Livre, Chap. |
[2, 2] |
προσερχέσθω
τις,
καὶ
διαλεγέσθω
περὶ
|
ταύτης |
αὐτῷ
τῆς
φιλοσοφίας,
καὶ
πειθέτω |
[2, 9] |
ἀσφάλειά
τε
καὶ
εὐδοκίμησις,
τί
|
ταύτης |
βέλτιον
γένοιτ´
ἂν
τῆς
ζωῆς; |
[2, 9] |
ἄλλος
ἀνθρώπων
οὐδεὶς,
ἅτε
μηδέπω
|
ταύτης |
γευσάμενος
καθαρῶς.
Ὅταν
δὲ
καὶ |
[2, 10] |
λοιπὰ
κακὰ,
καὶ
ὅσος
ἀπὸ
|
ταύτης |
γίνεται
τῆς
τρυφῆς
ὁ
χειμών· |
[2, 6] |
ταῦτα.
Ἀλλ´
οὐ
δέομαι,
φησὶ,
|
ταύτης, |
δυναστείαν
δὲ
ζητῶ
καὶ
τιμήν. |
[2, 9] |
καὶ
τὸν
υἱὸν
κωλύεις
γενέσθαι
|
ταύτης |
ἐγγύς;
ἀρκεῖ
μέχρι
σοῦ
στῆναι |
[2, 3] |
συνουσίαν
φλέγοιτο
ταύτην,
ἕτερος
δὲ
|
ταύτης |
ἐκτὸς
τῆς
μανίας
ἑστήκοι,
καὶ |
[2, 3] |
τοῦ
πολέμου
καὶ
τῆς
μάχης
|
ταύτης |
ἕστηκεν
ἐκτός;
Ἀλλ´
οὐκ
ἂν |
[2, 10] |
τῆς
τρυφῆς.
Δεῖξον
οὖν
μοιτὸν
|
ταύτης |
καιρὸν,
καὶ
πόσον
κατέχειν
ὑμᾶς |
[2, 8] |
φαινόμενον,
καὶ
μετὰ
τῆς
εὐδοκιμήσεως
|
ταύτης |
οὐδὲ
ἐχθρόν
τινα
ἔχοντα.
Ἐν |
[2, 2] |
πάσχων,
ἅπερ
ἐκ
τῆς
παιδοποιίας
|
ταύτης |
συμβαίνειν
εἰκός·
χρηστὰς
εἶχον
ἐλπίδας, |
[2, 6] |
πολέμῳ
πεσόντας.
Τί
οὖν,
ἂν
|
ταύτης |
τῆς
δυνάμεως,
ἧς
οὐδὲ
βασιλεῖς |
[2, 4] |
ἐλλείπειν
τῶν
κατὰ
Θετταλίαν.
Τί
|
ταύτης |
τῆς
εὐπορίας
ἥδιον;
Ἀλλὰ
ταῦτα
|
[2, 7] |
Τί
οὖν
θειότερον
γένοιτ´
ἂν
|
ταύτης |
τῆς
ζωῆς,
ἐν
ᾗ
μηδεὶς |
[2, 7] |
τοὺς
σφόδρα
φιλοσωμάτους
ἑλεῖν
ἂν
|
ταύτης |
τῆς
ζωῆς
τὴν
ἐπιθυμίαν.
Βούλει |
[2, 10] |
τὸ
πλέον
τῶν
ἀνθρώπων
ἐκστήσεται
|
ταύτης |
τῆς
ἡδονῆς·
ἐκείνης
δὲ,
κἂν |
[2, 7] |
ψόφος
ταῦτα
τὰ
ῥήματα,
καὶ
|
ταύτης |
τῆς
μεγάλης
δυνάμεως
ἑτέραν
πάλιν |
[2, 6] |
λυποῦντας
δύνασθαι
ἀμύνεσθαι,
πολλῷ
μεῖζον
|
ταύτης |
τὸ
τοιαύτην
εὑρεῖν
τοῦ
βίου
|