Chapitre
[4]	μυήσῃ τὸ θείας αὐτὴν εἶ,	ναι	καὶ ἱερᾶς ὑποτύπωσιν; διδάσκει δὲ
[15]	φρουρητικόν, τὴν ἡβῶσαν δὲ καὶ	νεανικὴν	ἡλικίαν τὸ τῆς ἐπακμαζούσης ἀεὶ
[15]	χρυσοειδὲς, ἢ ὡς χλοερὰς τὸ	νεανικὸν	καὶ ἀκμαῖον, καὶ καθ' ἕκαστον
[8]	καθόλου τῇ θείᾳ ταξιαρχίᾳ θεοπρεπῶς	νενομοθετημένον	τὸ διὰ τῶν πρώτων τὰ
[8]	πρὸς αὐτῆς φησι τοῦτο πανιέρως	νενομοθετῆσθαι	τῆς τοῖς χερουβὶμ ἐπιβεβηκυίας ὑπερενδόξου
[13]	κάθαρσιν καὶ πάσας τὰς θεαρχικὰς	νεργείας	διὰ τῶν πρώτων οὐσιῶν ἀναλαμπούσας
[15]	καὶ ποῦ ὑπάγει» Ἀλλὰ καὶ	νεφέλης	αὐτοῖς ἰδέαν ἡ θεολογία περιπλάττει,
[15]	τὴν δυναμοποιὸν τροφὴν ὀξὺ καὶ	νῆφον	καὶ ἐντρεχὲς καὶ εὐμήχανον καὶ
[1]	αἰσθηταῖς εἰκόσι τοὺς ὑπερουρανίους ἀνεγράψατο	νόας	ἐν ταῖς ἱερογραφικαῖς τῶν λογίων
[3]	τοὺς δὲ φωτιστικοὺς ὡς διειδεστέρους	νόας	καὶ πρὸς μετοχὴν φωτὸς καὶ
[2]	ἡ θεολογία τοὺς οὐρανίους εσχημάτισε	νόας,	Ὅπερ ἵνα μὴ πάθοιεν οἱ
[2]	οἰώμεθα τοὺς οὐρανίους καὶ θεοειδεῖς	νόας	πολύποδας εἶναί τινας καὶ πολυπροσώπους
[15]	σημαίνουσα διὰ τούτου τοὺς ἱεροὺς	νόας	τοῦ μὲν κρυφίου φωτὸς ὑπερκοσμίως
[13]	αἰτίαις εἰς πάντας τοὺς ἱεροὺς	νόας	ὑπερουσίῳ κρυφιότητι τελετουργουμένη, ταῖς περὶ
[13]	ἐπὶ δὲ τοὺς πρώτους θεοειδεῖς	νόας	ὡς πρωτουργοὺς τῶν θείων καὶ
[15]	τροφίμου τελειότητος (ἑκάστη γὰρ οὐσία	νοερα	τὴν δωρουμένην αὐτῇ πρὸς τῆς
[4]	δυνάμεως, τὰ δὲ λογικὰ καὶ	νοερὰ	τῆς αὐτῆς ὑπὲρ πάντα καὶ
[15]	μὲν θυμοειδὲς αὐτῶν εἰς τὴν	νοερὰν	ἀνδρείαν ἧς ἐστιν ἔσχατον ὁ
[4]	καὶ πρὸς αὐτὰς ταττόμεναι, καὶ	νοερὰν	ἔχουσαι τὴν πᾶσαν ζωήν. Αὗται
[8]	τὸ τεταγμένον τῆς ὑπερκοσμίου καὶ	νοερᾶς	ἐξουσιότητος οὐ τυραννικῶς ἐπὶ τὰ
[14]	τοῦτο δὲ ἄξιον, ὡς οἶμαι,	νοερᾶς	ἐπιστασίας, ὅτι τῶν Λογίων ἡ
[2]	ὑλαίαν διακόσμησιν ἀπηχήματά τινα τῆς	νοερᾶς	εὐπρεπείας ἔχει καὶ δυνατόν ἐστι
[13]	Τῆς σῆς δ' ἂν εἴη	νοερᾶς	καὶ διακριτικῆς ἐπιστήμης ὴ θατέρᾳ
[15]	ἰθύτομον οἶμον ἁπάσης αὐτῶν τῆς	νοερᾶς	τροχιᾶς ὑπερκοσμίως ἰθυνομένης. Ἔστι δὲ
[13]	Ἀλλὰ μὴν καὶ πᾶσι τοῖς	νοεροῖς	ἀναλόγως ἐπιφαίνεται καὶ τὴν οἰκείαν
[2]	καὶ τοῖς νοητοῖς τε καὶ	νοεροῖς	ἐκ τῶν ὑλαίων ἀναπλάσαι τὰς
[2]	δὲ τὰς ἀνομοίους ὁμοιότητας τοῖς	νοεροῖς	περιτιθέντες ἐπιθυμίαν αὐτοῖς περιπλάσωμεν, ἔρωτα
[4]	ὁρῶσαι καὶ μορφοῦν ἐφιέμεναι τὸ	νοερὸν	αὐτῶν εἶδος, ἀφθονωτέρας εἰκότως ἔχουσι
[15]	ἀνθρωπομόρφους αὐτοὺς ἀναγράφουσι διὰ τὸ	νοερὸν	καὶ τὸ πρὸς τὸ ἄναντες
[15]	ἀναπαύοντες ἡμῶν, εἰ δοκεῖ, τὸ	νοερὸν	ὄμμα τῆς περὶ τὰς ἑνικὰς
[15]	ἰσχυρὸν καὶ ἀκμαῖον καὶ τοὺς	νοεροὺς	αὔλακας ἀνευρῦνον εἰς ὑποδοχὴν τῶν
[13]	τῶν ἐσχάτων ἢ τῶν ἡμῶν	νοερῶν	δυνάμεων ὡς αὐτῆς ἑκάστη κατὰ
[2]	αὐτῶν κίνησις, ἀλλ' ἐπὶ τῶν	νοερῶν	ἑτέρῳ τρόπῳ χρὴ τὸ θυμικὸν
[2]	ἀνομοίους ὁμοιότητας, ἑτέρῳ τρόπῳ τῶν	νοερῶν	ἐχόντων ἃ τοῖς αἰσθητοῖς ἑτεροίως
[7]	οὐχ ὡς αἰσθητῶν συμβόλων ἢ	νοερῶν	θεωροὺς, οὐδὲ ὡς τῇ ποικιλίᾳ
[10]	ἑκάστου τῶν λογικῶν τε καὶ	νοερῶν	ἱερᾶς εὐκοσμίας καὶ τεταγμένης ἀναγωγῆς
[15]	ὅση δύναμις ἀφομοιωτικὸν τῆ τῶν	νοερῶν	ἰχνῶν περικαλύψει καὶ τῇ μυστικῶς
[2]	ἐπὶ δὲ τῶν ἀὺλων καὶ	νοερῶν	οὐσιῶν ἁγιοπρεπῶς τὸ ὑπερέχον αὐτῶν
[9]	ἐλλάμψεως ἀπαμβλύνεται. Ἀλλ' ἡ τῶν	νοερῶν	ὄψεων ἀνομοιότης τὴν ὑπερπλήρη τῆς
[2]	δὲ καὶ οἰκείως ἐπὶ τῶν	νοερῶν	τε καὶ αἰσθητῶν ἰδιοτήτων ὁριζομένων.
[12]	ὁλικῶς δυναμένου. Πλὴν ὅσα τῶν	νοερῶν	τε καὶ λογικῶν πρὸς τὴν
[12]	ἐστι πᾶσι τοῖς θεοειδέσι τῶν	νοερῶν,	τὸ δὲ προσεχῶς καὶ πρώτως
[15]	ἄλλην ἀναγωγὴν ἀνακαθᾶραι τὴν τῶν	νοερῶν	τροχῶν εἰκονογραφίαν. Ἔπεκλήθη γὰρ αὐτοῖς
[15]	τὸ καθόλου νοητῶς ἐλλάμπον ἢ	νοερῶς	ἐλλαμπόμενον, τὴν δὲ ἱερατικὴν τὸ
[11]	ὑπερκοσμίῳ λόγῳ πάντες οἱ θεῖοι	νόες,	εἰς οὐσίαν καὶ δύναμιν καὶ
[11]	μὲν δυνάμεις ἅπαντες οἱ θεῖοι	νόες	ὀνομάζονται, σεραφὶμ δὲ καὶ θρόνοι
[8]	καὶ καθαρτικαὶ δυνάμεις οἱ πρῶτοι	νόες	ὀνομάζονται τῶν ὑφειμένων ὡς δι᾽
[15]	τὰς ἀϋλους τῶν οὐρανίων οὐσιῶν	νοήσεις,	καὶ ἑνοειδεῖς δυνάμεις ἀνάγοντες. Ἀρκεῖ
[13]	πρώταις, ἐν μέσαις, ἐν τελευταίαις	νοήσεσιν	ἀπόλυτον καὶ ὑπερτάτην ἀνάτασιν. Ἀλλὰ
[15]	τὰς ὀφρύας τὸ τῶν θεοπτικῶν	νοήσεων	φρουρητικόν, τὴν ἡβῶσαν δὲ καὶ
[14]	κατ' αὐτὰς ὑπερκοσμίου καὶ οὐρανίας	νοήσεως	καὶ ἐπιστήμης τῆς πανολβίως αὐταῖς
[15]	αὐτῇ πρὸς τῆς θειοτέρας ἑνοειδῆ	νόησιν	προνοητικῇ δυνάμει διαιρεῖ καὶ πληθεύει
[1]	διὰ τῶν αἰσθητῶν ἐπὶ τὰ	νοητὰ	κἀκ τῶν ἱεροπλάστων συμβόλων ἐπὶ
[2]	ἀναλογίαν ἀδυνατοῦσαν ἀμέσως ἐπὶ τὰς	νοητὰς	ἀνατείνεσθαι θεωρίας καὶ δεομένην οἰκείων
[7]	καὶ πρὸς τὴν ἄύλον καὶ	νοητὴν	εὐπρέπειαν ὡς θεμιτὸν εἰς θεωρίαν
[15]	καὶ τελειωτικὸν ἐνυπάρχει κατὰ τὴν	νοητὴν	ὀμβροτοκίαν τὴν τὸν ἐκδόχιον κόλπον
[13]	μέσοις πτεροῖς ἀεικινησίαν πρὸς τὴν	νοητὴν	τῶν ὁρωμένων ἀνήγετο γνῶσιν, ἐκφαινομένης
[1]	τὰς αἰσθητἀς εὐωδίας ἐκτυπώματα τῆς	νοητῆς	διαδόσεως καὶ τῆς ἀὖλου φωτοδοσίας
[2]	καλλοποιὸν εὐπρέπειαν αἰωνίας ὄντως καὶ	νοητῆς	κοινωνίας. Καὶ τὸ ἀκρατὲς ἐκλάβοιμεν
[2]	ἐπινοῆσαι καλὰς θεωρίας καὶ τοῖς	νοητοῖς	τε καὶ νοεροῖς ἐκ τῶν
[10]	καὶ τελεσιουργεῖται, κρυφιωτέρᾳ μὲν ὡς	νοητοτέρᾳ	καὶ μᾶλλον ἁπλωτικῇ καὶ ἑνοποιῷ
[15]	μικρῶν ἢ μεγάλων, αἰσθητῶν ἢ	νοητῶν·	καὶ ὅλως οὐκ ἂν ἀπορήσειεν
[12]	δὲ καὶ τοῦτο τοῖς τῶν	νοητῶν	Λογίων φιλοθεάμοσιν· εἰ γὰρ ἀμέθεκτα
[2]	εἰς ὕας ἀποῤῥίψαι τὴν τῶν	νοητῶν	μαργαριτῶν ἀμιγῆ καὶ φωτοειδῆ καὶ
[15]	τὰς δὲ γευστικὰς τὴν τῶν	νοητῶν	τροφῶν ἀποπλήρωσιν καὶ τὸ τῶν
[4]	θεαρχικῆς μεταδόσεως ἐν μετουσίᾳ γεγόνασι.	Νοητῶς	γὰρ ἐπὶ τὸ θεομίμητον ἑαυτὰς
[15]	τὸ φῶς, καὶ τὸ καθόλου	νοητῶς	ἐλλάμπον ἢ νοερῶς ἐλλαμπόμενον, τὴν
[2]	καὶ ὡς φῶς ἀπερικαλύπτως καὶ	νοητῶς	καταυγάζον, ποτὲ δὲ ἀπὸ τῶν
[2]	ὅσα πρὸς τὸ ἄτοπον καὶ	νόθον	καὶ ἐμπαθὲς ἀποκλιθεῖσαι διαγράφουσιν αἱ
[1]	δυνατόν ἐστι τῷ καθ' ἡμᾶς	νοί	πρὸς τὴν ἄϋλον ἐκείνην ἀναταθῆναι
[15]	κατὰ δύναμιν ἡμῖν ἀρκούντως εἰρῆσθαι	νομίζω,	μετιτέον ἐπὶ τὴν ἱερὰν ἀνάπτυξιν
[7]	ἀρκούντως ἤδη πρὸς ἡμῶν εἰρῆσθαι	νομίζω.	Νῦν δὲ εἰπεῖν ἀξίως εὔχομαι
[4]	γὲ πρὸ νόμου καὶ μετὰ	νόμον	ἡμῶν πατέρας ἄγγελοι πρὸς τὸ
[4]	ἡμᾶς ἐκφαντορίας. Οὕτω γοῦν ὁ	νόμος,	ὡς ἡ θεολογία φησί, δι'
[4]	οὐχὶ καὶ τὴν ἱερὰν τοῦ	νόμου	θεσμοθεσίαν ἡ τῶν Λογίων παράδοσις
[4]	καἵ τοὺς κλεινοὺς γὲ πρὸ	νόμου	καὶ μετὰ νόμον ἡμῶν πατέρας
[3]	ἕξιν καὶ δύναμιν ἐν πανάγνοις	νοὸς	ὀφθαλμοῖς ἀναγομένους, τοὺς δὲ τελειουμένους
[1]	μακαριωτάτας ἱεραρχίας, ἀύλοις καὶ ἀτρεμέσι	νοὸς	ὀφθαλμοῖς εἰσδεξάμενοι πάλιν ἐξ αὐτῆς
[15]	κρατητικὸν δὲ πάντων τῆ τοῦ	νοῦ	κατὰ περιουσίαν δυνάμει καὶ τῇ
[2]	χαρακτηρίζοντος παντὸς δὲ λόγου καὶ	νοῦ	τῆς ὁμοιότητος αὐτῆς ἀσυγκρίτως ἀπολειπομένων)
[2]	Ὅτι δὲ καὶ τὸν ἡμέτερον	νοῦν	ἀνάγουσι μᾶλλον αἱ ἀπεμφαίνουσαι τῶν
[2]	τὸν καθ' ἡμᾶς ὡς εἴρηται	νοῦν	ἀνασκεψαμένη καὶ τῆς οἰκείας αὐτῷ
[2]	χρὴ τῆς ὑπὲρ λόγον καὶ	νοῦν	ἀϋλίας καὶ τὴν ἀκλινῆ καὶ
[4]	ὑπὲρ πάντα καὶ λόγον καὶ	νοῦν	αὐτοτελοῦς καὶ προτελείου σοφίας. Δῆλον
[2]	καὶ τὸν ἡμέτερον ἴσως ἀποπλανᾶν	νοῦν	εἰς τὰς ἀνιέρους αὐτὸν ἐνιζάνον'
[2]	ἀναπλάσεως, οὐκ ἐῶν ἡμῶν τὸν	νοῦν	ἐναπομεῖναι ταῖς ἀπᾳδούσαις μορφοποιίαις, ἀλλ'
[15]	διακριτικὰς δυνάμεις τὸ τῆς ὑπὲρ	νοῦν	εὐώδους διαδόσεως ὡς ἐφικτὸν ἀντιληπτικὸν
[1]	ὑλικὰ φῶτα καὶ τῆς κατὰ	νοῦν	θεωρητικῆς ἀποπληρώσεως τὰς διεξοδικὰς ἱερὰς
[2]	ὡς ἀστέρα τὸν ἑῷον εἰς	νοῦν	ἱερῶς ἀνατέλλοντα καὶ ὡς φῶς
[2]	ποτὲ μὲν ὡς λόγον καὶ	νοῦν	καὶ οὐσίαν ὑμνοῦσι, τὴν θεοπρεπῆ
[2]	μυήσει γινόμενος καὶ τῇ κατὰ	νοῦν	κρυφιότητι τὰ ἅγια περιστείλας ἐκ
[10]	ἕκαστος οὐράνιός τε καὶ ἀνθρώπινος	νοῦς	ἰδικὰς ἔχει καὶ πρώτας καὶ
[15]	οὐκ ἂν ἀπορήσειεν ὁ διορατικὸς	νοῦς	οἰκείως ἁρμόσαι τοῖς ἀφανέσι τὰ
[2]	ὑλαίας καὶ ἀλλοτρίας τῶν ἀσωμάτων	νοῶν	αἰσθήσεως. Ἔστι τοιγαροῦν οὐκ ἀπᾳδούσας
[2]	ἱερὰν καὶ κρυφίαν τῶν ὑπερκοσμίων	νοῶν	ἀλήθειαν. Ἔστι γὰρ οὐ πᾶς
[4]	τῶν ὑπερκειμένων τε καὶ ὑφειμένων	νοῶν,	ἀλλὰ κἀν τοῖς ὁμοταγέσιν οὖτος
[3]	κατὰ τὴν ἑκάστου τῶν ἱερῶν	νοῶν	ἀναλογίαν. Οὐκοῦν ἱεραρχίαν ὁ λέγων
[15]	ἐπὶ τὴν ἁπλότητα τῶν οὐρανίων	νοῶν	ἀναλυτικῶς ἀνακάμπτωμεν. Ἔστω δέ σοι
[9]	ἀποπερατοῦσιν τὰς ὅλας τῶν οὐρανίων	νοῶν	διακοσμήσεις, κατὰ τὸ τελευταῖον ὡς
[13]	Τὴν οὐν ὑπερτάτην τῶν οὐρανίων	νοῶν	διακόσμησιν αἱ τῶν λοιπῶν ἁπάντων
[8]	ἐπὶ τὴν μέσην τῶν οὐρανίων	νοῶν	διακόσμησιν τὰς κυριότητας ἐκείνας ὑπερκοσμίοις
[8]	ἰδιότητας ἡ μέση τῶν οὐρανίων	νοῶν	διακόσμησις καθαίρεται μὲν καὶ φωτίζεται
[10]	μὲν πρεσβυτάτη τῶν περὶ Θεὸν	νοῶν	διακόσμησις ὑπὸ τῆς τελεταρχικῆς ἐλλάμψεως
[15]	καὶ τὸ θεοειδὲς τῶν οὐρανίων	νόων	ἐμφαίνειν. Ἔχει γὰρ καὶ τοῦτο
[2]	δὲ οἴεται τὰς τῶν ἁγίων	νοῶν	ἐν τοῖς Λογίοις εἰκονογραφίας καὶ
[7]	φαμὲν ὅτι πᾶσα τῶν οὐρανίων	νοῶν	ἐπωνυμία δήλωσιν ἔχει τῆς ἑκᾴστου
[15]	ἡ θεολογία τοὺς τῶν ἁγίων	νοῶν	ἐσχημάτισε πόδας. Τὸ γὰρ πτερὸν
[2]	ποιητικαῖς ἱεροπλαστίαις ἐπὶ τῶν ἀσχηματίστων	νοῶν	ἐχρήσατο τὸν καθ' ἡμᾶς ὡς
[15]	ἐμφαίνειν οἴομαι τὸ τῶν οὐρανίων	νοῶν	θεοειδέστατον. Οἱ γὰρ ἱεροὶ θεολόγοι
[15]	φέρε καὶ τὰ τῶν οὐρανίων	νοῶν	ἱερὰ περιβλήματα καὶ ὄργανα κοιτὰ
[7]	Οὐκοῦν ἡ πρώτη τῶν οὐρανίων	νοῶν	ἱεραρχία πρὸς αὐτῆς τῆς τελεταρχίας
[1]	καὶ ἀναγωγικῶς ἐκφανθείσας τῶν οὐρανίων	νοῶν	ἱεραρχίας ὡς οἷόν τέ ἐσμεν
[15]	ἱερὰν ἀνάπτυξιν τῆς τῶν οὐρανίων	νοῶν	ἱεροτύπου θηρομορφίας. Καὶ τὴν μὲν
[13]	ἤδη προαποδοθέντα τῆς πάντων τῶν	νοῶν	κοινωνίας ὅρον οὐχ ἕνα τῶν
[3]	πρὸς τὴν ἐφικτὴν τῶν φιλοθέων	νοῶν	μίμησιν ἱεραρχικῶς ἐκφαινόμενα. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄
[2]	σοφίαν ἐν ταῖς τῶν οὐρανίων	νοῶν	μορφώσεσιν ἑκατέρου κομιδῇ προνοήσασαν ὡς
[6]	ἡμᾶς εἰδέναι τὰ τῶν ὑπερουρανίων	νοῶν	μυστήρια καὶ τὰς ἁγιωτάτας αὐτῶν
[13]	ἕνα τῶν περὶ Θεὸν πρωτίστων	νοῶν	ὀνομάζει τὸ Λόγιον ἐπὶ τὴν
[12]	καὶ περὶ πάντων τῶν θείων	νοῶν	οὐκ ἄν τις ἡμαρτημένως ὁρίσαιτο·
[7]	ὡς ἐφικτὸν γινώσκεσθαι καὶ ὑμνεῖσθαι	νοῶν	(οὗτοι γάρ εἰσιν ὡς θεοειδεῖς
[13]	ἐκφαινομένης αὐτῷ τῆς τῶν ὑπερτάτων	νοῶν	πολυπόρου καὶ πολυθεάμονος δυνάμεως καὶ
[7]	εἰπεῖν ἀξίως εὔχομαι τῶν ὑπερτάτων	νοῶν	πῶς ἡ κατ' αὐτοὺς ἱεραρχία
[5]	τάξιν δὲ τὴν τῶν οὐρανίων	νοῶν	τελευταίαν οὐκ ἔχει λόγον ἀρχὰς
[14]	αἱ μακάριαι στρατιαὶ τῶν ὑπερκοσμίων	νοῶν	τὴν ἀσΘενῆ καὶ συνεσταλμένην ὑπερβεβηκυῖαι
[7]	δὲ τὰς ὑπερτάτας τῶν ὑπερουρανίων	νοῶν	ὑμνολογίας ἤδη μὲν ἐν τοῖς
[7]	ἤδη πρὸς ἡμῶν εἰρῆσθαι νομίζω.	Νῦν	δὲ εἰπεῖν ἀξίως εὔχομαι τῶν
[7]	τὴν οὐ πρότερον ἐποπτεύσασαν ὅσα	νῦν	ἐκφαίνεται διὰ τῆς ὑψηλοτέρας ἐλλάμψεως,
[8]	μέσης αὐτῶν ἱεραρχίας. Μετιτέον δὲ	νῦν	ἡμῖν ἐπὶ τὴν μέσην τῶν
[12]	πρώτως ἢ δευτέρως καὶ ὑφειμέ-	νως	οὐκέτι κοινόν, ἀλλ' ὡς ἑκάστῳ
[15]	τῆς ζωοποιοῦ διαδόσεως, τὰ δὲ	νῶτα	τὸ συνεκτικὸν τῶν ζωογόνων ἁπασῶν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 20/01/2010