Livre, Chap.
[6, 511]	γιγνόμενα λαβέ, νόησιν μὲν ἐπὶ	τῷ	ἀνωτάτω, διάνοιαν (δὲ ἐπὶ τῷ
[6, 499]	ἀνάγκη ἐπιμεληθῆναι ἢ γέγονεν ἐν	τῷ	ἀπείρῳ τῷ παρεληλυθότι χρόνῳ ἢ
[6, 498]	βιώσεσθαι καὶ τελευτήσαντας τῷ βίῳ	τῷ	βεβιωμένῳ τὴν ἐκεῖ μοῖραν ἐπιστήσειν
[6, 498]	μέλλοντας εὐδαιμόνως βιώσεσθαι καὶ τελευτήσαντας	τῷ	βίῳ τῷ βεβιωμένῳ τὴν ἐκεῖ
[6, 500]	γάρ που, ὦ Αδείμαντε, σχολὴ	τῷ	γε ὡς ἀληθῶς πρὸς τοῖς
[6, 508]	ἀλήθειαν παρέχον τοῖς γιγνωσκομένοις καὶ	τῷ	γιγνώσκοντι τὴν δύναμιν ἀποδιδὸν τὴν
[6, 511]	τῷ ἀνωτάτω, διάνοιαν (δὲ ἐπὶ	τῷ	δευτέρῳ, τῷ τρίτῳ δὲ πίστιν
[6, 496]	ὅτου τις ἰὼν ἐπὶ τὴν	τῷ	δικαίῳ βοήθειαν σῴζοιτ’ ἄν, ἀλλ’
[6, 498]	περὶ τοὺς λόγους ἐν δὲ	τῷ	ἔπειτα, ἐὰν καὶ ἄλλων τοῦτο
[6, 494]	σωτηρίαν φιλοσόφῳ φύσει, ὥστ’ ἐν	τῷ	ἐπιτηδεύματι μείνασαν πρὸς τέλος ἐλθεῖν;
[6, 500]	εἰ μὴ αὐτὴν διαγράψειαν οἱ	τῷ	θείῳ παραδείγματι χρώμενοι ζωγράφοι; Οὐ
[6, 499]	ἔπειτα γενήσεται, περὶ τούτου ἕτοιμοι	τῷ	λόγῳ διαμάχεσθαι, ὡς γέγονεν ἡ
[6, 507]	εἶναί φαμέν τε καὶ διορίζομεν	τῷ	λόγῳ. Φαμὲν γάρ. Καὶ αὐτὸ
[6, 484]	τούτῳ γὰρ αὐτῷ σχεδόν τι	τῷ	μεγίστῳ ἂν προέχοιεν. ~(Οὐκοῦν τοῦτο
[6, 491]	γάρ που κακὸν ἐναντιώτερον ἢ	τῷ	μὴ ἀγαθῷ. Πῶς δ’ οὔ;
[6, 500]	τῷ μὴ χαλεπῷ ἢ φθονεῖν	τῷ	μὴ φθονερῷ ἄφθονόν τε καὶ
[6, 500]	ἀποκρινεῖσθαι. ἢ οἴει τινὰ χαλεπαίνειν	τῷ	μὴ χαλεπῷ ἢ φθονεῖν τῷ
[6, 501]	ἂν εὐθὺς τῶν ἄλλων διενέγκοιεν,	τῷ	μήτε ἰδιώτου μήτε πόλεως ἐθελῆσαι
[6, 488]	κατατέμνειν, αὐτοὺς δὲ αὐτῷ ἀεὶ	τῷ	(ναυκλήρῳ περικεχύσθαι δεομένους καὶ πάντα
[6, 508]	ἀνάλογον ἑαυτῷ, ὅτιπερ αὐτὸ (ἐν	τῷ	νοητῷ τόπῳ πρός τε νοῦν
[6, 497]	τότε δηλώσει ὅτι τοῦτο μὲν	τῷ	ὄντι θεῖον ἦν, τὰ δὲ
[6, 488]	ἀληθῶς κυβερνητικὸν οὐχ ἡγῇ ἂν	τῷ	ὄντι μετεωροσκόπον ~(τε καὶ ἀδολέσχην
[6, 493]	καὶ ἀγαθοῦ φύσιν, ὅσον διαφέρει	τῷ	ὄντι, μήτε ἑωρακὼς εἴη μήτε
[6, 488]	τῇ τέχνῃ προσηκόντων, εἰ μέλλει	τῷ	ὄντι νεὼς ἀρχικὸς ἔσεσθαι, ὅπως
[6, 490]	συγγενεῖ— ᾧ πλησιάσας καὶ μιγεὶς	τῷ	ὄντι ὄντως, γεννήσας νοῦν καὶ
[6, 484]	δοκοῦσί τι τυφλῶν διαφέρειν οἱ	τῷ	ὄντι τοῦ ὄντος ἑκάστου ἐστερημένοι
[6, 511]	ὑποθέσεις ποιούμενος οὐκ ἀρχὰς ἀλλὰ	τῷ	ὄντι ὑποθέσεις, οἷον ἐπιβάσεις τε
[6, 485]	(φιλοψευδῆ; Οὐδαμῶς γε. Τὸν ἄρα	τῷ	ὄντι φιλομαθῆ πάσης ἀληθείας δεῖ
[6, 497]	καὶ τὸ λεγόμενον τὰ καλὰ	τῷ	ὄντι χαλεπά. (Αλλ’ ὅμως, ἔφη,
[6, 508]	τὰ νοούμενα, τοῦτο τοῦτον ἐν	τῷ	ὁρατῷ πρός τε ὄψιν καὶ
[6, 509]	ἀσαφείᾳ πρὸς ἄλληλα ἐν μὲν	τῷ	ὁρωμένῳ (τὸ μὲν ἕτερον τμῆμα
[6, 499]	ἢ γέγονεν ἐν τῷ ἀπείρῳ	τῷ	παρεληλυθότι χρόνῳ ἢ καὶ νῦν
[6, 509]	ὅμως δέ, ὅσα γ’ ἐν	τῷ	παρόντι δυνατόν, ἑκὼν οὐκ ἀπολείψω.
[6, 500]	τισὶν ἡγοῦμαι, ἀλλ’ οὐκ ἐν	τῷ	πλήθει, χαλεπὴν οὕτω φύσιν γίγνεσθαι.
[6, 503]	ὡς πιστοῖς χρήσαιτο, καὶ ἐν	τῷ	πολέμῳ πρὸς τοὺς φόβους δυσκίνητα
[6, 502]	γυναικῶν τῆς κτήσεως δυσχέρειαν ἐν	τῷ	πρόσθεν παραλιπόντι καὶ παιδογονίαν καὶ
[6, 508]	φαίνεται· ὅταν δὲ εἰς τὸ	τῷ	σκότῳ κεκραμένον, τὸ γιγνόμενόν τε
[6, 511]	τρίτῳ δὲ πίστιν ἀπόδος καὶ	τῷ	τελευταίῳ εἰκασίαν, καὶ τάξον αὐτὰ
[6, 504]	τοίνυν, ὦ ἑταῖρε, ἔφην, περιιτέον	τῷ	(τοιούτῳ, καὶ οὐχ ἧττον μανθάνοντι
[6, 492]	ψόγου καὶ ἐπαίνου. ἐν δὴ	τῷ	τοιούτῳ τὸν νέον, τὸ λεγόμενον,
[6, 511]	διάνοιαν (δὲ ἐπὶ τῷ δευτέρῳ,	τῷ	τρίτῳ δὲ πίστιν ἀπόδος καὶ
[6, 498]	οἰκονομίας καὶ χρηματισμοῦ πλησιάσαντες αὐτοῦ	τῷ	χαλεπωτάτῳ ἀπαλλάττονται, οἱ φιλοσοφώτατοι ποιούμενοι—
[6, 502]	(συγχωροῦμεν· ὡς δὲ ἐν παντὶ	τῷ	χρόνῳ τῶν πάντων οὐδέποτε οὐδ’

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/03/2006