Fables
[281]	μοί ἐστι σοῦ δεῖπνον ~γενέσθαι	ἢ	γυπῶν καὶ κοράκων. Χάριν δὲ
[273]	τοῖς προτέροις δεσπόταις ἀχθοφοροῦντα ~λιμώττειν	ἢ	ἐνταῦθα παραγενέσθαι, ὅπου, ἐὰν ἀποθάνω,
[273]	κεραμεῖ πραθῆναι, πάλιν ἐδυσφόρει, πλέον	ἢ	~πρότερον ἀχθοφορῶν καὶ τόν τε
[265]	ἑτέρους ἦλθεν ἀγοράσων καὶ πλεῖον	ἢ	~πρότερον τὸν ὄνον φορτώσας ἦγεν.
[282]	ἡμῖν γε ἄμεινον δεσπότας ~φυλάττεσθαι	ἢ	τῇ ἡμετέρᾳ συγγενείᾳ χαρίζεσθαι. ~Οὕτω
[270]	~ἄγραν. Λέοντος δὲ περιτυχόντος αὐτοῖς,	ἡ	ἀλώπηξ ὁρῶσα τὸν ~ἐπηρτημένον κίνδυνον,
[254]	πρὸς τὸ ~οὖς αὐτοῦ ἐλάλει	ἡ	ἄρκτος. Ὁ δὲ εἶπε· Τοῦτο
[254]	δένδρου ~καταβὰς ἐπυνθάνετο αὐτοῦ τί	ἡ	ἄρκτος πρὸς τὸ οὖς εἴρηκεν.
[296]	δὸς ἀσπασμόν, μῆτερ, ~τὸν τελευταῖον.	Ἡ	δ' ἐλθοῦσα πλησίον ~τούτου, ἔδακεν
[254]	ἐπὶ τῆς γῆς ~προσεποιεῖτο τεθνάναι.	Ἡ	δὲ ἄρκτος ἐλθοῦσα ἐπ τὴν
[254]	εὐτόνως κατεῖχε τὴν ἀναπνοὴν αὐτοῦ.	Ἡ	δὲ ἄρκτος ὑπολαβοῦσα ~βεκρὸν αὐτὸν
[300]	~ἔμελλεν αὐτὸς τοῦ καταθῦσαι ταύτην.	~Ἡ	δὲ ἐθρήνει ταῦτα οὕτως βοῶσα·
[259]	πόλιν ἀφεῖσα τὴν ~ἐρημίαν οἰκεῖς;	Ἡ	δὲ ~εἶπεν· Ὅτι τοῖς πάλαι
[267]	ἀλώπεκα ἐπειρᾶτο καὶ ταύτην δεδίττεσθαι.	Ἡ	δὲ ~(ἐτύγχανε γὰρ αὐτοῦ φθεγξαμένου
[259]	καί ~φησιν αὐτῇ· Τίς εἶ;	~Ἡ	δὲ ἔφη· Ἀλήθεια. καὶ διὰ
[300]	~Πέρδικά τις θηρεύσας ἤμελλε σφάξαι.	Ἡ	δὲ ἱκέτευε λέγουσα· Ἔασόν ~με
[296]	μητρὶ φέρει ταύτην μετ' εὐφροσύνης.	~Ἡ	δὲ λαμβάνει ταύτην σὺν χαρμοσύνῃ.
[292]	Ὦ μῆτερ, τὰ σπλάγχνα ἐμῶ.	Ἡ	δὲ μήτηρ αὐτοῦ εἶπεν· Οὐχὶ
[299]	ὡμίλει, καὶ πῶς ἔχοι διηρώτα.	Ἡ	~δέ· Τὰ μὲν ἄλλα, μῆτερ,
[257]	ἀνθρώποις τοῦτο ~ἄκαρπον τὸ δένδρον.	Ἡ	δὲ ὑποτυχοῦσα ἔφη· Ὦ ἀχάριστοι,
[252]	ἐφ' ἡμῶν. Καὶ εἶπεν αὐτοῖς	ἡ	ἐλαία· Ἀφεῖσα τὴν ~πιότητά μου
[272]	ἐσχετλίαζεν, εἴγε ~διπλασίονος τροφῆς ἠξιωμένη	ἡ	ἡμίονος οὐδὲν περιττότερον ~βαστάζει. Μικρὸν
[299]	τοῖς λαχάνοις ἐξ ἀρδείας αὔξησις	ἡ	κατὰ λόγον ~προσγένοιτο. Ἐκεῖθεν δ'
[298]	λόγος δηλοῖ ὅτι ἀδιόριστός ἐστιν	ἡ	κατὰ τῶν ἀσεβῶν ἐκ θεοῦ
[296]	τῆς τέχνης. ~Ἀλλ' ὀπίσωθεν {αὐτοῦ}	ἡ	μήτηρ ἱσταμένη ~{καὶ} κλαίουσα ἐβόα·
[299]	~θᾶττον οἱ κέραμοι ψύχοιντο. Καὶ	ἡ	μήτηρ πρὸς ταῦτα ἔφη· Σοὶ
[288]	~Οὐρὰ καὶ μέλη ὄφεως. ~Δράκοντος	ἡ	οὐρὰ τῇ κεφαλῇ ἐστασίασεν, ἀξιοῦσα
[286]	ἀδικεῖν ~ἄρξεται; ~Οὕτως ἀτιθάσσευτός ἐστιν	ἡ	πονηρία, κἂν τὰ μάλιστα εὐεργετῆται.
[252]	βασίλευσον ἐφ' ἡμῶν. Καὶ εἶπεν	ἡ	~ῥαμνος πρὸς τὰ ξύλα· Εἰ
[252]	ἐφ' ~ἡμῶν. Καὶ εἶπεν αὐτὴ	ἡ	συκῆ· Ἀφεῖσα τὴν γλυκύτητά μου
[269]	πόρρω τοῦτον ~ἐδίωξεν, ἔνθα μηκέτι	ἡ	τοῦ ἀλεκτρυόνος ἐφικνεῖτο φωνή, στραφεὶς
[261]	τις ἐκοιμᾶτο. Ἐπιστᾶσα δὲ αὐτῷ	ἡ	Τύχη ἐβόα· ~Ἀνάστα καὶ ἄπελθε
[260]	ἀναθήσειν. Περιτυχὼν δὲ πήρᾳ, ἐν	ᾗ	ἀμύγδαλά τε ἦν καὶ ~φοίνικες,
[272]	τοὺς ~ἀμφοῖν γόμους ἴσους ὄντας	ἠγανάκτει	καὶ ἐσχετλίαζεν, εἴγε ~διπλασίονος τροφῆς
[265]	δὲ σπόγγων διαβραχέντων, βάρος ~διπλοῦν	ἦγε	βαστάζων. ~Ὅτι πολλάκις ἐν ᾧ
[266]	ἄγαλμα. ~Ὄνῳ τις ἐπιθεὶς ξόανον	ἦγε·	πολλοὶ δὲ προσεκύνουν τῶν ~συναντώντων.
[288]	οὐρὰ τῇ κεφαλῇ ἐστασίασεν, ἀξιοῦσα	ἡγεῖσθαι	παρὰ ~μέρος καὶ μὴ διὰ
[288]	ἀκολουθεῖν ἐκείνῃ. Λαβοῦσα δὲ τὴν	~ἡγεμονίαν	ἑαυτήντε κακῶς ἀπήλλαττε ἀνοίᾳ πορευομένη
[275]	φίλης Δήμητρος, ἡμέρας δ' ὕλην	~ἦγεν	ἀφ' ὕψους, ἐξ ἀγροῦ δ'
[265]	ἢ ~πρότερον τὸν ὄνον φορτώσας	ἦγεν.	Ὁ δὲ πάλιν ἑκὼν εἰς
[265]	τῶν ἁλῶν, ἠλαφρύνθη, εὐκόλως δὲ	ἠγέρθη	καὶ περιεπάτει ~ἀκόπως. Ὁ δὲ
[265]	τις ὄνον ἔχων εὐώνους ἅλας	ἠγόρασε	καὶ σφοδρῶς τὸν ~ὄνον ἐφόρτωσεν.
[296]	τὰς ῥίζας ἐκκόπτειν τῶν ~σφαλμάτων·	ἤγουν	τὰς ἀρχὰς τῶν ἁμαρτημάτων καὶ
[253]	δὲ σὺν ἡδονῇ· Ναὶ ἀληθῶς	ἥδ'	ἐστί φήσαντος, μισήσας ~ὁ θεὸς
[263]	εἶναί τις ὑπολαμβάνεται ὁποίοις ἂν	ἥδηται	τοῖς ~ἑταίροις. ~Ὄνος ἄγριος καὶ
[253]	ταύτην ~ἀπέβαλε. Τοῦ δὲ σὺν	ἡδονῇ·	Ναὶ ἀληθῶς ἥδ' ἐστί φήσαντος,
[267]	σε ἐφοβήθην, εἰ μὴ ὀγκωμένου	ἤκουσα.	~Οὕτως ἔνιοι τῶν ἀπαιδεύτων τοῖς
[299]	αὐτοῖς χρησαμένη καὶ πρὸς ἐκείνην	~ἤκουσεν	ὡς· Τὰ μὲν ἄλλα καλῶς
[265]	ἔπεσε, καὶ, ~λυθέντων τῶν ἁλῶν,	ἠλαφρύνθη,	εὐκόλως δὲ ἠγέρθη καὶ περιεπάτει
[265]	ἑκὼν εἰς τὸ ῥεῖθρον ~πεσὼν	ἠλαφρύνθη.	Ὁ δὲ ἔμπορος τέχνην ἑτέραν
[268]	ὄνος, ~μετεβάλλετο καὶ τὸν ἵππον	ἠλέει.	~Ὅτι τοὺς πλουσίους καὶ ἄρχοντας
[275]	καλοὺς ῥήξας ~ἐς μέσον αὐλῆς	ἦλθ'	ἄμετρα λακτίζων· ~σαίνων δὲ οὐρᾷ
[275]	τά σκεύη, ~δειπνοῦντα δ' εὐθὺς	ἦλθε	δεσπότην κύσων ~νώτοις ἐπεμβάς. Ἐσχάτου
[265]	Ὁ δὲ ἔμπορος πάλιν ἑτέρους	ἦλθεν	ἀγοράσων καὶ πλεῖον ἢ ~πρότερον
[258]	κατά τινα αἰγιαλὸν ὁδεύοντες, ὡς	ἦλθον	ἐπί τινα σκοπιάν, ~ἐνθένδε θεασάμενοι
[258]	~Ὁδοιπόροι κατά τινα αἰγιαλὸν ὁδεύοντες	ἦλθον	ἐπί τινα σκοπιάν. ~Κἀκεῖθεν θεασάμενοι
[299]	εὔχου δ' αἰθρίαν ~ἡμῖν καὶ	ἡλίους	γίνεσθαι θερμοτέρους τε καὶ καθαρωτέρους,
[274]	καὶ κόραξ καὶ λύκος. ~Ὄνος	ἡλκωμένος	τὸν νῶτον ἔν τινι λειμῶνι
[275]	βαλὼν θλάσεν, ~ἅπαντα δ' εὐθὺς	ἠλόησε	τά σκεύη, ~δειπνοῦντα δ' εὐθὺς
[251]	σωτηρίας περιγενέσθαι. ~Ἀτὰρ οὖν καὶ	ἡμᾶς	δεῖ μὴ ἀεὶ τοῖς αὐτοῖς
[251]	μῦθος δηλοῖ ὅτι δεῖ καὶ	ἡμᾶς	μὴ τοῖς αὐτοῖς ἀεὶ ἐπιμένειν,
[272]	τροφῆς ἀξιωθῆναι; Ἀτὰρ οὖν καὶ	ἡμᾶς	~προσήκει μὴ ἀπὸ τῆς ἀρχῆς,
[258]	πρὸς ἀλλήλους· Τὸ μηδὲν ὂν	ἡμεῖς	μάτην ~προσεδεχόμεθα. ~Οὑτω καὶ τῶν
[274]	καὶ πρὸς ἑαυτὸν ἔφη· Ἄθλιοι	ἡμεῖς,	οἵ, κἂν ~αὐτὸ μόνον ὀφθῶμεν,
[271]	τοσοῦτον ἐνταῦθα χρόνον διέτριβες ὅσον	~ἡμεῖς,	ὅτε πρὸς ὀλίγον πεσὼν οὕτως
[258]	ἀλλήλους ἔφασαν ~ὡς ἄρα μάτην	ἡμεῖς	τὸ μηδὲν ὂν προσεδεχόμεθα. Ὁ
[300]	καὶ ἄνθρωπος. ~Πέρδικά τις θηρεύσας	ἤμελλε	σφάξαι. Ἡ δὲ ἱκέτευε λέγουσα·
[266]	αὐτὸν προσκυνεῖν τοὺς ~ἀγροίκους, σκιρτῶν	ἤμελλε	τὸν θεὸν ῥίψειν. Ἀλλὰ τοῦτον
[282]	παρέσχον. ~Ὀρνιθοθήρας καὶ ἄγριαι καὶ	ἥμεραι	περιστεραί. ~Ὀρνιθοθήρας πετάσας τὰ λῖνα
[298]	ἐτῶν ~ἐπιπορεύεσθαι, οὐδὲ πρὸς μίαν	ἡμέραν	ἄδειαν δέδωκεν. Ὁ δὲ ~ὑπολαβὼν
[275]	νύκτα ἀλήθων ~πυρὸν φίλης Δήμητρος,	ἡμέρας	δ' ὕλην ~ἦγεν ἀφ' ὕψους,
[264]	ὄνος ἥμερος. ~Ὄνος ἄγριος ὄνον	ἥμερον	θεασάμενος ἔν τινι εὐηλίῳ τόπῳ
[264]	~ἑταίροις. ~Ὄνος ἄγριος καὶ ὄνος	ἥμερος.	~Ὄνος ἄγριος ὄνον ἥμερον θεασάμενος
[282]	ἐπειρᾶτο. Τῶν δὲ αἰτιωμένων τὰς	~ἡμέρους,	εἴγε ὁμόφυλοι οὖσαι αὐταῖς τὸν
[282]	πετάσας τὰ λῖνα ἐκ τῶν	ἡμέρων	περιστερῶν ~προσέδησεν· εἶτα ἀποστὰς αὐτὸς
[282]	ἄμεινον δεσπότας ~φυλάττεσθαι ἢ τῇ	ἡμετέρᾳ	συγγενείᾳ χαρίζεσθαι. ~Οὕτω καὶ τῶν
[282]	προεμήνυσαν, ~ἐκεῖναι ὑποτυχοῦσαι ἔφασαν· Ἀλλ'	ἡμῖν	γε ἄμεινον δεσπότας ~φυλάττεσθαι ἢ
[299]	ἔφη, καλῶς· εὔχου δ' ὑετῶν	ἡμῖν	γενέσθαι ~φοράν, ὡς τοῖς λαχάνοις
[255]	~ὑποτυχὼν εἶπε· Καὶ πῶς οὗτος	ἡμῖν	δύναται τὰ μέλλοντα ~μαντεύεσθαι, ὃς
[299]	μῆτερ, ἔχει· εὔχου δ' αἰθρίαν	~ἡμῖν	καὶ ἡλίους γίνεσθαι θερμοτέρους τε
[299]	ὡς· Τὰ μὲν ἄλλα καλῶς	ἡμῖν,	ὦ μῆτερ, ἔχει· εὔχου δ'
[272]	ἐξ ἴσου ἐμπεφορτισμένοι. ~Ὄνος καὶ	ἡμίονος	ἐν ταὐτῷ ἐβάδιζον. Καὶ δὴ
[272]	πλείονας ῥᾳδίως ὑφιστάμενος. ~Ὄνος καὶ	ἡμίονος	ἐξ ἴσου ἐμπεφορτισμένοι. ~Ὄνος καὶ
[272]	εἴγε ~διπλασίονος τροφῆς ἠξιωμένη ἡ	ἡμίονος	οὐδὲν περιττότερον ~βαστάζει. Μικρὸν δὲ
[272]	καὶ ἀφελόμενος ἀπ' αὐτοῦ τῇ	ἡμιόνῳ	ἐπέθηκε. Καὶ ~τότε ἐκείνη ἀποβλέψασα
[272]	ἀφελόμενος αὐτοῦ τὸ φορτίον τῇ	~ἡμιόνῳ	ἐπέθηκεν. Ἔτι δὲ αὐτῶν πόρρω
[260]	εἰ ἄρα εὑρήσει τι, τὸ	ἥμισυ	~τούτου τῷ ἑρμῇ ἀναθήσειν. Περιτυχὼν
[260]	ἐὰν εὕρῃ τι, τούτου τὸ	ἥμισυ	~τῷ Ἑρμῇ ἀναθήσειν. Περιτυχὼν δὲ
[252]	τῇ συκῇ· Δεῦρο, βασίλευσον ἐφ'	~ἡμῶν.	Καὶ εἶπεν αὐτὴ ἡ συκῆ·
[252]	εἶπαν ~τῇ ἐλαίᾳ· Βασίλευσον ἐφ'	ἡμῶν.	Καὶ εἶπεν αὐτοῖς ἡ ἐλαία·
[252]	τὴν ῥάμνον· Δεῦρο, βασίλευσον ἐφ'	ἡμῶν.	Καὶ εἶπεν ἡ ~ῥαμνος πρὸς
[269]	~ἐθεάσατο τὸν ὄνον, οἷός τε	ἦν	εἰσελθὼν καταθοινήσασθαι. Παρὰ δὲ ~τὸν
[292]	σύνεγγυς ἐκάλεσαν. Σὺν αὐτοῖς ~δὲ	ἦν	καὶ γυνὴ πενιχρά, μεθ' ἧς
[295]	υἱοῦ παντοῖα ζῷα, ἐν οἷς	ἦν	καὶ ~λέων. Ὁ δὲ ταῦτα
[260]	πήρᾳ, ἐν ᾗ ἀμύγδαλά τε	ἦν	καὶ ~φοίνικες, ταῦτα ἀνείλατο οἰόμενος
[273]	ἔφη· Οἴμοι τῷ ~ταλαιπωρῷ, βέλτιον	ἦν	μοι παρὰ τοῖς προτέροις δεσπόταις
[273]	πραττόμενα, ἔφη· Ἀλλ' ἔμοιγε ~αἱρετώτερον	ἦν	παρὰ τοῖς προτέροις δεσπόταις ἀχθοφοροῦντα
[259]	τοῖς πάλαι καιροῖς παρ' ὀλίγοις	ἦν	τὸ ψεῦδος· νῦν δὲ εἰς
[252]	ἐλαία· Ἀφεῖσα τὴν ~πιότητά μου	ἣν	ἐδόξασεν ἐν ἐμοὶ ὁ θεὸς
[273]	ἐπειδὴ καὶ πολλῷ ~πλείονα ἀχθοφορεῖν	ἠναγκάζετο,	καὶ τὸν Δία ἐπικαλουμένου, τὸ
[284]	καὶ πελαργόν. Ὁ ~δὲ θερμῶς	ἠντιβόλει	τοῦ ἀφεθῆναι· Οὐ γάρ εἰμι
[275]	~θεράποντες ἐν μέσῳ ὡς εἶδον,	ᾖξαν,	~κρανείαις δὲ ἄλλος ἄλλοθεν προσκρούων
[272]	καὶ ἐσχετλίαζεν, εἴγε ~διπλασίονος τροφῆς	ἠξιωμένη	ἡ ἡμίονος οὐδὲν περιττότερον ~βαστάζει.
[253]	ὁμοίως χρυσῆν ἀξίνην ἐξήνεγκε καὶ	ἤρετο	εἰ ταύτην ~ἀπέβαλε. Τοῦ δὲ
[283]	ἵστη. Κορύδαλος δὲ αὐτὸν θεασάμενος	~ἤρετο	τί ποιεῖ. Τοῦ δὲ εἰπόντος
[253]	εἰ οὗτός ἐστιν ὃν ἀπώλεσεν	~ἤρετο.	Τοῦ δὲ μὴ τοῦτον εἶναι
[298]	τοὺς ἀσεβεῖς βαδίζειν, ἐκ ~δευτέρου	ἠρώτα	διὰ πόσου χρόνου ἐπιφοιτᾶν ταῖς
[292]	ἦν καὶ γυνὴ πενιχρά, μεθ'	ἧς	καὶ ὁ παῖς αὐτῆς. Προϊούσης
[269]	τινι ἐπαύλει ὄνος καὶ ἀλεκτρυὼν	ἦσαν.	Λέων δὲ λιμώττων, ὡς ~ἐθεάσατο
[278]	τέττιγες. ~Ὄνος ἀκούσας τεττίγων ᾀδόντων	ἥσθη	ἐπὶ τῇ εὐφθνίᾳ καὶ ζηλώσας
[273]	ὑπηρετούμενος κηπωρῷ, ἐπειδὴ ὀλίγα μὲν	ἤσθιε,	πλεῖστα δ' ~ἐμόχθει, ηὔξατο τῷ
[280]	ἐσθίων καὶ ἀλώπηξ. ~Ὄνος παλιούρων	ἤσθιεν	ὀξείην χαίτην. ~Τὸν δ' εἶδεν
[268]	ἀναλογιζομένους ἀγαπᾶν χρὴ τὴν ~πενίαν,	ἡσυχίας	μητέρα. ~(Ὄνος καὶ ἀλεκτρυὼν καὶ
[298]	ἀπαγόμενος ὑπ' αὐτοῦ ~ἐπὶ κρημνόν,	ᾐτιᾶτο	αὐτὸν ὡς προειπὼν αὐτῷ διὰ
[287]	δέ τις πάνυ καλλίστην εἶχεν,	~ἥτις	ἔτικτεν ἀεὶ ὠὰ χρυσέα. ~Ὁ
[296]	παῖς συχνάκις ἄγει. ~Ὡς γοῦν	ηὔξανεν	ὁ νεανίας ἔτει, ~γηράσας ποτὲ
[260]	Ἑρμῆς. ~Ὁδοιπόρος πολλὴν ὁδὸν ἀνύων	ηὔξατο,	ἐὰν εὕρῃ τι, τούτου τὸ
[260]	Ἑρμῆς. ~Ὁδοιπόρος πολλὴν ἀνύσας ὁδὸν	ηὔξατο,	εἰ ἄρα εὑρήσει τι, τὸ
[273]	μὲν ἔσθιε, πολλὰ δὲ ~ἐκακοπάθει,	ηὔξατο	τῷ Διὶ ὅπως τοῦ κηπουροῦ
[273]	μὲν ἤσθιε, πλεῖστα δ' ~ἐμόχθει,	ηὔξατο	τῷ Διὶ ὥστε τοῦ κηπωροῦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/05/2005