Livre, Chap.
[2, 7]	Ἐπεὶ, εἴ γε τοῦτο ἦν	καθ´	ἑαυτὸ, τὸ μὴ δύνασθαι λέγω,
[2, 1]	τοὺς γεννησαμένους, τοὺς ἀναθρεψαμένους, τοὺς	καθ´	ἑκάστην εὐχομένους ἡμέραν εὐδοκιμωτέρους σφῶν
[2, 8]	πεπονθότας ἐκείνῳ, ἀλλ´ ἑαυτὸν δείξει	καθ´	ἑκάστην ἡμέραν ἐν τῷ σώματι
[2, 9]	ἕνεκεν, εἰπέ μοι, θρηνεῖς; ὅτι	καθ´	ἑκάστην οὐ τρέμεις τὴν ἡμέραν,
[2, 2]	δάκρυα, ὥστε μᾶλλον ἐμπρῆσαι τὸν	καθ´	ἡμῶν θυμὸν, καὶ πρὸς πάντας
[2, 7]	ταπεινότερον (εἶναι νομιζόμενον τῶν αὐτοῦ;	Καθάπερ	γὰρ ἐν χρήμασιν, ὅταν ἀναλίσκειν
[2, 7]	ἀλλὰ τὸ πολλῷ τούτου θαυμαστότερον·	καθάπερ	γὰρ εὐεργέτας καὶ προστάτας, οὕτω
[2, 9]	δεδοίκασι τῶν εὐδοκιμούντων οἱ πατέρες;	Καθάπερ	γὰρ οἱ παιδίον ἐφ´ ὑψηλοῦ
[2, 10]	ἀλλ´ εἴ τις μὴ τοιοῦτος	καθάπερ	ἐν εὐρίπῳ τῷ παρόντι βίῳ
[2, 5]	καὶ ὄψει γελῶντα ἐπὶ τούτοις,	καθάπερ	ἐπὶ παιδίου παίζοντος. Σὲ δὲ
[2, 2]	τὸν υἱὸν, καὶ πάντα εἰκῆ,	καθάπερ	ἐπὶ πέτρας ἑστῶτος αὐτοῦ τοῦ
[2, 7]	ἐκ τοῦ μὴ δύνασθαι γίνηται,	καθάπερ	ἐπὶ πολλῶν, ἀλλ´ ἐκ τοῦ
[2, 1]	δὴ τότε τῶν γονέων τις	καθάπερ	νῦν, ἀλλ´ οἱ τὴν ἀκρόπολιν
[2, 5]	ἀπὸ τούτων ἐφ´ ἕτερα μεταστήσεται,	καθάπερ	σὺ διὰ τῶν οἰκείων ὁδεύων
[2, 5]	οὐχ ὁ μὲν ἐκεῖνον ἔχων	καθάπερ	τὰ ἄγρια τῶν ζώων εὐσωματεῖ
[2, 2]	Ἂν τοὺς παρ´ ἐμοῦ λόγους	καθάπερ	τινὰς ἀνταγωνιστὰς εἰς ἐξέτασιν κατιέναι
[2, 9]	τραπέζας, καὶ γυναιξὶν ὡραίαις συγγίνεσθαι	καθάπερ	τινὰς χοίρους ἐν βορβόρῳ κυλινδουμένους;
[2, 2]	ἐλπίδων ἀναρπάσαντές μοι τὸν γηροτρόφον,	καθάπερ	τινὲς λῄσταρχοι πρὸς τὰς αὐτῶν
[2, 10]	τὰ τοῦ παρόντος προχωρῇ βίου,	καθάπερ	ὑπό τινος ἐλαύνονται μάστιγος τοῦ
[2, 10]	θόρυβον οὐδένα, οὐδὲ κλόνον ἐπάγει,	καθαρὰν	δέ τινα εὐφροσύνην καὶ εἰλικρινῆ
[2, 8]	ἐκεῖνος. Ὅταν γὰρ ἴδῃ ταύτην	καθαρὰν	οὖσαν κακῶν, καὶ πολλῆς εὐπραγίας
[2, 5]	βαθείας κατακεκλιμένον πόας, παρὰ πηγὴν	καθαρὰν,	ὑπὸ σκιὰν δένδρων ἀμφιλαφῶν, καὶ
[2, 5]	καὶ σφριγᾷ, ἅτε ἀέρος ἀπολαύων	καθαροῦ	καὶ ναμάτων ὑγιεινῶν καὶ ἀνθῶν
[2, 9]	οὐδεὶς, ἅτε μηδέπω ταύτης γευσάμενος	καθαρῶς.	Ὅταν δὲ καὶ λαμπρότης προσῇ,
[2, 5]	δὴ τοῦ ἀέρος τὰ μάρμαρα	καθαρώτερα,	οὐδὲ τῆς σκιᾶς τῆς ἀπὸ
[2, 5]	ὀφθαλμὸν ἑστιῶντα τῇ θέᾳ, καὶ	καθαρωτέραν	ἔχοντα τοῦ οὐρανοῦ τὴν ψυχὴν,
[2, 5]	καὶ τῆς καλύβης ἐξάγαγε, καὶ	κάθελε	τὸ καταγώγιον, καὶ οὐδὲ οὕτως
[2, 3]	εἰς τὴν τοῦ πόματος τούτου	καθελκόμενον	χρείαν; οὐχ ὁ μὲν πυρέττοντι
[2, 2]	καὶ ἀπόβλεπτον, καὶ ἐν δυναστείᾳ	καθεστάναι	μεγάλῃ, καὶ πολλοὺς μὲν ἀγροὺς
[2, 3]	εἶναί φαμεν, τὸν ἐν δίψῃ	καθεστῶτα	ἀεὶ, καὶ πρὶν ἢ τῆς
[2, 3]	ὄντα διαπαντὸς, ἢ τὸν ἀνωτέρω	καθεστῶτα	τῆς ἀνάγκης ἐκείνης, καὶ ἄδιψον
[2, 2]	δὲ καὶ ἀνυπόδετος, καὶ χαμαὶ	καθευδέτω,	γενέσθω δὲ καὶ λεπτὸς καὶ
[2, 5]	καὶ ταραχῆς καὶ θορύβου πόῤῥω	καθήμενον,	ἢ τὸν ἐν οἰκίσκῳ κατακεκλεισμένον;
[2, 8]	τῶν πέλας ἀγαθοῖς ἀκριβέστερον εἰώθαμεν	καθορᾷν.	Ὁ δὲ υἱὸς ὁ σὸς
[2, 9]	Τί γὰρ, φησὶν, αὐτοῖς ἀνταποδώσεις	καθὼς	αὐτοί σοι; Ἐννόησον οὖν τὸν
[2, 10]	τινὰς, καὶ ὅλως καὶ πονηροῖς	καὶ	ἀγαθοῖς ἀποκειμένην ἀντίδοσιν μετὰ τὴν
[2, 9]	ὑμεῖς, ἀλλὰ χαίροντα καὶ γαννύμενον	καὶ	ἀγαλλόμενον· τὰ γὰρ ἀγαθὰ αὐτῷ
[2, 2]	πάντα, καὶ οἰκίας καὶ ἀγροὺς	καὶ	ἀγέλας βοῶν καὶ ποίμνια προβάτων.
[2, 1]	ἄλλοθέν ποθεν ἐπιτηδείους, πολλάκις δὲ	καὶ	ἀγνῶτας ὄντας τοῖς φιλοσοφεῖν αἱρουμένοις
[2, 2]	καὶ φλέξαι πάντα, καὶ οἰκίας	καὶ	ἀγροὺς καὶ ἀγέλας βοῶν καὶ
[2, 3]	ἀνωτέρω καθεστῶτα τῆς ἀνάγκης ἐκείνης,	καὶ	ἄδιψον ἀεὶ μένοντα, καὶ οὐδέποτε
[2, 10]	λευκὴν περιβεβλημένους στολὴν, χορεύοντάς τε	καὶ	ᾄδοντας ὕμνους τινὰς, καὶ ὅλως
[2, 3]	οὐχὶ ταύτῃ πάλιν ἐλεεινότερος ἔσται	καὶ	ἀθλιώτερος, μὴ μόνον νοσῶν, ἀλλὰ
[2, 8]	δὲ ἂν χᾶναι τολμήσῃς μόνον,	καὶ	ἀθυμίας αὐτὸν ἐμπλήσεις πολλῆς, ἅτε
[2, 10]	καὶ νῦν τιμᾷ τὸν υἱὸν,	καὶ	αἰδεῖται μᾶλλον πατρός· καὶ πολλοὺς
[2, 3]	καταπασσέσθω τέφραν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς,	καὶ	αἰσχυνέτω τῇ κόνει τὸ πρόσωπον,
[2, 2]	ἔρημοι δὲ ἀγροί· κατηφείας δὲ	καὶ	αἰσχύνης μεστοὶ μὲν οἱ γεωργοὶ,
[2, 9]	ὥρᾳ, ἀλλὰ καὶ ἐν μικρᾷ	καὶ	ἀκαριαίᾳ ῥοπῇ. Τί γάρ ἐστιν
[2, 5]	ὥστε καὶ πλάνον καὶ φυγάδα	καὶ	ἀλήτην τὴν πόλιν ἔχοντα καὶ
[2, 4]	Θηβαῖος, ἕτοιμος (δὲ καὶ Κέβης,	καὶ	ἄλλοι πολλοί. Ὥστε, ὅπερ ἔλεγον,
[2, 4]	χρῷο σαυτῷ· πολλαχοῦ μὲν γὰρ	καὶ	ἄλλοσε ὅπου ἂν ἀφίκῃ, ἀγαπήσουσί
[2, 6]	ἅπαντας ἐξέπληττε χρυσοφορῶν, μᾶλλον δὲ	καὶ	ἁλουργίδα, καὶ αὐτὸν τὸν στέφανον
[2, 5]	καὶ τῆς θαλάσσης, οὕτως εὐκόλως	καὶ	ἀλύπως ἀπὸ τούτων ἐφ´ ἕτερα
[2, 7]	εἰρημένα δείκνυσιν αὐτὸν ἀχείρωτον ὄντα	καὶ	ἀνάλωτον· ὅτι δὲ καὶ ἑτέρων
[2, 7]	οὐ τιμωρία, ἀλλ´ ἱδρώτων λύσις	καὶ	ἀνάπαυλα. Βούλει καὶ ἕτερον τρόπον
[2, 5]	τροφῆς καὶ ποτοῦ καὶ οἰκίας	καὶ	ἀναπαύσεως πανταχοῦ δυνάμενος εὐπορεῖν, καὶ
[2, 3]	εἴη. Ὁ γὰρ ἄδιψος ἐκεῖνος	καὶ	ἀνέραστος (οὐδὲν γὰρ κωλύει πάλιν
[2, 5]	ἀπολαύων καθαροῦ καὶ ναμάτων ὑγιεινῶν	καὶ	ἀνθῶν καὶ λειμώνων καὶ εὐωδίας
[2, 2]	εὐτελῆ καὶ ἐπονείδιστα· ἔστω δὲ	καὶ	ἀνυπόδετος, καὶ χαμαὶ καθευδέτω, γενέσθω
[2, 6]	ἱμάτιον, καὶ μηδένα ἀκολουθοῦντα ἐπαγόμενος,	καὶ	ἀνυπόδετος ὤν. Ἐκεῖνα μὲν γὰρ
[2, 1]	Ἀλλ´ ἐκεῖνος μὲν καὶ τύραννος	καὶ	ἄπιστος καὶ ὠμὸς καὶ ἐπ´
[2, 10]	τὸ δὴ κεφάλαιον· εἰ γὰρ	καὶ	ἄπιστος σὺ καὶ Ἕλλην, ὅμως
[2, 2]	φησιν. Ἀλλ´ ἐπειδὴ συμβαίνει πολλοὺς	καὶ	ἀπίστους εἶναι τῶν πρὸς τὸν
[2, 5]	πρὸς τὸν ἐκείνου πλοῦτον ἐλθεῖν.	Καὶ	ἀπὸ τῆς δόξης δὲ τῆς
[2, 6]	δεῖξαι ὄντας αὐτούς· οὗτος δὲ	καὶ	ἀπὸ τῶν ἱματίων πολλὰς ἔχει
[2, 2]	καὶ πλούσιον ὑπὲρ πάντας ἀνθρώπους	καὶ	ἀπόβλεπτον, καὶ ἐν δυναστείᾳ καθεστάναι
[2, 5]	τὸν πλοῦτον, ἀλλὰ καὶ μισοῦσι	καὶ	ἀποστρέφονται καὶ βασκαίνουσι δὲ ὑμῖν
[2, 5]	λαμπρότεροι, τὸν ἰδιωτικὸν ἑλόμενοι βίον	καὶ	ἀπράγμονα, καὶ πολιτείας οὐδὲ ἐγγὺς
[2, 2]	ἀλλὰ καὶ θανάτου τοῦ ἐλεεινοῦ	καὶ	ἀπωλείας δέος, μὴ τῇ τοῦ
[2, 2]	ὄρος φυγεῖν, καὶ φυτεύειν ἐκεῖ	καὶ	ἄρδειν καὶ ὑδροφορεῖν, καὶ τὰ
[2, 2]	ἐδώκαμεν τῷ κατηγόρῳ τὰς λαβὰς,	καὶ	ἀρκούντως συνεπλάσαμεν τὸν ἀνταγωνιστήν; Εἰ
[2, 5]	δὲ αὐτῷ λάχανα καὶ βοτάναι,	καὶ	ἄρτοι δὲ πολλαχόθεν. Οὔπω γάρ
[2, 10]	ὁ πατὴρ τὸ μὲν πρῶτον	καὶ	ἄρχοντας ἐκίνησε, καὶ δεσμὰ ἠπείλησε,
[2, 5]	ἐφαίνετο· ἀνυπόδετός τε ἔζη διαπαντὸς,	καὶ	ἄσιτος ἅπασαν διεκαρτέρει τὴν ἡμέραν,
[2, 4]	οἵ σε περὶ πολλοῦ ποιήσονται,	καὶ	ἀσφάλειάν σοι παρέξονται, ὥστε σοι
[2, 1]	δύναιτό τις τοῦτον· νῦν δὲ	καὶ	αὐτοὶ οἱ πατέρες δι´ ὧν
[2, 6]	χρυσοφορῶν, μᾶλλον δὲ καὶ ἁλουργίδα,	καὶ	αὐτὸν τὸν στέφανον περικείμενος ἐπὶ
[2, 10]	ἐκείνους τούτου φησὶν εἶναι ἐπιτηδείους·	καὶ	αὐτὸς δὲ πολλῷ λαμπρότερός ἐστι
[2, 1]	θαυμάζειν χρή. Καὶ διὰ τοῦτο	καὶ	αὐτὸς ἐκείνων ἀφέμενος, τούτοις οἷς
[2, 2]	τούτῳ σαλευέτω μόνον· ἔστω δὲ	καὶ	αὐτὸς οὗτος ἐν ἐλπίσι χρησταῖς,
[2, 3]	πλούτου καὶ τῶν χρημάτων, ἐπειδὴ	καὶ	αὐτὸς τοῦτο μάλιστα πάντων ὀδύρεται,
[2, 6]	βασιλείοις ἔσται περιφανέστερος μόνον, ἀλλὰ	καὶ	αὐτοῦ τοῦ τὸ διάδημα περικειμένου,
[2, 5]	ἐκείνου φανῆναι διὰ ταῦτα, ὡς	καὶ	αὐτῷ τῷ τυράννῳ ἐκ τούτου
[2, 6]	δορυφόρους ἔχων, ὡς νῦν ῥυπῶν	καὶ	αὐχμῶν καὶ παχὺ περιβεβλημένος ἱμάτιον,
[2, 5]	εὐπορίαν τοῦ σοῦ; Οὐκοῦν ἄπελθε,	καὶ	ἀφελοῦ αὐτοῦ τὸ ἱμάτιον, ὅπερ
[2, 5]	ἀλλὰ καὶ μισοῦσι καὶ ἀποστρέφονται	καὶ	βασκαίνουσι δὲ ὑμῖν καὶ ἐπιβουλεύουσιν
[2, 5]	πηγαὶ, τροφὴ δὲ αὐτῷ λάχανα	καὶ	βοτάναι, καὶ ἄρτοι δὲ πολλαχόθεν.
[2, 10]	καὶ μανίᾳ καὶ κλόνῳ πολλῷ	καὶ	βρασμῷ. Ἀλλ´ οὐχ ἡ παρ´
[2, 2]	τοῦ χρόνου περὶ γυναικὸς ἐβουλευόμην	καὶ	γάμου, περὶ ἀρχῆς, καὶ δυναστείας.
[2, 9]	ἅπερ καὶ ὑμεῖς, ἀλλὰ χαίροντα	καὶ	γαννύμενον καὶ ἀγαλλόμενον· τὰ γὰρ
[2, 10]	ἀλλ´ ἀπὸ τῆς πείρας αὐτῆς.	Καὶ	γὰρ ἐμοὶ γέγονεν ἑταῖρος, πατέρα
[2, 6]	οὓς οὐκ ἂν εὐκόλως ἀμείψαιτο.	Καὶ	γὰρ ἐν πολέμοις πολλάκις λυπήσαντας
[2, 6]	τῷ βασιλεύοντι ἴδοι τις ἄν·	καὶ	γὰρ πολλοὺς ἔχει τοὺς λυποῦντας,
[2, 10]	ἐπιφέρῃ, οὐ πείσει καταφρονεῖν, ἀλλὰ	καὶ	γελασθήσεται μᾶλλον· οὕτω τυραννικωτέρα τε
[2, 6]	οὐ μόνον οὐ θαυμάζομεν, ἀλλὰ	καὶ	γελῶμεν τὸ λεχθὲν, ὡς οὐδὲν
[2, 10]	δακρύουσί σε, ὅταν ἴδωσιν ἕτεροι	καὶ	γελῶσιν ἄλλοι. Διὰ τί δὲ
[2, 5]	ἡ πόλις ἔθαψε, καὶ πλούτῳ	καὶ	γένει καὶ τρυφῇ καὶ δυνάμει
[2, 2]	δὲ καὶ πατρίδος τῆς βασιλικωτάτης,	καὶ	γένους τοῦ περιφανεστάτου, καὶ μήτε
[2, 7]	θέλοιεν, ἀλλὰ τὴν ἀνθρωπινωτέραν ταύτην	καὶ	γηΐνην μετέρχοιντο ζωὴν, καὶ ἐν
[2, 9]	γαστρίζεσθαι, καὶ συβαριτικὰς παρατίθεσθαι τραπέζας,	καὶ	γυναιξὶν ὡραίαις συγγίνεσθαι καθάπερ τινὰς
[2, 10]	ἐν τῷ παρόντι στρεφομένους βίῳ,	καὶ	δακρύουσί σε, ὅταν ἴδωσιν ἕτεροι
[2, 3]	Τότε γὰρ ὄντως ἄξιος ἐλέου	καὶ	δακρύων ἂν εἴη, μηδὲ συνιδεῖν
[2, 2]	ἐκεῖνον ὑπὲρ τούτων ἀποτείνεσθαι ἀναγκάζωμαι,	καὶ	δέδοικα μὴ τοῦτό μοι μόνον
[2, 3]	τοιαύτῃ προσδεδέσθαι φυλακῇ καὶ δουλείᾳ,	καὶ	δεδοικέναι μὴ παραπόληταί τι τῶν
[2, 3]	σου. Τοῦτο δή σε διδάξομεν,	καὶ	δείξομεν, ὅτι ὅπερ ἡγῇ ἐκεῖνον
[2, 10]	μὲν πρῶτον καὶ ἄρχοντας ἐκίνησε,	καὶ	δεσμὰ ἠπείλησε, καὶ πάντων αὐτὸν
[2, 5]	σῶν βαδίζειν ἔξεστιν, ἀλλ´ ὅμως	καὶ	δι´ ἀλλοτρίων ἀνάγκη· ἐκεῖνος δὲ
[2, 6]	μόνον λαμπρότερον ὄντα νῦν, ἀλλὰ	καὶ	δι´ ἐκεῖνα τιμιώτερον, δι´ ἄπερ
[2, 7]	πέμπει ζωὴν, τὴν ποθουμένην αὐτῷ,	καὶ	δι´ ἣν ἅπαντα πράττει καὶ
[2, 5]	δι´ ὧν ἐργάζεται μόνον, ἀλλὰ	καὶ	δι´ ὧν πάσχει κακῶς, οὐχ
[2, 6]	ὥρισται, καὶ τῆς συνηθείας ἐστί·	καὶ	διὰ ταῦτα κἂν εἴποι τις
[2, 1]	ἢ τῶν ἄλλων θαυμάζειν χρή.	Καὶ	διὰ τοῦτο καὶ αὐτὸς ἐκείνων
[2, 5]	Ἐπαμεινώνδας, ἄνθρωπος εἰς ἐκκλησίαν καλούμενος,	καὶ	διὰ τοῦτο μὴ δυνάμενος ἐλθεῖν,
[2, 3]	αὐτὸ τοῦτο εἰδὼς ὅτι νοσεῖ,	καὶ	διὰ τοῦτο μήτε ἀπαλλαγῆναι βουλόμενος,
[2, 5]	ἀληθῆ, διὰ τοῦτο θαυμάζεται μάλιστα,	καὶ	διὰ τοῦτο οὐ φθονεῖται οὐδὲ
[2, 5]	εὐκολώτερον. Σοὶ μὲν γὰρ εἰ	καὶ	διὰ τῶν σῶν βαδίζειν ἔξεστιν,
[2, 2]	τῶν ἐλπίδων τούτων προσερχέσθω τις,	καὶ	διαλεγέσθω περὶ ταύτης αὐτῷ τῆς
[2, 10]	ἀπορεῖν ὑπερορᾶσθαι παρὰ τῆς πόρνης	καὶ	διαπτύεσθαι πάλιν. Πλὴν ἀλλὰ μηδὲν
[2, 10]	σκώπτουσιν ἡμᾶς, ἀλλ´ εἰ καλῶς	καὶ	δικαίως· κἂν μὲν τοῦτο ᾖ,
[2, 9]	μοι; μέχρι τριάκοντα, καὶ ἑκατὸν,	καὶ	δὶς τοσοῦτον; Καὶ τί μετὰ
[2, 9]	ὁρῶντες ἐν γήρᾳ, καὶ πολλὰς	καὶ	δόξης καὶ τρυφῆς (ὑποθέσεις ἔχοντες,
[2, 3]	φροντίζειν, καὶ τοιαύτῃ προσδεδέσθαι φυλακῇ	καὶ	δουλείᾳ, καὶ δεδοικέναι μὴ παραπόληταί
[2, 5]	τοῦτό πω θαυμαστὸν, ἀλλ´ ὅτι	καὶ	δοῦλος γενόμενος, καὶ κατὰ τὴν
[2, 5]	πλούτῳ καὶ γένει καὶ τρυφῇ	καὶ	δυνάμει λόγων καὶ ῥώμῃ σώματος
[2, 2]	ἐβουλευόμην καὶ γάμου, περὶ ἀρχῆς,	καὶ	δυναστείας. Ἀλλ´ ἐξαίφνης, ὥσπερ τις
[2, 6]	που δῆλον, ὅτι τοῦτο ἐκείνου	καὶ	δυνατώτερον καὶ θειότερον· καὶ οὐ
[2, 9]	εὐδοκιμώτερος (ᾖ νῦν καὶ εὐπορώτερος	καὶ	δυνατώτερος καὶ ἐλευθεριώτερος, καὶ μᾶλλόν
[2, 1]	τοῖς συμβουλευομένοις προσήκοντες τοιαῦτα ἀγανακτοῦσι	καὶ	δυσχεραίνουσιν, ἀλλὰ συγγενεῖς καὶ πατέρες
[2, 10]	ἐπτοημένου τοῦ παιδὸς ἐπῄνουν σε	καὶ	ἐθαύμαζον ἅπαντες καὶ μακαριστὸν εἶναι
[2, 10]	ψυχρά τίς ἐστι καὶ εὐτελὴς,	καὶ	εἰ βούλει, πρώτην τὴν ἡδίω
[2, 4]	ἢ τῶν ταῦτα ὑπακουσομένων τινά.	Καὶ	εἰ μὲν τὰ ἡμέτερα ἐφρόνεις,
[2, 4]	τῶν ποταμῶν, ἀντ´ ἐκείνου λαβεῖν.	Καὶ	εἴ γε ἦν δυνατὸν τοῦτο
[2, 4]	ἔγωγε οἶμαι, ἱκανά· ἔπειτα δὲ	καὶ	εἴ τι ἐμοῦ κηδόμενος οὐκ
[2, 5]	δι´ ἑαυτοῦ, μή τινος δέοιτο,	καὶ	εἴ τι κελεύοι· αὐτὸν δὲ
[2, 1]	καὶ τοῖς ἀλλοτρίοις ἐντρυφῶν κακοῖς,	καὶ	εἰδὼς ὅτι πολιτείαν ἀρίστην οὐδὲν
[2, 2]	καὶ πρὸς τούτους ἀποδυσόμεθα πρώτους.	Καὶ	εἴθε (πρὸς τούτους μόνον ἦν
[2, 10]	ἐπάγει, καθαρὰν δέ τινα εὐφροσύνην	καὶ	εἰλικρινῆ καὶ ἔνδοξον καὶ τέλος
[2, 9]	ὁ στρατιώτης εὐδόκιμος μέν ἐστι	καὶ	εἰρήνης οὔσης, λαμπρότερος δὲ ἔσται
[2, 6]	ἀπὸ τοῦ ὄρους κατελθεῖν, πείσωμεν	καὶ	εἰς ἀγορὰν ἐμβαλεῖν, καὶ ὄψει
[2, 9]	σου τὴν τελευτήν· νῦν δὲ	καὶ	εἰς μῆκος ἐκταθῆναί σοι τὴν
[2, 5]	ἀλλὰ καὶ τῷ ἀνάλωτος εἶναι,	καὶ	εἰς πτωχείαν μὴ μεταβαλεῖν ποτε,
[2, 6]	εὑρήσομεν· καὶ ἔχομεν μὲν αὐτὸ	καὶ	ἐκ παραδειγμάτων ποιεῖν φανερὸν, ἐπὶ
[2, 8]	τοῦτο πράττουσιν. Εἰ γὰρ ταπεινοὶ	καὶ	ἐκ ταπεινῶν ὄντες τινὲς ἀγροίκων
[2, 9]	ταῦτα, εἰπέ μοι; μέχρι τριάκοντα,	καὶ	ἑκατὸν, καὶ δὶς τοσοῦτον; Καὶ
[2, 4]	προθυμότερον ὄψει τὸν πλουτοῦντα ὑπακούοντα	καὶ	ἐκκομίζοντα, ἢ τῶν οἰκονόμων τινὰ
[2, 6]	ὑποδεικνύντας αὐτὸν ἅπαντας καὶ θαυμάζοντας	καὶ	ἐκπληττομένους, ὡς ἀγγέλου τινὸς ἐξ
[2, 5]	διέτριβεν ἄρδων τε καὶ φυτεύων	καὶ	ἐλαίας ἐσθίων, καὶ εὐτελῆ παρατιθέμενος
[2, 10]	δεηθεὶς, ἐνιαυτὸν ἀνάμεινον μόνον, ἢ	καὶ	ἐλάττονα χρόνον. Οὐδὲ γὰρ δεῖται
[2, 9]	νῦν καὶ εὐπορώτερος καὶ δυνατώτερος	καὶ	ἐλευθεριώτερος, καὶ μᾶλλόν σου δοῦλος
[2, 10]	εἰ γὰρ καὶ ἄπιστος σὺ	καὶ	Ἕλλην, ὅμως κἂν τοῦτον παραδέξῃ
[2, 9]	δὲ ἔσται καταλαβόντος πολέμου. Ὥστε	καὶ	Ἑλλήνων κρατούντων, ὁμοίως ἔσται σοι
[2, 9]	οὕτως ὠδύρετο· εἰ δὲ ἀπέπτη	καὶ	ἐμαράνθη, ποῖα μεγάλα τὰ οὕτω
[2, 8]	γάρ τις υἱὸν ἔχων μονογενῆ,	καὶ	ἐν ἀκμῇ τῆς ὥρας αὐτὸν
[2, 7]	ὅτι δὲ καὶ ἑτέρων προστήσεται,	καὶ	ἐν ἀσφαλείᾳ καταστήσει πολλῇ, τοῦτο
[2, 5]	πολιτείας οὐδὲ ἐγγὺς βουληθέντες ἐλθεῖν.	Καὶ	ἐν αὐτῇ δὲ τῇ πολιτείᾳ
[2, 6]	ἴσοις ἀμείψασθαι, προαναρπασθέντας τῆς ἀντιδόσεως,	καὶ	ἐν αὐτῷ τῷ πολέμῳ πεσόντας.
[2, 9]	δὲ οὐχ οὕτως, ἀλλὰ μένει	καὶ	ἐν γήρᾳ καὶ μετὰ τὴν
[2, 2]	ὑπὲρ πάντας ἀνθρώπους καὶ ἀπόβλεπτον,	καὶ	ἐν δυναστείᾳ καθεστάναι μεγάλῃ, καὶ
[2, 1]	ταῦτα ἐτόλμησεν· οὗτοι δὲ πιστοὶ,	καὶ	ἐν εὐνομουμέναις δῆθεν πόλεσι ζῶντες,
[2, 5]	τὰ πρωτεῖα παρὰ τούτῳ, δηλονότι	καὶ	ἐν ἡδονῇ. Τίνα γὰρ οἴει
[2, 9]	ἡμέρᾳ, οὐδὲ ἐν ὥρᾳ, ἀλλὰ	καὶ	ἐν μικρᾷ καὶ ἀκαριαίᾳ ῥοπῇ.
[2, 5]	μόνον καὶ χειμῶνος καὶ θέρους	καὶ	ἐν πάσαις ταῖς ὥραις τοῦ
[2, 5]	Καίτοι ὁ μὲν βασιλεὺς ἦν,	καὶ	ἐν πολλῷ πλούτῳ διῆγεν· ὁ
[2, 7]	ταύτην καὶ γηΐνην μετέρχοιντο ζωὴν,	καὶ	ἐν ταύτῃ πάλιν ὄψει δύναμιν
[2, 7]	ἐπακούσεται ὁ ἐν δυνάμει ὢν,	καὶ	ἐν τοῖς βασιλείοις στρεφόμενος, τῷ
[2, 5]	λαμπρότερος γέγονε; τίς δὲ ᾄδεται	καὶ	ἐν τοῖς τῶν πολλῶν κεῖται
[2, 9]	σοι τὴν ζωὴν εὔχεται, ὥστε	καὶ	ἐν τούτῳ λαμπροὺς αὐτῷ γενέσθαι
[2, 3]	ἐμφορηθῆναι κύλικος, δεόμενον πάλιν ἑτέρας,	καὶ	ἐν τούτῳ ὄντα διαπαντὸς, ἢ
[2, 5]	τῆς τε Σικελίας ἁπάσης ἐκράτει,	καὶ	ἐν τρυφῇ διῆγε, καὶ μετὰ
[2, 10]	δέ τινα εὐφροσύνην καὶ εἰλικρινῆ	καὶ	ἔνδοξον καὶ τέλος οὐκ ἔχουσαν,
[2, 5]	ὁ δὲ ἐν Λυκείῳ διέτριβε,	καὶ	ἑνὸς ἱματίου πλέον εἶχεν οὐδὲν,
[2, 8]	πεῖσαι δυνήσῃ φιλοσοφεῖν; Οὐδαμῶς, ἀλλὰ	καὶ	ἐνοχλήσεις μᾶλλον· τὰ γὰρ οἰκεῖα
[2, 10]	τούτῳ καὶ ὡμολογημένον ᾖ, ὅτι	καὶ	ἐνταῦθα οὗτος ὁ βίος ἡδίων,
[2, 2]	φορτίων, καὶ μακρὸν διανύσασαν πέλαγος,	καὶ	ἐξ οὐρίας πλέουσαν, καὶ πρὸς
[2, 1]	τύραννος καὶ ἄπιστος καὶ ὠμὸς	καὶ	ἐπ´ ἀνατροπῇ τῆς πολιτείας ἅπαντα
[2, 2]	ἐκείνων ἀτιμότερον αὐτὸν ἠμφιεσμένον ἴδω,	καὶ	ἐπ´ ἔργα ἀτιμότερα τοῦτον προπεμπόμενον·
[2, 5]	μηδὲ βασκανίᾳ χειροῦσθαι, ἀλλὰ θαῦμα	καὶ	ἔπαινον καὶ εὐφημίαν κεκτῆσθαι πᾶσαν·
[2, 10]	Τί δὲ, εἰ γενναῖόν τι	καὶ	ἐπαίνων ἄξιον πράττοντος ἐγέλων ἐκεῖνοι
[2, 7]	ἐκτός. Τίνι δὲ μᾶλλον εἴξει	καὶ	ἐπακούσεται ὁ ἐν δυνάμει ὢν,
[2, 3]	ἀλλὰ τοσοῦτον ἀπέχων αὐτῆς ὡς	καὶ	ἐπὶ μεγίστοις θρηνεῖν τοῖς κακοῖς.
[2, 7]	αὐτὸν βασιλέα τῆς οἰκουμένης ἐποίησας,	καὶ	ἐπὶ μυρίοις ἔτεσι τὴν βασιλείαν
[2, 3]	Ἀγάγωμεν δὴ τὸν λόγον τοῦτον	καὶ	ἐπὶ τὴν τῶν χρημάτων κτῆσιν,
[2, 10]	ἐστι διὰ τὸν υἱόν. Ταῦτα	καὶ	ἐπὶ τοῦ παιδὸς ὀψόμεθα τοῦ
[2, 5]	ἀποστρέφονται καὶ βασκαίνουσι δὲ ὑμῖν	καὶ	ἐπιβουλεύουσιν οἱ πολλοί· οὗτος δὲ
[2, 7]	μετὰ πλείονος ἐξουσίας διαλέξεται βασιλεῖ	καὶ	ἐπιτιμήσει; σὺ ὁ τοσαῦτα κεκτημένος,
[2, 2]	τὰ δοκοῦντα εἶναι καὶ εὐτελῆ	καὶ	ἐπονείδιστα· ἔστω δὲ καὶ ἀνυπόδετος,
[2, 9]	αὐτοὺς ἡγεῖσθαι κελευόμεθα, λόγῳ τε	καὶ	ἔργῳ θεραπεύειν, ὅταν μηδὲ τὰ
[2, 5]	πάντα ἀφέντα, ἰδόντα αὐτὸν ἀπελθεῖν,	καὶ	ἐρέσθαι δι´ ἑαυτοῦ, μή τινος
[2, 8]	μεγάλων τινῶν ἀγαθῶν, ὅπερ οὖν	καὶ	ἔστιν, ἀπολαύσαντας οὕτω διατεθῆναι, πολλῷ
[2, 2]	ἀνταγωνιστήν; Εἰ δὲ μὴ ἀρκούντως,	καὶ	ἑτέρας αὐτῷ παρέξομεν προφάσεις. Μετὰ
[2, 5]	αὐτῷ τὸ ἱμάτιον ἔτυχε πλυνόμενον,	καὶ	ἕτερον περιθέσθαι οὐκ εἶχε, πάντων
[2, 7]	ἱδρώτων λύσις καὶ ἀνάπαυλα. Βούλει	καὶ	ἕτερον τρόπον τῆς δυνάμεως αὐτοῦ
[2, 8]	ἰάσεται. Ἀγέσθω δὲ πρὸς αὐτὸν	καὶ	ἕτερος, εἰ βούλει, νόσῳ μακρᾷ
[2, 7]	οὖν πρώτη ἐστὶ προστασία, τὸ	καὶ	ἑτέρους εἰς τὸν αὐτὸν ζῆλον
[2, 5]	τὸν τούτου. ~εʹ Βούλει δὲ	καὶ	ἑτέρωθέν σου τὴν πενίαν ἰδεῖν,
[2, 7]	τῆς ζωῆς τὴν ἐπιθυμίαν. Βούλει	καὶ	ἑτέρωθεν τὴν δύναμιν ἰδεῖν τοῦ
[2, 5]	τῶν παραδειγμάτων ἅλις, ἢ βούλει	καὶ	ἑτέρων ἐπιμνησθῶμεν; Οὗτοι γὰρ οὐχὶ
[2, 5]	οὗτος φιλόσοφος τοσούτῳ καὶ τούτων	καὶ	ἑτέρων μυρίων τοιούτων βασιλέων εὐπορώτερος
[2, 7]	ὄντα καὶ ἀνάλωτον· ὅτι δὲ	καὶ	ἑτέρων προστήσεται, καὶ ἐν ἀσφαλείᾳ
[2, 5]	δυνάμει λόγων καὶ ῥώμῃ σώματος	καὶ	εὐγενείᾳ καὶ τοῖς ἄλλοις (πᾶσιν
[2, 9]	ταῦτα πάλιν συνέρχηται, ἀσφάλειά τε	καὶ	εὐδοκίμησις, τί ταύτης βέλτιον γένοιτ´
[2, 10]	ἑταῖρος, πατέρα ἄπιστον ἔχων πλουτοῦντα	καὶ	εὐδόκιμον καὶ πάντοθεν λαμπρόν· καὶ
[2, 9]	ἄλλων ὁμοῦ κατεφρόνησεν. Ὅταν οὖν	καὶ	εὐδοκιμώτερος (ᾖ νῦν καὶ εὐπορώτερος
[2, 5]	οἰκείων ὁδεύων ἀγρῶν· μᾶλλον δὲ	καὶ	εὐκολώτερον. Σοὶ μὲν γὰρ εἰ
[2, 4]	σημᾶναί τινι τῶν σφόδρα πλουτούντων	καὶ	εὐλαβῶν, πέμψαι χρυσοῦ σταθμὸν, ὅσον
[2, 5]	ὑμῶν ἥδιον οἴσει τὴν τελευτὴν,	καὶ	εὔξεται οὕτως ἀποθανεῖν μᾶλλον, ἢ
[2, 9]	οὖν καὶ εὐδοκιμώτερος (ᾖ νῦν	καὶ	εὐπορώτερος καὶ δυνατώτερος καὶ ἐλευθεριώτερος,
[2, 6]	δι´ ἄπερ ἄτιμον εἶναι φῂς	καὶ	εὐτελῆ. Εἰ γὰρ βούλει πείσαντες
[2, 2]	μοναχῶν ποιεῖν, τὰ δοκοῦντα εἶναι	καὶ	εὐτελῆ καὶ ἐπονείδιστα· ἔστω δὲ
[2, 5]	καὶ φυτεύων καὶ ἐλαίας ἐσθίων,	καὶ	εὐτελῆ παρατιθέμενος τράπεζαν, καὶ πάσης
[2, 10]	εἰ μὴ ψυχρά τίς ἐστι	καὶ	εὐτελὴς, καὶ εἰ βούλει, πρώτην
[2, 5]	χειροῦσθαι, ἀλλὰ θαῦμα καὶ ἔπαινον	καὶ	εὐφημίαν κεκτῆσθαι πᾶσαν· καίτοι γε
[2, 10]	καὶ μυρσίνας, καὶ λεπτὴν αὔραν,	καὶ	εὐωδίαν πολλὴν, καὶ χοροὺς ἐκεῖ
[2, 5]	ὑγιεινῶν καὶ ἀνθῶν καὶ λειμώνων	καὶ	εὐωδίας εἰλικρινοῦς, οὗτος δὲ ὥσπερ
[2, 9]	Ἀλλ´ ἐβούλου πολυτελῆ φοροῦντα ἱμάτια,	καὶ	ἐφ´ ἵππου φερόμενον ὁρᾷν, καὶ
[2, 1]	Ἐξέστη ὁ οὐρανὸς ἐπὶ τούτῳ,	καὶ	ἔφριξεν ἡ γῆ ἐπὶ πλεῖον
[2, 6]	παρὰ τούτοις οὖσαν μᾶλλον εὑρήσομεν·	καὶ	ἔχομεν μὲν αὐτὸ καὶ ἐκ
[2, 3]	οὖν μοι, τίνα μακαρίζομεν ἅπαντες,	καὶ	ζηλωτὸν εἶναί φαμεν, τὸν ἐν
[2, 8]	πολλῷ μᾶλλον τὰ τούτου ῥήματα,	καὶ	ἡ διὰ τῶν πραγμάτων ἐπίδειξις
[2, 9]	ἡ ζώνη, καὶ ἡ χλαμὺς,	καὶ	ἡ τοῦ κήρυκος φωνή. Καὶ
[2, 9]	ἔχει τινὰ ἡδονὴν ἡ ζώνη,	καὶ	ἡ χλαμὺς, καὶ ἡ τοῦ
[2, 5]	οὐ μόνον μὴ ἀλύων, ἀλλὰ	καὶ	ἥδιον ἐν τούτοις ἢ ὑμεῖς
[2, 7]	δύναμιν ἰδεῖν τοῦ ἀνδρὸς θαυμαστοτέραν	καὶ	ἡδίστην, ἀπὸ μέρους ταπεινοτέρου μὲν,
[2, 10]	τυραννικωτέρα τε αὕτη ἐστὶν ἐκείνης	καὶ	ἡδίων, καὶ οὐδ´ ἂν σύγκρισιν
[2, 3]	ἐν μείζονι νῦν ὄντα ἀνέσει	καὶ	ἡδονῇ. Τί γὰρ κουφότερον, ὑπὲρ
[2, 9]	δι´ ἣν ἂν μετενόησε μυριάκις,	καὶ	ἤλγησεν ἐν γήρᾳ γενόμενος. Ἀλλὰ
[2, 10]	φιλοσοφοῦντας τῶν δογμάτων. Ἀκούεις δὲ	καὶ	Ἠλύσιον πεδίον, καὶ μακάρων νήσους,
[2, 9]	τότε μὲν ἅτε χρημάτων ἐρῶν,	καὶ	ἠσμένισεν ἄν σου τὴν τελευτήν·
[2, 2]	μόνον πενίας τῆς ἐσχάτης, ἀλλὰ	καὶ	θανάτου τοῦ ἐλεεινοῦ καὶ ἀπωλείας
[2, 6]	πόλιν, καὶ ὑποδεικνύντας αὐτὸν ἅπαντας	καὶ	θαυμάζοντας καὶ ἐκπληττομένους, ὡς ἀγγέλου
[2, 7]	τοὺς ἄλλους φιλανθρωπίαν; Τίνα τιμήσει	καὶ	θαυμάσεται, περὶ οὗ μηδὲν ταπεινὸν
[2, 6]	καὶ φαῦλον, πάντες εὐθέως συνδραμοῦνται	καὶ	θαυμάσουσι καὶ κροτήσουσιν ὑπὲρ τῆς
[2, 4]	οὕτως ὁμολογεῖτε μέγαν τινὰ ἐκεῖνον	καὶ	θαυμαστόν· οὗτοι δὲ οὐκ ἂν
[2, 6]	ὅτι τοῦτο ἐκείνου καὶ δυνατώτερον	καὶ	θειότερον· καὶ οὐ τοῦτο μόνον,
[2, 9]	πολλῇ τὸν πατέρα ἕξει τιμῇ,	καὶ	θεραπεύσει πολλῷ πλέον, ἢ εἰ
[2, 5]	καὶ τοῦτο μόνον καὶ χειμῶνος	καὶ	θέρους καὶ ἐν πάσαις ταῖς
[2, 10]	διαπαντὸς ἀχείμαστον τηρεῖ τὴν ψυχὴν,	καὶ	θόρυβον οὐδένα, οὐδὲ κλόνον ἐπάγει,
[2, 5]	οὐρανοῦ τὴν ψυχὴν, καὶ ταραχῆς	καὶ	θορύβου πόῤῥω καθήμενον, ἢ τὸν
[2, 5]	τὸν ὀφθαλμὸν ἑστιῶντα τῇ θέᾳ,	καὶ	καθαρωτέραν ἔχοντα τοῦ οὐρανοῦ τὴν
[2, 5]	μόνον, καὶ τῆς καλύβης ἐξάγαγε,	καὶ	κάθελε τὸ καταγώγιον, καὶ οὐδὲ
[2, 5]	ἀλλ´ ὅτι καὶ δοῦλος γενόμενος,	καὶ	κατὰ τὴν τοῦ τυράννου γνώμην
[2, 10]	παρόντων κακῶν αἴσθησιν λαβεῖν; Ὥστε	καὶ	κατὰ τοῦτο μείζων ἐκείνη ἡ
[2, 5]	οἱ πλουτοῦντές εἰσιν ἁλώσιμοι· ὥστε	καὶ	κατὰ τοῦτο οὐκ ἄν τις
[2, 3]	προκυλινδείσθω τῶν ποδῶν τῶν ἀκουόντων,	καὶ	καταπασσέσθω τέφραν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς,
[2, 6]	τὰ ἱμάτια ἐκεῖνα τὰ εὐτελῆ	καὶ	κατατετριμμένα. Οὐ γὰρ ἂν οὕτως
[2, 1]	τῶν πατέρων δακνομένους, καὶ πολεμοῦντας,	καὶ	κατηγοροῦντας τῶν ἀναπεισάντων αὐτούς. Ἐμοὶ
[2, 4]	Σιμμίας ὁ Θηβαῖος, ἕτοιμος (δὲ	καὶ	Κέβης, καὶ ἄλλοι πολλοί. Ὥστε,
[2, 8]	κακῶν, καὶ πολλῆς εὐπραγίας γέμουσαν,	καὶ	κληρονόμον ἔχουσαν, μᾶλλον κατακαήσεται· ἐκεῖθεν
[2, 10]	ταραχῇ καὶ οἴστρῳ καὶ μανίᾳ	καὶ	κλόνῳ πολλῷ καὶ βρασμῷ. Ἀλλ´
[2, 9]	ἔχοντα οἰκετῶν, καὶ παρασίτους τρέφοντα	καὶ	κόλακας. Τίνος ἕνεκεν ταῦτα ἤθελες;
[2, 9]	πορνείαις καὶ μουσικῇ καὶ παρασίτοις	καὶ	κόλαξι καὶ τῇ ἄλλῃ βλακείᾳ,
[2, 10]	ἡδίων ὁ μὴ τρυφήσας, ἀλλὰ	καὶ	κουφότερος, καὶ ῥᾷον διακείσεται τοῦ
[2, 6]	πάντες εὐθέως συνδραμοῦνται καὶ θαυμάσουσι	καὶ	κροτήσουσιν ὑπὲρ τῆς μεγαλοψυχίας αὐτόν.
[2, 8]	κτησάμενος τὴν ἀνθρωπίνην ὑπερβαίνοντα φύσιν,	καὶ	λαμπρὸν οὕτω πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης
[2, 8]	τιμῆς ἐρῶν, καὶ χρημάτων ἐφιέμενος,	καὶ	λαμπρὸς ἐκ ταπεινοῦ γενέσθαι ἐπιθυμῶν,
[2, 2]	τὴν αὐτὴν ἀρχὴν ἀναβήσεσθαι προσδοκάσθω,	καὶ	λαμπρότερον αὐτοῦ φανήσεσθαι, καὶ πᾶσιν
[2, 9]	ταύτης γευσάμενος καθαρῶς. Ὅταν δὲ	καὶ	λαμπρότης προσῇ, καὶ τὰ ἄμικτα
[2, 8]	σὸν υἱὸν, τοσαύτης δὲ δόξης	καὶ	λαμπρότητος, οὐκ ἀλγήσει τῷ τελευτήσαντι
[2, 5]	τοὺς ποιοῦντας οὐκ ἀφιεῖσα κρύπτεσθαι	καὶ	λανθάνειν. Τί δὲ ὁ τούτου
[2, 10]	Ἠλύσιον πεδίον, καὶ μακάρων νήσους,	καὶ	λειμῶνας, καὶ μυρσίνας, καὶ λεπτὴν
[2, 5]	καὶ ναμάτων ὑγιεινῶν καὶ ἀνθῶν	καὶ	λειμώνων καὶ εὐωδίας εἰλικρινοῦς, οὗτος
[2, 10]	νήσους, καὶ λειμῶνας, καὶ μυρσίνας,	καὶ	λεπτὴν αὔραν, καὶ εὐωδίαν πολλὴν,
[2, 2]	καὶ χαμαὶ καθευδέτω, γενέσθω δὲ	καὶ	λεπτὸς καὶ ὠχρὸς ὁ καλὸς
[2, 10]	πολλὴν, καὶ χοροὺς ἐκεῖ διατρίβοντας,	καὶ	λευκὴν περιβεβλημένους στολὴν, χορεύοντάς τε
[2, 8]	ἡγεῖσθαι τὰ ἀνθρώπινα· ἔπειτα δὲ	καὶ	λόγοις ἀπελάσει τὸ νέφος εὐνόλως.
[2, 10]	ἔλαβον· καὶ ποιητὰς καὶ φιλοσόφους	καὶ	λογοποιοὺς, καὶ πάντας εὑρήσεις ὑπὲρ
[2, 8]	πρὸς τὸ καταγώγιον τούτων ἐλθεῖν,	καὶ	λόγων μετασχεῖν καὶ τραπέζης, ἀλλ´
[2, 1]	τότε διαβάλλειν ὡς ἀλαζόνας ὄντας	καὶ	λυμεῶνας καὶ τῆς φύσεως ἁπάσης
[2, 2]	συμβέβηκε νῦν. Οἱ γὰρ ἐπάρατοι	καὶ	λυμεῶνες καὶ πλάνοι (λεγέτω γὰρ
[2, 3]	τίς πάλιν ἡμῖν ὁ ζηλωτὸς	καὶ	μακάριος; οὐχ οὗτος; τίς δὲ
[2, 10]	ἐπῄνουν σε καὶ ἐθαύμαζον ἅπαντες	καὶ	μακαριστὸν εἶναι ἔλεγον, οὐχὶ χλεύην
[2, 10]	Ἀκούεις δὲ καὶ Ἠλύσιον πεδίον,	καὶ	μακάρων νήσους, καὶ λειμῶνας, καὶ
[2, 2]	(ὁλκάδα καὶ πολλῶν γέμουσαν φορτίων,	καὶ	μακρὸν διανύσασαν πέλαγος, καὶ ἐξ
[2, 7]	ἂν ἐθέλῃ, δυνήσεται ποιῆσαι κακῶς;	καὶ	μάλιστα, ὅταν τὸ μὴ θέλειν
[2, 5]	βορβόρῳ κείμενος, μαλακώτερός τέ ἐστι	καὶ	μᾶλλον ἐπίνοσος; Εἰ δὲ ἐν
[2, 9]	εὐπορώτερος καὶ δυνατώτερος καὶ ἐλευθεριώτερος,	καὶ	μᾶλλόν σου δοῦλος ἢ πρότερον
[2, 1]	αἱρουμένοις τὸ αὐτὸ τοῦτο πάσχοντας,	καὶ	μᾶλλον τῶν πατέρων δακνομένους, καὶ
[2, 10]	θορύβῳ καὶ ταραχῇ καὶ οἴστρῳ	καὶ	μανίᾳ καὶ κλόνῳ πολλῷ καὶ
[2, 3]	τῶν ἐρώτων σφοδρότερος οὗτός ἐστι	καὶ	μανικώτερος· οὐκοῦν καὶ πλεῖον ὀδυνῆσαι
[2, 4]	ἐφρόνεις, διηγησάμην ἄν σοι πολλὰ	καὶ	μεγάλα διηγήματα· ἐπεὶ δὲ τὰ
[2, 5]	ἴσως θρηνεῖς, τῆς πολλῆς ἐκείνης	καὶ	μεγάλης, οὐδαμοῦ φαινομένης (ἐνταῦθα; Τὰ
[2, 6]	ἀνθρώπων εὐχείρωτον εἶναι, ὃ δὴ	καὶ	μεῖζον φύσεως ἀνθρωπίνης ἐστὶ, τοῦτο
[2, 3]	τοῦτο ἔχοντα δείξωμεν τὸν υἱὸν,	καὶ	μειζόνως εὐπορώτερον ὄντα νῦν, παύσῃ
[2, 9]	Ἑλλήνων κρατούντων, ὁμοίως ἔσται σοι	καὶ	μειζόνως τὰ τῆς τιμῆς. Οἱ
[2, 4]	τὰ ῥήματα, ἀλλὰ πολλῷ πλείω	καὶ	μείζω εὑρόντες καταφρονήσουσιν ἐκείνου, καὶ
[2, 3]	καὶ ὑγιαίνει τὴν ὄντως ὑγίειαν,	καὶ	μείζων ἢ κατὰ ἀνθρωπίνην γέγονε
[2, 9]	ἐκεῖνα· εἰ γὰρ εἶχεν αὐτὰ,	καὶ	μεμενήκει διαρκῆ, οὐκ ἂν ὡς
[2, 10]	οὐδὲ ὄντων, ἐπὶ τὰ ὄντα	καὶ	μένοντα διαβαίνοντι, μηδὲ θρήνει τὸν
[2, 1]	μέλει δὲ οὐδαμῶς, διαλέξομαι προσηνῶς	καὶ	μετ´ ἐπιεικείας πολλῆς, τοσοῦτον αὐτοὺς
[2, 10]	πολλοὺς κολάσεων τρόπους. Εἰ γὰρ	καὶ	μετὰ ἀληθείας, ὡς ἔχει, ταῦτα
[2, 10]	ταῦτα στρέφοντες, κἂν ἀλύπως αὐτοῖς	καὶ	μετὰ πολλῆς τῆς ἡδονῆς τὰ
[2, 5]	ἐκράτει, καὶ ἐν τρυφῇ διῆγε,	καὶ	μετὰ πολλοῦ τοῦ πλούτου καὶ
[2, 2]	πρὸς τούτους μάχης, ἑκόντες αὐτοὶ	καὶ	μετὰ προθυμίας καὶ πρὸς τούτους
[2, 9]	τὰ τῆς τιμῆς, μᾶλλον δὲ	καὶ	μετὰ τὴν τελευτὴν, καὶ πολλῷ
[2, 9]	ἀλλὰ μένει καὶ ἐν γήρᾳ	καὶ	μετὰ τὴν τελευτὴν συναπέρχεται. Διὰ
[2, 8]	οὕτω πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης φαινόμενον,	καὶ	μετὰ τῆς εὐδοκιμήσεως ταύτης οὐδὲ
[2, 9]	καὶ ἡ τοῦ κήρυκος φωνή.	Καὶ	μέχρι πόσων ἡμερῶν ταῦτα, εἰπέ
[2, 10]	δικαίως· κἂν μὲν τοῦτο ᾖ,	καὶ	μὴ γελώντων ἐκείνων ἡμεῖς δακρύωμεν,
[2, 8]	τιμᾶσθαι βούλει διὰ τὸν υἱὸν	καὶ	μὴ καταφρονεῖσθαι (εἰκὸς γάρ σε
[2, 2]	πρὸ τοῦ στόματος αὐτοῦ κατέκλυσε,	καὶ	μὴ μόνον πενίας τῆς ἐσχάτης,
[2, 9]	οὔτε ὑπόνοιαν δυνήσεται παρασχεῖν. ~θʹ	Καὶ	μή τοι νομίσῃς βασιλέων ὄντων
[2, 5]	ὁ πάντων τῶν ὄντων καταφρονῶν;	Καὶ	μὴ τοῦτο ποιήσῃς μόνον, ἀλλὰ
[2, 3]	νοσῶν τὸν κενὸν ἐκεῖνον ἔρωτα,	καὶ	μηδαμοῦ σβεσθῆναι δυνάμενον, ἀλλὰ τοῖς
[2, 3]	ταύτης ἐκτὸς τῆς μανίας ἑστήκοι,	καὶ	μηδὲ ὄναρ ἁλίσκοιτο τῷ κακῷ,
[2, 6]	υἱὸν ἔχοντα ἀποδείξωμεν τὸν σόν;	Καὶ	μηδεὶς ἴσως τὰ ἐν τοῖς
[2, 6]	αὐχμῶν καὶ παχὺ περιβεβλημένος ἱμάτιον,	καὶ	μηδένα ἀκολουθοῦντα ἐπαγόμενος, καὶ ἀνυπόδετος
[2, 9]	χρηστὸν, δυσχεραίνητε πρὸς τὸ γῆρας;	Καὶ	μὴν διὰ τοῦτο, φησὶν, αὐτὸ
[2, 6]	ὑπονοίας ὄφελος καὶ τῶν ἐπαίνων;	Καὶ	μὴν δόξα οὐδὲν ἕτερόν ἐστιν,
[2, 10]	ἐξουσίας ἀπολαύων τῆς ἀσελγείας ἐκείνης,	καὶ	μήτε ἀντεραστὴν ἐχέτω, μήτε ὑπεροράσθω
[2, 3]	μὲν ἑαυτὸν ἐπὶ τῇ νόσῳ,	καὶ	μήτε αὐτὸς ἐκείνης τῆς ἀνάγκης
[2, 2]	βασιλικωτάτης, καὶ γένους τοῦ περιφανεστάτου,	καὶ	μήτε ἐχέτω παῖδας ἑτέρους, μήτε
[2, 4]	πρὸς ἐκεῖνον ἐξεταζόμενος πέπονθας. ~δʹ	Καὶ	μήτοι νομίσῃς τὰ ἐν τοῖς
[2, 8]	πολλοῖς μὲν (αἰδέσιμος, πολλοῖς δὲ	καὶ	μισητὸς ἦν· ἐνταῦθα δὲ πάντες
[2, 5]	ἐπαινοῦσι διὰ τὸν πλοῦτον, ἀλλὰ	καὶ	μισοῦσι καὶ ἀποστρέφονται καὶ βασκαίνουσι
[2, 9]	ἐν τρυφῇ ζώντων καὶ πορνείαις	καὶ	μουσικῇ καὶ παρασίτοις καὶ κόλαξι
[2, 6]	ἐν πολέμοις πολλάκις λυπήσαντας πολεμίους,	καὶ	μυρία αὐτὸν εἰργασμένους κακὰ, ἀμύνασθαι
[2, 7]	δούλοις, καὶ ὑπὲρ ἁπάντων τρέμων,	καὶ	μυρίας αὐτῷ παρέχων λαβὰς, εἰ
[2, 10]	καὶ μακάρων νήσους, καὶ λειμῶνας,	καὶ	μυρσίνας, καὶ λεπτὴν αὔραν, καὶ
[2, 5]	σφριγᾷ, ἅτε ἀέρος ἀπολαύων καθαροῦ	καὶ	ναμάτων ὑγιεινῶν καὶ ἀνθῶν καὶ
[2, 9]	ἅτε εἰς λιμένα ἐπειγόμενος ἐλθεῖν,	καὶ	νεότητα μὲν ἔχων ἀεὶ ἀκμάζουσαν,
[2, 10]	ἂν ἔφης; Τοῦτο δὴ ποιῶμεν	καὶ	νῦν, μὴ τῇ τῶν πολλῶν
[2, 10]	τούτων ἐνδόντα, ἡττηθεὶς παλινῳδίαν ᾖσε,	καὶ	νῦν τιμᾷ τὸν υἱὸν, καὶ
[2, 9]	φαίνεται, ὅταν μάλιστα πολεμῆται· ἐπεὶ	καὶ	ὁ στρατιώτης εὐδόκιμος μέν ἐστι
[2, 10]	δυνήσῃ· ὅταν δὲ μικρὸν ἀναπαύσῃ,	καὶ	ὁ υἱὸς πολλὴν ἐπιδείξηται τὴν
[2, 6]	καὶ οὐ τοῦτο μόνον, ἀλλὰ	καὶ	ὃ πολλῷ τούτου ἀνώτερον. Ποῖον
[2, 5]	δέκα δραχμὰς ἀφέληται μόνον, θρηνῶν	καὶ	ὀδυρόμενος οὐ διαλείψεις ποτέ. Τίς
[2, 9]	κἂν μεταπέσῃ τὰ τῆς ἀρχῆς	καὶ	οἱ κρατοῦντες ἄπιστοι γένωνται, καὶ
[2, 9]	τρέμειν ἀναγκάζονται μὴ καταπέσῃ, οὕτω	καὶ	οἱ πρὸς μεγάλην ἀρχὴν ἀνάγοντες
[2, 5]	καὶ ἀλήτην τὴν πόλιν ἔχοντα	καὶ	οἰκίαν οἰκοῦντα, ἀλλ´ οὐκ ἐκεῖνον
[2, 2]	πῦρ ἐπαφεῖναι καὶ φλέξαι πάντα,	καὶ	οἰκίας καὶ ἀγροὺς καὶ ἀγέλας
[2, 5]	γὰρ καὶ τροφῆς καὶ ποτοῦ	καὶ	οἰκίας καὶ ἀναπαύσεως πανταχοῦ δυνάμενος
[2, 10]	ἀλλ´ (ἐν θορύβῳ καὶ ταραχῇ	καὶ	οἴστρῳ καὶ μανίᾳ καὶ κλόνῳ
[2, 3]	ὄντα νῦν, παύσῃ θρηνῶν πάντως	καὶ	ὀλοφυρόμενος οὕτω πικρῶς; Ὅτι μὲν
[2, 10]	τε καὶ ᾄδοντας ὕμνους τινὰς,	καὶ	ὅλως καὶ πονηροῖς καὶ ἀγαθοῖς
[2, 7]	βασιλείοις στρεφόμενος, τῷ πλουτοῦντί σοι,	καὶ	ὃν ὑποπτεύει ἕνεκα χρημάτων πολλὰ
[2, 10]	Καὶ σιωπῶ τὰ λοιπὰ κακὰ,	καὶ	ὅσος ἀπὸ ταύτης γίνεται τῆς
[2, 1]	ἡ γῆ ἐπὶ πλεῖον σφόδρα·	καὶ,	ὅτι Ἔκστασις καὶ φρικτὰ ἐγενήθη
[2, 10]	τοῦ παιδὸς ὀψόμεθα τοῦ σοῦ,	καὶ	ὅτι οὐ ψεύδομαι, διὰ τῶν
[2, 7]	υἱὸν σὸν ἔχοντα ἀποδείξομεν. ~ζʹ	Καὶ	ὅτι οὐ ψόφος ταῦτα τὰ
[2, 10]	ἐπὶ τῶν πραγμάτων αὐτῶν δεικνύμενα·	καὶ	οὐ μόνον ἐπαινέσεις τὰ γεγενημένα,
[2, 5]	καὶ ἀναπαύσεως πανταχοῦ δυνάμενος εὐπορεῖν,	καὶ	οὐ μόνον μὴ ἀλύων, ἀλλὰ
[2, 7]	ὥστε τοῦτο ἀπαλλαγὴ πόνων ἐστὶ,	καὶ	οὐ τιμωρία, ἀλλ´ ἱδρώτων λύσις
[2, 6]	ἐκείνου καὶ δυνατώτερον καὶ θειότερον·	καὶ	οὐ τοῦτο μόνον, ἀλλὰ καὶ
[2, 1]	τὸν παῖδα ἄγειν δεῖ, βουλευόμενοι.	Καὶ	οὐ τοῦτό πω θαυμαστὸν, ἀλλ´
[2, 5]	ἐκείνης τῆς φαντασίας ἐκτὸς ὤν.	Καὶ	οὐ τοῦτό πω θαυμαστὸν, ἀλλ´
[2, 10]	αὕτη ἐστὶν ἐκείνης καὶ ἡδίων,	καὶ	οὐδ´ ἂν σύγκρισιν δέξαιτο πρὸς
[2, 5]	τις μόνον, τὰ δεινότατα πείσῃ,	καὶ	οὐδὲ οἴσεις τὴν συμφοράν· ἐκεῖνος
[2, 5]	ἐξάγαγε, καὶ κάθελε τὸ καταγώγιον,	καὶ	οὐδὲ οὕτως ὄψει δυσχεραίνοντα οὐδὲ
[2, 5]	ἦν αὐτῷ ὄψον καὶ σιτίον·	καὶ	οὐδὲ ταύτην οἴκοθεν παρετίθετο τὴν
[2, 10]	πρὸς αὐτὸν ἀφανιζομένη τὸν λαιμὸν,	καὶ	οὐδὲ τοῖς σιτίοις ἀρκοῦσα συγκατελθεῖν·
[2, 1]	ὅτι οὐ μόνον ἀλλότριοί τινες,	καὶ	οὐδὲν τοῖς συμβουλευομένοις προσήκοντες τοιαῦτα
[2, 3]	ἐκείνης, καὶ ἄδιψον ἀεὶ μένοντα,	καὶ	οὐδέποτε εἰς τὴν τοῦ πόματος
[2, 1]	περὶ τῶν τυραννουμένων ὁ τύραννος,	(καὶ	οὐκ αἰσχύνονται· ὥστε ὑπὲρ τούτων
[2, 4]	καὶ μείζω εὑρόντες καταφρονήσουσιν ἐκείνου,	καὶ	οὐκ ἄν ποτε αὐτὸν ἀλλάξαιντο
[2, 7]	χειροῦται μίσει, οὐκ ἀπεχθείᾳ καταγωνίζεται.	Καὶ	οὔπω τοῦτο μέγα, ἀλλὰ τὸ
[2, 7]	δὲ ἀδικεῖν· οὐ μικρὸς δὲ	καὶ	οὗτος μακαριότητος τρόπος. Αὐτὸ δὴ
[2, 10]	καὶ εὐδόκιμον καὶ πάντοθεν λαμπρόν·	καὶ	οὗτος ὁ πατὴρ τὸ μὲν
[2, 7]	οὐκ ἂν ἁλῴη ποτὲ, οὕτω	καὶ	οὗτος. Πόθεν γὰρ αὐτόν τις
[2, 7]	εἰς τὸν αὐτὸν ζῆλον ἀγαγεῖν,	καὶ	οὕτω ποιῆσαι ἰσχυρούς· εἰ δὲ
[2, 2]	πρὸς τὰς αὐτῶν καταλύσεις ἀπήγαγον,	καὶ	οὕτω ταῖς αὐτῶν κατεγοήτευσαν ἐπῳδαῖς,
[2, 2]	τὸ πρᾶγμα ὑφέστηκεν. Ἀλλ´ ὅμως	καὶ	οὕτως εἰς στενὸν ἡμῖν κατακεκλεισμένων
[2, 3]	ἁλῶναι ἐκείνης· ἐγὼ γὰρ αὐτὸν	καὶ	οὕτως ἐπιδείξω ἐν μείζονι νῦν
[2, 10]	ἑτέρους ἐρεῖς καὶ πλείονα τούτων.	Καὶ	οὐχ ἁπλῶς σοι ταῦτα μαντεύομαι,
[2, 5]	καὶ τῆς χώρας ἁπάσης ἀπέλασον,	καὶ	ὄψει γελῶντα ἐπὶ τούτοις, καθάπερ
[2, 10]	ἅτε δὴ θείᾳ βλαστάνουσα χάριτι,	καὶ	ὄψει πάντα τὰ εἰρημένα ἐπὶ
[2, 6]	πείσωμεν καὶ εἰς ἀγορὰν ἐμβαλεῖν,	καὶ	ὄψει πᾶσαν ἐπιστρεφομένην τὴν πόλιν,
[2, 10]	περὶ τοῦ παιδὸς ἐπιτρέποντες ψῆφον,	καὶ	ὄψει τοὺς γελῶντας τούτους ἀνδραπόδων
[2, 3]	ἐπὶ τὴν τῶν χρημάτων κτῆσιν,	καὶ	ὀψόμεθα τίς ὁ ἄθλιος καὶ
[2, 2]	πρὸς τὸ μεταπεῖσαι τὸν υἱὸν,	καὶ	πάντα εἰκῆ, καθάπερ ἐπὶ πέτρας
[2, 4]	οὐκ ἠθέλησεν· ἐκεῖνος δὲ ἐφιλονείκει	καὶ	πάντα ἔπραττε, ὥστε δυνηθῆναί ποτε
[2, 2]	παρέξομεν προφάσεις. Μετὰ γὰρ τούτων	καὶ	πάντα κινείτω τὰ μηχανήματα πρὸς
[2, 10]	ποιητὰς καὶ φιλοσόφους καὶ λογοποιοὺς,	καὶ	πάντας εὑρήσεις ὑπὲρ τούτων φιλοσοφοῦντας
[2, 8]	μάλιστα πάντων αὐτὸν εὐδόκιμον ποιεῖ,	καὶ	πάντας οὐχ ὡς ἀνθρώπῳ, ἀλλ´
[2, 10]	ἄπιστον ἔχων πλουτοῦντα καὶ εὐδόκιμον	καὶ	πάντοθεν λαμπρόν· καὶ οὗτος ὁ
[2, 10]	ἄρχοντας ἐκίνησε, καὶ δεσμὰ ἠπείλησε,	καὶ	πάντων αὐτὸν ἀποδύσας ἐπὶ τῆς
[2, 9]	καὶ πρὸς τὴν τελευτὴν φρίττετε,	καὶ	πάντων ἐλεεινοτέρους εἶναί φατε τότε
[2, 9]	διὰ τὸν Θεὸν, δι´ ὃν	καὶ	πάντων τῶν ἄλλων ὁμοῦ κατεφρόνησεν.
[2, 2]	οὐκ ὄντος, ἀλλ´ αἰχμαλώτου γενομένου,	καὶ	παρὰ βαρβάροις ἀνημέροις δουλεύοντος θανάτου
[2, 3]	αἰσχυνέτω τῇ κόνει τὸ πρόσωπον,	καὶ	παρακαλείτω πάντας ὀρέξαι χεῖρα, κατατιλλέτω
[2, 10]	Ἕλληνες, ἅτε ἀπὸ λογισμῶν κινηθέντες	καὶ	παρακουσμάτων τῶν παρ´ ἡμῖν, ἀλλ´
[2, 9]	ζώντων καὶ πορνείαις καὶ μουσικῇ	καὶ	παρασίτοις καὶ κόλαξι καὶ τῇ
[2, 9]	ὁρᾷν, καὶ πλῆθος ἔχοντα οἰκετῶν,	καὶ	παρασίτους τρέφοντα καὶ κόλακας. Τίνος
[2, 5]	ἐσθίων, καὶ εὐτελῆ παρατιθέμενος τράπεζαν,	καὶ	πάσης ἐκείνης τῆς φαντασίας ἐκτὸς
[2, 3]	αὐτὸς τοῦτο μάλιστα πάντων ὀδύρεται,	καὶ	πᾶσι τοῦτο αὐτὸ εἶναι δοκεῖ
[2, 2]	προσδοκάσθω, καὶ λαμπρότερον αὐτοῦ φανήσεσθαι,	καὶ	πᾶσιν αὐτὸν ἀποκρύψειν τοῖς βιωτικοῖς·
[2, 1]	πάντα διὰ τοῦτο καὶ ποιοῦντας	καὶ	πάσχοντας· τούτους δὲ ὥσπερ ἔκ
[2, 2]	πάσης τῆς ἡλικίας, πάντα ποιῶν	καὶ	πάσχων, ἅπερ ἐκ τῆς παιδοποιίας
[2, 1]	ἀγανακτοῦσι καὶ δυσχεραίνουσιν, ἀλλὰ συγγενεῖς	καὶ	πατέρες ἔμαθον ὑπὲρ τούτων ὀργίζεσθαι.
[2, 2]	δὲ χρυσίου τάλαντα· ἔστω δὲ	καὶ	πατρίδος τῆς βασιλικωτάτης, καὶ γένους
[2, 6]	ὡς νῦν ῥυπῶν καὶ αὐχμῶν	καὶ	παχὺ περιβεβλημένος ἱμάτιον, καὶ μηδένα
[2, 2]	περὶ ταύτης αὐτῷ τῆς φιλοσοφίας,	καὶ	πειθέτω πάντων ἐκείνων καταγελάσαντα περιβαλέσθαι
[2, 3]	τὸ τοὺς ἀκούοντας ἐμπρῆσαι ἅπαντας,	καὶ	πεῖσαι κατὰ κρημνῶν τοὺς τὰ
[2, 8]	τε τῆς οἰκήσεως ἀναστήσει ταχέως,	καὶ	πείσει μηδὲν ἡγεῖσθαι τὰ ἀνθρώπινα·
[2, 4]	δεῦρό σε ἀγάγωμεν εἰς αὐτὸν,	καὶ	πείσωμεν αὐτὸν κατελθόντα ἀπὸ τοῦ
[2, 10]	μὴ τούτους σὺ μᾶλλον καταγελᾷς	καὶ	πενθεῖς; Μὴ γὰρ δὴ τοῦτο
[2, 1]	ἐν εὐνομουμέναις δῆθεν πόλεσι ζῶντες,	καὶ	περὶ παίδων τῶν αὐτῶν βουλευόμενοι,
[2, 8]	περὶ τῶν ἄλλων ὑποπτεύουσιν, ὑπονοήσουσι	καὶ	περὶ τούτου, ὅτι τιμῆς ἐρῶν,
[2, 8]	τὴν ὁδόν· ταῦτα γὰρ εἰ	καὶ	περὶ τῶν ἄλλων λεγόμενα ψευδῆ
[2, 8]	ἀποθέμενον βάρος, καὶ τῶν συνδείπνων	καὶ	περιδείπνων πολλῷ μᾶλλον τὰ τούτου
[2, 5]	τοὺς ἐν πλούτῳ καὶ τρυφῇ	καὶ	περιουσίᾳ, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐν
[2, 6]	βασιλικῆς μᾶλλον αὐτὸν ἀπόβλεπτον ἀπέφηνε	καὶ	περιφανῆ, εἴ γε δι´ ἐκείνην
[2, 5]	ἐρημία ἄτιμον ποιεῖ, οὔτε λαμπρὸν	καὶ	περιφανῆ τὰ βασίλεια, καὶ πρὶν
[2, 5]	δαψιλῶς παρέχουσι λίμναι καὶ ποταμοὶ	καὶ	πηγαὶ, τροφὴ δὲ αὐτῷ λάχανα
[2, 2]	Οἱ γὰρ ἐπάρατοι καὶ λυμεῶνες	καὶ	πλάνοι (λεγέτω γὰρ δὴ καὶ
[2, 5]	πατρίδος καὶ τῆς εὐνῆς· ὥστε	καὶ	πλάνον καὶ φυγάδα καὶ ἀλήτην
[2, 5]	τὸν Σικελίας τύραννον, ἀκούεις δὲ	καὶ	Πλάτωνα τὸν Ἀρίστωνος; Τίς οὖν,
[2, 3]	οὗτός ἐστι καὶ μανικώτερος· οὐκοῦν	καὶ	πλεῖον ὀδυνῆσαι δύναιτ´ ἂν, οὐ
[2, 2]	καὶ πρὸς ἐκεῖνον ἀγωνίζεσθαι μόνον,	καὶ	πλεῖον οὐδὲν ἀπαιτεῖ παρ´ ἡμῶν.
[2, 10]	ταῦτα σὺ πρὸς ἑτέρους ἐρεῖς	καὶ	πλείονα τούτων. Καὶ οὐχ ἁπλῶς
[2, 2]	καίτοι γε δυσχερέστερός τέ ἐστι,	καὶ	πλείονας ἔχει λαβάς· Ψυχικὸς γὰρ
[2, 9]	τοῦτο ποιήσουσιν, ὅταν παραταττόμενον ἴδωσι,	καὶ	πλείονι κεχρημένον τῇ παῤῥησίᾳ, καὶ
[2, 8]	Ἀπὸ δὲ τῆς σῆς οἰκίας	καὶ	πλέον ἕξει τὸ πένθος ἐκεῖνος.
[2, 9]	καὶ ἐφ´ ἵππου φερόμενον ὁρᾷν,	καὶ	πλῆθος ἔχοντα οἰκετῶν, καὶ παρασίτους
[2, 3]	τῶν ἐν βραχεῖ τοῦτο παθόντων,	καὶ	πληρωσάντων τὴν ἐπιθυμίαν πολλῷ μακαριώτερος
[2, 2]	εἶναι τοῦτον τὸν πατέρα, ἀλλὰ	καὶ	πλούσιον ὑπὲρ πάντας ἀνθρώπους καὶ
[2, 5]	καὶ τελευτήσαντα ἡ πόλις ἔθαψε,	καὶ	πλούτῳ καὶ γένει καὶ τρυφῇ
[2, 2]	Πῶς οὖν τοῦτο ἔσται δῆλον	καὶ	πόθεν εἰσόμεθα τίς μὲν ὁ
[2, 10]	τὸ πόρναις γυναιξὶν ὁμιλεῖν ἡδύ;	Καὶ	ποία μετὰ τοσαύτης αἰσχύνης ἡδονὴ
[2, 10]	ὅμως εἰκόνα τινὰ κρίσεως ἔλαβον·	καὶ	ποιητὰς καὶ φιλοσόφους καὶ λογοποιοὺς,
[2, 2]	καὶ ἀγροὺς καὶ ἀγέλας βοῶν	καὶ	ποίμνια προβάτων. Ποῦ γὰρ ἔσται
[2, 1]	ἰδεῖν, τοὺς πάντα διὰ τοῦτο	καὶ	ποιοῦντας καὶ πάσχοντας· τούτους δὲ
[2, 1]	καὶ μᾶλλον τῶν πατέρων δακνομένους,	καὶ	πολεμοῦντας, καὶ κατηγοροῦντας τῶν ἀναπεισάντων
[2, 5]	ἰδιωτικὸν ἑλόμενοι βίον καὶ ἀπράγμονα,	καὶ	πολιτείας οὐδὲ ἐγγὺς βουληθέντες ἐλθεῖν.
[2, 9]	ὑμῖν αὐξανομένην ὁρῶντες ἐν γήρᾳ,	καὶ	πολλὰς καὶ δόξης καὶ τρυφῆς
[2, 9]	καὶ πλείονι κεχρημένον τῇ παῤῥησίᾳ,	καὶ	πολλὰς τῆς εὐδοκιμήσεως ἔχοντα τὰς
[2, 8]	ἴδῃ ταύτην καθαρὰν οὖσαν κακῶν,	καὶ	πολλῆς εὐπραγίας γέμουσαν, καὶ κληρονόμον
[2, 4]	ᾖ, ἅτε τοιοῦτον ἐπιταττόμενος οὐδέν.	Καὶ	πολλοὺς ἐπιδεῖξαι· ἔχω οὐ τῶν
[2, 10]	υἱὸν, καὶ αἰδεῖται μᾶλλον πατρός·	καὶ	πολλοὺς ἔχων ἑτέρους παῖδας εὐδοκιμοῦντας,
[2, 10]	γῆς, ὅσον αὕτη τοῦ οὐρανοῦ,	καὶ	πολλοὺς κολάσεων τρόπους. Εἰ γὰρ
[2, 2]	καὶ ἐν δυναστείᾳ καθεστάναι μεγάλῃ,	καὶ	πολλοὺς μὲν ἀγροὺς ἐχέτω, πολλὰς
[2, 6]	οὓς οὐκ ἂν δύναιτο λυπεῖν,	καὶ	πολλοὺς τοὺς εὖ ποιοῦντας, οὓς
[2, 9]	δὲ καὶ μετὰ τὴν τελευτὴν,	καὶ	πολλῷ πλέον τότε, καὶ ταύτην
[2, 2]	καταιγίς ποθεν ἐπιπεσοῦσα, μυριαγωγὸν (ὁλκάδα	καὶ	πολλῶν γέμουσαν φορτίων, καὶ μακρὸν
[2, 8]	ἄλλων λεγόμενα ψευδῆ τέ ἐστι	καὶ	πονηρίας ῥήματα, ἐπὶ τοῦ σοῦ
[2, 10]	ᾄδοντας ὕμνους τινὰς, καὶ ὅλως	καὶ	πονηροῖς καὶ ἀγαθοῖς ἀποκειμένην ἀντίδοσιν
[2, 9]	ὅτι τῶν ἐν τρυφῇ ζώντων	καὶ	πορνείαις καὶ μουσικῇ καὶ παρασίτοις
[2, 10]	Δεῖξον οὖν μοιτὸν ταύτης καιρὸν,	καὶ	πόσον κατέχειν ὑμᾶς δύναιτ´ ἂν
[2, 5]	αὐτῷ πάντοθεν δαψιλῶς παρέχουσι λίμναι	καὶ	ποταμοὶ καὶ πηγαὶ, τροφὴ δὲ
[2, 5]	πάσης τῆς αὐτοῦ πορεύσεται γῆς·	καὶ	ποτὸν μὲν αὐτῷ πάντοθεν δαψιλῶς
[2, 5]	ἀκριβῶς. Ὁ γὰρ καὶ τροφῆς	καὶ	ποτοῦ καὶ οἰκίας καὶ ἀναπαύσεως
[2, 7]	καὶ δι´ ἣν ἅπαντα πράττει	καὶ	πραγματεύεται· ὥστε τοῦτο ἀπαλλαγὴ πόνων
[2, 9]	πρὸς ἑτέρους οὕτως ἥμερος ὢν	καὶ	πρᾶος, ὡς μηδενὶ λαβὴν παρασχεῖν,
[2, 5]	λαμπρὸν καὶ περιφανῆ τὰ βασίλεια,	καὶ	πρὶν ἐπὶ λογισμοὺς ἐλθεῖν ἐκ
[2, 3]	τὸν ἐν δίψῃ καθεστῶτα ἀεὶ,	καὶ	πρὶν ἢ τῆς προτέρας ἐμφορηθῆναι
[2, 10]	τις, καὶ τὴν ἡδονὴν ἔσβεσε,	καὶ	πρὸ τῆς πλησμονῆς δὲ ῥεύματος
[2, 2]	γινομένου· θρηνείτω δὲ ὁ τοιοῦτος,	καὶ	προβαλέτω δάκρυα, ὥστε μᾶλλον ἐμπρῆσαι
[2, 4]	δὲ τῷ δεῖνι δεομένῳ κελευέτω,	καὶ	προθυμότερον ὄψει τὸν πλουτοῦντα ὑπακούοντα
[2, 3]	διασπῶμαι, διαῤῥήγνυμαι. ~γʹ Ταῦτα λέγων,	καὶ	προκυλινδείσθω τῶν ποδῶν τῶν ἀκουόντων,
[2, 2]	δοκῶ λοιπὸν ὑπὸ τοῦ φωτὸς,	καὶ	πρὸς αὐτὰς ἀηδῶς ἔχω τὰς
[2, 2]	βίου τούτου μεταστήσομεν μόνον, ἀλλὰ	καὶ	πρὸς αὐτὴν τῶν δογμάτων τὴν
[2, 2]	πέλαγος, καὶ ἐξ οὐρίας πλέουσαν,	καὶ	πρὸς αὐτῷ λοιπὸν οὖσαν τῷ
[2, 2]	πρὸς τὸν Χριστιανὸν ἀποδύεσθαι κελεύει,	καὶ	πρὸς ἐκεῖνον ἀγωνίζεσθαι μόνον, καὶ
[2, 2]	ἡ ὑπερβολή. Αἰσχύνομαι γὰρ ὅταν	καὶ	πρὸς ἐκεῖνον ὑπὲρ τούτων ἀποτείνεσθαι
[2, 8]	κατακεκλεισμένος τε ἐν οἰκίσκῳ μικρῷ,	καὶ	πρὸς ἕτερον ἐπειγόμενος φῶς, καὶ
[2, 2]	πρὸς σίδηρον καὶ πρὸς πῦρ	καὶ	πρὸς θηρία καὶ πρὸς πᾶν
[2, 2]	πρὸς πῦρ καὶ πρὸς θηρία	καὶ	πρὸς πᾶν ὁτιοῦν στῆναι γενναίως,
[2, 2]	ἐμπρῆσαι τὸν καθ´ ἡμῶν θυμὸν,	καὶ	πρὸς πάντας τοιαῦτα κατηγορείτω συνεχῶς
[2, 2]	ὡς ἑλέσθαι καὶ πρὸς σίδηρον	καὶ	πρὸς πῦρ καὶ πρὸς θηρία
[2, 8]	παθόντα καὶ πρὸς τοῦτον ἀγάγωμεν	καὶ	πρὸς σὲ, μᾶλλον δὲ μὴ
[2, 2]	αὐτῶν κατεγοήτευσαν ἐπῳδαῖς, ὡς ἑλέσθαι	καὶ	πρὸς σίδηρον καὶ πρὸς πῦρ
[2, 8]	τῷ σώματι μελετῶντα τὴν τελευτὴν,	καὶ	πρὸς ταύτην παρεσκευασμένον ἀεὶ, καὶ
[2, 3]	λαμπάδα δριμυτέραν ἔχει, ἀλλ´ ὅτι	καὶ	πρὸς τὴν ἐπινενοημένην παραμυθίαν ἀνένδοτός
[2, 9]	πρὸς τὴν ἀπόλαυσιν· διὰ τοῦτο	καὶ	πρὸς τὴν τελευτὴν φρίττετε, καὶ
[2, 10]	κἂν μικρὸν διαναστῆναι θελήσῃς, ταχέως	καὶ	πρὸς τὸν αὐτὸν ἥξεις ζῆλον
[2, 5]	μὴ θελῆσαι τὸ Λύκειον ἀφεῖναι,	καὶ	πρὸς τὸν ἐκείνου πλοῦτον ἐλθεῖν.
[2, 8]	ἑαυτοῦ· καὶ τὸν κακῶς παθόντα	καὶ	πρὸς τοῦτον ἀγάγωμεν καὶ πρὸς
[2, 2]	ἑκόντες αὐτοὶ καὶ μετὰ προθυμίας	καὶ	πρὸς τούτους ἀποδυσόμεθα πρώτους. Καὶ
[2, 6]	πάντως. Εἰ δὲ δυναστείαν βούλει	καὶ	προστασίαν, καὶ ταύτην οὐχ ἧττον
[2, 7]	τούτου θαυμαστότερον· καθάπερ γὰρ εὐεργέτας	καὶ	προστάτας, οὕτω φιλεῖ τοὺς τὰ
[2, 7]	δέοι, ἐκείνοις ὑπακούουσι μᾶλλον, οὕτω	καὶ	προστῆναι κελεύουσιν. ~ηʹ Εἰ δὲ
[2, 8]	τίς μᾶλλον προνοῆσαι δυνήσεται τούτου.	Καὶ	πρῶτος ἀγέσθω τῶν ἄλλων ὁ
[2, 10]	τὸν λόγον. Ἀκούεις Κωκυτοὺς πάντως	καὶ	Πυριφλεγέθοντας ποταμοὺς, καὶ Στυγὸς ὕδωρ,
[2, 10]	μὴ τρυφήσας, ἀλλὰ καὶ κουφότερος,	καὶ	ῥᾷον διακείσεται τοῦ διασπασθέντος ὑπὸ
[2, 5]	καὶ τρυφῇ καὶ δυνάμει λόγων	καὶ	ῥώμῃ σώματος καὶ εὐγενείᾳ καὶ
[2, 5]	καὶ τοῦτο ἦν αὐτῷ ὄψον	καὶ	σιτίον· καὶ οὐδὲ ταύτην οἴκοθεν
[2, 10]	γλῶτταν, καὶ συγκατέλυσε τὴν ἰσχύν.	Καὶ	σιωπῶ τὰ λοιπὰ κακὰ, καὶ
[2, 3]	τὴν ἐπινενοημένην παραμυθίαν ἀνένδοτός ἐστι	καὶ	σκληρότερος πλέον ἐκείνων. Μᾶλλον γὰρ
[2, 4]	ἀναλίσκειν κελεύηται, κατηφής τέ ἐστι	καὶ	σκυθρωπός· ἐκεῖνος δὲ ὅταν μὴ
[2, 7]	τούτων, περὶ ἃ κόπτονται ἕτεροι	καὶ	σπουδάζουσι; τίς δὲ ὀργιεῖται μηδὲν
[2, 10]	παῖς ὁ σὸς, ἀλλὰ κρότων	(καὶ	στεφάνων, ἐπὶ τὴν ἀκύμαντον ζωὴν
[2, 10]	γελᾷν τὰ πολλῶν ἐπαίνων ἄξια	καὶ	στεφάνων, μαινομένων ἐστὶ, καὶ τῶν
[2, 10]	Κωκυτοὺς πάντως καὶ Πυριφλεγέθοντας ποταμοὺς,	καὶ	Στυγὸς ὕδωρ, καὶ Τάρταρον τοσοῦτον
[2, 4]	τῶν εὐτελεστέρων, τοσαύτην ἔχοντας δύναμιν.	Καὶ	σὺ μὲν, ἂν οἱ οἰκονόμοι
[2, 9]	ἐστιν ἡδονή; οὐ τὸ γαστρίζεσθαι,	καὶ	συβαριτικὰς παρατίθεσθαι τραπέζας, καὶ γυναιξὶν
[2, 10]	τε γὰρ παρῆλθε τὴν γλῶτταν,	καὶ	συγκατέλυσε τὴν ἰσχύν. Καὶ σιωπῶ
[2, 3]	πλὴν ἀλλὰ καὶ τοῦτο ἔστω,	καὶ	συγκεχωρήσθω τῷ λόγῳ, μὴ ἂν
[2, 2]	Πνεύματος· μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστι·	καὶ	συμβαίνει ταυτὸν, οἷον ἂν εἴ
[2, 2]	ἀνταγωνιστὰς εἰς ἐξέτασιν κατιέναι καταναγκάσαντες	καὶ	συμπλακῆναι, περὶ τούτων ἀδεκάστοις κριταῖς
[2, 5]	ἁμάρτοι τούτους μὲν πένητας προσειπὼν,	καὶ	σφόδρα πένητας, εὐπόρους δὲ ἐκείνους
[2, 10]	οὐκ ἔχουσαν, δυνατωτέραν τε πολλῷ	καὶ	σφοδροτέραν τῆς παρ´ ὑμῖν. Ὅτι
[2, 5]	τὰ ἄγρια τῶν ζώων εὐσωματεῖ	καὶ	σφριγᾷ, ἅτε ἀέρος ἀπολαύων καθαροῦ
[2, 3]	ἐκείνων. Μᾶλλον γὰρ οἱ ποτοῦ	καὶ	σωμάτων ἐρῶντες μετὰ τὴν ἀπόλαυσιν
[2, 2]	ἐκεῖ καὶ ἄρδειν καὶ ὑδροφορεῖν,	καὶ	τὰ ἄλλα δὴ πάντα τὰ
[2, 9]	Ὅταν δὲ καὶ λαμπρότης προσῇ,	καὶ	τὰ ἄμικτα ταῦτα πάλιν συνέρχηται,
[2, 4]	τοῖς οὐρανοῖς ἡμᾶς ἐρεῖν ἀγαθὰ,	καὶ	τὰ μετὰ τὴν ἐνθένδε ἀποδημίαν·
[2, 6]	ἀμύνεσθαι, ἑτέρου δὲ ἀνωτέρου τοῦ	καὶ	τὰ οἰκεῖα τραύματα θεραπεύειν· οὐ
[2, 9]	οἷα τὰ τῶν Ἑλλήνων, τοιαῦτα	καὶ	τὰ παρ´ ἡμῖν, οὐδὲ ταῖς
[2, 9]	εὐδοκιμήσεως ἔχοντα τὰς ἀφορμάς. Βούλει	καὶ	τὰ πρὸς σὲ ἐξετάσωμεν, ἢ
[2, 5]	δόξης δὲ τῆς κρατούσης νῦν	καὶ	τὰ πρότερα φαίνεται. Γούτων μὲν
[2, 5]	ἐν τόποις τὰ τῆς λαμπρότητος,	καὶ	τὰ τῆς περιφανείας, οὐδὲ ἐν
[2, 3]	καὶ ὀψόμεθα τίς ὁ ἄθλιος	καὶ	ταλαίπωρος· ἐκείνων μὲν γὰρ τῶν
[2, 3]	οὐχ οὗτος; τίς δὲ ἄθλιος	καὶ	ταλαίπωρος; οὐχ ὁ νοσῶν τὸν
[2, 1]	εὐτυχίαν εἶναι νομίζοντας, ἀθλίως μὲν	καὶ	ταλαιπώρως, νομίζοντας δ´ οὖν ὅμως·
[2, 10]	ἐν ἡδονῇ, ἀλλ´ (ἐν θορύβῳ	καὶ	ταραχῇ καὶ οἴστρῳ καὶ μανίᾳ
[2, 5]	ἔχοντα τοῦ οὐρανοῦ τὴν ψυχὴν,	καὶ	ταραχῆς καὶ θορύβου πόῤῥω καθήμενον,
[2, 10]	Πυριφλεγέθοντας ποταμοὺς, καὶ Στυγὸς ὕδωρ,	καὶ	Τάρταρον τοσοῦτον ἀπέχοντα τῆς γῆς,
[2, 5]	γὰρ βασίλεια τῇ ἐρημίᾳ παραβάλλων,	καὶ	τὰς ἐλπίδας τὰς ἐκεῖθεν ταῖς
[2, 4]	τι τοιοῦτον, ἐφ´ ἕτερον μεταβήσεται,	καὶ	τὰς τῶν ὑδάτων πηγὰς πρότερον
[2, 1]	ΔΕΥΤΕΡΟΣ. ~αʹ (Ἱκανὰ μὲν οὖν	καὶ	ταῦτα ἔκστασιν ἐργάσασθαι καὶ φρίκην·
[2, 9]	τῶν συστρατευομένων ἁλῷ; ἢ οὐχὶ	καὶ	ταῦτα, καὶ τούτων πλείονα δεδοίκασι
[2, 2]	καὶ πλάνοι (λεγέτω γὰρ δὴ	καὶ	ταῦτα, οὐ διοισόμεθα) ἐκ τῶν
[2, 2]	καὶ τὸ δὴ χαλεπώτερον, ὅτι	καὶ	ταῦτα πείσαντες μᾶλλον ἡμῶν προσποιοῦνται
[2, 5]	μυρίων τοιούτων βασιλέων εὐπορώτερος ἦν,	καὶ	ταῦτα ῥακίοις συζῶν, ὡς τὸν
[2, 9]	τελευτὴν, καὶ πολλῷ πλέον τότε,	καὶ	ταύτην αὐτὸν οὐδεὶς ἀφαιρήσεται τὴν
[2, 6]	δὲ δυναστείαν βούλει καὶ προστασίαν,	καὶ	ταύτην οὐχ ἧττον τῶν προτέρων
[2, 7]	οὐ ψόφος ταῦτα τὰ ῥήματα,	καὶ	ταύτης τῆς μεγάλης δυνάμεως ἑτέραν
[2, 2]	αὐτὸς οὗτος ἐν ἐλπίσι χρησταῖς,	καὶ	ταχέως ἐπὶ τὴν αὐτὴν ἀρχὴν
[2, 5]	Παρὰ μὲν Ἀθηναίοις Ἀριστείδης, ὃν	καὶ	τελευτήσαντα ἡ πόλις ἔθαψε, καὶ
[2, 10]	εὐφροσύνην καὶ εἰλικρινῆ καὶ ἔνδοξον	καὶ	τέλος οὐκ ἔχουσαν, δυνατωτέραν τε
[2, 9]	μουσικῇ καὶ παρασίτοις καὶ κόλαξι	καὶ	τῇ ἄλλῃ βλακείᾳ, τοσούτῳ τὸν
[2, 5]	ἐπὶ τῶν ὑπερῴων δένδρα ἔχειν,	καὶ	τὴν ἀπὸ τῶν λειμώνων παραμυθίαν,
[2, 6]	ὅτι πλούτου καταγελάσας τοῦ πατρικοῦ,	καὶ	τὴν βιωτικὴν καταπατήσας φαντασίαν, καὶ
[2, 10]	Ἅμα τε γὰρ ἐνεπλήσθη τις,	καὶ	τὴν ἡδονὴν ἔσβεσε, καὶ πρὸ
[2, 10]	ὁ μὲν πληρώσας τὴν συνουσίαν,	καὶ	τὴν ἡδονὴν ἔσβεσεν, ὁ δὲ
[2, 2]	ἐκείνων καταγελάσαντα περιβαλέσθαι ἱμάτιον ἁδρὸν,	καὶ	τὴν πόλιν ἀφέντα πρὸς τὸ
[2, 10]	εἰ περὶ τὴν τῶν ὀρχουμένων	καὶ	τὴν τῶν ἡνιόχων μανίαν ἐπτοημένου
[2, 5]	τοῦ πλούτου καὶ τῶν δορυφόρων	καὶ	τῆς ἄλλης φαντασίας διετέλεσε ζῶν·
[2, 10]	ἐπὶ τῆς ἀλλοτρίας εἴασε γῆς,	καὶ	τῆς ἀναγκαίας δεόμενον τροφῆς, ὡς
[2, 5]	Οὔπω γάρ σοι λέγω, ὅτι	καὶ	τῆς γῆς ἁπάσης καταφρονεῖ, πόλιν
[2, 5]	ἢ ὑμεῖς ἐπὶ τῆς πατρίδος	καὶ	τῆς εὐνῆς· ὥστε καὶ πλάνον
[2, 4]	χρυσὸς γένοιτο μετὰ τῶν ὀρῶν	καὶ	τῆς θαλάσσης καὶ τῶν ποταμῶν,
[2, 5]	πάσης τῆς γῆς οὔσης αὐτοῦ	καὶ	τῆς θαλάσσης, οὕτως εὐκόλως καὶ
[2, 5]	τὸ ἱμάτιον, ὅπερ ἔχει μόνον,	καὶ	τῆς καλύβης ἐξάγαγε, καὶ κάθελε
[2, 3]	οὐκ ἐρᾷ, ὅτι τοῦ πολέμου	καὶ	τῆς μάχης ταύτης ἕστηκεν ἐκτός;
[2, 1]	τις ἂν γεγενημένον εἰπεῖν, ὅτε	καὶ	τῆς πλάνης ἐκράτει λαμπρῶς· ἀλλ´
[2, 10]	τινος ἐλαύνονται μάστιγος τοῦ συνειδότος	καὶ	τῆς προσδοκίας τῶν δεξομένων αὐτοὺς
[2, 6]	τοῦ βασιλέως νόμοις τε ὥρισται,	καὶ	τῆς συνηθείας ἐστί· καὶ διὰ
[2, 3]	συνωμολόγηται μέγιστον ὂν ἀγαθὸν, τὸ	καὶ	τῆς τῶν ὄντων χρείας ἐξώτερον
[2, 1]	ὡς ἀλαζόνας ὄντας καὶ λυμεῶνας	καὶ	τῆς φύσεως ἁπάσης ἐχθρούς. ~βʹ
[2, 5]	μὴ τοῦτο ποιήσῃς μόνον, ἀλλὰ	καὶ	τῆς χώρας ἁπάσης ἀπέλασον, καὶ
[2, 4]	ἄν ποτε αὐτὸν ἀλλάξαιντο τούτου.	Καὶ	τί λέγω, ἀλλάξαιντο; οὐδὲ μετ´
[2, 9]	τοὺς ὑμετέρους τοιαῦτα τρυφῆσαί ποτε.	Καὶ	τί λέγω τὸ γῆρας; ἐν
[2, 9]	καὶ ἑκατὸν, καὶ δὶς τοσοῦτον;	Καὶ	τί μετὰ ταῦτα; οὐχ ὥσπερ
[2, 6]	ταύτην ἅπαντες τὸν περικείμενον ἐκπλαγήσονται.	Καὶ	τί μοι, φησὶ, τῆς τῶν
[2, 2]	οὗτος, ὁ ἐν τοσαύτῃ τρυφῇ	καὶ	τιμῇ διατελῶν, καὶ τοιαύτας ἔχων
[2, 6]	φησὶ, ταύτης, δυναστείαν δὲ ζητῶ	καὶ	τιμήν. Ἀλλ´ οἱ ἐπαινοῦντες καὶ
[2, 6]	καὶ τιμήν. Ἀλλ´ οἱ ἐπαινοῦντες	καὶ	τιμήσουσι πάντως. Εἰ δὲ δυναστείαν
[2, 9]	φύσεως κείμενον νόμον θεραπεύων σε	καὶ	τιμῶν, ἀλλὰ πρὸ τῶν ἄλλων
[2, 10]	εὐρίπῳ τῷ παρόντι βίῳ φερόμενος.	Καὶ	τὸ δὴ κεφάλαιον· εἰ γὰρ
[2, 2]	πρὸς τὴν προτέραν εὐπραγίαν ἐπανελθεῖν·	καὶ	τὸ δὴ χαλεπώτερον, ὅτι καὶ
[2, 8]	καὶ πρὸς ἕτερον ἐπειγόμενος φῶς,	καὶ	τὸ παρὸν οὐδὲν μέγα πρὸς
[2, 2]	τοσαύτῃ τρυφῇ καὶ τιμῇ διατελῶν,	καὶ	τοιαύτας ἔχων ἐλπίδας, καὶ τῶν
[2, 3]	γὰρ κουφότερον, ὑπὲρ τοσούτων φροντίζειν,	καὶ	τοιαύτῃ προσδεδέσθαι φυλακῇ καὶ δουλείᾳ,
[2, 5]	καὶ ῥώμῃ σώματος καὶ εὐγενείᾳ	καὶ	τοῖς ἄλλοις (πᾶσιν Ἀλκιβιάδου κρατοῦντος
[2, 1]	ἀνατροπῇ τῆς πολιτείας ἅπαντα πράττων,	καὶ	τοῖς ἀλλοτρίοις ἐντρυφῶν κακοῖς, καὶ
[2, 7]	καὶ ὑπεύθυνος ὢν διὰ ταῦτα	καὶ	τοῖς ἐκείνου δούλοις, καὶ ὑπὲρ
[2, 6]	στέφανον περικείμενος ἐπὶ τῆς κεφαλῆς,	καὶ	τοῖς σηρικοῖς ἐπικαθήμενος στρώμασι, καὶ
[2, 10]	στεφάνων, ἐπὶ τὴν ἀκύμαντον ζωὴν	καὶ	τὸν εὔδιον λιμένα ἐλθών. Ἀλλ´
[2, 8]	ἑτέρων ἀνυέτω, ἀλλὰ δι´ ἑαυτοῦ·	καὶ	τὸν κακῶς παθόντα καὶ πρὸς
[2, 5]	καθαρὰν, ὑπὸ σκιὰν δένδρων ἀμφιλαφῶν,	καὶ	τὸν ὀφθαλμὸν ἑστιῶντα τῇ θέᾳ,
[2, 6]	λόγος ἀπέδειξεν, ἑτέραν πολλῷ μείζονα	καὶ	τὸν υἱὸν ἔχοντα ἀποδείξωμεν τὸν
[2, 9]	πόῤῥω φιλοσοφίας ἑστῶτι; Τί οὖν	καὶ	τὸν υἱὸν κωλύεις γενέσθαι ταύτης
[2, 3]	θρηνεῖς τὸν υἱὸν, ὅτι μανίας	καὶ	τοσαύτης ἀμηχανίας ἀπήλλακται, ὅτι ἔρωτα
[2, 5]	λαμβάνων, οὕτως ἐσχάτῃ συνέζη πενίᾳ·	καὶ	τοσοῦτον ἦν τοῦ βασιλέως λαμπρότερος,
[2, 9]	ἕστηκεν ἐπὶ τῆς οἰκείας ἰσχύος,	καὶ	τότε μάλιστα φαίνεται, ὅταν μάλιστα
[2, 9]	ὕψος, συνάγει εἰς μίαν ψυχήν.	Καὶ	τότε μὲν ἅτε χρημάτων ἐρῶν,
[2, 9]	καὶ οἱ κρατοῦντες ἄπιστοι γένωνται,	καὶ	τότε τὰ τοῦ παιδὸς ἔσται
[2, 9]	δὲ βίον εἵλετο, δι´ ὃν	καὶ	τοῦ βασιλέως βασιλικώτερος ὢν, πάντων
[2, 5]	ἑτέρωθέν σου τὴν πενίαν ἰδεῖν,	καὶ	τοῦ παιδὸς τὴν εὐπορίαν τοῦ
[2, 1]	ὃ μάλιστα πάντων ἐγὼ θαυμάζω,	καὶ	τοῦ πάντα διεφθάρθαι τεκμήριον εἶναί
[2, 9]	μεγάλῃ γενόμενος, ἄδηλον εἰ μὴ	καὶ	τοῦ πατρὸς ἔμελλεν ὑπερορᾷν· νῦν
[2, 2]	τοῦ παιδὸς, καὶ τῶν ποταμῶν	καὶ	τοῦ ὑετοῦ καὶ τῶν πνευμάτων
[2, 3]	διὰ τοῦτο μήτε ἀπαλλαγῆναι βουλόμενος,	καὶ	τοὺς ἀπηλλαγμένους θρηνῶν; Ἀγάγωμεν δὴ
[2, 5]	καὶ τρυφῇ καὶ περιουσίᾳ, ἀλλὰ	καὶ	τοὺς ἐν πενίᾳ, τοὺς ἐν
[2, 2]	παρ´ ἡμῶν. Τί γάρ μοι	καὶ	τοὺς ἔξω κρίνειν; ὁ μακάριος
[2, 8]	καὶ πρὸς ταύτην παρεσκευασμένον ἀεὶ,	καὶ	τοὺς περὶ τῆς ἀναστάσεως λόγους
[2, 8]	ἴδῃ τούτων πάντων καταφρονοῦντα ἕτερον;	Καὶ	τοὺς περὶ φιλοσοφίας δὲ λόγους
[2, 5]	πάσχει κακῶς, οὐχ ἑαυτὴν, ἀλλὰ	καὶ	τοὺς ποιοῦντας οὐκ ἀφιεῖσα κρύπτεσθαι
[2, 7]	ψυχὴν τοιαύτην λαβεῖν; Ἐμοὶ δοκεῖ	καὶ	τοὺς σφόδρα φιλοσωμάτους ἑλεῖν ἂν
[2, 6]	καὶ ὑπὸ τῶν ἡμιόνων ἑλκόμενος,	καὶ	τοὺς χρυσοφοροῦντας δορυφόρους ἔχων, ὡς
[2, 3]	εἰπεῖν, τῇ φύσει· πλὴν ἀλλὰ	καὶ	τοῦτο ἔστω, καὶ συγκεχωρήσθω τῷ
[2, 3]	τῶν τοιούτων ἀνέχεσθαι; Ἂν τοίνυν	καὶ	τοῦτο ἔχοντα δείξωμεν τὸν υἱὸν,
[2, 5]	ἡμέραν, ἄρτον τε ἐσιτεῖτο μόνον,	καὶ	τοῦτο ἦν αὐτῷ ὄψον καὶ
[2, 9]	ἥκοντα τῆς ἀρετῆς, πῶς εἰκὸς	καὶ	τοῦτο μετὰ πολλῆς φυλάξεσθαι τῆς
[2, 5]	ἑνὸς ἱματίου πλέον εἶχεν οὐδὲν,	καὶ	τοῦτο μόνον καὶ χειμῶνος καὶ
[2, 7]	δὲ οὐδ´ ἂν ἐθέλωσι δυνήσονται,	καὶ	τοῦτο ὁμοίως ἐκείνῳ δῆλον. Οὐ
[2, 4]	ἴσασιν ὅτι πρᾶγμά ἐστιν εὐκαταφρόνητον.	Καὶ	τοῦτο πάλιν ἀπὸ τῶν ὑμετέρων
[2, 8]	ῥᾷον τὸν παθόντα διαθεῖναι δυνήσεται.	Καὶ	τοῦτον μὲν οὕτως ἰάσεται. Ἀγέσθω
[2, 8]	Ὁ δὲ υἱὸς ὁ σὸς	καὶ	τούτους εὐκολώτερον ἀνακτήσεται. Παρίημι τὴν
[2, 3]	παραπόληταί τι τῶν ὄντων, ἢ	καὶ	τούτων ἀπηλλάχθαι τῶν δεσμῶν; Κείσθω
[2, 1]	δὲ οὐδὲ οὗτοι πάντες, ἀλλὰ	καὶ	τούτων αὐτῶν ὁ μιαρώτατος τὸν
[2, 5]	ψηφὶς ἐδάφους ἄνθεσι καλλωπιζομένου ποικίλοις.	Καὶ	τούτων αὐτῶν ὑμεῖς οἱ πλουτοῦντες
[2, 8]	μὴ καταφρονεῖσθαι (εἰκὸς γάρ σε	καὶ	τούτων ἐρᾷν) οὐκ οἶδα πῶς
[2, 5]	πάλιν ἕτερος οὗτος φιλόσοφος τοσούτῳ	καὶ	τούτων καὶ ἑτέρων μυρίων τοιούτων
[2, 9]	ἁλῷ; ἢ οὐχὶ καὶ ταῦτα,	καὶ	τούτων πλείονα δεδοίκασι τῶν εὐδοκιμούντων
[2, 3]	Οὗτος μὲν οὖν ταῦτα λεγέτω	καὶ	τούτων πλείονα. Ἐγὼ δὲ παραιτήσομαι
[2, 8]	τούτων ἐλθεῖν, καὶ λόγων μετασχεῖν	καὶ	τραπέζης, ἀλλ´ ὥσπερ μεγάλων τινῶν
[2, 5]	δὲ ἐκείνους ἀκριβῶς. Ὁ γὰρ	καὶ	τροφῆς καὶ ποτοῦ καὶ οἰκίας
[2, 5]	ἔθαψε, καὶ πλούτῳ καὶ γένει	καὶ	τρυφῇ καὶ δυνάμει λόγων καὶ
[2, 5]	ὄψει λαμπροὺς τοὺς ἐν πλούτῳ	καὶ	τρυφῇ καὶ περιουσίᾳ, ἀλλὰ καὶ
[2, 9]	γήρᾳ, καὶ πολλὰς καὶ δόξης	καὶ	τρυφῆς (ὑποθέσεις ἔχοντες, ἐπηρεάζεσθε, ἅτε
[2, 1]	ἀποστῆναι λόγων. Ἀλλ´ ἐκεῖνος μὲν	καὶ	τύραννος καὶ ἄπιστος καὶ ὠμὸς
[2, 5]	βελτίων, οὐδὲ τῇ ἡδονῇ, ἀλλὰ	καὶ	τῷ ἀνάλωτος εἶναι, καὶ εἰς
[2, 3]	πλοῦτον μαινόμενοι. Ὅθεν ἐκείνους μὲν	καὶ	τῷ λόγῳ συμπλάσαι ἠναγκάσθημεν, διὰ
[2, 3]	Ὅτι μὲν οὖν φροντίδων ἀπήλλακται,	καὶ	τῶν ἄλλων τῶν ἐπισυρομένων τῷ
[2, 3]	καὶ ὑπερβαλέσθαι τῷ πλούτῳ πάντας	καὶ	τῶν ἀπὸ τοῦ πλούτου κακῶν
[2, 5]	καὶ μετὰ πολλοῦ τοῦ πλούτου	καὶ	τῶν δορυφόρων καὶ τῆς ἄλλης
[2, 3]	οὐδὲ τῶν ἐρώντων ἀεὶ, ἀλλὰ	καὶ	τῶν ἐν βραχεῖ τοῦτο παθόντων,
[2, 6]	τῆς τῶν πολλῶν ὑπονοίας ὄφελος	καὶ	τῶν ἐπαίνων; Καὶ μὴν δόξα
[2, 3]	φορτίων ἑτέρων, ἀλλὰ πολλῷ βέλτιον	καὶ	τῶν ἐπιτεθέντων ἤδη καταφρονεῖν. Εἰ
[2, 4]	οὐ τῶν εὐδοκίμων τούτων, ἀλλὰ	καὶ	τῶν εὐτελεστέρων, τοσαύτην ἔχοντας δύναμιν.
[2, 6]	καὶ τὴν βιωτικὴν καταπατήσας φαντασίαν,	καὶ	τῶν κοσμικῶν ἐλπίδων ἀνώτερος γενόμενος,
[2, 10]	θρηνῶμεν, ἅτε πάντων ἀθλιωτέρους ὄντας,	καὶ	τῶν μαινομένων οὐδὲν διαφέροντας. Τὸ
[2, 6]	κροτήσουσιν ὑπὲρ τῆς μεγαλοψυχίας αὐτόν.	Καὶ	τῶν μὲν βασιλέων μυρία κατηγορουμένων,
[2, 7]	ὑποπτεῦσαι δύναιτ´ ἂν, ἢ τὸν	καὶ	τῶν οἰκετῶν ταπεινότερον (εἶναι νομιζόμενον
[2, 2]	διατελῶν, καὶ τοιαύτας ἔχων ἐλπίδας,	καὶ	τῶν οἰκετῶν τῶν ἑαυτοῦ εὐτελεστέραν
[2, 2]	τῶν ποταμῶν καὶ τοῦ ὑετοῦ	καὶ	τῶν πνευμάτων ἀνωτέρου γινομένου· θρηνείτω
[2, 4]	τῶν ὀρῶν καὶ τῆς θαλάσσης	καὶ	τῶν ποταμῶν, ἀντ´ ἐκείνου λαβεῖν.
[2, 2]	πέτρας ἑστῶτος αὐτοῦ τοῦ παιδὸς,	καὶ	τῶν ποταμῶν καὶ τοῦ ὑετοῦ
[2, 8]	πολὺ τῆς ὀδύνης ἀποθέμενον βάρος,	καὶ	τῶν συνδείπνων καὶ περιδείπνων πολλῷ
[2, 10]	ἄξια καὶ στεφάνων, μαινομένων ἐστὶ,	καὶ	τῶν τὰ αὐτὰ νοσούντων αὐτοῖς.
[2, 5]	εἵλεσθε τῆς στέγης τῆς χρυσῆς	καὶ	τῶν τοίχων τῶν θαυμαστῶν. Ὅταν
[2, 3]	πρὸς αὐτόν; Ἀπὸ τοῦ πλούτου	καὶ	τῶν χρημάτων, ἐπειδὴ καὶ αὐτὸς
[2, 3]	τέ ἐστι τὴν ὄντως ἐλευθερίαν,	καὶ	ὑγιαίνει τὴν ὄντως ὑγίειαν, καὶ
[2, 2]	καὶ φυτεύειν ἐκεῖ καὶ ἄρδειν	καὶ	ὑδροφορεῖν, καὶ τὰ ἄλλα δὴ
[2, 9]	οὐκ ὄψει ταῦτα ἀποδυσπετοῦντα ἅπερ	καὶ	ὑμεῖς, ἀλλὰ χαίροντα καὶ γαννύμενον
[2, 7]	ταῦτα καὶ τοῖς ἐκείνου δούλοις,	καὶ	ὑπὲρ ἁπάντων τρέμων, καὶ μυρίας
[2, 3]	Ἐρήσομαι δέ σε πάλιν, εἰ	καὶ	ὑπερβαλέσθαι τῷ πλούτῳ πάντας καὶ
[2, 7]	ἐπιτιμήσει; σὺ ὁ τοσαῦτα κεκτημένος,	καὶ	ὑπεύθυνος ὢν διὰ ταῦτα καὶ
[2, 6]	καὶ τοῖς σηρικοῖς ἐπικαθήμενος στρώμασι,	καὶ	ὑπὸ τῶν ἡμιόνων ἑλκόμενος, καὶ
[2, 6]	ὄψει πᾶσαν ἐπιστρεφομένην τὴν πόλιν,	καὶ	ὑποδεικνύντας αὐτὸν ἅπαντας καὶ θαυμάζοντας
[2, 9]	τὰ δοκοῦντα ἐναντία εἶναι, μετριοφροσύνην	καὶ	ὕψος, συνάγει εἰς μίαν ψυχήν.
[2, 2]	οἱ γεωργοὶ, μεστοὶ δὲ οἰκέται·	καὶ	φαιδροὶ μὲν ἐπὶ τοῖς κακοῖς
[2, 6]	λόγον ἀγάγωμεν, δῆλον ἡμῖν ἔσται	καὶ	φανερόν. Εἰπὲ γάρ μοι, τί
[2, 6]	μετέστη, καὶ χιτωνίσκον σαπρὸν ἐνέδυ	καὶ	φαῦλον, πάντες εὐθέως συνδραμοῦνται καὶ
[2, 5]	δυναστείᾳ, ἀλλ´ ἐν ἀρετῇ ψυχῆς	καὶ	φιλοσοφίᾳ μόνον. ~Ἀλλ´ ἐπειδὴ τὰ
[2, 10]	τινὰ κρίσεως ἔλαβον· καὶ ποιητὰς	καὶ	φιλοσόφους καὶ λογοποιοὺς, καὶ πάντας
[2, 8]	κατακαήσεται· ἐκεῖθεν δὲ ἡμερώτερος ἔσται	καὶ	φιλοσοφώτερος. Ὁρῶν γὰρ τοσαύτης μὲν
[2, 6]	ἐπεθύμησε μὲν, οὐκ ἴσχυσε δέ·	καὶ	φίλους δὲ μεγάλα ἐπιδειξαμένους ἐκεῖ
[2, 2]	ἀλλ´ ἢ ὥστε πῦρ ἐπαφεῖναι	καὶ	φλέξαι πάντα, καὶ οἰκίας καὶ
[2, 10]	βραχεῖ γευσάμενον, ἐπὶ τὰ πικρότερα	καὶ	φορτικώτερα λῆξαι κακά. Ὅταν δὲ
[2, 1]	οὖν καὶ ταῦτα ἔκστασιν ἐργάσασθαι	καὶ	φρίκην· κἂν τὸ προφητικόν τις
[2, 1]	πλεῖον σφόδρα· καὶ, ὅτι Ἔκστασις	καὶ	φρικτὰ ἐγενήθη ἐπὶ τῆς γῆς,
[2, 5]	τῆς εὐνῆς· ὥστε καὶ πλάνον	καὶ	φυγάδα καὶ ἀλήτην τὴν πόλιν
[2, 2]	ἀφέντα πρὸς τὸ ὄρος φυγεῖν,	καὶ	φυτεύειν ἐκεῖ καὶ ἄρδειν καὶ
[2, 5]	Ἀκαδημίας κήπῳ διέτριβεν ἄρδων τε	καὶ	φυτεύων καὶ ἐλαίας ἐσθίων, καὶ
[2, 3]	οὐχ ὁ μὲν πυρέττοντι προσέοικε,	καὶ	χαλεπωτάτην ἀνάγκην ἔχοντι, κἂν ἐκ
[2, 2]	τὸν πρὸς αὐτὸν ἀγῶνα, ὅτι	καὶ	χαλεπώτερον αὐτὸν πρότερον καταστήσας τῷ
[2, 2]	ἐπονείδιστα· ἔστω δὲ καὶ ἀνυπόδετος,	καὶ	χαμαὶ καθευδέτω, γενέσθω δὲ καὶ
[2, 5]	δυσχεραίνοντα οὐδὲ ἀλγοῦντα, ἀλλά σοι	καὶ	χάριν εἴσεται τούτων, ὅσον πρὸς
[2, 5]	εἶχεν οὐδὲν, καὶ τοῦτο μόνον	καὶ	χειμῶνος καὶ θέρους καὶ ἐν
[2, 8]	ταπεινῶν ὄντες τινὲς ἀγροίκων υἱοὶ	καὶ	χειροτεχνῶν, ἐπὶ τὴν φιλοσοφίαν ταύτην
[2, 6]	γενόμενος, πρὸς τὴν ἐρημίαν μετέστη,	καὶ	χιτωνίσκον σαπρὸν ἐνέδυ καὶ φαῦλον,
[2, 10]	λεπτὴν αὔραν, καὶ εὐωδίαν πολλὴν,	καὶ	χοροὺς ἐκεῖ διατρίβοντας, καὶ λευκὴν
[2, 8]	περὶ τούτου, ὅτι τιμῆς ἐρῶν,	καὶ	χρημάτων ἐφιέμενος, καὶ λαμπρὸς ἐκ
[2, 10]	κακά. Ὅταν δὲ πρὸς τούτῳ	καὶ	ὡμολογημένον ᾖ, ὅτι καὶ ἐνταῦθα
[2, 1]	μὲν καὶ τύραννος καὶ ἄπιστος	καὶ	ὠμὸς καὶ ἐπ´ ἀνατροπῇ τῆς
[2, 3]	τῶν δὲ μεγάλων ἀγαθῶν ἀπολαύσαντα,	καὶ	ὧν ἐπέκεινα ἕτερα οὐκ ἔστιν
[2, 10]	ἐπαίνων ἄξιον πράττοντος ἐγέλων ἐκεῖνοι	καὶ	ὠνείδιζον, οὐχὶ παραπαίειν αὐτοὺς ἂν
[2, 7]	δυνήσεται αὐτὸν λυπῆσαί ποτε, ἀλλὰ	καὶ	ὠφελήσει τὰ μέγιστα. Πρὸς γὰρ
[2, 2]	καθευδέτω, γενέσθω δὲ καὶ λεπτὸς	καὶ	ὠχρὸς ὁ καλὸς νεανίας οὗτος,
[2, 10]	τρυφῆς. Δεῖξον οὖν μοιτὸν ταύτης	καιρὸν,	καὶ πόσον κατέχειν ὑμᾶς δύναιτ´
[2, 10]	αὐτῷ τῷ τῆς μίξεως φαίνεται	καιρῷ,	ἀλλ´ ὁ μὲν πληρώσας τὴν
[2, 2]	μόνον ἦν ἡμῶν ὁ ἀγὼν,	καίτοι	γε δυσχερέστερός τέ ἐστι, καὶ
[2, 5]	ἔπαινον καὶ εὐφημίαν κεκτῆσθαι πᾶσαν·	καίτοι	γε ἐφ´ ὑμῶν τοὐναντίον ἔστιν
[2, 1]	πατέρες ἔμαθον ὑπὲρ τούτων ὀργίζεσθαι.	Καίτοι	γε οὐκ ἀγνοῶ ὅτι πολλοὶ
[2, 6]	δύνασθαι δὲ τοὺς εὐεργετοῦντας ἀμείβεσθαι,	Καίτοι	γε ταύτην ἅπασαν οὐδὲ παρὰ
[2, 2]	τὸν οὐρανὸν ἑλκομένων παίδων πατέρας·	καίτοι	γε τοῦ νόμου τῶν ἀγώνων
[2, 5]	Σωκράτης; πόσῳ Ἀρχελάου λαμπρότερος ἦν;	Καίτοι	ὁ μὲν βασιλεὺς ἦν, καὶ
[2, 5]	ὁ φιλόσοφος τοῦ τυράννου μᾶλλον;	Καίτοι	ὁ μὲν τῆς τε Σικελίας
[2, 10]	χρήματα ὥσπερ ἐκ πηγῶν ἀναλισκέτω,	καίτοι	οὐδαμοῦ ταῦτα συμβεβηκέναι πάντα δυνατὸν,
[2, 7]	πάντα αὐτοῖς γενέσθαι τὰ ἀγαθά.	Καίτοι	τί τοσοῦτον ἔδωκας ἂν αὐτῷ,
[2, 4]	οὖν λαβεῖν αὐτὸν ἕλοιντο ἄν.	Καίτοι	ὑμῖν εἴ τις ἐδίδου τὸν
[2, 6]	πολεμίους, καὶ μυρία αὐτὸν εἰργασμένους	κακὰ,	ἀμύνασθαι ἐπεθύμησε μὲν, οὐκ ἴσχυσε
[2, 8]	ἐνοχλήσεις μᾶλλον· τὰ γὰρ οἰκεῖα	κακὰ	ἐν τοῖς τῶν πέλας ἀγαθοῖς
[2, 10]	ἰσχύν. Καὶ σιωπῶ τὰ λοιπὰ	κακὰ,	καὶ ὅσος ἀπὸ ταύτης γίνεται
[2, 10]	δὲ ἀγαθοὶ κἂν μυρία πάσχωσι	κακὰ,	κατὰ Πίνδαρον, ἐλπίδα κουροτρόφον ἔχουσιν
[2, 10]	τὰ πικρότερα καὶ φορτικώτερα λῆξαι	κακά.	Ὅταν δὲ πρὸς τούτῳ καὶ
[2, 1]	ἁλισκομένους, πὴ δὲ τῆς οἰκείας	κακίας	τὴν τῶν ἄλλων ἀπώλειαν εὐτυχίαν
[2, 8]	πολλῆς, ἅτε ἐπ´ ἀλλοτρίοις φιλοσοφῶν	κακοῖς·	ἐκεῖνος δὲ αὐτὸν διὰ τῶν
[2, 1]	πράττων, καὶ τοῖς ἀλλοτρίοις ἐντρυφῶν	κακοῖς,	καὶ εἰδὼς ὅτι πολιτείαν ἀρίστην
[2, 3]	καὶ ἐπὶ μεγίστοις θρηνεῖν τοῖς	κακοῖς.	(Πόθεν οὖν ἀρξόμεθα τοῦ λόγου
[2, 2]	καὶ φαιδροὶ μὲν ἐπὶ τοῖς	κακοῖς	τοῖς ἐμοῖς ἐχθροὶ, ἐγκαλύπτονται δὲ
[2, 4]	ὁ πλοῦτος μεταπεσεῖται ὑπὸ τῆς	κακουργίας	ἐκείνων· παρὰ δὲ τῷ παιδὶ
[2, 3]	καὶ μηδὲ ὄναρ ἁλίσκοιτο τῷ	κακῷ,	τίς πάλιν ἡμῖν ὁ ζηλωτὸς
[2, 10]	ἔχουσιν οὐκ ἀφιεῖσαν τῶν παρόντων	κακῶν	αἴσθησιν λαβεῖν; Ὥστε καὶ κατὰ
[2, 3]	καὶ τῶν ἀπὸ τοῦ πλούτου	κακῶν	ἀπαλλαγῆναι ἐνῆν, ἆρα οὐκ ἂν
[2, 8]	γὰρ ἴδῃ ταύτην καθαρὰν οὖσαν	κακῶν,	καὶ πολλῆς εὐπραγίας γέμουσαν, καὶ
[2, 3]	ἄλλων τῶν ἐπισυρομένων τῷ πλούτῳ	κακῶν,	οὐδὲ αὐτὸς ἀντερεῖς· διόπερ οὐδὲ
[2, 7]	μήτε, ἂν ἐθέλῃ, δυνήσεται ποιῆσαι	κακῶς;	καὶ μάλιστα, ὅταν τὸ μὴ
[2, 5]	ἀλλὰ καὶ δι´ ὧν πάσχει	κακῶς,	οὐχ ἑαυτὴν, ἀλλὰ καὶ τοὺς
[2, 8]	ἀλλὰ δι´ ἑαυτοῦ· καὶ τὸν	κακῶς	παθόντα καὶ πρὸς τοῦτον ἀγάγωμεν
[2, 1]	αὐτῶν ὁ μιαρώτατος τὸν Σωκράτην	καλέσας,	ἐκέλευε τῶν ὑπὲρ φιλοσοφίας ἀποστῆναι
[2, 5]	οὐδὲ ἡ ψηφὶς ἐδάφους ἄνθεσι	καλλωπιζομένου	ποικίλοις. Καὶ τούτων αὐτῶν ὑμεῖς
[2, 9]	πολλῆς φυλάξεσθαι τῆς ὑπερβολῆς τὸ	καλόν.	Κἂν γὰρ ἀποθανεῖν ὑπὲρ τῆς
[2, 2]	καὶ λεπτὸς καὶ ὠχρὸς ὁ	καλὸς	νεανίας οὗτος, ὁ ἐν τοσαύτῃ
[2, 3]	κατατιλλέτω τὴν πολιάν. Τάχα ἡμῖν	καλὸς	ὁ κατήγορος ἀπηκρίβωται πρὸς τὸ
[2, 5]	Θηβαίοις Ἐπαμεινώνδας, ἄνθρωπος εἰς ἐκκλησίαν	καλούμενος,	καὶ διὰ τοῦτο μὴ δυνάμενος
[2, 5]	βασιλέως λαμπρότερος, ὡς πολλάκις αὐτὸν	καλοῦντος	ἐκείνου πρὸς ἑαυτὸν, μὴ θελῆσαι
[2, 5]	ὅπερ ἔχει μόνον, καὶ τῆς	καλύβης	ἐξάγαγε, καὶ κάθελε τὸ καταγώγιον,
[2, 10]	ἡμέρας; τοσοῦτον, ὅσον οὐδὲ ὀφθῆναι	καλῶς.	Ἅμα τε γὰρ ἐνεπλήσθη τις,
[2, 10]	διὰ τῶν ἔργων αὐτῶν εἴσῃ	καλῶς.	Διὸ σιγήσομαι λοιπὸν, τοσοῦτόν σου
[2, 10]	εἰ σκώπτουσιν ἡμᾶς, ἀλλ´ εἰ	καλῶς	καὶ δικαίως· κἂν μὲν τοῦτο
[2, 10]	Οὐχ οἱ μὲν ταῦτα στρέφοντες,	κἂν	ἀλύπως αὐτοῖς καὶ μετὰ πολλῆς
[2, 10]	ἐὰν δὲ ἀδίκως τοῦτο πράττωσι,	κἂν	ἅπαντες γελῶσιν, ἡμεῖς μὲν ἑαυτοὺς
[2, 9]	φυλάξεσθαι τῆς ὑπερβολῆς τὸ καλόν.	Κἂν	γὰρ ἀποθανεῖν ὑπὲρ τῆς σῆς
[2, 10]	μὲν ὑμετέραν ἱκανὸς ἀποστῆσαι φόβος·	κἂν	γὰρ βασιλεὺς γράμματα καταπέμψῃ θάνατον
[2, 7]	αὐτοῦ μαθεῖν, πολλῷ τούτου φιλοσοφώτερον;	Κἂν	γὰρ μυρία τις αὐτὸν ἐργάσηται
[2, 7]	αὐτὸν ἐργάσηται δεινὰ, κἂν μαστίξῃ,	κἂν	δήσῃ, τὸ μὲν σῶμα πλήττεται
[2, 6]	συνηθείας ἐστί· καὶ διὰ ταῦτα	κἂν	εἴποι τις θαυμάζων τὸν βασιλέα,
[2, 3]	προσέοικε, καὶ χαλεπωτάτην ἀνάγκην ἔχοντι,	κἂν	ἐκ πηγῶν ἀρύεσθαι ἔχῃ τὰ
[2, 4]	γένηται πένης, ἐπιτάξει πάλιν ἑτέρῳ·	κἂν	ἐκεῖνος πάθῃ τι τοιοῦτον, ἐφ´
[2, 2]	τοῦ Θεοῦ χάριτι ῥᾳδίως αἱρήσομεν,	κἂν	εὐγνώμων εἶναι ἐθέλοι, ταχέως αὐτὸν
[2, 7]	μυρία τις αὐτὸν ἐργάσηται δεινὰ,	κἂν	μαστίξῃ, κἂν δήσῃ, τὸ μὲν
[2, 10]	ἀλλ´ εἰ καλῶς καὶ δικαίως·	κἂν	μὲν τοῦτο ᾖ, καὶ μὴ
[2, 9]	εὐσεβῶν ταῦτα γίνεσθαι μόνον, ἀλλὰ	κἂν	μεταπέσῃ τὰ τῆς ἀρχῆς καὶ
[2, 10]	μόνον ἐπαινέσεις τὰ γεγενημένα, ἀλλὰ	κἂν	μικρὸν διαναστῆναι θελήσῃς, ταχέως καὶ
[2, 9]	Ὁ δὲ πλοῦτος ὁ ὑμέτερος,	κἂν	μυρία ἀγαθὰ κεκτημένος ᾖ, ἐπὶ
[2, 10]	αὐτοὺς δεινῶν· οἱ δὲ ἀγαθοὶ	κἂν	μυρία πάσχωσι κακὰ, κατὰ Πίνδαρον,
[2, 6]	σῶμα κεκτῆσθαι τοιοῦτον, ὡς μηδένα,	κἂν	μυρία ποιῇ, δύνασθαι πλῆξαι τὸ
[2, 10]	ταύτης τῆς ἡδονῆς· ἐκείνης δὲ,	κἂν	μυρίους θανάτους τις ἐπιφέρῃ, οὐ
[2, 5]	καταφρονεῖ, πόλιν (ἔχων τὸν οὐρανόν.	Κἂν	τελευτῆσαι δέῃ, τῆς τρυφῆς ὑμῶν
[2, 1]	ταῦτα ἔκστασιν ἐργάσασθαι καὶ φρίκην·	κἂν	τὸ προφητικόν τις ἐκεῖνο ἐπὶ
[2, 10]	ἄπιστος σὺ καὶ Ἕλλην, ὅμως	κἂν	τοῦτον παραδέξῃ τὸν λόγον. Ἀκούεις
[2, 9]	μηδὲν ἐπὶ τῆς πρώτης ἡλικίας	καρπωσάμενοι	χρηστὸν, δυσχεραίνητε πρὸς τὸ γῆρας;
[2, 3]	ὄντως ὑγίειαν, καὶ μείζων ἢ	κατὰ	ἀνθρωπίνην γέγονε φύσιν; Τί δαὶ,
[2, 4]	ὥστε σοι μηδὲν ἐλλείπειν τῶν	κατὰ	Θετταλίαν. Τί ταύτης τῆς εὐπορίας
[2, 3]	ἀκούοντας ἐμπρῆσαι ἅπαντας, καὶ πεῖσαι	κατὰ	κρημνῶν τοὺς τὰ τοιαῦτα ἐργασαμένους
[2, 10]	ἔστω τούτων, ἀλλὰ πάντα αὐτῷ	κατὰ	νοῦν προχωρείτω· ποῦ τὴν ἐκ
[2, 10]	ἀγαθοὶ κἂν μυρία πάσχωσι κακὰ,	κατὰ	Πίνδαρον, ἐλπίδα κουροτρόφον ἔχουσιν οὐκ
[2, 4]	εἶ μόνον, ἐκεῖνος δὲ τῶν	κατὰ	τὴν οἰκουμένην ἅπασαν. Εἰ δὲ
[2, 5]	ὅτι καὶ δοῦλος γενόμενος, καὶ	κατὰ	τὴν τοῦ τυράννου γνώμην ἀπεμποληθεὶς,
[2, 5]	τέως γὰρ οὕτως εἰρήσθω, ἐπεὶ	κατὰ	τὸν ἀληθῆ λόγον τότε μάλιστα
[2, 10]	κακῶν αἴσθησιν λαβεῖν; Ὥστε καὶ	κατὰ	τοῦτο μείζων ἐκείνη ἡ ἡδονή.
[2, 5]	πλουτοῦντές εἰσιν ἁλώσιμοι· ὥστε καὶ	κατὰ	τοῦτο οὐκ ἄν τις ἁμάρτοι
[2, 10]	δὲ μὴ τούτους σὺ μᾶλλον	καταγελᾷς	καὶ πενθεῖς; Μὴ γὰρ δὴ
[2, 2]	φιλοσοφίας, καὶ πειθέτω πάντων ἐκείνων	καταγελάσαντα	περιβαλέσθαι ἱμάτιον ἁδρὸν, καὶ τὴν
[2, 6]	ἐλθών τις ἀπαγγείλῃ, ὅτι πλούτου	καταγελάσας	τοῦ πατρικοῦ, καὶ τὴν βιωτικὴν
[2, 7]	Τίς γὰρ φθονήσει τῷ (πάντων	καταγελῶντι	τούτων, περὶ ἃ κόπτονται ἕτεροι
[2, 5]	καλύβης ἐξάγαγε, καὶ κάθελε τὸ	καταγώγιον,	καὶ οὐδὲ οὕτως ὄψει δυσχεραίνοντα
[2, 8]	ὄντων ἀξιώμασιν αἰσχυνθῆναι πρὸς τὸ	καταγώγιον	τούτων ἐλθεῖν, καὶ λόγων μετασχεῖν
[2, 7]	οὐ χειροῦται μίσει, οὐκ ἀπεχθείᾳ	καταγωνίζεται.	Καὶ οὔπω τοῦτο μέγα, ἀλλὰ
[2, 2]	ἐξαίφνης, ὥσπερ τις σκηπτὸς ἢ	καταιγίς	ποθεν ἐπιπεσοῦσα, μυριαγωγὸν (ὁλκάδα καὶ
[2, 8]	γέμουσαν, καὶ κληρονόμον ἔχουσαν, μᾶλλον	κατακαήσεται·	ἐκεῖθεν δὲ ἡμερώτερος ἔσται καὶ
[2, 2]	ὅταν ἐννοήσω αὐτοῦ τὸ ἀκαμπὲς,	κατακαίομαι,	διασπῶμαι, διαῤῥήγνυμαι. ~γʹ Ταῦτα λέγων,
[2, 5]	καθήμενον, ἢ τὸν ἐν οἰκίσκῳ	κατακεκλεισμένον;	Οὐ γὰρ δὴ τοῦ ἀέρος
[2, 8]	δεικνὺς ὅτι οὐδὲν τοῦτο δεινὸν,	κατακεκλεισμένος	τε ἐν οἰκίσκῳ μικρῷ, καὶ
[2, 2]	καὶ οὕτως εἰς στενὸν ἡμῖν	κατακεκλεισμένων	τῶν λόγων, πρὸς τούτους ἠθέλησα
[2, 5]	μᾶλλον τρυφᾷν, τὸν ἐπὶ βαθείας	κατακεκλιμένον	πόας, παρὰ πηγὴν καθαρὰν, ὑπὸ
[2, 2]	ἔστησα γυναικῶν, ἐκέλευσα χαλεπώτερον αὐτὰς	κατακόπτεσθαι,	ἢ εἰ νεκρὸν ἑώρων. Σύγγνωτε
[2, 1]	νῦν, ἀλλ´ οἱ τὴν ἀκρόπολιν	καταλαβόντες,	μᾶλλον δὲ οὐδὲ οὗτοι πάντες,
[2, 9]	εἰρήνης οὔσης, λαμπρότερος δὲ ἔσται	καταλαβόντος	πολέμου. Ὥστε καὶ Ἑλλήνων κρατούντων,
[2, 10]	μέλλοντα ἔχειν ἀντεραστὴν τὴν οὐσίαν	καταλῦσαι	πᾶσαν, νικῶντα τῇ φιλοτιμίᾳ τοὺς
[2, 2]	τινὲς λῄσταρχοι πρὸς τὰς αὐτῶν	καταλύσεις	ἀπήγαγον, καὶ οὕτω ταῖς αὐτῶν
[2, 2]	τινὰς ἀνταγωνιστὰς εἰς ἐξέτασιν κατιέναι	καταναγκάσαντες	καὶ συμπλακῆναι, περὶ τούτων ἀδεκάστοις
[2, 3]	τῶν ποδῶν τῶν ἀκουόντων, καὶ	καταπασσέσθω	τέφραν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς, καὶ
[2, 6]	τοῦ πατρικοῦ, καὶ τὴν βιωτικὴν	καταπατήσας	φαντασίαν, καὶ τῶν κοσμικῶν ἐλπίδων
[2, 10]	φόβος· κἂν γὰρ βασιλεὺς γράμματα	καταπέμψῃ	θάνατον ἀπειλοῦντα, τὸ πλέον τῶν
[2, 5]	ἐξ αὐτοῦ οἴει τοῦ οὐρανοῦ	καταπεπτωκέναι	τὸν υἱόν. Οὐκοῦν τοῦτο δεῖ
[2, 9]	στήσαντες τόπου τρέμειν ἀναγκάζονται μὴ	καταπέσῃ,	οὕτω καὶ οἱ πρὸς μεγάλην
[2, 9]	ἡδονὴν αὐτῷ διὰ τούτων ἁπάντων	κατασκευάζων;	Ἂν οὖν ἀκούσῃς αὐτοῦ λέγοντος
[2, 3]	ἤγαγον, ἵνα τούτου τοῦ οὕτω	κατασκευασθέντος,	ἡττηθέντος ὑφ´ ἡμῶν τῇ τοῦ
[2, 6]	τὸ τοιαύτην εὑρεῖν τοῦ βίου	κατάστασιν,	ἐν ᾗ μὲν οὐδ´ ἂν
[2, 2]	ὅτι καὶ χαλεπώτερον αὐτὸν πρότερον	καταστήσας	τῷ λόγῳ, οὕτως ἅψομαι τῶν
[2, 7]	ἑτέρων προστήσεται, καὶ ἐν ἀσφαλείᾳ	καταστήσει	πολλῇ, τοῦτο ἴσως ζητεῖς μαθεῖν.
[2, 7]	λαβὰς, ὅθεν ἄν τις αὐτὸν	κατάσχοι·	ἀλλ´ ὥσπερ ἀετὸς ὑψηλὰ πετόμενος
[2, 6]	ἱμάτια ἐκεῖνα τὰ εὐτελῆ καὶ	κατατετριμμένα.	Οὐ γὰρ ἂν οὕτως ἅπαντας
[2, 3]	καὶ παρακαλείτω πάντας ὀρέξαι χεῖρα,	κατατιλλέτω	τὴν πολιάν. Τάχα ἡμῖν καλὸς
[2, 5]	ὅτι καὶ τῆς γῆς ἁπάσης	καταφρονεῖ,	πόλιν (ἔχων τὸν οὐρανόν. Κἂν
[2, 10]	θανάτους τις ἐπιφέρῃ, οὐ πείσει	καταφρονεῖν,	ἀλλὰ καὶ γελασθήσεται μᾶλλον· οὕτω
[2, 3]	βέλτιον καὶ τῶν ἐπιτεθέντων ἤδη	καταφρονεῖν.	Εἰ γὰρ τὸ μὴ δεῖσθαι
[2, 8]	διὰ τὸν υἱὸν καὶ μὴ	καταφρονεῖσθαι	(εἰκὸς γάρ σε καὶ τούτων
[2, 4]	πολλῷ πλείω καὶ μείζω εὑρόντες	καταφρονήσουσιν	ἐκείνου, καὶ οὐκ ἄν ποτε
[2, 8]	αὐτοῦ, ὅταν ἴδῃ τούτων πάντων	καταφρονοῦντα	ἕτερον; Καὶ τοὺς περὶ φιλοσοφίας
[2, 5]	ἢ ὁ πάντων τῶν ὄντων	καταφρονῶν;	Καὶ μὴ τοῦτο ποιήσῃς μόνον,
[2, 2]	ἀπήγαγον, καὶ οὕτω ταῖς αὐτῶν	κατεγοήτευσαν	ἐπῳδαῖς, ὡς ἑλέσθαι καὶ πρὸς
[2, 2]	μικρὸν πρὸ τοῦ στόματος αὐτοῦ	κατέκλυσε,	καὶ μὴ μόνον πενίας τῆς
[2, 6]	πείσαντες αὐτὸν ἀπὸ τοῦ ὄρους	κατελθεῖν,	πείσωμεν καὶ εἰς ἀγορὰν ἐμβαλεῖν,
[2, 4]	εἰς αὐτὸν, καὶ πείσωμεν αὐτὸν	κατελθόντα	ἀπὸ τοῦ ὄρους, μᾶλλον δὲ
[2, 2]	μελαίνῃ στολῇ τοὺς οἰκέτας ἅπαντας,	κατέπασα	τέφρᾳ τὰς κεφαλὰς, χοροὺς ἔστησα
[2, 9]	καὶ πάντων τῶν ἄλλων ὁμοῦ	κατεφρόνησεν.	Ὅταν οὖν καὶ εὐδοκιμώτερος (ᾖ
[2, 10]	μοιτὸν ταύτης καιρὸν, καὶ πόσον	κατέχειν	ὑμᾶς δύναιτ´ ἂν μέρος ἡμέρας;
[2, 1]	διὰ τῶν λόγων ἀποδείξαιμεν, τότε	κατηγορεῖν,	τότε διαβάλλειν ὡς ἀλαζόνας ὄντας
[2, 2]	θυμὸν, καὶ πρὸς πάντας τοιαῦτα	κατηγορείτω	συνεχῶς ἐντυγχάνων. Ἐφύτευσα, ἔθρεψα, ἐταλαιπωρήθην
[2, 10]	τῶν ἀντεραστῶν πολέμους, μηδὲ τὰς	κατηγορίας·	ἀλλ´ ἔστω τις μετ´ ἐξουσίας
[2, 3]	πολιάν. Τάχα ἡμῖν καλὸς ὁ	κατήγορος	ἀπηκρίβωται πρὸς τὸ τοὺς ἀκούοντας
[2, 6]	Καὶ τῶν μὲν βασιλέων μυρία	κατηγορουμένων,	οὐδὲν τὰ ἱμάτια προστήσεται τὰ
[2, 1]	πατέρων δακνομένους, καὶ πολεμοῦντας, καὶ	κατηγοροῦντας	τῶν ἀναπεισάντων αὐτούς. Ἐμοὶ δὲ
[2, 2]	στολήν· ἆρα ἱκανὰς ἐδώκαμεν τῷ	κατηγόρῳ	τὰς λαβὰς, καὶ ἀρκούντως συνεπλάσαμεν
[2, 2]	μὲν οἰκίαι, ἔρημοι δὲ ἀγροί·	κατηφείας	δὲ καὶ αἰσχύνης μεστοὶ μὲν
[2, 4]	μὲν γὰρ ὅταν ἀναλίσκειν κελεύηται,	κατηφής	τέ ἐστι καὶ σκυθρωπός· ἐκεῖνος
[2, 2]	καθάπερ τινὰς ἀνταγωνιστὰς εἰς ἐξέτασιν	κατιέναι	καταναγκάσαντες καὶ συμπλακῆναι, περὶ τούτων
[2, 6]	φίλους δὲ μεγάλα ἐπιδειξαμένους ἐκεῖ	κατορθώματα,	οὐκ ἔσχε τοῖς ἴσοις ἀμείψασθαι,
[2, 4]	ὁ Θηβαῖος, ἕτοιμος (δὲ καὶ	Κέβης,	καὶ ἄλλοι πολλοί. Ὥστε, ὅπερ
[2, 9]	διὰ τὸν παρὰ τῆς φύσεως	κείμενον	νόμον θεραπεύων σε καὶ τιμῶν,
[2, 5]	οὗτος δὲ ὥσπερ ἐν βορβόρῳ	κείμενος,	μαλακώτερός τέ ἐστι καὶ μᾶλλον
[2, 3]	καὶ τούτων ἀπηλλάχθαι τῶν δεσμῶν;	Κείσθω	γὰρ, αὐτὸν μὴ ἐπιθυμεῖν φορτίων
[2, 2]	λόγῳ, οὕτως ἅψομαι τῶν παλαισμάτων.	Κείσθω	γὰρ μὴ μόνον Ἕλληνα εἶναι
[2, 9]	Οὐ γὰρ δὴ μικρὸς ἡμῖν	κεῖται	μισθὸς τοῖς τοὺς γεγεννηκότας τιμῶσιν,
[2, 5]	καὶ ἐν τοῖς τῶν πολλῶν	κεῖται	στόμασιν; οὐχ ὁ φιλόσοφος τοῦ
[2, 9]	ὁ ὑμέτερος, κἂν μυρία ἀγαθὰ	κεκτημένος	ᾖ, ἐπὶ τῆς πρώτης αὐτὰ
[2, 7]	καὶ ἐπιτιμήσει; σὺ ὁ τοσαῦτα	κεκτημένος,	καὶ ὑπεύθυνος ὢν διὰ ταῦτα
[2, 5]	θαῦμα καὶ ἔπαινον καὶ εὐφημίαν	κεκτῆσθαι	πᾶσαν· καίτοι γε ἐφ´ ὑμῶν
[2, 6]	ἡμᾶς ἄτρωτον διαφυγεῖν, ἢ σῶμα	κεκτῆσθαι	τοιοῦτον, ὡς μηδένα, κἂν μυρία
[2, 2]	νόμος πρὸς τὸν Χριστιανὸν ἀποδύεσθαι	κελεύει,	καὶ πρὸς ἐκεῖνον ἀγωνίζεσθαι μόνον,
[2, 4]	δοῦναι δὲ τῷ δεῖνι δεομένῳ	κελευέτω,	καὶ προθυμότερον ὄψει τὸν πλουτοῦντα
[2, 4]	Οὗτος μὲν γὰρ ὅταν ἀναλίσκειν	κελεύηται,	κατηφής τέ ἐστι καὶ σκυθρωπός·
[2, 5]	τινος δέοιτο, καὶ εἴ τι	κελεύοι·	αὐτὸν δὲ οὐδὲν ἀπαγγεῖλαι. Ἆρά
[2, 9]	μυρίους θανάτους πολλάκις, εἴ τις	κελεύοιτο	ταύτην τὴν ἡδονὴν ἀφέντα πρὸς
[2, 9]	ἀλλ´ ὡς δεσπότας αὐτοὺς ἡγεῖσθαι	κελευόμεθα,	λόγῳ τε καὶ ἔργῳ θεραπεύειν,
[2, 7]	ὑπακούουσι μᾶλλον, οὕτω καὶ προστῆναι	κελεύουσιν.	~ηʹ Εἰ δὲ βούλει, μηδὲν
[2, 3]	ταλαίπωρος; οὐχ ὁ νοσῶν τὸν	κενὸν	ἐκεῖνον ἔρωτα, καὶ μηδαμοῦ σβεσθῆναι
[2, 10]	βίῳ φερόμενος. Καὶ τὸ δὴ	κεφάλαιον·	εἰ γὰρ καὶ ἄπιστος σὺ
[2, 2]	οἰκέτας ἅπαντας, κατέπασα τέφρᾳ τὰς	κεφαλὰς,	χοροὺς ἔστησα γυναικῶν, ἐκέλευσα χαλεπώτερον
[2, 2]	τῇ τοῦ τὰ τοιαῦτα πεπλουτηκότος	κεφαλῇ	περιστήσειεν ὁ χειμών· οὕτω δή
[2, 3]	καὶ καταπασσέσθω τέφραν ἐπὶ τῆς	κεφαλῆς,	καὶ αἰσχυνέτω τῇ κόνει τὸ
[2, 6]	τὸν στέφανον περικείμενος ἐπὶ τῆς	κεφαλῆς,	καὶ τοῖς σηρικοῖς ἐπικαθήμενος στρώμασι,
[2, 9]	ἀποθανεῖν ὑπὲρ τῆς σῆς δέοι	κεφαλῆς,	οὐ παραιτήσεται, ἅτε οὐ μόνον
[2, 9]	ὅταν παραταττόμενον ἴδωσι, καὶ πλείονι	κεχρημένον	τῇ παῤῥησίᾳ, καὶ πολλὰς τῆς
[2, 1]	θαυμαστόν. Τοὺς μὲν γὰρ μήτε	κηδεμονίας,	μήτε φιλίας ἔχοντάς τι δικαίωμα,
[2, 4]	δὲ καὶ εἴ τι ἐμοῦ	κηδόμενος	οὐκ οἴει ἀναλίσκειν τἀμὰ, ξένοι
[2, 5]	δὲ ἐν τῷ τῆς Ἀκαδημίας	κήπῳ	διέτριβεν ἄρδων τε καὶ φυτεύων
[2, 9]	ἡ χλαμὺς, καὶ ἡ τοῦ	κήρυκος	φωνή. Καὶ μέχρι πόσων ἡμερῶν
[2, 2]	Μετὰ γὰρ τούτων καὶ πάντα	κινείτω	τὰ μηχανήματα πρὸς τὸ μεταπεῖσαι
[2, 10]	ἠδυνήθησαν Ἕλληνες, ἅτε ἀπὸ λογισμῶν	κινηθέντες	καὶ παρακουσμάτων τῶν παρ´ ἡμῖν,
[2, 7]	φθόνῳ, ἢ δέει, ἢ ὀργῇ	κινούμεθα	πρὸς τὸ βλάπτειν ἑτέρους. Ἀλλ´
[2, 8]	γὰρ αὐτὸν δήξεται τὸ μηδένα	κληρονόμον	ἔχειν τῶν αὐτοῦ, ὅταν ἴδῃ
[2, 8]	καὶ πολλῆς εὐπραγίας γέμουσαν, καὶ	κληρονόμον	ἔχουσαν, μᾶλλον κατακαήσεται· ἐκεῖθεν δὲ
[2, 10]	ψυχὴν, καὶ θόρυβον οὐδένα, οὐδὲ	κλόνον	ἐπάγει, καθαρὰν δέ τινα εὐφροσύνην
[2, 10]	καὶ οἴστρῳ καὶ μανίᾳ καὶ	κλόνῳ	πολλῷ καὶ βρασμῷ. Ἀλλ´ οὐχ
[2, 7]	οὖν, εἰπέ μοι, τὸν οὐδὲν	κοινὸν	ἔχοντα πρὸς ἀνθρώπους, οὐ συμβολαίων
[2, 9]	οἰκετῶν, καὶ παρασίτους τρέφοντα καὶ	κόλακας.	Τίνος ἕνεκεν ταῦτα ἤθελες; οὐχ
[2, 9]	καὶ μουσικῇ καὶ παρασίτοις καὶ	κόλαξι	καὶ τῇ ἄλλῃ βλακείᾳ, τοσούτῳ
[2, 10]	αὕτη τοῦ οὐρανοῦ, καὶ πολλοὺς	κολάσεων	τρόπους. Εἰ γὰρ καὶ μετὰ
[2, 3]	τῆς κεφαλῆς, καὶ αἰσχυνέτω τῇ	κόνει	τὸ πρόσωπον, καὶ παρακαλείτω πάντας
[2, 7]	(πάντων καταγελῶντι τούτων, περὶ ἃ	κόπτονται	ἕτεροι καὶ σπουδάζουσι; τίς δὲ
[2, 3]	ἐρῶντες μετὰ τὴν ἀπόλαυσιν λήψονται	κόρον,	ἢ οἱ περὶ πλοῦτον μαινόμενοι.
[2, 9]	πλέον, ἢ εἰ δυναστείαν μετῆλθε	κοσμικήν.	Ἐν ἀρχῇ μὲν γὰρ μεγάλῃ
[2, 6]	βιωτικὴν καταπατήσας φαντασίαν, καὶ τῶν	κοσμικῶν	ἐλπίδων ἀνώτερος γενόμενος, πρὸς τὴν
[2, 10]	πάσχωσι κακὰ, κατὰ Πίνδαρον, ἐλπίδα	κουροτρόφον	ἔχουσιν οὐκ ἀφιεῖσαν τῶν παρόντων
[2, 3]	ἀνέσει καὶ ἡδονῇ. Τί γὰρ	κουφότερον,	ὑπὲρ τοσούτων φροντίζειν, καὶ τοιαύτῃ
[2, 10]	ὁ μὴ τρυφήσας, ἀλλὰ καὶ	κουφότερος,	καὶ ῥᾷον διακείσεται τοῦ διασπασθέντος
[2, 2]	Παρ´ ἐμοὶ δὲ οὐδεμία γνώμη	κρατεῖ,	ἀλλ´ ἢ ὥστε πῦρ ἐπαφεῖναι
[2, 9]	τὰ τῆς ἀρχῆς καὶ οἱ	κρατοῦντες	ἄπιστοι γένωνται, καὶ τότε τὰ
[2, 5]	καὶ τοῖς ἄλλοις (πᾶσιν Ἀλκιβιάδου	κρατοῦντος	τοσοῦτον λαμπρότερος ἦν, ὅσον παιδίου
[2, 9]	παρ´ ἡμῖν, οὐδὲ ταῖς τῶν	κρατούντων	ἕπεται γνώμαις, ἀλλ´ ἕστηκεν ἐπὶ
[2, 9]	καταλαβόντος πολέμου. Ὥστε καὶ Ἑλλήνων	κρατούντων,	ὁμοίως ἔσται σοι καὶ μειζόνως
[2, 5]	ἀπὸ τῆς δόξης δὲ τῆς	κρατούσης	νῦν καὶ τὰ πρότερα φαίνεται.
[2, 3]	ἐμπρῆσαι ἅπαντας, καὶ πεῖσαι κατὰ	κρημνῶν	τοὺς τὰ τοιαῦτα ἐργασαμένους ἐμβαλεῖν.
[2, 2]	γάρ μοι καὶ τοὺς ἔξω	κρίνειν;	ὁ μακάριος Παῦλός φησιν. Ἀλλ´
[2, 10]	ἡμῖν, ἀλλ´ ὅμως εἰκόνα τινὰ	κρίσεως	ἔλαβον· καὶ ποιητὰς καὶ φιλοσόφους
[2, 2]	καὶ συμπλακῆναι, περὶ τούτων ἀδεκάστοις	κριταῖς	ἐπιτρέψωμεν τὴν ἐξέτασιν. Ὁ μὲν
[2, 4]	τί πρὸς τὸν Σωκράτην ὁ	Κρίτων	φησί· Σοὶ δὲ ὑπάρχει μὲν
[2, 6]	εὐθέως συνδραμοῦνται καὶ θαυμάσουσι καὶ	κροτήσουσιν	ὑπὲρ τῆς μεγαλοψυχίας αὐτόν. Καὶ
[2, 10]	ὁ παῖς ὁ σὸς, ἀλλὰ	κρότων	(καὶ στεφάνων, ἐπὶ τὴν ἀκύμαντον
[2, 5]	καὶ τοὺς ποιοῦντας οὐκ ἀφιεῖσα	κρύπτεσθαι	καὶ λανθάνειν. Τί δὲ ὁ
[2, 7]	ἐξέτεινας; πόσης ἁλουργίδος τοῦτο τὸ	κτῆμα,	πόσης ἀρχῆς, πόσης δόξης οὐ
[2, 8]	μᾶλλον ἔτυχες τούτου, ἢ παῖδα	κτησάμενος	τὴν ἀνθρωπίνην ὑπερβαίνοντα φύσιν, καὶ
[2, 3]	καὶ ἐπὶ τὴν τῶν χρημάτων	κτῆσιν,	καὶ ὀψόμεθα τίς ὁ ἄθλιος
[2, 3]	πρὶν ἢ τῆς προτέρας ἐμφορηθῆναι	κύλικος,	δεόμενον πάλιν ἑτέρας, καὶ ἐν
[2, 9]	καθάπερ τινὰς χοίρους ἐν βορβόρῳ	κυλινδουμένους;	~ιʹ Ἀλλὰ γὰρ μήπω τοῦτο·
[2, 4]	Σὺ μὲν οὖν τῶν σαυτοῦ	κύριος	εἶ μόνον, ἐκεῖνος δὲ τῶν
[2, 10]	τοῦτον παραδέξῃ τὸν λόγον. Ἀκούεις	Κωκυτοὺς	πάντως καὶ Πυριφλεγέθοντας ποταμοὺς, καὶ
[2, 3]	ἐκεῖνος καὶ ἀνέραστος (οὐδὲν γὰρ	κωλύει	πάλιν ἐπὶ τὰ αὐτὰ ἐλθεῖν
[2, 9]	Τί οὖν καὶ τὸν υἱὸν	κωλύεις	γενέσθαι ταύτης ἐγγύς; ἀρκεῖ μέχρι