HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, La Politique, livre III

Liste des contextes (ordre alphabétique)


λ  =  62 formes différentes pour 121 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Pages
[3, 1286]   οὔσης τῆς ἀρχῆς, ἂν  λαβεῖν   πλείους ὁμοίους. Καὶ διὰ τοῦτ'
[3, 1276]   τῆς πόλεως ἀλλὰ τοῦ τυράννου  λαβόντος,   οὔτ' ἄλλα πολλὰ τῶν τοιούτων,
[3, 1275]   δικάζουσι κατὰ μέρος, οἷον ἐν  Λακεδαίμονι   τὰς τῶν συμβολαίων δικάζει τῶν
[3, 1285]   πασῶν. γὰρ ἐν τῇ  Λακωνικῇ   πολιτείᾳ δοκεῖ μὲν εἶναι βασιλεία
[3, 1285]   αἱρετὴ τυραννίς) τετάρτη δ'  Λακωνικὴ   τούτων (αὕτη δ' ἐστὶν ὡς
[3, 1285]   σκεπτέον, αὕτη τε καὶ  Λακωνική·   τῶν γὰρ ἄλλων αἱ πολλαὶ
[3, 1285]   παμβασιλείας, πλειόνων δ' εἰσὶ τῆς  Λακωνικῆς.   Ὥστε τὸ σκέμμα σχεδὸν περὶ
[3, 1277]   ὥσπερ γυνὴ ἀνδρεία, καὶ γυνὴ  λάλος,   εἰ οὕτω κοσμία εἴη ὥσπερ
[3, 1283]   γυμνικοῖς ἀγῶσιν τούτων διαφορὰ  λαμβάνει   τὴν τιμήν) ἀλλ' ἐξ ὧν
[3, 1283]   πλουσιώτεροι καὶ βελτίους εἰσίν, ὡς  λαμβανομένων   τῶν πλειόνων πρὸς τοὺς ἐλάττους.
[3, 1282]   καὶ ποίων ἀνισότης, δεῖ μὴ  λανθάνειν.   Ἔχει γὰρ τοῦτ' ἀπορίαν καὶ
[3, 1275]   τοιοῦτός ἐστιν· δεῖ δὲ μὴ  λανθάνειν   ὅτι τῶν πραγμάτων ἐν οἷς
[3, 1276]   πλείω συμφέρει, δεῖ μὴ  λανθάνειν   τὸν πολιτικόν) ἀλλὰ τῶν αὐτῶν
[3, 1275]   τῶν ὁλμοποιῶν πεποιημένους, οὕτω καὶ  Λαρισαίους   τοὺς ὑπὸ τῶν δημιουργῶν πεποιημένους·
[3, 1275]   δημιουργῶν πεποιημένους· εἶναι γάρ τινας  λαρισοποιούς.   Ἔστι δ' ἁπλοῦν. Εἰ γὰρ
[3, 1285]   δὲ καὶ κτεῖναι κύριος ἦν·  λέγει   γοῦν Ὃν δέ κ' ἐγὼν
[3, 1282]   περὶ ὅσων ἐξαδυνατοῦσιν οἱ νόμοι  λέγειν   ἀκριβῶς διὰ τὸ μὴ ῥᾴδιον
[3, 1286]   τὸ καθόλου μόνον οἱ νόμοι  λέγειν,   ἀλλ' οὐ πρὸς τὰ προσπίπτοντα
[3, 1280]   ἑκατέρους δίκαιόν τι νομίζουσι δίκαιον  λέγειν   ἁπλῶς. Οἱ μὲν γὰρ ἂν
[3, 1283]   τιμῶν. Δόξαιεν γὰρ ἂν οὐδὲν  λέγειν   δίκαιον οἱ διὰ τὸν πλοῦτον
[3, 1280]   ἔπειτα δὲ καὶ διὰ τὸ  λέγειν   μέχρι τινὸς ἑκατέρους δίκαιόν τι
[3, 1283]   τοὺς κατὰ πλοῦτον, ἔχοιεν ἂν  λέγειν   τὰ πλήθη λόγον τινὰ δίκαιον·
[3, 1281]   Τὴν οὖν ἀδικίαν τί χρὴ  λέγειν   τὴν ἐσχάτην; Πάλιν τε πάντων
[3, 1276]   μᾶλλον ταύτης πως ποτὲ χρὴ  λέγειν   τὴν πόλιν εἶναι τὴν αὐτὴν
[3, 1288]   περὶ τῆς πολιτείας ἤδη πειρατέον  λέγειν   τῆς ἀρίστης, τίνα πέφυκε γίγνεσθαι
[3, 1276]   γινομένων, ὥσπερ καὶ ποταμοὺς εἰώθαμεν  λέγειν   τοὺς αὐτοὺς καὶ κρήνας τὰς
[3, 1277]   καὶ ταξιαρχήσαντα καὶ λοχαγήσαντα. Διὸ  λέγεται   καὶ τοῦτο καλῶς, ὡς οὐκ
[3, 1282]   Ἀλλ' ἴσως οὐ πάντα ταῦτα  λέγεται   καλῶς διά τε τὸν πάλαι
[3, 1278]   φανερὸν ἐκ τούτων, καὶ ὅτι  λέγεται   μάλιστα πολίτης μετέχων τῶν
[3, 1284]   νομοθετεῖν τις πειρώμενος κατ' αὐτῶν.  Λέγοιεν   γὰρ ἂν ἴσως ἅπερ Ἀντισθένης
[3, 1277]   δὲ τὴν περὶ τὰ ἀναγκαῖα  λέγομεν,   ποιεῖν ἐπίστασθαι τὸν ἄρχοντα
[3, 1277]   πράξεις. Δούλου δ' εἴδη πλείω  λέγομεν·   αἱ γὰρ ἐργασίαι πλείους. Ὧν
[3, 1276]   τῶν αὐτῶν φθόγγων ἑτέραν εἶναι  λέγομεν,   ἂν ὁτὲ μὲν Δώριος
[3, 1281]   ταῖς πολιτικαῖς ἀρχαῖς· τιμὰς γὰρ  λέγομεν   εἶναι τὰς ἀρχάς, ἀρχόντων δ'
[3, 1275]   βουλευτικῆς κριτικῆς, πολίτην ἤδη  λέγομεν   εἶναι ταύτης τῆς πόλεως, πόλιν
[3, 1277]   καὶ τῶν ἐλευθέρων. Ταύτην γὰρ  λέγομεν   εἶναι τὴν πολιτικὴν ἀρχήν, ἣν
[3, 1275]   ἀναμαρτήτων (τὰς δὲ παρεκβεβηκυίας πῶς  λέγομεν,   ὕστερον ἔσται φανερόν) Ὥστε καὶ
[3, 1276]   ἀπορίαν, πολλαχῶς γὰρ τῆς πόλεως  λεγομένης,   ἐστί πως εὐμάρεια τῆς τοιαύτης
[3, 1282]   Εἰ δὲ μήπω δῆλον τὸ  λεγόμενον,   ἔτι μᾶλλον αὐτὸ προαγαγοῦσιν ἔσται
[3, 1275]   γὰρ διαφέρει· δῆλον γὰρ τὸ  λεγόμενονν.   Ζητοῦμεν γὰρ τὸν ἁπλῶς πολίτην
[3, 1287]   μὲν γὰρ κατὰ νόμον  λεγόμενος   βασιλεὺς οὐκ ἔστιν εἶδος, καθάπερ
[3, 1275]   ἐφαρμόσας πολίτης ἐπὶ πάντας τοὺς  λεγομένους   πολίτας σχεδὸν τοιοῦτός ἐστιν· δεῖ
[3, 1278]   καὶ τῆς ἀρχῆς γε τοὺς  λεγομένους   τρόπους ῥᾴδιον διελεῖν· καὶ γὰρ
[3, 1287]   οἱ διαμφισβητοῦντες πρὸς τὴν βασιλείαν  λέγουσι,   σχεδὸν ταῦτ' ἐστίν. Ἀλλ' ἴσως
[3, 1280]   Ληπτέον δὲ πρῶτον τίνας ὅρους  λέγουσι   τῆς ὀλιγαρχίας καὶ δημοκρατίας, καὶ
[3, 1277]   παιδείαν δ' εὐθὺς ἑτέραν εἶναι  λέγουσί   τινες ἄρχοντος, ὥσπερ καὶ φαίνονται
[3, 1281]   ἀμφισβητοῦντες μέρος τι τοῦ δικαίου  λέγουσι,   φανερὸν ἐκ τῶν εἰρημένων. Ἔχει
[3, 1280]   ἴσοι. Τὸ δὲ κυριώτατον οὐ  λέγουσιν.   Εἰ μὲν γὰρ τῶν κτημάτων
[3, 1280]   ἀλλὰ μέχρι τινὸς προέρχονται, καὶ  λέγουσιν   οὐ πᾶν τὸ κυρίως δίκαιον.
[3, 1278]   πολίτευμα δ' ἐστὶν πολιτεία.  Λέγω   δ' οἷον ἐν μὲν ταῖς
[3, 1283]   πάντες εἶεν ἐν μιᾷ πόλει,  ~λέγω   δ' οἷον οἵ τ' ἀγαθοὶ
[3, 1277]   μᾶλλον· θάτερον δὲ καὶ ἀνδραποδῶδες.  Λέγω   δὲ θάτερον τὸ δύνασθαι καὶ
[3, 1282]   ῥηθέντων ἕκαστος μόριόν ἐστι τούτων  (λέγω   δὲ μόριον τὸν βουλευτὴν καὶ
[3, 1282]   ἐκείνων ἀγαθόν ἐστι τῆς αὐλητικῆς  (λέγω   δὲ τήν τ' εὐγένειαν καὶ
[3, 1281]   εἶναι πλήρη τὴν πόλιν ταύτηνν.  Λείπεται   δὴ τοῦ βουλεύεσθαι καὶ κρίνειν
[3, 1288]   ὑπερβολὴν ἔχοντι τοῦτο συμβέβηκεν. Ὥστε  λείπεται   μόνον τὸ πείθεσθαι τῷ τοιούτῳ
[3, 1277]   Περὶ δὲ τὸν πολίτην ἔτι  λείπεταί   τις τῶν ἀποριῶν. Ὡς ἀληθῶς
[3, 1284]   ἄρχειν ἀξιοῖεν, μερίζοντες τὰς ἀρχάς.  Λείπεται   τοίνυν, ὅπερ ἔοικε πεφυκέναι, πείθεσθαι
[3, 1279]   πέφυκεν, ἀξιοῦντες ἐν μέρει  λειτουργεῖν,   καὶ σκοπεῖν τινα πάλιν τὸ
[3, 1278]   δ' ἀναγκαίων οἱ μὲν ἑνὶ  λειτουργοῦντες   τὰ τοιαῦτα δοῦλοι, οἱ δὲ
[3, 1288]   τινά. Τίς δ' τρόπος,  λεκτέον·   εἴρηται δέ πως ἤδη καὶ
[3, 1278]   ἀλλὰ πολίτου ἀρετὴν ἣν εἴπομεν  λεκτέον   οὐ παντός, οὐδ' ἐλευθέρου μόνον,
[3, 1276]   τὸν τρόπον, φανερὸν ὅτι μάλιστα  λεκτέον   τὴν αὐτὴν πόλιν εἰς τὴν
[3, 1284]   ἴσως ἅπερ Ἀντισθένης ἔφη τοὺς  λέοντας   δημηγορούντων τῶν δασυπόδων καὶ τὸ
[3, 1275]   πολίτης. Γοργίας μὲν οὖν  Λεοντῖνος,   τὰ μὲν ἴσως ἀπορῶν τὰ
[3, 1284]   περὶ Σαμίους καὶ Χίους καὶ  Λεσβίους   (ἐπεὶ γὰρ θᾶττον ἐγκρατῶς ἔσχον
[3, 1275]   καθ' ἑκάστην πολιτείαν. Διόπερ  λεχθεὶς   ἐν μὲν δημοκρατίᾳ μάλιστ' ἐστὶ
[3, 1282]   τὸν τρόπον· ~ἡ δὲ πρώτη  λεχθεῖσα   ἀπορία ποιεῖ φανερὸν οὐδὲν οὕτως
[3, 1279]   Τίνας γὰρ ἐροῦμεν τὰς ἄρτι  λεχθείσας   πολιτείας, τὴν ἐν πλείους
[3, 1281]   πλῆθος οὐδὲν εἶναι κωλύει τὸ  λεχθὲν   ἀληθές. Διὸ καὶ τὴν πρότερον
[3, 1280]   ἀμφισβητοῦσι, μάλιστα μὲν διὰ τὸ  λεχθὲν   ἄρτι, διότι κρίνουσι τὰ περὶ
[3, 1288]   ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸ πρότερον  λεχθέν.   Οὔτε γὰρ κτείνειν φυγαδεύειν
[3, 1278]   αὐτῶν· αὐτὸ γὰρ φανὲν τὸ  λεχθὲν   ποιεῖ δῆλον. Ἐπεὶ γὰρ πλείους
[3, 1283]   τῶν πλειόνων, ὅταν συμβαίνῃ τὸ  λεχθέν·   τὸ δ' ὀρθὸν ληπτέον ἴσως·
[3, 1281]   ἠπορημένων; Συμβήσεται γὰρ ὁμοίως τὰ  λεχθέντα   πρότερον. Περὶ μὲν οὖν τῶν
[3, 1280]   αἰτίας ἀμφισβητοῦσιν ἀμφότεροι τῆς πολιτείας.  Ληπτέον   δὲ πρῶτον τίνας ὅρους λέγουσι
[3, 1283]   τὸ λεχθέν· τὸ δ' ὀρθὸν  ληπτέον   ἴσως· τὸ δ' ἴσως ὀρθὸν
[3, 1276]   τοῦ πολίτου τύπῳ τινὶ πρῶτον  ληπτέον.   Ὥσπερ οὖν πλωτὴρ εἷς
[3, 1281]   τὴν ἐσχάτην; Πάλιν τε πάντων  ληφθέντων,   οἱ πλείους τὰ τῶν ἐλαττόνων
[3, 1275]   πως πολίτας, οὐχ ἁπλῶς δὲ  λίαν   ἀλλὰ προστιθέντας τοὺς μὲν ἀτελεῖς
[3, 1282]   ἂν τὸ πλῆθος μὴ  λίαν   ἀνδραποδῶδες (ἔσται γὰρ ἕκαστος μὲν
[3, 1278]   χαλεποῖς κατὰ τὸν βίον ὑπερβάλῃ  λίαν,   δῆλον δ' ὡς καρτεροῦσι πολλὴν
[3, 1278]   καὶ γὰρ ἐν τοῖς ἐξωτερικοῖς  λόγοις   διοριζόμεθα περὶ αὐτῶν πολλάκις.
[3, 1282]   τινος ὁμολογοῦσι τοῖς κατὰ φιλοσοφίαν  λόγοις,   ἐν οἷς διώρισται περὶ τῶν
[3, 1288]   ἐν δὲ τοῖς πρώτοις ἐδείχθη  λόγοις   ὅτι τὴν αὐτὴν ἀναγκαῖον ἀνδρὸς
[3, 1282]   καλῶς διά τε τὸν πάλαι  λόγον,   ἂν τὸ πλῆθος μὴ
[3, 1278]   Τὸν αὐτὸν δὲ τοῦτον ἐροῦμεν  λόγον   καὶ περὶ τῶν ἄλλων. Ὑποθετέον
[3, 1277]   διά γε τοῦτον τὸν  λόγον   οὐδὲν φήσομεν συμβαίνειν ἄτοπον; ~Οὐδὲ
[3, 1282]   Ὥστε κατὰ μὲν τοῦτον τὸν  λόγον   οὐκ ἂν εἴη τὸ πλῆθος
[3, 1283]   Ἔτι κατά γε τοῦτον τὸν  λόγον   πᾶν ἀγαθὸν πρὸς πᾶν ἂν
[3, 1276]   ἔστι διαποροῦντας ἐπελθεῖν τὸν αὐτὸν  λόγον   περὶ τῆς ἀρίστης πολιτείας. Εἰ
[3, 1287]   οὐδὲν διὰ φιλίαν παρὰ τὸν  λόγον   ποιοῦσιν, ἀλλ' ἄρνυνται τὸν μισθὸν
[3, 1283]   ἔχοιεν ἂν λέγειν τὰ πλήθη  λόγον   τινὰ δίκαιον· οὐδὲν γὰρ κωλύει
[3, 1286]   μὴν κἀκεῖνον δεῖ ὑπάρχειν τὸν  λόγον,   τὸν καθόλου, τοῖς ἄρχουσιν. Κρεῖττον
[3, 1287]   τινά, κατὰ τὸν αὐτὸν δὲ  λόγον   τοῦτον, κἂν εἴ τινας ἄρχειν
[3, 1275]   μηδέν· περὶ ὀνόματος γὰρ  λόγος·   ἀνώνυμον γὰρ τὸ κοινὸν ἐπὶ
[3, 1280]   κτήσεως, ὥσθ' τῶν ὀλιγαρχικῶν  λόγος   δόξειεν ἂν ἰσχύειν (οὐ γὰρ
[3, 1276]   τυραννίδος. Ἔοικε δ' οἰκεῖος  λόγος   εἶναι τῆς ἀπορίας ~Τῷ περὶ
[3, 1276]   ἑτέραν μεταβάλῃ πολιτείαν πόλις,  λόγος   ἕτερος. Τῶν δὲ νῦν εἰρημένων
[3, 1287]   βούλησιν πάντα πράττοντος τε  λόγος   ἐφέστηκε νῦν καὶ ποιητέον τὴν
[3, 1276]   ὡς μὲν ἀκριβέστατος ἑκάστου  λόγος   ἴδιος ἔσται τῆς ἀρετῆς, ὁμοίως
[3, 1281]   κἂν ἐπὶ τῶν θηρίων ἁρμόσειε  λόγος·   καίτοι τί διαφέρουσιν ἔνιοι τῶν
[3, 1284]   ἔχει τι δίκαιον πολιτικὸν  λόγος   περὶ τὸν ὀστρακισμόν. Βέλτιον
[3, 1281]   τῶν ἄλλων ἔστω τις ἕτερος  λόγος·   ὅτι δὲ δεῖ κύριον εἶναι
[3, 1279]   εἰρημένας ἔστιν; Ἔοικε τοίνυν  λόγος   ποιεῖν δῆλον ὅτι τὸ μὲν
[3, 1277]   καὶ σώματος, καὶ ψυχὴ ἐκ  λόγου   καὶ ὀρέξεως, καὶ οἰκία ἐξ
[3, 1280]   ὡς ἀληθῶς ὀνομαζομένῃ πόλει, μὴ  λόγου   χάριν. Γίγνεται γὰρ κοινωνία
[3, 1278]   Εἴρηται δὴ κατὰ τοὺς πρώτους  λόγους,   ἐν οἷς περὶ οἰκονομίας διωρίσθη
[3, 1285]   καλῶς ἔχει μετὰ τοὺς εἰρημένους  λόγους   μεταβῆναι καὶ σκέψασθαι περὶ βασιλείας·
[3, 1282]   τὰς ἀρχάς, εἰ πάντα τὰ  λοιπὰ   μηδὲν διαφέροιεν ἀλλ' ὅμοιοι τυγχάνοιεν
[3, 1287]   παιδεύσας νόμος ἐφίστησι τὰ  λοιπὰ   τῇ δικαιοτάτῃ γνώμῃ κρίνειν καὶ
[3, 1280]   μίαν μνᾶν τῷ δόντι τὸ  λοιπὸν   πᾶν, οὔτε τῶν ἐξ ἀρχῆς
[3, 1286]   ἀφείσθω τὴν πρώτην· δὲ  λοιπὸς   τρόπος τῆς βασιλείας πολιτείας εἶδός
[3, 1277]   στρατηγεῖν στρατηγηθέντα καὶ ταξιαρχήσαντα καὶ  λοχαγήσαντα.   Διὸ λέγεται καὶ τοῦτο καλῶς,
[3, 1282]   τάχα δόξειέ τις ἂν οὕτω  λύειν   ἱκανῶς· ἄλλη δ' ἐστὶν ἐχομένη
[3, 1275]   τὰ τοιαῦτα καὶ διαπορεῖν καὶ  λύειν.   Πολίτης δ' ἁπλῶς οὐδενὶ τῶν
[3, 1281]   μὲν ὀλίγους δέ, δόξειεν ἂν  λύεσθαι   καί τιν' ἔχειν ἀπορίαν, τάχα
[3, 1280]   νόμος συνθήκη καί, καθάπερ ἔφη  Λυκόφρων   σοφιστής, ἐγγυητὴς ἀλλήλοις τῶν
[3, 1282]   μεγάλων. Ὁμοίως δή τις ἂν  λύσειε   καὶ ταύτην τὴν ἀπορίαν. Ἴσως
[3, 1281]   καὶ τὴν πρότερον εἰρημένην ἀπορίαν  λύσειεν   ἄν τις διὰ τούτων καὶ
[3, 1279]   πρὸς δὲ τὸ τῷ κοινῷ  λυσιτελοῦν   οὐδεμία αὐτῶν. Δεῖ δὲ μικρῷ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 30/05/2006