Livre, Pages
[3, 1277]	κοσμία εἴη ὥσπερ ὁ ἀνὴρ	ὁ	ἀγαθός· ἐπεὶ καὶ οἰκονομία ἑτέρα
[3, 1277]	εἰ οὕτω κοσμία εἴη ὥσπερ	ὁ	ἀνὴρ ὁ ἀγαθός· ἐπεὶ καὶ
[3, 1287]	καὶ πρότερον εἰρημένον ἐστίν, εἴπερ	ὁ	ἀνὴρ ὁ σπουδαῖος, διότι βελτίων,
[3, 1275]	γὰρ ταῖς ἄλλαις πολιτείαις οὐχ	ὁ	ἀόριστος ἄρχων ἐκκλησιαστής ἐστι καὶ
[3, 1282]	δ' ὅ τε δημιουργὰς καὶ	ὁ	ἀρχιτεκτονικὸς καὶ τρίτος ὁ πεπαιδευμένος
[3, 1277]	δόξα ἀληθής· ὥσπερ αὐλοποιὸς γὰρ	ὁ	ἀρχόμενος, ὁ δ' ἄρχων αὐλητὴς
[3, 1277]	ἀγαθοῦ, πολίτης δ' ἐστὶ καὶ	ὁ	ἀρχόμενος, οὐχ ἡ αὐτὴ ἁπλῶς
[3, 1278]	εἰρημένων, ὅτι τινὸς μὲν πόλεως	ὁ	αὐτὸς τινὸς δ' ἕτερος, κἀκεῖνος
[3, 1277]	ἀπὸ τῶν χειρῶν, ~ἐν οἷς	ὁ	βάναυσος τεχνίτης ἐστίν. Διὸ παρ'
[3, 1285]	τε γὰρ ἦν καὶ δικαστὴς	ὁ	βασιλεύς, καὶ τῶν πρὸς τοὺς
[3, 1287]	πάντων κατὰ τὴν ἑαυτοῦ βούλησιν	ὁ	βασιλεύσσ δοκεῖ δέ τισιν οὐδὲ
[3, 1282]	Οὐ γὰρ ὁ δικαστὴς οὐδ'	ὁ	βουλευτὴς οὐδ' ὁ ἐκκλησιαστὴς ἄρχων
[3, 1285]	χειρὸς νόμῳ. Δηλοῖ δ' Ὅμηρος·	ὁ	γὰρ Ἀγαμέμνων κακῶς μὲν ἀκούων
[3, 1281]	δῆλον ὅτι περὶ ἐνίων ἀδύνατον	(ὁ	γὰρ αὐτὸς κἂν ἐπὶ τῶν
[3, 1278]	καὶ τῶν ξένων ὁ νόμος·	ὁ	γὰρ ἐκ πολίτιδος ἔν τισι
[3, 1276]	πολίτης ἀρχῇ τινὶ διωρισμένος ἐστίν	(ὁ	γὰρ κοινωνῶν τῆς τοιᾶσδε ἀρχῆς
[3, 1287]	δίκαιον ζητοῦντες τὸ μέσον ζητοῦσιν·	ὁ	γὰρ νόμος τὸ μέσον. Ἔτι
[3, 1284]	τὰς ὀλιγαρχίας καὶ τὰς δημοκρατίας·	ὁ	γὰρ ὀστρακισμὸς τὴν αὐτὴν ἔχει
[3, 1276]	δὲ κυβερνήτης, ὁ δὲ πρῳρεύς,	ὁ	δ' ἄλλην τιν' ἔχων τοιαύτην
[3, 1280]	δὲ γεωργὸς ὁ δὲ σκυτοτόμος	ὁ	δ' ἄλλο τι τοιοῦτον, καὶ
[3, 1287]	θεὸν καὶ τὸν νοῦν μόνους,	ὁ	δ' ἄνθρωπον κελεύων προστίθησι καὶ
[3, 1275]	ἢ διὰ τινῶν ὡρισμένων χρόνων·	ὁ	δ' ἀόριστος, οἷον ὁ δικαστὴς
[3, 1277]	ὥσπερ αὐλοποιὸς γὰρ ὁ ἀρχόμενος,	ὁ	δ' ἄρχων αὐλητὴς ὁ χρώμενος.
[3, 1285]	οὐκ ὀμνύοντες οἱ δ' ὀμνύοντες·	ὁ	δ' ὅρκος ἦν τοῦ σκήπτρου
[3, 1282]	πηδάλιον κυβερνήτης τέκτονος, καὶ θοίνην	ὁ	δαιτυμὼν ἀλλ' οὐχ ὁ μάγειρος.
[3, 1280]	εἰ ὁ μὲν εἴη τέκτων	ὁ	δὲ γεωργὸς ὁ δὲ σκυτοτόμος
[3, 1286]	πλείους; Ἀλλ' οἱ μὲν στασιάσουσιν	ὁ	δὲ εἷς ἀστασίαστος. Ἀλλὰ πρὸς
[3, 1276]	νὁ μὲν γάρ ἐστιν ἐρέτης,	ὁ	δὲ κυβερνήτης, ὁ δὲ πρῳρεύς,
[3, 1286]	πολιτείαισσ, ὥστ' ἀφείσθω τὴν πρώτην·	ὁ	δὲ λοιπὸς τρόπος τῆς βασιλείας
[3, 1284]	ἐταπείνωσαν αὐτοὺς παρὰ τὰς συνθήκας)	~ὁ	δὲ Περσῶν βασιλεὺς Μήδους καὶ
[3, 1276]	μὲν φήσομεν ἀλλ' οὐ δικαίως,	ὁ	δὲ πολίτης ἀρχῇ τινὶ διωρισμένος
[3, 1275]	οἷον τοὺς ποιητοὺς πολίτας, ἀφετέον·	ὁ	δὲ πολίτης οὐ τῷ οἰκεῖν
[3, 1276]	ἐστιν ἐρέτης, ὁ δὲ κυβερνήτης,	ὁ	δὲ πρῳρεύς, ὁ δ' ἄλλην
[3, 1280]	εἴη τέκτων ὁ δὲ γεωργὸς	ὁ	δὲ σκυτοτόμος ὁ δ' ἄλλο
[3, 1279]	ὠφελείας. Ὁ μὲν γὰρ πλωτήρ,	ὁ	δὲ τῶν γυμναζομένων εἷς γίνεται,
[3, 1282]	τὸ πλῆθος· ἐκ γὰρ πολλῶν	ὁ	δῆμος καὶ ἡ βουλὴ καὶ
[3, 1278]	ἐν μὲν ταῖς δημοκρατίαις κύριος	ὁ	δῆμος, οἱ δ' ὀλίγοι τοὐναντίον
[3, 1282]	δικαστήριον καὶ ἡ βουλὴ καὶ	ὁ	δῆμος· τῶν δὲ ῥηθέντων ἕκαστος
[3, 1275]	χρόνων· ὁ δ' ἀόριστος, οἷον	ὁ	δικαστὴς καὶ ὁ ἐκκλησιαστής. Τάχα
[3, 1282]	καὶ ταῦτ' ὀρθῶς. Οὐ γὰρ	ὁ	δικαστὴς οὐδ' ὁ βουλευτὴς οὐδ'
[3, 1287]	αἱ ἀρχαὶ κύριαι κρίνειν, ὥσπερ	ὁ	δικαστής, περὶ ὧν ὁ νόμος
[3, 1284]	ἕτερος, πρὸς δὲ τὴν ἀρίστην	ὁ	δυνάμενος καὶ προαιρούμενος ἄρχεσθαι καὶ
[3, 1286]	καὶ ἄνδρες καὶ πολῖται, πότερον	ὁ	εἷς ἀδιαφθορώτερος ἄρχων, ἢ μᾶλλον
[3, 1286]	σπουδαῖοι τὴν ψυχήν, ὥσπερ κἀκεῖνος	ὁ	εἷς. Εἰ δὴ τὴν μὲν
[3, 1279]	ἢ τοὺς πολλούς, ὅταν μὲν	ὁ	εἷς ἢ οἱ ὀλίγοι ἢ
[3, 1282]	δικαστὴς οὐδ' ὁ βουλευτὴς οὐδ'	ὁ	ἐκκλησιαστὴς ἄρχων ἐστίν, ἀλλὰ τὸ
[3, 1275]	ἀόριστος, οἷον ὁ δικαστὴς καὶ	ὁ	ἐκκλησιαστής. Τάχα μὲν οὖν ἂν
[3, 1287]	τε γὰρ ἐπιθυμία τοιοῦτον, καὶ	ὁ	θυμὸς ἄρχοντας διαστρέφει καὶ τοὺς
[3, 1281]	τῆς παρούσης· οὗτος δ' ἐστὶν	ὁ	ἰατρός. ~Ὁμοίως δὲ τοῦτο καὶ
[3, 1275]	ἐκκλησιαστής ἐστι καὶ δικαστής, ἀλλὰ	ὁ	κατὰ τὴν ἀρχὴν ὡρισμένος· τούτων
[3, 1279]	ἐνίοτ' εἶναι καὶ αὐτόν, ὥσπερ	ὁ	κυβερνήτης εἷς ἐστιν ἀεὶ τῶν
[3, 1275]	ἔσται πολίτης. Γοργίας μὲν οὖν	ὁ	Λεοντῖνος, τὰ μὲν ἴσως ἀπορῶν
[3, 1275]	τὸν καθ' ἑκάστην πολιτείαν. Διόπερ	ὁ	λεχθεὶς ἐν μὲν δημοκρατίᾳ μάλιστ'
[3, 1275]	διαφερέτω μηδέν· περὶ ὀνόματος γὰρ	ὁ	λόγος· ἀνώνυμον γὰρ τὸ κοινὸν
[3, 1276]	τῆς τυραννίδος. Ἔοικε δ' οἰκεῖος	ὁ	λόγος εἶναι τῆς ἀπορίας ~Τῷ
[3, 1284]	ὑπεροχὰς ἔχει τι δίκαιον πολιτικὸν	ὁ	λόγος ὁ περὶ τὸν ὀστρακισμόν.
[3, 1279]	τὰς εἰρημένας ἔστιν; Ἔοικε τοίνυν	ὁ	λόγος ποιεῖν δῆλον ὅτι τὸ
[3, 1282]	θοίνην ὁ δαιτυμὼν ἀλλ' οὐχ	ὁ	μάγειρος. Ταύτην μὲν οὖν τὴν
[3, 1276]	ἔχων τοιαύτην ἐπωνυμίανν δῆλον ὡς	ὁ	μὲν ἀκριβέστατος ἑκάστου λόγος ἴδιος
[3, 1287]	νῦν καὶ ποιητέον τὴν σκέψιν.	Ὁ	μὲν γὰρ κατὰ νόμον λεγόμενος
[3, 1279]	κατὰ συμβεβηκὸς μετέχει τῆς ὠφελείας.	Ὁ	μὲν γὰρ πλωτήρ, ὁ δὲ
[3, 1280]	περὶ τὰς μεταδόσεις, οἷον εἰ	ὁ	μὲν εἴη τέκτων ὁ δὲ
[3, 1275]	δὴ πολίτας τοὺς οὕτω μετέχοντας.	Ὁ	μὲν οὖν μάλιστ' ἂν ἐφαρμόσας
[3, 1279]	εἷς ἐστιν ἀεὶ τῶν πλωτήρων·	ὁ	μὲν οὖν παιδοτρίβης ἢ κυβερνήτης
[3, 1287]	πειρωμένοις ἄμεινον εἶναι τῶν κειμένων.	Ὁ	μὲν οὖν τὸν νόμον κελεύων
[3, 1283]	πολιτῶν· πολίτης δὲ κοινῇ μὲν	ὁ	μετέχων τοῦ ἄρχειν καὶ ἄρχεσθαί
[3, 1278]	καὶ ὅτι λέγεται μάλιστα πολίτης	ὁ	μετέχων τῶν τιμῶν, ὥσπερ καὶ
[3, 1287]	ὥσπερ ὁ δικαστής, περὶ ὧν	ὁ	νόμος ἀδυνατεῖ διορίζειν, ἐπεὶ περὶ
[3, 1287]	τούτων ὡς οὐκ ἂν ἄριστα	ὁ	νόμος ἄρξειε καὶ κρίνειεν. Ἀλλ'
[3, 1287]	ἄνδρας. Διόπερ ἄνευ ὀρέξεως νοῦς	ὁ	νόμος ἐστίν. Τὸ δὲ τῶν
[3, 1287]	δύναιτο γνωρίζειν. Ἀλλ' ἐπίτηδες παιδεύσας	ὁ	νόμος ἐφίστησι τὰ λοιπὰ τῇ
[3, 1278]	προσεφέλκει τινὰς καὶ τῶν ξένων	ὁ	νόμος· ὁ γὰρ ἐκ πολίτιδος
[3, 1287]	γε μὴ δοκεῖ δύνασθαι διορίζειν	ὁ	νόμος, οὐδ' ἄνθρωπος ἂν δύναιτο
[3, 1280]	μόνον, τῶν ἄπωθεν συμμάχων. Καὶ	ὁ	νόμος συνθήκη καί, καθάπερ ἔφη
[3, 1282]	χρώμενος αὐτῇ κρινεῖ ῖχρῆται δ'	ὁ	οἰκονόμος) καὶ πηδάλιον κυβερνήτης τέκτονος,
[3, 1282]	καὶ ὁ ἀρχιτεκτονικὸς καὶ τρίτος	ὁ	πεπαιδευμένος περὶ τὴν τέχνην (εἰσὶ
[3, 1284]	τι δίκαιον πολιτικὸν ὁ λόγος	ὁ	περὶ τὸν ὀστρακισμόν. Βέλτιον μὲν
[3, 1276]	τινὶ πρῶτον ληπτέον. Ὥσπερ οὖν	ὁ	πλωτὴρ εἷς τις τῶν κοινωνῶν
[3, 1282]	ὅτι περὶ ἐνίων οὔτε μόνον	ὁ	ποιήσας οὔτ' ἄριστ' ἂν κρίνειεν,
[3, 1285]	ὧν προειστήκεσαν Ἀντιμενίδης καὶ Ἀλκαῖος	ὁ	ποιητής. Δηλοῖ δ' Ἀλκαῖος ὅτι
[3, 1275]	πολίτης ἐστὶ σκεπτέον. Καὶ γὰρ	ὁ	πολίτης ἀμφισβητεῖται πολλάκις· οὐ γὰρ
[3, 1275]	τινῶν. Τίς μὲν οὖν ἐστιν	ὁ	πολίτης, ἐκ τούτων φανερόν· ᾧ
[3, 1275]	χρὴ καλεῖν πολίτην καὶ τίς	ὁ	πολίτης ἐστὶ σκεπτέον. Καὶ γὰρ
[3, 1274]	πολλῶν μορίων, δῆλον ὅτι πρότερον	ὁ	πολίτης ζητητέος· ἡ γὰρ πόλις
[3, 1278]	ἕτερος, κἀκεῖνος οὐ πᾶς ἀλλ'	ὁ	πολιτικὸς καὶ κύριος ἢ δυνάμενος
[3, 1280]	συνθήκη καί, καθάπερ ἔφη Λυκόφρων	ὁ	σοφιστής, ἐγγυητὴς ἀλλήλοις τῶν δικαίων,
[3, 1287]	εἰρημένον ἐστίν, εἴπερ ὁ ἀνὴρ	ὁ	σπουδαῖος, διότι βελτίων, ἄρχειν δίκαιος,
[3, 1275]	τὰς δίκας. Ἀλλ' ἔχει διόρθωσιν	ὁ	τοῦ πολίτου διορισμός. Ἐν γὰρ
[3, 1285]	γένη περιέχει καὶ τῆς ἀρχῆς	ὁ	τρόπος ἐστὶν οὐχ εἷς πασῶν.
[3, 1288]	μὴ τρόπον τινά. Τίς δ'	ὁ	τρόπος, λεκτέον· εἴρηται δέ πως
[3, 1281]	Ἔτι καὶ τὰς πράξεις ὅσας	ὁ	τύραννος ἔπραξεν ἀναγκαῖον εἶναι πάσας
[3, 1280]	περ καὶ τῆς κτήσεως, ὥσθ'	ὁ	τῶν ὀλιγαρχικῶν λόγος δόξειεν ἂν
[3, 1278]	μετανάστην· ὥσπερ μέτοικος γάρ ἐστιν	ὁ	τῶν τιμῶν μὴ μετέχων. Ἀλλ'
[3, 1282]	τοῦ ποιήσαντος, ἀλλὰ καὶ βέλτιον	ὁ	χρώμενος αὐτῇ κρινεῖ ῖχρῆται δ'
[3, 1277]	ἀρχόμενος, ὁ δ' ἄρχων αὐλητὴς	ὁ	χρώμενος. Πότερον μὲν οὖν ἡ
[3, 1287]	φίλοι κἀκείνου καὶ τῆς ἀρχῆς,	ὅ	γε φίλος ἴσος καὶ ὅμοιος,
[3, 1282]	ἐν τοῖς ὁμοίοις. Ἰατρὸς δ'	ὅ	τε δημιουργὰς καὶ ὁ ἀρχιτεκτονικὸς
[3, 1287]	τὴν αὑτοῦ βούλησιν πάντα πράττοντος	ὅ	τε λόγος ἐφέστηκε νῦν καὶ
[3, 1287]	ἄρχοντας. Ἔτι δ' ἐπανορθοῦσθαι δίδωσιν	ὅ	τι ἂν δόξῃ πειρωμένοις ἄμεινον
[3, 1287]	καταστῆσαι τοῦτον τὸν τρόπον; Ἔτι,	ὃ	καὶ πρότερον εἰρημένον ἐστίν, εἴπερ
[3, 1288]	οὖν τὸ τοιοῦτόν ἐστι πλῆθος	ὃ	πέφυκε φέρειν γένος ὑπερέχον κατ'
[3, 1288]	πρὸς ἡγεμονίαν πολιτικήν, ἀριστοκρατικὸν δὲ	ὃ	πέφυκε φέρειν πλῆθος ἄρχεσθαι δυνάμενον
[3, 1288]	οὕτως ἔχει κατὰ τὸ δίκαιον	ὃ	προφέρειν εἰώθασιν οἱ τὰς πολιτείας
[3, 1283]	πρὸς ἐλευθερίαν· ὥστ' εἰ πλεῖον	ὁδὶ	διαφέρει κατὰ μέγεθος ἢ ὁδὶ
[3, 1283]	ὁδὶ διαφέρει κατὰ μέγεθος ἢ	ὁδὶ	κατ' ἀρετήν, καὶ πλεῖον ὑπερέχει
[3, 1284]	τῶν σταχύων ὁμαλῦναι τὴν ἄρουραν·	ὅθεν	ἀγνοοῦντος μὲν τοῦ κήρυκος τοῦ
[3, 1284]	ἀνθρώποις εἰκὸς εἶναι τὸν τοιοῦτον.	Ὅθεν	δῆλον ὅτι καὶ τὴν νομοθεσίαν
[3, 1278]	οἱ παῖδες ὡσαύτως πολῖται καὶ	οἱ	ἄνδρες, ἀλλ' οἱ μὲν ἁπλῶς
[3, 1278]	δοῦλοι τῶν εἰρημένων οὐδέν, οὐδ'	οἱ	ἀπελεύθεροι. Τοῦτο γὰρ ἀληθές, ὡς
[3, 1280]	εἶναι ταύτην ὀλιγαρχίαν, ὅπου δ'	οἱ	ἄποροι, δημοκρατίαν, ἀλλὰ συμβαίνει, καθάπερ
[3, 1279]	καὶ τὴν ἐν ᾗ ἐλάττους	οἱ	ἄποροι, κύριοι δ' ἑκάτεροι τῶν
[3, 1279]	ὄντες, δημοκρατίαν δὲ ἐν ᾗ	οἱ	ἄποροι, πολλοὶ τὸ πλῆθος ὄντες,
[3, 1285]	κ' ἐγὼν ἀπάνευθε μάχης οὔ	οἱ	ἄρκιον ἐσσεῖται φυγέειν κύνας ἠδ'
[3, 1281]	βέλτιον; Ἀλλ' ἔτι τοῦτο ὀλιγαρχικώτερον·	οἱ	γὰρ ἄτιμοι πλείους. Ἀλλ' ἴσως
[3, 1285]	τυραννικὴ διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν.	Οἱ	γὰρ πολῖται φυλάττουσιν ὅπλοις τοὺς
[3, 1283]	ἐγγὺς ἀλλήλων (πολῖται γὰρ μᾶλλον	οἱ	γενναιότεροι τῶν ἀγεννῶν, ἡ δ'
[3, 1285]	γὰρ κατὰ νόμον καὶ ἑκόντων	οἱ	δ' ἀκόντων ἄρχουσιν, ὥσθ' οἱ
[3, 1280]	χρήμασιν, ὅλως οἴονται ἄνισοι εἶναι,	οἱ	δ' ἂν κατά τι ἴσοι,
[3, 1287]	τὸν μισθὸν τοὺς κάμνοντας ὑγιάσαντες·	οἱ	δ' ἐν ταῖς πολιτικαῖς ἀρχαῖς
[3, 1278]	ἄνδρες, ἀλλ' οἱ μὲν ἁπλῶς	οἱ	δ' ἐξ ὑποθέσεως· πολῖται μὲν
[3, 1285]	οἱ μὲν παρὰ τῶν πολιτῶν	οἱ	δ' ἐπὶ τοὺς πολίτας ἔχουσι
[3, 1278]	ταῖς δημοκρατίαις κύριος ὁ δῆμος,	οἱ	δ' ὀλίγοι τοὐναντίον ἐν ταῖς
[3, 1285]	ἐποίουν οἱ μὲν οὐκ ὀμνύοντες	οἱ	δ' ὀμνύοντες· ὁ δ' ὅρκος
[3, 1274]	τὴν πόλιν πεπραχέναι τὴν πρᾶξιν,	οἱ	δ' οὐ τὴν πόλιν ἀλλὰ
[3, 1275]	δικάζει τῶν ἐφόρων ἄλλος ἄλλας,	οἱ	δὲ γέροντες τὰς φονικάς, ἑτέρα
[3, 1283]	μᾶλλον ὡς ἐπὶ τὸ πλέον·	οἱ	δὲ ἐλεύθεροι καὶ εὐγενεῖς ὡς
[3, 1275]	μόνον, οἷον πατρὸς ἢ μητρός,	οἱ	δὲ καὶ τοῦτ' ἐπὶ πλέον
[3, 1278]	ἑνὶ λειτουργοῦντες τὰ τοιαῦτα δοῦλοι,	οἱ	δὲ κοινοὶ βάναυσοι καὶ θῆτες.
[3, 1285]	διὰ βίου τὴν ἀρχὴν ταύτην,	οἱ	δὲ μέχρι τινῶν ὡρισμένων χρόνων
[3, 1285]	οἱ μὲν βάρβαροι τῶν Ἑλλήνων,	οἱ	δὲ περὶ τὴν Ἀσίαν τῶν
[3, 1283]	(εἰ γὰρ οἱ μὲν βραδεῖς	οἱ	δὲ ταχεῖς, οὐδὲν διὰ τοῦτο
[3, 1280]	οὐ πᾶσιν ἀλλὰ τοῖς ἀνίσοις·	οἱ	δὲ τοῦτ' ἀφαιροῦσι, τὸ οἷς,
[3, 1277]	Διὸ παρ' ἐνίοις οὐ μετεῖχον	οἱ	δημιουργοὶ τὸ παλαιὸν ἀρχῶν, πρὶν
[3, 1283]	γὰρ ἂν οὐδὲν λέγειν δίκαιον	οἱ	διὰ τὸν πλοῦτον ἀξιοῦντες ἄρχειν,
[3, 1287]	δεῖν ὁμοίως. Ἃ μὲν οὖν	οἱ	διαμφισβητοῦντες πρὸς τὴν βασιλείαν λέγουσι,
[3, 1278]	φήσομεν συμβαίνειν ἄτοπον; ~Οὐδὲ γὰρ	οἱ	δοῦλοι τῶν εἰρημένων οὐδέν, οὐδ'
[3, 1287]	ἄρχειν δίκαιος, τοῦ γε ἑνὸς	οἱ	δύο ἀγαθοὶ βελτίους· τοῦτο γάρ
[3, 1286]	ἁμαρτεῖν. Ἔστω δὲ τὸ πλῆθος	οἱ	ἐλεύθεροι, μηδὲν παρὰ τὸν νόμον
[3, 1283]	Διόπερ εὐλόγως ἀντιποιοῦνται τῆς τιμῆς	οἱ	εὐγενεῖς καὶ ἐλεύθεροι καὶ πλούσιοι.
[3, 1279]	πολιτείας, τὴν ἐν ᾗ πλείους	οἱ	εὔποροι καὶ τὴν ἐν ᾗ
[3, 1279]	ἐν ᾗ τὰς ἀρχὰς ἔχουσιν	οἱ	εὔποροι, ὀλίγοι τὸ πλῆθος ὄντες,
[3, 1277]	ὥσπερ σημαίνει καὶ τοὔνομ' αὐτούς,	οἱ	ζῶντες ἀπὸ τῶν χειρῶν, ~ἐν
[3, 1287]	μὴν εἰσάγονταί γ' ἐφ' ἑαυτοὺς	οἱ	ἰατροὶ κάμνοντες ἄλλους ἰατροὺς καὶ
[3, 1283]	ἀξιοῦντες ἄρχειν, ὁμοίως δὲ καὶ	οἱ	κατὰ γένος· δῆλον γὰρ ὡς
[3, 1287]	κυριωτέρων τῶν κατὰ γράμματα νόμων	οἱ	κατὰ τὰ ἔθη εἰσίν, ὥστ'
[3, 1279]	τὸ προπολεμοῦν καὶ μετέχουσιν αὐτῆς	οἱ	κεκτημένοι τὰ ὅπλα. παρεκβάσεις δὲ
[3, 1284]	πόλεις καὶ τὰ ἔθνη ποιοῦσιν	οἱ	κύριοι τῆς δυνάμεως, οἷον Ἀθηναῖοι
[3, 1278]	πολῖται καὶ οἱ ἄνδρες, ἀλλ'	οἱ	μὲν ἁπλῶς οἱ δ' ἐξ
[3, 1285]	δουλικώτεροι εἶναι τὰ ἤθη φύσει	οἱ	μὲν βάρβαροι τῶν Ἑλλήνων, οἱ
[3, 1283]	ἀμφισβητοῦσι τῶν ἀρχῶν (εἰ γὰρ	οἱ	μὲν βραδεῖς οἱ δὲ ταχεῖς,
[3, 1280]	τι νομίζουσι δίκαιον λέγειν ἁπλῶς.	Οἱ	μὲν γὰρ ἂν κατά τι
[3, 1285]	βασιλεῖς, τοὺς δὲ τυράννους ξενικόν·	οἱ	μὲν γὰρ κατὰ νόμον καὶ
[3, 1287]	χρῆσθαι τοῖς ἔχουσι τὰς τέχνας.	Οἱ	μὲν γὰρ οὐδὲν διὰ φιλίαν
[3, 1285]	πάτριος εἶναι μόνον. Ἦρχον δ'	οἱ	μὲν διὰ βίου τὴν ἀρχὴν
[3, 1278]	τῶν ἀναγκαίων. Τῶν δ' ἀναγκαίων	οἱ	μὲν ἑνὶ λειτουργοῦντες τὰ τοιαῦτα
[3, 1285]	δίκας ἔκρινον. Τοῦτο δ' ἐποίουν	οἱ	μὲν οὐκ ὀμνύοντες οἱ δ'
[3, 1285]	ὅρκος ἦν τοῦ σκήπτρου ἐπανάτασις.	Οἱ	μὲν οὖν ἐπὶ τῶν ἀρχαίων
[3, 1285]	οἱ δ' ἀκόντων ἄρχουσιν, ὥσθ'	οἱ	μὲν παρὰ τῶν πολιτῶν οἱ
[3, 1286]	δῆλον ὡς οἱ πλείους; Ἀλλ'	οἱ	μὲν στασιάσουσιν ὁ δὲ εἷς
[3, 1274]	ἡ πόλις. Νῦν γὰρ ἀμφισβητοῦσιν,	οἱ	μὲν φάσκοντες τὴν πόλιν πεπραχέναι
[3, 1275]	μὲν οὖν οὐδὲ τούτων τελέως	οἱ	μέτοικοι μετέχουσιν, ἀλλὰ νέμειν ἀνάγκη
[3, 1282]	κρίνειεν, ὅσων τἆργα γινώσκουσι καὶ	οἱ	μὴ ἔχοντες τὴν τέχνην, οἷον
[3, 1279]	ἔχοντες, δημοκρατία δὲ τοὐναντίον ὅταν	οἱ	μὴ κεκτημένοι πλῆθος οὐσίας ἀλλ'
[3, 1287]	ἐπεὶ καὶ νῦν ὀφθαλμοὺς πολλοὺς	οἱ	μόναρχοι ποιοῦσιν αὑτῶν καὶ ὦτα
[3, 1282]	εἶναι κυρίους περὶ ὅσων ἐξαδυνατοῦσιν	οἱ	νόμοι λέγειν ἀκριβῶς διὰ τὸ
[3, 1286]	συμφέρειν βασιλεύεσθαι τὸ καθόλου μόνον	οἱ	νόμοι λέγειν, ἀλλ' οὐ πρὸς
[3, 1279]	ὅταν μὲν ὁ εἷς ἢ	οἱ	ὀλίγοι ἢ οἱ πολλοὶ πρὸς
[3, 1278]	ἂν εἴη πόλις, ἐπεὶ οὐδ'	οἱ	παῖδες ὡσαύτως πολῖται καὶ οἱ
[3, 1287]	ἰατροὶ κάμνοντες ἄλλους ἰατροὺς καὶ	οἱ	παιδοτρίβαι γυμναζόμενοι παιδοτρίβας, ὡς οὐ
[3, 1281]	φαίνεται δυσκολίαν. Τί γάρ; Ἂν	οἱ	πένητες διὰ τὸ πλείους εἶναι
[3, 1281]	ὑπερεχομένοις. Ὅτι μὲν οὖν πάντες	οἱ	περὶ τῶν πολιτειῶν ἀμφισβητοῦντες μέρος
[3, 1286]	δὲ πάντες; ~Ἢ δῆλον ὡς	οἱ	πλείους; Ἀλλ' οἱ μὲν στασιάσουσιν
[3, 1286]	εἷς ἀδιαφθορώτερος ἄρχων, ἢ μᾶλλον	οἱ	πλείους μὲν τὸν ἀριθμὸν ἀγαθοὶ
[3, 1279]	διορισμόν ἐστιν. Εἰ γὰρ εἶεν	οἱ	πλείους, ὄντες εὔποροι, κύριοι τῆς
[3, 1283]	τὰς ἄλλας· ἀλλὰ μὴν καὶ	οἱ	πλείους πρὸς τοὺς ἐλάττους, καὶ
[3, 1281]	ἐσχάτην; Πάλιν τε πάντων ληφθέντων,	οἱ	πλείους τὰ τῶν ἐλαττόνων ἂν
[3, 1280]	αὑτῶν ἡ κρίσις· σχεδὸν δ'	οἱ	πλεῖστοι φαῦλοι κριταὶ περὶ τῶν
[3, 1283]	οἷον οἵ τ' ἀγαθοὶ καὶ	οἱ	πλούσιοι καὶ εὐγενεῖς, ἔτι δὲ
[3, 1283]	ἁπλῶς δ' οὐ πάντες δικαίως·	οἱ	πλούσιοι μὲν ὅτι πλεῖον μέτεστι
[3, 1281]	διάνοιαν. Διὸ καὶ κρίνουσιν ἄμεινον	οἱ	πολλοὶ καὶ τὰ τῆς μουσικῆς
[3, 1279]	εἷς ἢ οἱ ὀλίγοι ἢ	οἱ	πολλοὶ πρὸς τὸ κοινὸν συμφέρον
[3, 1278]	τὸ βάναυσον ἢ ξενικόν, διόπερ	οἱ	πολλοὶ τοιοῦτοι καὶ νῦν· ἡ
[3, 1278]	δ' ὡς καρτεροῦσι πολλὴν κακοπάθειαν	οἱ	πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων γλιχόμενοι τοῦ
[3, 1278]	δὲ ἐνδέχεται· πλουτοῦσι γὰρ καὶ	οἱ	πολλοὶ τῶν τεχνιτῶν. Ἐν Θήβαις
[3, 1281]	δὲ πάντες. Ἀλλὰ τούτῳ διαφέρουσιν	οἱ	σπουδαῖοι τῶν ἀνδρῶν ἑκάστου τῶν
[3, 1288]	οἱ τὰς ὀλιγαρχικὰς καὶ πάλιν	οἱ	τὰς δημοκρατικάς (πάντες γὰρ καθ'
[3, 1288]	οἵ τε τὰς ἀριστοκρατικὰς καὶ	οἱ	τὰς ὀλιγαρχικὰς καὶ πάλιν οἱ
[3, 1279]	ὅταν ὦσι κύριοι τῆς πολιτείας	οἱ	τὰς οὐσίας ἔχοντες, δημοκρατία δὲ
[3, 1288]	τὸ δίκαιον ὃ προφέρειν εἰώθασιν	οἱ	τὰς πολιτείας καθιστάντες, οἵ τε
[3, 1283]	τὸν ἀριθμὸν εἶεν ὀλίγοι πάμπαν	οἱ	τὴν ἀρετὴν ἔχοντες, τίνα δεῖ
[3, 1284]	συμφέρει τοῖς τυράννοις, οὐδὲ μόνον	οἱ	τύραννοι ποιοῦσιν, ἀλλ' ὁμοίως ἔχει
[3, 1277]	τινες ἄρχοντος, ὥσπερ καὶ φαίνονται	οἱ	τῶν βασιλέων υἱεῖς ἱππικὴν καὶ
[3, 1275]	δοῦλοι κοινωνοῦσι τῆς οἰκήσεωσσ, οὐδ'	οἱ	τῶν δικαίων μετέχοντες οὕτως ὥστε
[3, 1277]	πλείους. Ὧν ἓν μέρος κατέχουσιν	οἱ	χερνῆτες· οὗτοι δ' εἰσίν, ὥσπερ
[3, 1283]	μιᾷ πόλει, ~λέγω δ' οἷον	οἵ	τ' ἀγαθοὶ καὶ οἱ πλούσιοι
[3, 1286]	τοῦ δὲ πλήθους ἥττω, καθάπερ	οἵ	τ' ἀρχαῖοι τὰς φυλακὰς ἐδίδοσαν,
[3, 1288]	εἰώθασιν οἱ τὰς πολιτείας καθιστάντες,	οἵ	τε τὰς ἀριστοκρατικὰς καὶ οἱ
[3, 1285]	ταύτην δ' ἄλλο μοναρχίας εἶδος,	οἷαι	παρ' ἐνίοις εἰσὶ βασιλεῖαι τῶν
[3, 1287]	καὶ ὅμοιος, ὥστ' εἰ τούτους	οἴεται	δεῖν ἄρχειν, τοὺς ἴσους καὶ
[3, 1287]	τοὺς ἴσους καὶ ὁμοίους ἄρχειν	οἴεται	δεῖν ὁμοίως. Ἃ μὲν οὖν
[3, 1284]	Περιάνδρου Θρασυβούλῳ συμβουλίαν οὐχ ἁπλῶς	οἰητέον	ὀρθῶς ἐπιτιμᾶν (φασὶ γὰρ τὸν
[3, 1284]	συμφωνεῖν ταῖς πόλεσιν, εἰ τῆς	οἰκείας	ἀρχῆς ὠφελίμου ταῖς πόλεσιν οὔσης
[3, 1284]	πρὸς τὸ τῆς πολιτείας τῆς	οἰκείας	συμφέρον, ἀλλὰ στασιαστικῶς ἐχρῶντο τοῖς
[3, 1275]	ὁ δὲ πολίτης οὐ τῷ	οἰκεῖν	που πολίτης ἐστίν νκαὶ γὰρ
[3, 1279]	μόνον ἀποβλέποντι πρὸς τὸ πράττειν	οἰκεῖόν	ἐστι τὸ μὴ παρορᾶν μηδέ
[3, 1276]	καὶ τῆς τυραννίδος. Ἔοικε δ'	οἰκεῖος	ὁ λόγος εἶναι τῆς ἀπορίας
[3, 1283]	εἶναι πόλιν, ἄνευ δὲ τούτων	οἰκεῖσθαι	καλῶς. Πρὸς μὲν οὖν τὸ
[3, 1283]	ἀρετῆς, οὐδὲ γὰρ ἄνευ τούτων	οἰκεῖσθαι	πόλιν δυνατόν· πλὴν ἄνευ μὲν
[3, 1287]	διὰ τὸ κρίνειν περί τε	οἰκείων	καὶ ἐν πάθει ὄντες. Ὥστε
[3, 1280]	πλεῖστοι φαῦλοι κριταὶ περὶ τῶν	οἰκείων.	Ὥστ' ἐπεὶ τὸ δίκαιον τισίν,
[3, 1276]	μὲν ἕτερον τοὺς δ' ἕτερον	οἰκῆσαι	τόπον. Ταύτην μὲν οὖν πραοτέραν
[3, 1275]	ἐκ πολίτιδος ἐπὶ τῶν πρώτων	οἰκησάντων	ἢ κτισάντων. Ἀλλ' ἴσως ἐκεῖνο
[3, 1285]	πότερον συμφέρει τῇ μελλούσῃ καλῶς	οἰκήσεσθαι	καὶ πόλει καὶ χώρᾳ βασιλεύεσθαι,
[3, 1275]	μέτοικοι καὶ δοῦλοι κοινωνοῦσι τῆς	οἰκήσεωσσ,	οὐδ' οἱ τῶν δικαίων μετέχοντες
[3, 1277]	ἐκ λόγου καὶ ὀρέξεως, καὶ	οἰκία	ἐξ ἀνδρὸς καὶ γυναικός, καὶ
[3, 1280]	ςἕκαστος μέντοι χρῷτο τῇ ἰδίᾳ	οἰκίᾳ	ὥσπερ πόλεἰ καὶ σφίσιν αὐτοῖς
[3, 1280]	εὖ ζῆν κοινωνία καὶ ταῖς	οἰκίαις	καὶ τοῖς γένεσι, ζωῆς τελείας
[3, 1282]	μὴ ἔχοντες τὴν τέχνην, οἷον	οἰκίαν	οὐ μόνον ἐστὶ γνῶναι τοῦ
[3, 1285]	γὰρ ἡ οἰκονομικὴ βασιλεία τις	οἰκίας	ἐστίν, οὕτως ἡ παμβασιλεία πόλεως
[3, 1278]	ἀρχὴ καὶ γυναικὸς καὶ τῆς	οἰκίας	πάσης, ἣν δὴ καλοῦμεν οἰκονομικήν
[3, 1283]	ἡ δ' εὐγένεια παρ' ἑκάστοις	οἴκοι	τίμιος) ἔτι διότι βελτίους εἰκὸς
[3, 1280]	Ὁμοίως δ' οὐδ' εἴ τινες	οἰκοῖεν	χωρὶς μέν, μὴ μέντοι τοσοῦτον
[3, 1277]	ἀνὴρ ὁ ἀγαθός· ἐπεὶ καὶ	οἰκονομία	ἑτέρα ἀνδρὸς καὶ γυναικός· τοῦ
[3, 1285]	καὶ ἔθνους ἑνὸς ἢ πλειόνων	οἰκονομία.	Σχεδὸν δὴ δύο ἐστὶν ὡς
[3, 1278]	πρώτους λόγους, ἐν οἷς περὶ	οἰκονομίας	διωρίσθη καὶ δεσποτείας, καὶ ὅτι
[3, 1285]	τὴν οἰκονομικήν. Ὥσπερ γὰρ ἡ	οἰκονομικὴ	βασιλεία τις οἰκίας ἐστίν, οὕτως
[3, 1278]	οἰκίας πάσης, ἣν δὴ καλοῦμεν	οἰκονομικήν	ἤτοι τῶν ἀρχομένων χάριν ἐστὶν
[3, 1285]	τῶν κοινῶν, τεταγμένη κατὰ τὴν	οἰκονομικήν.	Ὥσπερ γὰρ ἡ οἰκονομικὴ βασιλεία
[3, 1282]	αὐτῇ κρινεῖ ῖχρῆται δ' ὁ	οἰκονόμος)	καὶ πηδάλιον κυβερνήτης τέκτονος, καὶ
[3, 1288]	εἶναι τὴν ὑπὸ τῶν ἀρίστων	οἰκονομουμένην,	τοιαύτη δ' ἐστὶν ἐν ᾗ
[3, 1286]	ἄλλως τε καὶ τότε μικρὰς	οἰκοῦντας	πόλεις. Ἔτι δ' ἀπ' εὐεργεσίας
[3, 1274]	δὲ πολιτεία τῶν τὴν πόλιν	οἰκούντων	ἐστὶ τάξις τις. Ἐπεὶ δ'
[3, 1284]	ποιοῦσιν οἱ κύριοι τῆς δυνάμεως,	οἷον	Ἀθηναῖοι μὲν περὶ Σαμίους καὶ
[3, 1275]	ὅσοι μετέσχον μεταβολῆς γενομένης πολιτείας,	οἷον	Ἀθήνησιν ἐποίησε Κλεισθένης μετὰ τὴν
[3, 1280]	ἄλλου μηδενὸς ἢ τῶν τοιούτων,	οἷον	ἀλλαγῆς καὶ συμμαχίας, οὐδ' οὕτω
[3, 1276]	εἶδος ἕτερον ᾖ τῆς συνθέσεως,	οἷον	ἁρμονίαν τῶν αὐτῶν φθόγγων ἑτέραν
[3, 1282]	ὀρθῶς τῶν εἰδότων ἔργον ἐστίν,	οἷον	γεωμέτρην τε τῶν γεωμετρικῶν καὶ
[3, 1277]	ἂν εἴη τοῦ ἀγαθοῦ ἀρετή,	οἷον	δικαιοσύνη, ἀλλ' εἴδη ἔχουσα καθ'
[3, 1280]	οὐ πᾶν τὸ κυρίως δίκαιον.	Οἷον	δοκεῖ ἴσον τὸ δίκαιον εἶναι,
[3, 1280]	αὐτοὺς ἀδικεῖν περὶ τὰς μεταδόσεις,	οἷον	εἰ ὁ μὲν εἴη τέκτων
[3, 1279]	τῆς ἀρχῆς βούλονται συνεχῶς ἄρχειν,	οἷον	εἰ συνέβαινεν ὑγιαίνειν ἀεὶ τοῖς
[3, 1278]	πολίτας, ἐν τισὶ δ' ἀδύνατον,	οἷον	εἴ τίς ἐστιν ἣν καλοῦσιν
[3, 1285]	τινῶν ὡρισμένων χρόνων ἢ πράξεων,	οἷον	εἵλοντό ποτε Μυτιληναῖοι Πιττακὸν πρὸς
[3, 1280]	δ' ἂν κατά τι ἴσοι,	οἷον	ἐλευθερίᾳ, ὅλως ἴσοι. Τὸ δὲ
[3, 1287]	γὰρ ὑπάρχειν ἐνδέχεται στρατηγίαν ἀίδιον,	οἷον	ἐν δημοκρατίᾳ καὶ ἀριστοκρατίᾳ, καὶ
[3, 1275]	τὰς δίκας δικάζουσι κατὰ μέρος,	οἷον	ἐν Λακεδαίμονι τὰς τῶν συμβολαίων
[3, 1278]	ἐστὶν ἡ πολιτεία. Λέγω δ'	οἷον	ἐν μὲν ταῖς δημοκρατίαις κύριος
[3, 1275]	καὶ τοῦτ' ἐπὶ πλέον ζητοῦσιν,	οἷον	ἐπὶ πάππους δύο ἢ τρεῖς
[3, 1283]	ῖτοῖς γὰρ κυρίοις διαφέρουσιν ἀλλήλων,	οἷον	ἡ μὲν τῷ διὰ πλουσίων
[3, 1279]	ὁρῶμεν καὶ τὰς ἄλλας τέχνας,	~οἷον	ἰατρικὴν καὶ γυμναστικήν, κατὰ συμβεβηκὸς
[3, 1277]	δεῖ τὸν ἄρχοντα ἀρχόμενον μαθεῖν,	οἷον	ἱππαρχεῖν ἱππαρχηθέντα, στρατηγεῖν στρατηγηθέντα καὶ
[3, 1284]	τῶν ἄλλων ἀγαθῶν τὴν ὑπεροχήν,	οἷον	ἰσχύος καὶ πλούτου καὶ πολυφιλίας,
[3, 1275]	ὡρισμένων χρόνων· ὁ δ' ἀόριστος,	οἷον	ὁ δικαστὴς καὶ ὁ ἐκκλησιαστής.
[3, 1283]	ἐν μιᾷ πόλει, ~λέγω δ'	οἷον	οἵ τ' ἀγαθοὶ καὶ οἱ
[3, 1282]	οἱ μὴ ἔχοντες τὴν τέχνην,	οἷον	οἰκίαν οὐ μόνον ἐστὶ γνῶναι
[3, 1276]	καὶ πότε οὐχ ἡ πόλις,	οἷον	ὅταν ἐξ ὀλιγαρχίας ἢ τυραννίδος
[3, 1275]	πολιτῶν καὶ μὴ θατέρου μόνον,	οἷον	πατρὸς ἢ μητρός, οἱ δὲ
[3, 1285]	Αὕτη μὲν οὖν ἡ βασιλεία	οἷον	στρατηγία τις αὐτοκρατόρων καὶ ἀίδιός
[3, 1281]	καὶ τὸν νόμον τοῦτον οὐχ	οἷόν	τ' εἶναι δίκαιον. Ἔτι καὶ
[3, 1278]	καὶ κατ' ἀξίαν· οὐ γὰρ	οἷόν	τ' ἐπιτηδεῦσαι τὰ τῆς ἀρετῆς
[3, 1281]	ὡς ἕκαστον ἀλλ' ὡς σύμπαντας,	οἷον	τὰ συμφορητὰ δεῖπνα τῶν ἐκ
[3, 1277]	οἷς μὴ μέτεστιν ἀρχῶν, οὐχ	οἷόν	τε παντὸς εἶναι πολίτου τὴν
[3, 1275]	πως τυγχάνοντας ταύτης τῆς προσηγορίας,	οἷον	τοὺς ποιητοὺς πολίτας, ἀφετέον· ὁ
[3, 1280]	ἂν κατά τι ἄνισοι ὦσιν,	οἷον	χρήμασιν, ὅλως οἴονται ἄνισοι εἶναι,
[3, 1280]	ἄνισοι ὦσιν, οἷον χρήμασιν, ὅλως	οἴονται	ἄνισοι εἶναι, οἱ δ' ἂν
[3, 1280]	ἀλλήλοις τῶν δικαίων, ἀλλ' οὐχ	οἷος	ποιεῖν ἀγαθοὺς καὶ δικαίους τοὺς
[3, 1280]	πράγματος ἰσότητα ὁμολογοῦσι, τὴν δὲ	οἷς	ἀμφισβητοῦσι, μάλιστα μὲν διὰ τὸ
[3, 1282]	τοῖς κατὰ φιλοσοφίαν λόγοις, ἐν	οἷς	διώρισται περὶ τῶν ἠθικῶν ντὶ
[3, 1280]	Τυρρηνοὶ καὶ Καρχηδόνιοι, καὶ πάντες	οἷς	ἔστι σύμβολα πρὸς ἀλλήλους, ὡς
[3, 1280]	ἐπί τε τῶν πραγμάτων καὶ	οἷς,	καθάπερ εἴρηται πρότερον ἐν τοῖς
[3, 1280]	οἱ δὲ τοῦτ' ἀφαιροῦσι, τὸ	οἷς,	καὶ κρίνουσι κακῶς. Τὸ δ'
[3, 1277]	μὲν οὖν καὶ τούτους θετέον	οἷς	μὴ μέτεστιν ἀρχῶν, οὐχ οἷόν
[3, 1277]	ζῶντες ἀπὸ τῶν χειρῶν, ~ἐν	οἷς	ὁ βάναυσος τεχνίτης ἐστίν. Διὸ
[3, 1278]	κατὰ τοὺς πρώτους λόγους, ἐν	οἷς	περὶ οἰκονομίας διωρίσθη καὶ δεσποτείας,
[3, 1275]	λανθάνειν ὅτι τῶν πραγμάτων ἐν	οἷς	τὰ ὑποκείμενα διαφέρει τῷ εἴδει,
[3, 1285]	ἄρκιον ἐσσεῖται φυγέειν κύνας ἠδ'	οἰωνούς·	πὰρ γὰρ ἐμοὶ θάνατος" Ἓν
[3, 1283]	ὀρθὸν πρὸς τὸ τῆς πόλεως	ὅλης	συμφέρον καὶ πρὸς τὸ κοινὸν
[3, 1278]	πολίτας τοὺς τοιούτους (διὰ γὰρ	ὀλιγανθρωπίαν	οὕτω χρῶνται τοῖς νόμοις) εὐποροῦντες
[3, 1279]	ἥ τε δημοκρατία καὶ ἡ	ὀλιγαρχία	ἀλλήλων πενία καὶ πλοῦτός ἐστιν,
[3, 1279]	εἴρηται, δεσποτικὴ τῆς πολιτικῆς κοινωνίας,	ὀλιγαρχία	δ' ὅταν ὦσι κύριοι τῆς
[3, 1279]	τῶν εἰρημένων τυραννὶς μὲν βασιλείας,	ὀλιγαρχία	δὲ ἀριστοκρατίας, δημοκρατία δὲ πολιτείας.
[3, 1275]	ἐν δημοκρατίᾳ πολίτης ὢν ἐν	ὀλιγαρχίᾳ	πολλάκις οὐκ ἔστι πολίτης. Τοὺς
[3, 1279]	τὸ τοῦ μοναρχοῦντος, ἡ δ'	ὀλιγαρχία	πρὸς τὸ τῶν εὐπόρων, ἡ
[3, 1278]	ἢ θητικόν. Ἐν δὲ ταῖς	ὀλιγαρχίαις	θῆτα μὲν οὐκ ἐνδέχεται εἶναι
[3, 1279]	συμβεβηκός ἐστιν, τὸ μὲν ταῖς	ὀλιγαρχίαις	τὸ δὲ ταῖς δημοκρατίαις, διὰ
[3, 1278]	δ' ὀλίγοι τοὐναντίον ἐν ταῖς	ὀλιγαρχίαις,	φαμὲν δὲ καὶ πολιτείαν ἑτέραν
[3, 1279]	ὅπου δ' ὀλίγον κύριον πλῆθος,	ὀλιγαρχίαν	εἶναί φασιν οὐκ ἂν καλῶς
[3, 1274]	οὐ τὴν πόλιν ἀλλὰ τὴν	ὀλιγαρχίαν	ἢ τὸν τύραννον· τοῦ δὲ
[3, 1279]	πλῆθος οὕτω προσαγορεύῃ τὰς πολιτείας,	ὀλιγαρχίαν	μὲν ἐν ᾗ τὰς ἀρχὰς
[3, 1280]	ἄν τε πλείους, εἶναι ταύτην	ὀλιγαρχίαν,	ὅπου δ' οἱ ἄποροι, δημοκρατίαν,
[3, 1286]	ἐντεῦθέν ποθεν εὔλογον γενέσθαι τὰς	ὀλιγαρχίας·	ἔντιμον γὰρ ἐποίησαν τὸν πλοῦτον.
[3, 1276]	ἡ πόλις, οἷον ὅταν ἐξ	ὀλιγαρχίας	ἢ τυραννίδος γένηται δημοκρατία (τότε
[3, 1280]	πρῶτον τίνας ὅρους λέγουσι τῆς	ὀλιγαρχίας	καὶ δημοκρατίας, καὶ τί τὸ
[3, 1284]	ὁμοίως ἔχει καὶ περὶ τὰς	ὀλιγαρχίας	καὶ τὰς δημοκρατίας· ὁ γὰρ
[3, 1276]	πράξεις καὶ τὰς ἐκ τῆς	ὀλιγαρχίας	καὶ τῆς τυραννίδος. Ἔοικε δ'
[3, 1288]	τὰς ἀριστοκρατικὰς καὶ οἱ τὰς	ὀλιγαρχικὰς	καὶ πάλιν οἱ τὰς δημοκρατικάς
[3, 1280]	τί τὸ δίκαιον τό τε	ὀλιγαρχικὸν	καὶ δημοκρατικόν. Πάντες γὰρ ἅπτονται
[3, 1281]	Ἂν οὖν ᾖ νόμος μὲν	ὀλιγαρχικὸς	δὲ ἢ δημοκρατικός, τί διοίσει
[3, 1280]	τῆς κτήσεως, ὥσθ' ὁ τῶν	ὀλιγαρχικῶν	λόγος δόξειεν ἂν ἰσχύειν (οὐ
[3, 1281]	ἄρχειν βέλτιον; Ἀλλ' ἔτι τοῦτο	ὀλιγαρχικώτερον·	οἱ γὰρ ἄτιμοι πλείους. Ἀλλ'
[3, 1281]	τὴν πᾶσαν ποιεῖ χρησιμωτέραν τῆς	ὀλίγης·	χωρὶς δ' ἕκαστος ἀτελὴς περὶ
[3, 1279]	μὲν ὁ εἷς ἢ οἱ	ὀλίγοι	ἢ οἱ πολλοὶ πρὸς τὸ
[3, 1283]	Εἰ δὴ τὸν ἀριθμὸν εἶεν	ὀλίγοι	πάμπαν οἱ τὴν ἀρετὴν ἔχοντες,
[3, 1283]	δεῖ διελεῖν τρόπον; Ἢ τὸ	ὀλίγοι	πρὸς τὸ ἔργον δεῖ σκοπεῖν,
[3, 1280]	δὲ πολλούς. Εὐποροῦσι μὲν γὰρ	ὀλίγοι,	τῆς δὲ ἐλευθερίας μετέχουσι πάντες·
[3, 1279]	τὰς ἀρχὰς ἔχουσιν οἱ εὔποροι,	ὀλίγοι	τὸ πλῆθος ὄντες, δημοκρατίαν δὲ
[3, 1278]	κύριος ὁ δῆμος, οἱ δ'	ὀλίγοι	τοὐναντίον ἐν ταῖς ὀλιγαρχίαις, φαμὲν
[3, 1279]	εἶναι τῆς πολιτείας, ὅπου δ'	ὀλίγον	κύριον πλῆθος, ὀλιγαρχίαν εἶναί φασιν
[3, 1279]	συνθεὶς τῇ μὲν εὐπορίᾳ τὴν	ὀλιγότητα	τῇ δ' ἀπορίᾳ τὸ πλῆθος
[3, 1281]	πλῆθος ἢ τοὺς ἀρίστους μὲν	ὀλίγους	δέ, δόξειεν ἂν λύεσθαι καί
[3, 1280]	συμβαίνει, καθάπερ εἴπομεν, τοὺς μὲν	ὀλίγους	εἶναι τοὺς δὲ πολλούς. Εὐποροῦσι
[3, 1279]	γὰρ διαφέρειν κατ' ἀρετὴν ἢ	ὀλίγους	ἐνδέχεται, πλείους δ' ἤδη χαλεπὸν
[3, 1279]	ποιεῖν δῆλον ὅτι τὸ μὲν	ὀλίγους	ἢ πολλοὺς εἶναι κυρίους συμβεβηκός
[3, 1279]	εἶναι κύριον ἢ ἕνα ἢ	ὀλίγους	ἢ τοὺς πολλούς, ὅταν μὲν
[3, 1282]	τῶν καθ' ἕνα καὶ κατ'	ὀλίγους	μεγάλας ἀρχὰς ἀρχόντων. Ταῦτα μὲν
[3, 1279]	διὰ τὸ τοὺς μὲν εὐπόρους	ὀλίγους,	πολλοὺς δ' εἶναι τοὺς ἀπόρους
[3, 1281]	διαφορὰν τῶν πολλῶν πρὸς τοὺς	ὀλίγους	σπουδαίους, ἄδηλον, ἴσως δὲ νὴ
[3, 1286]	οὕτω καὶ τὸ πλῆθος τῶν	ὀλίγων	ἀδιαφθορώτερον· τοῦ δ' ἑνὸς ὑπ'
[3, 1279]	ἢ τοῦ ἑνὸς ἢ τῶν	ὀλίγων	ἢ τοῦ πλήθους παρεκβάσεις. Ἢ
[3, 1283]	τὸ πλῆθος εἶναι βέλτιον· τῶν	ὀλίγων	καὶ πλουσιώτερον, οὐχ ὡς καθ'
[3, 1283]	κύριον διότι κρείττους εἰσὶ τῶν	ὀλίγων,	κἂν εἷς ἢ πλείους μὲν
[3, 1279]	συμφέρον βασιλείαν, τὴν δὲ τῶν	ὀλίγων	μὲν πλειόνων δ' ἑνὸς ἀριστοκρατίαν
[3, 1275]	ὅλμους εἶναι τοὺς ὑπὸ τῶν	ὁλμοποιῶν	πεποιημένους, οὕτω καὶ Λαρισαίους τοὺς
[3, 1275]	τὰ δ' εἰρωνευόμενος, ἔφη, καθάπερ	ὅλμους	εἶναι τοὺς ὑπὸ τῶν ὁλμοποιῶν
[3, 1288]	ἀρχάς. Ὅταν οὖν ἢ γένος	ὅλον	ἢ καὶ τῶν ἄλλων ἕνα
[3, 1288]	ἕνα τινὰ συμπάντων ἢ γένος	ὅλον	ἢ πλῆθος ὑπερέχον εἶναι κατ'
[3, 1274]	συγκειμένων, καθάπερ ἄλλο τι τῶν	ὅλων	μὲν συνεστώτων δ' ἐκ πολλῶν
[3, 1283]	μᾶλλον τὸ τὶ μέγεθος, καὶ	ὅλως	ἂν τὸ μέγεθος ἐνάμιλλον εἴη
[3, 1281]	φαίη τις ἂν τὸ κύριον	ὅλως	ἄνθρωπον εἶναι ἀλλὰ μὴ νόμον
[3, 1283]	κατ' ἀρετήν, καὶ πλεῖον ὑπερέχει	ὅλως	ἀρετὴ μεγέθους, εἴη ἂν συμβλητὰ
[3, 1275]	κατὰ χρόνον, ὥστ' ἐνίας μὲν	ὅλως	δὶς τὸν αὐτὸν οὐκ ἔξεστιν
[3, 1286]	δυνατὸν τὸν νόμον κρίνειν ἢ	ὅλως	ἢ εὖ, πότερον ἕνα τὸν
[3, 1286]	ᾧ μὴ πρόσεστι τὸ παθητικὸν	ὅλως	ἢ ᾧ συμφυές· τῷ μὲν
[3, 1280]	κατά τι ἴσοι, οἷον ἐλευθερίᾳ,	ὅλως	ἴσοι. Τὸ δὲ κυριώτατον οὐ
[3, 1280]	τι ἄνισοι ὦσιν, οἷον χρήμασιν,	ὅλως	οἴονται ἄνισοι εἶναι, οἱ δ'
[3, 1284]	δὲ τοὺς ὑπερέχοντας τῶν σταχύων	ὁμαλῦναι	τὴν ἄρουραν· ὅθεν ἀγνοοῦντος μὲν
[3, 1278]	μετέχων τῶν τιμῶν, ὥσπερ καὶ	Ὅμηρος	ἐποίησεν Ὡς εἴ τιν' ἀτίμητον
[3, 1285]	ἐν χειρὸς νόμῳ. Δηλοῖ δ'	Ὅμηρος·	ὁ γὰρ Ἀγαμέμνων κακῶς μὲν
[3, 1280]	τοῖς ἀκριβῶς θεωροῦσιν, εἴπερ ὁμοίως	ὁμιλοῖεν	συνελθόντες καὶ χωρίς. Φανερὸν τοίνυν
[3, 1287]	εἰ βέλτιον ἴδοι τις δυοῖν	ὄμμασι	καὶ δυσὶν ἀκοαῖς κρίνων καὶ
[3, 1285]	μὲν οὐκ ὀμνύοντες οἱ δ'	ὀμνύοντες·	ὁ δ' ὅρκος ἦν τοῦ
[3, 1285]	δ' ἐποίουν οἱ μὲν οὐκ	ὀμνύοντες	οἱ δ' ὀμνύοντες· ὁ δ'
[3, 1282]	τὰ λοιπὰ μηδὲν διαφέροιεν ἀλλ'	ὅμοιοι	τυγχάνοιεν ὄντες· τοῖς γὰρ διαφέρουσιν
[3, 1282]	καὶ τοὺς ἄλλους ἐν τοῖς	ὁμοίοις.	Ἰατρὸς δ' ὅ τε δημιουργὰς
[3, 1288]	φανερὸν ὡς ἐν μὲν τοῖς	ὁμοίοις	καὶ ἴσοις οὔτε συμφέρον ἐστὶν
[3, 1287]	ὁμοίων ἡ πόλις· τοῖς γὰρ	ὁμοίοις	φύσει τὸ αὐτὸ δίκαιον ἀναγκαῖον
[3, 1287]	ὅ γε φίλος ἴσος καὶ	ὅμοιος,	ὥστ' εἰ τούτους οἴεται δεῖν
[3, 1279]	τῶν πολιτῶν συνεστηκυῖα καὶ καθ'	ὁμοιότητα,	κατὰ μέρος ἀξιοῦσιν ἄρχειν, πρότερον
[3, 1287]	δεῖν ἄρχειν, τοὺς ἴσους καὶ	ὁμοίους	ἄρχειν οἴεται δεῖν ὁμοίως. Ἃ
[3, 1276]	δὲ ἀπ' ἀρετῆς· ἐπειδὴ ἀδύνατον	ὁμοίους	εἶναι πάντας τοὺς πολίτας, ~οὐκ
[3, 1286]	ἀρχῆς, ἂν ᾖ λαβεῖν πλείους	ὁμοίους.	Καὶ διὰ τοῦτ' ἴσως ἐβασιλεύοντο
[3, 1286]	Ἐπεὶ δὲ συνέβαινε γίγνεσθαι πολλοὺς	ὁμοίους	πρὸς ἀρετήν, οὐκέτι ὑπέμενον ἀλλ'
[3, 1282]	ἐπιστημῶν καὶ δυνάμεων· τῶν γὰρ	ὁμοίων	αὐλητῶν τὴν τέχνην οὐ δοτέον
[3, 1287]	ἕνα τοῦτον εἶναί φασι δίκαιον,	ὁμοίων	γε ὄντων πάντων. Ἀλλὰ μὴν
[3, 1287]	τῶν πολιτῶν, ὅπου συνέστηκεν ἐξ	ὁμοίων	ἡ πόλις· τοῖς γὰρ ὁμοίοις
[3, 1277]	ἀρχὴ καθ' ἣν ἄρχει τῶν	ὁμοίων	τῷ γένει καὶ τῶν ἐλευθέρων.
[3, 1287]	καὶ ὁμοίους ἄρχειν οἴεται δεῖν	ὁμοίως.	Ἃ μὲν οὖν οἱ διαμφισβητοῦντες
[3, 1280]	ἰδίων ταῖς πόλεσι κοινωνημάτων ἐστίν.	Ὁμοίως	δ' οὐδ' εἴ τινες οἰκοῖεν
[3, 1276]	λόγος ἴδιος ἔσται τῆς ἀρετῆς,	ὁμοίως	δὲ καὶ κοινός τις ἐφαρμόσει
[3, 1283]	διὰ τὸν πλοῦτον ἀξιοῦντες ἄρχειν,	ὁμοίως	δὲ καὶ οἱ κατὰ γένος·
[3, 1276]	τῶν αὐτῶν πολλάκις ἀνθρώπων ὄντων,	ὁμοίως	δὲ καὶ πᾶσαν ἄλλην κοινωνίαν
[3, 1283]	ἄρχειν τὸν ἕνα ἁπάντων δεήσει,	ὁμοίως	δὲ καὶ τὸν εὐγενείᾳ διαφέροντα
[3, 1283]	ἀξιοῦντας κυρίους εἶναι τοῦ πολιτεύματος,	ὁμοίως	δὲ καὶ τοὺς κατὰ πλοῦτον,
[3, 1276]	πως εὐμάρεια τῆς τοιαύτης ζητήσεως·	ὁμοίως	δὲ καὶ τῶν τὸν αὐτὸν
[3, 1279]	ὅταν ᾖ κύριον τὸ πλῆθος	ὁμοίως	δὲ πάλιν κἂν εἴ που
[3, 1282]	οὗτος δ' ἐστὶν ὁ ἰατρός.	~Ὁμοίως	δὲ τοῦτο καὶ περὶ τὰς
[3, 1283]	εὐγένεια γάρ ἐστιν ἀρετὴ γένους·	ὁμοίως	δὲ φήσομεν δικαίως καὶ τὴν
[3, 1282]	μεγίστας ἀρχὰς ἄρχουσιν ἀπὸ μεγάλων.	Ὁμοίως	δή τις ἂν λύσειε καὶ
[3, 1277]	οὐκ ἂν εἴη ἄμφω ἐπαινετὰ	ὁμοίως.	Ἐπεὶ οὖν ποτε δοκεῖ ἀμφότερα,
[3, 1284]	μόνον οἱ τύραννοι ποιοῦσιν, ἀλλ'	ὁμοίως	ἔχει καὶ περὶ τὰς ὀλιγαρχίας
[3, 1280]	πόλις τοῖς ἀκριβῶς θεωροῦσιν, εἴπερ	ὁμοίως	ὁμιλοῖεν συνελθόντες καὶ χωρίς. Φανερὸν
[3, 1281]	περὶ τῶν ἠπορημένων; Συμβήσεται γὰρ	ὁμοίως	τὰ λεχθέντα πρότερον. Περὶ μὲν
[3, 1282]	πάλαι διαπορηθέν. Ἅμα γὰρ καὶ	ὁμοίως	ταῖς πολιτείαις ἀνάγκη καὶ τοὺς
[3, 1276]	τινες κατὰ τὸν τρόπον τοῦτον,	ὁμοίως	τῆς πόλεως φατέον εἶναι ταύτης
[3, 1287]	καὶ τὰ περὶ τὰς τιμάς·	ὁμοίως	τοίνυν καὶ τὸ ἄνισον τοὺς
[3, 1276]	γὰρ ἕκαστος ὀρέγεται τῶν πλωτήρων.	Ὁμοίως	τοίνυν καὶ τῶν πολιτῶν, καίπερ
[3, 1284]	τοῦτο δρῶσιν. Διὸ κατὰ τὰς	ὁμολογουμένας	ὑπεροχὰς ἔχει τι δίκαιον πολιτικὸν
[3, 1275]	πολλάκις· οὐ γὰρ τὸν αὐτὸν	ὁμολογοῦσι	πάντες εἶναι πολίτην· ἔστι γάρ
[3, 1280]	τὴν μὲν τοῦ πράγματος ἰσότητα	ὁμολογοῦσι,	τὴν δὲ οἷς ἀμφισβητοῦσι, μάλιστα
[3, 1282]	εἶναι, καὶ μέχρι γέ τινος	ὁμολογοῦσι	τοῖς κατὰ φιλοσοφίαν λόγοις, ἐν
[3, 1286]	αὑτοῦ βούλησιν παρὰ τὸν νόμον,	ὅμως	ἀναγκαῖον ὑπάρχειν αὐτῷ δύναμιν ᾗ
[3, 1278]	τῷ φύσει δεσπότῃ ταὐτοῦ συμφέροντος,	ὅμως	ἄρχει πρὸς τὸ τοῦ δεσπότου
[3, 1281]	ἕκαστός ἐστιν οὐ σπουδαῖος ἀνήρ,	~ὅμως	ἐνδέχεται συνελθόντας εἶναι βελτίους ἐκείνων,
[3, 1280]	πόλιν καὶ Κορινθίων τοῖς τείχεσιν,	ὅμως	οὐ μία πόλις· οὐδ' εἰ
[3, 1283]	ἑκάστη τὸν αὐτὸν τρόπον· ἀλλ'	ὅμως	σκοπῶμεν, ὅταν περὶ τὸν αὐτὸν
[3, 1282]	ἢ ἐκεῖνος κατὰ τὴν αὐλητικήν,	ὅμως	τούτῳ δοτέον τοὺς διαφέροντας τῶν
[3, 1283]	ὅρων οὐδεὶς ὀρθός ἐστι καθ'	ὃν	ἀξιοῦσιν αὐτοὶ μὲν ἄρχειν τοὺς
[3, 1285]	κτεῖναι κύριος ἦν· λέγει γοῦν	Ὃν	δέ κ' ἐγὼν ἀπάνευθε μάχης
[3, 1286]	ὅτε καθισταῖέν τινα τῆς πόλεως	ὃν	ἐκάλουν αἰσυμνήτην ἢ τύραννον, καὶ
[3, 1276]	πόλιν εἰς τὴν πολιτείαν βλέποντας·	ὄνομα	δὲ καλεῖν ἕτερον ἢ ταὐτὸν
[3, 1279]	πολιτεύηται συμφέρον, καλεῖται τὸ κοινὸν	ὄνομα	πασῶν τῶν πολιτειῶν, πολιτεία. Συμβαίνει
[3, 1280]	εἶναι τῇ γ' ὡς ἀληθῶς	ὀνομαζομένῃ	πόλει, μὴ λόγου χάριν. Γίγνεται
[3, 1275]	ἀρχῆς. Ἀλλὰ διαφερέτω μηδέν· περὶ	ὀνόματος	γὰρ ὁ λόγος· ἀνώνυμον γὰρ
[3, 1288]	νόμων ὄντων, ἀλλ' ὡς αὐτὸν	ὄντα	νόμον, οὔτε νόμων ὄντων, οὔτε
[3, 1276]	Ὅτι μὲν οὖν ἐνδέχεται πολίτην	ὄντα	σπουδαῖον μὴ κεκτῆσθαι τὴν ἀρετὴν
[3, 1279]	εἶναι τῶν εὐπόρων, κρείττους δ'	ὄντας	κυρίους εἶναι τῆς πολιτείας, ὅπου
[3, 1283]	τοὺς ἴσους ἕν τι μόνον	ὄντας,	οὔτε ἄνισον τοὺς ἀνίσους καθ'
[3, 1279]	οἱ ἄποροι, πολλοὶ τὸ πλῆθος	ὄντες,	ἄλλην ἀπορίαν ἔχει. Τίνας γὰρ
[3, 1279]	οἱ εὔποροι, ὀλίγοι τὸ πλῆθος	ὄντες,	δημοκρατίαν δὲ ἐν ᾗ οἱ
[3, 1279]	Εἰ γὰρ εἶεν οἱ πλείους,	ὄντες	εὔποροι, κύριοι τῆς πόλεως, δημοκρατία
[3, 1284]	ἴσων, ἄνισοι τοσοῦτον κατ' ἀρετὴν	ὄντες	καὶ τὴν πολιτικὴν δύναμιν· ὥσπερ
[3, 1287]	συνάρχους. Μὴ φίλοι μὲν οὖν	ὄντες	οὐ ποιήσουσι κατὰ τὴν τοῦ
[3, 1282]	μηδὲν διαφέροιεν ἀλλ' ὅμοιοι τυγχάνοιεν	ὄντες·	τοῖς γὰρ διαφέρουσιν ἕτερον εἶναι
[3, 1287]	τε οἰκείων καὶ ἐν πάθει	ὄντες.	Ὥστε δῆλον ὅτι τὸ δίκαιον
[3, 1278]	Ἡ μὲν γὰρ δεσποτεία, καίπερ	ὄντος	κατ' ἀλήθειαν τῷ τε φύσει
[3, 1288]	εἶναι πάντων, οὔτε μὴ νόμων	ὄντων,	ἀλλ' ὡς αὐτὸν ὄντα νόμον,
[3, 1276]	γὰρ ἀδύνατον ἐξ ἁπάντων σπουδαίων	ὄντων	εἶναι πόλιν, δεῖ γ' ἕκαστον
[3, 1281]	μιᾶς δαπάνης χορηγηθέντων· πολλῶν γὰρ	ὄντων	ἕκαστον μόριον ἔχειν ἀρετῆς καὶ
[3, 1276]	καὶ τῶν πολιτῶν, καίπερ ἀνομοίων	ὄντων,	ἡ σωτηρία τῆς κοινωνίας ἔργον
[3, 1276]	φαμεν, τῶν αὐτῶν πολλάκις ἀνθρώπων	ὄντων,	ὁμοίως δὲ καὶ πᾶσαν ἄλλην
[3, 1288]	αὐτὸν ὄντα νόμον, οὔτε νόμων	ὄντων,	οὔτε ἀγαθὸν ἀγαθῶν οὔτε μὴ
[3, 1287]	εἶναί φασι δίκαιον, ὁμοίων γε	ὄντων	πάντων. Ἀλλὰ μὴν ὅσα γε
[3, 1276]	Τῶν δὲ πλωτήρων καίπερ ἀνομοίων	ὄντων	τὴν δύναμιν νὁ μὲν γάρ
[3, 1283]	τῶν ἐν τῷ πολιτεύματι σπουδαίων	ὄντων,	τοῦτον εἶναι δεῖ κύριον κατὰ
[3, 1284]	μερίζοντες τὰς ἀρχάς. Λείπεται τοίνυν,	ὅπερ	ἔοικε πεφυκέναι, πείθεσθαι τῷ τοιούτῳ
[3, 1286]	ἀπ' εὐεργεσίας καθίστασαν τοὺς βασιλεῖς,	ὅπερ	ἐστὶν ἔργον τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν.
[3, 1285]	εἴδη ταῦτα μοναρχίας, ἕτερον δ'	ὅπερ	ἦν ἐν τοῖς ἀρχαίοις Ἕλλησιν,
[3, 1284]	πειρᾶσθαι τοιούτῳ τινὶ διορθώματι διορθοῦν.	Ὅπερ	οὐκ ἐγίγνετο περὶ τὰς πόλεις·
[3, 1279]	μετέχουσιν αὐτῆς οἱ κεκτημένοι τὰ	ὅπλα.	παρεκβάσεις δὲ τῶν εἰρημένων τυραννὶς
[3, 1285]	αἰτίαν. Οἱ γὰρ πολῖται φυλάττουσιν	ὅπλοις	τοὺς βασιλεῖς, τοὺς δὲ τυράννους
[3, 1286]	τὰ προσπίπτοντα ἐπιτάττειν, ὥστ' ἐν	ὁποιᾳοῦν	τέχνῃ τὸ κατὰ γράμματ' ἄρχειν
[3, 1286]	γένος δεῖ βασιλεύειν; Ἀλλὰ γιγνομένων	ὁποῖοί	τινες ἔτυχον, βλαβερόν. Ἀλλ' οὐ
[3, 1282]	εἶναι καθόλου διορίσαι περὶ πάντων.	Ὁποίους	μέντοι τινὰς εἶναι δεῖ τοὺς
[3, 1280]	πλοῦτός ἐστιν, ~καὶ ἀναγκαῖον μέν,	ὅπου	ἂν ἄρχωσι διὰ πλοῦτον, ἄν
[3, 1285]	θυσίαι κατελείφθησαν τοῖς βασιλεῦσι μόνον,	ὅπου	δ' ἄξιον εἰπεῖν εἶναι βασιλείαν,
[3, 1280]	τε πλείους, εἶναι ταύτην ὀλιγαρχίαν,	ὅπου	δ' οἱ ἄποροι, δημοκρατίαν, ἀλλὰ
[3, 1279]	ὄντας κυρίους εἶναι τῆς πολιτείας,	ὅπου	δ' ὀλίγον κύριον πλῆθος, ὀλιγαρχίαν
[3, 1287]	ἕνα πάντων εἶναι τῶν πολιτῶν,	ὅπου	συνέστηκεν ἐξ ὁμοίων ἡ πόλις·
[3, 1278]	τιμῶν μὴ μετέχων. Ἀλλ' ἐστὶν	ὅπου	τὸ τοιοῦτον ἐπικεκρυμμένον ἐστίν, ἀπάτης
[3, 1287]	καὶ περὶ Ἐπίδαμνον, καὶ περὶ	Ὀποῦντα	δὲ κατά τι μέρος ἔλαττον)
[3, 1280]	φροντίζουσιν ἅτεροι τοὺς ἑτέρους, οὐδ'	ὅπως	μηδεὶς ἄδικος ἔσται τῶν ὑπὸ
[3, 1280]	μοχθηρίαν ἕξει μηδεμίαν, ἀλλὰ μόνον	ὅπως	μηδὲν ἀδικήσουσιν ἀλλήλους. Περὶ δ'
[3, 1280]	κατὰ προαίρεσιν) μήτε συμμαχίας ἕνεκεν,	ὅπως	ὑπὸ μηδενὸς ἀδικῶνται, μήτε διὰ
[3, 1282]	ἔργον ὑπερέχοντι διδόναι καὶ τῶν	ὀργάνων	τὴν ὑπεροχήν. Εἰ δὲ μήπω
[3, 1286]	ἀδιαφθορώτερον· τοῦ δ' ἑνὸς ὑπ'	ὀργῆς	κρατηθέντος ἤ τινος ἑτέρου πάθους
[3, 1286]	ἐκεῖ δ' ἔργον ἅμα πάντας	ὀργισθῆναι	καὶ ἁμαρτεῖν. Ἔστω δὲ τὸ
[3, 1276]	αὐτῶν πάντων· τούτου γὰρ ἕκαστος	ὀρέγεται	τῶν πλωτήρων. Ὁμοίως τοίνυν καὶ
[3, 1278]	παρὰ ἀλλήλων βοηθείας οὐκ ἔλαττον	ὀρέγονται	τοῦ συζῆν· οὐ μὴν ἀλλὰ
[3, 1277]	καὶ ψυχὴ ἐκ λόγου καὶ	ὀρέξεως,	καὶ οἰκία ἐξ ἀνδρὸς καὶ
[3, 1287]	τοὺς ἀρίστους ἄνδρας. Διόπερ ἄνευ	ὀρέξεως	νοῦς ὁ νόμος ἐστίν. Τὸ
[3, 1279]	κοινῇ συμφέρον σκοποῦσιν, αὗται μὲν	ὀρθαὶ	τυγχάνουσιν οὖσαι κατὰ τὸ ἁπλῶς
[3, 1284]	ἐστὶ τὰς πολιτείας, καὶ τὰς	ὀρθάς·	αἱ μὲν γὰρ παρεκβεβηκυῖαι πρὸς
[3, 1279]	κοινὸν συμφέρον ἄρχωσι, ταύτας μὲν	ὀρθὰς	ἀναγκαῖον εἶναι τὰς πολιτείας, τὰς
[3, 1279]	τίνες εἰσί, καὶ πρῶτον τὰς	ὀρθὰς	αὐτῶν· καὶ γὰρ αἱ παρεκβάσεις
[3, 1282]	ὅτι τοὺς μὲν κατὰ τὰς	ὀρθὰς	πολιτείας ἀναγκαῖον εἶναι δικαίους τοὺς
[3, 1288]	δὲ τρεῖς φαμεν εἶναι τὰς	ὀρθὰς	πολιτείας, τούτων δ' ἀναγκαῖον ἀρίστην
[3, 1283]	συμβαίνῃ τὸ λεχθέν· τὸ δ'	ὀρθὸν	ληπτέον ἴσως· τὸ δ' ἴσως
[3, 1283]	ληπτέον ἴσως· τὸ δ' ἴσως	ὀρθὸν	πρὸς τὸ τῆς πόλεως ὅλης
[3, 1283]	ὅτι τούτων τῶν ὅρων οὐδεὶς	ὀρθός	ἐστι καθ' ὃν ἀξιοῦσιν αὐτοὶ
[3, 1283]	νομοθέτῃ νομοθετητέον, βουλομένῳ τίθεσθαι τοὺς	ὀρθοτάτους	νόμους, πρὸς τὸ τῶν βελτιόνων
[3, 1279]	ἡμαρτημέναι πᾶσαι καὶ παρεκβάσεις τῶν	ὀρθῶν	πολιτειῶν· δεσποτικαὶ γάρ, ἡ δὲ
[3, 1285]	περὶ βασιλείας· φαμὲν γὰρ τῶν	ὀρθῶν	πολιτειῶν μίαν εἶναι ταύτην. Σκεπτέον
[3, 1283]	πάντα ἢ ἔνιά γε τούτων	ὀρθῶς	ἀμφισβητεῖν, πρὸς μέντοι ζωὴν ἀγαθὴν
[3, 1284]	Θρασυβούλῳ συμβουλίαν οὐχ ἁπλῶς οἰητέον	ὀρθῶς	ἐπιτιμᾶν (φασὶ γὰρ τὸν Περίανδρον
[3, 1281]	αὐτοῦ εἶναι τὸ κρῖναι τίς	ὀρθῶς	ἰάτρευκεν, οὗπερ καὶ τὸ ἰατρεῦσαι
[3, 1282]	μέντοι τινὰς εἶναι δεῖ τοὺς	ὀρθῶς	κειμένους νόμους, οὐδέν πω δῆλον,
[3, 1282]	Ἴσως γὰρ ἔχει καὶ ταῦτ'	ὀρθῶς.	Οὐ γὰρ ὁ δικαστὴς οὐδ'
[3, 1282]	τοὺς νόμους εἶναι κυρίους κειμένους	ὀρθῶς,	τὸν ἄρχοντα δέ, ἄν τε
[3, 1282]	τρόπον. Καὶ γὰρ τὸ ἑλέσθαι	ὀρθῶς	τῶν εἰδότων ἔργον ἐστίν, οἷον
[3, 1275]	δ' ἁπλῶς οὐδενὶ τῶν ἄλλων	ὁρίζεται	μᾶλλον ἢ τῷ μετέχειν κρίσεως
[3, 1275]	τρεῖς ἢ πλείους. Οὕτω δὲ	ὁριζομένων	πολιτικῶς καὶ ταχέως, ἀποροῦσί τινες
[3, 1275]	αὐτάρκειαν ζωῆς, ὡς ἁπλῶς εἰπεῖν.	Ὁρίζονται	δὲ πρὸς τὴν χρῆσιν πολίτην
[3, 1285]	οἱ δ' ὀμνύοντες· ὁ δ'	ὅρκος	ἦν τοῦ σκήπτρου ἐπανάτασις. Οἱ
[3, 1280]	πολιτείας. Ληπτέον δὲ πρῶτον τίνας	ὅρους	λέγουσι τῆς ὀλιγαρχίας καὶ δημοκρατίας,
[3, 1275]	ἢ γλίσχρως. Τὰς δὲ πολιτείας	ὁρῶμεν	εἴδει διαφερούσας ἀλλήλων, καὶ τὰς
[3, 1276]	καὶ τοῦ ψευδοῦς. Ἐπεὶ δ'	ὁρῶμεν	καὶ ἄρχοντάς τινας ἀδίκως, οὓς
[3, 1278]	αὑτὸ μὲν τῶν ἀρχομένων, ὥσπερ	ὁρῶμεν	καὶ τὰς ἄλλας τέχνας, ~οἷον
[3, 1274]	πολιτικοῦ καὶ τοῦ νομοθέτου πᾶσαν	ὁρῶμεν	τὴν πραγματείαν οὖσαν περὶ πόλιν,
[3, 1283]	φανερὸν ποιεῖν ὅτι τούτων τῶν	ὅρων	οὐδεὶς ὀρθός ἐστι καθ' ὃν
[3, 1287]	γε ὄντων πάντων. Ἀλλὰ μὴν	ὅσα	γε μὴ δοκεῖ δύνασθαι διορίζειν
[3, 1286]	γ' ἄλλων εἶναι δεῖ κυρίους·	ὅσα	δὲ μὴ δυνατὸν τὸν νόμον
[3, 1279]	οὖσαι κατὰ τὸ ἁπλῶς δίκαιον,	ὅσαι	δὲ τὸ σφέτερον μόνον τῶν
[3, 1279]	τὰς ἀρχάς. Φανερὸν τοίνυν ὡς	ὅσαι	μὲν πολιτεῖαι τὸ κοινῇ συμφέρον
[3, 1285]	πόλεμον ἡγεμονίας καὶ τῶν θυσιῶν,	ὅσαι	μὴ ἱερατικαί, καὶ πρὸς τούτοις
[3, 1287]	φύσιν, οὐδὲ τῶν ἄλλων πολιτειῶν	ὅσαι	παρεκβάσεις εἰσί· ταῦτα γὰρ γίνεται
[3, 1281]	δίκαιον. Ἔτι καὶ τὰς πράξεις	ὅσας	ὁ τύραννος ἔπραξεν ἀναγκαῖον εἶναι
[3, 1275]	ἔχει ἀπορίαν,	ὅσοι	μετέσχον μεταβολῆς γενομένης πολιτείας, οἷον
[3, 1281]	τῶν πολιτῶν. Τοιοῦτοι δ' εἰσὶν	ὅσοι	μήτε πλούσιοι μήτε ἀξίωμα ἔχουσιν
[3, 1281]	ἀλλ' οὐ τοῦ συζῆν. Διόπερ	ὅσοι	συμβάλλονται πλεῖστον εἰς τὴν τοιαύτην
[3, 1278]	παντός, οὐδ' ἐλευθέρου μόνον, ἀλλ'	ὅσοι	τῶν ἔργων εἰσὶν ἀφειμένοι τῶν
[3, 1280]	ἀρετῆς καὶ κακίας πολιτικῆς διασκοποῦσιν	ὅσοι	φροντίζουσιν εὐνομίας. καὶ φανερὸν ὅτι
[3, 1278]	τὸ κοινῇ συμφέρον συνάγει, καθ'	ὅσον	ἐπιβάλλει μέρος ἑκάστῳ τοῦ ζῆν
[3, 1280]	συνῆλθον, τοσοῦτον μετέχουσι τῆς πόλεως	ὅσον	περ καὶ τῆς κτήσεως, ὥσθ'
[3, 1275]	πάντες εἶναι πολίτην· ἔστι γάρ	ὅστις	ἐν δημοκρατίᾳ πολίτης ὢν ἐν
[3, 1286]	ἄμεινον ὄχλος πολλὰ ἢ εἷς	ὁστισοῦν.	Ἔτι μᾶλλον ἀδιάφθορον τὸ πολύκαθάπερ
[3, 1286]	Καθ' ἕνα μὲν οὖν συμβαλλόμενος	ὁστισοῦν	ἴσως χείρων· ἀλλ' ἐστὶν ἡ
[3, 1288]	γὰρ κτείνειν ἢ φυγαδεύειν οὐδ'	ὀστρακίζειν	δή που τὸν τοιοῦτον πρέπον
[3, 1284]	συμφέρον, ἀλλὰ στασιαστικῶς ἐχρῶντο τοῖς	ὀστρακισμοῖς.	Ἐν μὲν οὖν ταῖς παρεκβεβηκυίαις
[3, 1284]	ἔχειν. Διὸ καὶ τίθενται τὸν	ὀστρακισμὸν	αἱ δημοκρατούμεναι πόλεις, διὰ τὴν
[3, 1284]	ὁ λόγος ὁ περὶ τὸν	ὀστρακισμόν.	Βέλτιον μὲν οὖν τὸν νομοθέτην
[3, 1284]	καὶ τὰς δημοκρατίας· ὁ γὰρ	ὀστρακισμὸς	τὴν αὐτὴν ἔχει δύναμιν τρόπον
[3, 1282]	περὶ τούτων εἶναι κυρίους περὶ	ὅσων	ἐξαδυνατοῦσιν οἱ νόμοι λέγειν ἀκριβῶς
[3, 1282]	ποιήσας οὔτ' ἄριστ' ἂν κρίνειεν,	ὅσων	τἆργα γινώσκουσι καὶ οἱ μὴ
[3, 1286]	ἢ τύραννον, καὶ Διονυσίῳ τις,	ὅτ'	ᾖτει τοὺς φύλακας, συνεβούλευε τοῖς
[3, 1279]	πόλει καὶ τοῖς κοινωνοῦσιν αὐτῆσσ,	ὅταν	δὲ τὸ πλῆθος πρὸς τὸ
[3, 1279]	σκοπεῖ τὸ τῶν ἀρχομένων ἀγαθόν,	ὅταν	δὲ τούτων εἷς γένηται καὶ
[3, 1276]	δίκαιον διαλύειν ἢ μὴ διαλύειν,	ὅταν	εἰς ἑτέραν μεταβάλῃ πολιτείαν ἡ
[3, 1276]	πότε οὐχ ἡ πόλις, οἷον	ὅταν	ἐξ ὀλιγαρχίας ἢ τυραννίδος γένηται
[3, 1285]	ἔστι δὲ κυρία πάντων, ἀλλ'	ὅταν	ἐξέλθῃ τὴν χώραν ἡγεμών ἐστι
[3, 1279]	Διὸ καὶ τὰς πολιτικὰς ἀρχάς,	ὅταν	ᾖ κατ' ἰσότητα τῶν πολιτῶν
[3, 1279]	τῆς πόλεως, δημοκρατία δ' ἐστὶν	ὅταν	ᾖ κύριον τὸ πλῆθος ὁμοίως
[3, 1285]	ἀλλήλων· πέμπτον δ' εἶδος βασιλείας,	ὅταν	ᾖ πάντων κύριος εἷς ὤν,
[3, 1279]	ἢ ὀλίγους ἢ τοὺς πολλούς,	ὅταν	μὲν ὁ εἷς ἢ οἱ
[3, 1279]	οὐσίας ἔχοντες, δημοκρατία δὲ τοὐναντίον	ὅταν	οἱ μὴ κεκτημένοι πλῆθος οὐσίας
[3, 1288]	διανέμοντα τοῖς εὐπόροις τὰς ἀρχάς.	Ὅταν	οὖν ἢ γένος ὅλον ἢ
[3, 1283]	αὐτὸν τρόπον· ἀλλ' ὅμως σκοπῶμεν,	ὅταν	περὶ τὸν αὐτὸν ταῦθ' ὑπάρχῃ
[3, 1283]	ἢ πρὸς τὸ τῶν πλειόνων,	ὅταν	συμβαίνῃ τὸ λεχθέν· τὸ δ'
[3, 1287]	πράττειν, ἐπεὶ καὶ τοὺς ἰατροὺς	ὅταν	ὑποπτεύωσι πιστευθέντας τοῖς ἐχθροῖς διαφθείρειν
[3, 1279]	τῆς πολιτικῆς κοινωνίας, ὀλιγαρχία δ'	ὅταν	ὦσι κύριοι τῆς πολιτείας οἱ
[3, 1276]	καὶ χορὸν ὁτὲ μὲν κωμικὸν	ὁτὲ	δὲ τραγικὸν ἕτερον εἶναί φαμεν,
[3, 1276]	ἂν ὁτὲ μὲν ᾖ Δώριος	ὁτὲ	δὲ Φρύγιος. Εἰ δὴ τοῦτον
[3, 1276]	φθόγγων ἑτέραν εἶναι λέγομεν, ἂν	ὁτὲ	μὲν ᾖ Δώριος ὁτὲ δὲ
[3, 1276]	αὐτήν, ὥσπερ γε καὶ χορὸν	ὁτὲ	μὲν κωμικὸν ὁτὲ δὲ τραγικὸν
[3, 1286]	τ' ἀρχαῖοι τὰς φυλακὰς ἐδίδοσαν,	ὅτε	καθισταῖέν τινα τῆς πόλεως ὃν
[3, 1277]	τοῦτ' ἴσως Ἰάσων ἔφη πεινῆν	ὅτε	μὴ τυραννοῖ, ὡς οὐκ ἐπιστάμενος
[3, 1281]	ἄλλων ἔστω τις ἕτερος λόγος·	ὅτι	δὲ δεῖ κύριον εἶναι μᾶλλον
[3, 1280]	ἀγαθοὺς καὶ δικαίους τοὺς πολίτας.	Ὅτι	δὲ τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον,
[3, 1280]	ὅσοι φροντίζουσιν εὐνομίας. καὶ φανερὸν	ὅτι	δεῖ περὶ ἀρετῆς ἐπιμελὲς εἶναι
[3, 1282]	ἀδίκους. Πλὴν τοῦτό γε φανερόν,	ὅτι	δεῖ πρὸς τὴν πολιτείαν κεῖσθαι
[3, 1282]	φανερὸν οὐδὲν οὕτως ἕτερον ὡς	ὅτι	δεῖ τοὺς νόμους εἶναι κυρίους
[3, 1284]	τὸ συμπεσόν, συννοῆσαι τὸν Θρασύβουλον	ὅτι	δεῖ τοὺς ὑπερέχοντας ἄνδρας ἀναιρεῖν)
[3, 1283]	Εἴρηται μὲν οὖν καὶ πρότερον	ὅτι	διαμφισβητοῦσι τρόπον τινὰ δικαίως πάντες,
[3, 1281]	τῆς πολιτείας ἀπορίαν πρώτην μὲν	ὅτι	δόξειεν ἂν τοῦ αὐτοῦ εἶναι
[3, 1280]	συνελθόντες καὶ χωρίς. Φανερὸν τοίνυν	ὅτι	ἡ πόλις οὐκ ἔστι κοινωνία
[3, 1283]	μὴν εἰ δεῖ τούτων, δῆλον	ὅτι	καὶ δικαιοσύνης καὶ τῆς πολιτικῆς
[3, 1284]	εἶναι τὸν τοιοῦτον. Ὅθεν δῆλον	ὅτι	καὶ τὴν νομοθεσίαν ἀναγκαῖον εἶναι
[3, 1281]	δίκαιον πόλεως φθαρτικόν· ὥστε δῆλον	ὅτι	καὶ τὸν νόμον τοῦτον οὐχ
[3, 1278]	πολίτου, φανερὸν ἐκ τούτων, καὶ	ὅτι	λέγεται μάλιστα πολίτης ὁ μετέχων
[3, 1276]	τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον, φανερὸν	ὅτι	μάλιστα λεκτέον τὴν αὐτὴν πόλιν
[3, 1284]	μὲν οὖν ταῖς παρεκβεβηκυίαις πολιτείαις	ὅτι	μὲν ἰδίᾳ συμφέρει καὶ δίκαιόν
[3, 1278]	ἐξ ἀμφοῖν ἀστῶν πολίτας ποιοῦσιν.	Ὅτι	μὲν οὖν εἴδη πλείω πολίτου,
[3, 1276]	μίαν ἀρετὴν εἶναι τὴν τελείαν.	Ὅτι	μὲν οὖν ἐνδέχεται πολίτην ὄντα
[3, 1281]	ὑπερέχουσι κατ' ἀρετὴν δ' ὑπερεχομένοις.	Ὅτι	μὲν οὖν πάντες οἱ περὶ
[3, 1286]	περὶ τῶν καθ' ἕκαστα κάλλιον.	Ὅτι	μὲν τοίνυν ἀνάγκη νομοθέτην αὐτὸν
[3, 1277]	ἀρχομένου μὲν ἐλευθέρου δὲ δῆλον	ὅτι	οὐ μία ἂν εἴη τοῦ
[3, 1284]	ἐστι, φανερόν, ἴσως δὲ καὶ	ὅτι	οὐχ ἁπλῶς δίκαιον, καὶ τοῦτο
[3, 1287]	κρινοῦντα περὶ τῶν τοιούτων, ἀλλ'	ὅτι	οὐχ ἕνα μόνον ἀλλὰ πολλούς.
[3, 1281]	θάτερον ἄρα. Ταῦτα μὲν τοίνυν	ὅτι	πάντα φαῦλα καὶ οὐ δίκαια,
[3, 1280]	κρίνουσι κακῶς. Τὸ δ' αἴτιον	ὅτι	περὶ αὑτῶν ἡ κρίσις· σχεδὸν
[3, 1281]	ἴσως δὲ νὴ Δία δῆλον	ὅτι	περὶ ἐνίων ἀδύνατον (ὁ γὰρ
[3, 1282]	βελτίους ἢ οὐ χείρους) καὶ	ὅτι	περὶ ἐνίων οὔτε μόνον ὁ
[3, 1283]	πάντες δικαίως· οἱ πλούσιοι μὲν	ὅτι	πλεῖον μέτεστι τῆς χώρας αὐτοῖς,
[3, 1285]	Ῥᾴδιον δὴ τοῦτό γε καταμαθεῖν,	ὅτι	πλείω τε γένη περιέχει καὶ
[3, 1276]	πολίτης ἐστίν, ὡς ἔφαμεν) δῆλον	ὅτι	πολίτας μὲν εἶναι φατέον καὶ
[3, 1274]	δ' ἐκ πολλῶν μορίων, δῆλον	ὅτι	πρότερον ὁ πολίτης ζητητέος· ἡ
[3, 1286]	διὰ τοῦτ' ἴσως ἐβασιλεύοντο πρότερον,	ὅτι	σπάνιον ἦν εὑρεῖν ἄνδρας πολὺ
[3, 1286]	Ἀλλὰ πρὸς τοῦτ' ἀντιθετέον ἴσως	ὅτι	σπουδαῖοι τὴν ψυχήν, ὥσπερ κἀκεῖνος
[3, 1288]	δὲ τοῖς πρώτοις ἐδείχθη λόγοις	ὅτι	τὴν αὐτὴν ἀναγκαῖον ἀνδρὸς ἀρετὴν
[3, 1278]	σπουδαῖος, δῆλον ἐκ τῶν εἰρημένων,	ὅτι	τινὸς μὲν πόλεως ὁ αὐτὸς
[3, 1287]	ἐν πάθει ὄντες. Ὥστε δῆλον	ὅτι	τὸ δίκαιον ζητοῦντες τὸ μέσον
[3, 1287]	τεχνῶν εἶναι δοκεῖ παράδειγμα ψεῦδος,	ὅτι	τὸ κατὰ γράμματα ἰατρεύεσθαι φαῦλον,
[3, 1279]	τοίνυν ὁ λόγος ποιεῖν δῆλον	ὅτι	τὸ μὲν ὀλίγους ἢ πολλοὺς
[3, 1288]	τῆς πόλεως τῆς ἀρίστης, φανερὸν	ὅτι	τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ διὰ
[3, 1282]	Ἀλλὰ μὴν εἰ τοῦτο, δῆλον	ὅτι	τοὺς μὲν κατὰ τὰς ὀρθὰς
[3, 1283]	δὴ ταῦτ' ἔοικε φανερὸν ποιεῖν	ὅτι	τούτων τῶν ὅρων οὐδεὶς ὀρθός
[3, 1285]	ὁ ποιητής. Δηλοῖ δ' Ἀλκαῖος	ὅτι	τύραννον εἵλοντο τὸν Πιττακὸν ἔν
[3, 1275]	ἐστιν· δεῖ δὲ μὴ λανθάνειν	ὅτι	τῶν πραγμάτων ἐν οἷς τὰ
[3, 1281]	τῶν ἐλαττόνων ἂν διανέμωνται, φανερὸν	ὅτι	φθείρουσι τὴν πόλιν. Ἀλλὰ μὴν
[3, 1278]	οἰκονομίας διωρίσθη καὶ δεσποτείας, καὶ	ὅτι	φύσει μέν ἐστιν ἄνθρωπος ζῷον
[3, 1282]	καὶ κατὰ μέγεθος καὶ καθ'	ὁτιοῦν	τῶν ἀγαθῶν πλεονεξία τις τῶν
[3, 1283]	τ' εἶναψ καὶ τίμημα φέροντας,	οὐ	γὰρ ἂν εἴη πόλις ἐξ
[3, 1280]	Διὰ τίνα δή ποτ' αἰτίαν;	Οὐ	γὰρ δὴ διὰ τὸ μὴ
[3, 1276]	νομίζειν μίαν εἶναι τὴν πόλιν;	Οὐ	γὰρ δὴ τοῖς τείχεσιν· εἴη
[3, 1284]	κατ' ἀρετήν, τί χρὴ ποιεῖν;	Οὐ	γὰρ δὴ φαῖεν ἂν δεῖν
[3, 1284]	οὐκ ἐγίγνετο περὶ τὰς πόλεις·	οὐ	γὰρ ἔβλεπον πρὸς τὸ τῆς
[3, 1284]	Ἡρακλέα καταλιπεῖν διὰ τοιαύτην αἰτίαν·	οὐ	γὰρ ἐθέλειν αὐτὸν ἄγειν τὴν
[3, 1280]	ὀλιγαρχικῶν λόγος δόξειεν ἂν ἰσχύειν	(οὐ	γὰρ εἶναι δίκαιον ἴσον μετέχειν
[3, 1278]	τὸ τοῦ δούλου κατὰ συμβεβηκός,	οὐ	γὰρ ἐνδέχεται φθειρομένου τοῦ δούλου
[3, 1277]	χρείας χάριν αὐτῷ πρὸς αὑτόν·	(οὐ	γὰρ ἔτι συμβαίνει γίνεσθαι τὸν
[3, 1277]	καὶ ἀνδρός, τινὸς μέντοι πολίτου·	οὐ	γὰρ ἡ αὐτὴ ἄρχοντος καὶ
[3, 1282]	γὰρ ἔχει καὶ ταῦτ' ὀρθῶς.	Οὐ	γὰρ ὁ δικαστὴς οὐδ' ὁ
[3, 1278]	τιμαὶ δίδονται καὶ κατ' ἀξίαν·	οὐ	γὰρ οἷόν τ' ἐπιτηδεῦσαι τὰ
[3, 1288]	οὔτ' ἀξιοῦν ἄρχεσθαι κατὰ μέρος·	οὐ	γὰρ πέφυκε τὸ μέρος ὑπερέχειν
[3, 1275]	γὰρ ὁ πολίτης ἀμφισβητεῖται πολλάκις·	οὐ	γὰρ τὸν αὐτὸν ὁμολογοῦσι πάντες
[3, 1277]	οὖν ἔργα τῶν ἀρχομένων οὕτως	οὐ	δεῖ τὸν ἀγαθὸν οὐδὲ τὸν
[3, 1276]	πολιτειῶν τῷ κρατεῖν οὔσας, ἀλλὰ	οὐ	διὰ τὸ κοινῇ συμφέρονν· εἴπερ
[3, 1281]	τοίνυν ὅτι πάντα φαῦλα καὶ	οὐ	δίκαια, φανερόν· ἀλλὰ τοὺς ἐπιεικεῖς
[3, 1282]	τοὺς δὲ κατὰ τὰς παρεκβεβηκυίας	οὐ	δικαίους. Ἐπεὶ δ' ἐν πάσαις
[3, 1276]	οὓς ἄρχειν μὲν φήσομεν ἀλλ'	οὐ	δικαίως, ὁ δὲ πολίτης ἀρχῇ
[3, 1282]	γὰρ ὁμοίων αὐλητῶν τὴν τέχνην	οὐ	δοτέον πλεονεξίαν τῶν αὐλῶν τοῖς
[3, 1287]	οἱ παιδοτρίβαι γυμναζόμενοι παιδοτρίβας, ὡς	οὐ	δυνάμενοι κρίνειν τὸ ἀληθὲς διὰ
[3, 1283]	καὶ ἐπὶ τῶν πολιτικῶν εὐλόγως	οὐ	κατὰ πᾶσαν ἀνισότητ' ἀμφισβητοῦσι τῶν
[3, 1284]	ἀρίστης πολιτείας ἔχει πολλὴν ἀπορίαν,	οὐ	κατὰ τῶν ἄλλων ἀγαθῶν τὴν
[3, 1285]	καὶ ἀίδιός ἐστιν· κτεῖναι γὰρ	οὐ	κύριος, εἰ μὴ ἔν τινι
[3, 1280]	ὅλως ἴσοι. Τὸ δὲ κυριώτατον	οὐ	λέγουσιν. Εἰ μὲν γὰρ τῶν
[3, 1277]	τεχνίτης ἐστίν. Διὸ παρ' ἐνίοις	οὐ	μετεῖχον οἱ δημιουργοὶ τὸ παλαιὸν
[3, 1278]	περὶ τοὺς νόθους παρὰ πολλοῖς.	Οὐ	μὴν ἀλλ' ἐπεὶ δι' ἔνδειαν
[3, 1276]	καθ' ἣν σπουδαῖος ἀνήρ, φανερόν·	οὐ	μὴν ἀλλὰ καὶ κατ' ἄλλον
[3, 1278]	οὐκ ἔλαττον ὀρέγονται τοῦ συζῆν·	οὐ	μὴν ἀλλὰ καὶ τὸ κοινῇ
[3, 1284]	τὸ ἴδιον ἀποσκοποῦσαι τοῦτο δρῶσιν,	οὐ	μὴν ἀλλὰ περὶ τὰς τὸ
[3, 1275]	δὲ ταῖς ἄλλαις ἐνδέχεται μέν,	οὐ	μὴν ἀναγκαῖον. Ἐν ἐνίαις γὰρ
[3, 1280]	ἀναγκαῖον ὑπάρχειν, εἴπερ ἔσται πόλις,	οὐ	μὴν οὐδ' ὑπαρχόντων τούτων ἁπάντων
[3, 1277]	μὲν ἐλευθέρου δὲ δῆλον ὅτι	οὐ	μία ἂν εἴη τοῦ ἀγαθοῦ
[3, 1280]	καὶ Κορινθίων τοῖς τείχεσιν, ὅμως	οὐ	μία πόλις· οὐδ' εἰ πρὸς
[3, 1282]	ἔχοντες τὴν τέχνην, οἷον οἰκίαν	οὐ	μόνον ἐστὶ γνῶναι τοῦ ποιήσαντος,
[3, 1288]	τοῦτον. Καθάπερ γὰρ εἴρηται πρότερον,	οὐ	μόνον οὕτως ἔχει κατὰ τὸ
[3, 1284]	ὑπερέχοντας ἄνδρας ἀναιρεῖν) Τοῦτο γὰρ	οὐ	μόνον συμφέρει τοῖς τυράννοις, οὐδὲ
[3, 1280]	μέχρι τινὸς προέρχονται, καὶ λέγουσιν	οὐ	πᾶν τὸ κυρίως δίκαιον. Οἷον
[3, 1282]	οὔτε τῶν εὐθυνῶν. Ἀλλ' ἴσως	οὐ	πάντα ταῦτα λέγεται καλῶς διά
[3, 1278]	ἀπελεύθεροι. Τοῦτο γὰρ ἀληθές, ὡς	οὐ	πάντας θετέον πολίτας ὧν ἄνευ
[3, 1283]	τινὰ δικαίως πάντες, ἁπλῶς δ'	οὐ	πάντες δικαίως· οἱ πλούσιοι μὲν
[3, 1278]	πολίτου ἀρετὴν ἣν εἴπομεν λεκτέον	οὐ	παντός, οὐδ' ἐλευθέρου μόνον, ἀλλ'
[3, 1286]	ὁποῖοί τινες ἔτυχον, βλαβερόν. Ἀλλ'	οὐ	παραδώσει κύριος ὢν τοῖς τέκνοις.
[3, 1278]	αὐτὸς τινὸς δ' ἕτερος, κἀκεῖνος	οὐ	πᾶς ἀλλ' ὁ πολιτικὸς καὶ
[3, 1280]	εἶναι, καὶ γὰρ ἔστιν, ἀλλ'	οὐ	πᾶσιν ἀλλὰ τοῖς ἀνίσοις· οἱ
[3, 1280]	δίκαιον εἶναι, καὶ ἔστιν, ἀλλ'	οὐ	πᾶσιν ἀλλὰ τοῖς ἴσοις· καὶ
[3, 1278]	νῦν· ἡ δὲ βελτίστη πόλις	οὐ	ποιήσει βάναυσον πολίτην. Εἰ δὲ
[3, 1287]	Μὴ φίλοι μὲν οὖν ὄντες	οὐ	ποιήσουσι κατὰ τὴν τοῦ μονάρχου
[3, 1279]	τοῦ πλήθους παρεκβάσεις. Ἢ γὰρ	οὐ	πολίτας φατέον εἶναι τοὺς μετέχοντας,
[3, 1276]	~ἆρ' εἰ μὴ δικαίως πολίτης,	οὐ	πολίτης, ὡς ταὐτὸ δυναμένου τοῦ
[3, 1286]	μόνον οἱ νόμοι λέγειν, ἀλλ'	οὐ	πρὸς τὰ προσπίπτοντα ἐπιτάττειν, ὥστ'
[3, 1281]	γὰρ πολλούς, ὧν ἕκαστός ἐστιν	οὐ	σπουδαῖος ἀνήρ, ~ὅμως ἐνδέχεται συνελθόντας
[3, 1279]	τοὺς ἀπόρους πανταχοῦ ῦδιὸ καὶ	οὐ	συμβαίνει τὰς ῥηθείσας αἰτίας γίνεσθαι
[3, 1285]	τισὶ μὲν συμφέρει τισὶ δ'	οὐ	συμφέρει. Δεῖ δὴ πρῶτον διελέσθαι
[3, 1285]	γένος ἢ κατὰ μέρος, ἢ	οὐ	συμφέρει, ~ἓν δὲ πότερον ἕνα
[3, 1288]	τίνας ἔχει διαφοράς, καὶ πότερον	οὐ	συμφέρει ταῖς πόλεσιν ἢ συμφέρει,
[3, 1286]	συμφέρει κύριον εἶναι πάντων, ἢ	οὐ	συμφέρει. Τὸ μὲν οὖν περὶ
[3, 1277]	οὖν ποτε δοκεῖ ἀμφότερα, καὶ	οὐ	ταὐτὰ δεῖν τὸν ἄρχοντα μανθάνειν
[3, 1288]	καθ' ὑπεροχὴν ἀξιοῦσιν, ἀλλὰ ὑπεροχὴν	οὐ	τὴν αὐτήν) ἀλλὰ καὶ κατὰ
[3, 1274]	πεπραχέναι τὴν πρᾶξιν, οἱ δ'	οὐ	τὴν πόλιν ἀλλὰ τὴν ὀλιγαρχίαν
[3, 1276]	συμβόλαια ἔνιοι βούλονται διαλύειν, ὡς	οὐ	τῆς πόλεως ἀλλὰ τοῦ τυράννου
[3, 1275]	δ' ἀμφισβήτημα πρὸς τούτους ἐστὶν	οὐ	τίς πολίτης, ἀλλὰ πότερον ἀδίκως
[3, 1287]	βουλεύονται νομοθετῆσαι τῶν ἀδυνάτων ἐστίν.	Οὐ	τοίνυν τοῦτό γ' ἀντιλέγουσιν, ὡς
[3, 1275]	δ' ἴσως ἀρχή τις ἑτέρας.	Οὐ	τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ
[3, 1281]	εἶναι τὴν πολιτικὴν κοινωνίαν ἀλλ'	οὐ	τοῦ συζῆν. Διόπερ ὅσοι συμβάλλονται
[3, 1285]	ἡ φυλακὴ δὲ βασιλικὴ καὶ	οὐ	τυραννικὴ διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν.
[3, 1285]	τυραννίς, διαφέρουσα δὲ τῆς βαρβαρικῆς	οὐ	τῷ μὴ κατὰ νόμον ἀλλὰ
[3, 1275]	πολίτας, ἀφετέον· ὁ δὲ πολίτης	οὐ	τῷ οἰκεῖν που πολίτης ἐστίν
[3, 1287]	γράμματα ἄνθρωπος ἄρχων ἀσφαλέστερος, ἀλλ'	οὐ	τῶν κατὰ τὸ ἔθος. Ἀλλὰ
[3, 1286]	περὶ τὸν βασιλέα τὸν τοιοῦτον	οὐ	χαλεπὸν διορίσαι· δεῖ γὰρ αὐτὸν
[3, 1282]	δὲ συνελθόντες ἢ βελτίους ἢ	οὐ	χείρους) καὶ ὅτι περὶ ἐνίων
[3, 1285]	πόλει καὶ χώρᾳ βασιλεύεσθαι, ἢ	οὔ,	ἀλλ' ἄλλη τις πολιτεία μᾶλλον,
[3, 1285]	δέ κ' ἐγὼν ἀπάνευθε μάχης	οὔ	οἱ ἄρκιον ἐσσεῖται φυγέειν κύνας
[3, 1282]	καὶ τῶν ἰδιωτῶν τινες, ἀλλ'	οὔ	τι τῶν εἰδότων γε μᾶλλον.
[3, 1288]	οὔτε μὴ ἀγαθῶν μὴ ἀγαθόν,	οὐδ'	ἂν κατ' ἀρετὴν ἀμείνων ᾖ,
[3, 1287]	δοκεῖ δύνασθαι διορίζειν ὁ νόμος,	οὐδ'	ἄνθρωπος ἂν δύναιτο γνωρίζειν. Ἀλλ'
[3, 1284]	μεθιστάναι τὸν τοιοῦτον· ἀλλὰ μὴν	οὐδ'	ἄρχειν γε τοῦ τοιούτου· παραπλήσιον
[3, 1275]	μὲν οὖν ἂν φαίη τις	οὐδ'	ἄρχοντας εἶναι τοὺς τοιούτους, οὐδὲ
[3, 1284]	τῆς συμμετρίας ἔχειν τὸ ζῷον,	οὐδ'	εἰ διαφέροι τὸ κάλλος, οὔτε
[3, 1280]	τείχεσιν, ὅμως οὐ μία πόλις·	οὐδ'	εἰ πρὸς ἀλλήλους ἐπιγαμίας ποιήσαιντο·
[3, 1280]	πόλεσι κοινωνημάτων ἐστίν. Ὁμοίως δ'	οὐδ'	εἴ τινες οἰκοῖεν χωρὶς μέν,
[3, 1283]	πόλις ἐξ ἀπόρων πάντων, ὥσπερ	οὐδ'	ἐκ δούλων· ἀλλὰ μὴν εἰ
[3, 1275]	ἐνίαις γὰρ οὐκ ἔστι δῆμος,	οὐδ'	ἐκκλησίαν νομίζουσιν ἀλλὰ συγκλήτους, καὶ
[3, 1278]	ἣν εἴπομεν λεκτέον οὐ παντός,	οὐδ'	ἐλευθέρου μόνον, ἀλλ' ὅσοι τῶν
[3, 1282]	ὀρθῶς. Οὐ γὰρ ὁ δικαστὴς	οὐδ'	ὁ βουλευτὴς οὐδ' ὁ ἐκκλησιαστὴς
[3, 1282]	ὁ δικαστὴς οὐδ' ὁ βουλευτὴς	οὐδ'	ὁ ἐκκλησιαστὴς ἄρχων ἐστίν, ἀλλὰ
[3, 1278]	οἱ δοῦλοι τῶν εἰρημένων οὐδέν,	οὐδ'	οἱ ἀπελεύθεροι. Τοῦτο γὰρ ἀληθές,
[3, 1278]	οὐκ ἂν εἴη πόλις, ἐπεὶ	οὐδ'	οἱ παῖδες ὡσαύτως πολῖται καὶ
[3, 1275]	καὶ δοῦλοι κοινωνοῦσι τῆς οἰκήσεωσσ,	οὐδ'	οἱ τῶν δικαίων μετέχοντες οὕτως
[3, 1280]	δεῖ φροντίζουσιν ἅτεροι τοὺς ἑτέρους,	οὐδ'	ὅπως μηδεὶς ἄδικος ἔσται τῶν
[3, 1288]	Οὔτε γὰρ κτείνειν ἢ φυγαδεύειν	οὐδ'	ὀστρακίζειν δή που τὸν τοιοῦτον
[3, 1280]	τοιούτων, οἷον ἀλλαγῆς καὶ συμμαχίας,	οὐδ'	οὕτω πω πόλις. Διὰ τίνα
[3, 1280]	βοηθοῦντες ἐπὶ τοὺς ἀδικοῦντας μόνον,	οὐδ'	οὕτως ἂν εἶναι δόξειεν πόλις
[3, 1280]	εἴπερ ἔσται πόλις, οὐ μὴν	οὐδ'	ὑπαρχόντων τούτων ἁπάντων ἤδη πόλις,
[3, 1283]	δικαιοσύνης καὶ τῆς πολιτικῆς ἀρετῆς,	οὐδὲ	γὰρ ἄνευ τούτων οἰκεῖσθαι πόλιν
[3, 1277]	ἐν τίνι μέρει θετέος ἕκαστος;	Οὐδὲ	γὰρ μέτοικος οὐδὲ ξένος. Ἢ
[3, 1278]	λόγον οὐδὲν φήσομεν συμβαίνειν ἄτοπον;	~Οὐδὲ	γὰρ οἱ δοῦλοι τῶν εἰρημένων
[3, 1284]	τι μορίων τῶν τῆς νεώς,	οὐδὲ	δὴ χοροδιδάσκαλος τὸν μεῖζον καὶ
[3, 1275]	πολιτείας, ἦσαν πολῖται· καὶ γὰρ	οὐδὲ	δυνατὸν ἐφαρμόττειν τὸ ἐκ πολίτου
[3, 1287]	ὁ βασιλεύσσ δοκεῖ δέ τισιν	οὐδὲ	κατὰ φύσιν εἶναι τὸ κύριον
[3, 1275]	οὐδ' ἄρχοντας εἶναι τοὺς τοιούτους,	οὐδὲ	μετέχειν διὰ ταῦτ' ἀρχῆς· καίτοι
[3, 1284]	οὐ μόνον συμφέρει τοῖς τυράννοις,	οὐδὲ	μόνον οἱ τύραννοι ποιοῦσιν, ἀλλ'
[3, 1277]	θετέος ἕκαστος; Οὐδὲ γὰρ μέτοικος	οὐδὲ	ξένος. Ἢ διά γε τοῦτον
[3, 1286]	εἶναι συμβέβηκε τὰς πόλεις, ἴσως	οὐδὲ	ῥᾴδιον ἔτι γίγνεσθαι πολιτείαν ἑτέραν
[3, 1287]	κατὰ τὸ ἔθος. Ἀλλὰ μὴν	οὐδὲ	ῥᾴδιον ἐφορᾶν πολλὰ τὸν ἕνα·
[3, 1281]	ἀρετὴ φθείρει τὸ ἔχον αὐτήν,	οὐδὲ	τὸ δίκαιον πόλεως φθαρτικόν· ὥστε
[3, 1277]	τὸν ἀγαθὸν οὐδὲ τὸν πολιτικὸν	οὐδὲ	τὸν πολίτην τὸν ἀγαθὸν μανθάνειν,
[3, 1277]	οὕτως οὐ δεῖ τὸν ἀγαθὸν	οὐδὲ	τὸν πολιτικὸν οὐδὲ τὸν πολίτην
[3, 1275]	τούτοις ὑπάρχει· πολλαχοῦ μὲν οὖν	οὐδὲ	τούτων τελέως οἱ μέτοικοι μετέχουσιν,
[3, 1287]	δ' οὐκ ἔστι κατὰ φύσιν,	οὐδὲ	τῶν ἄλλων πολιτειῶν ὅσαι παρεκβάσεις
[3, 1277]	τῶν πολιτῶν πάντων ἀρετήν, ὥσπερ	οὐδὲ	τῶν χορευτῶν κορυφαίου καὶ παραστάτου.
[3, 1287]	ἐπεὶ περὶ ὧν γε δυνατός,	οὐδεὶς	ἀμφισβητεῖ περὶ τούτων ὡς οὐκ
[3, 1283]	ποιεῖν ὅτι τούτων τῶν ὅρων	οὐδεὶς	ὀρθός ἐστι καθ' ὃν ἀξιοῦσιν
[3, 1279]	δὲ τὸ τῷ κοινῷ λυσιτελοῦν	οὐδεμία	αὐτῶν. Δεῖ δὲ μικρῷ διὰ
[3, 1282]	πλεονεξίαν τῶν αὐλῶν τοῖς εὐγενεστέροις	(οὐδὲν	γὰρ αὐλήσουσι βέλτιον) δεῖ δὲ
[3, 1283]	τὰ πλήθη λόγον τινὰ δίκαιον·	οὐδὲν	γὰρ κωλύει ποτὲ τὸ πλῆθος
[3, 1279]	συμβεβηκὸς δὲ κἂν αὐτῶν εἶεν.	Οὐδὲν	γὰρ κωλύει τὸν παιδοτρίβην ἕνα
[3, 1283]	μὲν βραδεῖς οἱ δὲ ταχεῖς,	οὐδὲν	διὰ τοῦτο δεῖ τοὺς μὲν
[3, 1287]	τὰς τέχνας. Οἱ μὲν γὰρ	οὐδὲν	διὰ φιλίαν παρὰ τὸν λόγον
[3, 1285]	Εὐρώπην, ὑπομένουσι τὴν δεσποτικὴν ἀρχὴν	οὐδὲν	δυσχεραίνοντες. Τυραννικαὶ μὲν οὖν διὰ
[3, 1281]	εἰπεῖν; ἀλλὰ περὶ τὶ πλῆθος	οὐδὲν	εἶναι κωλύει τὸ λεχθὲν ἀληθές.
[3, 1275]	δ' ἐχόμενον, ἢ τὸ παράπαν	οὐδὲν	ἔνεστιν, ᾗ τοιαῦτα, τὸ κοινόν,
[3, 1283]	καὶ τῆς εὐγενείας, συμβάλλονται δ'	οὐδέν.	Ἔτι κατά γε τοῦτον τὸν
[3, 1278]	πρὸς τὸ τοῦ δεσπότου συμφέρον	οὐδὲν	ἧττον, πρὸς δὲ τὸ τοῦ
[3, 1282]	τέχνας) ἀποδίδομεν δὲ τὸ κρίνειν	οὐδὲν	ἧττον τοῖς πεπαιδευμένοις ἢ τοῖς
[3, 1284]	συγχορεύειν. Ὥστε διὰ τοῦτο μὲν	οὐδὲν	κωλύει τοὺς μονάρχους συμφωνεῖν ταῖς
[3, 1283]	πολιτικῶν τιμῶν. Δόξαιεν γὰρ ἂν	οὐδὲν	λέγειν δίκαιον οἱ διὰ τὸν
[3, 1278]	γὰρ οἱ δοῦλοι τῶν εἰρημένων	οὐδέν,	οὐδ' οἱ ἀπελεύθεροι. Τοῦτο γὰρ
[3, 1282]	πρώτη λεχθεῖσα ἀπορία ποιεῖ φανερὸν	οὐδὲν	οὕτως ἕτερον ὡς ὅτι δεῖ
[3, 1284]	γὰρ τὸν Περίανδρον εἰπεῖν μὲν	οὐδὲν	πρὸς τὸν πεμφθέντα κήρυκα περὶ
[3, 1282]	δεῖ τοὺς ὀρθῶς κειμένους νόμους,	οὐδέν	πω δῆλον, ἀλλ' ἔτι μένει
[3, 1277]	διά γε τοῦτον τὸν λόγον	οὐδὲν	φήσομεν συμβαίνειν ἄτοπον; ~Οὐδὲ γὰρ
[3, 1287]	τὸ ἄνισον τοὺς ἴσους· διόπερ	οὐδένα	μᾶλλον ἄρχειν ἢ ἄρχεσθαι δίκαιον,
[3, 1275]	καὶ λύειν. Πολίτης δ' ἁπλῶς	οὐδενὶ	τῶν ἄλλων ὁρίζεται μᾶλλον ἢ
[3, 1281]	διανέμωνται τὰ τῶν πλουσίων, τοῦτ'	οὐκ	ἄδικόν ἐστιν; Ἔδοξε γὰρ νὴ
[3, 1276]	γέ φασιν ἑαλωκυίας τρίτην ἡμέραν	οὐκ	αἰσθέσθαι τι μέρος τῆς πόλεως.
[3, 1287]	οὐδεὶς ἀμφισβητεῖ περὶ τούτων ὡς	οὐκ	ἂν ἄριστα ὁ νόμος ἄρξειε
[3, 1277]	τὴν δὲ τοῦ πολίτου ἄμφω,	οὐκ	ἂν εἴη ἄμφω ἐπαινετὰ ὁμοίως.
[3, 1277]	ὁμοίους εἶναι πάντας τοὺς πολίτας,	~οὐκ	ἂν εἴη μία ἀρετὴ πολίτου
[3, 1278]	πάντας θετέον πολίτας ὧν ἄνευ	οὐκ	ἂν εἴη πόλις, ἐπεὶ οὐδ'
[3, 1282]	κατὰ μὲν τοῦτον τὸν λόγον	οὐκ	ἂν εἴη τὸ πλῆθος ποιητέον
[3, 1279]	κύριον πλῆθος, ὀλιγαρχίαν εἶναί φασιν	οὐκ	ἂν καλῶς δόξειεν διωρίσθαι περὶ
[3, 1277]	ἃ ποιεῖν ἐπίστασθαι τὸν ἄρχοντα	οὐκ	ἀναγκαῖον, ἀλλὰ χρῆσθαι μᾶλλον· θάτερον
[3, 1287]	τοίνυν τοῦτό γ' ἀντιλέγουσιν, ὡς	οὐκ	ἀναγκαῖον ἄνθρωπον εἶναι τὸν κρινοῦντα
[3, 1277]	καὶ φρόνιμον, τὸν δὲ πολίτην	οὐκ	ἀναγκαῖον εἶναι φρόνιμον. Καὶ τὴν
[3, 1281]	αὐτοὺς τῶν ἀρχῶν τῶν μεγίστων	οὐκ	ἀσφαλές (διά τε γὰρ ἀδικίαν
[3, 1284]	τοιούτῳ τινὶ διορθώματι διορθοῦν. Ὅπερ	οὐκ	ἐγίγνετο περὶ τὰς πόλεις· οὐ
[3, 1278]	δεόμενοι τῆς παρὰ ἀλλήλων βοηθείας	οὐκ	ἔλαττον ὀρέγονται τοῦ συζῆν· οὐ
[3, 1278]	δὲ ταῖς ὀλιγαρχίαις θῆτα μὲν	οὐκ	ἐνδέχεται εἶναι πολίτην (ἀπὸ τιμημάτων
[3, 1276]	πλείω πολιτείας εἴδη, δῆλον ὡς	οὐκ	ἐνδέχεται τοῦ σπουδαίου πολίτου μίαν
[3, 1275]	μὲν ὅλως δὶς τὸν αὐτὸν	οὐκ	ἔξεστιν ἄρχειν, ἢ διὰ τινῶν
[3, 1277]	πεινῆν ὅτε μὴ τυραννοῖ, ὡς	οὐκ	ἐπιστάμενος ἰδιώτης εἶναι. Ἀλλὰ μὴν
[3, 1283]	ἔσται τίνας ἄρχειν δεῖ, ἢ	οὐκ	ἔσται; Καθ' ἑκάστην μὲν οὖν
[3, 1280]	ζωῆς τελείας χάριν καὶ αὐτάρκους.	Οὐκ	ἔσται μέντοι τοῦτο μὴ τὸν
[3, 1285]	βασιλεία μάλιστα τῶν κατὰ νόμον,	οὐκ	ἔστι δὲ κυρία πάντων, ἀλλ'
[3, 1275]	μὴν ἀναγκαῖον. Ἐν ἐνίαις γὰρ	οὐκ	ἔστι δῆμος, οὐδ' ἐκκλησίαν νομίζουσιν
[3, 1280]	ζῴων ἦν πόλις· νῦν δ'	οὐκ	ἔστι, διὰ τὸ μὴ μετέχειν
[3, 1287]	συμφέρον ἄλλο ἄλλοις· τυραννικὸν δ'	οὐκ	ἔστι κατὰ φύσιν, οὐδὲ τῶν
[3, 1280]	Φανερὸν τοίνυν ὅτι ἡ πόλις	οὐκ	ἔστι κοινωνία τόπου, καὶ τοῦ
[3, 1284]	δυνάμει, κατὰ δὲ τῶν τοιούτων	οὐκ	ἔστι νόμος· αὐτοὶ γάρ εἰσι
[3, 1275]	πολίτης ὢν ἐν ὀλιγαρχίᾳ πολλάκις	οὐκ	ἔστι πολίτης. Τοὺς μὲν οὖν
[3, 1277]	τῶν ἀρχόντων, ἀρχομένου δέ γε	οὐκ	ἔστιν ἀρετὴ φρόνησις, ἀλλὰ δόξα
[3, 1287]	γὰρ κατὰ νόμον λεγόμενος βασιλεὺς	οὐκ	ἔστιν εἶδος, καθάπερ εἴπομεν, πολιτείας
[3, 1277]	λέγεται καὶ τοῦτο καλῶς, ὡς	οὐκ	ἔστιν εὖ ἄρξαι μὴ ἀρχθέντα.
[3, 1286]	αὑτοῦ κινδύνῳ) Φανερὸν τοίνυν ὡς	οὐκ	ἔστιν ἡ κατὰ γράμματα καὶ
[3, 1286]	κύριος ὢν τοῖς τέκνοις. Ἀλλ'	οὐκ	ἔτι τοῦτο ῥᾴδιον πιστεῦσαι· χαλεπὸν
[3, 1281]	ἀρχόντων, ἄρχειν δὲ κατὰ μόνας	οὐκ	ἐῶσιν. Πάντες μὲν γὰρ ἔχουσι
[3, 1285]	Τοῦτο δ' ἐποίουν οἱ μὲν	οὐκ	ὀμνύοντες οἱ δ' ὀμνύοντες· ὁ
[3, 1284]	δ' εἷς, τὴν ἐκείνου μόνον,	οὐκέτι	θετέον τούτους μέρος πόλεως· ἀδικήσονται
[3, 1286]	γίγνεσθαι πολλοὺς ὁμοίους πρὸς ἀρετήν,	οὐκέτι	ὑπέμενον ἀλλ' ἐζήτουν κοινόν τι
[3, 1281]	δεῖ καὶ κυρίους εἶναι πάντων;	Οὐκοῦν	ἀνάγκη τοὺς ἄλλους ἀτίμους εἶναι
[3, 1283]	δεῖ κύριον κατὰ ταὐτὸ δίκαιον.	Οὐκοῦν	εἰ καὶ τὸ πλῆθος εἶναί
[3, 1281]	Δία τῷ κυρίῳ δικαίως. Τὴν	οὖν	ἀδικίαν τί χρὴ λέγειν τὴν
[3, 1275]	οὐκ ἔστι πολίτης. Τοὺς μὲν	οὖν	ἄλλως πως τυγχάνοντας ταύτης τῆς
[3, 1275]	καὶ ὁ ἐκκλησιαστής. Τάχα μὲν	οὖν	ἂν φαίη τις οὐδ' ἄρχοντας
[3, 1288]	τοῦτον ἀλλ' ἁπλῶς. Περὶ μὲν	οὖν	βασιλείας, τίνας ἔχει διαφοράς, καὶ
[3, 1285]	ἀρχὴν οὐδὲν δυσχεραίνοντες. Τυραννικαὶ μὲν	οὖν	διὰ τὸ τοιοῦτόν εἰσιν, ἀσφαλεῖς
[3, 1282]	μεγάλας ἀρχὰς ἀρχόντων. Ταῦτα μὲν	οὖν	διωρίσθω τοῦτον τὸν τρόπον· ~ἡ
[3, 1283]	πλειόνων πρὸς τοὺς ἐλάττους. Ἆρ'	οὖν	εἰ πάντες εἶεν ἐν μιᾷ
[3, 1278]	ἀστῶν πολίτας ποιοῦσιν. Ὅτι μὲν	οὖν	εἴδη πλείω πολίτου, φανερὸν ἐκ
[3, 1285]	ἔχουσι τὴν φυλακήν. Δύο μὲν	οὖν	εἴδη ταῦτα μοναρχίας, ἕτερον δ'
[3, 1285]	ἡγεμονίαν μόνον εἶχον. Βασιλείας μὲν	οὖν	εἴδη ταῦτα, τέτταρα τὸν ἀριθμόν,
[3, 1285]	μέγ' ἐπαινέοντες ἀόλλεες" ~Αὗται μὲν	οὖν	εἰσί τε καὶ ἦσαν διὰ
[3, 1276]	εἶναι τὴν τελείαν. Ὅτι μὲν	οὖν	ἐνδέχεται πολίτην ὄντα σπουδαῖον μὴ
[3, 1285]	τοῦ σκήπτρου ἐπανάτασις. Οἱ μὲν	οὖν	ἐπὶ τῶν ἀρχαίων χρόνων καὶ
[3, 1276]	αὐτὴν ἀλλ' ἑτέραν. Ἡ μὲν	οὖν	ἐπιπολαιοτάτη τῆς ἀπορίας ζήτησις περὶ
[3, 1277]	γενέσθαι τὸν ἔσχατον. Τὰ μὲν	οὖν	ἔργα τῶν ἀρχομένων οὕτως οὐ
[3, 1276]	πολίτου πρὸς τὴν πολιτείαν. Εἴπερ	οὖν	ἔστι πλείω πολιτείας εἴδη, δῆλον
[3, 1275]	ἢ περὶ τινῶν. Τίς μὲν	οὖν	ἐστιν ὁ πολίτης, ἐκ τούτων
[3, 1278]	τῶν συνοικούντων ἐστίν. Πότερον μὲν	οὖν	ἑτέραν ἢ τὴν αὐτὴν θετέον,
[3, 1288]	τοῖς εὐπόροις τὰς ἀρχάς. Ὅταν	οὖν	ἢ γένος ὅλον ἢ καὶ
[3, 1281]	πάθη περὶ τὴν ψυχήν. Ἂν	οὖν	ᾖ νόμος μὲν ὀλιγαρχικὸς δὲ
[3, 1277]	αὐλητὴς ὁ χρώμενος. Πότερον μὲν	οὖν	ἡ αὐτὴ ἀρετὴ ἀνδρὸς ἀγαθοῦ
[3, 1285]	ἀποδέδοται τοῖς βασιλεῦσιν. Αὕτη μὲν	οὖν	ἡ βασιλεία οἷον στρατηγία τις
[3, 1282]	ἄλλας ἐμπειρίας καὶ τέχνας. Ὥσπερ	οὖν	ἰατρὸν δεῖ διδόναι τὰς εὐθύνας
[3, 1276]	διὰ τὸ κοινῇ συμφέρονν· εἴπερ	οὖν	καὶ δημοκρατοῦνταί τινες κατὰ τὸν
[3, 1283]	τοιαύτας πολιτείας περεκβάσεις. Εἴρηται μὲν	οὖν	καὶ πρότερον ὅτι διαμφισβητοῦσι τρόπον
[3, 1277]	βαναύσους πολίτας θετέον; Εἰ μὲν	οὖν	καὶ τούτους θετέον οἷς μὴ
[3, 1281]	ἄρχειν καὶ τοὺς πλουσίους; Ἂν	οὖν	κἀκεῖνοι ταῦτα ποιῶσι καὶ διαρπάζωσι
[3, 1275]	τοὺς οὕτω μετέχοντας. Ὁ μὲν	οὖν	μάλιστ' ἂν ἐφαρμόσας πολίτης ἐπὶ
[3, 1286]	ἢ ᾧ συμφυές· τῷ μὲν	οὖν	νόμῳ τοῦτο οὐχ ὑπάρχει, ψυχὴν
[3, 1275]	πῶς ἔσται πολίτης. Γοργίας μὲν	οὖν	ὁ Λεοντῖνος, τὰ μὲν ἴσως
[3, 1276]	τύπῳ τινὶ πρῶτον ληπτέον. Ὥσπερ	οὖν	ὁ πλωτὴρ εἷς τις τῶν
[3, 1287]	οἴεται δεῖν ὁμοίως. Ἃ μὲν	οὖν	οἱ διαμφισβητοῦντες πρὸς τὴν βασιλείαν
[3, 1287]	ποιοῦνται συνάρχους. Μὴ φίλοι μὲν	οὖν	ὄντες οὐ ποιήσουσι κατὰ τὴν
[3, 1275]	ταῦτα τούτοις ὑπάρχει· πολλαχοῦ μὲν	οὖν	οὐδὲ τούτων τελέως οἱ μέτοικοι
[3, 1279]	ἀεὶ τῶν πλωτήρων· ὁ μὲν	οὖν	παιδοτρίβης ἢ κυβερνήτης σκοπεῖ τὸ
[3, 1281]	ἀρετὴν δ' ὑπερεχομένοις. Ὅτι μὲν	οὖν	πάντες οἱ περὶ τῶν πολιτειῶν
[3, 1281]	τινος ἕτερον μόριον. Εἰ μὲν	οὖν	περὶ πάντα δῆμον καὶ περὶ
[3, 1286]	ἢ οὐ συμφέρει. Τὸ μὲν	οὖν	περὶ τῆς τοιαύτης στρατηγίας ἐπισκοπεῖν
[3, 1280]	συζῆν προαίρεσις φιλία. Τέλος μὲν	οὖν	πόλεως τὸ εὖ ζῆν, ταῦτα
[3, 1283]	οὐκ ἔσται; Καθ' ἑκάστην μὲν	οὖν	πολιτείαν τῶν εἰρημένων ἀναμφισβήτητος ἡ
[3, 1277]	εἴη ἄμφω ἐπαινετὰ ὁμοίως. Ἐπεὶ	οὖν	ποτε δοκεῖ ἀμφότερα, καὶ οὐ
[3, 1276]	ἕτερον οἰκῆσαι τόπον. Ταύτην μὲν	οὖν	πραοτέραν θετέον τὴν ἀπορίαν, πολλαχῶς
[3, 1286]	καθ' ἕκαστον. Καθ' ἕνα μὲν	οὖν	συμβαλλόμενος ὁστισοῦν ἴσως χείρων· ἀλλ'
[3, 1286]	φυλάξει τοὺς νόμους. Τάχα μὲν	οὖν	τὰ περὶ τὸν βασιλέα τὸν
[3, 1284]	ἐχρῶντο τοῖς ὀστρακισμοῖς. Ἐν μὲν	οὖν	ταῖς παρεκβεβηκυίαις πολιτείαις ὅτι μὲν
[3, 1282]	οὐχ ὁ μάγειρος. Ταύτην μὲν	οὖν	τὴν ἀπορίαν τάχα δόξειέ τις
[3, 1277]	ἄρχειν καὶ ἄρχεσθαι καλῶς. Εἰ	οὖν	τὴν μὲν τοῦ ἀγαθοῦ ἀνδρὸς
[3, 1283]	τούτων οἰκεῖσθαι καλῶς. Πρὸς μὲν	οὖν	τὸ πόλιν εἶναι δόξειεν ἂν
[3, 1288]	τί τὸ πολιτικόν. Βασιλευτὸν μὲν	οὖν	τὸ τοιοῦτόν ἐστι πλῆθος ὃ
[3, 1278]	εἰσιν, ἀλλ' ἀτελεῖς. Ἐν μὲν	οὖν	τοῖς ἀρχαίοις χρόνοις παρ' ἐνίοις
[3, 1284]	περὶ τὸν ὀστρακισμόν. Βέλτιον μὲν	οὖν	τὸν νομοθέτην ἐξ ἀρχῆς οὕτω
[3, 1287]	εἶναι τῶν κειμένων. Ὁ μὲν	οὖν	τὸν νόμον κελεύων ἄρχειν δοκεῖ
[3, 1285]	γὰρ ἐμοὶ θάνατος" Ἓν μὲν	οὖν	τοῦτ' εἶδος βασιλείας, στρατηγία διὰ
[3, 1278]	τοῦ ζῆν καλῶς. Μάλιστα μὲν	οὖν	τοῦτ' ἐστὶ τέλος, καὶ κοινῇ
[3, 1285]	κατὰ γένος ἀίδιος) Αὗται μὲν	οὖν	τοῦτον τὸν τρόπον διαφέρουσιν ἀλλήλων·
[3, 1281]	τὰ λεχθέντα πρότερον. Περὶ μὲν	οὖν	τῶν ἄλλων ἔστω τις ἕτερος
[3, 1281]	τὸ κρῖναι τίς ὀρθῶς ἰάτρευκεν,	οὗπερ	καὶ τὸ ἰατρεῦσαι καὶ ποιῆσαι
[3, 1276]	ὁρῶμεν καὶ ἄρχοντάς τινας ἀδίκως,	οὓς	ἄρχειν μὲν φήσομεν ἀλλ' οὐ
[3, 1285]	ἦν ἐν τοῖς ἀρχαίοις Ἕλλησιν,	οὓς	καλοῦσιν αἰσυμνήτας. Ἔστι δὲ τοῦθ'
[3, 1279]	σκοποῦσιν, αὗται μὲν ὀρθαὶ τυγχάνουσιν	οὖσαι	κατὰ τὸ ἁπλῶς δίκαιον, ὅσαι
[3, 1274]	νομοθέτου πᾶσαν ὁρῶμεν τὴν πραγματείαν	οὖσαν	περὶ πόλιν, ἡ δὲ πολιτεία
[3, 1277]	Ἀλλ' ὧν πόλει δεῖ, ὡς	οὖσάν	τινα ἄρχοντος παιδείαν. Εἰ δὲ
[3, 1276]	ἐνίας τῶν πολιτειῶν τῷ κρατεῖν	οὔσας,	ἀλλὰ οὐ διὰ τὸ κοινῇ
[3, 1275]	μὲν ὑστέρας τὰς δὲ προτέρας	οὔσας·	~τὰς γὰρ ἡμαρτημένας καὶ παρεκβεβηκυίας
[3, 1280]	καὶ σφίσιν αὐτοῖς ὡς ἐπιμαχίας	οὔσης	βοηθοῦντες ἐπὶ τοὺς ἀδικοῦντας μόνον,
[3, 1286]	μετὰ δυνάμεως καὶ χωρὶς δυνάμεως	οὔσης	τῆς ἀρχῆς, ἂν ᾖ λαβεῖν
[3, 1284]	οἰκείας ἀρχῆς ὠφελίμου ταῖς πόλεσιν	οὔσης	τοῦτο δρῶσιν. Διὸ κατὰ τὰς
[3, 1279]	ὅταν οἱ μὴ κεκτημένοι πλῆθος	οὐσίας	ἀλλ' ἄποροι. Πρώτη δ' ἀπορία
[3, 1279]	κύριοι τῆς πολιτείας οἱ τὰς	οὐσίας	ἔχοντες, δημοκρατία δὲ τοὐναντίον ὅταν
[3, 1279]	ὑγιαίνειν ἀεὶ τοῖς ἄρχουσι νοσακεροῖς	οὖσιν.	Καὶ γὰρ ἂν οὕτως ἴσως
[3, 1276]	πόλεως ἀλλὰ τοῦ τυράννου λαβόντος,	οὔτ'	ἄλλα πολλὰ τῶν τοιούτων, ὡς
[3, 1288]	που τὸν τοιοῦτον πρέπον ἐστίν,	οὔτ'	ἀξιοῦν ἄρχεσθαι κατὰ μέρος· οὐ
[3, 1282]	ἐνίων οὔτε μόνον ὁ ποιήσας	οὔτ'	ἄριστ' ἂν κρίνειεν, ὅσων τἆργα
[3, 1280]	καὶ γραφαὶ περὶ συμμαχίας. ~Ἀλλ'	οὔτ'	ἀρχαὶ πᾶσιν ἐπὶ τούτοις κοιναὶ
[3, 1288]	ὄντα νόμον, οὔτε νόμων ὄντων,	οὔτε	ἀγαθὸν ἀγαθῶν οὔτε μὴ ἀγαθῶν
[3, 1283]	ἴσους ἕν τι μόνον ὄντας,	οὔτε	ἄνισον τοὺς ἀνίσους καθ' ἕν,
[3, 1284]	τῶν ἄλλων τεχνῶν καὶ ἐπιστημῶν·	οὔτε	γὰρ γραφεὺς ἐάσειεν ἂν τὸν
[3, 1288]	καὶ κατὰ τὸ πρότερον λεχθέν.	Οὔτε	γὰρ κτείνειν ἢ φυγαδεύειν οὐδ'
[3, 1288]	καὶ ἴσοις οὔτε συμφέρον ἐστὶν	οὔτε	δίκαιον ἕνα κύριον εἶναι πάντων,
[3, 1288]	νόμων ὄντων, οὔτε ἀγαθὸν ἀγαθῶν	οὔτε	μὴ ἀγαθῶν μὴ ἀγαθόν, οὐδ'
[3, 1288]	δίκαιον ἕνα κύριον εἶναι πάντων,	οὔτε	μὴ νόμων ὄντων, ἀλλ' ὡς
[3, 1282]	χείρους) καὶ ὅτι περὶ ἐνίων	οὔτε	μόνον ὁ ποιήσας οὔτ' ἄριστ'
[3, 1284]	οὐδ' εἰ διαφέροι τὸ κάλλος,	οὔτε	ναυπηγὸς πρύμναν ἢ τῶν ἄλλων
[3, 1288]	ἀλλ' ὡς αὐτὸν ὄντα νόμον,	οὔτε	νόμων ὄντων, οὔτε ἀγαθὸν ἀγαθῶν
[3, 1283]	εἴρηται καὶ πρότερον. Ἐπεὶ δ'	οὔτε	πάντων ἴσον ἔχειν δεῖ τοὺς
[3, 1288]	μὲν τοῖς ὁμοίοις καὶ ἴσοις	οὔτε	συμφέρον ἐστὶν οὔτε δίκαιον ἕνα
[3, 1276]	τυραννίδος γένηται δημοκρατία (τότε γὰρ	οὔτε	τὰ συμβόλαια ἔνιοι βούλονται διαλύειν,
[3, 1280]	καθεστᾶσιν, ἀλλ' ἕτεραι παρ' ἑκατέροις,	οὔτε	τοῦ ποίους τινὰς εἶναι δεῖ
[3, 1282]	εἴη τὸ πλῆθος ποιητέον κύριον	οὔτε	τῶν ἀρχαιρεσιῶν οὔτε τῶν εὐθυνῶν.
[3, 1280]	τῷ δόντι τὸ λοιπὸν πᾶν,	οὔτε	τῶν ἐξ ἀρχῆς οὔτε τῶν
[3, 1280]	πᾶν, οὔτε τῶν ἐξ ἀρχῆς	οὔτε	τῶν ἐπιγινομένων) εἰ δὲ μήτε
[3, 1282]	ποιητέον κύριον οὔτε τῶν ἀρχαιρεσιῶν	οὔτε	τῶν εὐθυνῶν. Ἀλλ' ἴσως οὐ
[3, 1277]	ἓν μέρος κατέχουσιν οἱ χερνῆτες·	οὗτοι	δ' εἰσίν, ὥσπερ σημαίνει καὶ
[3, 1277]	εἶναι πολίτου τὴν τοιαύτην ἀρετήν	(οὗτος	γὰρ πολίτης) εἰ δὲ μηδεὶς
[3, 1281]	κάμνοντα τῆς νόσου τῆς παρούσης·	οὗτος	δ' ἐστὶν ὁ ἰατρός. ~Ὁμοίως
[3, 1278]	βάναυσον πολίτην. Εἰ δὲ καὶ	οὗτος	πολίτης, ἀλλὰ πολίτου ἀρετὴν ἣν
[3, 1277]	σπουδαίου πολίτου δεῖ πᾶσιν ὑπάρχειν	(οὕτω	γὰρ ἀρίστην ἀναγκαῖον εἶναι τὴν
[3, 1275]	δύο ἢ τρεῖς ἢ πλείους.	Οὕτω	δὲ ὁριζομένων πολιτικῶς καὶ ταχέως,
[3, 1275]	τοὺς ὑπὸ τῶν ὁλμοποιῶν πεποιημένους,	οὕτω	καὶ Λαρισαίους τοὺς ὑπὸ τῶν
[3, 1281]	πολύχειρα καὶ πολλὰς ἔχοντ' αἰσθήσεις,	οὕτω	καὶ περὶ τὰ ἤθη καὶ
[3, 1286]	τὸ πολύκαθάπερ ὕδωρ τὸ πλεῖον,	οὕτω	καὶ τὸ πλῆθος τῶν ὀλίγων
[3, 1276]	εἷς τις τῶν κοινωνῶν ἐστιν,	οὕτω	καὶ τὸν πολίτην φαμέν. Τῶν
[3, 1282]	διδόναι τὰς εὐθύνας ἐν ἰατροῖς,	οὕτω	καὶ τοὺς ἄλλους ἐν τοῖς
[3, 1280]	κοινωνίας. Εἰ γὰρ καὶ συνέλθοιεν	οὕτω	κοινωνοῦντες ςἕκαστος μέντοι χρῷτο τῇ
[3, 1277]	ἀνδρεία, καὶ γυνὴ λάλος, εἰ	οὕτω	κοσμία εἴη ὥσπερ ὁ ἀνὴρ
[3, 1282]	ἀπορίαν τάχα δόξειέ τις ἂν	οὕτω	λύειν ἱκανῶς· ἄλλη δ' ἐστὶν
[3, 1275]	ἀρχή. Τίθεμεν δὴ πολίτας τοὺς	οὕτω	μετέχοντας. Ὁ μὲν οὖν μάλιστ'
[3, 1279]	τῇ δ' ἀπορίᾳ τὸ πλῆθος	οὕτω	προσαγορεύῃ τὰς πολιτείας, ὀλιγαρχίαν μὲν
[3, 1280]	οἷον ἀλλαγῆς καὶ συμμαχίας, οὐδ'	οὕτω	πω πόλις. Διὰ τίνα δή
[3, 1284]	οὖν τὸν νομοθέτην ἐξ ἀρχῆς	οὕτω	συστῆσαι τὴν πολιτείαν ὥστε μὴ
[3, 1278]	τοὺς τοιούτους (διὰ γὰρ ὀλιγανθρωπίαν	οὕτω	χρῶνται τοῖς νόμοις) εὐποροῦντες δὴ
[3, 1280]	ἐπὶ τοὺς ἀδικοῦντας μόνον, οὐδ'	οὕτως	ἂν εἶναι δόξειεν πόλις τοῖς
[3, 1277]	ἂν εἶναι δειλὸς ἀνήρ, εἰ	οὕτως	ἀνδρεῖος εἴη ὥσπερ γυνὴ ἀνδρεία,
[3, 1287]	τοῦτον, ἐπὶ δὲ τινῶν οὐχ	οὕτως.	Ἔστι γάρ τι φύσει δεσποτικὸν
[3, 1282]	λεχθεῖσα ἀπορία ποιεῖ φανερὸν οὐδὲν	οὕτως	ἕτερον ὡς ὅτι δεῖ τοὺς
[3, 1288]	γὰρ εἴρηται πρότερον, οὐ μόνον	οὕτως	ἔχει κατὰ τὸ δίκαιον ὃ
[3, 1287]	ἢ ἐσθῆτα βλαβερὸν τοῖς σώμασιν,	οὕτως	ἔχειν καὶ τὰ περὶ τὰς
[3, 1285]	οἰκονομικὴ βασιλεία τις οἰκίας ἐστίν,	οὕτως	ἡ παμβασιλεία πόλεως καὶ ἔθνους
[3, 1279]	νοσακεροῖς οὖσιν. Καὶ γὰρ ἂν	οὕτως	ἴσως ἐδίωκον τὰς ἀρχάς. Φανερὸν
[3, 1277]	μὲν οὖν ἔργα τῶν ἀρχομένων	οὕτως	οὐ δεῖ τὸν ἀγαθὸν οὐδὲ
[3, 1275]	οὐδ' οἱ τῶν δικαίων μετέχοντες	οὕτως	ὥστε καὶ δίκην ὑπέχειν καὶ
[3, 1275]	φατέον εἶναι μέν πως πολίτας,	οὐχ	ἁπλῶς δὲ λίαν ἀλλὰ προστιθέντας
[3, 1284]	φανερόν, ἴσως δὲ καὶ ὅτι	οὐχ	ἁπλῶς δίκαιον, καὶ τοῦτο φανερόν·
[3, 1284]	καὶ τὴν Περιάνδρου Θρασυβούλῳ συμβουλίαν	οὐχ	ἁπλῶς οἰητέον ὀρθῶς ἐπιτιμᾶν (φασὶ
[3, 1285]	τῆς ἀρχῆς ὁ τρόπος ἐστὶν	οὐχ	εἷς πασῶν. Ἡ γὰρ ἐν
[3, 1287]	περὶ τῶν τοιούτων, ἀλλ' ὅτι	οὐχ	ἕνα μόνον ἀλλὰ πολλούς. Κρίνει
[3, 1287]	γὰρ εἶναί τινας ἀρχάς, ἀλλ'	οὐχ	ἕνα τοῦτον εἶναί φασι δίκαιον,
[3, 1277]	δ' ἐστὶ καὶ ὁ ἀρχόμενος,	οὐχ	ἡ αὐτὴ ἁπλῶς ἂν εἴη
[3, 1277]	παραστάτου. Διότι μὲν τοίνυν ἁπλῶς	οὐχ	ἡ αὐτή, φανερὸν ἐκ τούτων·
[3, 1276]	ἡ πόλις ἔπραξε καὶ πότε	οὐχ	ἡ πόλις, οἷον ὅταν ἐξ
[3, 1281]	φθείρουσι τὴν πόλιν. Ἀλλὰ μὴν	οὐχ	ἥ γ' ἀρετὴ φθείρει τὸ
[3, 1275]	Ἐν γὰρ ταῖς ἄλλαις πολιτείαις	οὐχ	ὁ ἀόριστος ἄρχων ἐκκλησιαστής ἐστι
[3, 1282]	καὶ θοίνην ὁ δαιτυμὼν ἀλλ'	οὐχ	ὁ μάγειρος. Ταύτην μὲν οὖν
[3, 1281]	ὅτι καὶ τὸν νόμον τοῦτον	οὐχ	οἷόν τ' εἶναι δίκαιον. Ἔτι
[3, 1277]	θετέον οἷς μὴ μέτεστιν ἀρχῶν,	οὐχ	οἷόν τε παντὸς εἶναι πολίτου
[3, 1280]	ἐγγυητὴς ἀλλήλοις τῶν δικαίων, ἀλλ'	οὐχ	οἷος ποιεῖν ἀγαθοὺς καὶ δικαίους
[3, 1287]	τρόπον τοῦτον, ἐπὶ δὲ τινῶν	οὐχ	οὕτως. Ἔστι γάρ τι φύσει
[3, 1286]	τῷ μὲν οὖν νόμῳ τοῦτο	οὐχ	ὑπάρχει, ψυχὴν δ' ἀνθρωπίνην ἀνάγκη
[3, 1281]	ἐνδέχεται συνελθόντας εἶναι βελτίους ἐκείνων,	οὐχ	ὡς ἕκαστον ἀλλ' ὡς σύμπαντας,
[3, 1283]	βέλτιον· τῶν ὀλίγων καὶ πλουσιώτερον,	οὐχ	ὡς καθ' ἕκαστον ἀλλ' ὡς
[3, 1281]	τοῦ γεγραμμένου τουδὶ μὲν τὸν	ὀφθαλμὸν	ἑτέρου δέ τινος ἕτερον μόριον.
[3, 1287]	πολλοὶ πολλοῖς· ἐπεὶ καὶ νῦν	ὀφθαλμοὺς	πολλοὺς οἱ μόναρχοι ποιοῦσιν αὑτῶν
[3, 1286]	διὰ τοῦτο καὶ κρίνει ἄμεινον	ὄχλος	πολλὰ ἢ εἷς ὁστισοῦν. Ἔτι
[3, 1278]	χρῶνται τοῖς νόμοις) εὐποροῦντες δὴ	ὄχλου	κατὰ μικρὸν παραιροῦνται τοὺς ἐκ
[3, 1285]	τῶν βασιλέων, τὰ δὲ τῶν	ὄχλων	παραιρουμένων, ἐν μὲν ταῖς ἄλλαις