Alphabétiquement     [«   »]
ἔστι 16
ἔστιλβεν 1
ἐστίν 12
ἐστιν 83
ἐστὶν 9
ἔστιν 17
Ἔστιν 1
Fréquences     [«    »]
75 οὕτως
80 περὶ
81 πῶς
83 ἐστιν
86 ἐπὶ
90 ἀλλὰ
90 τῷ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Arrien, Les Entretiens d'Épictête, livre IV

ἐστιν


Livre, Chap.
[4, 8]   μὴ κακοστομάχου κισσώσης γυναικός  ἐστιν.   ἀγνοεῖσθαι μελέτησον πρῶτον, τίς εἶ·
[4, 13]   πέπονθα. Ναί· ἀλλ´ ἄνισόν  ἐστιν   ἀκούσαντα τὰ τοῦ πλησίον ἀπόρρητα
[4, 4]   ἐστίν’ ὄχλον οὐ θέλω, θόρυβός  ἐστιν’   ἀλλ´ ἂν μὲν οὕτως φέρῃ
[4, 6]   ὡς ἄρα οὐδὲν τούτων κακόν  ἐστιν,   ἀλλ´ οἷόν τε καὶ πένητι
[4, 11]   τῷ χρόνῳ γνώσῃ, ὅτι οὐδέν  ἐστιν‘   ἂν δέ μοι ἔλθῃ κεκοπρωμένος,
[4, 12]   γνώμην, οὐκ ἔτι ἐπὶ σοί  ἐστιν   ἀνακαλέσασθαι αὐτήν, οὐκ ἐπὶ τὸ
[4, 1]   ἧττον καὶ πλεῖον ὠφέλιμός  ἐστιν   ἀνθρώποις μνήμη ὧν ἔτι
[4, 1]   μὲν ἵνα λάβῃ, πάσχει ὧν  ἐστιν   ἄξιος· εἶτα λαβὼν πάλιν ταὐτά.
[4, 6]   ἐγὼ δογμάτων ὀρθῶν, εὐλογώτερόν μέ  ἐστιν   ἄρχειν. (Ἐν φροντίζεις, ἐν
[4, 10]   ὅτι τί ἀγωνιᾷς; ἐπὶ σοί  ἐστιν·   ἀσφαλὴς ἴσθι· μὴ πρὸ τοῦ
[4, 4]   ἐπὶ τὸ βιοῦν παρασκευή τίς  ἐστιν   αὕτη; τὸ βιοῦν δ´ ἐξ
[4, 7]   ἅπαξ εἰσελθὼν οὐκ οἶδεν, τί  ἐστιν   αὐτός, ἄξιός ἐστι φοβεῖσθαι καὶ
[4, 1]   κυρίους ἔχομεν· ἐκεῖνα δὲ πολλά  ἐστιν.   διὰ ταῦτα ἀνάγκη καὶ τοὺς
[4, 4]   δυσκόλων. εἰ οὖν τούτων καιρός  ἐστιν,   διὰ τί οὐκ αἴρεις αὐτῶν
[4, 1]   καὶ λέγεις τί σοι κακόν  ἐστιν"   διὰ τοῦτο ἐκεῖνα μόνα ἐροῦμεν
[4, 10]   ἐνίοις· καὶ τί τὸ γινόμενόν  ἐστιν;   δώδεκα δεσμὰ ῥάβδων καὶ τρὶς
[4, 6]   καὶ διεξάγειν, ἐμοὶ δ´ οὐδείς  ἐστιν   ἐγγίων ἐμοῦ. τί οὖν τοῦτό
[4, 1]   σκέπτῃ, εἰ τὰ μέλανα λευκά  ἐστιν,   εἰ τὰ βαρέα κοῦφα; οὐχὶ
[4, 4]   καὶ ἀγάπα ταῦτα, ὧν καιρός  ἐστιν.   εἴ τινα ὁρᾷς, ὧν ἔμαθες
[4, 1]   ἐξουσίαν τῆς μεγίστης ὠφελείας θεῖόν  ἐστιν,   εἶθ´ ὑποτάσσομεν κακῶς οὗτος δ´
[4, 1]   ἔχει {τῆς μεγίστης ὠφελείας· θεῖόν  ἐστιν.   εἶθ´ ὑποτάσσομεν κακῶς, οὗτος δ´
[4, 10]   πάθοιμι. τοῦτο γάρ σοι κακόν  ἐστιν;   εἶτ´ ἀφεὶς τοῦτο ἐξελεῖν αἰτιᾷ
[4, 10]   ἰδίων ἔργων πεφρόντικεν, ὅπου αὐτός  ἐστιν·   εἶτα ἐρῶ αὐτῷ εἰ μὴ
[4, 8]   φῦσαι τὸν στάχυν ἐξενέγκῃ, ἀτελές  ἐστιν,   ἐκ κήπου Ἀδωνιακοῦ. τοιοῦτον εἶ
[4, 13]   κατασχεῖν. ἐπεί τοι εἰ τοῦτό  ἐστιν,   ἐμοὶ μόνῳ αὐτὰ πίστευσον· νῦν
[4, 1]   δεῖ τὸν δεσπότην; τίς γάρ  ἐστιν   ἐν νηὶ κύριος; (Ὁ κυβερνήτης.
[4, 10]   οὐσία τοῦ ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ  ἐστιν   ἐν τοῖς προαιρετικοῖς; (Ναί. (Ἔξεστιν
[4, 1]   εἶναι. καὶ τί σοι κακόν  ἐστιν   ἐνταῦθα; οἷα λέγεις; πέτεσθαι πέφυκα
[4, 11]   κεκοπρωμένον; ἐκείνη ὀσμὴ ἔξωθέν  ἐστιν   ἐπίθετος, δ´ ἐξ ἀθεραπευσίας
[4, 12]   δεῖνι. (Μὴ οὖν ἐκεῖνος ἐμόν  ἐστιν   ἔργον, μή τι ἐμὸν κρίμα;
[4, 1]   αὐτοῦ ἐπιστρέφῃ; (Οὔ. (Σὸν οὖν  ἐστιν   ἔργον τὸ καταφρονεῖν θανάτου
[4, 9]   πάθε· ἴσθι γάρ, ὅτι οὐδέν  ἐστιν   εὐαγωγότερον ἀνθρωπίνης ψυχῆς. θελῆσαι δεῖ
[4, 1]   (Τὸν ἀγρὸν δ´ ἐπὶ σοί  ἐστιν   ἔχειν, ὅταν θέλῃς καὶ ἐφ´
[4, 1]   θέλῃς ὁλόκληρον εἶναι, ἐπὶ σοί  ἐστιν   οὔ; (Οὐκ ἐπ´ ἐμοί.
[4, 12]   μὲν οὖν λυσιτελὴς ὑπέρθεσίς  ἐστιν,   παντελὴς ἀπόστασις αὐτῆς ἐστι
[4, 1]   ὅτι καρπιστὴν δίδως. τοῦτο γάρ  ἐστιν   ταῖς ἀληθείαις ἐλευθερία. ταύτην
[4, 4]   πειρῶ τοῖς ἀνθρώποις. τί γάρ  ἐστιν   ἥδιον θέαμα τῷ φιλανθρώπῳ
[4, 5]   ἔχουσιν ἐπὶ τῷ μηδενί; ἀσφαλές  ἐστιν   ἡμῶν τὸ τεῖχος, τροφὰς ἔχομεν
[4, 8]   ἐστὶ ζητεῖτε, ἀλλ´ ὅπου μή  ἐστιν,   ἰδοὺ ἐγὼ ὑμῖν παράδειγμα ὑπὸ
[4, 6]   καὶ λανθάνειν πειρᾶσθαι ὅτι ταὐτά  ἐστιν,   καὶ ἱματίδια στιλπνὰ καὶ τὴν
[4, 5]   δεῖ προαίρεσις, τοῦτο μόνον ἀγαθόν  ἐστιν,   καὶ οἵα μὴ δεῖ, τοῦτο
[4, 1]   ἐὰν γένωμαι, καὶ οὗτος θνητός  ἐστιν   {καὶ οὗτος θνητός} ἂν δ´
[4, 1]   ὅτι πᾶν τὸ γενόμενον ἐκεῖθέν  ἐστιν   καὶ ὑπὲρ ἐκείνης πράττεται καὶ
[4, 1]   τηρῆσαι ὅτε θέλεις, τοῦτο ἀλλότριόν  ἐστιν.   μακρὰν ἀπ´ αὐτοῦ οὐ μόνον
[4, 5]   τί οὖν ἔλεγες, ὅτι ἄνθρωπός  ἐστιν;   μὴ γὰρ ἐκ ψιλῆς μορφῆς
[4, 1]   δὲ πάντων, ὡς λέγεις, κοινός  ἐστιν,   μηδέν σε τοῦτο παραμυθείσθω, ἀλλὰ
[4, 6]   δέ γε ὀδυνώμενος ἐλεεινός  ἐστιν;   (Ναί. (Πῶς οὖν ἔτι παρὰ
[4, 1]   ἐφαρμόζει. δ´ ὅτι πτωχός  ἐστιν,   δ´ ὅτι πατέρα χαλεπὸν
[4, 1]   ~Περὶ ἐλευθερίας. Ἐλεύθερός  ἐστιν   ζῶν ὡς βούλεται, ὃν
[4, 8]   τὴν σεαυτοῦ. ~Τοιοῦτος γάρ τίς  ἐστιν   Κυνικὸς τοῦ σκήπτρου καὶ
[4, 1]   προσωφελούμενος ἀπέρχεται, ἐκεῖνος δὲ βλαπτόμενός  ἐστιν   τὰ οἰκτρότατα πάσχων καὶ
[4, 7]   καινόν, παράλογον; τούτων ἕνεκα φοβερός  ἐστιν   τύραννος; διὰ ταῦτα οἱ
[4, 5]   ἔχειν κατὰ φύσιν. τοῦτο γάρ  ἐστιν,   ἀεὶ πρόκειται τῷ καλῷ
[4, 1]   ζητουμένου οὐ τέτευχεν. τί γάρ  ἐστιν,   ζητεῖ πᾶς ἄνθρωπος; εὐσταθῆσαι,
[4, 4]   ζητεῖς, ὅτε τοῦ ἔργου καιρός  ἐστιν;   οἷον εἰ ἐπὶ τοῦ συγκαταθετικοῦ
[4, 8]   φιλόσοφον) καὶ πάλιν τοῦτο φιλόσοφός  ἐστιν‘   ὅρα‘ δὲ τὸν τέκτονα‘ οὐ
[4, 10]   τῶν ἐν τῷ βίῳ χαλεπόν  ἐστιν.   ὅταν θέλῃς, ἐξῆλθες καὶ οὐ
[4, 5]   μνησικακητικήν; ἵππος οὖν πότ´ ἄθλιός  ἐστιν;   ὅταν τῶν φυσικῶν δυνάμεων στέρηται·
[4, 1]   ὅτι βλαβερόν ἐστιν, ὅτι φευκτόν  ἐστιν,   ὅτι παντὶ τρόπῳ ἀποικονόμητόν ἐστιν;
[4, 6]   ἐγγίων ἐμοῦ. τί οὖν τοῦτό  ἐστιν,   ὅτι τοὺς μὲν λόγους ἀκήκοα
[4, 1]   ἔχει κακοῦ πρόληψιν, ὅτι βλαβερόν  ἐστιν,   ὅτι φευκτόν ἐστιν, ὅτι παντὶ
[4, 8]   ἄλληλα καὶ ὅσα τούτοις ἀκόλουθά  ἐστιν.   οὐ θέλεις οὖν ἰδεῖν πρῶτον,
[4, 1]   τοὺς φίλους, ἐπὶ σοί  ἐστιν;   (Οὐδὲ ταῦτα. Πότερον οὖν οὐδὲν
[4, 4]   διαφέρει λέγειν ὅτι κακῶς μοί  ἐστιν,   οὐδὲν ἔχω τί πράξω, ἀλλὰ
[4, 4]   νεκρὸς’ λέγειν κακῶς μοί  ἐστιν,   οὐκ εὐσχολῶ ἀναγνῶναι’ ὡς γὰρ
[4, 6]   μὴ πλανᾶσθε, ἄνδρες, ἐμοὶ καλῶς  ἐστιν·   οὔτε πενίας ἐπιστρέφομαι οὔτε ἀναρχίας
[4, 11]   λέγειν ὅτι οὐ δήπου ἄνθρωπός  ἐστιν‘   οὕτως ἐξαίρετόν τι περὶ τὸν
[4, 5]   οὖν οὕτως καὶ ἄνθρωπος δυστυχής  ἐστιν   οὐχ μὴ δυνάμενος λέοντας
[4, 1]   καὶ τὴν γυναῖκα. (Σὰ γάρ  ἐστιν;   οὐχὶ τοῦ δόντος; οὐχὶ καὶ
[4, 5]   τούτου τὸ αἰδῆμον ἀπονενέκρωται· ἄχρηστός  ἐστιν,   πάντα μᾶλλον ἄνθρωπος. οὗτος
[4, 1]   ἐστιν, ὅτι παντὶ τρόπῳ ἀποικονόμητόν  ἐστιν;   πρόληψις προλήψει οὐ μάχεται, ἀλλ´
[4, 5]   φέρε. Νέρωνος; ῥῖψον ἔξω, ἀδόκιμόν  ἐστιν,   σαπρόν. οὕτως καὶ ἐνθάδε. τίνα
[4, 1]   τὴν ἐκείνου φύσιν; τοῦτο παράδοξόν  ἐστιν;   σὺ γὰρ αὐτὸ ἐπὶ πάντων
[4, 1]   τὰ μὲν ἐφ´ ἡμῖν  ἐστιν,   τὰ δ´ ἐπ´ ἄλλοις; (Πῶς
[4, 1]   ἀλλὰ τὰ πράγματα ἑκάστῳ φοβερά  ἐστιν·   ταῦτα δ´ ὅταν περιποιεῖν τις
[4, 7]   τῶν δούλων· ἐμοὶ δ´ ἰσχαδοκάρυόν  ἐστιν‘   τί οὖν, ἂν ἀπὸ τύχης
[4, 6]   χρόνος, ἐξ οὗ μοι κακῶς  ἐστιν‘   τί οὖν γένηται; ὡς ἂν
[4, 11]   τὸ σωμάτιον δὲ φύσει πηλός  ἐστιν.   τί πονεῖς εἰκῇ περὶ αὐτό;
[4, 1]   ἄκοντα εἴς τι ἐμβαλεῖν, δοῦλός  ἐστιν.   τίς δ´ ἀκώλυτος; μηδενὸς
[4, 1]   βούλεται· οὐ τοίνυν οὐδ´ ἐλεύθερός  ἐστιν.   τίς δὲ θέλει λυπούμενος ζῆν,
[4, 1]   ὅτι Καῖσαρ οὐχ ἵλεώς  ἐστιν.   τοῦτο δ´ ἐστὶν ἓν καὶ
[4, 1]   τῶν ἀλλοτρίων ὀρεγόμενος ἀκώλυτός  ἐστιν;   ~Ὑγείας οὖν μὴ ὀρέγωμαι; (Μηδαμῶς,
[4, 1]   ἵν´ εἰδῇς, ὅτι ἀληθῆ ταῦτά  ἐστιν,   ὡς ἐκείνων ἕνεκα πεπόνηκας, οὕτως




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 18/05/2007