Livre, Chap.
[6, 494]	ὄχλῳ ἀρέσκειν αὐτῷ ἐπιθυμοῦσι. Δῆλον.	Εκ	δὴ τούτων τίνα ὁρᾷς σωτηρίαν
[6, 489]	ὡς ἀληθῶς κυβερνήταις. Ορθότατα, ἔφη.	Εκ	τε τοίνυν τούτων καὶ ἐν
[6, 495]	φαλακροῦ καὶ σμικροῦ, νεωστὶ μὲν	ἐκ	δεσμῶν λελυμένου, ἐν βαλανείῳ δὲ
[6, 491]	πονηρίαν ἐκ φαύλης ἀλλ’ οὐκ	ἐκ	νεανικῆς φύσεως τροφῇ διολομένης γίγνεσθαι,
[6, 485]	φιλομαθῆ πάσης ἀληθείας δεῖ εὐθὺς	ἐκ	νέου ὅτι μάλιστα ὀρέγεσθαι. Παντελῶς
[6, 498]	καὶ ἁπτόμενοι μειράκια ὄντα ἄρτι	(ἐκ	παίδων τὸ μεταξὺ οἰκονομίας καὶ
[6, 499]	ζητεῖν μὲν τὸ ἀληθὲς συντεταμένως	ἐκ	παντὸς τρόπου τοῦ γνῶναι χάριν,
[6, 488]	ἄλλο τοιοῦτον πεπονθός, ἀλλὰ δεῖ	ἐκ	πολλῶν αὐτὸ συναγαγεῖν εἰκάζοντα καὶ
[6, 488]	ἄλλους ἢ ἀποκτεινύντας ἢ ἐκβάλλοντας	ἐκ	τῆς νεώς, τὸν δὲ γενναῖον
[6, 493]	ὁπότε χαλεπώτατον ἢ πρᾳότατον καὶ	ἐκ	τίνων γίγνεται, καὶ φωνὰς δὴ
[6, 502]	λεκτέον, τίνα τρόπον ἡμῖν καὶ	ἐκ	τίνων (μαθημάτων τε καὶ ἐπιτηδευμάτων
[6, 495]	αἴτια τρόπον τινὰ τοῦ ἐκπεσεῖν	ἐκ	τοῦ ἐπιτηδεύματος, καὶ τὰ λεγόμενα
[6, 508]	καὶ τὴν δύναμιν ἣν ἔχει	ἐκ	τούτου ταμιευομένην ὥσπερ ἐπίρρυτον κέκτηται;
[6, 510]	αὐτῶν διδόναι (ὡς παντὶ φανερῶν,	ἐκ	τούτων δ’ ἀρχόμενοι τὰ λοιπὰ
[6, 495]	γιγνομένης, ὡς ἡμεῖς φαμεν. καὶ	ἐκ	τούτων δὴ τῶν ἀνδρῶν καὶ
[6, 499]	δὲ νῦν κεκλημένοις, ἀνάγκη τις	ἐκ	τύχης περιβάλῃ, εἴτε βούλονται εἴτε
[6, 495]	καὶ προσχημάτων μεστήν, ὥσπερ οἱ	ἐκ	τῶν εἱργμῶν εἰς τὰ ἱερὰ
[6, 494]	πρὸς τέλος ἐλθεῖν; ἐννόει δ’	(ἐκ	τῶν ἔμπροσθεν. ὡμολόγηται γὰρ δὴ
[6, 501]	ἐμποιοῖεν, συμμειγνύντες τε καὶ κεραννύντες	ἐκ	τῶν ἐπιτηδευμάτων τὸ ἀνδρείκελον, ἀπ’
[6, 495]	ἱερὰ ἀποδιδράσκοντες, ἅσμενοι καὶ οὗτοι	ἐκ	τῶν τεχνῶν ἐκπηδῶσιν εἰς τὴν
[6, 491]	ἀδικήματα καὶ τὴν ἄκρατον πονηρίαν	ἐκ	φαύλης ἀλλ’ οὐκ ἐκ νεανικῆς
[6, 499]	βασιλείαις ὄντων ὑέσιν ἢ αὐτοῖς	(ἔκ	τινος θείας ἐπιπνοίας ἀληθινῆς φιλοσοφίας
[6, 501]	τοιαύτην τυχοῦσαν τῶν προσηκόντων ἐπιτηδευμάτων	οὐκ	ἀγαθὴν τελέως ἔσεσθαι καὶ φιλόσοφον,
[6, 507]	μὴ παραγένηται τρίτον, ἡ μὲν	οὐκ	ἀκούσεται, ἡ δὲ οὐκ ἀκουσθήσεται;
[6, 507]	μὲν οὐκ ἀκούσεται, ἡ δὲ	οὐκ	ἀκουσθήσεται; Οὐδενός, ἔφη. Οἶμαι δέ
[6, 485]	ἔχειν οἱ αὐτοί, ὅτι τε	οὐκ	ἄλλους πόλεων ἡγεμόνας δεῖ εἶναι
[6, 490]	πολλοῖς ἑκάστοις, ἀλλ’ ἴοι καὶ	οὐκ	ἀμβλύνοιτο οὐδ’ ἀπολήγοι τοῦ ἔρωτος,
[6, 500]	καὶ ἀπιστήσουσιν ἡμῖν λέγουσιν ὡς	οὐκ	ἄν ποτε ἄλλως εὐδαιμονήσειε πόλις,
[6, 490]	(Μισεῖν, ἔφη. Ηγουμένης δὴ ἀληθείας	οὐκ	ἄν ποτε οἶμαι φαμὲν αὐτῇ
[6, 511]	(δὲ αὐτὰ ἐκεῖνα ἰδεῖν ἃ	οὐκ	ἂν ἄλλως ἴδοι τις ἢ
[6, 486]	πράττοι καὶ μόγις σμικρὸν ἀνύτων;	Οὐκ	ἂν γένοιτο. Τί δ’ εἰ
[6, 486]	φύσει φιλοσοφίας ἀληθινῆς, ὡς ἔοικεν,	οὐκ	ἂν μετείη. Οὔ μοι δοκεῖ.
[6, 502]	δὲ πέρι τις ἀμφισβητήσει, ὡς	οὐκ	ἂν τύχοιεν γενόμενοι βασιλέων ἔκγονοι
[6, 486]	οὖν; μή πῃ δοκοῦμέν σοι	οὐκ	ἀναγκαῖα ἕκαστα διεληλυθέναι καὶ ἑπόμενα
[6, 495]	ἀποτεθρυμμένοι διὰτὰς βαναυσίας τυγχάνουσιν— ἢ	οὐκ	ἀνάγκη; Καὶ μάλα, ἔφη. Δοκεῖς
[6, 496]	πολιτικῶν κατέχει. τὸ δ’ ἡμέτερον	οὐκ	ἄξιον λέγειν, τὸ δαιμόνιον σημεῖον·
[6, 498]	ῥήματα ἐξεπίτηδες ἀλλήλοις ὡμοιωμένα, ἀλλ’	οὐκ	ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου ὥσπερ νῦν
[6, 509]	ἐν τῷ παρόντι δυνατόν, ἑκὼν	οὐκ	ἀπολείψω. Μὴ γάρ, ἔφη. (Νόησον
[6, 506]	καὶ πάλαι καταφανὴς ὅτι σοι	οὐκ	ἀποχρήσοι τὸ τοῖς ἄλλοις δοκοῦν
[6, 511]	διαλέγεσθαι δυνάμει, τὰς ὑποθέσεις ποιούμενος	οὐκ	ἀρχὰς ἀλλὰ τῷ ὄντι ὑποθέσεις,
[6, 491]	σοι εὔδηλόν τε φανεῖται καὶ	οὐκ	ἄτοπα δόξει τὰ προειρημένα περὶ
[6, 493]	τοιοῦτος δὴ ὢν πρὸς Διὸς	οὐκ	ἄτοπος ἄν σοι δοκεῖ εἶναι
[6, 499]	πολλοῖς, ἦν δ’ ἐγώ, ὅτι	οὐκ	αὖ δοκεῖ, ἐρεῖς; Ισως, ἔφη.
[6, 492]	ὅτι καὶ ἄξιον λόγου, ἀλλ’	οὐκ	αὐτοὺς τοὺς ταῦτα λέγοντας μεγίστους
[6, 497]	ἐρήσῃ τίς αὕτη ἡ πολιτεία.	Οὐκ	ἔγνως, ἔφη· οὐ γὰρ τοῦτο
[6, 505]	ἀγαθὸν μηδὲν φρονεῖν; Μὰ Δί’	οὐκ	ἔγωγ’ ἔφη. Αλλὰ μὴν καὶ
[6, 507]	ἢ σύ τινα ἔχεις εἰπεῖν;	Οὐκ	ἔγωγε, ἦ δ’ ὅς. Τὴν
[6, 503]	ἄλλα τούτοις ἕπεται οἶσθ’ ὅτι	οὐκ	ἐθέλουσιν ἅμα φύεσθαι καὶ νεανικοί
[6, 487]	Σὺ δέ γε, ἔφη, οἶμαι	οὐκ	εἴωθας δι’ εἰκόνων λέγειν. Εἶεν,
[6, 491]	ἄκρατον πονηρίαν ἐκ φαύλης ἀλλ’	οὐκ	ἐκ νεανικῆς φύσεως τροφῇ διολομένης
[6, 500]	ἐν ὀλίγοις τισὶν ἡγοῦμαι, ἀλλ’	οὐκ	ἐν τῷ πλήθει, χαλεπὴν οὕτω
[6, 487]	πεττείας αὖ ταύτης τινὸς ἑτέρας,	οὐκ	ἐν ψήφοις ἀλλ’ ἐν λόγοις·
[6, 494]	προσελθὼν τἀληθῆ λέγῃ, ὅτι νοῦς	οὐκ	ἔνεστιν αὐτῷ, δεῖται δέ, τὸ
[6, 505]	ὀλιγάκις ἀκήκοας, ~νῦν δὲ ἢ	οὐκ	ἐννοεῖς ἢ αὖ διανοῇ (ἐμοὶ
[6, 507]	τῆς ὄψεως καὶ τοῦ ὁρατοῦ	οὐκ	ἐννοεῖς ὅτι προσδεῖται; Πῶς; Ενούσης
[6, 508]	καὶ ἐγγὺς φαίνονται τυφλῶν, ὥσπερ	οὐκ	ἐνούσης καθαρᾶς ὄψεως; Καὶ μάλα,
[6, 498]	τοῦ (Ηρακλειτείου ἡλίου, ὅσον αὖθις	οὐκ	ἐξάπτονται. Δεῖ δὲ πῶς; ἔφη.
[6, 511]	χρῆσθαι περὶ τὴν ζήτησιν αὐτοῦ,	οὐκ	ἐπ’ ἀρχὴν ἰοῦσαν, ὡς οὐ
[6, 510]	ψυχὴ ζητεῖν ἀναγκάζεται ἐξ ὑποθέσεων,	οὐκ	ἐπ’ ἀρχὴν πορευομένη ἀλλ’ ἐπὶ
[6, 490]	ὅ γε ὄντως φιλομαθής, καὶ	οὐκ	(ἐπιμένοι ἐπὶ τοῖς δοξαζομένοις εἶναι
[6, 508]	καὶ ὁ ἥλιος ὄψις μὲν	οὐκ	ἔστιν, αἴτιος δ’ ὢν αὐτῆς
[6, 508]	πρὸς τοῦτον τὸν θεόν; Πῶς;	Οὐκ	ἔστιν ἥλιος ἡ ὄψις οὔτε
[6, 486]	ἂν δυσσύμβολος ἢ ἄδικος γένοιτο;	Οὐκ	ἔστιν. Καὶ τοῦτο δὴ ψυχὴν
[6, 503]	βέβαια αὖ ταῦτα ἤθη καὶ	οὐκ	εὐμετάβολα, οἷς (ἄν τις μᾶλλον
[6, 487]	ἄν τίς σοι λόγῳ μὲν	οὐκ	ἔχειν καθ’ ἕκαστον τὸ ἐρωτώμενον
[6, 487]	καὶ σφεῖς τελευτῶντες ἀποκλείεσθαι καὶ	οὐκ	ἔχειν ὅτι λέγωσιν ὑπὸ πεττείας
[6, 508]	μεταβάλλον, καὶ ἔοικεν αὖ νοῦν	οὐκ	ἔχοντι. Εοικε γάρ. (Τοῦτο τοίνυν
[6, 505]	τι εἶναι, ἀποροῦσα δὲ καὶ	οὐκ	ἔχουσα λαβεῖν ἱκανῶς τί ποτ’
[6, 505]	ὦ φίλε, οἱ τοῦτο ἡγούμενοι	οὐκ	ἔχουσι δεῖξαι ἥτις φρόνησις, ἀλλ’
[6, 487]	οἱ μὴ τελευτῶντες ἀποκλείονται καὶ	οὐκ	ἔχουσιν ὅτι (φέρωσιν, οὕτω καὶ
[6, 506]	ἐθέλειν λέγειν. Τί δέ; εἶπον·	οὐκ	ᾔσθησαι τὰς ἄνευ ἐπιστήμης δόξας,
[6, 505]	ἐγώ, εἰ ὀνειδίζοντές γε ὅτι	οὐκ	ἴσμεν τὸ ἀγαθὸν λέγουσι πάλιν
[6, 511]	σκοπεῖν ἀλλ’ ἐξ ὑποθέσεων, νοῦν	οὐκ	ἴσχειν περὶ αὐτὰ δοκοῦσί σοι,
[6, 497]	τοῦτο τὸ γένος νῦν μὲν	οὐκ	ἴσχειν τὴν αὑτοῦ δύναμιν, ἀλλ’
[6, 487]	εἶπον, τοὺς ταῦτα λέγοντας ψεύδεσθαι;	Οὐκ	οἶδα, ἦ δ’ ὅς, ἀλλὰ
[6, 486]	Καὶ πῶς; Ανόνητα δὴ πονῶν	οὐκ	οἴει ἀναγκασθήσεται τελευτῶν αὑτόν τε
[6, 491]	ἀνθρώποις φύεσθαι καὶ ὀλίγας. ἢ	οὐκ	οἴει; Σφόδρα γε. Τούτων δὴ
[6, 502]	ἄλλοις θαυμαστόν τι καὶ ἀδύνατον;	(Οὐκ	οἶμαι ἔγωγε, ἦ δ’ ὅς.
[6, 492]	παιδευταί τε καὶ σοφισταί. ἢ	οὐκ	οἶσθα ὅτι τὸν μὴ πειθόμενον
[6, 504]	καὶ σὺ ἐρώτα. πάντως αὐτὸ	οὐκ	ὀλιγάκις ἀκήκοας, ~νῦν δὲ ἢ
[6, 509]	ἀγαθὸν δὲ ἡγεῖσθαι ὁπότερον αὐτῶν	οὐκ	ὀρθόν, ἀλλ’ ἔτι μειζόνως τιμητέον
[6, 509]	νομίζειν ὀρθόν, ἥλιον δ’ ἡγεῖσθαι	οὐκ	ὀρθῶς ἔχει, οὕτω καὶ ἐνταῦθα
[6, 509]	οὐσίαν ὑπ’ ἐκείνου αὐτοῖς προσεῖναι,	οὐκ	οὐσίας ὄντος τοῦ ἀγαθοῦ, ἀλλ’
[6, 491]	οὔτε κακῶν αἰτίαν ποτὲ ἔσεσθαι;	Οὔκ,	ἀλλά, ἦ δ’ ὅς, οὕτως.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/03/2006