Livre, Pages
[3, 1276]	ἀρετὴν εἶναι, τὴν τελείαν· τὸν	δ'	ἀγαθὸν ἄνδρα φαμὲν κατὰ μίαν
[3, 1278]	τὸν θῆτα πολίτας, ἐν τισὶ	δ'	ἀδύνατον, οἷον εἴ τίς ἐστιν
[3, 1286]	καὶ βουλεύονται καὶ κρίνουσιν, αὗται	δ'	αἱ κρίσεις εἰσὶ πᾶσαι περὶ
[3, 1285]	βασιλείας, στρατηγία διὰ βίου, τούτων	δ'	αἱ μὲν κατὰ γένος εἰσὶν
[3, 1281]	λέγομεν εἶναι τὰς ἀρχάς, ἀρχόντων	δ'	αἰεὶ τῶν αὐτῶν ἀναγκαῖον εἶναι
[3, 1285]	μὲν κατὰ γένος εἰσὶν αἱ	δ'	αἱρεταί· παρὰ ταύτην δ' ἄλλο
[3, 1280]	οἷς, καὶ κρίνουσι κακῶς. Τὸ	δ'	αἴτιον ὅτι περὶ αὑτῶν ἡ
[3, 1285]	κατὰ νόμον καὶ ἑκόντων οἱ	δ'	ἀκόντων ἄρχουσιν, ὥσθ' οἱ μὲν
[3, 1285]	καὶ Ἀλκαῖος ὁ ποιητής. Δηλοῖ	δ'	Ἀλκαῖος ὅτι τύραννον εἵλοντο τὸν
[3, 1276]	κυβερνήτης, ὁ δὲ πρῳρεύς, ὁ	δ'	ἄλλην τιν' ἔχων τοιαύτην ἐπωνυμίανν
[3, 1285]	αἱ δ' αἱρεταί· παρὰ ταύτην	δ'	ἄλλο μοναρχίας εἶδος, οἷαι παρ'
[3, 1280]	γεωργὸς ὁ δὲ σκυτοτόμος ὁ	δ'	ἄλλο τι τοιοῦτον, καὶ τὸ
[3, 1283]	ἀξιοῦσιν αὐτοὶ μὲν ἄρχειν τοὺς	δ'	ἄλλους ὑπὸ σφῶν ἄρχεσθαι πάντας.
[3, 1281]	τὰ μὲν ἀδικεῖν ἀνάγκη τὰ	δ'	ἁμαρτάνειν αὐτούς) τὸ δὲ μὴ
[3, 1275]	ξένους καὶ δούλους μετοίκους. Τὸ	δ'	ἀμφισβήτημα πρὸς τούτους ἐστὶν οὐ
[3, 1280]	ὅλως οἴονται ἄνισοι εἶναι, οἱ	δ'	ἂν κατά τι ἴσοι, οἷον
[3, 1288]	εἶναι τὰς ὀρθὰς πολιτείας, τούτων	δ'	ἀναγκαῖον ἀρίστην εἶναι τὴν ὑπὸ
[3, 1278]	εἰσὶν ἀφειμένοι τῶν ἀναγκαίων. Τῶν	δ'	ἀναγκαίων οἱ μὲν ἑνὶ λειτουργοῦντες
[3, 1286]	μὲν τῶν πλειόνων ἀρχὴν ἀγαθῶν	δ'	ἀνδρῶν πάντων ἀριστοκρατίαν θετέον, τὴν
[3, 1286]	νόμῳ τοῦτο οὐχ ὑπάρχει, ψυχὴν	δ'	ἀνθρωπίνην ἀνάγκη τοῦτ' ἔχειν πᾶσαν.
[3, 1287]	καὶ τὸν νοῦν μόνους, ὁ	δ'	ἄνθρωπον κελεύων προστίθησι καὶ θηρίον·
[3, 1285]	κατελείφθησαν τοῖς βασιλεῦσι μόνον, ὅπου	δ'	ἄξιον εἰπεῖν εἶναι βασιλείαν, ἐν
[3, 1275]	διὰ τινῶν ὡρισμένων χρόνων· ὁ	δ'	ἀόριστος, οἷον ὁ δικαστὴς καὶ
[3, 1286]	τότε μικρὰς οἰκοῦντας πόλεις. Ἔτι	δ'	ἀπ' εὐεργεσίας καθίστασαν τοὺς βασιλεῖς,
[3, 1275]	εἶναι γάρ τινας λαρισοποιούς. Ἔστι	δ'	ἁπλοῦν. Εἰ γὰρ μετεῖχον κατὰ
[3, 1275]	καὶ διαπορεῖν καὶ λύειν. Πολίτης	δ'	ἁπλῶς οὐδενὶ τῶν ἄλλων ὁρίζεται
[3, 1279]	πλῆθος οὐσίας ἀλλ' ἄποροι. Πρώτη	δ'	ἀπορία πρὸς τὸν διορισμόν ἐστιν.
[3, 1279]	μὲν εὐπορίᾳ τὴν ὀλιγότητα τῇ	δ'	ἀπορίᾳ τὸ πλῆθος οὕτω προσαγορεύῃ
[3, 1286]	ἢ κατ' ἀνθρωπίνην φύσιν. Ἔχει	δ'	ἀπορίαν καὶ περὶ τῆς δυνάμεως,
[3, 1281]	φανερὸν ἐκ τῶν εἰρημένων. Ἔχει	δ'	ἀπορίαν τί δεῖ τὸ κύριον
[3, 1280]	ὅπως μηδὲν ἀδικήσουσιν ἀλλήλους. Περὶ	δ'	ἀρετῆς καὶ κακίας πολιτικῆς διασκοποῦσιν
[3, 1288]	τῶν μὲν ἄρχεσθαι δυναμένων τῶν	δ'	ἄρχειν πρὸς τὴν αἱρετωτάτην ζωήν,
[3, 1275]	μετέχειν κρίσεως καὶ ἀρχῆς. Τῶν	δ'	ἀρχῶν αἱ μέν εἰσι διῃρημέναι
[3, 1277]	αὐλοποιὸς γὰρ ὁ ἀρχόμενος, ὁ	δ'	ἄρχων αὐλητὴς ὁ χρώμενος. Πότερον
[3, 1285]	εἰσὶ βασιλεῖαι τῶν βαρβάρων. Ἔχουσι	δ'	αὗται τὴν δύναμιν πᾶσαι παραπλησίαν
[3, 1284]	τοὺς ὑπερέχοντας καὶ φυγαδεύειν. Τὸ	δ'	αὐτὸ καὶ περὶ τὰς πόλεις
[3, 1277]	ὑπηρετεῖν τὰς διακονικὰς πράξεις. Δούλου	δ'	εἴδη πλείω λέγομεν· αἱ γὰρ
[3, 1285]	τὸν τρόπον διαφέρουσιν ἀλλήλων· πέμπτον	δ'	εἶδος βασιλείας, ὅταν ᾖ πάντων
[3, 1285]	αἱρεταὶ καὶ ἑκόντων βασιλικαί· τέταρτον	δ'	εἶδος μοναρχίας βασιλικῆς αἱ κατὰ
[3, 1279]	τὸ κύριον τῶν πόλεων, ἀνάγκη	δ'	εἶναι κύριον ἢ ἕνα ἢ
[3, 1279]	τοὺς μὲν εὐπόρους ὀλίγους, πολλοὺς	δ'	εἶναι τοὺς ἀπόρους πανταχοῦ ῦδιὸ
[3, 1275]	τὰ μὲν ἴσως ἀπορῶν τὰ	δ'	εἰρωνευόμενος, ἔφη, καθάπερ ὅλμους εἶναι
[3, 1284]	τὴν ἐκείνων, εἰ πλείους, εἰ	δ'	εἷς, τὴν ἐκείνου μόνον, οὐκέτι
[3, 1285]	γὰρ κύριοι τῆς παμβασιλείας, πλειόνων	δ'	εἰσὶ τῆς Λακωνικῆς. Ὥστε τὸ
[3, 1281]	τὸ πλῆθος τῶν πολιτῶν. Τοιοῦτοι	δ'	εἰσὶν ὅσοι μήτε πλούσιοι μήτε
[3, 1277]	μέρος κατέχουσιν οἱ χερνῆτες· οὗτοι	δ'	εἰσίν, ὥσπερ σημαίνει καὶ τοὔνομ'
[3, 1279]	δεῖ κοινωνεῖν τοῦ συμφέροντος. Καλεῖν	δ'	εἰώθαμεν τῶν μὲν μοναρχιῶν τὴν
[3, 1274]	τι τῶν ὅλων μὲν συνεστώτων	δ'	ἐκ πολλῶν μορίων, δῆλον ὅτι
[3, 1281]	ποιεῖ χρησιμωτέραν τῆς ὀλίγης· χωρὶς	δ'	ἕκαστος ἀτελὴς περὶ τὸ κρίνειν
[3, 1279]	ᾗ ἐλάττους οἱ ἄποροι, κύριοι	δ'	ἑκάτεροι τῶν πολιτειῶν, εἴπερ μηδεμία
[3, 1283]	δεῖ τοὺς μὲν πλεῖον τοὺς	δ'	ἔλαττον ἔχειν, ἀλλ' ἐν τοῖς
[3, 1282]	μὲν κατὰ τὴν αὐλητικήν, πολὺ	δ'	ἐλλείπων κατ' εὐγένειαν ἢ κάλλος,
[3, 1282]	τὰς παρεκβεβηκυίας οὐ δικαίους. Ἐπεὶ	δ'	ἐν πάσαις μὲν ταῖς ἐπιστήμαις
[3, 1287]	μισθὸν τοὺς κάμνοντας ὑγιάσαντες· οἱ	δ'	ἐν ταῖς πολιτικαῖς ἀρχαῖς πολλὰ
[3, 1279]	δὲ τῶν ὀλίγων μὲν πλειόνων	δ'	ἑνὸς ἀριστοκρατίαν νἢ διὰ τὸ
[3, 1286]	πλῆθος τῶν ὀλίγων ἀδιαφθορώτερον· τοῦ	δ'	ἑνὸς ὑπ' ὀργῆς κρατηθέντος ἤ
[3, 1278]	κοινοὶ βάναυσοι καὶ θῆτες. Φανερὸν	δ'	ἐντεῦθεν μικρὸν ἐπισκεψαμένοις πῶς ἔχει
[3, 1278]	ἀλλ' οἱ μὲν ἁπλῶς οἱ	δ'	ἐξ ὑποθέσεως· πολῖται μὲν γάρ
[3, 1287]	καὶ διοικεῖν τοὺς ἄρχοντας. Ἔτι	δ'	ἐπανορθοῦσθαι δίδωσιν ὅ τι ἂν
[3, 1285]	μὲν παρὰ τῶν πολιτῶν οἱ	δ'	ἐπὶ τοὺς πολίτας ἔχουσι τὴν
[3, 1282]	τοῦτο ἐπιπόλαιον τὸ ψεῦδος; Φανερὸν	δ'	ἐπὶ τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν καὶ
[3, 1285]	τούτοις τὰς δίκας ἔκρινον. Τοῦτο	δ'	ἐποίουν οἱ μὲν οὐκ ὀμνύοντες
[3, 1286]	ἀναγκαῖον διεφθάρθαι τὴν κρίσιν, ἐκεῖ	δ'	ἔργον ἅμα πάντας ὀργισθῆναι καὶ
[3, 1287]	δὲ τῆς παμβασιλείας καλουμένης ςαὕτη	δ'	ἐστὶ καθ' ἣν ἄρχει πάντων
[3, 1277]	ἀγαθοῦ καὶ ἀνδρὸς ἀγαθοῦ, πολίτης	δ'	ἐστὶ καὶ ὁ ἀρχόμενος, οὐχ
[3, 1286]	ἀπορίας ἐπιδραμεῖν τὰς ἐνούσας. Ἀρχὴ	δ'	ἐστὶ τῆς ζητήσεως αὕτη, πότερον
[3, 1282]	πολιτικὸν ἀγαθὸν τὸ δίκαιον, τοῦτο	δ'	ἐστὶ τὸ κοινῇ συμφέρον, δοκεῖ
[3, 1279]	καὶ πολίτευμα σημαίνει ταὐτόν, πολίτευμα	δ'	ἐστὶ τὸ κύριον τῶν πόλεων,
[3, 1286]	ἡ πόλις ἐκ πολλῶν, ὥσπερ	δ'	ἑστίασις συμφορητὸς καλλίων μιᾶς καὶ
[3, 1285]	δὲ ἣν αἰσυμνητείαν προσαγορεύουσιν (αὕτη	δ'	ἐστὶν αἱρετὴ τυραννίς) τετάρτη δ'
[3, 1285]	δευτέρα δ' ἡ βαρβαρική ήαὕτη	δ'	ἐστὶν ἐκ γένους ἀρχὴ δεσποτικὴ
[3, 1288]	ὑπὸ τῶν ἀρίστων οἰκονομουμένην, τοιαύτη	δ'	ἐστὶν ἐν ᾗ συμβέβηκεν ἢ
[3, 1282]	ἂν οὕτω λύειν ἱκανῶς· ἄλλη	δ'	ἐστὶν ἐχομένη ταύτης. Δοκεῖ γὰρ
[3, 1276]	τῆς κοινωνίας ἔργον ἐστί, κοινωνία	δ'	ἐστὶν ἡ πολιτεία· διὸ τὴν
[3, 1278]	τὸ πολίτευμα τῆς πόλεως, πολίτευμα	δ'	ἐστὶν ἡ πολιτεία. Λέγω δ'
[3, 1282]	ἐν τῇ κυριωτάτῃ πασῶν, αὕτη	δ'	ἐστὶν ἡ πολιτικὴ δύναμις, ἔστι
[3, 1281]	τῆς νόσου τῆς παρούσης· οὗτος	δ'	ἐστὶν ὁ ἰατρός. ~Ὁμοίως δὲ
[3, 1279]	εὔποροι, κύριοι τῆς πόλεως, δημοκρατία	δ'	ἐστὶν ὅταν ᾖ κύριον τὸ
[3, 1285]	δ' ἡ Λακωνικὴ τούτων (αὕτη	δ'	ἐστὶν ὡς εἰπεῖν ἁπλῶς στρατηγία
[3, 1281]	ζωῆς τελείας καὶ αὐτάρκους, ~τοῦτο	δ'	ἐστίν, ὡς φαμέν, τὸ ζῆν
[3, 1276]	καὶ τοὺς μὲν ἕτερον τοὺς	δ'	ἕτερον οἰκῆσαι τόπον. Ταύτην μὲν
[3, 1278]	μὲν πόλεως ὁ αὐτὸς τινὸς	δ'	ἕτερος, κἀκεῖνος οὐ πᾶς ἀλλ'
[3, 1283]	οἱ γενναιότεροι τῶν ἀγεννῶν, ἡ	δ'	εὐγένεια παρ' ἑκάστοις οἴκοι τίμιος)
[3, 1282]	τοὺς φαύλους τῶν ἐπιεικῶν, αἱ	δ'	εὔθυναι καὶ αἱ τῶν ἀρχῶν
[3, 1277]	εἶναι φρόνιμον. Καὶ τὴν παιδείαν	δ'	εὐθὺς ἑτέραν εἶναι λέγουσί τινες
[3, 1279]	πασῶν τῶν πολιτειῶν, πολιτεία. Συμβαίνει	δ'	εὐλόγως· ἕνα μὲν γὰρ διαφέρειν
[3, 1275]	πρῶτον τὸ δὲ δεύτερον τὸ	δ'	ἐχόμενον, ἢ τὸ παράπαν οὐδὲν
[3, 1285]	πρὸς τοὺς θεοὺς κύριος) δευτέρα	δ'	ἡ βαρβαρική ήαὕτη δ' ἐστὶν
[3, 1285]	δ' ἐστὶν αἱρετὴ τυραννίς) τετάρτη	δ'	ἡ Λακωνικὴ τούτων (αὕτη δ'
[3, 1274]	οἰκούντων ἐστὶ τάξις τις. Ἐπεὶ	δ'	ἡ πόλις τῶν συγκειμένων, καθάπερ
[3, 1281]	περὶ τὸ κρίνειν ἐστίν. Ἔχει	δ'	ἡ τάξις αὕτη τῆς πολιτείας
[3, 1287]	ἀνὰ μέρος τοίνυν ὡσαύτως. Τοῦτο	δ'	ἤδη νόμος· ἡ γὰρ τάξις
[3, 1279]	ἀρετὴν ἢ ὀλίγους ἐνδέχεται, πλείους	δ'	ἤδη χαλεπὸν ἠκριβῶσθαι πρὸς πᾶσαν
[3, 1285]	περὶ τοὺς ἡρωικοὺς χρόνους (αὕτη	δ'	ἦν ἑκόντων μέν, ἐπὶ τισὶ
[3, 1285]	καὶ τοῖς παραλαμβάνουσι πάτριοι. Κύριοι	δ'	ἦσαν τῆς τε κατὰ πόλεμον
[3, 1275]	δὲ γέροντες τὰς φονικάς, ἑτέρα	δ'	ἴσως ἀρχή τις ἑτέρας. Οὐ
[3, 1276]	Πελοποννήσῳ περιβαλεῖν ἓν τεῖχος. Τοιαύτη	δ'	ἴσως ἐστὶ καὶ Βαβυλὼν καὶ
[3, 1283]	δ' ὀρθὸν ληπτέον ἴσως· τὸ	δ'	ἴσως ὀρθὸν πρὸς τὸ τῆς
[3, 1282]	ὁ χρώμενος αὐτῇ κρινεῖ ῖχρῆται	δ'	ὁ οἰκονόμος) καὶ πηδάλιον κυβερνήτης
[3, 1288]	εἰ μὴ τρόπον τινά. Τίς	δ'	ὁ τρόπος, λεκτέον· εἴρηται δέ
[3, 1282]	ἄλλους ἐν τοῖς ὁμοίοις. Ἰατρὸς	δ'	ὅ τε δημιουργὰς καὶ ὁ
[3, 1280]	πλείους, εἶναι ταύτην ὀλιγαρχίαν, ὅπου	δ'	οἱ ἄποροι, δημοκρατίαν, ἀλλὰ συμβαίνει,
[3, 1285]	μὴ πάτριος εἶναι μόνον. Ἦρχον	δ'	οἱ μὲν διὰ βίου τὴν
[3, 1280]	περὶ αὑτῶν ἡ κρίσις· σχεδὸν	δ'	οἱ πλεῖστοι φαῦλοι κριταὶ περὶ
[3, 1276]	ὀλιγαρχίας καὶ τῆς τυραννίδος. Ἔοικε	δ'	οἰκεῖος ὁ λόγος εἶναι τῆς
[3, 1278]	δ' ἐστὶν ἡ πολιτεία. Λέγω	δ'	οἷον ἐν μὲν ταῖς δημοκρατίαις
[3, 1283]	εἶεν ἐν μιᾷ πόλει, ~λέγω	δ'	οἷον οἵ τ' ἀγαθοὶ καὶ
[3, 1279]	συμφέρον τὸ τοῦ μοναρχοῦντος, ἡ	δ'	ὀλιγαρχία πρὸς τὸ τῶν εὐπόρων,
[3, 1278]	δημοκρατίαις κύριος ὁ δῆμος, οἱ	δ'	ὀλίγοι τοὐναντίον ἐν ταῖς ὀλιγαρχίαις,
[3, 1279]	κυρίους εἶναι τῆς πολιτείας, ὅπου	δ'	ὀλίγον κύριον πλῆθος, ὀλιγαρχίαν εἶναί
[3, 1285]	ἐξόδοις, ἐν χειρὸς νόμῳ. Δηλοῖ	δ'	Ὅμηρος· ὁ γὰρ Ἀγαμέμνων κακῶς
[3, 1285]	οἱ μὲν οὐκ ὀμνύοντες οἱ	δ'	ὀμνύοντες· ὁ δ' ὅρκος ἦν
[3, 1279]	μὲν εἶναι τῶν εὐπόρων, κρείττους	δ'	ὄντας κυρίους εἶναι τῆς πολιτείας,
[3, 1285]	οὖν εἴδη ταῦτα μοναρχίας, ἕτερον	δ'	ὅπερ ἦν ἐν τοῖς ἀρχαίοις
[3, 1283]	ὅταν συμβαίνῃ τὸ λεχθέν· τὸ	δ'	ὀρθὸν ληπτέον ἴσως· τὸ δ'
[3, 1285]	ὀμνύοντες οἱ δ' ὀμνύοντες· ὁ	δ'	ὅρκος ἦν τοῦ σκήπτρου ἐπανάτασις.
[3, 1276]	ἀδίκου καὶ τοῦ ψευδοῦς. Ἐπεὶ	δ'	ὁρῶμεν καὶ ἄρχοντάς τινας ἀδίκως,
[3, 1279]	δεσποτικὴ τῆς πολιτικῆς κοινωνίας, ὀλιγαρχία	δ'	ὅταν ὦσι κύριοι τῆς πολιτείας
[3, 1283]	τρόπον τινὰ δικαίως πάντες, ἁπλῶς	δ'	οὐ πάντες δικαίως· οἱ πλούσιοι
[3, 1285]	ἢ τισὶ μὲν συμφέρει τισὶ	δ'	οὐ συμφέρει. Δεῖ δὴ πρῶτον
[3, 1274]	πόλιν πεπραχέναι τὴν πρᾶξιν, οἱ	δ'	οὐ τὴν πόλιν ἀλλὰ τὴν
[3, 1280]	ταῖς πόλεσι κοινωνημάτων ἐστίν. Ὁμοίως	δ'	οὐδ' εἴ τινες οἰκοῖεν χωρὶς
[3, 1283]	πλούτου καὶ τῆς εὐγενείας, συμβάλλονται	δ'	οὐδέν. Ἔτι κατά γε τοῦτον
[3, 1280]	ἄλλων ζῴων ἦν πόλις· νῦν	δ'	οὐκ ἔστι, διὰ τὸ μὴ
[3, 1287]	καὶ συμφέρον ἄλλο ἄλλοις· τυραννικὸν	δ'	οὐκ ἔστι κατὰ φύσιν, οὐδὲ
[3, 1283]	καθάπερ εἴρηται καὶ πρότερον. Ἐπεὶ	δ'	οὔτε πάντων ἴσον ἔχειν δεῖ
[3, 1276]	τοῦ μὲν ἐπιγινομένου νάματος τοῦ	δ'	ὑπεξιόντος, ἢ τοὺς μὲν ἀνθρώπους
[3, 1281]	κατὰ πλοῦτον ὑπερέχουσι κατ' ἀρετὴν	δ'	ὑπερεχομένοις. Ὅτι μὲν οὖν πάντες
[3, 1286]	τὸν καθόλου, τοῖς ἄρχουσιν. Κρεῖττον	δ'	ᾧ μὴ πρόσεστι τὸ παθητικὸν
[3, 1285]	ἦν ἑκόντων μέν, ἐπὶ τισὶ	δ'	ὡρισμένοις· στρατηγός τε γὰρ ἦν
[3, 1278]	τὸν βίον ὑπερβάλῃ λίαν, δῆλον	δ'	ὡς καρτεροῦσι πολλὴν κακοπάθειαν οἱ
[3, 1282]	κυβερνήτης τέκτονος, καὶ θοίνην ὁ	δαιτυμὼν	ἀλλ' οὐχ ὁ μάγειρος. Ταύτην
[3, 1281]	συμφορητὰ δεῖπνα τῶν ἐκ μιᾶς	δαπάνης	χορηγηθέντων· πολλῶν γὰρ ὄντων ἕκαστον
[3, 1284]	ἔφη τοὺς λέοντας δημηγορούντων τῶν	δασυπόδων	καὶ τὸ ἴσον ἀξιούντων πάντας
[3, 1287]	ἐνδέχεται περιληφθῆναι τοῖς νόμοις τὰ	δὲ	ἀδύνατα, ταῦτ' ἐστὶν ἃ ποιεῖ
[3, 1282]	κυρίους κειμένους ὀρθῶς, τὸν ἄρχοντα	δέ,	ἄν τε εἷς ἄν τε
[3, 1276]	αὑτὸν ἔργον εὖ ποιεῖν, τοῦτο	δὲ	ἀπ' ἀρετῆς· ἐπειδὴ ἀδύνατον ὁμοίους
[3, 1283]	εἶναι πόλιν ἐξ αὐτῶν; Ἔστι	δὲ	ἀπορία τις πρὸς ἅπαντας τοὺς
[3, 1277]	εὖ ἄρξαι μὴ ἀρχθέντα. Τούτων	δὲ	ἀρετὴ μὲν ἑτέρα, δεῖ δὲ
[3, 1279]	εἰρημένων τυραννὶς μὲν βασιλείας, ὀλιγαρχία	δὲ	ἀριστοκρατίας, δημοκρατία δὲ πολιτείας. Ἡ
[3, 1285]	νόμον εἶναι. Καὶ ἡ φυλακὴ	δὲ	βασιλικὴ καὶ οὐ τυραννικὴ διὰ
[3, 1278]	πολλοὶ τοιοῦτοι καὶ νῦν· ἡ	δὲ	βελτίστη πόλις οὐ ποιήσει βάναυσον
[3, 1277]	ἀρχομένων καὶ τῶν ἀρχόντων, ἀρχομένου	δέ	γε οὐκ ἔστιν ἀρετὴ φρόνησις,
[3, 1275]	τῶν ἐφόρων ἄλλος ἄλλας, οἱ	δὲ	γέροντες τὰς φονικάς, ἑτέρα δ'
[3, 1280]	ὁ μὲν εἴη τέκτων ὁ	δὲ	γεωργὸς ὁ δὲ σκυτοτόμος ὁ
[3, 1276]	αἰεὶ τῶν μὲν φθειρομένων τῶν	δὲ	γινομένων, ὥσπερ καὶ ποταμοὺς εἰώθαμεν
[3, 1281]	ἔστω τις ἕτερος λόγος· ὅτι	δὲ	δεῖ κύριον εἶναι μᾶλλον τὸ
[3, 1275]	μὲν αὐτῶν ἐστι πρῶτον τὸ	δὲ	δεύτερον τὸ δ' ἐχόμενον, ἢ
[3, 1286]	πολιτείαν ἑτέραν παρὰ δημοκρατίαν. Εἰ	δὲ	δή τις ἄριστον θείη τὸ
[3, 1286]	ὧν ἐκλείπειν ἀναγκαῖον αὐτόν. Εἰ	δὲ	δὴ τοῦτο μὴ ῥᾴδιον ἐν
[3, 1277]	Καὶ γὰρ ἀρχομένου μὲν ἐλευθέρου	δὲ	δῆλον ὅτι οὐ μία ἂν
[3, 1279]	πρὸς τὸ τῶν εὐπόρων, ἡ	δὲ	δημοκρατία πρὸς τὸ συμφέρον τὸ
[3, 1279]	ἐσκόπει τὸ ἐκείνου συμφέρον· νῦν	δὲ	διὰ τὰς ὠφελείας τὰς ἀπὸ
[3, 1285]	διὰ τὸ τοιοῦτόν εἰσιν, ἀσφαλεῖς	δὲ	διὰ τὸ πάτριαι καὶ κατὰ
[3, 1279]	ῥηθείσας αἰτίας γίνεσθαι διαφορᾶσσ, ᾧ	δὲ	διαφέρουσιν ἥ τε δημοκρατία καὶ
[3, 1276]	καὶ πάμπαν ἑτέρων ἀνθρώπων. Εἰ	δὲ	δίκαιον διαλύειν ἢ μὴ διαλύειν,
[3, 1288]	πως ἤδη καὶ πρότερον. Πρῶτον	δὲ	διοριστέον τί τὸ βασιλευτὸν καὶ
[3, 1281]	ἢ τοὺς ἀρίστους μὲν ὀλίγους	δέ,	δόξειεν ἂν λύεσθαι καί τιν'
[3, 1277]	γίνεσθαι τὸν μὲν δεσπότην τὸν	δὲ	δοῦλον) Ἀλλ' ἔστι τις ἀρχὴ
[3, 1286]	Ἀλλ' οἱ μὲν στασιάσουσιν ὁ	δὲ	εἷς ἀστασίαστος. Ἀλλὰ πρὸς τοῦτ'
[3, 1280]	Εὐποροῦσι μὲν γὰρ ὀλίγοι, τῆς	δὲ	ἐλευθερίας μετέχουσι πάντες· δι' ἃς
[3, 1283]	ὡς ἐπὶ τὸ πλέον· οἱ	δὲ	ἐλεύθεροι καὶ εὐγενεῖς ὡς ἐγγὺς
[3, 1279]	ὀλίγοι τὸ πλῆθος ὄντες, δημοκρατίαν	δὲ	ἐν ᾗ οἱ ἄποροι, πολλοὶ
[3, 1288]	ἡγεμονικῶν πρὸς πολιτικὴν ἀρχήν, πολιτικὸν	δὲ	ἐν ᾧ πέφυκεν ἐγγίνεσθαι πλῆθος
[3, 1278]	αἱ μεθέξεις τῶν ἀρχῶν) βάναυσον	δὲ	ἐνδέχεται· πλουτοῦσι γὰρ καὶ οἱ
[3, 1281]	οὖν ᾖ νόμος μὲν ὀλιγαρχικὸς	δὲ	ἢ δημοκρατικός, τί διοίσει περὶ
[3, 1277]	οὖσάν τινα ἄρχοντος παιδείαν. Εἰ	δὲ	ἡ αὐτὴ ἀρετὴ ἄρχοντός τε
[3, 1280]	δὲ τοῦ τέλους χάριν. Πόλις	δὲ	ἡ γενῶν καὶ κωμῶν κοινωνία
[3, 1285]	ἀρχὴ δεσποτικὴ κατὰ νόμονν, τρίτη	δὲ	ἣν αἰσυμνητείαν προσαγορεύουσιν (αὕτη δ'
[3, 1277]	θάτερον δὲ καὶ ἀνδραποδῶδες. Λέγω	δὲ	θάτερον τὸ δύνασθαι καὶ ὑπηρετεῖν
[3, 1285]	κύριος ἦν· λέγει γοῦν Ὃν	δέ	κ' ἐγὼν ἀπάνευθε μάχης οὔ
[3, 1277]	ἀναγκαῖον, ἀλλὰ χρῆσθαι μᾶλλον· θάτερον	δὲ	καὶ ἀνδραποδῶδες. Λέγω δὲ θάτερον
[3, 1280]	τὰ περὶ αὑτοὺς κακῶς, ἔπειτα	δὲ	καὶ διὰ τὸ λέγειν μέχρι
[3, 1285]	δύναμιν πᾶσαι παραπλησίαν τυραννίσιν, εἰσὶ	δὲ	καὶ κατὰ νόμον καὶ πάτριαι·
[3, 1276]	ἴδιος ἔσται τῆς ἀρετῆς, ὁμοίως	δὲ	καὶ κοινός τις ἐφαρμόσει πᾶσιν.
[3, 1285]	ἠνείχετο ἐν ταῖς ἐκκλησίαις, ἐξελθόντων	δὲ	καὶ κτεῖναι κύριος ἦν· λέγει
[3, 1282]	τέχναις ἀγαθὸν τὸ τέλος, μέγιστον	δὲ	καὶ μάλιστα ἐν τῇ κυριωτάτῃ
[3, 1286]	ἐπιθέσθαι καὶ γενέσθαι δημοκρατίας. Ἐπεὶ	δὲ	καὶ μείζους εἶναι συμβέβηκε τὰς
[3, 1287]	Τοιοῦτοι δέκα μοι συμφράδμονες. Εἰσὶ	δὲ	καὶ νῦν περὶ ἐνίων αἱ
[3, 1283]	τὸν πλοῦτον ἀξιοῦντες ἄρχειν, ὁμοίως	δὲ	καὶ οἱ κατὰ γένος· δῆλον
[3, 1284]	καὶ δίκαιόν ἐστι, φανερόν, ἴσως	δὲ	καὶ ὅτι οὐχ ἁπλῶς δίκαιον,
[3, 1278]	οὐ ποιήσει βάναυσον πολίτην. Εἰ	δὲ	καὶ οὗτος πολίτης, ἀλλὰ πολίτου
[3, 1276]	αὐτῶν πολλάκις ἀνθρώπων ὄντων, ὁμοίως	δὲ	καὶ πᾶσαν ἄλλην κοινωνίαν καὶ
[3, 1278]	τοὐναντίον ἐν ταῖς ὀλιγαρχίαις, φαμὲν	δὲ	καὶ πολιτείαν ἑτέραν εἶναι τούτων.
[3, 1282]	καὶ τῆς τυχούσης ἡλικίας, ταμιεύουσι	δὲ	καὶ στρατηγοῦσι καὶ τὰς μεγίστας
[3, 1283]	τὸν ἕνα ἁπάντων δεήσει, ὁμοίως	δὲ	καὶ τὸν εὐγενείᾳ διαφέροντα τῶν
[3, 1278]	κοινῇ πᾶσι καὶ χωρίς· συνέρχονται	δὲ	καὶ τοῦ ζῆν ἕνεκεν αὐτοῦ
[3, 1284]	τῆς πόλεως χρόνους ὡρισμένους. Μυθολογεῖται	δὲ	καὶ τοὺς Ἀργοναύτας τὸν Ἡρακλέα
[3, 1283]	κυρίους εἶναι τοῦ πολιτεύματος, ὁμοίως	δὲ	καὶ τοὺς κατὰ πλοῦτον, ἔχοιεν
[3, 1275]	οἷον πατρὸς ἢ μητρός, οἱ	δὲ	καὶ τοῦτ' ἐπὶ πλέον ζητοῦσιν,
[3, 1276]	εὐμάρεια τῆς τοιαύτης ζητήσεως· ὁμοίως	δὲ	καὶ τῶν τὸν αὐτὸν κατοικούντων
[3, 1276]	εἰς τὴν πολιτείαν βλέποντας· ὄνομα	δὲ	καλεῖν ἕτερον ἢ ταὐτὸν ἔξεστι
[3, 1285]	ἀιδίους ἐν ταῖς πόλεσιν. ~Ἴσως	δὲ	καλῶς ἔχει μετὰ τοὺς εἰρημένους
[3, 1281]	καί τιν' ἔχειν ἀπορίαν, τάχα	δὲ	κἂν ἀλήθειαν. Τοὺς γὰρ πολλούς,
[3, 1279]	ἰατρικὴν καὶ γυμναστικήν, κατὰ συμβεβηκὸς	δὲ	κἂν αὐτῶν εἶεν. Οὐδὲν γὰρ
[3, 1281]	τὰς εὐθύνας τῶν ἀρχόντων, ἄρχειν	δὲ	κατὰ μόνας οὐκ ἐῶσιν. Πάντες
[3, 1282]	πολιτείας ἀναγκαῖον εἶναι δικαίους τοὺς	δὲ	κατὰ τὰς παρεκβεβηκυίας οὐ δικαίους.
[3, 1287]	περὶ Ἐπίδαμνον, καὶ περὶ Ὀποῦντα	δὲ	κατά τι μέρος ἔλαττον) περὶ
[3, 1283]	κοινὸν τὸ τῶν πολιτῶν· πολίτης	δὲ	κοινῇ μὲν ὁ μετέχων τοῦ
[3, 1278]	λειτουργοῦντες τὰ τοιαῦτα δοῦλοι, οἱ	δὲ	κοινοὶ βάναυσοι καὶ θῆτες. Φανερὸν
[3, 1276]	κοινωνία τις ἡ πόλις, ἔστι	δὲ	κοινωνία πολιτῶν πολιτείας, γινομένης ἑτέρας
[3, 1276]	μὲν γάρ ἐστιν ἐρέτης, ὁ	δὲ	κυβερνήτης, ὁ δὲ πρῳρεύς, ὁ
[3, 1285]	τῶν κατὰ νόμον, οὐκ ἔστι	δὲ	κυρία πάντων, ἀλλ' ὅταν ἐξέλθῃ
[3, 1280]	οἷον ἐλευθερίᾳ, ὅλως ἴσοι. Τὸ	δὲ	κυριώτατον οὐ λέγουσιν. Εἰ μὲν
[3, 1275]	μέν πως πολίτας, οὐχ ἁπλῶς	δὲ	λίαν ἀλλὰ προστιθέντας τοὺς μὲν
[3, 1287]	ἕνα τινά, κατὰ τὸν αὐτὸν	δὲ	λόγον τοῦτον, κἂν εἴ τινας
[3, 1286]	ὥστ' ἀφείσθω τὴν πρώτην· ὁ	δὲ	λοιπὸς τρόπος τῆς βασιλείας πολιτείας
[3, 1285]	βίου τὴν ἀρχὴν ταύτην, οἱ	δὲ	μέχρι τινῶν ὡρισμένων χρόνων ἢ
[3, 1286]	ἄλλων εἶναι δεῖ κυρίους· ὅσα	δὲ	μὴ δυνατὸν τὸν νόμον κρίνειν
[3, 1275]	πολίτας σχεδὸν τοιοῦτός ἐστιν· δεῖ	δὲ	μὴ λανθάνειν ὅτι τῶν πραγμάτων
[3, 1281]	τὰ δ' ἁμαρτάνειν αὐτούς) τὸ	δὲ	μὴ μεταδιδόναι μηδὲ μετέχειν φοβερόν
[3, 1277]	ἀρετήν (οὗτος γὰρ πολίτης) εἰ	δὲ	μηδεὶς τῶν τοιούτων πολίτης, ἐν
[3, 1282]	τῶν ὀργάνων τὴν ὑπεροχήν. Εἰ	δὲ	μήπω δῆλον τὸ λεγόμενον, ἔτι
[3, 1280]	ἀρχῆς οὔτε τῶν ἐπιγινομένων) εἰ	δὲ	μήτε τοῦ ζῆν μόνον ἕνεκεν
[3, 1279]	κοινῷ λυσιτελοῦν οὐδεμία αὐτῶν. Δεῖ	δὲ	μικρῷ διὰ μακροτέρων εἰπεῖν τίς
[3, 1278]	εἶτα τοὺς ἀπὸ γυναικῶν, τέλος	δὲ	μόνον τοὺς ἐξ ἀμφοῖν ἀστῶν
[3, 1282]	ἕκαστος μόριόν ἐστι τούτων (λέγω	δὲ	μόριον τὸν βουλευτὴν καὶ τὸν
[3, 1281]	τοὺς ὀλίγους σπουδαίους, ἄδηλον, ἴσως	δὲ	νὴ Δία δῆλον ὅτι περὶ
[3, 1278]	πολλοὶ τῶν τεχνιτῶν. Ἐν Θήβαις	δὲ	νόμος ἦν τὸν διὰ δέκα
[3, 1276]	ἡ πόλις, λόγος ἕτερος. Τῶν	δὲ	νῦν εἰρημένων ἐχόμενόν ἐστιν ἐπισκέψασθαι
[3, 1288]	ἀρετὴν πρὸς ἡγεμονίαν πολιτικήν, ἀριστοκρατικὸν	δὲ	ὃ πέφυκε φέρειν πλῆθος ἄρχεσθαι
[3, 1280]	τοῦ πράγματος ἰσότητα ὁμολογοῦσι, τὴν	δὲ	οἷς ἀμφισβητοῦσι, μάλιστα μὲν διὰ
[3, 1275]	ἢ τρεῖς ἢ πλείους. Οὕτω	δὲ	ὁριζομένων πολιτικῶς καὶ ταχέως, ἀποροῦσί
[3, 1279]	ᾖ κύριον τὸ πλῆθος ὁμοίως	δὲ	πάλιν κἂν εἴ που συμβαίνοι
[3, 1281]	γὰρ ἄλλο τι μόριον, πάντα	δὲ	πάντες. Ἀλλὰ τούτῳ διαφέρουσιν οἱ
[3, 1286]	πλείους μὲν τὸν ἀριθμὸν ἀγαθοὶ	δὲ	πάντες; ~Ἢ δῆλον ὡς οἱ
[3, 1275]	ὑστέρας εἶναι τῶν ἀναμαρτήτων (τὰς	δὲ	παρεκβεβηκυίας πῶς λέγομεν, ὕστερον ἔσται
[3, 1275]	προστιθέντας τοὺς μὲν ἀτελεῖς τοὺς	δὲ	παρηκμακότας ἤ τι τοιοῦτον ἕτερον
[3, 1279]	γὰρ ἔχει τινὰς ἀπορίας, τῷ	δὲ	περὶ ἑκάστην μέθοδον φιλοσοφοῦντι καὶ
[3, 1285]	μὲν βάρβαροι τῶν Ἑλλήνων, οἱ	δὲ	περὶ τὴν Ἀσίαν τῶν περὶ
[3, 1284]	αὐτοὺς παρὰ τὰς συνθήκας) ~ὁ	δὲ	Περσῶν βασιλεὺς Μήδους καὶ Βαβυλωνίους
[3, 1282]	τὸ δικαστήριον. Καὶ τὸ τίμημα	δὲ	πλεῖον τὸ πάντων τούτων ἢ
[3, 1283]	οἱ πλούσιοι καὶ εὐγενεῖς, ἔτι	δὲ	πλῆθος ἄλλο τι πολιτικόν, πότερον
[3, 1286]	ἑνὸς καὶ συμπλειόνων κρείττω τοῦ	δὲ	πλήθους ἥττω, καθάπερ οἵ τ'
[3, 1284]	μὴ δεῖσθαι τοιαύτης ἰατρείας· δεύτερος	δὲ	πλοῦς, ἂν συμβῇ, πειρᾶσθαι τοιούτῳ
[3, 1276]	καὶ τὸν πολίτην φαμέν. Τῶν	δὲ	πλωτήρων καίπερ ἀνομοίων ὄντων τὴν
[3, 1276]	διὰ τὴν τοιαύτην αἰτίαν, τὴν	δὲ	πόλιν ἑτέραν; ~Εἴπερ γάρ ἐστι
[3, 1279]	ὀρθῶν πολιτειῶν· δεσποτικαὶ γάρ, ἡ	δὲ	πόλις κοινωνία τῶν ἐλευθέρων ἐστίν.
[3, 1279]	ἔσονται φανεραὶ τούτων διορισθεισῶν. Ἐπεὶ	δὲ	πολιτεία μὲν καὶ πολίτευμα σημαίνει
[3, 1278]	διαφοραὶ τίνες αὐτῶν εἰσιν. Ἔστι	δὲ	πολιτεία πόλεως τάξις τῶν τε
[3, 1274]	πραγματείαν οὖσαν περὶ πόλιν, ἡ	δὲ	πολιτεία τῶν τὴν πόλιν οἰκούντων
[3, 1278]	μὴ μετέχειν ἀρχῆς. Ἐν πολλαῖς	δὲ	πολιτείαις προσεφέλκει τινὰς καὶ τῶν
[3, 1284]	καὶ ἄρχεσθαί ἐστι, ~καθ' ἑκάστην	δὲ	πολιτείαν ἕτερος, πρὸς δὲ τὴν
[3, 1279]	βασιλείας, ὀλιγαρχία δὲ ἀριστοκρατίας, δημοκρατία	δὲ	πολιτείας. Ἡ μὲν γὰρ τυραννίς
[3, 1275]	τὸ κοινόν, ἢ γλίσχρως. Τὰς	δὲ	πολιτείας ὁρῶμεν εἴδει διαφερούσας ἀλλήλων,
[3, 1277]	μανθάνειν καὶ τὸν ἀρχόμενον, τὸν	δὲ	πολίτην ἀμφότερ' ἐπίστασθαι καὶ μετέχειν
[3, 1277]	ἀγαθὸν εἶναι καὶ φρόνιμον, τὸν	δὲ	πολίτην οὐκ ἀναγκαῖον εἶναι φρόνιμον.
[3, 1276]	φήσομεν ἀλλ' οὐ δικαίως, ὁ	δὲ	πολίτης ἀρχῇ τινὶ διωρισμένος ἐστίν
[3, 1275]	τοὺς ποιητοὺς πολίτας, ἀφετέον· ὁ	δὲ	πολίτης οὐ τῷ οἰκεῖν που
[3, 1274]	ὀλιγαρχίαν ἢ τὸν τύραννον· τοῦ	δὲ	πολιτικοῦ καὶ τοῦ νομοθέτου πᾶσαν
[3, 1280]	τοὺς μὲν ὀλίγους εἶναι τοὺς	δὲ	πολλούς. Εὐποροῦσι μὲν γὰρ ὀλίγοι,
[3, 1286]	μέρος, ἢ οὐ συμφέρει, ~ἓν	δὲ	πότερον ἕνα συμφέρει κύριον εἶναι
[3, 1285]	πολιτειῶν μίαν εἶναι ταύτην. Σκεπτέον	δὲ	πότερον συμφέρει τῇ μελλούσῃ καλῶς
[3, 1284]	ἐπ' ἀρχῆς ἐπέκοπτε πολλάκις. Τὸ	δὲ	πρόβλημα καθόλου περὶ πάσας ἐστὶ
[3, 1275]	ζωῆς, ὡς ἁπλῶς εἰπεῖν. Ὁρίζονται	δὲ	πρὸς τὴν χρῆσιν πολίτην τὸν
[3, 1279]	ἀναγκαῖον εἶναι τὰς πολιτείας, τὰς	δὲ	πρὸς τὸ ἴδιον ἢ τοῦ
[3, 1275]	καὶ τὰς μὲν ὑστέρας τὰς	δὲ	προτέρας οὔσας· ~τὰς γὰρ ἡμαρτημένας
[3, 1286]	κινεῖν ἔξεστι τοῖς ἰατροῖς, ἐὰν	δὲ	πρότερον, ἐπὶ τῷ αὑτοῦ κινδύνῳ)
[3, 1276]	ἐρέτης, ὁ δὲ κυβερνήτης, ὁ	δὲ	πρῳρεύς, ὁ δ' ἄλλην τιν'
[3, 1282]	διωρίσθω τοῦτον τὸν τρόπον· ~ἡ	δὲ	πρώτη λεχθεῖσα ἀπορία ποιεῖ φανερὸν
[3, 1280]	ἀμφισβητοῦσιν ἀμφότεροι τῆς πολιτείας. Ληπτέον	δὲ	πρῶτον τίνας ὅρους λέγουσι τῆς
[3, 1288]	δ' ὁ τρόπος, λεκτέον· εἴρηται	δέ	πως ἤδη καὶ πρότερον. Πρῶτον
[3, 1282]	βουλὴ καὶ ὁ δῆμος· τῶν	δὲ	ῥηθέντων ἕκαστος μόριόν ἐστι τούτων
[3, 1280]	τέκτων ὁ δὲ γεωργὸς ὁ	δὲ	σκυτοτόμος ὁ δ' ἄλλο τι
[3, 1286]	ἔργον τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν. Ἐπεὶ	δὲ	συνέβαινε γίγνεσθαι πολλοὺς ὁμοίους πρὸς
[3, 1282]	χείρων κριτὴς τῶν εἰδότων, ἅπαντες	δὲ	συνελθόντες ἢ βελτίους ἢ οὐ
[3, 1285]	τὰ ὑπερόρια συνεχῶς ἦρχον· ὕστερον	δὲ	τὰ μὲν αὐτῶν παριέντων τῶν
[3, 1285]	τῶν πρὸς τὸν πόλεμον· ἔτι	δὲ	τὰ πρὸς τοὺς θεοὺς ἀποδέδοται
[3, 1275]	δημοκρατίᾳ μάλιστ' ἐστὶ πολίτης, ἐν	δὲ	ταῖς ἄλλαις ἐνδέχεται μέν, οὐ
[3, 1279]	τὸ μὲν ταῖς ὀλιγαρχίαις τὸ	δὲ	ταῖς δημοκρατίαις, διὰ τὸ τοὺς
[3, 1278]	βίον βάναυσον ἢ θητικόν. Ἐν	δὲ	ταῖς ὀλιγαρχίαις θῆτα μὲν οὐκ
[3, 1278]	τῆς τῶν κοινῶν ἐπιμελείας. Ἐπεὶ	δὲ	ταῦτα διώρισται, τὸ μετὰ ταῦτα
[3, 1283]	γὰρ οἱ μὲν βραδεῖς οἱ	δὲ	ταχεῖς, οὐδὲν διὰ τοῦτο δεῖ
[3, 1278]	δούλου σῴζεσθαι τὴν δεσποτείαν. Ἡ	δὲ	τέκνων ἀρχὴ καὶ γυναικὸς καὶ
[3, 1284]	ἑκάστην δὲ πολιτείαν ἕτερος, πρὸς	δὲ	τὴν ἀρίστην ὁ δυνάμενος καὶ
[3, 1277]	Ἔστι γὰρ ἀρχὴ δεσποτική· ταύτην	δὲ	τὴν περὶ τὰ ἀναγκαῖα λέγομεν,
[3, 1281]	γένος ἴσοις ἢ μείζοσι κατὰ	δὲ	τὴν πολιτικὴν ἀρετὴν ἀνίσοις, ἢ
[3, 1282]	ἀγαθόν ἐστι τῆς αὐλητικῆς (λέγω	δὲ	τήν τ' εὐγένειαν καὶ τὸ
[3, 1288]	μέρος ὑπερέχειν τοῦ παντός, τῷ	δὲ	τὴν τηλικαύτην ὑπερβολὴν ἔχοντι τοῦτο
[3, 1285]	ἁπλῶς εἰπεῖν αἱρετὴ τυραννίς, διαφέρουσα	δὲ	τῆς βαρβαρικῆς οὐ τῷ μὴ
[3, 1287]	κατά τι μέρος ἔλαττον) περὶ	δὲ	τῆς παμβασιλείας καλουμένης ςαὕτη δ'
[3, 1281]	τουδὶ μὲν τὸν ὀφθαλμὸν ἑτέρου	δέ	τινος ἕτερον μόριον. Εἰ μὲν
[3, 1287]	ἔχει τὸν τρόπον τοῦτον, ἐπὶ	δὲ	τινῶν οὐχ οὕτως. Ἔστι γάρ
[3, 1284]	βίον τὸν κατ' ἀρετήν. Εἰ	δέ	τις ἔστιν εἷς τοσοῦτον διαφέρων
[3, 1287]	ἑαυτοῦ βούλησιν ὁ βασιλεύσσ δοκεῖ	δέ	τισιν οὐδὲ κατὰ φύσιν εἶναι
[3, 1285]	τὸ δεσποτικαὶ εἶναι τυραννικαί, διὰ	δὲ	τὸ αἱρεταὶ καὶ ἑκόντων βασιλικαί·
[3, 1282]	ὡς εἰπεῖν τὰς τέχνας) ἀποδίδομεν	δὲ	τὸ κρίνειν οὐδὲν ἧττον τοῖς
[3, 1286]	πάντας ὀργισθῆναι καὶ ἁμαρτεῖν. Ἔστω	δὲ	τὸ πλῆθος οἱ ἐλεύθεροι, μηδὲν
[3, 1279]	καὶ τοῖς κοινωνοῦσιν αὐτῆσσ, ὅταν	δὲ	τὸ πλῆθος πρὸς τὸ κοινὸν
[3, 1282]	ἐστὶν ἡ πολιτικὴ δύναμις, ἔστι	δὲ	τὸ πολιτικὸν ἀγαθὸν τὸ δίκαιον,
[3, 1284]	τοῦ γιγνομένου τὴν αἰτίαν, ἀπαγγείλαντος	δὲ	τὸ συμπεσόν, συννοῆσαι τὸν Θρασύβουλον
[3, 1279]	κατὰ τὸ ἁπλῶς δίκαιον, ὅσαι	δὲ	τὸ σφέτερον μόνον τῶν ἀρχόντων,
[3, 1278]	δεσπότου συμφέρον οὐδὲν ἧττον, πρὸς	δὲ	τὸ τοῦ δούλου κατὰ συμβεβηκός,
[3, 1279]	συμφέρον τὸ τῶν ἀπόρων· πρὸς	δὲ	τὸ τῷ κοινῷ λυσιτελοῦν οὐδεμία
[3, 1275]	εἶναι ταύτης τῆς πόλεως, πόλιν	δὲ	τὸ τῶν τοιούτων πλῆθος ἱκανὸν
[3, 1280]	καὶ διαγωγαὶ τοῦ συζῆν. Τὸ	δὲ	τοιοῦτον φιλίας ἔργον· ἡ γὰρ
[3, 1288]	πρὸς τὴν αἱρετωτάτην ζωήν, ἐν	δὲ	τοῖς πρώτοις ἐδείχθη λόγοις ὅτι
[3, 1277]	ἑτέρα, φανερὸν ἐκ τούτων. Περὶ	δὲ	τὸν πολίτην ἔτι λείπεταί τις
[3, 1277]	δὲ ἀρετὴ μὲν ἑτέρα, δεῖ	δὲ	τὸν πολίτην τὸν ἀγαθὸν ἐπίστασθαι
[3, 1286]	αὐτὸν μὲν ἔχειν ἰσχύν, εἶναι	δὲ	τοσαύτην τὴν ἰσχὺν ὥστε ἑκάστου
[3, 1277]	ἀναγκαῖον εἶναι τὴν πόλιν) τὴν	δὲ	τοῦ ἀνδρὸς τοῦ ἀγαθοῦ ἀδύνατον,
[3, 1287]	διδόναι τοσούτους τοὺς φύλακας. ~Περὶ	δὲ	τοῦ βασιλέως τοῦ κατὰ τὴν
[3, 1276]	εἶναι φατέον καὶ τούτους· περὶ	δὲ	τοῦ δικαίως ἢ μὴ δικαίως
[3, 1286]	ἀνδρῶν πάντων ἀριστοκρατίαν θετέον, τὴν	δὲ	τοῦ ἑνὸς βασιλείαν, αἱρετώτερον ἂν
[3, 1277]	ἀγαθοῦ ἀνδρὸς τίθεμεν ἀρχικήν, τὴν	δὲ	τοῦ πολίτου ἄμφω, οὐκ ἂν
[3, 1280]	πόλεως τὸ εὖ ζῆν, ταῦτα	δὲ	τοῦ τέλους χάριν. Πόλις δὲ
[3, 1285]	Ἕλλησιν, οὓς καλοῦσιν αἰσυμνήτας. Ἔστι	δὲ	τοῦθ' ὡς ἁπλῶς εἰπεῖν αἱρετὴ
[3, 1279]	οἱ τὰς οὐσίας ἔχοντες, δημοκρατία	δὲ	τοὐναντίον ὅταν οἱ μὴ κεκτημένοι
[3, 1284]	κήρυκα περὶ τῆς συμβουλίας, ἀφαιροῦντα	δὲ	τοὺς ὑπερέχοντας τῶν σταχύων ὁμαλῦναι
[3, 1283]	τοσόνδε δῆλον ὡς ἴσον. Ἐπεὶ	δὲ	τοῦτ' ἀδύνατον, δῆλον ὡς καὶ
[3, 1280]	πᾶσιν ἀλλὰ τοῖς ἀνίσοις· οἱ	δὲ	τοῦτ' ἀφαιροῦσι, τὸ οἷς, καὶ
[3, 1283]	τῶν ἀμφισβητούντων δι' ἐλευθερίαν. Ταὐτὸ	δὲ	τοῦτο ἴσως συμβήσεται καὶ περὶ
[3, 1284]	τὸν αὐτὸν ἔχει τρόπον. Δῆλον	δὲ	τοῦτο καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων
[3, 1282]	δ' ἐστὶν ὁ ἰατρός. ~Ὁμοίως	δὲ	τοῦτο καὶ περὶ τὰς ἄλλας
[3, 1278]	ἑτέραν εἶναι τούτων. Τὸν αὐτὸν	δὲ	τοῦτον ἐροῦμεν λόγον καὶ περὶ
[3, 1280]	καὶ δικαίους τοὺς πολίτας. Ὅτι	δὲ	τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον, φανερόν.
[3, 1279]	τὸ τῶν ἀρχομένων ἀγαθόν, ὅταν	δὲ	τούτων εἷς γένηται καὶ αὐτός,
[3, 1279]	κοινωνία τῶν ἐλευθέρων ἐστίν. Διωρισμένων	δὲ	τούτων ἐχόμενόν ἐστι τὰς πολιτείας
[3, 1283]	προτέρων ἀδύνατον εἶναι πόλιν, ἄνευ	δὲ	τούτων οἰκεῖσθαι καλῶς. Πρὸς μὲν
[3, 1288]	ποιοῦντα πολιτικὸν καὶ βασιλικόν. Διωρισμένων	δὲ	τούτων περὶ τῆς πολιτείας ἤδη
[3, 1286]	γὰρ ἐποίησαν τὸν πλοῦτον. Ἐκ	δὲ	τούτων πρῶτον εἰς τυραννίδας μετέβαλλον,
[3, 1276]	χορὸν ὁτὲ μὲν κωμικὸν ὁτὲ	δὲ	τραγικὸν ἕτερον εἶναί φαμεν, τῶν
[3, 1288]	διωρίσθω τὸν τρόπον τοῦτον. Ἐπεὶ	δὲ	τρεῖς φαμεν εἶναι τὰς ὀρθὰς
[3, 1278]	δημοκρατίαις πολίτης ἐστίν, τὸν αὐτὸν	δὲ	τρόπον ἔχει καὶ τὰ περὶ
[3, 1275]	τις ἑτέρας. Οὐ τὸν αὐτὸν	δὲ	τρόπον καὶ περὶ Καρχηδόνα· πάσας
[3, 1279]	τὴν περὶ ἕκαστον ἀλήθειαν. Ἔστι	δὲ	τυραννὶς μὲν μοναρχία, καθάπερ εἴρηται,
[3, 1285]	φυλάττουσιν ὅπλοις τοὺς βασιλεῖς, τοὺς	δὲ	τυράννους ξενικόν· οἱ μὲν γὰρ
[3, 1283]	μὲν τῷ διὰ πλουσίων ἡ	δὲ	τῷ διὰ τῶν σπουδαίων ἀνδρῶν
[3, 1282]	(οὐδὲν γὰρ αὐλήσουσι βέλτιον) δεῖ	δὲ	τῷ κατὰ τὸ ἔργον ὑπερέχοντι
[3, 1279]	Ὁ μὲν γὰρ πλωτήρ, ὁ	δὲ	τῶν γυμναζομένων εἷς γίνεται, παιδοτρίβης
[3, 1279]	οἱ κεκτημένοι τὰ ὅπλα. παρεκβάσεις	δὲ	τῶν εἰρημένων τυραννὶς μὲν βασιλείας,
[3, 1279]	κοινὸν ἀποβλέπουσαν συμφέρον βασιλείαν, τὴν	δὲ	τῶν ὀλίγων μὲν πλειόνων δ'
[3, 1285]	αὐτῶν παριέντων τῶν βασιλέων, τὰ	δὲ	τῶν ὄχλων παραιρουμένων, ἐν μὲν
[3, 1283]	πλείους μὲν τοῦ ἑνὸς ἐλάττους	δὲ	τῶν πολλῶν κρείττους ὦσι τῶν
[3, 1287]	νοῦς ὁ νόμος ἐστίν. Τὸ	δὲ	τῶν τεχνῶν εἶναι δοκεῖ παράδειγμα
[3, 1284]	γένει καὶ τῇ δυνάμει, κατὰ	δὲ	τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος·
[3, 1286]	πρῶτον εἰς τυραννίδας μετέβαλλον, ἐκ	δὲ	τῶν τυραννίδων εἰς δημοκρατίαν· αἰεὶ
[3, 1283]	γάρ ἐστιν ἀρετὴ γένους· ὁμοίως	δὲ	φήσομεν δικαίως καὶ τὴν ἀρετὴν
[3, 1287]	τὴν τοῦ μονάρχου προαίρεσιν· εἰ	δὲ	φίλοι κἀκείνου καὶ τῆς ἀρχῆς,
[3, 1277]	δὲ φυλάττειν ἔργον ἐστίν. Ἡ	δὲ	φρόνησις ἄρχοντος ἴδιος ἀρετὴ μόνη.
[3, 1276]	ὁτὲ μὲν ᾖ Δώριος ὁτὲ	δὲ	Φρύγιος. Εἰ δὴ τοῦτον ἔχει
[3, 1277]	τοῦ μὲν γὰρ κτᾶσθαι τῆς	δὲ	φυλάττειν ἔργον ἐστίν. Ἡ δὲ
[3, 1286]	τι καὶ πολιτείαν καθίστασαν. Ἐπεὶ	δὲ	χείρους γιγνόμενοι ἐχρηματίζοντο ἀπὸ τῶν
[3, 1283]	μέτεστι τῆς χώρας αὐτοῖς, ἡ	δὲ	χώρα κοινόν, ἔτι πρὸς τὰ
[3, 1287]	ῥᾴδιον ἐφορᾶν πολλὰ τὸν ἕνα·	δεήσει	ἄρα πλείονας εἶναι τοὺς ὑπ'
[3, 1283]	τοῦτον ἄρχειν τὸν ἕνα ἁπάντων	δεήσει,	ὁμοίως δὲ καὶ τὸν εὐγενείᾳ
[3, 1286]	εὖ, πότερον ἕνα τὸν ἄριστον	δεῖ	ἄρχειν ἢ πάντας; Καὶ γὰρ
[3, 1286]	τέκνων; Πότερον καὶ τὸ γένος	δεῖ	βασιλεύειν; Ἀλλὰ γιγνομένων ὁποῖοί τινες
[3, 1276]	ἁπάντων σπουδαίων ὄντων εἶναι πόλιν,	δεῖ	γ' ἕκαστον τὸ καθ' αὑτὸν
[3, 1286]	τὸν τοιοῦτον οὐ χαλεπὸν διορίσαι·	δεῖ	γὰρ αὐτὸν μὲν ἔχειν ἰσχύν,
[3, 1283]	δοτέον τοὺς διαφέροντας τῶν αὐλῶν.	~Δεῖ	γὰρ εἰς τὸ ἔργον συμβάλλεσθαι
[3, 1283]	εὐγενεῖς καὶ ἐλεύθεροι καὶ πλούσιοι.	Δεῖ	γὰρ ἐλευθέρους τ' εἶναψ καὶ
[3, 1275]	λεγομένους πολίτας σχεδὸν τοιοῦτός ἐστιν·	δεῖ	δὲ μὴ λανθάνειν ὅτι τῶν
[3, 1279]	τῷ κοινῷ λυσιτελοῦν οὐδεμία αὐτῶν.	Δεῖ	δὲ μικρῷ διὰ μακροτέρων εἰπεῖν
[3, 1277]	Τούτων δὲ ἀρετὴ μὲν ἑτέρα,	δεῖ	δὲ τὸν πολίτην τὸν ἀγαθὸν
[3, 1282]	εὐγενεστέροις (οὐδὲν γὰρ αὐλήσουσι βέλτιον)	δεῖ	δὲ τῷ κατὰ τὸ ἔργον
[3, 1285]	συμφέρει τισὶ δ' οὐ συμφέρει.	Δεῖ	δὴ πρῶτον διελέσθαι πότερον ἕν
[3, 1282]	καὶ τέχνας. Ὥσπερ οὖν ἰατρὸν	δεῖ	διδόναι τὰς εὐθύνας ἐν ἰατροῖς,
[3, 1283]	οἱ τὴν ἀρετὴν ἔχοντες, τίνα	δεῖ	διελεῖν τρόπον; Ἢ τὸ ὀλίγοι
[3, 1276]	μὴν εἴ γε τοῦτο τυχεῖν	δεῖ	ζητήσεως, τὴν τοῦ πολίτου τύπῳ
[3, 1283]	πότερον ἀμφισβήτησις ἔσται τίνας ἄρχειν	δεῖ,	ἢ οὐκ ἔσται; Καθ' ἑκάστην
[3, 1286]	εἶδός ἐστιν, ὥστε περὶ τούτου	δεῖ	θεωρῆσαι καὶ τὰς ἀπορίας ἐπιδραμεῖν
[3, 1283]	ἀναμφισβήτητος ἡ κρίσις τίνας ἄρχειν	δεῖ	ῖτοῖς γὰρ κυρίοις διαφέρουσιν ἀλλήλων,
[3, 1281]	φανερόν· ἀλλὰ τοὺς ἐπιεικεῖς ἄρχειν	δεῖ	καὶ κυρίους εἶναι πάντων; Οὐκοῦν
[3, 1279]	φατέον εἶναι τοὺς μετέχοντας, ἢ	δεῖ	κοινωνεῖν τοῦ συμφέροντος. Καλεῖν δ'
[3, 1283]	καὶ τὸ πλῆθος εἶναί γε	δεῖ	κύριον διότι κρείττους εἰσὶ τῶν
[3, 1281]	τις ἕτερος λόγος· ὅτι δὲ	δεῖ	κύριον εἶναι μᾶλλον τὸ πλῆθος
[3, 1283]	πολιτεύματι σπουδαίων ὄντων, τοῦτον εἶναι	δεῖ	κύριον κατὰ ταὐτὸ δίκαιον. Οὐκοῦν
[3, 1281]	καὶ τὴν ἐχομένην αὐτῆς, τίνων	δεῖ	κυρίους εἶναι τοὺς ἐλευθέρους καὶ
[3, 1286]	περὶ τῶν γ' ἄλλων εἶναι	δεῖ	κυρίους· ὅσα δὲ μὴ δυνατὸν
[3, 1282]	ἰσότης ἐστὶ καὶ ποίων ἀνισότης,	δεῖ	μὴ λανθάνειν. Ἔχει γὰρ τοῦτ'
[3, 1276]	ἔθνος ἓν ἢ πλείω συμφέρει,	δεῖ	μὴ λανθάνειν τὸν πολιτικόν) ἀλλὰ
[3, 1276]	τὸν αὐτὸν κατοικούντων ἀνθρώπων πότε	δεῖ	νομίζειν μίαν εἶναι τὴν πόλιν;
[3, 1277]	μὲν γὰρ τοῦ σπουδαίου πολίτου	δεῖ	πᾶσιν ὑπάρχειν (οὕτω γὰρ ἀρίστην
[3, 1280]	φροντίζουσιν εὐνομίας. καὶ φανερὸν ὅτι	δεῖ	περὶ ἀρετῆς ἐπιμελὲς εἶναι τῇ
[3, 1282]	Πλὴν τοῦτό γε φανερόν, ὅτι	δεῖ	πρὸς τὴν πολιτείαν κεῖσθαι τοὺς
[3, 1283]	τὸ ὀλίγοι πρὸς τὸ ἔργον	δεῖ	σκοπεῖν, εἰ δυνατοὶ διοικεῖν τὴν
[3, 1275]	ἐπὶ δικαστοῦ καὶ ἐκκλησιαστοῦ, τί	δεῖ	ταῦτ' ἄμφω καλεῖν. Ἔστω δὴ
[3, 1281]	εἰρημένων. Ἔχει δ' ἀπορίαν τί	δεῖ	τὸ κύριον εἶναι τῆς πόλεως.
[3, 1277]	ἔργα τῶν ἀρχομένων οὕτως οὐ	δεῖ	τὸν ἀγαθὸν οὐδὲ τὸν πολιτικὸν
[3, 1277]	εἶναι τὴν πολιτικὴν ἀρχήν, ἣν	δεῖ	τὸν ἄρχοντα ἀρχόμενον μαθεῖν, οἷον
[3, 1286]	περὶ τῆς δυνάμεως, πότερον ἔχειν	δεῖ	τὸν μέλλοντα βασιλεύειν ἰσχύν τινα
[3, 1283]	δ' οὔτε πάντων ἴσον ἔχειν	δεῖ	τοὺς ἴσους ἕν τι μόνον
[3, 1283]	δὲ ταχεῖς, οὐδὲν διὰ τοῦτο	δεῖ	τοὺς μὲν πλεῖον τοὺς δ'
[3, 1282]	οὐδὲν οὕτως ἕτερον ὡς ὅτι	δεῖ	τοὺς νόμους εἶναι κυρίους κειμένους
[3, 1282]	πάντων. Ὁποίους μέντοι τινὰς εἶναι	δεῖ	τοὺς ὀρθῶς κειμένους νόμους, οὐδέν
[3, 1284]	συμπεσόν, συννοῆσαι τὸν Θρασύβουλον ὅτι	δεῖ	τοὺς ὑπερέχοντας ἄνδρας ἀναιρεῖν) Τοῦτο
[3, 1283]	ἐκ δούλων· ἀλλὰ μὴν εἰ	δεῖ	τούτων, δῆλον ὅτι καὶ δικαιοσύνης
[3, 1286]	αὐτὴν αἰτίαν. Ἀλλὰ μὴν κἀκεῖνον	δεῖ	ὑπάρχειν τὸν λόγον, τὸν καθόλου,
[3, 1280]	οὔτε τοῦ ποίους τινὰς εἶναι	δεῖ	φροντίζουσιν ἅτεροι τοὺς ἑτέρους, οὐδ'
[3, 1277]	τὰ κόμψ' Ἀλλ' ὧν πόλει	δεῖ,	ὡς οὖσάν τινα ἄρχοντος παιδείαν.
[3, 1277]	ἀνδρεία δόξαι γὰρ ἂν εἶναι	δειλὸς	ἀνήρ, εἰ οὕτως ἀνδρεῖος εἴη
[3, 1282]	τις κατὰ παντὸς ὑπεροχὴν ἀγαθοῦ	δεῖν	ἀνίσως νενεμῆσθαι τὰς ἀρχάς, εἰ
[3, 1287]	ὅμοιος, ὥστ' εἰ τούτους οἴεται	δεῖν	ἄρχειν, τοὺς ἴσους καὶ ὁμοίους
[3, 1284]	Οὐ γὰρ δὴ φαῖεν ἂν	δεῖν	ἐκβάλλειν καὶ μεθιστάναι τὸν τοιοῦτον·
[3, 1287]	ἴσους καὶ ὁμοίους ἄρχειν οἴεται	δεῖν	ὁμοίως. Ἃ μὲν οὖν οἱ
[3, 1282]	καὶ τισὶ τὸ δίκαιον, καὶ	δεῖν	τοῖς ἴσοις ἴσον εἶναι φασινν,
[3, 1277]	δοκεῖ ἀμφότερα, καὶ οὐ ταὐτὰ	δεῖν	τὸν ἄρχοντα μανθάνειν καὶ τὸν
[3, 1281]	ὡς σύμπαντας, οἷον τὰ συμφορητὰ	δεῖπνα	τῶν ἐκ μιᾶς δαπάνης χορηγηθέντων·
[3, 1284]	συστῆσαι τὴν πολιτείαν ὥστε μὴ	δεῖσθαι	τοιαύτης ἰατρείας· δεύτερος δὲ πλοῦς,
[3, 1278]	δὲ νόμος ἦν τὸν διὰ	δέκα	ἐτῶν μὴ ἀπεσχημένον τῆς ἀγορᾶς
[3, 1287]	ἡ εὐχὴ τοῦ Ἀγαμέμνονος Τοιοῦτοι	δέκα	μοι συμφράδμονες. Εἰσὶ δὲ καὶ
[3, 1283]	ὦσι τῶν ἄλλων, τούτους ἂν	δέοι	κυρίους εἶναι μᾶλλον ἢ τὸ
[3, 1278]	ζῷον πολιτικόν. Διὸ καὶ μηδὲν	δεόμενοι	τῆς παρὰ ἀλλήλων βοηθείας οὐκ
[3, 1275]	μηδὲν ἔχοντα τοιοῦτον ἔγκλημα διορθώσεως	δεόμενον,	ἐπεὶ καὶ περὶ τῶν ἀτίμων
[3, 1278]	αὐτῶν πολλάκις. Ἡ μὲν γὰρ	δεσποτεία,	καίπερ ὄντος κατ' ἀλήθειαν τῷ
[3, 1278]	φθειρομένου τοῦ δούλου σῴζεσθαι τὴν	δεσποτείαν.	Ἡ δὲ τέκνων ἀρχὴ καὶ
[3, 1278]	οἷς περὶ οἰκονομίας διωρίσθη καὶ	δεσποτείας,	καὶ ὅτι φύσει μέν ἐστιν
[3, 1278]	φύσει δούλῳ καὶ τῷ φύσει	δεσπότῃ	ταὐτοῦ συμφέροντος, ὅμως ἄρχει πρὸς
[3, 1277]	ἔτι συμβαίνει γίνεσθαι τὸν μὲν	δεσπότην	τὸν δὲ δοῦλον) Ἀλλ' ἔστι
[3, 1279]	καὶ παρεκβάσεις τῶν ὀρθῶν πολιτειῶν·	δεσποτικαὶ	γάρ, ἡ δὲ πόλις κοινωνία
[3, 1285]	καὶ ἦσαν διὰ μὲν τὸ	δεσποτικαὶ	εἶναι τυραννικαί, διὰ δὲ τὸ
[3, 1285]	δ' ἐστὶν ἐκ γένους ἀρχὴ	δεσποτικὴ	κατὰ νόμονν, τρίτη δὲ ἣν
[3, 1277]	κατίδοι τις. Ἔστι γὰρ ἀρχὴ	δεσποτική·	ταύτην δὲ τὴν περὶ τὰ
[3, 1279]	τυραννὶς μὲν μοναρχία, καθάπερ εἴρηται,	δεσποτικὴ	τῆς πολιτικῆς κοινωνίας, ὀλιγαρχία δ'
[3, 1285]	περὶ τὴν Εὐρώπην, ὑπομένουσι τὴν	δεσποτικὴν	ἀρχὴν οὐδὲν δυσχεραίνοντες. Τυραννικαὶ μὲν
[3, 1287]	οὕτως. Ἔστι γάρ τι φύσει	δεσποτικὸν	καὶ ἄλλο βασιλευτικὸν καὶ ἄλλο
[3, 1277]	καὶ γυναικός, καὶ κτῆσις ἐκ	δεσπότου	καὶ δούλου, τὸν αὐτὸν τρόπον
[3, 1278]	ὅμως ἄρχει πρὸς τὸ τοῦ	δεσπότου	συμφέρον οὐδὲν ἧττον, πρὸς δὲ
[3, 1285]	τῶν πρὸς τοὺς θεοὺς κύριος)	δευτέρα	δ' ἡ βαρβαρική ήαὕτη δ'
[3, 1275]	αὐτῶν ἐστι πρῶτον τὸ δὲ	δεύτερον	τὸ δ' ἐχόμενον, ἢ τὸ
[3, 1284]	ὥστε μὴ δεῖσθαι τοιαύτης ἰατρείας·	δεύτερος	δὲ πλοῦς, ἂν συμβῇ, πειρᾶσθαι
[3, 1277]	ἐπίστασθαι ἐπ' ἀμφότερα. Καὶ ἀνδρὸς	δὴ	ἀγαθοῦ ἄμφω, καὶ εἰ ἕτερον
[3, 1280]	δή ποτ' αἰτίαν; Οὐ γὰρ	δὴ	διὰ τὸ μὴ σύνεγγυς τῆς
[3, 1275]	δεῖ ταῦτ' ἄμφω καλεῖν. Ἔστω	δὴ	διορισμοῦ χάριν ἀόριστος ἀρχή. Τίθεμεν
[3, 1284]	τὴν τοιαύτην αἰτίαν· αὗται γὰρ	δὴ	δοκοῦσι διώκειν τὴν ἰσότητα μάλιστα
[3, 1285]	ἑνὸς ἢ πλειόνων οἰκονομία. Σχεδὸν	δὴ	δύο ἐστὶν ὡς εἰπεῖν εἴδη
[3, 1282]	ἴσοις ἴσον εἶναι φασινν, ποίων	δὴ	ἰσότης ἐστὶ καὶ ποίων ἀνισότης,
[3, 1283]	σφῶν ἄρχεσθαι πάντας. Καὶ γὰρ	δὴ	καὶ πρὸς τοὺς κατ' ἀρετὴν
[3, 1278]	καὶ τῆς οἰκίας πάσης, ἣν	δὴ	καλοῦμεν οἰκονομικήν ἤτοι τῶν ἀρχομένων
[3, 1278]	τὴν κοινωνίαν τῆς ζωῆς. Εἴρηται	δὴ	κατὰ τοὺς πρώτους λόγους, ἐν
[3, 1278]	οὕτω χρῶνται τοῖς νόμοις) εὐποροῦντες	δὴ	ὄχλου κατὰ μικρὸν παραιροῦνται τοὺς
[3, 1282]	ἐστὶ τὸ κοινῇ συμφέρον, δοκεῖ	δὴ	πᾶσιν ἴσον τι τὸ δίκαιον
[3, 1275]	διορισμοῦ χάριν ἀόριστος ἀρχή. Τίθεμεν	δὴ	πολίτας τοὺς οὕτω μετέχοντας. Ὁ
[3, 1280]	οὕτω πω πόλις. Διὰ τίνα	δή	ποτ' αἰτίαν; Οὐ γὰρ δὴ
[3, 1288]	κτείνειν ἢ φυγαδεύειν οὐδ' ὀστρακίζειν	δή	που τὸν τοιοῦτον πρέπον ἐστίν,
[3, 1285]	τισὶ δ' οὐ συμφέρει. Δεῖ	δὴ	πρῶτον διελέσθαι πότερον ἕν τι
[3, 1278]	καὶ περὶ τῶν ἄλλων. Ὑποθετέον	δὴ	πρῶτον τίνος χάριν συνέστηκε πόλις,
[3, 1283]	μᾶλλον ἢ τὸ πλῆθος. Πάντα	δὴ	ταῦτ' ἔοικε φανερὸν ποιεῖν ὅτι
[3, 1286]	ὥσπερ κἀκεῖνος ὁ εἷς. Εἰ	δὴ	τὴν μὲν τῶν πλειόνων ἀρχὴν
[3, 1282]	ἀρχὰς ἄρχουσιν ἀπὸ μεγάλων. Ὁμοίως	δή	τις ἂν λύσειε καὶ ταύτην
[3, 1286]	ἑτέραν παρὰ δημοκρατίαν. Εἰ δὲ	δή	τις ἄριστον θείη τὸ βασιλεύεσθαι
[3, 1286]	ὑπὸ τῶν ἀρίστων νόμων. Δοκοῦσι	δὴ	τοῖς νομίζουσι συμφέρειν βασιλεύεσθαι τὸ
[3, 1276]	εἶναι τὴν πόλιν; Οὐ γὰρ	δὴ	τοῖς τείχεσιν· εἴη γὰρ ἂν
[3, 1283]	ὑπάρχῃ χρόνον, πῶς διοριστέον. Εἰ	δὴ	τὸν ἀριθμὸν εἶεν ὀλίγοι πάμπαν
[3, 1277]	σπουδαίου καὶ ἀνδρὸς σπουδαίου; Φαμὲν	δὴ	τὸν ἄρχοντα τὸν σπουδαῖον ἀγαθὸν
[3, 1288]	τρόπον καὶ καθίστασθαι πῶς. {Ἀνάγκη	δὴ	τὸν μέλλοντα περὶ αὐτῆς ποιήσασθαι
[3, 1281]	πλήρη τὴν πόλιν ταύτηνν. Λείπεται	δὴ	τοῦ βουλεύεσθαι καὶ κρίνειν μετέχειν
[3, 1285]	ἢ πλείους ἔχει διαφοράς. Ῥᾴδιον	δὴ	τοῦτό γε καταμαθεῖν, ὅτι πλείω
[3, 1286]	ἐκλείπειν ἀναγκαῖον αὐτόν. Εἰ δὲ	δὴ	τοῦτο μὴ ῥᾴδιον ἐν πολλοῖς,
[3, 1276]	Δώριος ὁτὲ δὲ Φρύγιος. Εἰ	δὴ	τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον, φανερὸν
[3, 1284]	τί χρὴ ποιεῖν; Οὐ γὰρ	δὴ	φαῖεν ἂν δεῖν ἐκβάλλειν καὶ
[3, 1284]	μορίων τῶν τῆς νεώς, οὐδὲ	δὴ	χοροδιδάσκαλος τὸν μεῖζον καὶ κάλλιον
[3, 1285]	Ἀντιμενίδης καὶ Ἀλκαῖος ὁ ποιητής.	Δηλοῖ	δ' Ἀλκαῖος ὅτι τύραννον εἵλοντο
[3, 1285]	πολεμικαῖς ἐξόδοις, ἐν χειρὸς νόμῳ.	Δηλοῖ	δ' Ὅμηρος· ὁ γὰρ Ἀγαμέμνων
[3, 1282]	ὀρθῶς κειμένους νόμους, οὐδέν πω	δῆλον,	ἀλλ' ἔτι μένει τὸ πάλαι
[3, 1275]	τοιοῦτον ἕτερον νοὐδὲν γὰρ διαφέρει·	δῆλον	γὰρ τὸ λεγόμενονν. Ζητοῦμεν γὰρ
[3, 1283]	δὲ καὶ οἱ κατὰ γένος·	δῆλον	γὰρ ὡς εἴ τις πάλιν
[3, 1278]	κατὰ τὸν βίον ὑπερβάλῃ λίαν,	δῆλον	δ' ὡς καρτεροῦσι πολλὴν κακοπάθειαν
[3, 1284]	ἐπισκοπούσας τὸν αὐτὸν ἔχει τρόπον.	Δῆλον	δὲ τοῦτο καὶ ἐπὶ τῶν
[3, 1278]	ἀγαθός ἐστι καὶ πολίτης σπουδαῖος,	δῆλον	ἐκ τῶν εἰρημένων, ὅτι τινὸς
[3, 1278]	γὰρ φανὲν τὸ λεχθὲν ποιεῖ	δῆλον.	Ἐπεὶ γὰρ πλείους εἰσὶν αἱ
[3, 1286]	τοίνυν ἀνάγκη νομοθέτην αὐτὸν εἶναι,	δῆλον,	καὶ κεῖσθαι νόμους, ἀλλὰ μὴ
[3, 1283]	ἀλλὰ μὴν εἰ δεῖ τούτων,	δῆλον	ὅτι καὶ δικαιοσύνης καὶ τῆς
[3, 1284]	εἰκὸς εἶναι τὸν τοιοῦτον. Ὅθεν	δῆλον	ὅτι καὶ τὴν νομοθεσίαν ἀναγκαῖον
[3, 1281]	τὸ δίκαιον πόλεως φθαρτικόν· ὥστε	δῆλον	ὅτι καὶ τὸν νόμον τοῦτον
[3, 1277]	γὰρ ἀρχομένου μὲν ἐλευθέρου δὲ	δῆλον	ὅτι οὐ μία ἂν εἴη
[3, 1281]	ἄδηλον, ἴσως δὲ νὴ Δία	δῆλον	ὅτι περὶ ἐνίων ἀδύνατον (ὁ
[3, 1276]	ἀρχῆς πολίτης ἐστίν, ὡς ἔφαμεν)	δῆλον	ὅτι πολίτας μὲν εἶναι φατέον
[3, 1274]	συνεστώτων δ' ἐκ πολλῶν μορίων,	δῆλον	ὅτι πρότερον ὁ πολίτης ζητητέος·
[3, 1287]	καὶ ἐν πάθει ὄντες. Ὥστε	δῆλον	ὅτι τὸ δίκαιον ζητοῦντες τὸ
[3, 1279]	Ἔοικε τοίνυν ὁ λόγος ποιεῖν	δῆλον	ὅτι τὸ μὲν ὀλίγους ἢ
[3, 1282]	νόμους. Ἀλλὰ μὴν εἰ τοῦτο,	δῆλον	ὅτι τοὺς μὲν κατὰ τὰς
[3, 1282]	τὴν ὑπεροχήν. Εἰ δὲ μήπω	δῆλον	τὸ λεγόμενον, ἔτι μᾶλλον αὐτὸ
[3, 1283]	μέγεθος εἰ κρεῖττον τοσοῦδε, τοσόνδε	δῆλον	ὡς ἴσον. Ἐπεὶ δὲ τοῦτ'
[3, 1283]	ἴσον. Ἐπεὶ δὲ τοῦτ' ἀδύνατον,	δῆλον	ὡς καὶ ἐπὶ τῶν πολιτικῶν
[3, 1276]	ἄλλην τιν' ἔχων τοιαύτην ἐπωνυμίανν	δῆλον	ὡς ὁ μὲν ἀκριβέστατος ἑκάστου
[3, 1286]	ἀριθμὸν ἀγαθοὶ δὲ πάντες; ~Ἢ	δῆλον	ὡς οἱ πλείους; Ἀλλ' οἱ
[3, 1276]	οὖν ἔστι πλείω πολιτείας εἴδη,	δῆλον	ὡς οὐκ ἐνδέχεται τοῦ σπουδαίου
[3, 1283]	πάλιν εἷς πλουσιώτερος ἁπάντων ἐστί,	δηλονότι	κατὰ τὸ αὐτὸ δίκαιον τοῦτον
[3, 1279]	παρορᾶν μηδέ τι καταλείπειν, ἀλλὰ	δηλοῦν	τὴν περὶ ἕκαστον ἀλήθειαν. Ἔστι
[3, 1284]	ἅπερ Ἀντισθένης ἔφη τοὺς λέοντας	δημηγορούντων	τῶν δασυπόδων καὶ τὸ ἴσον
[3, 1282]	ὁμοίοις. Ἰατρὸς δ' ὅ τε	δημιουργὰς	καὶ ὁ ἀρχιτεκτονικὸς καὶ τρίτος
[3, 1277]	παρ' ἐνίοις οὐ μετεῖχον οἱ	δημιουργοὶ	τὸ παλαιὸν ἀρχῶν, πρὶν δῆμον
[3, 1275]	καὶ Λαρισαίους τοὺς ὑπὸ τῶν	δημιουργῶν	πεποιημένους· εἶναι γάρ τινας λαρισοποιούς.
[3, 1282]	ἐνίαις πολιτείαις, ὥσπερ εἴρηται, τοῖς	δήμοις	ἀποδιδόασιν· ἡ γὰρ ἐκκλησία κυρία
[3, 1279]	ὄντες εὔποροι, κύριοι τῆς πόλεως,	δημοκρατία	δ' ἐστὶν ὅταν ᾖ κύριον
[3, 1279]	μὲν βασιλείας, ὀλιγαρχία δὲ ἀριστοκρατίας,	δημοκρατία	δὲ πολιτείας. Ἡ μὲν γὰρ
[3, 1279]	πολιτείας οἱ τὰς οὐσίας ἔχοντες,	δημοκρατία	δὲ τοὐναντίον ὅταν οἱ μὴ
[3, 1287]	ἐνδέχεται στρατηγίαν ἀίδιον, οἷον ἐν	δημοκρατίᾳ	καὶ ἀριστοκρατίᾳ, καὶ πολλοὶ ποιοῦσιν
[3, 1279]	ᾧ δὲ διαφέρουσιν ἥ τε	δημοκρατία	καὶ ἡ ὀλιγαρχία ἀλλήλων πενία
[3, 1275]	Διόπερ ὁ λεχθεὶς ἐν μὲν	δημοκρατίᾳ	μάλιστ' ἐστὶ πολίτης, ἐν δὲ
[3, 1275]	πολίτην· ἔστι γάρ ὅστις ἐν	δημοκρατίᾳ	πολίτης ὢν ἐν ὀλιγαρχίᾳ πολλάκις
[3, 1279]	τὸ τῶν εὐπόρων, ἡ δὲ	δημοκρατία	πρὸς τὸ συμφέρον τὸ τῶν
[3, 1276]	ἐξ ὀλιγαρχίας ἢ τυραννίδος γένηται	δημοκρατία	(τότε γὰρ οὔτε τὰ συμβόλαια
[3, 1279]	ταῖς ὀλιγαρχίαις τὸ δὲ ταῖς	δημοκρατίαις,	διὰ τὸ τοὺς μὲν εὐπόρους
[3, 1278]	δ' οἷον ἐν μὲν ταῖς	δημοκρατίαις	κύριος ὁ δῆμος, οἱ δ'
[3, 1278]	γὰρ ἐκ πολίτιδος ἔν τισι	δημοκρατίαις	πολίτης ἐστίν, τὸν αὐτὸν δὲ
[3, 1286]	ἐκ δὲ τῶν τυραννίδων εἰς	δημοκρατίαν·	αἰεὶ γὰρ εἰς ἐλάττους ἄγοντες
[3, 1280]	ὀλιγαρχίαν, ὅπου δ' οἱ ἄποροι,	δημοκρατίαν,	ἀλλὰ συμβαίνει, καθάπερ εἴπομεν, τοὺς
[3, 1279]	εὔποροι, ὀλίγοι τὸ πλῆθος ὄντες,	δημοκρατίαν	δὲ ἐν ᾗ οἱ ἄποροι,
[3, 1286]	ἔτι γίγνεσθαι πολιτείαν ἑτέραν παρὰ	δημοκρατίαν.	Εἰ δὲ δή τις ἄριστον
[3, 1286]	κατέστησαν, ὥστ' ἐπιθέσθαι καὶ γενέσθαι	δημοκρατίας.	Ἐπεὶ δὲ καὶ μείζους εἶναι
[3, 1280]	ὅρους λέγουσι τῆς ὀλιγαρχίας καὶ	δημοκρατίας,	καὶ τί τὸ δίκαιον τό
[3, 1284]	περὶ τὰς ὀλιγαρχίας καὶ τὰς	δημοκρατίας·	ὁ γὰρ ὀστρακισμὸς τὴν αὐτὴν
[3, 1288]	ὀλιγαρχικὰς καὶ πάλιν οἱ τὰς	δημοκρατικάς	(πάντες γὰρ καθ' ὑπεροχὴν ἀξιοῦσιν,
[3, 1280]	δίκαιον τό τε ὀλιγαρχικὸν καὶ	δημοκρατικόν.	Πάντες γὰρ ἅπτονται δικαίου τινός,
[3, 1281]	νόμος μὲν ὀλιγαρχικὸς δὲ ἢ	δημοκρατικός,	τί διοίσει περὶ τῶν ἠπορημένων;
[3, 1284]	καὶ τίθενται τὸν ὀστρακισμὸν αἱ	δημοκρατούμεναι	πόλεις, διὰ τὴν τοιαύτην αἰτίαν·
[3, 1276]	κοινῇ συμφέρονν· εἴπερ οὖν καὶ	δημοκρατοῦνταί	τινες κατὰ τὸν τρόπον τοῦτον,
[3, 1277]	δημιουργοὶ τὸ παλαιὸν ἀρχῶν, πρὶν	δῆμον	γενέσθαι τὸν ἔσχατον. Τὰ μὲν
[3, 1281]	Εἰ μὲν οὖν περὶ πάντα	δῆμον	καὶ περὶ πᾶν πλῆθος ἐνδέχεται
[3, 1282]	πλῆθος· ἐκ γὰρ πολλῶν ὁ	δῆμος	καὶ ἡ βουλὴ καὶ τὸ
[3, 1278]	μὲν ταῖς δημοκρατίαις κύριος ὁ	δῆμος,	οἱ δ' ὀλίγοι τοὐναντίον ἐν
[3, 1275]	Ἐν ἐνίαις γὰρ οὐκ ἔστι	δῆμος,	οὐδ' ἐκκλησίαν νομίζουσιν ἀλλὰ συγκλήτους,
[3, 1282]	καὶ ἡ βουλὴ καὶ ὁ	δῆμος·	τῶν δὲ ῥηθέντων ἕκαστος μόριόν
[3, 1286]	αἰεὶ γὰρ εἰς ἐλάττους ἄγοντες	δι'	αἰσχροκέρδειαν ἰσχυρότερον τὸ πλῆθος κατέστησαν,
[3, 1280]	τῆς δὲ ἐλευθερίας μετέχουσι πάντες·	δι'	ἃς αἰτίας ἀμφισβητοῦσιν ἀμφότεροι τῆς
[3, 1281]	(διά τε γὰρ ἀδικίαν καὶ	δι'	ἀφροσύνην τὰ μὲν ἀδικεῖν ἀνάγκη
[3, 1283]	τὸν εὐγενείᾳ διαφέροντα τῶν ἀμφισβητούντων	δι'	ἐλευθερίαν. Ταὐτὸ δὲ τοῦτο ἴσως
[3, 1278]	πολλοῖς. Οὐ μὴν ἀλλ' ἐπεὶ	δι'	ἔνδειαν τῶν γνησίων πολιτῶν ποιοῦνται
[3, 1275]	καθάπερ καὶ παῖδας τοὺς μήπω	δι'	ἡλικίαν ἐγγεγραμμένους καὶ τοὺς γέροντας
[3, 1285]	μόνον. Ἦρχον δ' οἱ μὲν	διὰ	βίου τὴν ἀρχὴν ταύτην, οἱ
[3, 1285]	οὖν τοῦτ' εἶδος βασιλείας, στρατηγία	διὰ	βίου, τούτων δ' αἱ μὲν
[3, 1278]	πολιτῶν ποιοῦνται πολίτας τοὺς τοιούτους	(διὰ	γὰρ ὀλιγανθρωπίαν οὕτω χρῶνται τοῖς
[3, 1285]	καὶ κατὰ νόμον καὶ πάτριαι·	διὰ	γὰρ τὸ δουλικώτεροι εἶναι τὰ
[3, 1285]	καὶ πάτριαι γιγνόμεναι κατὰ νόμον.	Διὰ	γὰρ τὸ τοὺς πρώτους γενέσθαι
[3, 1277]	γὰρ μέτοικος οὐδὲ ξένος. Ἢ	διά	γε τοῦτον τὸν λόγον οὐδὲν
[3, 1285]	μὲν τὸ δεσποτικαὶ εἶναι τυραννικαί,	διὰ	δὲ τὸ αἱρεταὶ καὶ ἑκόντων
[3, 1278]	Θήβαις δὲ νόμος ἦν τὸν	διὰ	δέκα ἐτῶν μὴ ἀπεσχημένον τῆς
[3, 1281]	σπουδαίους, ἄδηλον, ἴσως δὲ νὴ	Δία	δῆλον ὅτι περὶ ἐνίων ἀδύνατον
[3, 1287]	ὑποπτεύωσι πιστευθέντας τοῖς ἐχθροῖς διαφθείρειν	διὰ	κέρδος, τότε τὴν ἐκ τῶν
[3, 1279]	οὐδεμία αὐτῶν. Δεῖ δὲ μικρῷ	διὰ	μακροτέρων εἰπεῖν τίς ἑκάστη τούτων
[3, 1285]	οὖν εἰσί τε καὶ ἦσαν	διὰ	μὲν τὸ δεσποτικαὶ εἶναι τυραννικαί,
[3, 1283]	ἀλλήλων, οἷον ἡ μὲν τῷ	διὰ	πλουσίων ἡ δὲ τῷ διὰ
[3, 1280]	ἀναγκαῖον μέν, ὅπου ἂν ἄρχωσι	διὰ	πλοῦτον, ἄν τ' ἐλάττους ἄν
[3, 1284]	ὥστε τοὺς δοκοῦντας ὑπερέχειν δυνάμει	διὰ	πλοῦτον ἢ πολυφιλίαν ἤ τινα
[3, 1280]	ὅπως ὑπὸ μηδενὸς ἀδικῶνται, μήτε	διὰ	τὰς ἀλλαγὰς καὶ τὴν χρῆσιν
[3, 1279]	τὸ ἐκείνου συμφέρον· νῦν δὲ	διὰ	τὰς ὠφελείας τὰς ἀπὸ τῶν
[3, 1275]	εἶναι τοὺς τοιούτους, οὐδὲ μετέχειν	διὰ	ταῦτ' ἀρχῆς· καίτοι γελοῖον τοὺς
[3, 1281]	ἀρχῶν τῶν μεγίστων οὐκ ἀσφαλές	(διά	τε γὰρ ἀδικίαν καὶ δι'
[3, 1282]	οὐ πάντα ταῦτα λέγεται καλῶς	διά	τε τὸν πάλαι λόγον, ἂν
[3, 1281]	καλούς φασι, καὶ τὰ γεγραμμένα	διὰ	τέχνης τῶν ἀληθινῶν, τῷ συνῆχθαι
[3, 1286]	γράμματα καὶ νόμους ἀρίστη πολιτεία,	διὰ	τὴν αὐτὴν αἰτίαν. Ἀλλὰ μὴν
[3, 1285]	δὲ βασιλικὴ καὶ οὐ τυραννικὴ	διὰ	τὴν αὐτὴν αἰτίαν. Οἱ γὰρ
[3, 1284]	τὸν ὀστρακισμὸν αἱ δημοκρατούμεναι πόλεις,	διὰ	τὴν τοιαύτην αἰτίαν· αὗται γὰρ
[3, 1276]	ἀνθρώπους φατέον εἶναι τοὺς αὐτοὺς	διὰ	τὴν τοιαύτην αἰτίαν, τὴν δὲ
[3, 1280]	συμμαχίας, οὐδ' οὕτω πω πόλις.	Διὰ	τίνα δή ποτ' αἰτίαν; Οὐ
[3, 1275]	αὐτὸν οὐκ ἔξεστιν ἄρχειν, ἢ	διὰ	τινῶν ὡρισμένων χρόνων· ὁ δ'
[3, 1284]	καὶ τῶν ἄλλων τοὺς πεφρονηματισμένους	διὰ	τὸ γενέσθαι ποτ' ἐπ' ἀρχῆς
[3, 1276]	τῷ κρατεῖν οὔσας, ἀλλὰ οὐ	διὰ	τὸ κοινῇ συμφέρονν· εἴπερ οὖν
[3, 1287]	οὐ δυνάμενοι κρίνειν τὸ ἀληθὲς	διὰ	τὸ κρίνειν περί τε οἰκείων
[3, 1280]	αὑτοὺς κακῶς, ἔπειτα δὲ καὶ	διὰ	τὸ λέγειν μέχρι τινὸς ἑκατέρους
[3, 1280]	δὲ οἷς ἀμφισβητοῦσι, μάλιστα μὲν	διὰ	τὸ λεχθὲν ἄρτι, διότι κρίνουσι
[3, 1280]	πόλις· νῦν δ' οὐκ ἔστι,	διὰ	τὸ μὴ μετέχειν εὐδαιμονίας μηδὲ
[3, 1282]	ἐξαδυνατοῦσιν οἱ νόμοι λέγειν ἀκριβῶς	διὰ	τὸ μὴ ῥᾴδιον εἶναι καθόλου
[3, 1280]	ποτ' αἰτίαν; Οὐ γὰρ δὴ	διὰ	τὸ μὴ σύνεγγυς τῆς κοινωνίας.
[3, 1285]	τὸ τοιοῦτόν εἰσιν, ἀσφαλεῖς δὲ	διὰ	τὸ πάτριαι καὶ κατὰ νόμον
[3, 1281]	Τί γάρ; Ἂν οἱ πένητες	διὰ	τὸ πλείους εἶναι διανέμωνται τὰ
[3, 1279]	τὸ τοὺς ἀρίστους ἄρχειν, ἢ	διὰ	τὸ πρὸς τὸ ἄριστον τῇ
[3, 1285]	κατὰ τέχνας ἢ πόλεμον, ἢ	διὰ	τὸ συναγαγεῖν ἢ πορίσαι χώραν,
[3, 1285]	οὐδὲν δυσχεραίνοντες. Τυραννικαὶ μὲν οὖν	διὰ	τὸ τοιοῦτόν εἰσιν, ἀσφαλεῖς δὲ
[3, 1279]	πλειόνων δ' ἑνὸς ἀριστοκρατίαν νἢ	διὰ	τὸ τοὺς ἀρίστους ἄρχειν, ἢ
[3, 1279]	ὀλιγαρχίαις τὸ δὲ ταῖς δημοκρατίαις,	διὰ	τὸ τοὺς μὲν εὐπόρους ὀλίγους,
[3, 1284]	τοὺς Ἀργοναύτας τὸν Ἡρακλέα καταλιπεῖν	διὰ	τοιαύτην αἰτίαν· οὐ γὰρ ἐθέλειν
[3, 1283]	ἂν οὐδὲν λέγειν δίκαιον οἱ	διὰ	τὸν πλοῦτον ἀξιοῦντες ἄρχειν, ὁμοίως
[3, 1286]	ᾖ λαβεῖν πλείους ὁμοίους. Καὶ	διὰ	τοῦτ' ἴσως ἐβασιλεύοντο πρότερον, ὅτι
[3, 1277]	αὐτὴ ἄρχοντος καὶ πολίτου, καὶ	διὰ	τοῦτ' ἴσως Ἰάσων ἔφη πεινῆν
[3, 1283]	βραδεῖς οἱ δὲ ταχεῖς, οὐδὲν	διὰ	τοῦτο δεῖ τοὺς μὲν πλεῖον
[3, 1286]	συμφορητὸς καλλίων μιᾶς καὶ ἁπλῆς·	διὰ	τοῦτο καὶ κρίνει ἄμεινον ὄχλος
[3, 1284]	χοροῦ φθεγγόμενον ἐάσει συγχορεύειν. Ὥστε	διὰ	τοῦτο μὲν οὐδὲν κωλύει τοὺς
[3, 1281]	εἰρημένην ἀπορίαν λύσειεν ἄν τις	διὰ	τούτων καὶ τὴν ἐχομένην αὐτῆς,
[3, 1281]	ἄδικόν ἐστιν; Ἔδοξε γὰρ νὴ	Δία	τῷ κυρίῳ δικαίως. Τὴν οὖν
[3, 1288]	ὅτι τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ	διὰ	τῶν αὐτῶν ἀνήρ τε γίνεται
[3, 1283]	διὰ πλουσίων ἡ δὲ τῷ	διὰ	τῶν σπουδαίων ἀνδρῶν εἶναι, καὶ
[3, 1287]	τέχνας. Οἱ μὲν γὰρ οὐδὲν	διὰ	φιλίαν παρὰ τὸν λόγον ποιοῦσιν,
[3, 1280]	καὶ φατρίαι καὶ θυσίαι καὶ	διαγωγαὶ	τοῦ συζῆν. Τὸ δὲ τοιοῦτον
[3, 1276]	τοὺς ἀνθρώπους ἐστίν· ἐνδέχεται γὰρ	διαζευχθῆναι	τὸν τόπον καὶ τοὺς ἀνθρώπους,
[3, 1277]	τὸ δύνασθαι καὶ ὑπηρετεῖν τὰς	διακονικὰς	πράξεις. Δούλου δ' εἴδη πλείω
[3, 1276]	ἑτέρων ἀνθρώπων. Εἰ δὲ δίκαιον	διαλύειν	ἢ μὴ διαλύειν, ὅταν εἰς
[3, 1276]	δὲ δίκαιον διαλύειν ἢ μὴ	διαλύειν,	ὅταν εἰς ἑτέραν μεταβάλῃ πολιτείαν
[3, 1276]	οὔτε τὰ συμβόλαια ἔνιοι βούλονται	διαλύειν,	ὡς οὐ τῆς πόλεως ἀλλὰ
[3, 1283]	ἀπορία τις πρὸς ἅπαντας τοὺς	διαμφισβητοῦντας	περὶ τῶν πολιτικῶν τιμῶν. Δόξαιεν
[3, 1287]	ὁμοίως. Ἃ μὲν οὖν οἱ	διαμφισβητοῦντες	πρὸς τὴν βασιλείαν λέγουσι, σχεδὸν
[3, 1283]	μὲν οὖν καὶ πρότερον ὅτι	διαμφισβητοῦσι	τρόπον τινὰ δικαίως πάντες, ἁπλῶς
[3, 1288]	κατὰ νόμον τὸν κατ' ἀξίαν	διανέμοντα	τοῖς εὐπόροις τὰς ἀρχάς. Ὅταν
[3, 1281]	πένητες διὰ τὸ πλείους εἶναι	διανέμωνται	τὰ τῶν πλουσίων, τοῦτ' οὐκ
[3, 1281]	πλείους τὰ τῶν ἐλαττόνων ἂν	διανέμωνται,	φανερὸν ὅτι φθείρουσι τὴν πόλιν.
[3, 1281]	περὶ τὰ ἤθη καὶ τὴν	διάνοιαν.	Διὸ καὶ κρίνουσιν ἄμεινον οἱ
[3, 1287]	ἀδύνατα, ταῦτ' ἐστὶν ἃ ποιεῖ	διαπορεῖν	καὶ ζητεῖν πότερον τὸν ἄριστον
[3, 1275]	φυγάδων ἔστι τὰ τοιαῦτα καὶ	διαπορεῖν	καὶ λύειν. Πολίτης δ' ἁπλῶς
[3, 1282]	ἀλλ' ἔτι μένει τὸ πάλαι	διαπορηθέν.	Ἅμα γὰρ καὶ ὁμοίως ταῖς
[3, 1276]	καὶ κατ' ἄλλον τρόπον ἔστι	διαποροῦντας	ἐπελθεῖν τὸν αὐτὸν λόγον περὶ
[3, 1281]	οὖν κἀκεῖνοι ταῦτα ποιῶσι καὶ	διαρπάζωσι	καὶ ἀφαιρῶνται τὰ κτήματα τοῦ
[3, 1280]	δ' ἀρετῆς καὶ κακίας πολιτικῆς	διασκοποῦσιν	ὅσοι φροντίζουσιν εὐνομίας. καὶ φανερὸν
[3, 1287]	τοιοῦτον, καὶ ὁ θυμὸς ἄρχοντας	διαστρέφει	καὶ τοὺς ἀρίστους ἄνδρας. Διόπερ
[3, 1275]	τι τοιοῦτον ἕτερον νοὐδὲν γὰρ	διαφέρει·	δῆλον γὰρ τὸ λεγόμενονν. Ζητοῦμεν
[3, 1283]	ἐλευθερίαν· ὥστ' εἰ πλεῖον ὁδὶ	διαφέρει	κατὰ μέγεθος ἢ ὁδὶ κατ'
[3, 1287]	αὐτοῦ καθισταμένους ἄρχοντας, ὥστε τί	διαφέρει	τοῦτο ἐξ ἀρχῆς εὐθὺς ὑπάρχειν
[3, 1275]	πραγμάτων ἐν οἷς τὰ ὑποκείμενα	διαφέρει	τῷ εἴδει, καὶ τὸ μὲν
[3, 1279]	δ' εὐλόγως· ἕνα μὲν γὰρ	διαφέρειν	κατ' ἀρετὴν ἢ ὀλίγους ἐνδέχεται,
[3, 1275]	τοὺς κυριωτάτους ἀποστερεῖν ἀρχῆς. Ἀλλὰ	διαφερέτω	μηδέν· περὶ ὀνόματος γὰρ ὁ
[3, 1284]	ἔχειν τὸ ζῷον, οὐδ' εἰ	διαφέροι	τὸ κάλλος, οὔτε ναυπηγὸς πρύμναν
[3, 1282]	εἰ πάντα τὰ λοιπὰ μηδὲν	διαφέροιεν	ἀλλ' ὅμοιοι τυγχάνοιεν ὄντες· τοῖς
[3, 1288]	τῶν ἄλλων ἕνα τινὰ συμβῇ	διαφέροντα	γενέσθαι κατ' ἀρετὴν τοσοῦτον ὥσθ'
[3, 1283]	ὁμοίως δὲ καὶ τὸν εὐγενείᾳ	διαφέροντα	τῶν ἀμφισβητούντων δι' ἐλευθερίαν. Ταὐτὸ
[3, 1286]	σπάνιον ἦν εὑρεῖν ἄνδρας πολὺ	διαφέροντας	κατ' ἀρετήν, ἄλλως τε καὶ
[3, 1282]	αὐλητικήν, ὅμως τούτῳ δοτέον τοὺς	διαφέροντας	τῶν αὐλῶν. ~Δεῖ γὰρ εἰς
[3, 1285]	ὡς ἁπλῶς εἰπεῖν αἱρετὴ τυραννίς,	διαφέρουσα	δὲ τῆς βαρβαρικῆς οὐ τῷ
[3, 1280]	κοινωνία συμμαχία, τῶν ἄλλων τόπῳ	διαφέρουσα	μόνον, τῶν ἄπωθεν συμμάχων. Καὶ
[3, 1275]	Τὰς δὲ πολιτείας ὁρῶμεν εἴδει	διαφερούσας	ἀλλήλων, καὶ τὰς μὲν ὑστέρας
[3, 1276]	γινομένης ἑτέρας τῷ εἴδει καὶ	διαφερούσης	τῆς πολιτείας ἀναγκαῖον εἶναι δόξειεν
[3, 1283]	ἄρχειν δεῖ ῖτοῖς γὰρ κυρίοις	διαφέρουσιν	ἀλλήλων, οἷον ἡ μὲν τῷ
[3, 1285]	μὲν οὖν τοῦτον τὸν τρόπον	διαφέρουσιν	ἀλλήλων· πέμπτον δ' εἶδος βασιλείας,
[3, 1281]	θηρίων ἁρμόσειε λόγος· καίτοι τί	διαφέρουσιν	ἔνιοι τῶν θηρίων ὡς ἔπος
[3, 1282]	ὅμοιοι τυγχάνοιεν ὄντες· τοῖς γὰρ	διαφέρουσιν	ἕτερον εἶναι τὸ δίκαιον καὶ
[3, 1279]	αἰτίας γίνεσθαι διαφορᾶσσ, ᾧ δὲ	διαφέρουσιν	ἥ τε δημοκρατία καὶ ἡ
[3, 1281]	πάντα δὲ πάντες. Ἀλλὰ τούτῳ	διαφέρουσιν	οἱ σπουδαῖοι τῶν ἀνδρῶν ἑκάστου
[3, 1284]	πολυφιλίας, ἀλλὰ ἄν τις γένηται	διαφέρων	κατ' ἀρετήν, τί χρὴ ποιεῖν;
[3, 1284]	δέ τις ἔστιν εἷς τοσοῦτον	διαφέρων	κατ' ἀρετῆς ὑπερβολήν, ἢ πλείους
[3, 1287]	ὅταν ὑποπτεύωσι πιστευθέντας τοῖς ἐχθροῖς	διαφθείρειν	διὰ κέρδος, τότε τὴν ἐκ
[3, 1283]	τοῖς γυμνικοῖς ἀγῶσιν ἡ τούτων	διαφορὰ	λαμβάνει τὴν τιμήν) ἀλλ' ἐξ
[3, 1278]	πλείους, τίνες καὶ πόσαι, καὶ	διαφοραὶ	τίνες αὐτῶν εἰσιν. Ἔστι δὲ
[3, 1281]	πλῆθος ἐνδέχεται ταύτην εἶναι τὴν	διαφορὰν	τῶν πολλῶν πρὸς τοὺς ὀλίγους
[3, 1288]	μὲν οὖν βασιλείας, τίνας ἔχει	διαφοράς,	καὶ πότερον οὐ συμφέρει ταῖς
[3, 1285]	ἔστιν αὐτῆς ἢ πλείους ἔχει	διαφοράς.	Ῥᾴδιον δὴ τοῦτό γε καταμαθεῖν,
[3, 1279]	συμβαίνει τὰς ῥηθείσας αἰτίας γίνεσθαι	διαφορᾶσσ,	ᾧ δὲ διαφέρουσιν ἥ τε
[3, 1282]	τῷ κατὰ τὸ ἔργον ὑπερέχοντι	διδόναι	καὶ τῶν ὀργάνων τὴν ὑπεροχήν.
[3, 1282]	τέχνας. Ὥσπερ οὖν ἰατρὸν δεῖ	διδόναι	τὰς εὐθύνας ἐν ἰατροῖς, οὕτω
[3, 1286]	τοὺς φύλακας, συνεβούλευε τοῖς Συρακουσίοις	διδόναι	τοσούτους τοὺς φύλακας. ~Περὶ δὲ
[3, 1278]	ᾗ κατ' ἀρετὴν αἱ τιμαὶ	δίδονται	καὶ κατ' ἀξίαν· οὐ γὰρ
[3, 1287]	τοὺς ἄρχοντας. Ἔτι δ' ἐπανορθοῦσθαι	δίδωσιν	ὅ τι ἂν δόξῃ πειρωμένοις
[3, 1278]	γε τοὺς λεγομένους τρόπους ῥᾴδιον	διελεῖν·	καὶ γὰρ ἐν τοῖς ἐξωτερικοῖς
[3, 1283]	τὴν ἀρετὴν ἔχοντες, τίνα δεῖ	διελεῖν	τρόπον; Ἢ τὸ ὀλίγοι πρὸς
[3, 1285]	οὐ συμφέρει. Δεῖ δὴ πρῶτον	διελέσθαι	πότερον ἕν τι γένος ἔστιν
[3, 1281]	τῶν ἀληθινῶν, τῷ συνῆχθαι τὰ	διεσπαρμένα	χωρὶς εἰς ἕν, ἐπεὶ κεχωρισμένων
[3, 1286]	τινος ἑτέρου πάθους τοιούτου ἀναγκαῖον	διεφθάρθαι	τὴν κρίσιν, ἐκεῖ δ' ἔργον
[3, 1275]	δ' ἀρχῶν αἱ μέν εἰσι	διῃρημέναι	κατὰ χρόνον, ὥστ' ἐνίας μὲν
[3, 1280]	ἐπεὶ τὸ δίκαιον τισίν, καὶ	διῄρηται	τὸν αὐτὸν τρόπον ἐπί τε
[3, 1275]	ἐν Λακεδαίμονι τὰς τῶν συμβολαίων	δικάζει	τῶν ἐφόρων ἄλλος ἄλλας, οἱ
[3, 1275]	τισὶν ἀποδέδοται τὸ βουλεύεσθαι καὶ	δικάζειν	ἢ περὶ πάντων ἢ περὶ
[3, 1275]	ὥστε καὶ δίκην ὑπέχειν καὶ	δικάζεσθαι	(τοῦτο γὰρ ὑπάρχει καὶ τοῖς
[3, 1286]	πάντας; Καὶ γὰρ νῦν συνιόντες	δικάζουσι	καὶ βουλεύονται καὶ κρίνουσιν, αὗται
[3, 1275]	ἀλλὰ συγκλήτους, καὶ τὰς δίκας	δικάζουσι	κατὰ μέρος, οἷον ἐν Λακεδαίμονι
[3, 1282]	ἐκκλησίας μετέχουσι καὶ βουλεύουσι καὶ	δικάζουσιν	ἀπὸ μικρῶν τιμημάτων καὶ τῆς
[3, 1281]	ὅτι πάντα φαῦλα καὶ οὐ	δίκαια,	φανερόν· ἀλλὰ τοὺς ἐπιεικεῖς ἄρχειν
[3, 1281]	τύραννος ἔπραξεν ἀναγκαῖον εἶναι πάσας	δικαίας·	βιάζεται γὰρ ὢν κρείττων, ὥσπερ
[3, 1287]	γὰρ ὁμοίοις φύσει τὸ αὐτὸ	δίκαιον	ἀναγκαῖον καὶ τὴν αὐτὴν ἀξίαν
[3, 1281]	πλουσίους. Ἀλλ' ἆρα τοὺς ἐλάττους	δίκαιον	ἄρχειν καὶ τοὺς πλουσίους; Ἂν
[3, 1276]	πάμπαν ἑτέρων ἀνθρώπων. Εἰ δὲ	δίκαιον	διαλύειν ἢ μὴ διαλύειν, ὅταν
[3, 1280]	ἴσοις· καὶ τὸ ἄνισον δοκεῖ	δίκαιον	εἶναι, καὶ γὰρ ἔστιν, ἀλλ'
[3, 1280]	δίκαιον. Οἷον δοκεῖ ἴσον τὸ	δίκαιον	εἶναι, καὶ ἔστιν, ἀλλ' οὐ
[3, 1282]	δὴ πᾶσιν ἴσον τι τὸ	δίκαιον	εἶναι, καὶ μέχρι γέ τινος
[3, 1288]	ἴσοις οὔτε συμφέρον ἐστὶν οὔτε	δίκαιον	ἕνα κύριον εἶναι πάντων, οὔτε
[3, 1284]	ὅτι μὲν ἰδίᾳ συμφέρει καὶ	δίκαιόν	ἐστι, φανερόν, ἴσως δὲ καὶ
[3, 1281]	τοῦτον οὐχ οἷόν τ' εἶναι	δίκαιον.	Ἔτι καὶ τὰς πράξεις ὅσας
[3, 1287]	ὄντες. Ὥστε δῆλον ὅτι τὸ	δίκαιον	ζητοῦντες τὸ μέσον ζητοῦσιν· ὁ
[3, 1280]	ἂν ἰσχύειν (οὐ γὰρ εἶναι	δίκαιον	ἴσον μετέχειν τῶν ἑκατὸν μνῶν
[3, 1282]	ντὶ γὰρ καὶ τισὶ τὸ	δίκαιον,	καὶ δεῖν τοῖς ἴσοις ἴσον
[3, 1281]	κτήματα τοῦ πλήθους, τοῦτ' ἐστὶ	δίκαιον·	καὶ θάτερον ἄρα. Ταῦτα μὲν
[3, 1287]	βασιλευτικὸν καὶ ἄλλο πολιτικὸν καὶ	δίκαιον	καὶ συμφέρον ἄλλο ἄλλοις· τυραννικὸν
[3, 1287]	οὐδένα μᾶλλον ἄρχειν ἢ ἄρχεσθαι	δίκαιον,	καὶ τὸ ἀνὰ μέρος τοίνυν
[3, 1282]	γὰρ διαφέρουσιν ἕτερον εἶναι τὸ	δίκαιον	καὶ τὸ κατ' ἀξίαν. Ἀλλὰ
[3, 1284]	δὲ καὶ ὅτι οὐχ ἁπλῶς	δίκαιον,	καὶ τοῦτο φανερόν· ἀλλ' ἐπὶ
[3, 1280]	τινὸς ἑκατέρους δίκαιόν τι νομίζουσι	δίκαιον	λέγειν ἁπλῶς. Οἱ μὲν γὰρ
[3, 1288]	μόνον οὕτως ἔχει κατὰ τὸ	δίκαιον	ὃ προφέρειν εἰώθασιν οἱ τὰς
[3, 1283]	Δόξαιεν γὰρ ἂν οὐδὲν λέγειν	δίκαιον	οἱ διὰ τὸν πλοῦτον ἀξιοῦντες
[3, 1280]	λέγουσιν οὐ πᾶν τὸ κυρίως	δίκαιον.	Οἷον δοκεῖ ἴσον τὸ δίκαιον
[3, 1287]	οὐχ ἕνα τοῦτον εἶναί φασι	δίκαιον,	ὁμοίων γε ὄντων πάντων. Ἀλλὰ
[3, 1279]	τυγχάνουσιν οὖσαι κατὰ τὸ ἁπλῶς	δίκαιον,	ὅσαι δὲ τὸ σφέτερον μόνον
[3, 1283]	λέγειν τὰ πλήθη λόγον τινὰ	δίκαιον·	οὐδὲν γὰρ κωλύει ποτὲ τὸ
[3, 1283]	εἶναι δεῖ κύριον κατὰ ταὐτὸ	δίκαιον.	Οὐκοῦν εἰ καὶ τὸ πλῆθος
[3, 1281]	τὸ ἔχον αὐτήν, οὐδὲ τὸ	δίκαιον	πόλεως φθαρτικόν· ὥστε δῆλον ὅτι
[3, 1284]	τὰς ὁμολογουμένας ὑπεροχὰς ἔχει τι	δίκαιον	πολιτικὸν ὁ λόγος ὁ περὶ
[3, 1280]	τὸ λέγειν μέχρι τινὸς ἑκατέρους	δίκαιόν	τι νομίζουσι δίκαιον λέγειν ἁπλῶς.
[3, 1280]	τῶν οἰκείων. Ὥστ' ἐπεὶ τὸ	δίκαιον	τισίν, καὶ διῄρηται τὸν αὐτὸν
[3, 1288]	τῆς τῶν ἄλλων πάντων, τότε	δίκαιον	τὸ γένος εἶναι τοῦτο βασιλικὸν
[3, 1280]	καὶ δημοκρατίας, καὶ τί τὸ	δίκαιον	τό τε ὀλιγαρχικὸν καὶ δημοκρατικόν.
[3, 1282]	δὲ τὸ πολιτικὸν ἀγαθὸν τὸ	δίκαιον,	τοῦτο δ' ἐστὶ τὸ κοινῇ
[3, 1283]	ἐστί, δηλονότι κατὰ τὸ αὐτὸ	δίκαιον	τοῦτον ἄρχειν τὸν ἕνα ἁπάντων
[3, 1287]	ὁ σπουδαῖος, διότι βελτίων, ἄρχειν	δίκαιος,	τοῦ γε ἑνὸς οἱ δύο
[3, 1277]	εἴη τοῦ ἀγαθοῦ ἀρετή, οἷον	δικαιοσύνη,	ἀλλ' εἴδη ἔχουσα καθ' ἃ
[3, 1283]	γὰρ ἀρετὴν εἶναί φαμεν τὴν	δικαιοσύνην,	ᾗ πάσας ἀναγκαῖον ἀκολουθεῖν τὰς
[3, 1277]	εἰ ἕτερον εἶδος σωφροσύνης καὶ	δικαιοσύνης	ἀρχικῆς. Καὶ γὰρ ἀρχομένου μὲν
[3, 1283]	δεῖ τούτων, δῆλον ὅτι καὶ	δικαιοσύνης	καὶ τῆς πολιτικῆς ἀρετῆς, οὐδὲ
[3, 1287]	νόμος ἐφίστησι τὰ λοιπὰ τῇ	δικαιοτάτῃ	γνώμῃ κρίνειν καὶ διοικεῖν τοὺς
[3, 1281]	πολιτειῶν ἀμφισβητοῦντες μέρος τι τοῦ	δικαίου	λέγουσι, φανερὸν ἐκ τῶν εἰρημένων.
[3, 1280]	καὶ δημοκρατικόν. Πάντες γὰρ ἅπτονται	δικαίου	τινός, ἀλλὰ μέχρι τινὸς προέρχονται,
[3, 1282]	δὲ κατὰ τὰς παρεκβεβηκυίας οὐ	δικαίους.	Ἐπεὶ δ' ἐν πάσαις μὲν
[3, 1282]	φαύλους ἢ σπουδαίους εἶναι, καὶ	δικαίους	ἢ ἀδίκους. Πλὴν τοῦτό γε
[3, 1282]	τὰς ὀρθὰς πολιτείας ἀναγκαῖον εἶναι	δικαίους	τοὺς δὲ κατὰ τὰς παρεκβεβηκυίας
[3, 1280]	οὐχ οἷος ποιεῖν ἀγαθοὺς καὶ	δικαίους	τοὺς πολίτας. Ὅτι δὲ τοῦτον
[3, 1280]	ὁ σοφιστής, ἐγγυητὴς ἀλλήλοις τῶν	δικαίων,	ἀλλ' οὐχ οἷος ποιεῖν ἀγαθοὺς
[3, 1275]	τῆς οἰκήσεωσσ, οὐδ' οἱ τῶν	δικαίων	μετέχοντες οὕτως ὥστε καὶ δίκην
[3, 1282]	ἀγαθῶν πλεονεξία τις τῶν πολιτικῶν	δικαίων	τοῖς ὑπερέχουσιν. τοῦτο ἐπιπόλαιον τὸ
[3, 1283]	παιδεία καὶ ἡ ἀρετὴ μάλιστα	δικαίως	ἂν ἀμφισβητοίησαν, καθάπερ εἴρηται καὶ
[3, 1276]	καὶ τούτους· περὶ δὲ τοῦ	δικαίως	ἢ μὴ δικαίως συνάπτει πρὸς
[3, 1283]	ἀρετὴ γένους· ὁμοίως δὲ φήσομεν	δικαίως	καὶ τὴν ἀρετὴν ἀμφισβητεῖν, κοινωνικὴν
[3, 1275]	πολίτης, ἀλλὰ πότερον ἀδίκως ἢ	δικαίως.	Καίτοι κἂν τοῦτό τις ἔτι
[3, 1282]	ἐκκλησιαστὴν καὶ τὸν δικαστήν) ὥστε	δικαίως	κύριον μειζόνων τὸ πλῆθος· ἐκ
[3, 1276]	ἄρχειν μὲν φήσομεν ἀλλ' οὐ	δικαίως,	ὁ δὲ πολίτης ἀρχῇ τινὶ
[3, 1283]	πάντες, ἁπλῶς δ' οὐ πάντες	δικαίως·	οἱ πλούσιοι μὲν ὅτι πλεῖον
[3, 1283]	πρότερον ὅτι διαμφισβητοῦσι τρόπον τινὰ	δικαίως	πάντες, ἁπλῶς δ' οὐ πάντες
[3, 1276]	ἔτι προσαπορήσειεν, ~ἆρ' εἰ μὴ	δικαίως	πολίτης, οὐ πολίτης, ὡς ταὐτὸ
[3, 1276]	δὲ τοῦ δικαίως ἢ μὴ	δικαίως	συνάπτει πρὸς τὴν εἰρημένην πρότερον
[3, 1281]	γὰρ νὴ Δία τῷ κυρίῳ	δικαίως.	Τὴν οὖν ἀδικίαν τί χρὴ
[3, 1275]	γὰρ ἀρχαί τινες κρίνουσι τὰς	δίκας.	Ἀλλ' ἔχει διόρθωσιν ὁ τοῦ
[3, 1275]	νομίζουσιν ἀλλὰ συγκλήτους, καὶ τὰς	δίκας	δικάζουσι κατὰ μέρος, οἷον ἐν
[3, 1285]	ἱερατικαί, καὶ πρὸς τούτοις τὰς	δίκας	ἔκρινον. Τοῦτο δ' ἐποίουν οἱ
[3, 1282]	καὶ τὸν ἐκκλησιαστὴν καὶ τὸν	δικαστήν)	ὥστε δικαίως κύριον μειζόνων τὸ
[3, 1282]	ἐκκλησιαστὴς ἄρχων ἐστίν, ἀλλὰ τὸ	δικαστήριον	καὶ ἡ βουλὴ καὶ ὁ
[3, 1282]	καὶ ἡ βουλὴ καὶ τὸ	δικαστήριον.	Καὶ τὸ τίμημα δὲ πλεῖον
[3, 1275]	ἀόριστος ἄρχων ἐκκλησιαστής ἐστι καὶ	δικαστής,	ἀλλὰ ὁ κατὰ τὴν ἀρχὴν
[3, 1275]	ὁ δ' ἀόριστος, οἷον ὁ	δικαστὴς	καὶ ὁ ἐκκλησιαστής. Τάχα μὲν
[3, 1285]	στρατηγός τε γὰρ ἦν καὶ	δικαστὴς	ὁ βασιλεύς, καὶ τῶν πρὸς
[3, 1282]	ταῦτ' ὀρθῶς. Οὐ γὰρ ὁ	δικαστὴς	οὐδ' ὁ βουλευτὴς οὐδ' ὁ
[3, 1287]	ἀρχαὶ κύριαι κρίνειν, ὥσπερ ὁ	δικαστής,	περὶ ὧν ὁ νόμος ἀδυνατεῖ
[3, 1275]	ἀνώνυμον γὰρ τὸ κοινὸν ἐπὶ	δικαστοῦ	καὶ ἐκκλησιαστοῦ, τί δεῖ ταῦτ'
[3, 1275]	δικαίων μετέχοντες οὕτως ὥστε καὶ	δίκην	ὑπέχειν καὶ δικάζεσθαι (τοῦτο γὰρ
[3, 1281]	τὰ ἤθη καὶ τὴν διάνοιαν.	Διὸ	καὶ κρίνουσιν ἄμεινον οἱ πολλοὶ
[3, 1278]	μέν ἐστιν ἄνθρωπος ζῷον πολιτικόν.	Διὸ	καὶ μηδὲν δεόμενοι τῆς παρὰ
[3, 1283]	καθ' ἕκαστον ἀλλ' ὡς ἀθρόους.	Διὸ	καὶ πρὸς τὴν ἀπορίαν ἣν
[3, 1279]	γυμναζομένων εἷς γίνεται, παιδοτρίβης ὤν.	Διὸ	καὶ τὰς πολιτικὰς ἀρχάς, ὅταν
[3, 1281]	εἶναι κωλύει τὸ λεχθὲν ἀληθές.	Διὸ	καὶ τὴν πρότερον εἰρημένην ἀπορίαν
[3, 1284]	τὸ ἴσον ἀξιούντων πάντας ἔχειν.	Διὸ	καὶ τίθενται τὸν ὀστρακισμὸν αἱ
[3, 1284]	τῶν ἄλλων, ὡς ὑπερβάλλοντα πολύ.	Διὸ	καὶ τοὺς ψέγοντας τὴν τυραννίδα
[3, 1284]	ταῖς πόλεσιν οὔσης τοῦτο δρῶσιν.	Διὸ	κατὰ τὰς ὁμολογουμένας ὑπεροχὰς ἔχει
[3, 1280]	κατοικούντων τόπον καὶ χρωμένων ἐπιγαμίαις.	Διὸ	κηδεῖαί τ' ἐγένοντο κατὰ τὰς
[3, 1277]	στρατηγηθέντα καὶ ταξιαρχήσαντα καὶ λοχαγήσαντα.	Διὸ	λέγεται καὶ τοῦτο καλῶς, ὡς
[3, 1277]	οἷς ὁ βάναυσος τεχνίτης ἐστίν.	Διὸ	παρ' ἐνίοις οὐ μετεῖχον οἱ
[3, 1276]	κοινωνία δ' ἐστὶν ἡ πολιτεία·	διὸ	τὴν ἀρετὴν ἀναγκαῖον εἶναι τοῦ
[3, 1286]	ἢ πῶς ἐνδέχεται τὴν ἀρχὴν	διοικεῖν;	Εἰ γὰρ καὶ κατὰ νόμον
[3, 1283]	ἔργον δεῖ σκοπεῖν, εἰ δυνατοὶ	διοικεῖν	τὴν πόλιν ἢ τοσοῦτοι τὸ
[3, 1287]	τῇ δικαιοτάτῃ γνώμῃ κρίνειν καὶ	διοικεῖν	τοὺς ἄρχοντας. Ἔτι δ' ἐπανορθοῦσθαι
[3, 1287]	πολλοὶ ποιοῦσιν ἕνα κύριον τῆς	διοικήσεως·	τοιαύτη γὰρ ἀρχή τις ἔστι
[3, 1281]	ὀλιγαρχικὸς δὲ ἢ δημοκρατικός, τί	διοίσει	περὶ τῶν ἠπορημένων; Συμβήσεται γὰρ
[3, 1286]	ἐκάλουν αἰσυμνήτην ἢ τύραννον, καὶ	Διονυσίῳ	τις, ὅτ' ᾖτει τοὺς φύλακας,
[3, 1287]	διαστρέφει καὶ τοὺς ἀρίστους ἄνδρας.	Διόπερ	ἄνευ ὀρέξεως νοῦς ὁ νόμος
[3, 1283]	τούτοις ἀναγκαῖον ποιεῖσθαι τὴν ἀμφισβήτησιν.	Διόπερ	εὐλόγως ἀντιποιοῦνται τῆς τιμῆς οἱ
[3, 1281]	βουλεύεσθαι καὶ κρίνειν μετέχειν αὐτούς.	Διόπερ	καὶ Σόλων καὶ τῶν ἄλλων
[3, 1279]	αὕτη γὰρ ἐν πλήθει γίγνεται·	διόπερ	κατὰ ταύτην τὴν πολιτείαν κυριώτατον
[3, 1275]	εἶναι τὸν καθ' ἑκάστην πολιτείαν.	Διόπερ	ὁ λεχθεὶς ἐν μὲν δημοκρατίᾳ
[3, 1278]	δοῦλον τὸ βάναυσον ἢ ξενικόν,	διόπερ	οἱ πολλοὶ τοιοῦτοι καὶ νῦν·
[3, 1281]	κοινωνίαν ἀλλ' οὐ τοῦ συζῆν.	Διόπερ	ὅσοι συμβάλλονται πλεῖστον εἰς τὴν
[3, 1287]	καὶ τὸ ἄνισον τοὺς ἴσους·	διόπερ	οὐδένα μᾶλλον ἄρχειν ἢ ἄρχεσθαι
[3, 1284]	συμβῇ, πειρᾶσθαι τοιούτῳ τινὶ διορθώματι	διορθοῦν.	Ὅπερ οὐκ ἐγίγνετο περὶ τὰς
[3, 1284]	ἂν συμβῇ, πειρᾶσθαι τοιούτῳ τινὶ	διορθώματι	διορθοῦν. Ὅπερ οὐκ ἐγίγνετο περὶ
[3, 1275]	καὶ μηδὲν ἔχοντα τοιοῦτον ἔγκλημα	διορθώσεως	δεόμενον, ἐπεὶ καὶ περὶ τῶν
[3, 1275]	κρίνουσι τὰς δίκας. Ἀλλ' ἔχει	διόρθωσιν	ὁ τοῦ πολίτου διορισμός. Ἐν
[3, 1287]	περὶ ὧν ὁ νόμος ἀδυνατεῖ	διορίζειν,	ἐπεὶ περὶ ὧν γε δυνατός,
[3, 1287]	ὅσα γε μὴ δοκεῖ δύνασθαι	διορίζειν	ὁ νόμος, οὐδ' ἄνθρωπος ἂν
[3, 1278]	γὰρ ἐν τοῖς ἐξωτερικοῖς λόγοις	διοριζόμεθα	περὶ αὐτῶν πολλάκις. Ἡ μὲν
[3, 1286]	βασιλέα τὸν τοιοῦτον οὐ χαλεπὸν	διορίσαι·	δεῖ γὰρ αὐτὸν μὲν ἔχειν
[3, 1282]	τὸ μὴ ῥᾴδιον εἶναι καθόλου	διορίσαι	περὶ πάντων. Ὁποίους μέντοι τινὰς
[3, 1279]	αἱ παρεκβάσεις ἔσονται φανεραὶ τούτων	διορισθεισῶν.	Ἐπεὶ δὲ πολιτεία μὲν καὶ
[3, 1279]	Πρώτη δ' ἀπορία πρὸς τὸν	διορισμόν	ἐστιν. Εἰ γὰρ εἶεν οἱ
[3, 1275]	γὰρ μετεῖχον κατὰ τὸν ῥηθέντα	διορισμὸν	τῆς πολιτείας, ἦσαν πολῖται· καὶ
[3, 1275]	ἔχει διόρθωσιν ὁ τοῦ πολίτου	διορισμός.	Ἐν γὰρ ταῖς ἄλλαις πολιτείαις
[3, 1275]	ταῦτ' ἄμφω καλεῖν. Ἔστω δὴ	διορισμοῦ	χάριν ἀόριστος ἀρχή. Τίθεμεν δὴ
[3, 1283]	αὐτὸν ταῦθ' ὑπάρχῃ χρόνον, πῶς	διοριστέον.	Εἰ δὴ τὸν ἀριθμὸν εἶεν
[3, 1288]	ἤδη καὶ πρότερον. Πρῶτον δὲ	διοριστέον	τί τὸ βασιλευτὸν καὶ τί
[3, 1284]	παραπλήσιον γὰρ κἂν εἰ τοῦ	Διὸς	ἄρχειν ἀξιοῖεν, μερίζοντες τὰς ἀρχάς.
[3, 1283]	παρ' ἑκάστοις οἴκοι τίμιος) ἔτι	διότι	βελτίους εἰκὸς τοὺς ἐκ βελτιόνων,
[3, 1287]	εἴπερ ὁ ἀνὴρ ὁ σπουδαῖος,	διότι	βελτίων, ἄρχειν δίκαιος, τοῦ γε
[3, 1283]	πλῆθος εἶναί γε δεῖ κύριον	διότι	κρείττους εἰσὶ τῶν ὀλίγων, κἂν
[3, 1280]	μὲν διὰ τὸ λεχθὲν ἄρτι,	διότι	κρίνουσι τὰ περὶ αὑτοὺς κακῶς,
[3, 1277]	τῶν χορευτῶν κορυφαίου καὶ παραστάτου.	Διότι	μὲν τοίνυν ἁπλῶς οὐχ ἡ
[3, 1275]	χρόνον, ὥστ' ἐνίας μὲν ὅλως	δὶς	τὸν αὐτὸν οὐκ ἔξεστιν ἄρχειν,
[3, 1284]	αἰτίαν· αὗται γὰρ δὴ δοκοῦσι	διώκειν	τὴν ἰσότητα μάλιστα πάντων, ὥστε
[3, 1279]	φασιν οὐκ ἂν καλῶς δόξειεν	διωρίσθαι	περὶ τῶν πολιτειῶν. Ἀλλὰ μὴν
[3, 1278]	λόγους, ἐν οἷς περὶ οἰκονομίας	διωρίσθη	καὶ δεσποτείας, καὶ ὅτι φύσει
[3, 1288]	συμφέρει, καὶ τίσι, καὶ πῶς,	διωρίσθω	τὸν τρόπον τοῦτον. Ἐπεὶ δὲ
[3, 1282]	ἀρχὰς ἀρχόντων. Ταῦτα μὲν οὖν	διωρίσθω	τοῦτον τὸν τρόπον· ~ἡ δὲ
[3, 1276]	ὁ δὲ πολίτης ἀρχῇ τινὶ	διωρισμένος	ἐστίν (ὁ γὰρ κοινωνῶν τῆς
[3, 1279]	πόλις κοινωνία τῶν ἐλευθέρων ἐστίν.	Διωρισμένων	δὲ τούτων ἐχόμενόν ἐστι τὰς
[3, 1288]	τὰ ποιοῦντα πολιτικὸν καὶ βασιλικόν.	Διωρισμένων	δὲ τούτων περὶ τῆς πολιτείας
[3, 1282]	κατὰ φιλοσοφίαν λόγοις, ἐν οἷς	διώρισται	περὶ τῶν ἠθικῶν ντὶ γὰρ
[3, 1278]	κοινῶν ἐπιμελείας. Ἐπεὶ δὲ ταῦτα	διώρισται,	τὸ μετὰ ταῦτα σκεπτέον, πότερον
[3, 1277]	ἐπαινετὰ ὁμοίως. Ἐπεὶ οὖν ποτε	δοκεῖ	ἀμφότερα, καὶ οὐ ταὐτὰ δεῖν
[3, 1282]	ἄλλη δ' ἐστὶν ἐχομένη ταύτης.	Δοκεῖ	γὰρ ἄτοπον εἶναι τὸ μειζόνων
[3, 1287]	τὴν ἑαυτοῦ βούλησιν ὁ βασιλεύσσ	δοκεῖ	δέ τισιν οὐδὲ κατὰ φύσιν
[3, 1282]	δ' ἐστὶ τὸ κοινῇ συμφέρον,	δοκεῖ	δὴ πᾶσιν ἴσον τι τὸ
[3, 1280]	τοῖς ἴσοις· καὶ τὸ ἄνισον	δοκεῖ	δίκαιον εἶναι, καὶ γὰρ ἔστιν,
[3, 1287]	Ἀλλὰ μὴν ὅσα γε μὴ	δοκεῖ	δύνασθαι διορίζειν ὁ νόμος, οὐδ'
[3, 1280]	πᾶν τὸ κυρίως δίκαιον. Οἷον	δοκεῖ	ἴσον τὸ δίκαιον εἶναι, καὶ
[3, 1287]	οὖν τὸν νόμον κελεύων ἄρχειν	δοκεῖ	κελεύειν ἄρχειν τὸν θεὸν καὶ
[3, 1285]	γὰρ ἐν τῇ Λακωνικῇ πολιτείᾳ	δοκεῖ	μὲν εἶναι βασιλεία μάλιστα τῶν
[3, 1287]	Τὸ δὲ τῶν τεχνῶν εἶναι	δοκεῖ	παράδειγμα ψεῦδος, ὅτι τὸ κατὰ
[3, 1277]	ἄρχειν καὶ ἄρχεσθαι, καὶ πολίτου	δοκεῖ	που ἡ ἀρετὴ εἶναι τὸ
[3, 1284]	ἰσότητα μάλιστα πάντων, ὥστε τοὺς	δοκοῦντας	ὑπερέχειν δυνάμει διὰ πλοῦτον ἢ
[3, 1286]	ἢ ὑπὸ τῶν ἀρίστων νόμων.	Δοκοῦσι	δὴ τοῖς νομίζουσι συμφέρειν βασιλεύεσθαι
[3, 1284]	τοιαύτην αἰτίαν· αὗται γὰρ δὴ	δοκοῦσι	διώκειν τὴν ἰσότητα μάλιστα πάντων,
[3, 1280]	τὸν εἰσενέγκαντα μίαν μνᾶν τῷ	δόντι	τὸ λοιπὸν πᾶν, οὔτε τῶν
[3, 1277]	οὐκ ἔστιν ἀρετὴ φρόνησις, ἀλλὰ	δόξα	ἀληθής· ὥσπερ αὐλοποιὸς γὰρ ὁ
[3, 1277]	γυναικὸς ἑτέρα σωφροσύνη καὶ ἀνδρεία	δόξαι	γὰρ ἂν εἶναι δειλὸς ἀνήρ,
[3, 1283]	διαμφισβητοῦντας περὶ τῶν πολιτικῶν τιμῶν.	Δόξαιεν	γὰρ ἂν οὐδὲν λέγειν δίκαιον
[3, 1282]	μὲν οὖν τὴν ἀπορίαν τάχα	δόξειέ	τις ἂν οὕτω λύειν ἱκανῶς·
[3, 1283]	μὲν οὖν τὸ πόλιν εἶναι	δόξειεν	ἂν ἢ πάντα ἢ ἔνιά
[3, 1280]	ὥσθ' ὁ τῶν ὀλιγαρχικῶν λόγος	δόξειεν	ἂν ἰσχύειν (οὐ γὰρ εἶναι
[3, 1276]	διαφερούσης τῆς πολιτείας ἀναγκαῖον εἶναι	δόξειεν	ἂν καὶ τὴν πόλιν εἶναι
[3, 1281]	τοὺς ἀρίστους μὲν ὀλίγους δέ,	δόξειεν	ἂν λύεσθαι καί τιν' ἔχειν
[3, 1281]	πολιτείας ἀπορίαν πρώτην μὲν ὅτι	δόξειεν	ἂν τοῦ αὐτοῦ εἶναι τὸ
[3, 1279]	εἶναί φασιν οὐκ ἂν καλῶς	δόξειεν	διωρίσθαι περὶ τῶν πολιτειῶν. Ἀλλὰ
[3, 1287]	ἄτοπον τ' ἴσως ἂν εἶναι	δόξειεν	εἰ βέλτιον ἴδοι τις δυοῖν
[3, 1282]	τὴν αἵρεσιν τὸν αὐτὸν ἂν	δόξειεν	ἔχειν τρόπον. Καὶ γὰρ τὸ
[3, 1280]	μόνον, οὐδ' οὕτως ἂν εἶναι	δόξειεν	πόλις τοῖς ἀκριβῶς θεωροῦσιν, εἴπερ
[3, 1287]	ἐπανορθοῦσθαι δίδωσιν ὅ τι ἂν	δόξῃ	πειρωμένοις ἄμεινον εἶναι τῶν κειμένων.
[3, 1282]	ὁμοίων αὐλητῶν τὴν τέχνην οὐ	δοτέον	πλεονεξίαν τῶν αὐλῶν τοῖς εὐγενεστέροις
[3, 1282]	κατὰ τὴν αὐλητικήν, ὅμως τούτῳ	δοτέον	τοὺς διαφέροντας τῶν αὐλῶν. ~Δεῖ
[3, 1278]	τοὺς ἐκ δούλου πρῶτον ἢ	δούλης,	εἶτα τοὺς ἀπὸ γυναικῶν, τέλος
[3, 1285]	καὶ πάτριαι· διὰ γὰρ τὸ	δουλικώτεροι	εἶναι τὰ ἤθη φύσει οἱ
[3, 1275]	ἐστίν νκαὶ γὰρ μέτοικοι καὶ	δοῦλοι	κοινωνοῦσι τῆς οἰκήσεωσσ, οὐδ' οἱ
[3, 1278]	μὲν ἑνὶ λειτουργοῦντες τὰ τοιαῦτα	δοῦλοι,	οἱ δὲ κοινοὶ βάναυσοι καὶ
[3, 1278]	συμβαίνειν ἄτοπον; ~Οὐδὲ γὰρ οἱ	δοῦλοι	τῶν εἰρημένων οὐδέν, οὐδ' οἱ
[3, 1277]	τὸν μὲν δεσπότην τὸν δὲ	δοῦλον)	Ἀλλ' ἔστι τις ἀρχὴ καθ'
[3, 1278]	ἀρχαίοις χρόνοις παρ' ἐνίοις ἦν	δοῦλον	τὸ βάναυσον ἢ ξενικόν, διόπερ
[3, 1277]	καὶ ὑπηρετεῖν τὰς διακονικὰς πράξεις.	Δούλου	δ' εἴδη πλείω λέγομεν· αἱ
[3, 1278]	ἧττον, πρὸς δὲ τὸ τοῦ	δούλου	κατὰ συμβεβηκός, οὐ γὰρ ἐνδέχεται
[3, 1278]	κατὰ μικρὸν παραιροῦνται τοὺς ἐκ	δούλου	πρῶτον ἢ δούλης, εἶτα τοὺς
[3, 1278]	οὐ γὰρ ἐνδέχεται φθειρομένου τοῦ	δούλου	σῴζεσθαι τὴν δεσποτείαν. Ἡ δὲ
[3, 1277]	καὶ κτῆσις ἐκ δεσπότου καὶ	δούλου,	τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ πόλις
[3, 1275]	πολλοὺς γὰρ ἐφυλέτευσε ξένους καὶ	δούλους	μετοίκους. Τὸ δ' ἀμφισβήτημα πρὸς
[3, 1278]	κατ' ἀλήθειαν τῷ τε φύσει	δούλῳ	καὶ τῷ φύσει δεσπότῃ ταὐτοῦ
[3, 1283]	ἀπόρων πάντων, ὥσπερ οὐδ' ἐκ	δούλων·	ἀλλὰ μὴν εἰ δεῖ τούτων,
[3, 1280]	εὖ ζῆν (καὶ γὰρ ἂν	δούλων	καὶ τῶν ἄλλων ζῴων ἦν
[3, 1284]	ὠφελίμου ταῖς πόλεσιν οὔσης τοῦτο	δρῶσιν.	Διὸ κατὰ τὰς ὁμολογουμένας ὑπεροχὰς
[3, 1284]	πρὸς τὸ ἴδιον ἀποσκοποῦσαι τοῦτο	δρῶσιν,	οὐ μὴν ἀλλὰ περὶ τὰς
[3, 1287]	γάρ ἐστι τὸ Σύν τε	δύ'	ἐρχομένω καὶ ἡ εὐχὴ τοῦ
[3, 1287]	ὁ νόμος, οὐδ' ἄνθρωπος ἂν	δύναιτο	γνωρίζειν. Ἀλλ' ἐπίτηδες παιδεύσας ὁ
[3, 1284]	πάντων, ὥστε τοὺς δοκοῦντας ὑπερέχειν	δυνάμει	διὰ πλοῦτον ἢ πολυφιλίαν ἤ
[3, 1284]	καὶ τῷ γένει καὶ τῇ	δυνάμει,	κατὰ δὲ τῶν τοιούτων οὐκ
[3, 1287]	παιδοτρίβαι γυμναζόμενοι παιδοτρίβας, ὡς οὐ	δυνάμενοι	κρίνειν τὸ ἀληθὲς διὰ τὸ
[3, 1288]	ᾧ πέφυκεν ἐγγίνεσθαι πλῆθος πολεμικὸν	δυνάμενον	ἄρχεσθαι καὶ ἄρχειν κατὰ νόμον
[3, 1288]	ὃ πέφυκε φέρειν πλῆθος ἄρχεσθαι	δυνάμενον	τὴν τῶν ἐλευθέρων ἀρχὴν ὑπὸ
[3, 1278]	ὁ πολιτικὸς καὶ κύριος ἢ	δυνάμενος	εἶναι κύριος, ἢ καθ' αὑτὸν
[3, 1284]	πρὸς δὲ τὴν ἀρίστην ὁ	δυνάμενος	καὶ προαιρούμενος ἄρχεσθαι καὶ ἄρχειν
[3, 1276]	πολίτης, οὐ πολίτης, ὡς ταὐτὸ	δυναμένου	τοῦ τ' ἀδίκου καὶ τοῦ
[3, 1288]	κατ' ἀρετήν, τῶν μὲν ἄρχεσθαι	δυναμένων	τῶν δ' ἄρχειν πρὸς τὴν
[3, 1282]	ἐπὶ τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν καὶ	δυνάμεων·	τῶν γὰρ ὁμοίων αὐλητῶν τὴν
[3, 1286]	πόλεσιν ἀριστοκρατία βασιλείας, καὶ μετὰ	δυνάμεως	καὶ χωρὶς δυνάμεως οὔσης τῆς
[3, 1284]	ἔθνη ποιοῦσιν οἱ κύριοι τῆς	δυνάμεως,	οἷον Ἀθηναῖοι μὲν περὶ Σαμίους
[3, 1286]	καὶ μετὰ δυνάμεως καὶ χωρὶς	δυνάμεως	οὔσης τῆς ἀρχῆς, ἂν ᾖ
[3, 1286]	δ' ἀπορίαν καὶ περὶ τῆς	δυνάμεως,	πότερον ἔχειν δεῖ τὸν μέλλοντα
[3, 1284]	ἄλλων ἀρετὴν πάντων μηδὲ τὴν	δύναμιν	αὐτῶν τὴν πολιτικὴν πρὸς τὴν
[3, 1286]	νόμον, ὅμως ἀναγκαῖον ὑπάρχειν αὐτῷ	δύναμιν	ᾗ φυλάξει τοὺς νόμους. Τάχα
[3, 1276]	πλωτήρων καίπερ ἀνομοίων ὄντων τὴν	δύναμιν	νὁ μὲν γάρ ἐστιν ἐρέτης,
[3, 1285]	βαρβάρων. Ἔχουσι δ' αὗται τὴν	δύναμιν	πᾶσαι παραπλησίαν τυραννίσιν, εἰσὶ δὲ
[3, 1284]	γὰρ ὀστρακισμὸς τὴν αὐτὴν ἔχει	δύναμιν	τρόπον τινὰ τῷ κολούειν τοὺς
[3, 1284]	ἀρετὴν ὄντες καὶ τὴν πολιτικὴν	δύναμιν·	ὥσπερ γὰρ θεὸν ἐν ἀνθρώποις
[3, 1282]	αὕτη δ' ἐστὶν ἡ πολιτικὴ	δύναμις,	ἔστι δὲ τὸ πολιτικὸν ἀγαθὸν
[3, 1277]	Ἀλλὰ μὴν ἐπαινεῖταί γε τὸ	δύνασθαι	ἄρχειν καὶ ἄρχεσθαι, καὶ πολίτου
[3, 1287]	μὴν ὅσα γε μὴ δοκεῖ	δύνασθαι	διορίζειν ὁ νόμος, οὐδ' ἄνθρωπος
[3, 1277]	που ἡ ἀρετὴ εἶναι τὸ	δύνασθαι	καὶ ἄρχειν καὶ ἄρχεσθαι καλῶς.
[3, 1277]	πολίτην τὸν ἀγαθὸν ἐπίστασθαι καὶ	δύνασθαι	καὶ ἄρχεσθαι καὶ ἄρχειν, καὶ
[3, 1277]	ἀνδραποδῶδες. Λέγω δὲ θάτερον τὸ	δύνασθαι	καὶ ὑπηρετεῖν τὰς διακονικὰς πράξεις.
[3, 1283]	τὸ ἔργον δεῖ σκοπεῖν, εἰ	δυνατοὶ	διοικεῖν τὴν πόλιν ἢ τοσοῦτοι
[3, 1284]	πλείους μὲν ἑνὸς μὴ μέντοι	δυνατοὶ	πλήρωμα παρασχέσθαι πόλεως, ὥστε μὴ
[3, 1275]	ἦσαν πολῖται· καὶ γὰρ οὐδὲ	δυνατὸν	ἐφαρμόττειν τὸ ἐκ πολίτου ἢ
[3, 1283]	γὰρ ἄνευ τούτων οἰκεῖσθαι πόλιν	δυνατόν·	πλὴν ἄνευ μὲν τῶν προτέρων
[3, 1286]	δεῖ κυρίους· ὅσα δὲ μὴ	δυνατὸν	τὸν νόμον κρίνειν ἢ ὅλως
[3, 1287]	διορίζειν, ἐπεὶ περὶ ὧν γε	δυνατός,	οὐδεὶς ἀμφισβητεῖ περὶ τούτων ὡς
[3, 1286]	ἰσχύν τινα περὶ αὑτόν, ᾗ	δυνήσεται	βιάζεσθαι τοὺς μὴ βουλομένους πειθαρχεῖν,
[3, 1287]	δίκαιος, τοῦ γε ἑνὸς οἱ	δύο	ἀγαθοὶ βελτίους· τοῦτο γάρ ἐστι
[3, 1285]	ἢ πλειόνων οἰκονομία. Σχεδὸν δὴ	δύο	ἐστὶν ὡς εἰπεῖν εἴδη βασιλείας
[3, 1275]	πλέον ζητοῦσιν, οἷον ἐπὶ πάππους	δύο	ἢ τρεῖς ἢ πλείους. Οὕτω
[3, 1285]	τοὺς πολίτας ἔχουσι τὴν φυλακήν.	Δύο	μὲν οὖν εἴδη ταῦτα μοναρχίας,
[3, 1285]	Ὥστε τὸ σκέμμα σχεδὸν περὶ	δυοῖν	ἐστιν, ἓν μὲν πότερον συμφέρει
[3, 1287]	δόξειεν εἰ βέλτιον ἴδοι τις	δυοῖν	ὄμμασι καὶ δυσὶν ἀκοαῖς κρίνων
[3, 1287]	δυσὶν ἀκοαῖς κρίνων καὶ πράττων	δυσὶ	ποσὶ καὶ χερσίν, ἢ πολλοὶ
[3, 1287]	ἴδοι τις δυοῖν ὄμμασι καὶ	δυσὶν	ἀκοαῖς κρίνων καὶ πράττων δυσὶ
[3, 1281]	Ἀλλὰ ταῦτα πάντα ἔχειν φαίνεται	δυσκολίαν.	Τί γάρ; Ἂν οἱ πένητες
[3, 1285]	ὑπομένουσι τὴν δεσποτικὴν ἀρχὴν οὐδὲν	δυσχεραίνοντες.	Τυραννικαὶ μὲν οὖν διὰ τὸ
[3, 1276]	λέγομεν, ἂν ὁτὲ μὲν ᾖ	Δώριος	ὁτὲ δὲ Φρύγιος. Εἰ δὴ