Livre, Chap.
[2, 1]	~ΠΡΟΣ ΑΠΙΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ, ΛΟΓΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ.	~αʹ	(Ἱκανὰ μὲν οὖν καὶ ταῦτα
[2, 7]	τῷ (πάντων καταγελῶντι τούτων, περὶ	ἃ	κόπτονται ἕτεροι καὶ σπουδάζουσι; τίς
[2, 8]	λοιπόν. Οὐ γὰρ δὴ ταῦτα,	ἃ	περὶ τῶν ἄλλων ὑποπτεύουσιν, ὑπονοήσουσι
[2, 1]	αὐτῶν βουλευόμενοι, ταῦτα φθέγγεσθαι τολμῶσιν,	ἃ	περὶ τῶν τυραννουμένων ὁ τύραννος,
[2, 7]	ἑτέρους εἰς τὸν αὐτὸν ζῆλον	ἀγαγεῖν,	καὶ οὕτω ποιῆσαι ἰσχυρούς· εἰ
[2, 7]	οὐκ ἐφίεται, ἵνα εἰς ἀτιμίαν	ἀγάγῃ·	ἕν ἐστι τὸ λειπόμενον, θάνατος·
[2, 8]	Ἐὰν δὲ πρὸς τὸν υἱὸν	ἀγάγῃς	τὸν σὸν, πρῶτον μὲν αὐτὸν
[2, 3]	βουλόμενος, καὶ τοὺς ἀπηλλαγμένους θρηνῶν;	Ἀγάγωμεν	δὴ τὸν λόγον τοῦτον καὶ
[2, 6]	ἐφ´ ἕτερον παράδειγμα τὸν λόγον	ἀγάγωμεν,	δῆλον ἡμῖν ἔσται καὶ φανερόν.
[2, 4]	Εἰ δὲ ἀπιστεῖς, δεῦρό σε	ἀγάγωμεν	εἰς αὐτὸν, καὶ πείσωμεν αὐτὸν
[2, 8]	κακῶς παθόντα καὶ πρὸς τοῦτον	ἀγάγωμεν	καὶ πρὸς σὲ, μᾶλλον δὲ
[2, 9]	γαννύμενον καὶ ἀγαλλόμενον· τὰ γὰρ	ἀγαθὰ	αὐτῷ τότε ἀκμάζει μᾶλλον. Ὁ
[2, 4]	ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἡμᾶς ἐρεῖν	ἀγαθὰ,	καὶ τὰ μετὰ τὴν ἐνθένδε
[2, 7]	εὔχεται πάντα αὐτοῖς γενέσθαι τὰ	ἀγαθά.	Καίτοι τί τοσοῦτον ἔδωκας ἂν
[2, 9]	πλοῦτος ὁ ὑμέτερος, κἂν μυρία	ἀγαθὰ	κεκτημένος ᾖ, ἐπὶ τῆς πρώτης
[2, 10]	ἐλεεῖν τοὺς τὰ τοιαῦτα δακρύοντας	ἀγαθά;	Οὐ δὴ θρήνων ἄξιος ὁ
[2, 6]	ἴσως τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς	ἀγαθὰ	ὑπολάβοι λεγόντων ἡμῶν, οἷς ἀπιστεῖς·
[2, 10]	δεξομένων αὐτοὺς δεινῶν· οἱ δὲ	ἀγαθοὶ	κἂν μυρία πάσχωσι κακὰ, κατὰ
[2, 8]	κακὰ ἐν τοῖς τῶν πέλας	ἀγαθοῖς	ἀκριβέστερον εἰώθαμεν καθορᾷν. Ὁ δὲ
[2, 10]	καὶ ὅλως καὶ πονηροῖς καὶ	ἀγαθοῖς	ἀποκειμένην ἀντίδοσιν μετὰ τὴν ἐντεῦθεν
[2, 1]	ἐστιν ἐπὶ τοῖς ἀλλοτρίοις ἀλγεῖν	ἀγαθοῖς,	πὴ μὲν ὑπὸ βασκανίας ἁλισκομένους,
[2, 3]	δεῖσθαι πλειόνων συνωμολόγηται μέγιστον ὂν	ἀγαθὸν,	τὸ καὶ τῆς τῶν ὄντων
[2, 10]	βιοῦν τῶν λογισμῶν τούς τε	ἀγαθοὺς,	τούς τε οὐ τοιούτους; Οὐχ
[2, 3]	οὐδὲν πεπονθότα, τῶν δὲ μεγάλων	ἀγαθῶν	ἀπολαύσαντα, καὶ ὧν ἐπέκεινα ἕτερα
[2, 10]	τῷ παιδὶ, ἀπὸ τῶν ῥεόντων	ἀγαθῶν,	μᾶλλον δὲ οὐδὲ ὄντων, ἐπὶ
[2, 8]	τραπέζης, ἀλλ´ ὥσπερ μεγάλων τινῶν	ἀγαθῶν,	ὅπερ οὖν καὶ ἔστιν, ἀπολαύσαντας
[2, 9]	ἀλλὰ χαίροντα καὶ γαννύμενον καὶ	ἀγαλλόμενον·	τὰ γὰρ ἀγαθὰ αὐτῷ τότε
[2, 1]	αὐτοὺς παραιτησάμενος μὴ δυσχεραίνειν, μηδὲ	ἀγανακτεῖν,	εἴ τις τὸ λυσιτελὲς τοῖς
[2, 1]	οὐδὲν τοῖς συμβουλευομένοις προσήκοντες τοιαῦτα	ἀγανακτοῦσι	καὶ δυσχεραίνουσιν, ἀλλὰ συγγενεῖς καὶ
[2, 4]	καὶ ἄλλοσε ὅπου ἂν ἀφίκῃ,	ἀγαπήσουσί	σε. Ἐὰν δὲ βούλῃ εἰς
[2, 6]	καὶ θαυμάζοντας καὶ ἐκπληττομένους, ὡς	ἀγγέλου	τινὸς ἐξ οὐρανοῦ παραγενομένου νῦν.
[2, 8]	οὐχ ὡς ἀνθρώπῳ, ἀλλ´ ὡς	ἀγγέλῳ	τινὶ προσέχειν ἀναπείθει λοιπόν. Οὐ
[2, 1]	προαιρέσεως, ἐφ´ ἣν τὸν παῖδα	ἄγειν	δεῖ, βουλευόμενοι. Καὶ οὐ τοῦτό
[2, 2]	καὶ οἰκίας καὶ ἀγροὺς καὶ	ἀγέλας	βοῶν καὶ ποίμνια προβάτων. Ποῦ
[2, 8]	Καὶ τοῦτον μὲν οὕτως ἰάσεται.	Ἀγέσθω	δὲ πρὸς αὐτὸν καὶ ἕτερος,
[2, 8]	προνοῆσαι δυνήσεται τούτου. Καὶ πρῶτος	ἀγέσθω	τῶν ἄλλων ὁ πάντων δεινότατα
[2, 1]	δι´ ὧν ποιοῦσιν ὁμολογοῦσι τοῦτο	ἀγνοεῖν,	ὅταν πρὸς διδασκάλους ἄγωσιν, ὅταν
[2, 1]	τούτων ὀργίζεσθαι. Καίτοι γε οὐκ	ἀγνοῶ	ὅτι πολλοὶ πρὸς μὲν τοὺς
[2, 1]	ποθεν ἐπιτηδείους, πολλάκις δὲ καὶ	ἀγνῶτας	ὄντας τοῖς φιλοσοφεῖν αἱρουμένοις τὸ
[2, 1]	ἀλγεῖν, ἐπὶ φιλοσοφίᾳ τῶν παίδων	ἀγομένων	αὐτοῖς· τοῦτό ἐστιν ὃ μάλιστα
[2, 5]	τὸν Μακεδόνα στρατιὰν ἐπὶ Πέρσας	ἄγοντα,	πάντα ἀφέντα, ἰδόντα αὐτὸν ἀπελθεῖν,
[2, 6]	ὄρους κατελθεῖν, πείσωμεν καὶ εἰς	ἀγορὰν	ἐμβαλεῖν, καὶ ὄψει πᾶσαν ἐπιστρεφομένην
[2, 5]	μὲν ἐκεῖνον ἔχων καθάπερ τὰ	ἄγρια	τῶν ζώων εὐσωματεῖ καὶ σφριγᾷ,
[2, 2]	Ἔρημοι μὲν οἰκίαι, ἔρημοι δὲ	ἀγροί·	κατηφείας δὲ καὶ αἰσχύνης μεστοὶ
[2, 2]	παιδὸς ἐκείνου, ὅταν τῶν εὐτελεστέρων	ἀγροίκων	ἐκείνων ἀτιμότερον αὐτὸν ἠμφιεσμένον ἴδω,
[2, 8]	καὶ ἐκ ταπεινῶν ὄντες τινὲς	ἀγροίκων	υἱοὶ καὶ χειροτεχνῶν, ἐπὶ τὴν
[2, 2]	καθεστάναι μεγάλῃ, καὶ πολλοὺς μὲν	ἀγροὺς	ἐχέτω, πολλὰς δὲ οἰκίας, μυρία
[2, 2]	φλέξαι πάντα, καὶ οἰκίας καὶ	ἀγροὺς	καὶ ἀγέλας βοῶν καὶ ποίμνια
[2, 5]	σὺ διὰ τῶν οἰκείων ὁδεύων	ἀγρῶν·	μᾶλλον δὲ καὶ εὐκολώτερον. Σοὶ
[2, 2]	τούτους μόνον ἦν ἡμῶν ὁ	ἀγὼν,	καίτοι γε δυσχερέστερός τέ ἐστι,
[2, 2]	τούτους ἠθέλησα ἂν μόνους τὸν	ἀγῶνά	μοι γενέσθαι τοῦτον. Ἐπὶ μὲν
[2, 2]	ἀπέχω φοβηθῆναι τὸν πρὸς αὐτὸν	ἀγῶνα,	ὅτι καὶ χαλεπώτερον αὐτὸν πρότερον
[2, 2]	ἀποδύεσθαι κελεύει, καὶ πρὸς ἐκεῖνον	ἀγωνίζεσθαι	μόνον, καὶ πλεῖον οὐδὲν ἀπαιτεῖ
[2, 2]	ἐξέτασιν. Ὁ μὲν οὖν τοῦ	ἀγῶνος	νόμος πρὸς τὸν Χριστιανὸν ἀποδύεσθαι
[2, 2]	καίτοι γε τοῦ νόμου τῶν	ἀγώνων	ἀφιέντος ἡμᾶς τῆς πρὸς τούτους
[2, 1]	τοῦτο ἀγνοεῖν, ὅταν πρὸς διδασκάλους	ἄγωσιν,	ὅταν παιδαγωγοῖς ἐγχειρίζωσιν, ὅταν μυρίους
[2, 2]	καταναγκάσαντες καὶ συμπλακῆναι, περὶ τούτων	ἀδεκάστοις	κριταῖς ἐπιτρέψωμεν τὴν ἐξέτασιν. Ὁ
[2, 5]	μοι, λαμπρότερος γέγονε; τίς δὲ	ᾄδεται	καὶ ἐν τοῖς τῶν πολλῶν
[2, 9]	ἀρχῇ μὲν γὰρ μεγάλῃ γενόμενος,	ἄδηλον	εἰ μὴ καὶ τοῦ πατρὸς
[2, 5]	μηδὲ ὑποκεῖσθαι τῷ τοῦ μέλλοντος	ἀδήλῳ,	μηδὲ φροντίδας ἔχειν, μηδὲ βασκανίᾳ
[2, 7]	ὅτι μὲν οὐ βουλήσονταί τινες	ἀδικεῖν,	ἐκ τούτου δῆλον· ὅτι δὲ
[2, 7]	παρέχων λαβὰς, εἰ βούλοιτό σε	ἀδικεῖν	ὀργισθεὶς, ἢ οὗτος ὁ τῶν
[2, 7]	θέλουσι μὲν, οὐ δυναμένοις δὲ	ἀδικεῖν·	οὐ μικρὸς δὲ καὶ οὗτος
[2, 6]	ἑνὸς μὲν τοῦ δύνασθαι τοὺς	ἀδικοῦντας	ἀμύνεσθαι, ἑτέρου δὲ ἀνωτέρου τοῦ
[2, 10]	ἐκείνων ἡμεῖς δακρύωμεν, ἐὰν δὲ	ἀδίκως	τοῦτο πράττωσι, κἂν ἅπαντες γελῶσιν,
[2, 3]	καθεστῶτα τῆς ἀνάγκης ἐκείνης, καὶ	ἄδιψον	ἀεὶ μένοντα, καὶ οὐδέποτε εἰς
[2, 3]	(πραγίας ἂν εἴη. Ὁ γὰρ	ἄδιψος	ἐκεῖνος καὶ ἀνέραστος (οὐδὲν γὰρ
[2, 10]	περιβεβλημένους στολὴν, χορεύοντάς τε καὶ	ᾄδοντας	ὕμνους τινὰς, καὶ ὅλως καὶ
[2, 2]	πάντων ἐκείνων καταγελάσαντα περιβαλέσθαι ἱμάτιον	ἁδρὸν,	καὶ τὴν πόλιν ἀφέντα πρὸς
[2, 9]	ἐλθεῖν, καὶ νεότητα μὲν ἔχων	ἀεὶ	ἀκμάζουσαν, εἰς γῆρας δὲ οὐδέποτε
[2, 3]	διψώντων μόνον, οὐδὲ τῶν ἐρώντων	ἀεὶ,	ἀλλὰ καὶ τῶν ἐν βραχεῖ
[2, 3]	αὐτὰ ἐλθεῖν ὑποδείγματα) οὐ τῶν	ἀεὶ	διψώντων μόνον, οὐδὲ τῶν ἐρώντων
[2, 3]	φαμεν, τὸν ἐν δίψῃ καθεστῶτα	ἀεὶ,	καὶ πρὶν ἢ τῆς προτέρας
[2, 8]	τελευτὴν, καὶ πρὸς ταύτην παρεσκευασμένον	ἀεὶ,	καὶ τοὺς περὶ τῆς ἀναστάσεως
[2, 3]	τῆς ἀνάγκης ἐκείνης, καὶ ἄδιψον	ἀεὶ	μένοντα, καὶ οὐδέποτε εἰς τὴν
[2, 5]	ζώων εὐσωματεῖ καὶ σφριγᾷ, ἅτε	ἀέρος	ἀπολαύων καθαροῦ καὶ ναμάτων ὑγιεινῶν
[2, 5]	κατακεκλεισμένον; Οὐ γὰρ δὴ τοῦ	ἀέρος	τὰ μάρμαρα καθαρώτερα, οὐδὲ τῆς
[2, 7]	τις αὐτὸν κατάσχοι· ἀλλ´ ὥσπερ	ἀετὸς	ὑψηλὰ πετόμενος παγίδι στρουθῶν οὐκ
[2, 10]	δεῖ λέγειν τὰς νόσους, τὰς	ἀηδίας,	τὰς συμφορὰς, τὰς δαπάνας τὰς
[2, 2]	τοῦ φωτὸς, καὶ πρὸς αὐτὰς	ἀηδῶς	ἔχω τὰς ἀκτῖνας, ὅταν εἰς
[2, 5]	ἀτύφῳ ζῶντας βίῳ. Παρὰ μὲν	Ἀθηναίοις	Ἀριστείδης, ὃν καὶ τελευτήσαντα ἡ
[2, 3]	κτῆσιν, καὶ ὀψόμεθα τίς ὁ	ἄθλιος	καὶ ταλαίπωρος· ἐκείνων μὲν γὰρ
[2, 3]	μακάριος; οὐχ οὗτος; τίς δὲ	ἄθλιος	καὶ ταλαίπωρος; οὐχ ὁ νοσῶν
[2, 1]	ἄλλων ἀπώλειαν εὐτυχίαν εἶναι νομίζοντας,	ἀθλίως	μὲν καὶ ταλαιπώρως, νομίζοντας δ´
[2, 3]	ταύτῃ πάλιν ἐλεεινότερος ἔσται καὶ	ἀθλιώτερος,	μὴ μόνον νοσῶν, ἀλλὰ μηδὲ
[2, 10]	ἐκείνους δὲ θρηνῶμεν, ἅτε πάντων	ἀθλιωτέρους	ὄντας, καὶ τῶν μαινομένων οὐδὲν
[2, 8]	ἂν χᾶναι τολμήσῃς μόνον, καὶ	ἀθυμίας	αὐτὸν ἐμπλήσεις πολλῆς, ἅτε ἐπ´
[2, 10]	τὰς δαπάνας τὰς εἰκῆ; ὅσαι	αἱ	αἰτιάσεις, ὅσαι αἱ ἐπιβουλαὶ, ὅσαι
[2, 10]	αἰτιάσεις, ὅσαι αἱ ἐπιβουλαὶ, ὅσαι	αἱ	ἀπὸ τούτων ἐπήρειαι τῶν συμποσίων
[2, 10]	εἰκῆ; ὅσαι αἱ αἰτιάσεις, ὅσαι	αἱ	ἐπιβουλαὶ, ὅσαι αἱ ἀπὸ τούτων
[2, 10]	νῦν τιμᾷ τὸν υἱὸν, καὶ	αἰδεῖται	μᾶλλον πατρός· καὶ πολλοὺς ἔχων
[2, 8]	ὢν τῇ δυναστείᾳ, πολλοῖς μὲν	(αἰδέσιμος,	πολλοῖς δὲ καὶ μισητὸς ἦν·
[2, 5]	τῷ τυράννῳ ἐκ τούτου φανῆναι	αἰδέσιμος.	Τοιοῦτόν ἐστιν ἀρετή· οὐ δι´
[2, 9]	γὰρ δὴ τότε τὸν υἱὸν	αἰδούμενοι	τὸν σὸν, πολλῷ μᾶλλον τοῦτο
[2, 2]	τῇ τοῦ Θεοῦ χάριτι ῥᾳδίως	αἱρήσομεν,	κἂν εὐγνώμων εἶναι ἐθέλοι, ταχέως
[2, 1]	καὶ ἀγνῶτας ὄντας τοῖς φιλοσοφεῖν	αἱρουμένοις	τὸ αὐτὸ τοῦτο πάσχοντας, καὶ
[2, 10]	οὐκ ἀφιεῖσαν τῶν παρόντων κακῶν	αἴσθησιν	λαβεῖν; Ὥστε καὶ κατὰ τοῦτο
[2, 3]	τέφραν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς, καὶ	αἰσχυνέτω	τῇ κόνει τὸ πρόσωπον, καὶ
[2, 2]	δικαίων περιουσίας ἡδονὴν συσκιάζει τῆς	αἰσχύνης	ἡ ὑπερβολή. Αἰσχύνομαι γὰρ ὅταν
[2, 10]	ἡδύ; Καὶ ποία μετὰ τοσαύτης	αἰσχύνης	ἡδονὴ γένοιτ´ ἄν; Μάλιστα δὲ
[2, 2]	δὲ ἀγροί· κατηφείας δὲ καὶ	αἰσχύνης	μεστοὶ μὲν οἱ γεωργοὶ, μεστοὶ
[2, 8]	ἐν τοῖς μεγάλοις ὄντων ἀξιώμασιν	αἰσχυνθῆναι	πρὸς τὸ καταγώγιον τούτων ἐλθεῖν,
[2, 2]	συσκιάζει τῆς αἰσχύνης ἡ ὑπερβολή.	Αἰσχύνομαι	γὰρ ὅταν καὶ πρὸς ἐκεῖνον
[2, 1]	τυραννουμένων ὁ τύραννος, (καὶ οὐκ	αἰσχύνονται·	ὥστε ὑπὲρ τούτων μᾶλλον δυσχεραινόντων,
[2, 7]	πολλῶν, ἀλλ´ ἐκ τοῦ μηδεμίαν	αἰτίαν	εὑρεῖν. Ἐπεὶ, εἴ γε τοῦτο
[2, 10]	δαπάνας τὰς εἰκῆ; ὅσαι αἱ	αἰτιάσεις,	ὅσαι αἱ ἐπιβουλαὶ, ὅσαι αἱ
[2, 3]	τοῦτο πρὸς ἄκρον ἁπασῶν τῶν	αἰτιῶν	τὸν λόγον ἤγαγον, ἵνα τούτου
[2, 2]	χρησομένου τούτοις οὐκ ὄντος, ἀλλ´	αἰχμαλώτου	γενομένου, καὶ παρὰ βαρβάροις ἀνημέροις
[2, 5]	ὁ δὲ ἐν τῷ τῆς	Ἀκαδημίας	κήπῳ διέτριβεν ἄρδων τε καὶ
[2, 2]	προπεμπόμενον· ὅταν ἐννοήσω αὐτοῦ τὸ	ἀκαμπὲς,	κατακαίομαι, διασπῶμαι, διαῤῥήγνυμαι. ~γʹ Ταῦτα
[2, 9]	ἀλλὰ καὶ ἐν μικρᾷ καὶ	ἀκαριαίᾳ	ῥοπῇ. Τί γάρ ἐστιν ἡδονή;
[2, 9]	τὰ γὰρ ἀγαθὰ αὐτῷ τότε	ἀκμάζει	μᾶλλον. Ὁ δὲ πλοῦτος ὁ
[2, 9]	καὶ νεότητα μὲν ἔχων ἀεὶ	ἀκμάζουσαν,	εἰς γῆρας δὲ οὐδέποτε ἐπείγουσαν.
[2, 8]	υἱὸν ἔχων μονογενῆ, καὶ ἐν	ἀκμῇ	τῆς ὥρας αὐτὸν ἀποβαλέτω. Τοῦτον
[2, 6]	παχὺ περιβεβλημένος ἱμάτιον, καὶ μηδένα	ἀκολουθοῦντα	ἐπαγόμενος, καὶ ἀνυπόδετος ὤν. Ἐκεῖνα
[2, 10]	ὑπὲρ τούτων φιλοσοφοῦντας τῶν δογμάτων.	Ἀκούεις	δὲ καὶ Ἠλύσιον πεδίον, καὶ
[2, 5]	ἴσως ἀκούεις τὸν Σικελίας τύραννον,	ἀκούεις	δὲ καὶ Πλάτωνα τὸν Ἀρίστωνος;
[2, 10]	κἂν τοῦτον παραδέξῃ τὸν λόγον.	Ἀκούεις	Κωκυτοὺς πάντως καὶ Πυριφλεγέθοντας ποταμοὺς,
[2, 5]	ἀλλὰ τῶν ὑμετέρων. Διονύσιον ἴσως	ἀκούεις	τὸν Σικελίας τύραννον, ἀκούεις δὲ
[2, 3]	κατήγορος ἀπηκρίβωται πρὸς τὸ τοὺς	ἀκούοντας	ἐμπρῆσαι ἅπαντας, καὶ πεῖσαι κατὰ
[2, 3]	καὶ προκυλινδείσθω τῶν ποδῶν τῶν	ἀκουόντων,	καὶ καταπασσέσθω τέφραν ἐπὶ τῆς
[2, 8]	δὲ λόγους εὐκολώτερον παρ´ ἐκείνου	ἀκούσεται	τοῖς ἔργοις ἐπαληθεύοντος. Σὺ δὲ
[2, 9]	τούτων ἁπάντων κατασκευάζων; Ἂν οὖν	ἀκούσῃς	αὐτοῦ λέγοντος (ἡμῖν γὰρ ἴσως
[2, 4]	οὐδὲ ἐκεῖθεν ἀπορήσω τοῦ παραδείγματος.	Ἄκουσον	γὰρ τί πρὸς τὸν Σωκράτην
[2, 10]	τῇ τῶν πολλῶν ὑπονοίᾳ, ἀλλ´	ἀκριβεῖ	λογισμῶν ἐξετάσει τὴν περὶ τοῦ
[2, 8]	ἐν τοῖς τῶν πέλας ἀγαθοῖς	ἀκριβέστερον	εἰώθαμεν καθορᾷν. Ὁ δὲ υἱὸς
[2, 5]	σφόδρα πένητας, εὐπόρους δὲ ἐκείνους	ἀκριβῶς.	Ὁ γὰρ καὶ τροφῆς καὶ
[2, 1]	τὸ μαθεῖν αὐτοῦ τὸ λυσιτελὲς	ἀκριβῶς,	οὔτε τὸ σπείρειν οὔτε τὸ
[2, 3]	ἐμβαλεῖν. Διὰ γὰρ τοῦτο πρὸς	ἄκρον	ἁπασῶν τῶν αἰτιῶν τὸν λόγον
[2, 9]	ἐν τοῖς ἄλλοις ἅπασι πρὸς	ἄκρον	ἥκοντα τῆς ἀρετῆς, πῶς εἰκὸς
[2, 1]	καθάπερ νῦν, ἀλλ´ οἱ τὴν	ἀκρόπολιν	καταλαβόντες, μᾶλλον δὲ οὐδὲ οὗτοι
[2, 2]	πρὸς αὐτὰς ἀηδῶς ἔχω τὰς	ἀκτῖνας,	ὅταν εἰς νοῦν λάβω τὸ
[2, 10]	κρότων (καὶ στεφάνων, ἐπὶ τὴν	ἀκύμαντον	ζωὴν καὶ τὸν εὔδιον λιμένα
[2, 1]	πολλάκις βουλῆς γινομένης, τὴν αὐτῶν	ἀκυρώσαντες,	τὴν ἑτέρων ἔστησαν ὑπὲρ τῶν
[2, 1]	τότε κατηγορεῖν, τότε διαβάλλειν ὡς	ἀλαζόνας	ὄντας καὶ λυμεῶνας καὶ τῆς
[2, 4]	τῆς πείρας αὐτῆς, ὡς οὐκ	ἀλαζονείας	τὰ ῥήματα, ἀλλὰ πολλῷ πλείω
[2, 1]	ἀπεικός ἐστιν ἐπὶ τοῖς ἀλλοτρίοις	ἀλγεῖν	ἀγαθοῖς, πὴ μὲν ὑπὸ βασκανίας
[2, 1]	ἔκ τινος μέθης ἐξαίφνης μεταβαλλομένους	ἀλγεῖν,	ἐπὶ φιλοσοφίᾳ τῶν παίδων ἀγομένων
[2, 8]	δὲ δόξης καὶ λαμπρότητος, οὐκ	ἀλγήσει	τῷ τελευτήσαντι τοσοῦτον. Πῶς γὰρ
[2, 5]	οὐδὲ οὕτως ὄψει δυσχεραίνοντα οὐδὲ	ἀλγοῦντα,	ἀλλά σοι καὶ χάριν εἴσεται
[2, 4]	Πόσα γὰρ οἴει χρήματα τὸν	Ἀλέξανδρον	τῷ Διογένει, εἴ γε ἤθελε
[2, 10]	τρόπους. Εἰ γὰρ καὶ μετὰ	ἀληθείας,	ὡς ἔχει, ταῦτα εἰπεῖν οὐκ
[2, 5]	δὲ ἐπειδὴ πλουτεῖ πλοῦτον τὸν	ἀληθῆ,	διὰ τοῦτο θαυμάζεται μάλιστα, καὶ
[2, 5]	οὕτως εἰρήσθω, ἐπεὶ κατὰ τὸν	ἀληθῆ	λόγον τότε μάλιστα αὑτὸν εἰς
[2, 5]	καὶ πλάνον καὶ φυγάδα καὶ	ἀλήτην	τὴν πόλιν ἔχοντα καὶ οἰκίαν
[2, 5]	ἀπαγγεῖλαι. Ἆρά σοι τῶν παραδειγμάτων	ἅλις,	ἢ βούλει καὶ ἑτέρων ἐπιμνησθῶμεν;
[2, 7]	τὴν φιλοσοφίαν μένει. Οὐδὲ γὰρ	ἁλίσκεται	θυμῷ, οὐ χειροῦται μίσει, οὐκ
[2, 3]	μανίας ἑστήκοι, καὶ μηδὲ ὄναρ	ἁλίσκοιτο	τῷ κακῷ, τίς πάλιν ἡμῖν
[2, 1]	ἀγαθοῖς, πὴ μὲν ὑπὸ βασκανίας	ἁλισκομένους,	πὴ δὲ τῆς οἰκείας κακίας
[2, 5]	εὐγενείᾳ καὶ τοῖς ἄλλοις (πᾶσιν	Ἀλκιβιάδου	κρατοῦντος τοσοῦτον λαμπρότερος ἦν, ὅσον
[2, 2]	τοῦ χρησομένου τούτοις οὐκ ὄντος,	ἀλλ´	αἰχμαλώτου γενομένου, καὶ παρὰ βαρβάροις
[2, 10]	μὴ τῇ τῶν πολλῶν ὑπονοίᾳ,	ἀλλ´	ἀκριβεῖ λογισμῶν ἐξετάσει τὴν περὶ
[2, 3]	οὐδ´ ἂν ἠράσθη τοῦ πλείονος,	ἀλλ´	ἀπέχρησεν ἂν αὐτῷ τῶν παρόντων
[2, 10]	οὐχ ἁπλῶς σοι ταῦτα μαντεύομαι,	ἀλλ´	ἀπὸ τῆς πείρας αὐτῆς. Καὶ
[2, 6]	οὐχ οὕτως ἐπιλελήσμεθα τῶν ὑποσχέσεων·	ἀλλ´	ἀπὸ τῶν ἐνταῦθα γινομένων παρεξόμεθα
[2, 5]	τοῦτο οὐ φθονεῖται οὐδὲ ἐπιβουλεύεται.	Ἀλλ´	ἄρα πρὸς ὑγίειαν τίς ἐπιτηδειότερος;
[2, 5]	τῶν ἐν βασιλείοις μόνον λαμπρῶν,	ἀλλ´	αὐτοῦ τοῦ βασιλεύοντος γεγόνασι λαμπρότεροι,
[2, 8]	πατέρας τὰ αὐτὰ πεπονθότας ἐκείνῳ,	ἀλλ´	ἑαυτὸν δείξει καθ´ ἑκάστην ἡμέραν
[2, 9]	ὑπ´ αὐτῆς χειροτονηθέντα τῆς ἀρετῆς.	Ἀλλ´	ἐβούλου πολυτελῆ φοροῦντα ἱμάτια, καὶ
[2, 1]	καὶ τῆς πλάνης ἐκράτει λαμπρῶς·	ἀλλ´	ἐγένετο μὲν ἅπαξ ἐν Ἑλληνίδι
[2, 10]	τοῦτο σκοπῶμεν, εἰ σκώπτουσιν ἡμᾶς,	ἀλλ´	εἰ καλῶς καὶ δικαίως· κἂν
[2, 1]	τὸ συμφέρον αὐτοῖς εἰδέναι μᾶλλον·	ἀλλ´	εἰ μὴ διὰ τῶν λόγων
[2, 9]	παῖς τοῦτο πείσεται ὁ σὸς,	ἀλλ´	εἴ ποτε εἰς γῆρας ἔλθοι
[2, 10]	μηδὲ θρήνει τὸν μακαρίζεσθαι ἄξιον,	ἀλλ´	εἴ τις μὴ τοιοῦτος καθάπερ
[2, 7]	δύνασθαι γίνηται, καθάπερ ἐπὶ πολλῶν,	ἀλλ´	ἐκ τοῦ μηδεμίαν αἰτίαν εὑρεῖν.
[2, 1]	τῶν ὑπὲρ φιλοσοφίας ἀποστῆναι λόγων.	Ἀλλ´	ἐκεῖνος μὲν καὶ τύραννος καὶ
[2, 5]	ἐν ἀξιώματι, οὐδὲ ἐν δυναστείᾳ,	ἀλλ´	ἐν ἀρετῇ ψυχῆς καὶ φιλοσοφίᾳ
[2, 10]	ὢν, οὐκ ἔστιν ἐν ἡδονῇ,	ἀλλ´	(ἐν θορύβῳ καὶ ταραχῇ καὶ
[2, 2]	μήτε ἕξειν ἐλπιζέτω τοῦ λοιποῦ,	ἀλλ´	ἐν τούτῳ σαλευέτω μόνον· ἔστω
[2, 7]	ἕν ἐστι τὸ λειπόμενον, θάνατος·	ἀλλ´	ἐνταῦθα μάλιστα οὐ δυνήσεται αὐτὸν
[2, 2]	γάμου, περὶ ἀρχῆς, καὶ δυναστείας.	Ἀλλ´	ἐξαίφνης, ὥσπερ τις σκηπτὸς ἢ
[2, 6]	ἐλθόντες, οὐκ ἐπ´ ἄλλων τινῶν,	ἀλλ´	ἐπ´ αὐτοῦ τοῦ σοῦ παιδὸς
[2, 2]	κρίνειν; ὁ μακάριος Παῦλός φησιν.	Ἀλλ´	ἐπειδὴ συμβαίνει πολλοὺς καὶ ἀπίστους
[2, 6]	ἀρετῇ ψυχῆς καὶ φιλοσοφίᾳ μόνον.	~Ἀλλ´	ἐπειδὴ τὰ παραδείγματα οὐ τοσαύτην
[2, 9]	ταῖς τῶν κρατούντων ἕπεται γνώμαις,	ἀλλ´	ἕστηκεν ἐπὶ τῆς οἰκείας ἰσχύος,
[2, 10]	ἀντεραστῶν πολέμους, μηδὲ τὰς κατηγορίας·	ἀλλ´	ἔστω τις μετ´ ἐξουσίας ἀπολαύων
[2, 4]	πιστευθέντα, οὐκ ἔχεις ἀπαιτῆσαι ἕτερον,	ἀλλ´	εὐθέως σοι εἰς πενίαν ὁ
[2, 9]	μεγάλην ἀρχὴν ἀνάγοντες τοὺς υἱεῖς.	Ἀλλ´	ἔχει τινὰ ἡδονὴν ἡ ζώνη,
[2, 6]	μὴν δόξα οὐδὲν ἕτερόν ἐστιν,	ἀλλ´	ἢ ταῦτα. Ἀλλ´ οὐ δέομαι,
[2, 2]	ἐμοὶ δὲ οὐδεμία γνώμη κρατεῖ,	ἀλλ´	ἢ ὥστε πῦρ ἐπαφεῖναι καὶ
[2, 7]	πόνων ἐστὶ, καὶ οὐ τιμωρία,	ἀλλ´	ἱδρώτων λύσις καὶ ἀνάπαυλα. Βούλει
[2, 10]	τῷ τῆς μίξεως φαίνεται καιρῷ,	ἀλλ´	ὁ μὲν πληρώσας τὴν συνουσίαν,
[2, 6]	δυναστείαν δὲ ζητῶ καὶ τιμήν.	Ἀλλ´	οἱ ἐπαινοῦντες καὶ τιμήσουσι πάντως.
[2, 1]	τῶν γονέων τις καθάπερ νῦν,	ἀλλ´	οἱ τὴν ἀκρόπολιν καταλαβόντες, μᾶλλον
[2, 10]	καὶ παρακουσμάτων τῶν παρ´ ἡμῖν,	ἀλλ´	ὅμως εἰκόνα τινὰ κρίσεως ἔλαβον·
[2, 5]	διὰ τῶν σῶν βαδίζειν ἔξεστιν,	ἀλλ´	ὅμως καὶ δι´ ἀλλοτρίων ἀνάγκη·
[2, 2]	πρότερον, ὅτι τὸ πρᾶγμα ὑφέστηκεν.	Ἀλλ´	ὅμως καὶ οὕτως εἰς στενὸν
[2, 2]	πολλὰ μὲν ἡμῖν τὰ δικαιώματα,	ἀλλ´	ὅμως τὴν ἐκ τῆς τῶν
[2, 10]	καὶ τὸν εὔδιον λιμένα ἐλθών.	Ἀλλ´	ὀνειδίζουσί σε πατέρες πολλοὶ υἱοὺς
[2, 3]	νῦν ἐλεεῖν τὸν γέροντα τοῦτον,	ἀλλ´	ὅταν αὐτὸν δείξωμεν πενθοῦντα τὸν
[2, 5]	Καὶ οὐ τοῦτό πω θαυμαστὸν,	ἀλλ´	ὅτι καὶ δοῦλος γενόμενος, καὶ
[2, 3]	ὅτι τὴν λαμπάδα δριμυτέραν ἔχει,	ἀλλ´	ὅτι καὶ πρὸς τὴν ἐπινενοημένην
[2, 1]	Καὶ οὐ τοῦτό πω θαυμαστὸν,	ἀλλ´	ὅτι πολλάκις βουλῆς γινομένης, τὴν
[2, 6]	ἕτερόν ἐστιν, ἀλλ´ ἢ ταῦτα.	Ἀλλ´	οὐ δέομαι, φησὶ, ταύτης, δυναστείαν
[2, 7]	γὰρ δὴ μόνον οὐ δυναμένους,	ἀλλ´	οὐδὲ βουλομένους ἐκείνων βλάψαι τινὰς
[2, 3]	τῆς μάχης ταύτης ἕστηκεν ἐκτός;	Ἀλλ´	οὐκ ἂν ἔπαθε τοῦτο, φησὶν,
[2, 5]	πόλιν ἔχοντα καὶ οἰκίαν οἰκοῦντα,	ἀλλ´	οὐκ ἐκεῖνον εἴποι τις ἂν
[2, 4]	γε ἤθελε δέξασθαι, δοῦναι ἄν;	Ἀλλ´	οὐκ ἠθέλησεν· ἐκεῖνος δὲ ἐφιλονείκει
[2, 5]	ὅταν ἀπὸ τῆς γῆς ἐξαγάγῃς.	Ἀλλ´	οὔπω τοῦτο πρὸς σὲ τὸν
[2, 7]	κινούμεθα πρὸς τὸ βλάπτειν ἑτέρους.	Ἀλλ´	οὗτος ὁ βασιλικώτατος πάντων ἐστὶν
[2, 10]	καὶ κλόνῳ πολλῷ καὶ βρασμῷ.	Ἀλλ´	οὐχ ἡ παρ´ ἡμῖν ἡδονὴ
[2, 9]	μεγάλα τὰ οὕτω ταχέως σβεννύμενα;	Ἀλλ´	οὐχ ὁ παῖς τοῦτο πείσεται
[2, 9]	ἀρχὴν, ἅτε οὐχ ὑπὸ ἀνθρώπων,	ἀλλ´	ὑπ´ αὐτῆς χειροτονηθέντα τῆς ἀρετῆς.
[2, 5]	ταῦτα ἀφέντες, πρὸς ἐκεῖνα βαδίζετε.	Ἀλλ´	ὑπὲρ δόξης ἴσως θρηνεῖς, τῆς
[2, 8]	καὶ πάντας οὐχ ὡς ἀνθρώπῳ,	ἀλλ´	ὡς ἀγγέλῳ τινὶ προσέχειν ἀναπείθει
[2, 9]	μισθὸς τοῖς τοὺς γεγεννηκότας τιμῶσιν,	ἀλλ´	ὡς δεσπότας αὐτοὺς ἡγεῖσθαι κελευόμεθα,
[2, 7]	ὅθεν ἄν τις αὐτὸν κατάσχοι·	ἀλλ´	ὥσπερ ἀετὸς ὑψηλὰ πετόμενος παγίδι
[2, 8]	καὶ λόγων μετασχεῖν καὶ τραπέζης,	ἀλλ´	ὥσπερ μεγάλων τινῶν ἀγαθῶν, ὅπερ
[2, 10]	χοίρους ἐν βορβόρῳ κυλινδουμένους; ~ιʹ	Ἀλλὰ	γὰρ μήπω τοῦτο· τὴν δὲ
[2, 10]	οὐδαμοῦ ταῦτα συμβεβηκέναι πάντα δυνατὸν,	ἀλλὰ	δεῖ τὸν μὲν μὴ μέλλοντα
[2, 8]	βούλει, μηδὲν δι´ ἑτέρων ἀνυέτω,	ἀλλὰ	δι´ ἑαυτοῦ· καὶ τὸν κακῶς
[2, 10]	ἡμῖν ἡδονὴ τοιαύτη· μὴ γένοιτο·	ἀλλὰ	διαπαντὸς ἀχείμαστον τηρεῖ τὴν ψυχὴν,
[2, 5]	φροντίδας ἔχειν, μηδὲ βασκανίᾳ χειροῦσθαι,	ἀλλὰ	θαῦμα καὶ ἔπαινον καὶ εὐφημίαν
[2, 6]	ἐν βασιλείοις ἔσται περιφανέστερος μόνον,	ἀλλὰ	καὶ αὐτοῦ τοῦ τὸ διάδημα
[2, 10]	τις ἐπιφέρῃ, οὐ πείσει καταφρονεῖν,	ἀλλὰ	καὶ γελασθήσεται μᾶλλον· οὕτω τυραννικωτέρα
[2, 6]	χρυσῆν, οὐ μόνον οὐ θαυμάζομεν,	ἀλλὰ	καὶ γελῶμεν τὸ λεχθὲν, ὡς
[2, 6]	οὐ μόνον λαμπρότερον ὄντα νῦν,	ἀλλὰ	καὶ δι´ ἐκεῖνα τιμιώτερον, δι´
[2, 5]	οὐ δι´ ὧν ἐργάζεται μόνον,	ἀλλὰ	καὶ δι´ ὧν πάσχει κακῶς,
[2, 9]	ἐν ἡμέρᾳ, οὐδὲ ἐν ὥρᾳ,	ἀλλὰ	καὶ ἐν μικρᾷ καὶ ἀκαριαίᾳ
[2, 8]	ἐπηρεαζομένους πεῖσαι δυνήσῃ φιλοσοφεῖν; Οὐδαμῶς,	ἀλλὰ	καὶ ἐνοχλήσεις μᾶλλον· τὰ γὰρ
[2, 5]	καὶ οὐ μόνον μὴ ἀλύων,	ἀλλὰ	καὶ ἥδιον ἐν τούτοις ἢ
[2, 2]	μὴ μόνον πενίας τῆς ἐσχάτης,	ἀλλὰ	καὶ θανάτου τοῦ ἐλεεινοῦ καὶ
[2, 10]	μόνον ἡδίων ὁ μὴ τρυφήσας,	ἀλλὰ	καὶ κουφότερος, καὶ ῥᾷον διακείσεται
[2, 5]	οὐκ ἐπαινοῦσι διὰ τὸν πλοῦτον,	ἀλλὰ	καὶ μισοῦσι καὶ ἀποστρέφονται καὶ
[2, 6]	θειότερον· καὶ οὐ τοῦτο μόνον,	ἀλλὰ	καὶ ὃ πολλῷ τούτου ἀνώτερον.
[2, 2]	Ἕλληνα εἶναι τοῦτον τὸν πατέρα,	ἀλλὰ	καὶ πλούσιον ὑπὲρ πάντας ἀνθρώπους
[2, 2]	τοῦ βίου τούτου μεταστήσομεν μόνον,	ἀλλὰ	καὶ πρὸς αὐτὴν τῶν δογμάτων
[2, 5]	Καὶ μὴ τοῦτο ποιήσῃς μόνον,	ἀλλὰ	καὶ τῆς χώρας ἁπάσης ἀπέλασον,
[2, 5]	πλούτῳ καὶ τρυφῇ καὶ περιουσίᾳ,	ἀλλὰ	καὶ τοὺς ἐν πενίᾳ, τοὺς
[2, 5]	ὧν πάσχει κακῶς, οὐχ ἑαυτὴν,	ἀλλὰ	καὶ τοὺς ποιοῦντας οὐκ ἀφιεῖσα
[2, 3]	ὡς εἰπεῖν, τῇ φύσει· πλὴν	ἀλλὰ	καὶ τοῦτο ἔστω, καὶ συγκεχωρήσθω
[2, 1]	μᾶλλον δὲ οὐδὲ οὗτοι πάντες,	ἀλλὰ	καὶ τούτων αὐτῶν ὁ μιαρώτατος
[2, 5]	πλοῦτος βελτίων, οὐδὲ τῇ ἡδονῇ,	ἀλλὰ	καὶ τῷ ἀνάλωτος εἶναι, καὶ
[2, 3]	μόνον, οὐδὲ τῶν ἐρώντων ἀεὶ,	ἀλλὰ	καὶ τῶν ἐν βραχεῖ τοῦτο
[2, 4]	ἔχω οὐ τῶν εὐδοκίμων τούτων,	ἀλλὰ	καὶ τῶν εὐτελεστέρων, τοσαύτην ἔχοντας
[2, 7]	οὐ δυνήσεται αὐτὸν λυπῆσαί ποτε,	ἀλλὰ	καὶ ὠφελήσει τὰ μέγιστα. Πρὸς
[2, 9]	ὄντων εὐσεβῶν ταῦτα γίνεσθαι μόνον,	ἀλλὰ	κἂν μεταπέσῃ τὰ τῆς ἀρχῆς
[2, 10]	οὐ μόνον ἐπαινέσεις τὰ γεγενημένα,	ἀλλὰ	κἂν μικρὸν διαναστῆναι θελήσῃς, ταχέως
[2, 10]	ἄξιος ὁ παῖς ὁ σὸς,	ἀλλὰ	κρότων (καὶ στεφάνων, ἐπὶ τὴν
[2, 9]	ἡλικίας· οὗτος δὲ οὐχ οὕτως,	ἀλλὰ	μένει καὶ ἐν γήρᾳ καὶ
[2, 9]	καὶ ἤλγησεν ἐν γήρᾳ γενόμενος.	Ἀλλὰ	μὴ γένοιτο μηδὲ τοὺς ἐχθροὺς
[2, 3]	καὶ ἀθλιώτερος, μὴ μόνον νοσῶν,	ἀλλὰ	μηδὲ αὐτὸ τοῦτο εἰδὼς ὅτι
[2, 10]	πόρνης καὶ διαπτύεσθαι πάλιν. Πλὴν	ἀλλὰ	μηδὲν ἔστω τούτων, ἀλλὰ πάντα
[2, 10]	Πλὴν ἀλλὰ μηδὲν ἔστω τούτων,	ἀλλὰ	πάντα αὐτῷ κατὰ νοῦν προχωρείτω·
[2, 5]	ταύτην οἴκοθεν παρετίθετο τὴν τράπεζαν,	ἀλλὰ	παρ´ ἑτέρων λαμβάνων, οὕτως ἐσχάτῃ
[2, 5]	ἂν εἰδῇ τὴν ὄντως τροφήν.	Ἀλλὰ	πᾶσι τούτοις οἱ πλουτοῦντές εἰσιν
[2, 3]	αὐτὸν μὴ ἐπιθυμεῖν φορτίων ἑτέρων,	ἀλλὰ	πολλῷ βέλτιον καὶ τῶν ἐπιτεθέντων
[2, 4]	ὡς οὐκ ἀλαζονείας τὰ ῥήματα,	ἀλλὰ	πολλῷ πλείω καὶ μείζω εὑρόντες
[2, 9]	νόμον θεραπεύων σε καὶ τιμῶν,	ἀλλὰ	πρὸ τῶν ἄλλων διὰ τὸν
[2, 8]	μᾶλλον δὲ μὴ πρὸς σὲ,	ἀλλὰ	πρὸς αὐτὸν τὸν βασιλεύοντα· εἶτα
[2, 1]	τὸν γεννηθέντα διδάξαι τὸν γεννησάμενον,	ἀλλὰ	πρὸς μὲν τὴν φιλοστοργίαν τοῦ
[2, 5]	οὕτως ὄψει δυσχεραίνοντα οὐδὲ ἀλγοῦντα,	ἀλλά	σοι καὶ χάριν εἴσεται τούτων,
[2, 1]	προσήκοντες τοιαῦτα ἀγανακτοῦσι καὶ δυσχεραίνουσιν,	ἀλλὰ	συγγενεῖς καὶ πατέρες ἔμαθον ὑπὲρ
[2, 4]	Τί ταύτης τῆς εὐπορίας ἥδιον;	Ἀλλὰ	ταῦτα μὲν ὡς πρὸς ἄνδρα
[2, 10]	ἀρετὴν, οὐκέτι σοι λόγων δεήσει,	ἀλλὰ	ταῦτα σὺ πρὸς ἑτέρους ἐρεῖς
[2, 7]	ἰσχυρούς· εἰ δὲ μὴ θέλοιεν,	ἀλλὰ	τὴν ἀνθρωπινωτέραν ταύτην καὶ γηΐνην
[2, 9]	βέλτιον γένοιτ´ ἂν τῆς ζωῆς;	Ἀλλὰ	τί μοι ταῦτα διαλέγῃ, φησὶ,
[2, 7]	καταγωνίζεται. Καὶ οὔπω τοῦτο μέγα,	ἀλλὰ	τὸ πολλῷ τούτου θαυμαστότερον· καθάπερ
[2, 10]	τούτων ἐπήρειαι τῶν συμποσίων βλαστάνουσιν;	ἀλλὰ	τὸ πόρναις γυναιξὶν ὁμιλεῖν ἡδύ;
[2, 3]	ἔρωτα, καὶ μηδαμοῦ σβεσθῆναι δυνάμενον,	ἀλλὰ	τοῖς ἐπινενοημένοις φαρμάκοις ἐπιτριβόμενος μᾶλλον;
[2, 3]	τὴν εὐπραγίαν δυνάμενος τοῦ παιδὸς,	ἀλλὰ	τοσοῦτον ἀπέχων αὐτῆς ὡς καὶ
[2, 8]	παιδεύσει γενναίως τὴν συμφορὰν ἐνεγκεῖν.	Ἀλλὰ	τοὺς ἐπηρεαζομένους πεῖσαι δυνήσῃ φιλοσοφεῖν;
[2, 5]	παραδειγμάτων οὐ τῶν παρ´ ἡμῖν,	ἀλλὰ	τῶν ὑμετέρων. Διονύσιον ἴσως ἀκούεις
[2, 9]	ταῦτα ἀποδυσπετοῦντα ἅπερ καὶ ὑμεῖς,	ἀλλὰ	χαίροντα καὶ γαννύμενον καὶ ἀγαλλόμενον·
[2, 2]	ἄρδειν καὶ ὑδροφορεῖν, καὶ τὰ	ἄλλα	δὴ πάντα τὰ τῶν μοναχῶν
[2, 4]	ἀλλάξαιντο τούτου. Καὶ τί λέγω,	ἀλλάξαιντο;	οὐδὲ μετ´ ἐκείνου μὲν οὖν
[2, 4]	καὶ οὐκ ἄν ποτε αὐτὸν	ἀλλάξαιντο	τούτου. Καὶ τί λέγω, ἀλλάξαιντο;
[2, 9]	παρασίτοις καὶ κόλαξι καὶ τῇ	ἄλλῃ	βλακείᾳ, τοσούτῳ τὸν βίον ἡγεῖται
[2, 5]	καὶ τῶν δορυφόρων καὶ τῆς	ἄλλης	φαντασίας διετέλεσε ζῶν· ὁ δὲ
[2, 1]	μήτε φίλους, μήτε συγγενεῖς, μήτε	ἄλλοθέν	ποθεν ἐπιτηδείους, πολλάκις δὲ καὶ
[2, 10]	ὅταν ἴδωσιν ἕτεροι καὶ γελῶσιν	ἄλλοι.	Διὰ τί δὲ μὴ τούτους
[2, 4]	ἕτοιμος (δὲ καὶ Κέβης, καὶ	ἄλλοι	πολλοί. Ὥστε, ὅπερ ἔλεγον, μὴ
[2, 9]	Ἐννόησον οὖν τὸν ἐν τοῖς	ἄλλοις	ἅπασι πρὸς ἄκρον ἥκοντα τῆς
[2, 2]	ἔχοι προβάλλεσθαι· ἐπεὶ τοῖς γε	ἄλλοις	αὐτὸν τῇ τοῦ Θεοῦ χάριτι
[2, 5]	σώματος καὶ εὐγενείᾳ καὶ τοῖς	ἄλλοις	(πᾶσιν Ἀλκιβιάδου κρατοῦντος τοσοῦτον λαμπρότερος
[2, 9]	ἔχει τὴν ἡδονήν; τάχα οὐδὲ	ἄλλος	ἀνθρώπων οὐδεὶς, ἅτε μηδέπω ταύτης
[2, 8]	οὔτε ἄρχων, οὔτε βασιλεὺς, οὔτε	ἄλλος	τις ὠφελῆσαι δυνήσεται, μήτιγε σύ·
[2, 4]	σαυτῷ· πολλαχοῦ μὲν γὰρ καὶ	ἄλλοσε	ὅπου ἂν ἀφίκῃ, ἀγαπήσουσί σε.
[2, 10]	πάντων αὐτὸν ἀποδύσας ἐπὶ τῆς	ἀλλοτρίας	εἴασε γῆς, καὶ τῆς ἀναγκαίας
[2, 1]	τούτων χαλεπώτερον, ὅτι οὐ μόνον	ἀλλότριοί	τινες, καὶ οὐδὲν τοῖς συμβουλευομένοις
[2, 1]	οὐδὲν ἀπεικός ἐστιν ἐπὶ τοῖς	ἀλλοτρίοις	ἀλγεῖν ἀγαθοῖς, πὴ μὲν ὑπὸ
[2, 1]	πολιτείας ἅπαντα πράττων, καὶ τοῖς	ἀλλοτρίοις	ἐντρυφῶν κακοῖς, καὶ εἰδὼς ὅτι
[2, 8]	αὐτὸν ἐμπλήσεις πολλῆς, ἅτε ἐπ´	ἀλλοτρίοις	φιλοσοφῶν κακοῖς· ἐκεῖνος δὲ αὐτὸν
[2, 5]	ἔξεστιν, ἀλλ´ ὅμως καὶ δι´	ἀλλοτρίων	ἀνάγκη· ἐκεῖνος δὲ διὰ πάσης
[2, 3]	μήτε συκοφαντίας, μήτε φροντίδος, μήτ´	ἄλλου	μηδενὸς τῶν τοιούτων ἀνέχεσθαι; Ἂν
[2, 7]	οὐ χρημάτων, οὐ πραγμάτων, οὐκ	ἄλλου	οὐδενὸς, ἐθελήσει βλάψαι ποτέ; ὑπὲρ
[2, 10]	πᾶσαν, νικῶντα τῇ φιλοτιμίᾳ τοὺς	ἄλλους	ἅπαντας, τὸν δὲ μὴ βουλόμενον
[2, 7]	ἐπιταγμάτων ὑπόθεσιν, τὴν εἰς τοὺς	ἄλλους	φιλανθρωπίαν; Τίνα τιμήσει καὶ θαυμάσεται,
[2, 1]	τῆς οἰκείας κακίας τὴν τῶν	ἄλλων	ἀπώλειαν εὐτυχίαν εἶναι νομίζοντας, ἀθλίως
[2, 9]	καὶ τιμῶν, ἀλλὰ πρὸ τῶν	ἄλλων	διὰ τὸν Θεὸν, δι´ ὃν
[2, 1]	μήτε φιλεῖν μᾶλλον αὐτοῦ τῶν	ἄλλων	δύναιτό τις τοῦτον· νῦν δὲ
[2, 1]	τούτων μᾶλλον δυσχεραινόντων, ἢ τῶν	ἄλλων	θαυμάζειν χρή. Καὶ διὰ τοῦτο
[2, 8]	γὰρ εἰ καὶ περὶ τῶν	ἄλλων	λεγόμενα ψευδῆ τέ ἐστι καὶ
[2, 8]	τούτου. Καὶ πρῶτος ἀγέσθω τῶν	ἄλλων	ὁ πάντων δεινότατα πεπονθώς. Ἔστω
[2, 9]	δι´ ὃν καὶ πάντων τῶν	ἄλλων	ὁμοῦ κατεφρόνησεν. Ὅταν οὖν καὶ
[2, 6]	παραμυθούμενον τρόπον ἐλθόντες, οὐκ ἐπ´	ἄλλων	τινῶν, ἀλλ´ ἐπ´ αὐτοῦ τοῦ
[2, 3]	οὖν φροντίδων ἀπήλλακται, καὶ τῶν	ἄλλων	τῶν ἐπισυρομένων τῷ πλούτῳ κακῶν,
[2, 8]	δὴ ταῦτα, ἃ περὶ τῶν	ἄλλων	ὑποπτεύουσιν, ὑπονοήσουσι καὶ περὶ τούτου,
[2, 6]	ἐξέπληττε χρυσοφορῶν, μᾶλλον δὲ καὶ	ἁλουργίδα,	καὶ αὐτὸν τὸν στέφανον περικείμενος
[2, 7]	ἔτεσι τὴν βασιλείαν ἐξέτεινας; πόσης	ἁλουργίδος	τοῦτο τὸ κτῆμα, πόσης ἀρχῆς,
[2, 5]	τῆς θαλάσσης, οὕτως εὐκόλως καὶ	ἀλύπως	ἀπὸ τούτων ἐφ´ ἕτερα μεταστήσεται,
[2, 10]	οἱ μὲν ταῦτα στρέφοντες, κἂν	ἀλύπως	αὐτοῖς καὶ μετὰ πολλῆς τῆς
[2, 5]	εὐπορεῖν, καὶ οὐ μόνον μὴ	ἀλύων,	ἀλλὰ καὶ ἥδιον ἐν τούτοις
[2, 9]	μή ποτε βασκανίᾳ τῶν συστρατευομένων	ἁλῷ;	ἢ οὐχὶ καὶ ταῦτα, καὶ
[2, 7]	πετόμενος παγίδι στρουθῶν οὐκ ἂν	ἁλῴη	ποτὲ, οὕτω καὶ οὗτος. Πόθεν
[2, 3]	οὖσι, μηδὲ ὑπὸ τῆς ἐπιθυμίας	ἁλῶναι	ἐκείνης· ἐγὼ γὰρ αὐτὸν καὶ
[2, 5]	πᾶσι τούτοις οἱ πλουτοῦντές εἰσιν	ἁλώσιμοι·	ὥστε καὶ κατὰ τοῦτο οὐκ
[2, 10]	τοσοῦτον, ὅσον οὐδὲ ὀφθῆναι καλῶς.	Ἅμα	τε γὰρ ἐνεπλήσθη τις, καὶ
[2, 5]	κατὰ τοῦτο οὐκ ἄν τις	ἁμάρτοι	τούτους μὲν πένητας προσειπὼν, καὶ
[2, 6]	λυποῦντας, δύνασθαι δὲ τοὺς εὐεργετοῦντας	ἀμείβεσθαι,	Καίτοι γε ταύτην ἅπασαν οὐδὲ
[2, 6]	ποιοῦντας, οὓς οὐκ ἂν εὐκόλως	ἀμείψαιτο.	Καὶ γὰρ ἐν πολέμοις πολλάκις
[2, 6]	κατορθώματα, οὐκ ἔσχε τοῖς ἴσοις	ἀμείψασθαι,	προαναρπασθέντας τῆς ἀντιδόσεως, καὶ ἐν
[2, 3]	υἱὸν, ὅτι μανίας καὶ τοσαύτης	ἀμηχανίας	ἀπήλλακται, ὅτι ἔρωτα ἀνίατον οὐκ
[2, 9]	καὶ λαμπρότης προσῇ, καὶ τὰ	ἄμικτα	ταῦτα πάλιν συνέρχηται, ἀσφάλειά τε
[2, 6]	καὶ μυρία αὐτὸν εἰργασμένους κακὰ,	ἀμύνασθαι	ἐπεθύμησε μὲν, οὐκ ἴσχυσε δέ·
[2, 6]	μὲν τοῦ δύνασθαι τοὺς ἀδικοῦντας	ἀμύνεσθαι,	ἑτέρου δὲ ἀνωτέρου τοῦ καὶ
[2, 6]	αὕτη μεγίστη, τὸ λυποῦντας δύνασθαι	ἀμύνεσθαι,	πολλῷ μεῖζον ταύτης τὸ τοιαύτην
[2, 6]	φῄς; οὐ τὸ δύνασθαι μὲν	ἀμύνεσθαι	τοὺς λυποῦντας, δύνασθαι δὲ τοὺς
[2, 5]	πηγὴν καθαρὰν, ὑπὸ σκιὰν δένδρων	ἀμφιλαφῶν,	καὶ τὸν ὀφθαλμὸν ἑστιῶντα τῇ
[2, 4]	εἴ γε ἤθελε δέξασθαι, δοῦναι	ἄν;	Ἀλλ´ οὐκ ἠθέλησεν· ἐκεῖνος δὲ
[2, 1]	σπείρειν οὔτε τὸ φιλεῖν ἀρκέσειεν	ἄν.	Ἐπεὶ εἰ τοῦτο ἦν, οὐδένα
[2, 6]	παρὰ τῷ βασιλεύοντι ἴδοι τις	ἄν·	καὶ γὰρ πολλοὺς ἔχει τοὺς
[2, 4]	μὲν οὖν λαβεῖν αὐτὸν ἕλοιντο	ἄν.	Καίτοι ὑμῖν εἴ τις ἐδίδου
[2, 10]	μετὰ τοσαύτης αἰσχύνης ἡδονὴ γένοιτ´	ἄν;	Μάλιστα δὲ μηδὲ ἐνταῦθα τοῦτο
[2, 4]	εὑρόντες καταφρονήσουσιν ἐκείνου, καὶ οὐκ	ἄν	ποτε αὐτὸν ἀλλάξαιντο τούτου. Καὶ
[2, 4]	τοῦ παρ´ ὑμῖν, ὡς μηδ´	ἄν	ποτε ἐθελῆσαι τοὺς ἔχοντας αὐτὸν
[2, 4]	μὲν τὰ ἡμέτερα ἐφρόνεις, διηγησάμην	ἄν	σοι πολλὰ καὶ μεγάλα διηγήματα·
[2, 9]	ἅτε χρημάτων ἐρῶν, καὶ ἠσμένισεν	ἄν	σου τὴν τελευτήν· νῦν δὲ
[2, 5]	ὥστε καὶ κατὰ τοῦτο οὐκ	ἄν	τις ἁμάρτοι τούτους μὲν πένητας
[2, 7]	ἀφορμὰς, οὐδὲ τὰς λαβὰς, ὅθεν	ἄν	τις αὐτὸν κατάσχοι· ἀλλ´ ὥσπερ
[2, 5]	πλέον ὠθεῖς αὐτόν· σοῦ δὲ	ἄν	τις δέκα δραχμὰς ἀφέληται μόνον,
[2, 7]	ὑψηλὰ πετόμενος παγίδι στρουθῶν οὐκ	ἂν	ἁλῴη ποτὲ, οὕτω καὶ οὗτος.
[2, 4]	ἦν δυνατὸν τοῦτο γενέσθαι, ἔμαθες	ἂν	ἀπὸ τῆς πείρας αὐτῆς, ὡς
[2, 3]	καὶ συγκεχωρήσθω τῷ λόγῳ, μὴ	ἂν	αὐτὸν ἐθελῆσαι προσθεῖναι τοῖς οὖσι,
[2, 7]	ἀγαθά. Καίτοι τί τοσοῦτον ἔδωκας	ἂν	αὐτῷ, εἰ μυριάκις αὐτὸν βασιλέα
[2, 3]	ἠράσθη τοῦ πλείονος, ἀλλ´ ἀπέχρησεν	ἂν	αὐτῷ τῶν παρόντων ἡ ἀπόλαυσις.
[2, 4]	μὲν γὰρ καὶ ἄλλοσε ὅπου	ἂν	ἀφίκῃ, ἀγαπήσουσί σε. Ἐὰν δὲ
[2, 4]	τοῦτο οὐκ ἔστι τὸ δέος.	Ἂν	γὰρ οὗτος γένηται πένης, ἐπιτάξει
[2, 1]	τῶν ἔμπροσθεν χρόνων ἔχοι τις	ἂν	γεγενημένον εἰπεῖν, ὅτε καὶ τῆς
[2, 6]	ἔχει τοὺς λυποῦντας, οὓς οὐκ	ἂν	δύναιτο λυπεῖν, καὶ πολλοὺς τοὺς
[2, 4]	πλοῦτον μετὰ τῶν χρημάτων, ὑπτίαις	ἂν	ἐδέξασθε χερσίν· οὕτως ὁμολογεῖτε μέγαν
[2, 7]	ᾗ μηδεὶς μήτε ἐθελήσῃ, μήτε,	ἂν	ἐθέλῃ, δυνήσεται ποιῆσαι κακῶς; καὶ
[2, 6]	κατάστασιν, ἐν ᾗ μὲν οὐδ´	ἂν	ἐθέλῃ τις λυπῆσαι δυνήσεται· ὅτι
[2, 7]	τούτου δῆλον· ὅτι δὲ οὐδ´	ἂν	ἐθέλωσι δυνήσονται, καὶ τοῦτο ὁμοίως
[2, 2]	ἐστι· καὶ συμβαίνει ταυτὸν, οἷον	ἂν	εἴ τις βασιλείας ἐρᾷν πείθῃ
[2, 5]	ᾖ, οὔτε λιμῷ διαφθερεῖς, ἕως	ἂν	εἰδῇ τὴν ὄντως τροφήν. Ἀλλὰ
[2, 3]	ὄντως ἄξιος ἐλέου καὶ δακρύων	ἂν	εἴη, μηδὲ συνιδεῖν τὴν εὐπραγίαν
[2, 3]	ἐξώτερον εἶναι, μείζονος εὐ– (πραγίας	ἂν	εἴη. Ὁ γὰρ ἄδιψος ἐκεῖνος
[2, 5]	ἀπὸ τῶν λειμώνων παραμυθίαν, μᾶλλον	ἂν	εἵλεσθε τῆς στέγης τῆς χρυσῆς
[2, 6]	δὲ τοῦ παιδίου τοῦ σοῦ	ἂν	ἐλθών τις ἀπαγγείλῃ, ὅτι πλούτου
[2, 4]	καὶ θαυμαστόν· οὗτοι δὲ οὐκ	ἂν	ἕλοιντο τὸν ὑμέτερον μετὰ τοῦ
[2, 3]	ταύτης ἕστηκεν ἐκτός; Ἀλλ´ οὐκ	ἂν	ἔπαθε τοῦτο, φησὶν, οὐδ´ ἂν
[2, 8]	τούτων ἐρᾷν) οὐκ οἶδα πῶς	ἂν	ἑτέρως μᾶλλον ἔτυχες τούτου, ἢ
[2, 7]	οὐδὲν τοσοῦτον ἦν· μῖσος γὰρ	ἂν	ἐτέχθη πολὺ τοῖς θέλουσι μὲν,
[2, 6]	τοὺς εὖ ποιοῦντας, οὓς οὐκ	ἂν	εὐκόλως ἀμείψαιτο. Καὶ γὰρ ἐν
[2, 6]	ὅτι γὰρ ἐκείνου τοῦτο μεῖζον,	ἂν	ἐφ´ ἕτερον παράδειγμα τὸν λόγον
[2, 10]	καὶ ὠνείδιζον, οὐχὶ παραπαίειν αὐτοὺς	ἂν	ἔφης; Τοῦτο δὴ ποιῶμεν καὶ
[2, 4]	δυσχερές σοι γενέσθω, ὅτι οὐκ	ἂν	ἔχοις ἐξελθὼν ὅ τι χρῷο
[2, 7]	οὗ μηδὲν ταπεινὸν ὑποπτεῦσαι δύναιτ´	ἂν,	ἢ τὸν καὶ τῶν οἰκετῶν
[2, 3]	ἂν ἔπαθε τοῦτο, φησὶν, οὐδ´	ἂν	ἠράσθη τοῦ πλείονος, ἀλλ´ ἀπέχρησεν
[2, 10]	καὶ πόσον κατέχειν ὑμᾶς δύναιτ´	ἂν	μέρος ἡμέρας; τοσοῦτον, ὅσον οὐδὲ
[2, 9]	υἱὸν ἐβούλου τρυφᾷν, δι´ ἣν	ἂν	μετενόησε μυριάκις, καὶ ἤλγησεν ἐν
[2, 5]	πατρίδος αὐτὸν ἐξαγαγεῖν δυνήσῃ, ἕως	ἂν	μὴ ἐξαγάγῃς τῆς γῆς ἁπάσης·
[2, 2]	τῶν λόγων, πρὸς τούτους ἠθέλησα	ἂν	μόνους τὸν ἀγῶνά μοι γενέσθαι
[2, 3]	κακῶν ἀπαλλαγῆναι ἐνῆν, ἆρα οὐκ	ἂν	μυριάκις ταύτην εἵλου τὴν περιουσίαν,
[2, 4]	ἔχοντας δύναμιν. Καὶ σὺ μὲν,	ἂν	οἱ οἰκονόμοι ἀναλώσωσι τὰ πιστευθέντα,
[2, 3]	οὐκοῦν καὶ πλεῖον ὀδυνῆσαι δύναιτ´	ἂν,	οὐ τούτῳ μόνον ὅτι τὴν
[2, 9]	αὐτῷ διὰ τούτων ἁπάντων κατασκευάζων;	Ἂν	οὖν ἀκούσῃς αὐτοῦ λέγοντος (ἡμῖν
[2, 6]	εὐτελῆ καὶ κατατετριμμένα. Οὐ γὰρ	ἂν	οὕτως ἅπαντας ἐξέπληττε χρυσοφορῶν, μᾶλλον
[2, 7]	δόξης οὐ τιμιώτερον; τί οὐκ	ἂν	προήκατο, ὥστε ψυχὴν τοιαύτην λαβεῖν;
[2, 10]	ἐκείνης καὶ ἡδίων, καὶ οὐδ´	ἂν	σύγκρισιν δέξαιτο πρὸς ἐκείνην. Μὴ
[2, 5]	Οὐδὲ γυμνὸν δεῖξαι δυνήσῃ, ἕως	ἂν	τὰ τῆς ἀρετῆς ἱμάτια περικείμενος
[2, 6]	τῷ πολέμῳ πεσόντας. Τί οὖν,	ἂν	ταύτης τῆς δυνάμεως, ἧς οὐδὲ
[2, 7]	αὐτῷ. Τί οὖν θειότερον γένοιτ´	ἂν	ταύτης τῆς ζωῆς, ἐν ᾗ
[2, 7]	καὶ τοὺς σφόδρα φιλοσωμάτους ἑλεῖν	ἂν	ταύτης τῆς ζωῆς τὴν ἐπιθυμίαν.
[2, 9]	εὐδοκίμησις, τί ταύτης βέλτιον γένοιτ´	ἂν	τῆς ζωῆς; Ἀλλὰ τί μοι
[2, 5]	ἐπὶ παιδίου παίζοντος. Σὲ δὲ	ἂν	τῆς πατρίδος ἀπελάσῃ τις μόνον,
[2, 3]	ἄλλου μηδενὸς τῶν τοιούτων ἀνέχεσθαι;	Ἂν	τοίνυν καὶ τοῦτο ἔχοντα δείξωμεν
[2, 5]	ἀλλ´ οὐκ ἐκεῖνον εἴποι τις	ἂν	τὸν πάντων τούτων ἀπηλλαγμένον. Οὔτε
[2, 2]	μὲν ὁρᾷν, ὁρῶν δὲ οὐδαμῶς;	Ἂν	τοὺς παρ´ ἐμοῦ λόγους καθάπερ
[2, 1]	τὴν φιλοστοργίαν τοῦ τεχθέντος μεγάλα	ἂν	τοῦτο συμβάλοιτο, πρὸς δὲ τὸ
[2, 8]	τοῖς ἔργοις ἐπαληθεύοντος. Σὺ δὲ	ἂν	χᾶναι τολμήσῃς μόνον, καὶ ἀθυμίας
[2, 9]	αὐτὰ, καὶ μεμενήκει διαρκῆ, οὐκ	ἂν	ὡς ἔρημος ὢν ἁπάντων τούτων
[2, 2]	ταχέως ἐπὶ τὴν αὐτὴν ἀρχὴν	ἀναβήσεσθαι	προσδοκάσθω, καὶ λαμπρότερον αὐτοῦ φανήσεσθαι,
[2, 9]	ὑψηλοῦ τινος στήσαντες τόπου τρέμειν	ἀναγκάζονται	μὴ καταπέσῃ, οὕτω καὶ οἱ
[2, 2]	πρὸς ἐκεῖνον ὑπὲρ τούτων ἀποτείνεσθαι	ἀναγκάζωμαι,	καὶ δέδοικα μὴ τοῦτό μοι
[2, 10]	ἀλλοτρίας εἴασε γῆς, καὶ τῆς	ἀναγκαίας	δεόμενον τροφῆς, ὡς ταύτῃ πείσων
[2, 4]	παρακολουθήσεις τῷ λόγῳ, ἐμοὶ δὲ	ἀναγκαῖον	διὰ τοὺς δικάζοντας εἰπεῖν. Τοσοῦτος
[2, 5]	ἀλλ´ ὅμως καὶ δι´ ἀλλοτρίων	ἀνάγκη·	ἐκεῖνος δὲ διὰ πάσης τῆς
[2, 10]	οὐχὶ τοῦτο ὅπερ ἀρχόμενος ἔφην	ἀνάγκη	νῦν ποιεῖν, ἐλεεῖν τοὺς τὰ
[2, 3]	διόπερ οὐδὲ ἡμῖν περὶ τούτων	ἀνάγκη	πρὸς σὲ διαλέγεσθαι· ζητεῖς δὲ
[2, 3]	μὲν πυρέττοντι προσέοικε, καὶ χαλεπωτάτην	ἀνάγκην	ἔχοντι, κἂν ἐκ πηγῶν ἀρύεσθαι
[2, 3]	καὶ μήτε αὐτὸς ἐκείνης τῆς	ἀνάγκης	ἀπαλλάττεσθαι βούλοιτο, τούς τε ἀπηλλαγμένους
[2, 3]	ἢ τὸν ἀνωτέρω καθεστῶτα τῆς	ἀνάγκης	ἐκείνης, καὶ ἄδιψον ἀεὶ μένοντα,
[2, 3]	εἰς πεῖραν ἐμπεσὼν τῆς τοιαύτης	ἀνάγκης.	Ἐρήσομαι δέ σε πάλιν, εἰ
[2, 9]	καὶ οἱ πρὸς μεγάλην ἀρχὴν	ἀνάγοντες	τοὺς υἱεῖς. Ἀλλ´ ἔχει τινὰ
[2, 1]	τὸ δὲ τοὺς γεννησαμένους, τοὺς	ἀναθρεψαμένους,	τοὺς καθ´ ἑκάστην εὐχομένους ἡμέραν
[2, 8]	ὁ σὸς καὶ τούτους εὐκολώτερον	ἀνακτήσεται.	Παρίημι τὴν ἀπὸ τῶν εὐχῶν
[2, 7]	Καθάπερ γὰρ ἐν χρήμασιν, ὅταν	ἀναλίσκειν	δέοι, ἐκείνοις ὑπακούουσι μᾶλλον, οὕτω
[2, 4]	τἀμὰ, ξένοι οὗτοι ἐνθάδε ἕτοιμοι	ἀναλίσκειν.	Εἰσκεκόμικε δὲ ἐπ´ αὐτῷ τούτῳ
[2, 4]	σῶν. Οὗτος μὲν γὰρ ὅταν	ἀναλίσκειν	κελεύηται, κατηφής τέ ἐστι καὶ
[2, 4]	τι ἐμοῦ κηδόμενος οὐκ οἴει	ἀναλίσκειν	τἀμὰ, ξένοι οὗτοι ἐνθάδε ἕτοιμοι
[2, 10]	τε χρήματα ὥσπερ ἐκ πηγῶν	ἀναλισκέτω,	καίτοι οὐδαμοῦ ταῦτα συμβεβηκέναι πάντα
[2, 4]	σκυθρωπός· ἐκεῖνος δὲ ὅταν μὴ	ἀναλίσκῃ,	τότε δέδοικε μή ποτε προσκεκρουκὼς
[2, 4]	σὺ μὲν, ἂν οἱ οἰκονόμοι	ἀναλώσωσι	τὰ πιστευθέντα, οὐκ ἔχεις ἀπαιτῆσαι
[2, 7]	δείκνυσιν αὐτὸν ἀχείρωτον ὄντα καὶ	ἀνάλωτον·	ὅτι δὲ καὶ ἑτέρων προστήσεται,
[2, 5]	τῇ ἡδονῇ, ἀλλὰ καὶ τῷ	ἀνάλωτος	εἶναι, καὶ εἰς πτωχείαν μὴ
[2, 10]	λοιπὸν, τοσοῦτόν σου δεηθεὶς, ἐνιαυτὸν	ἀνάμεινον	μόνον, ἢ καὶ ἐλάττονα χρόνον.
[2, 7]	τιμωρία, ἀλλ´ ἱδρώτων λύσις καὶ	ἀνάπαυλα.	Βούλει καὶ ἕτερον τρόπον τῆς
[2, 9]	ὅταν εὐδοκιμῆτε. Ἐκεῖνος δὲ τότε	ἀναπαύσεται	μάλιστα, ὅταν γηράσῃ, ἅτε εἰς
[2, 5]	καὶ ποτοῦ καὶ οἰκίας καὶ	ἀναπαύσεως	πανταχοῦ δυνάμενος εὐπορεῖν, καὶ οὐ
[2, 10]	ταῦτα δυνήσῃ· ὅταν δὲ μικρὸν	ἀναπαύσῃ,	καὶ ὁ υἱὸς πολλὴν ἐπιδείξηται
[2, 10]	ἀπὸ πόνων προσκαίρων ἀρξάμενον πρὸς	ἀνάπαυσιν	ἄπειρον τελευτᾷν, ἢ τῶν δοκούντων
[2, 8]	ἀλλ´ ὡς ἀγγέλῳ τινὶ προσέχειν	ἀναπείθει	λοιπόν. Οὐ γὰρ δὴ ταῦτα,
[2, 1]	καὶ πολεμοῦντας, καὶ κατηγοροῦντας τῶν	ἀναπεισάντων	αὐτούς. Ἐμοὶ δὲ τοὐναντίον εἶναι
[2, 2]	διοισόμεθα) ἐκ τῶν τοσούτων ἐλπίδων	ἀναρπάσαντές	μοι τὸν γηροτρόφον, καθάπερ τινὲς
[2, 8]	ἀεὶ, καὶ τοὺς περὶ τῆς	ἀναστάσεως	λόγους πιστοτέρους ποιήσας, οὕτως ἀποπέμψει
[2, 8]	σχήματος, ἀπό τε τῆς οἰκήσεως	ἀναστήσει	ταχέως, καὶ πείσει μηδὲν ἡγεῖσθαι
[2, 1]	ὅτι πολιτείαν ἀρίστην οὐδὲν ἕτερον	ἀνατρέψαι	δύναται, ὡς τὸ τοιοῦτον ἐπίταγμα,
[2, 1]	ἄπιστος καὶ ὠμὸς καὶ ἐπ´	ἀνατροπῇ	τῆς πολιτείας ἅπαντα πράττων, καὶ
[2, 4]	Ἀλλὰ ταῦτα μὲν ὡς πρὸς	ἄνδρα	βιωτικόν· εἰ δὲ φιλοσοφώτερον αὐτοῦ
[2, 10]	καὶ ὄψει τοὺς γελῶντας τούτους	ἀνδραπόδων	μᾶλλον, ἢ ἐλευθέρων ὄντας παίδων
[2, 7]	φιλονεικήσει πρὸς αὐτόν; ὑπὲρ τίνων	ἀνδραπόδων;	ὑπὲρ ποίας δόξης; τί δεδοικώς;
[2, 7]	ἑτέρωθεν τὴν δύναμιν ἰδεῖν τοῦ	ἀνδρὸς	θαυμαστοτέραν καὶ ἡδίστην, ἀπὸ μέρους
[2, 3]	καὶ πρὸς τὴν ἐπινενοημένην παραμυθίαν	ἀνένδοτός	ἐστι καὶ σκληρότερος πλέον ἐκείνων.
[2, 4]	μᾶλλον δὲ τοῦτο μὲν οὐκ	ἀνέξεται,	δοῦναι δὲ τῷ δεῖνι δεομένῳ
[2, 3]	Ὁ γὰρ ἄδιψος ἐκεῖνος καὶ	ἀνέραστος	(οὐδὲν γὰρ κωλύει πάλιν ἐπὶ
[2, 3]	ἐπιδείξω ἐν μείζονι νῦν ὄντα	ἀνέσει	καὶ ἡδονῇ. Τί γὰρ κουφότερον,
[2, 5]	γοῦν ἐκ πολλῶν πόνων πρὸς	ἄνεσιν	ἑαυτοὺς ἀφεῖναι ἐπιθυμήσητε, ταῦτα ἀφέντες,
[2, 3]	μήτ´ ἄλλου μηδενὸς τῶν τοιούτων	ἀνέχεσθαι;	Ἂν τοίνυν καὶ τοῦτο ἔχοντα
[2, 2]	ἐλπίδας, διελέχθην παιδαγωγοῖς, παρεκάλεσα διδασκάλους,	ἀνήλωσα	χρήματα, ἠγρύπνησα πολλάκις ὑπὲρ εὐκοσμίας
[2, 2]	αἰχμαλώτου γενομένου, καὶ παρὰ βαρβάροις	ἀνημέροις	δουλεύοντος θανάτου παντὸς πικροτέραν δουλείαν;
[2, 5]	ἡδίων, οὐδὲ ἡ ψηφὶς ἐδάφους	ἄνθεσι	καλλωπιζομένου ποικίλοις. Καὶ τούτων αὐτῶν
[2, 8]	καὶ πείσει μηδὲν ἡγεῖσθαι τὰ	ἀνθρώπινα·	ἔπειτα δὲ καὶ λόγοις ἀπελάσει
[2, 3]	ὑγίειαν, καὶ μείζων ἢ κατὰ	ἀνθρωπίνην	γέγονε φύσιν; Τί δαὶ, εἴ
[2, 8]	τούτου, ἢ παῖδα κτησάμενος τὴν	ἀνθρωπίνην	ὑπερβαίνοντα φύσιν, καὶ λαμπρὸν οὕτω
[2, 6]	ὃ δὴ καὶ μεῖζον φύσεως	ἀνθρωπίνης	ἐστὶ, τοῦτο τὸν υἱὸν σὸν
[2, 7]	δὲ μὴ θέλοιεν, ἀλλὰ τὴν	ἀνθρωπινωτέραν	ταύτην καὶ γηΐνην μετέρχοιντο ζωὴν,
[2, 5]	φιλόσοφος θαυμαστός. Παρὰ Θηβαίοις Ἐπαμεινώνδας,	ἄνθρωπος	εἰς ἐκκλησίαν καλούμενος, καὶ διὰ
[2, 2]	πλείονας ἔχει λαβάς· Ψυχικὸς γὰρ	ἄνθρωπος	οὐ δέχεται τὰ τοῦ Πνεύματος·
[2, 2]	ἀλλὰ καὶ πλούσιον ὑπὲρ πάντας	ἀνθρώπους	καὶ ἀπόβλεπτον, καὶ ἐν δυναστείᾳ
[2, 7]	τὸν οὐδὲν κοινὸν ἔχοντα πρὸς	ἀνθρώπους,	οὐ συμβολαίων ἕνεκεν, οὐ γῆς,
[2, 8]	ποιεῖ, καὶ πάντας οὐχ ὡς	ἀνθρώπῳ,	ἀλλ´ ὡς ἀγγέλῳ τινὶ προσέχειν
[2, 9]	τὴν ἀρχὴν, ἅτε οὐχ ὑπὸ	ἀνθρώπων,	ἀλλ´ ὑπ´ αὐτῆς χειροτονηθέντα τῆς
[2, 10]	θάνατον ἀπειλοῦντα, τὸ πλέον τῶν	ἀνθρώπων	ἐκστήσεται ταύτης τῆς ἡδονῆς· ἐκείνης
[2, 6]	δὲ τοῦ μηδενὶ τῶν ὄντων	ἀνθρώπων	εὐχείρωτον εἶναι, ὃ δὴ καὶ
[2, 9]	τὴν ἡδονήν; τάχα οὐδὲ ἄλλος	ἀνθρώπων	οὐδεὶς, ἅτε μηδέπω ταύτης γευσάμενος
[2, 1]	Ἐπεὶ εἰ τοῦτο ἦν, οὐδένα	ἀνθρώπων	πατρὸς μᾶλλον τὸ χρήσιμον ἐχρῆν
[2, 5]	καθαροῦ καὶ ναμάτων ὑγιεινῶν καὶ	ἀνθῶν	καὶ λειμώνων καὶ εὐωδίας εἰλικρινοῦς,
[2, 3]	τοσαύτης ἀμηχανίας ἀπήλλακται, ὅτι ἔρωτα	ἀνίατον	οὐκ ἐρᾷ, ὅτι τοῦ πολέμου
[2, 4]	τῆς θαλάσσης καὶ τῶν ποταμῶν,	ἀντ´	ἐκείνου λαβεῖν. Καὶ εἴ γε
[2, 2]	παρ´ ἐμοῦ λόγους καθάπερ τινὰς	ἀνταγωνιστὰς	εἰς ἐξέτασιν κατιέναι καταναγκάσαντες καὶ
[2, 2]	λαβὰς, καὶ ἀρκούντως συνεπλάσαμεν τὸν	ἀνταγωνιστήν;	Εἰ δὲ μὴ ἀρκούντως, καὶ
[2, 9]	παραβλάπτηται. Τί γὰρ, φησὶν, αὐτοῖς	ἀνταποδώσεις	καθὼς αὐτοί σοι; Ἐννόησον οὖν
[2, 10]	τῆς ἀσελγείας ἐκείνης, καὶ μήτε	ἀντεραστὴν	ἐχέτω, μήτε ὑπεροράσθω παρὰ τῆς
[2, 10]	τὸν μὲν μὴ μέλλοντα ἔχειν	ἀντεραστὴν	τὴν οὐσίαν καταλῦσαι πᾶσαν, νικῶντα
[2, 10]	μάχας, μηδὲ τοὺς ἐκ τῶν	ἀντεραστῶν	πολέμους, μηδὲ τὰς κατηγορίας· ἀλλ´
[2, 3]	τῷ πλούτῳ κακῶν, οὐδὲ αὐτὸς	ἀντερεῖς·	διόπερ οὐδὲ ἡμῖν περὶ τούτων
[2, 6]	τοῖς ἴσοις ἀμείψασθαι, προαναρπασθέντας τῆς	ἀντιδόσεως,	καὶ ἐν αὐτῷ τῷ πολέμῳ
[2, 10]	καὶ πονηροῖς καὶ ἀγαθοῖς ἀποκειμένην	ἀντίδοσιν	μετὰ τὴν ἐντεῦθεν ἀποδημίαν. Πῶς
[2, 8]	δὲ βούλει, μηδὲν δι´ ἑτέρων	ἀνυέτω,	ἀλλὰ δι´ ἑαυτοῦ· καὶ τὸν
[2, 2]	καὶ ἐπονείδιστα· ἔστω δὲ καὶ	ἀνυπόδετος,	καὶ χαμαὶ καθευδέτω, γενέσθω δὲ
[2, 5]	ὥραις τοῦ ἔτους περιβεβλημένος ἐφαίνετο·	ἀνυπόδετός	τε ἔζη διαπαντὸς, καὶ ἄσιτος
[2, 6]	καὶ μηδένα ἀκολουθοῦντα ἐπαγόμενος, καὶ	ἀνυπόδετος	ὤν. Ἐκεῖνα μὲν γὰρ τὰ
[2, 6]	ἀλλὰ καὶ ὃ πολλῷ τούτου	ἀνώτερον.	Ποῖον δὲ τοῦτο; Τὸ φάρμακα
[2, 6]	φαντασίαν, καὶ τῶν κοσμικῶν ἐλπίδων	ἀνώτερος	γενόμενος, πρὸς τὴν ἐρημίαν μετέστη,
[2, 7]	οὗτος ὁ βασιλικώτατος πάντων ἐστὶν	ἀνώτερος.	Τίς γὰρ φθονήσει τῷ (πάντων
[2, 7]	οὗτος ὁ τῶν ἐκείνου χειρῶν	ἀνώτερος	ὤν; Βασιλεῦσι μὲν γὰρ οὗτοι
[2, 2]	τοῦ ὑετοῦ καὶ τῶν πνευμάτων	ἀνωτέρου	γινομένου· θρηνείτω δὲ ὁ τοιοῦτος,
[2, 6]	τοὺς ἀδικοῦντας ἀμύνεσθαι, ἑτέρου δὲ	ἀνωτέρου	τοῦ καὶ τὰ οἰκεῖα τραύματα
[2, 3]	τούτῳ ὄντα διαπαντὸς, ἢ τὸν	ἀνωτέρω	καθεστῶτα τῆς ἀνάγκης ἐκείνης, καὶ
[2, 10]	γὰρ γελᾷν τὰ πολλῶν ἐπαίνων	ἄξια	καὶ στεφάνων, μαινομένων ἐστὶ, καὶ
[2, 10]	διαβαίνοντι, μηδὲ θρήνει τὸν μακαρίζεσθαι	ἄξιον,	ἀλλ´ εἴ τις μὴ τοιοῦτος
[2, 10]	εἰ γενναῖόν τι καὶ ἐπαίνων	ἄξιον	πράττοντος ἐγέλων ἐκεῖνοι καὶ ὠνείδιζον,
[2, 3]	ἔστιν εὑρεῖν. Τότε γὰρ ὄντως	ἄξιος	ἐλέου καὶ δακρύων ἂν εἴη,
[2, 10]	δακρύοντας ἀγαθά; Οὐ δὴ θρήνων	ἄξιος	ὁ παῖς ὁ σὸς, ἀλλὰ
[2, 8]	τῶν ἐν τοῖς μεγάλοις ὄντων	ἀξιώμασιν	αἰσχυνθῆναι πρὸς τὸ καταγώγιον τούτων
[2, 5]	οὐδὲ ἐν ἱματίοις, οὐδὲ ἐν	ἀξιώματι,	οὐδὲ ἐν δυναστείᾳ, ἀλλ´ ἐν
[2, 6]	οὐ τοσαύτην ἔχει τὴν ἰσχὺν,	ἀπ´	αὐτοῦ τοῦ σοῦ παιδὸς ποιήσομαι
[2, 5]	τι κελεύοι· αὐτὸν δὲ οὐδὲν	ἀπαγγεῖλαι.	Ἆρά σοι τῶν παραδειγμάτων ἅλις,
[2, 6]	τοῦ σοῦ ἂν ἐλθών τις	ἀπαγγείλῃ,	ὅτι πλούτου καταγελάσας τοῦ πατρικοῦ,
[2, 2]	ἀγωνίζεσθαι μόνον, καὶ πλεῖον οὐδὲν	ἀπαιτεῖ	παρ´ ἡμῶν. Τί γάρ μοι
[2, 4]	ἀναλώσωσι τὰ πιστευθέντα, οὐκ ἔχεις	ἀπαιτῆσαι	ἕτερον, ἀλλ´ εὐθέως σοι εἰς
[2, 7]	πράττει καὶ πραγματεύεται· ὥστε τοῦτο	ἀπαλλαγὴ	πόνων ἐστὶ, καὶ οὐ τιμωρία,
[2, 3]	νοσεῖ, καὶ διὰ τοῦτο μήτε	ἀπαλλαγῆναι	βουλόμενος, καὶ τοὺς ἀπηλλαγμένους θρηνῶν;
[2, 3]	τῶν ἀπὸ τοῦ πλούτου κακῶν	ἀπαλλαγῆναι	ἐνῆν, ἆρα οὐκ ἂν μυριάκις
[2, 5]	λογισμοὺς ἐλθεῖν ἐκ παραδειγμάτων σε	ἀπαλλάξω	τῆς ὑποψίας, παραδειγμάτων οὐ τῶν
[2, 3]	μήτε αὐτὸς ἐκείνης τῆς ἀνάγκης	ἀπαλλάττεσθαι	βούλοιτο, τούς τε ἀπηλλαγμένους τοῦ
[2, 7]	ποθουμένην αὐτῷ, καὶ δι´ ἣν	ἅπαντα	πράττει καὶ πραγματεύεται· ὥστε τοῦτο
[2, 1]	καὶ ἐπ´ ἀνατροπῇ τῆς πολιτείας	ἅπαντα	πράττων, καὶ τοῖς ἀλλοτρίοις ἐντρυφῶν
[2, 6]	κατατετριμμένα. Οὐ γὰρ ἂν οὕτως	ἅπαντας	ἐξέπληττε χρυσοφορῶν, μᾶλλον δὲ καὶ
[2, 6]	τὴν πόλιν, καὶ ὑποδεικνύντας αὐτὸν	ἅπαντας	καὶ θαυμάζοντας καὶ ἐκπληττομένους, ὡς
[2, 3]	πρὸς τὸ τοὺς ἀκούοντας ἐμπρῆσαι	ἅπαντας,	καὶ πεῖσαι κατὰ κρημνῶν τοὺς
[2, 2]	Περιέβαλον μελαίνῃ στολῇ τοὺς οἰκέτας	ἅπαντας,	κατέπασα τέφρᾳ τὰς κεφαλὰς, χοροὺς
[2, 10]	νικῶντα τῇ φιλοτιμίᾳ τοὺς ἄλλους	ἅπαντας,	τὸν δὲ μὴ βουλόμενον ἀπορεῖν
[2, 10]	δὲ ἀδίκως τοῦτο πράττωσι, κἂν	ἅπαντες	γελῶσιν, ἡμεῖς μὲν ἑαυτοὺς μακαρίζωμεν,
[2, 3]	Εἰπὲ οὖν μοι, τίνα μακαρίζομεν	ἅπαντες,	καὶ ζηλωτὸν εἶναί φαμεν, τὸν
[2, 10]	παιδὸς ἐπῄνουν σε καὶ ἐθαύμαζον	ἅπαντες	καὶ μακαριστὸν εἶναι ἔλεγον, οὐχὶ
[2, 6]	βασιλέα ἐθαύμασε, διὰ δὲ ταύτην	ἅπαντες	τὸν περικείμενον ἐκπλαγήσονται. Καὶ τί
[2, 9]	οὐχ ἡδονὴν αὐτῷ διὰ τούτων	ἁπάντων	κατασκευάζων; Ἂν οὖν ἀκούσῃς αὐτοῦ
[2, 8]	τῶν εὐχῶν βοήθειαν, πολλῷ τούτων	ἁπάντων	οὖσαν μείζονα· παρίημι δὲ, ἐπειδὴ
[2, 9]	οὐκ ἂν ὡς ἔρημος ὢν	ἁπάντων	τούτων οὕτως ὠδύρετο· εἰ δὲ
[2, 7]	τοῖς ἐκείνου δούλοις, καὶ ὑπὲρ	ἁπάντων	τρέμων, καὶ μυρίας αὐτῷ παρέχων
[2, 2]	προγόνων λείποιτο τῶν αὐτοῦ, ὅπως	ἁπάντων	φανείη λαμπρότερος· συνδιοίσειν μοι τοῦτον
[2, 1]	ἐκράτει λαμπρῶς· ἀλλ´ ἐγένετο μὲν	ἅπαξ	ἐν Ἑλληνίδι πόλει, τυραννουμένῃ δέ.
[2, 4]	ἐθελῆσαι τοὺς ἔχοντας αὐτὸν τὴν	ἅπασαν	γῆν, εἰ χρυσὸς γένοιτο μετὰ
[2, 5]	τε ἔζη διαπαντὸς, καὶ ἄσιτος	ἅπασαν	διεκαρτέρει τὴν ἡμέραν, ἄρτον τε
[2, 4]	δὲ τῶν κατὰ τὴν οἰκουμένην	ἅπασαν.	Εἰ δὲ ἀπιστεῖς, δεῦρό σε
[2, 6]	εὐεργετοῦντας ἀμείβεσθαι, Καίτοι γε ταύτην	ἅπασαν	οὐδὲ παρὰ τῷ βασιλεύοντι ἴδοι
[2, 5]	μόνον, ἀλλὰ καὶ τῆς χώρας	ἁπάσης	ἀπέλασον, καὶ ὄψει γελῶντα ἐπὶ
[2, 5]	ὁ μὲν τῆς τε Σικελίας	ἁπάσης	ἐκράτει, καὶ ἐν τρυφῇ διῆγε,
[2, 1]	καὶ λυμεῶνας καὶ τῆς φύσεως	ἁπάσης	ἐχθρούς. ~βʹ Πῶς οὖν τοῦτο
[2, 5]	λέγω, ὅτι καὶ τῆς γῆς	ἁπάσης	καταφρονεῖ, πόλιν (ἔχων τὸν οὐρανόν.
[2, 5]	ἂν μὴ ἐξαγάγῃς τῆς γῆς	ἁπάσης·	τέως γὰρ οὕτως εἰρήσθω, ἐπεὶ
[2, 9]	οὖν τὸν ἐν τοῖς ἄλλοις	ἅπασι	πρὸς ἄκρον ἥκοντα τῆς ἀρετῆς,
[2, 3]	Διὰ γὰρ τοῦτο πρὸς ἄκρον	ἁπασῶν	τῶν αἰτιῶν τὸν λόγον ἤγαγον,
[2, 6]	βασιλεῖς ἀπολαύουσιν, ὡς ὁ λόγος	ἀπέδειξεν,	ἑτέραν πολλῷ μείζονα καὶ τὸν
[2, 1]	φιλίας ἔχοντάς τι δικαίωμα, οὐδὲν	ἀπεικός	ἐστιν ἐπὶ τοῖς ἀλλοτρίοις ἀλγεῖν
[2, 7]	οὐκ ἔστι παρ´ αὐτῷ, ἵνα	ἀπειλήσῃ	ζημίαν· πατρίδα οὐκ ἔχει, ἵνα
[2, 10]	γὰρ βασιλεὺς γράμματα καταπέμψῃ θάνατον	ἀπειλοῦντα,	τὸ πλέον τῶν ἀνθρώπων ἐκστήσεται
[2, 10]	πόνων προσκαίρων ἀρξάμενον πρὸς ἀνάπαυσιν	ἄπειρον	τελευτᾷν, ἢ τῶν δοκούντων εἶναι
[2, 8]	ἀνθρώπινα· ἔπειτα δὲ καὶ λόγοις	ἀπελάσει	τὸ νέφος εὐνόλως. Ἀπὸ δὲ
[2, 5]	Σὲ δὲ ἂν τῆς πατρίδος	ἀπελάσῃ	τις μόνον, τὰ δεινότατα πείσῃ,
[2, 5]	ἀλλὰ καὶ τῆς χώρας ἁπάσης	ἀπέλασον,	καὶ ὄψει γελῶντα ἐπὶ τούτοις,
[2, 5]	τὴν εὐπορίαν τοῦ σοῦ; Οὐκοῦν	ἄπελθε,	καὶ ἀφελοῦ αὐτοῦ τὸ ἱμάτιον,
[2, 5]	ἄγοντα, πάντα ἀφέντα, ἰδόντα αὐτὸν	ἀπελθεῖν,	καὶ ἐρέσθαι δι´ ἑαυτοῦ, μή
[2, 5]	κατὰ τὴν τοῦ τυράννου γνώμην	ἀπεμποληθεὶς,	τοσοῦτον ἀπέσχεν ἀτιμότερος ἐκείνου φανῆναι
[2, 9]	τούτων οὕτως ὠδύρετο· εἰ δὲ	ἀπέπτη	καὶ ἐμαράνθη, ποῖα μεγάλα τὰ
[2, 6]	καὶ δι´ ἐκεῖνα τιμιώτερον, δι´	ἄπερ	ἄτιμον εἶναι φῂς καὶ εὐτελῆ.
[2, 2]	ἡλικίας, πάντα ποιῶν καὶ πάσχων,	ἅπερ	ἐκ τῆς παιδοποιίας ταύτης συμβαίνειν
[2, 9]	μακρὸν, οὐκ ὄψει ταῦτα ἀποδυσπετοῦντα	ἅπερ	καὶ ὑμεῖς, ἀλλὰ χαίροντα καὶ
[2, 5]	τοῦ τυράννου γνώμην ἀπεμποληθεὶς, τοσοῦτον	ἀπέσχεν	ἀτιμότερος ἐκείνου φανῆναι διὰ ταῦτα,
[2, 6]	τῆς βασιλικῆς μᾶλλον αὐτὸν ἀπόβλεπτον	ἀπέφηνε	καὶ περιφανῆ, εἴ γε δι´
[2, 6]	ἱμάτια προστήσεται τὰ χρυσᾶ, τοσοῦτον	ἀπέχει	θαυμαστοὺς δεῖξαι ὄντας αὐτούς· οὗτος
[2, 7]	θυμῷ, οὐ χειροῦται μίσει, οὐκ	ἀπεχθείᾳ	καταγωνίζεται. Καὶ οὔπω τοῦτο μέγα,
[2, 10]	Στυγὸς ὕδωρ, καὶ Τάρταρον τοσοῦτον	ἀπέχοντα	τῆς γῆς, ὅσον αὕτη τοῦ
[2, 3]	ἂν ἠράσθη τοῦ πλείονος, ἀλλ´	ἀπέχρησεν	ἂν αὐτῷ τῶν παρόντων ἡ
[2, 2]	τὴν ὑπόθεσιν οὗτος. Τοσοῦτον γὰρ	ἀπέχω	φοβηθῆναι τὸν πρὸς αὐτὸν ἀγῶνα,
[2, 3]	δυνάμενος τοῦ παιδὸς, ἀλλὰ τοσοῦτον	ἀπέχων	αὐτῆς ὡς καὶ ἐπὶ μεγίστοις
[2, 2]	λῄσταρχοι πρὸς τὰς αὐτῶν καταλύσεις	ἀπήγαγον,	καὶ οὕτω ταῖς αὐτῶν κατεγοήτευσαν
[2, 3]	Τάχα ἡμῖν καλὸς ὁ κατήγορος	ἀπηκρίβωται	πρὸς τὸ τοὺς ἀκούοντας ἐμπρῆσαι
[2, 5]	τις ἂν τὸν πάντων τούτων	ἀπηλλαγμένον.	Οὔτε γὰρ τῆς πατρίδος αὐτὸν
[2, 3]	μήτε ἀπαλλαγῆναι βουλόμενος, καὶ τοὺς	ἀπηλλαγμένους	θρηνῶν; Ἀγάγωμεν δὴ τὸν λόγον
[2, 3]	ἀνάγκης ἀπαλλάττεσθαι βούλοιτο, τούς τε	ἀπηλλαγμένους	τοῦ πάθους ἀποδύροιτο, ὥσπερ οὗτος
[2, 3]	πικρῶς; Ὅτι μὲν οὖν φροντίδων	ἀπήλλακται,	καὶ τῶν ἄλλων τῶν ἐπισυρομένων
[2, 3]	ὅτι μανίας καὶ τοσαύτης ἀμηχανίας	ἀπήλλακται,	ὅτι ἔρωτα ἀνίατον οὐκ ἐρᾷ,
[2, 3]	τῶν ὄντων, ἢ καὶ τούτων	ἀπηλλάχθαι	τῶν δεσμῶν; Κείσθω γὰρ, αὐτὸν
[2, 4]	τὴν οἰκουμένην ἅπασαν. Εἰ δὲ	ἀπιστεῖς,	δεῦρό σε ἀγάγωμεν εἰς αὐτὸν,
[2, 6]	ἀγαθὰ ὑπολάβοι λεγόντων ἡμῶν, οἷς	ἀπιστεῖς·	οὐχ οὕτως ἐπιλελήσμεθα τῶν ὑποσχέσεων·
[2, 9]	τῆς ἀρχῆς καὶ οἱ κρατοῦντες	ἄπιστοι	γένωνται, καὶ τότε τὰ τοῦ
[2, 0]	~ΠΡΟΣ	ΑΠΙΣΤΟΝ	ΠΑΤΕΡΑ, ΛΟΓΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ. ~αʹ (Ἱκανὰ
[2, 10]	γὰρ ἐμοὶ γέγονεν ἑταῖρος, πατέρα	ἄπιστον	ἔχων πλουτοῦντα καὶ εὐδόκιμον καὶ
[2, 1]	ἐκεῖνος μὲν καὶ τύραννος καὶ	ἄπιστος	καὶ ὠμὸς καὶ ἐπ´ ἀνατροπῇ
[2, 10]	δὴ κεφάλαιον· εἰ γὰρ καὶ	ἄπιστος	σὺ καὶ Ἕλλην, ὅμως κἂν
[2, 2]	Ἀλλ´ ἐπειδὴ συμβαίνει πολλοὺς καὶ	ἀπίστους	εἶναι τῶν πρὸς τὸν οὐρανὸν
[2, 7]	τὴν φύσιν, ἡ δὲ ψυχὴ	ἄπληκτος	διὰ τὴν φιλοσοφίαν μένει. Οὐδὲ
[2, 10]	καὶ πλείονα τούτων. Καὶ οὐχ	ἁπλῶς	σοι ταῦτα μαντεύομαι, ἀλλ´ ἀπὸ
[2, 4]	τὰ μετὰ τὴν ἐνθένδε ἀποδημίαν·	ἀπὸ	γὰρ τῶν ἐν χερσὶ τέως
[2, 8]	λόγοις ἀπελάσει τὸ νέφος εὐνόλως.	Ἀπὸ	δὲ τῆς σῆς οἰκίας καὶ
[2, 8]	οὕτω διατεθῆναι, πολλῷ μᾶλλον, ὅταν	ἀπὸ	λαμπροῦ μὲν ὁρμώμενον γένους, λαμπρᾶς
[2, 10]	εἰπεῖν οὐκ ἠδυνήθησαν Ἕλληνες, ἅτε	ἀπὸ	λογισμῶν κινηθέντες καὶ παρακουσμάτων τῶν
[2, 7]	τοῦ ἀνδρὸς θαυμαστοτέραν καὶ ἡδίστην,	ἀπὸ	μέρους ταπεινοτέρου μὲν, σοὶ δὲ
[2, 10]	ἡ ἡδονή. Πολλῷ γὰρ βέλτιον,	ἀπὸ	πόνων προσκαίρων ἀρξάμενον πρὸς ἀνάπαυσιν
[2, 10]	τὰ λοιπὰ κακὰ, καὶ ὅσος	ἀπὸ	ταύτης γίνεται τῆς τρυφῆς ὁ
[2, 8]	ὄψεως, ἀπό τε τοῦ σχήματος,	ἀπό	τε τῆς οἰκήσεως ἀναστήσει ταχέως,
[2, 8]	τὸν σὸν, πρῶτον μὲν αὐτὸν	ἀπό	τε τῆς ὄψεως, ἀπό τε
[2, 8]	αὐτὸν ἀπό τε τῆς ὄψεως,	ἀπό	τε τοῦ σχήματος, ἀπό τε
[2, 5]	εἰς τὴν πατρίδα ἀποπέμψεις, ὅταν	ἀπὸ	τῆς γῆς ἐξαγάγῃς. Ἀλλ´ οὔπω
[2, 5]	τὸν ἐκείνου πλοῦτον ἐλθεῖν. Καὶ	ἀπὸ	τῆς δόξης δὲ τῆς κρατούσης
[2, 5]	τῆς ἀπὸ τῶν δένδρων ἡ	ἀπὸ	τῆς ὀροφῆς ἡδίων, οὐδὲ ἡ
[2, 10]	ἁπλῶς σοι ταῦτα μαντεύομαι, ἀλλ´	ἀπὸ	τῆς πείρας αὐτῆς. Καὶ γὰρ
[2, 4]	δυνατὸν τοῦτο γενέσθαι, ἔμαθες ἂν	ἀπὸ	τῆς πείρας αὐτῆς, ὡς οὐκ
[2, 6]	Εἰ γὰρ βούλει πείσαντες αὐτὸν	ἀπὸ	τοῦ ὄρους κατελθεῖν, πείσωμεν καὶ
[2, 4]	αὐτὸν, καὶ πείσωμεν αὐτὸν κατελθόντα	ἀπὸ	τοῦ ὄρους, μᾶλλον δὲ ἐκεῖ
[2, 3]	τοῦ λόγου τοῦ πρὸς αὐτόν;	Ἀπὸ	τοῦ πλούτου καὶ τῶν χρημάτων,
[2, 3]	τῷ πλούτῳ πάντας καὶ τῶν	ἀπὸ	τοῦ πλούτου κακῶν ἀπαλλαγῆναι ἐνῆν,
[2, 10]	ὅσαι αἱ ἐπιβουλαὶ, ὅσαι αἱ	ἀπὸ	τούτων ἐπήρειαι τῶν συμποσίων βλαστάνουσιν;
[2, 5]	θαλάσσης, οὕτως εὐκόλως καὶ ἀλύπως	ἀπὸ	τούτων ἐφ´ ἕτερα μεταστήσεται, καθάπερ
[2, 5]	καθαρώτερα, οὐδὲ τῆς σκιᾶς τῆς	ἀπὸ	τῶν δένδρων ἡ ἀπὸ τῆς
[2, 6]	οὕτως ἐπιλελήσμεθα τῶν ὑποσχέσεων· ἀλλ´	ἀπὸ	τῶν ἐνταῦθα γινομένων παρεξόμεθα τὴν
[2, 8]	τούτους εὐκολώτερον ἀνακτήσεται. Παρίημι τὴν	ἀπὸ	τῶν εὐχῶν βοήθειαν, πολλῷ τούτων
[2, 6]	ὄντας αὐτούς· οὗτος δὲ καὶ	ἀπὸ	τῶν ἱματίων πολλὰς ἔχει τοῦ
[2, 5]	ὑπερῴων δένδρα ἔχειν, καὶ τὴν	ἀπὸ	τῶν λειμώνων παραμυθίαν, μᾶλλον ἂν
[2, 3]	φαινόμενον· τούτου δὲ τοῦ νοσήματος	ἀπὸ	τῶν πραγμάτων πολλὰ ἕξομεν παρασχεῖν
[2, 10]	Μὴ δὴ βασκήνῃς τῷ παιδὶ,	ἀπὸ	τῶν ῥεόντων ἀγαθῶν, μᾶλλον δὲ
[2, 4]	ἐστιν εὐκαταφρόνητον. Καὶ τοῦτο πάλιν	ἀπὸ	τῶν ὑμετέρων παραδειγμάτων ποιήσω φανερόν.
[2, 8]	ἐν ἀκμῇ τῆς ὥρας αὐτὸν	ἀποβαλέτω.	Τοῦτον οὔτε ἄρχων, οὔτε βασιλεὺς,
[2, 6]	στολὴ τῆς βασιλικῆς μᾶλλον αὐτὸν	ἀπόβλεπτον	ἀπέφηνε καὶ περιφανῆ, εἴ γε
[2, 2]	πλούσιον ὑπὲρ πάντας ἀνθρώπους καὶ	ἀπόβλεπτον,	καὶ ἐν δυναστείᾳ καθεστάναι μεγάλῃ,
[2, 3]	τὴν ἐπιθυμίαν πολλῷ μακαριώτερος ὢν	ἀποδέδεικται,	ὡς μηδὲ εἰς πεῖραν ἐμπεσὼν
[2, 1]	εἰ μὴ διὰ τῶν λόγων	ἀποδείξαιμεν,	τότε κατηγορεῖν, τότε διαβάλλειν ὡς
[2, 6]	τῶν ἐνταῦθα γινομένων παρεξόμεθα τὴν	ἀπόδειξιν.	Εἰ γὰρ δύναμις αὕτη μεγίστη,
[2, 4]	ἐν χερσὶ τέως ποιησόμεθα τὴν	ἀπόδειξιν.	Σὺ μὲν οὖν τῶν σαυτοῦ
[2, 6]	τοῦτο τὸν υἱὸν σὸν ἔχοντα	ἀποδείξομεν.	~ζʹ Καὶ ὅτι οὐ ψόφος
[2, 6]	μείζονα καὶ τὸν υἱὸν ἔχοντα	ἀποδείξωμεν	τὸν σόν; Καὶ μηδεὶς ἴσως
[2, 4]	καὶ τὰ μετὰ τὴν ἐνθένδε	ἀποδημίαν·	ἀπὸ γὰρ τῶν ἐν χερσὶ
[2, 10]	ἀποκειμένην ἀντίδοσιν μετὰ τὴν ἐντεῦθεν	ἀποδημίαν.	Πῶς οὖν οἴει μετὰ τοιούτων
[2, 2]	ἀγῶνος νόμος πρὸς τὸν Χριστιανὸν	ἀποδύεσθαι	κελεύει, καὶ πρὸς ἐκεῖνον ἀγωνίζεσθαι
[2, 3]	τούς τε ἀπηλλαγμένους τοῦ πάθους	ἀποδύροιτο,	ὥσπερ οὗτος νῦν, οὐχὶ ταύτῃ
[2, 10]	δεσμὰ ἠπείλησε, καὶ πάντων αὐτὸν	ἀποδύσας	ἐπὶ τῆς ἀλλοτρίας εἴασε γῆς,
[2, 2]	μετὰ προθυμίας καὶ πρὸς τούτους	ἀποδυσόμεθα	πρώτους. Καὶ εἴθε (πρὸς τούτους
[2, 9]	ἔλθοι μακρὸν, οὐκ ὄψει ταῦτα	ἀποδυσπετοῦντα	ἅπερ καὶ ὑμεῖς, ἀλλὰ χαίροντα
[2, 5]	τὴν τελευτὴν, καὶ εὔξεται οὕτως	ἀποθανεῖν	μᾶλλον, ἢ ὑμεῖς ἐπὶ τῆς
[2, 9]	ὑπερβολῆς τὸ καλόν. Κἂν γὰρ	ἀποθανεῖν	ὑπὲρ τῆς σῆς δέοι κεφαλῆς,
[2, 8]	ἀποπέμψει τὸ πολὺ τῆς ὀδύνης	ἀποθέμενον	βάρος, καὶ τῶν συνδείπνων καὶ
[2, 4]	ὅπερ ἔλεγον, μὴ ταῦτα φοβούμενος	ἀποκάμῃς	σῶσαι σαυτὸν, μήτε ὃ ἔλεγες
[2, 10]	ὅλως καὶ πονηροῖς καὶ ἀγαθοῖς	ἀποκειμένην	ἀντίδοσιν μετὰ τὴν ἐντεῦθεν ἀποδημίαν.
[2, 2]	αὐτοῦ φανήσεσθαι, καὶ πᾶσιν αὐτὸν	ἀποκρύψειν	τοῖς βιωτικοῖς· εἶτα ἐν μέσῳ
[2, 6]	τῆς δυνάμεως, ἧς οὐδὲ βασιλεῖς	ἀπολαύουσιν,	ὡς ὁ λόγος ἀπέδειξεν, ἑτέραν
[2, 3]	πεπονθότα, τῶν δὲ μεγάλων ἀγαθῶν	ἀπολαύσαντα,	καὶ ὧν ἐπέκεινα ἕτερα οὐκ
[2, 8]	ἀγαθῶν, ὅπερ οὖν καὶ ἔστιν,	ἀπολαύσαντας	οὕτω διατεθῆναι, πολλῷ μᾶλλον, ὅταν
[2, 9]	ἀρκούσης τῆς ἡλικίας πρὸς τὴν	ἀπόλαυσιν·	διὰ τοῦτο καὶ πρὸς τὴν
[2, 3]	καὶ σωμάτων ἐρῶντες μετὰ τὴν	ἀπόλαυσιν	λήψονται κόρον, ἢ οἱ περὶ
[2, 3]	ἂν αὐτῷ τῶν παρόντων ἡ	ἀπόλαυσις.	Μάλιστα μὲν πρᾶγμα λέγεις ἐναντίον,
[2, 5]	εὐσωματεῖ καὶ σφριγᾷ, ἅτε ἀέρος	ἀπολαύων	καθαροῦ καὶ ναμάτων ὑγιεινῶν καὶ
[2, 10]	ἀλλ´ ἔστω τις μετ´ ἐξουσίας	ἀπολαύων	τῆς ἀσελγείας ἐκείνης, καὶ μήτε
[2, 8]	γὰρ αὐτῷ δώσεις τοιοῦτον, οἷον	ἀπολώλεκεν.	Ἐὰν δὲ πρὸς τὸν υἱὸν
[2, 8]	ἀναστάσεως λόγους πιστοτέρους ποιήσας, οὕτως	ἀποπέμψει	τὸ πολὺ τῆς ὀδύνης ἀποθέμενον
[2, 5]	μάλιστα αὑτὸν εἰς τὴν πατρίδα	ἀποπέμψεις,	ὅταν ἀπὸ τῆς γῆς ἐξαγάγῃς.
[2, 1]	τοῦτο ποιοῦντας οὐ σφόδρα ἐκπλήττονται·	ἀποπνίγεσθαι	δέ φασι τῷ θυμῷ, ὅταν
[2, 10]	ἅπαντας, τὸν δὲ μὴ βουλόμενον	ἀπορεῖν	ὑπερορᾶσθαι παρὰ τῆς πόρνης καὶ
[2, 4]	τὰ Ἑλλήνων πρεσβεύεις, οὐδὲ ἐκεῖθεν	ἀπορήσω	τοῦ παραδείγματος. Ἄκουσον γὰρ τί
[2, 1]	καλέσας, ἐκέλευε τῶν ὑπὲρ φιλοσοφίας	ἀποστῆναι	λόγων. Ἀλλ´ ἐκεῖνος μὲν καὶ
[2, 10]	ἡδονὴ, τὴν μὲν ὑμετέραν ἱκανὸς	ἀποστῆσαι	φόβος· κἂν γὰρ βασιλεὺς γράμματα
[2, 5]	πλοῦτον, ἀλλὰ καὶ μισοῦσι καὶ	ἀποστρέφονται	καὶ βασκαίνουσι δὲ ὑμῖν καὶ
[2, 2]	καὶ πρὸς ἐκεῖνον ὑπὲρ τούτων	ἀποτείνεσθαι	ἀναγκάζωμαι, καὶ δέδοικα μὴ τοῦτό
[2, 5]	τὸν ἰδιωτικὸν ἑλόμενοι βίον καὶ	ἀπράγμονα,	καὶ πολιτείας οὐδὲ ἐγγὺς βουληθέντες
[2, 9]	ἐρεῖς; Οὐκ οἶδας ὅσην ὁ	ἀπράγμων	βίος ἔχει τὴν ἡδονήν; τάχα
[2, 1]	οἰκείας κακίας τὴν τῶν ἄλλων	ἀπώλειαν	εὐτυχίαν εἶναι νομίζοντας, ἀθλίως μὲν
[2, 2]	καὶ θανάτου τοῦ ἐλεεινοῦ καὶ	ἀπωλείας	δέος, μὴ τῇ τοῦ τὰ
[2, 5]	οὐ φθονεῖται οὐδὲ ἐπιβουλεύεται. Ἀλλ´	ἄρα	πρὸς ὑγίειαν τίς ἐπιτηδειότερος; οὐχ
[2, 2]	τῶν ἑαυτοῦ εὐτελεστέραν περικείσθω στολήν·	ἆρα	ἱκανὰς ἐδώκαμεν τῷ κατηγόρῳ τὰς
[2, 3]	τοῦ πλούτου κακῶν ἀπαλλαγῆναι ἐνῆν,	ἆρα	οὐκ ἂν μυριάκις ταύτην εἵλου
[2, 5]	κελεύοι· αὐτὸν δὲ οὐδὲν ἀπαγγεῖλαι.	Ἆρά	σοι τῶν παραδειγμάτων ἅλις, ἢ
[2, 4]	Εἰσκεκόμικε δὲ ἐπ´ αὐτῷ τούτῳ	ἀργύριον	ἱκανὸν Σιμμίας ὁ Θηβαῖος, ἕτοιμος
[2, 2]	φυγεῖν, καὶ φυτεύειν ἐκεῖ καὶ	ἄρδειν	καὶ ὑδροφορεῖν, καὶ τὰ ἄλλα
[2, 5]	τῷ τῆς Ἀκαδημίας κήπῳ διέτριβεν	ἄρδων	τε καὶ φυτεύων καὶ ἐλαίας
[2, 10]	πολλῶν ἡμερῶν ἡ παρ´ ἡμῖν	ἀρετὴ,	ἅτε δὴ θείᾳ βλαστάνουσα χάριτι,
[2, 5]	τούτου φανῆναι αἰδέσιμος. Τοιοῦτόν ἐστιν	ἀρετή·	οὐ δι´ ὧν ἐργάζεται μόνον,
[2, 5]	οὐδὲ ἐν δυναστείᾳ, ἀλλ´ ἐν	ἀρετῇ	ψυχῆς καὶ φιλοσοφίᾳ μόνον. ~Ἀλλ´
[2, 10]	ὁ υἱὸς πολλὴν ἐπιδείξηται τὴν	ἀρετὴν,	οὐκέτι σοι λόγων δεήσει, ἀλλὰ
[2, 8]	πρὸς ἐκείνην ἴδωσιν ἐλθόντα τὴν	ἀρετὴν,	τοῦτο ἐργάσονται. Ὥστε ὃ μᾶλλον
[2, 9]	ἀλλ´ ὑπ´ αὐτῆς χειροτονηθέντα τῆς	ἀρετῆς.	Ἀλλ´ ἐβούλου πολυτελῆ φοροῦντα ἱμάτια,
[2, 5]	δυνήσῃ, ἕως ἂν τὰ τῆς	ἀρετῆς	ἱμάτια περικείμενος ᾖ, οὔτε λιμῷ
[2, 4]	εἴ τις ἐδίδου τὸν τῆς	ἀρετῆς	πλοῦτον μετὰ τῶν χρημάτων, ὑπτίαις
[2, 4]	εἰπεῖν. Τοσοῦτος γὰρ ὁ τῆς	ἀρετῆς	πλοῦτός ἐστιν, οὕτως ἡδίων, οὕτω
[2, 9]	ἅπασι πρὸς ἄκρον ἥκοντα τῆς	ἀρετῆς,	πῶς εἰκὸς καὶ τοῦτο μετὰ
[2, 10]	ζῆλον ἐκείνῳ, διδάσκαλον ἔχων τῆς	ἀρετῆς	τὸν υἱόν.
[2, 8]	θάνατος ἔχει· οὐ γὰρ πολλοὺς	ἀριθμήσει	πατέρας τὰ αὐτὰ πεπονθότας ἐκείνῳ,
[2, 5]	ζῶντας βίῳ. Παρὰ μὲν Ἀθηναίοις	Ἀριστείδης,	ὃν καὶ τελευτήσαντα ἡ πόλις
[2, 1]	κακοῖς, καὶ εἰδὼς ὅτι πολιτείαν	ἀρίστην	οὐδὲν ἕτερον ἀνατρέψαι δύναται, ὡς
[2, 5]	ἀκούεις δὲ καὶ Πλάτωνα τὸν	Ἀρίστωνος;	Τίς οὖν, εἰπέ μοι, λαμπρότερος
[2, 9]	υἱὸν κωλύεις γενέσθαι ταύτης ἐγγύς;	ἀρκεῖ	μέχρι σοῦ στῆναι τὰ τῆς
[2, 1]	ἐκείνων εἰδέναι λέγοι. Οὐ γὰρ	ἀρκεῖ	τὸ σπεῖραι παῖδα πρὸς τὸ
[2, 1]	τὸ σπείρειν οὔτε τὸ φιλεῖν	ἀρκέσειεν	ἄν. Ἐπεὶ εἰ τοῦτο ἦν,
[2, 2]	τὸν ἀνταγωνιστήν; Εἰ δὲ μὴ	ἀρκούντως,	καὶ ἑτέρας αὐτῷ παρέξομεν προφάσεις.
[2, 2]	τῷ κατηγόρῳ τὰς λαβὰς, καὶ	ἀρκούντως	συνεπλάσαμεν τὸν ἀνταγωνιστήν; Εἰ δὲ
[2, 10]	λαιμὸν, καὶ οὐδὲ τοῖς σιτίοις	ἀρκοῦσα	συγκατελθεῖν· ὁμοῦ τε γὰρ παρῆλθε
[2, 9]	(ὑποθέσεις ἔχοντες, ἐπηρεάζεσθε, ἅτε οὐκ	ἀρκούσης	τῆς ἡλικίας πρὸς τὴν ἀπόλαυσιν·
[2, 10]	γὰρ βέλτιον, ἀπὸ πόνων προσκαίρων	ἀρξάμενον	πρὸς ἀνάπαυσιν ἄπειρον τελευτᾷν, ἢ
[2, 3]	θρηνεῖν τοῖς κακοῖς. (Πόθεν οὖν	ἀρξόμεθα	τοῦ λόγου τοῦ πρὸς αὐτόν;
[2, 5]	αὐτῷ λάχανα καὶ βοτάναι, καὶ	ἄρτοι	δὲ πολλαχόθεν. Οὔπω γάρ σοι
[2, 5]	ἄσιτος ἅπασαν διεκαρτέρει τὴν ἡμέραν,	ἄρτον	τε ἐσιτεῖτο μόνον, καὶ τοῦτο
[2, 3]	ἀνάγκην ἔχοντι, κἂν ἐκ πηγῶν	ἀρύεσθαι	ἔχῃ τὰ νάματα, ὁ δὲ
[2, 5]	ὁ τούτου διδάσκαλος Σωκράτης; πόσῳ	Ἀρχελάου	λαμπρότερος ἦν; Καίτοι ὁ μὲν
[2, 9]	εἰ δυναστείαν μετῆλθε κοσμικήν. Ἐν	ἀρχῇ	μὲν γὰρ μεγάλῃ γενόμενος, ἄδηλον
[2, 2]	καὶ ταχέως ἐπὶ τὴν αὐτὴν	ἀρχὴν	ἀναβήσεσθαι προσδοκάσθω, καὶ λαμπρότερον αὐτοῦ
[2, 9]	οὕτω καὶ οἱ πρὸς μεγάλην	ἀρχὴν	ἀνάγοντες τοὺς υἱεῖς. Ἀλλ´ ἔχει
[2, 9]	ταύτην αὐτὸν οὐδεὶς ἀφαιρήσεται τὴν	ἀρχὴν,	ἅτε οὐχ ὑπὸ ἀνθρώπων, ἀλλ´
[2, 2]	γυναικὸς ἐβουλευόμην καὶ γάμου, περὶ	ἀρχῆς,	καὶ δυναστείας. Ἀλλ´ ἐξαίφνης, ὥσπερ
[2, 9]	ἀλλὰ κἂν μεταπέσῃ τὰ τῆς	ἀρχῆς	καὶ οἱ κρατοῦντες ἄπιστοι γένωνται,
[2, 7]	ἁλουργίδος τοῦτο τὸ κτῆμα, πόσης	ἀρχῆς,	πόσης δόξης οὐ τιμιώτερον; τί
[2, 10]	βίος ἡδίων, οὐχὶ τοῦτο ὅπερ	ἀρχόμενος	ἔφην ἀνάγκη νῦν ποιεῖν, ἐλεεῖν
[2, 10]	πατὴρ τὸ μὲν πρῶτον καὶ	ἄρχοντας	ἐκίνησε, καὶ δεσμὰ ἠπείλησε, καὶ
[2, 8]	ὥρας αὐτὸν ἀποβαλέτω. Τοῦτον οὔτε	ἄρχων,	οὔτε βασιλεὺς, οὔτε ἄλλος τις
[2, 10]	τις μετ´ ἐξουσίας ἀπολαύων τῆς	ἀσελγείας	ἐκείνης, καὶ μήτε ἀντεραστὴν ἐχέτω,
[2, 5]	ἀνυπόδετός τε ἔζη διαπαντὸς, καὶ	ἄσιτος	ἅπασαν διεκαρτέρει τὴν ἡμέραν, ἄρτον
[2, 7]	καὶ ἑτέρων προστήσεται, καὶ ἐν	ἀσφαλείᾳ	καταστήσει πολλῇ, τοῦτο ἴσως ζητεῖς
[2, 9]	τὰ ἄμικτα ταῦτα πάλιν συνέρχηται,	ἀσφάλειά	τε καὶ εὐδοκίμησις, τί ταύτης
[2, 4]	σε περὶ πολλοῦ ποιήσονται, καὶ	ἀσφάλειάν	σοι παρέξονται, ὥστε σοι μηδὲν
[2, 7]	τις· ὥστε διπλᾶ τὰ τῆς	ἀσφαλείας	αὐτῷ. Τί οὖν θειότερον γένοιτ´
[2, 5]	τῶν ζώων εὐσωματεῖ καὶ σφριγᾷ,	ἅτε	ἀέρος ἀπολαύων καθαροῦ καὶ ναμάτων
[2, 10]	ταῦτα εἰπεῖν οὐκ ἠδυνήθησαν Ἕλληνες,	ἅτε	ἀπὸ λογισμῶν κινηθέντες καὶ παρακουσμάτων
[2, 10]	ἡμερῶν ἡ παρ´ ἡμῖν ἀρετὴ,	ἅτε	δὴ θείᾳ βλαστάνουσα χάριτι, καὶ
[2, 9]	τότε ἀναπαύσεται μάλιστα, ὅταν γηράσῃ,	ἅτε	εἰς λιμένα ἐπειγόμενος ἐλθεῖν, καὶ
[2, 8]	καὶ ἀθυμίας αὐτὸν ἐμπλήσεις πολλῆς,	ἅτε	ἐπ´ ἀλλοτρίοις φιλοσοφῶν κακοῖς· ἐκεῖνος
[2, 9]	ὅταν πρὸς ἔσχατον γῆρας ἐλάσαντες,	ἅτε	μηδὲν ἐπὶ τῆς πρώτης ἡλικίας
[2, 9]	τάχα οὐδὲ ἄλλος ἀνθρώπων οὐδεὶς,	ἅτε	μηδέπω ταύτης γευσάμενος καθαρῶς. Ὅταν
[2, 9]	σῆς δέοι κεφαλῆς, οὐ παραιτήσεται,	ἅτε	οὐ μόνον διὰ τὸν παρὰ
[2, 9]	καὶ τρυφῆς (ὑποθέσεις ἔχοντες, ἐπηρεάζεσθε,	ἅτε	οὐκ ἀρκούσης τῆς ἡλικίας πρὸς
[2, 9]	αὐτὸν οὐδεὶς ἀφαιρήσεται τὴν ἀρχὴν,	ἅτε	οὐχ ὑπὸ ἀνθρώπων, ἀλλ´ ὑπ´
[2, 10]	ἑαυτοὺς μακαρίζωμεν, ἐκείνους δὲ θρηνῶμεν,	ἅτε	πάντων ἀθλιωτέρους ὄντας, καὶ τῶν
[2, 5]	οἴσεις τὴν συμφοράν· ἐκεῖνος δὲ,	ἅτε	πάσης τῆς γῆς οὔσης αὐτοῦ
[2, 4]	δέδοικε μή ποτε προσκεκρουκὼς ᾖ,	ἅτε	τοιοῦτον ἐπιταττόμενος οὐδέν. Καὶ πολλοὺς
[2, 9]	μίαν ψυχήν. Καὶ τότε μὲν	ἅτε	χρημάτων ἐρῶν, καὶ ἠσμένισεν ἄν
[2, 7]	δόξης οὐκ ἐφίεται, ἵνα εἰς	ἀτιμίαν	ἀγάγῃ· ἕν ἐστι τὸ λειπόμενον,
[2, 6]	δι´ ἐκεῖνα τιμιώτερον, δι´ ἄπερ	ἄτιμον	εἶναι φῂς καὶ εὐτελῆ. Εἰ
[2, 5]	μαθεῖν, ὡς οὔτε ἡ ἐρημία	ἄτιμον	ποιεῖ, οὔτε λαμπρὸν καὶ περιφανῆ
[2, 2]	ἠμφιεσμένον ἴδω, καὶ ἐπ´ ἔργα	ἀτιμότερα	τοῦτον προπεμπόμενον· ὅταν ἐννοήσω αὐτοῦ
[2, 2]	ὅταν τῶν εὐτελεστέρων ἀγροίκων ἐκείνων	ἀτιμότερον	αὐτὸν ἠμφιεσμένον ἴδω, καὶ ἐπ´
[2, 5]	τυράννου γνώμην ἀπεμποληθεὶς, τοσοῦτον ἀπέσχεν	ἀτιμότερος	ἐκείνου φανῆναι διὰ ταῦτα, ὡς
[2, 6]	ὡς μηδένα τῶν τιτρωσκόντων ἡμᾶς	ἄτρωτον	διαφυγεῖν, ἢ σῶμα κεκτῆσθαι τοιοῦτον,
[2, 5]	τοὺς ἐν εὐτελείᾳ, τοὺς ἐν	ἀτύφῳ	ζῶντας βίῳ. Παρὰ μὲν Ἀθηναίοις
[2, 9]	ὑμεῖς μὲν τὴν οὐσίαν ὑμῖν	αὐξανομένην	ὁρῶντες ἐν γήρᾳ, καὶ πολλὰς
[2, 10]	λειμῶνας, καὶ μυρσίνας, καὶ λεπτὴν	αὔραν,	καὶ εὐωδίαν πολλὴν, καὶ χοροὺς
[2, 3]	γὰρ κωλύει πάλιν ἐπὶ τὰ	αὐτὰ	ἐλθεῖν ὑποδείγματα) οὐ τῶν ἀεὶ
[2, 9]	μεγάλα ἐκεῖνα· εἰ γὰρ εἶχεν	αὐτὰ,	καὶ μεμενήκει διαρκῆ, οὐκ ἂν
[2, 10]	μαινομένων ἐστὶ, καὶ τῶν τὰ	αὐτὰ	νοσούντων αὐτοῖς. Εἰπὲ γάρ μοι,
[2, 8]	γὰρ πολλοὺς ἀριθμήσει πατέρας τὰ	αὐτὰ	πεπονθότας ἐκείνῳ, ἀλλ´ ἑαυτὸν δείξει
[2, 9]	κεκτημένος ᾖ, ἐπὶ τῆς πρώτης	αὐτὰ	συνέστειλεν ἡλικίας· οὗτος δὲ οὐχ
[2, 2]	ὑπὸ τοῦ φωτὸς, καὶ πρὸς	αὐτὰς	ἀηδῶς ἔχω τὰς ἀκτῖνας, ὅταν
[2, 2]	χοροὺς ἔστησα γυναικῶν, ἐκέλευσα χαλεπώτερον	αὐτὰς	κατακόπτεσθαι, ἢ εἰ νεκρὸν ἑώρων.
[2, 5]	ἐγγὺς βουληθέντες ἐλθεῖν. Καὶ ἐν	αὐτῇ	δὲ τῇ πολιτείᾳ οὐκ ἐκείνους
[2, 3]	τις γυναικὸς ἐρῶν συγγίνοιτο μὲν	αὐτῇ	διηνεκῶς, μειζόνως δὲ μετὰ τὴν
[2, 10]	γελασθήσεται μᾶλλον· οὕτω τυραννικωτέρα τε	αὕτη	ἐστὶν ἐκείνης καὶ ἡδίων, καὶ
[2, 10]	παρ´ ὑμῖν. Ὅτι γὰρ ἡδίων	αὕτη	ἡ ἡδονὴ, τὴν μὲν ὑμετέραν
[2, 6]	τοῦ θαυμάζεσθαι τὰς ἀφορμάς. Ὥστε	αὕτη	ἡ στολὴ τῆς βασιλικῆς μᾶλλον
[2, 6]	τὴν ἀπόδειξιν. Εἰ γὰρ δύναμις	αὕτη	μεγίστη, τὸ λυποῦντας δύνασθαι ἀμύνεσθαι,
[2, 10]	τοσοῦτον ἀπέχοντα τῆς γῆς, ὅσον	αὕτη	τοῦ οὐρανοῦ, καὶ πολλοὺς κολάσεων
[2, 2]	χρησταῖς, καὶ ταχέως ἐπὶ τὴν	αὐτὴν	ἀρχὴν ἀναβήσεσθαι προσδοκάσθω, καὶ λαμπρότερον
[2, 2]	μεταστήσομεν μόνον, ἀλλὰ καὶ πρὸς	αὐτὴν	τῶν δογμάτων τὴν ἐπιθυμίαν, ἀφ´
[2, 10]	μαντεύομαι, ἀλλ´ ἀπὸ τῆς πείρας	αὐτῆς.	Καὶ γὰρ ἐμοὶ γέγονεν ἑταῖρος,
[2, 9]	οὐχ ὑπὸ ἀνθρώπων, ἀλλ´ ὑπ´	αὐτῆς	χειροτονηθέντα τῆς ἀρετῆς. Ἀλλ´ ἐβούλου
[2, 3]	τοῦ παιδὸς, ἀλλὰ τοσοῦτον ἀπέχων	αὐτῆς	ὡς καὶ ἐπὶ μεγίστοις θρηνεῖν
[2, 4]	ἔμαθες ἂν ἀπὸ τῆς πείρας	αὐτῆς,	ὡς οὐκ ἀλαζονείας τὰ ῥήματα,
[2, 7]	δὲ καὶ οὗτος μακαριότητος τρόπος.	Αὐτὸ	δὴ οὖν τοῦτο ἐξετάσωμεν, εἰ
[2, 9]	Καὶ μὴν διὰ τοῦτο, φησὶν,	αὐτὸ	δυσχεραίνομεν, ὅτι μεγάλα ἡμᾶς ὤνησεν
[2, 3]	πάντων ὀδύρεται, καὶ πᾶσι τοῦτο	αὐτὸ	εἶναι δοκεῖ τὸ δεινότατον, εἰ
[2, 6]	μᾶλλον εὑρήσομεν· καὶ ἔχομεν μὲν	αὐτὸ	καὶ ἐκ παραδειγμάτων ποιεῖν φανερὸν,
[2, 3]	μὴ μόνον νοσῶν, ἀλλὰ μηδὲ	αὐτὸ	τοῦτο εἰδὼς ὅτι νοσεῖ, καὶ
[2, 7]	μείζονα τὸν μηδὲν ἔχοντα δι´	αὐτὸ	τοῦτο μάλιστα τὸ μηδὲν ἔχειν.
[2, 1]	ὄντας τοῖς φιλοσοφεῖν αἱρουμένοις τὸ	αὐτὸ	τοῦτο πάσχοντας, καὶ μᾶλλον τῶν
[2, 3]	ταχέως ἐπὶ τῆς πείρας ὁρᾷν	αὐτὸ	φαινόμενον· τούτου δὲ τοῦ νοσήματος
[2, 5]	οὐκ εἶχε, πάντων τῶν γενομένων	αὐτόθι	στρατηγῶν ἐπισημότερος ἦν. Μὴ τοίνυν
[2, 2]	τῆς πρὸς τούτους μάχης, ἑκόντες	αὐτοὶ	καὶ μετὰ προθυμίας καὶ πρὸς
[2, 1]	τις τοῦτον· νῦν δὲ καὶ	αὐτοὶ	οἱ πατέρες δι´ ὧν ποιοῦσιν
[2, 9]	γὰρ, φησὶν, αὐτοῖς ἀνταποδώσεις καθὼς	αὐτοί	σοι; Ἐννόησον οὖν τὸν ἐν
[2, 9]	εὐσεβείας παραβλάπτηται. Τί γὰρ, φησὶν,	αὐτοῖς	ἀνταποδώσεις καθὼς αὐτοί σοι; Ἐννόησον
[2, 7]	τοιαῦτα ἐργασαμένους, οὕτως εὔχεται πάντα	αὐτοῖς	γενέσθαι τὰ ἀγαθά. Καίτοι τί
[2, 1]	ἐχέτωσαν, εἰ λέγοιμεν τὸ συμφέρον	αὐτοῖς	εἰδέναι μᾶλλον· ἀλλ´ εἰ μὴ
[2, 10]	καὶ τῶν τὰ αὐτὰ νοσούντων	αὐτοῖς.	Εἰπὲ γάρ μοι, εἰ περὶ
[2, 10]	μὲν ταῦτα στρέφοντες, κἂν ἀλύπως	αὐτοῖς	καὶ μετὰ πολλῆς τῆς ἡδονῆς
[2, 1]	ἐπὶ φιλοσοφίᾳ τῶν παίδων ἀγομένων	αὐτοῖς·	τοῦτό ἐστιν ὃ μάλιστα πάντων
[2, 2]	γὰρ ἀπέχω φοβηθῆναι τὸν πρὸς	αὐτὸν	ἀγῶνα, ὅτι καὶ χαλεπώτερον αὐτὸν
[2, 4]	ἐκείνου, καὶ οὐκ ἄν ποτε	αὐτὸν	ἀλλάξαιντο τούτου. Καὶ τί λέγω,
[2, 6]	ἐπιστρεφομένην τὴν πόλιν, καὶ ὑποδεικνύντας	αὐτὸν	ἅπαντας καὶ θαυμάζοντας καὶ ἐκπληττομένους,
[2, 5]	Πέρσας ἄγοντα, πάντα ἀφέντα, ἰδόντα	αὐτὸν	ἀπελθεῖν, καὶ ἐρέσθαι δι´ ἑαυτοῦ,
[2, 8]	ἀγάγῃς τὸν σὸν, πρῶτον μὲν	αὐτὸν	ἀπό τε τῆς ὄψεως, ἀπό
[2, 6]	εὐτελῆ. Εἰ γὰρ βούλει πείσαντες	αὐτὸν	ἀπὸ τοῦ ὄρους κατελθεῖν, πείσωμεν
[2, 3]	ἀρξόμεθα τοῦ λόγου τοῦ πρὸς	αὐτόν;	Ἀπὸ τοῦ πλούτου καὶ τῶν
[2, 8]	καὶ ἐν ἀκμῇ τῆς ὥρας	αὐτὸν	ἀποβαλέτω. Τοῦτον οὔτε ἄρχων, οὔτε
[2, 6]	ἡ στολὴ τῆς βασιλικῆς μᾶλλον	αὐτὸν	ἀπόβλεπτον ἀπέφηνε καὶ περιφανῆ, εἴ
[2, 10]	καὶ δεσμὰ ἠπείλησε, καὶ πάντων	αὐτὸν	ἀποδύσας ἐπὶ τῆς ἀλλοτρίας εἴασε
[2, 2]	λαμπρότερον αὐτοῦ φανήσεσθαι, καὶ πᾶσιν	αὐτὸν	ἀποκρύψειν τοῖς βιωτικοῖς· εἶτα ἐν
[2, 10]	δὲ ῥεύματος θᾶττον παρέρχεται, πρὸς	αὐτὸν	ἀφανιζομένη τὸν λαιμὸν, καὶ οὐδὲ
[2, 7]	Τὰ μὲν γὰρ εἰρημένα δείκνυσιν	αὐτὸν	ἀχείρωτον ὄντα καὶ ἀνάλωτον· ὅτι
[2, 7]	ἔδωκας ἂν αὐτῷ, εἰ μυριάκις	αὐτὸν	βασιλέα τῆς οἰκουμένης ἐποίησας, καὶ
[2, 5]	δέοιτο, καὶ εἴ τι κελεύοι·	αὐτὸν	δὲ οὐδὲν ἀπαγγεῖλαι. Ἆρά σοι
[2, 3]	τὸν γέροντα τοῦτον, ἀλλ´ ὅταν	αὐτὸν	δείξωμεν πενθοῦντα τὸν υἱὸν, δεινὸν
[2, 8]	τῷ τελευτήσαντι τοσοῦτον. Πῶς γὰρ	αὐτὸν	δήξεται τὸ μηδένα κληρονόμον ἔχειν
[2, 8]	ἀλλοτρίοις φιλοσοφῶν κακοῖς· ἐκεῖνος δὲ	αὐτὸν	διὰ τῶν πραγμάτων διδάσκων, πείσει
[2, 3]	συγκεχωρήσθω τῷ λόγῳ, μὴ ἂν	αὐτὸν	ἐθελῆσαι προσθεῖναι τοῖς οὖσι, μηδὲ
[2, 6]	πολλάκις λυπήσαντας πολεμίους, καὶ μυρία	αὐτὸν	εἰργασμένους κακὰ, ἀμύνασθαι ἐπεθύμησε μὲν,
[2, 4]	μετ´ ἐκείνου μὲν οὖν λαβεῖν	αὐτὸν	ἕλοιντο ἄν. Καίτοι ὑμῖν εἴ
[2, 8]	χᾶναι τολμήσῃς μόνον, καὶ ἀθυμίας	αὐτὸν	ἐμπλήσεις πολλῆς, ἅτε ἐπ´ ἀλλοτρίοις
[2, 5]	ἀπηλλαγμένον. Οὔτε γὰρ τῆς πατρίδος	αὐτὸν	ἐξαγαγεῖν δυνήσῃ, ἕως ἂν μὴ
[2, 7]	φιλοσοφώτερον; Κἂν γὰρ μυρία τις	αὐτὸν	ἐργάσηται δεινὰ, κἂν μαστίξῃ, κἂν
[2, 8]	τοῦτό ἐστιν ὃ μάλιστα πάντων	αὐτὸν	εὐδόκιμον ποιεῖ, καὶ πάντας οὐχ
[2, 7]	ἐν ταύτῃ πάλιν ὄψει δύναμιν	αὐτὸν	ἔχοντα τοῦ πλουτοῦντος σοῦ μείζονα
[2, 7]	τὸ καὶ ἑτέρους εἰς τὸν	αὐτὸν	ζῆλον ἀγαγεῖν, καὶ οὕτω ποιῆσαι
[2, 2]	τῶν εὐτελεστέρων ἀγροίκων ἐκείνων ἀτιμότερον	αὐτὸν	ἠμφιεσμένον ἴδω, καὶ ἐπ´ ἔργα
[2, 10]	θελήσῃς, ταχέως καὶ πρὸς τὸν	αὐτὸν	ἥξεις ζῆλον ἐκείνῳ, διδάσκαλον ἔχων
[2, 8]	οὕτως ἰάσεται. Ἀγέσθω δὲ πρὸς	αὐτὸν	καὶ ἕτερος, εἰ βούλει, νόσῳ
[2, 3]	ἐπιθυμίας ἁλῶναι ἐκείνης· ἐγὼ γὰρ	αὐτὸν	καὶ οὕτως ἐπιδείξω ἐν μείζονι
[2, 4]	ἀπιστεῖς, δεῦρό σε ἀγάγωμεν εἰς	αὐτὸν,	καὶ πείσωμεν αὐτὸν κατελθόντα ἀπὸ
[2, 6]	καὶ κροτήσουσιν ὑπὲρ τῆς μεγαλοψυχίας	αὐτόν.	Καὶ τῶν μὲν βασιλέων μυρία
[2, 5]	τοῦ βασιλέως λαμπρότερος, ὡς πολλάκις	αὐτὸν	καλοῦντος ἐκείνου πρὸς ἑαυτὸν, μὴ
[2, 7]	τὰς λαβὰς, ὅθεν ἄν τις	αὐτὸν	κατάσχοι· ἀλλ´ ὥσπερ ἀετὸς ὑψηλὰ
[2, 4]	ἀγάγωμεν εἰς αὐτὸν, καὶ πείσωμεν	αὐτὸν	κατελθόντα ἀπὸ τοῦ ὄρους, μᾶλλον
[2, 7]	ἀλλ´ ἐνταῦθα μάλιστα οὐ δυνήσεται	αὐτὸν	λυπῆσαί ποτε, ἀλλὰ καὶ ὠφελήσει
[2, 3]	ἀπηλλάχθαι τῶν δεσμῶν; Κείσθω γὰρ,	αὐτὸν	μὴ ἐπιθυμεῖν φορτίων ἑτέρων, ἀλλὰ
[2, 8]	μισητὸς ἦν· ἐνταῦθα δὲ πάντες	αὐτὸν	οἱ τιμῶντες μεθ´ ἡδονῆς τοῦτο
[2, 6]	ποιήσομαι τὴν ἐξέτασιν. Εὑρήσομεν γὰρ	αὐτὸν	οὐ μόνον λαμπρότερον ὄντα νῦν,
[2, 2]	κἂν εὐγνώμων εἶναι ἐθέλοι, ταχέως	αὐτὸν	οὐ πρὸς τὸν ἔρωτα τοῦ
[2, 9]	πολλῷ πλέον τότε, καὶ ταύτην	αὐτὸν	οὐδεὶς ἀφαιρήσεται τὴν ἀρχὴν, ἅτε
[2, 7]	τὰ μέγιστα. Πρὸς γὰρ ἑτέραν	αὐτὸν	πέμπει ζωὴν, τὴν ποθουμένην αὐτῷ,
[2, 2]	αὐτὸν ἀγῶνα, ὅτι καὶ χαλεπώτερον	αὐτὸν	πρότερον καταστήσας τῷ λόγῳ, οὕτως
[2, 5]	ὅσον πρὸς φιλοσοφίαν πλέον ὠθεῖς	αὐτόν·	σοῦ δὲ ἄν τις δέκα
[2, 2]	προβάλλεσθαι· ἐπεὶ τοῖς γε ἄλλοις	αὐτὸν	τῇ τοῦ Θεοῦ χάριτι ῥᾳδίως
[2, 4]	ἄν ποτε ἐθελῆσαι τοὺς ἔχοντας	αὐτὸν	τὴν ἅπασαν γῆν, εἰ χρυσὸς
[2, 7]	οὕτω καὶ οὗτος. Πόθεν γὰρ	αὐτόν	τις βλάψαι δυνήσεται; Χρήματα οὐκ
[2, 8]	μὴ πρὸς σὲ, ἀλλὰ πρὸς	αὐτὸν	τὸν βασιλεύοντα· εἶτα ἴδωμεν τίς
[2, 6]	μᾶλλον δὲ καὶ ἁλουργίδα, καὶ	αὐτὸν	τὸν στέφανον περικείμενος ἐπὶ τῆς
[2, 7]	ὑπὲρ ποίας χώρας φιλονεικήσει πρὸς	αὐτόν;	ὑπὲρ τίνων ἀνδραπόδων; ὑπὲρ ποίας
[2, 5]	τὸν ἀληθῆ λόγον τότε μάλιστα	αὑτὸν	εἰς τὴν πατρίδα ἀποπέμψεις, ὅταν
[2, 3]	ἐπισυρομένων τῷ πλούτῳ κακῶν, οὐδὲ	αὐτὸς	ἀντερεῖς· διόπερ οὐδὲ ἡμῖν περὶ
[2, 10]	τούτου φησὶν εἶναι ἐπιτηδείους· καὶ	αὐτὸς	δὲ πολλῷ λαμπρότερός ἐστι διὰ
[2, 3]	ἐπὶ τῇ νόσῳ, καὶ μήτε	αὐτὸς	ἐκείνης τῆς ἀνάγκης ἀπαλλάττεσθαι βούλοιτο,
[2, 1]	χρή. Καὶ διὰ τοῦτο καὶ	αὐτὸς	ἐκείνων ἀφέμενος, τούτοις οἷς μάλιστα
[2, 2]	σαλευέτω μόνον· ἔστω δὲ καὶ	αὐτὸς	οὗτος ἐν ἐλπίσι χρησταῖς, καὶ
[2, 3]	ἐν πενίᾳ τῇ ἐσχάτῃ, τοῦτο	αὐτὸς	πρὸς ἐκεῖνον ἐξεταζόμενος πέπονθας. ~δʹ
[2, 3]	καὶ τῶν χρημάτων, ἐπειδὴ καὶ	αὐτὸς	τοῦτο μάλιστα πάντων ὀδύρεται, καὶ
[2, 7]	οἰκετῶν ταπεινότερον (εἶναι νομιζόμενον τῶν	αὐτοῦ;	Καθάπερ γὰρ ἐν χρήμασιν, ὅταν
[2, 5]	ἅτε πάσης τῆς γῆς οὔσης	αὐτοῦ	καὶ τῆς θαλάσσης, οὕτως εὐκόλως
[2, 2]	λιμένι, μικρὸν πρὸ τοῦ στόματος	αὐτοῦ	κατέκλυσε, καὶ μὴ μόνον πενίας
[2, 9]	ἁπάντων κατασκευάζων; Ἂν οὖν ἀκούσῃς	αὐτοῦ	λέγοντος (ἡμῖν γὰρ ἴσως οὐ
[2, 7]	καὶ ἕτερον τρόπον τῆς δυνάμεως	αὐτοῦ	μαθεῖν, πολλῷ τούτου φιλοσοφώτερον; Κἂν
[2, 5]	τὰς ἐκεῖθεν ταῖς ἐντεῦθεν, ἐξ	αὐτοῦ	οἴει τοῦ οὐρανοῦ καταπεπτωκέναι τὸν
[2, 2]	οὕτω τῶν προγόνων λείποιτο τῶν	αὐτοῦ,	ὅπως ἁπάντων φανείη λαμπρότερος· συνδιοίσειν
[2, 8]	τὸ μηδένα κληρονόμον ἔχειν τῶν	αὐτοῦ,	ὅταν ἴδῃ τούτων πάντων καταφρονοῦντα
[2, 5]	ἐκεῖνος δὲ διὰ πάσης τῆς	αὐτοῦ	πορεύσεται γῆς· καὶ ποτὸν μὲν
[2, 2]	ἀτιμότερα τοῦτον προπεμπόμενον· ὅταν ἐννοήσω	αὐτοῦ	τὸ ἀκαμπὲς, κατακαίομαι, διασπῶμαι, διαῤῥήγνυμαι.
[2, 5]	σοῦ; Οὐκοῦν ἄπελθε, καὶ ἀφελοῦ	αὐτοῦ	τὸ ἱμάτιον, ὅπερ ἔχει μόνον,
[2, 1]	συμβάλοιτο, πρὸς δὲ τὸ μαθεῖν	αὐτοῦ	τὸ λυσιτελὲς ἀκριβῶς, οὔτε τὸ
[2, 4]	ἄνδρα βιωτικόν· εἰ δὲ φιλοσοφώτερον	αὐτοῦ	τὸν πλοῦτον ἐξετάζειν ἐθέλοιμεν, σὺ
[2, 5]	ἐν βασιλείοις μόνον λαμπρῶν, ἀλλ´	αὐτοῦ	τοῦ βασιλεύοντος γεγόνασι λαμπρότεροι, τὸν
[2, 2]	εἰκῆ, καθάπερ ἐπὶ πέτρας ἑστῶτος	αὐτοῦ	τοῦ παιδὸς, καὶ τῶν ποταμῶν
[2, 6]	τοσαύτην ἔχει τὴν ἰσχὺν, ἀπ´	αὐτοῦ	τοῦ σοῦ παιδὸς ποιήσομαι τὴν
[2, 6]	ἐπ´ ἄλλων τινῶν, ἀλλ´ ἐπ´	αὐτοῦ	τοῦ σοῦ παιδὸς τὸν λόγον
[2, 6]	ἔσται περιφανέστερος μόνον, ἀλλὰ καὶ	αὐτοῦ	τοῦ τὸ διάδημα περικειμένου, διὰ
[2, 1]	παιδὶ, ἐπειδὴ μήτε φιλεῖν μᾶλλον	αὐτοῦ	τῶν ἄλλων δύναιτό τις τοῦτον·
[2, 2]	ἀρχὴν ἀναβήσεσθαι προσδοκάσθω, καὶ λαμπρότερον	αὐτοῦ	φανήσεσθαι, καὶ πᾶσιν αὐτὸν ἀποκρύψειν
[2, 10]	ἐκεῖνοι καὶ ὠνείδιζον, οὐχὶ παραπαίειν	αὐτοὺς	ἂν ἔφης; Τοῦτο δὴ ποιῶμεν
[2, 10]	καὶ τῆς προσδοκίας τῶν δεξομένων	αὐτοὺς	δεινῶν· οἱ δὲ ἀγαθοὶ κἂν
[2, 1]	πολεμοῦντας, καὶ κατηγοροῦντας τῶν ἀναπεισάντων	αὐτούς.	Ἐμοὶ δὲ τοὐναντίον εἶναι δοκεῖ
[2, 9]	γεγεννηκότας τιμῶσιν, ἀλλ´ ὡς δεσπότας	αὐτοὺς	ἡγεῖσθαι κελευόμεθα, λόγῳ τε καὶ
[2, 6]	τοσοῦτον ἀπέχει θαυμαστοὺς δεῖξαι ὄντας	αὐτούς·	οὗτος δὲ καὶ ἀπὸ τῶν
[2, 1]	καὶ μετ´ ἐπιεικείας πολλῆς, τοσοῦτον	αὐτοὺς	παραιτησάμενος μὴ δυσχεραίνειν, μηδὲ ἀγανακτεῖν,
[2, 9]	ὥστε καὶ ἐν τούτῳ λαμπροὺς	αὐτῷ	γενέσθαι τοὺς στεφάνους. Οὐ γὰρ
[2, 9]	ἕνεκεν ταῦτα ἤθελες; οὐχ ἡδονὴν	αὐτῷ	διὰ τούτων ἁπάντων κατασκευάζων; Ἂν
[2, 8]	δυνήσεται, μήτιγε σύ· οὐδὲν γὰρ	αὐτῷ	δώσεις τοιοῦτον, οἷον ἀπολώλεκεν. Ἐὰν
[2, 7]	Καίτοι τί τοσοῦτον ἔδωκας ἂν	αὐτῷ,	εἰ μυριάκις αὐτὸν βασιλέα τῆς
[2, 2]	τὰ τοῦ Πνεύματος· μωρία γὰρ	αὐτῷ	ἐστι· καὶ συμβαίνει ταυτὸν, οἷον
[2, 7]	δυνήσεται; Χρήματα οὐκ ἔστι παρ´	αὐτῷ,	ἵνα ἀπειλήσῃ ζημίαν· πατρίδα οὐκ
[2, 7]	αὐτὸν πέμπει ζωὴν, τὴν ποθουμένην	αὐτῷ,	καὶ δι´ ἣν ἅπαντα πράττει
[2, 10]	μηδὲν ἔστω τούτων, ἀλλὰ πάντα	αὐτῷ	κατὰ νοῦν προχωρείτω· ποῦ τὴν
[2, 5]	ποταμοὶ καὶ πηγαὶ, τροφὴ δὲ	αὐτῷ	λάχανα καὶ βοτάναι, καὶ ἄρτοι
[2, 2]	ἐξ οὐρίας πλέουσαν, καὶ πρὸς	αὐτῷ	λοιπὸν οὖσαν τῷ λιμένι, μικρὸν
[2, 9]	πάντα διῆλθεν ἐκεῖνα; Νῦν δὲ	αὐτῷ	μέχρι τέλους τὰ τῆς τιμῆς,
[2, 5]	ἐσιτεῖτο μόνον, καὶ τοῦτο ἦν	αὐτῷ	ὄψον καὶ σιτίον· καὶ οὐδὲ
[2, 5]	πορεύσεται γῆς· καὶ ποτὸν μὲν	αὐτῷ	πάντοθεν δαψιλῶς παρέχουσι λίμναι καὶ
[2, 2]	δὲ μὴ ἀρκούντως, καὶ ἑτέρας	αὐτῷ	παρέξομεν προφάσεις. Μετὰ γὰρ τούτων
[2, 7]	ὑπὲρ ἁπάντων τρέμων, καὶ μυρίας	αὐτῷ	παρέχων λαβὰς, εἰ βούλοιτό σε
[2, 2]	τις, καὶ διαλεγέσθω περὶ ταύτης	αὐτῷ	τῆς φιλοσοφίας, καὶ πειθέτω πάντων
[2, 7]	ὥστε διπλᾶ τὰ τῆς ἀσφαλείας	αὐτῷ.	Τί οὖν θειότερον γένοιτ´ ἂν
[2, 5]	τοῦτο μὴ δυνάμενος ἐλθεῖν, ἐπειδὴ	αὐτῷ	τὸ ἱμάτιον ἔτυχε πλυνόμενον, καὶ
[2, 9]	καὶ ἀγαλλόμενον· τὰ γὰρ ἀγαθὰ	αὐτῷ	τότε ἀκμάζει μᾶλλον. Ὁ δὲ
[2, 4]	ἕτοιμοι ἀναλίσκειν. Εἰσκεκόμικε δὲ ἐπ´	αὐτῷ	τούτῳ ἀργύριον ἱκανὸν Σιμμίας ὁ
[2, 6]	προαναρπασθέντας τῆς ἀντιδόσεως, καὶ ἐν	αὐτῷ	τῷ πολέμῳ πεσόντας. Τί οὖν,
[2, 10]	ἔχεις ἡμῖν; Οὐδὲ γὰρ ἐν	αὐτῷ	τῷ τῆς μίξεως φαίνεται καιρῷ,
[2, 5]	φανῆναι διὰ ταῦτα, ὡς καὶ	αὐτῷ	τῷ τυράννῳ ἐκ τούτου φανῆναι
[2, 3]	τοῦ πλείονος, ἀλλ´ ἀπέχρησεν ἂν	αὐτῷ	τῶν παρόντων ἡ ἀπόλαυσις. Μάλιστα
[2, 1]	ὅτι πολλάκις βουλῆς γινομένης, τὴν	αὐτῶν	ἀκυρώσαντες, τὴν ἑτέρων ἔστησαν ὑπὲρ
[2, 1]	ζῶντες, καὶ περὶ παίδων τῶν	αὐτῶν	βουλευόμενοι, ταῦτα φθέγγεσθαι τολμῶσιν, ἃ
[2, 10]	τὰ εἰρημένα ἐπὶ τῶν πραγμάτων	αὐτῶν	δεικνύμενα· καὶ οὐ μόνον ἐπαινέσεις
[2, 10]	οὐ ψεύδομαι, διὰ τῶν ἔργων	αὐτῶν	εἴσῃ καλῶς. Διὸ σιγήσομαι λοιπὸν,
[2, 1]	λυσιτελὲς τοῖς ἐκείνων παισὶ μᾶλλον	αὐτῶν	ἐκείνων εἰδέναι λέγοι. Οὐ γὰρ
[2, 2]	καθάπερ τινὲς λῄσταρχοι πρὸς τὰς	αὐτῶν	καταλύσεις ἀπήγαγον, καὶ οὕτω ταῖς
[2, 2]	καταλύσεις ἀπήγαγον, καὶ οὕτω ταῖς	αὐτῶν	κατεγοήτευσαν ἐπῳδαῖς, ὡς ἑλέσθαι καὶ
[2, 1]	οὗτοι πάντες, ἀλλὰ καὶ τούτων	αὐτῶν	ὁ μιαρώτατος τὸν Σωκράτην καλέσας,
[2, 1]	ἑκάστην εὐχομένους ἡμέραν εὐδοκιμωτέρους σφῶν	αὐτῶν	τοὺς παῖδας ἰδεῖν, τοὺς πάντα
[2, 5]	ἄνθεσι καλλωπιζομένου ποικίλοις. Καὶ τούτων	αὐτῶν	ὑμεῖς οἱ πλουτοῦντες μάρτυρες, οἷς
[2, 6]	ἔχων, ὡς νῦν ῥυπῶν καὶ	αὐχμῶν	καὶ παχὺ περιβεβλημένος ἱμάτιον, καὶ
[2, 2]	αὐτὴν τῶν δογμάτων τὴν ἐπιθυμίαν,	ἀφ´	ἧς ὁ βίος ἔχει τὴν
[2, 9]	τότε, καὶ ταύτην αὐτὸν οὐδεὶς	ἀφαιρήσεται	τὴν ἀρχὴν, ἅτε οὐχ ὑπὸ
[2, 10]	ῥεύματος θᾶττον παρέρχεται, πρὸς αὐτὸν	ἀφανιζομένη	τὸν λαιμὸν, καὶ οὐδὲ τοῖς
[2, 6]	Τὸ φάρμακα εἰδέναι, δι´ ὧν	ἀφανισθήσεται	τὰ τραύματα πάντα. Τριῶν τοίνυν
[2, 5]	πολλῶν πόνων πρὸς ἄνεσιν ἑαυτοὺς	ἀφεῖναι	ἐπιθυμήσητε, ταῦτα ἀφέντες, πρὸς ἐκεῖνα
[2, 5]	ἑαυτὸν, μὴ θελῆσαι τὸ Λύκειον	ἀφεῖναι,	καὶ πρὸς τὸν ἐκείνου πλοῦτον
[2, 5]	δὲ ἄν τις δέκα δραχμὰς	ἀφέληται	μόνον, θρηνῶν καὶ ὀδυρόμενος οὐ
[2, 5]	τοῦ σοῦ; Οὐκοῦν ἄπελθε, καὶ	ἀφελοῦ	αὐτοῦ τὸ ἱμάτιον, ὅπερ ἔχει
[2, 1]	διὰ τοῦτο καὶ αὐτὸς ἐκείνων	ἀφέμενος,	τούτοις οἷς μάλιστα μέλει τῶν
[2, 5]	στρατιὰν ἐπὶ Πέρσας ἄγοντα, πάντα	ἀφέντα,	ἰδόντα αὐτὸν ἀπελθεῖν, καὶ ἐρέσθαι
[2, 9]	τις κελεύοιτο ταύτην τὴν ἡδονὴν	ἀφέντα	πρὸς ἐκείνην μεταπηδῆσαι, τί πρὸς
[2, 2]	ἱμάτιον ἁδρὸν, καὶ τὴν πόλιν	ἀφέντα	πρὸς τὸ ὄρος φυγεῖν, καὶ
[2, 5]	ἄνεσιν ἑαυτοὺς ἀφεῖναι ἐπιθυμήσητε, ταῦτα	ἀφέντες,	πρὸς ἐκεῖνα βαδίζετε. Ἀλλ´ ὑπὲρ
[2, 5]	θρηνῆσαί ποτε. Οὐδὲ γὰρ τῇ	ἀφθονίᾳ	μόνον οὗτος ὁ πλοῦτος βελτίων,
[2, 5]	ἀλλὰ καὶ τοὺς ποιοῦντας οὐκ	ἀφιεῖσα	κρύπτεσθαι καὶ λανθάνειν. Τί δὲ
[2, 10]	Πίνδαρον, ἐλπίδα κουροτρόφον ἔχουσιν οὐκ	ἀφιεῖσαν	τῶν παρόντων κακῶν αἴσθησιν λαβεῖν;
[2, 2]	γε τοῦ νόμου τῶν ἀγώνων	ἀφιέντος	ἡμᾶς τῆς πρὸς τούτους μάχης,
[2, 4]	γὰρ καὶ ἄλλοσε ὅπου ἂν	ἀφίκῃ,	ἀγαπήσουσί σε. Ἐὰν δὲ βούλῃ
[2, 9]	πολλὰς τῆς εὐδοκιμήσεως ἔχοντα τὰς	ἀφορμάς.	Βούλει καὶ τὰ πρὸς σὲ
[2, 7]	δῆλον. Οὐ γὰρ ἔχει τὰς	ἀφορμὰς,	οὐδὲ τὰς λαβὰς, ὅθεν ἄν
[2, 6]	πολλὰς ἔχει τοῦ θαυμάζεσθαι τὰς	ἀφορμάς.	Ὥστε αὕτη ἡ στολὴ τῆς
[2, 10]	τοιαύτη· μὴ γένοιτο· ἀλλὰ διαπαντὸς	ἀχείμαστον	τηρεῖ τὴν ψυχὴν, καὶ θόρυβον
[2, 7]	μὲν γὰρ εἰρημένα δείκνυσιν αὐτὸν	ἀχείρωτον	ὄντα καὶ ἀνάλωτον· ὅτι δὲ
[2, 2]	πρότερον καταστήσας τῷ λόγῳ, οὕτως	ἅψομαι	τῶν παλαισμάτων. Κείσθω γὰρ μὴ