Livre, Chap.
[4, 1]	ἄρτι ἐμάχου μοι λέγων ἐλεύθερος	εἶναι;	ἀλλὰ Ἄπρυλλά με κεκώλυκεν. λέγε
[4, 5]	γυναῖκα, θέλει τὰ ἀλλότρια μὴ	εἶναι	ἀλλότρια. καὶ τὸ παιδεύεσθαι, τοῦτ´
[4, 12]	Τί οὖν; δυνατὸν ἀναμάρτητον ἤδη	εἶναι;	ἀμήχανον, ἀλλ´ ἐκεῖνο δυνατὸν πρὸς
[4, 7]	καὶ φοβεῖται, ἀνάγκη δ´ ἀσεβὲς	εἶναι	ἅτε βλάπτεσθαι οἰόμενον ὑπὸ τοῦ
[4, 1]	κέκτηται, τί ἄλλο ἢ τοῦτον	εἶναι	δεῖ τὸν δεσπότην; τίς γάρ
[4, 2]	Θερσίτης εἶναι θέλῃς, κυρτόν σε	εἶναι	δεῖ, φαλακρόν· ἂν Ἀγαμέμνων, μέγαν
[4, 7]	οἱ φιλόσοφοι μὴ δοκεῖν ἀγαθὰ	εἶναι.	Δείκνυέ μοι τὰς μαχαίρας τῶν
[4, 8]	εἰ δ´ ἐκείνη μᾶλλον, ἀναμάρτητον	εἶναι,	διὰ τί οὐχὶ διὰ τὸ
[4, 1]	ἐξουσίαν αὐτῶν ἔχοντας κυρίους ἡμῶν	εἶναι.	διὰ τοῦτο καὶ ὡς θεοὺς
[4, 13]	εἶναι· πρῶτον μὲν ὅτι ἄνισον	εἶναι	δοκεῖ αὐτὸν μὲν ἀκηκοέναι τὰ
[4, 13]	καὶ πάντας τοὺς ἀπαντήσαντας φίλους	εἶναι	δοκεῖς, θέλεις καὶ ἐμὲ ὅμοιόν
[4, 9]	κἄν που μυραφίου ἐπιτύχῃς, μακάριος	εἶναι	δοκεῖς. πρότερον δ´ οὐδὲ ἐνεθυμοῦ
[4, 1]	τὰ παραδείγματα, εἰ θέλεις ἐλεύθερος	εἶναι,	εἰ ἐπιθυμεῖς κατ´ ἀξίαν τοῦ
[4, 2]	εἰ πρὸς τούτῳ μόνῳ θέλεις	εἶναι,	εἰ τοῦτο ἐκπονῆσαι, ἄφες ἅπαντα
[4, 6]	σοι ὑπάρχει τοῦτο, τὸ μὴ	εἶναι	ἐλέου ἄξιον ἢ οὐχ ὑπάρχει;
[4, 1]	καὶ ἀναγκάσαι, θαρρῶν λέγε μὴ	εἶναι	ἐλεύθερον. καὶ μή μοι πάππους
[4, 1]	λέγε καὶ τοῦτον θαρρῶν μὴ	εἶναι	ἐλεύθερον· καὶ μὴ μόνον, ἂν
[4, 1]	δυσροοῦντας, πενθοῦντας, ἀποφαίνου θαρρῶν μὴ	εἶναι	ἐλευθέρους. (Ἀποφαίνομαι. (Οὐκοῦν ἀπὸ μὲν
[4, 1]	τούτων τινὸς ἔχοντας ἐξουσίαν κυρίους	εἶναι·	ἐπεί τοι οὐδεὶς αὐτὸν τὸν
[4, 1]	(Τὸ σῶμα ὅταν θέλῃς ὁλόκληρον	εἶναι,	ἐπὶ σοί ἐστιν ἢ οὔ;
[4, 9]	δοκεῖ τάχα τούτων οὐδὲν οὐκέτι	εἶναι	ζημία· ἦν δέ ποτε χρόνος,
[4, 1]	οὖν τοῦτο πρὸς τὸ δοῦλον	εἶναι	ἢ ἐλεύθερον; (Οὐδέποθ´ ὑπὸ τῆς
[4, 4]	πυρέσσοντα ἢ ὡς λυσσώδη ὑδροφόβον	εἶναι.	ἢ πῶς ἔτι δυνήσῃ εἰπεῖν
[4, 8]	αὐτὸς καὶ ἦν τις καὶ	εἶναι	ἤθελεν; ὅπου βλάβη καὶ ὠφέλεια.
[4, 7]	καὶ ὁ Ζεὺς ἐξαίρετα ἑκάστου	εἶναι	ἠθέλησεν. ποία ἐνθάδε παρανομία, ποία
[4, 11]	γένοιτο· οὐδ´, εἰ σοφὸς ἔμελλον	εἶναι,	ἤθελον. Ἐγὼ μὲν νὴ τοὺς
[4, 2]	φαίνεσθαι· ἑλοῦ οὖν, πότερον μεθυστὴς	εἶναι	θέλεις καὶ ἡδὺς ἐκείνοις ἢ
[4, 9]	διαφθεῖραι καὶ ἀναπεῖσαι δυνάμενον. καλὸς	εἶναι	θέλεις καὶ πλάσσεις σεαυτὸν μὴ
[4, 11]	οὖν ἄνθρωπος ὢν οὐδὲ ζῷον	εἶναι	θέλεις τῶν ἀνθρώποις συντρόφων, ἀλλὰ
[4, 2]	ὑποκρίνασθαι καὶ Ἀγαμέμνονα. ἂν Θερσίτης	εἶναι	θέλῃς, κυρτόν σε εἶναι δεῖ,
[4, 1]	ἀλλὰ τὰ τεκνία μετ´ ἐμαυτοῦ	εἶναι	θέλω καὶ τὴν γυναῖκα. (Σὰ
[4, 11]	ἀμήχανον τὴν οὐσίαν αὐτῶν παντάπασιν	εἶναι	καθαρὰν ἐκ τοιαύτης ὕλης κεκραμένην,
[4, 6]	ἐσπούδακας; οὐ μανθάνειν, ὥστε ἄλυπος	εἶναι	καὶ ἀτάραχος καὶ ἀταπείνωτος καὶ
[4, 1]	σοι ἡ ἐλευθερία αὐτεξούσιόν τι	εἶναι	καὶ αὐτόνομον; (Πῶς γὰρ οὔ;
[4, 1]	κἀκεῖνο· δοκεῖ σοι μέγα τι	εἶναι	καὶ γενναῖον ἡ ἐλευθερία καὶ
[4, 10]	μὴ ἔχωσιν, οὐδὲν κωλύονται ἀθλιώτατοι	εἶναι	καὶ δυστυχέστατοι; ~Περὶ καθαριότητος. Ἀμφισβητοῦσί
[4, 2]	εἰ γὰρ κρεῖσσον τὸ αἰδήμονα	εἶναι	καὶ κόσμιον τοῦ εἰπεῖν τινα
[4, 7]	περιποιητικόν, ἀνάγκη δὲ καὶ ταπεινὸν	εἶναι	καὶ μικροπρεπές. Ταῦτα τί κωλύει
[4, 5]	λέγε καὶ τὸ κήρινον μῆλον	εἶναι.	καὶ ὀδμὴν ἔχειν αὐτὸ δεῖ
[4, 1]	καὶ τοῦ αὐτόνομα καὶ ἀκώλυτα	εἶναι.	καὶ τί σοι κακόν ἐστιν
[4, 1]	προκείμενον· ὅτι τυχὼν τοῦ φίλος	εἶναι	Καίσαρος οὐδὲν ἧττον τοῦ ζητουμένου
[4, 1]	καὶ Διογένης που λέγει μίαν	εἶναι	μηχανὴν πρὸς ἐλευθερίαν τὸ εὐκόλως
[4, 4]	πεποίηκεν, αὐτὸν δὲ πρὸς ἑνὶ	εἶναι	μόνῳ, τῷ ἰδίῳ, τῷ ἀκωλύτῳ,
[4, 8]	δοξαρίῳ πρὸ ὥρας· δοκεῖς τις	εἶναι,	μωρὸς παρὰ μωροῖς· ἀποπαγήσῃ, μᾶλλον
[4, 11]	ἐξαίρετόν τι περὶ τὸν ἄνθρωπον	εἶναι	οἰόμεθα ἀπὸ τῶν θεῶν αὐτὸ
[4, 6]	δόγματα ἔχω μὴ ἀρκούμενος τῷ	εἶναι	ὅς εἰμι, ἀλλ´ ἐπτοημένος ὑπὲρ
[4, 1]	ἐπ´ ἄλλοις ὄντων ἐνδέχεται ἀκώλυτον	εἶναι;	(Οὔ. (Ἐνδέχεται ἀπαραπόδιστον; (Οὔ. (Οὐκοῦν
[4, 1]	(Οὐδὲ τοῦτο. (Ὅταν δὲ καλὸν	εἶναι;	(Οὐδὲ τοῦτο. (Ζῆν δὲ καὶ
[4, 1]	φησί, τοῦτο πρὸς τὸ δοῦλον	εἶναι;	(Οὐδέν σοι φαίνεται εἶναι τὸ
[4, 1]	καὶ ἀξιολόγου καὶ γενναίου ταπεινὸν	εἶναι;	(Οὐκ ἔστιν. (Ὅταν οὖν ἴδῃς
[4, 1]	Κορίνθιοι διὰ τὸ ἐκ δούλων	εἶναι	οὐκ ἠδύναντο αὐτοῖς ὡς ἠβούλοντο
[4, 12]	μοι μέλει; (Ἀλλὰ δοκεῖ τις	εἶναι.	(Ὄψεται αὐτὸς καὶ οἷς δοκεῖ,
[4, 4]	τί χαλεπόν; δόξον ἐν Ὀλυμπίᾳ	εἶναι,	πανήγυριν αὐτὸν ἥγησαι. κἀκεῖ ἄλλος
[4, 11]	ἐγγύς ἐστι τῷ μὴ ἀνθρωπικὴ	εἶναι.	~Περὶ προσοχῆς. Ὅταν ἀφῇς πρὸς
[4, 4]	θορύβου γίνεται. πολλοὺς δεῖ προγυμναστὰς	εἶναι,	πολλοὺς τοὺς ἐπικραυγάζοντας, πολλοὺς ἐπιστάτας,
[4, 13]	ἀπόρρητα καὶ τοῦτο ἁπλοῦν οἰόμεθα	εἶναι·	πρῶτον μὲν ὅτι ἄνισον εἶναι
[4, 4]	συγκλήτου ἐπιθυμεῖν ἢ τοῦ μὴ	εἶναι	συγκλητικόν; τί διαφέρει ἀρχῆς ἐπιθυμεῖν
[4, 1]	(Τὰ δίκαια καὶ καλὰ ἀγαθὰ	εἶναι,	τὰ ἄδικα καὶ αἰσχρὰ κακά.
[4, 1]	τὸ μὴ καὶ αὐτὸς δοῦλος	εἶναι’	τί ἄλλο ἢ πληγάς σε
[4, 1]	τίς ἔτι ἄνθρωπος δύναται φοβερὸς	εἶναι;	τί γὰρ ἔχει ἄνθρωπος ἀνθρώπῳ
[4, 1]	δοῦλον εἶναι; (Οὐδέν σοι φαίνεται	εἶναι	τὸ ἄκοντά τι ποιεῖν, τὸ
[4, 4]	δὲ τὸ εὐροεῖν, τὸ ἀκώλυτον	εἶναι,	τὸ ἀπαραπόδιστον; καὶ πῶς ἂν
[4, 4]	εὐδαιμονεῖν κάλλιον πολύ, τὸ ἀπαθῆ	εἶναι,	τὸ ἀτάραχον, τὸ ἐπὶ μηδενὶ
[4, 1]	παραδοξολογοῦμεν, εἰ λέγομεν παντὸς κακὸν	εἶναι	τὸ παρὰ τὴν ἐκείνου φύσιν;
[4, 1]	φέρῃ; ἀλλ´ ὅτι λέγομεν ἥμερον	εἶναι	τοῦ ἀνθρώπου τὴν φύσιν καὶ
[4, 8]	ὅτι ἀσχημονεῖ, ἐπάγουσι μηδὲν ὄφελος	εἶναι	τοῦ φιλοσοφεῖν. τί οὖν τὸ
[4, 1]	τὸ στένοντα πρὸς τὸ δοῦλον	εἶναι;	(Τοῦτο μὲν ἔστω, φησίν. ἀλλὰ
[4, 2]	αὐτὰ ποιοῦντα {μὴ} τὸν αὐτὸν	εἶναι	τῷ ποτέ. ἐλοῦ οὖν πότερον
[4, 1]	λογισμὸν λαβὼν βούλοιτο τούτων τις	εἶναι	τῶν λεόντων; ἄγε, τὰ δὲ
[4, 11]	εὐσχήμονος. ὅπου δ´ {αὐτὸ{ ν}	εἶναι	φαντάζεται, ἐκεῖ καὶ φιλοτεχνεῖ. λοιπὸν
[4, 1]	φευκτόν; λέγει τὸ Καίσαρος μὴ	εἶναι	φίλον· ἀπῆλθεν, {ἀπέ{ ς} πεσεν
[4, 8]	ἠσχημόνει μᾶλλον λέγειν αὐτὸν μὴ	εἶναι	φιλόσοφον. εἰ μὲν γὰρ αὕτη
[4, 8]	προσηγορίας ἀφαιροῦνται αὐτόν, ἀλλὰ θέντες	εἶναι	φιλόσοφον, εἶτ´ ἀπ´ αὐτοῦ τοῦ
[4, 8]	καὶ συνίστα ἑνὶ ἀρκούμενος τῷ	εἶναι	φιλόσοφος, χαίρων δὲ καί, ὅτι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/05/2007