Livre, Chap. |
[2, 8] |
μᾶλλον,
οὕτω
καὶ
προστῆναι
κελεύουσιν.
|
~ηʹ |
Εἰ
δὲ
βούλει,
μηδὲν
δι´ |
[2, 5] |
Ἆρά
σοι
τῶν
παραδειγμάτων
ἅλις,
|
ἢ |
βούλει
καὶ
ἑτέρων
ἐπιμνησθῶμεν;
Οὗτοι |
[2, 7] |
τί
δεδοικώς;
ὑπὸ
τίνος
δακνόμενος;
|
Ἢ |
γὰρ
φθόνῳ,
ἢ
δέει,
ἢ |
[2, 7] |
τίνος
δακνόμενος;
Ἢ
γὰρ
φθόνῳ,
|
ἢ |
δέει,
ἢ
ὀργῇ
κινούμεθα
πρὸς |
[2, 9] |
τιμῇ,
καὶ
θεραπεύσει
πολλῷ
πλέον,
|
ἢ |
εἰ
δυναστείαν
μετῆλθε
κοσμικήν.
Ἐν |
[2, 2] |
γυναικῶν,
ἐκέλευσα
χαλεπώτερον
αὐτὰς
κατακόπτεσθαι,
|
ἢ |
εἰ
νεκρὸν
ἑώρων.
Σύγγνωτε
δέ
|
[2, 10] |
τοὺς
γελῶντας
τούτους
ἀνδραπόδων
μᾶλλον,
|
ἢ |
ἐλευθέρων
ὄντας
παίδων
πατέρας,
ὅταν |
[2, 6] |
τινὸς
ἐξ
οὐρανοῦ
παραγενομένου
νῦν.
|
Ἢ
|
ἕτερόν
σοι
τὰ
τῆς
δόξης |
[2, 10] |
σου
δεηθεὶς,
ἐνιαυτὸν
ἀνάμεινον
μόνον,
|
ἢ |
καὶ
ἐλάττονα
χρόνον.
Οὐδὲ
γὰρ |
[2, 3] |
μὴ
παραπόληταί
τι
τῶν
ὄντων,
|
ἢ
|
καὶ
τούτων
ἀπηλλάχθαι
τῶν
δεσμῶν; |
[2, 3] |
τὴν
ὄντως
ὑγίειαν,
καὶ
μείζων
|
ἢ
|
κατὰ
ἀνθρωπίνην
γέγονε
φύσιν;
Τί |
[2, 2] |
Ἀλλ´
ἐξαίφνης,
ὥσπερ
τις
σκηπτὸς
|
ἢ |
καταιγίς
ποθεν
ἐπιπεσοῦσα,
μυριαγωγὸν
(ὁλκάδα |
[2, 5] |
εὔπορος,
ὁ
τοῖς
μικροῖς
δακνόμενος,
|
ἢ |
ὁ
πάντων
τῶν
ὄντων
καταφρονῶν; |
[2, 3] |
μετὰ
τὴν
ἀπόλαυσιν
λήψονται
κόρον,
|
ἢ |
οἱ
περὶ
πλοῦτον
μαινόμενοι.
Ὅθεν |
[2, 7] |
Ἢ
γὰρ
φθόνῳ,
ἢ
δέει,
|
ἢ |
ὀργῇ
κινούμεθα
πρὸς
τὸ
βλάπτειν |
[2, 7] |
εἰ
βούλοιτό
σε
ἀδικεῖν
ὀργισθεὶς,
|
ἢ |
οὗτος
ὁ
τῶν
ἐκείνου
χειρῶν |
[2, 9] |
ποτε
βασκανίᾳ
τῶν
συστρατευομένων
ἁλῷ;
|
ἢ |
οὐχὶ
καὶ
ταῦτα,
καὶ
τούτων |
[2, 8] |
ἂν
ἑτέρως
μᾶλλον
ἔτυχες
τούτου,
|
ἢ
|
παῖδα
κτησάμενος
τὴν
ἀνθρωπίνην
ὑπερβαίνοντα |
[2, 9] |
καὶ
τὰ
πρὸς
σὲ
ἐξετάσωμεν,
|
ἢ |
περιττὸς
οὗτος
ὁ
λόγος;
Ὁ |
[2, 2] |
πρὸς
πᾶν
ὁτιοῦν
στῆναι
γενναίως,
|
ἢ |
πρὸς
τὴν
προτέραν
εὐπραγίαν
ἐπανελθεῖν· |
[2, 9] |
ἐλευθεριώτερος,
καὶ
μᾶλλόν
σου
δοῦλος
|
ἢ |
πρότερον
μετὰ
τῆς
τοσαύτης
μεγαλονοίας, |
[2, 6] |
τῶν
τιτρωσκόντων
ἡμᾶς
ἄτρωτον
διαφυγεῖν,
|
ἢ |
σῶμα
κεκτῆσθαι
τοιοῦτον,
ὡς
μηδένα, |
[2, 6] |
δόξα
οὐδὲν
ἕτερόν
ἐστιν,
ἀλλ´
|
ἢ |
ταῦτα.
Ἀλλ´
οὐ
δέομαι,
φησὶ, |
[2, 3] |
δίψῃ
καθεστῶτα
ἀεὶ,
καὶ
πρὶν
|
ἢ |
τῆς
προτέρας
ἐμφορηθῆναι
κύλικος,
δεόμενον
|
[2, 3] |
καὶ
ἐν
τούτῳ
ὄντα
διαπαντὸς,
|
ἢ |
τὸν
ἀνωτέρω
καθεστῶτα
τῆς
ἀνάγκης |
[2, 5] |
ταραχῆς
καὶ
θορύβου
πόῤῥω
καθήμενον,
|
ἢ |
τὸν
ἐν
οἰκίσκῳ
κατακεκλεισμένον;
Οὐ |
[2, 7] |
μηδὲν
ταπεινὸν
ὑποπτεῦσαι
δύναιτ´
ἂν,
|
ἢ |
τὸν
καὶ
τῶν
οἰκετῶν
ταπεινότερον |
[2, 7] |
ἕνεκα
χρημάτων
πολλὰ
πολλάκις
ποιεῖν,
|
ἢ |
τῷ
μίαν
ἔχοντι
τῶν
ἐπιταγμάτων |
[2, 1] |
ὥστε
ὑπὲρ
τούτων
μᾶλλον
δυσχεραινόντων,
|
ἢ |
τῶν
ἄλλων
θαυμάζειν
χρή.
Καὶ |
[2, 10] |
ἀρξάμενον
πρὸς
ἀνάπαυσιν
ἄπειρον
τελευτᾷν,
|
ἢ |
τῶν
δοκούντων
εἶναι
ἡδίστων
ἐν |
[2, 4] |
τὸν
πλουτοῦντα
ὑπακούοντα
καὶ
ἐκκομίζοντα,
|
ἢ |
τῶν
οἰκονόμων
τινὰ
τῶν
σῶν. |
[2, 4] |
ὑδάτων
πηγὰς
πρότερον
ἐπιλιπεῖν
εἰκὸς,
|
ἢ
|
τῶν
ταῦτα
ὑπακουσομένων
τινά.
Καὶ |
[2, 5] |
ἀλλὰ
καὶ
ἥδιον
ἐν
τούτοις
|
ἢ
|
ὑμεῖς
ἐν
τοῖς
ὑμετέροις
διάγων, |
[2, 5] |
καὶ
εὔξεται
οὕτως
ἀποθανεῖν
μᾶλλον,
|
ἢ |
ὑμεῖς
ἐπὶ
τῆς
πατρίδος
καὶ |
[2, 2] |
δὲ
οὐδεμία
γνώμη
κρατεῖ,
ἀλλ´
|
ἢ |
ὥστε
πῦρ
ἐπαφεῖναι
καὶ
φλέξαι |
[2, 4] |
τότε
δέδοικε
μή
ποτε
προσκεκρουκὼς
|
ᾖ, |
ἅτε
τοιοῦτον
ἐπιταττόμενος
οὐδέν.
Καὶ |
[2, 9] |
ὑμέτερος,
κἂν
μυρία
ἀγαθὰ
κεκτημένος
|
ᾖ, |
ἐπὶ
τῆς
πρώτης
αὐτὰ
συνέστειλεν |
[2, 10] |
καὶ
δικαίως·
κἂν
μὲν
τοῦτο
|
ᾖ, |
καὶ
μὴ
γελώντων
ἐκείνων
ἡμεῖς |
[2, 9] |
κατεφρόνησεν.
Ὅταν
οὖν
καὶ
εὐδοκιμώτερος
|
(ᾖ |
νῦν
καὶ
εὐπορώτερος
καὶ
δυνατώτερος |
[2, 10] |
δὲ
πρὸς
τούτῳ
καὶ
ὡμολογημένον
|
ᾖ, |
ὅτι
καὶ
ἐνταῦθα
οὗτος
ὁ |
[2, 5] |
τὰ
τῆς
ἀρετῆς
ἱμάτια
περικείμενος
|
ᾖ, |
οὔτε
λιμῷ
διαφθερεῖς,
ἕως
ἂν |
[2, 5] |
σκιᾶς
τῆς
ἀπὸ
τῶν
δένδρων
|
ἡ |
ἀπὸ
τῆς
ὀροφῆς
ἡδίων,
οὐδὲ |
[2, 3] |
ἀπέχρησεν
ἂν
αὐτῷ
τῶν
παρόντων
|
ἡ |
ἀπόλαυσις.
Μάλιστα
μὲν
πρᾶγμα
λέγεις |
[2, 1] |
οὐρανὸς
ἐπὶ
τούτῳ,
καὶ
ἔφριξεν
|
ἡ |
γῆ
ἐπὶ
πλεῖον
σφόδρα·
καὶ, |
[2, 7] |
σῶμα
πλήττεται
διὰ
τὴν
φύσιν,
|
ἡ
|
δὲ
ψυχὴ
ἄπληκτος
διὰ
τὴν |
[2, 8] |
μᾶλλον
τὰ
τούτου
ῥήματα,
καὶ
|
ἡ |
διὰ
τῶν
πραγμάτων
ἐπίδειξις
ῥᾷον
|
[2, 5] |
δεῖ
πρῶτον
μαθεῖν,
ὡς
οὔτε
|
ἡ |
ἐρημία
ἄτιμον
ποιεῖ,
οὔτε
λαμπρὸν |
[2, 9] |
υἱεῖς.
Ἀλλ´
ἔχει
τινὰ
ἡδονὴν
|
ἡ |
ζώνη,
καὶ
ἡ
χλαμὺς,
καὶ |
[2, 10] |
καὶ
κατὰ
τοῦτο
μείζων
ἐκείνη
|
ἡ |
ἡδονή.
Πολλῷ
γὰρ
βέλτιον,
ἀπὸ |
[2, 10] |
ὑμῖν.
Ὅτι
γὰρ
ἡδίων
αὕτη
|
ἡ |
ἡδονὴ,
τὴν
μὲν
ὑμετέραν
ἱκανὸς |
[2, 9] |
δυσχεραίνομεν,
ὅτι
μεγάλα
ἡμᾶς
ὤνησεν
|
ἡ |
νεότης.
Ποῖα
μεγάλα;
δεῖξον
ἔχοντα |
[2, 10] |
Οὐδὲ
γὰρ
δεῖται
πολλῶν
ἡμερῶν
|
ἡ |
παρ´
ἡμῖν
ἀρετὴ,
ἅτε
δὴ |
[2, 10] |
πολλῷ
καὶ
βρασμῷ.
Ἀλλ´
οὐχ
|
ἡ |
παρ´
ἡμῖν
ἡδονὴ
τοιαύτη·
μὴ |
[2, 9] |
πρὸς
σὲ
ταπεινότερος.
Τοιαύτη
γὰρ
|
ἡ |
παρ´
ἡμῖν
φιλοσοφία·
τὰ
δοκοῦντα |
[2, 5] |
Ἀθηναίοις
Ἀριστείδης,
ὃν
καὶ
τελευτήσαντα
|
ἡ |
πόλις
ἔθαψε,
καὶ
πλούτῳ
καὶ |
[2, 6] |
θαυμάζεσθαι
τὰς
ἀφορμάς.
Ὥστε
αὕτη
|
ἡ |
στολὴ
τῆς
βασιλικῆς
μᾶλλον
αὐτὸν |
[2, 9] |
ζώνη,
καὶ
ἡ
χλαμὺς,
καὶ
|
ἡ |
τοῦ
κήρυκος
φωνή.
Καὶ
μέχρι |
[2, 2] |
περιουσίας
ἡδονὴν
συσκιάζει
τῆς
αἰσχύνης
|
ἡ |
ὑπερβολή.
Αἰσχύνομαι
γὰρ
ὅταν
καὶ
|
[2, 9] |
τινὰ
ἡδονὴν
ἡ
ζώνη,
καὶ
|
ἡ |
χλαμὺς,
καὶ
ἡ
τοῦ
κήρυκος |
[2, 5] |
ἀπὸ
τῆς
ὀροφῆς
ἡδίων,
οὐδὲ
|
ἡ |
ψηφὶς
ἐδάφους
ἄνθεσι
καλλωπιζομένου
ποικίλοις. |
[2, 6] |
εὑρεῖν
τοῦ
βίου
κατάστασιν,
ἐν
|
ᾗ |
μὲν
οὐδ´
ἂν
ἐθέλῃ
τις |
[2, 7] |
ἂν
ταύτης
τῆς
ζωῆς,
ἐν
|
ᾗ |
μηδεὶς
μήτε
ἐθελήσῃ,
μήτε,
ἂν |
[2, 3] |
ἁπασῶν
τῶν
αἰτιῶν
τὸν
λόγον
|
ἤγαγον, |
ἵνα
τούτου
τοῦ
οὕτω
κατασκευασθέντος, |
[2, 9] |
τιμῶσιν,
ἀλλ´
ὡς
δεσπότας
αὐτοὺς
|
ἡγεῖσθαι |
κελευόμεθα,
λόγῳ
τε
καὶ
ἔργῳ |
[2, 8] |
ἀναστήσει
ταχέως,
καὶ
πείσει
μηδὲν
|
ἡγεῖσθαι |
τὰ
ἀνθρώπινα·
ἔπειτα
δὲ
καὶ |
[2, 9] |
ἄλλῃ
βλακείᾳ,
τοσούτῳ
τὸν
βίον
|
ἡγεῖται
|
τοῦτον
ἡδίω,
ὡς
ἑλέσθαι
μυρίους |
[2, 3] |
διδάξομεν,
καὶ
δείξομεν,
ὅτι
ὅπερ
|
ἡγῇ |
ἐκεῖνον
νῦν
εἶναι
ἐν
πενίᾳ |
[2, 9] |
στῆναι
τὰ
τῆς
ζημίας.
Οὐχ
|
ἡγῇ |
μεγίστην
εἶναι
ζημίαν,
ὅταν
πρὸς |
[2, 8] |
παρὸν
οὐδὲν
μέγα
πρὸς
ἐκεῖνο
|
ἡγούμενος, |
παιδεύσει
γενναίως
τὴν
συμφορὰν
ἐνεγκεῖν. |
[2, 2] |
παιδαγωγοῖς,
παρεκάλεσα
διδασκάλους,
ἀνήλωσα
χρήματα,
|
ἠγρύπνησα |
πολλάκις
ὑπὲρ
εὐκοσμίας
φροντίζων,
ὑπὲρ |
[2, 3] |
πολλῷ
βέλτιον
καὶ
τῶν
ἐπιτεθέντων
|
ἤδη |
καταφρονεῖν.
Εἰ
γὰρ
τὸ
μὴ
|
[2, 7] |
σπουδάζουσι;
τίς
δὲ
ὀργιεῖται
μηδὲν
|
ἠδικημένος; |
τίς
δὲ
φοβηθήσεται,
μηδὲν
ὑποπτεύων; |
[2, 4] |
Θετταλίαν.
Τί
ταύτης
τῆς
εὐπορίας
|
ἥδιον; |
Ἀλλὰ
ταῦτα
μὲν
ὡς
πρὸς |
[2, 5] |
μόνον
μὴ
ἀλύων,
ἀλλὰ
καὶ
|
ἥδιον |
ἐν
τούτοις
ἢ
ὑμεῖς
ἐν |
[2, 5] |
τελευτῆσαι
δέῃ,
τῆς
τρυφῆς
ὑμῶν
|
ἥδιον |
οἴσει
τὴν
τελευτὴν,
καὶ
εὔξεται |
[2, 7] |
ἰδεῖν
τοῦ
ἀνδρὸς
θαυμαστοτέραν
καὶ
|
ἡδίστην, |
ἀπὸ
μέρους
ταπεινοτέρου
μὲν,
σοὶ |
[2, 7] |
ταπεινοτέρου
μὲν,
σοὶ
δὲ
μάλιστα
|
ἡδίστου; |
Τὰ
μὲν
γὰρ
εἰρημένα
δείκνυσιν |
[2, 10] |
τελευτᾷν,
ἢ
τῶν
δοκούντων
εἶναι
|
ἡδίστων |
ἐν
βραχεῖ
γευσάμενον,
ἐπὶ
τὰ |
[2, 10] |
καὶ
εἰ
βούλει,
πρώτην
τὴν
|
ἡδίω |
δοκοῦσαν
εἶναι
τὴν
τῆς
τρυφῆς. |
[2, 9] |
τοσούτῳ
τὸν
βίον
ἡγεῖται
τοῦτον
|
ἡδίω, |
ὡς
ἑλέσθαι
μυρίους
θανάτους
πολλάκις, |
[2, 10] |
τῆς
παρ´
ὑμῖν.
Ὅτι
γὰρ
|
ἡδίων |
αὕτη
ἡ
ἡδονὴ,
τὴν
μὲν |
[2, 10] |
τε
αὕτη
ἐστὶν
ἐκείνης
καὶ
|
ἡδίων, |
καὶ
οὐδ´
ἂν
σύγκρισιν
δέξαιτο |
[2, 10] |
ὁ
χειμών·
οὐ
γὰρ
μόνον
|
ἡδίων |
ὁ
μὴ
τρυφήσας,
ἀλλὰ
καὶ |
[2, 5] |
δένδρων
ἡ
ἀπὸ
τῆς
ὀροφῆς
|
ἡδίων, |
οὐδὲ
ἡ
ψηφὶς
ἐδάφους
ἄνθεσι
|
[2, 4] |
τῆς
ἀρετῆς
πλοῦτός
ἐστιν,
οὕτως
|
ἡδίων, |
οὕτω
ποθεινότερος
τοῦ
παρ´
ὑμῖν, |
[2, 10] |
καὶ
ἐνταῦθα
οὗτος
ὁ
βίος
|
ἡδίων, |
οὐχὶ
τοῦτο
ὅπερ
ἀρχόμενος
ἔφην |
[2, 10] |
μίξει
ὢν,
οὐκ
ἔστιν
ἐν
|
ἡδονῇ, |
ἀλλ´
(ἐν
θορύβῳ
καὶ
ταραχῇ |
[2, 5] |
ὁ
πλοῦτος
βελτίων,
οὐδὲ
τῇ
|
ἡδονῇ, |
ἀλλὰ
καὶ
τῷ
ἀνάλωτος
εἶναι, |
[2, 10] |
Καὶ
ποία
μετὰ
τοσαύτης
αἰσχύνης
|
ἡδονὴ |
γένοιτ´
ἄν;
Μάλιστα
δὲ
μηδὲ |
[2, 9] |
ἀκαριαίᾳ
ῥοπῇ.
Τί
γάρ
ἐστιν
|
ἡδονή; |
οὐ
τὸ
γαστρίζεσθαι,
καὶ
συβαριτικὰς
|
[2, 10] |
κατὰ
τοῦτο
μείζων
ἐκείνη
ἡ
|
ἡδονή. |
Πολλῷ
γὰρ
βέλτιον,
ἀπὸ
πόνων
|
[2, 10] |
Ὅτι
γὰρ
ἡδίων
αὕτη
ἡ
|
ἡδονὴ, |
τὴν
μὲν
ὑμετέραν
ἱκανὸς
ἀποστῆσαι |
[2, 3] |
μείζονι
νῦν
ὄντα
ἀνέσει
καὶ
|
ἡδονῇ. |
Τί
γὰρ
κουφότερον,
ὑπὲρ
τοσούτων |
[2, 5] |
παρὰ
τούτῳ,
δηλονότι
καὶ
ἐν
|
ἡδονῇ. |
Τίνα
γὰρ
οἴει
μᾶλλον
τρυφᾷν, |
[2, 10] |
Ἀλλ´
οὐχ
ἡ
παρ´
ἡμῖν
|
ἡδονὴ |
τοιαύτη·
μὴ
γένοιτο·
ἀλλὰ
διαπαντὸς |
[2, 9] |
Τίνος
ἕνεκεν
ταῦτα
ἤθελες;
οὐχ
|
ἡδονὴν |
αὐτῷ
διὰ
τούτων
ἁπάντων
κατασκευάζων; |
[2, 9] |
εἴ
τις
κελεύοιτο
ταύτην
τὴν
|
ἡδονὴν |
ἀφέντα
πρὸς
ἐκείνην
μεταπηδῆσαι,
τί |
[2, 10] |
γὰρ
μήπω
τοῦτο·
τὴν
δὲ
|
ἡδονὴν |
ἐξετάσωμεν
τέως,
εἰ
μὴ
ψυχρά |
[2, 10] |
προχωρείτω·
ποῦ
τὴν
ἐκ
τούτων
|
ἡδονὴν |
ἐπιδεῖξαι
ἔχεις
ἡμῖν;
Οὐδὲ
γὰρ |
[2, 10] |
γὰρ
ἐνεπλήσθη
τις,
καὶ
τὴν
|
ἡδονὴν |
ἔσβεσε,
καὶ
πρὸ
τῆς
πλησμονῆς |
[2, 10] |
πληρώσας
τὴν
συνουσίαν,
καὶ
τὴν
|
ἡδονὴν
|
ἔσβεσεν,
ὁ
δὲ
ἐν
τῇ |
[2, 9] |
τοὺς
υἱεῖς.
Ἀλλ´
ἔχει
τινὰ
|
ἡδονὴν |
ἡ
ζώνη,
καὶ
ἡ
χλαμὺς, |
[2, 2] |
ἐκ
τῆς
τῶν
δικαίων
περιουσίας
|
ἡδονὴν |
συσκιάζει
τῆς
αἰσχύνης
ἡ
ὑπερβολή. |
[2, 9] |
ὁ
ἀπράγμων
βίος
ἔχει
τὴν
|
ἡδονήν; |
τάχα
οὐδὲ
ἄλλος
ἀνθρώπων
οὐδεὶς, |
[2, 10] |
τῶν
ἀνθρώπων
ἐκστήσεται
ταύτης
τῆς
|
ἡδονῆς· |
ἐκείνης
δὲ,
κἂν
μυρίους
θανάτους |
[2, 9] |
ἡμέρᾳ
μιᾷ
σβέννυται
τὰ
τῆς
|
ἡδονῆς |
ἐκείνης·
μᾶλλον
δὲ
οὐκ
ἐν |
[2, 10] |
αὐτοῖς
καὶ
μετὰ
πολλῆς
τῆς
|
ἡδονῆς |
τὰ
τοῦ
παρόντος
προχωρῇ
βίου, |
[2, 8] |
πάντες
αὐτὸν
οἱ
τιμῶντες
μεθ´
|
ἡδονῆς |
τοῦτο
πράττουσιν.
Εἰ
γὰρ
ταπεινοὶ |
[2, 10] |
ἀλλὰ
τὸ
πόρναις
γυναιξὶν
ὁμιλεῖν
|
ἡδύ; |
Καὶ
ποία
μετὰ
τοσαύτης
αἰσχύνης |
[2, 10] |
ὡς
ἔχει,
ταῦτα
εἰπεῖν
οὐκ
|
ἠδυνήθησαν |
Ἕλληνες,
ἅτε
ἀπὸ
λογισμῶν
κινηθέντες |
[2, 4] |
Ἀλέξανδρον
τῷ
Διογένει,
εἴ
γε
|
ἤθελε |
δέξασθαι,
δοῦναι
ἄν;
Ἀλλ´
οὐκ |
[2, 9] |
καὶ
κόλακας.
Τίνος
ἕνεκεν
ταῦτα
|
ἤθελες; |
οὐχ
ἡδονὴν
αὐτῷ
διὰ
τούτων |
[2, 2] |
κατακεκλεισμένων
τῶν
λόγων,
πρὸς
τούτους
|
ἠθέλησα |
ἂν
μόνους
τὸν
ἀγῶνά
μοι |
[2, 4] |
δέξασθαι,
δοῦναι
ἄν;
Ἀλλ´
οὐκ
|
ἠθέλησεν· |
ἐκεῖνος
δὲ
ἐφιλονείκει
καὶ
πάντα |
[2, 9] |
τοῖς
ἄλλοις
ἅπασι
πρὸς
ἄκρον
|
ἥκοντα |
τῆς
ἀρετῆς,
πῶς
εἰκὸς
καὶ |
[2, 9] |
ἣν
ἂν
μετενόησε
μυριάκις,
καὶ
|
ἤλγησεν |
ἐν
γήρᾳ
γενόμενος.
Ἀλλὰ
μὴ |
[2, 9] |
ἅτε
μηδὲν
ἐπὶ
τῆς
πρώτης
|
ἡλικίας |
καρπωσάμενοι
χρηστὸν,
δυσχεραίνητε
πρὸς
τὸ |
[2, 9] |
ἐπὶ
τῆς
πρώτης
αὐτὰ
συνέστειλεν
|
ἡλικίας· |
οὗτος
δὲ
οὐχ
οὕτως,
ἀλλὰ |
[2, 2] |
ἔθρεψα,
ἐταλαιπωρήθην
διὰ
πάσης
τῆς
|
ἡλικίας, |
πάντα
ποιῶν
καὶ
πάσχων,
ἅπερ |
[2, 9] |
ἐπηρεάζεσθε,
ἅτε
οὐκ
ἀρκούσης
τῆς
|
ἡλικίας |
πρὸς
τὴν
ἀπόλαυσιν·
διὰ
τοῦτο |
[2, 10] |
τῶν
δογμάτων.
Ἀκούεις
δὲ
καὶ
|
Ἠλύσιον |
πεδίον,
καὶ
μακάρων
νήσους,
καὶ |
[2, 10] |
δὴ
τοῦτο
σκοπῶμεν,
εἰ
σκώπτουσιν
|
ἡμᾶς, |
ἀλλ´
εἰ
καλῶς
καὶ
δικαίως· |
[2, 6] |
πολεμικὰ,
ὡς
μηδένα
τῶν
τιτρωσκόντων
|
ἡμᾶς |
ἄτρωτον
διαφυγεῖν,
ἢ
σῶμα
κεκτῆσθαι |
[2, 1] |
παίδων.
Μὴ
τοίνυν
μηδὲ
πρὸς
|
ἡμᾶς |
δυσχερῶς
ἐχέτωσαν,
εἰ
λέγοιμεν
τὸ |
[2, 4] |
νομίσῃς
τὰ
ἐν
τοῖς
οὐρανοῖς
|
ἡμᾶς |
ἐρεῖν
ἀγαθὰ,
καὶ
τὰ
μετὰ |
[2, 2] |
τοῦ
νόμου
τῶν
ἀγώνων
ἀφιέντος
|
ἡμᾶς
|
τῆς
πρὸς
τούτους
μάχης,
ἑκόντες |
[2, 9] |
φησὶν,
αὐτὸ
δυσχεραίνομεν,
ὅτι
μεγάλα
|
ἡμᾶς |
ὤνησεν
ἡ
νεότης.
Ποῖα
μεγάλα; |
[2, 10] |
ᾖ,
καὶ
μὴ
γελώντων
ἐκείνων
|
ἡμεῖς |
δακρύωμεν,
ἐὰν
δὲ
ἀδίκως
τοῦτο |
[2, 10] |
τοῦτο
πράττωσι,
κἂν
ἅπαντες
γελῶσιν,
|
ἡμεῖς |
μὲν
ἑαυτοὺς
μακαρίζωμεν,
ἐκείνους
δὲ |
[2, 9] |
λέγω
τὸ
γῆρας;
ἐν
γὰρ
|
ἡμέρᾳ |
μιᾷ
σβέννυται
τὰ
τῆς
ἡδονῆς |
[2, 9] |
ἐκείνης·
μᾶλλον
δὲ
οὐκ
ἐν
|
ἡμέρᾳ, |
οὐδὲ
ἐν
ὥρᾳ,
ἀλλὰ
καὶ |
[2, 5] |
καὶ
ἄσιτος
ἅπασαν
διεκαρτέρει
τὴν
|
ἡμέραν, |
ἄρτον
τε
ἐσιτεῖτο
μόνον,
καὶ |
[2, 8] |
ἀλλ´
ἑαυτὸν
δείξει
καθ´
ἑκάστην
|
ἡμέραν |
ἐν
τῷ
σώματι
μελετῶντα
τὴν
|
[2, 1] |
ἀναθρεψαμένους,
τοὺς
καθ´
ἑκάστην
εὐχομένους
|
ἡμέραν |
εὐδοκιμωτέρους
σφῶν
αὐτῶν
τοὺς
παῖδας |
[2, 9] |
καθ´
ἑκάστην
οὐ
τρέμεις
τὴν
|
ἡμέραν, |
μή
ποτε
ἐν
πολέμῳ
πέσῃ, |
[2, 10] |
κατέχειν
ὑμᾶς
δύναιτ´
ἂν
μέρος
|
ἡμέρας; |
τοσοῦτον,
ὅσον
οὐδὲ
ὀφθῆναι
καλῶς. |
[2, 9] |
Ὁ
γὰρ
πρὸς
ἑτέρους
οὕτως
|
ἥμερος |
ὢν
καὶ
πρᾶος,
ὡς
μηδενὶ |
[2, 10] |
χρόνον.
Οὐδὲ
γὰρ
δεῖται
πολλῶν
|
ἡμερῶν |
ἡ
παρ´
ἡμῖν
ἀρετὴ,
ἅτε |
[2, 9] |
κήρυκος
φωνή.
Καὶ
μέχρι
πόσων
|
ἡμερῶν |
ταῦτα,
εἰπέ
μοι;
μέχρι
τριάκοντα, |
[2, 8] |
ἔχουσαν,
μᾶλλον
κατακαήσεται·
ἐκεῖθεν
δὲ
|
ἡμερώτερος
|
ἔσται
καὶ
φιλοσοφώτερος.
Ὁρῶν
γὰρ |
[2, 4] |
τινά.
Καὶ
εἰ
μὲν
τὰ
|
ἡμέτερα |
ἐφρόνεις,
διηγησάμην
ἄν
σοι
πολλὰ |
[2, 10] |
κινηθέντες
καὶ
παρακουσμάτων
τῶν
παρ´
|
ἡμῖν, |
ἀλλ´
ὅμως
εἰκόνα
τινὰ
κρίσεως |
[2, 5] |
ὑποψίας,
παραδειγμάτων
οὐ
τῶν
παρ´
|
ἡμῖν, |
ἀλλὰ
τῶν
ὑμετέρων.
Διονύσιον
ἴσως |
[2, 10] |
δεῖται
πολλῶν
ἡμερῶν
ἡ
παρ´
|
ἡμῖν
|
ἀρετὴ,
ἅτε
δὴ
θείᾳ
βλαστάνουσα |
[2, 9] |
Ἂν
οὖν
ἀκούσῃς
αὐτοῦ
λέγοντος
|
(ἡμῖν |
γὰρ
ἴσως
οὐ
πείσῃ)
ὅτι |
[2, 6] |
παράδειγμα
τὸν
λόγον
ἀγάγωμεν,
δῆλον
|
ἡμῖν |
ἔσται
καὶ
φανερόν.
Εἰπὲ
γάρ |
[2, 10] |
βρασμῷ.
Ἀλλ´
οὐχ
ἡ
παρ´
|
ἡμῖν |
ἡδονὴ
τοιαύτη·
μὴ
γένοιτο·
ἀλλὰ |
[2, 3] |
χεῖρα,
κατατιλλέτω
τὴν
πολιάν.
Τάχα
|
ἡμῖν
|
καλὸς
ὁ
κατήγορος
ἀπηκρίβωται
πρὸς |
[2, 2] |
ὅμως
καὶ
οὕτως
εἰς
στενὸν
|
ἡμῖν |
κατακεκλεισμένων
τῶν
λόγων,
πρὸς
τούτους
|
[2, 9] |
στεφάνους.
Οὐ
γὰρ
δὴ
μικρὸς
|
ἡμῖν |
κεῖται
μισθὸς
τοῖς
τοὺς
γεγεννηκότας |
[2, 3] |
ἁλίσκοιτο
τῷ
κακῷ,
τίς
πάλιν
|
ἡμῖν |
ὁ
ζηλωτὸς
καὶ
μακάριος;
οὐχ |
[2, 10] |
ἐκ
τούτων
ἡδονὴν
ἐπιδεῖξαι
ἔχεις
|
ἡμῖν; |
Οὐδὲ
γὰρ
ἐν
αὐτῷ
τῷ |
[2, 9] |
Ἑλλήνων,
τοιαῦτα
καὶ
τὰ
παρ´
|
ἡμῖν, |
οὐδὲ
ταῖς
τῶν
κρατούντων
ἕπεται |
[2, 3] |
πάντα
οἷόν
τε
συνελθεῖν)
εὐκόλως
|
ἡμῖν |
παραχωρήσει
τῆς
νίκης
λοιπόν.
Οὗτος |
[2, 3] |
οὐδὲ
αὐτὸς
ἀντερεῖς·
διόπερ
οὐδὲ
|
ἡμῖν |
περὶ
τούτων
ἀνάγκη
πρὸς
σὲ |
[2, 2] |
γὰρ
τοῦ
πιστοῦ
πολλὰ
μὲν
|
ἡμῖν |
τὰ
δικαιώματα,
ἀλλ´
ὅμως
τὴν |
[2, 9] |
ταπεινότερος.
Τοιαύτη
γὰρ
ἡ
παρ´
|
ἡμῖν |
φιλοσοφία·
τὰ
δοκοῦντα
ἐναντία
εἶναι, |
[2, 6] |
ἐπικαθήμενος
στρώμασι,
καὶ
ὑπὸ
τῶν
|
ἡμιόνων |
ἑλκόμενος,
καὶ
τοὺς
χρυσοφοροῦντας
δορυφόρους
|
[2, 2] |
εὐτελεστέρων
ἀγροίκων
ἐκείνων
ἀτιμότερον
αὐτὸν
|
ἠμφιεσμένον |
ἴδω,
καὶ
ἐπ´
ἔργα
ἀτιμότερα |
[2, 2] |
ὥστε
μᾶλλον
ἐμπρῆσαι
τὸν
καθ´
|
ἡμῶν |
θυμὸν,
καὶ
πρὸς
πάντας
τοιαῦτα |
[2, 2] |
εἴθε
(πρὸς
τούτους
μόνον
ἦν
|
ἡμῶν |
ὁ
ἀγὼν,
καίτοι
γε
δυσχερέστερός |
[2, 6] |
τοῖς
οὐρανοῖς
ἀγαθὰ
ὑπολάβοι
λεγόντων
|
ἡμῶν, |
οἷς
ἀπιστεῖς·
οὐχ
οὕτως
ἐπιλελήσμεθα |
[2, 2] |
ὅτι
καὶ
ταῦτα
πείσαντες
μᾶλλον
|
ἡμῶν |
προσποιοῦνται
τὸ
συμφέρον
ὁρᾷν.
Ἔρημοι |
[2, 3] |
τοῦ
οὕτω
κατασκευασθέντος,
ἡττηθέντος
ὑφ´
|
ἡμῶν |
τῇ
τοῦ
Θεοῦ
χάριτι,
μηδεὶς |
[2, 2] |
καὶ
πλεῖον
οὐδὲν
ἀπαιτεῖ
παρ´
|
ἡμῶν. |
Τί
γάρ
μοι
καὶ
τοὺς |
[2, 5] |
τε
ἐσιτεῖτο
μόνον,
καὶ
τοῦτο
|
ἦν |
αὐτῷ
ὄψον
καὶ
σιτίον·
καὶ |
[2, 4] |
ἐκείνου
λαβεῖν.
Καὶ
εἴ
γε
|
ἦν |
δυνατὸν
τοῦτο
γενέσθαι,
ἔμαθες
ἂν |
[2, 8] |
(αἰδέσιμος,
πολλοῖς
δὲ
καὶ
μισητὸς
|
ἦν· |
ἐνταῦθα
δὲ
πάντες
αὐτὸν
οἱ |
[2, 2] |
Καὶ
εἴθε
(πρὸς
τούτους
μόνον
|
ἦν |
ἡμῶν
ὁ
ἀγὼν,
καίτοι
γε |
[2, 7] |
εὑρεῖν.
Ἐπεὶ,
εἴ
γε
τοῦτο
|
ἦν |
καθ´
ἑαυτὸ,
τὸ
μὴ
δύνασθαι |
[2, 5] |
ἦν;
Καίτοι
ὁ
μὲν
βασιλεὺς
|
ἦν, |
καὶ
ἐν
πολλῷ
πλούτῳ
διῆγεν· |
[2, 5] |
ἑτέρων
μυρίων
τοιούτων
βασιλέων
εὐπορώτερος
|
ἦν, |
καὶ
ταῦτα
ῥακίοις
συζῶν,
ὡς |
[2, 5] |
διδάσκαλος
Σωκράτης;
πόσῳ
Ἀρχελάου
λαμπρότερος
|
ἦν; |
Καίτοι
ὁ
μὲν
βασιλεὺς
ἦν, |
[2, 5] |
τῶν
γενομένων
αὐτόθι
στρατηγῶν
ἐπισημότερος
|
ἦν. |
Μὴ
τοίνυν
μοι
τὴν
ἐρημίαν |
[2, 7] |
μὴ
δύνασθαι
λέγω,
οὐδὲν
τοσοῦτον
|
ἦν· |
μῖσος
γὰρ
ἂν
ἐτέχθη
πολὺ |
[2, 5] |
(πᾶσιν
Ἀλκιβιάδου
κρατοῦντος
τοσοῦτον
λαμπρότερος
|
ἦν, |
ὅσον
παιδίου
τινὸς
εὐτελοῦς
φιλόσοφος |
[2, 1] |
ἀρκέσειεν
ἄν.
Ἐπεὶ
εἰ
τοῦτο
|
ἦν, |
οὐδένα
ἀνθρώπων
πατρὸς
μᾶλλον
τὸ |
[2, 5] |
ἐσχάτῃ
συνέζη
πενίᾳ·
καὶ
τοσοῦτον
|
ἦν |
τοῦ
βασιλέως
λαμπρότερος,
ὡς
πολλάκις |
[2, 9] |
τὸν
υἱὸν
ἐβούλου
τρυφᾷν,
δι´
|
ἣν |
ἂν
μετενόησε
μυριάκις,
καὶ
ἤλγησεν |
[2, 7] |
τὴν
ποθουμένην
αὐτῷ,
καὶ
δι´
|
ἣν |
ἅπαντα
πράττει
καὶ
πραγματεύεται·
ὥστε |
[2, 1] |
τῆς
τοῦ
βίου
προαιρέσεως,
ἐφ´
|
ἣν |
τὸν
παῖδα
ἄγειν
δεῖ,
βουλευόμενοι. |
[2, 3] |
μὲν
καὶ
τῷ
λόγῳ
συμπλάσαι
|
ἠναγκάσθημεν, |
διὰ
τὸ
μὴ
ταχέως
ἐπὶ |
[2, 10] |
τῶν
ὀρχουμένων
καὶ
τὴν
τῶν
|
ἡνιόχων
|
μανίαν
ἐπτοημένου
τοῦ
παιδὸς
ἐπῄνουν |
[2, 10] |
ταχέως
καὶ
πρὸς
τὸν
αὐτὸν
|
ἥξεις
|
ζῆλον
ἐκείνῳ,
διδάσκαλον
ἔχων
τῆς |
[2, 10] |
καὶ
ἄρχοντας
ἐκίνησε,
καὶ
δεσμὰ
|
ἠπείλησε, |
καὶ
πάντων
αὐτὸν
ἀποδύσας
ἐπὶ |
[2, 3] |
ἔπαθε
τοῦτο,
φησὶν,
οὐδ´
ἂν
|
ἠράσθη |
τοῦ
πλείονος,
ἀλλ´
ἀπέχρησεν
ἂν |
[2, 2] |
τῶν
δογμάτων
τὴν
ἐπιθυμίαν,
ἀφ´
|
ἧς |
ὁ
βίος
ἔχει
τὴν
ὑπόθεσιν
|
[2, 6] |
οὖν,
ἂν
ταύτης
τῆς
δυνάμεως,
|
ἧς |
οὐδὲ
βασιλεῖς
ἀπολαύουσιν,
ὡς
ὁ |
[2, 10] |
οὐδὲν
τούτων
ἐνδόντα,
ἡττηθεὶς
παλινῳδίαν
|
ᾖσε, |
καὶ
νῦν
τιμᾷ
τὸν
υἱὸν, |
[2, 9] |
μὲν
ἅτε
χρημάτων
ἐρῶν,
καὶ
|
ἠσμένισεν
|
ἄν
σου
τὴν
τελευτήν·
νῦν |
[2, 10] |
εἶδε
πρὸς
οὐδὲν
τούτων
ἐνδόντα,
|
ἡττηθεὶς |
παλινῳδίαν
ᾖσε,
καὶ
νῦν
τιμᾷ |
[2, 3] |
ἵνα
τούτου
τοῦ
οὕτω
κατασκευασθέντος,
|
ἡττηθέντος |
ὑφ´
ἡμῶν
τῇ
τοῦ
Θεοῦ |
[2, 6] |
καὶ
προστασίαν,
καὶ
ταύτην
οὐχ
|
ἧττον |
τῶν
προτέρων
παρὰ
τούτοις
οὖσαν |