Livre, Chap. |
[2, 5] |
πρὸς
τὸν
ἐκείνου
πλοῦτον
ἐλθεῖν.
|
Καὶ |
ἀπὸ
τῆς
δόξης
δὲ
τῆς |
[2, 10] |
ἀλλ´
ἀπὸ
τῆς
πείρας
αὐτῆς.
|
Καὶ |
γὰρ
ἐμοὶ
γέγονεν
ἑταῖρος,
πατέρα |
[2, 6] |
οὓς
οὐκ
ἂν
εὐκόλως
ἀμείψαιτο.
|
Καὶ |
γὰρ
ἐν
πολέμοις
πολλάκις
λυπήσαντας |
[2, 1] |
ἢ
τῶν
ἄλλων
θαυμάζειν
χρή.
|
Καὶ |
διὰ
τοῦτο
καὶ
αὐτὸς
ἐκείνων |
[2, 4] |
ἢ
τῶν
ταῦτα
ὑπακουσομένων
τινά.
|
Καὶ |
εἰ
μὲν
τὰ
ἡμέτερα
ἐφρόνεις, |
[2, 4] |
τῶν
ποταμῶν,
ἀντ´
ἐκείνου
λαβεῖν.
|
Καὶ |
εἴ
γε
ἦν
δυνατὸν
τοῦτο |
[2, 2] |
καὶ
πρὸς
τούτους
ἀποδυσόμεθα
πρώτους.
|
Καὶ |
εἴθε
(πρὸς
τούτους
μόνον
ἦν |
[2, 5] |
πολιτείας
οὐδὲ
ἐγγὺς
βουληθέντες
ἐλθεῖν.
|
Καὶ |
ἐν
αὐτῇ
δὲ
τῇ
πολιτείᾳ |
[2, 9] |
καὶ
ἡ
τοῦ
κήρυκος
φωνή.
|
Καὶ |
μέχρι
πόσων
ἡμερῶν
ταῦτα,
εἰπέ
|
[2, 9] |
οὔτε
ὑπόνοιαν
δυνήσεται
παρασχεῖν.
~θʹ
|
Καὶ |
μή
τοι
νομίσῃς
βασιλέων
ὄντων |
[2, 5] |
ὁ
πάντων
τῶν
ὄντων
καταφρονῶν;
|
Καὶ |
μὴ
τοῦτο
ποιήσῃς
μόνον,
ἀλλὰ |
[2, 6] |
υἱὸν
ἔχοντα
ἀποδείξωμεν
τὸν
σόν;
|
Καὶ |
μηδεὶς
ἴσως
τὰ
ἐν
τοῖς
|
[2, 9] |
χρηστὸν,
δυσχεραίνητε
πρὸς
τὸ
γῆρας;
|
Καὶ |
μὴν
διὰ
τοῦτο,
φησὶν,
αὐτὸ |
[2, 6] |
ὑπονοίας
ὄφελος
καὶ
τῶν
ἐπαίνων;
|
Καὶ |
μὴν
δόξα
οὐδὲν
ἕτερόν
ἐστιν, |
[2, 4] |
πρὸς
ἐκεῖνον
ἐξεταζόμενος
πέπονθας.
~δʹ
|
Καὶ |
μήτοι
νομίσῃς
τὰ
ἐν
τοῖς |
[2, 7] |
υἱὸν
σὸν
ἔχοντα
ἀποδείξομεν.
~ζʹ
|
Καὶ |
ὅτι
οὐ
ψόφος
ταῦτα
τὰ |
[2, 5] |
ἐκείνης
τῆς
φαντασίας
ἐκτὸς
ὤν.
|
Καὶ |
οὐ
τοῦτό
πω
θαυμαστὸν,
ἀλλ´ |
[2, 1] |
τὸν
παῖδα
ἄγειν
δεῖ,
βουλευόμενοι.
|
Καὶ |
οὐ
τοῦτό
πω
θαυμαστὸν,
ἀλλ´ |
[2, 7] |
χειροῦται
μίσει,
οὐκ
ἀπεχθείᾳ
καταγωνίζεται.
|
Καὶ |
οὔπω
τοῦτο
μέγα,
ἀλλὰ
τὸ |
[2, 10] |
ἑτέρους
ἐρεῖς
καὶ
πλείονα
τούτων.
|
Καὶ |
οὐχ
ἁπλῶς
σοι
ταῦτα
μαντεύομαι, |
[2, 10] |
τὸ
πόρναις
γυναιξὶν
ὁμιλεῖν
ἡδύ;
|
Καὶ |
ποία
μετὰ
τοσαύτης
αἰσχύνης
ἡδονὴ |
[2, 4] |
ᾖ,
ἅτε
τοιοῦτον
ἐπιταττόμενος
οὐδέν.
|
Καὶ |
πολλοὺς
ἐπιδεῖξαι·
ἔχω
οὐ
τῶν |
[2, 8] |
τίς
μᾶλλον
προνοῆσαι
δυνήσεται
τούτου.
|
Καὶ |
πρῶτος
ἀγέσθω
τῶν
ἄλλων
ὁ |
[2, 10] |
γλῶτταν,
καὶ
συγκατέλυσε
τὴν
ἰσχύν.
|
Καὶ |
σιωπῶ
τὰ
λοιπὰ
κακὰ,
καὶ |
[2, 4] |
τῶν
εὐτελεστέρων,
τοσαύτην
ἔχοντας
δύναμιν.
|
Καὶ |
σὺ
μὲν,
ἂν
οἱ
οἰκονόμοι |
[2, 4] |
ἄν
ποτε
αὐτὸν
ἀλλάξαιντο
τούτου.
|
Καὶ |
τί
λέγω,
ἀλλάξαιντο;
οὐδὲ
μετ´ |
[2, 9] |
τοὺς
ὑμετέρους
τοιαῦτα
τρυφῆσαί
ποτε.
|
Καὶ |
τί
λέγω
τὸ
γῆρας;
ἐν |
[2, 9] |
καὶ
ἑκατὸν,
καὶ
δὶς
τοσοῦτον;
|
Καὶ
|
τί
μετὰ
ταῦτα;
οὐχ
ὥσπερ |
[2, 6] |
ταύτην
ἅπαντες
τὸν
περικείμενον
ἐκπλαγήσονται.
|
Καὶ |
τί
μοι,
φησὶ,
τῆς
τῶν
|
[2, 10] |
εὐρίπῳ
τῷ
παρόντι
βίῳ
φερόμενος.
|
Καὶ |
τὸ
δὴ
κεφάλαιον·
εἰ
γὰρ |
[2, 9] |
ὕψος,
συνάγει
εἰς
μίαν
ψυχήν.
|
Καὶ |
τότε
μὲν
ἅτε
χρημάτων
ἐρῶν, |
[2, 8] |
ἴδῃ
τούτων
πάντων
καταφρονοῦντα
ἕτερον;
|
Καὶ |
τοὺς
περὶ
φιλοσοφίας
δὲ
λόγους |
[2, 4] |
ἴσασιν
ὅτι
πρᾶγμά
ἐστιν
εὐκαταφρόνητον.
|
Καὶ |
τοῦτο
πάλιν
ἀπὸ
τῶν
ὑμετέρων |
[2, 8] |
ῥᾷον
τὸν
παθόντα
διαθεῖναι
δυνήσεται.
|
Καὶ |
τοῦτον
μὲν
οὕτως
ἰάσεται.
Ἀγέσθω |
[2, 5] |
ψηφὶς
ἐδάφους
ἄνθεσι
καλλωπιζομένου
ποικίλοις.
|
Καὶ |
τούτων
αὐτῶν
ὑμεῖς
οἱ
πλουτοῦντες |
[2, 6] |
κροτήσουσιν
ὑπὲρ
τῆς
μεγαλοψυχίας
αὐτόν.
|
Καὶ |
τῶν
μὲν
βασιλέων
μυρία
κατηγορουμένων, |