Livre, Pages
[3, 1278]	αὐτὸ μόνον· ἂν μὴ τοῖς	χαλεποῖς	κατὰ τὸν βίον ὑπερβάλῃ λίαν,
[3, 1286]	οὐκ ἔτι τοῦτο ῥᾴδιον πιστεῦσαι·	χαλεπὸν	γάρ, καὶ μείζονος ἀρετῆς ἢ
[3, 1286]	τὸν βασιλέα τὸν τοιοῦτον οὐ	χαλεπὸν	διορίσαι· δεῖ γὰρ αὐτὸν μὲν
[3, 1279]	ὀλίγους ἐνδέχεται, πλείους δ' ἤδη	χαλεπὸν	ἠκριβῶσθαι πρὸς πᾶσαν ἀρετήν, ~ἀλλὰ
[3, 1280]	σφᾶς αὐτοὺς καὶ τῆς μεταδόσεως	χάριν·	ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἀναγκαῖον ὑπάρχειν,
[3, 1275]	ἄμφω καλεῖν. Ἔστω δὴ διορισμοῦ	χάριν	ἀόριστος ἀρχή. Τίθεμεν δὴ πολίτας
[3, 1277]	μανθάνειν, εἰ μή ποτε χρείας	χάριν	αὐτῷ πρὸς αὑτόν· (οὐ γὰρ
[3, 1280]	ἀληθῶς ὀνομαζομένῃ πόλει, μὴ λόγου	χάριν.	Γίγνεται γὰρ ἡ κοινωνία συμμαχία,
[3, 1287]	ἀρχαῖς πολλὰ πρὸς ἐπήρειαν καὶ	χάριν	εἰώθασι πράττειν, ἐπεὶ καὶ τοὺς
[3, 1280]	Εἰ μὲν γὰρ τῶν κτημάτων	χάριν	ἐκοινώνησαν καὶ συνῆλθον, τοσοῦτον μετέχουσι
[3, 1278]	καλοῦμεν οἰκονομικήν ἤτοι τῶν ἀρχομένων	χάριν	ἐστὶν ἢ κοινοῦ τινὸς ἀμφοῖν,
[3, 1281]	καλῶς. Τῶν καλῶν ἄρα πράξεων	χάριν	θετέον εἶναι τὴν πολιτικὴν κοινωνίαν
[3, 1280]	καὶ τοῖς γένεσι, ζωῆς τελείας	χάριν	καὶ αὐτάρκους. Οὐκ ἔσται μέντοι
[3, 1280]	ζῆν, ταῦτα δὲ τοῦ τέλους	χάριν.	Πόλις δὲ ἡ γενῶν καὶ
[3, 1278]	ἄλλων. Ὑποθετέον δὴ πρῶτον τίνος	χάριν	συνέστηκε πόλις, καὶ τῆς ἀρχῆς
[3, 1278]	τὸ τοιοῦτον ἐπικεκρυμμένον ἐστίν, ἀπάτης	χάριν	τῶν συνοικούντων ἐστίν. Πότερον μὲν
[3, 1287]	ποιοῦσιν αὑτῶν καὶ ὦτα καὶ	χεῖρας	καὶ πόδας· τοὺς γὰρ τῇ
[3, 1285]	ἐν ταῖς πολεμικαῖς ἐξόδοις, ἐν	χειρὸς	νόμῳ. Δηλοῖ δ' Ὅμηρος· ὁ
[3, 1286]	καὶ πολιτείαν καθίστασαν. Ἐπεὶ δὲ	χείρους	γιγνόμενοι ἐχρηματίζοντο ἀπὸ τῶν κοινῶν,
[3, 1282]	συνελθόντες ἢ βελτίους ἢ οὐ	χείρους)	καὶ ὅτι περὶ ἐνίων οὔτε
[3, 1286]	μὲν οὖν συμβαλλόμενος ὁστισοῦν ἴσως	χείρων·	ἀλλ' ἐστὶν ἡ πόλις ἐκ
[3, 1277]	αὐτούς, οἱ ζῶντες ἀπὸ τῶν	χειρῶν,	~ἐν οἷς ὁ βάναυσος τεχνίτης
[3, 1282]	ἀνδραποδῶδες (ἔσται γὰρ ἕκαστος μὲν	χείρων	κριτὴς τῶν εἰδότων, ἅπαντες δὲ
[3, 1277]	Ὧν ἓν μέρος κατέχουσιν οἱ	χερνῆτες·	οὗτοι δ' εἰσίν, ὥσπερ σημαίνει
[3, 1287]	καὶ πράττων δυσὶ ποσὶ καὶ	χερσίν,	ἢ πολλοὶ πολλοῖς· ἐπεὶ καὶ
[3, 1284]	Ἀθηναῖοι μὲν περὶ Σαμίους καὶ	Χίους	καὶ Λεσβίους (ἐπεὶ γὰρ θᾶττον
[3, 1277]	πάντων ἀρετήν, ὥσπερ οὐδὲ τῶν	χορευτῶν	κορυφαίου καὶ παραστάτου. Διότι μὲν
[3, 1281]	δεῖπνα τῶν ἐκ μιᾶς δαπάνης	χορηγηθέντων·	πολλῶν γὰρ ὄντων ἕκαστον μόριον
[3, 1284]	τῶν τῆς νεώς, οὐδὲ δὴ	χοροδιδάσκαλος	τὸν μεῖζον καὶ κάλλιον τοῦ
[3, 1276]	τὴν αὐτήν, ὥσπερ γε καὶ	χορὸν	ὁτὲ μὲν κωμικὸν ὁτὲ δὲ
[3, 1284]	μεῖζον καὶ κάλλιον τοῦ παντὸς	χοροῦ	φθεγγόμενον ἐάσει συγχορεύειν. Ὥστε διὰ
[3, 1277]	ἀγαθὸν μανθάνειν, εἰ μή ποτε	χρείας	χάριν αὐτῷ πρὸς αὑτόν· (οὐ
[3, 1275]	τι πλῆθός ἐστιν. ~Ὥστε τίνα	χρὴ	καλεῖν πολίτην καὶ τίς ὁ
[3, 1281]	δικαίως. Τὴν οὖν ἀδικίαν τί	χρὴ	λέγειν τὴν ἐσχάτην; Πάλιν τε
[3, 1276]	ἐκεῖνο μᾶλλον ταύτης πως ποτὲ	χρὴ	λέγειν τὴν πόλιν εἶναι τὴν
[3, 1284]	γένηται διαφέρων κατ' ἀρετήν, τί	χρὴ	ποιεῖν; Οὐ γὰρ δὴ φαῖεν
[3, 1280]	κατά τι ἄνισοι ὦσιν, οἷον	χρήμασιν,	ὅλως οἴονται ἄνισοι εἶναι, οἱ
[3, 1277]	τὸν ἄρχοντα οὐκ ἀναγκαῖον, ἀλλὰ	χρῆσθαι	μᾶλλον· θάτερον δὲ καὶ ἀνδραποδῶδες.
[3, 1287]	γράμματα ἰατρεύεσθαι φαῦλον, ἀλλὰ αἱρετώτερον	χρῆσθαι	τοῖς ἔχουσι τὰς τέχνας. Οἱ
[3, 1276]	τῆς ἀπορίας εἰς ἄλλον καιρὸν	χρήσιμος	ἡ σκέψις (περὶ γὰρ μεγέθους
[3, 1281]	τῆς καθαρᾶς τὴν πᾶσαν ποιεῖ	χρησιμωτέραν	τῆς ὀλίγης· χωρὶς δ' ἕκαστος
[3, 1275]	εἰπεῖν. Ὁρίζονται δὲ πρὸς τὴν	χρῆσιν	πολίτην τὸν ἐξ ἀμφοτέρων πολιτῶν
[3, 1280]	διὰ τὰς ἀλλαγὰς καὶ τὴν	χρῆσιν	τὴν πρὸς ἀλλήλουσκαὶ γὰρ ἂν
[3, 1278]	Ἐν μὲν οὖν τοῖς ἀρχαίοις	χρόνοις	παρ' ἐνίοις ἦν δοῦλον τὸ
[3, 1283]	περὶ τὸν αὐτὸν ταῦθ' ὑπάρχῃ	χρόνον,	πῶς διοριστέον. Εἰ δὴ τὸν
[3, 1275]	αἱ μέν εἰσι διῃρημέναι κατὰ	χρόνον,	ὥστ' ἐνίας μὲν ὅλως δὶς
[3, 1285]	μὲν ἡ περὶ τοὺς ἡρωικοὺς	χρόνους	(αὕτη δ' ἦν ἑκόντων μέν,
[3, 1285]	βασιλικῆς αἱ κατὰ τοὺς ἡρωικοὺς	χρόνους	ἑκούσιαί τε καὶ πάτριαι γιγνόμεναι
[3, 1284]	καὶ μεθίστασαν ἐκ τῆς πόλεως	χρόνους	ὡρισμένους. Μυθολογεῖται δὲ καὶ τοὺς
[3, 1285]	οἱ δὲ μέχρι τινῶν ὡρισμένων	χρόνων	ἢ πράξεων, οἷον εἵλοντό ποτε
[3, 1285]	μὲν οὖν ἐπὶ τῶν ἀρχαίων	χρόνων	καὶ τὰ κατὰ πόλιν καὶ
[3, 1275]	ἄρχειν, ἢ διὰ τινῶν ὡρισμένων	χρόνων·	ὁ δ' ἀόριστος, οἷον ὁ
[3, 1282]	τοῦτ' ἀληθές, ἔσται καὶ κατὰ	χρῶμα	καὶ κατὰ μέγεθος καὶ καθ'
[3, 1282]	ποιήσαντος, ἀλλὰ καὶ βέλτιον ὁ	χρώμενος	αὐτῇ κρινεῖ ῖχρῆται δ' ὁ
[3, 1277]	ὁ δ' ἄρχων αὐλητὴς ὁ	χρώμενος.	Πότερον μὲν οὖν ἡ αὐτὴ
[3, 1280]	καὶ ἕνα κατοικούντων τόπον καὶ	χρωμένων	ἐπιγαμίαις. Διὸ κηδεῖαί τ' ἐγένοντο
[3, 1278]	τοιούτους (διὰ γὰρ ὀλιγανθρωπίαν οὕτω	χρῶνται	τοῖς νόμοις) εὐποροῦντες δὴ ὄχλου
[3, 1280]	συνέλθοιεν οὕτω κοινωνοῦντες ςἕκαστος μέντοι	χρῷτο	τῇ ἰδίᾳ οἰκίᾳ ὥσπερ πόλεἰ
[3, 1285]	καλῶς οἰκήσεσθαι καὶ πόλει καὶ	χώρᾳ	βασιλεύεσθαι, ἢ οὔ, ἀλλ' ἄλλη
[3, 1283]	τῆς χώρας αὐτοῖς, ἡ δὲ	χώρα	κοινόν, ἔτι πρὸς τὰ συμβόλαια
[3, 1285]	διὰ τὸ συναγαγεῖν ἢ πορίσαι	χώραν,	ἐγίγνοντο βασιλεῖς ἑκόντων καὶ τοῖς
[3, 1285]	πάντων, ἀλλ' ὅταν ἐξέλθῃ τὴν	χώραν	ἡγεμών ἐστι τῶν πρὸς τὸν
[3, 1283]	μὲν ὅτι πλεῖον μέτεστι τῆς	χώρας	αὐτοῖς, ἡ δὲ χώρα κοινόν,
[3, 1281]	πᾶσαν ποιεῖ χρησιμωτέραν τῆς ὀλίγης·	χωρὶς	δ' ἕκαστος ἀτελὴς περὶ τὸ
[3, 1286]	βασιλείας, καὶ μετὰ δυνάμεως καὶ	χωρὶς	δυνάμεως οὔσης τῆς ἀρχῆς, ἂν
[3, 1281]	ἀληθινῶν, τῷ συνῆχθαι τὰ διεσπαρμένα	χωρὶς	εἰς ἕν, ἐπεὶ κεχωρισμένων γε
[3, 1280]	δ' οὐδ' εἴ τινες οἰκοῖεν	χωρὶς	μέν, μὴ μέντοι τοσοῦτον ἄπωθεν
[3, 1278]	τέλος, καὶ κοινῇ πᾶσι καὶ	χωρίς·	συνέρχονται δὲ καὶ τοῦ ζῆν
[3, 1280]	εἴπερ ὁμοίως ὁμιλοῖεν συνελθόντες καὶ	χωρίς.	Φανερὸν τοίνυν ὅτι ἡ πόλις

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 30/05/2006