Livre, Chap.
[4, 3]	οὐδενός· οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνος βούλεταί	μ´	ἀντιποιεῖσθαι αὐτῶν. εἰ γὰρ ἤθελεν,
[4, 1]	παραχωρήσεις τῷ κρείσσονι; (Τί οὖν	μ´	εἰσῆγεν ἐπὶ τούτοις; (Καὶ εἰ
[4, 1]	τὴν ὁρμὴν τῷ θεῷ. θέλει	μ´	ἐκεῖνος πυρέσσειν· κἀγὼ θέλω. θέλει
[4, 1]	γάρ μοι κακὸν ἦν; ἄλλος	μ´	ἐνέδυεν, ἄλλος μ´ ὑπέδει, ἄλλος
[4, 6]	τί οὖν μοι μέλει, εἴ	μ´	ἐπὶ τῇ πενίᾳ ἐλεοῦσιν; οὐκ
[4, 1]	θάνατον ἢ δεσμὰ ἀπειλῇ, ἀναγκάζει	μ´	ὁρμῆσαι. (Ἂν οὖν καταφρονῇς τοῦ
[4, 1]	ἦν; ἄλλος μ´ ἐνέδυεν, ἄλλος	μ´	ὑπέδει, ἄλλος ἔτρεφεν, ἄλλος ἐνοσοκόμει,
[4, 1]	ὅλης ψυχῆς τὸ ἄγου δέ	μ´,	ὦ Ζεῦ, καὶ σύ γ´
[4, 4]	τὸ Κλεάνθους πρόχειρον ἄγου δέ	μ´,	ὦ Ζεῦ, καὶ σύ γ´
[4, 5]	εἰς ὅσα κακὰ ἐλήλυθεν· οὐχὶ	μὰ	Δία τὸν φύντα ἢ τὸν
[4, 9]	ὡς ὑπὸ ῥεύματος παρεσύρησαν, ἀλλὰ	μάθε	τὸ τῶν παιδοτριβῶν. πέπτωκε τὸ
[4, 6]	γράφειν ἢ ἀναγιγνώσκειν ἀρκοῦμαι τῷ	μαθεῖν,	ἀλλ´ ἄνω κάτω στρέφω τοὺς
[4, 6]	πῶς οὖν οὔπω πέπεικας σαυτὸν	μαθεῖν;	νῦν οὐχὶ ἄνω κάτω; τοῦτ´
[4, 7]	δὲ καὶ ἀποδείξεως οὐδεὶς δύναται	μαθεῖν,	ὅτι ὁ θεὸς πάντα πεποίηκεν
[4, 4]	προσπιπτούσαις φαντασίαις, ἀλλ´ αὐτοῦ καταλήγομεν	μαθεῖν,	τί λέγεται, καὶ ἄλλῳ δύνασθαι
[4, 4]	{ἐπ´ αὐτὸ} τὸ ψυχαγωγηθῆναι ἢ	μαθεῖν	τι, ψυχρὸς εἶ καὶ ταλαίπωρος.
[4, 1]	μὴ μωρὸς ᾖ, ἀλλ´ ἵνα	μάθῃ,	ἃ ἔλεγεν ὁ Σωκράτης, τί
[4, 8]	τί ἔργον καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ;	μαθητὰς	πολλοὺς ἔχειν; οὐδαμῶς. ὄψονται οἱ
[4, 6]	ἄλλους αὐτὸς σαυτῷ γενέσθαι καὶ	μαθητὴς	καὶ διδάσκαλος; ὄψονται οἱ ἄλλοι,
[4, 7]	περιέρχωμαι; μὴ γένοιτο· ἀλλ´ ἅπαξ	μαθών,	ὅτι τὸ γενόμενον καὶ φθαρῆναι
[4, 7]	εἰσελθοῦσιν. ἀλλ´ ὅταν ἀκούσω τινὰ	μακαριζόμενον,	ὅτι τιμᾶται ὑπὸ τοῦ Καίσαρος,
[4, 9]	ἐπιστρέφῃς, κἄν που μυραφίου ἐπιτύχῃς,	μακάριος	εἶναι δοκεῖς. πρότερον δ´ οὐδὲ
[4, 6]	πρώτη δὲ καὶ ἀνήνυτος καὶ	μακρά,	ὃ ὁ Ζεὺς οὐκ ἠδυνήθη
[4, 1]	ὅτε θέλεις, τοῦτο ἀλλότριόν ἐστιν.	μακρὰν	ἀπ´ αὐτοῦ οὐ μόνον τὰς
[4, 11]	καὶ σκώληκες καὶ ἀράχναι, τὰ	μακροτάτω	τῆς ἀνθρωπίνης συναναστροφῆς ἀπεληλασμένα. σὺ
[4, 6]	τοῦ Πυθαγόρου μὴ δ´ ὕπνον	μαλακοῖσιν	ἐπ´ ὄμμασι προσδέξασθαι ἐνταῦθα παρατέθεικεν.
[4, 1]	λέοντα ἐλεύθερον; οὐχὶ δ´ ὅσῳ	μαλακώτερον	διεξάγει, τοσούτῳ δουλικώτερον; τίς δ´
[4, 5]	τι ἂν ἐκεῖνοι ποιῶσι, καὶ	μάλιστ´	ἐκείνων καταγελᾷς, ὅσοι σε βλάπτειν
[4, 1]	εἰ δὲ δὴ καὶ τὰ	μάλιστα	ἦσαν ἐλεύθεροι, τί τοῦτο πρὸς
[4, 9]	ἀλλ´ αὐτὸν αὑτῷ λαλῆσαι, τῷ	μάλιστα	πεισθησομένῳ, πρὸς ὃν οὐδείς ἐστί
[4, 8]	γίνεται ἢ κόμη βαθεῖα; ἀλλὰ	μᾶλλον	ἃ Ζήνων λέγει, γνῶναι τὰ
[4, 1]	οὐκ ἐξευτονοῦντα ἀκολουθῆσαι αὐτῷ ἔτι	μᾶλλον	ἄν τις συγγνώμης ἄξιον ὑπολάβοι,
[4, 8]	ἂν ἔλεγον· εἰ δ´ ἐκείνη	μᾶλλον,	ἀναμάρτητον εἶναι, διὰ τί οὐχὶ
[4, 1]	ὄντες ἦμεν ὠφέλιμοι, οὐχὶ πολὺ	μᾶλλον	ἀποθανόντες ἂν ὅτε ἔδει καὶ
[4, 8]	εἶναι, μωρὸς παρὰ μωροῖς· ἀποπαγήσῃ,	μᾶλλον	δ´ ἀποπέπηγας ἤδη ἐν τῇ
[4, 7]	οὐ θέλω εἰσελθεῖν, ἀλλ´ ἀεὶ	μᾶλλον	ἐκεῖνο θέλω τὸ γινόμενον. κρεῖττον
[4, 11]	νέον τὸν πρώτως κινούμενον θέλω	μᾶλλον	ἐλθεῖν πρός με πεπλασμένον τὴν
[4, 1]	δεῖται, τῶν συγχορευόντων, ἵν´ ἐπικροτῶσι	μᾶλλον,	ἐπιθειάζωσιν, ὑμνῶσι δὲ τὴν πανήγυριν.
[4, 6]	δόγματα ἔχειν ὀρθὰ ἠξίους τοξεύων	μᾶλλον	ἐπιτυγχάνειν τῶν τοξοτῶν ἢ χαλκεύων
[4, 5]	τεχνίτῃ τῶν ἀτέχνων. (Ἀλλὰ πολὺ	μᾶλλον	ἐπιφυήσονταί μοι. (Τί λέγεις τὸ
[4, 6]	ἐν προθέσει, εἰ ἐν ὁρμῇ	μᾶλλον	εὐστοχοῦσιν, εἰ τὸ πρέπον σῴζουσιν
[4, 5]	αἰδῆμον ἀπονενέκρωται· ἄχρηστός ἐστιν, πάντα	μᾶλλον	ἢ ἄνθρωπος. οὗτος ζητεῖ, τίνα
[4, 11]	τῶν ἀνθρώποις συντρόφων, ἀλλὰ σκώληξ	μᾶλλον	ἢ ἀράχνιον; οὐ λούσῃ πού
[4, 1]	ἐπελάβου, αὐτὴν ἀφῆκεν ἄν σοι	μᾶλλον	ἢ ἠκολούθησεν δι´ αὐτήν· εἰ
[4, 1]	λαλήσας ἢ ὅλως συναναστραφείς; οὐ	μᾶλλον	ἢ ἵππος ἵππῳ ἢ κύων
[4, 11]	εὐγενέστατοι καὶ ἐπεθύμουν ἐκείνῳ παρακατακλίνεσθαι	μᾶλλον	ἢ τοῖς εὐμορφοτάτοις. ἐξῆν ἐκείνῳ
[4, 1]	ἐμοὶ φαινόμενον ἢ ἀναγκάσαι; οὐ	μᾶλλον	ἢ τὸν Δία. ~Οὕτως ποιοῦσι
[4, 1]	αὐτὰ δύναται, τίς ἐμποδίσαι; οὐ	μᾶλλον	ἢ τὸν θεόν. ἀλλ´ ὑπὲρ
[4, 11]	ἐκτρέπεται ῥυπαρὸν ἄνθρωπον, ὄζοντα, κακόχρουν	μᾶλλον	ἢ τὸν κεκοπρωμένον; ἐκείνη ἡ
[4, 1]	ὑποκριτὴς παυόμενος ὅτε δεῖ σῴζεται	μᾶλλον	ἢ ὑποκρινόμενος παρὰ καιρόν. τί
[4, 1]	ἔνιά γε αὐτῶν λιμῷ διαφθείρεται	μᾶλλον	ἢ ὑπομένει τὴν τοιαύτην διεξαγωγήν,
[4, 1]	πότε σχολαίτερον; τὸ σύνολον ποῖον	μᾶλλον	ἤθελες βίον βιοῦν, τὸν νῦν
[4, 8]	ἔδει δ´ ἀφ´ ὧν ἠσχημόνει	μᾶλλον	λέγειν αὐτὸν μὴ εἶναι φιλόσοφον.
[4, 7]	ποιοῦσι τῶν νόμων. (Καὶ ποῖοι	μᾶλλον	λόγοι πειθομένους παρέχουσι τοῖς νόμοις
[4, 8]	πῶς ᾄδουσιν οἱ μουσικοί‘ ἀλλὰ	μᾶλλον	οὗτος {ὅτι} οὐκ ἔστι μουσικός‘
[4, 1]	ε} ιπεν οὐδὲ παρεχώρησεν ἄλλῳ	μᾶλλον	πείθεσθαι αὐτοῖς καὶ ὑπακούειν οὐδ´
[4, 6]	ἐκεῖνοι δ´ ἀμελοῦσιν· εἰ συγκατατίθενται	μᾶλλον	περὶ τὰ φυσικὰ μέτρα, εἰ
[4, 12]	σήμερον· εἰ αὔριον συμφέρει, πολὺ	μᾶλλον	σήμερον, ἵνα καὶ αὔριον δυνηθῇς
[4, 6]	δόγμασιν· ἐν ᾧ δ´ ἄλλοι	μᾶλλόν	σου πεφροντίκασιν, ἐκείνοις παραχώρει. οἷον
[4, 4]	εἰ τὸν κατεσταλμένον, εἰ βλέπεις	μᾶλλον	τὰ γινόμενα ἢ βλέπῃ, εἰ
[4, 6]	ἐπιτυγχάνειν τῶν τοξοτῶν ἢ χαλκεύων	μᾶλλον	τῶν χαλκέων. ἄφες οὖν τὴν
[4, 1]	πόλιν καταδουλώσασθαι οὐ δύνασαι· οὐ	μᾶλλον’	φησίν, ἢ τοὺς ἰχθύας’ πῶς;
[4, 5]	καὶ τὸ παιδεύεσθαι, τοῦτ´ ἔστιν	μανθάνειν	τὰ ἴδια καὶ τὰ ἀλλότρια.
[4, 6]	ἔστι περὶ ὃ ἐσπούδακας; οὐ	μανθάνειν,	ὥστε ἄλυπος εἶναι καὶ ἀτάραχος
[4, 7]	γυναῖκα καὶ ἁπλῶς ὑπό τινος	μανίας	καὶ ἀπονοίας οὕτως {ᾖ{ ν}
[4, 7]	ποῖαι μάχαιραι αὐτῶν; Εἶτα ὑπὸ	μανίας	μὲν δύναταί τις οὕτως διατεθῆναι
[4, 8]	τὴν αὑτοῦ, ἣν τῇ ἀρετῇ	μαρτυρεῖ	καὶ τῶν ἐκτὸς καταμαρτυρεῖ, αὐτὸς
[4, 1]	μή. (Καὶ {τί{ ς} σοι	μαρτυρεῖ	ταῦτα; (Τί γὰρ ἄλλο ἢ
[4, 8]	τοὺς πολλούς, δι´ οὗ τὴν	μαρτυρίαν	τὴν αὑτοῦ, ἣν τῇ ἀρετῇ
[4, 3]	γενέσθαι, τούτοις ὑποτεταγμένον, οὐ τοῖς	Μασουρίου	καὶ Καςςίου. ~Πρὸς τοὺς περὶ
[4, 1]	τῶν κακῶν’ στρατεύεται, πάσχει ὅσα	μαστιγίας	καὶ οὐδὲν ἧττον δευτέραν αἰτεῖ
[4, 1]	καὶ τί δοκεῖς φοβεῖται; μὴ	μαστιγωθῇ	ὡς δοῦλος; πόθεν αὐτῷ οὕτως
[4, 7]	ἢ ποῖοι δορυφόροι ἢ ποῖαι	μάχαιραι	αὐτῶν; Εἶτα ὑπὸ μανίας μὲν
[4, 7]	(Οἱ δορυφόροι, φησίν, καὶ αἱ	μάχαιραι	αὐτῶν καὶ ὁ ἐπὶ τοῦ
[4, 7]	οὖν ποιοῦσιν αἱ μεγάλαι αὗται	μάχαιραι	καὶ ὀξεῖαι; {ἀποκτ{ ε} ιννύουσιν.
[4, 1]	καὶ τοὺς κοντοὺς καὶ τὰς	μαχαίρας.	ἐγὼ δ´ οὐπώποτ´ οὔτε θέλων
[4, 7]	δορυφόρων τις αἰσθάνηται καὶ ὅτι	μαχαίρας	ἔχουσιν, ἐπ´ αὐτὸ δὲ τοῦτο
[4, 7]	δορυφόροι μεγάλας δοκοῦσιν ἔχειν τὰς	μαχαίρας	καὶ ὀξείας; ἄλλοις ταῦτα· ἐμοὶ
[4, 7]	ἀγαθὰ εἶναι. Δείκνυέ μοι τὰς	μαχαίρας	τῶν δορυφόρων. ἰδοῦ, ἡλίκαι εἰσὶ
[4, 5]	Ξενοφῶντι ἐν τῷ Συμποσίῳ πόσας	μάχας	λέλυκεν, πῶς πάλιν ἠνέσχετο Θρασυμάχου,
[4, 5]	ἐξέφυγεν μάχην, ἀλλ´ οὐδ´ ἄλλους	μάχεσθαι	εἴα. ὅρα παρὰ Ξενοφῶντι ἐν
[4, 9]	μὲν οὐδενός, ὑπὸ σαυτοῦ δέ.	μαχέσθητι	σαυτῷ, ἀφελοῦ σαυτὸν εἰς εὐσχημοσύνην,
[4, 1]	ἀποικονόμητόν ἐστιν; πρόληψις προλήψει οὐ	μάχεται,	ἀλλ´ ὅταν ἔλθῃ ἐπὶ τὸ
[4, 8]	κἂν ἐν φαινόλῃ τινὰ ἴδῃ,	μάχεται	αὐτῷ. ἄνθρωπε, χειμάσκησον πρῶτον· ἰδοῦ
[4, 5]	καλὸς καὶ ἀγαθὸς οὔτ´ αὐτὸς	μάχεταί	τινι οὔτ´ ἄλλον ἐᾷ κατὰ
[4, 8]	τρίβωνα, γυμνὸν δεικνύει τὸν ὦμον,	μάχεται	τοῖς ἀπαντῶσιν κἂν ἐν φαινόλῃ
[4, 5]	τοῦτο μόνον κακόν, ποῦ ἔτι	μάχη,	ποῦ λοιδορία; περὶ τίνων; περὶ
[4, 5]	βλάπτον, τοῦτο τὸ ἀνατρέπον, τοῦτο	μάχη,	τοῦτο στάσις, τοῦτο πόλεμος; Ἐτεοκλέα
[4, 5]	οὐ μόνον αὐτὸς πανταχοῦ ἐξέφυγεν	μάχην,	ἀλλ´ οὐδ´ ἄλλους μάχεσθαι εἴα.
[4, 5]	τὰ ἀλλότρια. ~Ποῦ οὖν ἔτι	μάχης	τόπος τῷ οὕτως ἔχοντι; μὴ
[4, 5]	ὁρῶσιν τὰ γινόμενα; ~Πρὸς τοὺς	μαχίμους	καὶ θηριώδεις. Ὁ καλὸς καὶ
[4, 7]	κοιτῶνος; μὴ τί ποιήσωσιν; ἀποκλείσωσί	με;	ἄν με εὕρωσι θέλοντα εἰσελθεῖν,
[4, 7]	τι τῶν οὐκ ἀγαθῶν, ἅ	με	ἀναπεπείκασιν οἱ φιλόσοφοι μὴ δοκεῖν
[4, 8]	χωλοί, οἱ τυφλοί, καὶ ἴδετέ	με	ἀπὸ παντὸς πάθους ὑγιᾶ‘ τοῦτο
[4, 12]	δοκεῖ, ἐγὼ δ´ ἔχω, τίνι	με	δεῖ ἀρέσκειν, τίνι ὑποτετάχθαι, τίνι
[4, 10]	μοι ὧν ἔχω ἐξουσίαν. ταῦτά	με	δεῖ κάλλιστα παρασκευάσαι, τὰ δ´
[4, 3]	τῶν δ´ ἄλλων οὐδενὸς ἀντιποιεῖσθαί	με	δεῖ, οὐ σώματος, οὐ κτήσεως,
[4, 1]	ἵνα γένωμαι, {π{ ρ} όσα	με	δεῖ τλῆναι καὶ παθεῖν, ποσάκις
[4, 7]	ἀποκλείῃ; (Ὅτι ἂν μή τίς	με	δέχηται, οὐ θέλω εἰσελθεῖν, ἀλλ´
[4, 1]	μὲν ἔστω, φησίν. ἀλλὰ τίς	με	δύναται ἀναγκάσαι, εἰ μὴ ὁ
[4, 7]	τὰς ἐντολάς, οὐκέτι οὐδεὶς δουλαγωγῆσαί	με	δύναται, καρπιστὴν ἔχω οἷον δεῖ,
[4, 1]	ἀπειθῶν αὐτῷ ζημιοῦται. (Ἀλλὰ δεῖραί	με	δύναται. (Μή τι οὖν ἀζημίως;
[4, 7]	μήτε φοβῶμαί τι ὧν διαθεῖναί	με	δύναται μήτ´ ἐπιθυμῶ τινος ὧν
[4, 10]	ἀμφότερα· οὔτε τούτου τις ἀφελέσθαι	με	δύναται οὔτ´ ἐκείνῳ ἄκοντα περιβαλεῖν.
[4, 6]	μὴ ἄρχειν. ὄψονται οἱ ἐλεοῦντές	με,	ἐγὼ δ´ οὔτε πεινῶ οὔτε
[4, 6]	φροντίζω ἐγὼ δογμάτων ὀρθῶν, εὐλογώτερόν	μέ	ἐστιν ἄρχειν. (Ἐν ᾧ φροντίζεις,
[4, 7]	τί ποιήσωσιν; ἀποκλείσωσί με; ἄν	με	εὕρωσι θέλοντα εἰσελθεῖν, ἀποκλεισάτωσαν. (Τί
[4, 5]	ἐστὶ καὶ οὔτε τύραννος κωλύσει	με	θέλοντα οὔτε δεσπότης οὔτε οἱ
[4, 7]	μοι φιλανθρώπως λαλήσῃ καὶ ἀποδέξηταί	με,	καὶ ἄλλοις διηγοῦμαι, πῶς μοι
[4, 5]	ἄγριον θηρίον. ~Τί οὖν; θέλεις	με	καταφρονεῖσθαι; (Ὑπὸ τίνων; ὑπὸ εἰδότων;
[4, 1]	λέγων ἐλεύθερος εἶναι; ἀλλὰ Ἄπρυλλά	με	κεκώλυκεν. λέγε οὖν τὰς ἀληθείας,
[4, 8]	ἐπιθέτους ἀσυγχύτως καὶ ἀπαραποδίστως· ἐκεῖθέν	με	κρῖνε, εἰ δύνασαι. εἰ δ´
[4, 1]	στρεβλωθῆναι οὖν θέλω. τίς ἔτι	με	κωλῦσαι δύναται παρὰ τὸ ἐμοὶ
[4, 1]	φαντασίαις; (Οὐδὲ τοῦτο· ἀλλὰ ὀρεγόμενόν	με	κωλύσει τυχεῖν οὗ ὀρέγομαι. (Ἂν
[4, 1]	ἂν ἐμοῦ ὁρμήσαντος περιπατῆσαι ἐκεῖνός	με	κωλύσῃ; (Τί σου κωλύσει; μή
[4, 10]	κριμάτων ἀσφάλειαν. Ἂν μετὰ τούτων	με	ὁ θάνατος καταλάβῃ, ἀρκεῖ μοι
[4, 6]	μή τι οὖν οὐ πέπεικέ	με	ὁ λόγος; καὶ μὴν οὐκ
[4, 12]	οὖν ἐν τοῖς μείζοσιν ἀνιῶσί	με	οἱ ψέγοντες; τί τὸ αἴτιον
[4, 1]	ποιήσω; φίλος ἔσομαι Καίσαρος· ἐκείνου	με	ὄντα ἑταῖρον οὐδεὶς ἀδικήσει. πρῶτον
[4, 12]	ἐπ´ ἄλλοις ἔσται τὸ λυπεῖν	με·	ὀργισθήσομαι σήμερον, φθονήσω‘ βλέπε, ὅσα
[4, 1]	διάγειν, ᾄδειν ὅταν θέλω· σύ	με	πάντων τούτων ἀφαιρῇ καὶ λέγεις
[4, 11]	καταδίκου ἔχων καὶ πρόσωπον, τίς	με	πείσει θεῶν προσελθεῖν φιλοσοφίᾳ, ἥ
[4, 11]	κινούμενον θέλω μᾶλλον ἐλθεῖν πρός	με	πεπλασμένον τὴν κόμην ἢ κατεφθινηκότα
[4, 12]	ἀγαθόν μοι περιποιῆσαι οὔτε κακῷ	με	περιβαλεῖν, ἀλλ´ ἐγὼ αὐτὸς ἐμαυτοῦ
[4, 4]	τί μοι δίδοται; τί θέλει	με	ποιεῖν ὁ θεὸς νῦν, τί
[4, 13]	οὐκ ἔστι καλῶς πιστεῦσαι, θέλεις	με	{προ{ ς} πεσεῖν; οἷον εἰ
[4, 8]	ἔχω, πίστευσόν μοι. τί οὖν	με	πρὸ ὥρας ἀποξηρᾶναι θέλεις, ὡς
[4, 12]	προθυμίαις ἐπακολουθεῖς. Τίσιν οὖν δεῖ	με	προσέχειν; (Πρῶτον μὲν ἐκείνοις τοῖς
[4, 10]	τὰς σχέσεις {παρέβην{ αι} ὅ	με	σὺ ἐγέννησας, χάριν ἔχω, ὧν
[4, 8]	ἀνδρὸς ἀγαθοῦ παρασκευήν, ἐκδέξομαι, ἵνα	με	σὺ παρασκευάσῃς ἐπὶ τὰ οἰκεῖα
[4, 6]	καὶ ἅμα ὑποκαταγελῶ τῶν οἰκτειρόντων	με.	τί οὖν κωλύει καὶ ἐνταῦθα
[4, 9]	ἔλεγεν περὶ ἐμοῦ ταῦτα, ὅτι	μέ	τις μοιχεύειν ἀναγκάζει, ὅτι ἐσθῆτα
[4, 8]	ὅπου βλάβη καὶ ὠφέλεια. εἴ	μέ	τις‘ φησίν, βλάψαι δύναται, ἐγὼ
[4, 7]	τὸ πρᾶγμα, καὶ μὴ ἐκφόβει	με.	τοῖς παιδίοις ταῦτα φοβερά ἐστι
[4, 1]	θέλει ὀρέγεσθαι· κἀγὼ θέλω. θέλει	με	τυχεῖν τινος· κἀγὼ βούλομαι. οὐ
[4, 1]	ἐξῆλθεν. εἶτα, τί λέγει; παιδισκάριόν	με,	φησίν, καταδεδούλωκ´ εὐτελές, ὃν οὐδὲ
[4, 8]	ποιῶ· εἰ ἄλλον περιμένω, ἵνα	με	ὠφελήσῃ, ἐγὼ οὐδέν εἰμι. θέλω
[4, 1]	ἀπόκριναί μοι κἀκεῖνο· δοκεῖ σοι	μέγα	τι εἶναι καὶ γενναῖον ἡ
[4, 7]	ὀξεῖαι. τί οὖν ποιοῦσιν αἱ	μεγάλαι	αὗται μάχαιραι καὶ ὀξεῖαι; {ἀποκτ{
[4, 7]	τύραννος; διὰ ταῦτα οἱ δορυφόροι	μεγάλας	δοκοῦσιν ἔχειν τὰς μαχαίρας καὶ
[4, 5]	ἐστι ζῷον, ὅτι φιλάλληλον, ὅτι	μεγάλη	βλάβη τῷ ἀδικοῦντι αὐτὴ ἡ
[4, 1]	παραμυθείσθω, ἀλλὰ γίγνωσκε, ὅτι ἐκ	μεγάλης	οἰκίας δοῦλος εἶ. οὕτως καὶ
[4, 1]	τούτους δ´, ὡς εἰσὶν ἄξιοι,	μεγαλοδούλους.	(Ἔστω καὶ ταῦτα. (Δοκεῖ δέ
[4, 1]	(Ἔστιν οὖν τυγχάνοντά τινος οὕτως	μεγάλου	καὶ ἀξιολόγου καὶ γενναίου ταπεινὸν
[4, 7]	ἐλεύθερον ἔσται, εὔρουν, εὔδαιμον, ἀβλαβές,	μεγαλόφρον,	εὐσεβές, χάριν ἔχον ὑπὲρ πάντων
[4, 1]	ἃς εἰλήφασι πρὸς τὰ ἐναντία,	μεγαλοψυχίας,	γενναιότητος, ἀνδρείας, αὐτῆς τῆς νῦν
[4, 7]	τούτοις δὲ φύσει γενναῖον καὶ	μεγαλόψυχον	καὶ ἐλεύθερον γενόμενον ὁρᾷ, διότι
[4, 1]	ἢ πάλιν ὅταν ὑπὲρ τῶν	μεγάλων	τούτων καὶ σεμνῶν ἀρχῶν καὶ
[4, 1]	ὑμεῖς οἱ τὸν κύριον τὸν	μέγαν	ἔχοντες καὶ πρὸς τὸ ἐκείνου
[4, 2]	εἶναι δεῖ, φαλακρόν· ἂν Ἀγαμέμνων,	μέγαν	καὶ καλὸν καὶ τοὺς ὑποτεταγμένους
[4, 1]	ὀρθῶς ὡμολόγησας ταῦτα, ἄν τε	μέγας	βασιλεὺς κακοδαιμονῇ, οὐκ ἂν ἐλεύθερος,
[4, 8]	τὰ περὶ τοῦ πῶς πώγων	μέγας	γίνεται ἢ κόμη βαθεῖα; ἀλλὰ
[4, 10]	Ἡρακλῆς λέγων πῶς μοι μὴ	μέγας	λέων ἐπιφανῇ μηδὲ μέγας σῦς
[4, 10]	καὶ τί σοι μέλει; ἂν	μέγας	σῦς ἐπιφανῇ, μεῖζον ἆθλον ἀθλήσεις·
[4, 10]	μὴ μέγας λέων ἐπιφανῇ μηδὲ	μέγας	σῦς μηδὲ θηριώδεις ἄνθρωποι‘ καὶ
[4, 1]	εἰ καθήκει μοὶ δυναμένῳ τὰ	μέγιστα	ἀγαθὰ ἐμαυτῷ περιποιῆσαι, τὰ μέγιστα
[4, 7]	μεμελετηκώς; (Ἀλλὰ ταῦτ´ ἔστι τὰ	μέγιστα.	(Καὶ τίς σε κωλύει περὶ
[4, 1]	μέγιστα ἀγαθὰ ἐμαυτῷ περιποιῆσαι, τὰ	μέγιστα	κακὰ μὴ περιποιῆσαι; καλὴ σκέψις
[4, 1]	οὔτε ταῦτα οὐδέτερα, ἀλλὰ τὰ	μέγιστα	κακά, οὔτ´ ἐκεῖνα κακά, ἀλλ´
[4, 1]	κακῶς, οὗτος δ´ ἔχει} τῆς	μεγίστης	ὠφελείας ἐξουσίαν’ ἀνάγκη καὶ τὸ
[4, 1]	ὅτι τὸ ἔχον ἐξουσίαν τῆς	μεγίστης	ὠφελείας θεῖόν ἐστιν, εἶθ´ ὑποτάσσομεν
[4, 1]	κακῶς οὗτος δ´ ἔχει {τῆς	μεγίστης	ὠφελείας· θεῖόν ἐστιν. εἶθ´ ὑποτάσσομεν
[4, 1]	σοι δοκεῖ ἡ ἐλευθερία; (Τὸ	μέγιστον.	(Δύναται οὖν τις τοῦ μεγίστου
[4, 5]	ἔσχατον τῶν κακῶν, τὸ δὲ	μέγιστον	τῶν ἀγαθῶν. φύσις δ´ αὕτη
[4, 1]	μέγιστον. (Δύναται οὖν τις τοῦ	μεγίστου	ἀγαθοῦ τυγχάνων κακοδαιμονεῖν ἢ κακῶς
[4, 5]	πρὸς τοὺς ἠπατημένους περὶ τῶν	μεγίστων;	Τούτων Σωκράτης μεμνημένος τὴν {οἰκ{
[4, 1]	καὶ σιτίζουσι καὶ κομίζουσιν ἔνιοι	μεθ´	αὑτῶν. καὶ τίς ἐρεῖ τοῦτον
[4, 4]	εὔροιαν (τοῦτο καὶ ὄρθρου καὶ	μεθ´	ἡμέραν καὶ νύκτωρ ἔστω πρόχειρον)
[4, 2]	θατέρῳ. οὐ δύνασαι μὴ πίνων	μεθ´	ὧν ἔπινες ὁμοίως ἡδὺς αὐτοῖς
[4, 2]	ἀηδής. οὐ δύνασαι μὴ ᾄδων	μεθ´	ὧν ᾖδες ὁμοίως φιλεῖσθαι ὑπ´
[4, 2]	αὐτοῖς φαίνεσθαι· ἑλοῦ οὖν, πότερον	μεθυστὴς	εἶναι θέλεις καὶ ἡδὺς ἐκείνοις
[4, 10]	μέλει; ἂν μέγας σῦς ἐπιφανῇ,	μεῖζον	ἆθλον ἀθλήσεις· ἂν κακοὶ ἄνθρωποι,
[4, 9]	ἀγαθόν; (Καὶ τί ζητεῖς τούτου	μεῖζον;	ἐξ ἀναισχύντου αἰδήμων ἔσῃ, ἐξ
[4, 7]	καὶ τούτων ἐπιμελεῖσθαι; τίς δὲ	μείζονα	ἔχει παρασκευὴν βιβλίων, εὐσχολίας, τῶν
[4, 9]	σώφρων. εἴ τινα ἄλλα τούτων	μείζονα	ζητεῖς, ποίει ἃ ποιεῖς· οὐδὲ
[4, 12]	διὰ τί οὖν ἐν τοῖς	μείζοσιν	ἀνιῶσί με οἱ ψέγοντες; τί
[4, 4]	αὔριον, ὅτι ἐν ἑτέρῳ. πόσῳ	μείζων	αἰτία θυσίας ἢ ὑπατεία ἢ
[4, 4]	ἄξιος εἶ. τίς γὰρ ἄλλη	μείζων	ταύτης ζημία τῷ ἀπαιδεύτῳ καὶ
[4, 1]	καὶ σῴζεται, τῷ δ´ ἀδίκῳ	μειοῦται	καὶ ἀπόλλυται. Σωκράτης δ´ αἰσχρῶς
[4, 1]	πότε γὰρ σκέπτῃ, εἰ τὰ	μέλανα	λευκά ἐστιν, εἰ τὰ βαρέα
[4, 12]	(Οὔ. (Τί οὖν ἔτι μοι	μέλει;	(Ἀλλὰ δοκεῖ τις εἶναι. (Ὄψεται
[4, 10]	θηριώδεις ἄνθρωποι‘ καὶ τί σοι	μέλει;	ἂν μέγας σῦς ἐπιφανῇ, μεῖζον
[4, 6]	οἴονται ὅτι κεφαλαλγῶ. τί μοι	μέλει;	ἀπύρετός εἰμι καὶ ὡς πυρέσσοντί
[4, 6]	περὶ πενίας. τί οὖν μοι	μέλει,	εἴ μ´ ἐπὶ τῇ πενίᾳ
[4, 5]	ὑπὸ τῶν ἀγνοούντων; τί σοι	μέλει;	οὔ τινι γὰρ ἄλλῳ τεχνίτῃ
[4, 7]	μεμέληκεν, σοὶ δ´ οὔ. σοὶ	μέλει,	πῶς ἐν ὀρθοστρώτοις οἰκῇς, ἔτι
[4, 6]	ἄλλοις τοῖς ἀνθρωπικοῖς ἔργοις; ἀλλὰ	μέλει	σοι, εἴ σε ἐλεοῦσιν οἱ
[4, 6]	τὴν προσήκουσαν μελέτην. εἶτά μοι	μέλει,	τί οἱ ἄλλοι περὶ ἐμοῦ
[4, 13]	ἔχοντα, ὥστε λέγειν ἐμοὶ μόνων	μέλει	τῶν ἐμῶν, τῶν ἀκωλύτων, τῶν
[4, 1]	ζῶν ἔπραξεν ἢ εἶπεν. ~Ταῦτα	μελέτα,	ταῦτα τὰ δόγματα, τούτους τοὺς
[4, 1]	τὴν μελέτην ἕωθεν εἰς ἑσπέραν	μελετᾶν	ἔδει. ἀπὸ τῶν μικροτάτων, ἀπὸ
[4, 6]	μελετῶ κατὰ ταῦτα τὴν προσήκουσαν	μελέτην.	εἶτά μοι μέλει, τί οἱ
[4, 1]	καὶ οὐκ ἔστιν. ~Ταύτην τὴν	μελέτην	ἕωθεν εἰς ἑσπέραν μελετᾶν ἔδει.
[4, 1]	ἐκστήσῃ; οὐχ, ὡς Πλάτων λέγει,	μελετήσεις	οὐχὶ ἀποθνῄσκειν μόνον, ἀλλὰ καὶ
[4, 8]	ἢ κισσώσης γυναικός ἐστιν. ἀγνοεῖσθαι	μελέτησον	πρῶτον, τίς εἶ· σαυτῷ φιλοσόφησον
[4, 6]	ταῦτα δ´ οὐ γυμνάζω οὐδὲ	μελετῶ	κατὰ ταῦτα τὴν προσήκουσαν μελέτην.
[4, 4]	ὄξος σαπρόν, δριμὺ γάρ’ τὸ	μέλι	σαπρόν, ἀνατρέπει γάρ μου τὴν
[4, 1]	ἵππῳ ἢ κύων κυνὶ ἢ	μέλισσα	μελίσσῃ. ἀλλὰ τὰ πράγματα ἑκάστῳ
[4, 1]	ἢ κύων κυνὶ ἢ μέλισσα	μελίσσῃ.	ἀλλὰ τὰ πράγματα ἑκάστῳ φοβερά
[4, 7]	ἀποκαταστῆναι‘ καὶ τί δεινόν; τί	μέλλει	ἀπόλλυσθαι τῶν ἐν τῷ κόσμῳ,
[4, 3]	καὶ ὅσα νῦν προσέχεις σεαυτῷ,	μέλλεις	ἐκχεῖν ἅπαντα ταῦτα καὶ ἀνατρέπειν.
[4, 3]	ἀφοβία, ἀταραξία, ἁπλῶς ἐλευθερία. τίνων	μέλλεις	ταῦτα πωλεῖν; βλέπε, πόσου ἀξίων.
[4, 11]	πινάκιον αὐτὸς σὺ πλυνεῖς, ὅταν	μέλλῃς	ἐσθίειν, ἐὰν μὴ ᾖς παντελῶς
[4, 13]	προαγωγῆς ἐν τῇ αὐλῇ, κἂν	μέλλῃς	τὰ τέκνα σου κατασφάζειν, ὡς
[4, 8]	βρωμάτιον, ὃ μετὰ μικρὸν σικχαίνειν	μέλλουσιν,	εὐθὺς ἐπὶ τὸ σκῆπτρον, ἐπὶ
[4, 7]	ἀλλὰ διὰ τὰ δόγματα, ἃ	μέλλω	μετ´ ἐμαυτοῦ ἀποφέρειν. οὐδὲ γὰρ
[4, 7]	ὃ ὕστερον ἐκολάκευεν· εἰ μήπω	μεμάθηκεν,	ὅτι οὐκ ἔστι σὰρξ οὐδ´
[4, 5]	ἡ ἀδικία; ταῦτα οὖν μὴ	μεμαθηκὼς	μηδὲ πεπεισμένος, διὰ τί μὴ
[4, 4]	τὸ κακόηθες καὶ λοίδορον ἀποτέθεισαι,	μεμείωκας,	εἰ τὸ προπετές, εἰ τὸ
[4, 7]	τούτοις σου πλέον ἔχει ὁ	μεμελετηκώς;	(Ἀλλὰ ταῦτ´ ἔστι τὰ μέγιστα.
[4, 7]	μή τι οὖν δογμάτων σοι	μεμέληκε;	μή τι τοῦ λόγου τοῦ
[4, 7]	σὺ παραχώρει μοι. ἐμοὶ γὰρ	μεμέληκεν,	σοὶ δ´ οὔ. σοὶ μέλει,
[4, 5]	καὶ φύσει ἐλεύθερα ἐκπονεῖν; οὐδὲ	μεμνήμεθα,	ὅτι οὔτε βλάπτει ἄλλος ἄλλον
[4, 4]	τὰ Περὶ καθήκοντος δ´, ἵνα	μεμνημένοι	τῶν σχέσεων μηδὲν ἀλογίστως μηδὲ
[4, 3]	οὐδ´ ἀντὶ αἰσχρολογίας αἰδῶ. τούτων	μεμνημένος	πανταχοῦ διασώσεις τὸ σαυτοῦ πρόσωπον
[4, 5]	περὶ τῶν μεγίστων; Τούτων Σωκράτης	μεμνημένος	τὴν {οἰκ{ ε} ίαν τὴν
[4, 4]	αἰσχρὰς ἢ καλὰς ποιοῦντα· τούτων	μεμνημένος	χαῖρε τοῖς παροῦσιν καὶ ἀγάπα
[4, 13]	κληρονομίας, ἄλλα τούτοις ὅμοια τρισμύρια.	μεμνῆσθαι	οὖν ἐν τοῖς καθόλου, ὅτι
[4, 12]	ἂν διδῶται. ἐπὶ τούτοις δὲ	μεμνῆσθαι,	τίνες ἐσμὲν καὶ τί ἡμῖν
[4, 4]	τὸ ἐν ἡσυχίᾳ διάγειν ἐσπουδακότας.	Μέμνησο,	ὅτι οὐ μόνον ἐπιθυμία ἀρχῆς
[4, 4]	παιᾶνας ἔγραφεν; Ἁπλῶς οὖν ἐκείνου	μέμνησο,	ὅτι, πᾶν ὃ ἔξω τῆς
[4, 2]	οὐχ ὁμοίως ἕξει ὡς πρότερον’	μέμνησο,	ὅτι προῖκα οὐδὲν γίνεται οὐδ´
[4, 4]	καὶ ἀπὸ τῶν θεῶν. ἐκεῖνο	μέμνησο,	τίς ὁ διδούς ἐστι καὶ
[4, 4]	πρὸς τοῦτο ἱκανός; Σὺ μόνον	μέμνησο	τῶν καθολικῶν· τί ἐμόν, τί
[4, 1]	καὶ ποίας φωνὰς ἀφίησιν, εἰ	μέμνηται	τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ, τῶν λόγων
[4, 1]	τοῦ διὰ τῶν ἔργων γεγυμνάσθαι	μεμυημένον.	παραφύλαξον σαυτόν, πῶς ἀκούεις (οὐ
[4, 1]	καὶ αὐτὸν σεαυτόν, ἀγανακτεῖς καὶ	μέμφῃ	τὸν δόντα, ἄν σού τι
[4, 1]	δοῦλον· ἂν ἁπλῶς ἀποκλαιόμενον ἴδῃς,	μεμφόμενον,	δυσροοῦντα, λέγε δοῦλον περιπόρφυρον ἔχοντα.
[4, 7]	ὑπὲρ πάντων τῷ θεῷ, μηδαμοῦ	μεμφόμενον	μηδενὶ τῶν γενομένων, μηδενὶ ἐγκαλοῦν·
[4, 5]	μή τι μηνιτής, μή τι	μεμψίμοιρος;	ἂν αὐτῷ φανῇ, πατάσσει τὰς
[4, 1]	ἐξαπατώμενος, προπίπτων, ἄδικος ὤν, ἀκόλαστος,	μεμψίμοιρος,	ταπεινός; (Οὐδείς. (Οὐδεὶς ἄρα τῶν
[4, 1]	ἔξελθε· οὐκ ἔχει χρείαν θεατοῦ	μεμψιμοίρου.	τῶν συνεορταζόντων δεῖται, τῶν συγχορευόντων,
[4, 11]	μοχθηρὰ κρίματα αὐτῆς. ὥστε ψυχῆς	μὲν	ἀκαθαρσία δόγματα πονηρά, κάθαρσις δ´
[4, 11]	ἀκαθαρσία. ψυχῆς δ´ ὡς σώματος	μὲν	ἀκαθαρσίαν οὐκ ἂν εὕροις, ὡς
[4, 13]	ὅτι ἄνισον εἶναι δοκεῖ αὐτὸν	μὲν	ἀκηκοέναι τὰ τοῦ πλησίον, μὴ
[4, 13]	κἀγὼ τῷ ἐπιτυχόντι· ἀλλ´ ἐγὼ	μὲν	ἀκούσας σιωπῶ, ἄν γε ὦ
[4, 7]	διότι τῶν περὶ αὐτὸ τὰ	μὲν	ἀκώλυτα ἔχει καὶ ἐπ´ αὐτῷ,
[4, 7]	καὶ αὐτὸν τὸν κόσμον ὅλον	μὲν	ἀκώλυτον καὶ αὐτοτελῆ, τὰ ἐν
[4, 1]	τῆς νομιζομένης ἐλευθερίας ταύτης οἱ	μὲν	ἀπάγχονται, οἱ δὲ κατακρημνίζουσιν αὑτούς,
[4, 8]	καλῶς γίνεται; (Οὐδαμῶς· ἀλλὰ τὰ	μὲν	ἀπὸ δογμάτων ὀρθῶν καλῶς, τὰ
[4, 1]	ἀλλ´ ἐκεῖνο, ὃ τῷ δικαίῳ	μὲν	αὔξεται καὶ σῴζεται, τῷ δ´
[4, 10]	περὶ ἐκκλίσεως, μὴ περιπτωτική, πρῶτον	μὲν	αὐτὸν καταφιλήσω, ὅτι ἀφεὶς περὶ
[4, 1]	ἦσαν, σὺ δ´ ἀγεννής; ἐκεῖνοι	μὲν	ἄφοβοι, σὺ δὲ δειλός; ἐκεῖνοι
[4, 1]	καὶ ἐπὶ τίσιν λαβών. τοὺς	μέν	γ´ {ἀληθ{ ε} ινοὺς προγόνους,
[4, 8]	αὐτὸν μὴ εἶναι φιλόσοφον. εἰ	μὲν	γὰρ αὕτη ἐστὶν ἡ τοῦ
[4, 4]	θέλεις ἀναγνῶναι; εἰπέ μοι. εἰ	μὲν	γὰρ ἐπ´ {αὐτὸ{ υ} καταστρέφεις
[4, 8]	μοι‘ φησίν, τοῦτο ὠφέλιμον. πρῶτον	μὲν	γὰρ ᾔδειν, ὅσα καλῶς ἐποίουν,
[4, 9]	τί ἀντὶ τούτου ἔχεις. εἰ	μὲν	γὰρ μηδὲν ἔχεις ἀντ´ αὐτοῦ,
[4, 1]	ἐπιθυμήσεις δὲ τίνος ἔτι; τῶν	μὲν	γὰρ προαιρετικῶν ἅτε καλῶν ὄντων
[4, 10]	καὶ ἄλλην καινὴν ἀγοράζεις; οὐ	μὲν	γάρ τι, φησίν, κακώτερον ἄλλο
[4, 12]	σοι τὰ πράγματα ἔχειν. πρῶτον	μὲν	γὰρ τὸ πάντων χαλεπώτατον ἔθος
[4, 1]	σέ; τί γάρ, εἰ ἐκεῖνοι	μὲν	γενναῖοι ἦσαν, σὺ δ´ ἀγεννής;
[4, 1]	πάντων κύριος Καῖσαρ; (Οὐκοῦν ἕνα	μὲν	δεσπότην σαυτοῦ καὶ σὺ αὐτὸς
[4, 6]	καὶ ἄρχοντα; τούτων γὰρ τὰ	μὲν	δεύτερα ἀλαζόνος καὶ ψυχροῦ καὶ
[4, 7]	μάχαιραι αὐτῶν; Εἶτα ὑπὸ μανίας	μὲν	δύναταί τις οὕτως διατεθῆναι πρὸς
[4, 1]	ἄφοβοι, σὺ δὲ δειλός; ἐκεῖνοι	μὲν	ἐγκρατεῖς, σὺ δ´ ἀκόλαστος; Καὶ
[4, 1]	δεσμευόμενος ἢ ἀποκεφαλιζόμενος; οὐχὶ οὕτως	μέν·	εἰ γενναίως πάσχει, καὶ προσκερδαίνων
[4, 10]	ταῖς ἀλλοτρίαις θύραις κατασαπῆναι, πολλὰ	μὲν	εἰπεῖν, πολλὰ δὲ πρᾶξαι ἀνελεύθερα,
[4, 1]	οὖν ποιήσει τὰ παιδία; εἰ	μὲν	εἰς Θετταλίαν ἀπῄειν, ἐπεμελήθητε αὐτῶν·
[4, 12]	οὖν δεῖ με προσέχειν; (Πρῶτον	μὲν	ἐκείνοις τοῖς καθολικοῖς καὶ ἐκεῖνα
[4, 7]	ἀπροαίρετα. καὶ διὰ τοῦτο, ἐὰν	μὲν	ἐν τούτοις μόνοις ἡγήσηται τὸ
[4, 4]	τοίνυν οὐδ´ ἐγώ. ἀλλ´ ἐὰν	μὲν	ἕνεκα δόξης αὐτὸ ποιῇ, λέγω
[4, 6]	ἔργον ἔργῳ οὐ κοινωνεῖ. ὁ	μὲν	ἐξ ὄρθρου ἀναστὰς ζητεῖ, τίνα
[4, 1]	ὅσα τάχα οὐδὲ σύ, πρῶτον	μὲν	ἐξελήλυθε νυκτός, ὅτε ὁ Γέτας
[4, 6]	πλέον ἔχουσιν, περὶ ὃ σὺ	μὲν	ἐσπούδακας, ἐκεῖνοι δ´ ἀμελοῦσιν· εἰ
[4, 1]	πρὸς τὸ δοῦλον εἶναι; (Τοῦτο	μὲν	ἔστω, φησίν. ἀλλὰ τίς με
[4, 5]	τὸ περὶ φυγῆς, ὅτι τὸ	μὲν	ἔσχατον τῶν κακῶν, τὸ δὲ
[4, 6]	ἤκουσας; βασιλικόν, ὦ Κῦρε, πράττειν	μὲν	εὖ, κακῶς δ´ ἀκούειν‘ τὴν
[4, 5]	ἐπὶ τῶν νομισμάτων ζητοῦντες, ἂν	μὲν	εὕρωμεν, δοκιμάζομεν, ἂν δὲ μὴ
[4, 1]	ἐστίν, ἢ πάντα ἢ τὰ	μὲν	ἐφ´ ἡμῖν ἐστιν, τὰ δ´
[4, 1]	οὐδ´ εἰ ταῖς ἀληθείαις κακὰ	μὲν	ἐφαντάζου τὰ αἰσχρά, τὰ δ´
[4, 1]	ὄντα ἑταῖρον οὐδεὶς ἀδικήσει. πρῶτον	μέν,	ἵνα γένωμαι, {π{ ρ} όσα
[4, 1]	εὐρούστατα διάξω καὶ εὐδαιμονέστατα’ πρῶτον	μὲν	ἵνα λάβῃ, πάσχει ὧν ἐστιν
[4, 11]	φησίν. (Πάλιν ἐρῶ σοι· πρῶτον	μὲν	ἵνα τὰ ἀνθρώπου ποιῇς, εἶτα
[4, 1]	ἧττον· καὶ αἰσθήσει, ὅτι παράδοξα	μὲν	ἴσως φασὶν οἱ φιλόσοφοι, καθάπερ
[4, 1]	(Μή τι οὖν ἀζημίως; (Οὕτως	μὲν	κἀγὼ ἔκρινον. (Ἀλλ´ ὅτι οὐκ
[4, 5]	οὐδενὸς ἀξίων. ἀλλ´ ἡμεῖς γράψαι	μὲν	καὶ ἀναγνῶναι ταῦτα καὶ ἀναγιγνωσκόμενα
[4, 1]	δ´, ἐάν σοι δοκῇ, τὸν	μὲν	Καίσαρα πρὸς τὸ παρὸν ἀφῶμεν,
[4, 9]	ἐστί σου πιθανώτερος. καὶ πρῶτον	μὲν	κατάγνωθι τῶν γιγνομένων, εἶτα καταγνοὺς
[4, 4]	συγκαταθετικοῦ τόπου παρισταμένων φαντασιῶν τῶν	μὲν	καταληπτικῶν, τῶν δ´ ἀκαταλήπτων μὴ
[4, 13]	καὶ βλάπτει καὶ ὠφελεῖ, τούτου	μὲν	κρατῶ τοῦ μὴ ὅμοιόν τι
[4, 6]	οὖν τοῦτό ἐστιν, ὅτι τοὺς	μὲν	λόγους ἀκήκοα τοὺς τῶν φιλοσόφων
[4, 5]	σοι δίδοται πρὸς τοῦτο; ὡς	μὲν	λύκῳ ἀντιδάκνειν καὶ ἄλλους πλείονας
[4, 1]	τούτων τί λέγει· ὅτι, ἂν	μὲν	μὴ κληθῇ, ὀδυνᾶται, ἂν δὲ
[4, 1]	ἕνεκα κἂν ὑπατείας. ἀλλ´ ἐκείνους	μὲν	μικροδούλους λέγε τοὺς μικρῶν τινων
[4, 11]	σοφὸς ἔμελλον εἶναι, ἤθελον. Ἐγὼ	μὲν	νὴ τοὺς θεοὺς τὸν νέον
[4, 1]	ἀποπλύνοντος καὶ δωροδοκοῦντος καὶ ἅμα	μὲν	νοσούσας θεραπεύοντος ὡς δούλου, ἅμα
[4, 1]	ἐκεῖνον εὐπειθείᾳ. διὰ τοῦτο, στρατεύεσθαι	μὲν	ὁπότ´ ἔδει, πρῶτος ἀπῄει κἀκεῖ
[4, 1]	παρὰ τὸ φαινόμενον καὶ ἅμα	μὲν	ὁρῶντα τὸ ἄμεινον, ἅμα δ´
[4, 13]	τοῦτο ἁπλοῦν οἰόμεθα εἶναι· πρῶτον	μὲν	ὅτι ἄνισον εἶναι δοκεῖ αὐτὸν
[4, 1]	δ´ ἄλλοι ἄλλο οἰόμεθα. ὁ	μὲν	ὅτι νοσεῖ. οὐδαμῶς, ἀλλ´ ὅτι
[4, 1]	τίς σοι αὐτὴν ἔδωκεν; ἐγὼ	μὲν	οὐδὲ ζῆν ἤθελον, εἰ διὰ
[4, 13]	σὺ ἐμοὶ οὐ πιστεύεις. (Πρῶτον	μὲν	οὐδὲ σὺ ἐμοὶ πιστεύεις, ἀλλὰ
[4, 1]	(Οὔ. (Τοὺς δ´ ἵππους; (Τούτων	μὲν	οὐδέν. (Ἂν δὲ τὰ τέκνα
[4, 6]	τὰς ἀληθείας εἰπεῖν, ὅτι σὺ	μὲν	οὐδὲν τούτου ἕνεκα ποιεῖς, ἐκεῖνοι
[4, 9]	ἔργων. Ἰδού, ἐκσέσεισαι ὑπ´ ἄλλου	μὲν	οὐδενός, ὑπὸ σαυτοῦ δέ. μαχέσθητι
[4, 8]	κατάλληλα ἔργα ὁρμᾷ; ἀλλὰ ταῦρος	μὲν	οὐκ ἀγνοεῖ τὴν αὑτοῦ φύσιν
[4, 6]	οὐ πέπεισαι. διὰ τοῦτο σὺ	μὲν	οὐκ ἀρκῇ τοῖς σοῖς, ἀλλ´
[4, 6]	ἔχειν ἐκείνοις, περὶ ἃ σὺ	μὲν	οὐκ ἐσπούδακας, ἐκεῖνοι δ´ ἐσπουδάκασιν;
[4, 1]	θέλω. εἶτα ἀπηλευθέρωται καὶ εὐθὺς	μὲν	οὐκ ἔχων, ποῖ φάγῃ, ζητεῖ,
[4, 7]	πρὸς χρείαν τῶν ὅλων; τὰ	μὲν	οὖν ἄλλα πάντα ἀπήλλακται τοῦ
[4, 1]	ἡ ἐπιστήμη τοῦ βιοῦν. ὡς	μὲν	οὖν ἁπλῶς, ἀκήκοας· σκέψαι δ´
[4, 9]	ἔστι ζημιωθῆναι ταῦτα ἀπολέσαντα; σοὶ	μὲν	οὖν δοκεῖ τάχα τούτων οὐδὲν
[4, 1]	ταῦτα πρὸς ἐλευθερίαν; (Οὐκ ἄλλα	μὲν	οὖν ἢ ταῦτ´, ἄν τε
[4, 12]	φύσιν ἔχειν καὶ διεξάγειν. εἰ	μὲν	οὖν λυσιτελὴς ἡ ὑπέρθεσίς ἐστιν,
[4, 12]	φέρε ὃν θέλεις τέκτονα. Πρῶτον	μὲν	οὖν ταῦτα ἔχειν πρόχειρα καὶ
[4, 4]	γε ταύτην τὴν ὄρεξιν ἀτελῆ	μὲν	οὖσαν ἀτυχῆ σε ποιεῖν, τελειωθεῖσαν
[4, 1]	ἀτυχῇς καὶ δυστυχῇς; ~οὐκοῦν ἄφοβος	μὲν	οὕτως ἔσει καὶ ἀτάραχος. λύπη
[4, 4]	θέλω, θόρυβός ἐστιν’ ἀλλ´ ἂν	μὲν	οὕτως φέρῃ τὰ πράγματα, ὥστε
[4, 6]	ἐλεεῖς. διὰ τί; ὅτι ἐκεῖνοι	μὲν	πεπεισμένοι εἰσίν, ὅτι ἀγαθῶν τυγχάνουσιν,
[4, 8]	ἢ ἀτεχνίαν προσμαρτυρήσητε· καὶ ἅμα	μὲν	προπετείας ἑαυτοὺς ἀπαλλάξετε, ἅμα δὲ
[4, 1]	ἄν τις ἀκούσῃ δισύπατος, ἂν	μὲν	προσθῇς ὅτι ἀλλὰ σύ γε
[4, 13]	οἷον εἰ πίθον εἶχον ἐγὼ	μὲν	στεγνόν, σὺ δὲ τετρυπημένον καὶ
[4, 1]	πάλιν ταὐτά. εἶτά φησιν ἂν	μὲν	στρατεύσωμαι, ἀπηλλάγην πάντων τῶν κακῶν’
[4, 1]	ἀποθανεῖν; (Οὐδὲ τοῦτο. (Οὐκοῦν τὸ	μὲν	σῶμα ἀλλότριον, ὑπεύθυνον παντὸς τοῦ
[4, 7]	κωλυτὰ καὶ ἐπ´ ἄλλοις· ἀκώλυτα	μὲν	τὰ προαιρετικά, κωλυτὰ δὲ τὰ
[4, 7]	ὀστρακίοις τὰ παιδία παίζοντα περὶ	μὲν	τῆς παιδιᾶς διαφέρεται, τῶν ὀστρακίων
[4, 10]	εὑρεθῆναι ὑπὸ τοῦ θανάτου; ἐγὼ	μὲν	τὸ ἐμὸν μέρος ἔργον τί
[4, 8]	καὶ περίζωμα περιθῆται, ἀλλ´ ἁρμόζεται	μὲν	τὸ σχῆμα πρὸς τὴν τέχνην,
[4, 8]	οὖν τὸ αἴτιον; ὅτι τὴν	μὲν	τοῦ τέκτονος πρόληψιν πρεσβεύομεν καὶ
[4, 1]	ἑκάστοις καθ´ ἡμέραν ἔχομεν, ποτὲ	μὲν	τοὺς αὐτούς, ποτὲ δ´ ἄλλους;
[4, 1]	τῷ ψεύδει; (Οὐδείς. (Οὐκοῦν ἐν	μὲν	τῷ συγκαταθετικῷ τόπῳ ἀκώλυτος εἶ
[4, 7]	οὕτως δὲ καὶ οὗτος τὰς	μὲν	ὕλας παρ´ οὐδὲν {ᾖ{ ν}
[4, 1]	τῆς δουλείας ἐλέγχους. καίτοι τὸν	μὲν	ὑπ´ ἔρωτος ἀναγκαζόμενόν τι ποιεῖν
[4, 11]	καθῆραι αὐτό. οὔ· ἀλλ´ ὁ	μὲν	χαλκεὺς {ὡς χαλκεὺς} ἐξιώσει τὸ
[4, 1]	καὶ δούλους πολλοὺς ἔχω. πρῶτον	μέν,	ὦ βέλτιστε συγκλητικέ, τάχα σου
[4, 13]	ἂν γνῶ τὸ γενόμενον, ἂν	μὲν	ὦ καὶ αὐτὸς ἐκείνῳ ὅμοιος,
[4, 1]	εἶναι ἐλευθέρους. (Ἀποφαίνομαι. (Οὐκοῦν ἀπὸ	μὲν	ὠνῆς καὶ πράσεως καὶ τῆς
[4, 10]	ποθῶν; Πάτροκλον ἢ Ἀντίλοχον ἢ	Μενέλαον;	πότε γὰρ ἡγήσατο ἀθάνατόν τινα
[4, 7]	θύρας; (Ὅτι καθήκειν ἐμαυτῷ δοκῶ	μενούσης	τῆς παιδιᾶς συμπαίζειν. (Πῶς οὖν
[4, 13]	ἀκηκοέναι τὰ τοῦ πλησίον, μὴ	μέντοι	μεταδιδόναι κἀκείνῳ ἐν τῷ μέρει
[4, 7]	ἀκώλυτον καὶ αὐτοτελῆ, τὰ ἐν	μέρει	δ´ αὐτοῦ πρὸς χρείαν τῶν
[4, 13]	σαυτοῦ, ἵν´ ἀκούσῃς ἐν τῷ	μέρει	καὶ τὰ ἐμά; εἰ σὺ
[4, 13]	πλησίον ἀπόρρητα αὐτὸν ἐν τῷ	μέρει	μηδενὸς μεταδιδόναι αὐτῷ. (Μὴ γάρ
[4, 13]	μέντοι μεταδιδόναι κἀκείνῳ ἐν τῷ	μέρει	τῶν ἡμετέρων. εἶθ´ ὅτι οἰόμεθα
[4, 1]	οὐκοῦν τὸ σῶμα ἀλλότριον, τὰ	μέρη	αὐτοῦ ἀλλότρια, ἡ κτῆσις ἀλλοτρία.
[4, 1]	τυράννους· τὸ σωμάτιον ἀφεῖναι, τὰ	μέρη	αὐτοῦ, τὰς δυνάμεις, τὴν κτῆσιν,
[4, 7]	τι μέρος καὶ ὅτι τὰ	μέρη	τοῖς ὅλοις εἴκειν ἔχει καλῶς.
[4, 1]	ἐπὶ σαυτόν, τὸ σῶμα, τὰ	μέρη	τοῦ σώματος, τὰ τέκνα, τὴν
[4, 10]	θανάτου; ἐγὼ μὲν τὸ ἐμὸν	μέρος	ἔργον τί ποτε ἀνθρωπικόν, εὐεργετικόν,
[4, 7]	ἀναλογισμὸν τούτων ἁπάντων, ὅτι τε	μέρος	ἐστὶ καὶ ποῖόν τι μέρος
[4, 1]	(Ἡ χεὶρ οὐκ ἔστιν ἐμή;	(Μέρος	ἐστὶ σόν, φύσει δὲ πηλός,
[4, 10]	οὐ κατῄσχυνά σε τὸ ἐμὸν	μέρος.	ἰδοῦ, πῶς κέχρημαι ταῖς αἰσθήσεσιν,
[4, 7]	μέρος ἐστὶ καὶ ποῖόν τι	μέρος	καὶ ὅτι τὰ μέρη τοῖς
[4, 12]	προσέχοντα; μὴ γὰρ ἐξαιρεῖταί τι	μέρος	τοῦ βίου, ἐφ´ ὃ οὐ
[4, 1]	μὴ δύνασθαι ἐφαρμόζειν. τοῖς ἐπὶ	μέρους.	ἡμεῖς δ´ ἄλλοι ἄλλο οἰόμεθα.
[4, 1]	τὰς προλήψεις ἐφαρμόζῃ ταῖς ἐπὶ	μέρους	οὐσίαις. τοῦτο γάρ ἐστι τὸ
[4, 1]	αὐτὸ καὶ ἐκ τῶν ἐπὶ	μέρους.	τὸν ἐφιέμενόν τινος τῶν ἐπ´
[4, 1]	γεγονότα φίλον; ἐλθὲ εἰς τὸ	μέσον	καὶ εἰπὲ ἡμῖν, πότε ἀταραχώτερον
[4, 5]	ἐπιδεικνύειν; οὐχὶ δὲ παρελθὼν εἰς	μέσον	κηρύσσεις, ὅτι εἰρήνην ἄγεις πρὸς
[4, 5]	ἀδελφὸς ἀδελφῷ, πάντα δὲ πανταχοῦ	μεστὰ	πολεμίων, ἐπιβούλων, συκοφαντῶν. εἰ δ´
[4, 12]	τίνι πείθεσθαι· τῷ θεῷ καὶ	μετ´	ἐκεῖνον ἐμὲ ἐκεῖνος συνέστησεν ἐμαυτῷ
[4, 7]	διὰ τὰ δόγματα, ἃ μέλλω	μετ´	ἐμαυτοῦ ἀποφέρειν. οὐδὲ γὰρ δύναταί
[4, 1]	κόσμον; (Ναί· ἀλλὰ τὰ τεκνία	μετ´	ἐμαυτοῦ εἶναι θέλω καὶ τὴν
[4, 9]	τοιοῦτόν ἐστι μετ´ ἐπιθυμίας πλουτεῖν,	μετ´	ἐπιθυμίας ἄρχειν, μετ´ ἐπιθυμίας καλῇ
[4, 9]	ἐπιθυμίας πλουτεῖν, μετ´ ἐπιθυμίας ἄρχειν,	μετ´	ἐπιθυμίας καλῇ συγκαθεύδειν· ζηλοτυπία πρόσεστιν,
[4, 9]	στροφοῦται, διψῇ σφοδρότερον. τοιοῦτόν ἐστι	μετ´	ἐπιθυμίας πλουτεῖν, μετ´ ἐπιθυμίας ἄρχειν,
[4, 9]	οἱ πλουτοῦντες καὶ ἄρχοντες καὶ	μετ´	εὐμόρφων διαιτώμενοι δύνασθαι πλούτου καταφρονεῖν
[4, 4]	τὰ πράγματα, ὥστε μόνον ἢ	μετ´	ὀλίγων διεξαγαγεῖν, ἡσυχίαν αὐτὸ κάλει
[4, 8]	κακοστόμαχοι πρός τι βρωμάτιον, ὃ	μετὰ	μικρὸν σικχαίνειν μέλλουσιν, εὐθὺς ἐπὶ
[4, 1]	οὐχ ὡς θνητόν; οὐχ ὡς	μετὰ	ὀλίγου σαρκιδίου ζήσοντα ἐπὶ γῆς
[4, 10]	τὴν τῶν κριμάτων ἀσφάλειαν. Ἂν	μετὰ	τούτων με ὁ θάνατος καταλάβῃ,
[4, 7]	οὖν, ἂν παιδίον αὐτῷ προσαγάγῃς	μετὰ	τῶν δορυφόρων ὄντι, οὐ φοβεῖται;
[4, 1]	καὶ ἀκούουσί μου τίνες; λέγω	μετὰ	τῶν φιλοσόφων. ἀλλ´ ἐξελήλυθα τῆς
[4, 9]	ἐξηράνθης; ~Πρὸς τὸν εἰς ἀναισχυντίαν	μεταβληθέντα.	Ὅταν ἄλλον ἴδῃς ἄρχοντα, ἀντίθες,
[4, 13]	αὐτὸν ἐν τῷ μέρει μηδενὸς	μεταδιδόναι	αὐτῷ. (Μὴ γάρ σε παρεκάλουν,
[4, 13]	τὰ τοῦ πλησίον, μὴ μέντοι	μεταδιδόναι	κἀκείνῳ ἐν τῷ μέρει τῶν
[4, 1]	πεπόνηκας, οὕτως καὶ ἐπὶ ταῦτα	μετάθες	τὸν πόνον· ἀγρύπνησον ἕνεκα τοῦ
[4, 11]	ὅμοιον τῷ καλῷ, ἵν´ αὐτὸν	μεταθῶ	καὶ εἴπω οὐκ ἔστιν ἐνθάδε
[4, 13]	αὐτῷ τούτῳ κουφιοῦντα αὐτὸν τῷ	μεταλαβεῖν;	Ναί· ἀλλ´ ἐγὼ σοὶ πιστεύω,
[4, 13]	ἄσμενος δέξηται τὸν ὥσπερ φορτίου	μεταληψόμενον	τῶν αὐτοῦ περιστάσεων καὶ αὐτῷ
[4, 1]	ὡς δοῦλος παρὰ κυρίῳ δειπνεῖ	μεταξὺ	προσέχων, μή τι μωρὸν εἴπῃ
[4, 6]	προτεινομένους καὶ ἄλλους πλέκω καὶ	μεταπίπτοντας	ὡσαύτως. τὰ δ´ ἀναγκαῖα θεωρήματα,
[4, 12]	τῶν ἄλλο τι λεγόντων, ἐν	μεταπίπτουσιν	οὐ φροντίζω οὐδενός. διὰ τί
[4, 8]	ἀπὸ τῶν κοινῶν τὸ πρᾶγμα	μετίασιν·	εὐθὺς ἀναλαβόντες τρίβωνα καὶ πώγωνα
[4, 6]	συγκατατίθενται μᾶλλον περὶ τὰ φυσικὰ	μέτρα,	εἰ ὀρέγονταί σου ἀναποτευκτότερον, εἰ
[4, 1]	καὶ ὠστικὸν καὶ παρὰ τὰ	μέτρα	ἠπειγμένον; Ὅταν οὖν πρὸς τὰ
[4, 4]	τι, ἄπειμι νῦν προσέξων τοῖς	μέτροις	ἃ δεῖ τηρεῖν, ὅτι αἰδημόνως,
[4, 7]	πάντα τἆλλα δοκιμάζον, ἐκλεγόμενον, ἀπεκλεγόμενον.	μέχρι	δ´ ἂν οὗ περὶ τὰ
[4, 4]	ἠριθμοῦμεν ἂν οὐ ταῦτα, ἃ	μέχρι	νῦν ἀριθμεῖν εἰθίσμεθα σήμερον ἀνέγνων
[4, 1]	ἀργύριον; οὔ· ἀλλ´ ὅτι φαντάζεται	μέχρι	νῦν διὰ τὸ μὴ τετυχηκέναι
[4, 6]	ταῦτα γράφω· ἄλλον οὐχ εὑρήκαμεν	μέχρι	νῦν ἰσχυρότερον τούτου λόγον. τί
[4, 3]	ἂν ἀπονυστάξῃς, ἀπῆλθεν πάντα τὰ	μέχρι	νῦν συνειλεγμένα. πρόσεχε οὖν ταῖς
[4, 7]	σου τῆς ἀρχῆς καὶ γνώσῃ,	μέχρι	τίνος αὐτὴν ἔχεις. Τίνα οὖν
[4, 4]	ἡμῖν, τί ἔμαθες, πῶς ἤθλησας.	μέχρι	τίνος γυμνασθήσῃ μόνος; ἤδη καιρὸς
[4, 1]	τί οὖν εἴληφα ταῦτα; (Χρησόμενος.	(Μέχρι	τίνος; (Μέχρις ἂν ὁ χρήσας
[4, 7]	τὸν κόλπον ἰσχάς; ἄρας κατάφαγε·	μέχρι	τοσούτου γὰρ ἔστι καὶ ἰσχάδα
[4, 3]	δ´ ἄλλων κατὰ τὸ διδόμενον	μέχρι	τοῦ εὐλογιστεῖν ἐν αὐτοῖς, τούτῳ
[4, 11]	τὰς ἐνεργείας, τὸ δὲ σῶμα	μέχρι	τοῦ καθαρίου, μέχρι τοῦ μὴ
[4, 11]	δὲ σῶμα μέχρι τοῦ καθαρίου,	μέχρι	τοῦ μὴ προσκόπτειν. ἀλλ´ ἂν
[4, 11]	ἔλθῃ κεκοπρωμένος, ῥυπαρός, μύστακα ἔχων	μέχρι	τῶν γονάτων, τί αὐτῷ εἰπεῖν
[4, 9]	παιδίον· ἀναστάς‘ φησίν, πάλιν πάλαιε,	μέχρις	ἂν ἰσχυροποιηθῇς. τοιοῦτόν τι καὶ
[4, 8]	ἀπὸ μοχθηρῶν μοχθηρῶς. σὺ δὲ	μέχρις	ἂν καταμάθῃς τὸ δόγμα, ἀφ´
[4, 1]	εἴληφα ταῦτα; (Χρησόμενος. (Μέχρι τίνος;	(Μέχρις	ἂν ὁ χρήσας θέλῃ. (Ἂν
[4, 7]	πρὸς {εμ} αὐτὸν καὶ ὑπηρετῶ,	μέχρις	ἂν ὅτου μηδὲν ἀβέλτερον κελεύῃ
[4, 8]	ἐγὼ ἀπαθής εἰμι καὶ ἀτάραχος·	μὴ	ἀγνοεῖτε, ὦ ἄνθρωποι, ὅτι ὑμῶν
[4, 10]	συγκατατίθεσθαι‘ πάλιν ἂν περὶ ὀρέξεως	{μὴ}	ἀγωνιᾷ, μὴ ἀτελὴς γένηται καὶ
[4, 10]	ἐγρηγορότα ἐγρηγορέναι, μὴ φοβεῖσθαι μηδέν,	μὴ	ἀγωνιᾶν ὑπὲρ μηδενὸς οὐδὲν ἀναλῶσαι
[4, 2]	ἢ νήφων ἀηδής. οὐ δύνασαι	μὴ	ᾄδων μεθ´ ὧν ᾖδες ὁμοίως
[4, 5]	μεμαθηκὼς μηδὲ πεπεισμένος, διὰ τί	μὴ	ἀκολουθήσῃ τῷ φαινομένῳ συμφέροντι; βέβληκεν
[4, 5]	ἂν δὲ θέλῃ τὸν υἱὸν	μὴ	ἁμαρτάνειν ἢ τὴν γυναῖκα, θέλει
[4, 12]	ἀλλ´ ἐκεῖνο δυνατὸν πρὸς τὸ	μὴ	ἁμαρτάνειν τετάσθαι διηνεκῶς. ἀγαπητὸν γάρ,
[4, 4]	ὅταν γὰρ ἐσθίῃς, ἄχθῃ, ὅτι	μὴ	ἀναγιγνώσκεις; οὐκ ἀρκῇ τῷ καθ´
[4, 1]	ὡς θέλει ποιεῖν, μὴ κωλύεσθαι,	μὴ	ἀναγκάζεσθαι. ὅταν οὖν γένηται Καίσαρος
[4, 11]	γίνεται, αὕτη ἐγγύς ἐστι τῷ	μὴ	ἀνθρωπικὴ εἶναι. ~Περὶ προσοχῆς. Ὅταν
[4, 11]	τὰ ἀνθρώπου ποιῇς, εἶτα ἵνα	μὴ	ἀνιᾷς τοὺς ἐντυγχάνοντας. τοιοῦτόν τι
[4, 12]	καὶ χωρὶς ἐκείνων μὴ καθεύδειν,	μὴ	ἀνίστασθαι, μὴ πίνειν, μὴ ἐσθίειν,
[4, 1]	ᾖ καὶ στρατιώτης ἐπιλάβηται, ἄφες,	μὴ	ἀντίτεινε μηδὲ γόγγυζε. εἰ δὲ
[4, 6]	(Ἐπ´ ἐμοί, ἂν δεικνύω αὐτοῖς	μῆ	ἄξιον ἐλέου ὄντα ἐμαυτόν. (Πότερον
[4, 10]	γένηται; καὶ πῶς ἀποβῇ; καὶ	μὴ	ἀπαντήσῃ τόδε ἢ τόδε‘ ~Νῦν
[4, 5]	καὶ ἔτρωσεν’ πολλὴ χάρις, ὅτι	μὴ	ἀπέκτεινεν. πότε γὰρ ἔμαθεν ἢ
[4, 11]	μὴ θηρίον μηδὲ συίδιον. ἀμήχανον	μὴ	ἀπὸ τοῦ ἱδρῶτος καὶ τῆς
[4, 9]	κατάγνωθι τῶν γιγνομένων, εἶτα καταγνοὺς	μὴ	ἀπογνῷς σεαυτοῦ μηδὲ πάθῃς τὸ
[4, 1]	οὕτως ἐστὶν ἀναίσθητος ἢ ἀναλήθης,	μὴ	ἀποδύρασθαι τὰς αὑτοῦ συμφοράς, ὅσῳ
[4, 2]	αὐτὰ συγκαταβῆναι αὐτῷ· εἰ δὲ	μή,	ἀπολεῖς σεαυτόν. ἂν δέ ς´
[4, 1]	πρέπει τηλικοῦτον ἄνδρα, Καίσαρος φίλον,	μὴ	ἀπολέσῃ τὸν τράχηλον. ἐλούου δὲ
[4, 10]	μὴ συγκατατιθῶμαι τῷ ψεύδει; πῶς	μὴ	ἀπονεύσω ἀπὸ τοῦ ἀληθοῦς; ἐὰν
[4, 2]	σοὶ καὶ αὐτοῖς. εἰ δὲ	μὴ	ἀρέσει ταῦτα, ὅλος ἀπόκλινον ἐπὶ
[4, 6]	πῶς ἔτι ὀρθὰ δόγματα ἔχω	μὴ	ἀρκούμενος τῷ εἶναι ὅς εἰμι,
[4, 4]	ἀλλ´ ὡς καταγελᾷς τοῦ φοβουμένου	μὴ	ἄρξαι, οὕτως καὶ σαυτοῦ καταγέλα.
[4, 4]	φοβεῖται, μὴ οὐκ ἄρξῃ· σύ,	μὴ	ἄρξῃς. μηδαμῶς, ἄνθρωπε. ἀλλ´ ὡς
[4, 6]	ὑπείληφα περὶ τοῦ ἄρχειν καὶ	μὴ	ἄρχειν. ὄψονται οἱ ἐλεοῦντές με,
[4, 10]	ἂν περὶ ὀρέξεως {μὴ} ἀγωνιᾷ,	μὴ	ἀτελὴς γένηται καὶ ἀποτευκτική, περὶ
[4, 6]	μὴ οὐκ ἐξῄρηται τἀναντία δόγματα;	μὴ	αὐταὶ αἱ ὑπολήψεις ἀγύμναστοί εἰσιν
[4, 3]	ἄνεμον ἂν ἐπιστρέψῃ, ἀπώλετο· κἂν	μὴ	αὐτὸς ἑκών, ὑποπαρενθυμηθῇ δ´, ἀπώλετο.
[4, 8]	φιλόσοφον, ἐν δὲ τοῖς συμβόλοις	μή;	βλέπε, πῶς ἐσθίω, πῶς πίνω,
[4, 6]	τίνα ἐστὶν ἀγαθὰ καὶ κακά.	μὴ	γὰρ δέδοταί σοι τοῦτο; ἐκεῖνο
[4, 7]	ἐλάλησεν; μὴ γὰρ Σωκράτης ἐστίν,	μὴ	γὰρ Διογένης, ἵν´ ὁ ἔπαινος
[4, 5]	οὖν ἔλεγες, ὅτι ἄνθρωπός ἐστιν;	μὴ	γὰρ ἐκ ψιλῆς μορφῆς κρίνεται
[4, 10]	γάρ μοι δέδοται ἐκλογὴ αὐτῶν;	μὴ	γὰρ ἐμέ τις αὐτῶν διοικητὴν
[4, 12]	ᾆσαι. τί οὖν κωλύει προσέχοντα;	μὴ	γὰρ ἐξαιρεῖταί τι μέρος τοῦ
[4, 13]	(Μὴ γάρ σε παρεκάλουν, ἄνθρωπε;	μὴ	γὰρ ἐπὶ συνθήκαις τισὶν ἐξήνεγκας
[4, 5]	μάχης τόπος τῷ οὕτως ἔχοντι;	μὴ	γὰρ θαυμάζει τι τῶν γινομένων;
[4, 5]	γὰρ θαυμάζει τι τῶν γινομένων;	μὴ	γὰρ καινὸν αὐτῷ φαίνεται; μὴ
[4, 10]	αὐτὰ οὕτως ἔχειν ἢ οὕτως;	μὴ	γάρ μοι δέδοται ἐκλογὴ αὐτῶν;
[4, 5]	τῶν φαύλων ἢ ἀποβαίνει αὐτῷ;	μὴ	γὰρ οὐ κέρδος λογίζεται πᾶν
[4, 5]	μὴ γὰρ καινὸν αὐτῷ φαίνεται;	μὴ	γὰρ οὐ χείρονα καὶ χαλεπώτερα
[4, 13]	τῷ μέρει μηδενὸς μεταδιδόναι αὐτῷ.	(Μὴ	γάρ σε παρεκάλουν, ἄνθρωπε; μὴ
[4, 7]	ἄλλοις διηγοῦμαι, πῶς μοι ἐλάλησεν;	μὴ	γὰρ Σωκράτης ἐστίν, μὴ γὰρ
[4, 7]	αὐτοῦ ἀπόδειξις ᾖ περὶ ἐμοῦ;	μὴ	γὰρ τὸ ἦθος ἐζήλωκα αὐτοῦ;
[4, 7]	προσκυνῶ καὶ δοῦλος πάντων περιέρχωμαι;	μὴ	γένοιτο· ἀλλ´ ἅπαξ μαθών, ὅτι
[4, 8]	καὶ λέγων ἐγὼ τοιοῦτός εἰμι‘	μὴ	γένοιτο, ἀλλὰ ὢν τοιοῦτος. πάλιν
[4, 11]	Τί οὖν; καλλωπίζεσθαί τις ἀξιοῖ;	μὴ	γένοιτο, εἰ μὴ ἐκεῖνο ὃ
[4, 11]	φιλοσοφίᾳ, ἥ γε τοιούτους ποιεῖ;	μὴ	γένοιτο· οὐδ´, εἰ σοφὸς ἔμελλον
[4, 11]	ἐν κοπρῶνι λέγῃ τὰς σχολάς.	μὴ	γένοιτο. πᾶσα ἐκτροπὴ ἀπό τινος
[4, 4]	ταύτῃ καὶ ὀδυνώμενος αὐτῆς ἀπαλλάσσεται;	μὴ	γίνου δυσάρεστος μηδὲ κακοστόμαχος πρὸς
[4, 4]	τὰς νύκτας, οὔπω λέγω, ἂν	μὴ	γνῶ τὴν ἀναφοράν. οὐδὲ γὰρ
[4, 6]	τούτοις θύει· τὸ τοῦ Πυθαγόρου	μὴ	δ´ ὕπνον μαλακοῖσιν ἐπ´ ὄμμασι
[4, 7]	διδῶται, προσέρχηται αὐτῷ, τί κωλύει	μὴ	δεδοικότα προσέρχεσθαι αὐτόν; (Οὐδέν. (Ἄν
[4, 3]	ἀπρεπές· ἀλλ´ οὐκ ἀναστήσομαι, ὅπου	μὴ	δεῖ. ἐλεύθερος γάρ εἰμι καὶ
[4, 5]	μόνον ἀγαθόν ἐστιν, καὶ οἵα	μὴ	δεῖ, τοῦτο μόνον κακόν, ποῦ
[4, 9]	ἀντίθες, ὅτι σὺ ἔχεις τὸ	μὴ	δεῖσθαι ἀρχῆς· ὅταν ἄλλον πλουτοῦντα,
[4, 10]	ὧν ἔδει σε τυχεῖν, εὐθὺς	{μὴ}	δηχθήσῃ ἐπὶ τῷ γενομένῳ; οὐκ
[4, 1]	καὶ πρὸς τὸν ὑπ´ εὐνοίας	μὴ	διδόντα {χαλεπαίνει{ ν} καὶ δῶρα
[4, 1]	θέλω τὰ μὴ θελητά, τὰ	μὴ	δοθέντα μοι ἐξ ἅπαντος ἔχειν;
[4, 7]	ἅ με ἀναπεπείκασιν οἱ φιλόσοφοι	μὴ	δοκεῖν ἀγαθὰ εἶναι. Δείκνυέ μοι
[4, 8]	φιλόσοφος, χαίρων δὲ καί, ὅτι	μὴ	δοκῶν οὐκ ἐδάκνετο· ἐμέμνητο γὰρ
[4, 1]	ἐλεύθερον ἐκεῖνον ἐάσαντα. ~Καὶ ἵνα	μὴ	δόξῃς, ὅτι παράδειγμα δείκνυμι ἀνδρὸς
[4, 1]	οὖν τὰς ἀληθείας, δοῦλε, καὶ	μὴ	δραπέτευέ σου τοὺς κυρίους μηδ´
[4, 10]	εὐεργετικόν, κοινωφελές, γενναῖον. εἰ δὲ	μὴ	δύναμαι τὰ τηλικαῦτα ποιῶν εὑρεθῆναι,
[4, 5]	ἄνθρωπος δυστυχής ἐστιν οὐχ ὁ	μὴ	δυνάμενος λέοντας πνίγειν ἢ ἀνδριάντας
[4, 1]	τὸ τὰς προλήψεις τὰς κοινὰς	μὴ	δύνασθαι ἐφαρμόζειν. τοῖς ἐπὶ μέρους.
[4, 5]	ὁ δὲ κύων; ὅταν πέτεσθαι	μὴ	δύνηται; ἀλλ´ ὅταν μὴ ἰχνεύειν.
[4, 5]	φυσικῶν δυνάμεων στέρηται· οὐχ ὅταν	μὴ	δύνηται κοκκύζειν, ἀλλ´ ὅταν μὴ
[4, 3]	τούτῳ μόνῳ ἀρκούμενος. εἰ δὲ	μή,	δυστυχήσεις, ἀτυχήσεις, κωλυθήσῃ, ἐμποδισθήσῃ. οὗτοί
[4, 1]	μόνον τὸ τὰς προλήψεις ἐφαρμόζειν	μὴ	εἰδέναι. ἐπεὶ τίς οὐκ ἔχει
[4, 8]	φιλόσοφος ἁμαρτάνων. διὰ τοῦτο οἱ	μὴ	εἰδότες μου τὴν ἐπιβολὴν ἐθαύμαζον,
[4, 1]	ἐστι τῶν ὄντων ἕκαστον, καὶ	μὴ	εἰκῇ τὰς προλήψεις ἐφαρμόζῃ ταῖς
[4, 5]	τὴν γυναῖκα, θέλει τὰ ἀλλότρια	μὴ	εἶναι ἀλλότρια. καὶ τὸ παιδεύεσθαι,
[4, 6]	ἤδη σοι ὑπάρχει τοῦτο, τὸ	μὴ	εἶναι ἐλέου ἄξιον ἢ οὐχ
[4, 1]	ἔστι καὶ ἀναγκάσαι, θαρρῶν λέγε	μὴ	εἶναι ἐλεύθερον. καὶ μή μοι
[4, 1]	αὐτῷ, λέγε καὶ τοῦτον θαρρῶν	μὴ	εἶναι ἐλεύθερον· καὶ μὴ μόνον,
[4, 1]	κακοδαιμονοῦντας, δυσροοῦντας, πενθοῦντας, ἀποφαίνου θαρρῶν	μὴ	εἶναι ἐλευθέρους. (Ἀποφαίνομαι. (Οὐκοῦν ἀπὸ
[4, 4]	διαφέρει συγκλήτου ἐπιθυμεῖν ἢ τοῦ	μὴ	εἶναι συγκλητικόν; τί διαφέρει ἀρχῆς
[4, 1]	καὶ φευκτόν; λέγει τὸ Καίσαρος	μὴ	εἶναι φίλον· ἀπῆλθεν, {ἀπέ{ ς}
[4, 8]	ὧν ἠσχημόνει μᾶλλον λέγειν αὐτὸν	μὴ	εἶναι φιλόσοφον. εἰ μὲν γὰρ
[4, 1]	οὐκ ἔσται. σὺ αὐτὰ αὑτῷ	μὴ	εἴπῃς ἀναγκαῖα καὶ οὐκ ἔστιν.
[4, 11]	τις ἀξιοῖ; μὴ γένοιτο, εἰ	μὴ	ἐκεῖνο ὃ πεφύκαμεν, τὸν λόγον,
[4, 4]	μὴ φθονεῖς τοῖς προτιμωμένοις, εἰ	μὴ	ἐκπλήσσουσίν σε αἱ ὗλαι, τί
[4, 7]	ὡς ἔχει τὸ πρᾶγμα, καὶ	μὴ	ἐκφόβει με. τοῖς παιδίοις ταῦτα
[4, 6]	δευτέραν ὁδὸν ἀπιέναι θέλεις ὥστε	μὴ	ἐλεεῖσθαι. ἡ πρώτη δὲ καὶ
[4, 8]	πρὸ ὥρας θερμασίαι γένωνται. ἀγωνιῶσιν,	μὴ	ἐξυβρίσῃ τὰ σπέρματα, εἶτα αὐτὰ
[4, 4]	εἰς τὸ στάδιον εἰσιών, ὅτι	μὴ	ἔξω γυμνάζεται. τούτων ἕνεκα ἐγυμνάζου,
[4, 10]	τῶν ἀλλοτρίων, μηδὲν ἔκκλινε τῶν	μὴ	ἐπὶ σοί. εἰ δὲ μή,
[4, 4]	καὶ ὁ ἐμποδισμός. θέλεις τὰ	μὴ	ἐπὶ σοὶ ἐξ ἅπαντος; κωλύου
[4, 9]	ἄλλος γυναῖκα εὔμορφον, σὺ τὸ	μὴ	ἐπιθυμεῖν εὐμόρφου γυναικός. μικρά σοι
[4, 10]	ἐξ ἐκείνου διατελῇς; τί δοκεῖτε;	μὴ	ἐπίτηδες ταῦτα συνθεῖναι Ὅμηρον, ἵν´
[4, 1]	δ´ αἰσχρῶς οὐ σῴζεται, ὁ	μὴ	ἐπιψηφίσας Ἀθηναίων κελευόντων, ὁ τοὺς
[4, 5]	δεῖνα. πολλὴ χάρις αὐτῷ, ὅτι	μὴ	ἔπληξεν. ἀλλὰ καὶ ἔπληξεν. πολλὴ
[4, 12]	καθεύδειν, μὴ ἀνίστασθαι, μὴ πίνειν,	μὴ	ἐσθίειν, μὴ συμβάλλειν ἀνθρώποις· ὅτι
[4, 8]	ὅπου ἐστὶ ζητεῖτε, ἀλλ´ ὅπου	μή	ἐστιν, ἰδοὺ ἐγὼ ὑμῖν παράδειγμα
[4, 5]	καὶ ἔπληξεν. πολλὴ χάρις, ὅτι	μὴ	ἔτρωσεν. ἀλλὰ καὶ ἔτρωσεν’ πολλὴ
[4, 5]	μὲν εὕρωμεν, δοκιμάζομεν, ἂν δὲ	μὴ	εὕρωμεν, ῥιπτοῦμεν. τίνος ἔχει τὸν
[4, 7]	ποιεῖσθαι τὸ ἔχειν ταῦτα ἢ	μὴ	ἔχειν, ἀλλ´ ὡς ὀστρακίοις τὰ
[4, 1]	ἐφ´ ἡμῖν οὔτ´ ἔχειν οὔτε	μὴ	ἔχειν οὔτε ποιὰ ἔχειν ἢ
[4, 10]	λιμῷ σε δεῖ ἀποθανεῖν, ὅτι	μὴ	ἔχεις τὴν συνήθη χύτραν; οὐ
[4, 10]	εὐμορφότατοι, ὅταν οἷα δεῖ δόγματα	μὴ	ἔχωσιν, οὐδὲν κωλύονται ἀθλιώτατοι εἶναι
[4, 11]	πλυνεῖς, ὅταν μέλλῃς ἐσθίειν, ἐὰν	μὴ	ᾖς παντελῶς ἀκάθαρτος καὶ ῥυπαρός·
[4, 1]	ταῦτα. (Ὀρέγεσθαι δέ σε οὗ	μὴ	θέλεις τις ἀναγκάσαι δύναται; (Οὐδείς.
[4, 1]	ὁρμῆσαι δέ σε ἐφ´ ὃ	μὴ	θέλεις τις δύναται ἀναγκάσαι; (Δύναται.
[4, 1]	θέλῃ καί, ὃ ἂν ἐκεῖνος	μὴ	θέλῃ, τοῦτο μηδ´ αὐτὸς θέλῃ.
[4, 10]	ἐστιν· εἶτα ἐρῶ αὐτῷ εἰ	μὴ	θέλῃς ὀρέγεσθαι ἀποτευκτικῶς μηδ´ ἐκκλίνειν
[4, 11]	ὀλιγάκις ἰσχὺν εἶχεν. κἂν θερμῷ	μὴ	θέλῃς, ψυχρῷ. (Ἀλλὰ λέγει Ἀριστοφάνης
[4, 1]	οὖν θεομαχῶ; τί θέλω τὰ	μὴ	θελητά, τὰ μὴ δοθέντα μοι
[4, 8]	ἐκβιάσεται τὴν φύσιν, κἂν ἐγὼ	μὴ	θέλω. τίς γὰρ ἐγκύμων γενόμενος
[4, 1]	οὔτε θέλων ἐκωλύθην οὔτ´ ἠναγκάσθην	μὴ	θέλων καὶ πῶς τοῦτο δυνατόν;
[4, 11]	τί; ἵν´ ἄνθρωπος ᾖς καὶ	μὴ	θηρίον μηδὲ συίδιον. ἀμήχανον μὴ
[4, 7]	φθαρῆναι δεῖ, ἵνα ὁ κόσμος	μὴ	ἵστηται μηδ´ ἐμποδίζηται, οὐκέτι διαφέρομαι,
[4, 5]	πέτεσθαι μὴ δύνηται; ἀλλ´ ὅταν	μὴ	ἰχνεύειν. μή ποτ´ οὖν οὕτως
[4, 13]	ἐμὸν πίθον, εἶτ´ ἠγανάκτεις ὅτι	μὴ	κἀγὼ σοὶ πιστεύω τὸν ἐμαυτοῦ
[4, 12]	πρόχειρα ἔχειν καὶ χωρὶς ἐκείνων	μὴ	καθεύδειν, μὴ ἀνίστασθαι, μὴ πίνειν,
[4, 10]	μὴ ἐπὶ σοί. εἰ δὲ	μή,	καὶ ἀποτυχεῖν καὶ περιπεσεῖν ἀνάγκη‘
[4, 1]	πεπραμένων οὐδὲν διαφέρεις πρὸς τὸ	μὴ	καὶ αὐτὸς δοῦλος εἶναι’ τί
[4, 1]	ὑμεῖς οἱ πλούσιοι ἄν τε	μή.	(Καὶ {τί{ ς} σοι μαρτυρεῖ
[4, 8]	πρῶτον· ἰδοῦ σου τὴν ὁρμήν,	μὴ	κακοστομάχου ἢ κισσώσης γυναικός ἐστιν.
[4, 8]	σοι τὸ μηδὲν ἀλγεῖν, ἂν	μὴ	κηρύσσῃς συνέλθετε πάντες οἱ ποδαγρῶντες,
[4, 1]	τί λέγει· ὅτι, ἂν μὲν	μὴ	κληθῇ, ὀδυνᾶται, ἂν δὲ κληθῇ,
[4, 11]	χοίρῳ διαλέγου, ἵν´ ἐν βορβόρῳ	μὴ	κυλίηται. διὰ τοῦτο καὶ Πολέμωνος
[4, 1]	εὐδαιμονῆσαι, πάντα ὡς θέλει ποιεῖν,	μὴ	κωλύεσθαι, μὴ ἀναγκάζεσθαι. ὅταν οὖν
[4, 1]	ποιήσῃ. καὶ τί δοκεῖς φοβεῖται;	μὴ	μαστιγωθῇ ὡς δοῦλος; πόθεν αὐτῷ
[4, 10]	ὁ Ἡρακλῆς λέγων πῶς μοι	μὴ	μέγας λέων ἐπιφανῇ μηδὲ μέγας
[4, 5]	αὐτὴ ἡ ἀδικία; ταῦτα οὖν	μὴ	μεμαθηκὼς μηδὲ πεπεισμένος, διὰ τί
[4, 13]	μὲν ἀκηκοέναι τὰ τοῦ πλησίον,	μὴ	μέντοι μεταδιδόναι κἀκείνῳ ἐν τῷ
[4, 1]	λέγε μὴ εἶναι ἐλεύθερον. καὶ	μή	μοι πάππους αὐτοῦ καὶ προπάππους
[4, 1]	θαρρῶν μὴ εἶναι ἐλεύθερον· καὶ	μὴ	μόνον, ἂν δειπναρίου ἕνεκα αὐτὸ
[4, 1]	καὶ λιπαρωτάτην δουλείαν δουλεύει. Ἵνα	μὴ	μωρὸς ᾖ, ἀλλ´ ἵνα μάθῃ,
[4, 5]	παραδέχομαι γείτονα, σύμπλουν. ὅρα μόνον,	μὴ	Νερωνιανὸν ἔχει χαρακτῆρα. μή τι
[4, 1]	τίς με δύναται ἀναγκάσαι, εἰ	μὴ	ὁ πάντων κύριος Καῖσαρ; (Οὐκοῦν
[4, 13]	ὠφελεῖ, τούτου μὲν κρατῶ τοῦ	μὴ	ὅμοιόν τι ποιῆσαι ἐκείνῳ, ὅμως
[4, 4]	ὄνον ξυλοκοπούμενον ἀχθοφορεῖν; εἰ δὲ	μή,	ὅρα ὅτι δεῖ σε δουλεύειν
[4, 1]	ὀρεγόμενος ἀκώλυτός ἐστιν; ~Ὑγείας οὖν	μὴ	ὀρέγωμαι; (Μηδαμῶς, μηδ´ ἄλλου ἀλλοτρίου
[4, 1]	ἄν τε θέλῃς ἄν τε	μή,	ὅταν ἀγνωμονῇ. ~Ὥστε Σωκράτης οὐκ
[4, 1]	γυμναζόμενος καθ´ ἡμέραν, ὡς ἐκεῖ,	μὴ	ὅτι φιλοσοφεῖς (ἔστω φορτικὸν τὸ
[4, 4]	τοῖς πολλοῖς γινόμεθα. ἄλλος φοβεῖται,	μὴ	οὐκ ἄρξῃ· σύ, μὴ ἄρξῃς.
[4, 6]	οὖν τὸ λεῖπόν μοι ἐστίν;	μὴ	οὐκ ἐξῄρηται τἀναντία δόγματα; μὴ
[4, 12]	(Ἀλλ´ οὐκ ἤρεσα τῷ δεῖνι.	(Μὴ	οὖν ἐκεῖνος ἐμόν ἐστιν ἔργον,
[4, 10]	θέλεις, τοῦτο ἄφες· εἰ δὲ	μή,	οὔτε τοῦτο ἕξεις οὔτ´ ἐκεῖνα,
[4, 2]	ἄφες ἅπαντα τἆλλα· εἰ δὲ	μή,	οὗτος ὁ ἐπαμφοτερισμὸς ἑκάτερόν σοι
[4, 12]	ἵνα καὶ αὔριον δυνηθῇς καὶ	μὴ	πάλιν ἀναβάλῃ εἰς τρίτην. ~Πρὸς
[4, 1]	πρότερον τὴν ὄρεξιν· εἰ δὲ	μή,	παρέδωκας σαυτὸν δοῦλον, ὑπέθηκας τὸν
[4, 10]	ἀπαθὴς ἔσομαι. ἐμπρησμὸς ἔσται ἐμοῦ	μὴ	παρόντος καὶ ἀπολεῖται τὰ βιβλία,
[4, 1]	ὡς δεῖ προσέλθῃς. εἰ δὲ	μή,	πείρασόν γ´· οὐκ ἔστιν αἰσχρὰ
[4, 4]	δέ σοι τὸ ἀναγιγνώσκειν εὔροιαν	μὴ	περιποιῇ, τί ὄφελος αὐτοῦ; (Ἀλλὰ
[4, 1]	ἐμαυτῷ περιποιῆσαι, τὰ μέγιστα κακὰ	μὴ	περιποιῆσαι; καλὴ σκέψις καὶ ἀναγκαία,
[4, 10]	γένηται καὶ ἀποτευκτική, περὶ ἐκκλίσεως,	μὴ	περιπτωτική, πρῶτον μὲν αὐτὸν καταφιλήσω,
[4, 11]	ποιεῖ ἔργον ἀνθρωπικόν. ἀμήχανον ἦν	μὴ	πηλοῦσθαι τοὺς πόδας μηδὲ ὅλως
[4, 12]	ἐκείνων μὴ καθεύδειν, μὴ ἀνίστασθαι,	μὴ	πίνειν, μὴ ἐσθίειν, μὴ συμβάλλειν
[4, 2]	ς´ ἐν θατέρῳ. οὐ δύνασαι	μὴ	πίνων μεθ´ ὧν ἔπινες ὁμοίως
[4, 6]	ποιήσω; περιερχόμενος κηρύσσω καὶ λέγω	μὴ	πλανᾶσθε, ἄνδρες, ἐμοὶ καλῶς ἐστιν·
[4, 1]	ἀντίτεινε μηδὲ γόγγυζε. εἰ δὲ	μή,	πληγὰς λαβὼν οὐδὲν ἧττον ἀπολεῖς
[4, 8]	διὰ τί οὐχὶ διὰ τὸ	μὴ	πληροῦν τὴν ἐπαγγελίαν ἀφαιροῦνται αὐτὸν
[4, 1]	εἰσῆγεν ἐπὶ τούτοις; (Καὶ εἰ	μὴ	ποιεῖ σοι, ἔξελθε· οὐκ ἔχει
[4, 5]	δύνηται; ἀλλ´ ὅταν μὴ ἰχνεύειν.	μή	ποτ´ οὖν οὕτως καὶ ἄνθρωπος
[4, 2]	πρὸ πάντων σε δεῖ προσέχειν,	μή	ποτε ἄρα τῶν προτέρων συνήθων
[4, 10]	αἰσθήσεσιν, ἰδοῦ, πῶς ταῖς προλήψεσιν.	μή	ποτέ σε ἐμεμψάμην, μή τι
[4, 10]	ἐπὶ σοί ἐστιν· ἀσφαλὴς ἴσθι·	μὴ	πρὸ τοῦ ἐπάγειν τὸν φυσικὸν
[4, 1]	ταῦτα πρὸς σαυτὸν ἡγεῖσθαι, ἐκεῖνα	μὴ	πρὸς σαυτόν, ἐνταῦθα ἐπιστρόφως ἔχειν
[4, 12]	τὸ πάντων χαλεπώτατον ἔθος τοῦ	μὴ	προσέχειν ἐγγίνεται, εἶτα ἔθος τοῦ
[4, 12]	τῷ βίῳ κρεῖσσον ὑπὸ τῶν	μὴ	προσεχόντων γίνεται; ὁ τέκτων μὴ
[4, 12]	αὐτὸ προσέχων ποιήσεις, βέλτιον δὲ	μὴ	προσέχων; καὶ τί ἄλλο τῶν
[4, 12]	τέκτων μὴ προσέχων ὁ κυβερνήτης	μὴ	προσέχων κυβερνᾷ ἀσφαλέστερον; ἄλλο δέ
[4, 12]	μὴ προσεχόντων γίνεται; ὁ τέκτων	μὴ	προσέχων ὁ κυβερνήτης μὴ προσέχων
[4, 11]	μέχρι τοῦ καθαρίου, μέχρι τοῦ	μὴ	προσκόπτειν. ἀλλ´ ἂν ἀκούσῃς, ὅτι
[4, 1]	(Ἂν οὖν ἀναγκαῖά μοι ᾖ;	(Μὴ	πρόσπασχε αὐτοῖς καὶ οὐκ ἔσται.
[4, 6]	καὶ τότε κλαῖε, ἐάν σοι	μὴ	προχωρῇ· κλαίειν γὰρ ἄξιος εἶ.
[4, 11]	τὸ ἐνδεχόμενον. ἀμήχανον ἦν μύξας	μὴ	ῥεῖν τοῦ ἀνθρώπου τοιοῦτον ἔχοντος
[4, 11]	ἀμήχανον ἦν ἀπὸ τοῦ τρώγειν	μὴ	ῥυπαρόν τι προσμένειν τοῖς ὀδοῦσι·
[4, 3]	ἔχειν σε δεῖ. εἰ δὲ	μή,	σκόπει, ὅτι ἀπόλλυνται οἱ χρόνοι
[4, 10]	εἰσίν· τίς γὰρ λέγει πῶς	μὴ	συγκατατιθῶμαι τῷ ψεύδει; πῶς μὴ
[4, 12]	ἀνίστασθαι, μὴ πίνειν, μὴ ἐσθίειν,	μὴ	συμβάλλειν ἀνθρώποις· ὅτι προαιρέσεως ἀλλοτρίας
[4, 1]	τράχηλον, ἂν θαυμάσῃς τῶν {τι}	μὴ	σῶν ᾧ τινι ἂν τῶν
[4, 2]	οὐδὲν γίνεται οὐδ´ ἔστι δυνατὸν	μὴ	τὰ αὐτὰ ποιοῦντα {μὴ} τὸν
[4, 4]	μὲν καταληπτικῶν, τῶν δ´ ἀκαταλήπτων	μὴ	ταύτας διακρίνειν θέλοιμεν, ἀλλ´ ἀναγιγνώσκειν
[4, 1]	φαντάζεται μέχρι νῦν διὰ τὸ	μὴ	τετυχηκέναι τούτου ἐμποδίζεσθαι καὶ δυσροεῖν.
[4, 1]	ἀλλὰ τὰ δόγματα αὐτοῦ κατάμαθε,	μή	τι ἀναγκαστά, μή τι κωλυτικά,
[4, 7]	πολλοὺς ἔχῃς, πῶς κιθαρῳδούς, τραγῳδούς.	μή	τι ἀντιποιοῦμαι; μή τι οὖν
[4, 1]	καὶ τὴν τῶν καλῶν γυναικαρίων,	μή	τι ἁπλῶς τὴν ἐν ἡμῖν
[4, 1]	τι ἀναγκαστά, μή τι κωλυτικά,	μή	τι δυσροητικά· κἂν εὕρῃς τοιοῦτον,
[4, 12]	οὖν ἐκεῖνος ἐμόν ἐστιν ἔργον,	μή	τι ἐμὸν κρίμα; (Οὔ. (Τί
[4, 1]	τὴν ὄρεξιν, ἐνταῦθα τὴν ἔκκλισιν,	μή	τι ἔτι φοβῇ τινα; (Οὐδένα.
[4, 1]	φιλεῖ τις τὸν Καίσαρα, ἂν	μή	τι ᾖ πολλοῦ ἄξιος, ἀλλὰ
[4, 12]	τι καταφρονήσωσιν ἡμῶν οἱ συνόντες,	μή	τι ἡμεῖς αὐτῶν· πότε σκῶψαι
[4, 11]	σύντροφα ῥυπαρὰ ἐποίησεν ἡ φύσις.	μή	τι ἵππος κυλίεται ἐν βορβόρῳ,
[4, 4]	ἐμποδίζεται. τί οὖν πρὸς σέ;	μή	τι καὶ δύναμις ἡ ταῖς
[4, 1]	οὖσαν ἐν τῇ πόλει καθέλωμεν,	μή	τι καὶ τὴν τοῦ πυρετοῦ,
[4, 1]	τι καὶ τὴν τοῦ πυρετοῦ,	μή	τι καὶ τὴν τῶν καλῶν
[4, 11]	μή τι καὶ τοὺς συγκατακλινομένους,	μή	τι καὶ τοὺς καταφιλοῦντας; ἢ
[4, 11]	τοῦ ὄζειν· ἔστω, ἴσθι ἄξιος.	μή	τι καὶ τοὺς παρακαθίζοντας, μή
[4, 11]	μή τι καὶ τοὺς παρακαθίζοντας,	μή	τι καὶ τοὺς συγκατακλινομένους, μή
[4, 12]	τί ἔσται ἀπὸ τοῦ πράγματος·	μή	τι καταφρονήσωσιν ἡμῶν οἱ συνόντες,
[4, 6]	τίς εἰμι; μή τι σωμάτιον,	μή	τι κτῆσις, μή τι φήμη;
[4, 1]	ἔτρεφον τοὺς ἑαλωκότας· πῶς ἐπράθη·	μή	τι κύριον ἐζήτει; ἀλλὰ δοῦλον.
[4, 1]	ἑάλω, πῶς τοῖς πειραταῖς ἐχρῆτο·	μή	τι κύριον εἶπέν τινα αὐτῶν;
[4, 11]	τι ἵππος κυλίεται ἐν βορβόρῳ,	μή	τι κύων γενναῖος; ἀλλ´ ὁ
[4, 1]	αὐτοῦ κατάμαθε, μή τι ἀναγκαστά,	μή	τι κωλυτικά, μή τι δυσροητικά·
[4, 5]	ὀργίλος ἐστίν, μή τι μηνιτής,	μή	τι μεμψίμοιρος; ἂν αὐτῷ φανῇ,
[4, 5]	χαρακτῆρα. μή τι ὀργίλος ἐστίν,	μή	τι μηνιτής, μή τι μεμψίμοιρος;
[4, 1]	παρὰ κυρίῳ δειπνεῖ μεταξὺ προσέχων,	μή	τι μωρὸν εἴπῃ ἢ ποιήσῃ.
[4, 1]	οὐ σῶν, μή τι συμπέφυκεν,	μή	τι ὀδυνήσει ς´ ἀποσπώμενον. καὶ
[4, 7]	τι τοῦ λόγου τοῦ σεαυτοῦ;	μή	τι οἶδας, ἐκ τίνων μορίων
[4, 5]	μόνον, μὴ Νερωνιανὸν ἔχει χαρακτῆρα.	μή	τι ὀργίλος ἐστίν, μή τι
[4, 1]	ζημιοῦται. (Ἀλλὰ δεῖραί με δύναται.	(Μή	τι οὖν ἀζημίως; (Οὕτως μὲν
[4, 7]	κιθαρῳδούς, τραγῳδούς. μή τι ἀντιποιοῦμαι;	μή	τι οὖν δογμάτων σοι μεμέληκε;
[4, 8]	πρὸς αὐτὸν ἀξιοῦντες φιλοσόφοις συσταθῆναι.	μή	τι οὖν ἠγανάκτει ὡς ἡμεῖς
[4, 7]	Καίσαρος, λέγω τί αὐτῷ συμβαίνει;	μή	τι οὖν καὶ δόγμα, οἷον
[4, 7]	καὶ δόγμα, οἷον δεῖ ἐπαρχίαν;	μή	τι οὖν καὶ τὸ χρῆσθαι
[4, 6]	καὶ γεωμετρεῖν καὶ συλλογισμοὺς ἀναλύειν.	μή	τι οὖν οὐ πέπεικέ με
[4, 5]	συμφέροντι; βέβληκεν ὁ γείτων λίθους’	μή	τι οὖν σὺ ἡμάρτηκας; ἀλλὰ
[4, 6]	ἔργῳ δ´ οὐδὲν γέγονα κουφότερος;	μή	τι οὕτως ἀφυής εἰμι; καὶ
[4, 7]	δύναμαι; τοὺς ἐπὶ τοῦ κοιτῶνος;	μὴ	τί ποιήσωσιν; ἀποκλείσωσί με; ἄν
[4, 1]	ἀπὸ σεαυτοῦ· κάθηρον τὰ δόγματα,	μή	τι προσήρτηταί σοι τῶν οὐ
[4, 8]	τοῦτο κενὸν καὶ φορτικόν, εἰ	μή	{τι{ ς} ὡς ὁ Ἀσκληπιὸς
[4, 1]	προσήρτηταί σοι τῶν οὐ σῶν,	μή	τι συμπέφυκεν, μή τι ὀδυνήσει
[4, 6]	τίνα πρὸς ἀταραξίαν; τίς εἰμι;	μή	τι σωμάτιον, μή τι κτῆσις,
[4, 8]	ἔχειν τὸν λόγον. ποῖα θεωρήματα;	μή	τι τὰ περὶ τοῦ πῶς
[4, 10]	δυσηρέστησα ἢ ἄλλως γενέσθαι ἠθέλησα,	μή	τι τὰς σχέσεις {παρέβην{ αι}
[4, 5]	ἴδε τίνας δυνάμεις ἔχων ἐλήλυθας·	μή	τι τὴν θηριώδη; μή τι
[4, 5]	ἐλήλυθας· μή τι τὴν θηριώδη;	μή	τι τὴν μνησικακητικήν; ἵππος οὖν
[4, 1]	με κωλύσῃ; (Τί σου κωλύσει;	μή	τι τὴν συγκατάθεσιν; (Οὔ· ἀλλὰ
[4, 1]	τι τὸ ζῆν ἀγαθόν; (Οὔ.	(Μή	τι τὸ ἀποθανεῖν κακόν; (Οὔ.
[4, 1]	τὰ ἄδικα καὶ αἰσχρὰ κακά.	(Μή	τι τὸ ζῆν ἀγαθόν; (Οὔ.
[4, 7]	τι οὖν δογμάτων σοι μεμέληκε;	μή	τι τοῦ λόγου τοῦ σεαυτοῦ;
[4, 10]	προλήψεσιν. μή ποτέ σε ἐμεμψάμην,	μή	τι τῶν γινομένων τινὶ δυσηρέστησα
[4, 6]	τι σωμάτιον, μή τι κτῆσις,	μή	τι φήμη; οὐδὲν τούτων. ἀλλὰ
[4, 7]	ὑπ´ ἄλλου παθεῖν αὐτὸ εὐκόλως,	μή	τι φοβεῖται τοὺς δορυφόρους; (Θέλει
[4, 8]	ἀλλὰ ὁ λόγος. τί τέλος;	μή	τι φορεῖν τρίβωνα; οὔ, ἀλλὰ
[4, 1]	τι τὸ ἀποθανεῖν κακόν; (Οὔ.	(Μή	τι φυλακή; (Οὔ. (Λόγος δ´
[4, 6]	ἔρεξα; μή τι ὡς ἐλεύθερος,	μή	τι ὡς γενναῖος; κἂν εὕρῃ
[4, 1]	τι ὡς τέκνα ἔχων ἀναστρέφεται,	μή	τι ὡς γυναῖκα; ἀλλ´ ὡς
[4, 6]	τῶν πρὸς κολακείαν. τί ἔρεξα;	μή	τι ὡς ἐλεύθερος, μή τι
[4, 1]	ἀπολογεῖσθαι ἔδει ὑπὲρ τοῦ ζῆν,	μή	τι ὡς τέκνα ἔχων ἀναστρέφεται,
[4, 1]	οὖν οὕτως καὶ σκέψαι αὐτό.	μή	τις δύναταί σε ποιῆσαι συγκαταθέσθαι
[4, 9]	ζημίαν καὶ βλάβην, ὅτε ἠγωνίας,	μή	τις ἐκσείσῃ σε τούτων τῶν
[4, 7]	οὖν οὐκ ἀποκλείῃ; (Ὅτι ἂν	μή	τίς με δέχηται, οὐ θέλω
[4, 10]	τῷ ἀποβάντι χρῆσθαι κατὰ φύσιν;	μή	τις σε κωλῦσαι δύναται; (Οὐδείς.
[4, 8]	Ἥφαιστον ὑπολαμβάνῃς καλὸν χαλκέα, ἂν	μὴ	τὸ πιλίον ἴδῃς περὶ τὴν
[4, 10]	ποιήσω; πῶς γένηται; πῶς ἀποβῇ;	μὴ	τόδε ἀπαντήσῃ, μὴ τόδε‘ πᾶσαι
[4, 10]	πῶς ἀποβῇ; μὴ τόδε ἀπαντήσῃ,	μὴ	τόδε‘ πᾶσαι αὗται αἱ φωναὶ
[4, 2]	δυνατὸν μὴ τὰ αὐτὰ ποιοῦντα	{μὴ}	τὸν αὐτὸν εἶναι τῷ ποτέ.
[4, 12]	ἀφῇς πρὸς ὀλίγον τὴν προσοχήν,	μὴ	τοῦτο φαντάζου, ὅτι, ὁπόταν θέλῃς,
[4, 7]	καιρὸς ἀποθανεῖν. τί λέγεις ἀποθανεῖν;	μὴ	τραγῴδει τὸ πρᾶγμα, ἀλλ´ εἰπὲ
[4, 5]	μὴ δύνηται κοκκύζειν, ἀλλ´ ὅταν	μὴ	τρέχειν. ὁ δὲ κύων; ὅταν
[4, 8]	τίς οὖν ὕλη τοῦ φιλοσόφου;	μὴ	τρίβων; οὔ, ἀλλὰ ὁ λόγος.
[4, 2]	πρότερον σεαυτῷ ἢ κρείσσων ὢν	μὴ	τυγχάνειν τῶν ἴσων. εἰ γὰρ
[4, 1]	ἐπιτήδεια. ἂν δ´ οἱ πρῶτοι	μὴ	ὑπεξάγωσιν, τί ὑπολείπεται; τί ἄπληστος
[4, 4]	τὰ γινόμενα ἢ βλέπῃ, εἰ	μὴ	φθονεῖς τοῖς προτιμωμένοις, εἰ μὴ
[4, 10]	τοῦ καθεύδοντα καθεύδειν, ἐγρηγορότα ἐγρηγορέναι,	μὴ	φοβεῖσθαι μηδέν, μὴ ἀγωνιᾶν ὑπὲρ
[4, 9]	εἶ· εἰ δ´ ἔχεις τὸ	μὴ	χρείαν ἔχειν πλούτου, γίγνωσκε, ὅτι
[4, 9]	εἶναι θέλεις καὶ πλάσσεις σεαυτὸν	μὴ	ὢν καὶ ἐσθῆτα ἐπιδεικνύειν θέλεις
[4, 1]	~Ὑγείας οὖν μὴ ὀρέγωμαι; (Μηδαμῶς,	μηδ´	ἄλλου ἀλλοτρίου μηδενός. ὃ γὰρ
[4, 1]	μὴ δραπέτευέ σου τοὺς κυρίους	μηδ´	ἀπαρνοῦ μηδὲ τόλμα καρπιστὴν διδόναι
[4, 7]	ἂν ὅτου μηδὲν ἀβέλτερον κελεύῃ	μηδ´	ἄρρυθμον. ἂν δέ μοι λέγῃ
[4, 1]	ἂν ἐκεῖνος μὴ θέλῃ, τοῦτο	μηδ´	αὐτὸς θέλῃ. (Πῶς οὖν τοῦτο
[4, 10]	εἰ μὴ θέλῃς ὀρέγεσθαι ἀποτευκτικῶς	μηδ´	ἐκκλίνειν περιπτωτικῶς, μηδενὸς ὀρέγου τῶν
[4, 1]	τῶν ἀλλοτρίων δούλων καταφιλῇς, ἵνα	μηδ´	ἐλευθέρων δοῦλος ᾖς; εἶτά μοι
[4, 7]	ἵνα ὁ κόσμος μὴ ἵστηται	μηδ´	ἐμποδίζηται, οὐκέτι διαφέρομαι, πότερον πυρετὸς
[4, 1]	ἐπαίρεται· πλὴν καὶ τότε πῶς;	μηδ´	ἐπιθυμεῖν ἢ φοβεῖσθαι οὔτ´ ἐλευθερίαν
[4, 1]	ἔχειν ἀντὶ πολλοῦ ποιοῦμαι καίτοι	μηδ´	ὁλόκληρον ἔχων. ἀλλὰ δύναμαί σοι
[4, 8]	μήτε γυναῖκα μήτε τέκνα, ἀλλὰ	μηδ´	ὑπόστρωμα μηδὲ χιτῶνα μηδὲ σκεῦος·
[4, 7]	ἔχον ὑπὲρ πάντων τῷ θεῷ,	μηδαμοῦ	μεμφόμενον μηδενὶ τῶν γενομένων, μηδενὶ
[4, 8]	κρίνῃ ταύτης τῆς ὑπηρεσίας, ἵνα	μηδαμοῦ	μηδὲν παραγυμνώσῃ πρὸς τοὺς πολλούς,
[4, 4]	οὐκ ἄρξῃ· σύ, μὴ ἄρξῃς.	μηδαμῶς,	ἄνθρωπε. ἀλλ´ ὡς καταγελᾷς τοῦ
[4, 1]	ἐστιν; ~Ὑγείας οὖν μὴ ὀρέγωμαι;	(Μηδαμῶς,	μηδ´ ἄλλου ἀλλοτρίου μηδενός. ὃ
[4, 1]	στρατιώτης ἐπιλάβηται, ἄφες, μὴ ἀντίτεινε	μηδὲ	γόγγυζε. εἰ δὲ μή, πληγὰς
[4, 10]	λέων ἐπιφανῇ μηδὲ μέγας σῦς	μηδὲ	θηριώδεις ἄνθρωποι‘ καὶ τί σοι
[4, 4]	αὐτῆς ἀπαλλάσσεται; μὴ γίνου δυσάρεστος	μηδὲ	κακοστόμαχος πρὸς τὰ γινόμενα. τὸ
[4, 11]	Διογένους ταὐτὰ γράφουσι. δεῖ γὰρ	μηδὲ	κατὰ τὴν ἀπὸ τοῦ σώματος
[4, 10]	μοι μὴ μέγας λέων ἐπιφανῇ	μηδὲ	μέγας σῦς μηδὲ θηριώδεις ἄνθρωποι‘
[4, 11]	ἦν μὴ πηλοῦσθαι τοὺς πόδας	μηδὲ	ὅλως μολύνεσθαι διὰ τοιούτων τινῶν
[4, 9]	εἶτα καταγνοὺς μὴ ἀπογνῷς σεαυτοῦ	μηδὲ	πάθῃς τὸ τῶν ἀγεννῶν ἀνθρώπων,
[4, 4]	μεμνημένοι τῶν σχέσεων μηδὲν ἀλογίστως	μηδὲ	παρ´ αὐτὰ ποιῶμεν· οὐκ ἂν
[4, 5]	ἀδικία; ταῦτα οὖν μὴ μεμαθηκὼς	μηδὲ	πεπεισμένος, διὰ τί μὴ ἀκολουθήσῃ
[4, 2]	κρεῖσσον, αὐτόθεν ἀπόνευσον ἐπὶ τοῦτο	μηδέ	σε περισπάτωσαν οἱ ἕτεροι διαλογισμοί.
[4, 8]	ἀλλὰ μηδ´ ὑπόστρωμα μηδὲ χιτῶνα	μηδὲ	σκεῦος· καὶ ἴδετε, πῶς ὑγιαίνω·
[4, 11]	ἄνθρωπος ᾖς καὶ μὴ θηρίον	μηδὲ	συίδιον. ἀμήχανον μὴ ἀπὸ τοῦ
[4, 1]	σου τοὺς κυρίους μηδ´ ἀπαρνοῦ	μηδὲ	τόλμα καρπιστὴν διδόναι τοσούτους ἔχων
[4, 8]	κωφὸς εἶ καὶ τυφλός, ἵνα	μηδὲ	τὸν Ἥφαιστον ὑπολαμβάνῃς καλὸν χαλκέα,
[4, 8]	μήτε τέκνα, ἀλλὰ μηδ´ ὑπόστρωμα	μηδὲ	χιτῶνα μηδὲ σκεῦος· καὶ ἴδετε,
[4, 13]	τέκνα σου κατασφάζειν, ὡς ἡ	Μήδεια;	ποῦ τοῦτο ἴσον ἐστίν; ἀλλὰ
[4, 11]	αὐτό, ἀπόσμηξον, ποίησον, ἵνα σε	μηδεὶς	ἀποστρέφηται, μηδεὶς ἐκτρέπηται. τίς δ´
[4, 11]	ποίησον, ἵνα σε μηδεὶς ἀποστρέφηται,	μηδεὶς	ἐκτρέπηται. τίς δ´ οὐκ ἐκτρέπεται
[4, 7]	καὶ ὑπηρετῶ, μέχρις ἂν ὅτου	μηδὲν	ἀβέλτερον κελεύῃ μηδ´ ἄρρυθμον. ἂν
[4, 8]	οὕτως οὐκ ἀρκεῖ σοι τὸ	μηδὲν	ἀλγεῖν, ἂν μὴ κηρύσσῃς συνέλθετε
[4, 4]	δ´, ἵνα μεμνημένοι τῶν σχέσεων	μηδὲν	ἀλογίστως μηδὲ παρ´ αὐτὰ ποιῶμεν·
[4, 12]	οὖν ταῦτα ἔχειν πρόχειρα καὶ	μηδὲν	δίχα τούτων ποιεῖν, ἀλλὰ τετάσθαι
[4, 10]	περιπτωτικῶς, μηδενὸς ὀρέγου τῶν ἀλλοτρίων,	μηδὲν	ἔκκλινε τῶν μὴ ἐπὶ σοί.
[4, 11]	πονεῖς εἰκῇ περὶ αὐτό; εἰ	μηδὲν	ἕτερον, τῷ χρόνῳ γνώσῃ, ὅτι
[4, 9]	τούτου ἔχεις. εἰ μὲν γὰρ	μηδὲν	ἔχεις ἀντ´ αὐτοῦ, ἄθλιος εἶ·
[4, 1]	ἕνεκα προσῆλθες τοῖς φιλοσόφοις; ἵνα	μηδὲν	ἧττον ἀτυχῇς καὶ δυστυχῇς; ~οὐκοῦν
[4, 5]	ποιούντων, ὡς αὐτοῖς δοκεῖ, αὐτὸς	μηδὲν	ἧττον κατὰ φύσιν ἕξει καὶ
[4, 4]	πρόχειρον) ἀπόστασις τῶν ἀπροαιρέτων, τὸ	μηδὲν	ἴδιον ἡγεῖσθαι, τὸ παραδοῦναι πάντα
[4, 10]	καθεύδειν, ἐγρηγορότα ἐγρηγορέναι, μὴ φοβεῖσθαι	μηδέν,	μὴ ἀγωνιᾶν ὑπὲρ μηδενὸς οὐδὲν
[4, 8]	γινομένου λαβόντες, ὅτι ἀσχημονεῖ, ἐπάγουσι	μηδὲν	ὄφελος εἶναι τοῦ φιλοσοφεῖν. τί
[4, 8]	ταύτης τῆς ὑπηρεσίας, ἵνα μηδαμοῦ	μηδὲν	παραγυμνώσῃ πρὸς τοὺς πολλούς, δι´
[4, 1]	τῆς ἐφαρμογῆς, θλίβεται, ζητεῖ τὰ	μηδὲν	πρὸς τὸ προκείμενον· ὅτι τυχὼν
[4, 1]	πάντων, ὡς λέγεις, κοινός ἐστιν,	μηδέν	σε τοῦτο παραμυθείσθω, ἀλλὰ γίγνωσκε,
[4, 2]	ἄφες τὰ ἕτερα, ἀπόγνωθι, ἀποστράφηθι,	μηδὲν	σοὶ καὶ αὐτοῖς. εἰ δὲ
[4, 1]	δοῦλον περιπόρφυρον ἔχοντα. ἂν οὖν	μηδὲν	τούτων ποιῇ, μήπω εἴπῃς ἐλεύθερον,
[4, 12]	σκοπόν, μηδὲν τῶν ἔξω διώκειν,	μηδὲν	τῶν ἀλλοτρίων, ἀλλ´ ὡς διέταξεν
[4, 12]	ψυχὴν ἐπὶ τοῦτον τὸν σκοπόν,	μηδὲν	τῶν ἔξω διώκειν, μηδὲν τῶν
[4, 5]	τί πρᾶγμα ἔχουσιν ἐπὶ τῷ	μηδενί;	ἀσφαλές ἐστιν ἡμῶν τὸ τεῖχος,
[4, 7]	μηδαμοῦ μεμφόμενον μηδενὶ τῶν γενομένων,	μηδενὶ	ἐγκαλοῦν· ἂν δ´ ἐν τοῖς
[4, 4]	εἶναι, τὸ ἀτάραχον, τὸ ἐπὶ	μηδενὶ	κεῖσθαι τὰ σὰ πράγματα. θόρυβος
[4, 7]	{ᾖ{ ν} διακείμενος, ὥστ´ ἐν	μηδενὶ	ποιεῖσθαι τὸ ἔχειν ταῦτα ἢ
[4, 7]	πάντων τῷ θεῷ, μηδαμοῦ μεμφόμενον	μηδενὶ	τῶν γενομένων, μηδενὶ ἐγκαλοῦν· ἂν
[4, 7]	ἔχοντας παρασκευάζουσιν, οἵ γε διδάσκουσιν	μηδενὸς	ἀντιποιεῖσθαι πρὸς αὐτούς, ἐν οἷς
[4, 8]	κυκωμένων καὶ θορυβουμένων περὶ τὰ	μηδενὸς	ἄξια μόνος ἐγὼ ἀπήλλαγμαι πάσης
[4, 13]	ἀπόρρητα αὐτὸν ἐν τῷ μέρει	μηδενὸς	μεταδιδόναι αὐτῷ. (Μὴ γάρ σε
[4, 1]	ὀρέγωμαι; (Μηδαμῶς, μηδ´ ἄλλου ἀλλοτρίου	μηδενός.	ὃ γὰρ οὐκ ἔστιν ἐπὶ
[4, 10]	ὀρέγεσθαι ἀποτευκτικῶς μηδ´ ἐκκλίνειν περιπτωτικῶς,	μηδενὸς	ὀρέγου τῶν ἀλλοτρίων, μηδὲν ἔκκλινε
[4, 10]	φοβεῖσθαι μηδέν, μὴ ἀγωνιᾶν ὑπὲρ	μηδενὸς	οὐδὲν ἀναλῶσαι θέλεις, οὐδὲν πονῆσαι;
[4, 1]	ἐστιν. τίς δ´ ἀκώλυτος; ὁ	μηδενὸς	τῶν ἀλλοτρίων ἐφιέμενος. τίνα δ´
[4, 12]	τετάσθαι διηνεκῶς. ἀγαπητὸν γάρ, εἰ	μηδέποτ´	ἀνιέντες ταύτην τὴν προσοχὴν ὀλίγων
[4, 8]	τὸ σχῆμα τῶν φιλοσόφων ἐπιπηδῶντας.	Μηδέποτ´	ἀπὸ τῶν κοινῶν τινα μήτ´
[4, 3]	περιποιῇ· κἂν ᾖ πλείονος ἄξιον,	μηδέποτ´	εἴπῃς ὅτι ἐζημίωμαι’ οὐδ´ ἂν
[4, 4]	διεξάγῃ, τότε λέγω μόνον φιλόπονον.	μηδέποτε	γὰρ ἀπὸ τῶν κοινῶν μήτ´
[4, 1]	ἐστι τοῖς τυχοῦσι· τοῖς δὲ	μηδέπω	τετευχόσι φαντασία γίνεται, ὅτι παραγενομένων
[4, 1]	βασιλεῖς λεγόμενοι ζῶσιν ὡς θέλουσι	μήθ´	οἱ φίλοι τῶν βασιλέων, τίνες
[4, 1]	δύναμαί σοι δεῖξαι ἐλεύθερον, ἵνα	μηκέτι	ζητῇς τὸ παράδειγμα. Διογένης ἦν
[4, 10]	τις σε κωλῦσαι δύναται; (Οὐδείς.	(Μηκέτι	οὖν μοι λέγε πῶς γένηται;
[4, 5]	οὕτως λέγε καὶ τὸ κήρινον	μῆλον	εἶναι. καὶ ὀδμὴν ἔχειν αὐτὸ
[4, 6]	πέπεικέ με ὁ λόγος; καὶ	μὴν	οὐκ ἄλλα τινὰ οὕτως ἐξ
[4, 1]	καὶ ὁ Κλεάνθης ἔλεγεν, οὐ	μὴν	παράλογα. ἔργῳ γὰρ εἴσῃ, ὅτι
[4, 6]	τι οὕτως ἀφυής εἰμι; καὶ	μὴν	περὶ τὰ ἄλλα, ὅσα ἐβουλήθην,
[4, 5]	τι ὀργίλος ἐστίν, μή τι	μηνιτής,	μή τι μεμψίμοιρος; ἂν αὐτῷ
[4, 4]	ὀρέξεως δὲ καὶ ἐκκλίσεως, ἵνα	μήποτ´	ὀρεγόμενοι ἀποτυγχάνωμεν μήτ´ ἐκκλίνοντες περιπίπτωμεν·
[4, 13]	οὗτος ἐξείποι τὰ ἡμέτερα εὐλαβούμενος,	μήποτε	καὶ ἡμεῖς ἐξείπωμεν τὰ ἐκείνου.
[4, 1]	ἂν οὖν μηδὲν τούτων ποιῇ,	μήπω	εἴπῃς ἐλεύθερον, ἀλλὰ τὰ δόγματα
[4, 7]	κολακεύειν ὃ ὕστερον ἐκολάκευεν· εἰ	μήπω	μεμάθηκεν, ὅτι οὐκ ἔστι σὰρξ
[4, 7]	φοβεροί εἰσιν. (Ἂν οὖν τις	μήτ´	ἀποθανεῖν μήτε ζῆν θέλων ἐξ
[4, 4]	ἐκκλίσεως, ἵνα μήποτ´ ὀρεγόμενοι ἀποτυγχάνωμεν	μήτ´	ἐκκλίνοντες περιπίπτωμεν· τὰ Περὶ καθήκοντος
[4, 8]	ἀφ´ οὗ τις ποιεῖ ἕκαστα,	μήτ´	ἐπαίνει τὸ ἔργον μήτε ψέγε.
[4, 4]	μηδέποτε γὰρ ἀπὸ τῶν κοινῶν	μήτ´	ἐπαινεῖτε μήτε ψέγετε, ἀλλὰ ἀπὸ
[4, 8]	Μηδέποτ´ ἀπὸ τῶν κοινῶν τινα	μήτ´	ἐπαινέσητε μήτε ψέξητε μήτε τέχνην
[4, 7]	τι ὧν διαθεῖναί με δύναται	μήτ´	ἐπιθυμῶ τινος ὧν παρασχεῖν, τί
[4, 1]	ὅτι παράδειγμα δείκνυμι ἀνδρὸς ἀπεριστάτου	μήτε	γυναῖκα ἔχοντος μήτε τέκνα μήτε
[4, 8]	μήτε κτῆσιν ἔχων μήτε οἶκον	μήτε	γυναῖκα μήτε τέκνα, ἀλλὰ μηδ´
[4, 1]	ἡττηθέντα· οὐδὲ κύνα εὐδαιμονίζεις τὸν	μήτε	διώκοντα μήτε πονοῦντα, ἀλλ´ ὅταν
[4, 7]	(Ἂν οὖν τις μήτ´ ἀποθανεῖν	μήτε	ζῆν θέλων ἐξ ἅπαντος ἀλλ´
[4, 8]	παράδειγμα ὑπὸ τοῦ θεοῦ ἀπέσταλμαι	μήτε	κτῆσιν ἔχων μήτε οἶκον μήτε
[4, 11]	ἢ τοῖς εὐμορφοτάτοις. ἐξῆν ἐκείνῳ	μήτε	λούεσθαι μήτε πλύνεσθαι, εἰ ἤθελεν·
[4, 1]	ἂν ᾖ φίλτερος. ~Ὅταν οὖν	μήτε	οἱ βασιλεῖς λεγόμενοι ζῶσιν ὡς
[4, 8]	θεοῦ ἀπέσταλμαι μήτε κτῆσιν ἔχων	μήτε	οἶκον μήτε γυναῖκα μήτε τέκνα,
[4, 1]	μήτε γυναῖκα ἔχοντος μήτε τέκνα	μήτε	πατρίδα ἢ φίλους ἢ συγγενεῖς,
[4, 11]	εὐμορφοτάτοις. ἐξῆν ἐκείνῳ μήτε λούεσθαι	μήτε	πλύνεσθαι, εἰ ἤθελεν· καίτοι καὶ
[4, 1]	κύνα εὐδαιμονίζεις τὸν μήτε διώκοντα	μήτε	πονοῦντα, ἀλλ´ ὅταν ἱδρῶντα ἴδῃς,
[4, 8]	ἔχων μήτε οἶκον μήτε γυναῖκα	μήτε	τέκνα, ἀλλὰ μηδ´ ὑπόστρωμα μηδὲ
[4, 1]	ἀνδρὸς ἀπεριστάτου μήτε γυναῖκα ἔχοντος	μήτε	τέκνα μήτε πατρίδα ἢ φίλους
[4, 8]	τινα μήτ´ ἐπαινέσητε μήτε ψέξητε	μήτε	τέχνην τινὰ ἢ ἀτεχνίαν προσμαρτυρήσητε·
[4, 7]	ὁ στρατιώτης ποιήσει. ὅταν οὖν	μήτε	φοβῶμαί τι ὧν διαθεῖναί με
[4, 8]	ἕκαστα, μήτ´ ἐπαίνει τὸ ἔργον	μήτε	ψέγε. δόγμα δ´ ἐκ τῶν
[4, 4]	ἀπὸ τῶν κοινῶν μήτ´ ἐπαινεῖτε	μήτε	ψέγετε, ἀλλὰ ἀπὸ δογμάτων. ταῦτα
[4, 8]	τῶν κοινῶν τινα μήτ´ ἐπαινέσητε	μήτε	ψέξητε μήτε τέχνην τινὰ ἢ
[4, 10]	ἀφεὶς τοῦτο ἐξελεῖν αἰτιᾷ τὴν	μητέρα,	ὅτι σοι οὐ προεῖπεν, ἵν´
[4, 1]	ὅτι πατέρα χαλεπὸν ἔχει ἢ	μητέρα,	τῷ δ´ ὅτι ὁ Καῖσαρ
[4, 1]	εἰμι; ὁ πατὴρ ἐλεύθερος, ἡ	μήτηρ	ἐλευθέρα, οὗ ὠνὴν οὐδεὶς ἔχει·
[4, 1]	δουλείαν δοῦλος ἦν καὶ ἡ	μήτηρ	καὶ ὁ πάππος καὶ ἐφεξῆς
[4, 6]	τοῦ ὄντος· ταῦτά σε δεῖ	μηχανᾶσθαι,	εἰ τὴν δευτέραν ὁδὸν ἀπιέναι
[4, 1]	Διογένης που λέγει μίαν εἶναι	μηχανὴν	πρὸς ἐλευθερίαν τὸ εὐκόλως ἀποθνῄσκειν,
[4, 6]	ταῦτα οὖν οὐκ ἀκήκοας, ὅτι	μία	ἐστὶν ἡ ὁδὸς ἡ φέρουσα,
[4, 4]	δυναμένῳ κἀκεῖνον θεραπεύειν ὡς Κακοδαίμονα.	Μία	ὁδὸς ἐπὶ εὔροιαν (τοῦτο καὶ
[4, 1]	οὕτως καὶ Διογένης που λέγει	μίαν	εἶναι μηχανὴν πρὸς ἐλευθερίαν τὸ
[4, 2]	διάφορα δ´ οὕτως πρόσωπα οὐ	μίγνυται·	οὐ δύνασαι καὶ Θερσίτην ὑποκρίνασθαι
[4, 10]	Ἵνα δὲ ταῦτα γένηται, οὐ	μικρὰ	δέξασθαι οὐδὲ μικρῶν ἀποτυχεῖν. οὐ
[4, 1]	δεῖται καὶ κλαίει, πάλιν δὲ	μικρὰ	εὐημερήσας ἐπαίρεται· πλὴν καὶ τότε
[4, 9]	τὸ μὴ ἐπιθυμεῖν εὐμόρφου γυναικός.	μικρά	σοι δοκεῖ ταῦτα; καὶ πόσου
[4, 3]	ἀπώλειαν τὴν πάντων καὶ ἀνατροπήν,	μικρᾶς	ἀποστροφῆς τοῦ λόγου. ἵνα ὁ
[4, 1]	κἂν ὑπατείας. ἀλλ´ ἐκείνους μὲν	μικροδούλους	λέγε τοὺς μικρῶν τινων ἕνεκα
[4, 3]	τοιοῦτόν ἐστί τι καὶ ἐνθάδε·	μικρὸν	ἂν ἀπονυστάξῃς, ἀπῆλθεν πάντα τὰ
[4, 8]	χρόνον τὸ σπέρμα, κρυφθῆναι, κατὰ	μικρὸν	αὐξηθῆναι, ἵνα τελεσφορήσῃ. ἂν δὲ
[4, 7]	ἀλλήλοις διαμάχεται· οἱ ἄνδρες οὐχί,	μικρὸν	γὰρ αὐτὸ ἡγοῦνται. ἂν δ´
[4, 8]	κάτω, τὰ δ´ ἄνω σου	μικρὸν	ἔτι ἀνθεῖ καὶ διὰ τοῦτο
[4, 3]	ὅσης εἰς τὸ σῶσαι· ἀλλὰ	μικρὸν	πρὸς τὸν ἄνεμον ἂν ἐπιστρέψῃ,
[4, 8]	πρός τι βρωμάτιον, ὃ μετὰ	μικρὸν	σικχαίνειν μέλλουσιν, εὐθὺς ἐπὶ τὸ
[4, 3]	ταῖς φαντασίαις, ἐπαγρύπνει. οὐ γὰρ	μικρὸν	τὸ τηρούμενον, ἀλλ´ αἰδὼς καὶ
[4, 7]	δὲ καὶ ταπεινὸν εἶναι καὶ	μικροπρεπές.	Ταῦτα τί κωλύει διαλαβόντα ζῆν
[4, 1]	οὐκ ἂν ἐλεύθερος, ἄν τε	μικρὸς	ἄν θ´ ὑπατικὸς ἄν τε
[4, 1]	ἑσπέραν μελετᾶν ἔδει. ἀπὸ τῶν	μικροτάτων,	ἀπὸ τῶν εὐεπηρεαστοτάτων ἀρξάμενος, ἀπὸ
[4, 12]	ἀσφαλέστερον; ἄλλο δέ τι τῶν	μικροτέρων	ἔργων ὑπὸ ἀπροσεξίας ἐπιτελεῖται κρεῖσσον;
[4, 10]	γένηται, οὐ μικρὰ δέξασθαι οὐδὲ	μικρῶν	ἀποτυχεῖν. οὐ δύνασαι καὶ ὑπατεῦσαι
[4, 1]	ἐκείνους μὲν μικροδούλους λέγε τοὺς	μικρῶν	τινων ἕνεκα ταῦτα ποιοῦντας, τούτους
[4, 1]	{χαλεπαίνει{ ν} καὶ δῶρα τῇ	μισούσῃ	πέμπει καὶ δεῖται καὶ κλαίει,
[4, 1]	ὑπατείαν. ὅταν ταῦτα φιλῶμεν καὶ	μισῶμεν	καὶ φοβώμεθα, ἀνάγκη τοὺς ἐξουσίαν
[4, 1]	πλεῖον ὠφέλιμός ἐστιν ἀνθρώποις ἡ	μνήμη	ὧν ἔτι ζῶν ἔπραξεν ἢ
[4, 13]	φύρω καὶ φύρομαι. ἂν δὲ	μνημονεύω,	ὅτι ἄλλος ἄλλον οὐ βλάπτει,
[4, 5]	τὴν θηριώδη; μή τι τὴν	μνησικακητικήν;	ἵππος οὖν πότ´ ἄθλιός ἐστιν;
[4, 1]	διεξαγωγήν, ὅσα δ´ οὖν διασῴζεται,	μόγις	καὶ χαλεπῶς καὶ φθίνοντα, κἂν
[4, 9]	ἀπώλεια καὶ βοήθεια. (Εἶτα τί	μοι	ἀγαθόν; (Καὶ τί ζητεῖς τούτου
[4, 1]	πάσχω τάλας· οὐδ´ ὕπνος ἐπέρχεταί	μοι,	ἀλλ´ ἄλλος ἐλθὼν λέγει, ὅτι
[4, 10]	με ὁ θάνατος καταλάβῃ, ἀρκεῖ	μοι	ἂν δύνωμαι πρὸς τὸν θεὸν
[4, 10]	σὰ γὰρ ἦν πάντα, σύ	μοι	αὐτὰ δέδωκας‘ οὐκ ἀρκεῖ οὕτως
[4, 1]	λέγεις ἢ οὐ λέγεις; εἰπέ	μοι.	(Ἄφες σκέψωμαι. (Νῦν σκέψῃ; ὅτε
[4, 10]	ἔχειν ἢ οὕτως; μὴ γάρ	μοι	δέδοται ἐκλογὴ αὐτῶν; μὴ γὰρ
[4, 1]	θεοῦ καὶ τὴν διοίκησιν; τί	μοι	δέδωκεν ἐμὸν καὶ αὐτεξούσιον, τί
[4, 1]	{κατέλ{ ε} ιπεν; τὰ προαιρετικά	μοι	δέδωκεν, ἐπ´ ἐμοὶ πεποίηκεν, ἀνεμπόδιστα,
[4, 6]	ἢ ἀκοινώνητον ἢ ἄγνωμον; τί	μοι	δέον οὐκ ἐτελέσθη πρὸς ταῦτα;
[4, 1]	δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι· οὐκ ἐξεστί	μοι’	διὰ τί οὐκ ἔξεστίν σοι;
[4, 4]	ἐμόν, τί οὐκ ἐμόν; τί	μοι	δίδοται; τί θέλει με ποιεῖν
[4, 8]	πάντα ὁντιναοῦν καὶ οὐκ ἄν	μοι	δοκεῖ ἐκστῆναι οὐδενί (τί δοκεῖτε;
[4, 11]	δ´ αὐτοὶ οὗτοι οὐκ ἄν	μοι	δοκοῦσιν ἀμφισβητῆσαι, ὅτι τό γε
[4, 1]	ποία γὰρ σκέψις, εἰ καθήκει	μοὶ	δυναμένῳ τὰ μέγιστα ἀγαθὰ ἐμαυτῷ
[4, 6]	ἀποκείμενα κατίωται καὶ οὐδὲ περιαρμόσαι	μοι	δύναται; καίτοι οὔτ´ ἐπὶ τοῦ
[4, 4]	τίνος ἕνεκα θέλεις ἀναγνῶναι; εἰπέ	μοι.	εἰ μὲν γὰρ ἐπ´ {αὐτὸ{
[4, 1]	τὸ παρὸν ἀφῶμεν, ἐκεῖνο δέ	μοι	εἰπέ· οὐδέποτ´ ἠράσθης τινός; οὐ
[4, 7]	με, καὶ ἄλλοις διηγοῦμαι, πῶς	μοι	ἐλάλησεν; μὴ γὰρ Σωκράτης ἐστίν,
[4, 11]	ὅτι οὐδέν ἐστιν‘ ἂν δέ	μοι	ἔλθῃ κεκοπρωμένος, ῥυπαρός, μύστακα ἔχων
[4, 7]	πάλιν ἐγὼ κρείττων, σὺ παραχώρει	μοι.	ἐμοὶ γὰρ μεμέληκεν, σοὶ δ´
[4, 1]	μὴ θελητά, τὰ μὴ δοθέντα	μοι	ἐξ ἅπαντος ἔχειν; ἀλλὰ πῶς;
[4, 6]	λόγον. τί οὖν τὸ λεῖπόν	μοι	ἐστίν; μὴ οὐκ ἐξῄρηται τἀναντία
[4, 4]	τί διαφέρει λέγειν ὅτι κακῶς	μοί	ἐστιν, οὐδὲν ἔχω τί πράξω,
[4, 4]	ὡς νεκρὸς’ ἢ λέγειν κακῶς	μοί	ἐστιν, οὐκ εὐσχολῶ ἀναγνῶναι’ ὡς
[4, 1]	χρήσας θέλῃ. (Ἂν οὖν ἀναγκαῖά	μοι	ᾖ; (Μὴ πρόσπασχε αὐτοῖς καὶ
[4, 12]	μόνος. ὅταν οὖν ταῦτα ἀσφαλῆ	μοι	ᾖ, τί ἔχω περὶ τὰ
[4, 1]	δύναται ἀναγκάσαι; (Δύναται. ὅταν γάρ	μοι	θάνατον ἢ δεσμὰ ἀπειλῇ, ἀναγκάζει
[4, 10]	ἀλλ´ ᾤμην, ὅτι ἐκεῖνος ἐπιβιώσεταί	μοι	καὶ αὐξήσει μου τὸν υἱόν.
[4, 1]	δισύπατος. (Ἔστω. Ἔτι οὖν ἀπόκριναί	μοι	κἀκεῖνο· δοκεῖ σοι μέγα τι
[4, 1]	τὴν δουλείαν ποθεῖ. τί γάρ	μοι	κακὸν ἦν; ἄλλος μ´ ἐνέδυεν,
[4, 6]	πολὺς ἤδη χρόνος, ἐξ οὗ	μοι	κακῶς ἐστιν‘ τί οὖν γένηται;
[4, 7]	οὐ διὰ τὸν τόπον ἦν	μοι	καλῶς, ἀλλὰ διὰ τὰ δόγματα,
[4, 7]	ἐξορισμόν; ὅπου ἂν ἀπέλθω, ἐκεῖ	μοι	καλῶς ἔσται· καὶ γὰρ ἐνθάδε
[4, 10]	κωλῦσαι δύναται; (Οὐδείς. (Μηκέτι οὖν	μοι	λέγε πῶς γένηται; ὅπως γὰρ
[4, 9]	ἐλάλεις πρέποντας ἀνδρὶ ἀγαθῷ· εἶτά	μοι	λέγεις οὐδὲν ἀπώλεσα‘ οὕτως οὐδὲν
[4, 7]	κελεύῃ μηδ´ ἄρρυθμον. ἂν δέ	μοι	λέγῃ ἄπελθε ἐπὶ Λέοντα τὸν
[4, 1]	ἔξεστίν σοι; οὐκ ἄρτι ἐμάχου	μοι	λέγων ἐλεύθερος εἶναι; ἀλλὰ Ἄπρυλλά
[4, 6]	εὐθὺς ἀναστὰς ἕωθεν ἐνθυμοῦ τίνα	μοι	λείπει πρὸς ἀπάθειαν; τίνα πρὸς
[4, 12]	κρίμα; (Οὔ. (Τί οὖν ἔτι	μοι	μέλει; (Ἀλλὰ δοκεῖ τις εἶναι.
[4, 6]	πάντες οἴονται ὅτι κεφαλαλγῶ. τί	μοι	μέλει; ἀπύρετός εἰμι καὶ ὡς
[4, 6]	ἔχω περὶ πενίας. τί οὖν	μοι	μέλει, εἴ μ´ ἐπὶ τῇ
[4, 6]	ταῦτα τὴν προσήκουσαν μελέτην. εἶτά	μοι	μέλει, τί οἱ ἄλλοι περὶ
[4, 10]	ἦν ὁ Ἡρακλῆς λέγων πῶς	μοι	μὴ μέγας λέων ἐπιφανῇ μηδὲ
[4, 6]	πεῖσαι. καὶ οὔπω πέπεικας· εἶτά	μοι	νῦν ἐπιχειρεῖς πείθειν τοὺς ἄλλους;
[4, 13]	ἵνα κἀγὼ ταὐτὰ ὑπολάβω. δεῖξόν	μοι,	ὅτι, ἄν τις τινὶ τὰ
[4, 13]	σοι πάντα τἀμαυτοῦ εἴρηκα, σύ	μοι	οὐδὲν τῶν σῶν εἰπεῖν θέλεις;
[4, 1]	πλουσίῳ, τῷ ὑπατικῷ. καὶ τί	μοι	ὄφελος; αὐτὸς ἐκδύεται, οἰμώζει, πενθεῖ.
[4, 10]	ὅσον ἐχρησάμην τοῖς σοῖς, ἀρκεῖ	μοι.	πάλιν αὐτὰ ἀπόλαβε καὶ κατάταξον
[4, 1]	οὐδενὸς δέομαι, ὅτι ὁ νόμος	μοι	πάντα ἐστὶ καὶ ἄλλο οὐδέν.
[4, 1]	μὴ εἶναι ἐλεύθερον. καὶ μή	μοι	πάππους αὐτοῦ καὶ προπάππους βλέπε
[4, 9]	τούτου τοῦ ἀνθρώπου τοῦ οὕτως	μοι	παραχρωμένου; νῦν οὖν οὐ θέλεις
[4, 7]	ἐστι καὶ ἀναφαίρετα καὶ ἀρκεῖ	μοι	παρόντα, ὅπου ἂν ὦ καὶ
[4, 13]	τί δ´, εἰ σὺ καλῶς	μοι	πεπίστευκας τὰ σαυτοῦ, σοὶ δ´
[4, 12]	οὐδεὶς οὖν κύριος οὔτ´ ἀγαθόν	μοι	περιποιῆσαι οὔτε κακῷ με περιβαλεῖν,
[4, 1]	γε ἕνεκα; ἑστῶσα γὰρ τί	μοι	ποιεῖ; τί ἔτι ἐκβάλλω τοὺς
[4, 13]	τοῦτο ἴσον ἐστίν; ἀλλὰ δεῖξόν	μοι	σαυτὸν πιστόν, αἰδήμονα, βέβαιον, δεῖξον,
[4, 1]	μηδ´ ἐλευθέρων δοῦλος ᾖς; εἶτά	μοι	σεμνὸς περιπατεῖς στρατηγῶν, ὑπατεύων, οὐκ
[4, 7]	αὐτοῦ ἐξίσταμαι, ὅταν θέλῃς. πείρασαί	μοί	σου τῆς ἀρχῆς καὶ γνώσῃ,
[4, 13]	ὄψει, πῶς οὐκ ἀναμένω ἵνα	μοι	σὺ πιστεύσῃς τὰ σαυτοῦ, ἀλλ´
[4, 6]	ἀπύρετός εἰμι καὶ ὡς πυρέσσοντί	μοι	συνάχθονται· τάλας, ἐκ τοσούτου χρόνου
[4, 7]	μὴ δοκεῖν ἀγαθὰ εἶναι. Δείκνυέ	μοι	τὰς μαχαίρας τῶν δορυφόρων. ἰδοῦ,
[4, 11]	τῆς αὐστηρᾶς διαίτης. ἂν δέ	μοι	ταῦτα λέγῃ τις ἀνθρώπου σχῆμα
[4, 5]	ἀτέχνων. (Ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον ἐπιφυήσονταί	μοι.	(Τί λέγεις τὸ ἐμοί; δύναταί
[4, 8]	νῦν δ´ οὔπω ἔχω, πίστευσόν	μοι.	τί οὖν με πρὸ ὥρας
[4, 10]	καὶ σπυρίσιν δειπνίσαι. ἢ δειξάτω	μοί	τις, τί ἐστι παρὰ ταῦτα.
[4, 13]	νῦν εὑρεῖν ῥᾳδίως; ἢ δειξάτω	μοί	τις τὸν οὕτως ἔχοντα, ὥστε
[4, 13]	δὲ τετρυπημένον καὶ ἐλθὼν παρακατέθου	μοι	τὸν σαυτοῦ οἶνον, ἵνα βάλω
[4, 10]	ὡς τὰ κοράσια; ἀλλ´ ἐκεῖνός	μοι	φαγεῖν παρετίθει. ἔζη γάρ, μωρέ·
[4, 8]	ἐπειρώμην λανθάνειν φιλοσοφῶν καὶ ἦν	μοι‘	φησίν, τοῦτο ὠφέλιμον. πρῶτον μὲν
[4, 7]	τοὺς δορυφόρους; τί χαίρω, ἄν	μοι	φιλανθρώπως λαλήσῃ καὶ ἀποδέξηταί με,
[4, 10]	τις αὐτῶν διοικητὴν πεποίηκεν; ἀρκεῖ	μοι	ὧν ἔχω ἐξουσίαν. ταῦτά με
[4, 9]	ἐμοῦ ταῦτα, ὅτι μέ τις	μοιχεύειν	ἀναγκάζει, ὅτι ἐσθῆτα φορεῖν τοιαύτην,
[4, 8]	τὸν τέκτονα‘ οὐ λέγεις, ὅταν	μοιχεύοντά	τινα γνῷς ἢ λιχνεύοντα ἴδῃς,
[4, 2]	εἷς τῶν κιναίδων, εἷς τῶν	μοιχῶν	καὶ ποίει τὰ ἑξῆς καὶ
[4, 11]	πηλοῦσθαι τοὺς πόδας μηδὲ ὅλως	μολύνεσθαι	διὰ τοιούτων τινῶν πορευομένους· διὰ
[4, 7]	τις ἀφελέσθαι αὐτά, ἀλλὰ ταῦτα	μόνα	ἐμά ἐστι καὶ ἀναφαίρετα καὶ
[4, 1]	κακόν ἐστιν" διὰ τοῦτο ἐκεῖνα	μόνα	ἐροῦμεν ἐλεύθερα, ὅσα τὴν ἅλωσιν
[4, 7]	ἀδελφούς, πάντων παραχωρεῖν, πάντα ἀφιέναι·	μόνα	τὰ δόγματα ὑπεξαιροῦνται, ἃ καὶ
[4, 4]	ὀρέξει οὐκ ἐχρησάμην, ἐκκλίσει πρὸς	μόνα	τὰ προαιρετικά, οὐ κατεπλάγην τὸν
[4, 4]	δεῖ παντελῶς, τὴν ἔκκλισιν ἐπὶ	μόνα	τρέψαι τὰ προαιρετικά, ἀφεῖναί σε
[4, 13]	σὺ αἰδήμονι, τὰς ἑαυτοῦ ἐνεργείας	μόνας	βλαβερὰς ἡγουμένῳ καὶ ὠφελίμους, τῶν
[4, 1]	ὁδὸς ἐπ´ ἐλευθερίαν ἄγει, αὕτη	μόνη	ἀπαλλαγὴ δουλείας, {μόνῃ} τὸ δυνηθῆναί
[4, 11]	ἡ ἔχουσα οἷα δεῖ δόγματα·	μόνη	γὰρ αὕτη ἐν τοῖς ἔργοις
[4, 12]	κύριος οὐδείς, ἐν ταύτῃ δὲ	μόνῃ	τἀγαθὸν καὶ κακόν. οὐδεὶς οὖν
[4, 1]	ἄγει, αὕτη μόνη ἀπαλλαγὴ δουλείας,	{μόνῃ}	τὸ δυνηθῆναί ποτ´ εἰπεῖν ἐξ
[4, 9]	ἦν δέ ποτε χρόνος, ὅτε	μόνην	αὐτὴν ὑπελογίζου καὶ ζημίαν καὶ
[4, 5]	ἐκκλίσεις. εἶτα οὐ θέλομεν τὴν	μόνην	δεδομένην ἡμῖν ἀσφάλειαν ἐχυρὰν ποιεῖν;
[4, 8]	ἔστι μουσικός‘ ἐπὶ φιλοσοφίας δὲ	μόνης	τοῦτο πάσχουσιν· ὅταν τινὰ ἴδωσι
[4, 1]	οὐδὲν ἔχομεν, ὃ ἐφ´ ἡμῖν	μόνοις	ἐστίν, ἢ πάντα ἢ τὰ
[4, 7]	τοῦτο, ἐὰν μὲν ἐν τούτοις	μόνοις	ἡγήσηται τὸ ἀγαθὸν τὸ αὑτοῦ
[4, 5]	δ´ οἵα δεῖ προαίρεσις, τοῦτο	μόνον	ἀγαθόν ἐστιν, καὶ οἵα μὴ
[4, 12]	καὶ τῶν ἀγνοούντων καὶ οὐ	μόνον	αἱ ἐπιστῆμαι, ἀλλὰ καὶ αἱ
[4, 11]	αὐτῷ προσμαρτυροῦσιν, ὅτι ἡδὺς οὐ	μόνον	ἀκοῦσαι, ἀλλὰ καὶ ἰδεῖν ἦν.
[4, 1]	Πλάτων λέγει, μελετήσεις οὐχὶ ἀποθνῄσκειν	μόνον,	ἀλλὰ καὶ στρεβλοῦσθαι καὶ φεύγειν
[4, 1]	μὴ εἶναι ἐλεύθερον· καὶ μὴ	μόνον,	ἂν δειπναρίου ἕνεκα αὐτὸ ποιῇ,
[4, 11]	ἐστι τῆς σῆς ἀκαθαρσίας σὲ	μόνον	ἀπολαύειν. ἐν πόλει δ´ ὄντα
[4, 7]	παρασκευὴν βιβλίων, εὐσχολίας, τῶν ὠφελησόντων;	μόνον	ἀπόνευσόν ποτε ἐπὶ ταῦτα, ἀπόνειμον
[4, 4]	προαίρεσιν. ἔξω δ´ ἐστὶν οὐ	μόνον	ἀρχή, ἀλλὰ καὶ ἀναρχία, οὐ
[4, 4]	ἀρχή, ἀλλὰ καὶ ἀναρχία, οὐ	μόνον	ἀσχολία, ἀλλὰ καὶ σχολή. νῦν
[4, 5]	βίος ὁ Σωκράτους, ὃς οὐ	μόνον	αὐτὸς πανταχοῦ ἐξέφυγεν μάχην, ἀλλ´
[4, 11]	ἐκεῖ καὶ φιλοτεχνεῖ. λοιπὸν ὑποδεῖξαι	μόνον	αὐτῷ δεῖ καὶ εἰπεῖν νεανίσκε,
[4, 1]	ἐπιστὰς διατεινομένῳ σοι τοῦτ´ αὐτὸ	μόνον	εἴπῃ φιλόσοφε, ἄλλα λέγεις ἐν
[4, 4]	διάγειν ἐσπουδακότας. Μέμνησο, ὅτι οὐ	μόνον	ἐπιθυμία ἀρχῆς καὶ πλούτου ταπεινοὺς
[4, 4]	οὕτως φέρῃ τὰ πράγματα, ὥστε	μόνον	ἢ μετ´ ὀλίγων διεξαγαγεῖν, ἡσυχίαν
[4, 5]	καὶ οἵα μὴ δεῖ, τοῦτο	μόνον	κακόν, ποῦ ἔτι μάχη, ποῦ
[4, 8]	καὶ θυρωροῖς. Νῦν δ´ αὐτὸ	μόνον	κινηθέντες πρὸς φιλοσοφίαν, ὡς οἱ
[4, 8]	καὶ ἀδιάρθρωτον ἀπὸ τῶν ἐκτὸς	μόνον	κρίνομεν. καὶ ποία ἄλλη τέχνη
[4, 4]	θόρυβος πρὸς τοῦτο ἱκανός; Σὺ	μόνον	μέμνησο τῶν καθολικῶν· τί ἐμόν,
[4, 5]	τοῦτον, παραδέχομαι γείτονα, σύμπλουν. ὅρα	μόνον,	μὴ Νερωνιανὸν ἔχει χαρακτῆρα. μή
[4, 4]	εἰπεῖν φιλόπονον, ἂν ἀκούσω τοῦτο	μόνον,	ὅτι ἀναγιγνώσκει ἢ γράφει, κἂν
[4, 1]	καταδουλώσασθαι. πάντα εὔλυτα εἶχεν, πάντα	μόνον	προσηρτημένα. εἰ τῆς κτήσεως ἐπελάβου,
[4, 6]	γὰρ δέδοταί σοι τοῦτο; ἐκεῖνο	μόνον	σοι δέδοται, σαυτὸν πεῖσαι. καὶ
[4, 1]	ζῶντες, κἄν τινα ὑμῶν ἴδῃ	μόνον	συνεστραμμένῳ βλέμματι, ἀποψυχόμενοι, τὰς γραίας
[4, 5]	κατὰ φύσιν ἕξει καὶ διεξάξει	μόνον	τὰ αὑτοῦ ποιῶν πρὸς τὸ
[4, 1]	ἐστιν. μακρὰν ἀπ´ αὐτοῦ οὐ	μόνον	τὰς χεῖρας, ἀλλὰ πολὺ πρότερον
[4, 8]	παρειῶν δάκρυ´ ὀμορξάμενον. καὶ οὐ	μόνον	ταῦτα, ἀλλ´ οὐδὲ ποθοῦντά τι
[4, 1]	ἐγὼ γὰρ ἐκεῖνο ἔλεγον ἀκώλυτον	μόνον	τὸ ὁρμῆσαι· ὅπου δὲ σώματος
[4, 1]	τοῦτο δ´ ἐστὶν ἓν καὶ	μόνον	τὸ τὰς προλήψεις ἐφαρμόζειν μὴ
[4, 4]	ἔχῃ καὶ διεξάγῃ, τότε λέγω	μόνον	φιλόπονον. μηδέποτε γὰρ ἀπὸ τῶν
[4, 11]	ποτε, ἧς ἄξιος εἶ, καὶ	μόνος	δίαγε κατόζων σεαυτοῦ. δίκαιον γάρ
[4, 8]	θορυβουμένων περὶ τὰ μηδενὸς ἄξια	μόνος	ἐγὼ ἀπήλλαγμαι πάσης ταραχῆς‘ οὕτως
[4, 8]	ἐμαυτῷ καὶ θεῷ. εἶτα ὥσπερ	μόνος	ἠγωνιζόμην, οὕτως μόνος καὶ ἐκινδύνευον·
[4, 4]	πῶς ἤθλησας. μέχρι τίνος γυμνασθήσῃ	μόνος;	ἤδη καιρὸς γνῶναί σε, πότερον
[4, 8]	εἶτα ὥσπερ μόνος ἠγωνιζόμην, οὕτως	μόνος	καὶ ἐκινδύνευον· οὐδὲν ἐμοὶ δράσαντι
[4, 12]	ἐμαυτοῦ κατὰ ταῦτα ἐξουσίαν ἔχω	μόνος.	ὅταν οὖν ταῦτα ἀσφαλῆ μοι
[4, 1]	ἀκήκοεν ὅτι λῃστεύεται ἡ ὁδός·	μόνος	οὐ τολμᾷ καθεῖναι, ἀλλὰ περιέμεινεν
[4, 1]	τι ὡς γυναῖκα; ἀλλ´ ὡς	μόνος.	τί δ´, ὅτε πιεῖν ἔδει
[4, 1]	οὐ λέγεις; διὰ τί ἐπὶ	μόνου	οὖν τοῦ ἀνθρώπου ἄλλως φέρῃ;
[4, 3]	τοῦ εὐλογιστεῖν ἐν αὐτοῖς, τούτῳ	μόνῳ	ἀρκούμενος. εἰ δὲ μή, δυστυχήσεις,
[4, 13]	τοι εἰ τοῦτό ἐστιν, ἐμοὶ	μόνῳ	αὐτὰ πίστευσον· νῦν δ´ ὃν
[4, 12]	τὴν ἐμὴν προαίρεσιν ὑπέταξεν ἐμοὶ	μόνῳ	δοὺς κανόνας εἰς χρῆσιν αὐτῆς
[4, 1]	οὐδὲν ἔχεις αὐτεξούσιον, ὃ ἐπὶ	μόνῳ	ἐστὶ σοί, ἢ ἔχεις τι
[4, 2]	πάντων προκέκρικας, εἰ πρὸς τούτῳ	μόνῳ	θέλεις εἶναι, εἰ τοῦτο ἐκπονῆσαι,
[4, 4]	αὐτὸν δὲ πρὸς ἑνὶ εἶναι	μόνῳ,	τῷ ἰδίῳ, τῷ ἀκωλύτῳ, καὶ
[4, 13]	οὕτως ἔχοντα, ὥστε λέγειν ἐμοὶ	μόνων	μέλει τῶν ἐμῶν, τῶν ἀκωλύτων,
[4, 7]	μή τι οἶδας, ἐκ τίνων	μορίων	συνέστηκεν, πῶς συνάγεται, τίς ἡ
[4, 5]	ἐστιν; μὴ γὰρ ἐκ ψιλῆς	μορφῆς	κρίνεται τῶν ὄντων ἕκαστον; ἐπεὶ
[4, 1]	ἐπεμελήθητε αὐτῶν· εἰς Ἅιδου δέ	μου	ἀποδημήσαντος οὐδεὶς ἔσται ὁ ἐπιμελησόμενος;
[4, 1]	ἔχων αὐτὰ ἦλθον; ὁ πατήρ	μου	αὐτὰ ἔδωκεν. ἐκείνῳ δὲ τίς;
[4, 1]	αὐτὸς ἔκ τινος περιστάσεως ἐχθρός	μου	γένηται, ἀναχωρῆσαί πού ποτε κρεῖσσον;
[4, 1]	αὐτὸς ἐπ´ ἐμὲ στραφεὶς λῃστής	μου	γένηται; τί ποιήσω; φίλος ἔσομαι
[4, 8]	καὶ ἴδετε, πῶς ὑγιαίνω· πειράθητέ	μου	κἂν ἴδητε ἀτάραχον, ἀκούσατε τὰ
[4, 4]	βλέπων τις ἀνιᾶται; ἀλλὰ κατακραυγάζουσί	μου.	οὐκοῦν ἡ ἀκοή σου ἐμποδίζεται.
[4, 1]	παῦσαι, τοὺς θεούς σοι, ἐμπαίζων	μου	τῇ τύχῃ· οὐκ οἶδας, οἷα
[4, 4]	τὸ μέλι σαπρόν, ἀνατρέπει γάρ	μου	τὴν ἕξιν’ λάχανα οὐ θέλω.
[4, 8]	διὰ τοῦτο οἱ μὴ εἰδότες	μου	τὴν ἐπιβολὴν ἐθαύμαζον, πῶς πᾶσι
[4, 1]	καὶ πῶς τοῦτο δυνατόν; προσκατατέταχά	μου	τὴν ὁρμὴν τῷ θεῷ. θέλει
[4, 1]	εἰμι; ἐν σχολῇ. καὶ ἀκούουσί	μου	τίνες; λέγω μετὰ τῶν φιλοσόφων.
[4, 5]	οὐδὲ τίς εἰμὶ οὐδὲ ποῦ	μου	τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν·
[4, 10]	ἐκεῖνος ἐπιβιώσεταί μοι καὶ αὐξήσει	μου	τὸν υἱόν. μωρὸς γὰρ ἦς
[4, 8]	λέγει ἰδοὺ πῶς ᾄδουσιν οἱ	μουσικοί‘	ἀλλὰ μᾶλλον οὗτος {ὅτι} οὐκ
[4, 8]	λιχνεύοντα ἴδῃς, οὐδὲ ὅρα τὸν	μουσικόν‘	οὕτως ἐπὶ ποσὸν αἰσθάνῃ καὶ
[4, 8]	σκεπάρνῳ. τί οὖν τοῦτο; οὗτος	μουσικός·	ᾄδει γάρ. καὶ τί τοῦτο;
[4, 8]	εἰμι‘ οὐδεὶς δ´ ἐρεῖ ἐγὼ	μουσικός	εἰμι‘ ἂν πλῆκτρον καὶ κιθάραν
[4, 8]	μᾶλλον οὗτος {ὅτι} οὐκ ἔστι	μουσικός‘	ἐπὶ φιλοσοφίας δὲ μόνης τοῦτο
[4, 8]	πρόληψιν πρεσβεύομεν καὶ τὴν τοῦ	μουσικοῦ	καὶ ὡσαύτως τῶν ἄλλων τεχνιτῶν,
[4, 11]	ἀκάθαρτον; οὐδὲν ἄλλο ἢ τὰ	μοχθηρὰ	κρίματα αὐτῆς. ὥστε ψυχῆς μὲν
[4, 8]	ὀρθῶν καλῶς, τὰ δ´ ἀπὸ	μοχθηρῶν	μοχθηρῶς. σὺ δὲ μέχρις ἂν
[4, 8]	καλῶς, τὰ δ´ ἀπὸ μοχθηρῶν	μοχθηρῶς.	σὺ δὲ μέχρις ἂν καταμάθῃς
[4, 1]	ἤθελον. καὶ γὰρ οἱ μύσται	μυεῖσθαι;	τάχα καὶ οἱ ἐν Ὀλυμπίᾳ
[4, 11]	ἀπομύξασθαι, ὅλος ὢν πτύσμα καὶ	μύξα;	Τί οὖν; καλλωπίζεσθαί τις ἀξιοῖ;
[4, 11]	κατὰ τὸ ἐνδεχόμενον. ἀμήχανον ἦν	μύξας	μὴ ῥεῖν τοῦ ἀνθρώπου τοιοῦτον
[4, 9]	τὰς γυναῖκας ἐπιστρέφῃς, κἄν που	μυραφίου	ἐπιτύχῃς, μακάριος εἶναι δοκεῖς. πρότερον
[4, 1]	τοίνυν δοῦλος ἐν δούλοις, κἂν	μυριάκις	ὑπατεύσῃς, κἂν εἰς τὸ παλάτιον
[4, 9]	ὅτι ἐσθῆτα φορεῖν τοιαύτην, ὅτι	μυρίζεσθαι,	οὐκ ἂν ἀπελθὼν αὐτόχειρ ἐγένου
[4, 13]	ἴσθι ὅτι ὁ ἄνθρωπος οὗτος	μυρίους	ἔχει τοὺς ἀναγκάζοντας, τοὺς κωλύοντας.
[4, 1]	ἑορτάζειν ἤθελον. καὶ γὰρ οἱ	μύσται	μυεῖσθαι; τάχα καὶ οἱ ἐν
[4, 11]	δέ μοι ἔλθῃ κεκοπρωμένος, ῥυπαρός,	μύστακα	ἔχων μέχρι τῶν γονάτων, τί
[4, 10]	μοι φαγεῖν παρετίθει. ἔζη γάρ,	μωρέ·	νῦν δ´ οὐ δύναται. ἀλλ´
[4, 8]	δοκεῖς τις εἶναι, μωρὸς παρὰ	μωροῖς·	ἀποπαγήσῃ, μᾶλλον δ´ ἀποπέπηγας ἤδη
[4, 1]	δειπνεῖ μεταξὺ προσέχων, μή τι	μωρὸν	εἴπῃ ἢ ποιήσῃ. καὶ τί
[4, 10]	καὶ αὐξήσει μου τὸν υἱόν.	μωρὸς	γὰρ ἦς καὶ τὰ ἄδηλα
[4, 1]	λιπαρωτάτην δουλείαν δουλεύει. Ἵνα μὴ	μωρὸς	ᾖ, ἀλλ´ ἵνα μάθῃ, ἃ
[4, 8]	πρὸ ὥρας· δοκεῖς τις εἶναι,	μωρὸς	παρὰ μωροῖς· ἀποπαγήσῃ, μᾶλλον δ´
[4, 8]	ὢν τοιοῦτος. πάλιν γὰρ τοῦτο	μωροῦ	καὶ ἀλαζόνος ἐγὼ ἀπαθής εἰμι
[4, 7]	δ´ οὐκ ἔστι τὰ ἐπὶ	μωρῷ.	καὶ ὅμως ὅρα, πῶς καὶ
[4, 1]	τὰ τῶν σχολαστικῶν καὶ τῶν	μωρῶν.	οὕτως καταμαρτυρεῖται φίλος ὑπὸ φιλοσόφου,