HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ταῦθ 1
ταῦτ 1
Ταῦτ 1
ταῦτα 29
ταῦτά 1
Ταῦτα 1
ταὐτὰ 2

Fréquences [« »]
29 γάρ
29 τὰς
28 ὥσπερ
29 ταῦτα
31 ἀλλ
31 εἰ
33 τὸν

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre VI

ταῦτα

Livre, Chap.

[6, 493]   Διομηδεία λεγομένη ἀνάγκη ποιεῖν αὐτῷ ταῦτα ἃ ἂν οὗτοι ἐπαινῶσιν· ὡς

[6, 510]   καὶ τἆλλα οὕτως, αὐτὰ μὲν ταῦτα ἃ πλάττουσίν τε καὶ γράφουσιν,

[6, 509]   τὸ ὄνομα. ἀλλ’ οὖν ἔχεις ταῦτα διττὰ εἴδη, ὁρατόν, νοητόν; Εχω.

[6, 495]   οὖν, ἔφη, τά γε λεγόμενα ταῦτα. Εἰκότως γε, ἦν δ’ ἐγώ,

[6, 510]   διανοούμενοι, ἀλλ’ ἐκείνων πέρι οἷς ταῦτα ἔοικε, τοῦ τετραγώνου αὐτοῦ ἕνεκα

[6, 493]   ἢ ἄδικον, ὀνομάζοι δὲ πάντα ταῦτα ἐπὶ ταῖς τοῦ μεγάλου ζῴου

[6, 503]   τι δέῃ τοιοῦτον διαπονεῖν. Εστι ταῦτα, ἔφη. Ημεῖς δέ γέ φαμεν

[6, 504]   τέλος οὔποτε ἥξει. Οὐ γὰρ ταῦτα, ἔφη, μέγιστα, ἀλλ’ ἔτι τι

[6, 485]   ὁμολογήσειν καὶ ὅτι οἷοί τε ταῦτα ἔχειν οἱ αὐτοί, ὅτι τε

[6, 485]   ἔσονται οἱ αὐτοὶ κἀκεῖνα καὶ ταῦτα ἔχειν; Πάνυ μὲν οὖν. Ο

[6, 503]   λέγεις. Οὐκοῦν τὰ βέβαια αὖ ταῦτα ἤθη καὶ οὐκ εὐμετάβολα, οἷς

[6, 507]   ὃ ἔστιν” ἕκαστον προσαγορεύομεν. Εστι ταῦτα. Καὶ τὰ μὲν δὴ ὁρᾶσθαί

[6, 509]   ἀλήθειαν παρέχει, αὐτὸ δ’ ὑπὲρ ταῦτα κάλλει ἐστίν· οὐ γὰρ δήπου

[6, 492]   λόγου, ἀλλ’ οὐκ αὐτοὺς τοὺς ταῦτα λέγοντας μεγίστους (μὲν εἶναι σοφιστάς,

[6, 487]   ἀκούσας, Οἴει οὖν, εἶπον, τοὺς ταῦτα λέγοντας ψεύδεσθαι; Οὐκ οἶδα, ἦ

[6, 510]   τούτων ἀδελφὰ καθ’ ἑκάστην μέθοδον, ταῦτα μὲν ὡς εἰδότες, ποιησάμενοι ὑποθέσεις

[6, 500]   πάντα καὶ κατὰ λόγον ἔχοντα, ταῦτα μιμεῖσθαί τε καὶ ὅτι μάλιστα

[6, 501]   ὀρθῶς γ’ ἔφη. Οὐκοῦν μετὰ ταῦτα οἴει ὑπογράψασθαι ἂν τὸ σχῆμα

[6, 506]   ἡδονήν, ἢ ἄλλο τι παρὰ ταῦτα; Οὗτος, ἦν δ’ ἐγώ, ἀνήρ,

[6, 511]   ἐπὶ τοῖς τέτταρσι τμήμασι τέτταρα ταῦτα παθήματα ἐν τῇ ψυχῇ γιγνόμενα

[6, 496]   καὶ τοῖς ἄλλοις ἂν γένοιτο— ταῦτα πάντα λογισμῷ λαβών, ἡσυχίαν ἔχων

[6, 493]   τε καὶ ἀγριαίνει, καταμαθὼν δὲ ταῦτα πάντα συνουσίᾳ τε καὶ χρόνου

[6, 506]   αὑτοῦ μή, τοσοῦτον (χρόνον περὶ ταῦτα πραγματευόμενον. Τί δέ; ἦν δ’

[6, 505]   κἂν εἰ> μὴ εἴη, ὅμως ταῦτα πράττειν καὶ κεκτῆσθαι καὶ δοκεῖν,

[6, 499]   χάριν, ἦν δ’ ἐγώ, καὶ ταῦτα προορώμενοι (ἡμεῖς τότε καὶ δεδιότες

[6, 511]   οἷς ἐστιν ἀληθείας μετέχει, οὕτω ταῦτα σαφηνείας ἡγησάμενος μετέχειν. Μανθάνω, ἔφη,

[6, 493]   ἡγοῦνται, μὴ ἄλλα παιδεύειν ἢ ταῦτα τὰ τῶν πολλῶν δόγματα, ἃ

[6, 490]   ἐξ ἀνάγκης ὡρισάμεθα. (Εστιν, ἔφη, ταῦτα. Ταύτης δή, ἦν δ’ ἐγώ,

[6, 493]   δὲ καὶ ἀγαθὰ καὶ καλὰ ταῦτα τῇ ἀληθείᾳ, ἤδη πώποτέ του

Livre, Chap.
[6, 493]	Διομηδεία λεγομένη ἀνάγκη ποιεῖν αὐτῷ	ταῦτα	ἃ ἂν οὗτοι ἐπαινῶσιν· ὡς
[6, 510]	καὶ τἆλλα οὕτως, αὐτὰ μὲν	ταῦτα	ἃ πλάττουσίν τε καὶ γράφουσιν,
[6, 509]	τὸ ὄνομα. ἀλλ’ οὖν ἔχεις	ταῦτα	διττὰ εἴδη, ὁρατόν, νοητόν; Εχω.
[6, 495]	οὖν, ἔφη, τά γε λεγόμενα	ταῦτα.	Εἰκότως γε, ἦν δ’ ἐγώ,
[6, 510]	διανοούμενοι, ἀλλ’ ἐκείνων πέρι οἷς	ταῦτα	ἔοικε, τοῦ τετραγώνου αὐτοῦ ἕνεκα
[6, 493]	ἢ ἄδικον, ὀνομάζοι δὲ πάντα	ταῦτα	ἐπὶ ταῖς τοῦ μεγάλου ζῴου
[6, 503]	τι δέῃ τοιοῦτον διαπονεῖν. Εστι	ταῦτα,	ἔφη. Ημεῖς δέ γέ φαμεν
[6, 504]	τέλος οὔποτε ἥξει. Οὐ γὰρ	ταῦτα,	ἔφη, μέγιστα, ἀλλ’ ἔτι τι
[6, 485]	ὁμολογήσειν καὶ ὅτι οἷοί τε	ταῦτα	ἔχειν οἱ αὐτοί, ὅτι τε
[6, 485]	ἔσονται οἱ αὐτοὶ κἀκεῖνα καὶ	ταῦτα	ἔχειν; Πάνυ μὲν οὖν. Ο
[6, 503]	λέγεις. Οὐκοῦν τὰ βέβαια αὖ	ταῦτα	ἤθη καὶ οὐκ εὐμετάβολα, οἷς
[6, 507]	ὃ ἔστιν” ἕκαστον προσαγορεύομεν. Εστι	ταῦτα.	Καὶ τὰ μὲν δὴ ὁρᾶσθαί
[6, 509]	ἀλήθειαν παρέχει, αὐτὸ δ’ ὑπὲρ	ταῦτα	κάλλει ἐστίν· οὐ γὰρ δήπου
[6, 492]	λόγου, ἀλλ’ οὐκ αὐτοὺς τοὺς	ταῦτα	λέγοντας μεγίστους (μὲν εἶναι σοφιστάς,
[6, 487]	ἀκούσας, Οἴει οὖν, εἶπον, τοὺς	ταῦτα	λέγοντας ψεύδεσθαι; Οὐκ οἶδα, ἦ
[6, 510]	τούτων ἀδελφὰ καθ’ ἑκάστην μέθοδον,	ταῦτα	μὲν ὡς εἰδότες, ποιησάμενοι ὑποθέσεις
[6, 500]	πάντα καὶ κατὰ λόγον ἔχοντα,	ταῦτα	μιμεῖσθαί τε καὶ ὅτι μάλιστα
[6, 501]	ὀρθῶς γ’ ἔφη. Οὐκοῦν μετὰ	ταῦτα	οἴει ὑπογράψασθαι ἂν τὸ σχῆμα
[6, 506]	ἡδονήν, ἢ ἄλλο τι παρὰ	ταῦτα;	Οὗτος, ἦν δ’ ἐγώ, ἀνήρ,
[6, 511]	ἐπὶ τοῖς τέτταρσι τμήμασι τέτταρα	ταῦτα	παθήματα ἐν τῇ ψυχῇ γιγνόμενα
[6, 496]	καὶ τοῖς ἄλλοις ἂν γένοιτο—	ταῦτα	πάντα λογισμῷ λαβών, ἡσυχίαν ἔχων
[6, 493]	τε καὶ ἀγριαίνει, καταμαθὼν δὲ	ταῦτα	πάντα συνουσίᾳ τε καὶ χρόνου
[6, 506]	αὑτοῦ μή, τοσοῦτον (χρόνον περὶ	ταῦτα	πραγματευόμενον. Τί δέ; ἦν δ’
[6, 505]	κἂν εἰ> μὴ εἴη, ὅμως	ταῦτα	πράττειν καὶ κεκτῆσθαι καὶ δοκεῖν,
[6, 499]	χάριν, ἦν δ’ ἐγώ, καὶ	ταῦτα	προορώμενοι (ἡμεῖς τότε καὶ δεδιότες
[6, 511]	οἷς ἐστιν ἀληθείας μετέχει, οὕτω	ταῦτα	σαφηνείας ἡγησάμενος μετέχειν. Μανθάνω, ἔφη,
[6, 493]	ἡγοῦνται, μὴ ἄλλα παιδεύειν ἢ	ταῦτα	τὰ τῶν πολλῶν δόγματα, ἃ
[6, 490]	ἐξ ἀνάγκης ὡρισάμεθα. (Εστιν, ἔφη,	ταῦτα.	Ταύτης δή, ἦν δ’ ἐγώ,
[6, 493]	δὲ καὶ ἀγαθὰ καὶ καλὰ	ταῦτα	τῇ ἀληθείᾳ, ἤδη πώποτέ του

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 23/03/2006