Livre, Chap.
[2, 5]	τὸν πλοῦτον ἐλθεῖν τὸν τούτου.	~εʹ	Βούλει δὲ καὶ ἑτέρωθέν σου
[2, 10]	μὴ γελώντων ἐκείνων ἡμεῖς δακρύωμεν,	ἐὰν	δὲ ἀδίκως τοῦτο πράττωσι, κἂν
[2, 4]	ὅπου ἂν ἀφίκῃ, ἀγαπήσουσί σε.	Ἐὰν	δὲ βούλῃ εἰς Θετταλίαν ἰέναι,
[2, 8]	αὐτῷ δώσεις τοιοῦτον, οἷον ἀπολώλεκεν.	Ἐὰν	δὲ πρὸς τὸν υἱὸν ἀγάγῃς
[2, 5]	δι´ ὧν πάσχει κακῶς, οὐχ	ἑαυτὴν,	ἀλλὰ καὶ τοὺς ποιοῦντας οὐκ
[2, 7]	εἴ γε τοῦτο ἦν καθ´	ἑαυτὸ,	τὸ μὴ δύνασθαι λέγω, οὐδὲν
[2, 8]	τὰ αὐτὰ πεπονθότας ἐκείνῳ, ἀλλ´	ἑαυτὸν	δείξει καθ´ ἑκάστην ἡμέραν ἐν
[2, 3]	πρὸς τοῖς εἰρημένοις μακαρίζοι μὲν	ἑαυτὸν	ἐπὶ τῇ νόσῳ, καὶ μήτε
[2, 5]	πολλάκις αὐτὸν καλοῦντος ἐκείνου πρὸς	ἑαυτὸν,	μὴ θελῆσαι τὸ Λύκειον ἀφεῖναι,
[2, 2]	ἐλπίδας, καὶ τῶν οἰκετῶν τῶν	ἑαυτοῦ	εὐτελεστέραν περικείσθω στολήν· ἆρα ἱκανὰς
[2, 8]	δι´ ἑτέρων ἀνυέτω, ἀλλὰ δι´	ἑαυτοῦ·	καὶ τὸν κακῶς παθόντα καὶ
[2, 5]	αὐτὸν ἀπελθεῖν, καὶ ἐρέσθαι δι´	ἑαυτοῦ,	μή τινος δέοιτο, καὶ εἴ
[2, 5]	ἐκ πολλῶν πόνων πρὸς ἄνεσιν	ἑαυτοὺς	ἀφεῖναι ἐπιθυμήσητε, ταῦτα ἀφέντες, πρὸς
[2, 10]	κἂν ἅπαντες γελῶσιν, ἡμεῖς μὲν	ἑαυτοὺς	μακαρίζωμεν, ἐκείνους δὲ θρηνῶμεν, ἅτε
[2, 2]	προϊόντος τοῦ χρόνου περὶ γυναικὸς	ἐβουλευόμην	καὶ γάμου, περὶ ἀρχῆς, καὶ
[2, 9]	αὐτῆς χειροτονηθέντα τῆς ἀρετῆς. Ἀλλ´	ἐβούλου	πολυτελῆ φοροῦντα ἱμάτια, καὶ ἐφ´
[2, 9]	δὲ τοιαύτην τρυφὴν τὸν υἱὸν	ἐβούλου	τρυφᾷν, δι´ ἣν ἂν μετενόησε
[2, 9]	τὸν υἱὸν κωλύεις γενέσθαι ταύτης	ἐγγύς;	ἀρκεῖ μέχρι σοῦ στῆναι τὰ
[2, 5]	καὶ ἀπράγμονα, καὶ πολιτείας οὐδὲ	ἐγγὺς	βουληθέντες ἐλθεῖν. Καὶ ἐν αὐτῇ
[2, 10]	τι καὶ ἐπαίνων ἄξιον πράττοντος	ἐγέλων	ἐκεῖνοι καὶ ὠνείδιζον, οὐχὶ παραπαίειν
[2, 1]	τῆς πλάνης ἐκράτει λαμπρῶς· ἀλλ´	ἐγένετο	μὲν ἅπαξ ἐν Ἑλληνίδι πόλει,
[2, 1]	καὶ, ὅτι Ἔκστασις καὶ φρικτὰ	ἐγενήθη	ἐπὶ τῆς γῆς, εὐκαίρως πάντα
[2, 8]	τὴν φιλοσοφίαν ταύτην ἐλθόντες, οὕτως	ἐγένοντο	τίμιοι πᾶσιν, ὡς μηδένα τῶν
[2, 7]	μετ´ ἐξουσίας πολλῆς, ὅσοι πάντων	ἐγένοντο	τῶν βιωτικῶν ἐκτός. Τίνι δὲ
[2, 2]	τοῖς κακοῖς τοῖς ἐμοῖς ἐχθροὶ,	ἐγκαλύπτονται	δὲ οἱ φίλοι. Παρ´ ἐμοὶ
[2, 2]	τοῦτό μοι μόνον ὁ Ἕλλην	ἔγκλημα	δίκαιον ἔχοι προβάλλεσθαι· ἐπεὶ τοῖς
[2, 1]	πρὸς διδασκάλους ἄγωσιν, ὅταν παιδαγωγοῖς	ἐγχειρίζωσιν,	ὅταν μυρίους παραλαμβάνωσι συμβούλους, περὶ
[2, 3]	ὑπὸ τῆς ἐπιθυμίας ἁλῶναι ἐκείνης·	ἐγὼ	γὰρ αὐτὸν καὶ οὕτως ἐπιδείξω
[2, 3]	ταῦτα λεγέτω καὶ τούτων πλείονα.	Ἐγὼ	δὲ παραιτήσομαι τοὺς δικάζοντας, μὴ
[2, 1]	τοῦτό ἐστιν ὃ μάλιστα πάντων	ἐγὼ	θαυμάζω, καὶ τοῦ πάντα διεφθάρθαι
[2, 4]	μὲν τὰ ἐμὰ χρήματα, ὡς	ἔγωγε	οἶμαι, ἱκανά· ἔπειτα δὲ καὶ
[2, 5]	ὀροφῆς ἡδίων, οὐδὲ ἡ ψηφὶς	ἐδάφους	ἄνθεσι καλλωπιζομένου ποικίλοις. Καὶ τούτων
[2, 1]	μᾶλλον δὲ οἷς μέλειν μὲν	ἔδει,	μέλει δὲ οὐδαμῶς, διαλέξομαι προσηνῶς
[2, 4]	μετὰ τῶν χρημάτων, ὑπτίαις ἂν	ἐδέξασθε	χερσίν· οὕτως ὁμολογεῖτε μέγαν τινὰ
[2, 4]	ἄν. Καίτοι ὑμῖν εἴ τις	ἐδίδου	τὸν τῆς ἀρετῆς πλοῦτον μετὰ
[2, 2]	εὐτελεστέραν περικείσθω στολήν· ἆρα ἱκανὰς	ἐδώκαμεν	τῷ κατηγόρῳ τὰς λαβὰς, καὶ
[2, 7]	τὰ ἀγαθά. Καίτοι τί τοσοῦτον	ἔδωκας	ἂν αὐτῷ, εἰ μυριάκις αὐτὸν
[2, 5]	ἔτους περιβεβλημένος ἐφαίνετο· ἀνυπόδετός τε	ἔζη	διαπαντὸς, καὶ ἄσιτος ἅπασαν διεκαρτέρει
[2, 10]	τοῦ παιδὸς ἐπῄνουν σε καὶ	ἐθαύμαζον	ἅπαντες καὶ μακαριστὸν εἶναι ἔλεγον,
[2, 6]	δι´ ἐκείνην μὲν οὐδεὶς βασιλέα	ἐθαύμασε,	διὰ δὲ ταύτην ἅπαντες τὸν
[2, 5]	ὃν καὶ τελευτήσαντα ἡ πόλις	ἔθαψε,	καὶ πλούτῳ καὶ γένει καὶ
[2, 4]	εὐλαβῶν, πέμψαι χρυσοῦ σταθμὸν, ὅσον	ἐθέλεις·	μᾶλλον δὲ τοῦτο μὲν οὐκ
[2, 7]	μηδεὶς μήτε ἐθελήσῃ, μήτε, ἂν	ἐθέλῃ,	δυνήσεται ποιῆσαι κακῶς; καὶ μάλιστα,
[2, 6]	ἐν ᾗ μὲν οὐδ´ ἂν	ἐθέλῃ	τις λυπῆσαι δυνήσεται· ὅτι γὰρ
[2, 3]	τῷ λόγῳ, μὴ ἂν αὐτὸν	ἐθελῆσαι	προσθεῖναι τοῖς οὖσι, μηδὲ ὑπὸ
[2, 4]	ὑμῖν, ὡς μηδ´ ἄν ποτε	ἐθελῆσαι	τοὺς ἔχοντας αὐτὸν τὴν ἅπασαν
[2, 7]	οὐ πραγμάτων, οὐκ ἄλλου οὐδενὸς,	ἐθελήσει	βλάψαι ποτέ; ὑπὲρ ποίας χώρας
[2, 7]	ζωῆς, ἐν ᾗ μηδεὶς μήτε	ἐθελήσῃ,	μήτε, ἂν ἐθέλῃ, δυνήσεται ποιῆσαι
[2, 2]	ῥᾳδίως αἱρήσομεν, κἂν εὐγνώμων εἶναι	ἐθέλοι,	ταχέως αὐτὸν οὐ πρὸς τὸν
[2, 4]	φιλοσοφώτερον αὐτοῦ τὸν πλοῦτον ἐξετάζειν	ἐθέλοιμεν,	σὺ μὲν ἴσως οὐ παρακολουθήσεις
[2, 2]	βασιλείας ἐρᾷν πείθῃ τὸν οὐκ	ἐθέλοντα	πεισθῆναι πρότερον, ὅτι τὸ πρᾶγμα
[2, 7]	δῆλον· ὅτι δὲ οὐδ´ ἂν	ἐθέλωσι	δυνήσονται, καὶ τοῦτο ὁμοίως ἐκείνῳ
[2, 2]	τοιαῦτα κατηγορείτω συνεχῶς ἐντυγχάνων. Ἐφύτευσα,	ἔθρεψα,	ἐταλαιπωρήθην διὰ πάσης τῆς ἡλικίας,
[2, 8]	δὲ πρὸς αὐτὸν καὶ ἕτερος,	εἰ	βούλει, νόσῳ μακρᾷ τοὺς ὀφθαλμοὺς
[2, 10]	τίς ἐστι καὶ εὐτελὴς, καὶ	εἰ	βούλει, πρώτην τὴν ἡδίω δοκοῦσαν
[2, 7]	καὶ μυρίας αὐτῷ παρέχων λαβὰς,	εἰ	βούλοιτό σε ἀδικεῖν ὀργισθεὶς, ἢ
[2, 6]	ἄτιμον εἶναι φῂς καὶ εὐτελῆ.	Εἰ	γὰρ βούλει πείσαντες αὐτὸν ἀπὸ
[2, 6]	ἐνταῦθα γινομένων παρεξόμεθα τὴν ἀπόδειξιν.	Εἰ	γὰρ δύναμις αὕτη μεγίστη, τὸ
[2, 9]	τὸν γέροντα τὰ μεγάλα ἐκεῖνα·	εἰ	γὰρ εἶχεν αὐτὰ, καὶ μεμενήκει
[2, 10]	φερόμενος. Καὶ τὸ δὴ κεφάλαιον·	εἰ	γὰρ καὶ ἄπιστος σὺ καὶ
[2, 10]	οὐρανοῦ, καὶ πολλοὺς κολάσεων τρόπους.	Εἰ	γὰρ καὶ μετὰ ἀληθείας, ὡς
[2, 8]	τιμῶντες μεθ´ ἡδονῆς τοῦτο πράττουσιν.	Εἰ	γὰρ ταπεινοὶ καὶ ἐκ ταπεινῶν
[2, 3]	καὶ τῶν ἐπιτεθέντων ἤδη καταφρονεῖν.	Εἰ	γὰρ τὸ μὴ δεῖσθαι πλειόνων
[2, 10]	τὸ πρᾶγμα ἐνόμισας; Τί δὲ,	εἰ	γενναῖόν τι καὶ ἐπαίνων ἄξιον
[2, 9]	ὢν ἁπάντων τούτων οὕτως ὠδύρετο·	εἰ	δὲ ἀπέπτη καὶ ἐμαράνθη, ποῖα
[2, 4]	τῶν κατὰ τὴν οἰκουμένην ἅπασαν.	Εἰ	δὲ ἀπιστεῖς, δεῦρό σε ἀγάγωμεν
[2, 8]	οὕτω καὶ προστῆναι κελεύουσιν. ~ηʹ	Εἰ	δὲ βούλει, μηδὲν δι´ ἑτέρων
[2, 6]	οἱ ἐπαινοῦντες καὶ τιμήσουσι πάντως.	Εἰ	δὲ δυναστείαν βούλει καὶ προστασίαν,
[2, 5]	τέ ἐστι καὶ μᾶλλον ἐπίνοσος;	Εἰ	δὲ ἐν ὑγιείᾳ τὰ πρωτεῖα
[2, 2]	καὶ ἀρκούντως συνεπλάσαμεν τὸν ἀνταγωνιστήν;	Εἰ	δὲ μὴ ἀρκούντως, καὶ ἑτέρας
[2, 7]	ἀγαγεῖν, καὶ οὕτω ποιῆσαι ἰσχυρούς·	εἰ	δὲ μὴ θέλοιεν, ἀλλὰ τὴν
[2, 3]	τοῖς ἐπινενοημένοις φαρμάκοις ἐπιτριβόμενος μᾶλλον;	Εἰ	δὲ πρὸς τοῖς εἰρημένοις μακαρίζοι
[2, 8]	μοι νῦν ὁ λόγος ἐστίν.	Εἰ	δὲ τιμᾶσθαι βούλει διὰ τὸν
[2, 4]	μὲν ὡς πρὸς ἄνδρα βιωτικόν·	εἰ	δὲ φιλοσοφώτερον αὐτοῦ τὸν πλοῦτον
[2, 7]	Αὐτὸ δὴ οὖν τοῦτο ἐξετάσωμεν,	εἰ	δοκεῖ, πρῶτον. Τίς οὖν, εἰπέ
[2, 9]	καὶ θεραπεύσει πολλῷ πλέον, ἢ	εἰ	δυναστείαν μετῆλθε κοσμικήν. Ἐν ἀρχῇ
[2, 5]	καὶ εὐκολώτερον. Σοὶ μὲν γὰρ	εἰ	καὶ διὰ τῶν σῶν βαδίζειν
[2, 8]	εἵλετο τὴν ὁδόν· ταῦτα γὰρ	εἰ	καὶ περὶ τῶν ἄλλων λεγόμενα
[2, 3]	ἀνάγκης. Ἐρήσομαι δέ σε πάλιν,	εἰ	καὶ ὑπερβαλέσθαι τῷ πλούτῳ πάντας
[2, 10]	σκοπῶμεν, εἰ σκώπτουσιν ἡμᾶς, ἀλλ´	εἰ	καλῶς καὶ δικαίως· κἂν μὲν
[2, 1]	μηδὲ πρὸς ἡμᾶς δυσχερῶς ἐχέτωσαν,	εἰ	λέγοιμεν τὸ συμφέρον αὐτοῖς εἰδέναι
[2, 4]	τῶν ταῦτα ὑπακουσομένων τινά. Καὶ	εἰ	μὲν τὰ ἡμέτερα ἐφρόνεις, διηγησάμην
[2, 1]	συμφέρον αὐτοῖς εἰδέναι μᾶλλον· ἀλλ´	εἰ	μὴ διὰ τῶν λόγων ἀποδείξαιμεν,
[2, 9]	μὲν γὰρ μεγάλῃ γενόμενος, ἄδηλον	εἰ	μὴ καὶ τοῦ πατρὸς ἔμελλεν
[2, 10]	τὴν δὲ ἡδονὴν ἐξετάσωμεν τέως,	εἰ	μὴ ψυχρά τίς ἐστι καὶ
[2, 7]	τί τοσοῦτον ἔδωκας ἂν αὐτῷ,	εἰ	μυριάκις αὐτὸν βασιλέα τῆς οἰκουμένης
[2, 2]	ἐκέλευσα χαλεπώτερον αὐτὰς κατακόπτεσθαι, ἢ	εἰ	νεκρὸν ἑώρων. Σύγγνωτε δέ μοι
[2, 10]	νοσούντων αὐτοῖς. Εἰπὲ γάρ μοι,	εἰ	περὶ τὴν τῶν ὀρχουμένων καὶ
[2, 3]	αὐτὸ εἶναι δοκεῖ τὸ δεινότατον,	εἰ	πλουτοῦντες παῖδες ἐπὶ τοῦτον ἕλκοιντο
[2, 10]	Μὴ γὰρ δὴ τοῦτο σκοπῶμεν,	εἰ	σκώπτουσιν ἡμᾶς, ἀλλ´ εἰ καλῶς
[2, 1]	τὸ φιλεῖν ἀρκέσειεν ἄν. Ἐπεὶ	εἰ	τοῦτο ἦν, οὐδένα ἀνθρώπων πατρὸς
[2, 4]	ἔχοντας αὐτὸν τὴν ἅπασαν γῆν,	εἰ	χρυσὸς γένοιτο μετὰ τῶν ὀρῶν
[2, 6]	αὐτὸν ἀπόβλεπτον ἀπέφηνε καὶ περιφανῆ,	εἴ	γε δι´ ἐκείνην μὲν οὐδεὶς
[2, 5]	ὑμεῖς οἱ πλουτοῦντες μάρτυρες, οἷς	εἴ	γε ἐνῆν ἐπὶ τῶν ὑπερῴων
[2, 4]	χρήματα τὸν Ἀλέξανδρον τῷ Διογένει,	εἴ	γε ἤθελε δέξασθαι, δοῦναι ἄν;
[2, 4]	ποταμῶν, ἀντ´ ἐκείνου λαβεῖν. Καὶ	εἴ	γε ἦν δυνατὸν τοῦτο γενέσθαι,
[2, 7]	τοῦ μηδεμίαν αἰτίαν εὑρεῖν. Ἐπεὶ,	εἴ	γε τοῦτο ἦν καθ´ ἑαυτὸ,
[2, 9]	τοῦτο πείσεται ὁ σὸς, ἀλλ´	εἴ	ποτε εἰς γῆρας ἔλθοι μακρὸν,
[2, 4]	οἶμαι, ἱκανά· ἔπειτα δὲ καὶ	εἴ	τι ἐμοῦ κηδόμενος οὐκ οἴει
[2, 5]	ἑαυτοῦ, μή τινος δέοιτο, καὶ	εἴ	τι κελεύοι· αὐτὸν δὲ οὐδὲν
[2, 2]	καὶ συμβαίνει ταυτὸν, οἷον ἂν	εἴ	τις βασιλείας ἐρᾷν πείθῃ τὸν
[2, 3]	ἀνθρωπίνην γέγονε φύσιν; Τί δαὶ,	εἴ	τις γυναικὸς ἐρῶν συγγίνοιτο μὲν
[2, 4]	αὐτὸν ἕλοιντο ἄν. Καίτοι ὑμῖν	εἴ	τις ἐδίδου τὸν τῆς ἀρετῆς
[2, 9]	ὡς ἑλέσθαι μυρίους θανάτους πολλάκις,	εἴ	τις κελεύοιτο ταύτην τὴν ἡδονὴν
[2, 10]	θρήνει τὸν μακαρίζεσθαι ἄξιον, ἀλλ´	εἴ	τις μὴ τοιοῦτος καθάπερ ἐν
[2, 1]	παραιτησάμενος μὴ δυσχεραίνειν, μηδὲ ἀγανακτεῖν,	εἴ	τις τὸ λυσιτελὲς τοῖς ἐκείνων
[2, 4]	μὲν οὖν τῶν σαυτοῦ κύριος	εἶ	μόνον, ἐκεῖνος δὲ τῶν κατὰ
[2, 10]	αὐτὸν ἀποδύσας ἐπὶ τῆς ἀλλοτρίας	εἴασε	γῆς, καὶ τῆς ἀναγκαίας δεόμενον
[2, 10]	βιωτικωτέραν ζωὴν ἐπανελθεῖν· ἐπειδὴ δὲ	εἶδε	πρὸς οὐδὲν τούτων ἐνδόντα, ἡττηθεὶς
[2, 6]	Ποῖον δὲ τοῦτο; Τὸ φάρμακα	εἰδέναι,	δι´ ὧν ἀφανισθήσεται τὰ τραύματα
[2, 1]	ἐκείνων παισὶ μᾶλλον αὐτῶν ἐκείνων	εἰδέναι	λέγοι. Οὐ γὰρ ἀρκεῖ τὸ
[2, 1]	εἰ λέγοιμεν τὸ συμφέρον αὐτοῖς	εἰδέναι	μᾶλλον· ἀλλ´ εἰ μὴ διὰ
[2, 5]	οὔτε λιμῷ διαφθερεῖς, ἕως ἂν	εἰδῇ	τὴν ὄντως τροφήν. Ἀλλὰ πᾶσι
[2, 5]	τὸν οὐδὲν πλέον τῶν ὁρωμένων	εἰδότα.	Οὐδὲ γυμνὸν δεῖξαι δυνήσῃ, ἕως
[2, 3]	νοσῶν, ἀλλὰ μηδὲ αὐτὸ τοῦτο	εἰδὼς	ὅτι νοσεῖ, καὶ διὰ τοῦτο
[2, 1]	τοῖς ἀλλοτρίοις ἐντρυφῶν κακοῖς, καὶ	εἰδὼς	ὅτι πολιτείαν ἀρίστην οὐδὲν ἕτερον
[2, 3]	ἄξιος ἐλέου καὶ δακρύων ἂν	εἴη,	μηδὲ συνιδεῖν τὴν εὐπραγίαν δυνάμενος
[2, 3]	εἶναι, μείζονος εὐ– (πραγίας ἂν	εἴη.	Ὁ γὰρ ἄδιψος ἐκεῖνος καὶ
[2, 2]	πρὸς τούτους ἀποδυσόμεθα πρώτους. Καὶ	εἴθε	(πρὸς τούτους μόνον ἦν ἡμῶν
[2, 2]	μεταπεῖσαι τὸν υἱὸν, καὶ πάντα	εἰκῆ,	καθάπερ ἐπὶ πέτρας ἑστῶτος αὐτοῦ
[2, 10]	τὰς συμφορὰς, τὰς δαπάνας τὰς	εἰκῆ;	ὅσαι αἱ αἰτιάσεις, ὅσαι αἱ
[2, 10]	τῶν παρ´ ἡμῖν, ἀλλ´ ὅμως	εἰκόνα	τινὰ κρίσεως ἔλαβον· καὶ ποιητὰς
[2, 8]	τὸν υἱὸν καὶ μὴ καταφρονεῖσθαι	(εἰκὸς	γάρ σε καὶ τούτων ἐρᾷν)
[2, 4]	τῶν ὑδάτων πηγὰς πρότερον ἐπιλιπεῖν	εἰκὸς,	ἢ τῶν ταῦτα ὑπακουσομένων τινά.
[2, 9]	ἄκρον ἥκοντα τῆς ἀρετῆς, πῶς	εἰκὸς	καὶ τοῦτο μετὰ πολλῆς φυλάξεσθαι
[2, 2]	ἐκ τῆς παιδοποιίας ταύτης συμβαίνειν	εἰκός·	χρηστὰς εἶχον ἐλπίδας, διελέχθην παιδαγωγοῖς,
[2, 5]	τῶν λειμώνων παραμυθίαν, μᾶλλον ἂν	εἵλεσθε	τῆς στέγης τῆς χρυσῆς καὶ
[2, 9]	ἔμελλεν ὑπερορᾷν· νῦν δὲ βίον	εἵλετο,	δι´ ὃν καὶ τοῦ βασιλέως
[2, 8]	ἐκ ταπεινοῦ γενέσθαι ἐπιθυμῶν, ταύτην	εἵλετο	τὴν ὁδόν· ταῦτα γὰρ εἰ
[2, 10]	καθαρὰν δέ τινα εὐφροσύνην καὶ	εἰλικρινῆ	καὶ ἔνδοξον καὶ τέλος οὐκ
[2, 5]	ἀνθῶν καὶ λειμώνων καὶ εὐωδίας	εἰλικρινοῦς,	οὗτος δὲ ὥσπερ ἐν βορβόρῳ
[2, 3]	ἆρα οὐκ ἂν μυριάκις ταύτην	εἵλου	τὴν περιουσίαν, ὥστε μήτε βασκανίας,
[2, 1]	ἀναπεισάντων αὐτούς. Ἐμοὶ δὲ τοὐναντίον	εἶναι	δοκεῖ θαυμαστόν. Τοὺς μὲν γὰρ
[2, 6]	σοι τὰ τῆς δόξης τι	εἶναι	δοκεῖ; Οὐ γὰρ δὴ τῶν
[2, 3]	ὀδύρεται, καὶ πᾶσι τοῦτο αὐτὸ	εἶναι	δοκεῖ τὸ δεινότατον, εἰ πλουτοῦντες
[2, 2]	χάριτι ῥᾳδίως αἱρήσομεν, κἂν εὐγνώμων	εἶναι	ἐθέλοι, ταχέως αὐτὸν οὐ πρὸς
[2, 10]	καὶ ἐθαύμαζον ἅπαντες καὶ μακαριστὸν	εἶναι	ἔλεγον, οὐχὶ χλεύην εἶναι τὸ
[2, 3]	ὅτι ὅπερ ἡγῇ ἐκεῖνον νῦν	εἶναι	ἐν πενίᾳ τῇ ἐσχάτῃ, τοῦτο
[2, 10]	οὐδὲ δούλους ἐκείνους τούτου φησὶν	εἶναι	ἐπιτηδείους· καὶ αὐτὸς δὲ πολλῷ
[2, 9]	τῆς ζημίας. Οὐχ ἡγῇ μεγίστην	εἶναι	ζημίαν, ὅταν πρὸς ἔσχατον γῆρας
[2, 10]	ἄπειρον τελευτᾷν, ἢ τῶν δοκούντων	εἶναι	ἡδίστων ἐν βραχεῖ γευσάμενον, ἐπὶ
[2, 5]	ἡδονῇ, ἀλλὰ καὶ τῷ ἀνάλωτος	εἶναι,	καὶ εἰς πτωχείαν μὴ μεταβαλεῖν
[2, 2]	τῶν μοναχῶν ποιεῖν, τὰ δοκοῦντα	εἶναι	καὶ εὐτελῆ καὶ ἐπονείδιστα· ἔστω
[2, 3]	τῆς τῶν ὄντων χρείας ἐξώτερον	εἶναι,	μείζονος εὐ– (πραγίας ἂν εἴη.
[2, 9]	ἡμῖν φιλοσοφία· τὰ δοκοῦντα ἐναντία	εἶναι,	μετριοφροσύνην καὶ ὕψος, συνάγει εἰς
[2, 7]	τὸν καὶ τῶν οἰκετῶν ταπεινότερον	(εἶναι	νομιζόμενον τῶν αὐτοῦ; Καθάπερ γὰρ
[2, 1]	τὴν τῶν ἄλλων ἀπώλειαν εὐτυχίαν	εἶναι	νομίζοντας, ἀθλίως μὲν καὶ ταλαιπώρως,
[2, 6]	μηδενὶ τῶν ὄντων ἀνθρώπων εὐχείρωτον	εἶναι,	ὃ δὴ καὶ μεῖζον φύσεως
[2, 6]	μοι, τί βέλτιον, οὕτως ἔμπειρον	εἶναι	τὰ πολεμικὰ, ὡς μηδένα τῶν
[2, 10]	βούλει, πρώτην τὴν ἡδίω δοκοῦσαν	εἶναι	τὴν τῆς τρυφῆς. Δεῖξον οὖν
[2, 10]	μακαριστὸν εἶναι ἔλεγον, οὐχὶ χλεύην	εἶναι	τὸ πρᾶγμα ἐνόμισας; Τί δὲ,
[2, 2]	Κείσθω γὰρ μὴ μόνον Ἕλληνα	εἶναι	τοῦτον τὸν πατέρα, ἀλλὰ καὶ
[2, 2]	ἐπειδὴ συμβαίνει πολλοὺς καὶ ἀπίστους	εἶναι	τῶν πρὸς τὸν οὐρανὸν ἑλκομένων
[2, 3]	τίνα μακαρίζομεν ἅπαντες, καὶ ζηλωτὸν	εἶναί	φαμεν, τὸν ἐν δίψῃ καθεστῶτα
[2, 9]	τελευτὴν φρίττετε, καὶ πάντων ἐλεεινοτέρους	εἶναί	φατε τότε μάλιστα, ὅταν εὐδοκιμῆτε.
[2, 1]	καὶ τοῦ πάντα διεφθάρθαι τεκμήριον	εἶναί	φημι ἱκανόν. Τοῦτο γὰρ οὐδ´
[2, 6]	ἐκεῖνα τιμιώτερον, δι´ ἄπερ ἄτιμον	εἶναι	φῂς καὶ εὐτελῆ. Εἰ γὰρ
[2, 6]	γὰρ δυνάμεως τῆς μεγίστης τεκμήριον	εἶναι	φῄς; οὐ τὸ δύνασθαι μὲν
[2, 7]	βιωτικῶν ἐκτός. Τίνι δὲ μᾶλλον	εἴξει	καὶ ἐπακούσεται ὁ ἐν δυνάμει
[2, 10]	τῶν τὰ αὐτὰ νοσούντων αὐτοῖς.	Εἰπὲ	γάρ μοι, εἰ περὶ τὴν
[2, 6]	δῆλον ἡμῖν ἔσται καὶ φανερόν.	Εἰπὲ	γάρ μοι, τί βέλτιον, οὕτως
[2, 9]	τῆς τοσαύτης μεγαλονοίας, τίνος ἕνεκεν,	εἰπέ	μοι, θρηνεῖς; ὅτι καθ´ ἑκάστην
[2, 3]	τὰ ὑποδείγματα. Διὰ ταῦτα οὖν,	εἰπέ	μοι, θρηνεῖς τὸν υἱὸν, ὅτι
[2, 5]	Πλάτωνα τὸν Ἀρίστωνος; Τίς οὖν,	εἰπέ	μοι, λαμπρότερος γέγονε; τίς δὲ
[2, 9]	Καὶ μέχρι πόσων ἡμερῶν ταῦτα,	εἰπέ	μοι; μέχρι τριάκοντα, καὶ ἑκατὸν,
[2, 7]	εἰ δοκεῖ, πρῶτον. Τίς οὖν,	εἰπέ	μοι, τὸν οὐδὲν κοινὸν ἔχοντα
[2, 3]	ἐπὶ τοῦτον ἕλκοιντο τὸν βίον.	Εἰπὲ	οὖν μοι, τίνα μακαρίζομεν ἅπαντες,
[2, 1]	χρόνων ἔχοι τις ἂν γεγενημένον	εἰπεῖν,	ὅτε καὶ τῆς πλάνης ἐκράτει
[2, 10]	μετὰ ἀληθείας, ὡς ἔχει, ταῦτα	εἰπεῖν	οὐκ ἠδυνήθησαν Ἕλληνες, ἅτε ἀπὸ
[2, 3]	μὲν πρᾶγμα λέγεις ἐναντίον, ὡς	εἰπεῖν,	τῇ φύσει· πλὴν ἀλλὰ καὶ
[2, 4]	δὲ ἀναγκαῖον διὰ τοὺς δικάζοντας	εἰπεῖν.	Τοσοῦτος γὰρ ὁ τῆς ἀρετῆς
[2, 5]	Μὴ τοίνυν μοι τὴν ἐρημίαν	εἴπῃς,	μηδὲ τὰ βασίλεια. Οὐ γὰρ
[2, 5]	οἰκίαν οἰκοῦντα, ἀλλ´ οὐκ ἐκεῖνον	εἴποι	τις ἂν τὸν πάντων τούτων
[2, 6]	ἐστί· καὶ διὰ ταῦτα κἂν	εἴποι	τις θαυμάζων τὸν βασιλέα, ὅτι
[2, 6]	λυπήσαντας πολεμίους, καὶ μυρία αὐτὸν	εἰργασμένους	κακὰ, ἀμύνασθαι ἐπεθύμησε μὲν, οὐκ
[2, 7]	μάλιστα ἡδίστου; Τὰ μὲν γὰρ	εἰρημένα	δείκνυσιν αὐτὸν ἀχείρωτον ὄντα καὶ
[2, 10]	χάριτι, καὶ ὄψει πάντα τὰ	εἰρημένα	ἐπὶ τῶν πραγμάτων αὐτῶν δεικνύμενα·
[2, 3]	μᾶλλον; Εἰ δὲ πρὸς τοῖς	εἰρημένοις	μακαρίζοι μὲν ἑαυτὸν ἐπὶ τῇ
[2, 9]	στρατιώτης εὐδόκιμος μέν ἐστι καὶ	εἰρήνης	οὔσης, λαμπρότερος δὲ ἔσται καταλαβόντος
[2, 5]	γῆς ἁπάσης· τέως γὰρ οὕτως	εἰρήσθω,	ἐπεὶ κατὰ τὸν ἀληθῆ λόγον
[2, 6]	τοῦ ὄρους κατελθεῖν, πείσωμεν καὶ	εἰς	ἀγορὰν ἐμβαλεῖν, καὶ ὄψει πᾶσαν
[2, 7]	ἐπανατείνηται· δόξης οὐκ ἐφίεται, ἵνα	εἰς	ἀτιμίαν ἀγάγῃ· ἕν ἐστι τὸ
[2, 4]	δὲ ἀπιστεῖς, δεῦρό σε ἀγάγωμεν	εἰς	αὐτὸν, καὶ πείσωμεν αὐτὸν κατελθόντα
[2, 9]	νεότητα μὲν ἔχων ἀεὶ ἀκμάζουσαν,	εἰς	γῆρας δὲ οὐδέποτε ἐπείγουσαν. Σὺ
[2, 9]	ὁ σὸς, ἀλλ´ εἴ ποτε	εἰς	γῆρας ἔλθοι μακρὸν, οὐκ ὄψει
[2, 5]	θαυμαστός. Παρὰ Θηβαίοις Ἐπαμεινώνδας, ἄνθρωπος	εἰς	ἐκκλησίαν καλούμενος, καὶ διὰ τοῦτο
[2, 2]	ἐμοῦ λόγους καθάπερ τινὰς ἀνταγωνιστὰς	εἰς	ἐξέτασιν κατιέναι καταναγκάσαντες καὶ συμπλακῆναι,
[2, 4]	ἀγαπήσουσί σε. Ἐὰν δὲ βούλῃ	εἰς	Θετταλίαν ἰέναι, εἰσὶν ἐμοὶ ἐκεῖ
[2, 9]	ἀναπαύσεται μάλιστα, ὅταν γηράσῃ, ἅτε	εἰς	λιμένα ἐπειγόμενος ἐλθεῖν, καὶ νεότητα
[2, 9]	τὴν τελευτήν· νῦν δὲ καὶ	εἰς	μῆκος ἐκταθῆναί σοι τὴν ζωὴν
[2, 9]	εἶναι, μετριοφροσύνην καὶ ὕψος, συνάγει	εἰς	μίαν ψυχήν. Καὶ τότε μὲν
[2, 2]	ἀηδῶς ἔχω τὰς ἀκτῖνας, ὅταν	εἰς	νοῦν λάβω τὸ σχῆμα τοῦ
[2, 3]	μακαριώτερος ὢν ἀποδέδεικται, ὡς μηδὲ	εἰς	πεῖραν ἐμπεσὼν τῆς τοιαύτης ἀνάγκης.
[2, 4]	ἀπαιτῆσαι ἕτερον, ἀλλ´ εὐθέως σοι	εἰς	πενίαν ὁ πλοῦτος μεταπεσεῖται ὑπὸ
[2, 5]	καὶ τῷ ἀνάλωτος εἶναι, καὶ	εἰς	πτωχείαν μὴ μεταβαλεῖν ποτε, μηδὲ
[2, 2]	ὑφέστηκεν. Ἀλλ´ ὅμως καὶ οὕτως	εἰς	στενὸν ἡμῖν κατακεκλεισμένων τῶν λόγων,
[2, 5]	ἀληθῆ λόγον τότε μάλιστα αὑτὸν	εἰς	τὴν πατρίδα ἀποπέμψεις, ὅταν ἀπὸ
[2, 3]	ἄδιψον ἀεὶ μένοντα, καὶ οὐδέποτε	εἰς	τὴν τοῦ πόματος τούτου καθελκόμενον
[2, 7]	ἐστὶ προστασία, τὸ καὶ ἑτέρους	εἰς	τὸν αὐτὸν ζῆλον ἀγαγεῖν, καὶ
[2, 7]	ἔχοντι τῶν ἐπιταγμάτων ὑπόθεσιν, τὴν	εἰς	τοὺς ἄλλους φιλανθρωπίαν; Τίνα τιμήσει
[2, 5]	ἀλγοῦντα, ἀλλά σοι καὶ χάριν	εἴσεται	τούτων, ὅσον πρὸς φιλοσοφίαν πλέον
[2, 10]	ψεύδομαι, διὰ τῶν ἔργων αὐτῶν	εἴσῃ	καλῶς. Διὸ σιγήσομαι λοιπὸν, τοσοῦτόν
[2, 5]	Ἀλλὰ πᾶσι τούτοις οἱ πλουτοῦντές	εἰσιν	ἁλώσιμοι· ὥστε καὶ κατὰ τοῦτο
[2, 4]	δὲ βούλῃ εἰς Θετταλίαν ἰέναι,	εἰσὶν	ἐμοὶ ἐκεῖ ξένοι, οἵ σε
[2, 4]	ξένοι οὗτοι ἐνθάδε ἕτοιμοι ἀναλίσκειν.	Εἰσκεκόμικε	δὲ ἐπ´ αὐτῷ τούτῳ ἀργύριον
[2, 2]	τοῦτο ἔσται δῆλον καὶ πόθεν	εἰσόμεθα	τίς μὲν ὁ τὸ συμφέρον
[2, 2]	πᾶσιν αὐτὸν ἀποκρύψειν τοῖς βιωτικοῖς·	εἶτα	ἐν μέσῳ τῶν ἐλπίδων τούτων
[2, 8]	ἀλλὰ πρὸς αὐτὸν τὸν βασιλεύοντα·	εἶτα	ἴδωμεν τίς μᾶλλον προνοῆσαι δυνήσεται
[2, 5]	πλυνόμενον, καὶ ἕτερον περιθέσθαι οὐκ	εἶχε,	πάντων τῶν γενομένων αὐτόθι στρατηγῶν
[2, 9]	τὰ μεγάλα ἐκεῖνα· εἰ γὰρ	εἶχεν	αὐτὰ, καὶ μεμενήκει διαρκῆ, οὐκ
[2, 5]	διέτριβε, καὶ ἑνὸς ἱματίου πλέον	εἶχεν	οὐδὲν, καὶ τοῦτο μόνον καὶ
[2, 2]	παιδοποιίας ταύτης συμβαίνειν εἰκός· χρηστὰς	εἶχον	ἐλπίδας, διελέχθην παιδαγωγοῖς, παρεκάλεσα διδασκάλους,
[2, 8]	τοῖς τῶν πέλας ἀγαθοῖς ἀκριβέστερον	εἰώθαμεν	καθορᾷν. Ὁ δὲ υἱὸς ὁ
[2, 6]	καὶ ἔχομεν μὲν αὐτὸ καὶ	ἐκ	παραδειγμάτων ποιεῖν φανερὸν, ἐπὶ δὲ
[2, 5]	καὶ πρὶν ἐπὶ λογισμοὺς ἐλθεῖν	ἐκ	παραδειγμάτων σε ἀπαλλάξω τῆς ὑποψίας,
[2, 10]	ἐρωμένης, τά τε χρήματα ὥσπερ	ἐκ	πηγῶν ἀναλισκέτω, καίτοι οὐδαμοῦ ταῦτα
[2, 3]	καὶ χαλεπωτάτην ἀνάγκην ἔχοντι, κἂν	ἐκ	πηγῶν ἀρύεσθαι ἔχῃ τὰ νάματα,
[2, 5]	τοίχων τῶν θαυμαστῶν. Ὅταν γοῦν	ἐκ	πολλῶν πόνων πρὸς ἄνεσιν ἑαυτοὺς
[2, 8]	καὶ χρημάτων ἐφιέμενος, καὶ λαμπρὸς	ἐκ	ταπεινοῦ γενέσθαι ἐπιθυμῶν, ταύτην εἵλετο
[2, 8]	πράττουσιν. Εἰ γὰρ ταπεινοὶ καὶ	ἐκ	ταπεινῶν ὄντες τινὲς ἀγροίκων υἱοὶ
[2, 2]	πάντα ποιῶν καὶ πάσχων, ἅπερ	ἐκ	τῆς παιδοποιίας ταύτης συμβαίνειν εἰκός·
[2, 2]	τὰ δικαιώματα, ἀλλ´ ὅμως τὴν	ἐκ	τῆς τῶν δικαίων περιουσίας ἡδονὴν
[2, 8]	Ὥστε ὃ μᾶλλον πενθεῖς, τὸ	ἐκ	τοιούτων ἐπ´ ἐκεῖνα βαδίσαι, τοῦτό
[2, 7]	ὅταν τὸ μὴ θέλειν οὐκ	ἐκ	τοῦ μὴ δύνασθαι γίνηται, καθάπερ
[2, 7]	γίνηται, καθάπερ ἐπὶ πολλῶν, ἀλλ´	ἐκ	τοῦ μηδεμίαν αἰτίαν εὑρεῖν. Ἐπεὶ,
[2, 7]	μὲν οὐ βουλήσονταί τινες ἀδικεῖν,	ἐκ	τούτου δῆλον· ὅτι δὲ οὐδ´
[2, 5]	ὡς καὶ αὐτῷ τῷ τυράννῳ	ἐκ	τούτου φανῆναι αἰδέσιμος. Τοιοῦτόν ἐστιν
[2, 10]	κατὰ νοῦν προχωρείτω· ποῦ τὴν	ἐκ	τούτων ἡδονὴν ἐπιδεῖξαι ἔχεις ἡμῖν;
[2, 10]	τῶν ἐραστῶν μάχας, μηδὲ τοὺς	ἐκ	τῶν ἀντεραστῶν πολέμους, μηδὲ τὰς
[2, 10]	τοῦτο ἐξετάζωμεν τέως, μηδὲ τὰς	ἐκ	τῶν ἐραστῶν μάχας, μηδὲ τοὺς
[2, 2]	δὴ καὶ ταῦτα, οὐ διοισόμεθα)	ἐκ	τῶν τοσούτων ἐλπίδων ἀναρπάσαντές μοι
[2, 1]	καὶ πάσχοντας· τούτους δὲ ὥσπερ	ἔκ	τινος μέθης ἐξαίφνης μεταβαλλομένους ἀλγεῖν,
[2, 1]	γεννησαμένους, τοὺς ἀναθρεψαμένους, τοὺς καθ´	ἑκάστην	εὐχομένους ἡμέραν εὐδοκιμωτέρους σφῶν αὐτῶν
[2, 8]	ἐκείνῳ, ἀλλ´ ἑαυτὸν δείξει καθ´	ἑκάστην	ἡμέραν ἐν τῷ σώματι μελετῶντα
[2, 9]	εἰπέ μοι, θρηνεῖς; ὅτι καθ´	ἑκάστην	οὐ τρέμεις τὴν ἡμέραν, μή
[2, 9]	εἰπέ μοι; μέχρι τριάκοντα, καὶ	ἑκατὸν,	καὶ δὶς τοσοῦτον; Καὶ τί
[2, 10]	καὶ εὐωδίαν πολλὴν, καὶ χοροὺς	ἐκεῖ	διατρίβοντας, καὶ λευκὴν περιβεβλημένους στολὴν,
[2, 2]	τὸ ὄρος φυγεῖν, καὶ φυτεύειν	ἐκεῖ	καὶ ἄρδειν καὶ ὑδροφορεῖν, καὶ
[2, 6]	καὶ φίλους δὲ μεγάλα ἐπιδειξαμένους	ἐκεῖ	κατορθώματα, οὐκ ἔσχε τοῖς ἴσοις
[2, 4]	ἀπὸ τοῦ ὄρους, μᾶλλον δὲ	ἐκεῖ	μένοντα σημᾶναί τινι τῶν σφόδρα
[2, 4]	εἰς Θετταλίαν ἰέναι, εἰσὶν ἐμοὶ	ἐκεῖ	ξένοι, οἵ σε περὶ πολλοῦ
[2, 4]	δὲ τὰ Ἑλλήνων πρεσβεύεις, οὐδὲ	ἐκεῖθεν	ἀπορήσω τοῦ παραδείγματος. Ἄκουσον γὰρ
[2, 8]	καὶ κληρονόμον ἔχουσαν, μᾶλλον κατακαήσεται·	ἐκεῖθεν	δὲ ἡμερώτερος ἔσται καὶ φιλοσοφώτερος.
[2, 5]	παραβάλλων, καὶ τὰς ἐλπίδας τὰς	ἐκεῖθεν	ταῖς ἐντεῦθεν, ἐξ αὐτοῦ οἴει
[2, 5]	ἀφεῖναι ἐπιθυμήσητε, ταῦτα ἀφέντες, πρὸς	ἐκεῖνα	βαδίζετε. Ἀλλ´ ὑπὲρ δόξης ἴσως
[2, 8]	πενθεῖς, τὸ ἐκ τοιούτων ἐπ´	ἐκεῖνα	βαδίσαι, τοῦτό ἐστιν ὃ μάλιστα
[2, 9]	ἔχοντα τὸν γέροντα τὰ μεγάλα	ἐκεῖνα·	εἰ γὰρ εἶχεν αὐτὰ, καὶ
[2, 6]	ἀκολουθοῦντα ἐπαγόμενος, καὶ ἀνυπόδετος ὤν.	Ἐκεῖνα	μὲν γὰρ τὰ τοῦ βασιλέως
[2, 9]	οὐχ ὥσπερ σκιὰ πάντα διῆλθεν	ἐκεῖνα;	Νῦν δὲ αὐτῷ μέχρι τέλους
[2, 6]	διάδημα περικειμένου, διὰ τὰ ἱμάτια	ἐκεῖνα	τὰ εὐτελῆ καὶ κατατετριμμένα. Οὐ
[2, 6]	ὄντα νῦν, ἀλλὰ καὶ δι´	ἐκεῖνα	τιμιώτερον, δι´ ἄπερ ἄτιμον εἶναι
[2, 10]	Ὥστε καὶ κατὰ τοῦτο μείζων	ἐκείνη	ἡ ἡδονή. Πολλῷ γὰρ βέλτιον,
[2, 8]	οὐδὲ ἐχθρόν τινα ἔχοντα. Ἐν	ἐκείνῃ	μὲν γὰρ ὢν τῇ δυναστείᾳ,
[2, 8]	οὐσίας, τοσούτων δὲ ἐλπίδων, πρὸς	ἐκείνην	ἴδωσιν ἐλθόντα τὴν ἀρετὴν, τοῦτο
[2, 6]	καὶ περιφανῆ, εἴ γε δι´	ἐκείνην	μὲν οὐδεὶς βασιλέα ἐθαύμασε, διὰ
[2, 9]	ταύτην τὴν ἡδονὴν ἀφέντα πρὸς	ἐκείνην	μεταπηδῆσαι, τί πρὸς ταῦτα ἐρεῖς;
[2, 10]	οὐδ´ ἂν σύγκρισιν δέξαιτο πρὸς	ἐκείνην.	Μὴ δὴ βασκήνῃς τῷ παιδὶ,
[2, 10]	ἀνθρώπων ἐκστήσεται ταύτης τῆς ἡδονῆς·	ἐκείνης	δὲ, κἂν μυρίους θανάτους τις
[2, 3]	μηδὲ ὑπὸ τῆς ἐπιθυμίας ἁλῶναι	ἐκείνης·	ἐγὼ γὰρ αὐτὸν καὶ οὕτως
[2, 3]	τὸν ἀνωτέρω καθεστῶτα τῆς ἀνάγκης	ἐκείνης,	καὶ ἄδιψον ἀεὶ μένοντα, καὶ
[2, 10]	οὕτω τυραννικωτέρα τε αὕτη ἐστὶν	ἐκείνης	καὶ ἡδίων, καὶ οὐδ´ ἂν
[2, 5]	δόξης ἴσως θρηνεῖς, τῆς πολλῆς	ἐκείνης	καὶ μεγάλης, οὐδαμοῦ φαινομένης (ἐνταῦθα;
[2, 10]	μετ´ ἐξουσίας ἀπολαύων τῆς ἀσελγείας	ἐκείνης,	καὶ μήτε ἀντεραστὴν ἐχέτω, μήτε
[2, 9]	μιᾷ σβέννυται τὰ τῆς ἡδονῆς	ἐκείνης·	μᾶλλον δὲ οὐκ ἐν ἡμέρᾳ,
[2, 3]	τῇ νόσῳ, καὶ μήτε αὐτὸς	ἐκείνης	τῆς ἀνάγκης ἀπαλλάττεσθαι βούλοιτο, τούς
[2, 5]	εὐτελῆ παρατιθέμενος τράπεζαν, καὶ πάσης	ἐκείνης	τῆς φαντασίας ἐκτὸς ὤν. Καὶ
[2, 1]	φρίκην· κἂν τὸ προφητικόν τις	ἐκεῖνο	ἐπὶ τούτοις φθέγγηται νῦν, ὅτι
[2, 8]	τὸ παρὸν οὐδὲν μέγα πρὸς	ἐκεῖνο	ἡγούμενος, παιδεύσει γενναίως τὴν συμφορὰν
[2, 10]	καὶ ἐπαίνων ἄξιον πράττοντος ἐγέλων	ἐκεῖνοι	καὶ ὠνείδιζον, οὐχὶ παραπαίειν αὐτοὺς
[2, 10]	ὅταν πρὸς τὸν υἱὸν ἐξετάζωνται	ἐκεῖνοι	τὸν σόν. Νῦν μὲν γὰρ
[2, 7]	ἐν χρήμασιν, ὅταν ἀναλίσκειν δέοι,	ἐκείνοις	ὑπακούουσι μᾶλλον, οὕτω καὶ προστῆναι
[2, 2]	Χριστιανὸν ἀποδύεσθαι κελεύει, καὶ πρὸς	ἐκεῖνον	ἀγωνίζεσθαι μόνον, καὶ πλεῖον οὐδὲν
[2, 5]	καὶ οἰκίαν οἰκοῦντα, ἀλλ´ οὐκ	ἐκεῖνον	εἴποι τις ἂν τὸν πάντων
[2, 3]	τῇ ἐσχάτῃ, τοῦτο αὐτὸς πρὸς	ἐκεῖνον	ἐξεταζόμενος πέπονθας. ~δʹ Καὶ μήτοι
[2, 3]	οὐχ ὁ νοσῶν τὸν κενὸν	ἐκεῖνον	ἔρωτα, καὶ μηδαμοῦ σβεσθῆναι δυνάμενον,
[2, 5]	τίς ἐπιτηδειότερος; οὐχ ὁ μὲν	ἐκεῖνον	ἔχων καθάπερ τὰ ἄγρια τῶν
[2, 4]	χερσίν· οὕτως ὁμολογεῖτε μέγαν τινὰ	ἐκεῖνον	καὶ θαυμαστόν· οὗτοι δὲ οὐκ
[2, 3]	καὶ δείξομεν, ὅτι ὅπερ ἡγῇ	ἐκεῖνον	νῦν εἶναι ἐν πενίᾳ τῇ
[2, 2]	Αἰσχύνομαι γὰρ ὅταν καὶ πρὸς	ἐκεῖνον	ὑπὲρ τούτων ἀποτείνεσθαι ἀναγκάζωμαι, καὶ
[2, 5]	καὶ οὐδὲ οἴσεις τὴν συμφοράν·	ἐκεῖνος	δὲ, ἅτε πάσης τῆς γῆς
[2, 8]	ἅτε ἐπ´ ἀλλοτρίοις φιλοσοφῶν κακοῖς·	ἐκεῖνος	δὲ αὐτὸν διὰ τῶν πραγμάτων
[2, 5]	ὅμως καὶ δι´ ἀλλοτρίων ἀνάγκη·	ἐκεῖνος	δὲ διὰ πάσης τῆς αὐτοῦ
[2, 4]	δοῦναι ἄν; Ἀλλ´ οὐκ ἠθέλησεν·	ἐκεῖνος	δὲ ἐφιλονείκει καὶ πάντα ἔπραττε,
[2, 4]	κατηφής τέ ἐστι καὶ σκυθρωπός·	ἐκεῖνος	δὲ ὅταν μὴ ἀναλίσκῃ, τότε
[2, 9]	φατε τότε μάλιστα, ὅταν εὐδοκιμῆτε.	Ἐκεῖνος	δὲ τότε ἀναπαύσεται μάλιστα, ὅταν
[2, 4]	τῶν σαυτοῦ κύριος εἶ μόνον,	ἐκεῖνος	δὲ τῶν κατὰ τὴν οἰκουμένην
[2, 5]	εὐπορεῖν. Ὅθεν οὐδὲ πενίαν οἶδεν	ἐκεῖνος	θρηνῆσαί ποτε. Οὐδὲ γὰρ τῇ
[2, 3]	ἂν εἴη. Ὁ γὰρ ἄδιψος	ἐκεῖνος	καὶ ἀνέραστος (οὐδὲν γὰρ κωλύει
[2, 8]	ἐκκοπείς· τί τούτου δυνήσῃ προστῆναι;	Ἐκεῖνος	μὲν γὰρ δεικνὺς ὅτι οὐδὲν
[2, 1]	ὑπὲρ φιλοσοφίας ἀποστῆναι λόγων. Ἀλλ´	ἐκεῖνος	μὲν καὶ τύραννος καὶ ἄπιστος
[2, 8]	καὶ πλέον ἕξει τὸ πένθος	ἐκεῖνος.	Ὅταν γὰρ ἴδῃ ταύτην καθαρὰν
[2, 4]	πένης, ἐπιτάξει πάλιν ἑτέρῳ· κἂν	ἐκεῖνος	πάθῃ τι τοιοῦτον, ἐφ´ ἕτερον
[2, 8]	φιλοσοφίας δὲ λόγους εὐκολώτερον παρ´	ἐκείνου	ἀκούσεται τοῖς ἔργοις ἐπαληθεύοντος. Σὺ
[2, 7]	ὢν διὰ ταῦτα καὶ τοῖς	ἐκείνου	δούλοις, καὶ ὑπὲρ ἁπάντων τρέμων,
[2, 6]	Παντί που δῆλον, ὅτι τοῦτο	ἐκείνου	καὶ δυνατώτερον καὶ θειότερον· καὶ
[2, 4]	πλείω καὶ μείζω εὑρόντες καταφρονήσουσιν	ἐκείνου,	καὶ οὐκ ἄν ποτε αὐτὸν
[2, 4]	θαλάσσης καὶ τῶν ποταμῶν, ἀντ´	ἐκείνου	λαβεῖν. Καὶ εἴ γε ἦν
[2, 4]	τί λέγω, ἀλλάξαιντο; οὐδὲ μετ´	ἐκείνου	μὲν οὖν λαβεῖν αὐτὸν ἕλοιντο
[2, 2]	τὸ σχῆμα τοῦ ταλαιπώρου παιδὸς	ἐκείνου,	ὅταν τῶν εὐτελεστέρων ἀγροίκων ἐκείνων
[2, 5]	Λύκειον ἀφεῖναι, καὶ πρὸς τὸν	ἐκείνου	πλοῦτον ἐλθεῖν. Καὶ ἀπὸ τῆς
[2, 5]	λαμπρότερος, ὡς πολλάκις αὐτὸν καλοῦντος	ἐκείνου	πρὸς ἑαυτὸν, μὴ θελῆσαι τὸ
[2, 2]	δέ μοι τοῦτο ποιοῦντι· μεῖζον	ἐκείνου	τὸ πένθος ἐμοί. Παρενοχλεῖσθαι δοκῶ
[2, 2]	ἔσται μοι χρήσιμα ταῦτα λοιπὸν,	ἐκείνου	τοῦ χρησομένου τούτοις οὐκ ὄντος,
[2, 6]	τις λυπῆσαι δυνήσεται· ὅτι γὰρ	ἐκείνου	τοῦτο μεῖζον, ἂν ἐφ´ ἕτερον
[2, 5]	γνώμην ἀπεμποληθεὶς, τοσοῦτον ἀπέσχεν ἀτιμότερος	ἐκείνου	φανῆναι διὰ ταῦτα, ὡς καὶ
[2, 7]	ὀργισθεὶς, ἢ οὗτος ὁ τῶν	ἐκείνου	χειρῶν ἀνώτερος ὤν; Βασιλεῦσι μὲν
[2, 5]	καὶ σφόδρα πένητας, εὐπόρους δὲ	ἐκείνους	ἀκριβῶς. Ὁ γὰρ καὶ τροφῆς
[2, 10]	γελῶσιν, ἡμεῖς μὲν ἑαυτοὺς μακαρίζωμεν,	ἐκείνους	δὲ θρηνῶμεν, ἅτε πάντων ἀθλιωτέρους
[2, 3]	οἱ περὶ πλοῦτον μαινόμενοι. Ὅθεν	ἐκείνους	μὲν καὶ τῷ λόγῳ συμπλάσαι
[2, 5]	αὐτῇ δὲ τῇ πολιτείᾳ οὐκ	ἐκείνους	ὄψει λαμπροὺς τοὺς ἐν πλούτῳ
[2, 10]	ἑτέρους παῖδας εὐδοκιμοῦντας, οὐδὲ δούλους	ἐκείνους	τούτου φησὶν εἶναι ἐπιτηδείους· καὶ
[2, 8]	ἀριθμήσει πατέρας τὰ αὐτὰ πεπονθότας	ἐκείνῳ,	ἀλλ´ ἑαυτὸν δείξει καθ´ ἑκάστην
[2, 7]	ἐθέλωσι δυνήσονται, καὶ τοῦτο ὁμοίως	ἐκείνῳ	δῆλον. Οὐ γὰρ ἔχει τὰς
[2, 10]	πρὸς τὸν αὐτὸν ἥξεις ζῆλον	ἐκείνῳ,	διδάσκαλον ἔχων τῆς ἀρετῆς τὸν
[2, 6]	οὐ γὰρ ἕπεται τοῦτο πάντως	ἐκείνῳ·	τρίτου δὲ τοῦ μηδενὶ τῶν
[2, 2]	ἐκείνου, ὅταν τῶν εὐτελεστέρων ἀγροίκων	ἐκείνων	ἀτιμότερον αὐτὸν ἠμφιεσμένον ἴδω, καὶ
[2, 1]	Καὶ διὰ τοῦτο καὶ αὐτὸς	ἐκείνων	ἀφέμενος, τούτοις οἷς μάλιστα μέλει
[2, 7]	οὐ δυναμένους, ἀλλ´ οὐδὲ βουλομένους	ἐκείνων	βλάψαι τινὰς ὄψεταί τις· ὥστε
[2, 5]	γὰρ τὰ ὀνόματα πολλοῖς γνώριμα,	ἐκείνων	δὲ οὐδενί. Ὁ δὲ Σινωπεὺς
[2, 1]	τοῖς ἐκείνων παισὶ μᾶλλον αὐτῶν	ἐκείνων	εἰδέναι λέγοι. Οὐ γὰρ ἀρκεῖ
[2, 10]	τοῦτο ᾖ, καὶ μὴ γελώντων	ἐκείνων	ἡμεῖς δακρύωμεν, ἐὰν δὲ ἀδίκως
[2, 2]	τῆς φιλοσοφίας, καὶ πειθέτω πάντων	ἐκείνων	καταγελάσαντα περιβαλέσθαι ἱμάτιον ἁδρὸν, καὶ
[2, 3]	ἀνένδοτός ἐστι καὶ σκληρότερος πλέον	ἐκείνων.	Μᾶλλον γὰρ οἱ ποτοῦ καὶ
[2, 3]	τίς ὁ ἄθλιος καὶ ταλαίπωρος·	ἐκείνων	μὲν γὰρ τῶν ἐρώτων σφοδρότερος
[2, 1]	εἴ τις τὸ λυσιτελὲς τοῖς	ἐκείνων	παισὶ μᾶλλον αὐτῶν ἐκείνων εἰδέναι
[2, 4]	πλοῦτος μεταπεσεῖται ὑπὸ τῆς κακουργίας	ἐκείνων·	παρὰ δὲ τῷ παιδὶ τῷ
[2, 1]	ὁ μιαρώτατος τὸν Σωκράτην καλέσας,	ἐκέλευε	τῶν ὑπὲρ φιλοσοφίας ἀποστῆναι λόγων.
[2, 2]	τὰς κεφαλὰς, χοροὺς ἔστησα γυναικῶν,	ἐκέλευσα	χαλεπώτερον αὐτὰς κατακόπτεσθαι, ἢ εἰ
[2, 10]	τὸ μὲν πρῶτον καὶ ἄρχοντας	ἐκίνησε,	καὶ δεσμὰ ἠπείλησε, καὶ πάντων
[2, 5]	Παρὰ Θηβαίοις Ἐπαμεινώνδας, ἄνθρωπος εἰς	ἐκκλησίαν	καλούμενος, καὶ διὰ τοῦτο μὴ
[2, 4]	ὄψει τὸν πλουτοῦντα ὑπακούοντα καὶ	ἐκκομίζοντα,	ἢ τῶν οἰκονόμων τινὰ τῶν
[2, 8]	βούλει, νόσῳ μακρᾷ τοὺς ὀφθαλμοὺς	ἐκκοπείς·	τί τούτου δυνήσῃ προστῆναι; Ἐκεῖνος
[2, 2]	ἡμᾶς τῆς πρὸς τούτους μάχης,	ἑκόντες	αὐτοὶ καὶ μετὰ προθυμίας καὶ
[2, 6]	δὲ ταύτην ἅπαντες τὸν περικείμενον	ἐκπλαγήσονται.	Καὶ τί μοι, φησὶ, τῆς
[2, 6]	αὐτὸν ἅπαντας καὶ θαυμάζοντας καὶ	ἐκπληττομένους,	ὡς ἀγγέλου τινὸς ἐξ οὐρανοῦ
[2, 1]	πατέρας τοῦτο ποιοῦντας οὐ σφόδρα	ἐκπλήττονται·	ἀποπνίγεσθαι δέ φασι τῷ θυμῷ,
[2, 5]	μὲν τῆς τε Σικελίας ἁπάσης	ἐκράτει,	καὶ ἐν τρυφῇ διῆγε, καὶ
[2, 1]	εἰπεῖν, ὅτε καὶ τῆς πλάνης	ἐκράτει	λαμπρῶς· ἀλλ´ ἐγένετο μὲν ἅπαξ
[2, 1]	(Ἱκανὰ μὲν οὖν καὶ ταῦτα	ἔκστασιν	ἐργάσασθαι καὶ φρίκην· κἂν τὸ
[2, 1]	ἐπὶ πλεῖον σφόδρα· καὶ, ὅτι	Ἔκστασις	καὶ φρικτὰ ἐγενήθη ἐπὶ τῆς
[2, 10]	ἀπειλοῦντα, τὸ πλέον τῶν ἀνθρώπων	ἐκστήσεται	ταύτης τῆς ἡδονῆς· ἐκείνης δὲ,
[2, 9]	νῦν δὲ καὶ εἰς μῆκος	ἐκταθῆναί	σοι τὴν ζωὴν εὔχεται, ὥστε
[2, 3]	καὶ τῆς μάχης ταύτης ἕστηκεν	ἐκτός;	Ἀλλ´ οὐκ ἂν ἔπαθε τοῦτο,
[2, 3]	φλέγοιτο ταύτην, ἕτερος δὲ ταύτης	ἐκτὸς	τῆς μανίας ἑστήκοι, καὶ μηδὲ
[2, 7]	ὅσοι πάντων ἐγένοντο τῶν βιωτικῶν	ἐκτός.	Τίνι δὲ μᾶλλον εἴξει καὶ
[2, 5]	καὶ πάσης ἐκείνης τῆς φαντασίας	ἐκτὸς	ὤν. Καὶ οὐ τοῦτό πω
[2, 10]	ἀλλ´ ὅμως εἰκόνα τινὰ κρίσεως	ἔλαβον·	καὶ ποιητὰς καὶ φιλοσόφους καὶ
[2, 5]	ἄρδων τε καὶ φυτεύων καὶ	ἐλαίας	ἐσθίων, καὶ εὐτελῆ παρατιθέμενος τράπεζαν,
[2, 9]	ζημίαν, ὅταν πρὸς ἔσχατον γῆρας	ἐλάσαντες,	ἅτε μηδὲν ἐπὶ τῆς πρώτης
[2, 10]	ἐνιαυτὸν ἀνάμεινον μόνον, ἢ καὶ	ἐλάττονα	χρόνον. Οὐδὲ γὰρ δεῖται πολλῶν
[2, 10]	προχωρῇ βίου, καθάπερ ὑπό τινος	ἐλαύνονται	μάστιγος τοῦ συνειδότος καὶ τῆς
[2, 4]	ἀποκάμῃς σῶσαι σαυτὸν, μήτε ὃ	ἔλεγες	ἐν τῷ δικαστηρίῳ δυσχερές σοι
[2, 4]	καὶ ἄλλοι πολλοί. Ὥστε, ὅπερ	ἔλεγον,	μὴ ταῦτα φοβούμενος ἀποκάμῃς σῶσαι
[2, 10]	ἐθαύμαζον ἅπαντες καὶ μακαριστὸν εἶναι	ἔλεγον,	οὐχὶ χλεύην εἶναι τὸ πρᾶγμα
[2, 3]	παραιτήσομαι τοὺς δικάζοντας, μὴ νῦν	ἐλεεῖν	τὸν γέροντα τοῦτον, ἀλλ´ ὅταν
[2, 10]	ἀρχόμενος ἔφην ἀνάγκη νῦν ποιεῖν,	ἐλεεῖν	τοὺς τὰ τοιαῦτα δακρύοντας ἀγαθά;
[2, 3]	οὗτος νῦν, οὐχὶ ταύτῃ πάλιν	ἐλεεινότερος	ἔσται καὶ ἀθλιώτερος, μὴ μόνον
[2, 9]	τὴν τελευτὴν φρίττετε, καὶ πάντων	ἐλεεινοτέρους	εἶναί φατε τότε μάλιστα, ὅταν
[2, 2]	ἐσχάτης, ἀλλὰ καὶ θανάτου τοῦ	ἐλεεινοῦ	καὶ ἀπωλείας δέος, μὴ τῇ
[2, 7]	δοκεῖ καὶ τοὺς σφόδρα φιλοσωμάτους	ἑλεῖν	ἂν ταύτης τῆς ζωῆς τὴν
[2, 3]	εὑρεῖν. Τότε γὰρ ὄντως ἄξιος	ἐλέου	καὶ δακρύων ἂν εἴη, μηδὲ
[2, 2]	ταῖς αὐτῶν κατεγοήτευσαν ἐπῳδαῖς, ὡς	ἑλέσθαι	καὶ πρὸς σίδηρον καὶ πρὸς
[2, 9]	βίον ἡγεῖται τοῦτον ἡδίω, ὡς	ἑλέσθαι	μυρίους θανάτους πολλάκις, εἴ τις
[2, 3]	ἐλεύθερός τέ ἐστι τὴν ὄντως	ἐλευθερίαν,	καὶ ὑγιαίνει τὴν ὄντως ὑγίειαν,
[2, 9]	καὶ εὐπορώτερος καὶ δυνατώτερος καὶ	ἐλευθεριώτερος,	καὶ μᾶλλόν σου δοῦλος ἢ
[2, 3]	ἔχῃ τὰ νάματα, ὁ δὲ	ἐλεύθερός	τέ ἐστι τὴν ὄντως ἐλευθερίαν,
[2, 10]	γελῶντας τούτους ἀνδραπόδων μᾶλλον, ἢ	ἐλευθέρων	ὄντας παίδων πατέρας, ὅταν πρὸς
[2, 5]	βασίλεια, καὶ πρὶν ἐπὶ λογισμοὺς	ἐλθεῖν	ἐκ παραδειγμάτων σε ἀπαλλάξω τῆς
[2, 5]	καὶ διὰ τοῦτο μὴ δυνάμενος	ἐλθεῖν,	ἐπειδὴ αὐτῷ τὸ ἱμάτιον ἔτυχε
[2, 5]	καὶ πρὸς τὸν ἐκείνου πλοῦτον	ἐλθεῖν.	Καὶ ἀπὸ τῆς δόξης δὲ
[2, 5]	καὶ πολιτείας οὐδὲ ἐγγὺς βουληθέντες	ἐλθεῖν.	Καὶ ἐν αὐτῇ δὲ τῇ
[2, 8]	αἰσχυνθῆναι πρὸς τὸ καταγώγιον τούτων	ἐλθεῖν,	καὶ λόγων μετασχεῖν καὶ τραπέζης,
[2, 9]	γηράσῃ, ἅτε εἰς λιμένα ἐπειγόμενος	ἐλθεῖν,	καὶ νεότητα μὲν ἔχων ἀεὶ
[2, 4]	δυνηθῆναί ποτε ἐπὶ τὸν πλοῦτον	ἐλθεῖν	τὸν τούτου. ~εʹ Βούλει δὲ
[2, 3]	κωλύει πάλιν ἐπὶ τὰ αὐτὰ	ἐλθεῖν	ὑποδείγματα) οὐ τῶν ἀεὶ διψώντων
[2, 9]	ἀλλ´ εἴ ποτε εἰς γῆρας	ἔλθοι	μακρὸν, οὐκ ὄψει ταῦτα ἀποδυσπετοῦντα
[2, 8]	δὲ ἐλπίδων, πρὸς ἐκείνην ἴδωσιν	ἐλθόντα	τὴν ἀρετὴν, τοῦτο ἐργάσονται. Ὥστε
[2, 6]	τὸν μάλιστά σε παραμυθούμενον τρόπον	ἐλθόντες,	οὐκ ἐπ´ ἄλλων τινῶν, ἀλλ´
[2, 8]	χειροτεχνῶν, ἐπὶ τὴν φιλοσοφίαν ταύτην	ἐλθόντες,	οὕτως ἐγένοντο τίμιοι πᾶσιν, ὡς
[2, 10]	ζωὴν καὶ τὸν εὔδιον λιμένα	ἐλθών.	Ἀλλ´ ὀνειδίζουσί σε πατέρες πολλοὶ
[2, 6]	τοῦ παιδίου τοῦ σοῦ ἂν	ἐλθών	τις ἀπαγγείλῃ, ὅτι πλούτου καταγελάσας
[2, 3]	εἰ πλουτοῦντες παῖδες ἐπὶ τοῦτον	ἕλκοιντο	τὸν βίον. Εἰπὲ οὖν μοι,
[2, 6]	στρώμασι, καὶ ὑπὸ τῶν ἡμιόνων	ἑλκόμενος,	καὶ τοὺς χρυσοφοροῦντας δορυφόρους ἔχων,
[2, 2]	εἶναι τῶν πρὸς τὸν οὐρανὸν	ἑλκομένων	παίδων πατέρας· καίτοι γε τοῦ
[2, 4]	σοι παρέξονται, ὥστε σοι μηδὲν	ἐλλείπειν	τῶν κατὰ Θετταλίαν. Τί ταύτης
[2, 2]	μὴ τοῦτό μοι μόνον ὁ	Ἕλλην	ἔγκλημα δίκαιον ἔχοι προβάλλεσθαι· ἐπεὶ
[2, 10]	γὰρ καὶ ἄπιστος σὺ καὶ	Ἕλλην,	ὅμως κἂν τοῦτον παραδέξῃ τὸν
[2, 2]	παλαισμάτων. Κείσθω γὰρ μὴ μόνον	Ἕλληνα	εἶναι τοῦτον τὸν πατέρα, ἀλλὰ
[2, 10]	ἔχει, ταῦτα εἰπεῖν οὐκ ἠδυνήθησαν	Ἕλληνες,	ἅτε ἀπὸ λογισμῶν κινηθέντες καὶ
[2, 1]	ἀλλ´ ἐγένετο μὲν ἅπαξ ἐν	Ἑλληνίδι	πόλει, τυραννουμένῃ δέ. Οὐδὲ γὰρ
[2, 9]	ἔσται καταλαβόντος πολέμου. Ὥστε καὶ	Ἑλλήνων	κρατούντων, ὁμοίως ἔσται σοι καὶ
[2, 4]	μεγάλα διηγήματα· ἐπεὶ δὲ τὰ	Ἑλλήνων	πρεσβεύεις, οὐδὲ ἐκεῖθεν ἀπορήσω τοῦ
[2, 9]	γὰρ δὴ οἷα τὰ τῶν	Ἑλλήνων,	τοιαῦτα καὶ τὰ παρ´ ἡμῖν,
[2, 4]	ἐκείνου μὲν οὖν λαβεῖν αὐτὸν	ἕλοιντο	ἄν. Καίτοι ὑμῖν εἴ τις
[2, 4]	θαυμαστόν· οὗτοι δὲ οὐκ ἂν	ἕλοιντο	τὸν ὑμέτερον μετὰ τοῦ οἰκείου·
[2, 5]	βασιλεύοντος γεγόνασι λαμπρότεροι, τὸν ἰδιωτικὸν	ἑλόμενοι	βίον καὶ ἀπράγμονα, καὶ πολιτείας
[2, 10]	μυρία πάσχωσι κακὰ, κατὰ Πίνδαρον,	ἐλπίδα	κουροτρόφον ἔχουσιν οὐκ ἀφιεῖσαν τῶν
[2, 2]	ταύτης συμβαίνειν εἰκός· χρηστὰς εἶχον	ἐλπίδας,	διελέχθην παιδαγωγοῖς, παρεκάλεσα διδασκάλους, ἀνήλωσα
[2, 2]	τιμῇ διατελῶν, καὶ τοιαύτας ἔχων	ἐλπίδας,	καὶ τῶν οἰκετῶν τῶν ἑαυτοῦ
[2, 5]	τῇ ἐρημίᾳ παραβάλλων, καὶ τὰς	ἐλπίδας	τὰς ἐκεῖθεν ταῖς ἐντεῦθεν, ἐξ
[2, 2]	οὐ διοισόμεθα) ἐκ τῶν τοσούτων	ἐλπίδων	ἀναρπάσαντές μοι τὸν γηροτρόφον, καθάπερ
[2, 6]	καταπατήσας φαντασίαν, καὶ τῶν κοσμικῶν	ἐλπίδων	ἀνώτερος γενόμενος, πρὸς τὴν ἐρημίαν
[2, 8]	λαμπρᾶς δὲ οὐσίας, τοσούτων δὲ	ἐλπίδων,	πρὸς ἐκείνην ἴδωσιν ἐλθόντα τὴν
[2, 2]	βιωτικοῖς· εἶτα ἐν μέσῳ τῶν	ἐλπίδων	τούτων προσερχέσθω τις, καὶ διαλεγέσθω
[2, 2]	ἐχέτω παῖδας ἑτέρους, μήτε ἕξειν	ἐλπιζέτω	τοῦ λοιποῦ, ἀλλ´ ἐν τούτῳ
[2, 2]	δὲ καὶ αὐτὸς οὗτος ἐν	ἐλπίσι	χρησταῖς, καὶ ταχέως ἐπὶ τὴν
[2, 4]	Σοὶ δὲ ὑπάρχει μὲν τὰ	ἐμὰ	χρήματα, ὡς ἔγωγε οἶμαι, ἱκανά·
[2, 4]	γε ἦν δυνατὸν τοῦτο γενέσθαι,	ἔμαθες	ἂν ἀπὸ τῆς πείρας αὐτῆς,
[2, 1]	δυσχεραίνουσιν, ἀλλὰ συγγενεῖς καὶ πατέρες	ἔμαθον	ὑπὲρ τούτων ὀργίζεσθαι. Καίτοι γε
[2, 9]	ὠδύρετο· εἰ δὲ ἀπέπτη καὶ	ἐμαράνθη,	ποῖα μεγάλα τὰ οὕτω ταχέως
[2, 3]	κρημνῶν τοὺς τὰ τοιαῦτα ἐργασαμένους	ἐμβαλεῖν.	Διὰ γὰρ τοῦτο πρὸς ἄκρον
[2, 6]	κατελθεῖν, πείσωμεν καὶ εἰς ἀγορὰν	ἐμβαλεῖν,	καὶ ὄψει πᾶσαν ἐπιστρεφομένην τὴν
[2, 9]	εἰ μὴ καὶ τοῦ πατρὸς	ἔμελλεν	ὑπερορᾷν· νῦν δὲ βίον εἵλετο,
[2, 10]	τῆς πείρας αὐτῆς. Καὶ γὰρ	ἐμοὶ	γέγονεν ἑταῖρος, πατέρα ἄπιστον ἔχων
[2, 4]	ἴσως οὐ παρακολουθήσεις τῷ λόγῳ,	ἐμοὶ	δὲ ἀναγκαῖον διὰ τοὺς δικάζοντας
[2, 2]	ἐγκαλύπτονται δὲ οἱ φίλοι. Παρ´	ἐμοὶ	δὲ οὐδεμία γνώμη κρατεῖ, ἀλλ´
[2, 1]	καὶ κατηγοροῦντας τῶν ἀναπεισάντων αὐτούς.	Ἐμοὶ	δὲ τοὐναντίον εἶναι δοκεῖ θαυμαστόν.
[2, 7]	προήκατο, ὥστε ψυχὴν τοιαύτην λαβεῖν;	Ἐμοὶ	δοκεῖ καὶ τοὺς σφόδρα φιλοσωμάτους
[2, 4]	βούλῃ εἰς Θετταλίαν ἰέναι, εἰσὶν	ἐμοὶ	ἐκεῖ ξένοι, οἵ σε περὶ
[2, 2]	ποιοῦντι· μεῖζον ἐκείνου τὸ πένθος	ἐμοί.	Παρενοχλεῖσθαι δοκῶ λοιπὸν ὑπὸ τοῦ
[2, 2]	μὲν ἐπὶ τοῖς κακοῖς τοῖς	ἐμοῖς	ἐχθροὶ, ἐγκαλύπτονται δὲ οἱ φίλοι.
[2, 4]	ἔπειτα δὲ καὶ εἴ τι	ἐμοῦ	κηδόμενος οὐκ οἴει ἀναλίσκειν τἀμὰ,
[2, 2]	δὲ οὐδαμῶς; Ἂν τοὺς παρ´	ἐμοῦ	λόγους καθάπερ τινὰς ἀνταγωνιστὰς εἰς
[2, 6]	γάρ μοι, τί βέλτιον, οὕτως	ἔμπειρον	εἶναι τὰ πολεμικὰ, ὡς μηδένα
[2, 3]	ἀποδέδεικται, ὡς μηδὲ εἰς πεῖραν	ἐμπεσὼν	τῆς τοιαύτης ἀνάγκης. Ἐρήσομαι δέ
[2, 8]	τολμήσῃς μόνον, καὶ ἀθυμίας αὐτὸν	ἐμπλήσεις	πολλῆς, ἅτε ἐπ´ ἀλλοτρίοις φιλοσοφῶν
[2, 3]	ἀπηκρίβωται πρὸς τὸ τοὺς ἀκούοντας	ἐμπρῆσαι	ἅπαντας, καὶ πεῖσαι κατὰ κρημνῶν
[2, 2]	καὶ προβαλέτω δάκρυα, ὥστε μᾶλλον	ἐμπρῆσαι	τὸν καθ´ ἡμῶν θυμὸν, καὶ
[2, 1]	Τοῦτο γὰρ οὐδ´ ἐπὶ τῶν	ἔμπροσθεν	χρόνων ἔχοι τις ἂν γεγενημένον
[2, 3]	καὶ πρὶν ἢ τῆς προτέρας	ἐμφορηθῆναι	κύλικος, δεόμενον πάλιν ἑτέρας, καὶ
[2, 8]	τις υἱὸν ἔχων μονογενῆ, καὶ	ἐν	ἀκμῇ τῆς ὥρας αὐτὸν ἀποβαλέτω.
[2, 5]	περιφανείας, οὐδὲ ἐν ἱματίοις, οὐδὲ	ἐν	ἀξιώματι, οὐδὲ ἐν δυναστείᾳ, ἀλλ´
[2, 5]	ἀξιώματι, οὐδὲ ἐν δυναστείᾳ, ἀλλ´	ἐν	ἀρετῇ ψυχῆς καὶ φιλοσοφίᾳ μόνον.
[2, 9]	ἢ εἰ δυναστείαν μετῆλθε κοσμικήν.	Ἐν	ἀρχῇ μὲν γὰρ μεγάλῃ γενόμενος,
[2, 7]	δὲ καὶ ἑτέρων προστήσεται, καὶ	ἐν	ἀσφαλείᾳ καταστήσει πολλῇ, τοῦτο ἴσως
[2, 5]	πενίᾳ, τοὺς ἐν εὐτελείᾳ, τοὺς	ἐν	ἀτύφῳ ζῶντας βίῳ. Παρὰ μὲν
[2, 5]	οὐδὲ ἐγγὺς βουληθέντες ἐλθεῖν. Καὶ	ἐν	αὐτῇ δὲ τῇ πολιτείᾳ οὐκ
[2, 6]	ἀμείψασθαι, προαναρπασθέντας τῆς ἀντιδόσεως, καὶ	ἐν	αὐτῷ τῷ πολέμῳ πεσόντας. Τί
[2, 10]	ἐπιδεῖξαι ἔχεις ἡμῖν; Οὐδὲ γὰρ	ἐν	αὐτῷ τῷ τῆς μίξεως φαίνεται
[2, 6]	δοκεῖ; Οὐ γὰρ δὴ τῶν	ἐν	βασιλείοις ἔσται περιφανέστερος μόνον, ἀλλὰ
[2, 5]	ἐπιμνησθῶμεν; Οὗτοι γὰρ οὐχὶ τῶν	ἐν	βασιλείοις μόνον λαμπρῶν, ἀλλ´ αὐτοῦ
[2, 5]	εὐωδίας εἰλικρινοῦς, οὗτος δὲ ὥσπερ	ἐν	βορβόρῳ κείμενος, μαλακώτερός τέ ἐστι
[2, 9]	ὡραίαις συγγίνεσθαι καθάπερ τινὰς χοίρους	ἐν	βορβόρῳ κυλινδουμένους; ~ιʹ Ἀλλὰ γὰρ
[2, 10]	ἢ τῶν δοκούντων εἶναι ἡδίστων	ἐν	βραχεῖ γευσάμενον, ἐπὶ τὰ πικρότερα
[2, 3]	ἐρώντων ἀεὶ, ἀλλὰ καὶ τῶν	ἐν	βραχεῖ τοῦτο παθόντων, καὶ πληρωσάντων
[2, 9]	Καὶ τί λέγω τὸ γῆρας;	ἐν	γὰρ ἡμέρᾳ μιᾷ σβέννυται τὰ
[2, 9]	ἂν μετενόησε μυριάκις, καὶ ἤλγησεν	ἐν	γήρᾳ γενόμενος. Ἀλλὰ μὴ γένοιτο
[2, 9]	οὐχ οὕτως, ἀλλὰ μένει καὶ	ἐν	γήρᾳ καὶ μετὰ τὴν τελευτὴν
[2, 9]	τὴν οὐσίαν ὑμῖν αὐξανομένην ὁρῶντες	ἐν	γήρᾳ, καὶ πολλὰς καὶ δόξης
[2, 3]	καὶ ζηλωτὸν εἶναί φαμεν, τὸν	ἐν	δίψῃ καθεστῶτα ἀεὶ, καὶ πρὶν
[2, 7]	μᾶλλον εἴξει καὶ ἐπακούσεται ὁ	ἐν	δυνάμει ὢν, καὶ ἐν τοῖς
[2, 5]	ἱματίοις, οὐδὲ ἐν ἀξιώματι, οὐδὲ	ἐν	δυναστείᾳ, ἀλλ´ ἐν ἀρετῇ ψυχῆς
[2, 2]	πάντας ἀνθρώπους καὶ ἀπόβλεπτον, καὶ	ἐν	δυναστείᾳ καθεστάναι μεγάλῃ, καὶ πολλοὺς
[2, 8]	ταύτης οὐδὲ ἐχθρόν τινα ἔχοντα.	Ἐν	ἐκείνῃ μὲν γὰρ ὢν τῇ
[2, 1]	λαμπρῶς· ἀλλ´ ἐγένετο μὲν ἅπαξ	ἐν	Ἑλληνίδι πόλει, τυραννουμένῃ δέ. Οὐδὲ
[2, 2]	ἔστω δὲ καὶ αὐτὸς οὗτος	ἐν	ἐλπίσι χρησταῖς, καὶ ταχέως ἐπὶ
[2, 1]	ἐτόλμησεν· οὗτοι δὲ πιστοὶ, καὶ	ἐν	εὐνομουμέναις δῆθεν πόλεσι ζῶντες, καὶ
[2, 10]	εἴ τις μὴ τοιοῦτος καθάπερ	ἐν	εὐρίπῳ τῷ παρόντι βίῳ φερόμενος.
[2, 5]	καὶ τοὺς ἐν πενίᾳ, τοὺς	ἐν	εὐτελείᾳ, τοὺς ἐν ἀτύφῳ ζῶντας
[2, 6]	τοιαύτην εὑρεῖν τοῦ βίου κατάστασιν,	ἐν	ᾗ μὲν οὐδ´ ἂν ἐθέλῃ
[2, 7]	γένοιτ´ ἂν ταύτης τῆς ζωῆς,	ἐν	ᾗ μηδεὶς μήτε ἐθελήσῃ, μήτε,
[2, 10]	τῇ μίξει ὢν, οὐκ ἔστιν	ἐν	ἡδονῇ, ἀλλ´ (ἐν θορύβῳ καὶ
[2, 5]	πρωτεῖα παρὰ τούτῳ, δηλονότι καὶ	ἐν	ἡδονῇ. Τίνα γὰρ οἴει μᾶλλον
[2, 9]	ἡδονῆς ἐκείνης· μᾶλλον δὲ οὐκ	ἐν	ἡμέρᾳ, οὐδὲ ἐν ὥρᾳ, ἀλλὰ
[2, 10]	οὐκ ἔστιν ἐν ἡδονῇ, ἀλλ´	(ἐν	θορύβῳ καὶ ταραχῇ καὶ οἴστρῳ
[2, 5]	καὶ τὰ τῆς περιφανείας, οὐδὲ	ἐν	ἱματίοις, οὐδὲ ἐν ἀξιώματι, οὐδὲ
[2, 5]	πολλῷ πλούτῳ διῆγεν· ὁ δὲ	ἐν	Λυκείῳ διέτριβε, καὶ ἑνὸς ἱματίου
[2, 3]	γὰρ αὐτὸν καὶ οὕτως ἐπιδείξω	ἐν	μείζονι νῦν ὄντα ἀνέσει καὶ
[2, 2]	αὐτὸν ἀποκρύψειν τοῖς βιωτικοῖς· εἶτα	ἐν	μέσῳ τῶν ἐλπίδων τούτων προσερχέσθω
[2, 9]	οὐδὲ ἐν ὥρᾳ, ἀλλὰ καὶ	ἐν	μικρᾷ καὶ ἀκαριαίᾳ ῥοπῇ. Τί
[2, 5]	θορύβου πόῤῥω καθήμενον, ἢ τὸν	ἐν	οἰκίσκῳ κατακεκλεισμένον; Οὐ γὰρ δὴ
[2, 8]	οὐδὲν τοῦτο δεινὸν, κατακεκλεισμένος τε	ἐν	οἰκίσκῳ μικρῷ, καὶ πρὸς ἕτερον
[2, 5]	καὶ χειμῶνος καὶ θέρους καὶ	ἐν	πάσαις ταῖς ὥραις τοῦ ἔτους
[2, 3]	ὅπερ ἡγῇ ἐκεῖνον νῦν εἶναι	ἐν	πενίᾳ τῇ ἐσχάτῃ, τοῦτο αὐτὸς
[2, 5]	καὶ περιουσίᾳ, ἀλλὰ καὶ τοὺς	ἐν	πενίᾳ, τοὺς ἐν εὐτελείᾳ, τοὺς
[2, 5]	οὐκ ἐκείνους ὄψει λαμπροὺς τοὺς	ἐν	πλούτῳ καὶ τρυφῇ καὶ περιουσίᾳ,
[2, 6]	ἂν εὐκόλως ἀμείψαιτο. Καὶ γὰρ	ἐν	πολέμοις πολλάκις λυπήσαντας πολεμίους, καὶ
[2, 9]	τρέμεις τὴν ἡμέραν, μή ποτε	ἐν	πολέμῳ πέσῃ, μή ποτε προσκρούσῃ
[2, 9]	μηδενὶ λαβὴν παρασχεῖν, πολλῷ μᾶλλον	ἐν	πολλῇ τὸν πατέρα ἕξει τιμῇ,
[2, 5]	ὁ μὲν βασιλεὺς ἦν, καὶ	ἐν	πολλῷ πλούτῳ διῆγεν· ὁ δὲ
[2, 10]	πλησμονῆς· Ὕπνος γὰρ, φησὶν, ὑγιείας	ἐν	σπλάγχνῳ μετρίῳ. Τί δεῖ λέγειν
[2, 7]	καὶ γηΐνην μετέρχοιντο ζωὴν, καὶ	ἐν	ταύτῃ πάλιν ὄψει δύναμιν αὐτὸν
[2, 10]	τὴν ἡδονὴν ἔσβεσεν, ὁ δὲ	ἐν	τῇ μίξει ὢν, οὐκ ἔστιν
[2, 9]	αὐτοί σοι; Ἐννόησον οὖν τὸν	ἐν	τοῖς ἄλλοις ἅπασι πρὸς ἄκρον
[2, 7]	ὁ ἐν δυνάμει ὢν, καὶ	ἐν	τοῖς βασιλείοις στρεφόμενος, τῷ πλουτοῦντί
[2, 8]	τίμιοι πᾶσιν, ὡς μηδένα τῶν	ἐν	τοῖς μεγάλοις ὄντων ἀξιώμασιν αἰσχυνθῆναι
[2, 6]	σόν; Καὶ μηδεὶς ἴσως τὰ	ἐν	τοῖς οὐρανοῖς ἀγαθὰ ὑπολάβοι λεγόντων
[2, 4]	~δʹ Καὶ μήτοι νομίσῃς τὰ	ἐν	τοῖς οὐρανοῖς ἡμᾶς ἐρεῖν ἀγαθὰ,
[2, 8]	μᾶλλον· τὰ γὰρ οἰκεῖα κακὰ	ἐν	τοῖς τῶν πέλας ἀγαθοῖς ἀκριβέστερον
[2, 5]	γέγονε; τίς δὲ ᾄδεται καὶ	ἐν	τοῖς τῶν πολλῶν κεῖται στόμασιν;
[2, 5]	ἥδιον ἐν τούτοις ἢ ὑμεῖς	ἐν	τοῖς ὑμετέροις διάγων, εὔδηλον ὅτι
[2, 5]	μηδὲ τὰ βασίλεια. Οὐ γὰρ	ἐν	τόποις τὰ τῆς λαμπρότητος, καὶ
[2, 2]	ὁ καλὸς νεανίας οὗτος, ὁ	ἐν	τοσαύτῃ τρυφῇ καὶ τιμῇ διατελῶν,
[2, 5]	μὴ ἀλύων, ἀλλὰ καὶ ἥδιον	ἐν	τούτοις ἢ ὑμεῖς ἐν τοῖς
[2, 9]	τὴν ζωὴν εὔχεται, ὥστε καὶ	ἐν	τούτῳ λαμπροὺς αὐτῷ γενέσθαι τοὺς
[2, 3]	κύλικος, δεόμενον πάλιν ἑτέρας, καὶ	ἐν	τούτῳ ὄντα διαπαντὸς, ἢ τὸν
[2, 2]	ἕξειν ἐλπιζέτω τοῦ λοιποῦ, ἀλλ´	ἐν	τούτῳ σαλευέτω μόνον· ἔστω δὲ
[2, 5]	τε Σικελίας ἁπάσης ἐκράτει, καὶ	ἐν	τρυφῇ διῆγε, καὶ μετὰ πολλοῦ
[2, 9]	ἴσως οὐ πείσῃ) ὅτι τῶν	ἐν	τρυφῇ ζώντων καὶ πορνείαις καὶ
[2, 4]	σῶσαι σαυτὸν, μήτε ὃ ἔλεγες	ἐν	τῷ δικαστηρίῳ δυσχερές σοι γενέσθω,
[2, 10]	σε πατέρες πολλοὶ υἱοὺς ἔχοντες	ἐν	τῷ παρόντι στρεφομένους βίῳ, καὶ
[2, 8]	ἑαυτὸν δείξει καθ´ ἑκάστην ἡμέραν	ἐν	τῷ σώματι μελετῶντα τὴν τελευτὴν,
[2, 5]	φαντασίας διετέλεσε ζῶν· ὁ δὲ	ἐν	τῷ τῆς Ἀκαδημίας κήπῳ διέτριβεν
[2, 5]	καὶ μᾶλλον ἐπίνοσος; Εἰ δὲ	ἐν	ὑγιείᾳ τὰ πρωτεῖα παρὰ τούτῳ,
[2, 4]	ἐνθένδε ἀποδημίαν· ἀπὸ γὰρ τῶν	ἐν	χερσὶ τέως ποιησόμεθα τὴν ἀπόδειξιν.
[2, 7]	νομιζόμενον τῶν αὐτοῦ; Καθάπερ γὰρ	ἐν	χρήμασιν, ὅταν ἀναλίσκειν δέοι, ἐκείνοις
[2, 9]	δὲ οὐκ ἐν ἡμέρᾳ, οὐδὲ	ἐν	ὥρᾳ, ἀλλὰ καὶ ἐν μικρᾷ
[2, 7]	ἐφίεται, ἵνα εἰς ἀτιμίαν ἀγάγῃ·	ἕν	ἐστι τὸ λειπόμενον, θάνατος· ἀλλ´
[2, 9]	παρ´ ἡμῖν φιλοσοφία· τὰ δοκοῦντα	ἐναντία	εἶναι, μετριοφροσύνην καὶ ὕψος, συνάγει
[2, 3]	ἀπόλαυσις. Μάλιστα μὲν πρᾶγμα λέγεις	ἐναντίον,	ὡς εἰπεῖν, τῇ φύσει· πλὴν
[2, 10]	δὲ εἶδε πρὸς οὐδὲν τούτων	ἐνδόντα,	ἡττηθεὶς παλινῳδίαν ᾖσε, καὶ νῦν
[2, 10]	τινα εὐφροσύνην καὶ εἰλικρινῆ καὶ	ἔνδοξον	καὶ τέλος οὐκ ἔχουσαν, δυνατωτέραν
[2, 8]	ἡγούμενος, παιδεύσει γενναίως τὴν συμφορὰν	ἐνεγκεῖν.	Ἀλλὰ τοὺς ἐπηρεαζομένους πεῖσαι δυνήσῃ
[2, 6]	ἐρημίαν μετέστη, καὶ χιτωνίσκον σαπρὸν	ἐνέδυ	καὶ φαῦλον, πάντες εὐθέως συνδραμοῦνται
[2, 7]	πλουτοῦντί σοι, καὶ ὃν ὑποπτεύει	ἕνεκα	χρημάτων πολλὰ πολλάκις ποιεῖν, ἢ
[2, 9]	μετὰ τῆς τοσαύτης μεγαλονοίας, τίνος	ἕνεκεν,	εἰπέ μοι, θρηνεῖς; ὅτι καθ´
[2, 7]	ἔχοντα πρὸς ἀνθρώπους, οὐ συμβολαίων	ἕνεκεν,	οὐ γῆς, οὐ χρημάτων, οὐ
[2, 9]	παρασίτους τρέφοντα καὶ κόλακας. Τίνος	ἕνεκεν	ταῦτα ἤθελες; οὐχ ἡδονὴν αὐτῷ
[2, 10]	ὀφθῆναι καλῶς. Ἅμα τε γὰρ	ἐνεπλήσθη	τις, καὶ τὴν ἡδονὴν ἔσβεσε,
[2, 3]	ἀπὸ τοῦ πλούτου κακῶν ἀπαλλαγῆναι	ἐνῆν,	ἆρα οὐκ ἂν μυριάκις ταύτην
[2, 5]	πλουτοῦντες μάρτυρες, οἷς εἴ γε	ἐνῆν	ἐπὶ τῶν ὑπερῴων δένδρα ἔχειν,
[2, 4]	οἴει ἀναλίσκειν τἀμὰ, ξένοι οὗτοι	ἐνθάδε	ἕτοιμοι ἀναλίσκειν. Εἰσκεκόμικε δὲ ἐπ´
[2, 4]	ἀγαθὰ, καὶ τὰ μετὰ τὴν	ἐνθένδε	ἀποδημίαν· ἀπὸ γὰρ τῶν ἐν
[2, 10]	σιγήσομαι λοιπὸν, τοσοῦτόν σου δεηθεὶς,	ἐνιαυτὸν	ἀνάμεινον μόνον, ἢ καὶ ἐλάττονα
[2, 9]	αὐτοῖς ἀνταποδώσεις καθὼς αὐτοί σοι;	Ἐννόησον	οὖν τὸν ἐν τοῖς ἄλλοις
[2, 2]	ἔργα ἀτιμότερα τοῦτον προπεμπόμενον· ὅταν	ἐννοήσω	αὐτοῦ τὸ ἀκαμπὲς, κατακαίομαι, διασπῶμαι,
[2, 10]	οὐχὶ χλεύην εἶναι τὸ πρᾶγμα	ἐνόμισας;	Τί δὲ, εἰ γενναῖόν τι
[2, 5]	δὲ ἐν Λυκείῳ διέτριβε, καὶ	ἑνὸς	ἱματίου πλέον εἶχεν οὐδὲν, καὶ
[2, 6]	πάντα. Τριῶν τοίνυν τρόπων ὄντων,	ἑνὸς	μὲν τοῦ δύνασθαι τοὺς ἀδικοῦντας
[2, 8]	δυνήσῃ φιλοσοφεῖν; Οὐδαμῶς, ἀλλὰ καὶ	ἐνοχλήσεις	μᾶλλον· τὰ γὰρ οἰκεῖα κακὰ
[2, 6]	τῶν ὑποσχέσεων· ἀλλ´ ἀπὸ τῶν	ἐνταῦθα	γινομένων παρεξόμεθα τὴν ἀπόδειξιν. Εἰ
[2, 8]	πολλοῖς δὲ καὶ μισητὸς ἦν·	ἐνταῦθα	δὲ πάντες αὐτὸν οἱ τιμῶντες
[2, 7]	ἐστι τὸ λειπόμενον, θάνατος· ἀλλ´	ἐνταῦθα	μάλιστα οὐ δυνήσεται αὐτὸν λυπῆσαί
[2, 10]	καὶ ὡμολογημένον ᾖ, ὅτι καὶ	ἐνταῦθα	οὗτος ὁ βίος ἡδίων, οὐχὶ
[2, 5]	ἐκείνης καὶ μεγάλης, οὐδαμοῦ φαινομένης	(ἐνταῦθα;	Τὰ γὰρ βασίλεια τῇ ἐρημίᾳ
[2, 10]	γένοιτ´ ἄν; Μάλιστα δὲ μηδὲ	ἐνταῦθα	τοῦτο ἐξετάζωμεν τέως, μηδὲ τὰς
[2, 10]	ἀγαθοῖς ἀποκειμένην ἀντίδοσιν μετὰ τὴν	ἐντεῦθεν	ἀποδημίαν. Πῶς οὖν οἴει μετὰ
[2, 5]	τὰς ἐλπίδας τὰς ἐκεῖθεν ταῖς	ἐντεῦθεν,	ἐξ αὐτοῦ οἴει τοῦ οὐρανοῦ
[2, 1]	ἅπαντα πράττων, καὶ τοῖς ἀλλοτρίοις	ἐντρυφῶν	κακοῖς, καὶ εἰδὼς ὅτι πολιτείαν
[2, 2]	πρὸς πάντας τοιαῦτα κατηγορείτω συνεχῶς	ἐντυγχάνων.	Ἐφύτευσα, ἔθρεψα, ἐταλαιπωρήθην διὰ πάσης
[2, 5]	ἐλπίδας τὰς ἐκεῖθεν ταῖς ἐντεῦθεν,	ἐξ	αὐτοῦ οἴει τοῦ οὐρανοῦ καταπεπτωκέναι
[2, 6]	καὶ ἐκπληττομένους, ὡς ἀγγέλου τινὸς	ἐξ	οὐρανοῦ παραγενομένου νῦν. Ἢ ἕτερόν
[2, 2]	καὶ μακρὸν διανύσασαν πέλαγος, καὶ	ἐξ	οὐρίας πλέουσαν, καὶ πρὸς αὐτῷ
[2, 5]	ἔχει μόνον, καὶ τῆς καλύβης	ἐξάγαγε,	καὶ κάθελε τὸ καταγώγιον, καὶ
[2, 5]	Οὔτε γὰρ τῆς πατρίδος αὐτὸν	ἐξαγαγεῖν	δυνήσῃ, ἕως ἂν μὴ ἐξαγάγῃς
[2, 5]	ἀποπέμψεις, ὅταν ἀπὸ τῆς γῆς	ἐξαγάγῃς.	Ἀλλ´ οὔπω τοῦτο πρὸς σὲ
[2, 5]	ἐξαγαγεῖν δυνήσῃ, ἕως ἂν μὴ	ἐξαγάγῃς	τῆς γῆς ἁπάσης· τέως γὰρ
[2, 1]	δὲ ὥσπερ ἔκ τινος μέθης	ἐξαίφνης	μεταβαλλομένους ἀλγεῖν, ἐπὶ φιλοσοφίᾳ τῶν
[2, 2]	περὶ ἀρχῆς, καὶ δυναστείας. Ἀλλ´	ἐξαίφνης,	ὥσπερ τις σκηπτὸς ἢ καταιγίς
[2, 9]	μᾶλλον ἐν πολλῇ τὸν πατέρα	ἕξει	τιμῇ, καὶ θεραπεύσει πολλῷ πλέον,
[2, 8]	τῆς σῆς οἰκίας καὶ πλέον	ἕξει	τὸ πένθος ἐκεῖνος. Ὅταν γὰρ
[2, 2]	μήτε ἐχέτω παῖδας ἑτέρους, μήτε	ἕξειν	ἐλπιζέτω τοῦ λοιποῦ, ἀλλ´ ἐν
[2, 4]	γενέσθω, ὅτι οὐκ ἂν ἔχοις	ἐξελθὼν	ὅ τι χρῷο σαυτῷ· πολλαχοῦ
[2, 6]	Οὐ γὰρ ἂν οὕτως ἅπαντας	ἐξέπληττε	χρυσοφορῶν, μᾶλλον δὲ καὶ ἁλουργίδα,
[2, 1]	ἐπὶ τούτοις φθέγγηται νῦν, ὅτι	Ἐξέστη	ὁ οὐρανὸς ἐπὶ τούτῳ, καὶ
[2, 5]	καὶ διὰ τῶν σῶν βαδίζειν	ἔξεστιν,	ἀλλ´ ὅμως καὶ δι´ ἀλλοτρίων
[2, 4]	δὲ φιλοσοφώτερον αὐτοῦ τὸν πλοῦτον	ἐξετάζειν	ἐθέλοιμεν, σὺ μὲν ἴσως οὐ
[2, 3]	ἐσχάτῃ, τοῦτο αὐτὸς πρὸς ἐκεῖνον	ἐξεταζόμενος	πέπονθας. ~δʹ Καὶ μήτοι νομίσῃς
[2, 10]	Μάλιστα δὲ μηδὲ ἐνταῦθα τοῦτο	ἐξετάζωμεν	τέως, μηδὲ τὰς ἐκ τῶν
[2, 10]	πατέρας, ὅταν πρὸς τὸν υἱὸν	ἐξετάζωνται	ἐκεῖνοι τὸν σόν. Νῦν μὲν
[2, 10]	πολλῶν ὑπονοίᾳ, ἀλλ´ ἀκριβεῖ λογισμῶν	ἐξετάσει	τὴν περὶ τοῦ παιδὸς ἐπιτρέποντες
[2, 6]	τοῦ σοῦ παιδὸς ποιήσομαι τὴν	ἐξέτασιν.	Εὑρήσομεν γὰρ αὐτὸν οὐ μόνον
[2, 2]	λόγους καθάπερ τινὰς ἀνταγωνιστὰς εἰς	ἐξέτασιν	κατιέναι καταναγκάσαντες καὶ συμπλακῆναι, περὶ
[2, 2]	τούτων ἀδεκάστοις κριταῖς ἐπιτρέψωμεν τὴν	ἐξέτασιν.	Ὁ μὲν οὖν τοῦ ἀγῶνος
[2, 7]	τρόπος. Αὐτὸ δὴ οὖν τοῦτο	ἐξετάσωμεν,	εἰ δοκεῖ, πρῶτον. Τίς οὖν,
[2, 9]	Βούλει καὶ τὰ πρὸς σὲ	ἐξετάσωμεν,	ἢ περιττὸς οὗτος ὁ λόγος;
[2, 10]	μήπω τοῦτο· τὴν δὲ ἡδονὴν	ἐξετάσωμεν	τέως, εἰ μὴ ψυχρά τίς
[2, 6]	τοῦ σοῦ παιδὸς τὸν λόγον	(ἐξετάσωμεν	τοῦτον. Τί γὰρ δυνάμεως τῆς
[2, 7]	ἐπὶ μυρίοις ἔτεσι τὴν βασιλείαν	ἐξέτεινας;	πόσης ἁλουργίδος τοῦτο τὸ κτῆμα,
[2, 3]	νοσήματος ἀπὸ τῶν πραγμάτων πολλὰ	ἕξομεν	παρασχεῖν τὰ ὑποδείγματα. Διὰ ταῦτα
[2, 10]	κατηγορίας· ἀλλ´ ἔστω τις μετ´	ἐξουσίας	ἀπολαύων τῆς ἀσελγείας ἐκείνης, καὶ
[2, 7]	ἔχειν. Τίς γὰρ μετὰ πλείονος	ἐξουσίας	διαλέξεται βασιλεῖ καὶ ἐπιτιμήσει; σὺ
[2, 7]	γὰρ οὗτοι μάλιστα διελέχθησαν μετ´	ἐξουσίας	πολλῆς, ὅσοι πάντων ἐγένοντο τῶν
[2, 2]	Τί γάρ μοι καὶ τοὺς	ἔξω	κρίνειν; ὁ μακάριος Παῦλός φησιν.
[2, 3]	καὶ τῆς τῶν ὄντων χρείας	ἐξώτερον	εἶναι, μείζονος εὐ– (πραγίας ἂν
[2, 8]	ἀθυμίας αὐτὸν ἐμπλήσεις πολλῆς, ἅτε	ἐπ´	ἀλλοτρίοις φιλοσοφῶν κακοῖς· ἐκεῖνος δὲ
[2, 6]	σε παραμυθούμενον τρόπον ἐλθόντες, οὐκ	ἐπ´	ἄλλων τινῶν, ἀλλ´ ἐπ´ αὐτοῦ
[2, 1]	καὶ ἄπιστος καὶ ὠμὸς καὶ	ἐπ´	ἀνατροπῇ τῆς πολιτείας ἅπαντα πράττων,
[2, 6]	οὐκ ἐπ´ ἄλλων τινῶν, ἀλλ´	ἐπ´	αὐτοῦ τοῦ σοῦ παιδὸς τὸν
[2, 4]	ἐνθάδε ἕτοιμοι ἀναλίσκειν. Εἰσκεκόμικε δὲ	ἐπ´	αὐτῷ τούτῳ ἀργύριον ἱκανὸν Σιμμίας
[2, 8]	μᾶλλον πενθεῖς, τὸ ἐκ τοιούτων	ἐπ´	ἐκεῖνα βαδίσαι, τοῦτό ἐστιν ὃ
[2, 2]	ἀτιμότερον αὐτὸν ἠμφιεσμένον ἴδω, καὶ	ἐπ´	ἔργα ἀτιμότερα τοῦτον προπεμπόμενον· ὅταν
[2, 10]	καὶ θόρυβον οὐδένα, οὐδὲ κλόνον	ἐπάγει,	καθαρὰν δέ τινα εὐφροσύνην καὶ
[2, 6]	περιβεβλημένος ἱμάτιον, καὶ μηδένα ἀκολουθοῦντα	ἐπαγόμενος,	καὶ ἀνυπόδετος ὤν. Ἐκεῖνα μὲν
[2, 3]	ἕστηκεν ἐκτός; Ἀλλ´ οὐκ ἂν	ἔπαθε	τοῦτο, φησὶν, οὐδ´ ἂν ἠράσθη
[2, 10]	αὐτῶν δεικνύμενα· καὶ οὐ μόνον	ἐπαινέσεις	τὰ γεγενημένα, ἀλλὰ κἂν μικρὸν
[2, 5]	βασκανίᾳ χειροῦσθαι, ἀλλὰ θαῦμα καὶ	ἔπαινον	καὶ εὐφημίαν κεκτῆσθαι πᾶσαν· καίτοι
[2, 6]	ζητῶ καὶ τιμήν. Ἀλλ´ οἱ	ἐπαινοῦντες	καὶ τιμήσουσι πάντως. Εἰ δὲ
[2, 5]	Οὐ γὰρ μόνον ὑμᾶς οὐκ	ἐπαινοῦσι	διὰ τὸν πλοῦτον, ἀλλὰ καὶ
[2, 10]	Τὸ γὰρ γελᾷν τὰ πολλῶν	ἐπαίνων	ἄξια καὶ στεφάνων, μαινομένων ἐστὶ,
[2, 10]	δὲ, εἰ γενναῖόν τι καὶ	ἐπαίνων	ἄξιον πράττοντος ἐγέλων ἐκεῖνοι καὶ
[2, 6]	πολλῶν ὑπονοίας ὄφελος καὶ τῶν	ἐπαίνων;	Καὶ μὴν δόξα οὐδὲν ἕτερόν
[2, 7]	Τίνι δὲ μᾶλλον εἴξει καὶ	ἐπακούσεται	ὁ ἐν δυνάμει ὢν, καὶ
[2, 8]	παρ´ ἐκείνου ἀκούσεται τοῖς ἔργοις	ἐπαληθεύοντος.	Σὺ δὲ ἂν χᾶναι τολμήσῃς
[2, 5]	εὐτελοῦς φιλόσοφος θαυμαστός. Παρὰ Θηβαίοις	Ἐπαμεινώνδας,	ἄνθρωπος εἰς ἐκκλησίαν καλούμενος, καὶ
[2, 7]	οὐκ ἔχει, ἵνα τὴν ὑπερορίαν	ἐπανατείνηται·	δόξης οὐκ ἐφίεται, ἵνα εἰς
[2, 10]	πείσων πρὸς τὴν βιωτικωτέραν ζωὴν	ἐπανελθεῖν·	ἐπειδὴ δὲ εἶδε πρὸς οὐδὲν
[2, 2]	ἢ πρὸς τὴν προτέραν εὐπραγίαν	ἐπανελθεῖν·	καὶ τὸ δὴ χαλεπώτερον, ὅτι
[2, 2]	μοι συμβέβηκε νῦν. Οἱ γὰρ	ἐπάρατοι	καὶ λυμεῶνες καὶ πλάνοι (λεγέτω
[2, 2]	κρατεῖ, ἀλλ´ ἢ ὥστε πῦρ	ἐπαφεῖναι	καὶ φλέξαι πάντα, καὶ οἰκίας
[2, 6]	μυρία αὐτὸν εἰργασμένους κακὰ, ἀμύνασθαι	ἐπεθύμησε	μὲν, οὐκ ἴσχυσε δέ· καὶ
[2, 4]	σοι πολλὰ καὶ μεγάλα διηγήματα·	ἐπεὶ	δὲ τὰ Ἑλλήνων πρεσβεύεις, οὐδὲ
[2, 1]	οὔτε τὸ φιλεῖν ἀρκέσειεν ἄν.	Ἐπεὶ	εἰ τοῦτο ἦν, οὐδένα ἀνθρώπων
[2, 7]	ἐκ τοῦ μηδεμίαν αἰτίαν εὑρεῖν.	Ἐπεὶ,	εἴ γε τοῦτο ἦν καθ´
[2, 9]	μάλιστα φαίνεται, ὅταν μάλιστα πολεμῆται·	ἐπεὶ	καὶ ὁ στρατιώτης εὐδόκιμος μέν
[2, 5]	ἁπάσης· τέως γὰρ οὕτως εἰρήσθω,	ἐπεὶ	κατὰ τὸν ἀληθῆ λόγον τότε
[2, 2]	Ἕλλην ἔγκλημα δίκαιον ἔχοι προβάλλεσθαι·	ἐπεὶ	τοῖς γε ἄλλοις αὐτὸν τῇ
[2, 9]	ὅταν γηράσῃ, ἅτε εἰς λιμένα	ἐπειγόμενος	ἐλθεῖν, καὶ νεότητα μὲν ἔχων
[2, 8]	οἰκίσκῳ μικρῷ, καὶ πρὸς ἕτερον	ἐπειγόμενος	φῶς, καὶ τὸ παρὸν οὐδὲν
[2, 9]	ἀκμάζουσαν, εἰς γῆρας δὲ οὐδέποτε	ἐπείγουσαν.	Σὺ δὲ τοιαύτην τρυφὴν τὸν
[2, 5]	διὰ τοῦτο μὴ δυνάμενος ἐλθεῖν,	ἐπειδὴ	αὐτῷ τὸ ἱμάτιον ἔτυχε πλυνόμενον,
[2, 10]	πρὸς τὴν βιωτικωτέραν ζωὴν ἐπανελθεῖν·	ἐπειδὴ	δὲ εἶδε πρὸς οὐδὲν τούτων
[2, 3]	τοῦ πλούτου καὶ τῶν χρημάτων,	ἐπειδὴ	καὶ αὐτὸς τοῦτο μάλιστα πάντων
[2, 1]	χρήσιμον ἐχρῆν ὁρᾷν τῷ παιδὶ,	ἐπειδὴ	μήτε φιλεῖν μᾶλλον αὐτοῦ τῶν
[2, 5]	ἐπιβουλεύουσιν οἱ πολλοί· οὗτος δὲ	ἐπειδὴ	πλουτεῖ πλοῦτον τὸν ἀληθῆ, διὰ
[2, 8]	ἁπάντων οὖσαν μείζονα· παρίημι δὲ,	ἐπειδὴ	πρὸς σέ μοι νῦν ὁ
[2, 2]	ὁ μακάριος Παῦλός φησιν. Ἀλλ´	ἐπειδὴ	συμβαίνει πολλοὺς καὶ ἀπίστους εἶναι
[2, 6]	ψυχῆς καὶ φιλοσοφίᾳ μόνον. ~Ἀλλ´	ἐπειδὴ	τὰ παραδείγματα οὐ τοσαύτην ἔχει
[2, 4]	χρήματα, ὡς ἔγωγε οἶμαι, ἱκανά·	ἔπειτα	δὲ καὶ εἴ τι ἐμοῦ
[2, 8]	πείσει μηδὲν ἡγεῖσθαι τὰ ἀνθρώπινα·	ἔπειτα	δὲ καὶ λόγοις ἀπελάσει τὸ
[2, 3]	μεγάλων ἀγαθῶν ἀπολαύσαντα, καὶ ὧν	ἐπέκεινα	ἕτερα οὐκ ἔστιν εὑρεῖν. Τότε
[2, 9]	ἡμῖν, οὐδὲ ταῖς τῶν κρατούντων	ἕπεται	γνώμαις, ἀλλ´ ἕστηκεν ἐπὶ τῆς
[2, 6]	οἰκεῖα τραύματα θεραπεύειν· οὐ γὰρ	ἕπεται	τοῦτο πάντως ἐκείνῳ· τρίτου δὲ
[2, 10]	ἡνιόχων μανίαν ἐπτοημένου τοῦ παιδὸς	ἐπῄνουν	σε καὶ ἐθαύμαζον ἅπαντες καὶ
[2, 9]	δόξης καὶ τρυφῆς (ὑποθέσεις ἔχοντες,	ἐπηρεάζεσθε,	ἅτε οὐκ ἀρκούσης τῆς ἡλικίας
[2, 8]	τὴν συμφορὰν ἐνεγκεῖν. Ἀλλὰ τοὺς	ἐπηρεαζομένους	πεῖσαι δυνήσῃ φιλοσοφεῖν; Οὐδαμῶς, ἀλλὰ
[2, 10]	ἐπιβουλαὶ, ὅσαι αἱ ἀπὸ τούτων	ἐπήρειαι	τῶν συμποσίων βλαστάνουσιν; ἀλλὰ τὸ
[2, 5]	γὰρ οἴει μᾶλλον τρυφᾷν, τὸν	ἐπὶ	βαθείας κατακεκλιμένον πόας, παρὰ πηγὴν
[2, 6]	καὶ ἐκ παραδειγμάτων ποιεῖν φανερὸν,	ἐπὶ	δὲ τὸν μάλιστά σε παραμυθούμενον
[2, 5]	περιφανῆ τὰ βασίλεια, καὶ πρὶν	ἐπὶ	λογισμοὺς ἐλθεῖν ἐκ παραδειγμάτων σε
[2, 3]	τοσοῦτον ἀπέχων αὐτῆς ὡς καὶ	ἐπὶ	μεγίστοις θρηνεῖν τοῖς κακοῖς. (Πόθεν
[2, 2]	τὸν ἀγῶνά μοι γενέσθαι τοῦτον.	Ἐπὶ	μὲν γὰρ τοῦ πιστοῦ πολλὰ
[2, 7]	βασιλέα τῆς οἰκουμένης ἐποίησας, καὶ	ἐπὶ	μυρίοις ἔτεσι τὴν βασιλείαν ἐξέτεινας;
[2, 5]	ὄψει γελῶντα ἐπὶ τούτοις, καθάπερ	ἐπὶ	παιδίου παίζοντος. Σὲ δὲ ἂν
[2, 5]	τὸν Φιλίππου τὸν Μακεδόνα στρατιὰν	ἐπὶ	Πέρσας ἄγοντα, πάντα ἀφέντα, ἰδόντα
[2, 2]	υἱὸν, καὶ πάντα εἰκῆ, καθάπερ	ἐπὶ	πέτρας ἑστῶτος αὐτοῦ τοῦ παιδὸς,
[2, 1]	τούτῳ, καὶ ἔφριξεν ἡ γῆ	ἐπὶ	πλεῖον σφόδρα· καὶ, ὅτι Ἔκστασις
[2, 7]	τοῦ μὴ δύνασθαι γίνηται, καθάπερ	ἐπὶ	πολλῶν, ἀλλ´ ἐκ τοῦ μηδεμίαν
[2, 3]	ἀνέραστος (οὐδὲν γὰρ κωλύει πάλιν	ἐπὶ	τὰ αὐτὰ ἐλθεῖν ὑποδείγματα) οὐ
[2, 10]	ἀγαθῶν, μᾶλλον δὲ οὐδὲ ὄντων,	ἐπὶ	τὰ ὄντα καὶ μένοντα διαβαίνοντι,
[2, 10]	εἶναι ἡδίστων ἐν βραχεῖ γευσάμενον,	ἐπὶ	τὰ πικρότερα καὶ φορτικώτερα λῆξαι
[2, 3]	τοῖς εἰρημένοις μακαρίζοι μὲν ἑαυτὸν	ἐπὶ	τῇ νόσῳ, καὶ μήτε αὐτὸς
[2, 10]	σὸς, ἀλλὰ κρότων (καὶ στεφάνων,	ἐπὶ	τὴν ἀκύμαντον ζωὴν καὶ τὸν
[2, 2]	ἐν ἐλπίσι χρησταῖς, καὶ ταχέως	ἐπὶ	τὴν αὐτὴν ἀρχὴν ἀναβήσεσθαι προσδοκάσθω,
[2, 3]	δὴ τὸν λόγον τοῦτον καὶ	ἐπὶ	τὴν τῶν χρημάτων κτῆσιν, καὶ
[2, 8]	τινὲς ἀγροίκων υἱοὶ καὶ χειροτεχνῶν,	ἐπὶ	τὴν φιλοσοφίαν ταύτην ἐλθόντες, οὕτως
[2, 10]	ἠπείλησε, καὶ πάντων αὐτὸν ἀποδύσας	ἐπὶ	τῆς ἀλλοτρίας εἴασε γῆς, καὶ
[2, 1]	ὅτι Ἔκστασις καὶ φρικτὰ ἐγενήθη	ἐπὶ	τῆς γῆς, εὐκαίρως πάντα τὰ
[2, 3]	τῶν ἀκουόντων, καὶ καταπασσέσθω τέφραν	ἐπὶ	τῆς κεφαλῆς, καὶ αἰσχυνέτω τῇ
[2, 6]	καὶ αὐτὸν τὸν στέφανον περικείμενος	ἐπὶ	τῆς κεφαλῆς, καὶ τοῖς σηρικοῖς
[2, 9]	κρατούντων ἕπεται γνώμαις, ἀλλ´ ἕστηκεν	ἐπὶ	τῆς οἰκείας ἰσχύος, καὶ τότε
[2, 5]	τῶν πλουτούντων ἐστὶν εὐπορώτερος τῶν	ἐπὶ	τῆς οἰκίας μόνης τούτων δυναμένων
[2, 5]	οὕτως ἀποθανεῖν μᾶλλον, ἢ ὑμεῖς	ἐπὶ	τῆς πατρίδος καὶ τῆς εὐνῆς·
[2, 3]	ἠναγκάσθημεν, διὰ τὸ μὴ ταχέως	ἐπὶ	τῆς πείρας ὁρᾷν αὐτὸ φαινόμενον·
[2, 9]	κἂν μυρία ἀγαθὰ κεκτημένος ᾖ,	ἐπὶ	τῆς πρώτης αὐτὰ συνέστειλεν ἡλικίας·
[2, 9]	ἔσχατον γῆρας ἐλάσαντες, ἅτε μηδὲν	ἐπὶ	τῆς πρώτης ἡλικίας καρπωσάμενοι χρηστὸν,
[2, 1]	τι δικαίωμα, οὐδὲν ἀπεικός ἐστιν	ἐπὶ	τοῖς ἀλλοτρίοις ἀλγεῖν ἀγαθοῖς, πὴ
[2, 2]	δὲ οἰκέται· καὶ φαιδροὶ μὲν	ἐπὶ	τοῖς κακοῖς τοῖς ἐμοῖς ἐχθροὶ,
[2, 4]	πάντα ἔπραττε, ὥστε δυνηθῆναί ποτε	ἐπὶ	τὸν πλοῦτον ἐλθεῖν τὸν τούτου.
[2, 10]	διὰ τὸν υἱόν. Ταῦτα καὶ	ἐπὶ	τοῦ παιδὸς ὀψόμεθα τοῦ σοῦ,
[2, 8]	τέ ἐστι καὶ πονηρίας ῥήματα,	ἐπὶ	τοῦ σοῦ παιδὸς οὔτε ὑπόνοιαν
[2, 5]	ἁπάσης ἀπέλασον, καὶ ὄψει γελῶντα	ἐπὶ	τούτοις, καθάπερ ἐπὶ παιδίου παίζοντος.
[2, 1]	κἂν τὸ προφητικόν τις ἐκεῖνο	ἐπὶ	τούτοις φθέγγηται νῦν, ὅτι Ἐξέστη
[2, 3]	τὸ δεινότατον, εἰ πλουτοῦντες παῖδες	ἐπὶ	τοῦτον ἕλκοιντο τὸν βίον. Εἰπὲ
[2, 1]	νῦν, ὅτι Ἐξέστη ὁ οὐρανὸς	ἐπὶ	τούτῳ, καὶ ἔφριξεν ἡ γῆ
[2, 1]	φημι ἱκανόν. Τοῦτο γὰρ οὐδ´	ἐπὶ	τῶν ἔμπροσθεν χρόνων ἔχοι τις
[2, 10]	καὶ ὄψει πάντα τὰ εἰρημένα	ἐπὶ	τῶν πραγμάτων αὐτῶν δεικνύμενα· καὶ
[2, 5]	μάρτυρες, οἷς εἴ γε ἐνῆν	ἐπὶ	τῶν ὑπερῴων δένδρα ἔχειν, καὶ
[2, 1]	τινος μέθης ἐξαίφνης μεταβαλλομένους ἀλγεῖν,	ἐπὶ	φιλοσοφίᾳ τῶν παίδων ἀγομένων αὐτοῖς·
[2, 10]	ὅσαι αἱ αἰτιάσεις, ὅσαι αἱ	ἐπιβουλαὶ,	ὅσαι αἱ ἀπὸ τούτων ἐπήρειαι
[2, 5]	διὰ τοῦτο οὐ φθονεῖται οὐδὲ	ἐπιβουλεύεται.	Ἀλλ´ ἄρα πρὸς ὑγίειαν τίς
[2, 5]	καὶ βασκαίνουσι δὲ ὑμῖν καὶ	ἐπιβουλεύουσιν	οἱ πολλοί· οὗτος δὲ ἐπειδὴ
[2, 10]	ποῦ τὴν ἐκ τούτων ἡδονὴν	ἐπιδεῖξαι	ἔχεις ἡμῖν; Οὐδὲ γὰρ ἐν
[2, 4]	τοιοῦτον ἐπιταττόμενος οὐδέν. Καὶ πολλοὺς	ἐπιδεῖξαι·	ἔχω οὐ τῶν εὐδοκίμων τούτων,
[2, 6]	δέ· καὶ φίλους δὲ μεγάλα	ἐπιδειξαμένους	ἐκεῖ κατορθώματα, οὐκ ἔσχε τοῖς
[2, 10]	ἀναπαύσῃ, καὶ ὁ υἱὸς πολλὴν	ἐπιδείξηται	τὴν ἀρετὴν, οὐκέτι σοι λόγων
[2, 8]	καὶ ἡ διὰ τῶν πραγμάτων	ἐπίδειξις	ῥᾷον τὸν παθόντα διαθεῖναι δυνήσεται.
[2, 3]	ἐγὼ γὰρ αὐτὸν καὶ οὕτως	ἐπιδείξω	ἐν μείζονι νῦν ὄντα ἀνέσει
[2, 1]	οὐδαμῶς, διαλέξομαι προσηνῶς καὶ μετ´	ἐπιεικείας	πολλῆς, τοσοῦτον αὐτοὺς παραιτησάμενος μὴ
[2, 3]	δεσμῶν; Κείσθω γὰρ, αὐτὸν μὴ	ἐπιθυμεῖν	φορτίων ἑτέρων, ἀλλὰ πολλῷ βέλτιον
[2, 5]	πόνων πρὸς ἄνεσιν ἑαυτοὺς ἀφεῖναι	ἐπιθυμήσητε,	ταῦτα ἀφέντες, πρὸς ἐκεῖνα βαδίζετε.
[2, 2]	πρὸς αὐτὴν τῶν δογμάτων τὴν	ἐπιθυμίαν,	ἀφ´ ἧς ὁ βίος ἔχει
[2, 7]	ἂν ταύτης τῆς ζωῆς τὴν	ἐπιθυμίαν.	Βούλει καὶ ἑτέρωθεν τὴν δύναμιν
[2, 3]	τοῦτο παθόντων, καὶ πληρωσάντων τὴν	ἐπιθυμίαν	πολλῷ μακαριώτερος ὢν ἀποδέδεικται, ὡς
[2, 3]	τοῖς οὖσι, μηδὲ ὑπὸ τῆς	ἐπιθυμίας	ἁλῶναι ἐκείνης· ἐγὼ γὰρ αὐτὸν
[2, 8]	καὶ λαμπρὸς ἐκ ταπεινοῦ γενέσθαι	ἐπιθυμῶν,	ταύτην εἵλετο τὴν ὁδόν· ταῦτα
[2, 6]	τῆς κεφαλῆς, καὶ τοῖς σηρικοῖς	ἐπικαθήμενος	στρώμασι, καὶ ὑπὸ τῶν ἡμιόνων
[2, 6]	ἡμῶν, οἷς ἀπιστεῖς· οὐχ οὕτως	ἐπιλελήσμεθα	τῶν ὑποσχέσεων· ἀλλ´ ἀπὸ τῶν
[2, 4]	τὰς τῶν ὑδάτων πηγὰς πρότερον	ἐπιλιπεῖν	εἰκὸς, ἢ τῶν ταῦτα ὑπακουσομένων
[2, 5]	ἅλις, ἢ βούλει καὶ ἑτέρων	ἐπιμνησθῶμεν;	Οὗτοι γὰρ οὐχὶ τῶν ἐν
[2, 3]	ἀλλ´ ὅτι καὶ πρὸς τὴν	ἐπινενοημένην	παραμυθίαν ἀνένδοτός ἐστι καὶ σκληρότερος
[2, 3]	μηδαμοῦ σβεσθῆναι δυνάμενον, ἀλλὰ τοῖς	ἐπινενοημένοις	φαρμάκοις ἐπιτριβόμενος μᾶλλον; Εἰ δὲ
[2, 5]	μαλακώτερός τέ ἐστι καὶ μᾶλλον	ἐπίνοσος;	Εἰ δὲ ἐν ὑγιείᾳ τὰ
[2, 2]	τις σκηπτὸς ἢ καταιγίς ποθεν	ἐπιπεσοῦσα,	μυριαγωγὸν (ὁλκάδα καὶ πολλῶν γέμουσαν
[2, 5]	πάντων τῶν γενομένων αὐτόθι στρατηγῶν	ἐπισημότερος	ἦν. Μὴ τοίνυν μοι τὴν
[2, 3]	γὰρ πάντα ὁμοῦ ἔχοντος ταῦτα	ἐπιστομισθέντος,	ὁ μὴ πάντα ἔχων ὁμοῦ
[2, 6]	ἀγορὰν ἐμβαλεῖν, καὶ ὄψει πᾶσαν	ἐπιστρεφομένην	τὴν πόλιν, καὶ ὑποδεικνύντας αὐτὸν
[2, 3]	ἀπήλλακται, καὶ τῶν ἄλλων τῶν	ἐπισυρομένων	τῷ πλούτῳ κακῶν, οὐδὲ αὐτὸς
[2, 1]	ἀνατρέψαι δύναται, ὡς τὸ τοιοῦτον	ἐπίταγμα,	ταῦτα ἐτόλμησεν· οὗτοι δὲ πιστοὶ,
[2, 7]	ἢ τῷ μίαν ἔχοντι τῶν	ἐπιταγμάτων	ὑπόθεσιν, τὴν εἰς τοὺς ἄλλους
[2, 4]	Ἂν γὰρ οὗτος γένηται πένης,	ἐπιτάξει	πάλιν ἑτέρῳ· κἂν ἐκεῖνος πάθῃ
[2, 4]	ποτε προσκεκρουκὼς ᾖ, ἅτε τοιοῦτον	ἐπιταττόμενος	οὐδέν. Καὶ πολλοὺς ἐπιδεῖξαι· ἔχω
[2, 3]	ἀλλὰ πολλῷ βέλτιον καὶ τῶν	ἐπιτεθέντων	ἤδη καταφρονεῖν. Εἰ γὰρ τὸ
[2, 5]	Ἀλλ´ ἄρα πρὸς ὑγίειαν τίς	ἐπιτηδειότερος;	οὐχ ὁ μὲν ἐκεῖνον ἔχων
[2, 10]	δούλους ἐκείνους τούτου φησὶν εἶναι	ἐπιτηδείους·	καὶ αὐτὸς δὲ πολλῷ λαμπρότερός
[2, 1]	μήτε συγγενεῖς, μήτε ἄλλοθέν ποθεν	ἐπιτηδείους,	πολλάκις δὲ καὶ ἀγνῶτας ὄντας
[2, 7]	πλείονος ἐξουσίας διαλέξεται βασιλεῖ καὶ	ἐπιτιμήσει;	σὺ ὁ τοσαῦτα κεκτημένος, καὶ
[2, 10]	ἐξετάσει τὴν περὶ τοῦ παιδὸς	ἐπιτρέποντες	ψῆφον, καὶ ὄψει τοὺς γελῶντας
[2, 2]	συμπλακῆναι, περὶ τούτων ἀδεκάστοις κριταῖς	ἐπιτρέψωμεν	τὴν ἐξέτασιν. Ὁ μὲν οὖν
[2, 3]	δυνάμενον, ἀλλὰ τοῖς ἐπινενοημένοις φαρμάκοις	ἐπιτριβόμενος	μᾶλλον; Εἰ δὲ πρὸς τοῖς
[2, 10]	δὲ, κἂν μυρίους θανάτους τις	ἐπιφέρῃ,	οὐ πείσει καταφρονεῖν, ἀλλὰ καὶ
[2, 7]	μυριάκις αὐτὸν βασιλέα τῆς οἰκουμένης	ἐποίησας,	καὶ ἐπὶ μυρίοις ἔτεσι τὴν
[2, 2]	δοκοῦντα εἶναι καὶ εὐτελῆ καὶ	ἐπονείδιστα·	ἔστω δὲ καὶ ἀνυπόδετος, καὶ
[2, 4]	ἐκεῖνος δὲ ἐφιλονείκει καὶ πάντα	ἔπραττε,	ὥστε δυνηθῆναί ποτε ἐπὶ τὸν
[2, 10]	καὶ τὴν τῶν ἡνιόχων μανίαν	ἐπτοημένου	τοῦ παιδὸς ἐπῄνουν σε καὶ
[2, 2]	καὶ οὕτω ταῖς αὐτῶν κατεγοήτευσαν	ἐπῳδαῖς,	ὡς ἑλέσθαι καὶ πρὸς σίδηρον
[2, 3]	ἀπήλλακται, ὅτι ἔρωτα ἀνίατον οὐκ	ἐρᾷ,	ὅτι τοῦ πολέμου καὶ τῆς
[2, 8]	(εἰκὸς γάρ σε καὶ τούτων	ἐρᾷν)	οὐκ οἶδα πῶς ἂν ἑτέρως
[2, 2]	οἷον ἂν εἴ τις βασιλείας	ἐρᾷν	πείθῃ τὸν οὐκ ἐθέλοντα πεισθῆναι
[2, 10]	τέως, μηδὲ τὰς ἐκ τῶν	ἐραστῶν	μάχας, μηδὲ τοὺς ἐκ τῶν
[2, 2]	αὐτὸν ἠμφιεσμένον ἴδω, καὶ ἐπ´	ἔργα	ἀτιμότερα τοῦτον προπεμπόμενον· ὅταν ἐννοήσω
[2, 5]	ἐστιν ἀρετή· οὐ δι´ ὧν	ἐργάζεται	μόνον, ἀλλὰ καὶ δι´ ὧν
[2, 3]	κατὰ κρημνῶν τοὺς τὰ τοιαῦτα	ἐργασαμένους	ἐμβαλεῖν. Διὰ γὰρ τοῦτο πρὸς
[2, 7]	οὕτω φιλεῖ τοὺς τὰ τοιαῦτα	ἐργασαμένους,	οὕτως εὔχεται πάντα αὐτοῖς γενέσθαι
[2, 1]	μὲν οὖν καὶ ταῦτα ἔκστασιν	ἐργάσασθαι	καὶ φρίκην· κἂν τὸ προφητικόν
[2, 7]	Κἂν γὰρ μυρία τις αὐτὸν	ἐργάσηται	δεινὰ, κἂν μαστίξῃ, κἂν δήσῃ,
[2, 8]	ἴδωσιν ἐλθόντα τὴν ἀρετὴν, τοῦτο	ἐργάσονται.	Ὥστε ὃ μᾶλλον πενθεῖς, τὸ
[2, 8]	εὐκολώτερον παρ´ ἐκείνου ἀκούσεται τοῖς	ἔργοις	ἐπαληθεύοντος. Σὺ δὲ ἂν χᾶναι
[2, 9]	ἡγεῖσθαι κελευόμεθα, λόγῳ τε καὶ	ἔργῳ	θεραπεύειν, ὅταν μηδὲ τὰ τῆς
[2, 10]	ὅτι οὐ ψεύδομαι, διὰ τῶν	ἔργων	αὐτῶν εἴσῃ καλῶς. Διὸ σιγήσομαι
[2, 1]	γῆς, εὐκαίρως πάντα τὰ τοιαῦτα	ἐρεῖ.	Τὸ δὲ τούτων χαλεπώτερον, ὅτι
[2, 4]	τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἡμᾶς	ἐρεῖν	ἀγαθὰ, καὶ τὰ μετὰ τὴν
[2, 10]	ἀλλὰ ταῦτα σὺ πρὸς ἑτέρους	ἐρεῖς	καὶ πλείονα τούτων. Καὶ οὐχ
[2, 9]	ἐκείνην μεταπηδῆσαι, τί πρὸς ταῦτα	ἐρεῖς;	Οὐκ οἶδας ὅσην ὁ ἀπράγμων
[2, 5]	ἀφέντα, ἰδόντα αὐτὸν ἀπελθεῖν, καὶ	ἐρέσθαι	δι´ ἑαυτοῦ, μή τινος δέοιτο,
[2, 5]	πρῶτον μαθεῖν, ὡς οὔτε ἡ	ἐρημία	ἄτιμον ποιεῖ, οὔτε λαμπρὸν καὶ
[2, 5]	(ἐνταῦθα; Τὰ γὰρ βασίλεια τῇ	ἐρημίᾳ	παραβάλλων, καὶ τὰς ἐλπίδας τὰς
[2, 5]	ἦν. Μὴ τοίνυν μοι τὴν	ἐρημίαν	εἴπῃς, μηδὲ τὰ βασίλεια. Οὐ
[2, 6]	ἐλπίδων ἀνώτερος γενόμενος, πρὸς τὴν	ἐρημίαν	μετέστη, καὶ χιτωνίσκον σαπρὸν ἐνέδυ
[2, 2]	συμφέρον ὁρᾷν. Ἔρημοι μὲν οἰκίαι,	ἔρημοι	δὲ ἀγροί· κατηφείας δὲ καὶ
[2, 2]	ἡμῶν προσποιοῦνται τὸ συμφέρον ὁρᾷν.	Ἔρημοι	μὲν οἰκίαι, ἔρημοι δὲ ἀγροί·
[2, 9]	μεμενήκει διαρκῆ, οὐκ ἂν ὡς	ἔρημος	ὢν ἁπάντων τούτων οὕτως ὠδύρετο·
[2, 3]	πεῖραν ἐμπεσὼν τῆς τοιαύτης ἀνάγκης.	Ἐρήσομαι	δέ σε πάλιν, εἰ καὶ
[2, 10]	ἐχέτω, μήτε ὑπεροράσθω παρὰ τῆς	ἐρωμένης,	τά τε χρήματα ὥσπερ ἐκ
[2, 9]	Καὶ τότε μὲν ἅτε χρημάτων	ἐρῶν,	καὶ ἠσμένισεν ἄν σου τὴν
[2, 8]	καὶ περὶ τούτου, ὅτι τιμῆς	ἐρῶν,	καὶ χρημάτων ἐφιέμενος, καὶ λαμπρὸς
[2, 3]	Τί δαὶ, εἴ τις γυναικὸς	ἐρῶν	συγγίνοιτο μὲν αὐτῇ διηνεκῶς, μειζόνως
[2, 3]	γὰρ οἱ ποτοῦ καὶ σωμάτων	ἐρῶντες	μετὰ τὴν ἀπόλαυσιν λήψονται κόρον,
[2, 3]	ἀεὶ διψώντων μόνον, οὐδὲ τῶν	ἐρώντων	ἀεὶ, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐν
[2, 3]	καὶ τοσαύτης ἀμηχανίας ἀπήλλακται, ὅτι	ἔρωτα	ἀνίατον οὐκ ἐρᾷ, ὅτι τοῦ
[2, 3]	ὁ νοσῶν τὸν κενὸν ἐκεῖνον	ἔρωτα,	καὶ μηδαμοῦ σβεσθῆναι δυνάμενον, ἀλλὰ
[2, 2]	ταχέως αὐτὸν οὐ πρὸς τὸν	ἔρωτα	τοῦ βίου τούτου μεταστήσομεν μόνον,
[2, 3]	ταλαίπωρος· ἐκείνων μὲν γὰρ τῶν	ἐρώτων	σφοδρότερος οὗτός ἐστι καὶ μανικώτερος·
[2, 10]	ἐνεπλήσθη τις, καὶ τὴν ἡδονὴν	ἔσβεσε,	καὶ πρὸ τῆς πλησμονῆς δὲ
[2, 10]	τὴν συνουσίαν, καὶ τὴν ἡδονὴν	ἔσβεσεν,	ὁ δὲ ἐν τῇ μίξει
[2, 5]	τε καὶ φυτεύων καὶ ἐλαίας	ἐσθίων,	καὶ εὐτελῆ παρατιθέμενος τράπεζαν, καὶ
[2, 5]	διεκαρτέρει τὴν ἡμέραν, ἄρτον τε	ἐσιτεῖτο	μόνον, καὶ τοῦτο ἦν αὐτῷ
[2, 2]	ἐχθρούς. ~βʹ Πῶς οὖν τοῦτο	ἔσται	δῆλον καὶ πόθεν εἰσόμεθα τίς
[2, 3]	νῦν, οὐχὶ ταύτῃ πάλιν ἐλεεινότερος	ἔσται	καὶ ἀθλιώτερος, μὴ μόνον νοσῶν,
[2, 6]	τὸν λόγον ἀγάγωμεν, δῆλον ἡμῖν	ἔσται	καὶ φανερόν. Εἰπὲ γάρ μοι,
[2, 8]	μᾶλλον κατακαήσεται· ἐκεῖθεν δὲ ἡμερώτερος	ἔσται	καὶ φιλοσοφώτερος. Ὁρῶν γὰρ τοσαύτης
[2, 9]	καὶ εἰρήνης οὔσης, λαμπρότερος δὲ	ἔσται	καταλαβόντος πολέμου. Ὥστε καὶ Ἑλλήνων
[2, 9]	καὶ τότε τὰ τοῦ παιδὸς	ἔσται	λαμπρότερα. Οὐ γὰρ δὴ οἷα
[2, 2]	καὶ ποίμνια προβάτων. Ποῦ γὰρ	ἔσται	μοι χρήσιμα ταῦτα λοιπὸν, ἐκείνου
[2, 6]	γὰρ δὴ τῶν ἐν βασιλείοις	ἔσται	περιφανέστερος μόνον, ἀλλὰ καὶ αὐτοῦ
[2, 9]	τοῦ βασιλέως βασιλικώτερος ὢν, πάντων	ἔσται	πρὸς σὲ ταπεινότερος. Τοιαύτη γὰρ
[2, 9]	Ὥστε καὶ Ἑλλήνων κρατούντων, ὁμοίως	ἔσται	σοι καὶ μειζόνως τὰ τῆς
[2, 3]	πολέμου καὶ τῆς μάχης ταύτης	ἕστηκεν	ἐκτός; Ἀλλ´ οὐκ ἂν ἔπαθε
[2, 9]	τῶν κρατούντων ἕπεται γνώμαις, ἀλλ´	ἕστηκεν	ἐπὶ τῆς οἰκείας ἰσχύος, καὶ
[2, 3]	δὲ ταύτης ἐκτὸς τῆς μανίας	ἑστήκοι,	καὶ μηδὲ ὄναρ ἁλίσκοιτο τῷ
[2, 2]	κατέπασα τέφρᾳ τὰς κεφαλὰς, χοροὺς	ἔστησα	γυναικῶν, ἐκέλευσα χαλεπώτερον αὐτὰς κατακόπτεσθαι,
[2, 1]	τὴν αὐτῶν ἀκυρώσαντες, τὴν ἑτέρων	ἔστησαν	ὑπὲρ τῶν οἰκείων βουλευόμενοι παίδων.
[2, 10]	καὶ αὐτὸς δὲ πολλῷ λαμπρότερός	ἐστι	διὰ τὸν υἱόν. Ταῦτα καὶ
[2, 6]	τε ὥρισται, καὶ τῆς συνηθείας	ἐστί·	καὶ διὰ ταῦτα κἂν εἴποι
[2, 9]	καὶ ὁ στρατιώτης εὐδόκιμος μέν	ἐστι	καὶ εἰρήνης οὔσης, λαμπρότερος δὲ
[2, 10]	τέως, εἰ μὴ ψυχρά τίς	ἐστι	καὶ εὐτελὴς, καὶ εἰ βούλει,
[2, 5]	ἐν βορβόρῳ κείμενος, μαλακώτερός τέ	ἐστι	καὶ μᾶλλον ἐπίνοσος; Εἰ δὲ
[2, 3]	γὰρ τῶν ἐρώτων σφοδρότερος οὗτός	ἐστι	καὶ μανικώτερος· οὐκοῦν καὶ πλεῖον
[2, 7]	πραγματεύεται· ὥστε τοῦτο ἀπαλλαγὴ πόνων	ἐστὶ,	καὶ οὐ τιμωρία, ἀλλ´ ἱδρώτων
[2, 2]	ἀγὼν, καίτοι γε δυσχερέστερός τέ	ἐστι,	καὶ πλείονας ἔχει λαβάς· Ψυχικὸς
[2, 8]	τῶν ἄλλων λεγόμενα ψευδῆ τέ	ἐστι	καὶ πονηρίας ῥήματα, ἐπὶ τοῦ
[2, 3]	πρὸς τὴν ἐπινενοημένην παραμυθίαν ἀνένδοτός	ἐστι	καὶ σκληρότερος πλέον ἐκείνων. Μᾶλλον
[2, 4]	ὅταν ἀναλίσκειν κελεύηται, κατηφής τέ	ἐστι	καὶ σκυθρωπός· ἐκεῖνος δὲ ὅταν
[2, 2]	τοῦ Πνεύματος· μωρία γὰρ αὐτῷ	ἐστι·	καὶ συμβαίνει ταυτὸν, οἷον ἂν
[2, 10]	ἐπαίνων ἄξια καὶ στεφάνων, μαινομένων	ἐστὶ,	καὶ τῶν τὰ αὐτὰ νοσούντων
[2, 7]	μαθεῖν. Τοῦτο μὲν οὖν πρώτη	ἐστὶ	προστασία, τὸ καὶ ἑτέρους εἰς
[2, 3]	νάματα, ὁ δὲ ἐλεύθερός τέ	ἐστι	τὴν ὄντως ἐλευθερίαν, καὶ ὑγιαίνει
[2, 7]	ἵνα εἰς ἀτιμίαν ἀγάγῃ· ἕν	ἐστι	τὸ λειπόμενον, θάνατος· ἀλλ´ ἐνταῦθα
[2, 6]	δὴ καὶ μεῖζον φύσεως ἀνθρωπίνης	ἐστὶ,	τοῦτο τὸν υἱὸν σὸν ἔχοντα
[2, 7]	τις βλάψαι δυνήσεται; Χρήματα οὐκ	ἔστι	παρ´ αὐτῷ, ἵνα ἀπειλήσῃ ζημίαν·
[2, 4]	παιδὶ τῷ σῷ τοῦτο οὐκ	ἔστι	τὸ δέος. Ἂν γὰρ οὗτος
[2, 6]	Καὶ μὴν δόξα οὐδὲν ἕτερόν	ἐστιν,	ἀλλ´ ἢ ταῦτα. Ἀλλ´ οὐ
[2, 7]	Ἀλλ´ οὗτος ὁ βασιλικώτατος πάντων	ἐστὶν	ἀνώτερος. Τίς γὰρ φθονήσει τῷ
[2, 5]	ἐκ τούτου φανῆναι αἰδέσιμος. Τοιοῦτόν	ἐστιν	ἀρετή· οὐ δι´ ὧν ἐργάζεται
[2, 8]	σέ μοι νῦν ὁ λόγος	ἐστίν.	Εἰ δὲ τιμᾶσθαι βούλει διὰ
[2, 10]	μᾶλλον· οὕτω τυραννικωτέρα τε αὕτη	ἐστὶν	ἐκείνης καὶ ἡδίων, καὶ οὐδ´
[2, 1]	ἔχοντάς τι δικαίωμα, οὐδὲν ἀπεικός	ἐστιν	ἐπὶ τοῖς ἀλλοτρίοις ἀλγεῖν ἀγαθοῖς,
[2, 4]	οἰκείου· οὕτως ἴσασιν ὅτι πρᾶγμά	ἐστιν	εὐκαταφρόνητον. Καὶ τοῦτο πάλιν ἀπὸ
[2, 5]	ὅτι πάντων ὑμῶν τῶν πλουτούντων	ἐστὶν	εὐπορώτερος τῶν ἐπὶ τῆς οἰκίας
[2, 9]	καὶ ἀκαριαίᾳ ῥοπῇ. Τί γάρ	ἐστιν	ἡδονή; οὐ τὸ γαστρίζεσθαι, καὶ
[2, 8]	τοιούτων ἐπ´ ἐκεῖνα βαδίσαι, τοῦτό	ἐστιν	ὃ μάλιστα πάντων αὐτὸν εὐδόκιμον
[2, 1]	τῶν παίδων ἀγομένων αὐτοῖς· τοῦτό	ἐστιν	ὃ μάλιστα πάντων ἐγὼ θαυμάζω,
[2, 4]	γὰρ ὁ τῆς ἀρετῆς πλοῦτός	ἐστιν,	οὕτως ἡδίων, οὕτω ποθεινότερος τοῦ
[2, 8]	τινῶν ἀγαθῶν, ὅπερ οὖν καὶ	ἔστιν,	ἀπολαύσαντας οὕτω διατεθῆναι, πολλῷ μᾶλλον,
[2, 10]	ἐν τῇ μίξει ὢν, οὐκ	ἔστιν	ἐν ἡδονῇ, ἀλλ´ (ἐν θορύβῳ
[2, 3]	καὶ ὧν ἐπέκεινα ἕτερα οὐκ	ἔστιν	εὑρεῖν. Τότε γὰρ ὄντως ἄξιος
[2, 5]	καίτοι γε ἐφ´ ὑμῶν τοὐναντίον	ἔστιν	ἰδεῖν. Οὐ γὰρ μόνον ὑμᾶς
[2, 5]	δένδρων ἀμφιλαφῶν, καὶ τὸν ὀφθαλμὸν	ἑστιῶντα	τῇ θέᾳ, καὶ καθαρωτέραν ἔχοντα
[2, 8]	ἄλλων ὁ πάντων δεινότατα πεπονθώς.	Ἔστω	γάρ τις υἱὸν ἔχων μονογενῆ,
[2, 2]	εἶναι καὶ εὐτελῆ καὶ ἐπονείδιστα·	ἔστω	δὲ καὶ ἀνυπόδετος, καὶ χαμαὶ
[2, 2]	ἀλλ´ ἐν τούτῳ σαλευέτω μόνον·	ἔστω	δὲ καὶ αὐτὸς οὗτος ἐν
[2, 2]	οἰκίας, μυρία δὲ χρυσίου τάλαντα·	ἔστω	δὲ καὶ πατρίδος τῆς βασιλικωτάτης,
[2, 3]	φύσει· πλὴν ἀλλὰ καὶ τοῦτο	ἔστω,	καὶ συγκεχωρήσθω τῷ λόγῳ, μὴ
[2, 10]	πολέμους, μηδὲ τὰς κατηγορίας· ἀλλ´	ἔστω	τις μετ´ ἐξουσίας ἀπολαύων τῆς
[2, 10]	διαπτύεσθαι πάλιν. Πλὴν ἀλλὰ μηδὲν	ἔστω	τούτων, ἀλλὰ πάντα αὐτῷ κατὰ
[2, 9]	ταῦτα διαλέγῃ, φησὶ, πόῤῥω φιλοσοφίας	ἑστῶτι;	Τί οὖν καὶ τὸν υἱὸν
[2, 2]	πάντα εἰκῆ, καθάπερ ἐπὶ πέτρας	ἑστῶτος	αὐτοῦ τοῦ παιδὸς, καὶ τῶν
[2, 5]	ἀλλὰ παρ´ ἑτέρων λαμβάνων, οὕτως	ἐσχάτῃ	συνέζη πενίᾳ· καὶ τοσοῦτον ἦν
[2, 3]	νῦν εἶναι ἐν πενίᾳ τῇ	ἐσχάτῃ,	τοῦτο αὐτὸς πρὸς ἐκεῖνον ἐξεταζόμενος
[2, 2]	καὶ μὴ μόνον πενίας τῆς	ἐσχάτης,	ἀλλὰ καὶ θανάτου τοῦ ἐλεεινοῦ
[2, 9]	μεγίστην εἶναι ζημίαν, ὅταν πρὸς	ἔσχατον	γῆρας ἐλάσαντες, ἅτε μηδὲν ἐπὶ
[2, 6]	μεγάλα ἐπιδειξαμένους ἐκεῖ κατορθώματα, οὐκ	ἔσχε	τοῖς ἴσοις ἀμείψασθαι, προαναρπασθέντας τῆς
[2, 10]	αὐτῆς. Καὶ γὰρ ἐμοὶ γέγονεν	ἑταῖρος,	πατέρα ἄπιστον ἔχων πλουτοῦντα καὶ
[2, 2]	κατηγορείτω συνεχῶς ἐντυγχάνων. Ἐφύτευσα, ἔθρεψα,	ἐταλαιπωρήθην	διὰ πάσης τῆς ἡλικίας, πάντα
[2, 5]	καὶ ἀλύπως ἀπὸ τούτων ἐφ´	ἕτερα	μεταστήσεται, καθάπερ σὺ διὰ τῶν
[2, 3]	ἀγαθῶν ἀπολαύσαντα, καὶ ὧν ἐπέκεινα	ἕτερα	οὐκ ἔστιν εὑρεῖν. Τότε γὰρ
[2, 7]	ὠφελήσει τὰ μέγιστα. Πρὸς γὰρ	ἑτέραν	αὐτὸν πέμπει ζωὴν, τὴν ποθουμένην
[2, 7]	καὶ ταύτης τῆς μεγάλης δυνάμεως	ἑτέραν	πάλιν μείζονα μεταξὺ ζητοῦντες εὑρήκαμεν.
[2, 6]	ἀπολαύουσιν, ὡς ὁ λόγος ἀπέδειξεν,	ἑτέραν	πολλῷ μείζονα καὶ τὸν υἱὸν
[2, 2]	Εἰ δὲ μὴ ἀρκούντως, καὶ	ἑτέρας	αὐτῷ παρέξομεν προφάσεις. Μετὰ γὰρ
[2, 3]	προτέρας ἐμφορηθῆναι κύλικος, δεόμενον πάλιν	ἑτέρας,	καὶ ἐν τούτῳ ὄντα διαπαντὸς,
[2, 10]	καὶ δακρύουσί σε, ὅταν ἴδωσιν	ἕτεροι	καὶ γελῶσιν ἄλλοι. Διὰ τί
[2, 7]	καταγελῶντι τούτων, περὶ ἃ κόπτονται	ἕτεροι	καὶ σπουδάζουσι; τίς δὲ ὀργιεῖται
[2, 4]	τὰ πιστευθέντα, οὐκ ἔχεις ἀπαιτῆσαι	ἕτερον,	ἀλλ´ εὐθέως σοι εἰς πενίαν
[2, 1]	εἰδὼς ὅτι πολιτείαν ἀρίστην οὐδὲν	ἕτερον	ἀνατρέψαι δύναται, ὡς τὸ τοιοῦτον
[2, 8]	ἐν οἰκίσκῳ μικρῷ, καὶ πρὸς	ἕτερον	ἐπειγόμενος φῶς, καὶ τὸ παρὸν
[2, 6]	ἐπαίνων; Καὶ μὴν δόξα οὐδὲν	ἕτερόν	ἐστιν, ἀλλ´ ἢ ταῦτα. Ἀλλ´
[2, 8]	ὅταν ἴδῃ τούτων πάντων καταφρονοῦντα	ἕτερον;	Καὶ τοὺς περὶ φιλοσοφίας δὲ
[2, 4]	ἐκεῖνος πάθῃ τι τοιοῦτον, ἐφ´	ἕτερον	μεταβήσεται, καὶ τὰς τῶν ὑδάτων
[2, 6]	ἐκείνου τοῦτο μεῖζον, ἂν ἐφ´	ἕτερον	παράδειγμα τὸν λόγον ἀγάγωμεν, δῆλον
[2, 5]	τὸ ἱμάτιον ἔτυχε πλυνόμενον, καὶ	ἕτερον	περιθέσθαι οὐκ εἶχε, πάντων τῶν
[2, 6]	ἐξ οὐρανοῦ παραγενομένου νῦν. Ἢ	ἕτερόν	σοι τὰ τῆς δόξης τι
[2, 7]	λύσις καὶ ἀνάπαυλα. Βούλει καὶ	ἕτερον	τρόπον τῆς δυνάμεως αὐτοῦ μαθεῖν,
[2, 3]	μετὰ τὴν συνουσίαν φλέγοιτο ταύτην,	ἕτερος	δὲ ταύτης ἐκτὸς τῆς μανίας
[2, 8]	Ἀγέσθω δὲ πρὸς αὐτὸν καὶ	ἕτερος,	εἰ βούλει, νόσῳ μακρᾷ τοὺς
[2, 5]	οὐδενί. Ὁ δὲ Σινωπεὺς πάλιν	ἕτερος	οὗτος φιλόσοφος τοσούτῳ καὶ τούτων
[2, 6]	τοῦ δύνασθαι τοὺς ἀδικοῦντας ἀμύνεσθαι,	ἑτέρου	δὲ ἀνωτέρου τοῦ καὶ τὰ
[2, 7]	ὀργῇ κινούμεθα πρὸς τὸ βλάπτειν	ἑτέρους.	Ἀλλ´ οὗτος ὁ βασιλικώτατος πάντων
[2, 7]	πρώτη ἐστὶ προστασία, τὸ καὶ	ἑτέρους	εἰς τὸν αὐτὸν ζῆλον ἀγαγεῖν,
[2, 10]	δεήσει, ἀλλὰ ταῦτα σὺ πρὸς	ἑτέρους	ἐρεῖς καὶ πλείονα τούτων. Καὶ
[2, 2]	περιφανεστάτου, καὶ μήτε ἐχέτω παῖδας	ἑτέρους,	μήτε ἕξειν ἐλπιζέτω τοῦ λοιποῦ,
[2, 9]	ὁ λόγος; Ὁ γὰρ πρὸς	ἑτέρους	οὕτως ἥμερος ὢν καὶ πρᾶος,
[2, 10]	μᾶλλον πατρός· καὶ πολλοὺς ἔχων	ἑτέρους	παῖδας εὐδοκιμοῦντας, οὐδὲ δούλους ἐκείνους
[2, 4]	οὗτος γένηται πένης, ἐπιτάξει πάλιν	ἑτέρῳ·	κἂν ἐκεῖνος πάθῃ τι τοιοῦτον,
[2, 5]	τούτου. ~εʹ Βούλει δὲ καὶ	ἑτέρωθέν	σου τὴν πενίαν ἰδεῖν, καὶ
[2, 7]	ζωῆς τὴν ἐπιθυμίαν. Βούλει καὶ	ἑτέρωθεν	τὴν δύναμιν ἰδεῖν τοῦ ἀνδρὸς
[2, 3]	γὰρ, αὐτὸν μὴ ἐπιθυμεῖν φορτίων	ἑτέρων,	ἀλλὰ πολλῷ βέλτιον καὶ τῶν
[2, 8]	Εἰ δὲ βούλει, μηδὲν δι´	ἑτέρων	ἀνυέτω, ἀλλὰ δι´ ἑαυτοῦ· καὶ
[2, 5]	παραδειγμάτων ἅλις, ἢ βούλει καὶ	ἑτέρων	ἐπιμνησθῶμεν; Οὗτοι γὰρ οὐχὶ τῶν
[2, 1]	γινομένης, τὴν αὐτῶν ἀκυρώσαντες, τὴν	ἑτέρων	ἔστησαν ὑπὲρ τῶν οἰκείων βουλευόμενοι
[2, 5]	παρετίθετο τὴν τράπεζαν, ἀλλὰ παρ´	ἑτέρων	λαμβάνων, οὕτως ἐσχάτῃ συνέζη πενίᾳ·
[2, 5]	φιλόσοφος τοσούτῳ καὶ τούτων καὶ	ἑτέρων	μυρίων τοιούτων βασιλέων εὐπορώτερος ἦν,
[2, 7]	καὶ ἀνάλωτον· ὅτι δὲ καὶ	ἑτέρων	προστήσεται, καὶ ἐν ἀσφαλείᾳ καταστήσει
[2, 8]	ἐρᾷν) οὐκ οἶδα πῶς ἂν	ἑτέρως	μᾶλλον ἔτυχες τούτου, ἢ παῖδα
[2, 7]	οἰκουμένης ἐποίησας, καὶ ἐπὶ μυρίοις	ἔτεσι	τὴν βασιλείαν ἐξέτεινας; πόσης ἁλουργίδος
[2, 7]	τοσοῦτον ἦν· μῖσος γὰρ ἂν	ἐτέχθη	πολὺ τοῖς θέλουσι μὲν, οὐ
[2, 4]	ἀναλίσκειν τἀμὰ, ξένοι οὗτοι ἐνθάδε	ἕτοιμοι	ἀναλίσκειν. Εἰσκεκόμικε δὲ ἐπ´ αὐτῷ
[2, 4]	ἀργύριον ἱκανὸν Σιμμίας ὁ Θηβαῖος,	ἕτοιμος	(δὲ καὶ Κέβης, καὶ ἄλλοι
[2, 1]	ὡς τὸ τοιοῦτον ἐπίταγμα, ταῦτα	ἐτόλμησεν·	οὗτοι δὲ πιστοὶ, καὶ ἐν
[2, 5]	ἐν πάσαις ταῖς ὥραις τοῦ	ἔτους	περιβεβλημένος ἐφαίνετο· ἀνυπόδετός τε ἔζη
[2, 5]	ἐλθεῖν, ἐπειδὴ αὐτῷ τὸ ἱμάτιον	ἔτυχε	πλυνόμενον, καὶ ἕτερον περιθέσθαι οὐκ
[2, 8]	οἶδα πῶς ἂν ἑτέρως μᾶλλον	ἔτυχες	τούτου, ἢ παῖδα κτησάμενος τὴν
[2, 3]	ὄντων χρείας ἐξώτερον εἶναι, μείζονος	εὐ–	(πραγίας ἂν εἴη. Ὁ γὰρ
[2, 6]	δύναιτο λυπεῖν, καὶ πολλοὺς τοὺς	εὖ	ποιοῦντας, οὓς οὐκ ἂν εὐκόλως
[2, 5]	λόγων καὶ ῥώμῃ σώματος καὶ	εὐγενείᾳ	καὶ τοῖς ἄλλοις (πᾶσιν Ἀλκιβιάδου
[2, 2]	Θεοῦ χάριτι ῥᾳδίως αἱρήσομεν, κἂν	εὐγνώμων	εἶναι ἐθέλοι, ταχέως αὐτὸν οὐ
[2, 5]	ὑμεῖς ἐν τοῖς ὑμετέροις διάγων,	εὔδηλον	ὅτι πάντων ὑμῶν τῶν πλουτούντων
[2, 10]	τὴν ἀκύμαντον ζωὴν καὶ τὸν	εὔδιον	λιμένα ἐλθών. Ἀλλ´ ὀνειδίζουσί σε
[2, 9]	τῇ παῤῥησίᾳ, καὶ πολλὰς τῆς	εὐδοκιμήσεως	ἔχοντα τὰς ἀφορμάς. Βούλει καὶ
[2, 8]	οἰκουμένης φαινόμενον, καὶ μετὰ τῆς	εὐδοκιμήσεως	ταύτης οὐδὲ ἐχθρόν τινα ἔχοντα.
[2, 9]	πάλιν συνέρχηται, ἀσφάλειά τε καὶ	εὐδοκίμησις,	τί ταύτης βέλτιον γένοιτ´ ἂν
[2, 9]	εἶναί φατε τότε μάλιστα, ὅταν	εὐδοκιμῆτε.	Ἐκεῖνος δὲ τότε ἀναπαύσεται μάλιστα,
[2, 10]	πατέρα ἄπιστον ἔχων πλουτοῦντα καὶ	εὐδόκιμον	καὶ πάντοθεν λαμπρόν· καὶ οὗτος
[2, 8]	ἐστιν ὃ μάλιστα πάντων αὐτὸν	εὐδόκιμον	ποιεῖ, καὶ πάντας οὐχ ὡς
[2, 9]	πολεμῆται· ἐπεὶ καὶ ὁ στρατιώτης	εὐδόκιμος	μέν ἐστι καὶ εἰρήνης οὔσης,
[2, 10]	καὶ πολλοὺς ἔχων ἑτέρους παῖδας	εὐδοκιμοῦντας,	οὐδὲ δούλους ἐκείνους τούτου φησὶν
[2, 9]	καὶ τούτων πλείονα δεδοίκασι τῶν	εὐδοκιμούντων	οἱ πατέρες; Καθάπερ γὰρ οἱ
[2, 4]	πολλοὺς ἐπιδεῖξαι· ἔχω οὐ τῶν	εὐδοκίμων	τούτων, ἀλλὰ καὶ τῶν εὐτελεστέρων,
[2, 9]	ὁμοῦ κατεφρόνησεν. Ὅταν οὖν καὶ	εὐδοκιμώτερος	(ᾖ νῦν καὶ εὐπορώτερος καὶ
[2, 1]	τοὺς καθ´ ἑκάστην εὐχομένους ἡμέραν	εὐδοκιμωτέρους	σφῶν αὐτῶν τοὺς παῖδας ἰδεῖν,
[2, 7]	πολλῷ τούτου θαυμαστότερον· καθάπερ γὰρ	εὐεργέτας	καὶ προστάτας, οὕτω φιλεῖ τοὺς
[2, 6]	τοὺς λυποῦντας, δύνασθαι δὲ τοὺς	εὐεργετοῦντας	ἀμείβεσθαι, Καίτοι γε ταύτην ἅπασαν
[2, 4]	οὐκ ἔχεις ἀπαιτῆσαι ἕτερον, ἀλλ´	εὐθέως	σοι εἰς πενίαν ὁ πλοῦτος
[2, 6]	σαπρὸν ἐνέδυ καὶ φαῦλον, πάντες	εὐθέως	συνδραμοῦνται καὶ θαυμάσουσι καὶ κροτήσουσιν
[2, 1]	φρικτὰ ἐγενήθη ἐπὶ τῆς γῆς,	εὐκαίρως	πάντα τὰ τοιαῦτα ἐρεῖ. Τὸ
[2, 4]	οὕτως ἴσασιν ὅτι πρᾶγμά ἐστιν	εὐκαταφρόνητον.	Καὶ τοῦτο πάλιν ἀπὸ τῶν
[2, 6]	εὖ ποιοῦντας, οὓς οὐκ ἂν	εὐκόλως	ἀμείψαιτο. Καὶ γὰρ ἐν πολέμοις
[2, 3]	γὰρ πάντα οἷόν τε συνελθεῖν)	εὐκόλως	ἡμῖν παραχωρήσει τῆς νίκης λοιπόν.
[2, 5]	αὐτοῦ καὶ τῆς θαλάσσης, οὕτως	εὐκόλως	καὶ ἀλύπως ἀπὸ τούτων ἐφ´
[2, 8]	υἱὸς ὁ σὸς καὶ τούτους	εὐκολώτερον	ἀνακτήσεται. Παρίημι τὴν ἀπὸ τῶν
[2, 8]	τοὺς περὶ φιλοσοφίας δὲ λόγους	εὐκολώτερον	παρ´ ἐκείνου ἀκούσεται τοῖς ἔργοις
[2, 5]	ὁδεύων ἀγρῶν· μᾶλλον δὲ καὶ	εὐκολώτερον.	Σοὶ μὲν γὰρ εἰ καὶ
[2, 2]	ἀνήλωσα χρήματα, ἠγρύπνησα πολλάκις ὑπὲρ	εὐκοσμίας	φροντίζων, ὑπὲρ παιδεύσεως, ὅπως μηδενὸς
[2, 4]	τινι τῶν σφόδρα πλουτούντων καὶ	εὐλαβῶν,	πέμψαι χρυσοῦ σταθμὸν, ὅσον ἐθέλεις·
[2, 5]	ἐπὶ τῆς πατρίδος καὶ τῆς	εὐνῆς·	ὥστε καὶ πλάνον καὶ φυγάδα
[2, 8]	καὶ λόγοις ἀπελάσει τὸ νέφος	εὐνόλως.	Ἀπὸ δὲ τῆς σῆς οἰκίας
[2, 1]	οὗτοι δὲ πιστοὶ, καὶ ἐν	εὐνομουμέναις	δῆθεν πόλεσι ζῶντες, καὶ περὶ
[2, 5]	ἥδιον οἴσει τὴν τελευτὴν, καὶ	εὔξεται	οὕτως ἀποθανεῖν μᾶλλον, ἢ ὑμεῖς
[2, 5]	οἰκίας καὶ ἀναπαύσεως πανταχοῦ δυνάμενος	εὐπορεῖν,	καὶ οὐ μόνον μὴ ἀλύων,
[2, 5]	τῆς οἰκίας μόνης τούτων δυναμένων	εὐπορεῖν.	Ὅθεν οὐδὲ πενίαν οἶδεν ἐκεῖνος
[2, 5]	ἰδεῖν, καὶ τοῦ παιδὸς τὴν	εὐπορίαν	τοῦ σοῦ; Οὐκοῦν ἄπελθε, καὶ
[2, 4]	κατὰ Θετταλίαν. Τί ταύτης τῆς	εὐπορίας	ἥδιον; Ἀλλὰ ταῦτα μὲν ὡς
[2, 5]	οὐ διαλείψεις ποτέ. Τίς οὖν	εὔπορος,	ὁ τοῖς μικροῖς δακνόμενος, ἢ
[2, 5]	πένητας προσειπὼν, καὶ σφόδρα πένητας,	εὐπόρους	δὲ ἐκείνους ἀκριβῶς. Ὁ γὰρ
[2, 3]	δείξωμεν τὸν υἱὸν, καὶ μειζόνως	εὐπορώτερον	ὄντα νῦν, παύσῃ θρηνῶν πάντως
[2, 5]	καὶ ἑτέρων μυρίων τοιούτων βασιλέων	εὐπορώτερος	ἦν, καὶ ταῦτα ῥακίοις συζῶν,
[2, 9]	καὶ εὐδοκιμώτερος (ᾖ νῦν καὶ	εὐπορώτερος	καὶ δυνατώτερος καὶ ἐλευθεριώτερος, καὶ
[2, 3]	διαλέγεσθαι· ζητεῖς δὲ μαθεῖν πῶς	εὐπορώτερος	τοῦ τοσαῦτα ἔχοντός σου. Τοῦτο
[2, 5]	πάντων ὑμῶν τῶν πλουτούντων ἐστὶν	εὐπορώτερος	τῶν ἐπὶ τῆς οἰκίας μόνης
[2, 3]	ἂν εἴη, μηδὲ συνιδεῖν τὴν	εὐπραγίαν	δυνάμενος τοῦ παιδὸς, ἀλλὰ τοσοῦτον
[2, 2]	γενναίως, ἢ πρὸς τὴν προτέραν	εὐπραγίαν	ἐπανελθεῖν· καὶ τὸ δὴ χαλεπώτερον,
[2, 8]	καθαρὰν οὖσαν κακῶν, καὶ πολλῆς	εὐπραγίας	γέμουσαν, καὶ κληρονόμον ἔχουσαν, μᾶλλον
[2, 7]	ἀλλ´ ἐκ τοῦ μηδεμίαν αἰτίαν	εὑρεῖν.	Ἐπεὶ, εἴ γε τοῦτο ἦν
[2, 3]	ὧν ἐπέκεινα ἕτερα οὐκ ἔστιν	εὑρεῖν.	Τότε γὰρ ὄντως ἄξιος ἐλέου
[2, 6]	πολλῷ μεῖζον ταύτης τὸ τοιαύτην	εὑρεῖν	τοῦ βίου κατάστασιν, ἐν ᾗ
[2, 7]	ἑτέραν πάλιν μείζονα μεταξὺ ζητοῦντες	εὑρήκαμεν.	Οὐ γὰρ δὴ μόνον οὐ
[2, 10]	φιλοσόφους καὶ λογοποιοὺς, καὶ πάντας	εὑρήσεις	ὑπὲρ τούτων φιλοσοφοῦντας τῶν δογμάτων.
[2, 6]	σοῦ παιδὸς ποιήσομαι τὴν ἐξέτασιν.	Εὑρήσομεν	γὰρ αὐτὸν οὐ μόνον λαμπρότερον
[2, 6]	προτέρων παρὰ τούτοις οὖσαν μᾶλλον	εὑρήσομεν·	καὶ ἔχομεν μὲν αὐτὸ καὶ
[2, 10]	τις μὴ τοιοῦτος καθάπερ ἐν	εὐρίπῳ	τῷ παρόντι βίῳ φερόμενος. Καὶ
[2, 4]	ἀλλὰ πολλῷ πλείω καὶ μείζω	εὑρόντες	καταφρονήσουσιν ἐκείνου, καὶ οὐκ ἄν
[2, 9]	θεραπεύειν, ὅταν μηδὲ τὰ τῆς	εὐσεβείας	παραβλάπτηται. Τί γὰρ, φησὶν, αὐτοῖς
[2, 9]	μή τοι νομίσῃς βασιλέων ὄντων	εὐσεβῶν	ταῦτα γίνεσθαι μόνον, ἀλλὰ κἂν
[2, 5]	καθάπερ τὰ ἄγρια τῶν ζώων	εὐσωματεῖ	καὶ σφριγᾷ, ἅτε ἀέρος ἀπολαύων
[2, 5]	τοὺς ἐν πενίᾳ, τοὺς ἐν	εὐτελείᾳ,	τοὺς ἐν ἀτύφῳ ζῶντας βίῳ.
[2, 2]	καὶ τῶν οἰκετῶν τῶν ἑαυτοῦ	εὐτελεστέραν	περικείσθω στολήν· ἆρα ἱκανὰς ἐδώκαμεν
[2, 2]	ταλαιπώρου παιδὸς ἐκείνου, ὅταν τῶν	εὐτελεστέρων	ἀγροίκων ἐκείνων ἀτιμότερον αὐτὸν ἠμφιεσμένον
[2, 4]	εὐδοκίμων τούτων, ἀλλὰ καὶ τῶν	εὐτελεστέρων,	τοσαύτην ἔχοντας δύναμιν. Καὶ σὺ
[2, 6]	ἄπερ ἄτιμον εἶναι φῂς καὶ	εὐτελῆ.	Εἰ γὰρ βούλει πείσαντες αὐτὸν
[2, 2]	ποιεῖν, τὰ δοκοῦντα εἶναι καὶ	εὐτελῆ	καὶ ἐπονείδιστα· ἔστω δὲ καὶ
[2, 6]	διὰ τὰ ἱμάτια ἐκεῖνα τὰ	εὐτελῆ	καὶ κατατετριμμένα. Οὐ γὰρ ἂν
[2, 5]	φυτεύων καὶ ἐλαίας ἐσθίων, καὶ	εὐτελῆ	παρατιθέμενος τράπεζαν, καὶ πάσης ἐκείνης
[2, 10]	μὴ ψυχρά τίς ἐστι καὶ	εὐτελὴς,	καὶ εἰ βούλει, πρώτην τὴν
[2, 5]	λαμπρότερος ἦν, ὅσον παιδίου τινὸς	εὐτελοῦς	φιλόσοφος θαυμαστός. Παρὰ Θηβαίοις Ἐπαμεινώνδας,
[2, 1]	κακίας τὴν τῶν ἄλλων ἀπώλειαν	εὐτυχίαν	εἶναι νομίζοντας, ἀθλίως μὲν καὶ
[2, 5]	ἀλλὰ θαῦμα καὶ ἔπαινον καὶ	εὐφημίαν	κεκτῆσθαι πᾶσαν· καίτοι γε ἐφ´
[2, 10]	κλόνον ἐπάγει, καθαρὰν δέ τινα	εὐφροσύνην	καὶ εἰλικρινῆ καὶ ἔνδοξον καὶ
[2, 6]	τοῦ μηδενὶ τῶν ὄντων ἀνθρώπων	εὐχείρωτον	εἶναι, ὃ δὴ καὶ μεῖζον
[2, 7]	τοὺς τὰ τοιαῦτα ἐργασαμένους, οὕτως	εὔχεται	πάντα αὐτοῖς γενέσθαι τὰ ἀγαθά.
[2, 9]	μῆκος ἐκταθῆναί σοι τὴν ζωὴν	εὔχεται,	ὥστε καὶ ἐν τούτῳ λαμπροὺς
[2, 1]	τοὺς ἀναθρεψαμένους, τοὺς καθ´ ἑκάστην	εὐχομένους	ἡμέραν εὐδοκιμωτέρους σφῶν αὐτῶν τοὺς
[2, 8]	ἀνακτήσεται. Παρίημι τὴν ἀπὸ τῶν	εὐχῶν	βοήθειαν, πολλῷ τούτων ἁπάντων οὖσαν
[2, 10]	μυρσίνας, καὶ λεπτὴν αὔραν, καὶ	εὐωδίαν	πολλὴν, καὶ χοροὺς ἐκεῖ διατρίβοντας,
[2, 5]	καὶ ἀνθῶν καὶ λειμώνων καὶ	εὐωδίας	εἰλικρινοῦς, οὗτος δὲ ὥσπερ ἐν
[2, 5]	εὐκόλως καὶ ἀλύπως ἀπὸ τούτων	ἐφ´	ἕτερα μεταστήσεται, καθάπερ σὺ διὰ
[2, 4]	κἂν ἐκεῖνος πάθῃ τι τοιοῦτον,	ἐφ´	ἕτερον μεταβήσεται, καὶ τὰς τῶν
[2, 6]	γὰρ ἐκείνου τοῦτο μεῖζον, ἂν	ἐφ´	ἕτερον παράδειγμα τὸν λόγον ἀγάγωμεν,
[2, 1]	περὶ τῆς τοῦ βίου προαιρέσεως,	ἐφ´	ἣν τὸν παῖδα ἄγειν δεῖ,
[2, 9]	ἐβούλου πολυτελῆ φοροῦντα ἱμάτια, καὶ	ἐφ´	ἵππου φερόμενον ὁρᾷν, καὶ πλῆθος
[2, 5]	εὐφημίαν κεκτῆσθαι πᾶσαν· καίτοι γε	ἐφ´	ὑμῶν τοὐναντίον ἔστιν ἰδεῖν. Οὐ
[2, 9]	πατέρες; Καθάπερ γὰρ οἱ παιδίον	ἐφ´	ὑψηλοῦ τινος στήσαντες τόπου τρέμειν
[2, 5]	ταῖς ὥραις τοῦ ἔτους περιβεβλημένος	ἐφαίνετο·	ἀνυπόδετός τε ἔζη διαπαντὸς, καὶ
[2, 10]	ἡδίων, οὐχὶ τοῦτο ὅπερ ἀρχόμενος	ἔφην	ἀνάγκη νῦν ποιεῖν, ἐλεεῖν τοὺς
[2, 10]	ὠνείδιζον, οὐχὶ παραπαίειν αὐτοὺς ἂν	ἔφης;	Τοῦτο δὴ ποιῶμεν καὶ νῦν,
[2, 8]	ὅτι τιμῆς ἐρῶν, καὶ χρημάτων	ἐφιέμενος,	καὶ λαμπρὸς ἐκ ταπεινοῦ γενέσθαι
[2, 7]	τὴν ὑπερορίαν ἐπανατείνηται· δόξης οὐκ	ἐφίεται,	ἵνα εἰς ἀτιμίαν ἀγάγῃ· ἕν
[2, 4]	Ἀλλ´ οὐκ ἠθέλησεν· ἐκεῖνος δὲ	ἐφιλονείκει	καὶ πάντα ἔπραττε, ὥστε δυνηθῆναί
[2, 1]	ὁ οὐρανὸς ἐπὶ τούτῳ, καὶ	ἔφριξεν	ἡ γῆ ἐπὶ πλεῖον σφόδρα·
[2, 4]	Καὶ εἰ μὲν τὰ ἡμέτερα	ἐφρόνεις,	διηγησάμην ἄν σοι πολλὰ καὶ
[2, 2]	πάντας τοιαῦτα κατηγορείτω συνεχῶς ἐντυγχάνων.	Ἐφύτευσα,	ἔθρεψα, ἐταλαιπωρήθην διὰ πάσης τῆς
[2, 3]	μόνον ὅτι τὴν λαμπάδα δριμυτέραν	ἔχει,	ἀλλ´ ὅτι καὶ πρὸς τὴν
[2, 7]	ἵνα ἀπειλήσῃ ζημίαν· πατρίδα οὐκ	ἔχει,	ἵνα τὴν ὑπερορίαν ἐπανατείνηται· δόξης
[2, 2]	δυσχερέστερός τέ ἐστι, καὶ πλείονας	ἔχει	λαβάς· Ψυχικὸς γὰρ ἄνθρωπος οὐ
[2, 5]	ἀφελοῦ αὐτοῦ τὸ ἱμάτιον, ὅπερ	ἔχει	μόνον, καὶ τῆς καλύβης ἐξάγαγε,
[2, 8]	οὐδὲν ὕπνου πλέον ὁ θάνατος	ἔχει·	οὐ γὰρ πολλοὺς ἀριθμήσει πατέρας
[2, 7]	ὁμοίως ἐκείνῳ δῆλον. Οὐ γὰρ	ἔχει	τὰς ἀφορμὰς, οὐδὲ τὰς λαβὰς,
[2, 10]	γὰρ καὶ μετὰ ἀληθείας, ὡς	ἔχει,	ταῦτα εἰπεῖν οὐκ ἠδυνήθησαν Ἕλληνες,
[2, 9]	οἶδας ὅσην ὁ ἀπράγμων βίος	ἔχει	τὴν ἡδονήν; τάχα οὐδὲ ἄλλος
[2, 6]	ἐπειδὴ τὰ παραδείγματα οὐ τοσαύτην	ἔχει	τὴν ἰσχὺν, ἀπ´ αὐτοῦ τοῦ
[2, 2]	ἐπιθυμίαν, ἀφ´ ἧς ὁ βίος	ἔχει	τὴν ὑπόθεσιν οὗτος. Τοσοῦτον γὰρ
[2, 9]	ἀρχὴν ἀνάγοντες τοὺς υἱεῖς. Ἀλλ´	ἔχει	τινὰ ἡδονὴν ἡ ζώνη, καὶ
[2, 6]	καὶ ἀπὸ τῶν ἱματίων πολλὰς	ἔχει	τοῦ θαυμάζεσθαι τὰς ἀφορμάς. Ὥστε
[2, 6]	τις ἄν· καὶ γὰρ πολλοὺς	ἔχει	τοὺς λυποῦντας, οὓς οὐκ ἂν
[2, 10]	δεῖ τὸν μὲν μὴ μέλλοντα	ἔχειν	ἀντεραστὴν τὴν οὐσίαν καταλῦσαι πᾶσαν,
[2, 5]	ἐνῆν ἐπὶ τῶν ὑπερῴων δένδρα	ἔχειν,	καὶ τὴν ἀπὸ τῶν λειμώνων
[2, 5]	τοῦ μέλλοντος ἀδήλῳ, μηδὲ φροντίδας	ἔχειν,	μηδὲ βασκανίᾳ χειροῦσθαι, ἀλλὰ θαῦμα
[2, 7]	αὐτὸ τοῦτο μάλιστα τὸ μηδὲν	ἔχειν.	Τίς γὰρ μετὰ πλείονος ἐξουσίας
[2, 8]	αὐτὸν δήξεται τὸ μηδένα κληρονόμον	ἔχειν	τῶν αὐτοῦ, ὅταν ἴδῃ τούτων
[2, 4]	οἰκονόμοι ἀναλώσωσι τὰ πιστευθέντα, οὐκ	ἔχεις	ἀπαιτῆσαι ἕτερον, ἀλλ´ εὐθέως σοι
[2, 10]	τὴν ἐκ τούτων ἡδονὴν ἐπιδεῖξαι	ἔχεις	ἡμῖν; Οὐδὲ γὰρ ἐν αὐτῷ
[2, 10]	ἀσελγείας ἐκείνης, καὶ μήτε ἀντεραστὴν	ἐχέτω,	μήτε ὑπεροράσθω παρὰ τῆς ἐρωμένης,
[2, 2]	γένους τοῦ περιφανεστάτου, καὶ μήτε	ἐχέτω	παῖδας ἑτέρους, μήτε ἕξειν ἐλπιζέτω
[2, 2]	μεγάλῃ, καὶ πολλοὺς μὲν ἀγροὺς	ἐχέτω,	πολλὰς δὲ οἰκίας, μυρία δὲ
[2, 1]	τοίνυν μηδὲ πρὸς ἡμᾶς δυσχερῶς	ἐχέτωσαν,	εἰ λέγοιμεν τὸ συμφέρον αὐτοῖς
[2, 3]	ἔχοντι, κἂν ἐκ πηγῶν ἀρύεσθαι	ἔχῃ	τὰ νάματα, ὁ δὲ ἐλεύθερός
[2, 2]	ἐπὶ τοῖς κακοῖς τοῖς ἐμοῖς	ἐχθροὶ,	ἐγκαλύπτονται δὲ οἱ φίλοι. Παρ´
[2, 8]	μετὰ τῆς εὐδοκιμήσεως ταύτης οὐδὲ	ἐχθρόν	τινα ἔχοντα. Ἐν ἐκείνῃ μὲν
[2, 1]	λυμεῶνας καὶ τῆς φύσεως ἁπάσης	ἐχθρούς.	~βʹ Πῶς οὖν τοῦτο ἔσται
[2, 9]	Ἀλλὰ μὴ γένοιτο μηδὲ τοὺς	ἐχθροὺς	τοὺς ὑμετέρους τοιαῦτα τρυφῆσαί ποτε.
[2, 2]	μόνον ὁ Ἕλλην ἔγκλημα δίκαιον	ἔχοι	προβάλλεσθαι· ἐπεὶ τοῖς γε ἄλλοις
[2, 1]	οὐδ´ ἐπὶ τῶν ἔμπροσθεν χρόνων	ἔχοι	τις ἂν γεγενημένον εἰπεῖν, ὅτε
[2, 4]	σοι γενέσθω, ὅτι οὐκ ἂν	ἔχοις	ἐξελθὼν ὅ τι χρῷο σαυτῷ·
[2, 6]	τούτοις οὖσαν μᾶλλον εὑρήσομεν· καὶ	ἔχομεν	μὲν αὐτὸ καὶ ἐκ παραδειγμάτων
[2, 6]	γελῶμεν τὸ λεχθὲν, ὡς οὐδὲν	ἔχον	παράδοξον· περὶ δὲ τοῦ παιδίου
[2, 6]	ἐστὶ, τοῦτο τὸν υἱὸν σὸν	ἔχοντα	ἀποδείξομεν. ~ζʹ Καὶ ὅτι οὐ
[2, 6]	πολλῷ μείζονα καὶ τὸν υἱὸν	ἔχοντα	ἀποδείξωμεν τὸν σόν; Καὶ μηδεὶς
[2, 3]	ἀνέχεσθαι; Ἂν τοίνυν καὶ τοῦτο	ἔχοντα	δείξωμεν τὸν υἱὸν, καὶ μειζόνως
[2, 7]	πλουτοῦντος σοῦ μείζονα τὸν μηδὲν	ἔχοντα	δι´ αὐτὸ τοῦτο μάλιστα τὸ
[2, 8]	εὐδοκιμήσεως ταύτης οὐδὲ ἐχθρόν τινα	ἔχοντα.	Ἐν ἐκείνῃ μὲν γὰρ ὢν
[2, 5]	φυγάδα καὶ ἀλήτην τὴν πόλιν	ἔχοντα	καὶ οἰκίαν οἰκοῦντα, ἀλλ´ οὐκ
[2, 9]	ἵππου φερόμενον ὁρᾷν, καὶ πλῆθος	ἔχοντα	οἰκετῶν, καὶ παρασίτους τρέφοντα καὶ
[2, 7]	εἰπέ μοι, τὸν οὐδὲν κοινὸν	ἔχοντα	πρὸς ἀνθρώπους, οὐ συμβολαίων ἕνεκεν,
[2, 9]	παῤῥησίᾳ, καὶ πολλὰς τῆς εὐδοκιμήσεως	ἔχοντα	τὰς ἀφορμάς. Βούλει καὶ τὰ
[2, 9]	ἡ νεότης. Ποῖα μεγάλα; δεῖξον	ἔχοντα	τὸν γέροντα τὰ μεγάλα ἐκεῖνα·
[2, 5]	ἑστιῶντα τῇ θέᾳ, καὶ καθαρωτέραν	ἔχοντα	τοῦ οὐρανοῦ τὴν ψυχὴν, καὶ
[2, 7]	ταύτῃ πάλιν ὄψει δύναμιν αὐτὸν	ἔχοντα	τοῦ πλουτοῦντος σοῦ μείζονα τὸν
[2, 4]	μηδ´ ἄν ποτε ἐθελῆσαι τοὺς	ἔχοντας	αὐτὸν τὴν ἅπασαν γῆν, εἰ
[2, 4]	ἀλλὰ καὶ τῶν εὐτελεστέρων, τοσαύτην	ἔχοντας	δύναμιν. Καὶ σὺ μὲν, ἂν
[2, 1]	γὰρ μήτε κηδεμονίας, μήτε φιλίας	ἔχοντάς	τι δικαίωμα, οὐδὲν ἀπεικός ἐστιν
[2, 10]	ὀνειδίζουσί σε πατέρες πολλοὶ υἱοὺς	ἔχοντες	ἐν τῷ παρόντι στρεφομένους βίῳ,
[2, 9]	καὶ δόξης καὶ τρυφῆς (ὑποθέσεις	ἔχοντες,	ἐπηρεάζεσθε, ἅτε οὐκ ἀρκούσης τῆς
[2, 3]	πυρέττοντι προσέοικε, καὶ χαλεπωτάτην ἀνάγκην	ἔχοντι,	κἂν ἐκ πηγῶν ἀρύεσθαι ἔχῃ
[2, 7]	πολλάκις ποιεῖν, ἢ τῷ μίαν	ἔχοντι	τῶν ἐπιταγμάτων ὑπόθεσιν, τὴν εἰς
[2, 3]	μαθεῖν πῶς εὐπορώτερος τοῦ τοσαῦτα	ἔχοντός	σου. Τοῦτο δή σε διδάξομεν,
[2, 3]	λόγος. Τοῦ γὰρ πάντα ὁμοῦ	ἔχοντος	ταῦτα ἐπιστομισθέντος, ὁ μὴ πάντα
[2, 10]	καὶ ἔνδοξον καὶ τέλος οὐκ	ἔχουσαν,	δυνατωτέραν τε πολλῷ καὶ σφοδροτέραν
[2, 8]	πολλῆς εὐπραγίας γέμουσαν, καὶ κληρονόμον	ἔχουσαν,	μᾶλλον κατακαήσεται· ἐκεῖθεν δὲ ἡμερώτερος
[2, 10]	κακὰ, κατὰ Πίνδαρον, ἐλπίδα κουροτρόφον	ἔχουσιν	οὐκ ἀφιεῖσαν τῶν παρόντων κακῶν
[2, 1]	ἀνθρώπων πατρὸς μᾶλλον τὸ χρήσιμον	ἐχρῆν	ὁρᾷν τῷ παιδὶ, ἐπειδὴ μήτε
[2, 4]	ἐπιταττόμενος οὐδέν. Καὶ πολλοὺς ἐπιδεῖξαι·	ἔχω	οὐ τῶν εὐδοκίμων τούτων, ἀλλὰ
[2, 2]	φωτὸς, καὶ πρὸς αὐτὰς ἀηδῶς	ἔχω	τὰς ἀκτῖνας, ὅταν εἰς νοῦν
[2, 9]	ἐπειγόμενος ἐλθεῖν, καὶ νεότητα μὲν	ἔχων	ἀεὶ ἀκμάζουσαν, εἰς γῆρας δὲ
[2, 2]	καὶ τιμῇ διατελῶν, καὶ τοιαύτας	ἔχων	ἐλπίδας, καὶ τῶν οἰκετῶν τῶν
[2, 10]	αἰδεῖται μᾶλλον πατρός· καὶ πολλοὺς	ἔχων	ἑτέρους παῖδας εὐδοκιμοῦντας, οὐδὲ δούλους
[2, 5]	ἐπιτηδειότερος; οὐχ ὁ μὲν ἐκεῖνον	ἔχων	καθάπερ τὰ ἄγρια τῶν ζώων
[2, 8]	πεπονθώς. Ἔστω γάρ τις υἱὸν	ἔχων	μονογενῆ, καὶ ἐν ἀκμῇ τῆς
[2, 3]	ταῦτα ἐπιστομισθέντος, ὁ μὴ πάντα	ἔχων	ὁμοῦ (οὐδὲ γὰρ πάντα οἷόν
[2, 10]	ἐμοὶ γέγονεν ἑταῖρος, πατέρα ἄπιστον	ἔχων	πλουτοῦντα καὶ εὐδόκιμον καὶ πάντοθεν
[2, 10]	αὐτὸν ἥξεις ζῆλον ἐκείνῳ, διδάσκαλον	ἔχων	τῆς ἀρετῆς τὸν υἱόν.
[2, 5]	τῆς γῆς ἁπάσης καταφρονεῖ, πόλιν	(ἔχων	τὸν οὐρανόν. Κἂν τελευτῆσαι δέῃ,
[2, 6]	ἑλκόμενος, καὶ τοὺς χρυσοφοροῦντας δορυφόρους	ἔχων,	ὡς νῦν ῥυπῶν καὶ αὐχμῶν
[2, 2]	αὐτὰς κατακόπτεσθαι, ἢ εἰ νεκρὸν	ἑώρων.	Σύγγνωτε δέ μοι τοῦτο ποιοῦντι·
[2, 5]	περικείμενος ᾖ, οὔτε λιμῷ διαφθερεῖς,	ἕως	ἂν εἰδῇ τὴν ὄντως τροφήν.
[2, 5]	τῆς πατρίδος αὐτὸν ἐξαγαγεῖν δυνήσῃ,	ἕως	ἂν μὴ ἐξαγάγῃς τῆς γῆς
[2, 5]	εἰδότα. Οὐδὲ γυμνὸν δεῖξαι δυνήσῃ,	ἕως	ἂν τὰ τῆς ἀρετῆς ἱμάτια