Livre, Chap. |
[4, 10] |
οὕτως
ᾖ
εὐφυής,
ὥστε
περὶ
|
τούτων |
ἀγωνιᾶν,
ὑπομνήσω
αὐτὸν
ὅτι
τί |
[4, 9] |
πρότερον
δ´
οὐδὲ
ἐνεθυμοῦ
τι
|
τούτων, |
ἀλλὰ
ποῦ
εὐσχήμων
λόγος,
ἀνὴρ |
[4, 6] |
κτῆσις,
μή
τι
φήμη;
οὐδὲν
|
τούτων. |
ἀλλὰ
τί;
λογικόν
εἰμι
ζῷον‘ |
[4, 8] |
δύσκολα
ἀκριβοῦν;
ὄψονται
καὶ
περὶ
|
τούτων |
ἄλλοι.
ποῦ
οὖν
αὐτὸς
καὶ |
[4, 4] |
σχολάζειν,
σαυτῷ
λαλεῖν,
γράφειν
περὶ
|
τούτων, |
ἀναγιγνώσκειν,
ἀκούειν,
παρασκευάζεσθαι·
ἔσχες
εἰς
|
[4, 6] |
ἣ
εἱλόμην
καὶ
νῦν
περὶ
|
τούτων |
ἀναγιγνώσκω,
ταῦτα
ἀκούω,
ταῦτα
γράφω· |
[4, 7] |
ζῷον
ἀφορμὰς
ἔχει
πρὸς
ἀναλογισμὸν
|
τούτων |
ἁπάντων,
ὅτι
τε
μέρος
ἐστὶ |
[4, 1] |
ὅταν
θέλω·
σύ
με
πάντων
|
τούτων |
ἀφαιρῇ
καὶ
λέγεις
τί
σοι
|
[4, 5] |
τὸ
πανδοκεῖον
καὶ
τὰ
δουλάρια
|
(τούτων |
γὰρ
οὐδὲν
ἴδιον
τῷ
ἀνθρώπῳ |
[4, 6] |
ἐπιδεικνύειν
αὐτοῖς
πλουτοῦντα
καὶ
ἄρχοντα;
|
τούτων |
γὰρ
τὰ
μὲν
δεύτερα
ἀλαζόνος |
[4, 5] |
ὠφελεῖ,
ἀλλὰ
τὸ
περὶ
ἑκάστου
|
τούτων |
δόγμα,
τοῦτό
ἐστι
τὸ
βλάπτον, |
[4, 4] |
εἰσιών,
ὅτι
μὴ
ἔξω
γυμνάζεται.
|
τούτων |
ἕνεκα
ἐγυμνάζου,
ἐπὶ
τοῦτο
οἱ |
[4, 7] |
κόσμῳ,
τί
γενέσθαι
καινόν,
παράλογον;
|
τούτων |
ἕνεκα
φοβερός
ἐστιν
ὁ
τύραννος; |
[4, 3] |
ἀπεσταλμένοι
νόμοι,
ταῦτα
τὰ
διατάγματα·
|
τούτων |
ἐξηγητὴν
δεῖ
γενέσθαι,
τούτοις
ὑποτεταγμένον, |
[4, 1] |
καὶ
τοῦ
κακοῦ;
καὶ
τίς
|
τούτων |
ἐξουσίαν
ἔχει;
τίς
ἀφελέσθαι
αὐτὰ |
[4, 7] |
κωλύει
περὶ
ταῦτ´
ἀναστρέφεσθαι
καὶ
|
τούτων |
ἐπιμελεῖσθαι;
τίς
δὲ
μείζονα
ἔχει |
[4, 12] |
δ´
ἂν
ἀπονεύσῃς
ἀπό
τινος
|
τούτων, |
εὐθὺς
ζημία,
οὐκ
ἔξωθέν
ποθεν, |
[4, 6] |
ἄλλῳ
χαρίσηται.
ὅταν
εὔχηται,
περὶ
|
τούτων |
εὔχεται·
ὅταν
θύῃ,
ἐπὶ
τούτοις |
[4, 6] |
τιμώμενον
ἐπιφαίνειν
ὑπὸ
τῶν
ἐπιφανῶν
|
τούτων |
καὶ
δειπνεῖν
πειρᾶσθαι
παρ´
αὐτοῖς |
[4, 1] |
πάλιν
ὅταν
ὑπὲρ
τῶν
μεγάλων
|
τούτων |
καὶ
σεμνῶν
ἀρχῶν
καὶ
τιμῶν |
[4, 4] |
πάντων
τῶν
δυσκόλων.
εἰ
οὖν
|
τούτων |
καιρός
ἐστιν,
διὰ
τί
οὐκ |
[4, 6] |
τοὺς
πολλούς,
ὡς
ἄρα
οὐδὲν
|
τούτων |
κακόν
ἐστιν,
ἀλλ´
οἷόν
τε |
[4, 1] |
(Οὕτως.
τὰ
γὰρ
πράγματα
προτέρους
|
τούτων |
κυρίους
ἔχομεν·
ἐκεῖνα
δὲ
πολλά |
[4, 10] |
τῶν
κριμάτων
ἀσφάλειαν.
Ἂν
μετὰ
|
τούτων |
με
ὁ
θάνατος
καταλάβῃ,
ἀρκεῖ |
[4, 9] |
ἀκολάστου
σώφρων.
εἴ
τινα
ἄλλα
|
τούτων |
μείζονα
ζητεῖς,
ποίει
ἃ
ποιεῖς· |
[4, 3] |
δεῖ,
οὐδ´
ἀντὶ
αἰσχρολογίας
αἰδῶ.
|
τούτων |
μεμνημένος
πανταχοῦ
διασώσεις
τὸ
σαυτοῦ |
[4, 4] |
πράξεις
αἰσχρὰς
ἢ
καλὰς
ποιοῦντα·
|
τούτων |
μεμνημένος
χαῖρε
τοῖς
παροῦσιν
καὶ |
[4, 4] |
ἁπλῶς
τὸ
ἀτυχεῖν
καὶ
δυστυχεῖν;
|
τούτων |
οὐ
θέλεις
ἀπαλλάξαι
σεαυτόν;
Καὶ |
[4, 9] |
σοὶ
μὲν
οὖν
δοκεῖ
τάχα
|
τούτων |
οὐδὲν
οὐκέτι
εἶναι
ζημία·
ἦν |
[4, 10] |
τῆς
διοικήσεως
καὶ
ἀκολουθῆσαι
αὐτῇ,
|
τούτων |
οὐκ
ἠμέλησα·
οὐ
κατῄσχυνά
σε |
[4, 7] |
οὐχὶ
φυγῆς
ἢ
δεσμῶν;
πάλιν
|
τούτων |
πάντων
καὶ
τοῦ
σωματίου
ὅλου |
[4, 12] |
ἔχειν
πρόχειρα
καὶ
μηδὲν
δίχα
|
τούτων |
ποιεῖν,
ἀλλὰ
τετάσθαι
τὴν
ψυχὴν |
[4, 1] |
περιπόρφυρον
ἔχοντα.
ἂν
οὖν
μηδὲν
|
τούτων |
ποιῇ,
μήπω
εἴπῃς
ἐλεύθερον,
ἀλλὰ |
[4, 4] |
δ´
ἐξ
ἄλλων
τινῶν
ἢ
|
τούτων
|
συμπληροῦται.
οἷον
ἂν
εἰ
ὁ |
[4, 1] |
πρότερον;
ἄκουσον
αὐτοῦ
καὶ
περὶ
|
τούτων |
τί
λέγει·
ὅτι,
ἂν
μὲν |
[4, 1] |
διὰ
ταῦτα
ἀνάγκη
καὶ
τοὺς
|
τούτων |
τινὸς
ἔχοντας
ἐξουσίαν
κυρίους
εἶναι· |
[4, 1] |
αἴσθησιν
καὶ
λογισμὸν
λαβὼν
βούλοιτο
|
τούτων |
τις
εἶναι
τῶν
λεόντων;
ἄγε, |
[4, 7] |
φοβεῖται;
ἢ
ὅτι
οὐκ
αἰσθάνεται
|
τούτων |
τὸ
παιδίον;
ἂν
οὖν
τῶν |
[4, 9] |
καταφρονεῖν
καὶ
ἀρχῶν
καὶ
αὐτῶν
|
τούτων |
τῶν
γυναικῶν,
ὧν
ἐρῶσιν
καὶ |
[4, 1] |
εἴσῃ,
ὅτι
ἀληθῆ
ἐστι
καὶ
|
τούτων |
τῶν
θαυμαζομένων
καὶ
σπουδαζομένων
ὄφελος |
[4, 9] |
ἠγωνίας,
μή
τις
ἐκσείσῃ
σε
|
τούτων |
τῶν
λόγων
καὶ
ἔργων.
Ἰδού, |
[4, 1] |
κτῆσις
ἀλλοτρία.
ἂν
οὖν
τινι
|
τούτων |
ὡς
ἰδίῳ
προσπαθῇς,
δώσεις
δίκας
|