Chapitre
[2]	ἱεραρχικῆς ἐκφαντορίας ἐπίπνοια. Σὺ δέ,	ὦ	παῖ, κατὰ τὴν ὁσίαν τῆς
[15]	κόλπον πιαλέοις ὑετοῖς ἐπὶ ζωτικὰς	ὠδῖνας	ἐκκαλουμένην. Εἰ δὲ καὶ χαλκοῦ
[2]	ὀρέξεως ἐπικράτειαν ἅπαν τὸ ζῷον	ὠθούσης	ἐπὶ τὸ κατ' αἴσθησιν ἐπιθυμητόν,
[15]	τοὺς ὤμους δὲ καὶ τὰς	ὠλένας	καὶ αὖθις τὰς χεῖρας τὸ
[15]	τῆς καταδεεστέρας ἀναγωγικὴν ἀναλογίαν) τοὺς	ὤμους	δὲ καὶ τὰς ὠλένας καὶ
[7]	ὡς καθ' ἡμᾶς ἱκανῶς, ἀφ'	ὧν	εἰς ὑπόμνησιν ἀρκεῖ φάναι τοσοῦτον
[13]	Τὰς εἰρημένας οὖν ἁγίας ἰδιότητας	ὧν	ἐν μετουσίᾳ διὰ τῶν πρώτων
[9]	καὶ τῶν ἑτέρων ἐθνῶν, ἐξ	ὧν	καὶ ἡμεῖς ἀνενεύσαμεν ἐπὶ τὸ
[11]	ἀποκαλοῦμεν, αὐτοὺς περιφραστικῶς τοὺς περὶ	ὧν	ὁ λόγος ἐμφαίνειν ἡμᾶς οἰητέον
[2]	ἀποκαλούντων καὶ τὰ λοιπὰ> ἐξ	ὧν	οὐ τί ἐστιν, ἀλλὰ τί
[6]	χερουβὶμ Ἑβραίων φωνῇ καὶ σεραφὶμ	ὠνομασμένα	κατὰ τὴν πάντων ὑπερκειμένην ἐγγύτητα
[12]	Κυρίου παντοκράτορος» ὑπὸ τῶν Λογίων	ὠνόμασται.	Ἔστι δὲ οὐκ ἐναντίος ὁ
[3]	δηλοῖ διακόσμησιν, εἰκόνα τῆς θεαρχικῆς	ὡραιότητος,	ἐν τάξεσι καὶ ἐπιστήμαις ἱεραρχικαῖς
[4]	τοῖς ὁμοταγέσιν οὖτος ὁ θεσμὸς	ὥρισται	παρὰ τῆς πάντων ὑπερουσίου ταξιαρχίας
[4]	καλεῖν, ὡς ἑκάστῳ τῶν ὄντων	ὥρισται	πρὸς τῆς οἰκείας ἀναλογίας. Πάντα
[12]	ἑκάστῳ πρὸς τῆς οἰκείας ἀναλογίας	ὥρισται.	Τοῦτο δὲ καὶ περὶ πάντων
[8]	ἐνδιδομένων αὐτῆ θεαρχικῶν ἐλλάμψεων ἀδραν	ῶς	ἐξασθενοῦσαν, δυνατῶς ἐπὶ τὸ θεομίμητον
[7]	πρὸς τῆς θεαρχικῆς ἀγαθότητος, ταύτης	ὡς	ἀγαθοειδὴς ἱεραρχία καὶ τοῖς μετ'
[3]	δὲ θεοπρεπὲς κάλλος ὡς ἁπλοῦν	ὡς	ἀγαθὸν ὡς τελεταρχικὸν ἀμιγὲς μέν
[4]	δ' ἁπάντων ἐκεῖνο εἰπεῖν ἀληθές,	ὡς	ἀγαθότητι πάσας ἡ ὑπερούσιος θεαρχία
[15]	ἀνακάμπτωμεν. Ἔστω δέ σοι προδιεγνωσμένον	ὡς	αἱ τῶν ἱεροτύπων εἰκόνων ἀνακαθάρσεις
[7]	ἵδρυσιν· θεωρητικὰς δὲ αὖθις οὐχ	ὡς	αἰσθητῶν συμβόλων ἢ νοερῶν θεωροὺς,
[13]	θεομίμητον ἐνέργειαν ἐπὶ Θεὸν μὲν	ὡς	αἴτιον ἀναφέρουσιν, ἐπὶ δὲ τοὺς
[13]	τελετουργῶν ἄγγελος ἐπὶ Θεὸν μὲν	ὡς	αἴτιον, ἐπὶ δὲ τὸν σεραφὶμ
[2]	τοὺς τῶν θείων ἀγαλμάτων φιλοθεάμονας	ὡς	ἀληθέσιν ἐναπομεῖναι τοῖς τύποις, καὶ
[7]	ἀποτυποῦσι τὴν θεουργικὴν ὁμοίωσιν, ἀλλ'	ὡς	ἀληθῶς αὐτῷ πλησιαζούσας ἐν πρώτῃ
[8]	τρόπῳ καθόλου κατακλινομένην, αὐτὴν ἐλευθεροπρεπῶς	ὡς	ἀμιείλικτον κυριότητα πᾴσης μειωτικῆς δουλοποιίας
[13]	σεραφὶμ ὡς πρωτουργὸν ἱεράρχην ἀνατίθησιν,	ὡς	ἄν τις φαίη μετ᾽ εὐλαβείας
[2]	ὡς μήτε εἰς τὰς θείας,	ὡς	ἂν φαίη τις, ἐξυβρίσαι δυνάμεις,
[7]	ὑποβεβηκότων ἀναγωγικῶς καὶ δραστηρίως ἀφομοιωτικὸν	ὡς	ἀναζέον ἐκεῖνα καὶ ἀναζωπυροῦν ἐπὶ
[7]	μὲν οὖν αὐτὰς ἡγητέον οὐχ	ὡς	ἀνιέρων κηλίδων καὶ μολυσμῶν ἠλευθερωμένας,
[15]	ποικιλίας καταβάντες, πάλιν ἀπ' αὐτῶν	ὡς	ἀπ' εἰκόνων ἐπὶ τὴν ἁπλότητα
[3]	ἀναγομένη· τὸ δὲ θεοπρεπὲς κάλλος	ὡς	ἁπλοῦν ὡς ἀγαθὸν ὡς τελεταρχικὸν
[8]	γινομένην καὶ πρὸς μὲν αὐτὴν	ὡς	ἀρχιδύναμον δυνατῶς ἐπεστραμμένην, πρὸς δὲ
[2]	τιμίων ὑμνοῦσιν ὡς ἥλιον δικαιοσύνης,	ὡς	ἀστέρα τὸν ἑῷον εἰς νοῦν
[13]	ἢ τῶν ἡμῶν νοερῶν δυνάμεων	ὡς	αὐτῆς ἑκάστη κατὰ τὸ θεοειδὲς
[9]	ἐθνάρχην καὶ ἐθναγὸν ἀποκληρωθέντος, ἀλλ'	ὡς	αὐτῆς μὲν τῆς μιᾶς ἁπάντων
[4]	σαφῶς ἐκ τῶν ἱερωτάτων Λογίων,	ὡς	αὐτὸ μὲν ὅ τί ποτέ
[4]	θεσμοθεσίαν ἡ τῶν Λογίων παράδοσις	ὡς	αὐτόθεν μέν φησιν ἐκ Θεοῦ
[4]	μεγάλης βουλῆς» ἀνηγόρευται. Καὶ γὰρ	ὡς	αὐτὸς ἀγγελοπρεπῶς φησιν, ὅσα ἤκουσε
[13]	λέγεται τὸν θεολόγον ὁ σεραφίμ.	Ὡς	γὰρ ὁ Θεὸς καθαίρει πάντας
[8]	πρόοδον ἀμυδρουμένης εἰς δευτέρωσιν τελειώσεως.	Ὡς	γὰρ οἱ δεινοὶ περὶ τὰς
[4]	θεῖον ἀναγωγῆς εἰκότως καλεῖ θεοφάνειαν,	ὡς	δι' αὐτῆς τοῖς ὁρῶσι θείας
[8]	πρῶτοι νόες ὀνομάζονται τῶν ὑφειμένων	ὡς	δι᾽ αὐτῶν ἐπὶ τὴν πάντων
[13]	ἱερᾶς θεογνωσίας τε καὶ θεομιμησίας	ὡς	δι' ἐκείνων εἰς πάσας καὶ
[3]	οἰκείας ἁγνότητος, τοὺς δὲ φωτιστικοὺς	ὡς	διειδεστέρους νόας καὶ πρὸς μετοχὴν
[10]	ὁλικωτέρᾳ καὶ μᾶλλον εἰς αὐτὴν	ὡς	διειδῆ κεχυμένῃ, πρὸς ταύτης δὲ
[2]	διακοσμήσεσιν, ἀπόχρη πρὸς αὐτὸν εἰπεῖν	ὡς	διττός ἐστι τῆς ἱερᾶς ἐκφαντορίας
[8]	ὡς θεμιτὸν ἀφομοιουμένης, καὶ ταύτην	ὡς	δυνατὸν ἀγγέλοις ἀναλαμπούσης ἐν ταῖς
[9]	καὶ τὸ πρὸς αὐτὴν ἐκείνην	ὡς	δυνατὸν ἀποτυποῦσθαι τὴν ἀρχοποιὸν ἀρχὴν
[3]	θειοτάτην εὐπρέπειαν ἀκλινῶς μὲν ὁρῶν	ὡς	δυνατὸν δὲ ἀποτυπούμενος καὶ τοὺς
[2]	ἀσωμάτων ἐληλυθότας οἰκείοις αὐτὰ καὶ	ὡς	δυνατὸν συγγενέσιν ἀναπλάττειν τε καὶ
[7]	θεοφανείας καὶ τελειώσεις εἰς αὐτὴν	ὡς	ἐγγυτάτην ἀρχικωτέρως διαπορθμεύεσθαι. Θερμαίνοντες γοῦν
[4]	θεσμοθεσίαις ταττόμενον. Εῶ γὰρ εἰπεῖν	ὡς	εἰδότι τὰ ταῖς ἱερατικαῖς ἡμῶν
[2]	ἐκφαντορίας ὁ τρόπος. Ὁ μὲν	ὡς	εἰκὸς διὰ τῶν ὁμοίων προϊὼν
[15]	γὰρ αἰσθητὸν πῦρ ἔστι μὲν,	ὡς	εἰπεῖν, ἐν πᾶσι καὶ διὰ
[2]	τοῖς Λογίοις εἰκονογραφίας καὶ πᾶσαν	ὡς	εἰπεῖν τὴν ἀπότομον ταύτην τῶν
[9]	περικόσμιος. Τὴν μὲν γὰρ ὑπερτάτην,	ὡς	εἴρηται, διακόσμησιν ὡς τῷ κρυφίῳ
[8]	μαθόντα τοὺς περὶ τούτου παρακλητικοὺς»	ὡς	εἴρηται λόγους» ἕτερον δὲ τῶν
[2]	νοῶν ἐχρήσατο τὸν καθ' ἡμᾶς	ὡς	εἴρηται νοῦν ἀνασκεψαμένη καὶ τῆς
[8]	ὑπερενδόξου Θεότητος. Τὸν γὰρ Ἰσραὴλ	ὡς	εἴρηται πατρικῆ φιλανθρωπίᾳ διὰ παιδείας
[15]	τὰς πρώτας καὶ τὰς αὐτὰς	ὡς	εἴρηται πρώτας τε καὶ μέσας
[2]	πρὸς τὰς ἀΰλους ἀρχετυπίας, ἀνομοίως	ὡς	εἴρηται τῶν ὁμοιοτήτων ἐκλαμβανομένων καὶ
[12]	ὑφειμέ- νως οὐκέτι κοινόν, ἀλλ'	ὡς	ἑκάστῳ πρὸς τῆς οἰκείας ἀναλογίας
[4]	κοινωνίαν ἑαυτῆς τὰ ὄντα καλεῖν,	ὡς	ἑκάστῳ τῶν ὄντων ὥρισται πρὸς
[7]	αὐτοῦ γνῶσιν κατὰ τὴν ὑπερτάτην	ὡς	ἐν ἀγγέλοις ἀεικίνητον ἵδρυσιν, πολλὰς
[7]	θεώσεως ἀποπληρουμένας κατὰ τὴν ὑπερτάτην	ὡς	ἐν ἀγγέλοις τῶν θεουργιῶν ἐπιστήμην.
[15]	εὕροι τοῦ πυρὸς ἰδιότητας οἰκείας	ὡς	ἐν αἰσθητοῖς εἰκόνας θεαρχικῆς ἐνεργείας.
[3]	τὸν τρόπον· ἡ θεία μακαριότης	ὡς	ἐν ἀνθρώποις εἰπεῖν ἀμιγὴς μέν
[15]	ἄχραντον διαύγειαν καὶ τὴν φανὴν	ὡς	ἐν ἀργύρῳ καὶ φωτοειδῆ καὶ
[8]	δυνατὸν ἀφομοιουμένη τὴν ἀγγελικὴν εὐπρέπειαν	ὡς	ἐν εἰκόσιν ἕξει, τυπουμένη δι'
[4]	ἑαυτῆ διαγεγραμμένην ἀνέφαινε τὴν θείαν	ὡς	ἐν μορφώσει τῶν ἀμορφώτων ὁμοίωσιν,
[15]	θεαρχικῆς, εἰ θέμις εἰπεῖν, ἰδιότητος	ὡς	ἐν ὁρατοῖς εἰκόνας. Τὸ γὰρ
[9]	νοῶν διακοσμήσεις, κατὰ τὸ τελευταῖον	ὡς	ἐν οὐρανίαις οὐσίαις ἔχοντες τὴν
[13]	ἣν ἑώρα τὰς ὑπερτάτας οὐσίας,	ὡς	ἐν συμβόλοις εἰπεῖν, ὑπὸ Θεὸν
[15]	θεαρχικῆς ἐνεργείας εἰκόνα καὶ τύπον	(ὡς	ἐν τῇ Συμβολικῇ θεολογίᾳ» κατὰ
[15]	καὶ ἀργυροειδὲς ἐμφαίνει τὴν ἄσηπτον	ὡς	ἐν χρυσῷ καὶ ἀδάποινον καὶ
[6]	Τὸν τριαδικὸν οὖν τοῦτον διάκοσμον	ὡς	ἕνα καὶ ὁμοταγῆ καὶ ὄντως
[2]	περιστείλας ἐκ τῆς ἀνιέρου πληθύος	ὡς	ἑνοειδῆ διαφύλαξον. Οὐ γὰρ θεμιτόν,
[1]	εἰς ἡμᾶς ἀγαθοδότως φοιτῶσα πάλιν	ὡς	ἑνοποιὸς δύναμις ἀνατατικῶς ἡμᾶς ἀναπλοῖ
[15]	τὸ ἀδάμαστον καὶ τὸ φρουρητικὸν	ὡς	ἐπὶ τῆς ὑποκειμένης καρδίας τῆς
[11]	εἰώθαμεν. Οὐ γὰρ ἔστιν εἰπεῖν	ὡς	ἐπὶ τῶν ἀγγέλων, ὅτι πασῶν
[3]	φωτὸς ἐποχετεύειν, τοὺς δὲ τελεσιουργοὺς	ὡς	ἐπιστημονικοὺς τῆς τελεστικῆς μεταδόσεως τελεῖν
[15]	ὡς λευκὰς τὸ φωτοειδές, ἢ	ὡς	ἐρυθρὰς τὸ πυρῶδες, ἢ ὡς
[8]	περὶ Θεὸν ἀγγέλων (κοινὸν γὰρ	ὡς	ἔφην ἐστὶ πᾶσι τὸ τῆς
[9]	αὐτῶν τε καὶ τῶν ἀγγέλων	ὡς	ἔφην ἱεραρχία μία καὶ διακόσμησις.
[12]	πρὸς τὰς θείας αὐτῆς ἐλλάμψεις	ὡς	ἐφικτὸν ἀκαταλήκτως ἀνατείνεται, τῇ κατὰ
[1]	τῶν ἱερωτάτων Λογίων πατροπαραδότους ἐλλάμψεις	ὡς	ἐφικτὸν ἀνανεύσωμεν, καὶ τὰς ὑπ'
[7]	τοῖς Περὶ τῶν θείων ὕμνων»	ὡς	ἐφικτὸν ἀνεπτύξαμεν, καὶ εἴρηται περὶ
[12]	πρὸς τὴν ἐκφαντορικὴν αὐτῶν ὁμοίωσιν	ὡς	ἐφικτὸν ἀνθρώποις ἀνατεινόμενον. Εὑρήσεις δὲ
[15]	τῆς ὑπὲρ νοῦν εὐώδους διαδόσεως	ὡς	ἐφικτὸν ἀντιληπτικὸν καὶ τῶν μὴ
[9]	ἀρχικῶς ἐπέστραπται καὶ πρὸς αὐτὴν	ὡς	ἐφικτὸν ἀποτυποῦται καὶ τοὺς ἀγγέλους
[3]	καὶ ἐνέργεια πρὸς τὸ θεοειδὲς	ὡς	ἐφικτὸν ἀφομοιουμένη καὶ πρὸς τὰς
[7]	συνεργίας ἠξιωμένη τῇ πρὸς αὐτὸν	ὡς	ἐφικτὸν ἀφομοίωσει τῶν καλῶν ἕξεών
[3]	ἱεραρχίας ἐστὶν ἡ πρὸς Θεὸν	ὡς	ἐφικτὸν ἀφομοίωσίς τε καὶ ἕνωσις,
[15]	πρὸς τὴν ἁπλότητα τὴν θείαν	ὡς	ἐφικτὸν ἀφομοιωτικόν. Ἀλλ' ἐπειδὴ αὖθις
[7]	εὐλόγως εἶναι πρὸς τῶν θεοδόχων	ὡς	ἐφικτὸν γινώσκεσθαι καὶ ὑμνεῖσθαι νοῶν
[8]	πρὸς τὴν αὐτῆς κυρίαν ἐμφέρειαν	ὡς	ἐφικτὸν ἑαυτήν τε καὶ τὰ
[8]	τὰς κυριότητας ἐκείνας ὑπερκοσμίοις ὀφθαλμοῖς	ὡς	ἐφικτόν ἐποπτεύουσι κᾳὶ τὰ ὄντως
[15]	ἐμφαίνοντες αὐτῶν τὸ θεοειδὲς καὶ	ὡς	ἐφικτὸν θεομίμητον. Ἀλλὰ καὶ ἀνθρωπομόρφους
[13]	ἐφιέμεναι καὶ πρωτουργοὶ γενέσθαι τῆς	ὡς	ἐφικτὸν θεομιμήτου δυνάμεως καὶ ἐνεργείας
[13]	ἡ τῆς θεαρχικῆς διαυγείας {ἁγνότητος}	ὡς	ἐφικτὸν μετουσία. Αὕτη δὲ πρὸς
[15]	οὐσίαν ἐν πυρὶ πολλαχῇ διαγράφουσιν	ὡς	ἔχοντι πολλὰς τῆς θεαρχικῆς, εἰ
[13]	Ἔλεγε γὰρ ὁ τοῦτο φήσας	ὡς	ἡ θεαρχικὴ δύναμις ἐπὶ πάντα
[4]	ἐκφαντορίας. Οὕτω γοῦν ὁ νόμος,	ὡς	ἡ θεολογία φησί, δι' ἀγγέλων
[2]	κυριώτερόν ἐστιν ἐπ' αὐτῆς, ἐπείπερ,	ὡς	ἡ κρυφία καὶ ἱερατικὴ παράδοσις
[10]	ἀγγελικῆς εὐταξίας. Συνῆκται τοίνυν ἡμῖν	ὡς	ἡ μὲν πρεσβυτάτη τῶν περὶ
[2]	τοῦ καλοῦ μετουσίας ἐστερημένον, εἴπερ,	ὡς	ἡ τῶν Λογίων ἀλήθειά φησι,
[2]	ἀπὸ τῶν φαινομένων τιμίων ὑμνοῦσιν	ὡς	ἥλιον δικαιοσύνης, ὡς ἀστέρα τὸν
[13]	οὗ μικρὸν ὕστερον ἡμεῖς ἐροῦμεν,	ὡς	ἡμῖν ἐφικτὸν ὑφηγήσασθοιι τὰς ἐπὶ
[1]	πεπηγυῖα καὶ τοὺς ἐπ' αὐτὴν	ὡς	θεμιτὸν ἀνανεύοντας ἀναλόγως αὐτοῖς ἀνατείνει
[7]	κάλλους ὑπερουσίου καὶ τριφανοῦς θεωρίας	ὡς	θεμιτὸν ἀναπιμπλαμένας, τῆς δὲ Ἰησοῦ
[3]	καὶ πρὸς τὴν οἰκείαν ἀρχὴν	ὡς	θεμιτὸν ἀφομοιουμένην· ἔστι γὰρ ἑκάστῳ
[8]	καὶ πρὸς τὴν ἐξουσιοποιὸν ἐξουσιαρχίαν	ὡς	θεμιτὸν ἀφομοιουμένης, καὶ ταύτην ὡς
[7]	τὴν ἄύλον καὶ νοητὴν εὐπρέπειαν	ὡς	θεμιτὸν εἰς θεωρίαν προσάγονται καὶ
[7]	θεολογικὴν ἐπιστήμην ἡ πρώτη διακόσμησις	ὡς	θεμιτὸν ἐλλαμφθεῖσα πρὸς τῆς θεαρχικῆς
[4]	καὶ ἀεὶ πρὸς τὸ ἄναντες	ὡς	θεμιτὸν ἐν συντονίᾳ τοῦ θείου
[7]	πασῶν ὑψηλοτέρας ὑπ' αὐτῆς θεαρχίας	ὡς	θεμιτὸν τὰς μυήσεις ἐλλάμπεσθαι. Τινὰς
[7]	ὑμνεῖσθαι νοῶν (οὗτοι γάρ εἰσιν	ὡς	θεοειδεῖς οἱ θεῖοι τόποι» τῆς
[13]	γεγόνασιν, αὐταῖς ἐκείναις μετὰ Θεὸν	ὡς	ἱεράρχαις ἀνατιθέασιν. Ἔλεγεν οὖν ὁ
[9]	ἐπέστραπτο, προσέτι δὲ καὶ ἄλλοις	ὡς	ἱεράρχης ἡγεῖτο τῆς ἐπὶ τὴν
[13]	δὲ τῶν ἡμῖν ἐφεστηκότων ἀγγέλων	ὡς	ἱερουργὸν τῆς τοῦ προφήτου καθάρσεως
[7]	μὲν ἡ τῶν ὀνομάτων αὐτῶν	ὡς	καθ' ἡμᾶς ἐκφαντορία· λεκτέον δὲ
[5]	λέγονται Αὕτη μὲν οὖν ἐστιν,	ὡς	καθ' ἡμᾶς, ἡ αἰτία τῆς
[7]	εἴρηται περὶ τούτων ἐν ἐκείνοις	ὡς	καθ' ἡμᾶς ἱκανῶς, ἀφ' ὧν
[13]	μὴν ὅτι πάντων ἐστὶν ἐξῃρημένον	ὡς	καθόλου μηδὲ ταῖς πρώταις τῶν
[7]	μυήσεων. Αὕτη μὲν οὖν ἐστιν	ὡς	κατ' ἐμὴν ἐπιστήμην ἡ πρώτη
[15]	καὶ παμφαὲς ὂν ἅμα καὶ	ὡς	κρύφιον, ἄγνωστον αὐτὸ καθ' αὑτὸ
[13]	πάντων ὑπερουσίως ἐξηρημένη, ἀλλὰ καὶ	ὡς	κρυφίως ἐπὶ πάντα διεῖσα τὰς
[15]	πολυχρωμάτους ἰδέας ἐμφαίνειν οἰητέον ἢ	ὡς	λευκὰς τὸ φωτοειδές, ἢ ὡς
[2]	τῶν ἐσχάτων ὡς μύρον εὐῶδες,	ὡς	λίθον ἀκρογωνιαῖον. Ἀλλὰ καὶ θηριομορφίαν
[2]	αἱ μυστικαὶ παραδόσεις ποτὲ μὲν	ὡς	λόγον καὶ νοῦν καὶ οὐσίαν
[15]	μὲν ὄντων τὸ λαμπρὸν καὶ	ὡς	μάλιστα τοῦ θείου φωτὸς συγγενές,
[9]	τὴν ἱερὰν ἔννοιαν ἐκληπτέον οὐχ	ὡς	μερισαμένου Θεοῦ μεθ' ἑτέρων θεῶν
[7]	ἁπάσας ὑπερκείμεναι τῶν θεαρχικῶν ἐλλάμψεων	ὡς	μεσοπετεῖς εὐλαβῶς ἐφίενται. Καὶ γὰρ
[2]	νοῶν μορφώσεσιν ἑκατέρου κομιδῇ προνοήσασαν	ὡς	μήτε εἰς τὰς θείας, ὡς
[2]	ὑπονύττουσα τῇ δυσμορφίᾳ τῶν συνθημάτων	ὡς	μήτε θεμιτοῦ μηδὲ ἀληθοῦς δοκοῦντος
[2]	καὶ τὴν ἀνόμοιον ἱεροπλαστίαν πρεσβευούσιν,	ὡς	μήτε τὰ θεῖα τοῖς βεβήλοις
[2]	ποτὲ δὲ ἀπὸ τῶν ἐσχάτων	ὡς	μύρον εὐῶδες, ὡς λίθον ἀκρογωνιαῖον.
[10]	φωτίζεται καὶ τελεσιουργεῖται, κρυφιωτέρᾳ μὲν	ὡς	νοητοτέρᾳ καὶ μᾶλλον ἁπλωτικῇ καὶ
[15]	ὡς ἐρυθρὰς τὸ πυρῶδες, ἢ	ὡς	ξανθὰς τὸ χρυσοειδὲς, ἢ ὡς
[1]	τὰ πάντα καὶ εἰς αὐτὸν»	ὡς	ὁ ἱερὸς ἔφη λόγος. Οὐκοῦν
[9]	ἔθνος ἐπιστατοῦντας ἀγγέλους ἐπ' αὐτὴν	ὡς	οἰκείαν ἀρχὴν τοὺς ἑπομένους ἐθελουσίως
[2]	ὁμοιότητες) ἀλλ' ἡ τῆς ἀληθείας	ὡς	οἶμαι ζήτησις ἀποδείκνυσι τὴν τῶν
[2]	οὐκ ἔστι σημαίνεται. Τοῦτο γὰρ	ὡς	οἶμαι καὶ κυριώτερόν ἐστιν ἐπ'
[8]	ὁ Ζαχαρίας ἕνα τῶν πρώτων	ὡς	οἶμαι καὶ περὶ Θεὸν ἀγγέλων
[4]	αὐτῆς ὅ τι ποτέ ἐστιν,	ὡς	οἶμαι, καλῶς ἡμἶν ὁρισθείσης, τὴν
[14]	ἀριθμός. Καὶ τοῦτο δὲ ἄξιον,	ὡς	οἶμαι, νοερᾶς ἐπιστασίας, ὅτι τῶν
[15]	αὐτῶν ἐκφαντορίας ἀπολειπόμενα, συντελοῦντα δὲ	ὡς	οἶμαι πρὸς τὸ μὴ ταπεινῶς
[2]	ἀνομοίων συμβόλων ἐκφαίνεται Χρὴ τοιγαροῦν	ὡς	οἶμαι πρῶτον ἐκθέσθαι τίνα μὲν
[2]	χρὴ τὸ θυμικὸν ἐννοῆσαι, δηλοῦν	ὡς	οἶμαι τὴν ἀῤῥενωπὸν αὐτῶν λογιότητα
[15]	Ἔστι δὲ καὶ καθ' ἕκαστον	ὡς	οἶμαι τῆς σωματικῆς ἡμῶν πολυμερείας
[12]	ὁμοίως, ἀλλ' ὑφειμένως. Οὐδὲν οὖν	ὡς	οἶμαι τὸ ἄτοπον, εἰ καὶ
[12]	δὲ οὐκ ἐναντίος ὁ λόγος	ὡς	οἶμαι τοῖς προδιωρισμένοις. Φαμὲν γὰρ
[3]	τὸ ὑπερέχον ἐξῃρημένη. Χρὴ τοιγαροῦν	ὡς	οἶμαι τοὺς μὲν καθαιρομένους ἀμιγεῖς
[5]	τοῖς Λογίοις ἐπωνυμίας, ἐρευνῆσαι δὲ	ὡς	οἶμαι, χρὴ δι' ἣν αἰτίαν
[6]	θεολόγων ἐθεωρήθη, ταῦτα μυηθέντες ἡμεῖς	ὡς	οἷοί τέ ἐσμεν ἐκθησόμεθα. Πάσας
[1]	ἐκφανθείσας τῶν οὐρανίων νοῶν ἱεραρχίας	ὡς	οἷόν τέ ἐσμεν ἐποπτεύσωμεν, καὶ
[15]	Εἰ δὲ καὶ τοῦτο φαίῃς	ὡς	οὐ πάντων ἑξῆς τῶν ἀγγελικῶν
[13]	αὖθίς ἐστιν ἀφανὴς οὐ μόνον	ὡς	πάντων ὑπερουσίως ἐξηρημένη, ἀλλὰ καὶ
[7]	ἐπὶ τὸ θεῖον ἀναγομένας, ἀλλ'	ὡς	πάσης ἀὐλου γνώσεως ὑψηλοτέρου φωτὸς
[7]	ἐπὶ πάντα τὰ ὄντα πρόνοιαν	ὡς	πάσης οὐσίας ὑπεράρχιος ἀρχὴ καὶ
[7]	ὡς προσύλων ἀνεπιδέκτους φαντασιῶν, ἀλλ᾽	ὡς	πάσης ὑφέσεως ἀμιγῶς ὑψηλοτέρας καὶ
[7]	ἀρεταῖς· τετελεσμένας δὲ ὡσαύτως οὐχ	ὡς	ποικιλίας ἱερᾶς ἀναλυτικὴν ἐπιστήμην ἐλλαμπομένας,
[15]	ταῖς μὲν ὑπερκειμένως καὶ ὁλικῶς,	ὡς	πολλάκις εἴρηται, ταῖς δὲ μερικῶς
[12]	καὶ γνώσεως, μερικῆς δὲ ὅμως	ὡς	πρὸς ἐκείνους καὶ ὑφειμένης, καὶ
[8]	πρὸς ὑπάντησιν τοῦ πρώτου προπορευόμενον	ὡς	πρὸς ἐλλάμψεως ὑποδοχὴν καὶ μετάληψιν,
[8]	πρὸς αὐτοῦ τὴν θείαν βουλὴν	ὡς	πρὸς ἱεράρχου μυούμενον καὶ τὸ
[15]	τὸ κατ' αἴσθησιν μὲν ἐλάχιστον	ὡς	πρὸς τὰς λοιπὰς τῶν ἀλόγων
[7]	κηλίδων καὶ μολυσμῶν ἠλευθερωμένας, οὐδ'	ὡς	προσύλων ἀνεπιδέκτους φαντασιῶν, ἀλλ᾽ ὡς
[7]	τοὺς τῶν θεουργιῶν ἐπιστημονικοὺς λόγους	ὡς	πρῶται καὶ περὶ Θεὸν οὖσαι
[7]	ἱερᾶς ἀναλυτικὴν ἐπιστήμην ἐλλαμπομένας, ἀλλ'	ὡς	πρώτης καὶ ὑπερεχούσης θεώσεως ἀποπληρουμένας
[10]	ἁπλωτικῇ καὶ ἑνοποιῷ φανοτέρᾳ δὲ	ὡς	πρωτοδότῳ καὶ πρωτοφανεῖ καὶ ὁλικωτέρᾳ
[13]	αἴτιον, ἐπὶ δὲ τὸν σεραφὶμ	ὡς	πρωτουργὸν ἱεράρχην ἀνατίθησιν, ὡς ἄν
[13]	δὲ τοὺς πρώτους θεοειδεῖς νόας	ὡς	πρωτουργοὺς τῶν θείων καὶ διδασκάλους.
[13]	ταῖς πρεσβυτάταις οὐσίαις δι' αὐτῶν	ὡς	πρώτων εἰς τὰς ὑποβεβηκυίας αὐτὴν
[2]	ποτὲ δὲ ἀπὸ τῶν μέσων	ὡς	πῦρ ἀβλαβῶς φωτίζον ὡς ὕδωρ
[15]	καὶ ζῷα πεπυρωμένα καὶ ἄνδρας	ὡς	πῦρ ἐξαστράπτοντας καὶ περὶ αὐτὰς
[3]	καὶ τὸ δὴ πάντων θειότερον,	ὡς	τὰ Λόγιά φησι, Θεοῦ συνεργὸν»
[7]	οἱ θεῖοι τόποι» τῆς θεαρχικῆς	ὡς	τὰ Λόγιά φησι καταπαύσεως» καὶ
[2]	ἑνοειδῆ διαφύλαξον. Οὐ γὰρ θεμιτόν,	ὡς	τὰ Λόγιά φησιν, εἰς ὕας
[2]	οὐ πᾶς ἱερὸς οὐδὲ πάντων,	ὡς	τὰ Λόγιά φησιν, ἡ γνῶσις.
[6]	τις ὅσα δι' αὐτῶν ἡμᾶς	ὡς	τὰ οἰκεῖα καλῶς εἰδότων ἡ
[3]	κάλλος ὡς ἁπλοῦν ὡς ἀγαθὸν	ὡς	τελεταρχικὸν ἀμιγὲς μέν ἐστι καθόλου
[7]	συμβόλων ἢ νοερῶν θεωροὺς, οὐδὲ	ὡς	τῇ ποικιλίᾳ τῆς ἱερογραφικῆς θεωρίας
[4]	Δαυίδ, ἄλλος δὲ τοὺς ποιμένας	ὡς	τῆ τῶν πολλῶν ἀναχωρήσει καὶ
[4]	ἀγγέλων αὐτὴν εἰς ἡμᾶς προελθεῖν,	ὡς	τῆς θεονομικῆς τάξεως ἐκεῖνο θεσμοθετούσης
[13]	ταύτην τιμῆσαι πρὸ τῆς ἑτέρας	ὡς	τὸ εἰκὸς καὶ εὔλογον καὶ
[15]	τοῦ φωταγωγοῦντος δεόμεθα, τὰ δὲ	ὡς	τοῖς εἰρημένοις ὁμοδύναμα παραλελοίπαμεν τῆς
[13]	πρώτας ὁρῶσαι καὶ δι' αὐτῶν	ὡς	τοῦ θεομιμήτου πρωτουργῶς ἠξιωμένων ἐπὶ
[9]	γὰρ ὑπερτάτην, ὡς εἴρηται, διακόσμησιν	ὡς	τῷ κρυφίῳ πρωτοταγῶς πλησιίχζουσαν κρυφιοειδῶς
[2]	τὰς μὲν ἱερὰς ἀποδέχεσθαι συνθέσεις	ὡς	τῶν ἁπλῶν ἐφ' ἑαυτῶν ἀγνώστων
[2]	μέσων ὡς πῦρ ἀβλαβῶς φωτίζον	ὡς	ὕδωρ ζωτικῆς ἀποπληρώσεως χορηγὸν καὶ
[2]	οὐσιῶν ἁγιοπρεπῶς τὸ ὑπερέχον αὐτῶν	ὡς	ὑπερκοσμίων ὁμολογοῦμεν τοῦ καθ' ἡμᾶς
[13]	κρυφιότητι τελετουργουμένη, ταῖς περὶ αὐτὴν	ὡς	ὑπερτάταις δυνάμεσιν ἐκφανεστέρα πώς ἐστι
[7]	μὲν γὰρ αὐτῆς αἰσθητῶς εἰπεῖν	ὡς	φωνὴ ὑδάτων» ὀιναβοῶσιν Εὐλογημένη ἡ
[2]	εἰς νοῦν ἱερῶς ἀνατέλλοντα καὶ	ὡς	φῶς ἀπερικαλύπτως καὶ νοητῶς καταυγάζον,
[2]	ὄντων ὑπάρξεως αἰτίαν ἀληθινήν, καὶ	ὡς	φῶς αὐτὴν ἀναπλάττουσι καὶ ζωὴν
[13]	μὲν φύσει καὶ ὄντως κυρίως	ὡς	φωτὸς οὐσία καὶ αὐτοῦ τοῦ
[15]	ὡς ξανθὰς τὸ χρυσοειδὲς, ἢ	ὡς	χλοερὰς τὸ νεανικὸν καὶ ἀκμαῖον,
[15]	οὐσίαις περιτίθησι, τὸ μὲν ἤλεκτρον	ὡς	χρυσοειδὲς ἅμα καὶ ἀργυροειδὲς ἐμφαίνει
[15]	τροχῶν εἰκονογραφίαν. Ἔπεκλήθη γὰρ αὐτοῖς	ὥς	φησιν ὁ θεολόγος Γελγέλ· ἐμφαίνει
[7]	τὴν ἀπερικάλυπτον καὶ ἄσβεστον ἔχουσαν	ὡσαύτως	ἀεὶ φωτοειδῆ καὶ φωτιστικὴν ἰδιότητα,
[2]	ταῖς θεοειδέσι καὶ ἀμεταβόλοις ἱδρύσεσιν.	Ὡσαύτως	ἐπιθυμίαν μὲν εἶναί φαμεν ἐπὶ
[9]	μιᾶς καὶ ἁπλῆς καὶ ἀεὶ	ὡσαύτως	ἐχούσης καὶ ὑπερηπλωμένης πηγαίας ἀκτῖνος.
[7]	ἀναπιμπλαμένας, τῆς δὲ Ἰησοῦ κοινωνίας	ὡσαύτως	ἠξιωμένας οὐκ ἐν εἰκόσιν ἱεροπλάστοις
[7]	καὶ φιλανθρώποις ἀρεταῖς· τετελεσμένας δὲ	ὡσαύτως	οὐχ ὡς ποικιλίας ἱερᾶς ἀναλυτικὴν
[2]	ἁπλότητα, ὅπως μὴ καὶ ἡμεῖς	ὡσαύτως	τοῖς πολλοῖς ἀνιέρως οἰώμεθα τοὺς
[5]	μετουσίᾳ τῶν ὑπερτάτων δυνάμεων· ἀλλ'	ὥσπερ	αὕτη τοὺς καθ' ἡμᾶς ἐνθέους
[12]	τις ἡμαρτημένως ὁρίσαιτο· καὶ γὰρ	ὥσπερ	οἱ πρῶτοι περισσῶς ἔχουσι τὰς
[2]	ἀληθέσιν ἐναπομεῖναι τοῖς τύποις, καὶ	ὥστε	τὰ θεῖα τιμᾶσθαι ταῖς ἀληθέσιν
[15]	τίνες αἱ ῥῖνες, τίνα τὰ	ὦτα,	τίνα τὰ στόματα καὶ τὰ
[15]	ὁλικῶς ἀποφευκτικόν, τὰς δὲ τῶν	ὤτων	δυνάμεις τὸ μετοχικὸν καὶ γνωστικῶς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 20/01/2010