Livre, Pages
[3, 1282]	ὁ δαιτυμὼν ἀλλ' οὐχ ὁ	μάγειρος.	Ταύτην μὲν οὖν τὴν ἀπορίαν
[3, 1277]	ἣν δεῖ τὸν ἄρχοντα ἀρχόμενον	μαθεῖν,	οἷον ἱππαρχεῖν ἱππαρχηθέντα, στρατηγεῖν στρατηγηθέντα
[3, 1279]	αὐτῶν. Δεῖ δὲ μικρῷ διὰ	μακροτέρων	εἰπεῖν τίς ἑκάστη τούτων τῶν
[3, 1278]	εἶναι πολίτην (ἀπὸ τιμημάτων γὰρ	μακρῶν	αἱ μεθέξεις τῶν ἀρχῶν) βάναυσον
[3, 1275]	οὕτω μετέχοντας. Ὁ μὲν οὖν	μάλιστ'	ἂν ἐφαρμόσας πολίτης ἐπὶ πάντας
[3, 1275]	ὁ λεχθεὶς ἐν μὲν δημοκρατίᾳ	μάλιστ'	ἐστὶ πολίτης, ἐν δὲ ταῖς
[3, 1283]	ἡ παιδεία καὶ ἡ ἀρετὴ	μάλιστα	δικαίως ἂν ἀμφισβητοίησαν, καθάπερ εἴρηται
[3, 1282]	τὸ τέλος, μέγιστον δὲ καὶ	μάλιστα	ἐν τῇ κυριωτάτῃ πασῶν, αὕτη
[3, 1276]	ἔχει τὸν τρόπον, φανερὸν ὅτι	μάλιστα	λεκτέον τὴν αὐτὴν πόλιν εἰς
[3, 1280]	ὁμολογοῦσι, τὴν δὲ οἷς ἀμφισβητοῦσι,	μάλιστα	μὲν διὰ τὸ λεχθὲν ἄρτι,
[3, 1278]	μέρος ἑκάστῳ τοῦ ζῆν καλῶς.	Μάλιστα	μὲν οὖν τοῦτ' ἐστὶ τέλος,
[3, 1284]	δὴ δοκοῦσι διώκειν τὴν ἰσότητα	μάλιστα	πάντων, ὥστε τοὺς δοκοῦντας ὑπερέχειν
[3, 1278]	ἐκ τούτων, καὶ ὅτι λέγεται	μάλιστα	πολίτης ὁ μετέχων τῶν τιμῶν,
[3, 1279]	ἠκριβῶσθαι πρὸς πᾶσαν ἀρετήν, ~ἀλλὰ	μάλιστα	τὴν πολεμικήν· αὕτη γὰρ ἐν
[3, 1278]	τῶν τε ἄλλων ἀρχῶν καὶ	μάλιστα	τῆς κυρίας πάντων. Κύριον μὲν
[3, 1278]	πολίτου ἀναγκαῖον εἶναι πλείω, καὶ	μάλιστα	τοῦ ἀρχομένου πολίτου, ὥστ' ἐν
[3, 1285]	πολιτείᾳ δοκεῖ μὲν εἶναι βασιλεία	μάλιστα	τῶν κατὰ νόμον, οὐκ ἔστι
[3, 1286]	πολλὰ ἢ εἷς ὁστισοῦν. Ἔτι	μᾶλλον	ἀδιάφθορον τὸ πολύκαθάπερ ὕδωρ τὸ
[3, 1287]	τῶν γραμμάτων θεραπείαν ζητήσαιεν ἂν	μᾶλλον.	~Ἀλλὰ μὴν εἰσάγονταί γ' ἐφ'
[3, 1287]	ἄνισον τοὺς ἴσους· διόπερ οὐδένα	μᾶλλον	ἄρχειν ἢ ἄρχεσθαι δίκαιον, καὶ
[3, 1282]	μήπω δῆλον τὸ λεγόμενον, ἔτι	μᾶλλον	αὐτὸ προαγαγοῦσιν ἔσται φανερόν. Εἰ
[3, 1276]	καὶ πᾶσα ἥτις ἔχει περιγραφὴν	μᾶλλον	ἔθνους ἢ πόλεως· ἧς γέ
[3, 1286]	τοιαύτης στρατηγίας ἐπισκοπεῖν νόμων ἔχει	μᾶλλον	εἶδος ἢ πολιτείας ςἐν ἁπάσαις
[3, 1285]	οὔ, ἀλλ' ἄλλη τις πολιτεία	μᾶλλον,	ἢ τισὶ μὲν συμφέρει τισὶ
[3, 1283]	τούτους ἂν δέοι κυρίους εἶναι	μᾶλλον	ἢ τὸ πλῆθος. Πάντα δὴ
[3, 1275]	ἁπλῶς οὐδενὶ τῶν ἄλλων ὁρίζεται	μᾶλλον	ἢ τῷ μετέχειν κρίσεως καὶ
[3, 1287]	Τὸν ἄρα νόμον ἄρχειν αἱρετώτερον	μᾶλλον	ἢ τῶν πολιτῶν ἕνα τινά,
[3, 1277]	ἄρχοντα οὐκ ἀναγκαῖον, ἀλλὰ χρῆσθαι	μᾶλλον·	θάτερον δὲ καὶ ἀνδραποδῶδες. Λέγω
[3, 1283]	ὡς ἐγγὺς ἀλλήλων (πολῖται γὰρ	μᾶλλον	οἱ γενναιότεροι τῶν ἀγεννῶν, ἡ
[3, 1286]	ὁ εἷς ἀδιαφθορώτερος ἄρχων, ἢ	μᾶλλον	οἱ πλείους μὲν τὸν ἀριθμὸν
[3, 1275]	ἢ κτισάντων. Ἀλλ' ἴσως ἐκεῖνο	μᾶλλον	ταύτης πως ποτὲ χρὴ λέγειν
[3, 1281]	ὅτι δὲ δεῖ κύριον εἶναι	μᾶλλον	τὸ πλῆθος ἢ τοὺς ἀρίστους
[3, 1283]	ἂν εἴη συμβλητόν. Εἰ γὰρ	μᾶλλον	τὸ τὶ μέγεθος, καὶ ὅλως
[3, 1280]	τοῦ ζῆν μόνον ἕνεκεν ἀλλὰ	μᾶλλον	τοῦ εὖ ζῆν (καὶ γὰρ
[3, 1286]	τῆς ζητήσεως αὕτη, πότερον συμφέρει	μᾶλλον	ὑπὸ τοῦ ἀρίστου ἀνδρὸς ἄρχεσθαι
[3, 1283]	ἔτι πρὸς τὰ συμβόλαια πιστοὶ	μᾶλλον	ὡς ἐπὶ τὸ πλέον· οἱ
[3, 1282]	οὔ τι τῶν εἰδότων γε	μᾶλλον.	Ὥστε κατὰ μὲν τοῦτον τὸν
[3, 1277]	οὐδὲ τὸν πολίτην τὸν ἀγαθὸν	μανθάνειν,	εἰ μή ποτε χρείας χάριν
[3, 1277]	οὐ ταὐτὰ δεῖν τὸν ἄρχοντα	μανθάνειν	καὶ τὸν ἀρχόμενον, τὸν δὲ
[3, 1285]	Ὃν δέ κ' ἐγὼν ἀπάνευθε	μάχης	οὔ οἱ ἄρκιον ἐσσεῖται φυγέειν
[3, 1285]	ἀχόλω καὶ βαρυδαίμονος ἐστάσαντο τύραννον	μέγ'	ἐπαινέοντες ἀόλλεες" ~Αὗται μὲν οὖν
[3, 1282]	καθ' ἕνα καὶ κατ' ὀλίγους	μεγάλας	ἀρχὰς ἀρχόντων. Ταῦτα μὲν οὖν
[3, 1282]	τὰς μεγίστας ἀρχὰς ἄρχουσιν ἀπὸ	μεγάλων.	Ὁμοίως δή τις ἂν λύσειε
[3, 1280]	εἰς ἕν, ὥστε ἅπτεσθαι τὴν	Μεγαρέων	πόλιν καὶ Κορινθίων τοῖς τείχεσιν,
[3, 1283]	ἂν συμβλητὰ πάντα. Τοσόνδε γὰρ	μέγεθος	εἰ κρεῖττον τοσοῦδε, τοσόνδε δῆλον
[3, 1283]	μέγεθος, καὶ ὅλως ἂν τὸ	μέγεθος	ἐνάμιλλον εἴη καὶ πρὸς πλοῦτον
[3, 1283]	εἰ πλεῖον ὁδὶ διαφέρει κατὰ	μέγεθος	ἢ ὁδὶ κατ' ἀρετήν, καὶ
[3, 1282]	καὶ κατὰ χρῶμα καὶ κατὰ	μέγεθος	καὶ καθ' ὁτιοῦν τῶν ἀγαθῶν
[3, 1283]	Εἰ γὰρ μᾶλλον τὸ τὶ	μέγεθος,	καὶ ὅλως ἂν τὸ μέγεθος
[3, 1283]	καὶ πλεῖον ὑπερέχει ὅλως ἀρετὴ	μεγέθους,	εἴη ἂν συμβλητὰ πάντα. Τοσόνδε
[3, 1276]	χρήσιμος ἡ σκέψις (περὶ γὰρ	μεγέθους	τῆς πόλεως, τό τε πόσον
[3, 1282]	δὲ καὶ στρατηγοῦσι καὶ τὰς	μεγίστας	ἀρχὰς ἄρχουσιν ἀπὸ μεγάλων. Ὁμοίως
[3, 1282]	αἱ τῶν ἀρχῶν αἱρέσεις εἰσὶ	μέγιστον·	ἃς ἐν ἐνίαις πολιτείαις, ὥσπερ
[3, 1282]	καὶ τέχναις ἀγαθὸν τὸ τέλος,	μέγιστον	δὲ καὶ μάλιστα ἐν τῇ
[3, 1281]	μετέχειν αὐτοὺς τῶν ἀρχῶν τῶν	μεγίστων	οὐκ ἀσφαλές (διά τε γὰρ
[3, 1278]	(ἀπὸ τιμημάτων γὰρ μακρῶν αἱ	μεθέξεις	τῶν ἀρχῶν) βάναυσον δὲ ἐνδέχεται·
[3, 1284]	φαῖεν ἂν δεῖν ἐκβάλλειν καὶ	μεθιστάναι	τὸν τοιοῦτον· ἀλλὰ μὴν οὐδ'
[3, 1284]	ἄλλην πολιτικὴν ἰσχὺν ὠστράκιζον καὶ	μεθίστασαν	ἐκ τῆς πόλεως χρόνους ὡρισμένους.
[3, 1279]	ἀπορίας, τῷ δὲ περὶ ἑκάστην	μέθοδον	φιλοσοφοῦντι καὶ μὴ μόνον ἀποβλέποντι
[3, 1282]	εὐγένειαν ἢ κάλλος, εἰ καὶ	μεῖζον	ἕκαστον ἐκείνων ἀγαθόν ἐστι τῆς
[3, 1284]	νεώς, οὐδὲ δὴ χοροδιδάσκαλος τὸν	μεῖζον	καὶ κάλλιον τοῦ παντὸς χοροῦ
[3, 1286]	ῥᾴδιον πιστεῦσαι· χαλεπὸν γάρ, καὶ	μείζονος	ἀρετῆς ἢ κατ' ἀνθρωπίνην φύσιν.
[3, 1282]	Δοκεῖ γὰρ ἄτοπον εἶναι τὸ	μειζόνων	εἶναι κυρίους τοὺς φαύλους τῶν
[3, 1282]	τὸν δικαστήν) ὥστε δικαίως κύριον	μειζόνων	τὸ πλῆθος· ἐκ γὰρ πολλῶν
[3, 1281]	ἐλευθερίαν καὶ γένος ἴσοις ἢ	μείζοσι	κατὰ δὲ τὴν πολιτικὴν ἀρετὴν
[3, 1286]	γενέσθαι δημοκρατίας. Ἐπεὶ δὲ καὶ	μείζους	εἶναι συμβέβηκε τὰς πόλεις, ἴσως
[3, 1286]	δυνάμεως, πότερον ἔχειν δεῖ τὸν	μέλλοντα	βασιλεύειν ἰσχύν τινα περὶ αὑτόν,
[3, 1288]	καθίστασθαι πῶς. {Ἀνάγκη δὴ τὸν	μέλλοντα	περὶ αὐτῆς ποιήσασθαι τὴν προσήκουσαν
[3, 1285]	Σκεπτέον δὲ πότερον συμφέρει τῇ	μελλούσῃ	καλῶς οἰκήσεσθαι καὶ πόλει καὶ
[3, 1285]	Πιττακὸν ἔν τινι τῶν σκολιῶν	μελῶν·	τὸν κακοπάτριδα Πίττακον πόλιος τᾶς
[3, 1281]	ἀδικίαν καὶ δι' ἀφροσύνην τὰ	μὲν	ἀδικεῖν ἀνάγκη τὰ δ' ἁμαρτάνειν
[3, 1285]	Ὅμηρος· ὁ γὰρ Ἀγαμέμνων κακῶς	μὲν	ἀκούων ἠνείχετο ἐν ταῖς ἐκκλησίαις,
[3, 1276]	τοιαύτην ἐπωνυμίανν δῆλον ὡς ὁ	μὲν	ἀκριβέστατος ἑκάστου λόγος ἴδιος ἔσται
[3, 1280]	τῆς μεταδόσεως χάριν· ἀλλὰ ταῦτα	μὲν	ἀναγκαῖον ὑπάρχειν, εἴπερ ἔσται πόλις,
[3, 1276]	τοῦ δ' ὑπεξιόντος, ἢ τοὺς	μὲν	ἀνθρώπους φατέον εἶναι τοὺς αὐτοὺς
[3, 1278]	καὶ οἱ ἄνδρες, ἀλλ' οἱ	μὲν	ἁπλῶς οἱ δ' ἐξ ὑποθέσεως·
[3, 1283]	ἐστι καθ' ὃν ἀξιοῦσιν αὐτοὶ	μὲν	ἄρχειν τοὺς δ' ἄλλους ὑπὸ
[3, 1288]	ὑπερέχον εἶναι κατ' ἀρετήν, τῶν	μὲν	ἄρχεσθαι δυναμένων τῶν δ' ἄρχειν
[3, 1275]	δὲ λίαν ἀλλὰ προστιθέντας τοὺς	μὲν	ἀτελεῖς τοὺς δὲ παρηκμακότας ἤ
[3, 1275]	διαφέρει τῷ εἴδει, καὶ τὸ	μὲν	αὐτῶν ἐστι πρῶτον τὸ δὲ
[3, 1285]	συνεχῶς ἦρχον· ὕστερον δὲ τὰ	μὲν	αὐτῶν παριέντων τῶν βασιλέων, τὰ
[3, 1285]	εἶναι τὰ ἤθη φύσει οἱ	μὲν	βάρβαροι τῶν Ἑλλήνων, οἱ δὲ
[3, 1279]	παρεκβάσεις δὲ τῶν εἰρημένων τυραννὶς	μὲν	βασιλείας, ὀλιγαρχία δὲ ἀριστοκρατίας, δημοκρατία
[3, 1283]	τῶν ἀρχῶν (εἰ γὰρ οἱ	μὲν	βραδεῖς οἱ δὲ ταχεῖς, οὐδὲν
[3, 1280]	νομίζουσι δίκαιον λέγειν ἁπλῶς. Οἱ	μὲν	γὰρ ἂν κατά τι ἄνισοι
[3, 1278]	διοριζόμεθα περὶ αὐτῶν πολλάκις. Ἡ	μὲν	γὰρ δεσποτεία, καίπερ ὄντος κατ'
[3, 1279]	πολιτεία. Συμβαίνει δ' εὐλόγως· ἕνα	μὲν	γὰρ διαφέρειν κατ' ἀρετὴν ἢ
[3, 1278]	οἱ δ' ἐξ ὑποθέσεως· πολῖται	μὲν	γάρ εἰσιν, ἀλλ' ἀτελεῖς. Ἐν
[3, 1276]	ἀνομοίων ὄντων τὴν δύναμιν νὁ	μὲν	γάρ ἐστιν ἐρέτης, ὁ δὲ
[3, 1281]	κατὰ μόνας οὐκ ἐῶσιν. Πάντες	μὲν	γὰρ ἔχουσι συνελθόντες ἱκανὴν αἴσθησιν,
[3, 1285]	τοὺς δὲ τυράννους ξενικόν· οἱ	μὲν	γὰρ κατὰ νόμον καὶ ἑκόντων
[3, 1287]	καὶ ποιητέον τὴν σκέψιν. Ὁ	μὲν	γὰρ κατὰ νόμον λεγόμενος βασιλεὺς
[3, 1277]	ἑτέρα ἀνδρὸς καὶ γυναικός· τοῦ	μὲν	γὰρ κτᾶσθαι τῆς δὲ φυλάττειν
[3, 1285]	πολλαὶ μεταξὺ τούτων εἰσίν· ἐλαττόνων	μὲν	γὰρ κύριοι τῆς παμβασιλείας, πλειόνων
[3, 1281]	ἔχουσιν ἀρετῆς μηδὲ ἕν. Τὸ	μὲν	γὰρ μετέχειν αὐτοὺς τῶν ἀρχῶν
[3, 1280]	εἶναι τοὺς δὲ πολλούς. Εὐποροῦσι	μὲν	γὰρ ὀλίγοι, τῆς δὲ ἐλευθερίας
[3, 1287]	τοῖς ἔχουσι τὰς τέχνας. Οἱ	μὲν	γὰρ οὐδὲν διὰ φιλίαν παρὰ
[3, 1278]	μάλιστα τῆς κυρίας πάντων. Κύριον	μὲν	γὰρ πανταχοῦ τὸ πολίτευμα τῆς
[3, 1284]	πολιτείας, καὶ τὰς ὀρθάς· αἱ	μὲν	γὰρ παρεκβεβηκυῖαι πρὸς τὸ ἴδιον
[3, 1279]	συμβεβηκὸς μετέχει τῆς ὠφελείας. Ὁ	μὲν	γὰρ πλωτήρ, ὁ δὲ τῶν
[3, 1277]	πολίτου καὶ ἀνδρὸς ἀγαθοῦ. Τὴν	μὲν	γὰρ τοῦ σπουδαίου πολίτου δεῖ
[3, 1279]	ἀριστοκρατίας, δημοκρατία δὲ πολιτείας. Ἡ	μὲν	γὰρ τυραννίς ἐστι μοναρχία πρὸς
[3, 1280]	δὲ κυριώτατον οὐ λέγουσιν. Εἰ	μὲν	γὰρ τῶν κτημάτων χάριν ἐκοινώνησαν
[3, 1277]	γὰρ ἔτι συμβαίνει γίνεσθαι τὸν	μὲν	δεσπότην τὸν δὲ δοῦλον) Ἀλλ'
[3, 1275]	πολιτείαν. Διόπερ ὁ λεχθεὶς ἐν	μὲν	δημοκρατίᾳ μάλιστ' ἐστὶ πολίτης, ἐν
[3, 1285]	εἶναι μόνον. Ἦρχον δ' οἱ	μὲν	διὰ βίου τὴν ἀρχὴν ταύτην,
[3, 1280]	τὴν δὲ οἷς ἀμφισβητοῦσι, μάλιστα	μὲν	διὰ τὸ λεχθὲν ἄρτι, διότι
[3, 1280]	τὰς μεταδόσεις, οἷον εἰ ὁ	μὲν	εἴη τέκτων ὁ δὲ γεωργὸς
[3, 1285]	ἐν τῇ Λακωνικῇ πολιτείᾳ δοκεῖ	μὲν	εἶναι βασιλεία μάλιστα τῶν κατὰ
[3, 1279]	που συμβαίνοι τοὺς ἀπόρους ἐλάττους	μὲν	εἶναι τῶν εὐπόρων, κρείττους δ'
[3, 1276]	ὡς ἔφαμεν) δῆλον ὅτι πολίτας	μὲν	εἶναι φατέον καὶ τούτους· περὶ
[3, 1275]	ἀρχῆς. Τῶν δ' ἀρχῶν αἱ	μέν	εἰσι διῃρημέναι κατὰ χρόνον, ὥστ'
[3, 1282]	τῶν τοιούτων ἐστίν. Καίτοι τῆς	μὲν	ἐκκλησίας μετέχουσι καὶ βουλεύουσι καὶ
[3, 1281]	μέτεστι πλεῖον ἢ τοῖς κατὰ	μὲν	ἐλευθερίαν καὶ γένος ἴσοις ἢ
[3, 1277]	δικαιοσύνης ἀρχικῆς. Καὶ γὰρ ἀρχομένου	μὲν	ἐλευθέρου δὲ δῆλον ὅτι οὐ
[3, 1279]	οὕτω προσαγορεύῃ τὰς πολιτείας, ὀλιγαρχίαν	μὲν	ἐν ᾗ τὰς ἀρχὰς ἔχουσιν
[3, 1287]	καὶ κρίνειεν. Ἀλλ' ἐπειδὴ τὰ	μὲν	ἐνδέχεται περιληφθῆναι τοῖς νόμοις τὰ
[3, 1278]	ἀναγκαίων. Τῶν δ' ἀναγκαίων οἱ	μὲν	ἑνὶ λειτουργοῦντες τὰ τοιαῦτα δοῦλοι,
[3, 1284]	κατ' ἀρετῆς ὑπερβολήν, ἢ πλείους	μὲν	ἑνὸς μὴ μέντοι δυνατοὶ πλήρωμα
[3, 1285]	χρόνους (αὕτη δ' ἦν ἑκόντων	μέν,	ἐπὶ τισὶ δ' ὡρισμένοις· στρατηγός
[3, 1276]	τὰς αὐτάς, καίπερ αἰεὶ τοῦ	μὲν	ἐπιγινομένου νάματος τοῦ δ' ὑπεξιόντος,
[3, 1278]	καὶ δεσποτείας, καὶ ὅτι φύσει	μέν	ἐστιν ἄνθρωπος ζῷον πολιτικόν. Διὸ
[3, 1277]	μὴ ἀρχθέντα. Τούτων δὲ ἀρετὴ	μὲν	ἑτέρα, δεῖ δὲ τὸν πολίτην
[3, 1276]	καὶ τοὺς ἀνθρώπους, καὶ τοὺς	μὲν	ἕτερον τοὺς δ' ἕτερον οἰκῆσαι
[3, 1279]	κἄν εἴ τις συνθεὶς τῇ	μὲν	εὐπορίᾳ τὴν ὀλιγότητα τῇ δ'
[3, 1279]	ταῖς δημοκρατίαις, διὰ τὸ τοὺς	μὲν	εὐπόρους ὀλίγους, πολλοὺς δ' εἶναι
[3, 1286]	χαλεπὸν διορίσαι· δεῖ γὰρ αὐτὸν	μὲν	ἔχειν ἰσχύν, εἶναι δὲ τοσαύτην
[3, 1276]	ἑτέραν εἶναι λέγομεν, ἂν ὁτὲ	μὲν	ᾖ Δώριος ὁτὲ δὲ Φρύγιος.
[3, 1285]	ταῦτα, τέτταρα τὸν ἀριθμόν, μία	μὲν	ἡ περὶ τοὺς ἡρωικοὺς χρόνους
[3, 1279]	κατὰ μέρος ἀξιοῦσιν ἄρχειν, πρότερον	μέν,	ᾗ πέφυκεν, ἀξιοῦντες ἐν μέρει
[3, 1284]	οὖν ταῖς παρεκβεβηκυίαις πολιτείαις ὅτι	μὲν	ἰδίᾳ συμφέρει καὶ δίκαιόν ἐστι,
[3, 1275]	μὲν οὖν ὁ Λεοντῖνος, τὰ	μὲν	ἴσως ἀπορῶν τὰ δ' εἰρωνευόμενος,
[3, 1286]	τοσαύτην τὴν ἰσχὺν ὥστε ἑκάστου	μὲν	καὶ ἑνὸς καὶ συμπλειόνων κρείττω
[3, 1279]	τούτων διορισθεισῶν. Ἐπεὶ δὲ πολιτεία	μὲν	καὶ πολίτευμα σημαίνει ταὐτόν, πολίτευμα
[3, 1285]	διὰ βίου, τούτων δ' αἱ	μὲν	κατὰ γένος εἰσὶν αἱ δ'
[3, 1282]	εἰ τοῦτο, δῆλον ὅτι τοὺς	μὲν	κατὰ τὰς ὀρθὰς πολιτείας ἀναγκαῖον
[3, 1282]	Εἰ γὰρ εἴη τις ὑπερέχων	μὲν	κατὰ τὴν αὐλητικήν, πολὺ δ'
[3, 1276]	ὥσπερ γε καὶ χορὸν ὁτὲ	μὲν	κωμικὸν ὁτὲ δὲ τραγικὸν ἕτερον
[3, 1280]	οὐδ' εἴ τινες οἰκοῖεν χωρὶς	μέν,	μὴ μέντοι τοσοῦτον ἄπωθεν ὥστε
[3, 1279]	ἕκαστον ἀλήθειαν. Ἔστι δὲ τυραννὶς	μὲν	μοναρχία, καθάπερ εἴρηται, δεσποτικὴ τῆς
[3, 1279]	συμφέροντος. Καλεῖν δ' εἰώθαμεν τῶν	μὲν	μοναρχιῶν τὴν πρὸς τὸ κοινὸν
[3, 1279]	ὀλίγους ἢ τοὺς πολλούς, ὅταν	μὲν	ὁ εἷς ἢ οἱ ὀλίγοι
[3, 1283]	τῶν πολιτῶν· πολίτης δὲ κοινῇ	μὲν	ὁ μετέχων τοῦ ἄρχειν καὶ
[3, 1281]	ψυχήν. Ἂν οὖν ᾖ νόμος	μὲν	ὀλιγαρχικὸς δὲ ἢ δημοκρατικός, τί
[3, 1281]	τὸ πλῆθος ἢ τοὺς ἀρίστους	μὲν	ὀλίγους δέ, δόξειεν ἂν λύεσθαι
[3, 1280]	ἀλλὰ συμβαίνει, καθάπερ εἴπομεν, τοὺς	μὲν	ὀλίγους εἶναι τοὺς δὲ πολλούς.
[3, 1279]	λόγος ποιεῖν δῆλον ὅτι τὸ	μὲν	ὀλίγους ἢ πολλοὺς εἶναι κυρίους
[3, 1275]	διῃρημέναι κατὰ χρόνον, ὥστ' ἐνίας	μὲν	ὅλως δὶς τὸν αὐτὸν οὐκ
[3, 1280]	καὶ πλοῦτός ἐστιν, ~καὶ ἀναγκαῖον	μέν,	ὅπου ἂν ἄρχωσι διὰ πλοῦτον,
[3, 1279]	τὸ κοινῇ συμφέρον σκοποῦσιν, αὗται	μὲν	ὀρθαὶ τυγχάνουσιν οὖσαι κατὰ τὸ
[3, 1279]	τὸ κοινὸν συμφέρον ἄρχωσι, ταύτας	μὲν	ὀρθὰς ἀναγκαῖον εἶναι τὰς πολιτείας,
[3, 1281]	αὕτη τῆς πολιτείας ἀπορίαν πρώτην	μὲν	ὅτι δόξειεν ἂν τοῦ αὐτοῦ
[3, 1283]	οὐ πάντες δικαίως· οἱ πλούσιοι	μὲν	ὅτι πλεῖον μέτεστι τῆς χώρας
[3, 1275]	ἐν δὲ ταῖς ἄλλαις ἐνδέχεται	μέν,	οὐ μὴν ἀναγκαῖον. Ἐν ἐνίαις
[3, 1284]	ἐάσει συγχορεύειν. Ὥστε διὰ τοῦτο	μὲν	οὐδὲν κωλύει τοὺς μονάρχους συμφωνεῖν
[3, 1284]	(φασὶ γὰρ τὸν Περίανδρον εἰπεῖν	μὲν	οὐδὲν πρὸς τὸν πεμφθέντα κήρυκα
[3, 1278]	Ἐν δὲ ταῖς ὀλιγαρχίαις θῆτα	μὲν	οὐκ ἐνδέχεται εἶναι πολίτην (ἀπὸ
[3, 1285]	ἔκρινον. Τοῦτο δ' ἐποίουν οἱ	μὲν	οὐκ ὀμνύοντες οἱ δ' ὀμνύοντες·
[3, 1275]	πολλάκις οὐκ ἔστι πολίτης. Τοὺς	μὲν	οὖν ἄλλως πως τυγχάνοντας ταύτης
[3, 1275]	δικαστὴς καὶ ὁ ἐκκλησιαστής. Τάχα	μὲν	οὖν ἂν φαίη τις οὐδ'
[3, 1288]	μέρος τοῦτον ἀλλ' ἁπλῶς. Περὶ	μὲν	οὖν βασιλείας, τίνας ἔχει διαφοράς,
[3, 1285]	δεσποτικὴν ἀρχὴν οὐδὲν δυσχεραίνοντες. Τυραννικαὶ	μὲν	οὖν διὰ τὸ τοιοῦτόν εἰσιν,
[3, 1282]	ὀλίγους μεγάλας ἀρχὰς ἀρχόντων. Ταῦτα	μὲν	οὖν διωρίσθω τοῦτον τὸν τρόπον·
[3, 1278]	ἀμφοῖν ἀστῶν πολίτας ποιοῦσιν. Ὅτι	μὲν	οὖν εἴδη πλείω πολίτου, φανερὸν
[3, 1285]	πολίτας ἔχουσι τὴν φυλακήν. Δύο	μὲν	οὖν εἴδη ταῦτα μοναρχίας, ἕτερον
[3, 1285]	τὴν ἡγεμονίαν μόνον εἶχον. Βασιλείας	μὲν	οὖν εἴδη ταῦτα, τέτταρα τὸν
[3, 1285]	τύραννον μέγ' ἐπαινέοντες ἀόλλεες" ~Αὗται	μὲν	οὖν εἰσί τε καὶ ἦσαν
[3, 1276]	ἀρετὴν εἶναι τὴν τελείαν. Ὅτι	μὲν	οὖν ἐνδέχεται πολίτην ὄντα σπουδαῖον
[3, 1285]	ἦν τοῦ σκήπτρου ἐπανάτασις. Οἱ	μὲν	οὖν ἐπὶ τῶν ἀρχαίων χρόνων
[3, 1276]	τὴν αὐτὴν ἀλλ' ἑτέραν. Ἡ	μὲν	οὖν ἐπιπολαιοτάτη τῆς ἀπορίας ζήτησις
[3, 1277]	δῆμον γενέσθαι τὸν ἔσχατον. Τὰ	μὲν	οὖν ἔργα τῶν ἀρχομένων οὕτως
[3, 1275]	πάντων ἢ περὶ τινῶν. Τίς	μὲν	οὖν ἐστιν ὁ πολίτης, ἐκ
[3, 1278]	χάριν τῶν συνοικούντων ἐστίν. Πότερον	μὲν	οὖν ἑτέραν ἢ τὴν αὐτὴν
[3, 1277]	ἄρχων αὐλητὴς ὁ χρώμενος. Πότερον	μὲν	οὖν ἡ αὐτὴ ἀρετὴ ἀνδρὸς
[3, 1285]	θεοὺς ἀποδέδοται τοῖς βασιλεῦσιν. Αὕτη	μὲν	οὖν ἡ βασιλεία οἷον στρατηγία
[3, 1283]	τὰς τοιαύτας πολιτείας περεκβάσεις. Εἴρηται	μὲν	οὖν καὶ πρότερον ὅτι διαμφισβητοῦσι
[3, 1277]	τοὺς βαναύσους πολίτας θετέον; Εἰ	μὲν	οὖν καὶ τούτους θετέον οἷς
[3, 1275]	πολίτας τοὺς οὕτω μετέχοντας. Ὁ	μὲν	οὖν μάλιστ' ἂν ἐφαρμόσας πολίτης
[3, 1286]	ὅλως ἢ ᾧ συμφυές· τῷ	μὲν	οὖν νόμῳ τοῦτο οὐχ ὑπάρχει,
[3, 1275]	τέταρτον, πῶς ἔσται πολίτης. Γοργίας	μὲν	οὖν ὁ Λεοντῖνος, τὰ μὲν
[3, 1287]	ἄρχειν οἴεται δεῖν ὁμοίως. Ἃ	μὲν	οὖν οἱ διαμφισβητοῦντες πρὸς τὴν
[3, 1287]	φίλους ποιοῦνται συνάρχους. Μὴ φίλοι	μὲν	οὖν ὄντες οὐ ποιήσουσι κατὰ
[3, 1275]	γὰρ ταῦτα τούτοις ὑπάρχει· πολλαχοῦ	μὲν	οὖν οὐδὲ τούτων τελέως οἱ
[3, 1279]	ἐστιν ἀεὶ τῶν πλωτήρων· ὁ	μὲν	οὖν παιδοτρίβης ἢ κυβερνήτης σκοπεῖ
[3, 1281]	κατ' ἀρετὴν δ' ὑπερεχομένοις. Ὅτι	μὲν	οὖν πάντες οἱ περὶ τῶν
[3, 1281]	δέ τινος ἕτερον μόριον. Εἰ	μὲν	οὖν περὶ πάντα δῆμον καὶ
[3, 1286]	πάντων, ἢ οὐ συμφέρει. Τὸ	μὲν	οὖν περὶ τῆς τοιαύτης στρατηγίας
[3, 1280]	τοῦ συζῆν προαίρεσις φιλία. Τέλος	μὲν	οὖν πόλεως τὸ εὖ ζῆν,
[3, 1283]	ἢ οὐκ ἔσται; Καθ' ἑκάστην	μὲν	οὖν πολιτείαν τῶν εἰρημένων ἀναμφισβήτητος
[3, 1276]	δ' ἕτερον οἰκῆσαι τόπον. Ταύτην	μὲν	οὖν πραοτέραν θετέον τὴν ἀπορίαν,
[3, 1286]	τῶν καθ' ἕκαστον. Καθ' ἕνα	μὲν	οὖν συμβαλλόμενος ὁστισοῦν ἴσως χείρων·
[3, 1286]	ᾗ φυλάξει τοὺς νόμους. Τάχα	μὲν	οὖν τὰ περὶ τὸν βασιλέα
[3, 1284]	στασιαστικῶς ἐχρῶντο τοῖς ὀστρακισμοῖς. Ἐν	μὲν	οὖν ταῖς παρεκβεβηκυίαις πολιτείαις ὅτι
[3, 1282]	ἀλλ' οὐχ ὁ μάγειρος. Ταύτην	μὲν	οὖν τὴν ἀπορίαν τάχα δόξειέ
[3, 1283]	δὲ τούτων οἰκεῖσθαι καλῶς. Πρὸς	μὲν	οὖν τὸ πόλιν εἶναι δόξειεν
[3, 1288]	καὶ τί τὸ πολιτικόν. Βασιλευτὸν	μὲν	οὖν τὸ τοιοῦτόν ἐστι πλῆθος
[3, 1278]	γάρ εἰσιν, ἀλλ' ἀτελεῖς. Ἐν	μὲν	οὖν τοῖς ἀρχαίοις χρόνοις παρ'
[3, 1284]	ὁ περὶ τὸν ὀστρακισμόν. Βέλτιον	μὲν	οὖν τὸν νομοθέτην ἐξ ἀρχῆς
[3, 1287]	ἄμεινον εἶναι τῶν κειμένων. Ὁ	μὲν	οὖν τὸν νόμον κελεύων ἄρχειν
[3, 1285]	πὰρ γὰρ ἐμοὶ θάνατος" Ἓν	μὲν	οὖν τοῦτ' εἶδος βασιλείας, στρατηγία
[3, 1278]	ἑκάστῳ τοῦ ζῆν καλῶς. Μάλιστα	μὲν	οὖν τοῦτ' ἐστὶ τέλος, καὶ
[3, 1285]	στρατηγία κατὰ γένος ἀίδιος) Αὗται	μὲν	οὖν τοῦτον τὸν τρόπον διαφέρουσιν
[3, 1281]	ὁμοίως τὰ λεχθέντα πρότερον. Περὶ	μὲν	οὖν τῶν ἄλλων ἔστω τις
[3, 1285]	δ' ἀκόντων ἄρχουσιν, ὥσθ' οἱ	μὲν	παρὰ τῶν πολιτῶν οἱ δ'
[3, 1284]	κύριοι τῆς δυνάμεως, οἷον Ἀθηναῖοι	μὲν	περὶ Σαμίους καὶ Χίους καὶ
[3, 1283]	οὐδὲν διὰ τοῦτο δεῖ τοὺς	μὲν	πλεῖον τοὺς δ' ἔλαττον ἔχειν,
[3, 1279]	βασιλείαν, τὴν δὲ τῶν ὀλίγων	μὲν	πλειόνων δ' ἑνὸς ἀριστοκρατίαν νἢ
[3, 1278]	ἐκ τῶν εἰρημένων, ὅτι τινὸς	μὲν	πόλεως ὁ αὐτὸς τινὸς δ'
[3, 1279]	ἀρχάς. Φανερὸν τοίνυν ὡς ὅσαι	μὲν	πολιτεῖαι τὸ κοινῇ συμφέρον σκοποῦσιν,
[3, 1285]	σχεδὸν περὶ δυοῖν ἐστιν, ἓν	μὲν	πότερον συμφέρει ταῖς πόλεσι στρατηγὸν
[3, 1275]	γέροντας τοὺς ἀφειμένους φατέον εἶναι	μέν	πως πολίτας, οὐχ ἁπλῶς δὲ
[3, 1286]	ὡς οἱ πλείους; Ἀλλ' οἱ	μὲν	στασιάσουσιν ὁ δὲ εἷς ἀστασίαστος.
[3, 1285]	τις πολιτεία μᾶλλον, ἢ τισὶ	μὲν	συμφέρει τισὶ δ' οὐ συμφέρει.
[3, 1274]	καθάπερ ἄλλο τι τῶν ὅλων	μὲν	συνεστώτων δ' ἐκ πολλῶν μορίων,
[3, 1285]	δὲ τῶν ὄχλων παραιρουμένων, ἐν	μὲν	ταῖς ἄλλαις πόλεσιν αἱ θυσίαι
[3, 1278]	πολιτεία. Λέγω δ' οἷον ἐν	μὲν	ταῖς δημοκρατίαις κύριος ὁ δῆμος,
[3, 1282]	δικαίους. Ἐπεὶ δ' ἐν πάσαις	μὲν	ταῖς ἐπιστήμαις καὶ τέχναις ἀγαθὸν
[3, 1279]	εἶναι κυρίους συμβεβηκός ἐστιν, τὸ	μὲν	ταῖς ὀλιγαρχίαις τὸ δὲ ταῖς
[3, 1276]	μέρος τῆς πόλεως. Ἀλλὰ περὶ	μὲν	ταύτης τῆς ἀπορίας εἰς ἄλλον
[3, 1278]	τοῦ ἀρχομένου πολίτου, ὥστ' ἐν	μὲν	τινὶ πολιτείᾳ τὸν βάναυσον ἀναγκαῖον
[3, 1287]	ἐστίν. Ἀλλ' ἴσως ταῦτ' ἐπὶ	μὲν	τινῶν ἔχει τὸν τρόπον τοῦτον,
[3, 1285]	εἰσί τε καὶ ἦσαν διὰ	μὲν	τὸ δεσποτικαὶ εἶναι τυραννικαί, διὰ
[3, 1286]	τῶν καθ' ἕκαστα κάλλιον. Ὅτι	μὲν	τοίνυν ἀνάγκη νομοθέτην αὐτὸν εἶναι,
[3, 1277]	χορευτῶν κορυφαίου καὶ παραστάτου. Διότι	μὲν	τοίνυν ἁπλῶς οὐχ ἡ αὐτή,
[3, 1281]	δίκαιον· καὶ θάτερον ἄρα. Ταῦτα	μὲν	τοίνυν ὅτι πάντα φαῦλα καὶ
[3, 1288]	εἰρημένων γε φανερὸν ὡς ἐν	μὲν	τοῖς ὁμοίοις καὶ ἴσοις οὔτε
[3, 1286]	ἄρχων, ἢ μᾶλλον οἱ πλείους	μὲν	τὸν ἀριθμὸν ἀγαθοὶ δὲ πάντες;
[3, 1281]	κάλλιον ἔχειν τοῦ γεγραμμένου τουδὶ	μὲν	τὸν ὀφθαλμὸν ἑτέρου δέ τινος
[3, 1277]	ἄρχεσθαι καλῶς. Εἰ οὖν τὴν	μὲν	τοῦ ἀγαθοῦ ἀνδρὸς τίθεμεν ἀρχικήν,
[3, 1283]	ὀλίγων, κἂν εἷς ἢ πλείους	μὲν	τοῦ ἑνὸς ἐλάττους δὲ τῶν
[3, 1284]	ὁμαλῦναι τὴν ἄρουραν· ὅθεν ἀγνοοῦντος	μὲν	τοῦ κήρυκος τοῦ γιγνομένου τὴν
[3, 1280]	πρότερον ἐν τοῖς Ἠθικοῖς, τὴν	μὲν	τοῦ πράγματος ἰσότητα ὁμολογοῦσι, τὴν
[3, 1282]	εἰδότων γε μᾶλλον. Ὥστε κατὰ	μὲν	τοῦτον τὸν λόγον οὐκ ἂν
[3, 1283]	κυρίοις διαφέρουσιν ἀλλήλων, οἷον ἡ	μὲν	τῷ διὰ πλουσίων ἡ δὲ
[3, 1278]	κοινοῦ τινὸς ἀμφοῖν, καθ' αὑτὸ	μὲν	τῶν ἀρχομένων, ὥσπερ ὁρῶμεν καὶ
[3, 1286]	ὁ εἷς. Εἰ δὴ τὴν	μὲν	τῶν πλειόνων ἀρχὴν ἀγαθῶν δ'
[3, 1283]	οἰκεῖσθαι πόλιν δυνατόν· πλὴν ἄνευ	μὲν	τῶν προτέρων ἀδύνατον εἶναι πόλιν,
[3, 1275]	εἴδει διαφερούσας ἀλλήλων, καὶ τὰς	μὲν	ὑστέρας τὰς δὲ προτέρας οὔσας·
[3, 1274]	πόλις. Νῦν γὰρ ἀμφισβητοῦσιν, οἱ	μὲν	φάσκοντες τὴν πόλιν πεπραχέναι τὴν
[3, 1276]	ἄρχοντάς τινας ἀδίκως, οὓς ἄρχειν	μὲν	φήσομεν ἀλλ' οὐ δικαίως, ὁ
[3, 1276]	φατέον πόλιν, καίπερ αἰεὶ τῶν	μὲν	φθειρομένων τῶν δὲ γινομένων, ὥσπερ
[3, 1282]	λίαν ἀνδραποδῶδες (ἔσται γὰρ ἕκαστος	μὲν	χείρων κριτὴς τῶν εἰδότων, ἅπαντες
[3, 1282]	οὐδέν πω δῆλον, ἀλλ' ἔτι	μένει	τὸ πάλαι διαπορηθέν. Ἅμα γὰρ
[3, 1284]	ἢ πλείους μὲν ἑνὸς μὴ	μέντοι	δυνατοὶ πλήρωμα παρασχέσθαι πόλεως, ὥστε
[3, 1283]	γε τούτων ὀρθῶς ἀμφισβητεῖν, πρὸς	μέντοι	ζωὴν ἀγαθὴν ἡ παιδεία καὶ
[3, 1280]	τὸ πλῆθος εἶεν μύριοι, μὴ	μέντοι	κοινωνοῖεν ἄλλου μηδενὸς ἢ τῶν
[3, 1277]	εἴη πολίτου καὶ ἀνδρός, τινὸς	μέντοι	πολίτου· οὐ γὰρ ἡ αὐτὴ
[3, 1282]	καθόλου διορίσαι περὶ πάντων. Ὁποίους	μέντοι	τινὰς εἶναι δεῖ τοὺς ὀρθῶς
[3, 1280]	τινες οἰκοῖεν χωρὶς μέν, μὴ	μέντοι	τοσοῦτον ἄπωθεν ὥστε μὴ κοινωνεῖν,
[3, 1280]	χάριν καὶ αὐτάρκους. Οὐκ ἔσται	μέντοι	τοῦτο μὴ τὸν αὐτὸν καὶ
[3, 1280]	καὶ συνέλθοιεν οὕτω κοινωνοῦντες ςἕκαστος	μέντοι	χρῷτο τῇ ἰδίᾳ οἰκίᾳ ὥσπερ
[3, 1277]	τῶν τοιούτων πολίτης, ἐν τίνι	μέρει	θετέος ἕκαστος; Οὐδὲ γὰρ μέτοικος
[3, 1279]	μέν, ᾗ πέφυκεν, ἀξιοῦντες ἐν	μέρει	λειτουργεῖν, καὶ σκοπεῖν τινα πάλιν
[3, 1284]	εἰ τοῦ Διὸς ἄρχειν ἀξιοῖεν,	μερίζοντες	τὰς ἀρχάς. Λείπεται τοίνυν, ὅπερ
[3, 1279]	συνεστηκυῖα καὶ καθ' ὁμοιότητα, κατὰ	μέρος	ἀξιοῦσιν ἄρχειν, πρότερον μέν, ᾗ
[3, 1278]	συμφέρον συνάγει, καθ' ὅσον ἐπιβάλλει	μέρος	ἑκάστῳ τοῦ ζῆν καλῶς. Μάλιστα
[3, 1287]	περὶ Ὀποῦντα δὲ κατά τι	μέρος	ἔλαττον) περὶ δὲ τῆς παμβασιλείας
[3, 1285]	ἢ κατὰ γένος ἢ κατὰ	μέρος,	ἢ οὐ συμφέρει, ~ἓν δὲ
[3, 1277]	γὰρ ἐργασίαι πλείους. Ὧν ἓν	μέρος	κατέχουσιν οἱ χερνῆτες· οὗτοι δ'
[3, 1275]	καὶ τὰς δίκας δικάζουσι κατὰ	μέρος,	οἷον ἐν Λακεδαίμονι τὰς τῶν
[3, 1288]	ἐστίν, οὔτ' ἀξιοῦν ἄρχεσθαι κατὰ	μέρος·	οὐ γὰρ πέφυκε τὸ μέρος
[3, 1284]	ἐκείνου μόνον, οὐκέτι θετέον τούτους	μέρος	πόλεως· ἀδικήσονται γὰρ ἀξιούμενοι τῶν
[3, 1276]	τρίτην ἡμέραν οὐκ αἰσθέσθαι τι	μέρος	τῆς πόλεως. Ἀλλὰ περὶ μὲν
[3, 1281]	οἱ περὶ τῶν πολιτειῶν ἀμφισβητοῦντες	μέρος	τι τοῦ δικαίου λέγουσι, φανερὸν
[3, 1287]	ἄρχεσθαι δίκαιον, καὶ τὸ ἀνὰ	μέρος	τοίνυν ὡσαύτως. Τοῦτο δ' ἤδη
[3, 1288]	καὶ κύριον εἶναι μὴ κατὰ	μέρος	τοῦτον ἀλλ' ἁπλῶς. Περὶ μὲν
[3, 1288]	μέρος· οὐ γὰρ πέφυκε τὸ	μέρος	ὑπερέχειν τοῦ παντός, τῷ δὲ
[3, 1287]	ζητοῦσιν· ὁ γὰρ νόμος τὸ	μέσον.	Ἔτι κυριώτεροι καὶ περὶ κυριωτέρων
[3, 1287]	ὅτι τὸ δίκαιον ζητοῦντες τὸ	μέσον	ζητοῦσιν· ὁ γὰρ νόμος τὸ
[3, 1278]	κύριος, ἢ καθ' αὑτὸν ἢ	μετ'	ἄλλων, τῆς τῶν κοινῶν ἐπιμελείας.
[3, 1286]	ταῖς πόλεσιν ἀριστοκρατία βασιλείας, καὶ	μετὰ	δυνάμεως καὶ χωρὶς δυνάμεως οὔσης
[3, 1278]	Ἐπεὶ δὲ ταῦτα διώρισται, τὸ	μετὰ	ταῦτα σκεπτέον, πότερον μίαν θετέον
[3, 1286]	ἄρχειν ἠλίθιον (καὶ ἐν Αἰγύπτῳ	μετὰ	τὴν τετρήμερον κινεῖν ἔξεστι τοῖς
[3, 1275]	πολιτείας, οἷον Ἀθήνησιν ἐποίησε Κλεισθένης	μετὰ	τὴν τῶν τυράννων ἐκβολήν· πολλοὺς
[3, 1281]	καθάπερ ἡ μὴ καθαρὰ τροφὴ	μετὰ	τῆς καθαρᾶς τὴν πᾶσαν ποιεῖ
[3, 1285]	πόλεσιν. ~Ἴσως δὲ καλῶς ἔχει	μετὰ	τοὺς εἰρημένους λόγους μεταβῆναι καὶ
[3, 1284]	ἐθέλειν αὐτὸν ἄγειν τὴν Ἀργὼ	μετὰ	τῶν πλωτήρων τῶν ἄλλων, ὡς
[3, 1276]	μὴ διαλύειν, ὅταν εἰς ἑτέραν	μεταβάλῃ	πολιτείαν ἡ πόλις, λόγος ἕτερος.
[3, 1285]	ἔχει μετὰ τοὺς εἰρημένους λόγους	μεταβῆναι	καὶ σκέψασθαι περὶ βασιλείας· φαμὲν
[3, 1275]	ἔχει ἀπορίαν, ὅσοι μετέσχον	μεταβολῆς	γενομένης πολιτείας, οἷον Ἀθήνησιν ἐποίησε
[3, 1281]	ἁμαρτάνειν αὐτούς) τὸ δὲ μὴ	μεταδιδόναι	μηδὲ μετέχειν φοβερόν νὅταν γὰρ
[3, 1280]	σφᾶς αὐτοὺς ἀδικεῖν περὶ τὰς	μεταδόσεις,	οἷον εἰ ὁ μὲν εἴη
[3, 1280]	ἀδικεῖν σφᾶς αὐτοὺς καὶ τῆς	μεταδόσεως	χάριν· ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἀναγκαῖον
[3, 1278]	ἐποίησεν Ὡς εἴ τιν' ἀτίμητον	μετανάστην·	ὥσπερ μέτοικος γάρ ἐστιν ὁ
[3, 1285]	τῶν γὰρ ἄλλων αἱ πολλαὶ	μεταξὺ	τούτων εἰσίν· ἐλαττόνων μὲν γὰρ
[3, 1286]	δὲ τούτων πρῶτον εἰς τυραννίδας	μετέβαλλον,	ἐκ δὲ τῶν τυραννίδων εἰς
[3, 1275]	Ἔστι δ' ἁπλοῦν. Εἰ γὰρ	μετεῖχον	κατὰ τὸν ῥηθέντα διορισμὸν τῆς
[3, 1277]	ἐστίν. Διὸ παρ' ἐνίοις οὐ	μετεῖχον	οἱ δημιουργοὶ τὸ παλαιὸν ἀρχῶν,
[3, 1281]	τοιαύτην κοινωνίαν, τούτοις τῆς πόλεως	μέτεστι	πλεῖον ἢ τοῖς κατὰ μὲν
[3, 1283]	οἱ πλούσιοι μὲν ὅτι πλεῖον	μέτεστι	τῆς χώρας αὐτοῖς, ἡ δὲ
[3, 1277]	καὶ τούτους θετέον οἷς μὴ	μέτεστιν	ἀρχῶν, οὐχ οἷόν τε παντὸς
[3, 1275]	ἔχει ἀπορίαν, ὅσοι	μετέσχον	μεταβολῆς γενομένης πολιτείας, οἷον Ἀθήνησιν
[3, 1279]	γένηται καὶ αὐτός, κατὰ συμβεβηκὸς	μετέχει	τῆς ὠφελείας. Ὁ μὲν γὰρ
[3, 1277]	δὲ πολίτην ἀμφότερ' ἐπίστασθαι καὶ	μετέχειν	ἀμφοῖν. Κἀντεῦθεν ἂν κατίδοι τις.
[3, 1278]	μὴ ἀπεσχημένον τῆς ἀγορᾶς μὴ	μετέχειν	ἀρχῆς. Ἐν πολλαῖς δὲ πολιτείαις
[3, 1281]	δὴ τοῦ βουλεύεσθαι καὶ κρίνειν	μετέχειν	αὐτούς. Διόπερ καὶ Σόλων καὶ
[3, 1281]	μηδὲ ἕν. Τὸ μὲν γὰρ	μετέχειν	αὐτοὺς τῶν ἀρχῶν τῶν μεγίστων
[3, 1275]	ἄρχοντας εἶναι τοὺς τοιούτους, οὐδὲ	μετέχειν	διὰ ταῦτ' ἀρχῆς· καίτοι γελοῖον
[3, 1280]	οὐκ ἔστι, διὰ τὸ μὴ	μετέχειν	εὐδαιμονίας μηδὲ τοῦ ζῆν κατὰ
[3, 1275]	ἄλλων ὁρίζεται μᾶλλον ἢ τῷ	μετέχειν	κρίσεως καὶ ἀρχῆς. Τῶν δ'
[3, 1280]	(οὐ γὰρ εἶναι δίκαιον ἴσον	μετέχειν	τῶν ἑκατὸν μνῶν τὸν εἰσενέγκαντα
[3, 1281]	τὸ δὲ μὴ μεταδιδόναι μηδὲ	μετέχειν	φοβερόν νὅταν γὰρ ἄτιμοι πολλοὶ
[3, 1279]	οὐ πολίτας φατέον εἶναι τοὺς	μετέχοντας,	ἢ δεῖ κοινωνεῖν τοῦ συμφέροντος.
[3, 1275]	Τίθεμεν δὴ πολίτας τοὺς οὕτω	μετέχοντας.	Ὁ μὲν οὖν μάλιστ' ἂν
[3, 1275]	οἰκήσεωσσ, οὐδ' οἱ τῶν δικαίων	μετέχοντες	οὕτως ὥστε καὶ δίκην ὑπέχειν
[3, 1282]	ἐστίν. Καίτοι τῆς μὲν ἐκκλησίας	μετέχουσι	καὶ βουλεύουσι καὶ δικάζουσιν ἀπὸ
[3, 1282]	περὶ ἐνίων ἔργων καὶ τεχνῶν	μετέχουσι	καὶ τῶν ἰδιωτῶν τινες, ἀλλ'
[3, 1280]	γὰρ ὀλίγοι, τῆς δὲ ἐλευθερίας	μετέχουσι	πάντες· δι' ἃς αἰτίας ἀμφισβητοῦσιν
[3, 1280]	χάριν ἐκοινώνησαν καὶ συνῆλθον, τοσοῦτον	μετέχουσι	τῆς πόλεως ὅσον περ καὶ
[3, 1275]	ἀνάγκη προστάτην, ὥστε ἀτελῶς πως	μετέχουσι	τῆς τοιαύτης κοινωνίας) ἀλλὰ καθάπερ
[3, 1275]	οὐδὲ τούτων τελέως οἱ μέτοικοι	μετέχουσιν,	ἀλλὰ νέμειν ἀνάγκη προστάτην, ὥστε
[3, 1279]	πολιτείαν κυριώτατον τὸ προπολεμοῦν καὶ	μετέχουσιν	αὐτῆς οἱ κεκτημένοι τὰ ὅπλα.
[3, 1278]	ἐστιν ὁ τῶν τιμῶν μὴ	μετέχων.	Ἀλλ' ἐστὶν ὅπου τὸ τοιοῦτον
[3, 1283]	πολίτης δὲ κοινῇ μὲν ὁ	μετέχων	τοῦ ἄρχειν καὶ ἄρχεσθαί ἐστι,
[3, 1278]	ὅτι λέγεται μάλιστα πολίτης ὁ	μετέχων	τῶν τιμῶν, ὥσπερ καὶ Ὅμηρος
[3, 1275]	που πολίτης ἐστίν νκαὶ γὰρ	μέτοικοι	καὶ δοῦλοι κοινωνοῦσι τῆς οἰκήσεωσσ,
[3, 1275]	οὖν οὐδὲ τούτων τελέως οἱ	μέτοικοι	μετέχουσιν, ἀλλὰ νέμειν ἀνάγκη προστάτην,
[3, 1278]	εἴ τιν' ἀτίμητον μετανάστην· ὥσπερ	μέτοικος	γάρ ἐστιν ὁ τῶν τιμῶν
[3, 1277]	μέρει θετέος ἕκαστος; Οὐδὲ γὰρ	μέτοικος	οὐδὲ ξένος. Ἢ διά γε
[3, 1275]	γὰρ ἐφυλέτευσε ξένους καὶ δούλους	μετοίκους.	Τὸ δ' ἀμφισβήτημα πρὸς τούτους
[3, 1282]	τι τὸ δίκαιον εἶναι, καὶ	μέχρι	γέ τινος ὁμολογοῦσι τοῖς κατὰ
[3, 1280]	δὲ καὶ διὰ τὸ λέγειν	μέχρι	τινὸς ἑκατέρους δίκαιόν τι νομίζουσι
[3, 1280]	γὰρ ἅπτονται δικαίου τινός, ἀλλὰ	μέχρι	τινὸς προέρχονται, καὶ λέγουσιν οὐ
[3, 1285]	τὴν ἀρχὴν ταύτην, οἱ δὲ	μέχρι	τινῶν ὡρισμένων χρόνων ἢ πράξεων,
[3, 1288]	ἀγαθὸν ἀγαθῶν οὔτε μὴ ἀγαθῶν	μὴ	ἀγαθόν, οὐδ' ἂν κατ' ἀρετὴν
[3, 1288]	ὄντων, οὔτε ἀγαθὸν ἀγαθῶν οὔτε	μὴ	ἀγαθῶν μὴ ἀγαθόν, οὐδ' ἂν
[3, 1280]	εἰσαγωγίμων καὶ σύμβολα περὶ τοῦ	μὴ	ἀδικεῖν καὶ γραφαὶ περὶ συμμαχίας.
[3, 1280]	ἔστι κοινωνία τόπου, καὶ τοῦ	μὴ	ἀδικεῖν σφᾶς αὐτοὺς καὶ τῆς
[3, 1278]	ἦν τὸν διὰ δέκα ἐτῶν	μὴ	ἀπεσχημένον τῆς ἀγορᾶς μὴ μετέχειν
[3, 1277]	ὡς οὐκ ἔστιν εὖ ἄρξαι	μὴ	ἀρχθέντα. Τούτων δὲ ἀρετὴ μὲν
[3, 1286]	αὑτόν, ᾗ δυνήσεται βιάζεσθαι τοὺς	μὴ	βουλομένους πειθαρχεῖν, ἢ πῶς ἐνδέχεται
[3, 1284]	οὕτω συστῆσαι τὴν πολιτείαν ὥστε	μὴ	δεῖσθαι τοιαύτης ἰατρείας· δεύτερος δὲ
[3, 1276]	Εἰ δὲ δίκαιον διαλύειν ἢ	μὴ	διαλύειν, ὅταν εἰς ἑτέραν μεταβάλῃ
[3, 1276]	τις ἔτι προσαπορήσειεν, ~ἆρ' εἰ	μὴ	δικαίως πολίτης, οὐ πολίτης, ὡς
[3, 1276]	περὶ δὲ τοῦ δικαίως ἢ	μὴ	δικαίως συνάπτει πρὸς τὴν εἰρημένην
[3, 1287]	πάντων. Ἀλλὰ μὴν ὅσα γε	μὴ	δοκεῖ δύνασθαι διορίζειν ὁ νόμος,
[3, 1286]	εἶναι δεῖ κυρίους· ὅσα δὲ	μὴ	δυνατὸν τὸν νόμον κρίνειν ἢ
[3, 1285]	κτεῖναι γὰρ οὐ κύριος, εἰ	μὴ	ἔν τινι καιρῷ, καθάπερ ἐπὶ
[3, 1282]	ὅσων τἆργα γινώσκουσι καὶ οἱ	μὴ	ἔχοντες τὴν τέχνην, οἷον οἰκίαν
[3, 1275]	τὸν ἐξ ἀμφοτέρων πολιτῶν καὶ	μὴ	θατέρου μόνον, οἷον πατρὸς ἢ
[3, 1285]	ἡγεμονίας καὶ τῶν θυσιῶν, ὅσαι	μὴ	ἱερατικαί, καὶ πρὸς τούτοις τὰς
[3, 1281]	τὰς πόλεις ὠφελοῦσιν, καθάπερ ἡ	μὴ	καθαρὰ τροφὴ μετὰ τῆς καθαρᾶς
[3, 1281]	τῶν πολλῶν, ὥσπερ καὶ τῶν	μὴ	καλῶν τοὺς καλούς φασι, καὶ
[3, 1288]	τῷ τοιούτῳ καὶ κύριον εἶναι	μὴ	κατὰ μέρος τοῦτον ἀλλ' ἁπλῶς.
[3, 1285]	δὲ τῆς βαρβαρικῆς οὐ τῷ	μὴ	κατὰ νόμον ἀλλὰ τῷ μὴ
[3, 1279]	δημοκρατία δὲ τοὐναντίον ὅταν οἱ	μὴ	κεκτημένοι πλῆθος οὐσίας ἀλλ' ἄποροι.
[3, 1276]	οὖν ἐνδέχεται πολίτην ὄντα σπουδαῖον	μὴ	κεκτῆσθαι τὴν ἀρετὴν καθ' ἣν
[3, 1280]	μὴ μέντοι τοσοῦτον ἄπωθεν ὥστε	μὴ	κοινωνεῖν, ἀλλ' εἴησαν αὐτοῖς νόμοι
[3, 1286]	δῆλον, καὶ κεῖσθαι νόμους, ἀλλὰ	μὴ	κυρίους ᾗ παρεκβαίνουσιν, ἐπεὶ περὶ
[3, 1282]	ἐστὶ καὶ ποίων ἀνισότης, δεῖ	μὴ	λανθάνειν. Ἔχει γὰρ τοῦτ' ἀπορίαν
[3, 1275]	σχεδὸν τοιοῦτός ἐστιν· δεῖ δὲ	μὴ	λανθάνειν ὅτι τῶν πραγμάτων ἐν
[3, 1276]	ἓν ἢ πλείω συμφέρει, δεῖ	μὴ	λανθάνειν τὸν πολιτικόν) ἀλλὰ τῶν
[3, 1282]	λόγον, ἂν ᾖ τὸ πλῆθος	μὴ	λίαν ἀνδραποδῶδες (ἔσται γὰρ ἕκαστος
[3, 1280]	γ' ὡς ἀληθῶς ὀνομαζομένῃ πόλει,	μὴ	λόγου χάριν. Γίγνεται γὰρ ἡ
[3, 1284]	ὑπερβολήν, ἢ πλείους μὲν ἑνὸς	μὴ	μέντοι δυνατοὶ πλήρωμα παρασχέσθαι πόλεως,
[3, 1280]	καὶ τὸ πλῆθος εἶεν μύριοι,	μὴ	μέντοι κοινωνοῖεν ἄλλου μηδενὸς ἢ
[3, 1280]	εἴ τινες οἰκοῖεν χωρὶς μέν,	μὴ	μέντοι τοσοῦτον ἄπωθεν ὥστε μὴ
[3, 1281]	δ' ἁμαρτάνειν αὐτούς) τὸ δὲ	μὴ	μεταδιδόναι μηδὲ μετέχειν φοβερόν νὅταν
[3, 1277]	οὖν καὶ τούτους θετέον οἷς	μὴ	μέτεστιν ἀρχῶν, οὐχ οἷόν τε
[3, 1278]	ἐτῶν μὴ ἀπεσχημένον τῆς ἀγορᾶς	μὴ	μετέχειν ἀρχῆς. Ἐν πολλαῖς δὲ
[3, 1280]	δ' οὐκ ἔστι, διὰ τὸ	μὴ	μετέχειν εὐδαιμονίας μηδὲ τοῦ ζῆν
[3, 1278]	γάρ ἐστιν ὁ τῶν τιμῶν	μὴ	μετέχων. Ἀλλ' ἐστὶν ὅπου τὸ
[3, 1277]	ἄλλων ἀνομοίων συνέστηκεν εἰδῶν, ἀνάγκη	μὴ	μίαν εἶναι τὴν τῶν πολιτῶν
[3, 1277]	πολεμικὴν παιδευόμενοι, καὶ Εὐριπίδης φησὶ	Μή	μοι τὰ κόμψ' Ἀλλ' ὧν
[3, 1279]	περὶ ἑκάστην μέθοδον φιλοσοφοῦντι καὶ	μὴ	μόνον ἀποβλέποντι πρὸς τὸ πράττειν
[3, 1281]	κύριον ὅλως ἄνθρωπον εἶναι ἀλλὰ	μὴ	νόμον φαῦλον, ἔχοντά γε τὰ
[3, 1288]	ἕνα κύριον εἶναι πάντων, οὔτε	μὴ	νόμων ὄντων, ἀλλ' ὡς αὐτὸν
[3, 1277]	ἀνδρὸς τοῦ ἀγαθοῦ ἀδύνατον, εἰ	μὴ	πάντας ἀναγκαῖον ἀγαθοὺς εἶναι τοὺς
[3, 1279]	τὸ πράττειν οἰκεῖόν ἐστι τὸ	μὴ	παρορᾶν μηδέ τι καταλείπειν, ἀλλὰ
[3, 1285]	μὴ κατὰ νόμον ἀλλὰ τῷ	μὴ	πάτριος εἶναι μόνον. Ἦρχον δ'
[3, 1277]	πολίτην τὸν ἀγαθὸν μανθάνειν, εἰ	μή	ποτε χρείας χάριν αὐτῷ πρὸς
[3, 1286]	τοῖς ἄρχουσιν. Κρεῖττον δ' ᾧ	μὴ	πρόσεστι τὸ παθητικὸν ὅλως ἢ
[3, 1282]	νόμοι λέγειν ἀκριβῶς διὰ τὸ	μὴ	ῥᾴδιον εἶναι καθόλου διορίσαι περὶ
[3, 1286]	αὐτόν. Εἰ δὲ δὴ τοῦτο	μὴ	ῥᾴδιον ἐν πολλοῖς, ἀλλ' εἰ
[3, 1284]	δυνατοὶ πλήρωμα παρασχέσθαι πόλεως, ὥστε	μὴ	συμβλητὴν εἶναι τὴν τῶν ἄλλων
[3, 1280]	Οὐ γὰρ δὴ διὰ τὸ	μὴ	σύνεγγυς τῆς κοινωνίας. Εἰ γὰρ
[3, 1280]	ἀλλ' εἴησαν αὐτοῖς νόμοι τοῦ	μὴ	σφᾶς αὐτοὺς ἀδικεῖν περὶ τὰς
[3, 1276]	πόλιν εἶναι τὴν αὐτὴν ἢ	μὴ	τὴν αὐτὴν ἀλλ' ἑτέραν. Ἡ
[3, 1276]	καὶ πολίτου σπουδαίου θετέον, ἢ	μὴ	τὴν αὐτήν. Ἀλλὰ μὴν εἴ
[3, 1276]	ἂν καὶ τὴν πόλιν εἶναι	μὴ	τὴν αὐτήν, ὥσπερ γε καὶ
[3, 1281]	τοὺς ἄλλους ἀτίμους εἶναι πάντας,	μὴ	τιμωμένους ταῖς πολιτικαῖς ἀρχαῖς· τιμὰς
[3, 1278]	τὸ ζῆν αὐτὸ μόνον· ἂν	μὴ	τοῖς χαλεποῖς κατὰ τὸν βίον
[3, 1280]	αὐτάρκους. Οὐκ ἔσται μέντοι τοῦτο	μὴ	τὸν αὐτὸν καὶ ἕνα κατοικούντων
[3, 1288]	κατ' ἀρετὴν ἀμείνων ᾖ, εἰ	μὴ	τρόπον τινά. Τίς δ' ὁ
[3, 1277]	ἴσως Ἰάσων ἔφη πεινῆν ὅτε	μὴ	τυραννοῖ, ὡς οὐκ ἐπιστάμενος ἰδιώτης
[3, 1287]	καὶ αὑτοῖς φίλους ποιοῦνται συνάρχους.	Μὴ	φίλοι μὲν οὖν ὄντες οὐ
[3, 1281]	πλούσιοι μήτε ἀξίωμα ἔχουσιν ἀρετῆς	μηδὲ	ἕν. Τὸ μὲν γὰρ μετέχειν
[3, 1281]	αὐτούς) τὸ δὲ μὴ μεταδιδόναι	μηδὲ	μετέχειν φοβερόν νὅταν γὰρ ἄτιμοι
[3, 1280]	ἔσται τῶν ὑπὸ τὰς συνθήκας	μηδὲ	μοχθηρίαν ἕξει μηδεμίαν, ἀλλὰ μόνον
[3, 1284]	τὴν τῶν ἄλλων ἀρετὴν πάντων	μηδὲ	τὴν δύναμιν αὐτῶν τὴν πολιτικὴν
[3, 1279]	οἰκεῖόν ἐστι τὸ μὴ παρορᾶν	μηδέ	τι καταλείπειν, ἀλλὰ δηλοῦν τὴν
[3, 1280]	διὰ τὸ μὴ μετέχειν εὐδαιμονίας	μηδὲ	τοῦ ζῆν κατὰ προαίρεσιν) μήτε
[3, 1280]	ἅτεροι τοὺς ἑτέρους, οὐδ' ὅπως	μηδεὶς	ἄδικος ἔσται τῶν ὑπὸ τὰς
[3, 1277]	(οὗτος γὰρ πολίτης) εἰ δὲ	μηδεὶς	τῶν τοιούτων πολίτης, ἐν τίνι
[3, 1279]	δ' ἑκάτεροι τῶν πολιτειῶν, εἴπερ	μηδεμία	ἄλλη πολιτεία παρὰ τὰς εἰρημένας
[3, 1280]	τὰς συνθήκας μηδὲ μοχθηρίαν ἕξει	μηδεμίαν,	ἀλλὰ μόνον ὅπως μηδὲν ἀδικήσουσιν
[3, 1280]	ἕξει μηδεμίαν, ἀλλὰ μόνον ὅπως	μηδὲν	ἀδικήσουσιν ἀλλήλους. Περὶ δ' ἀρετῆς
[3, 1278]	ἄνθρωπος ζῷον πολιτικόν. Διὸ καὶ	μηδὲν	δεόμενοι τῆς παρὰ ἀλλήλων βοηθείας
[3, 1282]	ἀρχάς, εἰ πάντα τὰ λοιπὰ	μηδὲν	διαφέροιεν ἀλλ' ὅμοιοι τυγχάνοιεν ὄντες·
[3, 1275]	γὰρ τὸν ἁπλῶς πολίτην καὶ	μηδὲν	ἔχοντα τοιοῦτον ἔγκλημα διορθώσεως δεόμενον,
[3, 1286]	δὲ τὸ πλῆθος οἱ ἐλεύθεροι,	μηδὲν	παρὰ τὸν νόμον πράττοντες ἀλλ'
[3, 1275]	κυριωτάτους ἀποστερεῖν ἀρχῆς. Ἀλλὰ διαφερέτω	μηδέν·	περὶ ὀνόματος γὰρ ὁ λόγος·
[3, 1286]	καὶ κατὰ νόμον εἴη κύριος,	μηδὲν	πράττων κατὰ τὴν αὑτοῦ βούλησιν
[3, 1280]	μήτε συμμαχίας ἕνεκεν, ὅπως ὑπὸ	μηδενὸς	ἀδικῶνται, μήτε διὰ τὰς ἀλλαγὰς
[3, 1280]	μύριοι, μὴ μέντοι κοινωνοῖεν ἄλλου	μηδενὸς	ἢ τῶν τοιούτων, οἷον ἀλλαγῆς
[3, 1284]	συνθήκας) ~ὁ δὲ Περσῶν βασιλεὺς	Μήδους	καὶ Βαβυλωνίους καὶ τῶν ἄλλων
[3, 1278]	τοὺς νόθους παρὰ πολλοῖς. Οὐ	μὴν	ἀλλ' ἐπεὶ δι' ἔνδειαν τῶν
[3, 1276]	ἣν σπουδαῖος ἀνήρ, φανερόν· οὐ	μὴν	ἀλλὰ καὶ κατ' ἄλλον τρόπον
[3, 1278]	ἔλαττον ὀρέγονται τοῦ συζῆν· οὐ	μὴν	ἀλλὰ καὶ τὸ κοινῇ συμφέρον
[3, 1284]	ἴδιον ἀποσκοποῦσαι τοῦτο δρῶσιν, οὐ	μὴν	ἀλλὰ περὶ τὰς τὸ κοινὸν
[3, 1275]	ταῖς ἄλλαις ἐνδέχεται μέν, οὐ	μὴν	ἀναγκαῖον. Ἐν ἐνίαις γὰρ οὐκ
[3, 1283]	ὥσπερ οὐδ' ἐκ δούλων· ἀλλὰ	μὴν	εἰ δεῖ τούτων, δῆλον ὅτι
[3, 1282]	καὶ τὸ κατ' ἀξίαν. Ἀλλὰ	μὴν	εἰ τοῦτ' ἀληθές, ἔσται καὶ
[3, 1282]	πολιτείαν κεῖσθαι τοὺς νόμους. Ἀλλὰ	μὴν	εἰ τοῦτο, δῆλον ὅτι τοὺς
[3, 1276]	ἢ μὴ τὴν αὐτήν. Ἀλλὰ	μὴν	εἴ γε τοῦτο τυχεῖν δεῖ
[3, 1287]	θεραπείαν ζητήσαιεν ἂν μᾶλλον. ~Ἀλλὰ	μὴν	εἰσάγονταί γ' ἐφ' ἑαυτοὺς οἱ
[3, 1277]	οὐκ ἐπιστάμενος ἰδιώτης εἶναι. Ἀλλὰ	μὴν	ἐπαινεῖταί γε τὸ δύνασθαι ἄρχειν
[3, 1283]	ἀναγκαῖον ἀκολουθεῖν τὰς ἄλλας· ἀλλὰ	μὴν	καὶ οἱ πλείους πρὸς τοὺς
[3, 1278]	αὐτῷ καὶ γλυκύτητος φυσικῆς. Ἀλλὰ	μὴν	καὶ τῆς ἀρχῆς γε τοὺς
[3, 1286]	διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν. Ἀλλὰ	μὴν	κἀκεῖνον δεῖ ὑπάρχειν τὸν λόγον,
[3, 1279]	διωρίσθαι περὶ τῶν πολιτειῶν. Ἀλλὰ	μὴν	κἄν εἴ τις συνθεὶς τῇ
[3, 1287]	ὁμοίων γε ὄντων πάντων. Ἀλλὰ	μὴν	ὅσα γε μὴ δοκεῖ δύνασθαι
[3, 1284]	καὶ μεθιστάναι τὸν τοιοῦτον· ἀλλὰ	μὴν	οὐδ' ἄρχειν γε τοῦ τοιούτου·
[3, 1280]	ὑπάρχειν, εἴπερ ἔσται πόλις, οὐ	μὴν	οὐδ' ὑπαρχόντων τούτων ἁπάντων ἤδη
[3, 1287]	τῶν κατὰ τὸ ἔθος. Ἀλλὰ	μὴν	οὐδὲ ῥᾴδιον ἐφορᾶν πολλὰ τὸν
[3, 1281]	ὅτι φθείρουσι τὴν πόλιν. Ἀλλὰ	μὴν	οὐχ ἥ γ' ἀρετὴ φθείρει
[3, 1282]	ὀργάνων τὴν ὑπεροχήν. Εἰ δὲ	μήπω	δῆλον τὸ λεγόμενον, ἔτι μᾶλλον
[3, 1275]	ἀλλὰ καθάπερ καὶ παῖδας τοὺς	μήπω	δι' ἡλικίαν ἐγγεγραμμένους καὶ τοὺς
[3, 1281]	δ' εἰσὶν ὅσοι μήτε πλούσιοι	μήτε	ἀξίωμα ἔχουσιν ἀρετῆς μηδὲ ἕν.
[3, 1280]	ἕνεκεν, ὅπως ὑπὸ μηδενὸς ἀδικῶνται,	μήτε	διὰ τὰς ἀλλαγὰς καὶ τὴν
[3, 1281]	πολιτῶν. Τοιοῦτοι δ' εἰσὶν ὅσοι	μήτε	πλούσιοι μήτε ἀξίωμα ἔχουσιν ἀρετῆς
[3, 1280]	μηδὲ τοῦ ζῆν κατὰ προαίρεσιν)	μήτε	συμμαχίας ἕνεκεν, ὅπως ὑπὸ μηδενὸς
[3, 1280]	οὔτε τῶν ἐπιγινομένων) εἰ δὲ	μήτε	τοῦ ζῆν μόνον ἕνεκεν ἀλλὰ
[3, 1275]	θατέρου μόνον, οἷον πατρὸς ἢ	μητρός,	οἱ δὲ καὶ τοῦτ' ἐπὶ
[3, 1277]	ἐλευθέρου δὲ δῆλον ὅτι οὐ	μία	ἂν εἴη τοῦ ἀγαθοῦ ἀρετή,
[3, 1277]	τοὺς πολίτας, ~οὐκ ἂν εἴη	μία	ἀρετὴ πολίτου καὶ ἀνδρὸς ἀγαθοῦ.
[3, 1285]	εἴδη ταῦτα, τέτταρα τὸν ἀριθμόν,	μία	μὲν ἡ περὶ τοὺς ἡρωικοὺς
[3, 1283]	οὖν εἰ πάντες εἶεν ἐν	μιᾷ	πόλει, ~λέγω δ' οἷον οἵ
[3, 1280]	Κορινθίων τοῖς τείχεσιν, ὅμως οὐ	μία	πόλις· οὐδ' εἰ πρὸς ἀλλήλους
[3, 1276]	δ' ἀγαθὸν ἄνδρα φαμὲν κατὰ	μίαν	ἀρετὴν εἶναι τὴν τελείαν. Ὅτι
[3, 1276]	οὐκ ἐνδέχεται τοῦ σπουδαίου πολίτου	μίαν	ἀρετὴν εἶναι, τὴν τελείαν· τὸν
[3, 1285]	φαμὲν γὰρ τῶν ὀρθῶν πολιτειῶν	μίαν	εἶναι ταύτην. Σκεπτέον δὲ πότερον
[3, 1276]	κατοικούντων ἀνθρώπων πότε δεῖ νομίζειν	μίαν	εἶναι τὴν πόλιν; Οὐ γὰρ
[3, 1277]	ἀνομοίων συνέστηκεν εἰδῶν, ἀνάγκη μὴ	μίαν	εἶναι τὴν τῶν πολιτῶν πάντων
[3, 1278]	τὸ μετὰ ταῦτα σκεπτέον, πότερον	μίαν	θετέον πολιτείαν ἢ πλείους, κἂν
[3, 1280]	τῶν ἑκατὸν μνῶν τὸν εἰσενέγκαντα	μίαν	μνᾶν τῷ δόντι τὸ λοιπὸν
[3, 1280]	ἔστι σύμβολα πρὸς ἀλλήλους, ὡς	μιᾶς	ἂν πολῖται πόλεως ἦσαν· εἰσὶ
[3, 1281]	τὰ συμφορητὰ δεῖπνα τῶν ἐκ	μιᾶς	δαπάνης χορηγηθέντων· πολλῶν γὰρ ὄντων
[3, 1286]	ὥσπερ δ' ἑστίασις συμφορητὸς καλλίων	μιᾶς	καὶ ἁπλῆς· διὰ τοῦτο καὶ
[3, 1281]	ἔχουσι συνελθόντες ἱκανὴν αἴσθησιν, καὶ	μιγνύμενοι	τοῖς βελτίοσι τὰς πόλεις ὠφελοῦσιν,
[3, 1286]	ἀρετήν, ἄλλως τε καὶ τότε	μικρὰς	οἰκοῦντας πόλεις. Ἔτι δ' ἀπ'
[3, 1278]	καὶ θῆτες. Φανερὸν δ' ἐντεῦθεν	μικρὸν	ἐπισκεψαμένοις πῶς ἔχει περὶ αὐτῶν·
[3, 1278]	νόμοις) εὐποροῦντες δὴ ὄχλου κατὰ	μικρὸν	παραιροῦνται τοὺς ἐκ δούλου πρῶτον
[3, 1279]	λυσιτελοῦν οὐδεμία αὐτῶν. Δεῖ δὲ	μικρῷ	διὰ μακροτέρων εἰπεῖν τίς ἑκάστη
[3, 1282]	καὶ βουλεύουσι καὶ δικάζουσιν ἀπὸ	μικρῶν	τιμημάτων καὶ τῆς τυχούσης ἡλικίας,
[3, 1287]	λόγον ποιοῦσιν, ἀλλ' ἄρνυνται τὸν	μισθὸν	τοὺς κάμνοντας ὑγιάσαντες· οἱ δ'
[3, 1280]	ἑκατὸν μνῶν τὸν εἰσενέγκαντα μίαν	μνᾶν	τῷ δόντι τὸ λοιπὸν πᾶν,
[3, 1280]	δίκαιον ἴσον μετέχειν τῶν ἑκατὸν	μνῶν	τὸν εἰσενέγκαντα μίαν μνᾶν τῷ
[3, 1287]	εὐχὴ τοῦ Ἀγαμέμνονος Τοιοῦτοι δέκα	μοι	συμφράδμονες. Εἰσὶ δὲ καὶ νῦν
[3, 1277]	παιδευόμενοι, καὶ Εὐριπίδης φησὶ Μή	μοι	τὰ κόμψ' Ἀλλ' ὧν πόλει
[3, 1279]	ἀλήθειαν. Ἔστι δὲ τυραννὶς μὲν	μοναρχία,	καθάπερ εἴρηται, δεσποτικὴ τῆς πολιτικῆς
[3, 1279]	Ἡ μὲν γὰρ τυραννίς ἐστι	μοναρχία	πρὸς τὸ συμφέρον τὸ τοῦ
[3, 1285]	ἑκόντων βασιλικαί· τέταρτον δ' εἶδος	μοναρχίας	βασιλικῆς αἱ κατὰ τοὺς ἡρωικοὺς
[3, 1285]	αἱρεταί· παρὰ ταύτην δ' ἄλλο	μοναρχίας	εἶδος, οἷαι παρ' ἐνίοις εἰσὶ
[3, 1285]	Δύο μὲν οὖν εἴδη ταῦτα	μοναρχίας,	ἕτερον δ' ὅπερ ἦν ἐν
[3, 1279]	Καλεῖν δ' εἰώθαμεν τῶν μὲν	μοναρχιῶν	τὴν πρὸς τὸ κοινὸν ἀποβλέπουσαν
[3, 1287]	καὶ νῦν ὀφθαλμοὺς πολλοὺς οἱ	μόναρχοι	ποιοῦσιν αὑτῶν καὶ ὦτα καὶ
[3, 1287]	οὐ ποιήσουσι κατὰ τὴν τοῦ	μονάρχου	προαίρεσιν· εἰ δὲ φίλοι κἀκείνου
[3, 1279]	πρὸς τὸ συμφέρον τὸ τοῦ	μοναρχοῦντος,	ἡ δ' ὀλιγαρχία πρὸς τὸ
[3, 1284]	τοῦτο μὲν οὐδὲν κωλύει τοὺς	μονάρχους	συμφωνεῖν ταῖς πόλεσιν, εἰ τῆς
[3, 1281]	τῶν ἀρχόντων, ἄρχειν δὲ κατὰ	μόνας	οὐκ ἐῶσιν. Πάντες μὲν γὰρ
[3, 1277]	δὲ φρόνησις ἄρχοντος ἴδιος ἀρετὴ	μόνη.	Τὰς γὰρ ἄλλας ἔοικεν ἀναγκαῖον
[3, 1278]	λεκτέον οὐ παντός, οὐδ' ἐλευθέρου	μόνον,	ἀλλ' ὅσοι τῶν ἔργων εἰσὶν
[3, 1287]	τοιούτων, ἀλλ' ὅτι οὐχ ἕνα	μόνον	ἀλλὰ πολλούς. Κρίνει γὰρ ἕκαστος
[3, 1278]	καὶ κατὰ τὸ ζῆν αὐτὸ	μόνον·	ἂν μὴ τοῖς χαλεποῖς κατὰ
[3, 1279]	ἑκάστην μέθοδον φιλοσοφοῦντι καὶ μὴ	μόνον	ἀποβλέποντι πρὸς τὸ πράττειν οἰκεῖόν
[3, 1285]	ὑπερορίοις τῶν πολεμικῶν τὴν ἡγεμονίαν	μόνον	εἶχον. Βασιλείας μὲν οὖν εἴδη
[3, 1280]	εἰ δὲ μήτε τοῦ ζῆν	μόνον	ἕνεκεν ἀλλὰ μᾶλλον τοῦ εὖ
[3, 1282]	τὴν τέχνην, οἷον οἰκίαν οὐ	μόνον	ἐστὶ γνῶναι τοῦ ποιήσαντος, ἀλλὰ
[3, 1285]	ἀλλὰ τῷ μὴ πάτριος εἶναι	μόνον.	Ἦρχον δ' οἱ μὲν διὰ
[3, 1282]	καὶ ὅτι περὶ ἐνίων οὔτε	μόνον	ὁ ποιήσας οὔτ' ἄριστ' ἂν
[3, 1286]	νομίζουσι συμφέρειν βασιλεύεσθαι τὸ καθόλου	μόνον	οἱ νόμοι λέγειν, ἀλλ' οὐ
[3, 1284]	μόνον συμφέρει τοῖς τυράννοις, οὐδὲ	μόνον	οἱ τύραννοι ποιοῦσιν, ἀλλ' ὁμοίως
[3, 1275]	ἀμφοτέρων πολιτῶν καὶ μὴ θατέρου	μόνον,	οἷον πατρὸς ἢ μητρός, οἱ
[3, 1283]	δεῖ τοὺς ἴσους ἕν τι	μόνον	ὄντας, οὔτε ἄνισον τοὺς ἀνίσους
[3, 1285]	αἱ θυσίαι κατελείφθησαν τοῖς βασιλεῦσι	μόνον,	ὅπου δ' ἄξιον εἰπεῖν εἶναι
[3, 1280]	μηδὲ μοχθηρίαν ἕξει μηδεμίαν, ἀλλὰ	μόνον	ὅπως μηδὲν ἀδικήσουσιν ἀλλήλους. Περὶ
[3, 1280]	οὔσης βοηθοῦντες ἐπὶ τοὺς ἀδικοῦντας	μόνον,	οὐδ' οὕτως ἂν εἶναι δόξειεν
[3, 1284]	εἰ δ' εἷς, τὴν ἐκείνου	μόνον,	οὐκέτι θετέον τούτους μέρος πόλεως·
[3, 1288]	Καθάπερ γὰρ εἴρηται πρότερον, οὐ	μόνον	οὕτως ἔχει κατὰ τὸ δίκαιον
[3, 1284]	ἄνδρας ἀναιρεῖν) Τοῦτο γὰρ οὐ	μόνον	συμφέρει τοῖς τυράννοις, οὐδὲ μόνον
[3, 1288]	ἔχοντι τοῦτο συμβέβηκεν. Ὥστε λείπεται	μόνον	τὸ πείθεσθαι τῷ τοιούτῳ καὶ
[3, 1278]	τοὺς ἀπὸ γυναικῶν, τέλος δὲ	μόνον	τοὺς ἐξ ἀμφοῖν ἀστῶν πολίτας
[3, 1280]	συμμαχία, τῶν ἄλλων τόπῳ διαφέρουσα	μόνον,	τῶν ἄπωθεν συμμάχων. Καὶ ὁ
[3, 1279]	δίκαιον, ὅσαι δὲ τὸ σφέτερον	μόνον	τῶν ἀρχόντων, ἡμαρτημέναι πᾶσαι καὶ
[3, 1287]	τὸν θεὸν καὶ τὸν νοῦν	μόνους,	ὁ δ' ἄνθρωπον κελεύων προστίθησι
[3, 1281]	ὀφθαλμὸν ἑτέρου δέ τινος ἕτερον	μόριον.	Εἰ μὲν οὖν περὶ πάντα
[3, 1282]	δῆμος· τῶν δὲ ῥηθέντων ἕκαστος	μόριόν	ἐστι τούτων (λέγω δὲ μόριον
[3, 1281]	χορηγηθέντων· πολλῶν γὰρ ὄντων ἕκαστον	μόριον	ἔχειν ἀρετῆς καὶ φρονήσεως, καὶ
[3, 1278]	γὰρ ἔνεστί τι τοῦ καλοῦ	μόριον	καὶ κατὰ τὸ ζῆν αὐτὸ
[3, 1281]	ποιητῶν· ἄλλοι γὰρ ἄλλο τι	μόριον,	πάντα δὲ πάντες. Ἀλλὰ τούτῳ
[3, 1282]	μόριόν ἐστι τούτων (λέγω δὲ	μόριον	τὸν βουλευτὴν καὶ τὸν ἐκκλησιαστὴν
[3, 1274]	μὲν συνεστώτων δ' ἐκ πολλῶν	μορίων,	δῆλον ὅτι πρότερον ὁ πολίτης
[3, 1284]	πρύμναν ἢ τῶν ἄλλων τι	μορίων	τῶν τῆς νεώς, οὐδὲ δὴ
[3, 1281]	οἱ πολλοὶ καὶ τὰ τῆς	μουσικῆς	ἔργα καὶ τὰ τῶν ποιητῶν·
[3, 1280]	τῶν ὑπὸ τὰς συνθήκας μηδὲ	μοχθηρίαν	ἕξει μηδεμίαν, ἀλλὰ μόνον ὅπως
[3, 1284]	ἐκ τῆς πόλεως χρόνους ὡρισμένους.	Μυθολογεῖται	δὲ καὶ τοὺς Ἀργοναύτας τὸν
[3, 1280]	τοιοῦτον, καὶ τὸ πλῆθος εἶεν	μύριοι,	μὴ μέντοι κοινωνοῖεν ἄλλου μηδενὸς
[3, 1285]	ἢ πράξεων, οἷον εἵλοντό ποτε	Μυτιληναῖοι	Πιττακὸν πρὸς τοὺς φυγάδας ὧν