς Σόλωνα· σὲ
[596]	~σαυτόν τε καὶ τἆλλα ζῷα	καὶ	σκεύη καὶ φυτὰ καὶ πάντα
[599]	ἄλλους ~πολλοὺς (πολλαὶ μεγάλαι τε	καὶ	σμικραί; σὲ δὲ τίς αἰτιᾶται
[605]	ἐνδόντες ἡμᾶς ~αὐτοὺς ἑπόμεθα συμπάσχοντες	καὶ	σπουδάζοντες ἐπαινοῦμεν ὡς ἀγαθὸν ~ποιητήν,
[608]	ποιήσει ὡς ἀληθείας τε ἁπτομένῃ	καὶ	~σπουδαίᾳ, ἀλλ’ εὐλαβητέον (αὐτὴν ὂν
[613]	ἐλθόντες τά τε ἆθλα λαμβάνουσιν	καὶ	στεφανοῦνται. οὐχ οὕτω καὶ ~περὶ
[602]	τὸ λογισάμενον καὶ μετρῆσαν ἢ	καὶ	~στῆσαν; ~Πῶς γὰρ οὔ; ~(Αλλὰ
[599]	λέγειν Ομηρος, πολέμων τε πέρι	καὶ	στρατηγιῶν καὶ ~διοικήσεων πόλεων, καὶ
[607]	φίλε, οὐ κηλῇ ὑπ’ ~αὐτῆς	(καὶ	σύ, καὶ μάλιστα ὅταν δι’
[608]	ἀδικῶ γ’ ἔφην. οἶμαι δὲ	καὶ	σύ· οὐδὲν γὰρ χαλεπόν. ~Εμοιγ’
[607]	ὄντας ~βελτίστους εἰς ὅσον δύνανται,	καὶ	συγχωρεῖν Ομηρον ποιητικώτατον ~εἶναι καὶ
[609]	ἀγαθὸν λέγεις; ~οἷον (ὀφθαλμοῖς ~ὀφθαλμίαν	καὶ	σύμπαντι τῷ σώματι νόσον, σίτῳ
[618]	ἀναλογιζόμενον ~πάντα τὰ νυνδὴ ῥηθέντα	καὶ	συντιθέμενα ἀλλήλοις καὶ διαιρούμενα πρὸς
[599]	αἰτιᾶται πόλις ~νομοθέτην ἀγαθὸν γεγονέναι	καὶ	σφᾶς ὠφεληκέναι; Χαρώνδαν μὲν γὰρ
[601]	ἐπαΐουσιν, ἐκ τῶν χρωμάτων δὲ	καὶ	σχημάτων ~θεωροῦσιν; ~Πάνυ μὲν οὖν.
[613]	καὶ τοῦ βίου εὐδοκιμοῦσί τε	καὶ	τὰ ἆθλα παρὰ τῶν ἀνθρώπων
[612]	δίδωσι τοῖς ἔχουσιν αὐτήν, ἐπειδὴ	~καὶ	τὰ ἀπὸ τοῦ εἶναι ἀγαθὰ
[598]	τὰ πρὸς ἀρετὴν καὶ κακίαν,	~καὶ	τά γε θεῖα· ἀνάγκη γὰρ
[596]	οἷός τε σκεύη ποιῆσαι, ἀλλὰ	καὶ	τὰ ἐκ τῆς γῆς φυόμενα
[596]	καὶ πάντα τὰ ἐν οὐρανῷ	καὶ	τὰ ἐν ~Αιδου ὑπὸ γῆς
[596]	πανταχῇ· ~ταχὺ μὲν ἥλιον ποιήσεις	καὶ	τὰ ἐν τῷ οὐρανῷ, ταχὺ
[599]	μιμηταῖς τούτοις οὗτοι ἐντυχόντες ἐξηπάτηνται	~καὶ	τὰ ἔργα αὐτῶν ὁρῶντες (οὐκ
[612]	περὶ αὐτῆς δοκεῖσθαι οὕτω, ἵνα	καὶ	τὰ νικητήρια ~κομίσηται, ἀπὸ τοῦ
[596]	γῆν, ταχὺ δὲ ~σαυτόν τε	καὶ	τἆλλα ζῷα καὶ σκεύη καὶ
[596]	τὰς τραπέζας, ~αἷς ἡμεῖς χρώμεθα,	καὶ	τἆλλα κατὰ ταὐτά; οὐ γάρ
[598]	ἀνθρώπῳ ~πάσας ἐπισταμένῳ τὰς δημιουργίας	καὶ	τἆλλα πάντα ὅσα εἷς ἕκαστος
[597]	ἐπειδήπερ φύσει γε καὶ τοῦτο	καὶ	τἆλλα πάντα ~πεποίηκεν. ~Τί δὲ
[615]	τοῦ στομίου ἦμεν μέλλοντες ἀνιέναι	~καὶ	τἆλλα πάντα πεπονθότες, ἐκεῖνόν τε
[598]	μὲν οὐδέν, φαίνεται δὲ ἀλλοία;	καὶ	~τἆλλα ὡσαύτως; ~Οὕτως, ἔφη· φαίνεται,
[614]	ἑτέρας ἐκ τοῦ (οὐρανοῦ καθαράς.	καὶ	τὰς ἀεὶ ~ἀφικνουμένας ὥσπερ ἐκ
[614]	παρὰ τῶν ἑτέρων τὰ ἐκεῖ	καὶ	τὰς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ τὰ
[616]	καὶ ἁσμενέστατα ἕκαστον σιγήσαντος ἀναβῆναι.	καὶ	τὰς μὲν ~δὴ δίκας τε
[602]	οὐκ ἴσον φαίνεται. ~Οὐ γάρ.	~Καὶ	ταὐτὰ καμπύλα τε καὶ εὐθέα
[605]	ἀλλὰ μὴ ~πρὸς τὸ βέλτιστον,	καὶ	ταύτῃ ὡμοίωται. καὶ οὕτως ἤδη
[603]	ποίησιν ὀνομάζομεν; ~Εἰκός γ’ ἔφη,	καὶ	ταύτην. ~Μὴ τοίνυν, ἦν δ’
[608]	τοῦτον τὸν ~λόγον, ὃν λέγομεν,	καὶ	ταύτην τὴν ἐπῳδήν, εὐλαβούμενοι πάλιν
[620]	ἐπὶ τούτῳ Αγαμέμνονος· ἔχθρᾳ δὲ	καὶ	ταύτην τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ~διὰ
[596]	ἦν δ’ ἐγώ, ἀλλὰ πολλαχῇ	καὶ	ταχὺ δημιουργούμενος, ~τάχιστα δέ που,
[619]	τὸν μὲν προφήτην ~οὕτως εἰπεῖν·	Καὶ	τελευταίῳ ἐπιόντι, ξὺν νῷ ἑλομένῳ,
[618]	~ἑωράκαμεν γὰρ ὅτι ζῶντί τε	καὶ	τελευτήσαντι αὕτη κρατίστη αἵρεσις. ~ἀδαμαντίνως
[609]	πονηρόν τε ποιεῖ ᾧ ~προσεγένετο,	καὶ	τελευτῶν ὅλον διέλυσεν καὶ ἀπώλεσεν;
[616]	καὶ οὕτω δὴ τρίτον ἄλλον	καὶ	τέταρτον καὶ ~ἄλλους τέτταρας. ὀκτὼ
[612]	καὶ τοὺς μισθοὺς τῇ δικαιοσύνῃ	καὶ	τῇ (ἄλλῃ ἀρετῇ ἀποδοῦναι, ~ὅσους
[618]	~ἐπὶ εἴδεσιν καὶ κατὰ κάλλη	καὶ	τὴν ἄλλην ἰσχύν (τε καὶ
[619]	μόνον ἐνθάδε εὐδαιμονεῖν ~ἄν, ἀλλὰ	καὶ	τὴν ἐνθένδε ἐκεῖσε καὶ δεῦρο
[617]	ὄντα, Ατροπον δὲ τὰ μέλλοντα.	καὶ	τὴν ~μὲν Κλωθὼ τῇ δεξιᾷ
[611]	ἢ οἷος ἦν ~φύσει, οὕτω	καὶ	τὴν ψυχὴν ἡμεῖς θεώμεθα διακειμένην
[621]	τῆς Λήθης ποταμὸν εὖ ~διαβησόμεθα	καὶ	τὴν ψυχὴν οὐ μιανθησόμεθα. ἀλλ’
[597]	ἐστι, τρίτος τις ~ἀπὸ βασιλέως	καὶ	τῆς ἀληθείας πεφυκώς, καὶ πάντες
[608]	ποιητικῇ ἄξιον ἀμελῆσαι δικαιοσύνης τε	καὶ	τῆς ~ἄλλης ἀρετῆς. ~Σύμφημί σοι,
[614]	τὸ χάσμα τοῦ οὐρανοῦ τε	καὶ	τῆς γῆς ~ἀπιούσας τὰς ψυχάς,
[618]	ἕξεως κακὸν ἢ ἀγαθὸν ἐργάζεται,	καὶ	τί εὐγένειαι ~καὶ δυσγένειαι καὶ
[605]	δικαίως ἂν αὐτοῦ ἤδη ἐπιλαμβανοίμεθα,	καὶ	τιθεῖμεν ~ἀντίστροφον αὐτὸν τῷ ζωγράφῳ·
[616]	τὰς μὲν ~δὴ δίκας τε	καὶ	τιμωρίας τοιαύτας τινὰς (εἶναι, καὶ
[607]	ᾕρει. προσείπωμεν δὲ αὐτῇ, μὴ	καί	τινα ~σκληρότητα ἡμῶν καὶ ἀγροικίαν
[596]	~ταῦτα ποιῆσαι τρόπῳ γέ τινι;	~Καὶ	τίς, ἔφη, ὁ τρόπος οὗτος;
[616]	οὗ τὴν μὲν ἠλακάτην τε	καὶ	τὸ ἄγκιστρον ~εἶναι ἐξ ἀδάμαντος,
[599]	δύναιτο ποιεῖν, τό τε μιμηθησόμενον	καὶ	τὸ ~εἴδωλον, ἐπὶ τῇ τῶν
[610]	ἱκανὴ ἥ γε οἰκεία πονηρία	~καὶ	τὸ οἰκεῖον κακὸν ἀποκτεῖναι καὶ
[616]	ὁδὸν ἐκτὸς ~ἐπ’ ἀσπαλάθων κνάμπτοντες,	~καὶ	τοῖς ἀεὶ παριοῦσι σημαίνοντες ὧν
[621]	καὶ ἡμῖν αὐτοῖς φίλοι ὦμεν	~καὶ	τοῖς θεοῖς, αὐτοῦ τε μένοντες
[601]	τε οὐκ ἐπαΐων ~περὶ σκυτοτομίας	καὶ	τοῖς μὴ ἐπαΐουσιν, ἐκ τῶν
[607]	~Δοῖμεν δέ γέ που ἂν	καὶ	τοῖς προστάταις αὐτῆς, ὅσοι μὴ
[600]	οἳ ἐκεῖνον ἠγάπων ἐπὶ (συνουσίᾳ	καὶ	τοῖς ~ὑστέροις ὁδόν τινα παρέδοσαν
[612]	τὸν δίκαιον δοκεῖν ἄδικον εἶναι	καὶ	τὸν ἄδικον δίκαιον· ~ὑμεῖς γὰρ
[618]	φύσιν ἀποβλέποντα, τόν τε χείρω	καὶ	τὸν ἀμείνω (βίον, ~χείρω μὲν
[607]	καὶ ὠφελίμη πρὸς τὰς πολιτείας	καὶ	τὸν βίον τὸν ἀνθρώπινόν ἐστιν·
[597]	οὐ δημιουργὸν κλίνης; ~Ναί. ~Η	καὶ	τὸν ζωγράφον δημιουργὸν καὶ ποιητὴν
[598]	τοῦτο ἐπισκεπτέον τήν τε τραγῳδίαν	καὶ	τὸν ~ἡγεμόνα αὐτῆς Ομηρον, ἐπειδή
[616]	ὄγδοον δὲ τὸν τοῦ δευτέρου.	καὶ	τὸν μὲν τοῦ μεγίστου ~ποικίλον,
[605]	τοὺς δὲ ~χαριεστέρους φθείρῃ· ταὐτὸν	καὶ	τὸν μιμητικὸν ποιητὴν φήσομεν κακὴν
[601]	μὲν οὖν. ~Οὕτω δὴ οἶμαι	καὶ	τὸν ποιητικὸν φήσομεν χρώματα ἄττα
[621]	~ἂν σώσειεν, ἂν πειθώμεθα αὐτῷ,	καὶ	τὸν τῆς Λήθης ποταμὸν εὖ
[608]	ἐμπεσεῖν ~εἰς τὸν παιδικόν τε	καὶ	τὸν τῶν πολλῶν ἔρωτα. ᾀσόμεθα
[601]	οἵας δεῖ τὰς ἡνίας εἶναι	καὶ	τὸν χαλινὸν ὁ γραφεύς; ἢ
[596]	γάρ; ~Οὐδαμῶς. ~Αλλ’ ὅρα δὴ	καὶ	τόνδε τίνα καλεῖς τὸν δημιουργόν.
[612]	ὑπὸ τῶν εὐδαιμόνων λεγομένων ~ἑστιάσεων.	καὶ	τότ’ ἄν τις ἴδοι αὐτῆς
[619]	γίγνεται ἄνθρωπος. ~Καὶ δὴ οὖν	καὶ	τότε ὁ ἐκεῖθεν ἄγγελος ἤγγελλε
[603]	περὶ πλείστου ποιεῖται, ἐλέγομέν που	καὶ	τότε ὅτι ῥᾷστα οἴσει ~τῶν
[613]	τέλος ἑκάστης πράξεως καὶ ~ὁμιλίας	καὶ	τοῦ βίου εὐδοκιμοῦσί τε καὶ
[607]	πόλει βασιλεύσετον ἀντὶ νόμου τε	καὶ	τοῦ κοινῇ ἀεὶ δόξαντος εἶναι
[614]	~δύ’ εἶναι χάσματα ἐχομένω ἀλλήλοιν	καὶ	τοῦ οὐρανοῦ αὖ ἐν τῷ
[595]	πρὸς τοὺς τῆς ~τραγῳδίας ποιητὰς	καὶ	τοὺς ἄλλους ἅπαντας τοὺς μιμητικούς—
[618]	γὰρ πάντων βίους καὶ δὴ	καὶ	τοὺς ~ἀνθρωπίνους ἅπαντας. τυραννίδας τε
[605]	μέγιστον κατηγορήκαμεν αὐτῆς. τὸ γὰρ	καὶ	τοὺς ~ἐπιεικεῖς ἱκανὴν εἶναι λωβᾶσθαι,
[612]	ἤδη ἀνεπίφθονόν ἐστιν πρὸς ~ἐκείνοις	καὶ	τοὺς μισθοὺς τῇ δικαιοσύνῃ καὶ
[597]	~διατρίβουσιν. ~Μηδὲν ἄρα θαυμάζωμεν εἰ	καὶ	τοῦτο ἀμυδρόν τι τυγχάνει ὂν
[598]	ὅτι σμικρόν τι ἑκάστου ἐφάπτεται,	καὶ	τοῦτο ~εἴδωλον. οἷον ὁ ζωγράφος,
[597]	γοῦν, ἔφη, ἐπειδήπερ φύσει γε	καὶ	τοῦτο καὶ τἆλλα πάντα ~πεποίηκεν.
[599]	δημιουργίᾳ ἑαυτὸν ἀφεῖναι ἂν σπουδάζειν	~καὶ	τοῦτο προστήσασθαι τοῦ (ἑαυτοῦ βίου
[615]	δεῦρο. ἐθεασάμεθα γὰρ οὖν δὴ	καὶ	τοῦτο ~τῶν δεινῶν θεαμάτων· ἐπειδὴ
[614]	ἀριστεράν τε καὶ κάτω, ἔχοντας	καὶ	~τούτους ἐν τῷ ὄπισθεν σημεῖα
[596]	(θέλεις, πολλαί ~πού εἰσι κλῖναι	καὶ	τράπεζαι. ~Πῶς δ’ οὔ; ~Αλλὰ
[619]	πάλιν πορείαν οὐκ ἂν χθονίαν	~καὶ	τραχεῖαν πορεύεσθαι, ἀλλὰ λείαν τε
[605]	ὅτι τοῦτο ἐγείρει τῆς ~ψυχῆς	καὶ	τρέφει καὶ ἰσχυρὸν ποιῶν ἀπόλλυσι
[611]	τῷ τε θείῳ καὶ ἀθανάτῳ	καὶ	τῷ ἀεὶ ~ὄντι, καὶ οἵα
[599]	ποιοῦσιν— ἤ τι καὶ λέγουσιν	καὶ	τῷ ὄντι οἱ ἀγαθοὶ ποιηταὶ
[605]	ποιεῖν πρὸς ἀλήθειαν ~ἔοικεν αὐτῷ,	καὶ	τῷ πρὸς ἕτερον (τοι( οῦτον
[619]	δὴ καὶ μεταβολὴν τῶν κακῶν	καὶ	~τῶν ἀγαθῶν ταῖς πολλαῖς τῶν
[600]	ποιητικοὺς ~μιμητὰς εἰδώλων ἀρετῆς εἶναι	καὶ	τῶν ἄλλων περὶ ὧν ποιοῦσιν,
[618]	τῶν φύσει περὶ ψυχὴν ~ὄντων	καὶ	τῶν ἐπικτήτων τί συγκεραννύμενα πρὸς
[619]	ἐκεῖ ἀνέκπληκτος ὑπὸ πλούτων τε	καὶ	τῶν τοιούτων κακῶν, καὶ ~μὴ
[610]	θανάσιμον τῷ ἔχοντι ὥσπερ ~νόσον,	καὶ	ὑπ’ (αὐτοῦ, τοῦ ἀποκτεινύντος τῇ
[619]	ἐπιόντα τὴν ~μεγίστην τυραννίδα ἑλέσθαι,	καὶ	ὑπὸ ἀφροσύνης τε καὶ λαιμαργίας
[611]	γένοιτο τῷ τοιούτῳ πᾶσα ἐπισπομένη	καὶ	ὑπὸ ταύτης τῆς ~ὁρμῆς ἐκκομισθεῖσα
[619]	ἀεὶ τῶν τοιούτων βίον αἱρεῖσθαι	καὶ	φεύγειν τὰ ὑπερβάλλοντα ~ἑκατέρωσε καὶ
[603]	ἡμῖν προσομιλεῖ τε καὶ ἑταίρα	καὶ	~φίλη ἐστὶν ἐπ’ οὐδενὶ ὑγιεῖ
[618]	διαφθειρομένας καὶ εἰς πενίας τε	καὶ	φυγὰς ~καὶ εἰς πτωχείας τελευτώσας·
[611]	ἄλλα δὲ προσπεφυκέναι, ὄστρεά ~τε	καὶ	φυκία καὶ πέτρας, ὥστε παντὶ
[596]	καὶ τἆλλα ζῷα καὶ σκεύη	καὶ	φυτὰ καὶ πάντα ὅσα νυνδὴ
[606]	~τὸ ὑπὸ τῶν ποιητῶν πιμπλάμενον	καὶ	χαῖρον· τὸ δὲ φύσει βέλτιστον
[601]	~Ζωγράφος, φαμέν, ἡνίας τε γράψει	καὶ	χαλινόν; ~Ναί. ~Ποιήσει δέ γε
[601]	~Ναί. ~Ποιήσει δέ γε σκυτοτόμος	καὶ	χαλκεύς; ~Πάνυ γε. ~Αρ’ οὖν
[618]	ποιήσει ~δυνατὸν καὶ ἐπιστήμονα, βίον	καὶ	χρηστὸν καὶ πονηρὸν διαγιγνώσκοντα, ~τὸν
[609]	οὐχ οὕτω; ~Ναί. ~Ιθι δή,	καὶ	ψυχὴν κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον
[598]	τοῦ ἀληθοῦς ἡ μιμητική ἐστιν	καί,	ὡς ἔοικεν, διὰ ~τοῦτο πάντα
[598]	τοιούτῳ ὅτι εὐήθης τις ἄνθρωπος,	καί,	ὡς ἔοικεν, ~ἐντυχὼν γόητί τινι
[604]	δ’ ἐγώ, περὶ τὸ γεγονὸς	καὶ	ὥσπερ ἐν πτώσει ~κύβων πρὸς
[607]	ὡς οὐ μόνον ἡδεῖα ~ἀλλὰ	καὶ	ὠφελίμη πρὸς τὰς πολιτείας καὶ
[607]	μὴ μόνον ἡδεῖα ~φανῇ ἀλλὰ	καὶ	ὠφελίμη. ~Πῶς δ’ οὐ μέλλομεν,
[608]	κακὸν εἶναι, τὸ δὲ σῷζον	καὶ	~ὠφελοῦν τὸ ἀγαθόν. ~Εγωγ’ ἔφη.
[596]	οἶμαι αὐτὸν ποιεῖν ἃ ποιεῖ.	καίτοι	τρόπῳ γέ ~τινι καὶ ὁ
[595]	λέγεις; ~Ρητέον, ἦν δ’ ἐγώ·	καίτοι	φιλία γέ τίς με καὶ
[621]	ψυχὴν καὶ δυνατὴν πάντα μὲν	κακὰ	ἀνέχεσθαι, ~πάντα δὲ ἀγαθά, τῆς
[619]	παίδων αὑτοῦ βρώσεις καὶ ἄλλα	κακά·	ἐπειδὴ δὲ κατὰ σχολὴν ~σκέψασθαι,
[619]	πολλὰ μὲν ~ἐργάσηται καὶ ἀνήκεστα	κακά,	ἔτι δὲ αὐτὸς μείζω πάθῃ,
[601]	τῷ ποιητῇ οἷα ἀγαθὰ ἢ	κακὰ	ποιεῖ ἐν τῇ χρείᾳ ᾧ
[609]	ἔστιν ὃ ποιεῖ αὐτὴν αὐτὴν	κακήν;	~Καὶ μάλα, ἔφη· ἃ νυνδὴ
[605]	καὶ τὸν μιμητικὸν ποιητὴν φήσομεν	κακὴν	~πολιτείαν ἰδίᾳ ἑκάστου τῇ ψυχῇ
[609]	~αὐτῇ ἀδικία καὶ ἡ ἄλλη	κακία	τῷ ἐνεῖναι καὶ προσκαθῆσθαι φθείρει
[598]	ἀνθρώπεια τὰ πρὸς ἀρετὴν καὶ	κακίαν,	~καὶ τά γε θεῖα· ἀνάγκη
[609]	~δι’ ἐκεῖνα ὑπὸ τῆς αὑτοῦ	κακίας	νόσου οὔσης ἀπολωλέναι· ~ὑπὸ (δὲ
[609]	ἐλέγομεν (ἅπαντα ὑπὸ τῆς ~οἰκείας	κακίας,	τῷ προσκαθῆσθαι καὶ ἐνεῖναι διαφθειρούσης,
[610]	οἰκεία πονηρία ~καὶ τὸ οἰκεῖον	κακὸν	ἀποκτεῖναι καὶ ἀπολέσαι ψυχήν, σχολῇ
[608]	ὅσος δοκεῖ, τὸ ~χρηστὸν ἢ	κακὸν	γενέσθαι, ὥστε οὔτε τιμῇ ἐπαρθέντα
[608]	ἀπολλύον καὶ διαφθεῖρον πᾶν τὸ	κακὸν	εἶναι, τὸ δὲ σῷζον καὶ
[613]	εἰ μή τι ἀναγκαῖον αὐτῷ	κακὸν	ἐκ ~προτέρας ἁμαρτίας ὑπῆρχεν; ~Πάνυ
[609]	γὰρ οὔ; ~Τὸ σύμφυτον ἄρα	κακὸν	ἑκάστου καὶ ἡ πονηρία ἕκαστον
[608]	ἀγαθόν. ~Εγωγ’ ἔφη. ~Τί δέ;	κακὸν	ἑκάστῳ τι καὶ ἀγαθὸν λέγεις;
[618]	~(μετὰ ποίας τινὸς ψυχῆς ἕξεως	κακὸν	ἢ ἀγαθὸν ἐργάζεται, καὶ τί
[608]	ἔφη. ~Αγαθόν τι, εἶπον, καὶ	κακὸν	καλεῖς; ~Εγωγε. ~(Αρ’ οὖν ὥσπερ
[609]	ἀπολέσῃ, οὐδὲ αὖ τὸ μήτε	κακὸν	μήτε ἀγαθόν. ~Πῶς γὰρ ἄν;
[609]	τῶν ὄντων, ᾧ ἔστι μὲν	κακὸν	ὃ ποιεῖ αὐτὸ ~μοχθηρόν, τοῦτο
[610]	~κακοῦ μὴ ἐμποιήσαντος τὸ ἔμφυτον	κακόν,	οὐδέποτε ἀξιώσομεν διαφθείρεσθαι. ~Ορθότατ’ αὖ,
[609]	λέγω, σχεδὸν πᾶσι ~σύμφυτον ἑκάστῳ	κακόν	τε καὶ νόσημα; ~Εγωγ’ ἔφη.
[610]	γε ἐπ’ ~ἄλλου ὀλέθρῳ τεταγμένον	κακὸν	ψυχὴν ἤ τι ἄλλο ἀπολεῖ,
[619]	ζῶντι ~κεῖται βίος ἀγαπητός, οὐ	κακός.	μήτε ὁ ἄρχων αἱρέσεως ἀμελείτω
[610]	μή ποτε ἀξιῶμεν ὑπὸ ἀλλοτρίου	κακοῦ	~ἄνευ τῆς ἰδίας πονηρίας ψυχὴν
[610]	καὶ ~ἀνοσιωτέρα γίγνεται· ἀλλοτρίου δὲ	κακοῦ	ἐν ἄλλῳ γιγνομένου, τοῦ δὲ
[610]	ὂν τὸ σῶμα, ὑπ’ ἀλλοτρίου	~κακοῦ	μὴ ἐμποιήσαντος τὸ ἔμφυτον κακόν,
[610]	ὁπότε μηδ’ ὑφ’ ἑνὸς ἀπόλλυται	κακοῦ,	~μήτε (οἰκείου μήτε ἀλλοτρίου, δῆλον
[604]	ὄντος τοῦ ἀγαθοῦ τε καὶ	~κακοῦ	τῶν τοιούτων, οὔτε εἰς τὸ
[615]	~δουλείας ἐμβεβληκότες ἤ τινος ἄλλης	κακουχίας	μεταίτιοι, πάντων ~τούτων δεκαπλασίας ἀλγηδόνας
[610]	πονηρίας ψυχὴν ἀπόλλυσθαι, τῷ ἑτέρου	κακῷ	ἕτερον. ~Εχει γάρ, ἔφη, λόγον.
[611]	ἡμεῖς θεώμεθα διακειμένην ὑπὸ μυρίων	~κακῶν.	ἀλλὰ δεῖ, ὦ Γλαύκων, ἐκεῖσε
[610]	λαμβάνοντι— ἀπαλλαγὴ γὰρ ἂν εἴη	κακῶν—	ἀλλὰ μᾶλλον οἶμαι ~αὐτὴν φανήσεσθαι
[619]	οὐ γὰρ ἑαυτὸν αἰτιᾶσθαι τῶν	κακῶν,	~ἀλλὰ τύχην τε καὶ δαίμονας
[619]	πλούτων τε καὶ τῶν τοιούτων	κακῶν,	καὶ ~μὴ ἐμπεσὼν εἰς τυραννίδας
[619]	διὸ δὴ καὶ μεταβολὴν τῶν	κακῶν	καὶ ~τῶν ἀγαθῶν ταῖς πολλαῖς
[613]	ἤ τινι ἄλλῳ τῶν δοκούντων	κακῶν,	ὡς τούτῳ ~ταῦτα εἰς ἀγαθόν
[611]	τοῦ σώματος κοινωνίας καὶ ἄλλων	κακῶν,	ὥσπερ ~νῦν ἡμεῖς θεώμεθα, ἀλλ’
[603]	πράττειν ἢ εὖ οἰομένους ἢ	~κακῶς	πεπραγέναι, καὶ ἐν τούτοις δὴ
[599]	καὶ πειρῷτο ἂν πολλὰ καὶ	καλὰ	ἔργα ἑαυτοῦ καταλιπεῖν ~μνημεῖα, καὶ
[602]	περὶ ὧν ἂν ~γράφῃ, εἴτε	καλὰ	καὶ ὀρθὰ εἴτε μή, ἢ
[614]	ἂν εἴη. ~Καὶ μάλ’ ἔφη,	καλά	τε καὶ βέβαια. ~Ταῦτα τοίνυν,
[608]	~Αγαθόν τι, εἶπον, καὶ κακὸν	καλεῖς;	~Εγωγε. ~(Αρ’ οὖν ὥσπερ ἐγὼ
[597]	γεννήματος ἀπὸ τῆς φύσεως ~μιμητὴν	καλεῖς;	~Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. ~Τοῦτ’
[596]	ὅρα δὴ καὶ τόνδε τίνα	καλεῖς	τὸν δημιουργόν. ~(Τὸν ποῖον; ~Ος
[618]	μὲν ~ἐπὶ εἴδεσιν καὶ κατὰ	κάλλη	καὶ τὴν ἄλλην ἰσχύν (τε
[611]	~λογισμῷ διαθεατέον, καὶ πολύ γε	κάλλιον	αὐτὸ εὑρήσει καὶ ἐναργέστερον ~δικαιοσύνας
[611]	ἐκ πολλῶν καὶ μὴ τῇ	~καλλίστῃ	κεχρημένον συνθέσει, ὡς νῦν ἡμῖν
[604]	~Λέγει που ὁ νόμος ὅτι	κάλλιστον	ὅτι μάλιστα ἡσυχίαν ἄγειν ἐν
[599]	δὲ ὧν μεγίστων τε καὶ	~καλλίστων	ἐπιχειρεῖ λέγειν Ομηρος, πολέμων τε
[602]	περὶ ὧν ἂν μιμῆται ~πρὸς	κάλλος	ἢ πονηρίαν. ~Οὐκ ἔοικεν. ~Χαρίεις
[601]	μιμησομένην; ~Ναί. ~Οὐκοῦν ἀρετὴ καὶ	κάλλος	καὶ ὀρθότης ἑκάστου σκεύους καὶ
[618]	βίου πῶς ἔχει, εἰδέναι τί	κάλλος	πενίᾳ ἢ πλούτῳ κραθὲν καὶ
[615]	διηγεῖσθαι καὶ θέας ἀμηχάνους τὸ	κάλλος.	τὰ μὲν οὖν πολλά, ~ὦ
[601]	ποιητὴς πίστιν ὀρθὴν ἕξει περὶ	~κάλλους	τε καὶ πονηρίας, ~συνὼν τῷ
[605]	αὖ ὅτι ἐπὶ τῷ ~ἐναντίῳ	καλλωπιζόμεθα,	ἂν δυνώμεθα ἡσυχίαν ἄγειν (καὶ
[602]	ἀλλ’ ὡς ἔοικεν, οἷον φαίνεται	καλὸν	εἶναι τοῖς ~πολλοῖς τε καὶ
[618]	τὸν ἀμείνω (βίον, ~χείρω μὲν	καλοῦντα	ὃς αὐτὴν ἐκεῖσε ἄξει, εἰς
[595]	λέγειν. ἔοικε μὲν (γὰρ τῶν	καλῶν	ἁπάντων ~τούτων τῶν τραγικῶν πρῶτος
[601]	ἔοικεν τοῖς τῶν ὡραίων προσώποις,	καλῶν	δὲ μή, ~οἷα γίγνεται ἰδεῖν
[608]	τοιαύτης ποιήσεως ~ὑπὸ τῆς τῶν	καλῶν	(πολιτειῶν τροφῆς, εὖνοι μὲν ἐσόμεθα
[596]	ὄντα γέ που τῇ ἀληθείᾳ.	~Καλῶς,	ἦν δ’ ἐγώ, καὶ εἰς
[610]	ἔοικεν, ἐσκήνηται τοῦ θανάσιμος ~εἶναι.	~Καλῶς,	ἦν δ’ ἐγώ, λέγεις. ὁπότε
[610]	τοίνυν ταῦτα ἐξελέγξωμεν ὅτι οὐ	καλῶς	λέγομεν, ἢ (ἕως ἂν ᾖ
[605]	τότε ἐπῃνοῦμεν. ~Εννοῶ, ἔφη. ~Η	καλῶς	οὖν, ἦν δ’ ἐγώ, οὗτος
[598]	μέλλει περὶ ὧν ἂν ποιῇ	~καλῶς	ποιήσειν, εἰδότα ἄρα ποιεῖν, ἢ
[602]	φαίνεται. ~Οὐ γάρ. ~Καὶ ταὐτὰ	καμπύλα	τε καὶ εὐθέα ἐν ὕδατί
[596]	ἄν; ἢ οὐκ αἰσθάνῃ ὅτι	κἂν	αὐτὸς οἷός τ’ εἴης πάντα
[612]	ἄδικον δίκαιον· ~ὑμεῖς γὰρ ᾐτεῖσθε,	κἂν	εἰ μὴ δυνατὸν εἴη ταῦτα
[605]	ἂν δυνώμεθα ἡσυχίαν ἄγειν (καὶ	καρτερεῖν,	~ὡς τοῦτο μὲν ἀνδρὸς ὄν,
[612]	ὁ δὲ θεομισής, ὥσπερ ~καὶ	κατ’	ἀρχὰς ὡμολογοῦμεν. ~Εστι ταῦτα. ~Τῷ
[613]	ἂν εἴη νικητήρια τῷ δικαίῳ.	~Κατὰ	γοῦν ἐμὴν δόξαν, ἔφη. ~Τί
[614]	τὰς ψυχάς, ἐπειδὴ αὐταῖς δικασθείη,	κατὰ	δὲ τὼ ἑτέρω ἐκ μὲν
[615]	ἑκάστου δεκάκις— τοῦτο δ’ εἶναι	κατὰ	~ἑκατονταετηρίδα (ἑκάστην, ὡς βίου ὄντος
[618]	τοὺς μὲν ~ἐπὶ εἴδεσιν καὶ	κατὰ	κάλλη καὶ τὴν ἄλλην ἰσχύν
[616]	~ἡμερησίαν ὁδόν, καὶ ἰδεῖν αὐτόθι	κατὰ	(μέσον τὸ φῶς ἐκ τοῦ
[620]	εἶναι καὶ γελοίαν καὶ θαυμασίαν.	~κατὰ	συνήθειαν γὰρ τοῦ προτέρου βίου
[619]	καὶ ἄλλα κακά· ἐπειδὴ δὲ	κατὰ	σχολὴν ~σκέψασθαι, κόπτεσθαί τε καὶ
[603]	ἄρα δοξάζον τῆς ψυχῆς τῷ	κατὰ	τὰμέτρα ~οὐκ ἂν εἴη ταὐτόν.
[618]	καὶ προγόνων ἀρεταῖς, καὶ ἀδοκίμων	κατὰ	ταῦτα, ὡσαύτως ~δὲ καὶ γυναικῶν.
[596]	~αἷς ἡμεῖς χρώμεθα, καὶ τἆλλα	κατὰ	ταὐτά; οὐ γάρ που τήν
[615]	δίκαιοι καὶ ὅσιοι γεγονότες εἶεν,	κατὰ	~ταὐτὰ (τὴν ἀξίαν κομίζοιντο. τῶν
[603]	τὴν ὄψιν μόνον, ἢ καὶ	κατὰ	τὴν ἀκοήν, ἣν ~δὴ ποίησιν
[603]	ἄνθρωπος (διάκει( ται; ἢ ~ὥσπερ	κατὰ	τὴν ὄψιν ἐστασίαζεν καὶ ἐναντίας
[603]	~Πότερον, ἦν δ’ ἐγώ, ἡ	κατὰ	τὴν ὄψιν μόνον, ἢ καὶ
[619]	καὶ ἐν τῷδε τῷ βίῳ	κατὰ	τὸ δυνατὸν καὶ ἐν παντὶ
[610]	διαφθείρεσθαι. ~Ορθότατ’ αὖ, ἔφη, λέγεις.	~Κατὰ	τὸν αὐτὸν τοίνυν λόγον, ἦν
[609]	~Ναί. ~Ιθι δή, καὶ ψυχὴν	κατὰ	τὸν αὐτὸν τρόπον σκόπει. ἆρα
[606]	ἄξιος ἀναλαβόντι ~μανθάνειν τε καὶ	κατὰ	τοῦτον τὸν ποιητὴν πάντα τὸν
[620]	τοῦ γελωτοποιοῦ Θερσίτου πίθηκον ἐνδυομένην.	κατὰ	τύχην δὲ ~τὴν Οδυσσέως λαχοῦσαν
[614]	κόνεως, ἐκ δὲ τοῦ ἑτέρου	~καταβαίνειν	ἑτέρας ἐκ τοῦ (οὐρανοῦ καθαράς.
[616]	τε καὶ πόδας ~καὶ κεφαλήν,	καταβαλόντες	καὶ ἐκδείραντες, εἷλκον παρὰ τὴν
[613]	πρῶτον ὀξέως ἀποπηδῶσιν, ~τελευτῶντες (δὲ	καταγέλαστοι	γίγνονται, τὰ ὦτα ἐπὶ τῶν
[613]	ἐπὶ τέλους τοῦ δρόμου ~αἱρεθέντες	καταγέλαστοί	εἰσιν καὶ γέροντες γιγνόμενοι ἄθλιοι
[607]	τινα ~σκληρότητα ἡμῶν καὶ ἀγροικίαν	καταγνῷ,	ὅτι παλαιὰ μέν τις διαφορὰ
[607]	ἐν πόλει εὐνομουμένῃ, ἅσμενοι ἂν	~καταδεχοίμεθα,	ὡς σύνισμέν γε ἡμῖν αὐτοῖς
[599]	πολλὰ καὶ καλὰ ἔργα ἑαυτοῦ	καταλιπεῖν	~μνημεῖα, καὶ εἶναι προθυμοῖτ’ ἂν
[601]	~Ναί. ~Μὴ τοίνυν ἡμίσεως αὐτὸ	καταλίπωμεν	ῥηθέν, ἀλλ’ ἱκανῶς ἴδωμεν. ~Λέγε,
[604]	ῥᾴδιον μιμήσασθαι οὔτε μιμουμένου εὐπετὲς	~καταμαθεῖν,	ἄλλως τε καὶ πανηγύρει καὶ
[615]	ἄγριοι, διάπυροι ἰδεῖν, παρεστῶτες καὶ	καταμανθάνοντες	τὸ ~φθέγμα, τοὺς μὲν διαλαβόντες
[614]	αὖ ἐν τῷ ἄνω ἄλλα	~καταντικρύ.	δικαστὰς δὲ μεταξὺ τούτων καθῆσθαι,
[598]	ἐκ πλαγίου αὐτὴν θεᾷ ἐάντε	καταντικρὺ	ἢ ὁπῃοῦν, ~μή τι διαφέρει
[606]	ποιητὴν πάντα τὸν αὑτοῦ βίον	~κατασκευασάμενον	ζῆν, ~(φιλεῖν μὲν χρὴ καὶ
[614]	λειμῶνα ἀπιούσας οἷον ἐν πανηγύρει	κατασκηνᾶσθαι,	καὶ ~ἀσπάζεσθαί τε ἀλλήλας ὅσαι
[610]	ὅτι σμικρότατα ὅλον τὸ σῶμα	κατατέμοι,	ἕνεκα ~τούτων μηδὲν μᾶλλόν ποτε
[596]	~εἴην εἰπεῖν, εἴ τί μοι	καταφαίνεται,	ἀλλ’ αὐτὸς ὅρα. ~Βούλει οὖν
[606]	οὐκ ἂν δέξαιτο αὐτῆς στερηθῆναι	καταφρονήσας	ὅλου τοῦ ~ποιήματος. λογίζεσθαι γὰρ
[615]	τἆλλα πάντα πεπονθότες, ἐκεῖνόν τε	κατείδομεν	ἐξαίφνης καὶ ~ἄλλους— σχεδόν τι
[606]	~ὃ γὰρ τῷ λόγῳ αὖ	κατεῖχες	ἐν σαυτῷ βουλόμενον γελωτοποιεῖν, ~φοβούμενος
[599]	Ασκληπιός, ἢ τίνας μαθητὰς ~ἰατρικῆς	κατελίπετο,	ὥσπερ ἐκεῖνος τοὺς ἐκγόνους, μηδ’
[595]	ὑμᾶς εἰρῆσθαι— οὐ γάρ μου	κατερεῖτε	πρὸς τοὺς τῆς ~τραγῳδίας ποιητὰς
[606]	ῥᾴδιον ἐν τοῖς αὑτοῦ πάθεσι	κατέχειν.	~(Αληθέστατα, ἔφη. ~Αρ’ οὖν οὐχ
[606]	~Εἰ ἐνθυμοῖο ὅτι τὸ βίᾳ	κατεχόμενον	τότε ἐν ταῖς οἰκείαις συμφοραῖς
[605]	μέντοι πω τό γε μέγιστον	κατηγορήκαμεν	αὐτῆς. τὸ γὰρ καὶ τοὺς
[620]	δὲ λαχοῦσαν τὴν ~Αταλάντης ψυχήν,	κατιδοῦσαν	μεγάλας τιμὰς ἀθλητοῦ ἀνδρός, οὐ
[607]	γε. ~Οὐκοῦν δικαία ἐστὶν οὕτω	κατιέναι,	ἀπολογησαμένη ἐν μέλει ἤ τινι
[596]	δέ που, εἰ θέλεις λαβὼν	κάτοπτρον	(περιφέρειν πανταχῇ· ~ταχὺ μὲν ἥλιον
[613]	ἂν θέωσιν εὖ ~ἀπὸ τῶν	κάτω,	ἀπὸ δὲ τῶν ἄνω μή;
[614]	τὴν εἰς ἀριστεράν τε καὶ	κάτω,	ἔχοντας καὶ ~τούτους ἐν τῷ
[621]	~τὸ τῆς Λήθης πεδίον διὰ	καύματός	τε καὶ πνίγους δεινοῦ· καὶ
[621]	ἐξαίφνης ἀναβλέψας ἰδεῖν ἕωθεν αὑτὸν	~κείμενον	ἐπὶ τῇ πυρᾷ. ~Καὶ οὕτως,
[620]	ἰδιώτου ἀπράγμονος, καὶ μόγις εὑρεῖν	κείμενόν	που ~καὶ παρημελημένον (ὑπὸ τῶν
[614]	~θάπτεσθαι δωδεκαταῖος ἐπὶ τῇ πυρᾷ	κείμενος	ἀνεβίω, ἀναβιοὺς δ’ ἔλεγεν ~ἃ
[600]	ὁ Αβδηρίτης καὶ Πρόδικος ὁ	Κεῖος	καὶ ἄλλοι ~πάμπολλοι δύνανται τοῖς
[619]	ξὺν νῷ ἑλομένῳ, συντόνως ζῶντι	~κεῖται	βίος ἀγαπητός, οὐ κακός. μήτε
[612]	~Επειδὴ τοίνυν, ἦν δ’ ἐγώ,	κεκριμέναι	εἰσί, πάλιν ἀπαιτῶ ὑπὲρ ~δικαιοσύνης,
[614]	ἐπειδὴ ~διαδικάσειαν, τοὺς μὲν δικαίους	κελεύειν	πορεύεσθαι τὴν εἰς δεξιάν τε
[607]	κραυγάζουσα” καὶ μέγας ἐν ἀφρόνων	(κενε(	αγορίαισι” καὶ ὁ ~τῶν διασόφων
[621]	δεινοῦ· καὶ γὰρ εἶναι αὐτὸ	~κενὸν	δένδρων τε καὶ ὅσα γῆ
[607]	~Πῶς δ’ οὐ μέλλομεν, ἔφη,	κερδαίνειν;	~Εἰ δέ γε μή, ὦ
[606]	ἐπαινεῖν καὶ ἐλεεῖν, ἀλλ’ ἐκεῖνο	κερδαίνειν	ἡγεῖται, τὴν ~ἡδονήν, καὶ οὐκ
[607]	ἐστιν· ~καὶ εὐμενῶς (ἀκου( σόμεθα.	κερδανοῦμεν	γάρ που ἐὰν μὴ μόνον
[615]	χρόνου διηγήσασθαι· τὸ δ’ οὖν	κεφάλαιον	ἔφη τόδε ~εἶναι, ὅσα πώποτέ
[600]	ὥστε μόνον οὐκ ἐπὶ ταῖς	κεφαλαῖς	περιφέρουσιν αὐτοὺς οἱ ~ἑταῖροι· Ομηρον
[616]	χεῖράς τε καὶ πόδας ~καὶ	κεφαλήν,	καταβαλόντες καὶ ἐκδείραντες, εἷλκον παρὰ
[617]	Μοίρας, ~λευχειμονούσας, στέμματα ἐπὶ τῶν	κεφαλῶν	ἐχούσας, Λάχεσίν τε καὶ ~Κλωθὼ
[611]	πολλῶν καὶ μὴ τῇ ~καλλίστῃ	κεχρημένον	συνθέσει, ὡς νῦν ἡμῖν ἐφάνη
[605]	~Οταν δὲ οἰκεῖόν τινι ἡμῶν	κῆδος	γένηται, ἐννοεῖς αὖ ὅτι ἐπὶ
[607]	ἦ γάρ, ὦ φίλε, οὐ	κηλῇ	ὑπ’ ~αὐτῆς (καὶ σύ, καὶ
[601]	φύσει αὐτὰ ταῦτα μεγάλην τινὰ	κήλησιν	ἔχειν. ἐπεὶ γυμνωθέντα γε ~τῶν
[607]	ὡς σύνισμέν γε ἡμῖν αὐτοῖς	κηλουμένοις	ὑπ’ αὐτῆς· ἀλλὰ ~γὰρ τὸ
[619]	αἱρέσεως μὴ ἐν τελευταίοις πίπτοι,	~κινδυνεύει	ἐκ τῶν ἐκεῖθεν ἀπαγγελλομένων οὐ
[597]	τινὸς ~χειροτέχνου εἴ τις φαίη,	κινδυνεύει	οὐκ ἂν ἀληθῆ λέγειν; ~Οὔκουν,
[597]	καὶ πάντες οἱ ἄλλοι μιμηταί.	~Κινδυνεύει.	~Τὸν μὲν δὴ μιμητὴν ὡμολογήκαμεν.
[618]	ὦ φίλε Γλαύκων, ὁ πᾶς	κίνδυνος	~ἀνθρώπῳ, καὶ διὰ ταῦτα μάλιστα
[616]	γῆς τεταμένον φῶς εὐθύ, οἷον	κίονα,	μάλιστα τῇ ἴριδι προσφερῆ, ~λαμπρότερον
[615]	τὰς (μὲν ὀδυρομένας τε καὶ	~κλαούσας,	ἀναμιμνῃσκομένας ὅσα τε καὶ οἷα
[619]	ὑγιῶς ~(φιλο( σοφοῖ καὶ ὁ	κλῆρος	αὐτῷ τῆς αἱρέσεως μὴ ἐν
[619]	γίγνεσθαι καὶ διὰ τὴν τοῦ	κλήρου	~τύχην· ἐπεὶ εἴ τις ἀεί,
[617]	ἐκ τῶν τῆς Λαχέσεως γονάτων	κλήρους	τε καὶ βίων ~παραδείγματα, ἀναβάντα
[617]	εἰπόντα ῥῖψαι ἐπὶ πάντας τοὺς	κλήρους,	τὸν δὲ παρ’ αὑτὸν ~πεσόντα
[597]	βούλει, ἔφη. ~Οὐκοῦν τριτταί τινες	κλῖναι	αὗται γίγνονται· μία μὲν ἡ
[596]	εἰ (θέλεις, πολλαί ~πού εἰσι	κλῖναι	καὶ τράπεζαι. ~Πῶς δ’ οὔ;
[596]	οὕτω ποιεῖ ὁ μὲν τὰς	κλίνας,	ὁ δὲ τὰς τραπέζας, ~αἷς
[597]	δή φαμεν εἶναι ὃ ἔστι	κλίνη,	ἀλλὰ κλίνην τινά; ~Ελεγον γάρ.
[597]	~μόνον αὐτὴν ἐκείνην ὃ ἔστιν	κλίνη·	δύο δὲ τοιαῦται ἢ πλείους
[598]	διόρισον. ~Πῶς λέγεις; ἔφη. ~Ωδε·	κλίνη,	ἐάντε ἐκ πλαγίου αὐτὴν θεᾷ
[597]	καὶ εἴη ἂν ὃ ἔστιν	κλίνη	ἐκείνη ~ἀλλ’ οὐχ αἱ δύο.
[597]	ἐν τῇ φύσει ἀπεργάσασθαι αὐτὸν	κλίνην,	οὕτως ἐποίησεν μίαν ~μόνον αὐτὴν
[596]	γέ ~τινι καὶ ὁ ζωγράφος	κλίνην	ποιεῖ· ἢ οὔ; ~Ναί, ἔφη,
[597]	εἶναι ὃ ἔστι κλίνη, ἀλλὰ	κλίνην	τινά; ~Ελεγον γάρ. ~Οὐκοῦν εἰ
[596]	τὰ σκεύη δύο, μία μὲν	κλίνης,	μία δὲ τραπέζης. ~Ναί. ~Οὐκοῦν
[597]	τὸν τέκτονα; ἆρ’ οὐ δημιουργὸν	κλίνης;	~Ναί. ~Η καὶ τὸν ζωγράφον
[597]	ὁ θεός, βουλόμενος εἶναι ὄντως	κλίνης	~ποιητὴς ὄντως οὔσης, ἀλλὰ μὴ
[597]	~ποιητὴς ὄντως οὔσης, ἀλλὰ μὴ	κλίνης	τινὸς μηδὲ κλινοποιός τις, μίαν
[597]	τοιούτου; ~Οὐδαμῶς. ~Αλλὰ τί αὐτὸν	κλίνης	φήσεις εἶναι; ~(Τοῦτο, ἦ δ’
[597]	ἦ γάρ; ~Εστω. ~Ζωγράφος δή,	κλινοποιός,	θεός, τρεῖς οὗτοι ἐπιστάται τρισὶν
[597]	καὶ οὗτος. ~(Τί δὲ ὁ	κλινοποιός;	οὐκ ἄρτι μέντοι ἔλεγες ὅτι
[597]	ἀλλὰ μὴ κλίνης τινὸς μηδὲ	κλινοποιός	τις, μίαν ~φύσει αὐτὴν ἔφυσεν.
[597]	δὲ εἶναι ὂν τὸ τοῦ	κλινουργοῦ	ἔργον ἢ ἄλλου τινὸς ~χειροτέχνου
[597]	τρεῖς οὗτοι ἐπιστάται τρισὶν εἴδεσι	~κλινῶν.	~Ναὶ τρεῖς. ~(Ο μὲν δὴ
[617]	ἁρμονίαν, Λάχεσιν ~μὲν τὰ γεγονότα,	Κλωθὼ	δὲ τὰ ὄντα, Ατροπον δὲ
[617]	κεφαλῶν ἐχούσας, Λάχεσίν τε καὶ	~Κλωθὼ	καὶ Ατροπον, ὑμνεῖν πρὸς τὴν
[617]	τὰ μέλλοντα. καὶ τὴν ~μὲν	Κλωθὼ	τῇ δεξιᾷ χειρὶ ἐφαπτομένην συνεπιστρέφειν
[620]	μὲν ἄγειν αὐτὴν πρὸς τὴν	Κλωθὼ	ὑπὸ τὴν ἐκείνης ~χεῖρά τε
[616]	τὴν ὁδὸν ἐκτὸς ~ἐπ’ ἀσπαλάθων	κνάμπτοντες,	~καὶ τοῖς ἀεὶ παριοῦσι σημαίνοντες
[602]	τε θεωμένοις καὶ ἔξω, καὶ	~κοῖλά	τε δὴ καὶ ἐξέχοντα διὰ
[616]	εἰ ἐν ἑνὶ μεγάλῳ σφονδύλῳ	κοίλῳ	καὶ ἐξεγλυμμένῳ διαμπερὲς ~ἄλλος τοιοῦτος
[621]	πιόντα ~(πάντων ἐπιλανθάνεσθαι. ἐπειδὴ δὲ	κοιμηθῆναι	καὶ μέσας νύκτας ~γενέσθαι, βροντήν
[607]	ἀντὶ νόμου τε καὶ τοῦ	κοινῇ	ἀεὶ δόξαντος εἶναι ~βελτίστου λόγου.
[611]	ὑπό τε τῆς τοῦ σώματος	κοινωνίας	καὶ ἄλλων κακῶν, ὥσπερ ~νῦν
[615]	εἶεν, κατὰ ~ταὐτὰ (τὴν ἀξίαν	κομίζοιντο.	τῶν δὲ εὐθὺς γενομένων καὶ
[621]	καὶ ἐπειδὰν τὰ ἆθλα (αὐτῆς	~κομιζώμεθα,	ὥσπερ οἱ νικηφόροι περιαγειρόμενοι, καὶ
[615]	~τούτων δεκαπλασίας ἀλγηδόνας ὑπὲρ ἑκάστου	κομίσαιντο,	καὶ αὖ εἴ τινας ~εὐεργεσίας
[612]	οὕτω, ἵνα καὶ τὰ νικητήρια	~κομίσηται,	ἀπὸ τοῦ δοκεῖν κτωμένη ἃ
[614]	ἤδη ~διεφθαρμένων, ὑγιὴς μὲν ἀνῃρέθη,	κομισθεὶς	δ’ οἴκαδε μέλλων ~θάπτεσθαι δωδεκαταῖος
[614]	γῆς μεστὰς αὐχμοῦ τε καὶ	κόνεως,	ἐκ δὲ τοῦ ἑτέρου ~καταβαίνειν
[619]	ἐπειδὴ δὲ κατὰ σχολὴν ~σκέψασθαι,	κόπτεσθαί	τε καὶ ὀδύρεσθαι τὴν αἵρεσιν,
[605]	ἢ καὶ ~ᾄδοντάς τε καὶ	κοπτομένους,	οἶσθ’ ὅτι χαίρομέν τε καὶ
[617]	βῆμα ὑψηλὸν εἰπεῖν— ~Ανάγκης θυγατρὸς	κόρης	Λαχέσεως λόγος. Ψυχαὶ ἐφήμεροι, ἀρχὴ
[618]	τί κάλλος πενίᾳ ἢ πλούτῳ	κραθὲν	καὶ ~(μετὰ ποίας τινὸς ψυχῆς
[618]	ζῶντί τε καὶ τελευτήσαντι αὕτη	κρατίστη	αἵρεσις. ~ἀδαμαντίνως δὴ (δεῖ ταύτην
[607]	καὶ ὁ ~τῶν διασόφων ὄχλος	κρατῶν”	καὶ οἱ λεπτῶς μεριμνῶντες, ὅτι
[607]	λακέρυζα πρὸς δεσπόταν κύων” ~ἐκείνη	κραυγάζουσα”	καὶ μέγας ἐν ἀφρόνων (κενε(
[600]	τοιοῦτον οὐδὲν λέγεται. ὁ γὰρ	Κρεώφυλος,	ὦ Σώκρατες, ~ἴσως, ὁ τοῦ
[612]	αὐτὴ δικαιοσύνη ~πρὸς ἀδικίαν αὐτὴν	(κριθείη.	ἢ οὐ μνημονεύεις; ~Αδικοίην μεντἄν,
[620]	γενέσθαι, μεμνημένην τῆς τῶν ὅπλων	κρίσεως.	τὴν ~δ’ ἐπὶ τούτῳ Αγαμέμνονος·
[612]	νικητήρια ~κομίσηται, ἀπὸ τοῦ δοκεῖν	κτωμένη	ἃ δίδωσι τοῖς ἔχουσιν αὐτήν,
[604]	γεγονὸς καὶ ὥσπερ ἐν πτώσει	~κύβων	πρὸς τὰ πεπτωκότα τίθεσθαι τὰ
[617]	δεύτερον δὲ λευκότητι ~τὸν ἕκτον.	κυκλεῖσθαι	δὲ δὴ στρεφόμενον τὸν ἄτρακτον
[616]	σφόνδυλον πλατύτατον τὸν τοῦ χείλους	κύκλον	ἔχειν, τὸν δὲ τοῦ ~ἕκτου
[616]	σύμπαντας σφονδύλους, ἐν ~ἀλλήλοις ἐγκειμένους,	(κύκλους	ἄνωθεν τὰ χείλη φαίνοντας, νῶτον
[617]	περιφερομένῳ τοὺς μὲν ἐντὸς ἑπτὰ	κύκλους	~τὴν ἐναντίαν τῷ ὅλῳ ἠρέμα
[617]	Ανάγκης γόνασιν. ἐπὶ δὲ τῶν	~κύκλων	αὐτοῦ ἄνωθεν ἐφ’ ἑκάστου βεβηκέναι
[620]	~ἀηδόνος ἑλομένην· ἰδεῖν δὲ καὶ	κύκνον	μεταβάλλοντα εἰς ἀνθρωπίνου ~βίου αἵρεσιν,
[620]	ἔφη τήν ποτε Ορφέως γενομένην	κύκνου	βίον ~αἱρουμένην, μίσει τοῦ γυναικείου
[611]	καὶ ~πάντως λελωβῆσθαι ὑπὸ τῶν	κυμάτων,	ἄλλα δὲ προσπεφυκέναι, ὄστρεά ~τε
[612]	πρὸς τοιούτῳ δακτυλίῳ τὴν Αιδος	κυνῆν;	~Αληθέστατα, ἔφη, λέγεις. ~Αρ’ οὖν,
[620]	ἐπιστροφὴν τῆς τοῦ ἀτράκτου δίνης,	κυροῦντα	ἣν λαχὼν ~εἵλετο μοῖραν· ταύτης
[607]	γὰρ ἡ λακέρυζα πρὸς δεσπόταν	κύων”	~ἐκείνη κραυγάζουσα” καὶ μέγας ἐν
[621]	αὐτὸς δὲ ~τοῦ μὲν ὕδατος	κωλυθῆναι	πιεῖν· ὅπῃ μέντοι καὶ ὅπως
[606]	~αἰσχύνοιο γελωτοποιῶν, ἐν μιμήσει δὲ	κωμῳδικῇ	ἢ καὶ ἰδίᾳ ἀκούων ~σφόδρα
[606]	ἐν τοῖς οἰκείοις ἐξενεχθεὶς ὥστε	κωμῳδοποιὸς	γενέσθαι. ~Καὶ μάλα, ἔφη. ~(Καὶ