Fables |
[253] |
καθίσας
ὠδύρετο.
Ἑρμῆς
δὲ
~μαθὼν
|
τὴν |
αἰτίαν
καὶ
οἰκτείρας
τὸν
ἄνθρωπον, |
[253] |
οὖν
ὁ
Ἑρμῆς
κἀκείνῳ
καὶ
|
τὴν |
αἰτίαν
μαθὼν
τοῦ
θρήνου,
~καταβὰς |
[254] |
αὐτοῦ
καὶ
τὰς
φρένας
καὶ
|
τὴν |
ἀκοήν.
Ὁ
~δὲ
εὐτόνως
κατεῖχε |
[270] |
ἐκεῖνον
φεύγειν
μὴ
~δυνάμενον,
πρῶτον
|
τὴν |
ἀλώπεκα
συνέλαβεν,
εἶθ'
οὕτως
ἐπὶ |
[254] |
ἀκοήν.
Ὁ
~δὲ
εὐτόνως
κατεῖχε
|
τὴν |
ἀναπνοὴν
αὐτοῦ.
Ἡ
δὲ
ἄρκτος |
[287] |
τοῖς
παροῦσιν
ἀρκείσθω
τις
καὶ
|
τὴν |
~ἀπληστίαν
φευγέτω.
~(Ὄρνις
χρυσοτόκος.
~Ὄρνιθα |
[254] |
φασὶ
γὰρ
νεκροῦ
μὴ
ἅπτεσθαι
|
τὴν |
~ἄρκτον.
Ὁ
δὲ
ἕτερος
καταβὰς |
[254] |
~(Ὁδοιπόροι
καὶ
ἄρκτος.
~Δύο
φίλοι
|
τὴν |
αὐτὴν
ὁδὸν
ἐβάδιζον.
Ἄρκτου
δὲ |
[254] |
~(Ὁδοιπόροι
καὶ
ἄρκτος.
~Δύο
φίλοι
|
τὴν |
αὐτὴν
ὁδὸν
ἐβάδιζον.
Καὶ
δὴ |
[264] |
ὅτι
οὐκ
ἄνευ
κακῶν
μεγάλων
|
τὴν |
~ἀφθονίαν
ἔχεις.
Οὕτως
οὐκ
ἔστι |
[292] |
τῆς
~εὐωχίας,
τὸ
παιδίον
ὀγκωθὲν
|
τὴν |
γαστέρα
ἐκ
τῶν
κρεῶν,
ὀδυνώμενον |
[252] |
εἶπεν
αὐτὴ
ἡ
συκῆ·
Ἀφεῖσα
|
τὴν |
γλυκύτητά
μου
καὶ
τὸ
~γέννημά |
[287] |
ἔχων
τι
ἀρκέσθητι
ἐπὶ
τούτῳ,
|
τὴν |
δὲ
ἀπληστίαν
~φεῦγε,
μή
πως |
[253] |
ἀπολωλότα
φαμένου,
Ἑρμῆς
ἀποδεξάμενος
αὐτοῦ
|
τὴν |
~δικαιοσύνην,
πάντας
αὐτῷ
ἐδωρήσατο.
Ὁ |
[290] |
εἶναι·
οὐδὲ
γὰρ
ἂν
ταύτην
|
τὴν |
δίκην
ἔτισας.
~Ὁ
μῦθος
δηλοῖ |
[263] |
~διερωτῶντος
εἰ
οὕτως
ἀξίαν
αὐτοῦ
|
τὴν |
δοκιμασίαν
ἐποιήσατο,
~ὑποτυχὼν
εἶπεν·
Ἀλλ' |
[272] |
ἀρχῆς,
ἀλλ'
ἀπὸ
τοῦ
τέλους
|
τὴν |
ἑκάστου
~δοκιμάζειν
διάθεσιν.
~(Ὄνος
καὶ |
[259] |
ποίαν
αἰτίαν
τὴν
πόλιν
ἀφεῖσα
|
τὴν |
~ἐρημίαν
οἰκεῖς;
Ἡ
δὲ
~εἶπεν· |
[260] |
ἔθηκεν,
~εἰπών·
Ἀπέχεις,
ὦ
Ἑρμῆ,
|
τὴν |
εὐχήν·
καὶ
γὰρ
τὰ
ἐντὸς |
[260] |
~βωμοῦ,
φήσας·
Ἀπέχεις,
ὦ
Ἑρμῆ,
|
τὴν |
εὐχήν·
τοῦ
γὰρ
εὑρεθέντος
τὰ |
[288] |
πάντος
ἀκολουθεῖν
ἐκείνῃ.
Λαβοῦσα
δὲ
|
τὴν |
~ἡγεμονίαν
ἑαυτήντε
κακῶς
ἀπήλλαττε
ἀνοίᾳ |
[255] |
τὰ
μέλλοντα
~μαντεύεσθαι,
ὃς
οὐδὲ
|
τὴν |
ἰδίαν
πήρωσιν
προεῖδεν,
ἵνα
φυλάξηται; |
[277] |
ὠθήσας
αὐτὸν
ἔφη·
Ὕπαγε,
νίκα
|
τὴν |
κακὴν
νίκην
ἐν
~τῷ
ἀναθέματι. |
[254] |
Ἡ
δὲ
ἄρκτος
ἐλθοῦσα
ἐπ
|
τὴν |
κεφαλὴν
αὐτοῦ
~ὠσφραίνετο
τήν
τε |
[288] |
κακῶς
ἀπήλλαττε
ἀνοίᾳ
πορευομένη
καὶ
|
τὴν |
~κεφαλὴν
κατέξαινε
τυφλοῖς
καὶ
κωφοῖς |
[299] |
δυοῖν
μήτηρ,
ἀνδράσι
συνῆψε
ταύτας,
|
τὴν |
~μὲν
κηπωρῷ,
θἀτέραν
δὲ
κεραμεῖ. |
[275] |
κόλποις.
~Ὁ
δέ
γε
ὄνος
|
τὴν |
μὲν
νύκτα
ἀλήθων
~πυρὸν
φίλης |
[275] |
δὲ
οὐρᾷ
καὶ
θέλων
περισκαίρειν,
|
~τὴν |
μὲν
τράπεζαν
ἐς
μέσον
βαλὼν |
[296] |
τέκνον;
Ὁ
δ'
ἔφησε
πρὸς
|
τὴν |
μητέρα·
~Ἔγγισον
δή
μοι
καὶ |
[253] |
παρὰ
τὸν
ποταμὸν
ἐλθὼν
καὶ
|
τὴν |
~οἰκείαν
ἀξίνην
ἐξεπίτηδες
ἀφεὶς
εἰς |
[253] |
μόνον
ἐκείνην
κατέσχεν,
ἀλλ'
~ουδὲ
|
τὴν |
οἰκείαν
ἀπέδωκεν.
Ὁ
μῦθος
δηλοῖ |
[284] |
σὺν
αὐταῖς
σε
κατέσχον
καὶ
|
τὴν |
~ὁμοίαν
ψῆφον
ἐπιτάξαι
σοι
μέλλω. |
[253] |
ἀπέβαλε
πέλευκυν.
~Ἀμηχανῶν
τοίνυν
παρὰ
|
τὴν |
ὄχθην
καθίσας
ὠδύρετο.
Ἑρμῆς
δὲ |
[298] |
τῇ
ὑστεραίᾳ
ὄμοσε
μὴ
εἰληφέναι
|
τὴν |
~παρακαταθήκην.
Περιπεσὼν
δὲ
τῷ
Ὅρκῳ, |
[268] |
φθόνον
καὶ
~τὸν
κίνδυνον
ἀναλογιζομένους
|
τὴν |
πενίαν
ἀγαπᾶν.
~(Ὄνος
ἵππον
μακαρίζων. |
[268] |
καὶ
κίνδυνον
ἀναλογιζομένους
ἀγαπᾶν
χρὴ
|
τὴν |
~πενίαν,
ἡσυχίας
μητέρα.
~(Ὄνος
καὶ |
[252] |
εἶπεν
αὐτοῖς
ἡ
ἐλαία·
Ἀφεῖσα
|
τὴν |
~πιότητά
μου
ἣν
ἐδόξασεν
ἐν |
[257] |
~κατακλιθέντες
ἀνεπαύοντο.
Ἀναβλέψαντες
δὲ
εἰς
|
τὴν |
πλάτανον
~ἔλεγον
πρὸς
ἀλλήλους
ὡς |
[259] |
Ἀλήθεια.
καὶ
διὰ
ποίαν
αἰτίαν
|
τὴν |
πόλιν
ἀφεῖσα
τὴν
~ἐρημίαν
οἰκεῖς; |
[289] |
δὲ
τοὺς
μύας,
τότε
ἀφέντες
|
~τὴν |
πρὸς
ἑαυτοὺς
μάχην,
ἐπ'
ἐκείνους |
[252] |
Καὶ
εἶπαν
~τὰ
ξύλα
πρὸς
|
τὴν |
ῥάμνον·
Δεῦρο,
βασίλευσον
ἐφ'
ἡμῶν. |
[296] |
ἐλθοῦσα
πλησίον
~τούτου,
ἔδακεν
εὐθὺς
|
τὴν |
ῥίνα
ταύτης,
~καὶ
δακὼν
ἀπέκοψεν |
[299] |
Ἐκεῖθεν
δ'
ἐξελθοῦσα
καὶ
πρὸς
|
τὴν |
συνοικοῦσαν
τῷ
~κεραμεῖ
ἀφικνεῖται.
Τοῖς |
[276] |
ὁ
ὄνος
λαβὼν
καὶ
ἀναρρήξας
|
τὴν |
~σφραγῖδα
καὶ
ἀναπτύξας,
διεξῄει
εἰς |
[253] |
ἐστί
φήσαντος,
μισήσας
~ὁ
θεὸς
|
τὴν |
τοσαύτην
ἀναίδειαν,
οὐ
μόνον
ἐκείνην |
[269] |
μὲν
λέων
φασὶ
γὰρ
τοῦτον
|
τὴν |
τοῦ
~ἀλεκτρυόνος
φωνὴν
φοβεῖσθαι-
ἔφυγεν. |
[268] |
δέ
ποτε
ἐμακάριζεν
ἵππον
~διὰ
|
τὴν |
τροφὴν
αὐτοῦ
καὶ
θεραπείαν,
~αὑτοῦ |
[261] |
τοῦ
φρέατος
πέσῃς,
~καὶ
ἐμὲ
|
τὴν |
Τύχην
καταμέμψωνται
πάντες.
~Ὁ
μῦθος |
[261] |
κακῶς
~περιπίπτομεν
κινδύνοις
καὶ
μεμφόμεθα
|
τὴν |
τύχην.
~Ὄνοι
πρὸς
τὸν
Δία. |
[299] |
κεραμεῖ.
Ἐλθοῦσα
τοίνυν
ποτὲ
πρὸς
|
τὴν |
τῷ
~κηπωρῷ
γεγαμημένην,
τά
τε |
[279] |
λέων
εἶναι
δοκεῖν.
Καὶ
μεταθεῖναι
|
τὴν |
φύσιν
οὐκ
~ἔχων
ἐπὶ
τοῦ |
[278] |
τῇ
εὐφθνίᾳ
καὶ
ζηλώσας
~αὐτῶν
|
τὴν |
φωνὴν
ἐπελάθετο
καὶ
τῆς
οἰκείας |
[295] |
Καὶ
εἰπὼν
ἐπέβαλε
τῷ
τοίχῳ
|
τὴν |
χεῖρα
~ἐκτυφλῶσαι
τὸν
λέοντα.
Σκόλοψ |
[284] |
~εὐνοϊκώτατον.
Ἰδὲ
γάρ
μου
καὶ
|
τὴν |
χροιὰν
ὡς
ὀυχ
ὁμοία
ἐκείναις. |