Livre, Chap. |
[2, 2] |
δυναστείᾳ
καθεστάναι
μεγάλῃ,
καὶ
πολλοὺς
|
μὲν |
ἀγροὺς
ἐχέτω,
πολλὰς
δὲ
οἰκίας, |
[2, 5] |
ἐν
ἀτύφῳ
ζῶντας
βίῳ.
Παρὰ
|
μὲν |
Ἀθηναίοις
Ἀριστείδης,
ὃν
καὶ
τελευτήσαντα
|
[2, 8] |
γὰρ
ὢν
τῇ
δυναστείᾳ,
πολλοῖς
|
μὲν |
(αἰδέσιμος,
πολλοῖς
δὲ
καὶ
μισητὸς |
[2, 6] |
εἶναι
φῄς;
οὐ
τὸ
δύνασθαι
|
μὲν |
ἀμύνεσθαι
τοὺς
λυποῦντας,
δύνασθαι
δὲ |
[2, 4] |
τοσαύτην
ἔχοντας
δύναμιν.
Καὶ
σὺ
|
μὲν, |
ἂν
οἱ
οἰκονόμοι
ἀναλώσωσι
τὰ |
[2, 1] |
πλάνης
ἐκράτει
λαμπρῶς·
ἀλλ´
ἐγένετο
|
μὲν |
ἅπαξ
ἐν
Ἑλληνίδι
πόλει,
τυραννουμένῃ |
[2, 9] |
εἰς
μίαν
ψυχήν.
Καὶ
τότε
|
μὲν |
ἅτε
χρημάτων
ἐρῶν,
καὶ
ἠσμένισεν
|
[2, 3] |
εἴ
τις
γυναικὸς
ἐρῶν
συγγίνοιτο
|
μὲν |
αὐτῇ
διηνεκῶς,
μειζόνως
δὲ
μετὰ
|
[2, 6] |
οὖσαν
μᾶλλον
εὑρήσομεν·
καὶ
ἔχομεν
|
μὲν
|
αὐτὸ
καὶ
ἐκ
παραδειγμάτων
ποιεῖν |
[2, 8] |
υἱὸν
ἀγάγῃς
τὸν
σὸν,
πρῶτον
|
μὲν |
αὐτὸν
ἀπό
τε
τῆς
ὄψεως, |
[2, 5] |
αὐτοῦ
πορεύσεται
γῆς·
καὶ
ποτὸν
|
μὲν |
αὐτῷ
πάντοθεν
δαψιλῶς
παρέχουσι
λίμναι |
[2, 5] |
Ἀρχελάου
λαμπρότερος
ἦν;
Καίτοι
ὁ
|
μὲν |
βασιλεὺς
ἦν,
καὶ
ἐν
πολλῷ
|
[2, 6] |
τῆς
μεγαλοψυχίας
αὐτόν.
Καὶ
τῶν
|
μὲν |
βασιλέων
μυρία
κατηγορουμένων,
οὐδὲν
τὰ |
[2, 8] |
τί
τούτου
δυνήσῃ
προστῆναι;
Ἐκεῖνος
|
μὲν |
γὰρ
δεικνὺς
ὅτι
οὐδὲν
τοῦτο
|
[2, 5] |
μᾶλλον
δὲ
καὶ
εὐκολώτερον.
Σοὶ
|
μὲν |
γὰρ
εἰ
καὶ
διὰ
τῶν |
[2, 7] |
σοὶ
δὲ
μάλιστα
ἡδίστου;
Τὰ
|
μὲν |
γὰρ
εἰρημένα
δείκνυσιν
αὐτὸν
ἀχείρωτον |
[2, 4] |
ὅ
τι
χρῷο
σαυτῷ·
πολλαχοῦ
|
μὲν |
γὰρ
καὶ
ἄλλοσε
ὅπου
ἂν |
[2, 9] |
δυναστείαν
μετῆλθε
κοσμικήν.
Ἐν
ἀρχῇ
|
μὲν |
γὰρ
μεγάλῃ
γενόμενος,
ἄδηλον
εἰ |
[2, 1] |
τοὐναντίον
εἶναι
δοκεῖ
θαυμαστόν.
Τοὺς
|
μὲν |
γὰρ
μήτε
κηδεμονίας,
μήτε
φιλίας |
[2, 4] |
οἰκονόμων
τινὰ
τῶν
σῶν.
Οὗτος
|
μὲν |
γὰρ
ὅταν
ἀναλίσκειν
κελεύηται,
κατηφής |
[2, 7] |
ἐκείνου
χειρῶν
ἀνώτερος
ὤν;
Βασιλεῦσι
|
μὲν |
γὰρ
οὗτοι
μάλιστα
διελέχθησαν
μετ´ |
[2, 5] |
καὶ
τὰ
πρότερα
φαίνεται.
Γούτων
|
μὲν |
γὰρ
τὰ
ὀνόματα
πολλοῖς
γνώριμα, |
[2, 6] |
ἐπαγόμενος,
καὶ
ἀνυπόδετος
ὤν.
Ἐκεῖνα
|
μὲν |
γὰρ
τὰ
τοῦ
βασιλέως
νόμοις
|
[2, 2] |
ἀγῶνά
μοι
γενέσθαι
τοῦτον.
Ἐπὶ
|
μὲν |
γὰρ
τοῦ
πιστοῦ
πολλὰ
μὲν |
[2, 3] |
ὁ
ἄθλιος
καὶ
ταλαίπωρος·
ἐκείνων
|
μὲν |
γὰρ
τῶν
ἐρώτων
σφοδρότερος
οὗτός |
[2, 10] |
ἐξετάζωνται
ἐκεῖνοι
τὸν
σόν.
Νῦν
|
μὲν |
γὰρ
ὑπὸ
τοῦ
πάθους
σκοτούμενος, |
[2, 8] |
ἐχθρόν
τινα
ἔχοντα.
Ἐν
ἐκείνῃ
|
μὲν |
γὰρ
ὢν
τῇ
δυναστείᾳ,
πολλοῖς |
[2, 3] |
δὲ
πρὸς
τοῖς
εἰρημένοις
μακαρίζοι
|
μὲν |
ἑαυτὸν
ἐπὶ
τῇ
νόσῳ,
καὶ |
[2, 10] |
πράττωσι,
κἂν
ἅπαντες
γελῶσιν,
ἡμεῖς
|
μὲν |
ἑαυτοὺς
μακαρίζωμεν,
ἐκείνους
δὲ
θρηνῶμεν, |
[2, 1] |
παίδων,
μᾶλλον
δὲ
οἷς
μέλειν
|
μὲν |
ἔδει,
μέλει
δὲ
οὐδαμῶς,
διαλέξομαι |
[2, 5] |
ὑγίειαν
τίς
ἐπιτηδειότερος;
οὐχ
ὁ
|
μὲν |
ἐκεῖνον
ἔχων
καθάπερ
τὰ
ἄγρια |
[2, 2] |
μεστοὶ
δὲ
οἰκέται·
καὶ
φαιδροὶ
|
μὲν |
ἐπὶ
τοῖς
κακοῖς
τοῖς
ἐμοῖς |
[2, 9] |
λιμένα
ἐπειγόμενος
ἐλθεῖν,
καὶ
νεότητα
|
μὲν |
ἔχων
ἀεὶ
ἀκμάζουσαν,
εἰς
γῆρας |
[2, 2] |
μὲν
γὰρ
τοῦ
πιστοῦ
πολλὰ
|
μὲν |
ἡμῖν
τὰ
δικαιώματα,
ἀλλ´
ὅμως |
[2, 4] |
τὸν
πλοῦτον
ἐξετάζειν
ἐθέλοιμεν,
σὺ
|
μὲν |
ἴσως
οὐ
παρακολουθήσεις
τῷ
λόγῳ, |
[2, 1] |
ἀπώλειαν
εὐτυχίαν
εἶναι
νομίζοντας,
ἀθλίως
|
μὲν |
καὶ
ταλαιπώρως,
νομίζοντας
δ´
οὖν |
[2, 1] |
φιλοσοφίας
ἀποστῆναι
λόγων.
Ἀλλ´
ἐκεῖνος
|
μὲν |
καὶ
τύραννος
καὶ
ἄπιστος
καὶ |
[2, 3] |
περὶ
πλοῦτον
μαινόμενοι.
Ὅθεν
ἐκείνους
|
μὲν |
καὶ
τῷ
λόγῳ
συμπλάσαι
ἠναγκάσθημεν, |
[2, 10] |
πάντα
δυνατὸν,
ἀλλὰ
δεῖ
τὸν
|
μὲν |
μὴ
μέλλοντα
ἔχειν
ἀντεραστὴν
τὴν |
[2, 2] |
δῆλον
καὶ
πόθεν
εἰσόμεθα
τίς
|
μὲν
|
ὁ
τὸ
συμφέρον
ὄντως
ὁρῶν, |
[2, 2] |
κατηφείας
δὲ
καὶ
αἰσχύνης
μεστοὶ
|
μὲν |
οἱ
γεωργοὶ,
μεστοὶ
δὲ
οἰκέται· |
[2, 2] |
προσποιοῦνται
τὸ
συμφέρον
ὁρᾷν.
Ἔρημοι
|
μὲν |
οἰκίαι,
ἔρημοι
δὲ
ἀγροί·
κατηφείας |
[2, 2] |
ὁρῶν,
τίς
δὲ
ὁ
δοκῶν
|
μὲν |
ὁρᾷν,
ὁρῶν
δὲ
οὐδαμῶς;
Ἂν |
[2, 8] |
πολλῷ
μᾶλλον,
ὅταν
ἀπὸ
λαμπροῦ
|
μὲν |
ὁρμώμενον
γένους,
λαμπρᾶς
δὲ
οὐσίας, |
[2, 7] |
φοβηθήσεται,
μηδὲν
ὑποπτεύων;
Οὐκοῦν,
ὅτι
|
μὲν |
οὐ
βουλήσονταί
τινες
ἀδικεῖν,
ἐκ |
[2, 7] |
ἂν
ἐτέχθη
πολὺ
τοῖς
θέλουσι
|
μὲν, |
οὐ
δυναμένοις
δὲ
ἀδικεῖν·
οὐ |
[2, 6] |
τοῦ
βίου
κατάστασιν,
ἐν
ᾗ
|
μὲν |
οὐδ´
ἂν
ἐθέλῃ
τις
λυπῆσαι |
[2, 6] |
περιφανῆ,
εἴ
γε
δι´
ἐκείνην
|
μὲν |
οὐδεὶς
βασιλέα
ἐθαύμασε,
διὰ
δὲ |
[2, 3] |
δείξωμεν
πενθοῦντα
τὸν
υἱὸν,
δεινὸν
|
μὲν |
οὐδὲν
πεπονθότα,
τῶν
δὲ
μεγάλων |
[2, 4] |
ὅσον
ἐθέλεις·
μᾶλλον
δὲ
τοῦτο
|
μὲν |
οὐκ
ἀνέξεται,
δοῦναι
δὲ
τῷ |
[2, 6] |
αὐτὸν
εἰργασμένους
κακὰ,
ἀμύνασθαι
ἐπεθύμησε
|
μὲν, |
οὐκ
ἴσχυσε
δέ·
καὶ
φίλους |
[2, 1] |
ΠΑΤΕΡΑ,
ΛΟΓΟΣ
ΔΕΥΤΕΡΟΣ.
~αʹ
(Ἱκανὰ
|
μὲν |
οὖν
καὶ
ταῦτα
ἔκστασιν
ἐργάσασθαι |
[2, 4] |
λέγω,
ἀλλάξαιντο;
οὐδὲ
μετ´
ἐκείνου
|
μὲν |
οὖν
λαβεῖν
αὐτὸν
ἕλοιντο
ἄν. |
[2, 7] |
τοῦτο
ἴσως
ζητεῖς
μαθεῖν.
Τοῦτο
|
μὲν |
οὖν
πρώτη
ἐστὶ
προστασία,
τὸ |
[2, 3] |
παραχωρήσει
τῆς
νίκης
λοιπόν.
Οὗτος
|
μὲν
|
οὖν
ταῦτα
λεγέτω
καὶ
τούτων |
[2, 2] |
κριταῖς
ἐπιτρέψωμεν
τὴν
ἐξέτασιν.
Ὁ
|
μὲν |
οὖν
τοῦ
ἀγῶνος
νόμος
πρὸς |
[2, 4] |
τέως
ποιησόμεθα
τὴν
ἀπόδειξιν.
Σὺ
|
μὲν |
οὖν
τῶν
σαυτοῦ
κύριος
εἶ |
[2, 3] |
καὶ
ὀλοφυρόμενος
οὕτω
πικρῶς;
Ὅτι
|
μὲν |
οὖν
φροντίδων
ἀπήλλακται,
καὶ
τῶν |
[2, 8] |
καὶ
φιλοσοφώτερος.
Ὁρῶν
γὰρ
τοσαύτης
|
μὲν
|
οὐσίας
ὑπερορῶντα
τὸν
σὸν
υἱὸν, |
[2, 8] |
παθόντα
διαθεῖναι
δυνήσεται.
Καὶ
τοῦτον
|
μὲν |
οὕτως
ἰάσεται.
Ἀγέσθω
δὲ
πρὸς |
[2, 5] |
οὐκ
ἄν
τις
ἁμάρτοι
τούτους
|
μὲν |
πένητας
προσειπὼν,
καὶ
σφόδρα
πένητας, |
[2, 10] |
μίξεως
φαίνεται
καιρῷ,
ἀλλ´
ὁ
|
μὲν |
πληρώσας
τὴν
συνουσίαν,
καὶ
τὴν |
[2, 3] |
τῶν
παρόντων
ἡ
ἀπόλαυσις.
Μάλιστα
|
μὲν |
πρᾶγμα
λέγεις
ἐναντίον,
ὡς
εἰπεῖν, |
[2, 10] |
καὶ
οὗτος
ὁ
πατὴρ
τὸ
|
μὲν |
πρῶτον
καὶ
ἄρχοντας
ἐκίνησε,
καὶ |
[2, 3] |
τούτου
καθελκόμενον
χρείαν;
οὐχ
ὁ
|
μὲν |
πυρέττοντι
προσέοικε,
καὶ
χαλεπωτάτην
ἀνάγκην |
[2, 7] |
καὶ
ἡδίστην,
ἀπὸ
μέρους
ταπεινοτέρου
|
μὲν, |
σοὶ
δὲ
μάλιστα
ἡδίστου;
Τὰ |
[2, 7] |
κἂν
μαστίξῃ,
κἂν
δήσῃ,
τὸ
|
μὲν |
σῶμα
πλήττεται
διὰ
τὴν
φύσιν, |
[2, 4] |
Κρίτων
φησί·
Σοὶ
δὲ
ὑπάρχει
|
μὲν |
τὰ
ἐμὰ
χρήματα,
ὡς
ἔγωγε |
[2, 4] |
ταῦτα
ὑπακουσομένων
τινά.
Καὶ
εἰ
|
μὲν |
τὰ
ἡμέτερα
ἐφρόνεις,
διηγησάμην
ἄν |
[2, 10] |
τε
οὐ
τοιούτους;
Οὐχ
οἱ
|
μὲν |
ταῦτα
στρέφοντες,
κἂν
ἀλύπως
αὐτοῖς |
[2, 9] |
τελευτὴν
συναπέρχεται.
Διὰ
ταῦτα
ὑμεῖς
|
μὲν |
τὴν
οὐσίαν
ὑμῖν
αὐξανομένην
ὁρῶντες |
[2, 1] |
διδάξαι
τὸν
γεννησάμενον,
ἀλλὰ
πρὸς
|
μὲν |
τὴν
φιλοστοργίαν
τοῦ
τεχθέντος
μεγάλα |
[2, 5] |
τοῦ
τυράννου
μᾶλλον;
Καίτοι
ὁ
|
μὲν |
τῆς
τε
Σικελίας
ἁπάσης
ἐκράτει, |
[2, 6] |
Τριῶν
τοίνυν
τρόπων
ὄντων,
ἑνὸς
|
μὲν |
τοῦ
δύνασθαι
τοὺς
ἀδικοῦντας
ἀμύνεσθαι, |
[2, 1] |
οὐκ
ἀγνοῶ
ὅτι
πολλοὶ
πρὸς
|
μὲν |
τοὺς
πατέρας
τοῦτο
ποιοῦντας
οὐ |
[2, 10] |
εἰ
καλῶς
καὶ
δικαίως·
κἂν
|
μὲν |
τοῦτο
ᾖ,
καὶ
μὴ
γελώντων
|
[2, 10] |
ἡδίων
αὕτη
ἡ
ἡδονὴ,
τὴν
|
μὲν |
ὑμετέραν
ἱκανὸς
ἀποστῆσαι
φόβος·
κἂν |
[2, 1] |
τοῖς
ἀλλοτρίοις
ἀλγεῖν
ἀγαθοῖς,
πὴ
|
μὲν |
ὑπὸ
βασκανίας
ἁλισκομένους,
πὴ
δὲ |
[2, 4] |
τῆς
εὐπορίας
ἥδιον;
Ἀλλὰ
ταῦτα
|
μὲν |
ὡς
πρὸς
ἄνδρα
βιωτικόν·
εἰ |