HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τοῖς 32
τοίχῳ 1
τολμηρίαν 1
τὸν 64
τόν 1
Τὸν 1
τόπῳ 1

Fréquences [« »]
47 ὁ
54 τὴν
56 τῶν
64 τὸν
76 Ὁ
145 δὲ
257 καὶ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

ÉSOPE, Les Fables, sizième partie (fables 251 à 300)

τὸν

Fables

[280]   ἀκούειν· εἰς κίνδυνον γὰρ ~ἄγουσι τὸν ἀκούοντα. ~Ὄνος πατήσας σκόλοπα καὶ

[253]   ~μαθὼν τὴν αἰτίαν καὶ οἰκτείρας τὸν ἄνθρωπον, καταδὺς εἰς τὸν ~ποταμὸν

[253]   Τοῦ δὲ τοῦτον ἀληθῶς εἶναι ~τὸν ἀπολωλότα φαμένου, Ἑρμῆς ἀποδεξάμενος αὐτοῦ

[283]   ἀνδρὸς λόγοις πιστεύσας, προσελθὼν εἰς τὸν βρόχον ἑάλω. Τοῦ ~δὲ ὀρνιθοθήρα

[273]   κεράμους κομίζων. ~Πάλιν οὖν ἀμεῖψαι τὸν δεσπότην ἱκέτευε, καὶ βυρσοδέψῃ ~ἀπεμπολεῖται.

[275]   δὲ χαρίεις ὤν, εὐρύθμως παίζων ~τὸν δεσπότην περιέσκαιρε ποικίλως· ~ἐκεῖνος δ'

[273]   πολλῷ ~πλείονα ἀχθοφορεῖν ἠναγκάζετο, καὶ τὸν Δία ἐπικαλουμένου, τὸ ~τελευταῖον ὁ

[262]   καὶ ταλαιπωρεῖν ~πρέσβεις ἔπεμψαν πρὸς τὸν Δία, λύσιν τινὰ αἰτούμενοι τῶν

[262]   μεμφόμεθα τὴν τύχην. ~Ὄνοι πρὸς τὸν Δία. ~Ὄνοι ποτὲ ἀχθόμενοι ἐπὶ

[282]   ~ἡμέρους, εἴγε ὁμόφυλοι οὖσαι αὐταῖς τὸν δόλον οὐ προεμήνυσαν, ~ἐκεῖναι ὑποτυχοῦσαι

[270]   περιτυχόντος αὐτοῖς, ἡ ἀλώπηξ ὁρῶσα τὸν ~ἐπηρτημένον κίνδυνον, προσελθοῦσα τῷ λέοντι,

[255]   ἐπὶ πρᾶξίν τινα κόραξ ὑπηντησε τὸν ἕτερον τῶν ~ὀφθαλμῶν πεπηρωμένος. Ἐπιστραφέντων

[266]   προσκυνεῖν τοὺς ~ἀγροίκους, σκιρτῶν ἤμελλε τὸν θεὸν ῥίψειν. Ἀλλὰ τοῦτον ξύλοις

[268]   τοῖς ὅπλοις ἐπέβη ~ὧδε κἀκεῖσε τὸν ἵππον ἐγκεντρίζων. ~Ὁ δὲ εἰς

[268]   ευθὺς ὁ ὄνος, ~μετεβάλλετο καὶ τὸν ἵππον ἠλέει. ~Ὅτι τοὺς πλουσίους

[268]   ἔκειτο. Ταῦτα ἑωρακὼς ὁ ὄνος τὸν ~ἵππον μεταβαλλόμενος ἐταλάνιζεν. Ὁ μῦθος

[268]   καὶ ὁ στρατιώτης ἔνοπλος ἀνέβη τὸν ~ἵππον, πανταχόσε τοῦτον ἐλαύνων, καὶ

[268]   ἄρχοντας οὐ δεῖ ζηλοῦν, ἀλλὰ τὸν κατ' ~ἐκείνων φθόνον καὶ κίνδυνον

[268]   ~ἄρχοντας καὶ πλουσίους ζηλοῦν, ἀλλὰ τὸν κατ' ἐκείνων φθόνον καὶ ~τὸν

[268]   τὸν κατ' ἐκείνων φθόνον καὶ ~τὸν κίνδυνον ἀναλογιζομένους τὴν πενίαν ἀγαπᾶν.

[294]   Οὕτω τε συνέβη τῆς λάρνακος τὸν ~κόρακα κατὰ τοῦ βρέγματος κατενεχθέντα

[295]   τῷ τοίχῳ τὴν χεῖρα ~ἐκτυφλῶσαι τὸν λέοντα. Σκόλοψ δὲ τῷ δακτύλῳ

[281]   Ὁ δὲ λυθεὶς τοῦ ~πόνου, τὸν λύκον ἔτι χάσκοντα λακτίσας φεύγει,

[297]   ἐλέει· καὶ γὰρ παράληκτον ποιεῖς ~τὸν λυπούμενον. ~Παρακαταθήκην εἰληφὼς καὶ Ὅρκος.

[254]   Καὶ δὴ ἄρκτος αὐτοῖς ~συναντήσας τὸν μὲν ἕνα εἰς φυγὴν ἔτρεψεν·

[256]   ὁ ἔχων αὐτὸν διωκόμενος πρὸς τὸν μὴ εὑρόντα ~συνοδοιπόρον ἔλεγεν· Ἀπολώλαμεν.

[254]   γίνεσθαι, πεσὼν κατὰ τοῦ ἐδάφους ~τὸν νεκρὸν προσεποιεῖτο. Τῆς δὲ ἄρκτου

[274]   κόραξ καὶ λύκος. ~Ὄνος ἡλκωμένος τὸν νῶτον ἔν τινι λειμῶνι ἐνέμετο.

[253]   εἰπόντος, ἐκ τρίτου ~καταβὰς ἐκεῖνον τὸν οἰκεῖον ἀνήνεγκε. Τοῦ δὲ τοῦτον

[253]   Ἑρμῆς. ~Ξυλευόμενός τις παρὰ ποταμῷ τὸν οἰκεῖον ἀπέβαλε πέλευκυν. ~Ἀμηχανῶν τοίνυν

[253]   Τοῦ δὲ μηδὲ τοῦτον εἶναι τὸν οἰκεῖον εἰπόντος, ἐκ τρίτου ~καταβὰς

[255]   ~ὑποστρέψαι παραινοῦντος, τουττο γὰρ σημαίνειν τὸν οἰωνόν, ἕτερος ~ὑποτυχὼν εἶπε· Καὶ

[264]   δὲ ἰδὼν αὐτὸν ἀχθοφοροῦντα καὶ τὸν ~ὀνηλάτην ὀπίσω ἑπόμενον καὶ ῥοπάλῳ

[267]   αὐτοῦ φθεγξαμένου προακηκουῖα) ἔφη πρὸς τὸν ὄνον· ~Ἀλλ' εὖ ἴσθι ὡς

[270]   τῷ λέοντι, ὑπέσχετο ~παραδώσειν αὐτῷ τὸν ὄνον, ἐὰν αὐτῇ τὸ ἀκίνδυνον

[272]   Καὶ ~τότε ἐκείνη ἀποβλέψασα εἰς τὸν ὄνον εἶπεν· Ὦ οὗτος, ἆρά

[270]   δὲ αὐτὴν ἀπολύσειν φήσαντος, προσαγαγοῦσα τὸν ὄνον εἴς τινα ~πάγην ἐμπεσεῖν

[270]   ἀλώπεκα συνέλαβεν, εἶθ' οὕτως ἐπὶ τὸν ὄνον ~ἐτράπη. ~Οὕτως οἱ τοῖς

[265]   εὐώνους ἅλας ἠγόρασε καὶ σφοδρῶς τὸν ~ὄνον ἐφόρτωσεν. Ὁ δὲ ὄνος

[265]   ἑτέραν νοήσας σπόγγους ~ὠνησάμενος πεφορτώκεν τὸν ὄνον. Ὁ δὲ ὄνος, ὡς

[269]   Λέων δὲ λιμώττων, ὡς ~ἐθεάσατο τὸν ὄνον, οἷός τε ἦν εἰσελθὼν

[265]   ἀγοράσων καὶ πλεῖον ἢ ~πρότερον τὸν ὄνον φορτώσας ἦγεν. Ὁ δὲ

[295]   δὲ λέων καὶ ~οὕτως ἀνῄρηκε τὸν παῖδα, μηδὲν τῷ τοῦ πατρὸς

[256]   μικρὸν δὲ ἐπέλθοντων αὐτοῖς τῶν τὸν πέλεκυν ~ἀποβεβληκότων, ὁ ἔχων αὐτὸν

[256]   ἀλλ' ἀπολώλα· ~οὐδὲ γὰρ, ὅτε τὸν πέλεκυν εὗρες, ἐμοὶ αὐτὸν ἀνεκοινώσω.

[256]   ~ἀπολώλαμεν· καὶ γὰρ καὶ ὅτε τὸν πέλεκυν εὗρες, εὕρηκα ἔλεγες, οὐχ

[256]   δὲ ἐπελθόντων αὐτοῖς τῶν ἀποβεβληκότων ~τὸν πέλεκυν, ὁ ἔχων αὐτὸν διωκόμενος

[287]   ὑπάρχειν τῶν ὀρνίθων. ~Ὁ δὲ τὸν πλοῦτον εὑρηκέναι νομίσας ~απεστέρηται καὶ

[279]   ~ἔχων ἐπὶ τοῦ σχήματος ἀνεπλήρου τὸν πόθον, καὶ λεοντῆν ~περικείμενος, οἷα

[253]   ἴσα ~διαπράξασθαι ἐβουλεύσατο, καὶ παρὰ τὸν ποταμὸν ἐλθὼν καὶ τὴν ~οἰκείαν

[253]   οἰκτείρας τὸν ἄνθρωπον, καταδὺς εἰς τὸν ~ποταμὸν χρυσοῦν ἀνήνεγκε πέλεκυν, καὶ

[291]   πρὸς αὐτὸν εἶπεν· Ἀλλ' εἰ τὸν πρότερόν σε ~πατήσαντα ἔπληξας, οὐκ

[281]   Ὁ ~δὲ λύκος ἄκροις ὀδοῦσι τὸν σκόλοπα δακὼν ἐξεῖλεν. Ὁ δὲ

[281]   ἐξελεῖν τοῦ ~ποδός μου πρῶτον τὸν σκόλοπα, ὅπως μὴ μετὰ πόνου

[284]   παγίδας γεωργὸς ἐστήσατο κατὰ τῶν τὸν σπόρον ~βιβρωσκομένων γεράνων. Σὺν αὐταῖς

[263]   ~τοιοῦτός ἐστιν ὁποῖον ἐξ ἁπάντων τὸν συνήθη ἐπελέξατο. Ὁ λόγος ~δηλοῖ

[256]   ἔχων αὐτὸν διωκόμενος ἔλεγε πρὸς τὸν συνοδοιπόρον· ~Ἀπολώλαμεν. Ἐκεῖνος δὲ ἔφη·

[296]   μοι καὶ δὸς ἀσπασμόν, μῆτερ, ~τὸν τελευταῖον. Ἡ δ' ἐλθοῦσα πλησίον

[285]   τι ~αὐτῷ παραθείη, ὥρμησεν ἐπὶ τὸν τιθασσὸν πέρδικα καὶ τοῦτον θύειν

[272]   Καὶ δὴ ὁ ὄνος ὁρῶν τὸν τοὺς ~ἀμφοῖν γόμους ἴσους ὄντας

[290]   μὲν ~οὖν καρκῖνος ἁπλοῦς ὢν τὸν τρόπον, μεταβαλέσθαι κἀκείνῳ παρῄνει ~τῆς

[295]   κάλλιστον καὶ μετέωρον ~κατεσκεύασε, κἀκεῖσε τὸν υἱὸν εἰσαγαγὼν ἐφύλαττεν. Ἐζωγράφησε ~δὲ

[295]   κάκιστον θηρίον, διὰ σὲ καὶ τὸν ~ψευδῆ ὄνειρον τοῦ ἐμοῦ πατρὸς

[269]   ἦν εἰσελθὼν καταθοινήσασθαι. Παρὰ δὲ ~τὸν ψόφον τοῦ ἀλεκτρυόνος φθεγξαμένου καταπτήξας

Fables
[280]	ἀκούειν· εἰς κίνδυνον γὰρ ~ἄγουσι	τὸν	ἀκούοντα. ~Ὄνος πατήσας σκόλοπα καὶ
[253]	~μαθὼν τὴν αἰτίαν καὶ οἰκτείρας	τὸν	ἄνθρωπον, καταδὺς εἰς τὸν ~ποταμὸν
[253]	Τοῦ δὲ τοῦτον ἀληθῶς εἶναι	~τὸν	ἀπολωλότα φαμένου, Ἑρμῆς ἀποδεξάμενος αὐτοῦ
[283]	ἀνδρὸς λόγοις πιστεύσας, προσελθὼν εἰς	τὸν	βρόχον ἑάλω. Τοῦ ~δὲ ὀρνιθοθήρα
[273]	κεράμους κομίζων. ~Πάλιν οὖν ἀμεῖψαι	τὸν	δεσπότην ἱκέτευε, καὶ βυρσοδέψῃ ~ἀπεμπολεῖται.
[275]	δὲ χαρίεις ὤν, εὐρύθμως παίζων	~τὸν	δεσπότην περιέσκαιρε ποικίλως· ~ἐκεῖνος δ'
[273]	πολλῷ ~πλείονα ἀχθοφορεῖν ἠναγκάζετο, καὶ	τὸν	Δία ἐπικαλουμένου, τὸ ~τελευταῖον ὁ
[262]	καὶ ταλαιπωρεῖν ~πρέσβεις ἔπεμψαν πρὸς	τὸν	Δία, λύσιν τινὰ αἰτούμενοι τῶν
[262]	μεμφόμεθα τὴν τύχην. ~Ὄνοι πρὸς	τὸν	Δία. ~Ὄνοι ποτὲ ἀχθόμενοι ἐπὶ
[282]	~ἡμέρους, εἴγε ὁμόφυλοι οὖσαι αὐταῖς	τὸν	δόλον οὐ προεμήνυσαν, ~ἐκεῖναι ὑποτυχοῦσαι
[270]	περιτυχόντος αὐτοῖς, ἡ ἀλώπηξ ὁρῶσα	τὸν	~ἐπηρτημένον κίνδυνον, προσελθοῦσα τῷ λέοντι,
[255]	ἐπὶ πρᾶξίν τινα κόραξ ὑπηντησε	τὸν	ἕτερον τῶν ~ὀφθαλμῶν πεπηρωμένος. Ἐπιστραφέντων
[266]	προσκυνεῖν τοὺς ~ἀγροίκους, σκιρτῶν ἤμελλε	τὸν	θεὸν ῥίψειν. Ἀλλὰ τοῦτον ξύλοις
[268]	τοῖς ὅπλοις ἐπέβη ~ὧδε κἀκεῖσε	τὸν	ἵππον ἐγκεντρίζων. ~Ὁ δὲ εἰς
[268]	ευθὺς ὁ ὄνος, ~μετεβάλλετο καὶ	τὸν	ἵππον ἠλέει. ~Ὅτι τοὺς πλουσίους
[268]	ἔκειτο. Ταῦτα ἑωρακὼς ὁ ὄνος	τὸν	~ἵππον μεταβαλλόμενος ἐταλάνιζεν. Ὁ μῦθος
[268]	καὶ ὁ στρατιώτης ἔνοπλος ἀνέβη	τὸν	~ἵππον, πανταχόσε τοῦτον ἐλαύνων, καὶ
[268]	ἄρχοντας οὐ δεῖ ζηλοῦν, ἀλλὰ	τὸν	κατ' ~ἐκείνων φθόνον καὶ κίνδυνον
[268]	~ἄρχοντας καὶ πλουσίους ζηλοῦν, ἀλλὰ	τὸν	κατ' ἐκείνων φθόνον καὶ ~τὸν
[268]	τὸν κατ' ἐκείνων φθόνον καὶ	~τὸν	κίνδυνον ἀναλογιζομένους τὴν πενίαν ἀγαπᾶν.
[294]	Οὕτω τε συνέβη τῆς λάρνακος	τὸν	~κόρακα κατὰ τοῦ βρέγματος κατενεχθέντα
[295]	τῷ τοίχῳ τὴν χεῖρα ~ἐκτυφλῶσαι	τὸν	λέοντα. Σκόλοψ δὲ τῷ δακτύλῳ
[281]	Ὁ δὲ λυθεὶς τοῦ ~πόνου,	τὸν	λύκον ἔτι χάσκοντα λακτίσας φεύγει,
[297]	ἐλέει· καὶ γὰρ παράληκτον ποιεῖς	~τὸν	λυπούμενον. ~Παρακαταθήκην εἰληφὼς καὶ Ὅρκος.
[254]	Καὶ δὴ ἄρκτος αὐτοῖς ~συναντήσας	τὸν	μὲν ἕνα εἰς φυγὴν ἔτρεψεν·
[256]	ὁ ἔχων αὐτὸν διωκόμενος πρὸς	τὸν	μὴ εὑρόντα ~συνοδοιπόρον ἔλεγεν· Ἀπολώλαμεν.
[254]	γίνεσθαι, πεσὼν κατὰ τοῦ ἐδάφους	~τὸν	νεκρὸν προσεποιεῖτο. Τῆς δὲ ἄρκτου
[274]	κόραξ καὶ λύκος. ~Ὄνος ἡλκωμένος	τὸν	νῶτον ἔν τινι λειμῶνι ἐνέμετο.
[253]	εἰπόντος, ἐκ τρίτου ~καταβὰς ἐκεῖνον	τὸν	οἰκεῖον ἀνήνεγκε. Τοῦ δὲ τοῦτον
[253]	Ἑρμῆς. ~Ξυλευόμενός τις παρὰ ποταμῷ	τὸν	οἰκεῖον ἀπέβαλε πέλευκυν. ~Ἀμηχανῶν τοίνυν
[253]	Τοῦ δὲ μηδὲ τοῦτον εἶναι	τὸν	οἰκεῖον εἰπόντος, ἐκ τρίτου ~καταβὰς
[255]	~ὑποστρέψαι παραινοῦντος, τουττο γὰρ σημαίνειν	τὸν	οἰωνόν, ἕτερος ~ὑποτυχὼν εἶπε· Καὶ
[264]	δὲ ἰδὼν αὐτὸν ἀχθοφοροῦντα καὶ	τὸν	~ὀνηλάτην ὀπίσω ἑπόμενον καὶ ῥοπάλῳ
[267]	αὐτοῦ φθεγξαμένου προακηκουῖα) ἔφη πρὸς	τὸν	ὄνον· ~Ἀλλ' εὖ ἴσθι ὡς
[270]	τῷ λέοντι, ὑπέσχετο ~παραδώσειν αὐτῷ	τὸν	ὄνον, ἐὰν αὐτῇ τὸ ἀκίνδυνον
[272]	Καὶ ~τότε ἐκείνη ἀποβλέψασα εἰς	τὸν	ὄνον εἶπεν· Ὦ οὗτος, ἆρά
[270]	δὲ αὐτὴν ἀπολύσειν φήσαντος, προσαγαγοῦσα	τὸν	ὄνον εἴς τινα ~πάγην ἐμπεσεῖν
[270]	ἀλώπεκα συνέλαβεν, εἶθ' οὕτως ἐπὶ	τὸν	ὄνον ~ἐτράπη. ~Οὕτως οἱ τοῖς
[265]	εὐώνους ἅλας ἠγόρασε καὶ σφοδρῶς	τὸν	~ὄνον ἐφόρτωσεν. Ὁ δὲ ὄνος
[265]	ἑτέραν νοήσας σπόγγους ~ὠνησάμενος πεφορτώκεν	τὸν	ὄνον. Ὁ δὲ ὄνος, ὡς
[269]	Λέων δὲ λιμώττων, ὡς ~ἐθεάσατο	τὸν	ὄνον, οἷός τε ἦν εἰσελθὼν
[265]	ἀγοράσων καὶ πλεῖον ἢ ~πρότερον	τὸν	ὄνον φορτώσας ἦγεν. Ὁ δὲ
[295]	δὲ λέων καὶ ~οὕτως ἀνῄρηκε	τὸν	παῖδα, μηδὲν τῷ τοῦ πατρὸς
[256]	μικρὸν δὲ ἐπέλθοντων αὐτοῖς τῶν	τὸν	πέλεκυν ~ἀποβεβληκότων, ὁ ἔχων αὐτὸν
[256]	ἀλλ' ἀπολώλα· ~οὐδὲ γὰρ, ὅτε	τὸν	πέλεκυν εὗρες, ἐμοὶ αὐτὸν ἀνεκοινώσω.
[256]	~ἀπολώλαμεν· καὶ γὰρ καὶ ὅτε	τὸν	πέλεκυν εὗρες, εὕρηκα ἔλεγες, οὐχ
[256]	δὲ ἐπελθόντων αὐτοῖς τῶν ἀποβεβληκότων	~τὸν	πέλεκυν, ὁ ἔχων αὐτὸν διωκόμενος
[287]	ὑπάρχειν τῶν ὀρνίθων. ~Ὁ δὲ	τὸν	πλοῦτον εὑρηκέναι νομίσας ~απεστέρηται καὶ
[279]	~ἔχων ἐπὶ τοῦ σχήματος ἀνεπλήρου	τὸν	πόθον, καὶ λεοντῆν ~περικείμενος, οἷα
[253]	ἴσα ~διαπράξασθαι ἐβουλεύσατο, καὶ παρὰ	τὸν	ποταμὸν ἐλθὼν καὶ τὴν ~οἰκείαν
[253]	οἰκτείρας τὸν ἄνθρωπον, καταδὺς εἰς	τὸν	~ποταμὸν χρυσοῦν ἀνήνεγκε πέλεκυν, καὶ
[291]	πρὸς αὐτὸν εἶπεν· Ἀλλ' εἰ	τὸν	πρότερόν σε ~πατήσαντα ἔπληξας, οὐκ
[281]	Ὁ ~δὲ λύκος ἄκροις ὀδοῦσι	τὸν	σκόλοπα δακὼν ἐξεῖλεν. Ὁ δὲ
[281]	ἐξελεῖν τοῦ ~ποδός μου πρῶτον	τὸν	σκόλοπα, ὅπως μὴ μετὰ πόνου
[284]	παγίδας γεωργὸς ἐστήσατο κατὰ τῶν	τὸν	σπόρον ~βιβρωσκομένων γεράνων. Σὺν αὐταῖς
[263]	~τοιοῦτός ἐστιν ὁποῖον ἐξ ἁπάντων	τὸν	συνήθη ἐπελέξατο. Ὁ λόγος ~δηλοῖ
[256]	ἔχων αὐτὸν διωκόμενος ἔλεγε πρὸς	τὸν	συνοδοιπόρον· ~Ἀπολώλαμεν. Ἐκεῖνος δὲ ἔφη·
[296]	μοι καὶ δὸς ἀσπασμόν, μῆτερ,	~τὸν	τελευταῖον. Ἡ δ' ἐλθοῦσα πλησίον
[285]	τι ~αὐτῷ παραθείη, ὥρμησεν ἐπὶ	τὸν	τιθασσὸν πέρδικα καὶ τοῦτον θύειν
[272]	Καὶ δὴ ὁ ὄνος ὁρῶν	τὸν	τοὺς ~ἀμφοῖν γόμους ἴσους ὄντας
[290]	μὲν ~οὖν καρκῖνος ἁπλοῦς ὢν	τὸν	τρόπον, μεταβαλέσθαι κἀκείνῳ παρῄνει ~τῆς
[295]	κάλλιστον καὶ μετέωρον ~κατεσκεύασε, κἀκεῖσε	τὸν	υἱὸν εἰσαγαγὼν ἐφύλαττεν. Ἐζωγράφησε ~δὲ
[295]	κάκιστον θηρίον, διὰ σὲ καὶ	τὸν	~ψευδῆ ὄνειρον τοῦ ἐμοῦ πατρὸς
[269]	ἦν εἰσελθὼν καταθοινήσασθαι. Παρὰ δὲ	~τὸν	ψόφον τοῦ ἀλεκτρυόνος φθεγξαμένου καταπτήξας

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 27/05/2005