Page
[611]	~Οὔκουν εἰκός γε. ~Οτι μὲν	τοίνυν	ἀθάνατον ψυχή, καὶ ὁ ἄρτι
[599]	καὶ ἡ ὠφελία. ~Τῶν μὲν	τοίνυν	ἄλλων πέρι μὴ ἀπαιτῶμεν λόγον
[603]	εἴη ἐν ἡμῖν. ~Ανάγκη. ~Τοῦτο	τοίνυν	διομολογήσασθαι βουλόμενος ἔλεγον ὅτι ἡ
[601]	φαινομένου· οὐχ (οὕτως; ~Ναί. ~Μὴ	τοίνυν	ἡμίσεως αὐτὸ καταλίπωμεν ῥηθέν, ἀλλ’
[614]	δίκαια γὰρ λέγεις. ~Α μὲν	τοίνυν,	ἦν δ’ ἐγώ, ζῶντι τῷ
[612]	μεντἄν, ἔφη, εἰ μή. ~Επειδὴ	τοίνυν,	ἦν δ’ ἐγώ, κεκριμέναι εἰσί,
[614]	καλά τε καὶ βέβαια. ~Ταῦτα	τοίνυν,	ἦν δ’ ἐγώ, οὐδέν ἐστι
[611]	ἀθάνατον. ~Ανάγκη, ἔφη. ~Τοῦτο μὲν	τοίνυν,	ἦν δ’ ἐγώ, οὕτως ἐχέτω·
[603]	γ’ ἔφη, καὶ ταύτην. ~Μὴ	τοίνυν,	ἦν δ’ ἐγώ, τῷ εἰκότι
[610]	ἔφη, λέγεις. ~Κατὰ τὸν αὐτὸν	τοίνυν	λόγον, ἦν δ’ ἐγώ, ἐὰν
[610]	~Εχει γάρ, ἔφη, λόγον. ~Η	τοίνυν	ταῦτα ἐξελέγξωμεν ὅτι οὐ καλῶς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/09/2005