Livre, Chap. |
[6, 491] |
λέγω.
Εχω,
ἔφη·
καὶ
ἡδέως
|
γ’ |
ἂν
ἀκριβέστερον
ἃ
λέγεις
πυθοίμην. |
[6, 499] |
οὔτε
πόλις
οὔτε
πολιτεία
οὐδέ
|
γ’ |
ἀνὴρ
ὁμοίως
μή
ποτε
γένηται |
[6, 497] |
δύνασθαι
διακωλύσει·
παρὼν
δὲ
τήν
|
γ’ |
ἐμὴν
προθυμίαν
εἴσῃ.
σκόπει
δὲ |
[6, 509] |
καὶ
πολύ·
ὅμως
δέ,
ὅσα
|
γ’ |
ἐν
τῷ
παρόντι
δυνατόν,
ἑκὼν |
[6, 506] |
πόλει,
οἷς
πάντα
ἐγχειριοῦμεν;
Ηκιστά
|
γ’ |
ἔφη.
Οἶμαι
γοῦν,
εἶπον,
δίκαιά |
[6, 485] |
τὴν
δ’
ἀλήθειαν
στέργειν.
Εἰκός
|
γ’ |
ἔφη.
Οὐ
μόνον
γε,
ὦ |
[6, 500] |
ἥκιστα
φιλοσοφίᾳ
πρέπον
ποιοῦντας;
Πολύ
|
γ’ |
ἔφη.
Οὐδὲ
γάρ
που,
ὦ |
[6, 501] |
ἢ
αὐτοὶ
ποιῆσαι.
Καὶ
ὀρθῶς
|
γ’ |
ἔφη.
Οὐκοῦν
μετὰ
ταῦτα
οἴει |
[6, 509] |
περὶ
αὐτοῦ
λέγειν.
Καὶ
μηδαμῶς
|
γ’ |
ἔφη,
παύσῃ,
εἰ
μή
τι, |
[6, 494] |
ἀνέξεται
ἢ
ἡγήσεαι
εἶναι;
Ηκιστά
|
γ’ |
ἔφη.
Φιλόσοφον
μὲν
ἄρα,
ἦν |
[6, 498] |
τοιούτοις
ἐντύχωσι
λόγοις.
Εἰς
μικρόν
|
γ’ |
ἔφη,
χρόνον
εἴρηκας.
Εἰς
οὐδὲν |
[6, 506] |
οἶδεν
λέγειν
ὡς
εἰδότα;
Οὐδαμῶς
|
γ’ |
ἔφη,
ὡς
εἰδότα,
ὡς
μέντοι |
[6, 507] |
δύναμιν·
ἀλλὰ
μόνον
λέγε.
Διομολογησάμενός
|
γ’ |
ἔφην
ἐγώ,
καὶ
ἀναμνήσας
ὑμᾶς |
[6, 508] |
Καὶ
μάλα,
ἔφη.
(Οταν
δέ
|
γ’ |
οἶμαι
ὧν
ὁ
ἥλιος
καταλάμπει, |
[6, 493] |
ἄν
σοι
δοκεῖ
εἶναι
παιδευτής;
|
Εμοιγ’ |
ἔφη.
Η
οὖν
τι
τούτου |
[6, 510] |
ὁμοιωθὲν
πρὸς
τὸ
ᾧ
ὡμοιώθη;
|
(Εγωγ’ |
ἔφη,
καὶ
μάλα.
Σκόπει
δὴ |
[6, 505] |
μηδὲν
φρονεῖν;
Μὰ
Δί’
οὐκ
|
ἔγωγ’ |
ἔφη.
Αλλὰ
μὴν
καὶ
τόδε |