Livre, Chap. |
[2, 2] |
ἠθέλησα
ἂν
μόνους
τὸν
ἀγῶνά
|
μοι |
γενέσθαι
τοῦτον.
Ἐπὶ
μὲν
γὰρ |
[2, 10] |
αὐτὰ
νοσούντων
αὐτοῖς.
Εἰπὲ
γάρ
|
μοι, |
εἰ
περὶ
τὴν
τῶν
ὀρχουμένων |
[2, 9] |
τοσαύτης
μεγαλονοίας,
τίνος
ἕνεκεν,
εἰπέ
|
μοι, |
θρηνεῖς;
ὅτι
καθ´
ἑκάστην
οὐ |
[2, 3] |
ὑποδείγματα.
Διὰ
ταῦτα
οὖν,
εἰπέ
|
μοι, |
θρηνεῖς
τὸν
υἱὸν,
ὅτι
μανίας |
[2, 2] |
ἀπαιτεῖ
παρ´
ἡμῶν.
Τί
γάρ
|
μοι |
καὶ
τοὺς
ἔξω
κρίνειν;
ὁ |
[2, 5] |
τὸν
Ἀρίστωνος;
Τίς
οὖν,
εἰπέ
|
μοι, |
λαμπρότερος
γέγονε;
τίς
δὲ
ᾄδεται |
[2, 9] |
μέχρι
πόσων
ἡμερῶν
ταῦτα,
εἰπέ
|
μοι; |
μέχρι
τριάκοντα,
καὶ
ἑκατὸν,
καὶ |
[2, 2] |
ἀναγκάζωμαι,
καὶ
δέδοικα
μὴ
τοῦτό
|
μοι |
μόνον
ὁ
Ἕλλην
ἔγκλημα
δίκαιον |
[2, 8] |
παρίημι
δὲ,
ἐπειδὴ
πρὸς
σέ
|
μοι |
νῦν
ὁ
λόγος
ἐστίν.
Εἰ |
[2, 2] |
περιστήσειεν
ὁ
χειμών·
οὕτω
δή
|
μοι |
συμβέβηκε
νῦν.
Οἱ
γὰρ
ἐπάρατοι |
[2, 9] |
ἂν
τῆς
ζωῆς;
Ἀλλὰ
τί
|
μοι |
ταῦτα
διαλέγῃ,
φησὶ,
πόῤῥω
φιλοσοφίας |
[2, 5] |
στρατηγῶν
ἐπισημότερος
ἦν.
Μὴ
τοίνυν
|
μοι |
τὴν
ἐρημίαν
εἴπῃς,
μηδὲ
τὰ |
[2, 6] |
ἔσται
καὶ
φανερόν.
Εἰπὲ
γάρ
|
μοι, |
τί
βέλτιον,
οὕτως
ἔμπειρον
εἶναι
|
[2, 3] |
ἕλκοιντο
τὸν
βίον.
Εἰπὲ
οὖν
|
μοι, |
τίνα
μακαρίζομεν
ἅπαντες,
καὶ
ζηλωτὸν |
[2, 2] |
ἐκ
τῶν
τοσούτων
ἐλπίδων
ἀναρπάσαντές
|
μοι |
τὸν
γηροτρόφον,
καθάπερ
τινὲς
λῄσταρχοι |
[2, 7] |
δοκεῖ,
πρῶτον.
Τίς
οὖν,
εἰπέ
|
μοι, |
τὸν
οὐδὲν
κοινὸν
ἔχοντα
πρὸς
|
[2, 2] |
εἰ
νεκρὸν
ἑώρων.
Σύγγνωτε
δέ
|
μοι |
τοῦτο
ποιοῦντι·
μεῖζον
ἐκείνου
τὸ |
[2, 2] |
ὅπως
ἁπάντων
φανείη
λαμπρότερος·
συνδιοίσειν
|
μοι |
τοῦτον
τὸ
γῆρας
προσεδόκησα,
προϊόντος |
[2, 6] |
τὸν
περικείμενον
ἐκπλαγήσονται.
Καὶ
τί
|
μοι, |
φησὶ,
τῆς
τῶν
πολλῶν
ὑπονοίας |
[2, 2] |
ποίμνια
προβάτων.
Ποῦ
γὰρ
ἔσται
|
μοι |
χρήσιμα
ταῦτα
λοιπὸν,
ἐκείνου
τοῦ |