Livre, Chap.
[4, 1]	παραγενομένων αὐτῶν ἅπαντα παρέσται αὐτοῖς	τὰ	ἀγαθά· εἶθ´ ὅταν παραγένηται, τὸ
[4, 1]	ἐσκέπτου; οὐκ ἐμελέτας, τίνα ἐστὶ	τὰ	ἀγαθὰ καὶ τὰ κακὰ καὶ
[4, 6]	ταῖς ἀληθείαις ἐπέπεισο, ὅτι περὶ	τὰ	ἀγαθὰ σὺ ὁ ἐπιτυγχάνων εἶ,
[4, 10]	υἱόν. μωρὸς γὰρ ἦς καὶ	τὰ	ἄδηλα ᾤου. τί οὖν οὐκ
[4, 1]	δίκαια καὶ καλὰ ἀγαθὰ εἶναι,	τὰ	ἄδικα καὶ αἰσχρὰ κακά. (Μή
[4, 1]	δ´ ἀζήμιόν ἐστι τὸ ποιεῖν	τὰ	ἄδικα. (Καὶ τίς ἡ ζημία
[4, 5]	ἀποστάντες τῶν θνητῶν καὶ δούλων	τὰ	ἀθάνατα καὶ φύσει ἐλεύθερα ἐκπονεῖν;
[4, 1]	ταῖς ἀληθείαις κακὰ μὲν ἐφαντάζου	τὰ	αἰσχρά, τὰ δ´ ἄλλα οὐδέτερα,
[4, 11]	ἀποσοβεῖν τοὺς πολλούς, ἀλλ´ ὥσπερ	τὰ	ἄλλα εὔθυμον καὶ ἀτάραχον ἐπιδεικνύειν
[4, 6]	ἀφυής εἰμι; καὶ μὴν περὶ	τὰ	ἄλλα, ὅσα ἐβουλήθην, οὐ λίαν
[4, 1]	δέῃ, ὅρα, τί ἀπολείπεται περὶ	τὰ	ἄλλα, ὅσα τοῦ σώματος ἕνεκα
[4, 6]	ὡς γονεῖς, εἶθ´ ἑξῆς κατὰ	τὰ	ἄλλα τῶν σχέσεων ὀνόματα. εἰ
[4, 1]	παρασκευασάμενος καὶ τὴν ἄσκησιν ἀσκήσας	τὰ	ἀλλότρια ἀπὸ τῶν ἰδίων διακρίνειν,
[4, 5]	ἁμαρτάνειν ἢ τὴν γυναῖκα, θέλει	τὰ	ἀλλότρια μὴ εἶναι ἀλλότρια. καὶ
[4, 10]	βαλών; τὰ ἐμὰ ἀσφαλῶς ἔχει·	τὰ	ἀλλότρια ὄψεται αὐτὰ ὃς ἂν
[4, 5]	ἔστιν μανθάνειν τὰ ἴδια καὶ	τὰ	ἀλλότρια. ~Ποῦ οὖν ἔτι μάχης
[4, 4]	ποιῶμεν· οὐκ ἂν ἠγανακτοῦμεν πρὸς	τὰ	ἀναγνώσματα ἐμποδιζόμενοι, ἀλλὰ τῷ τὰ
[4, 5]	διδόμενα ὑπὸ τῶν κυρίων) ἀλλὰ	τὰ	ἀνθρωπικά, τοὺς χαρακτῆρας, οὓς ἔχων
[4, 11]	ἐπεί τοι οὐδὲ τὰ ζῷα	τὰ	ἀνθρώποις σύντροφα ῥυπαρὰ ἐποίησεν ἡ
[4, 11]	ἐρῶ σοι· πρῶτον μὲν ἵνα	τὰ	ἀνθρώπου ποιῇς, εἶτα ἵνα μὴ
[4, 6]	λογικόν εἰμι ζῷον‘ τίνα οὖν	τὰ	ἀπαιτήματα; ἀναπόλει τὰ πεπραγμένα. πῇ
[4, 13]	ἂν γοῦν τινα ἴδῃς περὶ	τὰ	ἀπροαίρετα ἐσπουδακότα καὶ τούτοις ὑποτεταχότα
[4, 7]	μὲν τὰ προαιρετικά, κωλυτὰ δὲ	τὰ	ἀπροαίρετα. καὶ διὰ τοῦτο, ἐὰν
[4, 6]	ἡ ὁδὸς ἡ φέρουσα, ἀφεῖναι	τὰ	ἀπροαίρετα καὶ ἐκστῆναι αὐτῶν καὶ
[4, 10]	πᾶσαι αὗται αἱ φωναὶ περὶ	τὰ	ἀπροαίρετα στρεφομένων εἰσίν· τίς γὰρ
[4, 2]	γίνεται οὐδ´ ἔστι δυνατὸν μὴ	τὰ	αὐτὰ ποιοῦντα {μὴ} τὸν αὐτὸν
[4, 2]	ἀνακραθῇς τινι οὕτως, ὥστ´ εἰς	τὰ	αὐτὰ συγκαταβῆναι αὐτῷ· εἰ δὲ
[4, 11]	αὐτὴν ῥυπαρὰν πρὸς τὰ ἔργα	τὰ	αὑτῆς; ἔργα δὲ ψυχῆς ὁρμᾶν,
[4, 13]	μοι, ὅτι, ἄν τις τινὶ	τὰ	αὑτοῦ ἐξείπῃ, ἐκεῖνος πιστός ἐστι
[4, 13]	ἄλλος ἄλλον οὐ βλάπτει, ἀλλὰ	τὰ	αὑτοῦ ἔργα ἕκαστον καὶ βλάπτει
[4, 13]	οἴεσθαι ἀσφαλῶς πιστεύειν τῷ ἤδη	τὰ	αὑτοῦ πεπιστευκότι· ὑπέρχεται γὰρ ἡμᾶς,
[4, 5]	φύσιν ἕξει καὶ διεξάξει μόνον	τὰ	αὑτοῦ ποιῶν πρὸς τὸ κἀκείνους
[4, 13]	τρίτην. ~Πρὸς τοὺς εὐκόλως ἐκφέροντας	τὰ	αὑτῶν. Ὅταν τις ἡμῖν ἁπλῶς
[4, 1]	τὰ μέλανα λευκά ἐστιν, εἰ	τὰ	βαρέα κοῦφα; οὐχὶ δὲ τοῖς
[4, 10]	ἐμοῦ μὴ παρόντος καὶ ἀπολεῖται	τὰ	βιβλία, ἀλλ´ ἐγὼ χρήσομαι ταῖς
[4, 4]	σῶμα, τὴν κτῆσιν, τὴν φήμην,	τὰ	βιβλία, θόρυβον, ἀρχάς, ἀναρχίαν; ὅπου
[4, 1]	οὖν πολλοὺς κυρίους ἔχομεν; (Οὕτως.	τὰ	γὰρ πράγματα προτέρους τούτων κυρίους
[4, 4]	τὸν κατεσταλμένον, εἰ βλέπεις μᾶλλον	τὰ	γινόμενα ἢ βλέπῃ, εἰ μὴ
[4, 4]	ἀπέχουσιν; οὐ πανταχόθεν ὁμοίως ὁρῶσιν	τὰ	γινόμενα; ~Πρὸς τοὺς μαχίμους καὶ
[4, 4]	γίνου δυσάρεστος μηδὲ κακοστόμαχος πρὸς	τὰ	γινόμενα. τὸ ὄξος σαπρόν, δριμὺ
[4, 1]	κακὰ μὲν ἐφαντάζου τὰ αἰσχρά,	τὰ	δ´ ἄλλα οὐδέτερα, ἦλθες ἂν
[4, 12]	δυνάμενος, τὰ προαιρετικὰ ἐξ ἅπαντος,	τὰ	δ´ ἄλλα ὡς ἂν διδῶται.
[4, 10]	ταῦτά με δεῖ κάλλιστα παρασκευάσαι,	τὰ	δ´ ἄλλα ὡς ἂν θέλῃ
[4, 6]	ἄλλους πλέκω καὶ μεταπίπτοντας ὡσαύτως.	τὰ	δ´ ἀναγκαῖα θεωρήματα, ἀφ´ ὧν
[4, 8]	ἤδη ἐν τῇ ῥίζῃ κάτω,	τὰ	δ´ ἄνω σου μικρὸν ἔτι
[4, 8]	μὲν ἀπὸ δογμάτων ὀρθῶν καλῶς,	τὰ	δ´ ἀπὸ μοχθηρῶν μοχθηρῶς. σὺ
[4, 1]	τὰ μὲν ἐφ´ ἡμῖν ἐστιν,	τὰ	δ´ ἐπ´ ἄλλοις; (Πῶς λέγεις;
[4, 7]	τὰ συμβαίνειν δυνάμενα πρᾴως ἐκδεχόμενον,	τὰ	δ´ ἤδη συμβεβηκότα φέροντα; θέλεις
[4, 13]	ταύτην οὐσίαν ἔχω τοῦ ἀγαθοῦ,	τὰ	δὲ ἄλλα γινέσθω ὡς ἂν
[4, 7]	ἀκώλυτα ἔχει καὶ ἐπ´ αὐτῷ,	τὰ	δὲ κωλυτὰ καὶ ἐπ´ ἄλλοις·
[4, 1]	τις εἶναι τῶν λεόντων; ἄγε,	τὰ	δὲ πτηνὰ ταῦτα ὅταν ληφθῇ
[4, 1]	ἐργάζεται τῷ σώματι καὶ πάσχει	τὰ	δεινότατα κἂν σχῇ τινα φάτνην,
[4, 3]	οἱ ἐκεῖθεν ἀπεσταλμένοι νόμοι, ταῦτα	τὰ	διατάγματα· τούτων ἐξηγητὴν δεῖ γενέσθαι,
[4, 7]	ἦν μοι καλῶς, ἀλλὰ διὰ	τὰ	δόγματα, ἃ μέλλω μετ´ ἐμαυτοῦ
[4, 5]	καὶ ἐνθάδε. τίνα ἔχει χαρακτῆρα	τὰ	δόγματα αὐτοῦ; ἥμερον, κοινωνικόν, ἀνεκτικόν,
[4, 1]	ποιῇ, μήπω εἴπῃς ἐλεύθερον, ἀλλὰ	τὰ	δόγματα αὐτοῦ κατάμαθε, μή τι
[4, 5]	ὑπὸ τοῦ θεοῦ ἑκάστῳ. ταῦτα	τὰ	δόγματα ἐν οἰκίᾳ φιλίαν ποιεῖ,
[4, 5]	καὶ οἱ ὀφθαλμοί, ἀλλ´ ἂν	τὰ	δόγματα ἔχῃ ἀνθρωπικά. οὗτος οὐκ
[4, 1]	περιβλέψας ἀπόρριψον ἀπὸ σεαυτοῦ· κάθηρον	τὰ	δόγματα, μή τι προσήρτηταί σοι
[4, 6]	χαλκέων. ἄφες οὖν τὴν περὶ	τὰ	δόγματα σπουδὴν καὶ περὶ ἐκεῖνα
[4, 11]	ἐκεῖνο ὃ πεφύκαμεν, τὸν λόγον,	τὰ	δόγματα, τὰς ἐνεργείας, τὸ δὲ
[4, 1]	κακῶν φευκτότερα; ἀλλ´ οὐκ ἔχεις	τὰ	δόγματα ταῦτα, ἀλλὰ φαίνεταί σοι
[4, 1]	ἢ εἶπεν. ~Ταῦτα μελέτα, ταῦτα	τὰ	δόγματα, τούτους τοὺς λόγους, εἰς
[4, 7]	πάντων παραχωρεῖν, πάντα ἀφιέναι· μόνα	τὰ	δόγματα ὑπεξαιροῦνται, ἃ καὶ ὁ
[4, 5]	οἰκίδιον καὶ τὸ πανδοκεῖον καὶ	τὰ	δουλάρια (τούτων γὰρ οὐδὲν ἴδιον
[4, 13]	ὡς ἐμοὶ ἐκεῖνος ἀσφαλῶς πεπίστευκεν	τὰ	ἑαυτοῦ, οὕτως κἀγὼ τῷ ἐπιτυχόντι·
[4, 13]	πρὸς τὸ ἐκφέρειν πρὸς αὐτὸν	τὰ	ἑαυτῶν ἀπόρρητα καὶ τοῦτο ἁπλοῦν
[4, 13]	ἐκείνῳ ὅμοιος, ἀμύνασθαι θέλων ἐκφέρω	τὰ	ἐκείνου καὶ φύρω καὶ φύρομαι.
[4, 13]	εὐλαβούμενος, μήποτε καὶ ἡμεῖς ἐξείπωμεν	τὰ	ἐκείνου. οὕτως καὶ ὑπὸ τῶν
[4, 7]	μέχρι δ´ ἂν οὗ περὶ	τὰ	ἐκτὸς ἀναστρέφῃ, ἐκεῖνα ἕξεις οἷα
[4, 10]	Ἀπορία πᾶσι τοῖς ἀνθρώποις περὶ	τὰ	ἐκτὸς γίνεται, ἀμηχανία περὶ τὰ
[4, 10]	ἔργον ἔργῳ. οὐ δύνασαι καὶ	τὰ	ἐκτὸς ἔχειν ἐπιμελείας τετυχηκότα καὶ
[4, 4]	ὀρέξεως καὶ ἐκκλίσεως τῆς πρὸς	τὰ	ἐκτός, καὶ λοιπὸν προσέχω τοῖς
[4, 12]	μοι ᾖ, τί ἔχω περὶ	τὰ	ἐκτὸς ταράσσεσθαι; ποῖος τύραννος φοβερός,
[4, 10]	τὰ ἐκτὸς γίνεται, ἀμηχανία περὶ	τὰ	ἐκτός. τί ποιήσω; πῶς γένηται;
[4, 1]	καὶ ἄλλο οὐδέν. ταῦτα ἦν	τὰ	ἐλεύθερον ἐκεῖνον ἐάσαντα. ~Καὶ ἵνα
[4, 10]	τί οὖν οὐ ῥέγχω βαλών;	τὰ	ἐμὰ ἀσφαλῶς ἔχει· τὰ ἀλλότρια
[4, 13]	ἀκούσῃς ἐν τῷ μέρει καὶ	τὰ	ἐμά; εἰ σὺ φλύαρος εἶ
[4, 13]	οὐδὲ φίλτερον, παρακαλῶ σε ἀκοῦσαι	τὰ	ἐμά‘ καὶ τοῦτο πρὸς τοὺς
[4, 5]	κακόν· οὐ πρόσοδος αὐτοῖς πρὸς	τὰ	ἐμά. Οὕτως καὶ ἐχυρὰν πόλιν
[4, 13]	ἦν, ἐγὼ περιερχόμενος πᾶσιν ἀνθρώποις	τὰ	ἐμαυτοῦ ἂν ἔλεγον, εἰ τούτου
[4, 13]	καὶ αἰδήμονι, οὐχ ὅτι σοὶ	τὰ	ἐμαυτοῦ ἐξεῖπον. ἄφες οὖν, ἵνα
[4, 7]	ὅλον μὲν ἀκώλυτον καὶ αὐτοτελῆ,	τὰ	ἐν μέρει δ´ αὐτοῦ πρὸς
[4, 5]	τι οὖν σὺ ἡμάρτηκας; ἀλλὰ	τὰ	ἐν οἴκῳ κατεάγη’ σὺ οὖν
[4, 7]	ὅτι ὁ θεὸς πάντα πεποίηκεν	τὰ	ἐν τῷ κόσμῳ καὶ αὐτὸν
[4, 1]	ἑαυτῶν δυνάμεων, ἃς εἰλήφασι πρὸς	τὰ	ἐναντία, μεγαλοψυχίας, γενναιότητος, ἀνδρείας, αὐτῆς
[4, 2]	εἷς τῶν μοιχῶν καὶ ποίει	τὰ	ἑξῆς καὶ τεύξῃ ὧν θέλεις.
[4, 7]	χρωμένους; νόμος δ´ οὐκ ἔστι	τὰ	ἐπὶ μωρῷ. καὶ ὅμως ὅρα,
[4, 1]	τὰ σὰ καὶ οὐ σά,	τὰ	ἐπὶ σοὶ καὶ οὐκ ἐπὶ
[4, 1]	γενομένους ἔχειν χώραν καὶ οἰκήσεις,	τὰ	ἐπιτήδεια. ἂν δ´ οἱ πρῶτοι
[4, 6]	εἰσιν οὐδ´ εἰθισμέναι ἀπαντᾶν ἐπὶ	τὰ	ἔργα, ἀλλ´ ὡς ὁπλάρια ἀποκείμενα
[4, 4]	τὰ ἀναγνώσματα ἐμποδιζόμενοι, ἀλλὰ τῷ	τὰ	ἔργα ἀποδιδόναι τὰ {κατ{ α}
[4, 4]	καὶ διεσκέψω, ἀπαντῶντά σοι εἰς	τὰ	ἔργα, εὐφραίνου ἐπ´ αὐτοῖς. εἰ
[4, 11]	τὸ παρέχον αὐτὴν ῥυπαρὰν πρὸς	τὰ	ἔργα τὰ αὑτῆς; ἔργα δὲ
[4, 2]	εἰπεῖν τινα ἡδὺς ἄνθρωπος’ ἄφες	τὰ	ἕτερα, ἀπόγνωθι, ἀποστράφηθι, μηδὲν σοὶ
[4, 11]	αὐτὸ ζητῶν. ἐπεί τοι οὐδὲ	τὰ	ζῷα τὰ ἀνθρώποις σύντροφα ῥυπαρὰ
[4, 13]	οὐκ ἄν ποτε οὗτος ἐξείποι	τὰ	ἡμέτερα εὐλαβούμενος, μήποτε καὶ ἡμεῖς
[4, 13]	ἀνθρώπων παρέξειν αὐτοῖς φαντασίαν σιωπῶντες	τὰ	ἴδια. ἀμέλει πολλάκις εἰώθασιν λέγειν
[4, 4]	ἀπὸ δογμάτων. ταῦτα γάρ ἐστι	τὰ	ἴδια ἑκάστου, τὰ καὶ τὰς
[4, 5]	τὸ παιδεύεσθαι, τοῦτ´ ἔστιν μανθάνειν	τὰ	ἴδια καὶ τὰ ἀλλότρια. ~Ποῦ
[4, 5]	ἀλλ´ ᾧ ζῶντι συμβεβήκει ἀπολέσαι	τὰ	ἴδια, οὐ τὰ πατρῷα, τὸ
[4, 5]	γὰρ ἀλλότριον· ἀλλ´ ὅπως ἐκείνων	τὰ	ἴδια ποιούντων, ὡς αὐτοῖς δοκεῖ,
[4, 11]	οἱ συνόντες; ἀλλὰ καὶ εἰς	τὰ	ἱερὰ ἡμῖν συνέρχῃ τοιοῦτος, ὅπου
[4, 11]	καὶ ἐκ τῆς παλαίστρας κλέπτειν	τὰ	ἱμάτια. ἐπεί τοι πάντες οἱ
[4, 12]	τὰς δυνάμεις τῶν σχέσεων πειρᾶσθαι	τὰ	καθήκοντα ἀπευθύνειν· τίς καιρὸς ᾠδῆς,
[4, 4]	γάρ ἐστι τὰ ἴδια ἑκάστου,	τὰ	καὶ τὰς πράξεις αἰσχρὰς ἢ
[4, 1]	τίνα ἐστὶ τὰ ἀγαθὰ καὶ	τὰ	κακὰ καὶ τίνα οὐδέτερα; (Ἐσκεπτόμην.
[4, 4]	ἀλλὰ τῷ τὰ ἔργα ἀποδιδόναι	τὰ	{κατ{ α} άλληλα ἠρκούμεθα καὶ
[4, 8]	τῆς αὑτοῦ παρασκευῆς καὶ ἐπὶ	τὰ	κατάλληλα ἔργα ὁρμᾷ; ἀλλὰ ταῦρος
[4, 10]	σεαυτῷ, ἀλλὰ κλαίων κάθησαι ὡς	τὰ	κοράσια; ἀλλ´ ἐκεῖνός μοι φαγεῖν
[4, 1]	ἀλλότρια ἀπὸ τῶν ἰδίων διακρίνειν,	τὰ	κωλυτὰ ἀπὸ τῶν ἀκωλύτων, ταῦτα
[4, 1]	σοὶ καὶ οὐκ ἐπὶ σοί,	τὰ	κωλυτὰ καὶ ἀκώλυτα; τίνος δὲ
[4, 11]	χηνίδια καὶ σκώληκες καὶ ἀράχναι,	τὰ	μακροτάτω τῆς ἀνθρωπίνης συναναστροφῆς ἀπεληλασμένα.
[4, 1]	πρόγονοι. εἰ δὲ δὴ καὶ	τὰ	μάλιστα ἦσαν ἐλεύθεροι, τί τοῦτο
[4, 1]	σκέψις, εἰ καθήκει μοὶ δυναμένῳ	τὰ	μέγιστα ἀγαθὰ ἐμαυτῷ περιποιῆσαι, τὰ
[4, 7]	ὁ μεμελετηκώς; (Ἀλλὰ ταῦτ´ ἔστι	τὰ	μέγιστα. (Καὶ τίς σε κωλύει
[4, 1]	τὰ μέγιστα ἀγαθὰ ἐμαυτῷ περιποιῆσαι,	τὰ	μέγιστα κακὰ μὴ περιποιῆσαι; καλὴ
[4, 1]	σοι οὔτε ταῦτα οὐδέτερα, ἀλλὰ	τὰ	μέγιστα κακά, οὔτ´ ἐκεῖνα κακά,
[4, 1]	διανοίᾳ. πότε γὰρ σκέπτῃ, εἰ	τὰ	μέλανα λευκά ἐστιν, εἰ τὰ
[4, 7]	ὁρᾷ, διότι τῶν περὶ αὐτὸ	τὰ	μὲν ἀκώλυτα ἔχει καὶ ἐπ´
[4, 8]	οὖν καλῶς γίνεται; (Οὐδαμῶς· ἀλλὰ	τὰ	μὲν ἀπὸ δογμάτων ὀρθῶν καλῶς,
[4, 6]	πλουτοῦντα καὶ ἄρχοντα; τούτων γὰρ	τὰ	μὲν δεύτερα ἀλαζόνος καὶ ψυχροῦ
[4, 1]	μόνοις ἐστίν, ἢ πάντα ἢ	τὰ	μὲν ἐφ´ ἡμῖν ἐστιν, τὰ
[4, 7]	αὐτοῦ πρὸς χρείαν τῶν ὅλων;	τὰ	μὲν οὖν ἄλλα πάντα ἀπήλλακται
[4, 1]	ἔχοντα. οὐκοῦν τὸ σῶμα ἀλλότριον,	τὰ	μέρη αὐτοῦ ἀλλότρια, ἡ κτῆσις
[4, 1]	τοὺς τυράννους· τὸ σωμάτιον ἀφεῖναι,	τὰ	μέρη αὐτοῦ, τὰς δυνάμεις, τὴν
[4, 7]	ποῖόν τι μέρος καὶ ὅτι	τὰ	μέρη τοῖς ὅλοις εἴκειν ἔχει
[4, 1]	ἔνθεν ἐπὶ σαυτόν, τὸ σῶμα,	τὰ	μέρη τοῦ σώματος, τὰ τέκνα,
[4, 1]	ἐκεῖνο καὶ ὠστικὸν καὶ παρὰ	τὰ	μέτρα ἠπειγμένον; Ὅταν οὖν πρὸς
[4, 3]	μικρὸν ἂν ἀπονυστάξῃς, ἀπῆλθεν πάντα	τὰ	μέχρι νῦν συνειλεγμένα. πρόσεχε οὖν
[4, 1]	τί θέλω τὰ μὴ θελητά,	τὰ	μὴ δοθέντα μοι ἐξ ἅπαντος
[4, 4]	ἐκεῖ καὶ ὁ ἐμποδισμός. θέλεις	τὰ	μὴ ἐπὶ σοὶ ἐξ ἅπαντος;
[4, 1]	τί οὖν θεομαχῶ; τί θέλω	τὰ	μὴ θελητά, τὰ μὴ δοθέντα
[4, 1]	πεσεν τῆς ἐφαρμογῆς, θλίβεται, ζητεῖ	τὰ	μηδὲν πρὸς τὸ προκείμενον· ὅτι
[4, 8]	ὑμῶν κυκωμένων καὶ θορυβουμένων περὶ	τὰ	μηδενὸς ἄξια μόνος ἐγὼ ἀπήλλαγμαι
[4, 11]	καὶ ἀκάθαρτον; οὐδὲν ἄλλο ἢ	τὰ	μοχθηρὰ κρίματα αὐτῆς. ὥστε ψυχῆς
[4, 10]	φαντασιῶν, ἀπάθειαν ἐκπονῶν, ταῖς σχέσεσι	τὰ	οἰκεῖα ἀποδιδούς· εἰ οὕτως εὐτυχής
[4, 8]	ἵνα με σὺ παρασκευάσῃς ἐπὶ	τὰ	οἰκεῖα ἔργα; νῦν δ´ οὔπω
[4, 1]	ἐκεῖνος δὲ βλαπτόμενός ἐστιν ὁ	τὰ	οἰκτρότατα πάσχων καὶ αἴσχιστα, ὁ
[4, 1]	οὖν νῦν σκέπτεσθαι λέγεις, εἰ	τὰ	οὐδέτερα τῶν κακῶν φευκτότερα; ἀλλ´
[4, 7]	παιδία ἁρπάζει. ἐπαρχίαι διαδίδονται· ὄψεται	τὰ	παιδία. ἀργύριον· ὄψεται τὰ παιδία.
[4, 7]	δ´ ὀστράκια διαρριπτῇ τις, οὐδὲ	τὰ	παιδία ἁρπάζει. ἐπαρχίαι διαδίδονται· ὄψεται
[4, 7]	ἔτι διωθοῦμαι; ἰσχαδοκάρυά τις διαρριπτεῖ·	τὰ	παιδία ἁρπάζει καὶ ἀλλήλοις διαμάχεται·
[4, 1]	παρὰ καιρόν. τί οὖν ποιήσει	τὰ	παιδία; εἰ μὲν εἰς Θετταλίαν
[4, 7]	τὰ παιδία. στρατηγία, ὑπατεία· διαρπαζέτω	τὰ	παιδία· ἐκκλειέσθω, τυπτέσθω, καταφιλείτω τὰς
[4, 7]	μὴ ἔχειν, ἀλλ´ ὡς ὀστρακίοις	τὰ	παιδία παίζοντα περὶ μὲν τῆς
[4, 7]	ὄψεται τὰ παιδία. ἀργύριον· ὄψεται	τὰ	παιδία. στρατηγία, ὑπατεία· διαρπαζέτω τὰ
[4, 1]	αὐτῷ λέγοντος ὅτι ἔξελθε διὰ	τὰ	παιδία’ τί λέγει; ἕρμαιον ἡγεῖτο
[4, 8]	ἢ τόπον ἢ διαγωγήν, ὡς	τὰ	παιδία τὸν τρυγητὸν ἢ τὰς
[4, 5]	οὐ χείρονα καὶ χαλεπώτερα προσδέχεται	τὰ	παρὰ τῶν φαύλων ἢ ἀποβαίνει
[4, 1]	τοὺς λόγους, εἰς ταῦτα ἀφόρα	τὰ	παραδείγματα, εἰ θέλεις ἐλεύθερος εἶναι,
[4, 5]	συμβεβήκει ἀπολέσαι τὰ ἴδια, οὐ	τὰ	πατρῷα, τὸ ἀγρίδιον καὶ τὸ
[4, 6]	τίνα οὖν τὰ ἀπαιτήματα; ἀναπόλει	τὰ	πεπραγμένα. πῇ παρέβην τῶν πρὸς
[4, 4]	ὀρεγόμενοι ἀποτυγχάνωμεν μήτ´ ἐκκλίνοντες περιπίπτωμεν·	τὰ	Περὶ καθήκοντος δ´, ἵνα μεμνημένοι
[4, 4]	ταύτας διακρίνειν θέλοιμεν, ἀλλ´ ἀναγιγνώσκειν	τὰ	Περὶ καταλήψεως. Τί οὖν τὸ
[4, 4]	περὶ ὁρμῆς, ἀλλ´ ἵνα ὁρμῶμεν	τὰ	Περὶ ὀρέξεως δὲ καὶ ἐκκλίσεως,
[4, 4]	τοίνυν, ἐμποδίζου, ἀποτύγχανε. εἰ δὲ	τὰ	Περὶ ὁρμῆς τούτου ἕνεκα ἀναγιγνώσκοιμεν,
[4, 8]	λόγον. ποῖα θεωρήματα; μή τι	τὰ	περὶ τοῦ πῶς πώγων μέγας
[4, 5]	ἄλλην ἅπασαν παρασκευήν. ταῦτά ἐστι	τὰ	πόλιν ἐχυρὰν καὶ ἀνάλωτον ποιοῦντα,
[4, 1]	κυνὶ ἢ μέλισσα μελίσσῃ. ἀλλὰ	τὰ	πράγματα ἑκάστῳ φοβερά ἐστιν· ταῦτα
[4, 12]	εἰς τἆλλα χεῖρον ἀνάγκη σοι	τὰ	πράγματα ἔχειν. πρῶτον μὲν γὰρ
[4, 1]	μέτρα ἠπειγμένον; Ὅταν οὖν πρὸς	τὰ	πράγματα οὕτως ἔχῃς, τίς ἔτι
[4, 1]	ἀκώλυτος ἄνθρωπος ἐλεύθερος, ᾧ πρόχειρα	τὰ	πράγματα ὡς βούλεται. ὃν δ´
[4, 4]	ἀλλ´ ἂν μὲν οὕτως φέρῃ	τὰ	πράγματα, ὥστε μόνον ἢ μετ´
[4, 4]	τὴν ἔκκλισιν ἐπὶ μόνα τρέψαι	τὰ	προαιρετικά, ἀφεῖναί σε δεῖ πάντα,
[4, 12]	ἀλλ´ ὡς διέταξεν ὁ δυνάμενος,	τὰ	προαιρετικὰ ἐξ ἅπαντος, τὰ δ´
[4, 7]	καὶ ἐπ´ ἄλλοις· ἀκώλυτα μὲν	τὰ	προαιρετικά, κωλυτὰ δὲ τὰ ἀπροαίρετα.
[4, 1]	τί αὑτῷ {κατέλ{ ε} ιπεν;	τὰ	προαιρετικά μοι δέδωκεν, ἐπ´ ἐμοὶ
[4, 4]	οὐκ ἐχρησάμην, ἐκκλίσει πρὸς μόνα	τὰ	προαιρετικά, οὐ κατεπλάγην τὸν δεῖνα,
[4, 10]	ἄν τι τῶν ἀλλοτρίων θέλῃς,	τὰ	σὰ ἀπώλετο. αὕτη τοῦ πράγματος
[4, 1]	ἐξ ἀρχῆς ἐμελέτας ἢ διακρίνειν	τὰ	σὰ καὶ οὐ σά, τὰ
[4, 4]	ἀτάραχον, τὸ ἐπὶ μηδενὶ κεῖσθαι	τὰ	σὰ πράγματα. θόρυβος ἐν Ῥώμῃ
[4, 11]	γενναῖος; ἀλλ´ ὁ ὗς καὶ	τὰ	σαπρὰ χηνίδια καὶ σκώληκες καὶ
[4, 13]	ἀναμένω ἵνα μοι σὺ πιστεύσῃς	τὰ	σαυτοῦ, ἀλλ´ αὐτὸς ἐλθὼν σὲ
[4, 13]	γὰρ ἐπὶ συνθήκαις τισὶν ἐξήνεγκας	τὰ	σαυτοῦ, ἵν´ ἀκούσῃς ἐν τῷ
[4, 1]	ἀποκλειόμενος; ἀλλ´ εἰ σὺ αἰσχύνῃ	τὰ	σαυτοῦ ὁμολογεῖν, ὅρα ἃ λέγει
[4, 13]	εἰ σὺ καλῶς μοι πεπίστευκας	τὰ	σαυτοῦ, σοὶ δ´ οὐκ ἔστι
[4, 10]	δεῖ. ἐκχεθήσεται τὸ ἔλαιον, ἀπολεῖται	τὰ	σκευάρια, ἀλλ´ ἐγὼ ἀπαθὴς ἔσομαι.
[4, 1]	τῶν ὅλων περιόδῳ, τὴν κτῆσιν,	τὰ	σκεύη, τὴν οἰκίαν, τὰ τέκνα,
[4, 8]	θερμασίαι γένωνται. ἀγωνιῶσιν, μὴ ἐξυβρίσῃ	τὰ	σπέρματα, εἶτα αὐτὰ πάγος εἷς
[4, 7]	ζῆν κούφως καὶ εὐηνίως, πάντα	τὰ	συμβαίνειν δυνάμενα πρᾴως ἐκδεχόμενον, τὰ
[4, 7]	περὶ τὴν κτῆσιν ἐξίστασθαι, περὶ	τὰ	τέκνα, γονεῖς {δ´} ἀδελφούς, πάντων
[4, 7]	πρὸς τὸ σῶμα καὶ πρὸς	τὰ	τέκνα καὶ τὴν γυναῖκα καὶ
[4, 1]	(Τούτων μὲν οὐδέν. (Ἂν δὲ	τὰ	τέκνα σου ζῆν θέλῃς ἐξ
[4, 13]	ἐν τῇ αὐλῇ, κἂν μέλλῃς	τὰ	τέκνα σου κατασφάζειν, ὡς ἡ
[4, 1]	κτῆσιν, τὰ σκεύη, τὴν οἰκίαν,	τὰ	τέκνα, τὴν γυναῖκα. τί οὖν
[4, 1]	σῶμα, τὰ μέρη τοῦ σώματος,	τὰ	τέκνα, τὴν γυναῖκα, τοὺς ἀδελφούς.
[4, 1]	στενοχωρεῖς τὸν κόσμον; (Ναί· ἀλλὰ	τὰ	τεκνία μετ´ ἐμαυτοῦ εἶναι θέλω
[4, 10]	ἀντὶ πόσου; ἀλλὰ προῖκα θέλεις	τὰ	τηλικαῦτα λαβεῖν; καὶ πῶς δύνασαι;
[4, 10]	γενναῖον. εἰ δὲ μὴ δύναμαι	τὰ	τηλικαῦτα ποιῶν εὑρεθῆναι, ἐκεῖνό γε
[4, 8]	μᾶλλον ἃ Ζήνων λέγει, γνῶναι	τὰ	τοῦ λόγου στοιχεῖα, ποῖόν τι
[4, 13]	Ναί· ἀλλ´ ἄνισόν ἐστιν ἀκούσαντα	τὰ	τοῦ πλησίον ἀπόρρητα αὐτὸν ἐν
[4, 13]	εἶναι δοκεῖ αὐτὸν μὲν ἀκηκοέναι	τὰ	τοῦ πλησίον, μὴ μέντοι μεταδιδόναι
[4, 1]	ἐξελήλυθα τῆς σχολῆς· ἆρον ἐκεῖνα	τὰ	τῶν σχολαστικῶν καὶ τῶν μωρῶν.
[4, 11]	ὡς σωλῆνας πρὸς τὸ ἐκδιδόναι	τὰ	ὑγρά. ἂν οὖν ἀναρροφῇ τις
[4, 1]	ἐν συγκλήτῳ τις οὐ λέγει	τὰ	φαινόμενα· ἔνδοθεν τὸ δόγμα αὐτοῦ
[4, 8]	μου κἂν ἴδητε ἀτάραχον, ἀκούσατε	τὰ	φάρμακα καὶ ὑφ´ ὧν ἐθεραπεύθην.
[4, 6]	ἀμελοῦσιν· εἰ συγκατατίθενται μᾶλλον περὶ	τὰ	φυσικὰ μέτρα, εἰ ὀρέγονταί σου
[4, 1]	ἢ σφήξ; Ἄγε οὖν ἐπέλθωμεν	τὰ	ὡμολογημένα. ὁ ἀκώλυτος ἄνθρωπος ἐλεύθερος,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/05/2007