Livre, Chap. |
[2, 2] |
τὴν
ἐξέτασιν.
Ὁ
μὲν
οὖν
|
τοῦ |
ἀγῶνος
νόμος
πρὸς
τὸν
Χριστιανὸν |
[2, 5] |
οἰκίσκῳ
κατακεκλεισμένον;
Οὐ
γὰρ
δὴ
|
τοῦ |
ἀέρος
τὰ
μάρμαρα
καθαρώτερα,
οὐδὲ |
[2, 7] |
καὶ
ἑτέρωθεν
τὴν
δύναμιν
ἰδεῖν
|
τοῦ |
ἀνδρὸς
θαυμαστοτέραν
καὶ
ἡδίστην,
ἀπὸ |
[2, 5] |
βασιλείοις
μόνον
λαμπρῶν,
ἀλλ´
αὐτοῦ
|
τοῦ |
βασιλεύοντος
γεγόνασι
λαμπρότεροι,
τὸν
ἰδιωτικὸν |
[2, 9] |
βίον
εἵλετο,
δι´
ὃν
καὶ
|
τοῦ |
βασιλέως
βασιλικώτερος
ὢν,
πάντων
ἔσται |
[2, 5] |
συνέζη
πενίᾳ·
καὶ
τοσοῦτον
ἦν
|
τοῦ |
βασιλέως
λαμπρότερος,
ὡς
πολλάκις
αὐτὸν |
[2, 6] |
ὤν.
Ἐκεῖνα
μὲν
γὰρ
τὰ
|
τοῦ |
βασιλέως
νόμοις
τε
ὥρισται,
καὶ |
[2, 6] |
μεῖζον
ταύτης
τὸ
τοιαύτην
εὑρεῖν
|
τοῦ |
βίου
κατάστασιν,
ἐν
ᾗ
μὲν |
[2, 1] |
μυρίους
παραλαμβάνωσι
συμβούλους,
περὶ
τῆς
|
τοῦ |
βίου
προαιρέσεως,
ἐφ´
ἣν
τὸν |
[2, 2] |
αὐτὸν
οὐ
πρὸς
τὸν
ἔρωτα
|
τοῦ |
βίου
τούτου
μεταστήσομεν
μόνον,
ἀλλὰ |
[2, 10] |
καὶ
κουφότερος,
καὶ
ῥᾷον
διακείσεται
|
τοῦ |
διασπασθέντος
ὑπὸ
τῆς
πλησμονῆς·
Ὕπνος |
[2, 6] |
τοίνυν
τρόπων
ὄντων,
ἑνὸς
μὲν
|
τοῦ |
δύνασθαι
τοὺς
ἀδικοῦντας
ἀμύνεσθαι,
ἑτέρου |
[2, 2] |
τῆς
ἐσχάτης,
ἀλλὰ
καὶ
θανάτου
|
τοῦ |
ἐλεεινοῦ
καὶ
ἀπωλείας
δέος,
μὴ |
[2, 5] |
καὶ
ἐν
πάσαις
ταῖς
ὥραις
|
τοῦ |
ἔτους
περιβεβλημένος
ἐφαίνετο·
ἀνυπόδετός
τε |
[2, 6] |
ἀπὸ
τῶν
ἱματίων
πολλὰς
ἔχει
|
τοῦ |
θαυμάζεσθαι
τὰς
ἀφορμάς.
Ὥστε
αὕτη |
[2, 3] |
κατασκευασθέντος,
ἡττηθέντος
ὑφ´
ἡμῶν
τῇ
|
τοῦ |
Θεοῦ
χάριτι,
μηδεὶς
τοῖς
λοιποῖς |
[2, 2] |
τοῖς
γε
ἄλλοις
αὐτὸν
τῇ
|
τοῦ |
Θεοῦ
χάριτι
ῥᾳδίως
αἱρήσομεν,
κἂν |
[2, 6] |
ἀδικοῦντας
ἀμύνεσθαι,
ἑτέρου
δὲ
ἀνωτέρου
|
τοῦ |
καὶ
τὰ
οἰκεῖα
τραύματα
θεραπεύειν· |
[2, 9] |
καὶ
ἡ
χλαμὺς,
καὶ
ἡ
|
τοῦ
|
κήρυκος
φωνή.
Καὶ
μέχρι
πόσων |
[2, 3] |
τοῖς
κακοῖς.
(Πόθεν
οὖν
ἀρξόμεθα
|
τοῦ |
λόγου
τοῦ
πρὸς
αὐτόν;
Ἀπὸ |
[2, 2] |
παῖδας
ἑτέρους,
μήτε
ἕξειν
ἐλπιζέτω
|
τοῦ |
λοιποῦ,
ἀλλ´
ἐν
τούτῳ
σαλευέτω |
[2, 5] |
μεταβαλεῖν
ποτε,
μηδὲ
ὑποκεῖσθαι
τῷ
|
τοῦ |
μέλλοντος
ἀδήλῳ,
μηδὲ
φροντίδας
ἔχειν, |
[2, 7] |
τὸ
μὴ
θέλειν
οὐκ
ἐκ
|
τοῦ |
μὴ
δύνασθαι
γίνηται,
καθάπερ
ἐπὶ
|
[2, 7] |
καθάπερ
ἐπὶ
πολλῶν,
ἀλλ´
ἐκ
|
τοῦ |
μηδεμίαν
αἰτίαν
εὑρεῖν.
Ἐπεὶ,
εἴ |
[2, 6] |
τοῦτο
πάντως
ἐκείνῳ·
τρίτου
δὲ
|
τοῦ |
μηδενὶ
τῶν
ὄντων
ἀνθρώπων
εὐχείρωτον |
[2, 2] |
ἑλκομένων
παίδων
πατέρας·
καίτοι
γε
|
τοῦ |
νόμου
τῶν
ἀγώνων
ἀφιέντος
ἡμᾶς
|
[2, 3] |
ὁρᾷν
αὐτὸ
φαινόμενον·
τούτου
δὲ
|
τοῦ |
νοσήματος
ἀπὸ
τῶν
πραγμάτων
πολλὰ |
[2, 4] |
ἂν
ἕλοιντο
τὸν
ὑμέτερον
μετὰ
|
τοῦ |
οἰκείου·
οὕτως
ἴσασιν
ὅτι
πρᾶγμά
|
[2, 6] |
γὰρ
βούλει
πείσαντες
αὐτὸν
ἀπὸ
|
τοῦ
|
ὄρους
κατελθεῖν,
πείσωμεν
καὶ
εἰς |
[2, 4] |
καὶ
πείσωμεν
αὐτὸν
κατελθόντα
ἀπὸ
|
τοῦ |
ὄρους,
μᾶλλον
δὲ
ἐκεῖ
μένοντα |
[2, 10] |
ἀπέχοντα
τῆς
γῆς,
ὅσον
αὕτη
|
τοῦ |
οὐρανοῦ,
καὶ
πολλοὺς
κολάσεων
τρόπους. |
[2, 5] |
ταῖς
ἐντεῦθεν,
ἐξ
αὐτοῦ
οἴει
|
τοῦ
|
οὐρανοῦ
καταπεπτωκέναι
τὸν
υἱόν.
Οὐκοῦν |
[2, 5] |
τῇ
θέᾳ,
καὶ
καθαρωτέραν
ἔχοντα
|
τοῦ |
οὐρανοῦ
τὴν
ψυχὴν,
καὶ
ταραχῆς |
[2, 3] |
τὸν
λόγον
ἤγαγον,
ἵνα
τούτου
|
τοῦ |
οὕτω
κατασκευασθέντος,
ἡττηθέντος
ὑφ´
ἡμῶν |
[2, 3] |
ἀπαλλάττεσθαι
βούλοιτο,
τούς
τε
ἀπηλλαγμένους
|
τοῦ |
πάθους
ἀποδύροιτο,
ὥσπερ
οὗτος
νῦν, |
[2, 10] |
σόν.
Νῦν
μὲν
γὰρ
ὑπὸ
|
τοῦ |
πάθους
σκοτούμενος,
οὐδὲ
διαβλέψαι
πρὸς |
[2, 6] |
οὐδὲν
ἔχον
παράδοξον·
περὶ
δὲ
|
τοῦ |
παιδίου
τοῦ
σοῦ
ἂν
ἐλθών |
[2, 3] |
μηδὲ
συνιδεῖν
τὴν
εὐπραγίαν
δυνάμενος
|
τοῦ |
παιδὸς,
ἀλλὰ
τοσοῦτον
ἀπέχων
αὐτῆς |
[2, 10] |
τὴν
τῶν
ἡνιόχων
μανίαν
ἐπτοημένου
|
τοῦ |
παιδὸς
ἐπῄνουν
σε
καὶ
ἐθαύμαζον
|
[2, 10] |
ἀκριβεῖ
λογισμῶν
ἐξετάσει
τὴν
περὶ
|
τοῦ |
παιδὸς
ἐπιτρέποντες
ψῆφον,
καὶ
ὄψει
|
[2, 9] |
ἄπιστοι
γένωνται,
καὶ
τότε
τὰ
|
τοῦ |
παιδὸς
ἔσται
λαμπρότερα.
Οὐ
γὰρ |
[2, 2] |
καθάπερ
ἐπὶ
πέτρας
ἑστῶτος
αὐτοῦ
|
τοῦ |
παιδὸς,
καὶ
τῶν
ποταμῶν
καὶ |
[2, 10] |
τὸν
υἱόν.
Ταῦτα
καὶ
ἐπὶ
|
τοῦ |
παιδὸς
ὀψόμεθα
τοῦ
σοῦ,
καὶ |
[2, 5] |
σου
τὴν
πενίαν
ἰδεῖν,
καὶ
|
τοῦ
|
παιδὸς
τὴν
εὐπορίαν
τοῦ
σοῦ; |
[2, 1] |
μάλιστα
πάντων
ἐγὼ
θαυμάζω,
καὶ
|
τοῦ |
πάντα
διεφθάρθαι
τεκμήριον
εἶναί
φημι
|
[2, 4] |
ἐστιν,
οὕτως
ἡδίων,
οὕτω
ποθεινότερος
|
τοῦ |
παρ´
ὑμῖν,
ὡς
μηδ´
ἄν |
[2, 4] |
Ἑλλήνων
πρεσβεύεις,
οὐδὲ
ἐκεῖθεν
ἀπορήσω
|
τοῦ |
παραδείγματος.
Ἄκουσον
γὰρ
τί
πρὸς |
[2, 10] |
μετὰ
πολλῆς
τῆς
ἡδονῆς
τὰ
|
τοῦ |
παρόντος
προχωρῇ
βίου,
καθάπερ
ὑπό |
[2, 6] |
τις
ἀπαγγείλῃ,
ὅτι
πλούτου
καταγελάσας
|
τοῦ |
πατρικοῦ,
καὶ
τὴν
βιωτικὴν
καταπατήσας |
[2, 9] |
γενόμενος,
ἄδηλον
εἰ
μὴ
καὶ
|
τοῦ |
πατρὸς
ἔμελλεν
ὑπερορᾷν·
νῦν
δὲ |
[2, 2] |
πατρίδος
τῆς
βασιλικωτάτης,
καὶ
γένους
|
τοῦ
|
περιφανεστάτου,
καὶ
μήτε
ἐχέτω
παῖδας |
[2, 2] |
γενέσθαι
τοῦτον.
Ἐπὶ
μὲν
γὰρ
|
τοῦ |
πιστοῦ
πολλὰ
μὲν
ἡμῖν
τὰ |
[2, 3] |
τοῦτο,
φησὶν,
οὐδ´
ἂν
ἠράσθη
|
τοῦ |
πλείονος,
ἀλλ´
ἀπέχρησεν
ἂν
αὐτῷ
|
[2, 5] |
τρυφῇ
διῆγε,
καὶ
μετὰ
πολλοῦ
|
τοῦ |
πλούτου
καὶ
τῶν
δορυφόρων
καὶ |
[2, 3] |
λόγου
τοῦ
πρὸς
αὐτόν;
Ἀπὸ
|
τοῦ
|
πλούτου
καὶ
τῶν
χρημάτων,
ἐπειδὴ |
[2, 3] |
πλούτῳ
πάντας
καὶ
τῶν
ἀπὸ
|
τοῦ |
πλούτου
κακῶν
ἀπαλλαγῆναι
ἐνῆν,
ἆρα |
[2, 7] |
πάλιν
ὄψει
δύναμιν
αὐτὸν
ἔχοντα
|
τοῦ |
πλουτοῦντος
σοῦ
μείζονα
τὸν
μηδὲν
|
[2, 2] |
γὰρ
ἄνθρωπος
οὐ
δέχεται
τὰ
|
τοῦ |
Πνεύματος·
μωρία
γὰρ
αὐτῷ
ἐστι· |
[2, 3] |
ἔρωτα
ἀνίατον
οὐκ
ἐρᾷ,
ὅτι
|
τοῦ |
πολέμου
καὶ
τῆς
μάχης
ταύτης |
[2, 3] |
μένοντα,
καὶ
οὐδέποτε
εἰς
τὴν
|
τοῦ |
πόματος
τούτου
καθελκόμενον
χρείαν;
οὐχ |
[2, 3] |
(Πόθεν
οὖν
ἀρξόμεθα
τοῦ
λόγου
|
τοῦ |
πρὸς
αὐτόν;
Ἀπὸ
τοῦ
πλούτου |
[2, 6] |
παράδοξον·
περὶ
δὲ
τοῦ
παιδίου
|
τοῦ |
σοῦ
ἂν
ἐλθών
τις
ἀπαγγείλῃ, |
[2, 10] |
καὶ
ἐπὶ
τοῦ
παιδὸς
ὀψόμεθα
|
τοῦ |
σοῦ,
καὶ
ὅτι
οὐ
ψεύδομαι, |
[2, 5] |
καὶ
τοῦ
παιδὸς
τὴν
εὐπορίαν
|
τοῦ |
σοῦ;
Οὐκοῦν
ἄπελθε,
καὶ
ἀφελοῦ |
[2, 8] |
ἐστι
καὶ
πονηρίας
ῥήματα,
ἐπὶ
|
τοῦ |
σοῦ
παιδὸς
οὔτε
ὑπόνοιαν
δυνήσεται |
[2, 6] |
ἔχει
τὴν
ἰσχὺν,
ἀπ´
αὐτοῦ
|
τοῦ |
σοῦ
παιδὸς
ποιήσομαι
τὴν
ἐξέτασιν. |
[2, 6] |
ἄλλων
τινῶν,
ἀλλ´
ἐπ´
αὐτοῦ
|
τοῦ |
σοῦ
παιδὸς
τὸν
λόγον
(ἐξετάσωμεν |
[2, 2] |
οὖσαν
τῷ
λιμένι,
μικρὸν
πρὸ
|
τοῦ
|
στόματος
αὐτοῦ
κατέκλυσε,
καὶ
μὴ |
[2, 10] |
καθάπερ
ὑπό
τινος
ἐλαύνονται
μάστιγος
|
τοῦ |
συνειδότος
καὶ
τῆς
προσδοκίας
τῶν |
[2, 8] |
τε
τῆς
ὄψεως,
ἀπό
τε
|
τοῦ |
σχήματος,
ἀπό
τε
τῆς
οἰκήσεως |
[2, 2] |
καὶ
ἀπωλείας
δέος,
μὴ
τῇ
|
τοῦ |
τὰ
τοιαῦτα
πεπλουτηκότος
κεφαλῇ
περιστήσειεν |
[2, 2] |
εἰς
νοῦν
λάβω
τὸ
σχῆμα
|
τοῦ |
ταλαιπώρου
παιδὸς
ἐκείνου,
ὅταν
τῶν |
[2, 1] |
ἀλλὰ
πρὸς
μὲν
τὴν
φιλοστοργίαν
|
τοῦ |
τεχθέντος
μεγάλα
ἂν
τοῦτο
συμβάλοιτο, |
[2, 6] |
περιφανέστερος
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
αὐτοῦ
|
τοῦ |
τὸ
διάδημα
περικειμένου,
διὰ
τὰ |
[2, 3] |
ζητεῖς
δὲ
μαθεῖν
πῶς
εὐπορώτερος
|
τοῦ |
τοσαῦτα
ἔχοντός
σου.
Τοῦτο
δή |
[2, 5] |
δοῦλος
γενόμενος,
καὶ
κατὰ
τὴν
|
τοῦ |
τυράννου
γνώμην
ἀπεμποληθεὶς,
τοσοῦτον
ἀπέσχεν |
[2, 5] |
κεῖται
στόμασιν;
οὐχ
ὁ
φιλόσοφος
|
τοῦ |
τυράννου
μᾶλλον;
Καίτοι
ὁ
μὲν |
[2, 2] |
παιδὸς,
καὶ
τῶν
ποταμῶν
καὶ
|
τοῦ |
ὑετοῦ
καὶ
τῶν
πνευμάτων
ἀνωτέρου
|
[2, 2] |
ἐμοί.
Παρενοχλεῖσθαι
δοκῶ
λοιπὸν
ὑπὸ
|
τοῦ |
φωτὸς,
καὶ
πρὸς
αὐτὰς
ἀηδῶς |
[2, 2] |
μοι
χρήσιμα
ταῦτα
λοιπὸν,
ἐκείνου
|
τοῦ |
χρησομένου
τούτοις
οὐκ
ὄντος,
ἀλλ´ |
[2, 2] |
τοῦτον
τὸ
γῆρας
προσεδόκησα,
προϊόντος
|
τοῦ |
χρόνου
περὶ
γυναικὸς
ἐβουλευόμην
καὶ
|