HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, La Politique, livre III

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ω = 26 formes différentes pour 148 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Pages

[3, 1275]   ὁ πολίτης, ἐκ τούτων φανερόν· ᾧ γὰρ ἐξουσία κοινωνεῖν ἀρχῆς βουλευτικῆς

[3, 1279]   τὰς ῥηθείσας αἰτίας γίνεσθαι διαφορᾶσσ, ᾧ δὲ διαφέρουσιν ἥ τε δημοκρατία

[3, 1277]   ἀληθῶς γὰρ πότερον πολίτης ἐστὶν ᾧ κοινωνεῖν ἔξεστιν ἀρχῆς, ἢ καὶ

[3, 1286]   καθόλου, τοῖς ἄρχουσιν. Κρεῖττον δ' ᾧ μὴ πρόσεστι τὸ παθητικὸν ὅλως

[3, 1288]   πολιτικὴν ἀρχήν, πολιτικὸν δὲ ἐν ᾧ πέφυκεν ἐγγίνεσθαι πλῆθος πολεμικὸν δυνάμενον

[3, 1286]   πρόσεστι τὸ παθητικὸν ὅλως ἢ ᾧ συμφυές· τῷ μὲν οὖν νόμῳ

[3, 1279]   τῶν γυμναζομένων εἷς γίνεται, παιδοτρίβης ὤν. Διὸ καὶ τὰς πολιτικὰς ἀρχάς,

[3, 1285]   ὅταν ᾖ πάντων κύριος εἷς ὤν, ὥσπερ ἕκαστον ἔθνος καὶ πόλις

[3, 1275]   γάρ ὅστις ἐν δημοκρατίᾳ πολίτης ὢν ἐν ὀλιγαρχίᾳ πολλάκις οὐκ ἔστι

[3, 1281]   εἶναι πάσας δικαίας· βιάζεται γὰρ ὢν κρείττων, ὥσπερ καὶ τὸ πλῆθος

[3, 1286]   βλαβερόν. Ἀλλ' οὐ παραδώσει κύριος ὢν τοῖς τέκνοις. Ἀλλ' οὐκ ἔτι

[3, 1278]   ὡς οὐ πάντας θετέον πολίτας ὧν ἄνευ οὐκ ἂν εἴη πόλις,

[3, 1287]   τὸν ἄνδρα τὸν ἄριστον· περὶ ὧν γὰρ βουλεύονται νομοθετῆσαι τῶν ἀδυνάτων

[3, 1287]   νόμος ἀδυνατεῖ διορίζειν, ἐπεὶ περὶ ὧν γε δυνατός, οὐδεὶς ἀμφισβητεῖ περὶ

[3, 1281]   κἂν ἀλήθειαν. Τοὺς γὰρ πολλούς, ὧν ἕκαστός ἐστιν οὐ σπουδαῖος ἀνήρ,

[3, 1286]   νόμον πράττοντες ἀλλ' ἢ περὶ ὧν ἐκλείπειν ἀναγκαῖον αὐτόν. Εἰ δὲ

[3, 1277]   λέγομεν· αἱ γὰρ ἐργασίαι πλείους. Ὧν ἓν μέρος κατέχουσιν οἱ χερνῆτες·

[3, 1287]   κρίνειν, ὥσπερ ὁ δικαστής, περὶ ὧν ὁ νόμος ἀδυνατεῖ διορίζειν, ἐπεὶ

[3, 1277]   Μή μοι τὰ κόμψ' Ἀλλ' ὧν πόλει δεῖ, ὡς οὖσάν τινα

[3, 1283]   λαμβάνει τὴν τιμήν) ἀλλ' ἐξ ὧν πόλις συνέστηκεν, ἐν τούτοις ἀναγκαῖον

[3, 1285]   Μυτιληναῖοι Πιττακὸν πρὸς τοὺς φυγάδας ὧν προειστήκεσαν Ἀντιμενίδης καὶ Ἀλκαῖος ὁ

[3, 1285]   ὡς εἰπεῖν εἴδη βασιλείας περὶ ὧν σκεπτέον, αὕτη τε καὶ ἡ

[3, 1285]   ἑκόντων μέν, ἐπὶ τισὶ δ' ὡρισμένοις· στρατηγός τε γὰρ ἦν καὶ

[3, 1275]   ἀλλὰ ὁ κατὰ τὴν ἀρχὴν ὡρισμένος· τούτων γὰρ ἢ πᾶσιν ἢ

[3, 1284]   μεθίστασαν ἐκ τῆς πόλεως χρόνους ὡρισμένους. Μυθολογεῖται δὲ καὶ τοὺς Ἀργοναύτας

[3, 1285]   ταύτην, οἱ δὲ μέχρι τινῶν ὡρισμένων χρόνων ἢ πράξεων, οἷον εἵλοντό

[3, 1275]   ἔξεστιν ἄρχειν, ἢ διὰ τινῶν ὡρισμένων χρόνων· ὁ δ' ἀόριστος, οἷον

[3, 1283]   οὐχ ὡς καθ' ἕκαστον ἀλλ' ὡς ἀθρόους. Διὸ καὶ πρὸς τὴν

[3, 1277]   ἔτι λείπεταί τις τῶν ἀποριῶν. Ὡς ἀληθῶς γὰρ πότερον πολίτης ἐστὶν

[3, 1280]   ἀρετῆς ἐπιμελὲς εἶναι τῇ γ' ὡς ἀληθῶς ὀνομαζομένῃ πόλει, μὴ λόγου

[3, 1286]   Ἀλλ' ἴσως ἂν φαίη τις ὡς ἀντὶ τούτου βουλεύσεται περὶ τῶν

[3, 1285]   καλοῦσιν αἰσυμνήτας. Ἔστι δὲ τοῦθ' ὡς ἁπλῶς εἰπεῖν αἱρετὴ τυραννίς, διαφέρουσα

[3, 1275]   πλῆθος ἱκανὸν πρὸς αὐτάρκειαν ζωῆς, ὡς ἁπλῶς εἰπεῖν. Ὁρίζονται δὲ πρὸς

[3, 1288]   οὔτε μὴ νόμων ὄντων, ἀλλ' ὡς αὐτὸν ὄντα νόμον, οὔτε νόμων

[3, 1283]   οἱ δὲ ἐλεύθεροι καὶ εὐγενεῖς ὡς ἐγγὺς ἀλλήλων (πολῖται γὰρ μᾶλλον

[3, 1278]   τιμῶν, ὥσπερ καὶ Ὅμηρος ἐποίησεν Ὡς εἴ τιν' ἀτίμητον μετανάστην· ὥσπερ

[3, 1283]   οἱ κατὰ γένος· δῆλον γὰρ ὡς εἴ τις πάλιν εἷς πλουσιώτερος

[3, 1285]   Λακωνικὴ τούτων (αὕτη δ' ἐστὶν ὡς εἰπεῖν ἁπλῶς στρατηγία κατὰ γένος

[3, 1285]   οἰκονομία. Σχεδὸν δὴ δύο ἐστὶν ὡς εἰπεῖν εἴδη βασιλείας περὶ ὧν

[3, 1282]   τινες τοιοῦτοι καὶ περὶ πάσας ὡς εἰπεῖν τὰς τέχνας) ἀποδίδομεν δὲ

[3, 1281]   συνελθόντας εἶναι βελτίους ἐκείνων, οὐχ ὡς ἕκαστον ἀλλ' ὡς σύμπαντας, οἷον

[3, 1288]   ἐκ τῶν εἰρημένων γε φανερὸν ὡς ἐν μὲν τοῖς ὁμοίοις καὶ

[3, 1276]   οὔτ' ἄλλα πολλὰ τῶν τοιούτων, ὡς ἐνίας τῶν πολιτειῶν τῷ κρατεῖν

[3, 1278]   τῶν ἀνθρώπων γλιχόμενοι τοῦ ζῆν, ὡς ἐνούσης τινὸς εὐημερίας ἐν αὐτῷ

[3, 1283]   πρὸς τὰ συμβόλαια πιστοὶ μᾶλλον ὡς ἐπὶ τὸ πλέον· οἱ δὲ

[3, 1280]   ὥσπερ πόλεἰ καὶ σφίσιν αὐτοῖς ὡς ἐπιμαχίας οὔσης βοηθοῦντες ἐπὶ τοὺς

[3, 1281]   τί διαφέρουσιν ἔνιοι τῶν θηρίων ὡς ἔπος εἰπεῖν; ἀλλὰ περὶ τὶ

[3, 1276]   τῆς τοιᾶσδε ἀρχῆς πολίτης ἐστίν, ὡς ἔφαμεν) δῆλον ὅτι πολίτας μὲν

[3, 1283]   εἰ κρεῖττον τοσοῦδε, τοσόνδε δῆλον ὡς ἴσον. Ἐπεὶ δὲ τοῦτ' ἀδύνατον,

[3, 1283]   τῶν ὀλίγων καὶ πλουσιώτερον, οὐχ ὡς καθ' ἕκαστον ἀλλ' ὡς ἀθρόους.

[3, 1283]   Ἐπεὶ δὲ τοῦτ' ἀδύνατον, δῆλον ὡς καὶ ἐπὶ τῶν πολιτικῶν εὐλόγως

[3, 1278]   βίον ὑπερβάλῃ λίαν, δῆλον δ' ὡς καρτεροῦσι πολλὴν κακοπάθειαν οἱ πολλοὶ

[3, 1283]   καὶ πλουσιώτεροι καὶ βελτίους εἰσίν, ὡς λαμβανομένων τῶν πλειόνων πρὸς τοὺς

[3, 1280]   οἷς ἔστι σύμβολα πρὸς ἀλλήλους, ὡς μιᾶς ἂν πολῖται πόλεως ἦσαν·

[3, 1276]   τιν' ἔχων τοιαύτην ἐπωνυμίανν δῆλον ὡς ὁ μὲν ἀκριβέστατος ἑκάστου λόγος

[3, 1286]   ἀγαθοὶ δὲ πάντες; ~Ἢ δῆλον ὡς οἱ πλείους; Ἀλλ' οἱ μὲν

[3, 1279]   ἐδίωκον τὰς ἀρχάς. Φανερὸν τοίνυν ὡς ὅσαι μὲν πολιτεῖαι τὸ κοινῇ

[3, 1282]   ποιεῖ φανερὸν οὐδὲν οὕτως ἕτερον ὡς ὅτι δεῖ τοὺς νόμους εἶναι

[3, 1287]   καὶ οἱ παιδοτρίβαι γυμναζόμενοι παιδοτρίβας, ὡς οὐ δυνάμενοι κρίνειν τὸ ἀληθὲς

[3, 1278]   οἱ ἀπελεύθεροι. Τοῦτο γὰρ ἀληθές, ὡς οὐ πάντας θετέον πολίτας ὧν

[3, 1276]   τὰ συμβόλαια ἔνιοι βούλονται διαλύειν, ὡς οὐ τῆς πόλεως ἀλλὰ τοῦ

[3, 1287]   δυνατός, οὐδεὶς ἀμφισβητεῖ περὶ τούτων ὡς οὐκ ἂν ἄριστα ὁ νόμος

[3, 1287]   Οὐ τοίνυν τοῦτό γ' ἀντιλέγουσιν, ὡς οὐκ ἀναγκαῖον ἄνθρωπον εἶναι τὸν

[3, 1276]   ἔστι πλείω πολιτείας εἴδη, δῆλον ὡς οὐκ ἐνδέχεται τοῦ σπουδαίου πολίτου

[3, 1277]   ἔφη πεινῆν ὅτε μὴ τυραννοῖ, ὡς οὐκ ἐπιστάμενος ἰδιώτης εἶναι. Ἀλλὰ

[3, 1277]   Διὸ λέγεται καὶ τοῦτο καλῶς, ὡς οὐκ ἔστιν εὖ ἄρξαι μὴ

[3, 1286]   τῷ αὑτοῦ κινδύνῳ) Φανερὸν τοίνυν ὡς οὐκ ἔστιν ἡ κατὰ γράμματα

[3, 1277]   κόμψ' Ἀλλ' ὧν πόλει δεῖ, ὡς οὖσάν τινα ἄρχοντος παιδείαν. Εἰ

[3, 1281]   ἐκείνων, οὐχ ὡς ἕκαστον ἀλλ' ὡς σύμπαντας, οἷον τὰ συμφορητὰ δεῖπνα

[3, 1276]   μὴ δικαίως πολίτης, οὐ πολίτης, ὡς ταὐτὸ δυναμένου τοῦ τ' ἀδίκου

[3, 1284]   μετὰ τῶν πλωτήρων τῶν ἄλλων, ὡς ὑπερβάλλοντα πολύ. Διὸ καὶ τοὺς

[3, 1281]   καὶ αὐτάρκους, ~τοῦτο δ' ἐστίν, ὡς φαμέν, τὸ ζῆν εὐδαιμόνως καὶ

[3, 1278]   πόλις, ἐπεὶ οὐδ' οἱ παῖδες ὡσαύτως πολῖται καὶ οἱ ἄνδρες, ἀλλ'

[3, 1287]   καὶ τὸ ἀνὰ μέρος τοίνυν ὡσαύτως. Τοῦτο δ' ἤδη νόμος· ἡ

[3, 1280]   ὅσον περ καὶ τῆς κτήσεως, ὥσθ' ὁ τῶν ὀλιγαρχικῶν λόγος δόξειεν

[3, 1285]   ἑκόντων οἱ δ' ἀκόντων ἄρχουσιν, ὥσθ' οἱ μὲν παρὰ τῶν πολιτῶν

[3, 1288]   διαφέροντα γενέσθαι κατ' ἀρετὴν τοσοῦτον ὥσθ' ὑπερέχειν τὴν ἐκείνου τῆς τῶν

[3, 1279]   πολιτικῆς κοινωνίας, ὀλιγαρχία δ' ὅταν ὦσι κύριοι τῆς πολιτείας οἱ τὰς

[3, 1282]   τε εἷς ἄν τε πλείους ὦσι, περὶ τούτων εἶναι κυρίους περὶ

[3, 1283]   ἐλάττους δὲ τῶν πολλῶν κρείττους ὦσι τῶν ἄλλων, τούτους ἂν δέοι

[3, 1280]   γὰρ ἂν κατά τι ἄνισοι ὦσιν, οἷον χρήμασιν, ὅλως οἴονται ἄνισοι

[3, 1277]   καθ' ἃ ἄρξει καὶ ἄρξεται, ὥσπερ ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς ἑτέρα σωφροσύνη

[3, 1277]   ἀρετὴ φρόνησις, ἀλλὰ δόξα ἀληθής· ὥσπερ αὐλοποιὸς γὰρ ὁ ἀρχόμενος, ὁ

[3, 1285]   κοινῶν, τεταγμένη κατὰ τὴν οἰκονομικήν. Ὥσπερ γὰρ ἡ οἰκονομικὴ βασιλεία τις

[3, 1284]   ὄντες καὶ τὴν πολιτικὴν δύναμιν· ὥσπερ γὰρ θεὸν ἐν ἀνθρώποις εἰκὸς

[3, 1276]   πόλιν εἶναι μὴ τὴν αὐτήν, ὥσπερ γε καὶ χορὸν ὁτὲ μὲν

[3, 1277]   ἀνήρ, εἰ οὕτως ἀνδρεῖος εἴη ὥσπερ γυνὴ ἀνδρεία, καὶ γυνὴ λάλος,

[3, 1286]   ἐστὶν ἡ πόλις ἐκ πολλῶν, ὥσπερ δ' ἑστίασις συμφορητὸς καλλίων μιᾶς

[3, 1282]   μέγιστον· ἃς ἐν ἐνίαις πολιτείαις, ὥσπερ εἴρηται, τοῖς δήμοις ἀποδιδόασιν· ἡ

[3, 1285]   ᾖ πάντων κύριος εἷς ὤν, ὥσπερ ἕκαστον ἔθνος καὶ πόλις ἑκάστη

[3, 1281]   καὶ φρονήσεως, καὶ γίνεσθαι συνελθόντας ὥσπερ ἕνα ἄνθρωπον τὸ πλῆθος, πολύποδα

[3, 1277]   ἐπεὶ ἐξ ἀνομοίων ἡ πόλις, ὥσπερ ζῷον εὐθὺς ἐκ ψυχῆς καὶ

[3, 1278]   πολίτης ὁ μετέχων τῶν τιμῶν, ὥσπερ καὶ Ὅμηρος ἐποίησεν Ὡς εἴ

[3, 1276]   μὲν φθειρομένων τῶν δὲ γινομένων, ὥσπερ καὶ ποταμοὺς εἰώθαμεν λέγειν τοὺς

[3, 1281]   δικαίας· βιάζεται γὰρ ὢν κρείττων, ὥσπερ καὶ τὸ πλῆθος τοὺς πλουσίους.

[3, 1281]   τῶν ἀνδρῶν ἑκάστου τῶν πολλῶν, ὥσπερ καὶ τῶν μὴ καλῶν τοὺς

[3, 1277]   ἑτέραν εἶναι λέγουσί τινες ἄρχοντος, ὥσπερ καὶ φαίνονται οἱ τῶν βασιλέων

[3, 1286]   ἴσως ὅτι σπουδαῖοι τὴν ψυχήν, ὥσπερ κἀκεῖνος ὁ εἷς. Εἰ δὴ

[3, 1278]   Ὡς εἴ τιν' ἀτίμητον μετανάστην· ὥσπερ μέτοικος γάρ ἐστιν ὁ τῶν

[3, 1277]   λάλος, εἰ οὕτω κοσμία εἴη ὥσπερ ὁ ἀνὴρ ὁ ἀγαθός· ἐπεὶ

[3, 1287]   ἐνίων αἱ ἀρχαὶ κύριαι κρίνειν, ὥσπερ ὁ δικαστής, περὶ ὧν ὁ

[3, 1279]   γυμναζομένων ἐνίοτ' εἶναι καὶ αὐτόν, ὥσπερ ὁ κυβερνήτης εἷς ἐστιν ἀεὶ

[3, 1278]   καθ' αὑτὸ μὲν τῶν ἀρχομένων, ὥσπερ ὁρῶμεν καὶ τὰς ἄλλας τέχνας,

[3, 1283]   εἴη πόλις ἐξ ἀπόρων πάντων, ὥσπερ οὐδ' ἐκ δούλων· ἀλλὰ μὴν

[3, 1277]   τὴν τῶν πολιτῶν πάντων ἀρετήν, ὥσπερ οὐδὲ τῶν χορευτῶν κορυφαίου καὶ

[3, 1282]   τὰς ἄλλας ἐμπειρίας καὶ τέχνας. Ὥσπερ οὖν ἰατρὸν δεῖ διδόναι τὰς

[3, 1276]   πολίτου τύπῳ τινὶ πρῶτον ληπτέον. Ὥσπερ οὖν ὁ πλωτὴρ εἷς τις

[3, 1280]   μέντοι χρῷτο τῇ ἰδίᾳ οἰκίᾳ ὥσπερ πόλεἰ καὶ σφίσιν αὐτοῖς ὡς

[3, 1279]   τινα πάλιν τὸ αὑτοῦ ἀγαθόν, ὥσπερ πρότερον αὐτὸς ἄρχων ἐσκόπει τὸ

[3, 1277]   οἱ χερνῆτες· οὗτοι δ' εἰσίν, ὥσπερ σημαίνει καὶ τοὔνομ' αὐτούς, οἱ

[3, 1286]   ἐνδέχεται γίγνεσθαι τοῦτο ταῖς πολιτείαισσ, ὥστ' ἀφείσθω τὴν πρώτην· ὁ δὲ

[3, 1283]   πρὸς πλοῦτον καὶ πρὸς ἐλευθερίαν· ὥστ' εἰ πλεῖον ὁδὶ διαφέρει κατὰ

[3, 1287]   γε φίλος ἴσος καὶ ὅμοιος, ὥστ' εἰ τούτους οἴεται δεῖν ἄρχειν,

[3, 1287]   οἱ κατὰ τὰ ἔθη εἰσίν, ὥστ' εἰ τῶν κατὰ γράμματα ἄνθρωπος

[3, 1283]   πόλιν ἢ τοσοῦτοι τὸ πλῆθος ὥστ' εἶναι πόλιν ἐξ αὐτῶν; Ἔστι

[3, 1287]   αὐτὴν ἀξίαν κατὰ φύσιν εἶναι, ὥστ' εἴπερ καὶ τὸ ἴσην ἔχειν

[3, 1278]   καὶ μάλιστα τοῦ ἀρχομένου πολίτου, ὥστ' ἐν μὲν τινὶ πολιτείᾳ τὸν

[3, 1286]   οὐ πρὸς τὰ προσπίπτοντα ἐπιτάττειν, ὥστ' ἐν ὁποιᾳοῦν τέχνῃ τὸ κατὰ

[3, 1275]   μέν εἰσι διῃρημέναι κατὰ χρόνον, ὥστ' ἐνίας μὲν ὅλως δὶς τὸν

[3, 1280]   φαῦλοι κριταὶ περὶ τῶν οἰκείων. Ὥστ' ἐπεὶ τὸ δίκαιον τισίν, καὶ

[3, 1286]   αἰσχροκέρδειαν ἰσχυρότερον τὸ πλῆθος κατέστησαν, ὥστ' ἐπιθέσθαι καὶ γενέσθαι δημοκρατίας. Ἐπεὶ

[3, 1288]   ἄν τις ἀριστοκρατουμένην ἢ βασιλευομένην, ~ὥστ' ἔσται καὶ παιδεία καὶ ἔθη

[3, 1280]   συναγάγοι τοὺς τόπους εἰς ἕν, ὥστε ἅπτεσθαι τὴν Μεγαρέων πόλιν καὶ

[3, 1275]   μετέχουσιν, ἀλλὰ νέμειν ἀνάγκη προστάτην, ὥστε ἀτελῶς πως μετέχουσι τῆς τοιαύτης

[3, 1284]   πείθεσθαι τῷ τοιούτῳ πάντας ἀσμένως, ὥστε βασιλέας εἶναι τοὺς τοιούτους ἀιδίους

[3, 1281]   οὐδὲ τὸ δίκαιον πόλεως φθαρτικόν· ὥστε δῆλον ὅτι καὶ τὸν νόμον

[3, 1287]   οἰκείων καὶ ἐν πάθει ὄντες. Ὥστε δῆλον ὅτι τὸ δίκαιον ζητοῦντες

[3, 1284]   παντὸς χοροῦ φθεγγόμενον ἐάσει συγχορεύειν. Ὥστε διὰ τοῦτο μὲν οὐδὲν κωλύει

[3, 1282]   τὸν ἐκκλησιαστὴν καὶ τὸν δικαστήν) ὥστε δικαίως κύριον μειζόνων τὸ πλῆθος·

[3, 1286]   εἶναι δὲ τοσαύτην τὴν ἰσχὺν ὥστε ἑκάστου μὲν καὶ ἑνὸς καὶ

[3, 1275]   οἱ τῶν δικαίων μετέχοντες οὕτως ὥστε καὶ δίκην ὑπέχειν καὶ δικάζεσθαι

[3, 1275]   πῶς λέγομεν, ὕστερον ἔσται φανερόν) Ὥστε καὶ τὸν πολίτην ἕτερον ἀναγκαῖον

[3, 1282]   τι τῶν εἰδότων γε μᾶλλον. Ὥστε κατὰ μὲν τοῦτον τὸν λόγον

[3, 1288]   τηλικαύτην ὑπερβολὴν ἔχοντι τοῦτο συμβέβηκεν. Ὥστε λείπεται μόνον τὸ πείθεσθαι τῷ

[3, 1284]   ἀρχῆς οὕτω συστῆσαι τὴν πολιτείαν ὥστε μὴ δεῖσθαι τοιαύτης ἰατρείας· δεύτερος

[3, 1280]   μέν, μὴ μέντοι τοσοῦτον ἄπωθεν ὥστε μὴ κοινωνεῖν, ἀλλ' εἴησαν αὐτοῖς

[3, 1284]   μέντοι δυνατοὶ πλήρωμα παρασχέσθαι πόλεως, ὥστε μὴ συμβλητὴν εἶναι τὴν τῶν

[3, 1286]   τῆς βασιλείας πολιτείας εἶδός ἐστιν, ὥστε περὶ τούτου δεῖ θεωρῆσαι καὶ

[3, 1287]   τοὺς ὑπ' αὐτοῦ καθισταμένους ἄρχοντας, ὥστε τί διαφέρει τοῦτο ἐξ ἀρχῆς

[3, 1275]   πόλις πολιτῶν τι πλῆθός ἐστιν. ~Ὥστε τίνα χρὴ καλεῖν πολίτην καὶ

[3, 1285]   πλειόνων δ' εἰσὶ τῆς Λακωνικῆς. Ὥστε τὸ σκέμμα σχεδὸν περὶ δυοῖν

[3, 1284]   διώκειν τὴν ἰσότητα μάλιστα πάντων, ὥστε τοὺς δοκοῦντας ὑπερέχειν δυνάμει διὰ

[3, 1284]   ἤ τινα ἄλλην πολιτικὴν ἰσχὺν ὠστράκιζον καὶ μεθίστασαν ἐκ τῆς πόλεως

[3, 1287]   οἱ μόναρχοι ποιοῦσιν αὑτῶν καὶ ὦτα καὶ χεῖρας καὶ πόδας· τοὺς

[3, 1279]   αὐτός, κατὰ συμβεβηκὸς μετέχει τῆς ὠφελείας. Ὁ μὲν γὰρ πλωτήρ, ὁ

[3, 1279]   συμφέρον· νῦν δὲ διὰ τὰς ὠφελείας τὰς ἀπὸ τῶν κοινῶν καὶ

[3, 1284]   πόλεσιν, εἰ τῆς οἰκείας ἀρχῆς ὠφελίμου ταῖς πόλεσιν οὔσης τοῦτο δρῶσιν.

[3, 1281]   μιγνύμενοι τοῖς βελτίοσι τὰς πόλεις ὠφελοῦσιν, καθάπερ ἡ μὴ καθαρὰ τροφὴ

Livre, Pages
[3, 1275]	ὁ πολίτης, ἐκ τούτων φανερόν·	ᾧ	γὰρ ἐξουσία κοινωνεῖν ἀρχῆς βουλευτικῆς
[3, 1279]	τὰς ῥηθείσας αἰτίας γίνεσθαι διαφορᾶσσ,	ᾧ	δὲ διαφέρουσιν ἥ τε δημοκρατία
[3, 1277]	ἀληθῶς γὰρ πότερον πολίτης ἐστὶν	ᾧ	κοινωνεῖν ἔξεστιν ἀρχῆς, ἢ καὶ
[3, 1286]	καθόλου, τοῖς ἄρχουσιν. Κρεῖττον δ'	ᾧ	μὴ πρόσεστι τὸ παθητικὸν ὅλως
[3, 1288]	πολιτικὴν ἀρχήν, πολιτικὸν δὲ ἐν	ᾧ	πέφυκεν ἐγγίνεσθαι πλῆθος πολεμικὸν δυνάμενον
[3, 1286]	πρόσεστι τὸ παθητικὸν ὅλως ἢ	ᾧ	συμφυές· τῷ μὲν οὖν νόμῳ
[3, 1279]	τῶν γυμναζομένων εἷς γίνεται, παιδοτρίβης	ὤν.	Διὸ καὶ τὰς πολιτικὰς ἀρχάς,
[3, 1285]	ὅταν ᾖ πάντων κύριος εἷς	ὤν,	ὥσπερ ἕκαστον ἔθνος καὶ πόλις
[3, 1275]	γάρ ὅστις ἐν δημοκρατίᾳ πολίτης	ὢν	ἐν ὀλιγαρχίᾳ πολλάκις οὐκ ἔστι
[3, 1281]	εἶναι πάσας δικαίας· βιάζεται γὰρ	ὢν	κρείττων, ὥσπερ καὶ τὸ πλῆθος
[3, 1286]	βλαβερόν. Ἀλλ' οὐ παραδώσει κύριος	ὢν	τοῖς τέκνοις. Ἀλλ' οὐκ ἔτι
[3, 1278]	ὡς οὐ πάντας θετέον πολίτας	ὧν	ἄνευ οὐκ ἂν εἴη πόλις,
[3, 1287]	τὸν ἄνδρα τὸν ἄριστον· περὶ	ὧν	γὰρ βουλεύονται νομοθετῆσαι τῶν ἀδυνάτων
[3, 1287]	νόμος ἀδυνατεῖ διορίζειν, ἐπεὶ περὶ	ὧν	γε δυνατός, οὐδεὶς ἀμφισβητεῖ περὶ
[3, 1281]	κἂν ἀλήθειαν. Τοὺς γὰρ πολλούς,	ὧν	ἕκαστός ἐστιν οὐ σπουδαῖος ἀνήρ,
[3, 1286]	νόμον πράττοντες ἀλλ' ἢ περὶ	ὧν	ἐκλείπειν ἀναγκαῖον αὐτόν. Εἰ δὲ
[3, 1277]	λέγομεν· αἱ γὰρ ἐργασίαι πλείους.	Ὧν	ἓν μέρος κατέχουσιν οἱ χερνῆτες·
[3, 1287]	κρίνειν, ὥσπερ ὁ δικαστής, περὶ	ὧν	ὁ νόμος ἀδυνατεῖ διορίζειν, ἐπεὶ
[3, 1277]	Μή μοι τὰ κόμψ' Ἀλλ'	ὧν	πόλει δεῖ, ὡς οὖσάν τινα
[3, 1283]	λαμβάνει τὴν τιμήν) ἀλλ' ἐξ	ὧν	πόλις συνέστηκεν, ἐν τούτοις ἀναγκαῖον
[3, 1285]	Μυτιληναῖοι Πιττακὸν πρὸς τοὺς φυγάδας	ὧν	προειστήκεσαν Ἀντιμενίδης καὶ Ἀλκαῖος ὁ
[3, 1285]	ὡς εἰπεῖν εἴδη βασιλείας περὶ	ὧν	σκεπτέον, αὕτη τε καὶ ἡ
[3, 1285]	ἑκόντων μέν, ἐπὶ τισὶ δ'	ὡρισμένοις·	στρατηγός τε γὰρ ἦν καὶ
[3, 1275]	ἀλλὰ ὁ κατὰ τὴν ἀρχὴν	ὡρισμένος·	τούτων γὰρ ἢ πᾶσιν ἢ
[3, 1284]	μεθίστασαν ἐκ τῆς πόλεως χρόνους	ὡρισμένους.	Μυθολογεῖται δὲ καὶ τοὺς Ἀργοναύτας
[3, 1285]	ταύτην, οἱ δὲ μέχρι τινῶν	ὡρισμένων	χρόνων ἢ πράξεων, οἷον εἵλοντό
[3, 1275]	ἔξεστιν ἄρχειν, ἢ διὰ τινῶν	ὡρισμένων	χρόνων· ὁ δ' ἀόριστος, οἷον
[3, 1283]	οὐχ ὡς καθ' ἕκαστον ἀλλ'	ὡς	ἀθρόους. Διὸ καὶ πρὸς τὴν
[3, 1277]	ἔτι λείπεταί τις τῶν ἀποριῶν.	Ὡς	ἀληθῶς γὰρ πότερον πολίτης ἐστὶν
[3, 1280]	ἀρετῆς ἐπιμελὲς εἶναι τῇ γ'	ὡς	ἀληθῶς ὀνομαζομένῃ πόλει, μὴ λόγου
[3, 1286]	Ἀλλ' ἴσως ἂν φαίη τις	ὡς	ἀντὶ τούτου βουλεύσεται περὶ τῶν
[3, 1285]	καλοῦσιν αἰσυμνήτας. Ἔστι δὲ τοῦθ'	ὡς	ἁπλῶς εἰπεῖν αἱρετὴ τυραννίς, διαφέρουσα
[3, 1275]	πλῆθος ἱκανὸν πρὸς αὐτάρκειαν ζωῆς,	ὡς	ἁπλῶς εἰπεῖν. Ὁρίζονται δὲ πρὸς
[3, 1288]	οὔτε μὴ νόμων ὄντων, ἀλλ'	ὡς	αὐτὸν ὄντα νόμον, οὔτε νόμων
[3, 1283]	οἱ δὲ ἐλεύθεροι καὶ εὐγενεῖς	ὡς	ἐγγὺς ἀλλήλων (πολῖται γὰρ μᾶλλον
[3, 1278]	τιμῶν, ὥσπερ καὶ Ὅμηρος ἐποίησεν	Ὡς	εἴ τιν' ἀτίμητον μετανάστην· ὥσπερ
[3, 1283]	οἱ κατὰ γένος· δῆλον γὰρ	ὡς	εἴ τις πάλιν εἷς πλουσιώτερος
[3, 1285]	Λακωνικὴ τούτων (αὕτη δ' ἐστὶν	ὡς	εἰπεῖν ἁπλῶς στρατηγία κατὰ γένος
[3, 1285]	οἰκονομία. Σχεδὸν δὴ δύο ἐστὶν	ὡς	εἰπεῖν εἴδη βασιλείας περὶ ὧν
[3, 1282]	τινες τοιοῦτοι καὶ περὶ πάσας	ὡς	εἰπεῖν τὰς τέχνας) ἀποδίδομεν δὲ
[3, 1281]	συνελθόντας εἶναι βελτίους ἐκείνων, οὐχ	ὡς	ἕκαστον ἀλλ' ὡς σύμπαντας, οἷον
[3, 1288]	ἐκ τῶν εἰρημένων γε φανερὸν	ὡς	ἐν μὲν τοῖς ὁμοίοις καὶ
[3, 1276]	οὔτ' ἄλλα πολλὰ τῶν τοιούτων,	ὡς	ἐνίας τῶν πολιτειῶν τῷ κρατεῖν
[3, 1278]	τῶν ἀνθρώπων γλιχόμενοι τοῦ ζῆν,	ὡς	ἐνούσης τινὸς εὐημερίας ἐν αὐτῷ
[3, 1283]	πρὸς τὰ συμβόλαια πιστοὶ μᾶλλον	ὡς	ἐπὶ τὸ πλέον· οἱ δὲ
[3, 1280]	ὥσπερ πόλεἰ καὶ σφίσιν αὐτοῖς	ὡς	ἐπιμαχίας οὔσης βοηθοῦντες ἐπὶ τοὺς
[3, 1281]	τί διαφέρουσιν ἔνιοι τῶν θηρίων	ὡς	ἔπος εἰπεῖν; ἀλλὰ περὶ τὶ
[3, 1276]	τῆς τοιᾶσδε ἀρχῆς πολίτης ἐστίν,	ὡς	ἔφαμεν) δῆλον ὅτι πολίτας μὲν
[3, 1283]	εἰ κρεῖττον τοσοῦδε, τοσόνδε δῆλον	ὡς	ἴσον. Ἐπεὶ δὲ τοῦτ' ἀδύνατον,
[3, 1283]	τῶν ὀλίγων καὶ πλουσιώτερον, οὐχ	ὡς	καθ' ἕκαστον ἀλλ' ὡς ἀθρόους.
[3, 1283]	Ἐπεὶ δὲ τοῦτ' ἀδύνατον, δῆλον	ὡς	καὶ ἐπὶ τῶν πολιτικῶν εὐλόγως
[3, 1278]	βίον ὑπερβάλῃ λίαν, δῆλον δ'	ὡς	καρτεροῦσι πολλὴν κακοπάθειαν οἱ πολλοὶ
[3, 1283]	καὶ πλουσιώτεροι καὶ βελτίους εἰσίν,	ὡς	λαμβανομένων τῶν πλειόνων πρὸς τοὺς
[3, 1280]	οἷς ἔστι σύμβολα πρὸς ἀλλήλους,	ὡς	μιᾶς ἂν πολῖται πόλεως ἦσαν·
[3, 1276]	τιν' ἔχων τοιαύτην ἐπωνυμίανν δῆλον	ὡς	ὁ μὲν ἀκριβέστατος ἑκάστου λόγος
[3, 1286]	ἀγαθοὶ δὲ πάντες; ~Ἢ δῆλον	ὡς	οἱ πλείους; Ἀλλ' οἱ μὲν
[3, 1279]	ἐδίωκον τὰς ἀρχάς. Φανερὸν τοίνυν	ὡς	ὅσαι μὲν πολιτεῖαι τὸ κοινῇ
[3, 1282]	ποιεῖ φανερὸν οὐδὲν οὕτως ἕτερον	ὡς	ὅτι δεῖ τοὺς νόμους εἶναι
[3, 1287]	καὶ οἱ παιδοτρίβαι γυμναζόμενοι παιδοτρίβας,	ὡς	οὐ δυνάμενοι κρίνειν τὸ ἀληθὲς
[3, 1278]	οἱ ἀπελεύθεροι. Τοῦτο γὰρ ἀληθές,	ὡς	οὐ πάντας θετέον πολίτας ὧν
[3, 1276]	τὰ συμβόλαια ἔνιοι βούλονται διαλύειν,	ὡς	οὐ τῆς πόλεως ἀλλὰ τοῦ
[3, 1287]	δυνατός, οὐδεὶς ἀμφισβητεῖ περὶ τούτων	ὡς	οὐκ ἂν ἄριστα ὁ νόμος
[3, 1287]	Οὐ τοίνυν τοῦτό γ' ἀντιλέγουσιν,	ὡς	οὐκ ἀναγκαῖον ἄνθρωπον εἶναι τὸν
[3, 1276]	ἔστι πλείω πολιτείας εἴδη, δῆλον	ὡς	οὐκ ἐνδέχεται τοῦ σπουδαίου πολίτου
[3, 1277]	ἔφη πεινῆν ὅτε μὴ τυραννοῖ,	ὡς	οὐκ ἐπιστάμενος ἰδιώτης εἶναι. Ἀλλὰ
[3, 1277]	Διὸ λέγεται καὶ τοῦτο καλῶς,	ὡς	οὐκ ἔστιν εὖ ἄρξαι μὴ
[3, 1286]	τῷ αὑτοῦ κινδύνῳ) Φανερὸν τοίνυν	ὡς	οὐκ ἔστιν ἡ κατὰ γράμματα
[3, 1277]	κόμψ' Ἀλλ' ὧν πόλει δεῖ,	ὡς	οὖσάν τινα ἄρχοντος παιδείαν. Εἰ
[3, 1281]	ἐκείνων, οὐχ ὡς ἕκαστον ἀλλ'	ὡς	σύμπαντας, οἷον τὰ συμφορητὰ δεῖπνα
[3, 1276]	μὴ δικαίως πολίτης, οὐ πολίτης,	ὡς	ταὐτὸ δυναμένου τοῦ τ' ἀδίκου
[3, 1284]	μετὰ τῶν πλωτήρων τῶν ἄλλων,	ὡς	ὑπερβάλλοντα πολύ. Διὸ καὶ τοὺς
[3, 1281]	καὶ αὐτάρκους, ~τοῦτο δ' ἐστίν,	ὡς	φαμέν, τὸ ζῆν εὐδαιμόνως καὶ
[3, 1278]	πόλις, ἐπεὶ οὐδ' οἱ παῖδες	ὡσαύτως	πολῖται καὶ οἱ ἄνδρες, ἀλλ'
[3, 1287]	καὶ τὸ ἀνὰ μέρος τοίνυν	ὡσαύτως.	Τοῦτο δ' ἤδη νόμος· ἡ
[3, 1280]	ὅσον περ καὶ τῆς κτήσεως,	ὥσθ'	ὁ τῶν ὀλιγαρχικῶν λόγος δόξειεν
[3, 1285]	ἑκόντων οἱ δ' ἀκόντων ἄρχουσιν,	ὥσθ'	οἱ μὲν παρὰ τῶν πολιτῶν
[3, 1288]	διαφέροντα γενέσθαι κατ' ἀρετὴν τοσοῦτον	ὥσθ'	ὑπερέχειν τὴν ἐκείνου τῆς τῶν
[3, 1279]	πολιτικῆς κοινωνίας, ὀλιγαρχία δ' ὅταν	ὦσι	κύριοι τῆς πολιτείας οἱ τὰς
[3, 1282]	τε εἷς ἄν τε πλείους	ὦσι,	περὶ τούτων εἶναι κυρίους περὶ
[3, 1283]	ἐλάττους δὲ τῶν πολλῶν κρείττους	ὦσι	τῶν ἄλλων, τούτους ἂν δέοι
[3, 1280]	γὰρ ἂν κατά τι ἄνισοι	ὦσιν,	οἷον χρήμασιν, ὅλως οἴονται ἄνισοι
[3, 1277]	καθ' ἃ ἄρξει καὶ ἄρξεται,	ὥσπερ	ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς ἑτέρα σωφροσύνη
[3, 1277]	ἀρετὴ φρόνησις, ἀλλὰ δόξα ἀληθής·	ὥσπερ	αὐλοποιὸς γὰρ ὁ ἀρχόμενος, ὁ
[3, 1285]	κοινῶν, τεταγμένη κατὰ τὴν οἰκονομικήν.	Ὥσπερ	γὰρ ἡ οἰκονομικὴ βασιλεία τις
[3, 1284]	ὄντες καὶ τὴν πολιτικὴν δύναμιν·	ὥσπερ	γὰρ θεὸν ἐν ἀνθρώποις εἰκὸς
[3, 1276]	πόλιν εἶναι μὴ τὴν αὐτήν,	ὥσπερ	γε καὶ χορὸν ὁτὲ μὲν
[3, 1277]	ἀνήρ, εἰ οὕτως ἀνδρεῖος εἴη	ὥσπερ	γυνὴ ἀνδρεία, καὶ γυνὴ λάλος,
[3, 1286]	ἐστὶν ἡ πόλις ἐκ πολλῶν,	ὥσπερ	δ' ἑστίασις συμφορητὸς καλλίων μιᾶς
[3, 1282]	μέγιστον· ἃς ἐν ἐνίαις πολιτείαις,	ὥσπερ	εἴρηται, τοῖς δήμοις ἀποδιδόασιν· ἡ
[3, 1285]	ᾖ πάντων κύριος εἷς ὤν,	ὥσπερ	ἕκαστον ἔθνος καὶ πόλις ἑκάστη
[3, 1281]	καὶ φρονήσεως, καὶ γίνεσθαι συνελθόντας	ὥσπερ	ἕνα ἄνθρωπον τὸ πλῆθος, πολύποδα
[3, 1277]	ἐπεὶ ἐξ ἀνομοίων ἡ πόλις,	ὥσπερ	ζῷον εὐθὺς ἐκ ψυχῆς καὶ
[3, 1278]	πολίτης ὁ μετέχων τῶν τιμῶν,	ὥσπερ	καὶ Ὅμηρος ἐποίησεν Ὡς εἴ
[3, 1276]	μὲν φθειρομένων τῶν δὲ γινομένων,	ὥσπερ	καὶ ποταμοὺς εἰώθαμεν λέγειν τοὺς
[3, 1281]	δικαίας· βιάζεται γὰρ ὢν κρείττων,	ὥσπερ	καὶ τὸ πλῆθος τοὺς πλουσίους.
[3, 1281]	τῶν ἀνδρῶν ἑκάστου τῶν πολλῶν,	ὥσπερ	καὶ τῶν μὴ καλῶν τοὺς
[3, 1277]	ἑτέραν εἶναι λέγουσί τινες ἄρχοντος,	ὥσπερ	καὶ φαίνονται οἱ τῶν βασιλέων
[3, 1286]	ἴσως ὅτι σπουδαῖοι τὴν ψυχήν,	ὥσπερ	κἀκεῖνος ὁ εἷς. Εἰ δὴ
[3, 1278]	Ὡς εἴ τιν' ἀτίμητον μετανάστην·	ὥσπερ	μέτοικος γάρ ἐστιν ὁ τῶν
[3, 1277]	λάλος, εἰ οὕτω κοσμία εἴη	ὥσπερ	ὁ ἀνὴρ ὁ ἀγαθός· ἐπεὶ
[3, 1287]	ἐνίων αἱ ἀρχαὶ κύριαι κρίνειν,	ὥσπερ	ὁ δικαστής, περὶ ὧν ὁ
[3, 1279]	γυμναζομένων ἐνίοτ' εἶναι καὶ αὐτόν,	ὥσπερ	ὁ κυβερνήτης εἷς ἐστιν ἀεὶ
[3, 1278]	καθ' αὑτὸ μὲν τῶν ἀρχομένων,	ὥσπερ	ὁρῶμεν καὶ τὰς ἄλλας τέχνας,
[3, 1283]	εἴη πόλις ἐξ ἀπόρων πάντων,	ὥσπερ	οὐδ' ἐκ δούλων· ἀλλὰ μὴν
[3, 1277]	τὴν τῶν πολιτῶν πάντων ἀρετήν,	ὥσπερ	οὐδὲ τῶν χορευτῶν κορυφαίου καὶ
[3, 1282]	τὰς ἄλλας ἐμπειρίας καὶ τέχνας.	Ὥσπερ	οὖν ἰατρὸν δεῖ διδόναι τὰς
[3, 1276]	πολίτου τύπῳ τινὶ πρῶτον ληπτέον.	Ὥσπερ	οὖν ὁ πλωτὴρ εἷς τις
[3, 1280]	μέντοι χρῷτο τῇ ἰδίᾳ οἰκίᾳ	ὥσπερ	πόλεἰ καὶ σφίσιν αὐτοῖς ὡς
[3, 1279]	τινα πάλιν τὸ αὑτοῦ ἀγαθόν,	ὥσπερ	πρότερον αὐτὸς ἄρχων ἐσκόπει τὸ
[3, 1277]	οἱ χερνῆτες· οὗτοι δ' εἰσίν,	ὥσπερ	σημαίνει καὶ τοὔνομ' αὐτούς, οἱ
[3, 1286]	ἐνδέχεται γίγνεσθαι τοῦτο ταῖς πολιτείαισσ,	ὥστ'	ἀφείσθω τὴν πρώτην· ὁ δὲ
[3, 1283]	πρὸς πλοῦτον καὶ πρὸς ἐλευθερίαν·	ὥστ'	εἰ πλεῖον ὁδὶ διαφέρει κατὰ
[3, 1287]	γε φίλος ἴσος καὶ ὅμοιος,	ὥστ'	εἰ τούτους οἴεται δεῖν ἄρχειν,
[3, 1287]	οἱ κατὰ τὰ ἔθη εἰσίν,	ὥστ'	εἰ τῶν κατὰ γράμματα ἄνθρωπος
[3, 1283]	πόλιν ἢ τοσοῦτοι τὸ πλῆθος	ὥστ'	εἶναι πόλιν ἐξ αὐτῶν; Ἔστι
[3, 1287]	αὐτὴν ἀξίαν κατὰ φύσιν εἶναι,	ὥστ'	εἴπερ καὶ τὸ ἴσην ἔχειν
[3, 1278]	καὶ μάλιστα τοῦ ἀρχομένου πολίτου,	ὥστ'	ἐν μὲν τινὶ πολιτείᾳ τὸν
[3, 1286]	οὐ πρὸς τὰ προσπίπτοντα ἐπιτάττειν,	ὥστ'	ἐν ὁποιᾳοῦν τέχνῃ τὸ κατὰ
[3, 1275]	μέν εἰσι διῃρημέναι κατὰ χρόνον,	ὥστ'	ἐνίας μὲν ὅλως δὶς τὸν
[3, 1280]	φαῦλοι κριταὶ περὶ τῶν οἰκείων.	Ὥστ'	ἐπεὶ τὸ δίκαιον τισίν, καὶ
[3, 1286]	αἰσχροκέρδειαν ἰσχυρότερον τὸ πλῆθος κατέστησαν,	ὥστ'	ἐπιθέσθαι καὶ γενέσθαι δημοκρατίας. Ἐπεὶ
[3, 1288]	ἄν τις ἀριστοκρατουμένην ἢ βασιλευομένην,	~ὥστ'	ἔσται καὶ παιδεία καὶ ἔθη
[3, 1280]	συναγάγοι τοὺς τόπους εἰς ἕν,	ὥστε	ἅπτεσθαι τὴν Μεγαρέων πόλιν καὶ
[3, 1275]	μετέχουσιν, ἀλλὰ νέμειν ἀνάγκη προστάτην,	ὥστε	ἀτελῶς πως μετέχουσι τῆς τοιαύτης
[3, 1284]	πείθεσθαι τῷ τοιούτῳ πάντας ἀσμένως,	ὥστε	βασιλέας εἶναι τοὺς τοιούτους ἀιδίους
[3, 1281]	οὐδὲ τὸ δίκαιον πόλεως φθαρτικόν·	ὥστε	δῆλον ὅτι καὶ τὸν νόμον
[3, 1287]	οἰκείων καὶ ἐν πάθει ὄντες.	Ὥστε	δῆλον ὅτι τὸ δίκαιον ζητοῦντες
[3, 1284]	παντὸς χοροῦ φθεγγόμενον ἐάσει συγχορεύειν.	Ὥστε	διὰ τοῦτο μὲν οὐδὲν κωλύει
[3, 1282]	τὸν ἐκκλησιαστὴν καὶ τὸν δικαστήν)	ὥστε	δικαίως κύριον μειζόνων τὸ πλῆθος·
[3, 1286]	εἶναι δὲ τοσαύτην τὴν ἰσχὺν	ὥστε	ἑκάστου μὲν καὶ ἑνὸς καὶ
[3, 1275]	οἱ τῶν δικαίων μετέχοντες οὕτως	ὥστε	καὶ δίκην ὑπέχειν καὶ δικάζεσθαι
[3, 1275]	πῶς λέγομεν, ὕστερον ἔσται φανερόν)	Ὥστε	καὶ τὸν πολίτην ἕτερον ἀναγκαῖον
[3, 1282]	τι τῶν εἰδότων γε μᾶλλον.	Ὥστε	κατὰ μὲν τοῦτον τὸν λόγον
[3, 1288]	τηλικαύτην ὑπερβολὴν ἔχοντι τοῦτο συμβέβηκεν.	Ὥστε	λείπεται μόνον τὸ πείθεσθαι τῷ
[3, 1284]	ἀρχῆς οὕτω συστῆσαι τὴν πολιτείαν	ὥστε	μὴ δεῖσθαι τοιαύτης ἰατρείας· δεύτερος
[3, 1280]	μέν, μὴ μέντοι τοσοῦτον ἄπωθεν	ὥστε	μὴ κοινωνεῖν, ἀλλ' εἴησαν αὐτοῖς
[3, 1284]	μέντοι δυνατοὶ πλήρωμα παρασχέσθαι πόλεως,	ὥστε	μὴ συμβλητὴν εἶναι τὴν τῶν
[3, 1286]	τῆς βασιλείας πολιτείας εἶδός ἐστιν,	ὥστε	περὶ τούτου δεῖ θεωρῆσαι καὶ
[3, 1287]	τοὺς ὑπ' αὐτοῦ καθισταμένους ἄρχοντας,	ὥστε	τί διαφέρει τοῦτο ἐξ ἀρχῆς
[3, 1275]	πόλις πολιτῶν τι πλῆθός ἐστιν.	~Ὥστε	τίνα χρὴ καλεῖν πολίτην καὶ
[3, 1285]	πλειόνων δ' εἰσὶ τῆς Λακωνικῆς.	Ὥστε	τὸ σκέμμα σχεδὸν περὶ δυοῖν
[3, 1284]	διώκειν τὴν ἰσότητα μάλιστα πάντων,	ὥστε	τοὺς δοκοῦντας ὑπερέχειν δυνάμει διὰ
[3, 1284]	ἤ τινα ἄλλην πολιτικὴν ἰσχὺν	ὠστράκιζον	καὶ μεθίστασαν ἐκ τῆς πόλεως
[3, 1287]	οἱ μόναρχοι ποιοῦσιν αὑτῶν καὶ	ὦτα	καὶ χεῖρας καὶ πόδας· τοὺς
[3, 1279]	αὐτός, κατὰ συμβεβηκὸς μετέχει τῆς	ὠφελείας.	Ὁ μὲν γὰρ πλωτήρ, ὁ
[3, 1279]	συμφέρον· νῦν δὲ διὰ τὰς	ὠφελείας	τὰς ἀπὸ τῶν κοινῶν καὶ
[3, 1284]	πόλεσιν, εἰ τῆς οἰκείας ἀρχῆς	ὠφελίμου	ταῖς πόλεσιν οὔσης τοῦτο δρῶσιν.
[3, 1281]	μιγνύμενοι τοῖς βελτίοσι τὰς πόλεις	ὠφελοῦσιν,	καθάπερ ἡ μὴ καθαρὰ τροφὴ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 30/05/2006