Livre, Chap.
[4, 6]	ἔρεξα ἢ ἄφιλον ἢ ἀκοινώνητον	ἢ	ἄγνωμον; τί μοι δέον οὐκ
[4, 6]	εὔροιαν; τί ἔρεξα ἢ ἄφιλον	ἢ	ἀκοινώνητον ἢ ἄγνωμον; τί μοι
[4, 1]	κωλῦσαι ἢ ἀναγκάσαι ἢ ἐμποδίσαι	ἢ	ἄκοντα εἴς τι ἐμβαλεῖν, δοῦλός
[4, 10]	ταῦτα γινομένου ἢ ἀναλωθῇ κακῶς	ἢ	ἄλλος τύχῃ ὧν ἔδει σε
[4, 10]	τι τῶν γινομένων τινὶ δυσηρέστησα	ἢ	ἄλλως γενέσθαι ἠθέλησα, μή τι
[4, 1]	λόγων οὓς ἀκούει ἢ λέγει	ἢ	ἀναγιγνώσκει. ~Καὶ τί ταῦτα πρὸς
[4, 6]	παλαίειν οὔτ´ ἐπὶ τοῦ γράφειν	ἢ	ἀναγιγνώσκειν ἀρκοῦμαι τῷ μαθεῖν, ἀλλ´
[4, 1]	ὃν δ´ ἔστιν ἢ κωλῦσαι	ἢ	ἀναγκάσαι ἢ ἐμποδίσαι ἢ ἄκοντα
[4, 1]	δύναται παρὰ τὸ ἐμοὶ φαινόμενον	ἢ	ἀναγκάσαι; οὐ μᾶλλον ἢ τὸν
[4, 1]	ὅτι οὐδεὶς οὕτως ἐστὶν ἀναίσθητος	ἢ	ἀναλήθης, μὴ ἀποδύρασθαι τὰς αὑτοῦ
[4, 10]	ἀπόληταί σου περὶ ταῦτα γινομένου	ἢ	ἀναλωθῇ κακῶς ἢ ἄλλος τύχῃ
[4, 4]	συγκλητικόν; τί διαφέρει ἀρχῆς ἐπιθυμεῖν	ἢ	ἀναρχίας; τί διαφέρει λέγειν ὅτι
[4, 5]	ὁ μὴ δυνάμενος λέοντας πνίγειν	ἢ	ἀνδριάντας περιλαμβάνειν (οὐ γὰρ πρὸς
[4, 4]	ἐστιν ἥδιον θέαμα τῷ φιλανθρώπῳ	ἢ	ἄνθρωποι πολλοί; ἵππων ἀγέλας ἢ
[4, 5]	ἀπονενέκρωται· ἄχρηστός ἐστιν, πάντα μᾶλλον	ἢ	ἄνθρωπος. οὗτος ζητεῖ, τίνα ἀπαντήσας
[4, 1]	συνοδίαν ἢ πρεσβευτοῦ ἢ ταμίου	ἢ	ἀνθυπάτου καὶ προσκατατάξας ἑαυτὸν παρέρχεται
[4, 10]	θέλων ἢ τί ποθῶν; Πάτροκλον	ἢ	Ἀντίλοχον ἢ Μενέλαον; πότε γὰρ
[4, 11]	μή τι καὶ τοὺς καταφιλοῦντας;	ἢ	ἄπελθ´ εἰς ἐρημίαν πού ποτε,
[4, 10]	σκάπτοντα ἢ ἐμπορευόμενον ἢ ὑπατεύοντα	ἢ	ἀπεπτοῦντα ἢ διαρροιζόμενον. τί οὖν
[4, 1]	(Προθέσθαι δ´ ἢ ἐπιβαλέσθαι τις	ἢ	ἁπλῶς χρῆσθαι ταῖς προσπιπτούσαις φαντασίαις;
[4, 5]	προσδέχεται τὰ παρὰ τῶν φαύλων	ἢ	ἀποβαίνει αὐτῷ; μὴ γὰρ οὐ
[4, 1]	οὐ δερόμενος βλάπτεται ἢ δεσμευόμενος	ἢ	ἀποκεφαλιζόμενος; οὐχὶ οὕτως μέν· εἰ
[4, 8]	οὐδὲν ἐμοὶ δράσαντι τὸ αἰσχρὸν	ἢ	ἀπρεπὲς τὸ τῆς φιλοσοφίας ἐκινδυνεύετο,
[4, 11]	ἀνθρώποις συντρόφων, ἀλλὰ σκώληξ μᾶλλον	ἢ	ἀράχνιον; οὐ λούσῃ πού ποτε
[4, 13]	ἠτιμακότι, θέλοντι δὲ κερματίου τυχεῖν	ἢ	ἀρχῆς τινος ἢ προαγωγῆς ἐν
[4, 8]	μήτε ψέξητε μήτε τέχνην τινὰ	ἢ	ἀτεχνίαν προσμαρτυρήσητε· καὶ ἅμα μὲν
[4, 1]	μαρτυρεῖ ταῦτα; (Τί γὰρ ἄλλο	ἢ	αὐτοὶ ὑμεῖς οἱ τὸν κύριον
[4, 10]	αὔριον ἢ εἰς τρίτην δεῖ	ἢ	αὐτὸν ἀποθανεῖν ἢ ἐκεῖνον; ναί‘
[4, 1]	τίνος πυθώμεθα; τίνα ἔχομεν ἀξιοπιστότερον	ἢ	αὐτὸν τοῦτον τὸν γεγονότα φίλον;
[4, 1]	θελομένων πρὸς τὸ περιποιῆσαι ταῦτα	ἢ	ἀφελέσθαι. (Οὕτως οὖν πολλοὺς κυρίους
[4, 1]	ὅταν περιποιεῖν τις δύνηταί τινι	ἢ	ἀφελέσθαι, τότε καὶ αὐτὸς φοβερὸς
[4, 6]	τῶν πρὸς εὔροιαν; τί ἔρεξα	ἢ	ἄφιλον ἢ ἀκοινώνητον ἢ ἄγνωμον;
[4, 4]	εἰ βλέπεις μᾶλλον τὰ γινόμενα	ἢ	βλέπῃ, εἰ μὴ φθονεῖς τοῖς
[4, 4]	ἢ ἄνθρωποι πολλοί; ἵππων ἀγέλας	ἢ	βοῶν ἡδέως ὁρῶμεν, πλοῖα πολλὰ
[4, 10]	ἀνάγκη τί ποτε ποιοῦντα εὑρεθῆναι,	ἢ	γεωργοῦντα ἢ σκάπτοντα ἢ ἐμπορευόμενον
[4, 4]	ἀκούσω τοῦτο μόνον, ὅτι ἀναγιγνώσκει	ἢ	γράφει, κἂν προσθῇ τις, ὅτι
[4, 4]	πεποίηκας ἢ χιλίους στίχους ἀναγνοὺς	ἢ	γράψας ἄλλους τοσούτους; ὅταν γὰρ
[4, 5]	οὗτος ζητεῖ, τίνα ἀπαντήσας λακτίσῃ	ἢ	δάκῃ· ὥστε οὐδὲ πρόβατον ἢ
[4, 10]	κιρκήσια δοῦναι καὶ σπυρίσιν δειπνίσαι.	ἢ	δειξάτω μοί τις, τί ἐστι
[4, 13]	δὲ ποῦ νῦν εὑρεῖν ῥᾳδίως;	ἢ	δειξάτω μοί τις τὸν οὕτως
[4, 1]	(Δύναται. ὅταν γάρ μοι θάνατον	ἢ	δεσμὰ ἀπειλῇ, ἀναγκάζει μ´ ὁρμῆσαι.
[4, 1]	οὖν ἔτι οὐ δερόμενος βλάπτεται	ἢ	δεσμευόμενος ἢ ἀποκεφαλιζόμενος; οὐχὶ οὕτως
[4, 7]	οὖν πρὸς ἐμέ; οὐχὶ φυγῆς	ἢ	δεσμῶν; πάλιν τούτων πάντων καὶ
[4, 8]	ἢ ἐπιζητοῦντα, ἄνθρωπον ἢ τόπον	ἢ	διαγωγήν, ὡς τὰ παιδία τὸν
[4, 1]	τί ἄλλο ἐξ ἀρχῆς ἐμελέτας	ἢ	διακρίνειν τὰ σὰ καὶ οὐ
[4, 10]	ἐμπορευόμενον ἢ ὑπατεύοντα ἢ ἀπεπτοῦντα	ἢ	διαρροιζόμενον. τί οὖν θέλεις ποιῶν
[4, 4]	σαυτοῦ καταγέλα. οὐδὲν γὰρ διαφέρει	ἢ	διψῆν πυρέσσοντα ἢ ὡς λυσσώδη
[4, 6]	ἀλλ´ ἀφ´ ὧν αὐτοὶ πεινῶσιν	ἢ	διψῶσιν οἴονται κἀμέ. τί οὖν
[4, 5]	ἀνθρώπου δὲ ψυχὴν οὐδὲν ἄλλο	ἢ	δόγματα. ποῖον γὰρ τεῖχος οὕτως
[4, 6]	ἀναρχίας οὔτε ἁπλῶς ἄλλου οὐδενὸς	ἢ	δογμάτων ὀρθῶν· ταῦτα ἔχω ἀκώλυτα,
[4, 6]	καὶ δειπνεῖν πειρᾶσθαι παρ´ αὐτοῖς	ἢ	δοκεῖν γε, ὅτι δειπνεῖς, καὶ
[4, 1]	μνήμη ὧν ἔτι ζῶν ἔπραξεν	ἢ	εἶπεν. ~Ταῦτα μελέτα, ταῦτα τὰ
[4, 10]	εἶχεν πρὸ ὀφθαλμῶν, ὅτι αὔριον	ἢ	εἰς τρίτην δεῖ ἢ αὐτὸν
[4, 10]	τρίτην δεῖ ἢ αὐτὸν ἀποθανεῖν	ἢ	ἐκεῖνον; ναί‘ φησίν, ἀλλ´ ᾤμην,
[4, 4]	τῶν ἀξιονίκων εἶ τις ἀθλητῶν	ἢ	ἐκείνων, οἳ τὴν οἰκουμένην περιέρχονται
[4, 1]	τοῦτο πρὸς τὸ δοῦλον εἶναι	ἢ	ἐλεύθερον; (Οὐδέποθ´ ὑπὸ τῆς ἐρωμένης
[4, 1]	ἔστιν ἢ κωλῦσαι ἢ ἀναγκάσαι	ἢ	ἐμποδίσαι ἢ ἄκοντα εἴς τι
[4, 10]	εὑρεθῆναι, ἢ γεωργοῦντα ἢ σκάπτοντα	ἢ	ἐμπορευόμενον ἢ ὑπατεύοντα ἢ ἀπεπτοῦντα
[4, 4]	Σωκράτης εἰ ἐπεθύμει ἐν Λυκείῳ	ἢ	ἐν Ἀκαδημείᾳ σχολάζειν καὶ διαλέγεσθαι
[4, 4]	μείζων αἰτία θυσίας ἢ ὑπατεία	ἢ	ἐπαρχία. ταῦτα ἐκ σοῦ αὐτοῦ
[4, 4]	τί σοι λείπει; βιβλία; πῶς	ἢ	ἐπὶ τί; οὐχὶ γὰρ ἐπὶ
[4, 1]	ἀναγκάσαι δύναται; (Οὐδείς. (Προθέσθαι δ´	ἢ	ἐπιβαλέσθαι τις ἢ ἁπλῶς χρῆσθαι
[4, 8]	ταῦτα, ἀλλ´ οὐδὲ ποθοῦντά τι	ἢ	ἐπιζητοῦντα, ἄνθρωπον ἢ τόπον ἢ
[4, 8]	τηρῶ τὰς σχέσεις τὰς φυσικὰς	ἢ	ἐπιθέτους ἀσυγχύτως καὶ ἀπαραποδίστως· ἐκεῖθέν
[4, 1]	τοῦτο γένηται; (Πῶς γὰρ ἄλλως	ἢ	ἐπισκεψαμένῳ τὰς ὁρμὰς τοῦ θεοῦ
[4, 1]	κολακεύσῃ, παρὰ τίνι δειπνήσῃ· εἶτα	ἢ	ἐργάζεται τῷ σώματι καὶ πάσχει
[4, 4]	ἀναφέρεις, τί τοῦτ´ ἔστιν ἄλλο	ἢ	εὔροια; εἰ δέ σοι τὸ
[4, 10]	ἐξελθεῖν; καὶ τίς βίων κρείττων	ἢ	εὐσχημονέστερος τοῦ οὕτως ἔχοντος, ποία
[4, 1]	ὃ ἐπὶ μόνῳ ἐστὶ σοί,	ἢ	ἔχεις τι τοιοῦτον; (Οὐκ οἶδα.
[4, 1]	ὁ ἀντὶ ἀνθρώπου λύκος γινόμενος	ἢ	ἔχις ἢ σφήξ; Ἄγε οὖν
[4, 1]	αὐτὴν ἀφῆκεν ἄν σοι μᾶλλον	ἢ	ἠκολούθησεν δι´ αὐτήν· εἰ τοῦ
[4, 1]	ἢ ὅλως συναναστραφείς; οὐ μᾶλλον	ἢ	ἵππος ἵππῳ ἢ κύων κυνὶ
[4, 1]	δουλείαν πολὺ τῆς προτέρας χαλεπωτέραν	ἢ	καὶ εὐπορήσας ἄνθρωπος ἀπειρόκαλος πεφίληκε
[4, 1]	νῦν Σωκράτους ἀποθανόντος οὐθὲν ἧττον	ἢ	καὶ πλεῖον ὠφέλιμός ἐστιν ἀνθρώποις
[4, 4]	ἐμποδίσαι δύναται, οὐ λέγω Καῖσαρ	ἢ	Καίσαρος φίλος, ἀλλὰ κόραξ, αὐλητής,
[4, 1]	τοῦ μεγίστου ἀγαθοῦ τυγχάνων κακοδαιμονεῖν	ἢ	κακῶς πράσσειν; (Οὔ. (Ὅσους οὖν
[4, 4]	τὰ καὶ τὰς πράξεις αἰσχρὰς	ἢ	καλὰς ποιοῦντα· τούτων μεμνημένος χαῖρε
[4, 4]	κακοήθως οὐδ´ ἵνα ἔχω ψέγειν	ἢ	καταγελῶ, ἀλλ´ ἐπ´ ἐμαυτὸν ἐπιστρέφω,
[4, 11]	ἀπελθὼν κόπρωσόν σου τὸν τρίβωνα	ἢ	κατάρρηξον. (Ἀλλὰ πόθεν ἔχω καλὸν
[4, 11]	πρός με πεπλασμένον τὴν κόμην	ἢ	κατεφθινηκότα καὶ ῥυπαρόν. βλέπεται γάρ
[4, 7]	διαφέρομαι, πότερον πυρετὸς αὐτὸ ποιήσει	ἢ	κεραμὶς ἢ στρατιώτης, ἀλλ´ εἰ
[4, 9]	οὐδὲν ἀπώλεσα‘ οὕτως οὐδὲν ἄλλο	ἢ	κέρμα ἀπολλύουσιν ἄνθρωποι; αἰδὼς οὐκ
[4, 8]	σου τὴν ὁρμήν, μὴ κακοστομάχου	ἢ	κισσώσης γυναικός ἐστιν. ἀγνοεῖσθαι μελέτησον
[4, 1]	οὖν ἴδῃς τινὰ ὑποπεπτωκότα ἑτέρῳ	ἢ	κολακεύοντα παρὰ τὸ φαινόμενον αὐτῷ,
[4, 8]	τοῦ πῶς πώγων μέγας γίνεται	ἢ	κόμη βαθεῖα; ἀλλὰ μᾶλλον ἃ
[4, 2]	ὅμοιος ὢν τῷ πρότερον σεαυτῷ	ἢ	κρείσσων ὢν μὴ τυγχάνειν τῶν
[4, 1]	παλαιστρικοῖς ὑπηρέτῃ ἂν αὐτῷ ἐχρῆτο	ἢ	κυρίῳ; εἰ δ´ ἰατρόν, ὡσαύτως,
[4, 1]	οὐ μᾶλλον ἢ ἵππος ἵππῳ	ἢ	κύων κυνὶ ἢ μέλισσα μελίσσῃ.
[4, 1]	ὡς βούλεται. ὃν δ´ ἔστιν	ἢ	κωλῦσαι ἢ ἀναγκάσαι ἢ ἐμποδίσαι
[4, 5]	τὴν προαίρεσιν τὴν σὴν βλάψαι	ἢ	κωλῦσαι ταῖς προσπιπτούσαις φαντασίαις χρῆσθαι
[4, 1]	ἄνθρωπος ἀνθρώπῳ φοβερὸν ἢ ὀφθεὶς	ἢ	λαλήσας ἢ ὅλως συναναστραφείς; οὐ
[4, 1]	αὐτοῦ, τῶν λόγων οὓς ἀκούει	ἢ	λέγει ἢ ἀναγιγνώσκει. ~Καὶ τί
[4, 4]	τοῖς βιβλίοις προσδέδεμαι ὡς νεκρὸς’	ἢ	λέγειν κακῶς μοί ἐστιν, οὐκ
[4, 8]	λέγεις, ὅταν μοιχεύοντά τινα γνῷς	ἢ	λιχνεύοντα ἴδῃς, οὐδὲ ὅρα τὸν
[4, 4]	καταστρέφεις {ἐπ´ αὐτὸ} τὸ ψυχαγωγηθῆναι	ἢ	μαθεῖν τι, ψυχρὸς εἶ καὶ
[4, 1]	ἵππος ἵππῳ ἢ κύων κυνὶ	ἢ	μέλισσα μελίσσῃ. ἀλλὰ τὰ πράγματα
[4, 10]	τί ποθῶν; Πάτροκλον ἢ Ἀντίλοχον	ἢ	Μενέλαον; πότε γὰρ ἡγήσατο ἀθάνατόν
[4, 4]	φέρῃ τὰ πράγματα, ὥστε μόνον	ἢ	μετ´ ὀλίγων διεξαγαγεῖν, ἡσυχίαν αὐτὸ
[4, 7]	μηδενὶ ποιεῖσθαι τὸ ἔχειν ταῦτα	ἢ	μὴ ἔχειν, ἀλλ´ ὡς ὀστρακίοις
[4, 1]	δ´ ὅτι πατέρα χαλεπὸν ἔχει	ἢ	μητέρα, τῷ δ´ ὅτι ὁ
[4, 2]	εἶναι θέλεις καὶ ἡδὺς ἐκείνοις	ἢ	νήφων ἀηδής. οὐ δύνασαι μὴ
[4, 7]	ἡγοῦμαι ὃ ὁ θεὸς θέλει	ἢ	ὃ ἐγώ. προσκείσομαι διάκονος καὶ
[4, 1]	γὰρ ἂν ἔτι ἔμενον ἐκεῖνοι;	ἢ	οἳ ὄντες ἦμεν ὠφέλιμοι, οὐχὶ
[4, 1]	φοβερὸν ἢ ὀφθεὶς ἢ λαλήσας	ἢ	ὅλως συναναστραφείς; οὐ μᾶλλον ἢ
[4, 8]	τίνος ἔργον ἐστίν· τοῦ Διὸς	ἢ	ὃν ἂν ἐκεῖνος ἄξιον κρίνῃ
[4, 5]	ἢ δάκῃ· ὥστε οὐδὲ πρόβατον	ἢ	ὄνος, ἀλλά τί ποτε ἄγριον
[4, 1]	εὑρηκότος. ἂν δ´ ἀλλαχοῦ ζητῇς	ἢ	ὅπου ἐστίν, τί θαυμαστόν, εἰ
[4, 12]	ταύτης τῆς ταραχῆς; οὐδὲν ἄλλο	ἢ	ὅτι ἐν τούτῳ τῷ τόπῳ
[4, 7]	τῶν δορυφόρων ὄντι, οὐ φοβεῖται;	ἢ	ὅτι οὐκ αἰσθάνεται τούτων τὸ
[4, 1]	ὧν οὐ πρέπει σοι. λέγεις	ἢ	οὐ λέγεις; εἰπέ μοι. (Ἄφες
[4, 1]	ἐστιν ἔργον τὸ καταφρονεῖν θανάτου	ἢ	οὐ σόν; (Ἐμόν. (Σὸν ἄρα
[4, 1]	ἄρα ἐστὶ καὶ τὸ ὁρμῆσαι	ἢ	οὔ; (Ἔστω ἐμόν. (Τὸ δ´
[4, 1]	ὁλόκληρον εἶναι, ἐπὶ σοί ἐστιν	ἢ	οὔ; (Οὐκ ἐπ´ ἐμοί. (Ὅταν
[4, 9]	οὐκ ἀπόλλυται, εὐσχημοσύνη οὐκ ἀπόλλυται;	ἢ	οὐκ ἔστι ζημιωθῆναι ταῦτα ἀπολέσαντα;
[4, 10]	ὁ θέλων αὐτὰ οὕτως ἔχειν	ἢ	οὕτως; μὴ γάρ μοι δέδοται
[4, 6]	τὸ μὴ εἶναι ἐλέου ἄξιον	ἢ	οὐχ ὑπάρχει; (Δοκῶ ἔγωγε, ὅτι
[4, 1]	γὰρ ἔχει ἄνθρωπος ἀνθρώπῳ φοβερὸν	ἢ	ὀφθεὶς ἢ λαλήσας ἢ ὅλως
[4, 1]	διακρίνοντος, εἰ ἤδη θανασίμως ἔχουσιν;	ἢ	πάλιν ὅταν ὑπὲρ τῶν μεγάλων
[4, 1]	ὃ ἐφ´ ἡμῖν μόνοις ἐστίν,	ἢ	πάντα ἢ τὰ μὲν ἐφ´
[4, 5]	μὴ ἀπέκτεινεν. πότε γὰρ ἔμαθεν	ἢ	παρὰ τίνι, ὅτι ἥμερόν ἐστι
[4, 1]	αὐτὸς δοῦλος εἶναι’ τί ἄλλο	ἢ	πληγάς σε δεῖ προσδοκᾶν; πῶς
[4, 5]	ἢ ποῖον σῶμα οὕτως ἀδαμάντινον	ἢ	ποία κτῆσις ἀναφαίρετος ἢ ποῖον
[4, 7]	τύραννος φοβερὸς ἢ ποῖοι δορυφόροι	ἢ	ποῖαι μάχαιραι αὐτῶν; Εἶτα ὑπὸ
[4, 1]	προσέχων, μή τι μωρὸν εἴπῃ	ἢ	ποιήσῃ. καὶ τί δοκεῖς φοβεῖται;
[4, 7]	ποῖος ἔτι τούτῳ τύραννος φοβερὸς	ἢ	ποῖοι δορυφόροι ἢ ποῖαι μάχαιραι
[4, 5]	ἀδαμάντινον ἢ ποία κτῆσις ἀναφαίρετος	ἢ	ποῖον ἀξίωμα οὕτως ἀνεπιβούλευτον; πάντα
[4, 5]	ποῖον γὰρ τεῖχος οὕτως ἰσχυρὸν	ἢ	ποῖον σῶμα οὕτως ἀδαμάντινον ἢ
[4, 1]	τολμᾷ καθεῖναι, ἀλλὰ περιέμεινεν συνοδίαν	ἢ	πρεσβευτοῦ ἢ ταμίου ἢ ἀνθυπάτου
[4, 1]	ἡμῖν, πότε ἀταραχώτερον ἐκάθευδες, νῦν	ἢ	πρὶν γενέσθαι φίλος τοῦ Καίσαρος;
[4, 13]	κερματίου τυχεῖν ἢ ἀρχῆς τινος	ἢ	προαγωγῆς ἐν τῇ αὐλῇ, κἂν
[4, 1]	ἐδείπνεις δὲ πότε εὐαρεστότερον, νῦν	ἢ	πρότερον; ἄκουσον αὐτοῦ καὶ περὶ
[4, 4]	ἢ ὡς λυσσώδη ὑδροφόβον εἶναι.	ἢ	πῶς ἔτι δυνήσῃ εἰπεῖν τὸ
[4, 1]	μὴ ἔχειν οὔτε ποιὰ ἔχειν	ἢ	πῶς ἔχοντα. οὐκοῦν τὸ σῶμα
[4, 6]	καὶ ἄρχοντι καὶ ἀτίμῳ εὐδαιμονεῖν,	ἢ	σαυτὸν ἐπιδεικνύειν αὐτοῖς πλουτοῦντα καὶ
[4, 10]	ποτε ποιοῦντα εὑρεθῆναι, ἢ γεωργοῦντα	ἢ	σκάπτοντα ἢ ἐμπορευόμενον ἢ ὑπατεύοντα
[4, 7]	πυρετὸς αὐτὸ ποιήσει ἢ κεραμὶς	ἢ	στρατιώτης, ἀλλ´ εἰ δεῖ συγκρῖναι,
[4, 6]	δ´ εὐνούστερον καὶ οἰκειότερον ἔχων	ἢ	σὺ σαυτῷ; πῶς οὖν οὔπω
[4, 1]	τέκνα μήτε πατρίδα ἢ φίλους	ἢ	συγγενεῖς, ὑφ´ ὧν κάμπτεσθαι καὶ
[4, 1]	ἀνθρώπου λύκος γινόμενος ἢ ἔχις	ἢ	σφήξ; Ἄγε οὖν ἐπέλθωμεν τὰ
[4, 1]	ἡμῖν μόνοις ἐστίν, ἢ πάντα	ἢ	τὰ μὲν ἐφ´ ἡμῖν ἐστιν,
[4, 11]	αὐτὴν καὶ ἀκάθαρτον; οὐδὲν ἄλλο	ἢ	τὰ μοχθηρὰ κρίματα αὐτῆς. ὥστε
[4, 1]	ἀλλὰ περιέμεινεν συνοδίαν ἢ πρεσβευτοῦ	ἢ	ταμίου ἢ ἀνθυπάτου καὶ προσκατατάξας
[4, 8]	ὡς τὰ παιδία τὸν τρυγητὸν	ἢ	τὰς ἀργίας, αἰδοῖ πανταχοῦ κεκοσμημένον,
[4, 1]	ἐλευθερίαν; (Οὐκ ἄλλα μὲν οὖν	ἢ	ταῦτ´, ἄν τε θέλητε ὑμεῖς
[4, 10]	δώδεκα δεσμὰ ῥάβδων καὶ τρὶς	ἢ	τετράκις ἐπὶ βῆμα καθίσαι καὶ
[4, 1]	σου ζῆν θέλῃς ἐξ ἅπαντος	ἢ	τὴν γυναῖκα ἢ τὸν ἀδελφὸν
[4, 5]	θέλῃ τὸν υἱὸν μὴ ἁμαρτάνειν	ἢ	τὴν γυναῖκα, θέλει τὰ ἀλλότρια
[4, 1]	οὐκ ἔστιν ἐπὶ σοὶ παρασκευάσαι	ἢ	τηρῆσαι ὅτε θέλεις, τοῦτο ἀλλότριόν
[4, 10]	ἔνθα καὶ ἔνθα; τί θέλων	ἢ	τί ποθῶν; Πάτροκλον ἢ Ἀντίλοχον
[4, 4]	καὶ ἀπροαιρέτων, οὕτως καὶ βιβλίον.	ἢ	τίνος ἕνεκα θέλεις ἀναγνῶναι; εἰπέ
[4, 10]	ἔσται σοι τὸ ἀποβὰν εὐτύχημα.	ἢ	τίς ἂν ἦν ὁ Ἡρακλῆς
[4, 5]	κυριεύει. οὐδὲν οὖν ἄλλο ἤθελεν	ἢ	τὸ ἴδιον. τί δ´ ἔστι
[4, 4]	καὶ ἀπειθοῦντι τοῖς θείοις διατάγμασιν	ἢ	τὸ λυπεῖσθαι, τὸ πενθεῖν, τὸ
[4, 1]	κἀκεῖνα, ἀπόλυε θᾶττον καὶ εὐκολώτερον	ἢ	τὸ ὀνάριον. Καὶ ταύτην τὴν
[4, 11]	δὲ τί ἂν ἄλλο εὕροις	ἢ	τὸ παρέχον αὐτὴν ῥυπαρὰν πρὸς
[4, 10]	ἀποβῇ; καὶ μὴ ἀπαντήσῃ τόδε	ἢ	τόδε‘ ~Νῦν οὐχὶ τὸ ἐκβησόμενον
[4, 11]	καὶ ἐπεθύμουν ἐκείνῳ παρακατακλίνεσθαι μᾶλλον	ἢ	τοῖς εὐμορφοτάτοις. ἐξῆν ἐκείνῳ μήτε
[4, 1]	ἐξ ἅπαντος ἢ τὴν γυναῖκα	ἢ	τὸν ἀδελφὸν ἢ τοὺς φίλους,
[4, 6]	ἐπιμελούμενόν τινος ἔλαττον φέρεσθαι {οὐ}	ἢ	τὸν ἀμελοῦντα; Οὔ, ἀλλ´ ἐπειδὴ
[4, 5]	οὐχὶ μὰ Δία τὸν φύντα	ἢ	τὸν ἀποθανόντα, ἀλλ´ ᾧ ζῶντι
[4, 1]	φαινόμενον ἢ ἀναγκάσαι; οὐ μᾶλλον	ἢ	τὸν Δία. ~Οὕτως ποιοῦσι καὶ
[4, 1]	δύναται, τίς ἐμποδίσαι; οὐ μᾶλλον	ἢ	τὸν θεόν. ἀλλ´ ὑπὲρ τοῦ
[4, 11]	ῥυπαρὸν ἄνθρωπον, ὄζοντα, κακόχρουν μᾶλλον	ἢ	τὸν κεκοπρωμένον; ἐκείνη ἡ ὀσμὴ
[4, 1]	ἤθελες βίον βιοῦν, τὸν νῦν	ἢ	τὸν τότε; ὀμόσαι δύναμαι, ὅτι
[4, 8]	ποθοῦντά τι ἢ ἐπιζητοῦντα, ἄνθρωπον	ἢ	τόπον ἢ διαγωγήν, ὡς τὰ
[4, 4]	τί οὖν διαφέρει συγκλήτου ἐπιθυμεῖν	ἢ	τοῦ μὴ εἶναι συγκλητικόν; τί
[4, 1]	οὐ δύνασαι· οὐ μᾶλλον’ φησίν,	ἢ	τοὺς ἰχθύας’ πῶς; οὐ γὰρ
[4, 6]	καὶ προτιμηθήσονται. (Τί οὖν εὐλογώτερον	ἢ	τοὺς περί τι ἐσπουδακότας ἐν
[4, 1]	τὴν γυναῖκα ἢ τὸν ἀδελφὸν	ἢ	τοὺς φίλους, ἐπὶ σοί ἐστιν;
[4, 5]	Πολυνείκη τὸ πεποιηκὸς οὐκ ἄλλο	ἢ	τοῦτο, τὸ δόγμα τὸ περὶ
[4, 1]	βίον ἐπιστήμην κέκτηται, τί ἄλλο	ἢ	τοῦτον εἶναι δεῖ τὸν δεσπότην;
[4, 4]	βιοῦν δ´ ἐξ ἄλλων τινῶν	ἢ	τούτων συμπληροῦται. οἷον ἂν εἰ
[4, 13]	οὐκ ἔστιν αὐτῷ χρεία πίσσης	ἢ	τροχοῦ πρὸς τὸ ἐξειπεῖν ἃ
[4, 6]	ἔργον ἐστὶ τὸ ἐλεεῖσθαί σε	ἢ	τῶν ἐλεούντων; τί δ´; ἐπὶ
[4, 7]	ρ} ύψω καὶ ἄλλον ἀνατρέψω	ἢ	ὑπ´ ἄλλου ἀνατραπῶ καὶ κολακεύσω
[4, 4]	ἑτέρῳ. πόσῳ μείζων αἰτία θυσίας	ἢ	ὑπατεία ἢ ἐπαρχία. ταῦτα ἐκ
[4, 10]	γεωργοῦντα ἢ σκάπτοντα ἢ ἐμπορευόμενον	ἢ	ὑπατεύοντα ἢ ἀπεπτοῦντα ἢ διαρροιζόμενον.
[4, 1]	παυόμενος ὅτε δεῖ σῴζεται μᾶλλον	ἢ	ὑποκρινόμενος παρὰ καιρόν. τί οὖν
[4, 1]	γε αὐτῶν λιμῷ διαφθείρεται μᾶλλον	ἢ	ὑπομένει τὴν τοιαύτην διεξαγωγήν, ὅσα
[4, 1]	ἔχοντος μήτε τέκνα μήτε πατρίδα	ἢ	φίλους ἢ συγγενεῖς, ὑφ´ ὧν
[4, 2]	ποτε ἄρα τῶν προτέρων συνήθων	ἢ	φίλων ἀνακραθῇς τινι οὕτως, ὥστ´
[4, 1]	καὶ τότε πῶς; μηδ´ ἐπιθυμεῖν	ἢ	φοβεῖσθαι οὔτ´ ἐλευθερίαν ~Σκέψαι δ´
[4, 6]	τοξεύων μᾶλλον ἐπιτυγχάνειν τῶν τοξοτῶν	ἢ	χαλκεύων μᾶλλον τῶν χαλκέων. ἄφες
[4, 4]	τούτοις γενόμενος χεῖρον ἔργον πεποίηκας	ἢ	χιλίους στίχους ἀναγνοὺς ἢ γράψας
[4, 6]	ταῖς ἀληθείαις οὐδενὸς ἄλλου πεφρόντικας	ἢ	χρήσεως οἵας δεῖ φαντασιῶν, εὐθὺς
[4, 4]	γὰρ διαφέρει ἢ διψῆν πυρέσσοντα	ἢ	ὡς λυσσώδη ὑδροφόβον εἶναι. ἢ
[4, 1]	δουλείαν δουλεύει. Ἵνα μὴ μωρὸς	ᾖ,	ἀλλ´ ἵνα μάθῃ, ἃ ἔλεγεν
[4, 10]	ἀπὸ τοῦ ἀληθοῦς; ἐὰν οὕτως	ᾖ	εὐφυής, ὥστε περὶ τούτων ἀγωνιᾶν,
[4, 1]	ἐφ´ ὅσον ἂν οἷόν τε	ᾖ,	ἐφ´ ὅσον ἂν διδῶται· ἂν
[4, 1]	ἂν διδῶται· ἂν δ´ ἀγγαρεία	ᾖ	καὶ στρατιώτης ἐπιλάβηται, ἄφες, μὴ
[4, 5]	ἡγεῖσθαι πολέμιον, ἐπίβουλον, κἂν ἀδελφὸς	ᾖ,	κἂν υἱός, κἂν πατήρ. τοῦ
[4, 1]	θέλῃ. (Ἂν οὖν ἀναγκαῖά μοι	ᾖ;	(Μὴ πρόσπασχε αὐτοῖς καὶ οὐκ
[4, 7]	τινος μανίας καὶ ἀπονοίας οὕτως	{ᾖ{	ν} διακείμενος, ὥστ´ ἐν μηδενὶ
[4, 7]	τὰς μὲν ὕλας παρ´ οὐδὲν	{ᾖ{	ν} πεποιημένος, τὴν παιδιὰν δὲ
[4, 7]	ἵν´ ὁ ἔπαινος αὐτοῦ ἀπόδειξις	ᾖ	περὶ ἐμοῦ; μὴ γὰρ τὸ
[4, 3]	τί ἀντ´ αὐτοῦ περιποιῇ· κἂν	ᾖ	πλείονος ἄξιον, μηδέποτ´ εἴπῃς ὅτι
[4, 1]	τὸν Καίσαρα, ἂν μή τι	ᾖ	πολλοῦ ἄξιος, ἀλλὰ πλοῦτον φιλοῦμεν,
[4, 1]	ἕνεκα παρασκευάζεται. ὅταν ἐκεῖνο ὀνάριον	ᾖ,	τἆλλα γίνεται χαλινάρια τοῦ ὀναρίου,
[4, 12]	ὅταν οὖν ταῦτα ἀσφαλῆ μοι	ᾖ,	τί ἔχω περὶ τὰ ἐκτὸς
[4, 4]	ἁπλῶς γὰρ οἷον {ε} ἂν	ᾖ	τὸ ἐκτός, ἡ τιμὴ αὐτοῦ
[4, 1]	τὰς αὑτοῦ συμφοράς, ὅσῳ ἂν	ᾖ	φίλτερος. ~Ὅταν οὖν μήτε οἱ
[4, 5]	μεγάλη βλάβη τῷ ἀδικοῦντι αὐτὴ	ἡ	ἀδικία; ταῦτα οὖν μὴ μεμαθηκὼς
[4, 4]	ἀνιᾶται; ἀλλὰ κατακραυγάζουσί μου. οὐκοῦν	ἡ	ἀκοή σου ἐμποδίζεται. τί οὖν
[4, 11]	ὀθόνιον, ξύστρα, νίτρον, ἔσθ´ ὅθ´	ἡ	ἄλλη πᾶσα παρασκευὴ πρὸς τὸ
[4, 1]	ἴσον, ὁ ῥιπτασμὸς ὁ αὐτός,	ἡ	ἄση, ἡ τῶν οὐ παρόντων
[4, 4]	ἐγυμνάζου, ἐπὶ τοῦτο οἱ ἁλτῆρες,	ἡ	ἁφή, οἱ νεανίσκοι. καὶ νῦν
[4, 9]	βοηθῆσαι; καὶ πόσῳ ῥᾴων αὕτη	ἡ	βοήθεια; οὐκ ἀποκτεῖναί τινα δεῖ,
[4, 11]	ἡ ὀσμὴ ἔξωθέν ἐστιν ἐπίθετος,	ἡ	δ´ ἐξ ἀθεραπευσίας ἔσωθεν καὶ
[4, 4]	κόραξ, αὐλητής, πυρετός, ἄλλα τρισμύρια;	ἡ	δ´ εὔροια οὐδὲν οὕτως ἔχει
[4, 10]	οὐχὶ τὸ ἐκβησόμενον ἀπροαίρετον; (Ναί.	(Ἡ	δ´ οὐσία τοῦ ἀγαθοῦ καὶ
[4, 7]	μορίων συνέστηκεν, πῶς συνάγεται, τίς	ἡ	διάρθρωσις αὐτοῦ, τίνας ἔχει δυνάμεις
[4, 5]	δεῖ καὶ γεῦσιν· οὐκ ἀρκεῖ	ἡ	ἐκτὸς περιγραφή. οὐκοῦν οὐδὲ πρὸς
[4, 1]	καὶ ταῦτα. (Δοκεῖ δέ σοι	ἡ	ἐλευθερία αὐτεξούσιόν τι εἶναι καὶ
[4, 1]	μέγα τι εἶναι καὶ γενναῖον	ἡ	ἐλευθερία καὶ ἀξιόλογον; (Πῶς γὰρ
[4, 1]	τί λέγουσιν; ἀγαθόν σοι δοκεῖ	ἡ	ἐλευθερία; (Τὸ μέγιστον. (Δύναται οὖν
[4, 11]	πρώτη οὖν καὶ ἀνωτάτω καθαρότης	ἡ	ἐν ψυχῇ γενομένη καὶ ὁμοίως
[4, 1]	(Οὐκοῦν καὶ ἐν τῷ βιοῦν	ἡ	ἐπιστήμη τοῦ βιοῦν. ὡς μὲν
[4, 1]	γράφειν ἀκώλυτον ποιοῦν καὶ ἀπαραπόδιστον;	(Ἡ	ἐπιστήμη τοῦ γράφειν. (Τί δ´
[4, 1]	(Τί δ´ ἐν τῷ κιθαρίζειν;	(Ἡ	ἐπιστήμη τοῦ κιθαρίζειν. (Οὐκοῦν καὶ
[4, 4]	ἀπολειπόμενος αὐτοῦ. (Καὶ τίς αὕτη	ἡ	εὔροια, ἣν ὁ τυχὼν ἐμποδίσαι
[4, 11]	οἵων δεῖ δογμάτων. καθαρὰ δ´	ἡ	ἔχουσα οἷα δεῖ δόγματα· μόνη
[4, 1]	ποιεῖν τὰ ἄδικα. (Καὶ τίς	ἡ	ζημία τῷ δήσαντι τὸν αὑτοῦ
[4, 10]	λιμὴν πάντων, ὁ θάνατος, αὕτη	ἡ	καταφυγή. διὰ τοῦτο οὐδὲν τῶν
[4, 1]	ἀλλότριον, τὰ μέρη αὐτοῦ ἀλλότρια,	ἡ	κτῆσις ἀλλοτρία. ἂν οὖν τινι
[4, 13]	τὰ τέκνα σου κατασφάζειν, ὡς	ἡ	Μήδεια; ποῦ τοῦτο ἴσον ἐστίν;
[4, 1]	δοῦλός εἰμι; ὁ πατὴρ ἐλεύθερος,	ἡ	μήτηρ ἐλευθέρα, οὗ ὠνὴν οὐδεὶς
[4, 1]	αὐτὴν δουλείαν δοῦλος ἦν καὶ	ἡ	μήτηρ καὶ ὁ πάππος καὶ
[4, 1]	καὶ πλεῖον ὠφέλιμός ἐστιν ἀνθρώποις	ἡ	μνήμη ὧν ἔτι ζῶν ἔπραξεν
[4, 1]	τὸν τῶν ἀλλοτρίων ἐφιέμενον. αὕτη	ἡ	ὁδὸς ἐπ´ ἐλευθερίαν ἄγει, αὕτη
[4, 6]	οὐκ ἀκήκοας, ὅτι μία ἐστὶν	ἡ	ὁδὸς ἡ φέρουσα, ἀφεῖναι τὰ
[4, 1]	οἱ ἀσφαλέστεροι. ἀκήκοεν ὅτι λῃστεύεται	ἡ	ὁδός· μόνος οὐ τολμᾷ καθεῖναι,
[4, 11]	μᾶλλον ἢ τὸν κεκοπρωμένον; ἐκείνη	ἡ	ὀσμὴ ἔξωθέν ἐστιν ἐπίθετος, ἡ
[4, 1]	περὶ τῶν σεαυτοῦ, ὅπου σοι	ἡ	οὐσία τοῦ ἀγαθοῦ καὶ τοῦ
[4, 1]	Ὀλυμπίᾳ ἄλλους ἀθλητὰς βλέπειν· ἀλλὰ	ἡ	πανήγυρις πέρας ἔχει· ἔξελθε, ἀπαλλάγηθι
[4, 12]	οὖν λυσιτελὴς ἡ ὑπέρθεσίς ἐστιν,	ἡ	παντελὴς ἀπόστασις αὐτῆς ἐστι λυσιτελεστέρα·
[4, 1]	πείρασόν γ´· οὐκ ἔστιν αἰσχρὰ	ἡ	πεῖρα. ~Περὶ συμπεριφορᾶς. Τούτῳ τῷ
[4, 4]	ὦ Ζεῦ, καὶ σύ γ´	ἡ	Πεπρωμένη. ~θέλετ´ εἰς Ῥώμην; εἰς
[4, 1]	ὦ Ζεῦ, καὶ σύ γ´	ἡ	Πεπρωμένη, ὅποι ποθ´ ὑμῖν εἰμι
[4, 6]	ψυχροῦ καὶ οὐδενὸς ἀξίου. καὶ	ἡ	προσποίησις ὅρα δι´ οἵων ἂν
[4, 6]	ἀπιέναι θέλεις ὥστε μὴ ἐλεεῖσθαι.	ἡ	πρώτη δὲ καὶ ἀνήνυτος καὶ
[4, 5]	οὐκοῦν οὐδὲ πρὸς τὸν ἄνθρωπον	ἡ	ῥὶς ἐξαρκεῖ καὶ οἱ ὀφθαλμοί,
[4, 4]	ὑποθετικὸν ἐφοδεῦσαι. διὰ τοῦτο ὅπου	ἡ	σπουδή, ἐκεῖ καὶ ὁ ἐμποδισμός.
[4, 1]	καρπιστὴν δίδως. τοῦτο γάρ ἐστιν	ἡ	ταῖς ἀληθείαις ἐλευθερία. ταύτην ἠλευθερώθη
[4, 4]	σέ; μή τι καὶ δύναμις	ἡ	ταῖς φαντασίαις χρηστική; καὶ τίς
[4, 4]	{ε} ἂν ᾖ τὸ ἐκτός,	ἡ	τιμὴ αὐτοῦ ὑποτάσσει ἄλλῳ. τί
[4, 8]	εἰ μὲν γὰρ αὕτη ἐστὶν	ἡ	τοῦ φιλοσόφου πρόληψις καὶ ἐπαγγελία,
[4, 1]	ῥιπτασμὸς ὁ αὐτός, ἡ ἄση,	ἡ	τῶν οὐ παρόντων ἐπιθυμία. οὐ
[4, 12]	διεξάγειν. εἰ μὲν οὖν λυσιτελὴς	ἡ	ὑπέρθεσίς ἐστιν, ἡ παντελὴς ἀπόστασις
[4, 6]	ὅτι μία ἐστὶν ἡ ὁδὸς	ἡ	φέρουσα, ἀφεῖναι τὰ ἀπροαίρετα καὶ
[4, 1]	καὶ ἄνθρωπος. τίς οὖν αὐτοῦ	ἡ	φύσις; δάκνειν καὶ λακτίζειν καὶ
[4, 11]	σύγκραμα· διὰ τοῦτο χεῖρας ἐποίησεν	ἡ	φύσις καὶ αὐτὰς τὰς ῥῖνας
[4, 11]	τὰ ἀνθρώποις σύντροφα ῥυπαρὰ ἐποίησεν	ἡ	φύσις. μή τι ἵππος κυλίεται
[4, 11]	εἰ δ´ ἵππον σοι πεπιστεύκει	ἡ	φύσις, περιεώρας αὐτὸν καὶ ἀτημέλητον;
[4, 10]	σὰ ἀπώλετο. αὕτη τοῦ πράγματος	ἡ	φύσις· προῖκα οὐδὲν γίνεται. καὶ
[4, 1]	ἀλλὰ τὸ πάθος, ἀφ´ οὗ	ἡ	φωνὴ ἐκπέμπεται. πῶς ἐπιτιμᾷ αὐτοῖς,
[4, 1]	τῶν ὑπευθύνων καὶ θνητῶν προσπαθῇς.	(Ἡ	χεὶρ οὐκ ἔστιν ἐμή; (Μέρος
[4, 10]	ἀποθάνῃ, ἄλλον εὑρήσεις. ἂν δ´	ἡ	χύτρα, ἐν ᾗ ἥψετό σοι
[4, 11]	με πείσει θεῶν προσελθεῖν φιλοσοφίᾳ,	ἥ	γε τοιούτους ποιεῖ; μὴ γένοιτο·
[4, 6]	τινὰ οὕτως ἐξ ἀρχῆς ἐδοκίμασα	ἣ	εἱλόμην καὶ νῦν περὶ τούτων
[4, 10]	ἂν δ´ ἡ χύτρα, ἐν	ᾗ	ἥψετό σοι τὸ κρέας, καταγῇ,
[4, 1]	εἶναι οὐκ ἠδύναντο αὐτοῖς ὡς	ἠβούλοντο	διαλέγεσθαι, ἀλλ´ ἐδεδοίκεσαν καὶ ἐθεράπευον;
[4, 8]	φιλοσόφοις συσταθῆναι. μή τι οὖν	ἠγανάκτει	ὡς ἡμεῖς καὶ ἔλεγεν ἐγὼ
[4, 13]	εἰς τὸν ἐμὸν πίθον, εἶτ´	ἠγανάκτεις	ὅτι μὴ κἀγὼ σοὶ πιστεύω
[4, 4]	παρ´ αὐτὰ ποιῶμεν· οὐκ ἂν	ἠγανακτοῦμεν	πρὸς τὰ ἀναγνώσματα ἐμποδιζόμενοι, ἀλλὰ
[4, 11]	καθαροὶ καὶ ἀκήρατοι, ἐφ´ ὅσον	ἠγγίκασιν	αὐτοῖς οἱ ἄνθρωποι κατὰ τὸν
[4, 1]	τῶν ἀκωλύτων, ταῦτα πρὸς σαυτὸν	ἡγεῖσθαι,	ἐκεῖνα μὴ πρὸς σαυτόν, ἐνταῦθα
[4, 5]	καὶ περιβάλλοντα τῷ ἐναντίῳ, τοῦτον	ἡγεῖσθαι	πολέμιον, ἐπίβουλον, κἂν ἀδελφὸς ᾖ,
[4, 4]	τῶν ἀπροαιρέτων, τὸ μηδὲν ἴδιον	ἡγεῖσθαι,	τὸ παραδοῦναι πάντα τῷ δαιμονίῳ,
[4, 1]	τὰ παιδία’ τί λέγει; ἕρμαιον	ἡγεῖτο	αὐτό; πόθεν; ἀλλὰ τὸ εὔσχημον
[4, 1]	τῶν τυράννων πεμφθείς, ὅτι αἰσχρὸν	ἡγεῖτο,	οὐδ´ ἐπεβουλεύσατο εἰδώς, ὅτι ἀποθανεῖν
[4, 4]	ἂν δ´ ἐπὶ τὸ ἴδιον	ἡγεμονικὸν	ἀναφέρῃ τὸν πόνον, ἵν´ ἐκεῖνο
[4, 10]	ἐπιμελείας τετυχηκότα καὶ τὸ σαυτοῦ	ἡγεμονικόν.	εἰ δ´ ἐκεῖνα θέλεις, τοῦτο
[4, 5]	ταύτης τῆς ὕλης τὸ ἴδιον	ἡγεμονικὸν	τηρῆσαι. γῆμαι; οὔ· ἄλλ´, ἂν
[4, 5]	ἀσφαλῶς ἐμέμνητο, ὅτι οὐδεὶς ἀλλοτρίου	ἡγεμονικοῦ	κυριεύει. οὐδὲν οὖν ἄλλο ἤθελεν
[4, 7]	κἂν ὀλίγον χρόνον τῷ σαυτοῦ	ἡγεμονικῷ·	σκέψαι τί ποτ´ ἔχεις τοῦτο
[4, 1]	σέ τις ἀναγκάσῃ, ὕβριν αὐτὸ	ἡγῇ	καὶ ὑπερβολὴν τυραννίδος. τί οὖν
[4, 11]	καὶ οὐκ αἰσθάνῃ. σαυτὸν ἄξιον	ἡγῇ	τοῦ ὄζειν· ἔστω, ἴσθι ἄξιος.
[4, 4]	ἐν Ὀλυμπίᾳ εἶναι, πανήγυριν αὐτὸν	ἥγησαι.	κἀκεῖ ἄλλος ἄλλο τι κέκραγεν,
[4, 1]	τέκνα, ἀδελφούς, φίλους, πάντα ταῦτα	ἡγήσασθαι	ἀλλότρια. κἂν ἔνθεν ἐκβληθῶσιν οἱ
[4, 10]	Ἀντίλοχον ἢ Μενέλαον; πότε γὰρ	ἡγήσατο	ἀθάνατόν τινα τῶν φίλων; πότε
[4, 7]	ἐὰν μὲν ἐν τούτοις μόνοις	ἡγήσηται	τὸ ἀγαθὸν τὸ αὑτοῦ καὶ
[4, 7]	θέλω τὸ γινόμενον. κρεῖττον γὰρ	ἡγοῦμαι	ὃ ὁ θεὸς θέλει ἢ
[4, 1]	ὅτι τὸ σωμάτιον ἐμὸν οὐχ	ἡγοῦμαι,	ὅτι οὐδενὸς δέομαι, ὅτι ὁ
[4, 13]	τὰς ἑαυτοῦ ἐνεργείας μόνας βλαβερὰς	ἡγουμένῳ	καὶ ὠφελίμους, τῶν δ´ ἐκτὸς
[4, 7]	ἄνδρες οὐχί, μικρὸν γὰρ αὐτὸ	ἡγοῦνται.	ἂν δ´ ὀστράκια διαρριπτῇ τις,
[4, 9]	καὶ ζημίαν καὶ βλάβην, ὅτε	ἠγωνίας,	μή τις ἐκσείσῃ σε τούτων
[4, 8]	καὶ θεῷ. εἶτα ὥσπερ μόνος	ἠγωνιζόμην,	οὕτως μόνος καὶ ἐκινδύνευον· οὐδὲν
[4, 1]	σωμάτιον· οἰκείους, φίλους, πατρίδα ὡσαύτως.	ᾔδει,	πόθεν ἔχει καὶ παρὰ τίνος
[4, 8]	τοῦτο ὠφέλιμον. πρῶτον μὲν γὰρ	ᾔδειν,	ὅσα καλῶς ἐποίουν, ὅτι οὐ
[4, 2]	δύνασαι μὴ ᾄδων μεθ´ ὧν	ᾖδες	ὁμοίως φιλεῖσθαι ὑπ´ αὐτῶν· ἑλοῦ
[4, 4]	πολλοί; ἵππων ἀγέλας ἢ βοῶν	ἡδέως	ὁρῶμεν, πλοῖα πολλὰ ὅταν ἴδωμεν,
[4, 1]	τῆς τοιαύτης ἐν κτήσει κατατάξεως	ἤδη	ἀποκεχωρήκαμεν. εἰ γὰρ ὀρθῶς ὡμολόγησας
[4, 1]	ἀλλ´ ἄλλος ἐλθὼν λέγει, ὅτι	ἤδη	ἐγρηγορεῖ, ἤδη πρόεισιν· εἶτα ταραχαί,
[4, 12]	ἐνεργείας. Τί οὖν; δυνατὸν ἀναμάρτητον	ἤδη	εἶναι; ἀμήχανον, ἀλλ´ ἐκεῖνο δυνατὸν
[4, 8]	μωροῖς· ἀποπαγήσῃ, μᾶλλον δ´ ἀποπέπηγας	ἤδη	ἐν τῇ ῥίζῃ κάτω, τὰ
[4, 4]	χρόνον. νῦν σοι λέγει ἐλθὲ	ἤδη	ἐπὶ τὸν ἀγῶνα, δεῖξον ἡμῖν,
[4, 1]	καὶ τοὺς ἰατροὺς διακρίνοντος, εἰ	ἤδη	θανασίμως ἔχουσιν; ἢ πάλιν ὅταν
[4, 8]	ὑφ´ ὧν ἐθεραπεύθην. τοῦτο γὰρ	ἤδη	καὶ φιλάνθρωπον καὶ γενναῖον. ἀλλ´
[4, 7]	ὅ τι ἂν ποιῶ. ἀλλ´	ἤδη	καιρὸς ἀποθανεῖν. τί λέγεις ἀποθανεῖν;
[4, 4]	ἤθλησας. μέχρι τίνος γυμνασθήσῃ μόνος;	ἤδη	καιρὸς γνῶναί σε, πότερον τῶν
[4, 7]	πρᾶγμα, ἀλλ´ εἰπὲ ὡς ἔχει	ἤδη	καιρὸς τὴν ὕλην, ἐξ ὧν
[4, 1]	ἐλθὼν λέγει, ὅτι ἤδη ἐγρηγορεῖ,	ἤδη	πρόεισιν· εἶτα ταραχαί, εἶτα φροντίδες’
[4, 6]	ἐλέου ὄντα ἐμαυτόν. (Πότερον δ´	ἤδη	σοι ὑπάρχει τοῦτο, τὸ μὴ
[4, 7]	δυνάμενα πρᾴως ἐκδεχόμενον, τὰ δ´	ἤδη	συμβεβηκότα φέροντα; θέλεις πενίαν; φέρε
[4, 13]	τὸ οἴεσθαι ἀσφαλῶς πιστεύειν τῷ	ἤδη	τὰ αὑτοῦ πεπιστευκότι· ὑπέρχεται γὰρ
[4, 6]	ὅτι ναί· ταῖς ἀληθείαις πολὺς	ἤδη	χρόνος, ἐξ οὗ μοι κακῶς
[4, 4]	τοῖς ἀνθρώποις. τί γάρ ἐστιν	ἥδιον	θέαμα τῷ φιλανθρώπῳ ἢ ἄνθρωποι
[4, 11]	ἀλλ´ ἦν οὕτως ἐπίχαρι καὶ	ἡδύ,	ὥστ´ ἤρων αὐτοῦ οἱ ὡραιότατοι
[4, 1]	τὸ ἐκ δούλων εἶναι οὐκ	ἠδύναντο	αὐτοῖς ὡς ἠβούλοντο διαλέγεσθαι, ἀλλ´
[4, 1]	ὑφ´ ὧν κάμπτεσθαι καὶ περισπᾶσθαι	ἠδύνατο,	λάβε Σωκράτη καὶ θέασαι γυναῖκα
[4, 6]	μακρά, ὃ ὁ Ζεὺς οὐκ	ἠδυνήθη	ποιῆσαι, τοῦτο αὐτὸ ἐπιχειρεῖν, πάντας
[4, 2]	καὶ κόσμιον τοῦ εἰπεῖν τινα	ἡδὺς	ἄνθρωπος’ ἄφες τὰ ἕτερα, ἀπόγνωθι,
[4, 2]	πίνων μεθ´ ὧν ἔπινες ὁμοίως	ἡδὺς	αὐτοῖς φαίνεσθαι· ἑλοῦ οὖν, πότερον
[4, 2]	πότερον μεθυστὴς εἶναι θέλεις καὶ	ἡδὺς	ἐκείνοις ἢ νήφων ἀηδής. οὐ
[4, 2]	εἰλικρινῶς ἐφιέμενος τῶν οὐδενὸς ἀξίων	ἡδὺς	ἦς τοῖς συνοῦσιν. οὐ δύνασαι
[4, 11]	πάντα τἀναντία αὐτῷ προσμαρτυροῦσιν, ὅτι	ἡδὺς	οὐ μόνον ἀκοῦσαι, ἀλλὰ καὶ
[4, 3]	μ´ ἀντιποιεῖσθαι αὐτῶν. εἰ γὰρ	ἤθελεν,	ἀγαθὰ πεποιήκει αὐτὰ ἂν ἐμοί.
[4, 5]	ἡγεμονικοῦ κυριεύει. οὐδὲν οὖν ἄλλο	ἤθελεν	ἢ τὸ ἴδιον. τί δ´
[4, 11]	μήτε λούεσθαι μήτε πλύνεσθαι, εἰ	ἤθελεν·	καίτοι καὶ τὸ ὀλιγάκις ἰσχὺν
[4, 8]	καὶ ἦν τις καὶ εἶναι	ἤθελεν;	ὅπου βλάβη καὶ ὠφέλεια. εἴ
[4, 1]	διέφερεν; ἄλλο γάρ τι σῴζειν	ἤθελεν·	οὐ τὸ σαρκίδιον, ἀλλὰ τὸν
[4, 4]	οὐ θέλει; πρὸ ὀλίγου χρόνου	ἤθελέν	σε σχολάζειν, σαυτῷ λαλεῖν, γράφειν
[4, 1]	ὁρᾷ, οὐδ´ ἐπιλογίζεται. οὐ γὰρ	ἤθελεν,	φησίν, σῶσαι τὸ σωμάτιον, ἀλλ´
[4, 1]	νυκτὸς οὐδέποτ´ ἀπῆλθες, ὅπου οὐκ	ἤθελες;	ἀνάλωσας, ὅσα οὐκ ἤθελες; εἶπάς
[4, 1]	σχολαίτερον; τὸ σύνολον ποῖον μᾶλλον	ἤθελες	βίον βιοῦν, τὸν νῦν ἢ
[4, 1]	οὐκ ἤθελες; ἀνάλωσας, ὅσα οὐκ	ἤθελες;	εἶπάς τινα οἰμώζων καὶ στένων,
[4, 1]	ἐρωμένης ἐπετάγης οὐδὲν ὧν οὐκ	ἤθελες;	οὐδέποτέ σου τὸ δουλάριον ἐκολάκευσας;
[4, 10]	τινὶ δυσηρέστησα ἢ ἄλλως γενέσθαι	ἠθέλησα,	μή τι τὰς σχέσεις {παρέβην{
[4, 7]	ὁ Ζεὺς ἐξαίρετα ἑκάστου εἶναι	ἠθέλησεν.	ποία ἐνθάδε παρανομία, ποία ἀβελτερία;
[4, 11]	οὐδ´, εἰ σοφὸς ἔμελλον εἶναι,	ἤθελον.	Ἐγὼ μὲν νὴ τοὺς θεοὺς
[4, 1]	ἔδωκεν; ἐγὼ μὲν οὐδὲ ζῆν	ἤθελον,	εἰ διὰ Φηλικίωνα ἔδει ζῆσαι
[4, 1]	ὢν λέγεις, ὅτι ἄνθρωπος εἶ;	ἤθελον	ἐπιστῆναί τινι αὐτῶν συνουσιάζοντι, ἵνα
[4, 4]	ἐπιστάτας, πολλοὺς θεατάς. (Ἀλλ´ ἐγὼ	ἤθελον	ἐφ´ ἡσυχίας διάγειν. (Οἴμωζε τοίνυν
[4, 1]	εἶδες; οὔ· ἀλλ´ ἔτι ἑορτάζειν	ἤθελον.	καὶ γὰρ οἱ μύσται μυεῖσθαι;
[4, 4]	δεῖξον ἡμῖν, τί ἔμαθες, πῶς	ἤθλησας.	μέχρι τίνος γυμνασθήσῃ μόνος; ἤδη
[4, 7]	περὶ ἐμοῦ; μὴ γὰρ τὸ	ἦθος	ἐζήλωκα αὐτοῦ; ἀλλὰ τὴν παιδιὰν
[4, 1]	ἀφῆκεν ἄν σοι μᾶλλον ἢ	ἠκολούθησεν	δι´ αὐτήν· εἰ τοῦ σκέλους,
[4, 6]	τί οὖν λέγει Ἀντισθένης; οὐδέποτ´	ἤκουσας;	βασιλικόν, ὦ Κῦρε, πράττειν μὲν
[4, 1]	προσκυνήσας καὶ εὐχαριστήσας ὑπὲρ ὧν	ἤκουσας	καὶ εἶδες; οὔ· ἀλλ´ ἔτι
[4, 4]	Καὶ πῶς ἀπαλλάξω; (Οὐ πολλάκις	ἤκουσας,	ὅτι ὄρεξιν ἆραί σε δεῖ
[4, 1]	ἡ ταῖς ἀληθείαις ἐλευθερία. ταύτην	ἠλευθερώθη	Διογένης παρ´ Ἀντισθένους καὶ οὐκέτι
[4, 7]	εἰς ἐμὲ οὐδεὶς ἐξουσίαν ἔχει.	ἠλευθέρωμαι	ὑπὸ τοῦ θεοῦ, ἔγνωκα αὐτοῦ
[4, 1]	αἰσχρά, τὰ δ´ ἄλλα οὐδέτερα,	ἦλθες	ἂν ἐπὶ ταύτην τὴν ἐπίστασιν,
[4, 1]	ἄδικος. πόθεν γὰρ ἔχων αὐτὰ	ἦλθον;	ὁ πατήρ μου αὐτὰ ἔδωκεν.
[4, 4]	γάρ σου τὸ ἔργον ἦν,	ἡλιάζεσθαι;	οὐχὶ δὲ τὸ εὐροεῖν, τὸ
[4, 4]	ἀτυχῶ ἄθλιος δυνάμενος ἐν Λυκείῳ	ἡλιάζεσθαι’	τοῦτο γάρ σου τὸ ἔργον
[4, 1]	οὖν ἀντιτείνω; οὐ λέγω, ὅτι	ἠλίθιος	ἔσομαι τὸν ἰσχυρότερον βιαζόμενος, ἀλλ´
[4, 8]	περικείμενον, τί κακὸν ὑφ´ οὕτως	ἠλιθίου	κριτοῦ ἀγνοεῖσθαι; Οὕτως ἐλάνθανε παρὰ
[4, 7]	τὰς μαχαίρας τῶν δορυφόρων. ἰδοῦ,	ἡλίκαι	εἰσὶ καὶ πῶς ὀξεῖαι. τί
[4, 1]	ἔδωκεν. ἐκείνῳ δὲ τίς; τὸν	ἥλιον	δὲ τίς πεποίηκε, τοὺς καρποὺς
[4, 4]	οὖν παύσωμαι; τότε καὶ ἐγὼ	ἡμάρτανον·	νῦν δ´ οὐκέτι, χάρις τῷ
[4, 5]	λίθους’ μή τι οὖν σὺ	ἡμάρτηκας;	ἀλλὰ τὰ ἐν οἴκῳ κατεάγη’
[4, 8]	γε κατὰ φύσιν πεπανθῆναι. τί	ἡμᾶς	ἀποδύεις, τί βιάζῃ; οὔπω δυνάμεθα
[4, 8]	ἔτι ζῆν καὶ θάλλειν. ἄφες	ἡμᾶς	γε κατὰ φύσιν πεπανθῆναι. τί
[4, 1]	λέγεις ἐν τῇ σχολῇ· τί	ἡμᾶς	ἐξαπατᾷς; τί σκώληξ ὢν λέγεις,
[4, 7]	πρὸς αὐτούς, ἐν οἷς ἂν	ἡμᾶς	νικῆσαι δύνωνται. περὶ τὸ σωμάτιον
[4, 13]	τὰ αὑτοῦ πεπιστευκότι· ὑπέρχεται γὰρ	ἡμᾶς,	ὅτι οὐκ ἄν ποτε οὗτος
[4, 1]	ἐκεῖνα κακά, ἀλλ´ οὐδὲν πρὸς	ἡμᾶς.	οὕτως γὰρ ἐξ ἀρχῆς εἴθισας
[4, 5]	τίνων; περὶ τῶν οὐδὲν πρὸς	ἡμᾶς;	πρὸς τίνας; πρὸς τοὺς ἀγνοοῦντας,
[4, 12]	ἡμῶν οἱ συνόντες, μή τι	ἡμεῖς	αὐτῶν· πότε σκῶψαι καὶ τίνας
[4, 5]	ὡς περὶ οὐδενὸς ἀξίων. ἀλλ´	ἡμεῖς	γράψαι μὲν καὶ ἀναγνῶναι ταῦτα
[4, 1]	δύνασθαι ἐφαρμόζειν. τοῖς ἐπὶ μέρους.	ἡμεῖς	δ´ ἄλλοι ἄλλο οἰόμεθα. ὁ
[4, 13]	τὰ ἡμέτερα εὐλαβούμενος, μήποτε καὶ	ἡμεῖς	ἐξείπωμεν τὰ ἐκείνου. οὕτως καὶ
[4, 8]	μή τι οὖν ἠγανάκτει ὡς	ἡμεῖς	καὶ ἔλεγεν ἐγὼ δέ σοι
[4, 4]	οἷς δεῖ εὐχαριστεῖν. ~Νῦν δ´	ἡμεῖς	οὐκ ἴσμεν, ὅτι καὶ αὐτοὶ
[4, 10]	καὶ ἀκολουθῆσαι αὐτῇ, τούτων οὐκ	ἠμέλησα·	οὐ κατῄσχυνά σε τὸ ἐμὸν
[4, 1]	εἰ δ´ ἐγὼ καὶ σὺ	ἦμεν,	εὐθὺς ἂν καταφιλοσοφήσαντες ὅτι τοὺς
[4, 1]	ἔμενον ἐκεῖνοι; ἢ οἳ ὄντες	ἦμεν	ὠφέλιμοι, οὐχὶ πολὺ μᾶλλον ἀποθανόντες
[4, 10]	δῶρα πέμψαι πολλοῖς, ξένια καθ´	ἡμέραν	ἐνίοις· καὶ τί τὸ γινόμενόν
[4, 1]	ἀποβεβλήκαμεν, οὓς ἐφ´ ἑκάστοις καθ´	ἡμέραν	ἔχομεν, ποτὲ μὲν τοὺς αὐτούς,
[4, 4]	(τοῦτο καὶ ὄρθρου καὶ μεθ´	ἡμέραν	καὶ νύκτωρ ἔστω πρόχειρον) ἀπόστασις
[4, 4]	πρότερον, ἑορτὴν ἄγειν δύνασαι καθ´	ἡμέραν,	σήμερον, ὅτι καλῶς ἀνεστράφης ἐν
[4, 4]	Ἀκαδημείᾳ σχολάζειν καὶ διαλέγεσθαι καθ´	ἡμέραν	τοῖς νέοις, εὐκόλως ἂν ἐστρατεύσατο
[4, 1]	ἀποσπώμενον. καὶ λέγε γυμναζόμενος καθ´	ἡμέραν,	ὡς ἐκεῖ, μὴ ὅτι φιλοσοφεῖς
[4, 1]	ἄλλως φέρῃ; ἀλλ´ ὅτι λέγομεν	ἥμερον	εἶναι τοῦ ἀνθρώπου τὴν φύσιν
[4, 5]	ἔμαθεν ἢ παρὰ τίνι, ὅτι	ἥμερόν	ἐστι ζῷον, ὅτι φιλάλληλον, ὅτι
[4, 1]	ἄνθρωπος οὐκ ἔστι θηρίον, ἀλλ´	ἥμερον	ζῷον. ἐπεὶ πότ´ ἄμπελος πράσσει
[4, 5]	ἔχει χαρακτῆρα τὰ δόγματα αὐτοῦ;	ἥμερον,	κοινωνικόν, ἀνεκτικόν, φιλάλληλον. φέρε, παραδέχομαι,
[4, 1]	ἐννοίᾳ τῆς ἐλευθερίας. λέοντας τρέφουσιν	ἡμέρους	ἐγκλείσαντες καὶ σιτίζουσι καὶ κομίζουσιν
[4, 13]	ἄν ποτε οὗτος ἐξείποι τὰ	ἡμέτερα	εὐλαβούμενος, μήποτε καὶ ἡμεῖς ἐξείπωμεν
[4, 13]	κἀκείνῳ ἐν τῷ μέρει τῶν	ἡμετέρων.	εἶθ´ ὅτι οἰόμεθα οὐχ ἁπλῶν
[4, 1]	μή τι ἁπλῶς τὴν ἐν	ἡμῖν	ἀκρόπολιν καὶ τοὺς ἐν ἡμῖν
[4, 13]	ἐκφέροντας τὰ αὑτῶν. Ὅταν τις	ἡμῖν	ἁπλῶς δόξῃ διειλέχθαι περὶ τῶν
[4, 5]	οὐ θέλομεν τὴν μόνην δεδομένην	ἡμῖν	ἀσφάλειαν ἐχυρὰν ποιεῖν; οὐδ´ ἀποστάντες
[4, 1]	ἀναγκαία, πολλῆς βουλῆς δεομένη. τί	ἡμῖν	ἐμπαίζεις, ἄνθρωπε; οὐδέποτε τοιαύτη σκέψις
[4, 1]	πάντα ἢ τὰ μὲν ἐφ´	ἡμῖν	ἐστιν, τὰ δ´ ἐπ´ ἄλλοις;
[4, 1]	πότερον οὐδὲν ἔχομεν, ὃ ἐφ´	ἡμῖν	μόνοις ἐστίν, ἢ πάντα ἢ
[4, 5]	καθάπερ καὶ τῶν ἄλλων ἔκκειται	ἡμῖν	ὁ βίος ὁ Σωκράτους, ὃς
[4, 12]	μεμνῆσθαι, τίνες ἐσμὲν καὶ τί	ἡμῖν	ὄνομα, καὶ πρὸς τὰς δυνάμεις
[4, 1]	ἀλλότρια; ἃ οὐκ ἔστιν ἐφ´	ἡμῖν	οὔτ´ ἔχειν οὔτε μὴ ἔχειν
[4, 1]	εἰς τὸ μέσον καὶ εἰπὲ	ἡμῖν,	πότε ἀταραχώτερον ἐκάθευδες, νῦν ἢ
[4, 11]	ἀλλὰ καὶ εἰς τὰ ἱερὰ	ἡμῖν	συνέρχῃ τοιοῦτος, ὅπου πτῦσαι οὐ
[4, 4]	ἤδη ἐπὶ τὸν ἀγῶνα, δεῖξον	ἡμῖν,	τί ἔμαθες, πῶς ἤθλησας. μέχρι
[4, 1]	ἡμῖν ἀκρόπολιν καὶ τοὺς ἐν	ἡμῖν	τυράννους ἀποβεβλήκαμεν, οὓς ἐφ´ ἑκάστοις
[4, 5]	Ἐφέσῳ δ´ ἀλώπεκες καὶ ἐφ´	ἡμῶν	ἁρμόσει· ἐν σχολῇ λέοντες, ἔξω
[4, 1]	τοὺς ἐξουσίαν αὐτῶν ἔχοντας κυρίους	ἡμῶν	εἶναι. διὰ τοῦτο καὶ ὡς
[4, 12]	τοῦ πράγματος· μή τι καταφρονήσωσιν	ἡμῶν	οἱ συνόντες, μή τι ἡμεῖς
[4, 4]	τοῖς βαλανείοις ὄχλος· καὶ τίς	ἡμῶν	οὐ χαίρει τῇ πανηγύρει ταύτῃ
[4, 5]	ἐπὶ τῷ μηδενί; ἀσφαλές ἐστιν	ἡμῶν	τὸ τεῖχος, τροφὰς ἔχομεν ἐπὶ
[4, 1]	ἐξ ἐλευθέρων ἦν (οὐ γὰρ	ἦν)	ἀλλ´ ὅτι αὐτὸς ἦν, ὅτι
[4, 1]	ποθεῖ. τί γάρ μοι κακὸν	ἦν;	ἄλλος μ´ ἐνέδυεν, ἄλλος μ´
[4, 6]	ἐλεοῦσιν, ἐφ´ οἷς, εἴπερ ἄρα,	ἦν	ἄξιον, ἐπὶ τοῖς ἁμαρτανομένοις, ἀλλ´
[4, 11]	παρεσκεύασεν, διὰ τοῦτο χεῖρας. ἀμήχανον	ἦν	ἀπὸ τοῦ τρώγειν μὴ ῥυπαρόν
[4, 9]	τούτων οὐδὲν οὐκέτι εἶναι ζημία·	ἦν	δέ ποτε χρόνος, ὅτε μόνην
[4, 13]	καὶ αἰδήμων. εἰ γὰρ τοῦτο	ἦν,	ἐγὼ περιερχόμενος πᾶσιν ἀνθρώποις τὰ
[4, 1]	μηκέτι ζητῇς τὸ παράδειγμα. Διογένης	ἦν	ἐλεύθερος. πόθεν τοῦτο; οὐχ ὅτι
[4, 4]	τοῦτο γάρ σου τὸ ἔργον	ἦν,	ἡλιάζεσθαι; οὐχὶ δὲ τὸ εὐροεῖν,
[4, 5]	ἀγνώμονος. τραχεῖα γὰρ πρὸς τί	ἦν;	ἵν´ ὕδωρ καταχέῃ τῆς κεφαλῆς
[4, 1]	πατὴρ τὴν αὐτὴν δουλείαν δοῦλος	ἦν	καὶ ἡ μήτηρ καὶ ὁ
[4, 11]	οὐ ποιεῖ ἔργον ἀνθρωπικόν. ἀμήχανον	ἦν	μὴ πηλοῦσθαι τοὺς πόδας μηδὲ
[4, 7]	ἐνθάδε οὐ διὰ τὸν τόπον	ἦν	μοι καλῶς, ἀλλὰ διὰ τὰ
[4, 8]	πολὺ ἐπειρώμην λανθάνειν φιλοσοφῶν καὶ	ἦν	μοι‘ φησίν, τοῦτο ὠφέλιμον. πρῶτον
[4, 11]	φιλοτεχνεῖν κατὰ τὸ ἐνδεχόμενον. ἀμήχανον	ἦν	μύξας μὴ ῥεῖν τοῦ ἀνθρώπου
[4, 10]	ἀποβὰν εὐτύχημα. ἢ τίς ἂν	ἦν	ὁ Ἡρακλῆς λέγων πῶς μοι
[4, 1]	τῆς δουλείας {β} λαβὰς οὐδ´	ἦν,	ὅπως τις προσέλθῃ πρὸς αὐτὸν
[4, 1]	γὰρ ἦν) ἀλλ´ ὅτι αὐτὸς	ἦν,	ὅτι ἀποβεβλήκει πάσας τὰς τῆς
[4, 1]	τοῦτο; οὐχ ὅτι ἐξ ἐλευθέρων	ἦν	(οὐ γὰρ ἦν) ἀλλ´ ὅτι
[4, 11]	ἔστιλβεν αὐτοῦ τὸ σῶμα, ἀλλ´	ἦν	οὕτως ἐπίχαρι καὶ ἡδύ, ὥστ´
[4, 11]	μόνον ἀκοῦσαι, ἀλλὰ καὶ ἰδεῖν	ἦν.	πάλιν περὶ Διογένους ταὐτὰ γράφουσι.
[4, 10]	ἣν θέλεις χώραν. σὰ γὰρ	ἦν	πάντα, σύ μοι αὐτὰ δέδωκας‘
[4, 1]	ἆρά γ´ ὅτι ἐξ ἐλευθέρων	ἦν;	πάντες γὰρ Ἀθηναῖοι καὶ πάντες
[4, 4]	ἀπαραπόδιστον; καὶ πῶς ἂν ἔτι	ἦν	Σωκράτης, εἰ ταῦτα ὠδύρετο; πῶς
[4, 1]	ἐστὶ καὶ ἄλλο οὐδέν. ταῦτα	ἦν	τὰ ἐλεύθερον ἐκεῖνον ἐάσαντα. ~Καὶ
[4, 8]	ἄλλοι. ποῦ οὖν αὐτὸς καὶ	ἦν	τις καὶ εἶναι ἤθελεν; ὅπου
[4, 1]	τῷ δήσαντι τὸν αὑτοῦ δοῦλον,	ἣν	δοκεῖς; (Τὸ δῆσαι· τοῦτο ὃ
[4, 10]	αὐτὰ ἀπόλαβε καὶ κατάταξον εἰς	ἣν	θέλεις χώραν. σὰ γὰρ ἦν
[4, 4]	(Καὶ τίς αὕτη ἡ εὔροια,	ἣν	ὁ τυχὼν ἐμποδίσαι δύναται, οὐ
[4, 8]	οὗ τὴν μαρτυρίαν τὴν αὑτοῦ,	ἣν	τῇ ἀρετῇ μαρτυρεῖ καὶ τῶν
[4, 1]	οὐπώποτ´ οὔτε θέλων ἐκωλύθην οὔτ´	ἠναγκάσθην	μὴ θέλων καὶ πῶς τοῦτο
[4, 5]	πῶς Καλλικλέους, πῶς τῆς γυναικὸς	ἠνείχετο,	πῶς τοῦ υἱοῦ ἐξελεγχόμενος ὑπ´
[4, 5]	πόσας μάχας λέλυκεν, πῶς πάλιν	ἠνέσχετο	Θρασυμάχου, πῶς Πώλου, πῶς Καλλικλέους,
[4, 1]	εἶπάς τινα οἰμώζων καὶ στένων,	ἠνέσχου	λοιδορούμενος, ἀποκλειόμενος; ἀλλ´ εἰ σὺ
[4, 8]	σὺ φυτάριον· θᾶττον τοῦ δέοντος	ἤνθηκας,	ἀποκαύσει σε ὁ χειμών. ἰδοῦ,
[4, 1]	ὁ κύριος αὐτοῦ ἀποδημεῖ· εἶθ´	ἥξει	καὶ γνώσῃ οἷα πάσχει. (Τίς
[4, 1]	καὶ γνώσῃ οἷα πάσχει. (Τίς	ἥξει;	(Πᾶς ὃς ἂν ἐξουσίαν ἔχῃ
[4, 11]	θέλεις, οὐκ ἀποπλυνεῖς σεαυτόν, οὐχ	ἥξεις	καθαρός, ἵνα σοι χαίρωσιν οἱ
[4, 6]	διὰ τὸ δόγματα ἔχειν ὀρθὰ	ἠξίους	τοξεύων μᾶλλον ἐπιτυγχάνειν τῶν τοξοτῶν
[4, 8]	Κυνικὸς τοῦ σκήπτρου καὶ διαδήματος	ἠξιωμένος	παρὰ τοῦ Διὸς καὶ λέγων
[4, 5]	πρὸς τοὺς δυστυχοῦντας, πρὸς τοὺς	ἠπατημένους	περὶ τῶν μεγίστων; Τούτων Σωκράτης
[4, 1]	ὠστικὸν καὶ παρὰ τὰ μέτρα	ἠπειγμένον;	Ὅταν οὖν πρὸς τὰ πράγματα
[4, 10]	ἢ τίς ἂν ἦν ὁ	Ἡρακλῆς	λέγων πῶς μοι μὴ μέγας
[4, 1]	ἐκεῖνο δέ μοι εἰπέ· οὐδέποτ´	ἠράσθης	τινός; οὐ παιδισκαρίου, οὐ παιδαρίου,
[4, 12]	πενία, ποῖον πρόσκρουσμα; (Ἀλλ´ οὐκ	ἤρεσα	τῷ δεῖνι. (Μὴ οὖν ἐκεῖνος
[4, 1]	τίνα οὐδέτερα; (Ἐσκεπτόμην. (Τίνα οὖν	ἤρεσκεν	ὑμῖν; (Τὰ δίκαια καὶ καλὰ
[4, 4]	{κατ{ α} άλληλα ἠρκούμεθα καὶ	ἠριθμοῦμεν	ἂν οὐ ταῦτα, ἃ μέχρι
[4, 4]	ἀποδιδόναι τὰ {κατ{ α} άλληλα	ἠρκούμεθα	καὶ ἠριθμοῦμεν ἂν οὐ ταῦτα,
[4, 1]	λόγων εἰκαίων ὡς ἐκ τριχὸς	ἠρτημένον,	ἀλλὰ ἰσχυρὸν καὶ χρηστικὸν καὶ
[4, 8]	παρὰ τοῖς πλείστοις Σωκράτης καὶ	ἤρχοντο	πρὸς αὐτὸν ἀξιοῦντες φιλοσόφοις συσταθῆναι.
[4, 11]	οὕτως ἐπίχαρι καὶ ἡδύ, ὥστ´	ἤρων	αὐτοῦ οἱ ὡραιότατοι καὶ εὐγενέστατοι
[4, 1]	καταφιλῇς, ἵνα μηδ´ ἐλευθέρων δοῦλος	ᾖς;	εἶτά μοι σεμνὸς περιπατεῖς στρατηγῶν,
[4, 11]	ὀδόντας‘ διὰ τί; ἵν´ ἄνθρωπος	ᾖς	καὶ μὴ θηρίον μηδὲ συίδιον.
[4, 10]	μου τὸν υἱόν. μωρὸς γὰρ	ἦς	καὶ τὰ ἄδηλα ᾤου. τί
[4, 11]	ὅταν μέλλῃς ἐσθίειν, ἐὰν μὴ	ᾖς	παντελῶς ἀκάθαρτος καὶ ῥυπαρός· τ
[4, 1]	ὅτε δ´ ἐν τῇ σχολῇ	ἦς,	τί ἐσκέπτου; οὐκ ἐμελέτας, τίνα
[4, 2]	ἐφιέμενος τῶν οὐδενὸς ἀξίων ἡδὺς	ἦς	τοῖς συνοῦσιν. οὐ δύνασαι δ´
[4, 11]	ἄπελθ´ εἰς ἐρημίαν πού ποτε,	ἧς	ἄξιος εἶ, καὶ μόνος δίαγε
[4, 1]	δὲ δὴ καὶ τὰ μάλιστα	ἦσαν	ἐλεύθεροι, τί τοῦτο πρὸς σέ;
[4, 1]	γάρ, εἰ ἐκεῖνοι μὲν γενναῖοι	ἦσαν,	σὺ δ´ ἀγεννής; ἐκεῖνοι μὲν
[4, 9]	ἀποπέπαυται· ὁ δὲ πρὸς ὀλίγον	ἡσθεὶς	ναυτιᾷ, χολὴν αὐτὸ ποιεῖ ἀντὶ
[4, 8]	θεατὰς ἐποίουν, ἀλλὰ δι´ ἐμαυτόν·	ἤσθιον	ἐμαυτῷ καλῶς, κατεσταλμένον εἶχον τὸ
[4, 4]	~Πρὸς τοὺς περὶ τὸ ἐν	ἡσυχίᾳ	διάγειν ἐσπουδακότας. Μέμνησο, ὅτι οὐ
[4, 4]	μόνον ἢ μετ´ ὀλίγων διεξαγαγεῖν,	ἡσυχίαν	αὐτὸ κάλει καὶ χρῶ τῷ
[4, 3]	πρᾶξιν καλήν, οὐδ´ ἀντὶ ψυχρολογίας	ἡσυχίαν	οἵαν δεῖ, οὐδ´ ἀντὶ αἰσχρολογίας
[4, 4]	θεατάς. (Ἀλλ´ ἐγὼ ἤθελον ἐφ´	ἡσυχίας	διάγειν. (Οἴμωζε τοίνυν καὶ στένε,
[4, 4]	καὶ ἄλλοις ὑποτεταγμένους, ἀλλὰ καὶ	ἡσυχίας	καὶ σχολῆς καὶ ἀποδημίας καὶ
[4, 8]	ποιεῖ‘ ἔδει δ´ ἀφ´ ὧν	ἠσχημόνει	μᾶλλον λέγειν αὐτὸν μὴ εἶναι
[4, 13]	παρακαταθῶμαι, ἀνθρώπῳ τὴν ἑαυτοῦ προαίρεσιν	ἠτιμακότι,	θέλοντι δὲ κερματίου τυχεῖν ἢ
[4, 1]	καὶ κατακοπέντα, ἀλλὰ τὸν ἀπλῆγα	ἡττηθέντα·	οὐδὲ κύνα εὐδαιμονίζεις τὸν μήτε
[4, 1]	δὲ μή, πληγὰς λαβὼν οὐδὲν	ἧττον	ἀπολεῖς καὶ τὸ ὀνάριον. ὅταν
[4, 1]	προσῆλθες τοῖς φιλοσόφοις; ἵνα μηδὲν	ἧττον	ἀτυχῇς καὶ δυστυχῇς; ~οὐκοῦν ἄφοβος
[4, 1]	πάσχει ὅσα μαστιγίας καὶ οὐδὲν	ἧττον	δευτέραν αἰτεῖ στρατείαν καὶ τρίτην.
[4, 1]	καὶ νῦν Σωκράτους ἀποθανόντος οὐθὲν	ἧττον	ἢ καὶ πλεῖον ὠφέλιμός ἐστιν
[4, 1]	εἰς τὸ παλάτιον ἀναβῇς, οὐδὲν	ἧττον·	καὶ αἰσθήσει, ὅτι παράδοξα μὲν
[4, 5]	ὡς αὐτοῖς δοκεῖ, αὐτὸς μηδὲν	ἧττον	κατὰ φύσιν ἕξει καὶ διεξάξει
[4, 1]	τοῦ φίλος εἶναι Καίσαρος οὐδὲν	ἧττον	τοῦ ζητουμένου οὐ τέτευχεν. τί
[4, 4]	τὸ συνεργητικόν’ καὶ οὕτως ἂν	ηὐχαριστοῦμεν	τῷ θεῷ ἐφ´ οἷς δεῖ
[4, 8]	καὶ τυφλός, ἵνα μηδὲ τὸν	Ἥφαιστον	ὑπολαμβάνῃς καλὸν χαλκέα, ἂν μὴ
[4, 11]	κυλίηται. διὰ τοῦτο καὶ Πολέμωνος	ἥψαντο	οἱ λόγοι οἱ Ξενοκράτους ὡς
[4, 10]	δ´ ἡ χύτρα, ἐν ᾗ	ἥψετό	σοι τὸ κρέας, καταγῇ, λιμῷ