Page
[220]	ἀπολαύειν οἷός τ᾽ ἦν τά	τ᾽	ἄλλα καὶ πίνειν οὐκ ἐθέλων,
[210]	μετίῃ, οὐκ οἶδ᾽ εἰ οἷός	τ᾽	ἂν εἴης. ἐρῶ μὲν οὖν,
[192]	ὄντας ἕνα γεγονέναι καὶ ἕως	τ᾽	ἂν ζῆτε, ὡς ἕνα ὄντα,
[220]	ἄλλοι πρὸς τὸ καρτερεῖν· ἔν	τ᾽	αὖ ταῖς εὐωχίαις μόνος ἀπολαύειν
[212]	φάναι, χθὲς μὲν οὐχ οἷός	τ᾽	ἐγενόμην ἀφικέσθαι, νῦν δὲ ἥκω
[212]	τοῦ Ἔρωτος καθ᾽ ὅσον οἷός	τ᾽	εἰμί. τοῦτον (οὖν τὸν λόγον,
[186]	ἐν τῷ σώματι φίλα οἷόν	τ᾽	εἶναι ποιεῖν καὶ ἐρᾷν ἀλλήλων.
[197]	γαλήνην νηνεμίαν, ἀνέμων κοίτην ὕπνον	τ᾽	ἐνὶ κήδει. (οὗτος δὲ ἡμᾶς
[198]	ἐνθυμούμενος ὅτι αὐτὸς οὐχ οἷός	τ᾽	ἔσομαι οὐδ᾽ ἐγγὺς τούτων οὐδὲν
[216]	δὲ ἐμοῦ ἀκούσατε ὡς ὅμοιός	τ᾽	ἐστὶν οἷς ἐγὼ εἴκασα αὐτὸν
[184]	πτήξῃ καὶ μὴ καρτερήσῃ, ἄν	τ᾽	εὐεργετούμενος εἰς χρήματα ἢ εἰς
[174]	σε, ἵνα καλέσαιμι, οὐχ οἷός	τ᾽	ἦ ἰδεῖν. ἀλλὰ Σωκράτη ἡμῖν
[211]	ἀεὶ αὐτοῖς, εἴ πως οἷόν	τ᾽	ἦν, μήτ᾽ ἐσθίειν μήτε πίνειν,
[196]	εἶδος, οὐ γὰρ ἂν οἷός	τ᾽	ἦν πάντῃ περιπτύσσεσθαι οὐδὲ διὰ
[220]	ταῖς εὐωχίαις μόνος ἀπολαύειν οἷός	τ᾽	ἦν τά τ᾽ ἄλλα καὶ
[195]	πίλναται, ἀλλ᾽ ἄρα ἥ γε	κατ᾽	ἀνδρῶν κράατα βαίνει. καλῷ οὖν
[196]	πόλεμος. χρόας δὲ κάλλος ἡ	κατ᾽	ἄνθη δίαιτα τοῦ θεοῦ σημαίνει·
[186]	πᾶν ὁ θεὸς τείνει καὶ	κατ᾽	ἀνθρώπινα καὶ κατὰ θεῖα πράγματα.
[199]	ἀληθῆ, (εἰ βούλεσθε, ἐθέλω εἰπεῖν	κατ᾽	ἐμαυτόν, οὐ πρὸς τοὺς ὑμετέρους
[182]	ὡς αἰσχρόν, ἵνα, οἶμαι, μὴ	πράγματ᾽	ἔχωσιν λόγῳ πειρώμενοι πείθειν τοὺς
[222]	λόγων, ἔπειτα θειοτάτους καὶ πλεῖστα	ἀγάλματ᾽	ἀρετῆς ἐν αὑτοῖς ἔχοντας καὶ
[192]	σμικρὸν χρόνον. καὶ οἱ διατελοῦντες	μετ᾽	ἀλλήλων διὰ βίου οὗτοί εἰσιν,
[192]	νόμου ἀναγκάζονται· ἀλλ᾽ ἐξαρκεῖ αὐτοῖς	μετ᾽	ἀλλήλων καταζῇν ἀγάμοις. πάντως μὲν
[179]	~(ἀλλήλους· καὶ μαχόμενοί γ᾽ ἂν	μετ᾽	ἀλλήλων οἱ τοιοῦτοι νικῷεν ἂν
[197]	δὲ πληροῖ, τὰς τοιάσδε ξυνόδους	μετ᾽	ἀλλήλων πάσας τιθεὶς ξυνιέναι, ἐν
[217]	οὐκ εἰωθὼς ἄνευ ἀκολούθου μόνος	μετ᾽	αὐτοῦ γίγνεσθαι, τότε ἀποπέμπων (τὸν
[209]	καὶ τὸ γεννηθὲν συνεκτρέφει κοινῇ	μετ᾽	ἐκείνου, ὥστε πολὺ μείζω κοινωνίαν
[220]	ἐγένετο καὶ ἥλιος ἀνέσχεν· ἔπειτα	ᾤχετ᾽	ἀπιὼν προσευξάμενος τῷ ἡλίῳ. εἰ
[211]	εἴ πως οἷόν τ᾽ ἦν,	μήτ᾽	ἐσθίειν μήτε πίνειν, ἀλλὰ θεᾶσθαι
[183]	δὲ ταῦτά τις αὖ βλέψας	ἡγήσαιτ᾽	ἂν πάλιν αἴσχιστον τὸ τοιοῦτον
[191]	ὃ δὴ νῦν γυναῖκα καλοῦμεν,	εἴτ᾽	ἀνδρός· καὶ οὕτως ἀπώλλυντο. ἐλεήσας
[207]	τοὺς μὲν γὰρ ἀνθρώπους, ἔφη,	οἴοιτ᾽	ἄν τις ἐκ λογισμοῦ ταῦτα
[192]	ἂν φανείη βουλόμενος, ἀλλ᾽ ἀτεχνῶς	οἴοιτ᾽	ἂν ἀκηκοέναι τοῦτο ὃ πάλαι
[200]	δοκεῖ. Καλῶς λέγεις. ἆρ᾽ οὖν	βούλοιτ᾽	ἄν τις μέγας ὢν μέγας
[177]	Εἰ οὖν (ξυνδοκεῖ καὶ ὑμῖν,	γένοιτ᾽	ἂν ἡμῖν ἐν λόγοις ἱκανὴ
[183]	τοῦτο, πλὴν φιλοσοφίας, τὰ μέγιστα	καρποῖτ᾽	ἂν ὀνείδη· εἰ γὰρ ἢ
[222]	ἐραστὴς παιδικὰ μᾶλλον αὐτὸς καθίσταται	ἀντ᾽	ἐραστοῦ. ἃ δὴ καὶ σοὶ
[197]	ἐκ τοῦ ἐρᾷν τῶν καλῶν	πάντ᾽	ἀγαθὰ γέγονεν καὶ θεοῖς καὶ
[217]	ὡς ὑπάρχον μοι χαρισαμένῳ Σωκράτει	πάντ᾽	ἀκοῦσαι ὅσα περ οὗτος ᾔδει·
[193]	ὥσπερ λίσπαι. ἀλλὰ τούτων ἕνεκα	πάντ᾽	ἄνδρα χρὴ ἅπαντα παρακελεύεσθαι εὐσεβεῖν
[223]	τὸν Ἀγάθωνα. τὸν οὖν Σωκράτη,	κατακοιμίσαντ᾽	ἐκείνους, ἀναστάντα ἀπιέναι, καὶ ἓ
[194]	ὡς εὖ ἐροῦντος ἐμοῦ. Ἐπιλήσμων	μέντ᾽	ἂν εἴην, ὦ Ἀγάθων, εἰπεῖν
[194]	ἔμφρονες πολλῶν ἀφρόνων φοβερώτεροι; (Οὐ	μέντ᾽	ἂν καλῶς ποιοίην, φάναι τὸν
[206]	τὸ ἔργον; ἔχεις εἰπεῖν; Οὐ	μεντ᾽	ἂν σέ, ἔφην ἐγώ, ὦ
[196]	κρείττω εἶναι· εἰ δὲ ἥττους,	κρατοῖντ᾽	ἂν ὑπὸ Ἔρωτος, ὁ δὲ
[216]	ἐντὸς ἀγάλματα· ἀλλ᾽ ἐγὼ ἤδη	ποτ᾽	εἶδον, καί μοι ἔδοξεν οὕτω
[219]	οἵῳ ἐγὼ οὐκ ἂν ᾤμην	ποτ᾽	ἐντυχεῖν εἰς φρόνησιν καὶ εἰς
[201]	τὸν περὶ τοῦ Ἔρωτος, ὅν	ποτ᾽	ἤκουσα γυναικὸς Μαντινικῆς Διοτίμας, ἣ
[219]	ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων.	ὁπότ᾽	ἀναγκασθεῖμεν ἀποληφθέντες που, οἷα δὴ
[173]	ἢ φιλοσοφεῖν. καὶ ὅς· Μὴ	σκῶπτ᾽	ἔφη, ἀλλ᾽ εἰπέ μοι πότε
[218]	λέγεις (περὶ ἐμοῦ, καί τις	ἔστ᾽	ἐν ἐμοὶ δύναμις δι᾽ ἧς
[189]	οὐκ ᾐσθῆσθαι, ἐπεὶ αἰσθανόμενοί γε	μέγιστ᾽	ἂν αὐτοῦ ἱερὰ κατασκευάσαι καὶ
[187]	ὀψοποιικὴν τέχνην ἐπιθυμίαις καλῶς χρῆσθαι,	ὥστ᾽	ἄνευ νόσου τὴν ἡδονὴν καρπώσασθαι.
[175]	εἰ τοιοῦτον εἴη ἡ σοφία	ὥστ᾽	ἐκ τοῦ πληρεστέρου εἰς τὸ
[207]	καὶ αὐτὰ τῷ λιμῷ παρατεινόμενα	ὥστ᾽	ἐκεῖνα ἐκτρέφειν, καὶ ἄλλο πᾶν
[176]	λόγου· ἱκανὸς γὰρ καὶ ἀμφότερα,	ὥστ᾽	ἐξαρκέσει αὐτῷ ὁπότερ᾽ ἂν ποιῶμεν.
[190]	πάλιν αὖ, ἔφη, τεμῶ δίχα,	ὥστ᾽	ἐφ᾽ ἑνὸς πορεύσονται σκέλους ἀσκωλιάζοντες.
[176]	εἴωθα πείθεσθαι ἄλλως τε καὶ	ἅττ᾽	ἂν περὶ ἰατρικῆς λέγῃς· νῦν
[200]	αὐτὸς καὶ οὗ ἐνδεής ἐστι,	τοιαῦτ᾽	ἄττα ἐστὶν ὧν ἡ ἐπιθυμία
[174]	ὅ τι ἐροῦμεν. ἀλλ᾽ ἴωμεν.	Τοιαῦτ᾽	ἄττα σφᾶς ἔφη διαλεχθέντας ἰέναι.
[174]	ὄντα ἐπὶ τὴν τοῦ ἀμείνονος.	ταῦτ᾽	ἀκούσας εἰπεῖν ἔφη· Ἴσως μέντοι
[192]	ἐξαρκεῖ ὑμῖν ἂν τούτου τύχητε·	ταῦτ᾽	ἀκούσας ἴσμεν ὅτι οὐδ᾽ ἂν
[222]	τῷ μέλλοντι καλῷ κἀγαθῷ ἔσεσθαι.	ταῦτ᾽	ἐστίν, ὦ ἄνδρες, ἃ ἐγὼ
[204]	τοῖς ἀνθρώποις; (Τοῦτο δὴ μετὰ	ταῦτ᾽	ἔφη, ὦ Σώκρατες, πειράσομαί σε
[221]	ἕτεροι· (καὶ τοὺς ἄλλους κατὰ	ταὔτ᾽	ἄν τις ἀπεικάζοι· οἷος δὲ
[196]	τὸ μὲν μέγιστον ὅτι Ἔρως	οὔτ᾽	ἀδικεῖ οὔτ᾽ ἀδικεῖται οὔθ᾽ ὑπὸ
[196]	μέγιστον ὅτι Ἔρως οὔτ᾽ ἀδικεῖ	οὔτ᾽	ἀδικεῖται οὔθ᾽ ὑπὸ θεοῦ οὔτε
[178]	καλῶς οὔτε τιμαὶ οὔτε πλοῦτος	οὔτ᾽	ἄλλο (οὐδὲν ὡς ἔρως. λέγω
[196]	οἶδεν, οὔτ᾽ ἂν ἑτέρῳ δοίη	οὔτ᾽	ἂν ἄλλον διδάξειεν. καὶ ~(μὲν
[196]	μὴ ἔχει ἢ μὴ οἶδεν,	οὔτ᾽	ἂν ἑτέρῳ δοίη οὔτ᾽ ἂν
[178]	του δι᾽ ἀνανδρίαν μὴ ἀμυνόμενος,	οὔτ᾽	ἂν ὑπὸ πατρὸς ὀφθέντα οὕτως
[178]	οὔτε πάνυ ὁ Ἀριστόδημος ἐμέμνητο	οὔτ᾽	αὖ ἐγὼ ἃ ἐκεῖνος ἔλεγε
[216]	οἰηθείη, οὔτ᾽ εἴ τις πλούσιος,	οὔτ᾽	εἰ ἄλλην τινὰ τιμὴν ἔχων
[216]	(ὅσον οὐδ᾽ ἂν εἷς οἰηθείη,	οὔτ᾽	εἴ τις πλούσιος, οὔτ᾽ εἰ
[178]	δὲ τούτου· γονῆς γὰρ Ἔρωτος	οὔτ᾽	εἰσὶν οὔτε λέγονται ὑπ᾽ οὐδενὸς
[205]	κατὰ φιλοσοφίαν, οὔτε ἐρᾶν καλοῦνται	οὔτ᾽	ἐρασταί, οἱ δὲ κατὰ ἕν
[192]	γίγνεσθαι. οὐδενὶ γὰρ ἂν δόξειεν	τοῦτ᾽	εἶναι ἡ τῶν ἀφροδισίων συνουσία,
[179]	καὶ ὀνόματι μόνον προσήκοντας, καὶ	τοῦτ᾽	ἐργασαμένη τὸ ἔργον οὕτω καλὸν
[204]	ἐκείνῳ ᾧ ἂν γένηται τἀγαθά;	Τοῦτ᾽	εὐπορώτερον, ἦν δ᾽ ἐγώ, ἔχω
[175]	ἐᾶτε αὐτόν. ἔθος γάρ τι	τοῦτ᾽	ἔχει· ἐνίοτε ἀποστὰς ὅποι ἂν
[210]	καὶ τοῖς νόμοις καλὸν καὶ	τοῦτ᾽	ἰδεῖν ὅτι πᾶν αὐτὸ αὑτῷ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/03/2005