Livre, Chap. |
[4, 8] |
μὴ
κακοστομάχου
ἢ
κισσώσης
γυναικός
|
ἐστιν. |
ἀγνοεῖσθαι
μελέτησον
πρῶτον,
τίς
εἶ· |
[4, 13] |
ἃ
πέπονθα.
Ναί·
ἀλλ´
ἄνισόν
|
ἐστιν |
ἀκούσαντα
τὰ
τοῦ
πλησίον
ἀπόρρητα |
[4, 4] |
ἐστίν’
ὄχλον
οὐ
θέλω,
θόρυβός
|
ἐστιν’ |
ἀλλ´
ἂν
μὲν
οὕτως
φέρῃ |
[4, 6] |
ὡς
ἄρα
οὐδὲν
τούτων
κακόν
|
ἐστιν, |
ἀλλ´
οἷόν
τε
καὶ
πένητι |
[4, 11] |
τῷ
χρόνῳ
γνώσῃ,
ὅτι
οὐδέν
|
ἐστιν‘ |
ἂν
δέ
μοι
ἔλθῃ
κεκοπρωμένος, |
[4, 12] |
γνώμην,
οὐκ
ἔτι
ἐπὶ
σοί
|
ἐστιν |
ἀνακαλέσασθαι
αὐτήν,
οὐκ
ἐπὶ
τὸ |
[4, 1] |
ἧττον
ἢ
καὶ
πλεῖον
ὠφέλιμός
|
ἐστιν |
ἀνθρώποις
ἡ
μνήμη
ὧν
ἔτι |
[4, 1] |
μὲν
ἵνα
λάβῃ,
πάσχει
ὧν
|
ἐστιν |
ἄξιος·
εἶτα
λαβὼν
πάλιν
ταὐτά. |
[4, 6] |
ἐγὼ
δογμάτων
ὀρθῶν,
εὐλογώτερόν
μέ
|
ἐστιν |
ἄρχειν.
(Ἐν
ᾧ
φροντίζεις,
ἐν
|
[4, 10] |
ὅτι
τί
ἀγωνιᾷς;
ἐπὶ
σοί
|
ἐστιν· |
ἀσφαλὴς
ἴσθι·
μὴ
πρὸ
τοῦ |
[4, 4] |
ἐπὶ
τὸ
βιοῦν
παρασκευή
τίς
|
ἐστιν |
αὕτη;
τὸ
βιοῦν
δ´
ἐξ |
[4, 7] |
ἅπαξ
εἰσελθὼν
οὐκ
οἶδεν,
τί
|
ἐστιν |
αὐτός,
ἄξιός
ἐστι
φοβεῖσθαι
καὶ |
[4, 1] |
κυρίους
ἔχομεν·
ἐκεῖνα
δὲ
πολλά
|
ἐστιν. |
διὰ
ταῦτα
ἀνάγκη
καὶ
τοὺς |
[4, 4] |
δυσκόλων.
εἰ
οὖν
τούτων
καιρός
|
ἐστιν, |
διὰ
τί
οὐκ
αἴρεις
αὐτῶν |
[4, 1] |
καὶ
λέγεις
τί
σοι
κακόν
|
ἐστιν" |
διὰ
τοῦτο
ἐκεῖνα
μόνα
ἐροῦμεν |
[4, 10] |
ἐνίοις·
καὶ
τί
τὸ
γινόμενόν
|
ἐστιν; |
δώδεκα
δεσμὰ
ῥάβδων
καὶ
τρὶς |
[4, 6] |
καὶ
διεξάγειν,
ἐμοὶ
δ´
οὐδείς
|
ἐστιν |
ἐγγίων
ἐμοῦ.
τί
οὖν
τοῦτό |
[4, 1] |
σκέπτῃ,
εἰ
τὰ
μέλανα
λευκά
|
ἐστιν, |
εἰ
τὰ
βαρέα
κοῦφα;
οὐχὶ |
[4, 4] |
καὶ
ἀγάπα
ταῦτα,
ὧν
καιρός
|
ἐστιν. |
εἴ
τινα
ὁρᾷς,
ὧν
ἔμαθες |
[4, 1] |
ἐξουσίαν
τῆς
μεγίστης
ὠφελείας
θεῖόν
|
ἐστιν, |
εἶθ´
ὑποτάσσομεν
κακῶς
οὗτος
δ´ |
[4, 1] |
ἔχει
{τῆς
μεγίστης
ὠφελείας·
θεῖόν
|
ἐστιν. |
εἶθ´
ὑποτάσσομεν
κακῶς,
οὗτος
δ´ |
[4, 10] |
πάθοιμι.
τοῦτο
γάρ
σοι
κακόν
|
ἐστιν; |
εἶτ´
ἀφεὶς
τοῦτο
ἐξελεῖν
αἰτιᾷ |
[4, 10] |
ἰδίων
ἔργων
πεφρόντικεν,
ὅπου
αὐτός
|
ἐστιν· |
εἶτα
ἐρῶ
αὐτῷ
εἰ
μὴ |
[4, 8] |
φῦσαι
τὸν
στάχυν
ἐξενέγκῃ,
ἀτελές
|
ἐστιν, |
ἐκ
κήπου
Ἀδωνιακοῦ.
τοιοῦτον
εἶ |
[4, 13] |
κατασχεῖν.
ἐπεί
τοι
εἰ
τοῦτό
|
ἐστιν, |
ἐμοὶ
μόνῳ
αὐτὰ
πίστευσον·
νῦν |
[4, 1] |
δεῖ
τὸν
δεσπότην;
τίς
γάρ
|
ἐστιν |
ἐν
νηὶ
κύριος;
(Ὁ
κυβερνήτης. |
[4, 10] |
οὐσία
τοῦ
ἀγαθοῦ
καὶ
κακοῦ
|
ἐστιν |
ἐν
τοῖς
προαιρετικοῖς;
(Ναί.
(Ἔξεστιν |
[4, 1] |
εἶναι.
καὶ
τί
σοι
κακόν
|
ἐστιν |
ἐνταῦθα;
οἷα
λέγεις;
πέτεσθαι
πέφυκα |
[4, 11] |
κεκοπρωμένον;
ἐκείνη
ἡ
ὀσμὴ
ἔξωθέν
|
ἐστιν |
ἐπίθετος,
ἡ
δ´
ἐξ
ἀθεραπευσίας |
[4, 12] |
δεῖνι.
(Μὴ
οὖν
ἐκεῖνος
ἐμόν
|
ἐστιν |
ἔργον,
μή
τι
ἐμὸν
κρίμα; |
[4, 1] |
αὐτοῦ
ἐπιστρέφῃ;
(Οὔ.
(Σὸν
οὖν
|
ἐστιν |
ἔργον
τὸ
καταφρονεῖν
θανάτου
ἢ |
[4, 9] |
πάθε·
ἴσθι
γάρ,
ὅτι
οὐδέν
|
ἐστιν |
εὐαγωγότερον
ἀνθρωπίνης
ψυχῆς.
θελῆσαι
δεῖ |
[4, 1] |
(Τὸν
ἀγρὸν
δ´
ἐπὶ
σοί
|
ἐστιν |
ἔχειν,
ὅταν
θέλῃς
καὶ
ἐφ´ |
[4, 1] |
θέλῃς
ὁλόκληρον
εἶναι,
ἐπὶ
σοί
|
ἐστιν |
ἢ
οὔ;
(Οὐκ
ἐπ´
ἐμοί. |
[4, 12] |
μὲν
οὖν
λυσιτελὴς
ἡ
ὑπέρθεσίς
|
ἐστιν, |
ἡ
παντελὴς
ἀπόστασις
αὐτῆς
ἐστι |
[4, 1] |
ὅτι
καρπιστὴν
δίδως.
τοῦτο
γάρ
|
ἐστιν |
ἡ
ταῖς
ἀληθείαις
ἐλευθερία.
ταύτην
|
[4, 4] |
πειρῶ
τοῖς
ἀνθρώποις.
τί
γάρ
|
ἐστιν |
ἥδιον
θέαμα
τῷ
φιλανθρώπῳ
ἢ |
[4, 5] |
ἔχουσιν
ἐπὶ
τῷ
μηδενί;
ἀσφαλές
|
ἐστιν |
ἡμῶν
τὸ
τεῖχος,
τροφὰς
ἔχομεν |
[4, 8] |
ἐστὶ
ζητεῖτε,
ἀλλ´
ὅπου
μή
|
ἐστιν, |
ἰδοὺ
ἐγὼ
ὑμῖν
παράδειγμα
ὑπὸ |
[4, 6] |
καὶ
λανθάνειν
πειρᾶσθαι
ὅτι
ταὐτά
|
ἐστιν, |
καὶ
ἱματίδια
στιλπνὰ
καὶ
τὴν |
[4, 5] |
δεῖ
προαίρεσις,
τοῦτο
μόνον
ἀγαθόν
|
ἐστιν, |
καὶ
οἵα
μὴ
δεῖ,
τοῦτο
|
[4, 1] |
ἐὰν
γένωμαι,
καὶ
οὗτος
θνητός
|
ἐστιν |
{καὶ
οὗτος
θνητός}
ἂν
δ´ |
[4, 1] |
ὅτι
πᾶν
τὸ
γενόμενον
ἐκεῖθέν
|
ἐστιν |
καὶ
ὑπὲρ
ἐκείνης
πράττεται
καὶ |
[4, 1] |
τηρῆσαι
ὅτε
θέλεις,
τοῦτο
ἀλλότριόν
|
ἐστιν. |
μακρὰν
ἀπ´
αὐτοῦ
οὐ
μόνον |
[4, 5] |
τί
οὖν
ἔλεγες,
ὅτι
ἄνθρωπός
|
ἐστιν; |
μὴ
γὰρ
ἐκ
ψιλῆς
μορφῆς |
[4, 1] |
δὲ
πάντων,
ὡς
λέγεις,
κοινός
|
ἐστιν, |
μηδέν
σε
τοῦτο
παραμυθείσθω,
ἀλλὰ |
[4, 6] |
ὁ
δέ
γε
ὀδυνώμενος
ἐλεεινός
|
ἐστιν; |
(Ναί.
(Πῶς
οὖν
ἔτι
παρὰ |
[4, 1] |
ἐφαρμόζει.
ὁ
δ´
ὅτι
πτωχός
|
ἐστιν, |
ὁ
δ´
ὅτι
πατέρα
χαλεπὸν
|
[4, 1] |
~Περὶ
ἐλευθερίας.
Ἐλεύθερός
|
ἐστιν |
ὁ
ζῶν
ὡς
βούλεται,
ὃν |
[4, 8] |
τὴν
σεαυτοῦ.
~Τοιοῦτος
γάρ
τίς
|
ἐστιν |
ὁ
Κυνικὸς
τοῦ
σκήπτρου
καὶ
|
[4, 1] |
προσωφελούμενος
ἀπέρχεται,
ἐκεῖνος
δὲ
βλαπτόμενός
|
ἐστιν |
ὁ
τὰ
οἰκτρότατα
πάσχων
καὶ |
[4, 7] |
καινόν,
παράλογον;
τούτων
ἕνεκα
φοβερός
|
ἐστιν |
ὁ
τύραννος;
διὰ
ταῦτα
οἱ
|
[4, 5] |
ἔχειν
κατὰ
φύσιν.
τοῦτο
γάρ
|
ἐστιν, |
ὃ
ἀεὶ
πρόκειται
τῷ
καλῷ |
[4, 1] |
ζητουμένου
οὐ
τέτευχεν.
τί
γάρ
|
ἐστιν, |
ὃ
ζητεῖ
πᾶς
ἄνθρωπος;
εὐσταθῆσαι, |
[4, 4] |
ζητεῖς,
ὅτε
τοῦ
ἔργου
καιρός
|
ἐστιν; |
οἷον
εἰ
ἐπὶ
τοῦ
συγκαταθετικοῦ |
[4, 8] |
φιλόσοφον)
καὶ
πάλιν
τοῦτο
φιλόσοφός
|
ἐστιν‘ |
ὅρα‘
δὲ
τὸν
τέκτονα‘
οὐ |
[4, 10] |
τῶν
ἐν
τῷ
βίῳ
χαλεπόν
|
ἐστιν. |
ὅταν
θέλῃς,
ἐξῆλθες
καὶ
οὐ |
[4, 5] |
μνησικακητικήν;
ἵππος
οὖν
πότ´
ἄθλιός
|
ἐστιν; |
ὅταν
τῶν
φυσικῶν
δυνάμεων
στέρηται· |
[4, 1] |
ὅτι
βλαβερόν
ἐστιν,
ὅτι
φευκτόν
|
ἐστιν, |
ὅτι
παντὶ
τρόπῳ
ἀποικονόμητόν
ἐστιν; |
[4, 6] |
ἐγγίων
ἐμοῦ.
τί
οὖν
τοῦτό
|
ἐστιν, |
ὅτι
τοὺς
μὲν
λόγους
ἀκήκοα |
[4, 1] |
ἔχει
κακοῦ
πρόληψιν,
ὅτι
βλαβερόν
|
ἐστιν, |
ὅτι
φευκτόν
ἐστιν,
ὅτι
παντὶ |
[4, 8] |
ἄλληλα
καὶ
ὅσα
τούτοις
ἀκόλουθά
|
ἐστιν. |
οὐ
θέλεις
οὖν
ἰδεῖν
πρῶτον, |
[4, 1] |
ἢ
τοὺς
φίλους,
ἐπὶ
σοί
|
ἐστιν; |
(Οὐδὲ
ταῦτα.
Πότερον
οὖν
οὐδὲν |
[4, 4] |
διαφέρει
λέγειν
ὅτι
κακῶς
μοί
|
ἐστιν, |
οὐδὲν
ἔχω
τί
πράξω,
ἀλλὰ |
[4, 4] |
νεκρὸς’
ἢ
λέγειν
κακῶς
μοί
|
ἐστιν, |
οὐκ
εὐσχολῶ
ἀναγνῶναι’
ὡς
γὰρ |
[4, 6] |
μὴ
πλανᾶσθε,
ἄνδρες,
ἐμοὶ
καλῶς
|
ἐστιν· |
οὔτε
πενίας
ἐπιστρέφομαι
οὔτε
ἀναρχίας |
[4, 11] |
λέγειν
ὅτι
οὐ
δήπου
ἄνθρωπός
|
ἐστιν‘ |
οὕτως
ἐξαίρετόν
τι
περὶ
τὸν |
[4, 5] |
οὖν
οὕτως
καὶ
ἄνθρωπος
δυστυχής
|
ἐστιν |
οὐχ
ὁ
μὴ
δυνάμενος
λέοντας |
[4, 1] |
καὶ
τὴν
γυναῖκα.
(Σὰ
γάρ
|
ἐστιν; |
οὐχὶ
τοῦ
δόντος;
οὐχὶ
καὶ |
[4, 5] |
τούτου
τὸ
αἰδῆμον
ἀπονενέκρωται·
ἄχρηστός
|
ἐστιν, |
πάντα
μᾶλλον
ἢ
ἄνθρωπος.
οὗτος |
[4, 1] |
ἐστιν,
ὅτι
παντὶ
τρόπῳ
ἀποικονόμητόν
|
ἐστιν; |
πρόληψις
προλήψει
οὐ
μάχεται,
ἀλλ´ |
[4, 5] |
φέρε.
Νέρωνος;
ῥῖψον
ἔξω,
ἀδόκιμόν
|
ἐστιν, |
σαπρόν.
οὕτως
καὶ
ἐνθάδε.
τίνα |
[4, 1] |
τὴν
ἐκείνου
φύσιν;
τοῦτο
παράδοξόν
|
ἐστιν; |
σὺ
γὰρ
αὐτὸ
ἐπὶ
πάντων |
[4, 1] |
ἢ
τὰ
μὲν
ἐφ´
ἡμῖν
|
ἐστιν, |
τὰ
δ´
ἐπ´
ἄλλοις;
(Πῶς |
[4, 1] |
ἀλλὰ
τὰ
πράγματα
ἑκάστῳ
φοβερά
|
ἐστιν· |
ταῦτα
δ´
ὅταν
περιποιεῖν
τις |
[4, 7] |
τῶν
δούλων·
ἐμοὶ
δ´
ἰσχαδοκάρυόν
|
ἐστιν‘ |
τί
οὖν,
ἂν
ἀπὸ
τύχης |
[4, 6] |
χρόνος,
ἐξ
οὗ
μοι
κακῶς
|
ἐστιν‘ |
τί
οὖν
γένηται;
ὡς
ἂν |
[4, 11] |
τὸ
σωμάτιον
δὲ
φύσει
πηλός
|
ἐστιν. |
τί
πονεῖς
εἰκῇ
περὶ
αὐτό; |
[4, 1] |
ἄκοντα
εἴς
τι
ἐμβαλεῖν,
δοῦλός
|
ἐστιν. |
τίς
δ´
ἀκώλυτος;
ὁ
μηδενὸς |
[4, 1] |
βούλεται·
οὐ
τοίνυν
οὐδ´
ἐλεύθερός
|
ἐστιν. |
τίς
δὲ
θέλει
λυπούμενος
ζῆν, |
[4, 1] |
ὅτι
ὁ
Καῖσαρ
οὐχ
ἵλεώς
|
ἐστιν. |
τοῦτο
δ´
ἐστὶν
ἓν
καὶ |
[4, 1] |
ὁ
τῶν
ἀλλοτρίων
ὀρεγόμενος
ἀκώλυτός
|
ἐστιν; |
~Ὑγείας
οὖν
μὴ
ὀρέγωμαι;
(Μηδαμῶς, |
[4, 1] |
ἵν´
εἰδῇς,
ὅτι
ἀληθῆ
ταῦτά
|
ἐστιν, |
ὡς
ἐκείνων
ἕνεκα
πεπόνηκας,
οὕτως |