Livre, Chap.
[4, 1]	τὸ παιδίον σου ἀπέθανεν· πόθεν	σοι;	ἀλλ´ ὅτι σου τὸ ἔλαιον
[4, 1]	πρὸς σὲ ταῦτα’ συγγνώ– σεταί	σοι.	ἂν δ´ αὐτῷ τὰς ἀληθείας
[4, 1]	πόθεν τὴν ὑπατείαν ἔλαβες, τίς	σοι	αὐτὴν ἔδωκεν; ἐγὼ μὲν οὐδὲ
[4, 7]	πάντων καὶ τοῦ σωματίου ὅλου	σοι	αὐτοῦ ἐξίσταμαι, ὅταν θέλῃς. πείρασαί
[4, 13]	δοκεῖς, θέλεις καὶ ἐμὲ ὅμοιόν	σοι	γενέσθαι; τί δ´, εἰ σὺ
[4, 6]	δέδοταί σοι τοῦτο; ἐκεῖνο μόνον	σοι	δέδοται, σαυτὸν πεῖσαι. καὶ οὔπω
[4, 1]	μηδ´ ὁλόκληρον ἔχων. ἀλλὰ δύναμαί	σοι	δεῖξαι ἐλεύθερον, ἵνα μηκέτι ζητῇς
[4, 4]	σε δουλεύειν ἀεὶ τῷ δυναμένῳ	σοι	διαπράξασθαι τὴν ἔξοδον, τῷ πᾶν
[4, 5]	οὔ, ἀλλὰ προαίρεσις. τί οὖν	σοι	δίδοται πρὸς τοῦτο; ὡς μὲν
[4, 1]	τῶν ἐζητηκότων. τί λέγουσιν; ἀγαθόν	σοι	δοκεῖ ἡ ἐλευθερία; (Τὸ μέγιστον.
[4, 8]	ὅταν σωφρονῇς, ἐξ ὧν ποιεῖν	σοι	δοκεῖ κακῶς, λέγεις ὅρα τὸν
[4, 9]	μὴ ἐπιθυμεῖν εὐμόρφου γυναικός. μικρά	σοι	δοκεῖ ταῦτα; καὶ πόσου ἂν
[4, 1]	ἐλεύθεροί ἐσμεν’ Ὅμως δ´, ἐάν	σοι	δοκῇ, τὸν μὲν Καίσαρα πρὸς
[4, 1]	εἰσήγαγεν; οὐχὶ τὸ φῶς ἐκεῖνός	σοι	ἔδειξεν; οὐ συνεργοὺς δέδωκεν; οὐ
[4, 6]	τοῖς ἀνθρωπικοῖς ἔργοις; ἀλλὰ μέλει	σοι,	εἴ σε ἐλεοῦσιν οἱ ἄλλοι;
[4, 1]	οὐκέτι ἐγὼ περιπατῶ. (Τίς δέ	σοι	εἶπεν τὸ περιπατῆσαι σὸν ἔργον
[4, 4]	ὧν ἔμαθες καὶ διεσκέψω, ἀπαντῶντά	σοι	εἰς τὰ ἔργα, εὐφραίνου ἐπ´
[4, 1]	ἀκούεις ὅτι παῦσαι, τοὺς θεούς	σοι,	ἐμπαίζων μου τῇ τύχῃ· οὐκ
[4, 1]	τούτοις; (Καὶ εἰ μὴ ποιεῖ	σοι,	ἔξελθε· οὐκ ἔχει χρείαν θεατοῦ
[4, 7]	κρείττων εἶ καὶ ἰσχυρότερος, ἐκεῖ	σοι	ἐξίσταμαι· ὅπου πάλιν ἐγὼ κρείττων,
[4, 1]	(Ἔστω καὶ ταῦτα. (Δοκεῖ δέ	σοι	ἡ ἐλευθερία αὐτεξούσιόν τι εἶναι
[4, 1]	φοβήσῃ; περὶ τῶν σεαυτοῦ, ὅπου	σοι	ἡ οὐσία τοῦ ἀγαθοῦ καὶ
[4, 1]	οὐ θέλεις οὖν, ἕως δέδοταί	σοι,	θεασάμενος τὴν πομπὴν καὶ τὴν
[4, 4]	ταῦτα ἐκ σοῦ αὐτοῦ γίνεταί	σοι	καὶ ἀπὸ τῶν θεῶν. ἐκεῖνο
[4, 7]	ὀρθοστρώτοις οἰκῇς, ἔτι πῶς παῖδές	σοι	καὶ πιλλᾶτοι διακονῶσιν, πῶς ἐσθῆτα
[4, 6]	ἑαυτῷ καὶ ἐγκαλεῖ τί γάρ	σοι	καὶ τοῦτο εἰπεῖν; οὐ γὰρ
[4, 1]	τούτων ἀφαιρῇ καὶ λέγεις τί	σοι	κακόν ἐστιν" διὰ τοῦτο ἐκεῖνα
[4, 10]	κακώτερον ἄλλο πάθοιμι. τοῦτο γάρ	σοι	κακόν ἐστιν; εἶτ´ ἀφεὶς τοῦτο
[4, 1]	καὶ ἀκώλυτα εἶναι. καὶ τί	σοι	κακόν ἐστιν ἐνταῦθα; οἷα λέγεις;
[4, 4]	εἰς τοῦτο ἱκανὸν χρόνον. νῦν	σοι	λέγει ἐλθὲ ἤδη ἐπὶ τὸν
[4, 1]	σε κωλύσει; (Οὐδαμῶς. (Τίς οὖν	σοι	λέγει, ὅτι ὁ τῶν ἀλλοτρίων
[4, 1]	ἐροῦντά τι ὧν οὐ πρέπει	σοι.	λέγεις ἢ οὐ λέγεις; εἰπέ
[4, 1]	παντὸς τοῦ ἰσχυροτέρου. καὶ τί	σοι	λέγω χεῖρα; ὅλον τὸ σῶμα
[4, 4]	ἐκπλήσσουσίν σε αἱ ὗλαι, τί	σοι	λείπει; βιβλία; πῶς ἢ ἐπὶ
[4, 1]	κτήσεως ἐπελάβου, αὐτὴν ἀφῆκεν ἄν	σοι	μᾶλλον ἢ ἠκολούθησεν δι´ αὐτήν·
[4, 1]	τε μή. (Καὶ {τί{ ς}	σοι	μαρτυρεῖ ταῦτα; (Τί γὰρ ἄλλο
[4, 1]	οὖν ἀπόκριναί μοι κἀκεῖνο· δοκεῖ	σοι	μέγα τι εἶναι καὶ γενναῖον
[4, 10]	μηδὲ θηριώδεις ἄνθρωποι‘ καὶ τί	σοι	μέλει; ἂν μέγας σῦς ἐπιφανῇ,
[4, 5]	ἀλλ´ ὑπὸ τῶν ἀγνοούντων; τί	σοι	μέλει; οὔ τινι γὰρ ἄλλῳ
[4, 7]	ἀντιποιοῦμαι; μή τι οὖν δογμάτων	σοι	μεμέληκε; μή τι τοῦ λόγου
[4, 6]	θέλεις, καὶ τότε κλαῖε, ἐάν	σοι	μὴ προχωρῇ· κλαίειν γὰρ ἄξιος
[4, 12]	αὐτήν, ἀλλ´ ἐκεῖνο πρόχειρον ἔστω	σοι,	ὅτι παρὰ τὸ σήμερον ἁμαρτηθὲν
[4, 10]	ἐξελεῖν αἰτιᾷ τὴν μητέρα, ὅτι	σοι	οὐ προεῖπεν, ἵν´ ὀδυνώμενος ἐξ
[4, 8]	ἡμεῖς καὶ ἔλεγεν ἐγὼ δέ	σοι	οὐ φαίνομαι φιλόσοφος; ἀλλ´ ἀπῆγεν
[4, 1]	μοι’ διὰ τί οὐκ ἔξεστίν	σοι;	οὐκ ἄρτι ἐμάχου μοι λέγων
[4, 1]	τὰ δόγματα ταῦτα, ἀλλὰ φαίνεταί	σοι	οὔτε ταῦτα οὐδέτερα, ἀλλὰ τὰ
[4, 13]	ἀμέλει πολλάκις εἰώθασιν λέγειν ἐγώ	σοι	πάντα τἀμαυτοῦ εἴρηκα, σύ μοι
[4, 10]	τοῖς προαιρετικοῖς; (Ναί. (Ἔξεστιν οὖν	σοι	παντὶ τῷ ἀποβάντι χρῆσθαι κατὰ
[4, 10]	δ´ οὐ δύναται. ἀλλ´ Αὐτομέδων	σοι	παραθήσει· ἂν δὲ καὶ Αὐτομέδων
[4, 11]	σοι φαίνεται; εἰ δ´ ἵππον	σοι	πεπιστεύκει ἡ φύσις, περιεώρας αὐτὸν
[4, 2]	μή, οὗτος ὁ ἐπαμφοτερισμὸς ἑκάτερόν	σοι	ποιήσει, οὔτε προκόψεις κατ´ ἀξίαν
[4, 6]	τίς δὲ οὕτως πιθανός ἐστί	σοι	πρὸς τὸ πεῖσαι ὡς σὺ
[4, 11]	(Διὰ τί; φησίν. (Πάλιν ἐρῶ	σοι·	πρῶτον μὲν ἵνα τὰ ἀνθρώπου
[4, 13]	Ῥώμῃ οἱ προπετεῖς λαμβάνονται. παρακεκάθικέ	σοι	στρατιώτης ἐν σχήματι ἰδιωτικῷ καὶ
[4, 12]	ἁμαρτηθὲν εἰς τἆλλα χεῖρον ἀνάγκη	σοι	τὰ πράγματα ἔχειν. πρῶτον μὲν
[4, 4]	ἄλλο ἢ εὔροια; εἰ δέ	σοι	τὸ ἀναγιγνώσκειν εὔροιαν μὴ περιποιῇ,
[4, 10]	αὐτὸ θήσεις καλῶς καὶ ἔσται	σοι	τὸ ἀποβὰν εὐτύχημα. ἢ τίς
[4, 10]	ἡ χύτρα, ἐν ᾗ ἥψετό	σοι	τὸ κρέας, καταγῇ, λιμῷ σε
[4, 8]	πάσης ταραχῆς‘ οὕτως οὐκ ἀρκεῖ	σοι	τὸ μηδὲν ἀλγεῖν, ἂν μὴ
[4, 6]	πείθειν τοὺς ἄλλους; καὶ τίς	σοι	τοσούτῳ χρόνῳ σύνεστιν ὡς σὺ
[4, 1]	ἐξεπόθη, ἵνα τις ἐπιστὰς διατεινομένῳ	σοι	τοῦτ´ αὐτὸ μόνον εἴπῃ φιλόσοφε,
[4, 6]	καὶ κακά. μὴ γὰρ δέδοταί	σοι	τοῦτο; ἐκεῖνο μόνον σοι δέδοται,
[4, 1]	τὰ δόγματα, μή τι προσήρτηταί	σοι	τῶν οὐ σῶν, μή τι
[4, 6]	ὄντα ἐμαυτόν. (Πότερον δ´ ἤδη	σοι	ὑπάρχει τοῦτο, τὸ μὴ εἶναι
[4, 11]	ἀπερισκέπτως καὶ ἀγνωμόνως ἀναστρέφεσθαι τίνος	σοι	φαίνεται; εἰ δ´ ἵππον σοι
[4, 1]	πρὸς τὸ δοῦλον εἶναι; (Οὐδέν	σοι	φαίνεται εἶναι τὸ ἄκοντά τι
[4, 1]	αὐτὸς καὶ γράφει· διὰ τοῦτό	σοι’	φησίν, ἔξεστιν, ὦ Διόγενες, καὶ
[4, 11]	σεαυτόν, οὐχ ἥξεις καθαρός, ἵνα	σοι	χαίρωσιν οἱ συνόντες; ἀλλὰ καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/05/2007