Livre, Pages
[3, 1282]	τῶν ἐπιεικῶν, αἱ δ' εὔθυναι	καὶ	αἱ τῶν ἀρχῶν αἱρέσεις εἰσὶ
[3, 1285]	βασιλεία οἷον στρατηγία τις αὐτοκρατόρων	καὶ	ἀίδιός ἐστιν· κτεῖναι γὰρ οὐ
[3, 1285]	τοὺς φυγάδας ὧν προειστήκεσαν Ἀντιμενίδης	καὶ	Ἀλκαῖος ὁ ποιητής. Δηλοῖ δ'
[3, 1287]	Ἔστι γάρ τι φύσει δεσποτικὸν	καὶ	ἄλλο βασιλευτικὸν καὶ ἄλλο πολιτικὸν
[3, 1287]	φύσει δεσποτικὸν καὶ ἄλλο βασιλευτικὸν	καὶ	ἄλλο πολιτικὸν καὶ δίκαιον καὶ
[3, 1286]	δ' ἔργον ἅμα πάντας ὀργισθῆναι	καὶ	ἁμαρτεῖν. Ἔστω δὲ τὸ πλῆθος
[3, 1280]	ἀλλήλων πενία καὶ πλοῦτός ἐστιν,	~καὶ	ἀναγκαῖον μέν, ὅπου ἂν ἄρχωσι
[3, 1277]	ἀλλὰ χρῆσθαι μᾶλλον· θάτερον δὲ	καὶ	ἀνδραποδῶδες. Λέγω δὲ θάτερον τὸ
[3, 1277]	ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς ἑτέρα σωφροσύνη	καὶ	ἀνδρεία δόξαι γὰρ ἂν εἶναι
[3, 1286]	ἀλλ' εἰ πλείους εἶεν ἀγαθοὶ	καὶ	ἄνδρες καὶ πολῖται, πότερον ὁ
[3, 1277]	αὐτὴ ἀρετὴ ἄρχοντός τε ἀγαθοῦ	καὶ	ἀνδρὸς ἀγαθοῦ, πολίτης δ' ἐστὶ
[3, 1277]	ἂν εἴη μία ἀρετὴ πολίτου	καὶ	ἀνδρὸς ἀγαθοῦ. Τὴν μὲν γὰρ
[3, 1277]	αὐτὴ ἀρετὴ πολίτου τε σπουδαίου	καὶ	ἀνδρὸς σπουδαίου; Φαμὲν δὴ τὸν
[3, 1277]	αὐτὴ ἁπλῶς ἂν εἴη πολίτου	καὶ	ἀνδρός, τινὸς μέντοι πολίτου· οὐ
[3, 1286]	δ' ἑστίασις συμφορητὸς καλλίων μιᾶς	καὶ	ἁπλῆς· διὰ τοῦτο καὶ κρίνει
[3, 1287]	στρατηγίαν ἀίδιον, οἷον ἐν δημοκρατίᾳ	καὶ	ἀριστοκρατίᾳ, καὶ πολλοὶ ποιοῦσιν ἕνα
[3, 1277]	εἴδη ἔχουσα καθ' ἃ ἄρξει	καὶ	ἄρξεται, ὥσπερ ἀνδρὸς καὶ γυναικὸς
[3, 1277]	ἡ ἀρετὴ εἶναι τὸ δύνασθαι	καὶ	ἄρχειν καὶ ἄρχεσθαι καλῶς. Εἰ
[3, 1277]	ἐπίστασθαι καὶ δύνασθαι καὶ ἄρχεσθαι	καὶ	ἄρχειν, καὶ αὕτη ἀρετὴ πολίτου,
[3, 1288]	ἐγγίνεσθαι πλῆθος πολεμικὸν δυνάμενον ἄρχεσθαι	καὶ	ἄρχειν κατὰ νόμον τὸν κατ'
[3, 1284]	ὁ δυνάμενος καὶ προαιρούμενος ἄρχεσθαι	καὶ	ἄρχειν πρὸς τὸν βίον τὸν
[3, 1283]	μὲν ὁ μετέχων τοῦ ἄρχειν	καὶ	ἄρχεσθαί ἐστι, ~καθ' ἑκάστην δὲ
[3, 1277]	τὸν ἀγαθὸν ἐπίστασθαι καὶ δύνασθαι	καὶ	ἄρχεσθαι καὶ ἄρχειν, καὶ αὕτη
[3, 1277]	ἐπαινεῖταί γε τὸ δύνασθαι ἄρχειν	καὶ	ἄρχεσθαι, καὶ πολίτου δοκεῖ που
[3, 1277]	εἶναι τὸ δύνασθαι καὶ ἄρχειν	καὶ	ἄρχεσθαι καλῶς. Εἰ οὖν τὴν
[3, 1275]	μᾶλλον ἢ τῷ μετέχειν κρίσεως	καὶ	ἀρχῆς. Τῶν δ' ἀρχῶν αἱ
[3, 1276]	τοῦ ψευδοῦς. Ἐπεὶ δ' ὁρῶμεν	καὶ	ἄρχοντάς τινας ἀδίκως, οὓς ἄρχειν
[3, 1280]	τοῖς γένεσι, ζωῆς τελείας χάριν	καὶ	αὐτάρκους. Οὐκ ἔσται μέντοι τοῦτο
[3, 1280]	καὶ κωμῶν κοινωνία ζωῆς τελείας	καὶ	αὐτάρκους, ~τοῦτο δ' ἐστίν, ὡς
[3, 1277]	δύνασθαι καὶ ἄρχεσθαι καὶ ἄρχειν,	καὶ	αὕτη ἀρετὴ πολίτου, τὸ τὴν
[3, 1287]	πόδας· τοὺς γὰρ τῇ ἀρχῇ	καὶ	αὑτοῖς φίλους ποιοῦνται συνάρχους. Μὴ
[3, 1279]	ἕνα τῶν γυμναζομένων ἐνίοτ' εἶναι	καὶ	αὐτόν, ὥσπερ ὁ κυβερνήτης εἷς
[3, 1279]	ὅταν δὲ τούτων εἷς γένηται	καὶ	αὐτός, κατὰ συμβεβηκὸς μετέχει τῆς
[3, 1281]	κἀκεῖνοι ταῦτα ποιῶσι καὶ διαρπάζωσι	καὶ	ἀφαιρῶνται τὰ κτήματα τοῦ πλήθους,
[3, 1276]	τεῖχος. Τοιαύτη δ' ἴσως ἐστὶ	καὶ	Βαβυλὼν καὶ πᾶσα ἥτις ἔχει
[3, 1284]	~ὁ δὲ Περσῶν βασιλεὺς Μήδους	καὶ	Βαβυλωνίους καὶ τῶν ἄλλων τοὺς
[3, 1285]	κακοπάτριδα Πίττακον πόλιος τᾶς ἀχόλω	καὶ	βαρυδαίμονος ἐστάσαντο τύραννον μέγ' ἐπαινέοντες
[3, 1288]	τοῦτο βασιλικὸν καὶ κύριον πάντων,	καὶ	βασιλέα τὸν ἕνα τοῦτον. Καθάπερ
[3, 1288]	ἄνδρα καὶ τὰ ποιοῦντα πολιτικὸν	καὶ	βασιλικόν. Διωρισμένων δὲ τούτων περὶ
[3, 1282]	ἐστὶ γνῶναι τοῦ ποιήσαντος, ἀλλὰ	καὶ	βέλτιον ὁ χρώμενος αὐτῇ κρινεῖ
[3, 1283]	καὶ γὰρ κρείττους καὶ πλουσιώτεροι	καὶ	βελτίους εἰσίν, ὡς λαμβανομένων τῶν
[3, 1286]	Καὶ γὰρ νῦν συνιόντες δικάζουσι	καὶ	βουλεύονται καὶ κρίνουσιν, αὗται δ'
[3, 1282]	Καίτοι τῆς μὲν ἐκκλησίας μετέχουσι	καὶ	βουλεύουσι καὶ δικάζουσιν ἀπὸ μικρῶν
[3, 1279]	καὶ πρῶτον τὰς ὀρθὰς αὐτῶν·	καὶ	γὰρ αἱ παρεκβάσεις ἔσονται φανεραὶ
[3, 1280]	ἀλλὰ μᾶλλον τοῦ εὖ ζῆν	(καὶ	γὰρ ἂν δούλων καὶ τῶν
[3, 1278]	τοὺς λεγομένους τρόπους ῥᾴδιον διελεῖν·	καὶ	γὰρ ἐν τοῖς ἐξωτερικοῖς λόγοις
[3, 1280]	τὸ ἄνισον δοκεῖ δίκαιον εἶναι,	καὶ	γὰρ ἔστιν, ἀλλ' οὐ πᾶσιν
[3, 1279]	ἑκάστη τούτων τῶν πολιτειῶν ἐστιν·	καὶ	γὰρ ἔχει τινὰς ἀπορίας, τῷ
[3, 1283]	οἱ πλείους πρὸς τοὺς ἐλάττους,	καὶ	γὰρ κρείττους καὶ πλουσιώτεροι καὶ
[3, 1275]	διορισμὸν τῆς πολιτείας, ἦσαν πολῖται·	καὶ	γὰρ οὐδὲ δυνατὸν ἐφαρμόττειν τὸ
[3, 1275]	καὶ τοῖς ἀπὸ συμβόλων κοινωνοῦσιν	καὶ	γὰρ ταῦτα τούτοις ὑπάρχει· πολλαχοῦ
[3, 1286]	τὸ πλῆθος κατέστησαν, ὥστ' ἐπιθέσθαι	καὶ	γενέσθαι δημοκρατίας. Ἐπεὶ δὲ καὶ
[3, 1281]	ἢ τοῖς κατὰ μὲν ἐλευθερίαν	καὶ	γένος ἴσοις ἢ μείζοσι κατὰ
[3, 1281]	μόριον ἔχειν ἀρετῆς καὶ φρονήσεως,	καὶ	γίνεσθαι συνελθόντας ὥσπερ ἕνα ἄνθρωπον
[3, 1278]	ἐνούσης τινὸς εὐημερίας ἐν αὐτῷ	καὶ	γλυκύτητος φυσικῆς. Ἀλλὰ μὴν καὶ
[3, 1280]	σύμβολα περὶ τοῦ μὴ ἀδικεῖν	καὶ	γραφαὶ περὶ συμμαχίας. ~Ἀλλ' οὔτ'
[3, 1279]	τὰς ἄλλας τέχνας, ~οἷον ἰατρικὴν	καὶ	γυμναστικήν, κατὰ συμβεβηκὸς δὲ κἂν
[3, 1277]	ἄρξει καὶ ἄρξεται, ὥσπερ ἀνδρὸς	καὶ	γυναικὸς ἑτέρα σωφροσύνη καὶ ἀνδρεία
[3, 1277]	ὀρέξεως, καὶ οἰκία ἐξ ἀνδρὸς	καὶ	γυναικός, καὶ κτῆσις ἐκ δεσπότου
[3, 1278]	δεσποτείαν. Ἡ δὲ τέκνων ἀρχὴ	καὶ	γυναικὸς καὶ τῆς οἰκίας πάσης,
[3, 1277]	ἐπεὶ καὶ οἰκονομία ἑτέρα ἀνδρὸς	καὶ	γυναικός· τοῦ μὲν γὰρ κτᾶσθαι
[3, 1277]	ἀνδρεῖος εἴη ὥσπερ γυνὴ ἀνδρεία,	καὶ	γυνὴ λάλος, εἰ οὕτω κοσμία
[3, 1282]	γὰρ καὶ τισὶ τὸ δίκαιον,	καὶ	δεῖν τοῖς ἴσοις ἴσον εἶναι
[3, 1278]	ἐν οἷς περὶ οἰκονομίας διωρίσθη	καὶ	δεσποτείας, καὶ ὅτι φύσει μέν
[3, 1280]	τίνας ὅρους λέγουσι τῆς ὀλιγαρχίας	καὶ	δημοκρατίας, καὶ τί τὸ δίκαιον
[3, 1280]	τὸ δίκαιον τό τε ὀλιγαρχικὸν	καὶ	δημοκρατικόν. Πάντες γὰρ ἅπτονται δικαίου
[3, 1276]	τὸ κοινῇ συμφέρονν· εἴπερ οὖν	καὶ	δημοκρατοῦνταί τινες κατὰ τὸν τρόπον
[3, 1281]	ἀσφαλές (διά τε γὰρ ἀδικίαν	καὶ	δι' ἀφροσύνην τὰ μὲν ἀδικεῖν
[3, 1280]	περὶ αὑτοὺς κακῶς, ἔπειτα δὲ	καὶ	διὰ τὸ λέγειν μέχρι τινὸς
[3, 1277]	ἡ αὐτὴ ἄρχοντος καὶ πολίτου,	καὶ	διὰ τοῦτ' ἴσως Ἰάσων ἔφη
[3, 1288]	φανερὸν ὅτι τὸν αὐτὸν τρόπον	καὶ	διὰ τῶν αὐτῶν ἀνήρ τε
[3, 1280]	πόλεις καὶ φατρίαι καὶ θυσίαι	καὶ	διαγωγαὶ τοῦ συζῆν. Τὸ δὲ
[3, 1275]	καὶ φυγάδων ἔστι τὰ τοιαῦτα	καὶ	διαπορεῖν καὶ λύειν. Πολίτης δ'
[3, 1281]	Ἂν οὖν κἀκεῖνοι ταῦτα ποιῶσι	καὶ	διαρπάζωσι καὶ ἀφαιρῶνται τὰ κτήματα
[3, 1276]	πολιτείας, γινομένης ἑτέρας τῷ εἴδει	καὶ	διαφερούσης τῆς πολιτείας ἀναγκαῖον εἶναι
[3, 1278]	εἰ πλείους, τίνες καὶ πόσαι,	καὶ	διαφοραὶ τίνες αὐτῶν εἰσιν. Ἔστι
[3, 1280]	Ὥστ' ἐπεὶ τὸ δίκαιον τισίν,	καὶ	διῄρηται τὸν αὐτὸν τρόπον ἐπί
[3, 1275]	ἢ τισὶν ἀποδέδοται τὸ βουλεύεσθαι	καὶ	δικάζειν ἢ περὶ πάντων ἢ
[3, 1275]	οὕτως ὥστε καὶ δίκην ὑπέχειν	καὶ	δικάζεσθαι (τοῦτο γὰρ ὑπάρχει καὶ
[3, 1282]	μὲν ἐκκλησίας μετέχουσι καὶ βουλεύουσι	καὶ	δικάζουσιν ἀπὸ μικρῶν τιμημάτων καὶ
[3, 1284]	πολιτείαις ὅτι μὲν ἰδίᾳ συμφέρει	καὶ	δίκαιόν ἐστι, φανερόν, ἴσως δὲ
[3, 1287]	ἄλλο βασιλευτικὸν καὶ ἄλλο πολιτικὸν	καὶ	δίκαιον καὶ συμφέρον ἄλλο ἄλλοις·
[3, 1277]	καὶ εἰ ἕτερον εἶδος σωφροσύνης	καὶ	δικαιοσύνης ἀρχικῆς. Καὶ γὰρ ἀρχομένου
[3, 1283]	εἰ δεῖ τούτων, δῆλον ὅτι	καὶ	δικαιοσύνης καὶ τῆς πολιτικῆς ἀρετῆς,
[3, 1282]	νόμους φαύλους ἢ σπουδαίους εἶναι,	καὶ	δικαίους ἢ ἀδίκους. Πλὴν τοῦτό
[3, 1280]	ἀλλ' οὐχ οἷος ποιεῖν ἀγαθοὺς	καὶ	δικαίους τοὺς πολίτας. Ὅτι δὲ
[3, 1275]	ὁ ἀόριστος ἄρχων ἐκκλησιαστής ἐστι	καὶ	δικαστής, ἀλλὰ ὁ κατὰ τὴν
[3, 1285]	ὡρισμένοις· στρατηγός τε γὰρ ἦν	καὶ	δικαστὴς ὁ βασιλεύς, καὶ τῶν
[3, 1275]	τῶν δικαίων μετέχοντες οὕτως ὥστε	καὶ	δίκην ὑπέχειν καὶ δικάζεσθαι (τοῦτο
[3, 1287]	λοιπὰ τῇ δικαιοτάτῃ γνώμῃ κρίνειν	καὶ	διοικεῖν τοὺς ἄρχοντας. Ἔτι δ'
[3, 1286]	ὃν ἐκάλουν αἰσυμνήτην ἢ τύραννον,	καὶ	Διονυσίῳ τις, ὅτ' ᾖτει τοὺς
[3, 1275]	πολίτης ἐστίν νκαὶ γὰρ μέτοικοι	καὶ	δοῦλοι κοινωνοῦσι τῆς οἰκήσεωσσ, οὐδ'
[3, 1277]	γυναικός, καὶ κτῆσις ἐκ δεσπότου	καὶ	δούλου, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ
[3, 1275]	ἐκβολήν· πολλοὺς γὰρ ἐφυλέτευσε ξένους	καὶ	δούλους μετοίκους. Τὸ δ' ἀμφισβήτημα
[3, 1282]	δ' ἐπὶ τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν	καὶ	δυνάμεων· τῶν γὰρ ὁμοίων αὐλητῶν
[3, 1277]	τὸν πολίτην τὸν ἀγαθὸν ἐπίστασθαι	καὶ	δύνασθαι καὶ ἄρχεσθαι καὶ ἄρχειν,
[3, 1287]	βέλτιον ἴδοι τις δυοῖν ὄμμασι	καὶ	δυσὶν ἀκοαῖς κρίνων καὶ πράττων
[3, 1288]	βασιλευομένην, ~ὥστ' ἔσται καὶ παιδεία	καὶ	ἔθη ταὐτὰ σχεδὸν τὰ ποιοῦντα
[3, 1285]	ἐστίν, οὕτως ἡ παμβασιλεία πόλεως	καὶ	ἔθνους ἑνὸς ἢ πλειόνων οἰκονομία.
[3, 1277]	Καὶ ἀνδρὸς δὴ ἀγαθοῦ ἄμφω,	καὶ	εἰ ἕτερον εἶδος σωφροσύνης καὶ
[3, 1278]	γὰρ πλείους εἰσὶν αἱ πολιτεῖαι,	καὶ	εἴδη πολίτου ἀναγκαῖον εἶναι πλείω,
[3, 1275]	γὰρ τὸ κοινὸν ἐπὶ δικαστοῦ	καὶ	ἐκκλησιαστοῦ, τί δεῖ ταῦτ' ἄμφω
[3, 1285]	τυραννικαί, διὰ δὲ τὸ αἱρεταὶ	καὶ	ἑκόντων βασιλικαί· τέταρτον δ' εἶδος
[3, 1285]	οἱ μὲν γὰρ κατὰ νόμον	καὶ	ἑκόντων οἱ δ' ἀκόντων ἄρχουσιν,
[3, 1283]	ἀντιποιοῦνται τῆς τιμῆς οἱ εὐγενεῖς	καὶ	ἐλεύθεροι καὶ πλούσιοι. Δεῖ γὰρ
[3, 1286]	τὸ κατὰ γράμματ' ἄρχειν ἠλίθιον	(καὶ	ἐν Αἰγύπτῳ μετὰ τὴν τετρήμερον
[3, 1278]	τίς ἐστιν ἣν καλοῦσιν ἀριστοκρατικὴν	καὶ	ἐν ᾗ κατ' ἀρετὴν αἱ
[3, 1287]	τὸ κρίνειν περί τε οἰκείων	καὶ	ἐν πάθει ὄντες. Ὥστε δῆλον
[3, 1280]	μέντοι τοῦτο μὴ τὸν αὐτὸν	καὶ	ἕνα κατοικούντων τόπον καὶ χρωμένων
[3, 1286]	τὴν ἰσχὺν ὥστε ἑκάστου μὲν	καὶ	ἑνὸς καὶ συμπλειόνων κρείττω τοῦ
[3, 1284]	ἔχει τρόπον. Δῆλον δὲ τοῦτο	καὶ	ἐπὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν καὶ
[3, 1283]	δὲ τοῦτ' ἀδύνατον, δῆλον ὡς	καὶ	ἐπὶ τῶν πολιτικῶν εὐλόγως οὐ
[3, 1284]	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων τεχνῶν	καὶ	ἐπιστημῶν· οὔτε γὰρ γραφεὺς ἐάσειεν
[3, 1280]	δοκεῖ ἴσον τὸ δίκαιον εἶναι,	καὶ	ἔστιν, ἀλλ' οὐ πᾶσιν ἀλλὰ
[3, 1283]	τ' ἀγαθοὶ καὶ οἱ πλούσιοι	καὶ	εὐγενεῖς, ἔτι δὲ πλῆθος ἄλλο
[3, 1283]	τὸ πλέον· οἱ δὲ ἐλεύθεροι	καὶ	εὐγενεῖς ὡς ἐγγὺς ἀλλήλων (πολῖται
[3, 1277]	υἱεῖς ἱππικὴν καὶ πολεμικὴν παιδευόμενοι,	καὶ	Εὐριπίδης φησὶ Μή μοι τὰ
[3, 1287]	ταῦτ' ἐστὶν ἃ ποιεῖ διαπορεῖν	καὶ	ζητεῖν πότερον τὸν ἄριστον νόμον
[3, 1283]	μέντοι ζωὴν ἀγαθὴν ἡ παιδεία	καὶ	ἡ ἀρετὴ μάλιστα δικαίως ἂν
[3, 1282]	ἄρχων ἐστίν, ἀλλὰ τὸ δικαστήριον	καὶ	ἡ βουλὴ καὶ ὁ δῆμος·
[3, 1282]	ἐκ γὰρ πολλῶν ὁ δῆμος	καὶ	ἡ βουλὴ καὶ τὸ δικαστήριον.
[3, 1287]	τὸ Σύν τε δύ' ἐρχομένω	καὶ	ἡ εὐχὴ τοῦ Ἀγαμέμνονος Τοιοῦτοι
[3, 1285]	περὶ ὧν σκεπτέον, αὕτη τε	καὶ	ἡ Λακωνική· τῶν γὰρ ἄλλων
[3, 1279]	δὲ διαφέρουσιν ἥ τε δημοκρατία	καὶ	ἡ ὀλιγαρχία ἀλλήλων πενία καὶ
[3, 1285]	~Αὗται μὲν οὖν εἰσί τε	καὶ	ἦσαν διὰ μὲν τὸ δεσποτικαὶ
[3, 1281]	τοῦ πλήθους, τοῦτ' ἐστὶ δίκαιον·	καὶ	θάτερον ἄρα. Ταῦτα μὲν τοίνυν
[3, 1287]	ὁ δ' ἄνθρωπον κελεύων προστίθησι	καὶ	θηρίον· ἥ τε γὰρ ἐπιθυμία
[3, 1278]	δοῦλοι, οἱ δὲ κοινοὶ βάναυσοι	καὶ	θῆτες. Φανερὸν δ' ἐντεῦθεν μικρὸν
[3, 1282]	οἰκονόμος) καὶ πηδάλιον κυβερνήτης τέκτονος,	καὶ	θοίνην ὁ δαιτυμὼν ἀλλ' οὐχ
[3, 1280]	κατὰ τὰς πόλεις καὶ φατρίαι	καὶ	θυσίαι καὶ διαγωγαὶ τοῦ συζῆν.
[3, 1288]	ὡς ἐν μὲν τοῖς ὁμοίοις	καὶ	ἴσοις οὔτε συμφέρον ἐστὶν οὔτε
[3, 1279]	κατ' ἰσότητα τῶν πολιτῶν συνεστηκυῖα	καὶ	καθ' ὁμοιότητα, κατὰ μέρος ἀξιοῦσιν
[3, 1282]	κατὰ χρῶμα καὶ κατὰ μέγεθος	καὶ	καθ' ὁτιοῦν τῶν ἀγαθῶν πλεονεξία
[3, 1288]	ἀρίστης, τίνα πέφυκε γίγνεσθαι τρόπον	καὶ	καθίστασθαι πῶς. {Ἀνάγκη δὴ τὸν
[3, 1280]	ἀδικήσουσιν ἀλλήλους. Περὶ δ' ἀρετῆς	καὶ	κακίας πολιτικῆς διασκοποῦσιν ὅσοι φροντίζουσιν
[3, 1284]	οὐδὲ δὴ χοροδιδάσκαλος τὸν μεῖζον	καὶ	κάλλιον τοῦ παντὸς χοροῦ φθεγγόμενον
[3, 1281]	ὡς φαμέν, τὸ ζῆν εὐδαιμόνως	καὶ	καλῶς. Τῶν καλῶν ἄρα πράξεων
[3, 1280]	πρὸς ἀλλήλουσκαὶ γὰρ ἂν Τυρρηνοὶ	καὶ	Καρχηδόνιοι, καὶ πάντες οἷς ἔστι
[3, 1276]	ἀνήρ, φανερόν· οὐ μὴν ἀλλὰ	καὶ	κατ' ἄλλον τρόπον ἔστι διαποροῦντας
[3, 1278]	κατ' ἀρετὴν αἱ τιμαὶ δίδονται	καὶ	κατ' ἀξίαν· οὐ γὰρ οἷόν
[3, 1282]	ἢ τὸ τῶν καθ' ἕνα	καὶ	κατ' ὀλίγους μεγάλας ἀρχὰς ἀρχόντων.
[3, 1282]	ἀληθές, ἔσται καὶ κατὰ χρῶμα	καὶ	κατὰ μέγεθος καὶ καθ' ὁτιοῦν
[3, 1286]	τὴν ἀρχὴν διοικεῖν; Εἰ γὰρ	καὶ	κατὰ νόμον εἴη κύριος, μηδὲν
[3, 1285]	ἀσφαλεῖς δὲ διὰ τὸ πάτριαι	καὶ	κατὰ νόμον εἶναι. Καὶ ἡ
[3, 1285]	πᾶσαι παραπλησίαν τυραννίσιν, εἰσὶ δὲ	καὶ	κατὰ νόμον καὶ πάτριαι· διὰ
[3, 1282]	τ' εὐγένειαν καὶ τὸ κάλλος)	καὶ	κατὰ τὴν ἀναλογίαν ὑπερέχουσι πλέον
[3, 1278]	ἔνεστί τι τοῦ καλοῦ μόριον	καὶ	κατὰ τὸ ζῆν αὐτὸ μόνον·
[3, 1288]	ὑπεροχὴν οὐ τὴν αὐτήν) ἀλλὰ	καὶ	κατὰ τὸ πρότερον λεχθέν. Οὔτε
[3, 1282]	μὴν εἰ τοῦτ' ἀληθές, ἔσται	καὶ	κατὰ χρῶμα καὶ κατὰ μέγεθος
[3, 1286]	ἀνάγκη νομοθέτην αὐτὸν εἶναι, δῆλον,	καὶ	κεῖσθαι νόμους, ἀλλὰ μὴ κυρίους
[3, 1278]	μὲν οὖν τοῦτ' ἐστὶ τέλος,	καὶ	κοινῇ πᾶσι καὶ χωρίς· συνέρχονται
[3, 1276]	ἔσται τῆς ἀρετῆς, ὁμοίως δὲ	καὶ	κοινός τις ἐφαρμόσει πᾶσιν. Ἡ
[3, 1280]	ὥστε ἅπτεσθαι τὴν Μεγαρέων πόλιν	καὶ	Κορινθίων τοῖς τείχεσιν, ὅμως οὐ
[3, 1276]	ποταμοὺς εἰώθαμεν λέγειν τοὺς αὐτοὺς	καὶ	κρήνας τὰς αὐτάς, καίπερ αἰεὶ
[3, 1286]	μιᾶς καὶ ἁπλῆς· διὰ τοῦτο	καὶ	κρίνει ἄμεινον ὄχλος πολλὰ ἢ
[3, 1287]	ἂν ἄριστα ὁ νόμος ἄρξειε	καὶ	κρίνειεν. Ἀλλ' ἐπειδὴ τὰ μὲν
[3, 1281]	ταύτηνν. Λείπεται δὴ τοῦ βουλεύεσθαι	καὶ	κρίνειν μετέχειν αὐτούς. Διόπερ καὶ
[3, 1280]	δὲ τοῦτ' ἀφαιροῦσι, τὸ οἷς,	καὶ	κρίνουσι κακῶς. Τὸ δ' αἴτιον
[3, 1281]	ἤθη καὶ τὴν διάνοιαν. Διὸ	καὶ	κρίνουσιν ἄμεινον οἱ πολλοὶ καὶ
[3, 1286]	νῦν συνιόντες δικάζουσι καὶ βουλεύονται	καὶ	κρίνουσιν, αὗται δ' αἱ κρίσεις
[3, 1285]	ἐν ταῖς ἐκκλησίαις, ἐξελθόντων δὲ	καὶ	κτεῖναι κύριος ἦν· λέγει γοῦν
[3, 1277]	οἰκία ἐξ ἀνδρὸς καὶ γυναικός,	καὶ	κτῆσις ἐκ δεσπότου καὶ δούλου,
[3, 1282]	οἷον γεωμέτρην τε τῶν γεωμετρικῶν	καὶ	κυβερνήτην τῶν κυβερνητικῶν. Εἰ γὰρ
[3, 1288]	μόνον τὸ πείθεσθαι τῷ τοιούτῳ	καὶ	κύριον εἶναι μὴ κατὰ μέρος
[3, 1288]	τὸ γένος εἶναι τοῦτο βασιλικὸν	καὶ	κύριον πάντων, καὶ βασιλέα τὸν
[3, 1278]	οὐ πᾶς ἀλλ' ὁ πολιτικὸς	καὶ	κύριος ἢ δυνάμενος εἶναι κύριος,
[3, 1281]	ἀλλὰ τοὺς ἐπιεικεῖς ἄρχειν δεῖ	καὶ	κυρίους εἶναι πάντων; Οὐκοῦν ἀνάγκη
[3, 1280]	χάριν. Πόλις δὲ ἡ γενῶν	καὶ	κωμῶν κοινωνία ζωῆς τελείας καὶ
[3, 1275]	ὑπὸ τῶν ὁλμοποιῶν πεποιημένους, οὕτω	καὶ	Λαρισαίους τοὺς ὑπὸ τῶν δημιουργῶν
[3, 1280]	τινός, ἀλλὰ μέχρι τινὸς προέρχονται,	καὶ	λέγουσιν οὐ πᾶν τὸ κυρίως
[3, 1284]	μὲν περὶ Σαμίους καὶ Χίους	καὶ	Λεσβίους (ἐπεὶ γὰρ θᾶττον ἐγκρατῶς
[3, 1277]	ἱππαρχηθέντα, στρατηγεῖν στρατηγηθέντα καὶ ταξιαρχήσαντα	καὶ	λοχαγήσαντα. Διὸ λέγεται καὶ τοῦτο
[3, 1275]	ἔστι τὰ τοιαῦτα καὶ διαπορεῖν	καὶ	λύειν. Πολίτης δ' ἁπλῶς οὐδενὶ
[3, 1282]	ἀγαθὸν τὸ τέλος, μέγιστον δὲ	καὶ	μάλιστα ἐν τῇ κυριωτάτῃ πασῶν,
[3, 1278]	τάξις τῶν τε ἄλλων ἀρχῶν	καὶ	μάλιστα τῆς κυρίας πάντων. Κύριον
[3, 1278]	εἴδη πολίτου ἀναγκαῖον εἶναι πλείω,	καὶ	μάλιστα τοῦ ἀρχομένου πολίτου, ὥστ'
[3, 1284]	δὴ φαῖεν ἂν δεῖν ἐκβάλλειν	καὶ	μεθιστάναι τὸν τοιοῦτον· ἀλλὰ μὴν
[3, 1284]	τινα ἄλλην πολιτικὴν ἰσχὺν ὠστράκιζον	καὶ	μεθίστασαν ἐκ τῆς πόλεως χρόνους
[3, 1282]	κατ' εὐγένειαν ἢ κάλλος, εἰ	καὶ	μεῖζον ἕκαστον ἐκείνων ἀγαθόν ἐστι
[3, 1286]	τοῦτο ῥᾴδιον πιστεῦσαι· χαλεπὸν γάρ,	καὶ	μείζονος ἀρετῆς ἢ κατ' ἀνθρωπίνην
[3, 1286]	καὶ γενέσθαι δημοκρατίας. Ἐπεὶ δὲ	καὶ	μείζους εἶναι συμβέβηκε τὰς πόλεις,
[3, 1286]	εἴη ταῖς πόλεσιν ἀριστοκρατία βασιλείας,	καὶ	μετὰ δυνάμεως καὶ χωρὶς δυνάμεως
[3, 1277]	τὸν δὲ πολίτην ἀμφότερ' ἐπίστασθαι	καὶ	μετέχειν ἀμφοῖν. Κἀντεῦθεν ἂν κατίδοι
[3, 1279]	τὴν πολιτείαν κυριώτατον τὸ προπολεμοῦν	καὶ	μετέχουσιν αὐτῆς οἱ κεκτημένοι τὰ
[3, 1282]	ἴσον τι τὸ δίκαιον εἶναι,	καὶ	μέχρι γέ τινος ὁμολογοῦσι τοῖς
[3, 1275]	πολίτην τὸν ἐξ ἀμφοτέρων πολιτῶν	καὶ	μὴ θατέρου μόνον, οἷον πατρὸς
[3, 1279]	δὲ περὶ ἑκάστην μέθοδον φιλοσοφοῦντι	καὶ	μὴ μόνον ἀποβλέποντι πρὸς τὸ
[3, 1278]	ἐστιν ἄνθρωπος ζῷον πολιτικόν. Διὸ	καὶ	μηδὲν δεόμενοι τῆς παρὰ ἀλλήλων
[3, 1275]	Ζητοῦμεν γὰρ τὸν ἁπλῶς πολίτην	καὶ	μηδὲν ἔχοντα τοιοῦτον ἔγκλημα διορθώσεως
[3, 1281]	γὰρ ἔχουσι συνελθόντες ἱκανὴν αἴσθησιν,	καὶ	μιγνύμενοι τοῖς βελτίοσι τὰς πόλεις
[3, 1286]	οὐκ ἔστιν ἡ κατὰ γράμματα	καὶ	νόμους ἀρίστη πολιτεία, διὰ τὴν
[3, 1278]	ξενικόν, διόπερ οἱ πολλοὶ τοιοῦτοι	καὶ	νῦν· ἡ δὲ βελτίστη πόλις
[3, 1287]	χερσίν, ἢ πολλοὶ πολλοῖς· ἐπεὶ	καὶ	νῦν ὀφθαλμοὺς πολλοὺς οἱ μόναρχοι
[3, 1287]	δέκα μοι συμφράδμονες. Εἰσὶ δὲ	καὶ	νῦν περὶ ἐνίων αἱ ἀρχαὶ
[3, 1282]	Ἰατρὸς δ' ὅ τε δημιουργὰς	καὶ	ὁ ἀρχιτεκτονικὸς καὶ τρίτος ὁ
[3, 1277]	ἀνδρὸς ἀγαθοῦ, πολίτης δ' ἐστὶ	καὶ	ὁ ἀρχόμενος, οὐχ ἡ αὐτὴ
[3, 1282]	τὸ δικαστήριον καὶ ἡ βουλὴ	καὶ	ὁ δῆμος· τῶν δὲ ῥηθέντων
[3, 1275]	δ' ἀόριστος, οἷον ὁ δικαστὴς	καὶ	ὁ ἐκκλησιαστής. Τάχα μὲν οὖν
[3, 1287]	ἥ τε γὰρ ἐπιθυμία τοιοῦτον,	καὶ	ὁ θυμὸς ἄρχοντας διαστρέφει καὶ
[3, 1278]	οὐδ' οἱ παῖδες ὡσαύτως πολῖται	καὶ	οἱ ἄνδρες, ἀλλ' οἱ μὲν
[3, 1283]	πλοῦτον ἀξιοῦντες ἄρχειν, ὁμοίως δὲ	καὶ	οἱ κατὰ γένος· δῆλον γὰρ
[3, 1282]	ἂν κρίνειεν, ὅσων τἆργα γινώσκουσι	καὶ	οἱ μὴ ἔχοντες τὴν τέχνην,
[3, 1287]	οἱ ἰατροὶ κάμνοντες ἄλλους ἰατροὺς	καὶ	οἱ παιδοτρίβαι γυμναζόμενοι παιδοτρίβας, ὡς
[3, 1283]	ἀκολουθεῖν τὰς ἄλλας· ἀλλὰ μὴν	καὶ	οἱ πλείους πρὸς τοὺς ἐλάττους,
[3, 1283]	δ' οἷον οἵ τ' ἀγαθοὶ	καὶ	οἱ πλούσιοι καὶ εὐγενεῖς, ἔτι
[3, 1278]	βάναυσον δὲ ἐνδέχεται· πλουτοῦσι γὰρ	καὶ	οἱ πολλοὶ τῶν τεχνιτῶν. Ἐν
[3, 1288]	καθιστάντες, οἵ τε τὰς ἀριστοκρατικὰς	καὶ	οἱ τὰς ὀλιγαρχικὰς καὶ πάλιν
[3, 1277]	ψυχὴ ἐκ λόγου καὶ ὀρέξεως,	καὶ	οἰκία ἐξ ἀνδρὸς καὶ γυναικός,
[3, 1277]	ὁ ἀνὴρ ὁ ἀγαθός· ἐπεὶ	καὶ	οἰκονομία ἑτέρα ἀνδρὸς καὶ γυναικός·
[3, 1280]	τρόπον ἐπί τε τῶν πραγμάτων	καὶ	οἷς, καθάπερ εἴρηται πρότερον ἐν
[3, 1283]	γὰρ μᾶλλον τὸ τὶ μέγεθος,	καὶ	ὅλως ἂν τὸ μέγεθος ἐνάμιλλον
[3, 1278]	ὁ μετέχων τῶν τιμῶν, ὥσπερ	καὶ	Ὅμηρος ἐποίησεν Ὡς εἴ τιν'
[3, 1287]	ἀρχῆς, ὅ γε φίλος ἴσος	καὶ	ὅμοιος, ὥστ' εἰ τούτους οἴεται
[3, 1287]	οἴεται δεῖν ἄρχειν, τοὺς ἴσους	καὶ	ὁμοίους ἄρχειν οἴεται δεῖν ὁμοίως.
[3, 1282]	τὸ πάλαι διαπορηθέν. Ἅμα γὰρ	καὶ	ὁμοίως ταῖς πολιτείαις ἀνάγκη καὶ
[3, 1277]	σώματος, καὶ ψυχὴ ἐκ λόγου	καὶ	ὀρέξεως, καὶ οἰκία ἐξ ἀνδρὸς
[3, 1278]	πλείω πολίτου, φανερὸν ἐκ τούτων,	καὶ	ὅτι λέγεται μάλιστα πολίτης ὁ
[3, 1284]	δίκαιόν ἐστι, φανερόν, ἴσως δὲ	καὶ	ὅτι οὐχ ἁπλῶς δίκαιον, καὶ
[3, 1282]	ἢ βελτίους ἢ οὐ χείρους)	καὶ	ὅτι περὶ ἐνίων οὔτε μόνον
[3, 1278]	περὶ οἰκονομίας διωρίσθη καὶ δεσποτείας,	καὶ	ὅτι φύσει μέν ἐστιν ἄνθρωπος
[3, 1281]	μὲν τοίνυν ὅτι πάντα φαῦλα	καὶ	οὐ δίκαια, φανερόν· ἀλλὰ τοὺς
[3, 1279]	εἶναι τοὺς ἀπόρους πανταχοῦ ῦδιὸ	καὶ	οὐ συμβαίνει τὰς ῥηθείσας αἰτίας
[3, 1277]	Ἐπεὶ οὖν ποτε δοκεῖ ἀμφότερα,	καὶ	οὐ ταὐτὰ δεῖν τὸν ἄρχοντα
[3, 1285]	Καὶ ἡ φυλακὴ δὲ βασιλικὴ	καὶ	οὐ τυραννικὴ διὰ τὴν αὐτὴν
[3, 1278]	ποιήσει βάναυσον πολίτην. Εἰ δὲ	καὶ	οὗτος πολίτης, ἀλλὰ πολίτου ἀρετὴν
[3, 1275]	τῆς τοιαύτης κοινωνίας) ἀλλὰ καθάπερ	καὶ	παῖδας τοὺς μήπω δι' ἡλικίαν
[3, 1288]	ἀριστοκρατουμένην ἢ βασιλευομένην, ~ὥστ' ἔσται	καὶ	παιδεία καὶ ἔθη ταὐτὰ σχεδὸν
[3, 1288]	ἀριστοκρατικὰς καὶ οἱ τὰς ὀλιγαρχικὰς	καὶ	πάλιν οἱ τὰς δημοκρατικάς (πάντες
[3, 1276]	καὶ τῶν αὐτῶν κατοικούντων αὐτὴν	καὶ	πάμπαν ἑτέρων ἀνθρώπων. Εἰ δὲ
[3, 1280]	γὰρ ἂν Τυρρηνοὶ καὶ Καρχηδόνιοι,	καὶ	πάντες οἷς ἔστι σύμβολα πρὸς
[3, 1277]	ὥσπερ οὐδὲ τῶν χορευτῶν κορυφαίου	καὶ	παραστάτου. Διότι μὲν τοίνυν ἁπλῶς
[3, 1279]	μόνον τῶν ἀρχόντων, ἡμαρτημέναι πᾶσαι	καὶ	παρεκβάσεις τῶν ὀρθῶν πολιτειῶν· δεσποτικαὶ
[3, 1275]	προτέρας οὔσας· ~τὰς γὰρ ἡμαρτημένας	καὶ	παρεκβεβηκυίας ἀναγκαῖον ὑστέρας εἶναι τῶν
[3, 1276]	δ' ἴσως ἐστὶ καὶ Βαβυλὼν	καὶ	πᾶσα ἥτις ἔχει περιγραφὴν μᾶλλον
[3, 1276]	πολλάκις ἀνθρώπων ὄντων, ὁμοίως δὲ	καὶ	πᾶσαν ἄλλην κοινωνίαν καὶ σύνθεσιν
[3, 1285]	τοὺς ἡρωικοὺς χρόνους ἑκούσιαί τε	καὶ	πάτριαι γιγνόμεναι κατὰ νόμον. Διὰ
[3, 1285]	εἰσὶ δὲ καὶ κατὰ νόμον	καὶ	πάτριαι· διὰ γὰρ τὸ δουλικώτεροι
[3, 1281]	φοβερόν νὅταν γὰρ ἄτιμοι πολλοὶ	καὶ	πένητες ὑπάρχωσι, πολεμίων ἀναγκαῖον εἶναι
[3, 1282]	κυβερνήτην τῶν κυβερνητικῶν. Εἰ γὰρ	καὶ	περὶ ἐνίων ἔργων καὶ τεχνῶν
[3, 1287]	τοιαύτη γὰρ ἀρχή τις ἔστι	καὶ	περὶ Ἐπίδαμνον, καὶ περὶ Ὀποῦντα
[3, 1275]	Οὐ τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον	καὶ	περὶ Καρχηδόνα· πάσας γὰρ ἀρχαί
[3, 1287]	νόμος τὸ μέσον. Ἔτι κυριώτεροι	καὶ	περὶ κυριωτέρων τῶν κατὰ γράμματα
[3, 1287]	τις ἔστι καὶ περὶ Ἐπίδαμνον,	καὶ	περὶ Ὀποῦντα δὲ κατά τι
[3, 1281]	μὲν οὖν περὶ πάντα δῆμον	καὶ	περὶ πᾶν πλῆθος ἐνδέχεται ταύτην
[3, 1282]	τέχνην (εἰσὶ γάρ τινες τοιοῦτοι	καὶ	περὶ πάσας ὡς εἰπεῖν τὰς
[3, 1281]	καὶ πολλὰς ἔχοντ' αἰσθήσεις, οὕτω	καὶ	περὶ τὰ ἤθη καὶ τὴν
[3, 1282]	ὁ ἰατρός. ~Ὁμοίως δὲ τοῦτο	καὶ	περὶ τὰς ἄλλας ἐμπειρίας καὶ
[3, 1283]	Ταὐτὸ δὲ τοῦτο ἴσως συμβήσεται	καὶ	περὶ τὰς ἀριστοκρατίας ἐπὶ τῆς
[3, 1284]	τύραννοι ποιοῦσιν, ἀλλ' ὁμοίως ἔχει	καὶ	περὶ τὰς ὀλιγαρχίας καὶ τὰς
[3, 1284]	καὶ φυγαδεύειν. Τὸ δ' αὐτὸ	καὶ	περὶ τὰς πόλεις καὶ τὰ
[3, 1282]	πεπαιδευμένοις ἢ τοῖς εἰδόσιν. Ἔπειτα	καὶ	περὶ τὴν αἵρεσιν τὸν αὐτὸν
[3, 1286]	ἀνθρωπίνην φύσιν. Ἔχει δ' ἀπορίαν	καὶ	περὶ τῆς δυνάμεως, πότερον ἔχειν
[3, 1278]	αὐτὸν δὲ τοῦτον ἐροῦμεν λόγον	καὶ	περὶ τῶν ἄλλων. Ὑποθετέον δὴ
[3, 1275]	τοιοῦτον ἔγκλημα διορθώσεως δεόμενον, ἐπεὶ	καὶ	περὶ τῶν ἀτίμων καὶ φυγάδων
[3, 1282]	κρινεῖ ῖχρῆται δ' ὁ οἰκονόμος)	καὶ	πηδάλιον κυβερνήτης τέκτονος, καὶ θοίνην
[3, 1283]	μέγεθος ἢ ὁδὶ κατ' ἀρετήν,	καὶ	πλεῖον ὑπερέχει ὅλως ἀρετὴ μεγέθους,
[3, 1283]	τιμῆς οἱ εὐγενεῖς καὶ ἐλεύθεροι	καὶ	πλούσιοι. Δεῖ γὰρ ἐλευθέρους τ'
[3, 1283]	τοὺς ἐλάττους, καὶ γὰρ κρείττους	καὶ	πλουσιώτεροι καὶ βελτίους εἰσίν, ὡς
[3, 1283]	πλῆθος εἶναι βέλτιον· τῶν ὀλίγων	καὶ	πλουσιώτερον, οὐχ ὡς καθ' ἕκαστον
[3, 1279]	καὶ ἡ ὀλιγαρχία ἀλλήλων πενία	καὶ	πλοῦτός ἐστιν, ~καὶ ἀναγκαῖον μέν,
[3, 1284]	ἀγαθῶν τὴν ὑπεροχήν, οἷον ἰσχύος	καὶ	πλούτου καὶ πολυφιλίας, ἀλλὰ ἄν
[3, 1287]	αὑτῶν καὶ ὦτα καὶ χεῖρας	καὶ	πόδας· τοὺς γὰρ τῇ ἀρχῇ
[3, 1274]	πολιτείας ἐπισκοποῦντι, καὶ τίς ἑκάστη	καὶ	ποία τις, σχεδὸν πρώτη σκέψις
[3, 1281]	ἰάτρευκεν, οὗπερ καὶ τὸ ἰατρεῦσαι	καὶ	ποιῆσαι ὑγιᾶ τὸν κάμνοντα τῆς
[3, 1287]	ὅ τε λόγος ἐφέστηκε νῦν	καὶ	ποιητέον τὴν σκέψιν. Ὁ μὲν
[3, 1282]	φασινν, ποίων δὴ ἰσότης ἐστὶ	καὶ	ποίων ἀνισότης, δεῖ μὴ λανθάνειν.
[3, 1285]	συμφέρει τῇ μελλούσῃ καλῶς οἰκήσεσθαι	καὶ	πόλει καὶ χώρᾳ βασιλεύεσθαι, ἢ
[3, 1277]	οἱ τῶν βασιλέων υἱεῖς ἱππικὴν	καὶ	πολεμικὴν παιδευόμενοι, καὶ Εὐριπίδης φησὶ
[3, 1288]	αὐτῶν ἀνήρ τε γίνεται σπουδαῖος	καὶ	πόλιν συστήσειεν ἄν τις ἀριστοκρατουμένην
[3, 1285]	εἷς ὤν, ὥσπερ ἕκαστον ἔθνος	καὶ	πόλις ἑκάστη τῶν κοινῶν, τεταγμένη
[3, 1277]	καὶ δούλου, τὸν αὐτὸν τρόπον	καὶ	πόλις ἐξ ἁπάντων τε τούτων
[3, 1286]	πλείους εἶεν ἀγαθοὶ καὶ ἄνδρες	καὶ	πολῖται, πότερον ὁ εἷς ἀδιαφθορώτερος
[3, 1278]	ἐν ταῖς ὀλιγαρχίαις, φαμὲν δὲ	καὶ	πολιτείαν ἑτέραν εἶναι τούτων. Τὸν
[3, 1286]	ὑπέμενον ἀλλ' ἐζήτουν κοινόν τι	καὶ	πολιτείαν καθίστασαν. Ἐπεὶ δὲ χείρους
[3, 1279]	διορισθεισῶν. Ἐπεὶ δὲ πολιτεία μὲν	καὶ	πολίτευμα σημαίνει ταὐτόν, πολίτευμα δ'
[3, 1278]	~αθ' ἣν ἀνὴρ ἀγαθός ἐστι	καὶ	πολίτης σπουδαῖος, δῆλον ἐκ τῶν
[3, 1277]	τὸ δύνασθαι ἄρχειν καὶ ἄρχεσθαι,	καὶ	πολίτου δοκεῖ που ἡ ἀρετὴ
[3, 1277]	οὐ γὰρ ἡ αὐτὴ ἄρχοντος	καὶ	πολίτου, καὶ διὰ τοῦτ' ἴσως
[3, 1277]	ἡ αὐτὴ ἀρετὴ ἀνδρὸς ἀγαθοῦ	καὶ	πολίτου σπουδαίου ἢ ἑτέρα, καὶ
[3, 1276]	τὴν αὐτὴν ἀρετὴν ἀνδρὸς ἀγαθοῦ	καὶ	πολίτου σπουδαίου θετέον, ἢ μὴ
[3, 1288]	αὐτὴν ἀναγκαῖον ἀνδρὸς ἀρετὴν εἶναι	καὶ	πολίτου τῆς πόλεως τῆς ἀρίστης,
[3, 1281]	τὸ πλῆθος, πολύποδα καὶ πολύχειρα	καὶ	πολλὰς ἔχοντ' αἰσθήσεις, οὕτω καὶ
[3, 1287]	οἷον ἐν δημοκρατίᾳ καὶ ἀριστοκρατίᾳ,	καὶ	πολλοὶ ποιοῦσιν ἕνα κύριον τῆς
[3, 1284]	ὑπεροχήν, οἷον ἰσχύος καὶ πλούτου	καὶ	πολυφιλίας, ἀλλὰ ἄν τις γένηται
[3, 1281]	ἕνα ἄνθρωπον τὸ πλῆθος, πολύποδα	καὶ	πολύχειρα καὶ πολλὰς ἔχοντ' αἰσθήσεις,
[3, 1278]	πλείους, κἂν εἰ πλείους, τίνες	καὶ	πόσαι, καὶ διαφοραὶ τίνες αὐτῶν
[3, 1276]	φθειρομένων τῶν δὲ γινομένων, ὥσπερ	καὶ	ποταμοὺς εἰώθαμεν λέγειν τοὺς αὐτοὺς
[3, 1276]	τινες πόθ' ἡ πόλις ἔπραξε	καὶ	πότε οὐχ ἡ πόλις, οἷον
[3, 1276]	τῆς πόλεως, τό τε πόσον	καὶ	πότερον ἔθνος ἓν ἢ πλείω
[3, 1288]	οὖν βασιλείας, τίνας ἔχει διαφοράς,	καὶ	πότερον οὐ συμφέρει ταῖς πόλεσιν
[3, 1287]	ὄμμασι καὶ δυσὶν ἀκοαῖς κρίνων	καὶ	πράττων δυσὶ ποσὶ καὶ χερσίν,
[3, 1284]	δὲ τὴν ἀρίστην ὁ δυνάμενος	καὶ	προαιρούμενος ἄρχεσθαι καὶ ἄρχειν πρὸς
[3, 1283]	πρὸς τὴν ἀπορίαν ἣν ζητοῦσι	καὶ	προβάλλουσί τινες ἐνδέχεται τοῦτον τὸν
[3, 1283]	ἐνάμιλλον εἴη καὶ πρὸς πλοῦτον	καὶ	πρὸς ἐλευθερίαν· ὥστ' εἰ πλεῖον
[3, 1283]	ἂν τὸ μέγεθος ἐνάμιλλον εἴη	καὶ	πρὸς πλοῦτον καὶ πρὸς ἐλευθερίαν·
[3, 1283]	ἕκαστον ἀλλ' ὡς ἀθρόους. Διὸ	καὶ	πρὸς τὴν ἀπορίαν ἣν ζητοῦσι
[3, 1283]	τὸ τῆς πόλεως ὅλης συμφέρον	καὶ	πρὸς τὸ κοινὸν τὸ τῶν
[3, 1283]	ἄρχεσθαι πάντας. Καὶ γὰρ δὴ	καὶ	πρὸς τοὺς κατ' ἀρετὴν ἀξιοῦντας
[3, 1277]	πόλις ἐξ ἁπάντων τε τούτων	καὶ	πρὸς τούτοις ἐξ ἄλλων ἀνομοίων
[3, 1285]	τῶν θυσιῶν, ὅσαι μὴ ἱερατικαί,	καὶ	πρὸς τούτοις τὰς δίκας ἔκρινον.
[3, 1287]	τοῦτον τὸν τρόπον; Ἔτι, ὃ	καὶ	πρότερον εἰρημένον ἐστίν, εἴπερ ὁ
[3, 1283]	δικαίως ἂν ἀμφισβητοίησαν, καθάπερ εἴρηται	καὶ	πρότερον. Ἐπεὶ δ' οὔτε πάντων
[3, 1283]	πολιτείας περεκβάσεις. Εἴρηται μὲν οὖν	καὶ	πρότερον ὅτι διαμφισβητοῦσι τρόπον τινὰ
[3, 1288]	λεκτέον· εἴρηται δέ πως ἤδη	καὶ	πρότερον. Πρῶτον δὲ διοριστέον τί
[3, 1279]	τὸν ἀριθμὸν καὶ τίνες εἰσί,	καὶ	πρῶτον τὰς ὀρθὰς αὐτῶν· καὶ
[3, 1288]	πόλεσιν ἢ συμφέρει, καὶ τίσι,	καὶ	πῶς, διωρίσθω τὸν τρόπον τοῦτον.
[3, 1277]	ἑτέρα, καὶ πῶς ἡ αὐτὴ	καὶ	πῶς ἑτέρα, φανερὸν ἐκ τούτων.
[3, 1277]	καὶ πολίτου σπουδαίου ἢ ἑτέρα,	καὶ	πῶς ἡ αὐτὴ καὶ πῶς
[3, 1285]	μετὰ τοὺς εἰρημένους λόγους μεταβῆναι	καὶ	σκέψασθαι περὶ βασιλείας· φαμὲν γὰρ
[3, 1279]	πέφυκεν, ἀξιοῦντες ἐν μέρει λειτουργεῖν,	καὶ	σκοπεῖν τινα πάλιν τὸ αὑτοῦ
[3, 1281]	καὶ κρίνειν μετέχειν αὐτούς. Διόπερ	καὶ	Σόλων καὶ τῶν ἄλλων τινὲς
[3, 1282]	τῆς τυχούσης ἡλικίας, ταμιεύουσι δὲ	καὶ	στρατηγοῦσι καὶ τὰς μεγίστας ἀρχὰς
[3, 1280]	αὐτοῖς συνθῆκαι περὶ τῶν εἰσαγωγίμων	καὶ	σύμβολα περὶ τοῦ μὴ ἀδικεῖν
[3, 1280]	ἢ τῶν τοιούτων, οἷον ἀλλαγῆς	καὶ	συμμαχίας, οὐδ' οὕτω πω πόλις.
[3, 1286]	ὥστε ἑκάστου μὲν καὶ ἑνὸς	καὶ	συμπλειόνων κρείττω τοῦ δὲ πλήθους
[3, 1287]	καὶ ἄλλο πολιτικὸν καὶ δίκαιον	καὶ	συμφέρον ἄλλο ἄλλοις· τυραννικὸν δ'
[3, 1280]	τρόπον, φανερόν. Εἰ γάρ τις	καὶ	συναγάγοι τοὺς τόπους εἰς ἕν,
[3, 1280]	σύνεγγυς τῆς κοινωνίας. Εἰ γὰρ	καὶ	συνέλθοιεν οὕτω κοινωνοῦντες ςἕκαστος μέντοι
[3, 1278]	καὶ τοῦ ζῆν ἕνεκεν αὐτοῦ	καὶ	συνέχουσι τὴν πολιτικὴν κοινωνίαν, ἴσως
[3, 1280]	γὰρ τῶν κτημάτων χάριν ἐκοινώνησαν	καὶ	συνῆλθον, τοσοῦτον μετέχουσι τῆς πόλεως
[3, 1276]	δὲ καὶ πᾶσαν ἄλλην κοινωνίαν	καὶ	σύνθεσιν ἑτέραν, ἂν εἶδος ἕτερον
[3, 1280]	τῇ ἰδίᾳ οἰκίᾳ ὥσπερ πόλεἰ	καὶ	σφίσιν αὐτοῖς ὡς ἐπιμαχίας οὔσης
[3, 1277]	ὥσπερ ζῷον εὐθὺς ἐκ ψυχῆς	καὶ	σώματος, καὶ ψυχὴ ἐκ λόγου
[3, 1281]	μὴ καλῶν τοὺς καλούς φασι,	καὶ	τὰ γεγραμμένα διὰ τέχνης τῶν
[3, 1284]	αὐτὸ καὶ περὶ τὰς πόλεις	καὶ	τὰ ἔθνη ποιοῦσιν οἱ κύριοι
[3, 1285]	χρόνων καὶ τὰ κατὰ πόλιν	καὶ	τὰ ἔνδημα καὶ τὰ ὑπερόρια
[3, 1285]	οὖν ἐπὶ τῶν ἀρχαίων χρόνων	καὶ	τὰ κατὰ πόλιν καὶ τὰ
[3, 1287]	βλαβερὸν τοῖς σώμασιν, οὕτως ἔχειν	καὶ	τὰ περὶ τὰς τιμάς· ὁμοίως
[3, 1278]	τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον ἔχει	καὶ	τὰ περὶ τοὺς νόθους παρὰ
[3, 1288]	σχεδὸν τὰ ποιοῦντα σπουδαῖον ἄνδρα	καὶ	τὰ ποιοῦντα πολιτικὸν καὶ βασιλικόν.
[3, 1281]	καὶ κρίνουσιν ἄμεινον οἱ πολλοὶ	καὶ	τὰ τῆς μουσικῆς ἔργα καὶ
[3, 1281]	καὶ τὰ τῆς μουσικῆς ἔργα	καὶ	τὰ τῶν ποιητῶν· ἄλλοι γὰρ
[3, 1285]	κατὰ πόλιν καὶ τὰ ἔνδημα	καὶ	τὰ ὑπερόρια συνεχῶς ἦρχον· ὕστερον
[3, 1280]	ἡ τοῦ εὖ ζῆν κοινωνία	καὶ	ταῖς οἰκίαις καὶ τοῖς γένεσι,
[3, 1277]	οἷον ἱππαρχεῖν ἱππαρχηθέντα, στρατηγεῖν στρατηγηθέντα	καὶ	ταξιαρχήσαντα καὶ λοχαγήσαντα. Διὸ λέγεται
[3, 1278]	μὲν τῶν ἀρχομένων, ὥσπερ ὁρῶμεν	καὶ	τὰς ἄλλας τέχνας, ~οἷον ἰατρικὴν
[3, 1286]	ὥστε περὶ τούτου δεῖ θεωρῆσαι	καὶ	τὰς ἀπορίας ἐπιδραμεῖν τὰς ἐνούσας.
[3, 1284]	ἔχει καὶ περὶ τὰς ὀλιγαρχίας	καὶ	τὰς δημοκρατίας· ὁ γὰρ ὀστρακισμὸς
[3, 1275]	οὐδ' ἐκκλησίαν νομίζουσιν ἀλλὰ συγκλήτους,	καὶ	τὰς δίκας δικάζουσι κατὰ μέρος,
[3, 1279]	ὠφελείας τὰς ἀπὸ τῶν κοινῶν	καὶ	τὰς ἐκ τῆς ἀρχῆς βούλονται
[3, 1276]	τὰς τῆς πολιτείας ταύτης πράξεις	καὶ	τὰς ἐκ τῆς ὀλιγαρχίας καὶ
[3, 1281]	τάττουσιν ἐπί τε τὰς ἀρχαιρεσίας	καὶ	τὰς εὐθύνας τῶν ἀρχόντων, ἄρχειν
[3, 1282]	ἡλικίας, ταμιεύουσι δὲ καὶ στρατηγοῦσι	καὶ	τὰς μεγίστας ἀρχὰς ἄρχουσιν ἀπὸ
[3, 1275]	πολιτείας ὁρῶμεν εἴδει διαφερούσας ἀλλήλων,	καὶ	τὰς μὲν ὑστέρας τὰς δὲ
[3, 1284]	περὶ πάσας ἐστὶ τὰς πολιτείας,	καὶ	τὰς ὀρθάς· αἱ μὲν γὰρ
[3, 1279]	εἷς γίνεται, παιδοτρίβης ὤν. Διὸ	καὶ	τὰς πολιτικὰς ἀρχάς, ὅταν ᾖ
[3, 1281]	οἷόν τ' εἶναι δίκαιον. Ἔτι	καὶ	τὰς πράξεις ὅσας ὁ τύραννος
[3, 1282]	τὴν ἀπορίαν. Ἴσως γὰρ ἔχει	καὶ	ταῦτ' ὀρθῶς. Οὐ γὰρ ὁ
[3, 1282]	Ὁμοίως δή τις ἂν λύσειε	καὶ	ταύτην τὴν ἀπορίαν. Ἴσως γὰρ
[3, 1275]	πλείους. Οὕτω δὲ ὁριζομένων πολιτικῶς	καὶ	ταχέως, ἀποροῦσί τινες τὸν τρίτον
[3, 1282]	ἐν πάσαις μὲν ταῖς ἐπιστήμαις	καὶ	τέχναις ἀγαθὸν τὸ τέλος, μέγιστον
[3, 1282]	καὶ περὶ τὰς ἄλλας ἐμπειρίας	καὶ	τέχνας. Ὥσπερ οὖν ἰατρὸν δεῖ
[3, 1282]	γὰρ καὶ περὶ ἐνίων ἔργων	καὶ	τεχνῶν μετέχουσι καὶ τῶν ἰδιωτῶν
[3, 1284]	τοὺς ἴσους καὶ τῷ γένει	καὶ	τῇ δυνάμει, κατὰ δὲ τῶν
[3, 1283]	γένους· ὁμοίως δὲ φήσομεν δικαίως	καὶ	τὴν ἀρετὴν ἀμφισβητεῖν, κοινωνικὴν γὰρ
[3, 1287]	φύσει τὸ αὐτὸ δίκαιον ἀναγκαῖον	καὶ	τὴν αὐτὴν ἀξίαν κατὰ φύσιν
[3, 1281]	οὕτω καὶ περὶ τὰ ἤθη	καὶ	τὴν διάνοιαν. Διὸ καὶ κρίνουσιν
[3, 1279]	ἐν ᾗ πλείους οἱ εὔποροι	καὶ	τὴν ἐν ᾗ ἐλάττους οἱ
[3, 1281]	λύσειεν ἄν τις διὰ τούτων	καὶ	τὴν ἐχομένην αὐτῆς, τίνων δεῖ
[3, 1278]	εἴδη πόσα τῆς περὶ ἄνθρωπον	καὶ	τὴν κοινωνίαν τῆς ζωῆς. Εἴρηται
[3, 1284]	τὸν τοιοῦτον. Ὅθεν δῆλον ὅτι	καὶ	τὴν νομοθεσίαν ἀναγκαῖον εἶναι περὶ
[3, 1284]	καὶ τοὺς ψέγοντας τὴν τυραννίδα	καὶ	τὴν Περιάνδρου Θρασυβούλῳ συμβουλίαν οὐχ
[3, 1276]	πολιτείας ἀναγκαῖον εἶναι δόξειεν ἂν	καὶ	τὴν πόλιν εἶναι μὴ τὴν
[3, 1284]	ἄνισοι τοσοῦτον κατ' ἀρετὴν ὄντες	καὶ	τὴν πολιτικὴν δύναμιν· ὥσπερ γὰρ
[3, 1281]	κωλύει τὸ λεχθὲν ἀληθές. Διὸ	καὶ	τὴν πρότερον εἰρημένην ἀπορίαν λύσειεν
[3, 1280]	ἀδικῶνται, μήτε διὰ τὰς ἀλλαγὰς	καὶ	τὴν χρῆσιν τὴν πρὸς ἀλλήλουσκαὶ
[3, 1278]	καὶ γλυκύτητος φυσικῆς. Ἀλλὰ μὴν	καὶ	τῆς ἀρχῆς γε τοὺς λεγομένους
[3, 1278]	πρῶτον τίνος χάριν συνέστηκε πόλις,	καὶ	τῆς ἀρχῆς εἴδη πόσα τῆς
[3, 1285]	ὅτι πλείω τε γένη περιέχει	καὶ	τῆς ἀρχῆς ὁ τρόπος ἐστὶν
[3, 1287]	προαίρεσιν· εἰ δὲ φίλοι κἀκείνου	καὶ	τῆς ἀρχῆς, ὅ γε φίλος
[3, 1283]	τὴν ὑπεροχὴν καὶ τοῦ πλούτου	καὶ	τῆς εὐγενείας, συμβάλλονται δ' οὐδέν.
[3, 1280]	μετέχουσι τῆς πόλεως ὅσον περ	καὶ	τῆς κτήσεως, ὥσθ' ὁ τῶν
[3, 1280]	τοῦ μὴ ἀδικεῖν σφᾶς αὐτοὺς	καὶ	τῆς μεταδόσεως χάριν· ἀλλὰ ταῦτα
[3, 1278]	δὲ τέκνων ἀρχὴ καὶ γυναικὸς	καὶ	τῆς οἰκίας πάσης, ἣν δὴ
[3, 1283]	τούτων, δῆλον ὅτι καὶ δικαιοσύνης	καὶ	τῆς πολιτικῆς ἀρετῆς, οὐδὲ γὰρ
[3, 1276]	καὶ τὰς ἐκ τῆς ὀλιγαρχίας	καὶ	τῆς τυραννίδος. Ἔοικε δ' οἰκεῖος
[3, 1282]	καὶ δικάζουσιν ἀπὸ μικρῶν τιμημάτων	καὶ	τῆς τυχούσης ἡλικίας, ταμιεύουσι δὲ
[3, 1288]	δὲ διοριστέον τί τὸ βασιλευτὸν	καὶ	τί τὸ ἀριστοκρατικὸν καὶ τί
[3, 1280]	λέγουσι τῆς ὀλιγαρχίας καὶ δημοκρατίας,	καὶ	τί τὸ δίκαιον τό τε
[3, 1288]	βασιλευτὸν καὶ τί τὸ ἀριστοκρατικὸν	καὶ	τί τὸ πολιτικόν. Βασιλευτὸν μὲν
[3, 1284]	ἴσον ἀξιούντων πάντας ἔχειν. Διὸ	καὶ	τίθενται τὸν ὀστρακισμὸν αἱ δημοκρατούμεναι
[3, 1283]	Δεῖ γὰρ ἐλευθέρους τ' εἶναψ	καὶ	τίμημα φέροντας, οὐ γὰρ ἂν
[3, 1279]	πολιτείας ἐπισκέψασθαι, πόσαι τὸν ἀριθμὸν	καὶ	τίνες εἰσί, καὶ πρῶτον τὰς
[3, 1274]	ἀπορίας ~Τῷ περὶ πολιτείας ἐπισκοποῦντι,	καὶ	τίς ἑκάστη καὶ ποία τις,
[3, 1275]	~Ὥστε τίνα χρὴ καλεῖν πολίτην	καὶ	τίς ὁ πολίτης ἐστὶ σκεπτέον.
[3, 1288]	συμφέρει ταῖς πόλεσιν ἢ συμφέρει,	καὶ	τίσι, καὶ πῶς, διωρίσθω τὸν
[3, 1282]	περὶ τῶν ἠθικῶν ντὶ γὰρ	καὶ	τισὶ τὸ δίκαιον, καὶ δεῖν
[3, 1287]	μᾶλλον ἄρχειν ἢ ἄρχεσθαι δίκαιον,	καὶ	τὸ ἀνὰ μέρος τοίνυν ὡσαύτως.
[3, 1280]	οὐ πᾶσιν ἀλλὰ τοῖς ἴσοις·	καὶ	τὸ ἄνισον δοκεῖ δίκαιον εἶναι,
[3, 1287]	περὶ τὰς τιμάς· ὁμοίως τοίνυν	καὶ	τὸ ἄνισον τοὺς ἴσους· διόπερ
[3, 1286]	τὰ περὶ τῶν τέκνων; Πότερον	καὶ	τὸ γένος δεῖ βασιλεύειν; Ἀλλὰ
[3, 1282]	ὁ δῆμος καὶ ἡ βουλὴ	καὶ	τὸ δικαστήριον. Καὶ τὸ τίμημα
[3, 1281]	κρῖναι τίς ὀρθῶς ἰάτρευκεν, οὗπερ	καὶ	τὸ ἰατρεῦσαι καὶ ποιῆσαι ὑγιᾶ
[3, 1287]	κατὰ φύσιν εἶναι, ὥστ' εἴπερ	καὶ	τὸ ἴσην ἔχειν τοὺς ἀνίσους
[3, 1284]	τοὺς λέοντας δημηγορούντων τῶν δασυπόδων	καὶ	τὸ ἴσον ἀξιούντων πάντας ἔχειν.
[3, 1282]	(λέγω δὲ τήν τ' εὐγένειαν	καὶ	τὸ κάλλος) καὶ κατὰ τὴν
[3, 1282]	διαφέρουσιν ἕτερον εἶναι τὸ δίκαιον	καὶ	τὸ κατ' ἀξίαν. Ἀλλὰ μὴν
[3, 1278]	τοῦ συζῆν· οὐ μὴν ἀλλὰ	καὶ	τὸ κοινῇ συμφέρον συνάγει, καθ'
[3, 1275]	τὰ ὑποκείμενα διαφέρει τῷ εἴδει,	καὶ	τὸ μὲν αὐτῶν ἐστι πρῶτον
[3, 1280]	ὁ δ' ἄλλο τι τοιοῦτον,	καὶ	τὸ πλῆθος εἶεν μύριοι, μὴ
[3, 1283]	κατὰ ταὐτὸ δίκαιον. Οὐκοῦν εἰ	καὶ	τὸ πλῆθος εἶναί γε δεῖ
[3, 1281]	βιάζεται γὰρ ὢν κρείττων, ὥσπερ	καὶ	τὸ πλῆθος τοὺς πλουσίους. Ἀλλ'
[3, 1286]	πολύκαθάπερ ὕδωρ τὸ πλεῖον, οὕτω	καὶ	τὸ πλῆθος τῶν ὀλίγων ἀδιαφθορώτερον·
[3, 1281]	δεῖ κυρίους εἶναι τοὺς ἐλευθέρους	καὶ	τὸ πλῆθος τῶν πολιτῶν. Τοιοῦτοι
[3, 1275]	καὶ δικάζεσθαι (τοῦτο γὰρ ὑπάρχει	καὶ	τοῖς ἀπὸ συμβόλων κοινωνοῦσιν καὶ
[3, 1280]	ζῆν κοινωνία καὶ ταῖς οἰκίαις	καὶ	τοῖς γένεσι, ζωῆς τελείας χάριν
[3, 1279]	πρὸς τὸ ἄριστον τῇ πόλει	καὶ	τοῖς κοινωνοῦσιν αὐτῆσσ, ὅταν δὲ
[3, 1285]	πορίσαι χώραν, ἐγίγνοντο βασιλεῖς ἑκόντων	καὶ	τοῖς παραλαμβάνουσι πάτριοι. Κύριοι δ'
[3, 1277]	ταὐτὰ δεῖν τὸν ἄρχοντα μανθάνειν	καὶ	τὸν ἀρχόμενον, τὸν δὲ πολίτην
[3, 1282]	τὸν βουλευτὴν καὶ τὸν ἐκκλησιαστὴν	καὶ	τὸν δικαστήν) ὥστε δικαίως κύριον
[3, 1282]	(λέγω δὲ μόριον τὸν βουλευτὴν	καὶ	τὸν ἐκκλησιαστὴν καὶ τὸν δικαστήν)
[3, 1283]	ἕνα ἁπάντων δεήσει, ὁμοίως δὲ	καὶ	τὸν εὐγενείᾳ διαφέροντα τῶν ἀμφισβητούντων
[3, 1278]	πολιτείᾳ τὸν βάναυσον ἀναγκαῖον εἶναι	καὶ	τὸν θῆτα πολίτας, ἐν τισὶ
[3, 1281]	πόλεως φθαρτικόν· ὥστε δῆλον ὅτι	καὶ	τὸν νόμον τοῦτον οὐχ οἷόν
[3, 1287]	δοκεῖ κελεύειν ἄρχειν τὸν θεὸν	καὶ	τὸν νοῦν μόνους, ὁ δ'
[3, 1275]	λέγομεν, ὕστερον ἔσται φανερόν) Ὥστε	καὶ	τὸν πολίτην ἕτερον ἀναγκαῖον εἶναι
[3, 1276]	τις τῶν κοινωνῶν ἐστιν, οὕτω	καὶ	τὸν πολίτην φαμέν. Τῶν δὲ
[3, 1286]	διαφέροντας κατ' ἀρετήν, ἄλλως τε	καὶ	τότε μικρὰς οἰκοῦντας πόλεις. Ἔτι
[3, 1278]	πᾶσι καὶ χωρίς· συνέρχονται δὲ	καὶ	τοῦ ζῆν ἕνεκεν αὐτοῦ καὶ
[3, 1280]	πόλις οὐκ ἔστι κοινωνία τόπου,	καὶ	τοῦ μὴ ἀδικεῖν σφᾶς αὐτοὺς
[3, 1274]	τὸν τύραννον· τοῦ δὲ πολιτικοῦ	καὶ	τοῦ νομοθέτου πᾶσαν ὁρῶμεν τὴν
[3, 1283]	τὸ ἔργον συμβάλλεσθαι τὴν ὑπεροχὴν	καὶ	τοῦ πλούτου καὶ τῆς εὐγενείας,
[3, 1276]	ταὐτὸ δυναμένου τοῦ τ' ἀδίκου	καὶ	τοῦ ψευδοῦς. Ἐπεὶ δ' ὁρῶμεν
[3, 1277]	οὗτοι δ' εἰσίν, ὥσπερ σημαίνει	καὶ	τοὔνομ' αὐτούς, οἱ ζῶντες ἀπὸ
[3, 1282]	τὰς εὐθύνας ἐν ἰατροῖς, οὕτω	καὶ	τοὺς ἄλλους ἐν τοῖς ὁμοίοις.
[3, 1276]	ἀπορίας ζήτησις περὶ τὸν τόπον	καὶ	τοὺς ἀνθρώπους ἐστίν· ἐνδέχεται γὰρ
[3, 1276]	ἐνδέχεται γὰρ διαζευχθῆναι τὸν τόπον	καὶ	τοὺς ἀνθρώπους, καὶ τοὺς μὲν
[3, 1284]	πόλεως χρόνους ὡρισμένους. Μυθολογεῖται δὲ	καὶ	τοὺς Ἀργοναύτας τὸν Ἡρακλέα καταλιπεῖν
[3, 1287]	καὶ ὁ θυμὸς ἄρχοντας διαστρέφει	καὶ	τοὺς ἀρίστους ἄνδρας. Διόπερ ἄνευ
[3, 1277]	ᾧ κοινωνεῖν ἔξεστιν ἀρχῆς, ἢ	καὶ	τοὺς βαναύσους πολίτας θετέον; Εἰ
[3, 1275]	τοὺς μήπω δι' ἡλικίαν ἐγγεγραμμένους	καὶ	τοὺς γέροντας τοὺς ἀφειμένους φατέον
[3, 1287]	καὶ χάριν εἰώθασι πράττειν, ἐπεὶ	καὶ	τοὺς ἰατροὺς ὅταν ὑποπτεύωσι πιστευθέντας
[3, 1283]	εἶναι τοῦ πολιτεύματος, ὁμοίως δὲ	καὶ	τοὺς κατὰ πλοῦτον, ἔχοιεν ἂν
[3, 1276]	τὸν τόπον καὶ τοὺς ἀνθρώπους,	καὶ	τοὺς μὲν ἕτερον τοὺς δ'
[3, 1282]	καὶ ὁμοίως ταῖς πολιτείαις ἀνάγκη	καὶ	τοὺς νόμους φαύλους ἢ σπουδαίους
[3, 1281]	ἆρα τοὺς ἐλάττους δίκαιον ἄρχειν	καὶ	τοὺς πλουσίους; Ἂν οὖν κἀκεῖνοι
[3, 1284]	ἄλλων, ὡς ὑπερβάλλοντα πολύ. Διὸ	καὶ	τοὺς ψέγοντας τὴν τυραννίδα καὶ
[3, 1275]	πατρὸς ἢ μητρός, οἱ δὲ	καὶ	τοῦτ' ἐπὶ πλέον ζητοῦσιν, οἷον
[3, 1277]	ταξιαρχήσαντα καὶ λοχαγήσαντα. Διὸ λέγεται	καὶ	τοῦτο καλῶς, ὡς οὐκ ἔστιν
[3, 1284]	καὶ ὅτι οὐχ ἁπλῶς δίκαιον,	καὶ	τοῦτο φανερόν· ἀλλ' ἐπὶ τῆς
[3, 1285]	ταῖς πόλεσι στρατηγὸν ἀίδιον εἶναι,	καὶ	τοῦτον ἢ κατὰ γένος ἢ
[3, 1277]	πολίτας θετέον; Εἰ μὲν οὖν	καὶ	τούτους θετέον οἷς μὴ μέτεστιν
[3, 1276]	ὅτι πολίτας μὲν εἶναι φατέον	καὶ	τούτους· περὶ δὲ τοῦ δικαίως
[3, 1282]	τε δημιουργὰς καὶ ὁ ἀρχιτεκτονικὸς	καὶ	τρίτος ὁ πεπαιδευμένος περὶ τὴν
[3, 1284]	ἀναγκαῖον εἶναι περὶ τοὺς ἴσους	καὶ	τῷ γένει καὶ τῇ δυνάμει,
[3, 1278]	ἀλήθειαν τῷ τε φύσει δούλῳ	καὶ	τῷ φύσει δεσπότῃ ταὐτοῦ συμφέροντος,
[3, 1283]	διὰ τῶν σπουδαίων ἀνδρῶν εἶναι,	καὶ	τῶν ἄλλων ἑκάστη τὸν αὐτὸν
[3, 1288]	οὖν ἢ γένος ὅλον ἢ	καὶ	τῶν ἄλλων ἕνα τινὰ συμβῇ
[3, 1280]	ζῆν (καὶ γὰρ ἂν δούλων	καὶ	τῶν ἄλλων ζῴων ἦν πόλις·
[3, 1281]	μετέχειν αὐτούς. Διόπερ καὶ Σόλων	καὶ	τῶν ἄλλων τινὲς νομοθετῶν τάττουσιν
[3, 1284]	Περσῶν βασιλεὺς Μήδους καὶ Βαβυλωνίους	καὶ	τῶν ἄλλων τοὺς πεφρονηματισμένους διὰ
[3, 1277]	ἄλλας ἔοικεν ἀναγκαῖον εἶναι κοινὰς	καὶ	τῶν ἀρχομένων καὶ τῶν ἀρχόντων,
[3, 1277]	εἶναι κοινὰς καὶ τῶν ἀρχομένων	καὶ	τῶν ἀρχόντων, ἀρχομένου δέ γε
[3, 1276]	καλεῖν ἕτερον ἢ ταὐτὸν ἔξεστι	καὶ	τῶν αὐτῶν κατοικούντων αὐτὴν καὶ
[3, 1277]	ἄρχει τῶν ὁμοίων τῷ γένει	καὶ	τῶν ἐλευθέρων. Ταύτην γὰρ λέγομεν
[3, 1285]	τῆς τε κατὰ πόλεμον ἡγεμονίας	καὶ	τῶν θυσιῶν, ὅσαι μὴ ἱερατικαί,
[3, 1282]	ἐνίων ἔργων καὶ τεχνῶν μετέχουσι	καὶ	τῶν ἰδιωτῶν τινες, ἀλλ' οὔ
[3, 1281]	ἀνδρῶν ἑκάστου τῶν πολλῶν, ὥσπερ	καὶ	τῶν μὴ καλῶν τοὺς καλούς
[3, 1278]	πολλαῖς δὲ πολιτείαις προσεφέλκει τινὰς	καὶ	τῶν ξένων ὁ νόμος· ὁ
[3, 1282]	κατὰ τὸ ἔργον ὑπερέχοντι διδόναι	καὶ	τῶν ὀργάνων τὴν ὑπεροχήν. Εἰ
[3, 1276]	ὀρέγεται τῶν πλωτήρων. Ὁμοίως τοίνυν	καὶ	τῶν πολιτῶν, καίπερ ἀνομοίων ὄντων,
[3, 1285]	ἦν καὶ δικαστὴς ὁ βασιλεύς,	καὶ	τῶν πρὸς τοὺς θεοὺς κύριος)
[3, 1276]	τῆς τοιαύτης ζητήσεως· ὁμοίως δὲ	καὶ	τῶν τὸν αὐτὸν κατοικούντων ἀνθρώπων
[3, 1287]	ἄρχειν βέλτιον, τούτους καταστατέον νομοφύλακας	καὶ	ὑπηρέτας τοῖς νόμοις· ἀναγκαῖον γὰρ
[3, 1277]	Λέγω δὲ θάτερον τὸ δύνασθαι	καὶ	ὑπηρετεῖν τὰς διακονικὰς πράξεις. Δούλου
[3, 1277]	εἶναι λέγουσί τινες ἄρχοντος, ὥσπερ	καὶ	φαίνονται οἱ τῶν βασιλέων υἱεῖς
[3, 1280]	πολιτικῆς διασκοποῦσιν ὅσοι φροντίζουσιν εὐνομίας.	καὶ	φανερὸν ὅτι δεῖ περὶ ἀρετῆς
[3, 1280]	τ' ἐγένοντο κατὰ τὰς πόλεις	καὶ	φατρίαι καὶ θυσίαι καὶ διαγωγαὶ
[3, 1282]	λανθάνειν. Ἔχει γὰρ τοῦτ' ἀπορίαν	καὶ	φιλοσοφίαν πολιτικήν. Ἴσως γὰρ ἂν
[3, 1281]	ὄντων ἕκαστον μόριον ἔχειν ἀρετῆς	καὶ	φρονήσεως, καὶ γίνεσθαι συνελθόντας ὥσπερ
[3, 1277]	ἄρχοντα τὸν σπουδαῖον ἀγαθὸν εἶναι	καὶ	φρόνιμον, τὸν δὲ πολίτην οὐκ
[3, 1284]	τινὰ τῷ κολούειν τοὺς ὑπερέχοντας	καὶ	φυγαδεύειν. Τὸ δ' αὐτὸ καὶ
[3, 1275]	ἐπεὶ καὶ περὶ τῶν ἀτίμων	καὶ	φυγάδων ἔστι τὰ τοιαῦτα καὶ
[3, 1287]	πολιτικαῖς ἀρχαῖς πολλὰ πρὸς ἐπήρειαν	καὶ	χάριν εἰώθασι πράττειν, ἐπεὶ καὶ
[3, 1287]	μόναρχοι ποιοῦσιν αὑτῶν καὶ ὦτα	καὶ	χεῖρας καὶ πόδας· τοὺς γὰρ
[3, 1287]	κρίνων καὶ πράττων δυσὶ ποσὶ	καὶ	χερσίν, ἢ πολλοὶ πολλοῖς· ἐπεὶ
[3, 1284]	οἷον Ἀθηναῖοι μὲν περὶ Σαμίους	καὶ	Χίους καὶ Λεσβίους (ἐπεὶ γὰρ
[3, 1276]	μὴ τὴν αὐτήν, ὥσπερ γε	καὶ	χορὸν ὁτὲ μὲν κωμικὸν ὁτὲ
[3, 1280]	αὐτὸν καὶ ἕνα κατοικούντων τόπον	καὶ	χρωμένων ἐπιγαμίαις. Διὸ κηδεῖαί τ'
[3, 1285]	μελλούσῃ καλῶς οἰκήσεσθαι καὶ πόλει	καὶ	χώρᾳ βασιλεύεσθαι, ἢ οὔ, ἀλλ'
[3, 1286]	ἀριστοκρατία βασιλείας, καὶ μετὰ δυνάμεως	καὶ	χωρὶς δυνάμεως οὔσης τῆς ἀρχῆς,
[3, 1278]	ἐστὶ τέλος, καὶ κοινῇ πᾶσι	καὶ	χωρίς· συνέρχονται δὲ καὶ τοῦ
[3, 1280]	θεωροῦσιν, εἴπερ ὁμοίως ὁμιλοῖεν συνελθόντες	καὶ	χωρίς. Φανερὸν τοίνυν ὅτι ἡ
[3, 1277]	εὐθὺς ἐκ ψυχῆς καὶ σώματος,	καὶ	ψυχὴ ἐκ λόγου καὶ ὀρέξεως,
[3, 1287]	πολλοὺς οἱ μόναρχοι ποιοῦσιν αὑτῶν	καὶ	ὦτα καὶ χεῖρας καὶ πόδας·