>

Livre, fragment
[22, 9]	πλῆθος δοῦναι. τοῦ βασιλέως χρήματα	λαβεῖν	μὴ προσδεχομένου, πεισθέντος δὲ τὸ
[22, 7]	Τυνδαρίωνα τὸν δυνάστην Ταυρομενίας, καὶ	λαβὼν	παρ´ αὐτοῦ στρατιώτας, κατέπλευσεν εἰς
[22, 4]	καὶ Μελέαγρος, ἀδελφὸς Πτολεμαίου τοῦ	Λάγου,	πρὸς ὀλίγας ἡμέρας δυναστεύσας καὶ
[22, 2]	τὴν ὑπὲρ τῆς πατρίδος τιμωρίαν	λαμβάνων	ἱκανῶς κανθαρίσιν ὑπήλειψε τὸν Δέκιον
[22, 7]	εἶχον ἐν τῷ Πύρρῳ διὰ	Λάνασσαν	τὴν γυναῖκα, τὴν θυγατέρα Ἀγαθοκλέους,
[22, 8]	καὶ πρὸς θάνατον, συναγαγὼν τὸν	λαὸν	αὐτοῦ, διελάλησε τοῖς Γαλάταις, συμβουλεύσας
[22, 7]	πρὸς αὐτόν. ἐμβιβάσας δὲ τὸν	λαὸν	εἰς τὰς ναῦς καὶ τοὺς
[22, 3]	τείχη καὶ τὰς οἰκίας, τοὺς	λαοὺς	τῆς Γέλας εἰς τὴν Φιντιάδα
[22, 9]	Ἰτωνίδος Ἀθηνᾶς καὶ τῶν ἄλλων	λαφύρων	τὰ πολυτελέστατα, τὴν ἐπιγραφὴν τήνδε
[22, 7]	καὶ ἕτεροι πλεῖστοι εἰς Συράκοσαν,	λέγοντες	τὰς πόλεις παραδώσειν καὶ συνεργήσειν
[22, 9]	ὅπως μὴ Φιντίας δυναστεύσῃ αὐτῶν,	λέγοντες	τὴν πόλιν παραδώσειν καὶ συμμάχους
[22, 9]	περὶ τὴν ὁδοιπορίαν, ἧκον Ἐνναῖοι	λέγοντες	τὴν φρουρὰν τὴν Καρχηδονίων ἐκβεβληκέναι,
[22, 7]	Λεοντίνων ἀπὸ Ἡρακλείδου τοῦ δυνάστου	λέγοντος	παραδώσειν τῷ βασιλεῖ τὴν πόλιν
[22, 4]	Γαλατῶν ἐπικειμένων τῇ Μακεδονίᾳ καὶ	λεηλατούντων	αὐτήν, διὰ τὸ πολλοὺς ἐπεμβαίνοντας
[22, 3]	ἐπαιρόμενος παρετάξατο πρὸς Καρχηδονίους, καὶ	λειφθεὶς	πολλοὺς στρατιώτας ἀπέβαλε περὶ τὸν
[22, 9]	Πύρρος τὰ κατὰ Συρακόσας καὶ	Λεοντίνους	καταστησάμενος μετὰ δυνάμεως ἐπὶ τὴν
[22, 7]	ὄντος αὐτοῦ, ἧκον πρέσβεις ἐκ	Λεοντίνων	ἀπὸ Ἡρακλείδου τοῦ δυνάστου λέγοντος
[22, 8]	τὰς διὰ τοῦ χρησμοῦ προσαγορευομένας	λευκὰς	κόρας. ~Ὁ Πύρρος τὰ κατὰ
[22, 8]	θεὸν καὶ μετ´ αὐτοῦ τὰς	λευκὰς	κόρας. ὄντων δὲ ἐν τῷ
[22, 7]	Ὅτι ὁ λιμὴν ὁ Κορινθιακὸς	Λέχαιον	καλεῖται. ~Ὅτι Βρέννος ὁ βασιλεὺς
[22, 2]	δὲ καὶ Μαμερτῖνοι μετὰ τῶν	ληφθέντων	χρημάτων στρατηγὸν ἐποίησαν. καὶ δὴ
[22, 9]	διὰ τούτου θαλασσοκρατήσας δυνάμεις πρὸς	Λιβύην	διαβιβάζειν, ἔτρεπε τὴν ὁρμήν. {Ὅτι
[22, 9]	ταύτης παρασκευαζομένου, διεβίβασαν ἐκ τῆς	Λιβύης	οἱ Καρχηδόνιοι δύναμιν ἀξιόλογον εἰς
[22, 7]	τὰς ἰδίας πατρίδας, ἐλπίζων καὶ	Λιβύης	τυχεῖν. Ὅτι ὁ λιμὴν ὁ
[22, 8]	εὗρεν ἀνάθημα, ἀγάλματα δὲ μόνον	λίθινα	καὶ ξύλινα καταλαβὼν κατεγέλασεν ὅτι
[22, 8]	ἵστασαν αὐτοὺς ξυλίνους τε καὶ	λιθίνους.	Ὅτι οἱ ἐν Δελφοῖς ὄντες
[22, 9]	Καρχηδόνιοι δύναμιν ἀξιόλογον εἰς τὸ	Λιλύβαιον·	πολὺν δὲ σῖτον ἐκόμισαν θαλασσοκρατοῦντες,
[22, 9]	μὴ προσδεχομένου, πεισθέντος δὲ τὸ	Λιλύβαιον	συγχωρῆσαι τοῖς Καρχηδονίοις, οἱ μετέχοντες
[22, 9]	ὑπολειφθέντας ἀθροίσαντες κατῴκισαν εἰς τὸ	Λιλύβαιον.	τοῦ δὲ Πύρρου περὶ τὴν
[22, 9]	καὶ κύριος ἐγένετο πλὴν τοῦ	Λιλυβαίου·	αὕτη γὰρ ἡ πόλις ὑπὸ
[22, 9]	ἐπὶ τῶν Πανορμιτῶν πόλιν, ἔχουσαν	λιμένα	κάλλιστον τῶν κατὰ Σικελίαν, ἀφ´
[22, 7]	ἑκατὸν ναυσὶν ἐφορμοῦντες τῷ μεγάλῳ	λιμένι·	πεζῇ δὲ πέντε μυριάσι πλησίον
[22, 7]	καὶ Λιβύης τυχεῖν. Ὅτι ὁ	λιμὴν	ὁ Κορινθιακὸς Λέχαιον καλεῖται. ~Ὅτι
[22, 11]	στρατηγὸς ἔτυχεν ὁρμῶν ἐν τῇ	Λιπάρας	νήσῳ. ἀκούσας δὲ τὸ παράδοξον
[22, 10]	καὶ περιπεσὼν πολλοῖς τραύμασι καὶ	λιποψυχήσας	ἐζωγρήθη. οὗτος ἀνεκομίσθη ἔμπνους εἰς
[22, 11]	εἰς τὸν βασιλέα, τῷ μὲν	λόγῳ	συγχαίρων, τῷ δὲ ἔργῳ σπεύδων
[22, 11]	τῷ στρατηγῷ Κίῳ καὶ οἱ	λοιποὶ	στρατιῶται πάντες ἀπολώλασιν, ἔκριναν μεθ´
[22, 8]	περὶ δισμυρίους· καὶ οὕτως τοῖς	λοιποῖς	διὰ τῆς αὐτῆς ὁδοῦ πρὸς
[22, 10]	εἰς Μεσσήνην κατεστρατοπέδευσε παρὰ τὸν	Λοίτανον	ποταμόν, πεζοὺς ἔχων μυρίους, ἱππεῖς
[22, 7]	τῆς Τάραντος, καὶ δεκαταῖος εἰς	Λοκροὺς	κατῆρεν. ἐντεῦθεν καταπλεύσας τὸν πορθμὸν
[22, 10]	ἐπεὶ δὲ καὶ οἱ τὸν	λόφον	περιελθόντες ἐπέρραξαν παραδόξως τοῖς Μαμερτίνοις
[22, 10]	τετρακοσίους ἐπιλέκτους προσέταξε τὸν πλησίον	λόφον	τὸν ὀνομαζόμενον Θώρακα περιελθεῖν καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/11/2008