Livre, Chap.
[6, 490]	περὶ αὐτοῦ; Καὶ μάλα, ἔφη.	Αρ’	οὖν δὴ οὐ μετρίως ἀπολογησόμεθα
[6, 507]	πάντα τὰ αἰσθητά; Τί μήν;	Αρ’	οὖν, ἦν δ’ ἐγώ, ἐννενόηκας
[6, 501]	ἄν, ἔφη, ἡ γραφὴ γένοιτο.	Αρ’	οὖν, ἦν δ’ ἐγώ, πείθομέν
[6, 508]	ἐπίρρυτον κέκτηται; Πάνυ μὲν οὖν.	Αρ’	οὖν οὐ καὶ ὁ ἥλιος
[6, 508]	ἥλιον γὰρ δῆλον ὅτι ἐρωτᾷς.	Αρ’	οὖν ὧδε πέφυκεν ὄψις πρὸς
[6, 486]	σῴζειν δύναιτο, λήθης ὢν πλέως;	ἆρ’	ἂν οἷός τ’ εἴη ἐπιστήμης
[6, 494]	μὴ δουλεύσαντι τῇ κτήσει αὐτοῦ,	ἆρ’	εὐπετὲς οἴει εἶναι εἰσακοῦσαι διὰ
[6, 494]	καὶ ἔτι εὐειδὴς καὶ μέγας;	ἆρ’	οὐ πληρωθήσεσθαι ἀμηχάνου ἐλπίδος, ἡγούμενον
[6, 496]	γεννᾶν διανοήματά τε καὶ δόξας;	ἆρ’	οὐχ ὡς ἀληθῶς προσήκοντα ἀκοῦσαι
[6, 499]	Μοῦσα πόλεως ἐγκρατὴς γένηται. οὐ	γὰρ	ἀδύνατος γενέσθαι, οὐδ’ ἡμεῖς ἀδύνατα
[6, 490]	αὐτῇ χορὸν κακῶν ἀκολουθῆσαι. Πῶς	γάρ;	Αλλ’ ὑγιές τε καὶ δίκαιον
[6, 495]	πᾶσα ἡ τοιαύτη παρασκευή; Οὐ	γάρ,	ἀλλ’ ὀρθῶς, ἔφη, ἐλέχθη. Οὗτος
[6, 495]	ἦν δ’ ἐγώ, λεγόμενα. καθορῶντες	γὰρ	ἄλλοι ἀνθρωπίσκοι κενὴν τὴν χώραν
[6, 493]	δὴ ἐν πολιτικῇ; ὅτι μὲν	γὰρ	ἄν τις τούτοις ὁμιλῇ ἐπιδεικνύμενος,
[6, 499]	οὐδένα φημὶ ἔχειν λόγον. οὕτω	γὰρ	ἂν ἡμεῖς δικαίως καταγελῴμεθα, ὡς
[6, 505]	λέγουσι πάλιν ὡς εἰδόσιν; φρόνησιν	γὰρ	αὐτό φασιν εἶναι ἀγαθοῦ, ὡς
[6, 484]	γε τἆλλα μὴ ἐλλείποιντο· τούτῳ	γὰρ	αὐτῷ σχεδόν τι τῷ μεγίστῳ
[6, 492]	τὸ ἐπιχειρεῖν πολλὴ ἄνοια. οὔτε	γὰρ	γίγνεται οὔτε γέγονεν οὐδὲ οὖν
[6, 501]	δ’ ὅς, εἰ σωφρονοῦσιν. (Πῇ	γὰρ	δὴ ἕξουσιν ἀμφισβητῆσαι; πότερον μὴ
[6, 494]	δ’ (ἐκ τῶν ἔμπροσθεν. ὡμολόγηται	γὰρ	δὴ ἡμῖν εὐμάθεια καὶ μνήμη
[6, 497]	πόλις φιλοσοφίαν οὐ διολεῖται. τὰ	γὰρ	δὴ μεγάλα πάντα ἐπισφαλῆ, καὶ
[6, 495]	περὶ τὸ αὑτῶν τεχνίον. ὅμως	γὰρ	δὴ πρός γε τὰς ἄλλας
[6, 508]	καὶ οἱ ἄλλοι· τὸν ἥλιον	γὰρ	δῆλον ὅτι ἐρωτᾷς. Αρ’ οὖν
[6, 509]	ὑπὲρ ταῦτα κάλλει ἐστίν· οὐ	γὰρ	δήπου σύ γε ἡδονὴν αὐτὸ
[6, 503]	εἰκότως ὀλίγοι ἔσονταί σοι· ἣν	γὰρ	διήλθομεν φύσιν δεῖν ὑπάρχειν αὐτοῖς,
[6, 506]	ἄλλοις δοκοῦν περὶ αὐτῶν. Οὐδὲ	γὰρ	δίκαιόν μοι, ἔφη, ὦ Σώκρατες,
[6, 506]	περὶ τοῦ ἀγαθοῦ διέλθῃς. Καὶ	γὰρ	ἐμοί, ἦν δ’ ἐγώ, ὦ
[6, 485]	τοιοῦτος καὶ οὐδαμῇ φιλοχρήματος· ὧν	γὰρ	ἕνεκα χρήματα μετὰ πολλῆς δαπάνης
[6, 497]	ἔχων τοὺς νόμους ἐτίθεις. Ερρήθη	γάρ,	ἔφη. Αλλ’ οὐχ ἱκανῶς, εἶπον,
[6, 502]	ἐπιτελέσαι τὰ νῦν ἀπιστούμενα. Ικανὸς	γάρ,	ἔφη. Αρχοντος γάρ που, ἦν
[6, 484]	ἀνεφάνησαν οἵ εἰσιν ἑκάτεροι. Ισως	γάρ,	ἔφη, διὰ βραχέος οὐ ῥᾴδιον.
[6, 506]	αὐτὰ πρότερον γνώσεσθαι ἱκανῶς. Καλῶς	γάρ,	ἔφη, μαντεύῃ. Οὐκοῦν ἡμῖν ἡ
[6, 503]	φύλακας φιλοσόφους δεῖ καθιστάναι. Εἰρήσθω	γάρ,	ἔφη. Νόησον δὴ ὡς εἰκότως
[6, 509]	δυνατόν, ἑκὼν οὐκ ἀπολείψω. Μὴ	γάρ,	ἔφη. (Νόησον τοίνυν, ἦν δ’
[6, 502]	οὐ μέντοι ἀδύνατά γε. Συμβαίνει	γάρ,	ἔφη. Οὐκοῦν ἐπειδὴ τοῦτο μόγις
[6, 503]	ἔφη, λέγεις· μέμνημαι γάρ. Οκνος	γάρ,	ἔφην, ὦ φίλε, ἐγώ, εἰπεῖν
[6, 489]	ἀλλὰ μὴ τοὺς ἐπιεικεῖς. οὐ	γὰρ	ἔχει φύσιν κυβερνήτην ναυτῶν δεῖσθαι
[6, 506]	ἐπὶ τέλει ὢν ἀποστῇς. ἀρκέσει	γὰρ	ἡμῖν, κἂν ὥσπερ δικαιοσύνης πέρι
[6, 509]	Απολλον, ἔφη, δαιμονίας ὑπερβολῆς. Σὺ	γάρ,	ἦν δ’ ἐγώ, αἴτιος, ἀναγκάζων
[6, 492]	οὐδένα, ἦ δ’ ὅς. Οὐ	γάρ,	ἦν δ’ ἐγώ, ἀλλὰ καὶ
[6, 496]	Θεάγους χαλινὸς οἷος κατασχεῖν· καὶ	γὰρ	(Θεάγει τὰ μὲν ἄλλα πάντα
[6, 507]	καὶ διορίζομεν τῷ λόγῳ. Φαμὲν	γάρ.	Καὶ αὐτὸ δὴ καλὸν καὶ
[6, 509]	οὐ γένεσιν αὐτὸν ὄντα. Πῶς	γάρ;	Καὶ τοῖς γιγνωσκομένοις τοίνυν μὴ
[6, 504]	σοφίας ὃ ἕκαστον εἴη. Μὴ	γὰρ	μνημονεύων, ἔφη, τὰ λοιπὰ ἂν
[6, 511]	ἔφη, ἱκανῶς μὲν οὔ— δοκεῖς	γάρ	μοι συχνὸν ἔργον λέγειν— ὅτι
[6, 506]	ἐάσωμεν τὸ νῦν εἶναι— πλέον	γάρ	μοι φαίνεται ἢ κατὰ τὴν
[6, 489]	συνεχώρησα ἀληθῆ σε λέγειν. ἦ	γάρ;	Ναί. Οὐκοῦν τῆς μὲν τῶν
[6, 502]	ἔμπροσθεν, ὡς ἐγᾦμαι, διήλθομεν. Ικανῶς	γάρ.	Νῦν δή, ὡς ἔοικεν, συμβαίνει
[6, 503]	παρόν. Αληθέστατα, ἔφη, λέγεις· μέμνημαι	γάρ.	Οκνος γάρ, ἔφην, ὦ φίλε,
[6, 505]	ἀμφισβητήσεις περὶ αὐτοῦ, φανερόν; Πῶς	γὰρ	οὔ; Τί δέ; τόδε οὐ
[6, 498]	πρὸ τοῦ ἐχθροὺς ὄντας. πείρας	γὰρ	οὐδὲν ἀνήσομεν, ἕως ἂν ἢ
[6, 502]	γίγνεσθαι ἡ παντελῶς ἀληθής· νῦν	γὰρ	οὐδὲν ἧττον ἦλθεν τὸ δεῖν
[6, 504]	οὐ πάνυ μετρίως γίγνεται· ἀτελὲς	γὰρ	οὐδὲν οὐδενὸς μέτρον. δοκεῖ δ’
[6, 508]	ὃ (δὴ καλοῦμεν ὄμμα. Οὐ	γὰρ	οὖν. Αλλ’ ἡλιοειδέστατόν γε οἶμαι
[6, 495]	πολλῶν κακῶν ἄξιοί εἰσιν. Καὶ	γὰρ	οὖν, ἔφη, τά γε λεγόμενα
[6, 490]	μηδαμῇ μετεῖναι φιλοσοφίας ἀληθινῆς. Ην	γὰρ	οὕτω λεγόμενον. Οὐκοῦν ἓν μὲν
[6, 505]	Καὶ μάλα, ἔφη, γελοίως. (Πῶς	γὰρ	οὐχί, ἦν δ’ ἐγώ, εἰ
[6, 502]	ἀπιστούμενα. Ικανὸς γάρ, ἔφη. Αρχοντος	γάρ	που, ἦν δ’ ἐγώ, τιθέντος
[6, 491]	πλειόνων ἐνδεῖ τῶν πρεπόντων· ἀγαθῷ	γάρ	που κακὸν ἐναντιώτερον ἢ τῷ
[6, 490]	ἐξ ἀρχῆς ἀναγκάζοντα τάττειν; μέμνησαι	γάρ	που ὅτι συνέβη προσῆκον τούτοις
[6, 486]	σε λάθῃ μετέχουσα ἀνελευθερίας· ἐναντιώτατον	γάρ	που σμικρολογία ψυχῇ μελλούσῃ τοῦ
[6, 496]	λέγειν, τὸ δαιμόνιον σημεῖον· ἢ	γάρ	πού τινι ἄλλῳ ἢ οὐδενὶ
[6, 500]	ποιοῦντας; Πολύ γ’ ἔφη. Οὐδὲ	γάρ	που, ὦ Αδείμαντε, σχολὴ τῷ
[6, 497]	μὴ τυχὼν πολιτείας προσηκούσης· ἐν	γὰρ	προσηκούσῃ αὐτός τε μᾶλλον αὐξήσεται
[6, 498]	τοὺς πολλοὺς θαῦμα οὐδέν· οὐ	γὰρ	πώποτε εἶδον γενόμενον τὸ νῦν
[6, 510]	γὰρ τούτων προειρημένων μαθήσῃ. οἶμαι	γάρ	σε εἰδέναι ὅτι οἱ περὶ
[6, 500]	καὶ πρᾷον ὄντα; ἐγὼ μὲν	γάρ	σε προφθάσας λέγω ὅτι ἐν
[6, 504]	ἐπὶ τέλος οὔποτε ἥξει. Οὐ	γὰρ	ταῦτα, ἔφη, μέγιστα, ἀλλ’ ἔτι
[6, 505]	εἶναι καὶ κακὰ ταὐτά. ἦ	γάρ;	(Τί μήν; Οὐκοῦν ὅτι μὲν
[6, 487]	οἷός τ’ εἴη ἀντειπεῖν. ἀλλὰ	γὰρ	τοιόνδε τι πάσχουσιν οἱ ἀκούοντες
[6, 488]	τὰ τοιαῦτα μειγνύντες γράφουσιν. νόησον	γὰρ	τοιουτονὶ γενόμενον εἴτε πολλῶν νεῶν
[6, 491]	πάντα τὰ τούτων οἰκεῖα· ἔχεις	γὰρ	τὸν τύπον ὧν λέγω. Εχω,
[6, 506]	Αλλ’ ἔφη, λέγε· εἰς αὖθις	γὰρ	τοῦ πατρὸς ἀποτείσεις τὴν διήγησιν.
[6, 497]	πολιτεία. Οὐκ ἔγνως, ἔφη· οὐ	γὰρ	τοῦτο ἔμελλον, ἀλλ’ εἰ αὑτὴ
[6, 508]	αὖ νοῦν οὐκ ἔχοντι. Εοικε	γάρ.	(Τοῦτο τοίνυν τὸ τὴν ἀλήθειαν
[6, 510]	αὖθις, ἦν δ’ ἐγώ· ῥᾷον	γὰρ	τούτων προειρημένων μαθήσῃ. οἶμαι γάρ
[6, 487]	εἰς τὸ παρὸν ἀποβλέψας. νῦν	γὰρ	φαίη ἄν τίς σοι λόγῳ
[6, 502]	ἔχει τις λέγειν; ὡς μὲν	γὰρ	χαλεπὸν σωθῆναι, καὶ ἡμεῖς (συγχωροῦμεν·
[6, 488]	ἴδῃς ὡς γλίσχρως εἰκάζω. οὕτω	γὰρ	χαλεπὸν τὸ πάθος τῶν ἐπιεικεστάτων,
[6, 493]	τὴν παροιμίαν ἐξαιρῶμεν λόγου· ~εὖ	γὰρ	χρὴ εἰδέναι, ὅτιπερ ἂν σωθῇ
[6, 506]	τυφλά τε καὶ σκολιά, ἐξὸν	(παρ’	ἄλλων ἀκούειν φανά τε καὶ
[6, 487]	καὶ ἀποκρίνεσθαι ὑπὸ τοῦ λόγου	παρ’	ἕκαστον τὸ ἐρώτημα σμικρὸν παραγόμενοι,
[6, 499]	ἀδύνατα λέγομεν· χαλεπὰ δὲ καὶ	παρ’	ἡμῶν ὁμολογεῖται. Καὶ ἐμοί, ἔφη,
[6, 492]	καὶ αἰσχρὰ εἶναι, καὶ ἐπιτηδεύσειν	ἅπερ	ἂν οὗτοι, καὶ ἔσεσθαι τοιοῦτον;
[6, 502]	πολίτας. Οὐδ’ ὁπωστιοῦν. Αλλὰ δή,	ἅπερ	ἡμῖν δοκεῖ, δόξαι καὶ ἄλλοις
[6, 495]	πρός γε τὰς ἄλλας τέχνας	καίπερ	οὕτω πραττούσης φιλοσοφίας τὸ ἀξίωμα
[6, 502]	Καὶ μὴν ὅτι γε βέλτιστα,	εἴπερ	δυνατά, ἱκανῶς ἐν τοῖς ἔμπροσθεν,
[6, 508]	ἄλλων συζεύξεων τιμιωτέρῳ ζυγῷ ἐζύγησαν,	εἴπερ	μὴ ἄτιμον τὸ φῶς. Αλλὰ
[6, 501]	ἀγαθὴν τελέως ἔσεσθαι καὶ φιλόσοφον,	εἴπερ	τινὰ ἄλλην; ἢ ἐκείνους φήσει
[6, 497]	βούλεσθαι, ἦν δ’ ἐγώ, ἀλλ’	εἴπερ,	τὸ μὴ δύνασθαι διακωλύσει· παρὼν
[6, 493]	λόγου· ~εὖ γὰρ χρὴ εἰδέναι,	ὅτιπερ	ἂν σωθῇ τε (καὶ γένηται
[6, 508]	ὃν τἀγαθὸν ἐγέννησεν ἀνάλογον ἑαυτῷ,	ὅτιπερ	αὐτὸ (ἐν τῷ νοητῷ τόπῳ
[6, 500]	Οὐ χαλεπανοῦσιν, ἦ δ’ ὅς,	ἐάνπερ	αἴσθωνται. ~ἀλλὰ δὴ (τίνα λέγεις
[6, 508]	κάλλιστα καὶ τὰ ὁρώμενα ὁρᾶσθαι;	Ονπερ	καὶ σύ, ἔφη, καὶ οἱ
[6, 497]	(ἔχον τῆς πολιτείας τὸν αὐτὸν	ὅνπερ	καὶ σὺ ὁ νομοθέτης ἔχων
[6, 493]	ἁθροισθῶσιν, καὶ σοφίαν ταύτην καλεῖν·	οἷόνπερ	ἂν εἰ θρέμματος μεγάλου καὶ
[6, 509]	διττὰ εἴδη, ὁρατόν, νοητόν; Εχω.	Ωσπερ	τοίνυν γραμμὴν δίχα τετμημένην λαβὼν
[6, 503]	ταὐτόν· δυσκινήτως ἔχει καὶ δυσμαθῶς	ὥσπερ	ἀπονεναρκωμένα, καὶ ὕπνου τε καὶ
[6, 500]	λέγεις τοὺς φιλοσόφους, ~καὶ διορίζῃ	(ὥσπερ	ἄρτι τήν τε φύσιν αὐτῶν
[6, 484]	ψυχῇ ἔχοντες παράδειγμα, μηδὲ δυνάμενοι	ὥσπερ	γραφῆς εἰς τὸ ἀληθέστατον ἀποβλέποντες
[6, 506]	ἀποστῇς. ἀρκέσει γὰρ ἡμῖν, κἂν	ὥσπερ	δικαιοσύνης πέρι καὶ σωφροσύνης καὶ
[6, 496]	δικαίῳ βοήθειαν σῴζοιτ’ ἄν, ἀλλ’	ὥσπερ	εἰς θηρία ἄνθρωπος ἐμπεσών, οὔτε
[6, 509]	ἡγήσῃ· ~ἐπιστήμην (δὲ καὶ ἀλήθειαν,	ὥσπερ	ἐκεῖ φῶς τε καὶ ὄψιν
[6, 485]	οὔτε ἀτιμοτέρου μέρους ἑκόντες ἀφίενται,	ὥσπερ	ἐν τοῖς πρόσθεν περί τε
[6, 502]	πεπέρανται, τὸ δὲ τῶν ἀρχόντων	ὥσπερ	ἐξ ἀρχῆς μετελθεῖν δεῖ. ~ἐλέγομεν
[6, 506]	ὅς, ὦ Σώκρατες, ὁ Γλαύκων,	ὥσπερ	ἐπὶ τέλει ὢν ἀποστῇς. ἀρκέσει
[6, 508]	ἣν ἔχει ἐκ τούτου ταμιευομένην	ὥσπερ	ἐπίρρυτον κέκτηται; Πάνυ μὲν οὖν.
[6, 511]	καὶ τάξον αὐτὰ ἀνὰ λόγον,	ὥσπερ	ἐφ’ οἷς ἐστιν ἀληθείας μετέχει,
[6, 497]	δὲ λήψεται τὴν ἀρίστην πολιτείαν,	ὥσπερ	(καὶ αὐτὸ ἄριστόν ἐστιν, τότε
[6, 509]	(Νόησον τοίνυν, ἦν δ’ ἐγώ,	ὥσπερ	λέγομεν, δύο αὐτὼ εἶναι, καὶ
[6, 504]	αὐτῶν τούτων οὐχ ὑπογραφὴν δεῖ	ὥσπερ	νῦν θεάσασθαι, ἀλλὰ τὴν τελεωτάτην
[6, 498]	ἀλλ’ οὐκ ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου	ὥσπερ	νῦν συμπεσόντα. ἄνδρα δὲ ἀρετῇ
[6, 507]	καὶ ὑμᾶς κομίσασθαι, ἀλλὰ μὴ	ὥσπερ	νῦν τοὺς τόκους μόνον. τοῦτον
[6, 497]	στρέφεσθαί τε καὶ ἀλλοιοῦσθαι αὐτήν,	ὥσπερ	ξενικὸν σπέρμα ἐν γῇ ἄλλῃ
[6, 495]	(δὲ ὀνομάτων καὶ προσχημάτων μεστήν,	ὥσπερ	οἱ ἐκ τῶν εἱργμῶν εἰς
[6, 504]	ἔσται ἐνεγκεῖν ~εἴτε καὶ (ἀποδειλιάσει,	ὥσπερ	οἱ ἐν τοῖς ἄλλοις ἀποδειλιῶντες.
[6, 492]	τύχῃ. ἢ καὶ σὺ ἡγῇ,	ὥσπερ	οἱ πολλοί, διαφθειρομένους τινὰς εἶναι
[6, 495]	οὐδ’ ἀληθῆ ζῶσιν, τὴν δέ,	ὥσπερ	ὀρφανὴν συγγενῶν, ἄλλοι ἐπεισελθόντες ἀνάξιοι
[6, 505]	οἶσθ’ ὅτι οὐδὲν ἡμῖν ὄφελος,	ὥσπερ	οὐδ’ εἰ (κεκτῄμεθά τι ἄνευ
[6, 508]	τε καὶ ἐγγὺς φαίνονται τυφλῶν,	ὥσπερ	οὐκ ἐνούσης καθαρᾶς ὄψεως; Καὶ
[6, 501]	διαγραφῆς; Λαβόντες, ἦν δ’ ἐγώ,	ὥσπερ	πίνακα πόλιν τε καὶ ἤθη
[6, 485]	ὅτι εἰς τἆλλα τούτῳ ἀσθενέστεραι,	ὥσπερ	ῥεῦμα ἐκεῖσε ἀπωχετευμένον. Τί μήν;
[6, 495]	τῶν τεχνῶν τε καὶ δημιουργιῶν	ὥσπερ	τὰ σώματα λελώβηνται, οὕτω (καὶ
[6, 487]	ἐναντίον τοῖς πρώτοις ἀναφαίνεσθαι, καὶ	ὥσπερ	ὑπὸ τῶν πεττεύειν δεινῶν οἱ
[6, 503]	τὸν δὲ πανταχοῦ ἀκήρατον ἐκβαίνοντα	ὥσπερ	χρυσὸν ἐν πυρὶ βασανιζόμενον, στατέον
[6, 488]	αὐτὸ συναγαγεῖν εἰκάζοντα καὶ ἀπολογούμενον	ὑπὲρ	αὐτῶν, οἷον οἱ γραφῆς τραγελάφους
[6, 509]	καὶ ἀλήθειαν παρέχει, αὐτὸ δ’	ὑπὲρ	ταῦτα κάλλει ἐστίν· οὐ γὰρ
[6, 488]	ναύκληρον μεγέθει μὲν καὶ (ῥώμῃ	ὑπὲρ	τοὺς ἐν τῇ νηὶ πάντας,
[6, 506]	ταῦτα; Οὗτος, ἦν δ’ ἐγώ,	ἀνήρ,	καλῶς ἦσθα καὶ πάλαι καταφανὴς
[6, 499]	πόλις οὔτε πολιτεία οὐδέ γ’	ἀνὴρ	ὁμοίως μή ποτε γένηται τέλεος,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/03/2006