Livre, Chap.
[2, 3]	ἐστι τὴν ὄντως ἐλευθερίαν, καὶ	ὑγιαίνει	τὴν ὄντως ὑγίειαν, καὶ μείζων
[2, 5]	μᾶλλον ἐπίνοσος; Εἰ δὲ ἐν	ὑγιείᾳ	τὰ πρωτεῖα παρὰ τούτῳ, δηλονότι
[2, 3]	ἐλευθερίαν, καὶ ὑγιαίνει τὴν ὄντως	ὑγίειαν,	καὶ μείζων ἢ κατὰ ἀνθρωπίνην
[2, 5]	οὐδὲ ἐπιβουλεύεται. Ἀλλ´ ἄρα πρὸς	ὑγίειαν	τίς ἐπιτηδειότερος; οὐχ ὁ μὲν
[2, 10]	τῆς πλησμονῆς· Ὕπνος γὰρ, φησὶν,	ὑγιείας	ἐν σπλάγχνῳ μετρίῳ. Τί δεῖ
[2, 5]	ἀέρος ἀπολαύων καθαροῦ καὶ ναμάτων	ὑγιεινῶν	καὶ ἀνθῶν καὶ λειμώνων καὶ
[2, 4]	ἕτερον μεταβήσεται, καὶ τὰς τῶν	ὑδάτων	πηγὰς πρότερον ἐπιλιπεῖν εἰκὸς, ἢ
[2, 2]	φυτεύειν ἐκεῖ καὶ ἄρδειν καὶ	ὑδροφορεῖν,	καὶ τὰ ἄλλα δὴ πάντα
[2, 10]	καὶ Πυριφλεγέθοντας ποταμοὺς, καὶ Στυγὸς	ὕδωρ,	καὶ Τάρταρον τοσοῦτον ἀπέχοντα τῆς
[2, 2]	καὶ τῶν ποταμῶν καὶ τοῦ	ὑετοῦ	καὶ τῶν πνευμάτων ἀνωτέρου γινομένου·
[2, 9]	πρὸς μεγάλην ἀρχὴν ἀνάγοντες τοὺς	υἱεῖς.	Ἀλλ´ ἔχει τινὰ ἡδονὴν ἡ
[2, 8]	ἐκ ταπεινῶν ὄντες τινὲς ἀγροίκων	υἱοὶ	καὶ χειροτεχνῶν, ἐπὶ τὴν φιλοσοφίαν
[2, 10]	διδάσκαλον ἔχων τῆς ἀρετῆς τὸν	υἱόν.
[2, 8]	ἀπολώλεκεν. Ἐὰν δὲ πρὸς τὸν	υἱὸν	ἀγάγῃς τὸν σὸν, πρῶτον μὲν
[2, 9]	Οἱ γὰρ δὴ τότε τὸν	υἱὸν	αἰδούμενοι τὸν σὸν, πολλῷ μᾶλλον
[2, 3]	ὅταν αὐτὸν δείξωμεν πενθοῦντα τὸν	υἱὸν,	δεινὸν μὲν οὐδὲν πεπονθότα, τῶν
[2, 9]	Σὺ δὲ τοιαύτην τρυφὴν τὸν	υἱὸν	ἐβούλου τρυφᾷν, δι´ ἣν ἂν
[2, 10]	παίδων πατέρας, ὅταν πρὸς τὸν	υἱὸν	ἐξετάζωνται ἐκεῖνοι τὸν σόν. Νῦν
[2, 6]	ἑτέραν πολλῷ μείζονα καὶ τὸν	υἱὸν	ἔχοντα ἀποδείξωμεν τὸν σόν; Καὶ
[2, 8]	δεινότατα πεπονθώς. Ἔστω γάρ τις	υἱὸν	ἔχων μονογενῆ, καὶ ἐν ἀκμῇ
[2, 10]	ᾖσε, καὶ νῦν τιμᾷ τὸν	υἱὸν,	καὶ αἰδεῖται μᾶλλον πατρός· καὶ
[2, 3]	καὶ τοῦτο ἔχοντα δείξωμεν τὸν	υἱὸν,	καὶ μειζόνως εὐπορώτερον ὄντα νῦν,
[2, 8]	δὲ τιμᾶσθαι βούλει διὰ τὸν	υἱὸν	καὶ μὴ καταφρονεῖσθαι (εἰκὸς γάρ
[2, 2]	μηχανήματα πρὸς τὸ μεταπεῖσαι τὸν	υἱὸν,	καὶ πάντα εἰκῆ, καθάπερ ἐπὶ
[2, 9]	ἑστῶτι; Τί οὖν καὶ τὸν	υἱὸν	κωλύεις γενέσθαι ταύτης ἐγγύς; ἀρκεῖ
[2, 3]	οὖν, εἰπέ μοι, θρηνεῖς τὸν	υἱὸν,	ὅτι μανίας καὶ τοσαύτης ἀμηχανίας
[2, 5]	οἴει τοῦ οὐρανοῦ καταπεπτωκέναι τὸν	υἱόν.	Οὐκοῦν τοῦτο δεῖ πρῶτον μαθεῖν,
[2, 6]	φύσεως ἀνθρωπίνης ἐστὶ, τοῦτο τὸν	υἱὸν	σὸν ἔχοντα ἀποδείξομεν. ~ζʹ Καὶ
[2, 10]	πολλῷ λαμπρότερός ἐστι διὰ τὸν	υἱόν.	Ταῦτα καὶ ἐπὶ τοῦ παιδὸς
[2, 8]	μὲν οὐσίας ὑπερορῶντα τὸν σὸν	υἱὸν,	τοσαύτης δὲ δόξης καὶ λαμπρότητος,
[2, 8]	ἀκριβέστερον εἰώθαμεν καθορᾷν. Ὁ δὲ	υἱὸς	ὁ σὸς καὶ τούτους εὐκολώτερον
[2, 10]	δὲ μικρὸν ἀναπαύσῃ, καὶ ὁ	υἱὸς	πολλὴν ἐπιδείξηται τὴν ἀρετὴν, οὐκέτι
[2, 10]	Ἀλλ´ ὀνειδίζουσί σε πατέρες πολλοὶ	υἱοὺς	ἔχοντες ἐν τῷ παρόντι στρεφομένους
[2, 10]	ταύτης καιρὸν, καὶ πόσον κατέχειν	ὑμᾶς	δύναιτ´ ἂν μέρος ἡμέρας; τοσοῦτον,
[2, 5]	ἔστιν ἰδεῖν. Οὐ γὰρ μόνον	ὑμᾶς	οὐκ ἐπαινοῦσι διὰ τὸν πλοῦτον,
[2, 9]	ὄψει ταῦτα ἀποδυσπετοῦντα ἅπερ καὶ	ὑμεῖς,	ἀλλὰ χαίροντα καὶ γαννύμενον καὶ
[2, 5]	καὶ ἥδιον ἐν τούτοις ἢ	ὑμεῖς	ἐν τοῖς ὑμετέροις διάγων, εὔδηλον
[2, 5]	εὔξεται οὕτως ἀποθανεῖν μᾶλλον, ἢ	ὑμεῖς	ἐπὶ τῆς πατρίδος καὶ τῆς
[2, 9]	τὴν τελευτὴν συναπέρχεται. Διὰ ταῦτα	ὑμεῖς	μὲν τὴν οὐσίαν ὑμῖν αὐξανομένην
[2, 5]	καλλωπιζομένου ποικίλοις. Καὶ τούτων αὐτῶν	ὑμεῖς	οἱ πλουτοῦντες μάρτυρες, οἷς εἴ
[2, 10]	αὕτη ἡ ἡδονὴ, τὴν μὲν	ὑμετέραν	ἱκανὸς ἀποστῆσαι φόβος· κἂν γὰρ
[2, 5]	τούτοις ἢ ὑμεῖς ἐν τοῖς	ὑμετέροις	διάγων, εὔδηλον ὅτι πάντων ὑμῶν
[2, 4]	δὲ οὐκ ἂν ἕλοιντο τὸν	ὑμέτερον	μετὰ τοῦ οἰκείου· οὕτως ἴσασιν
[2, 9]	μᾶλλον. Ὁ δὲ πλοῦτος ὁ	ὑμέτερος,	κἂν μυρία ἀγαθὰ κεκτημένος ᾖ,
[2, 9]	γένοιτο μηδὲ τοὺς ἐχθροὺς τοὺς	ὑμετέρους	τοιαῦτα τρυφῆσαί ποτε. Καὶ τί
[2, 5]	τῶν παρ´ ἡμῖν, ἀλλὰ τῶν	ὑμετέρων.	Διονύσιον ἴσως ἀκούεις τὸν Σικελίας
[2, 4]	Καὶ τοῦτο πάλιν ἀπὸ τῶν	ὑμετέρων	παραδειγμάτων ποιήσω φανερόν. Πόσα γὰρ
[2, 9]	ταῦτα ὑμεῖς μὲν τὴν οὐσίαν	ὑμῖν	αὐξανομένην ὁρῶντες ἐν γήρᾳ, καὶ
[2, 4]	λαβεῖν αὐτὸν ἕλοιντο ἄν. Καίτοι	ὑμῖν	εἴ τις ἐδίδου τὸν τῆς
[2, 5]	καὶ ἀποστρέφονται καὶ βασκαίνουσι δὲ	ὑμῖν	καὶ ἐπιβουλεύουσιν οἱ πολλοί· οὗτος
[2, 10]	πολλῷ καὶ σφοδροτέραν τῆς παρ´	ὑμῖν.	Ὅτι γὰρ ἡδίων αὕτη ἡ
[2, 4]	ἡδίων, οὕτω ποθεινότερος τοῦ παρ´	ὑμῖν,	ὡς μηδ´ ἄν ποτε ἐθελῆσαι
[2, 10]	στολὴν, χορεύοντάς τε καὶ ᾄδοντας	ὕμνους	τινὰς, καὶ ὅλως καὶ πονηροῖς
[2, 5]	Κἂν τελευτῆσαι δέῃ, τῆς τρυφῆς	ὑμῶν	ἥδιον οἴσει τὴν τελευτὴν, καὶ
[2, 5]	κεκτῆσθαι πᾶσαν· καίτοι γε ἐφ´	ὑμῶν	τοὐναντίον ἔστιν ἰδεῖν. Οὐ γὰρ
[2, 5]	ὑμετέροις διάγων, εὔδηλον ὅτι πάντων	ὑμῶν	τῶν πλουτούντων ἐστὶν εὐπορώτερος τῶν
[2, 9]	ἅτε οὐχ ὑπὸ ἀνθρώπων, ἀλλ´	ὑπ´	αὐτῆς χειροτονηθέντα τῆς ἀρετῆς. Ἀλλ´
[2, 4]	καὶ προθυμότερον ὄψει τὸν πλουτοῦντα	ὑπακούοντα	καὶ ἐκκομίζοντα, ἢ τῶν οἰκονόμων
[2, 7]	χρήμασιν, ὅταν ἀναλίσκειν δέοι, ἐκείνοις	ὑπακούουσι	μᾶλλον, οὕτω καὶ προστῆναι κελεύουσιν.
[2, 4]	ἐπιλιπεῖν εἰκὸς, ἢ τῶν ταῦτα	ὑπακουσομένων	τινά. Καὶ εἰ μὲν τὰ
[2, 4]	ὁ Κρίτων φησί· Σοὶ δὲ	ὑπάρχει	μὲν τὰ ἐμὰ χρήματα, ὡς
[2, 7]	καὶ τοῖς ἐκείνου δούλοις, καὶ	ὑπὲρ	ἁπάντων τρέμων, καὶ μυρίας αὐτῷ
[2, 5]	ἀφέντες, πρὸς ἐκεῖνα βαδίζετε. Ἀλλ´	ὑπὲρ	δόξης ἴσως θρηνεῖς, τῆς πολλῆς
[2, 2]	διδασκάλους, ἀνήλωσα χρήματα, ἠγρύπνησα πολλάκις	ὑπὲρ	εὐκοσμίας φροντίζων, ὑπὲρ παιδεύσεως, ὅπως
[2, 2]	ἠγρύπνησα πολλάκις ὑπὲρ εὐκοσμίας φροντίζων,	ὑπὲρ	παιδεύσεως, ὅπως μηδενὸς οὕτω τῶν
[2, 2]	τὸν πατέρα, ἀλλὰ καὶ πλούσιον	ὑπὲρ	πάντας ἀνθρώπους καὶ ἀπόβλεπτον, καὶ
[2, 7]	πρὸς αὐτόν; ὑπὲρ τίνων ἀνδραπόδων;	ὑπὲρ	ποίας δόξης; τί δεδοικώς; ὑπὸ
[2, 7]	ἄλλου οὐδενὸς, ἐθελήσει βλάψαι ποτέ;	ὑπὲρ	ποίας χώρας φιλονεικήσει πρὸς αὐτόν;
[2, 6]	συνδραμοῦνται καὶ θαυμάσουσι καὶ κροτήσουσιν	ὑπὲρ	τῆς μεγαλοψυχίας αὐτόν. Καὶ τῶν
[2, 9]	τὸ καλόν. Κἂν γὰρ ἀποθανεῖν	ὑπὲρ	τῆς σῆς δέοι κεφαλῆς, οὐ
[2, 7]	ποίας χώρας φιλονεικήσει πρὸς αὐτόν;	ὑπὲρ	τίνων ἀνδραπόδων; ὑπὲρ ποίας δόξης;
[2, 3]	καὶ ἡδονῇ. Τί γὰρ κουφότερον,	ὑπὲρ	τοσούτων φροντίζειν, καὶ τοιαύτῃ προσδεδέσθαι
[2, 2]	γὰρ ὅταν καὶ πρὸς ἐκεῖνον	ὑπὲρ	τούτων ἀποτείνεσθαι ἀναγκάζωμαι, καὶ δέδοικα
[2, 1]	τύραννος, (καὶ οὐκ αἰσχύνονται· ὥστε	ὑπὲρ	τούτων μᾶλλον δυσχεραινόντων, ἢ τῶν
[2, 1]	ἀλλὰ συγγενεῖς καὶ πατέρες ἔμαθον	ὑπὲρ	τούτων ὀργίζεσθαι. Καίτοι γε οὐκ
[2, 10]	καὶ λογοποιοὺς, καὶ πάντας εὑρήσεις	ὑπὲρ	τούτων φιλοσοφοῦντας τῶν δογμάτων. Ἀκούεις
[2, 1]	αὐτῶν ἀκυρώσαντες, τὴν ἑτέρων ἔστησαν	ὑπὲρ	τῶν οἰκείων βουλευόμενοι παίδων. Μὴ
[2, 1]	τὸν Σωκράτην καλέσας, ἐκέλευε τῶν	ὑπὲρ	φιλοσοφίας ἀποστῆναι λόγων. Ἀλλ´ ἐκεῖνος
[2, 8]	ἢ παῖδα κτησάμενος τὴν ἀνθρωπίνην	ὑπερβαίνοντα	φύσιν, καὶ λαμπρὸν οὕτω πανταχοῦ
[2, 3]	δέ σε πάλιν, εἰ καὶ	ὑπερβαλέσθαι	τῷ πλούτῳ πάντας καὶ τῶν
[2, 2]	ἡδονὴν συσκιάζει τῆς αἰσχύνης ἡ	ὑπερβολή.	Αἰσχύνομαι γὰρ ὅταν καὶ πρὸς
[2, 9]	τοῦτο μετὰ πολλῆς φυλάξεσθαι τῆς	ὑπερβολῆς	τὸ καλόν. Κἂν γὰρ ἀποθανεῖν
[2, 9]	μὴ καὶ τοῦ πατρὸς ἔμελλεν	ὑπερορᾷν·	νῦν δὲ βίον εἵλετο, δι´
[2, 10]	τὸν δὲ μὴ βουλόμενον ἀπορεῖν	ὑπερορᾶσθαι	παρὰ τῆς πόρνης καὶ διαπτύεσθαι
[2, 10]	καὶ μήτε ἀντεραστὴν ἐχέτω, μήτε	ὑπεροράσθω	παρὰ τῆς ἐρωμένης, τά τε
[2, 7]	πατρίδα οὐκ ἔχει, ἵνα τὴν	ὑπερορίαν	ἐπανατείνηται· δόξης οὐκ ἐφίεται, ἵνα
[2, 8]	Ὁρῶν γὰρ τοσαύτης μὲν οὐσίας	ὑπερορῶντα	τὸν σὸν υἱὸν, τοσαύτης δὲ
[2, 5]	εἴ γε ἐνῆν ἐπὶ τῶν	ὑπερῴων	δένδρα ἔχειν, καὶ τὴν ἀπὸ
[2, 7]	σὺ ὁ τοσαῦτα κεκτημένος, καὶ	ὑπεύθυνος	ὢν διὰ ταῦτα καὶ τοῖς
[2, 10]	τοῦ διασπασθέντος ὑπὸ τῆς πλησμονῆς·	Ὕπνος	γὰρ, φησὶν, ὑγιείας ἐν σπλάγχνῳ
[2, 8]	διδάσκων, πείσει ῥᾳδίως, ὅτι οὐδὲν	ὕπνου	πλέον ὁ θάνατος ἔχει· οὐ
[2, 9]	ἀφαιρήσεται τὴν ἀρχὴν, ἅτε οὐχ	ὑπὸ	ἀνθρώπων, ἀλλ´ ὑπ´ αὐτῆς χειροτονηθέντα
[2, 1]	ἀλλοτρίοις ἀλγεῖν ἀγαθοῖς, πὴ μὲν	ὑπὸ	βασκανίας ἁλισκομένους, πὴ δὲ τῆς
[2, 5]	κατακεκλιμένον πόας, παρὰ πηγὴν καθαρὰν,	ὑπὸ	σκιὰν δένδρων ἀμφιλαφῶν, καὶ τὸν
[2, 3]	ἐθελῆσαι προσθεῖναι τοῖς οὖσι, μηδὲ	ὑπὸ	τῆς ἐπιθυμίας ἁλῶναι ἐκείνης· ἐγὼ
[2, 4]	εἰς πενίαν ὁ πλοῦτος μεταπεσεῖται	ὑπὸ	τῆς κακουργίας ἐκείνων· παρὰ δὲ
[2, 10]	καὶ ῥᾷον διακείσεται τοῦ διασπασθέντος	ὑπὸ	τῆς πλησμονῆς· Ὕπνος γὰρ, φησὶν,
[2, 7]	ὑπὲρ ποίας δόξης; τί δεδοικώς;	ὑπὸ	τίνος δακνόμενος; Ἢ γὰρ φθόνῳ,
[2, 10]	τοῦ παρόντος προχωρῇ βίου, καθάπερ	ὑπό	τινος ἐλαύνονται μάστιγος τοῦ συνειδότος
[2, 10]	τὸν σόν. Νῦν μὲν γὰρ	ὑπὸ	τοῦ πάθους σκοτούμενος, οὐδὲ διαβλέψαι
[2, 2]	πένθος ἐμοί. Παρενοχλεῖσθαι δοκῶ λοιπὸν	ὑπὸ	τοῦ φωτὸς, καὶ πρὸς αὐτὰς
[2, 6]	τοῖς σηρικοῖς ἐπικαθήμενος στρώμασι, καὶ	ὑπὸ	τῶν ἡμιόνων ἑλκόμενος, καὶ τοὺς
[2, 3]	πραγμάτων πολλὰ ἕξομεν παρασχεῖν τὰ	ὑποδείγματα.	Διὰ ταῦτα οὖν, εἰπέ μοι,
[2, 3]	πάλιν ἐπὶ τὰ αὐτὰ ἐλθεῖν	ὑποδείγματα)	οὐ τῶν ἀεὶ διψώντων μόνον,
[2, 6]	πᾶσαν ἐπιστρεφομένην τὴν πόλιν, καὶ	ὑποδεικνύντας	αὐτὸν ἅπαντας καὶ θαυμάζοντας καὶ
[2, 9]	πολλὰς καὶ δόξης καὶ τρυφῆς	(ὑποθέσεις	ἔχοντες, ἐπηρεάζεσθε, ἅτε οὐκ ἀρκούσης
[2, 2]	ἧς ὁ βίος ἔχει τὴν	ὑπόθεσιν	οὗτος. Τοσοῦτον γὰρ ἀπέχω φοβηθῆναι
[2, 7]	τῷ μίαν ἔχοντι τῶν ἐπιταγμάτων	ὑπόθεσιν,	τὴν εἰς τοὺς ἄλλους φιλανθρωπίαν;
[2, 5]	πτωχείαν μὴ μεταβαλεῖν ποτε, μηδὲ	ὑποκεῖσθαι	τῷ τοῦ μέλλοντος ἀδήλῳ, μηδὲ
[2, 6]	τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἀγαθὰ	ὑπολάβοι	λεγόντων ἡμῶν, οἷς ἀπιστεῖς· οὐχ
[2, 8]	ἃ περὶ τῶν ἄλλων ὑποπτεύουσιν,	ὑπονοήσουσι	καὶ περὶ τούτου, ὅτι τιμῆς
[2, 10]	νῦν, μὴ τῇ τῶν πολλῶν	ὑπονοίᾳ,	ἀλλ´ ἀκριβεῖ λογισμῶν ἐξετάσει τὴν
[2, 8]	ἐπὶ τοῦ σοῦ παιδὸς οὔτε	ὑπόνοιαν	δυνήσεται παρασχεῖν. ~θʹ Καὶ μή
[2, 6]	μοι, φησὶ, τῆς τῶν πολλῶν	ὑπονοίας	ὄφελος καὶ τῶν ἐπαίνων; Καὶ
[2, 7]	τῷ πλουτοῦντί σοι, καὶ ὃν	ὑποπτεύει	ἕνεκα χρημάτων πολλὰ πολλάκις ποιεῖν,
[2, 8]	ταῦτα, ἃ περὶ τῶν ἄλλων	ὑποπτεύουσιν,	ὑπονοήσουσι καὶ περὶ τούτου, ὅτι
[2, 7]	θαυμάσεται, περὶ οὗ μηδὲν ταπεινὸν	ὑποπτεῦσαι	δύναιτ´ ἂν, ἢ τὸν καὶ
[2, 7]	ἠδικημένος; τίς δὲ φοβηθήσεται, μηδὲν	ὑποπτεύων;	Οὐκοῦν, ὅτι μὲν οὐ βουλήσονταί
[2, 6]	ἀπιστεῖς· οὐχ οὕτως ἐπιλελήσμεθα τῶν	ὑποσχέσεων·	ἀλλ´ ἀπὸ τῶν ἐνταῦθα γινομένων
[2, 5]	ἐκ παραδειγμάτων σε ἀπαλλάξω τῆς	ὑποψίας,	παραδειγμάτων οὐ τῶν παρ´ ἡμῖν,
[2, 4]	ἀρετῆς πλοῦτον μετὰ τῶν χρημάτων,	ὑπτίαις	ἂν ἐδέξασθε χερσίν· οὕτως ὁμολογεῖτε
[2, 3]	τούτου τοῦ οὕτω κατασκευασθέντος, ἡττηθέντος	ὑφ´	ἡμῶν τῇ τοῦ Θεοῦ χάριτι,
[2, 2]	πεισθῆναι πρότερον, ὅτι τὸ πρᾶγμα	ὑφέστηκεν.	Ἀλλ´ ὅμως καὶ οὕτως εἰς
[2, 7]	αὐτὸν κατάσχοι· ἀλλ´ ὥσπερ ἀετὸς	ὑψηλὰ	πετόμενος παγίδι στρουθῶν οὐκ ἂν
[2, 9]	Καθάπερ γὰρ οἱ παιδίον ἐφ´	ὑψηλοῦ	τινος στήσαντες τόπου τρέμειν ἀναγκάζονται
[2, 9]	δοκοῦντα ἐναντία εἶναι, μετριοφροσύνην καὶ	ὕψος,	συνάγει εἰς μίαν ψυχήν. Καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/06/2009