Livre, Chap. |
[6, 487] |
ταῦτά
σοι
οὐδεὶς
ἂν
οἷός
|
τ’ |
εἴη
ἀντειπεῖν.
ἀλλὰ
γὰρ
τοιόνδε |
[6, 486] |
ὢν
πλέως;
ἆρ’
ἂν
οἷός
|
τ’ |
εἴη
ἐπιστήμης
μὴ
κενὸς
εἶναι; |
[6, 504] |
ἔμπροσθεν
προειρημένων
ἑπομένας
ἀποδείξεις
οἷόν
|
τ’ |
εἴη
προσάψαι.
καὶ
ὑμεῖς
ἐξαρκεῖν |
[6, 507] |
ἐγώ,
καὶ
ἀναμνήσας
ὑμᾶς
τά
|
τ’ |
ἐν
τοῖς
ἔμπροσθεν
ῥηθέντα
καὶ |
[6, 506] |
ἀλλ’
ὅπως
μὴ
οὐχ
οἷός
|
τ’ |
ἔσομαι,
προθυμούμενος
δὲ
ἀσχημονῶν
γέλωτα |
[6, 485] |
δὴ
λέγωμεν,
τίνα
τρόπον
οἷοί
|
τ’ |
ἔσονται
οἱ
αὐτοὶ
κἀκεῖνα
καὶ |
[6, 490] |
πρὶν
δ’
οὔ;
Ως
οἷόν
|
τ’ |
ἔφη,
μετριώτατα.
Τί
οὖν;
τούτῳ |
[6, 494] |
πείθοντα,
ὅπως
ἂν
μὴ
οἷός
|
τ’ |
ᾖ,
καὶ
ἰδίᾳ
ἐπιβουλεύοντας
καὶ |
[6, 496] |
ἐγώ,
ὦ
Αδείμαντε,
λείπεται
τῶν
|
(κατ’ |
ἀξίαν
ὁμιλούντων
φιλοσοφίᾳ,
ἤ
που |
[6, 496] |
ὅταν
αὐτῇ
πλησιάζοντες
ὁμιλῶσι
μὴ
|
κατ’ |
ἀξίαν,
ποῖ’
ἄττα
φῶμεν
γεννᾶν |
[6, 507] |
ὡς
πολλὰ
ἐτίθεμεν,
πάλιν
αὖ
|
κατ’ |
ἰδέαν
μίαν
ἑκάστου
ὡς
μιᾶς |
[6, 497] |
δοκεῖ
μετρίως
εἰρῆσθαι,
εἰ
μὴ
|
ἔτ’ |
ἄλλο
λέγεις
τι
σύ.
Αλλ’ |
[6, 503] |
ἐν
πόνοις
μήτ’
ἐν
φόβοις
|
μήτ’ |
ἐν
ἄλλῃ
μηδεμιᾷ
μεταβολῇ
φαίνεσθαι |
[6, 503] |
λύπαις,
καὶ
τὸ
δόγμα
τοῦτο
|
μήτ’ |
ἐν
πόνοις
μήτ’
ἐν
φόβοις |
[6, 503] |
δόγμα
τοῦτο
μήτ’
ἐν
πόνοις
|
μήτ’ |
ἐν
φόβοις
μήτ’
ἐν
ἄλλῃ |
[6, 493] |
καὶ
ἡδονὰς
κατανενοηκέναι
σοφίαν
ἡγούμενος,
|
εἴτ’ |
ἐν
γραφικῇ
εἴτ’
ἐν
μουσικῇ |
[6, 493] |
σοφίαν
ἡγούμενος,
εἴτ’
ἐν
γραφικῇ
|
εἴτ’ |
ἐν
μουσικῇ
εἴτε
δὴ
ἐν |
[6, 496] |
ἐπὶ
τὴν
τῷ
δικαίῳ
βοήθειαν
|
σῴζοιτ’ |
ἄν,
ἀλλ’
ὥσπερ
εἰς
θηρία |
[6, 502] |
ἱκανὸς
γενόμενος,
πόλιν
ἔχων
πειθομένην,
|
πάντ’ |
ἐπιτελέσαι
τὰ
νῦν
ἀπιστούμενα.
Ικανὸς |
[6, 487] |
μέμψῃ
τοιοῦτον
ἐπιτήδευμα,
ὃ
μή
|
ποτ’ |
ἄν
τις
οἷός
τε
γένοιτο |
[6, 506] |
ὦ
μακάριοι,
αὐτὸ
μὲν
τί
|
ποτ’ |
(ἐστὶ
τἀγαθὸν
ἐάσωμεν
τὸ
νῦν |
[6, 505] |
οὐκ
ἔχουσα
λαβεῖν
ἱκανῶς
τί
|
ποτ’ |
ἐστὶν
οὐδὲ
πίστει
χρήσασθαι
μονίμῳ |
[6, 501] |
τοιοῦτός
ἐστι
πολιτειῶν
ζωγράφος
ὃν
|
τότ’ |
ἐπῃνοῦμεν
πρὸς
αὐτούς,
δι’
ὃν |
[6, 494] |
τίνα
ὁρᾷς
σωτηρίαν
φιλοσόφῳ
φύσει,
|
ὥστ’ |
ἐν
τῷ
ἐπιτηδεύματι
μείνασαν
πρὸς |
[6, 503] |
ζῶντι
καὶ
τελευτήσαντι
καὶ
ἆθλα.
|
τοιαῦτ’ |
ἄττα
ἦν
τὰ
λεγόμενα
παρεξιόντος |
[6, 498] |
νῦν
λεγόμενον,
(ἀλλὰ
πολὺ
μᾶλλον
|
τοιαῦτ’ |
ἄττα
ῥήματα
ἐξεπίτηδες
ἀλλήλοις
ὡμοιωμένα, |
[6, 509] |
καὶ
ἐνταῦθα
ἀγαθοειδῆ
μὲν
νομίζειν
|
ταῦτ’ |
ἀμφότερα
ὀρθόν,
ἀγαθὸν
δὲ
ἡγεῖσθαι |
[6, 510] |
δι’
αὐτῶν
τὴν
μέθοδον
ποιουμένη.
|
Ταῦτ’ |
ἔφη,
ἃ
λέγεις,
οὐχ
ἱκανῶς |
[6, 500] |
ὁρῶντας
καὶ
θεωμένους
οὔτ’
ἀδικοῦντα
|
οὔτ’ |
ἀδικούμενα
ὑπ’
ἀλλήλων,
κόσμῳ
δὲ |
[6, 500] |
ἀεὶ
ἔχοντα
ὁρῶντας
καὶ
θεωμένους
|
οὔτ’ |
ἀδικοῦντα
οὔτ’
ἀδικούμενα
ὑπ’
ἀλλήλων, |
[6, 508] |
ἥλιος
ἡ
ὄψις
οὔτε
αὐτὴ
|
οὔτ’ |
ἐν
ᾧ
ἐγγίγνεται,
ὃ
(δὴ |